m020

ﺗﻀﺎﺩ
ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔته اﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎس ( ﺗﻀﺎﺩ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ) ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ . ﻭﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ﺿﺪﺵ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﻘﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﻢ ﺗﻀﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺻﻔﺎت ﻨﻴﺰ ﺩﻭ ﺿﺪ ﺩﺍﺭﺩ،ﻳﮑﻰ ﺻﻔﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥﺻﻔﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ،ﻭ ﻳﮑﻰ ﺻﻔﺘﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺻﻔﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ.ﺍﻭﻟﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺣﺮﮐﺘﻰﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻭﺩﻭﻡ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ﻋﺸﻖ ﺻﻔﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ،ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ،ﺻﻔﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺼﻔﺖ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ، ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺼﻔﺖ ﻋﻘﻞ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ، ﺑﺠﺰﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻫﻢ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻫﻢ ﺁثاﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ.ﻋﻘﻞ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ. ﭘس ﻫﺮﺻﻔﺘﻰ ﺿﺪّﺵ ﻫﻤﺮﺍﻫش ﻨﻴﺴﺖ،ﺑﻠکه ﺩﻭﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﻫمرﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻳﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺼﻔﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ.ﻭﺗﺠﻠّﻰﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ،ﻭ ﺑﺼﻒ ﻧﻮﻉ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺮ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﻮﺩ،ﺑﺎ ﺩﻭ ﺻﻮﺭﺕﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﻳﮑﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﺶ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺑﺸﺮ. ﻭ ﻳﮑﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺮﮐس،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻴﺶ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ (ﺗﺠﺴّﻢ ﺍﻋﻤﺎﻝ) ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎن ﺒﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺻﻔﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺗﺮ ﻋﺸﻖ ﺭﺳﻴﺪ، ﺑﺼﻮﺭت ﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻌﺪﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻴﺂﻳﺪ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴب ﻨﻮع ﺘﻮﺣش ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴّﺘﻰ که ﺸﺎﻳﺴته ﺸﺪه ﺒﺮﺍﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷته ها ﺩﺭﺁﻳﻨﺪه ﻫﺎ. ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺧﺎﻧﻪ ،ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﻨّﻢ ﺩﺍﺩه اﻧﺪ. ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ آنها ﺭﺳﻴﺪ. ﻟﺬﺍ ﺩﺭﻙ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﻀﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﮑﺮﻯ، ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺗﮑﻨﻴﻚ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ ﺫﻫﻦ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﺘﺰﺍﻋﻰ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ . ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻭ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻢ،ﺑﻘﺼﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ﺍﻣﻮﺭ، ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺗﻔﮑﻴﻚ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺻﻔﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺿﺪّﻯ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺘﻰ ﺗﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺗﺰ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮﺗﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﻧﺘﻰ ﺗﺰ ﻫﺴﺖ ﻭﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮑﻰ. ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺿﺪ ﻭ ﺁﻧﺘﻰ ﺗﺰ ﺁﻥ چیز ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﮐثرﺕ ﺍﻓﻘﻰ ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ،ﻭ ﻫﺮ ﭼﻴﺰی ﺮﺍ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻥ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ،ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﻭ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﻳﮑﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ، ﻭ ﻳﮑﻰ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺑﺮﺯﺧﻰ،ﺑﻘﺼﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻋﺪﺍﺩ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮﺯﺥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻋﺪﺩ ﺩﻭ ﺑﺮﺯﺥ ﺑﻴﻦ ﻋﺪﺩ ﻳﻚ ﻭ ﺳﻪ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻋﺪﺩ ﺳﻪ،ﺑﺮﺯﺧﻰ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻭﭼﻬﺎﺭ.