حاجب و حجاب

حجاب و پرده مانع دید از حقیقت، ورای پرده حجاب عرشی وهر تجلٌی الهی میباشد. وحاجب متصدٌی حجاب عوالم الهی، پیر کامل حسینی بمعرفی خداوند برای سالک میباشد. که هر گاه پیر ومراتب شهودی در سالک شایستگی دید، پرده حجاب را کنار میزند. تا سالک وارد و شاهد سطح برتری الهی شود. و( جمعیٌت) و وحدت وجود یافتن سالک با مراتب الهی خود میباشد. بخصوص پرده شهود قاﺌم، میسٌر نوع بشری وبا مرگ قبل از مرگ است. والاٌ حجاب عرش رحمان برای محمد نیز کنار زده نشد. که هفت هزار سال بعد در مهدی موعود محمد و سوشیانت سوم زردشت ومسیح کنار،برای سالکان ولایت مهدی ونوع فوق بشری کنار زده میشود، که بنور رحمان برای نخستین بار میشود. پیر کامل حاجب حجابهای مراتب الهی تا عرش رحمان در ولایت محمدی است. و خود کلید و شرط لازم نخستین رفع حجابهای الهی میباشد. که بین حقٌ و خداوند، و سالک عبد وموبد و بنده مطیع، حجاب جدا کننده میباشد. که نفس امٌاره انسان نیز خود حجاب سالک میباشد. که چون آنرا نفس وروان خود را بکناری زد، آغاز رفع حجابها با پیر ومراتب الهی برای سالک خواهد بود. وقتی سالک پاکسازی روان عقده های عقیده شده خود را ، در تخلیه وتحلیه بصفات الهی رسید، تجلیه های الهی، و رفع حجابهای متوالی هفتگانه برای سالک دست میدهد. گوﺌی پیر فرشته ای الهی برای رفع حجاب مراتب الهی از سالک میباشد. واو جاجب حجاب کعبه خانه خدا میباشد. وحجاب نهاﺌی عرش رحمان کنار نشدنی است. برای کاملان محمدی (حدٌ توقٌف وکوه قاف) توقف انسان در عوالم الهی بالاتر میباشد. که امکان بالا رفتن بعرش رحمان نیست. مگر در تولد نوع فوق بشری، با هراران برابر عقل وامکانات بالفعل و بالقوٌه نوع بشری . مهدی موعود آخرین کامل ولایت محمدی، در ٥٥ قرن آینده، با مرگ قبل از مرگ خود ،بجای نور قاﺌم بنور رحمان میرسد. وخود تجسٌد انسانی مقام الهی قاﺌم در بازگشت بخلق برای سالکان خود خواهد بود. که نام (قاﺌم آخر الزمان) نوع بشری وولایت محمدی را دارد وتا زنده باشد. و سالکان فوق بشری در شهود (نور صورت مهدوی) در شهود ششم سالکان نوع فوق بشری، بنور رحمان میرسند. حجاب نیز علاقمندی سالک بامور بشری ومادی و صفات نیکوی دنیوی او میباشد. که مانع دیدار تجلٌیات الهی میباشند. وحتی صفات علمی وأدبی ومعنوی نیز حجاب دیدار امور مینوی الهی میباشد. چه رسد بصفات قشری های مذهبی،در همه ادیان غیر سلوکی . وماهیٌت کنونی روان سالک اکنون خود حجاب خودش از مراتب الهی میباشد. حتی اگر پیر الهی نیز داشته باشد. که تخلیه صفات باسالک است، و تحلیه صفات با پیر، وتجلیه های شهودی با خداوند میباشد. مرگ قبل از مرگ برای سالک، آخرین حجاب مانع برای سالک میباشد. که بانور قاﺌم سالک میتواند بنجات از نوع بشری برسد. امتحانات پر محنت و سختی الهی، خاص سالکان بخصوص آزمایش مرگ قبل از مرگ که پایان امتحانات خداوند میباشد. و بلایای سلوکی وامتحانات الهی وفتنه های اجتماعی مزاحم سالک، برای آزمایش الهی از قطع رابطه سالک در فکر و ذکر ورؤیاهای او، از امور بشری ومادی میباشد. هر حرکت وفکری بشری، مانع از حرکت معراجی روح سالک و حجاب او میباشد. بخصوص کوچکترین علاقه وباوری سالک از عقاید قشری مذهبی قبلی او، ویا اعتقاد بآخوندی که حجاب او برای دیدار مراتب الهی میباشد.