ﻭﻋﺪﺩ ﻳﻚ ﺭﺍ که ﻴﮑﺴﻮﺋﻰ ﺑﻨﻈﺮ ﺁﻭﺭﺩه ﺒﻮﺩﻧﺪ. ﻟﺬﺍ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻋﻤﻠﺎ ﻋﺪﺩ ﻳﻚ ﺑﺮﺯﺧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﻋﺪﺩ ﺩﻭ ﻭ ﺻﻔﺮ. ﺍﻣﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﭽﻨﺪ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻳﮑﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺷﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ(ﺗﺮﺍﮐﻢ) ﺗﻮﺩه اﻯ،ﺍﺯ ﺭﻳﺰﻩ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ.ﮔﺮچه ﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﮑﻞ ﻣﺨﺮﻭﻁ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻴﺂﻳﺪ،ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ثاﺑﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭتغییر تکاملی ندارد. وﻳﮑﻰ (ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ) ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻟﮕﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺎﺩﻩ، ﻭﺍﺯ ﻣﺤل علم ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻳﻚ ﻋﺎﻗﻠﻰ ﺍﺯﻟﻰ،ﮐﻪ ﻣﺒﺪﺃ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮی که ﻤﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ. ﭼﻮﻥ ﻣﻘﺼﺪﺵ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻌﻠﻮﻡ،ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ (ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺗﺮﺍﮐمی) ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻂ ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺣﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺍﺯ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺁﻥ مراحل ﺩﺭﺗﮑﺎﻣﻞ، که ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﺘﻐﻴّﺮ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺟﻬﺶ ﻭ ﺍﺳﺘثناﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺷﺪ ﺑﺬﺭ ﺑﮕﻴﺎﻩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻣﺎ(ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺹ)ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻢ ﺷﺎﻧس ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺠﻠﻮ ﻭﻫﻢ ﺍﺣﺘﻤﺎل ﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﻌﻘﺐ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭ(ﻋﻠّﺖ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ) ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ،ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﭼﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ، ﺗﺎ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺪﻫﺪ. ﺍﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ،ﺑﻪ ﺍﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺑﺪﺍﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺷﺖ، ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﻯ نوعی ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﺍﻣﺎ ﺑﺤث ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ،ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣتّدﺭﺝ ﺩﺭﺗﻮﺩﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ﭼﻪ(ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﺘﺪﺭّﺝ)ﭼﻮﻥ ﺭﺷﺪ ﮔﻴﺎﻩ،ﻭ ﭼﻪ (ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ) ﻫﻤﺮﺍﻩ (ﺑِﺪﺍ) ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻓﻬﻢ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺤث ﺩﺭﺍﻣﻮﺭ ﺫﺍﺗﻴّﺎﺕ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﺩﻧﻴﺎ ﺫﺍﺗﺎ ﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻮﻳﺮﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺑﺪﺑﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ. ﺩﺭ ذات ﻣﺎﺩﻩ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ،ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻧﻮ ﺟﺪﻳﺪﻯ نیز هست .ﺣﺮﮐﺘﻬﺎﻯ ﺃﺑﺪﻯ ﻭ ﻭﻣﺪﺍﺭﻯ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻏﻴﺮﻣﺘﺪﺭّﺝ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ،ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ، ﺑﺎ ﺗﺪﺭّﺝ ﻭ ﺭُﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﮒ ﻭﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻓﺴﺦ تن اﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭﻟﻰ باز ﺣﻴﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﮔﺮﭼﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺑﺸﻮﺩ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺻﻔﺖ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﮔﻔته اﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴم که ﺳﻴﺮﻯ قهقرﺍﺋﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﺍلاّ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﻪ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺧﺸﻮﻧﺘﻰ. ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ.و ﻣﺪﺍﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﺩﻩ دارای روح فردی ،یا ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺩ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﻭ ﻳﻚ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎﺹ،ﺑﺎ ﺩﻭ ﺷﺎﻧس ﻭ ﺩﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭﺁﻧﻬﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺘﺼﻤﻴﻢ ﻓﺮﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩﻗﻬﻘﺮﺍﻭﻣﺴﺦﺷﺪﻥ.