( حجب وحیای) سالک نیز از شروط لازم برای رسیدن بلقای الهی است. که باید در محضر پیر الهی، ویا در حضور ذهنی در وقت عبادت سالک، باید دقیقا رعایت گردد. و همچنان بالاتر از حجاب عرش رحمان، برای محمدیان کامل هر زمان، همچنان فراوان حجابهای عرشی و مهدی های بالاتر در انواع فوق بشری در پیش هستند. تا در ابدیٌت مطلق بخداوند الله رسید، که باید رسید وخواهند رسید. که روح هر أتم نیز زمانی میرسد. زیرا فرمان کن فیکون أزلی أبدی همه ارواح میباشد. وبازگشت همه بسوی خدا همین است. و( حجاب العزٌه و حجاب نور و حجاب عظیم) همگی بیان مختلفی از موانع موجود بین عاشق ومعشوق میباشد. که بصورت انطباع و ریشه داشتن صفات و صورتهای نوعی حیوانی وبشری که هستند، مانع از ورود انسان غیر سالک، برسیدن بحقایق وتجلٌیات الهی، و آینده های برتر روح انسان در انواع فوق بشری فرشته گونه است. که در نوع بشری هفت حجاب دیدار تجلٌیات میسٌر نوع بشری میباشد. که در سلوک الهی هر شش ولایت پیامبران اولی العزم رفع حجاب و امکان شهود میباشند. و تعصٌب انسان روی عقاید خود، بقصد داشتن حقایق مطلق باشد نا درست است. درحالیکه درست ترین تعصٌبات واقعی در بالفعل کردن کرامات بالقوٍه خود میباشد. که غیور برای رسیدن حقایق الهی بالقوٌه آینده روح میباشد. پس ترک آیتی در سلوک، و یا توسٌل صورت پیر الهی، برای رسیدن بشهود برتر ضروری میباشد. که گاهی سالکان دل از ترک شهود کنونی خود نمی کنند. گرچه پر نعمت مقدماتی سالک بوده است. و(نسخ آیات) قرآن کتاب عثمانی، مورد نظر الهی نیست. که نسخی هم ندارد. بلکه نسخ آیات الهی در قرٌه های شهودی ولایت محمدی برای سالکان آن میباشد. که تجلٌیات مقدماتی سالک نیز، باید بآیت شهودی برتر برسد. و باید ترک آیت ووسیله الهی خود نماید، تا بقرٌه و خورٌه و شهود ششم قاﺌم برسد. که قرٌه نخست در معنی (قرآن دو قرٌه) وخاص ولایت ششم محمدی است. و قرٌه دوم که قرآن محمد میباشد، شهود عرش رحمان برای بازگشتگان پیامبرگونه چون خود محمد، برای چند سالک خود میباشد. قرٌه همان خورٌه زردشتی قریش است. که بعربی ( قرٌه ویا غرٌه وخورنق) شده است. (کیان خورٌه) زردشت شهود چهارم نور مرتضوی زردشت وابراهیم و أنبیای اصطلاحا بنی اسراﺌیل ، و نیر دیکر کاملان الهی زردشتی و یهودی وتا کنون میباشد. ولی مسیح درشهود پنجم خود بنور مصطفوی رسید. وهر شهود نوری در اولی العزم ها، وظیفه نهاﺌی الهی و سلوکی میباشد. هفت شهود ولایت محمدی و شهودهای مقدماتی اولی العزمهای پیشین، گوﺌی کلاسهای تنها یک دین خدا، یعنی سلوک الهی میباشد.و کلاسهای ششگانه نفی یکدیگر نمی کنند، که مکمٌل پاکسازی روان برای شهود برتر خود میباشد. سالک ولایت محمدی که تجدید پنج شهودهای پیشین خود را مینماید، هریک (حجٌ عمره) ای است، که در یک عمر وزندگی نوع بشری سالکان ولایتها دارند. و شهود نور قاﺌم ولایت محمدی (حجٌ أکبر) میباشد. که پیامبر پس از تعلیم تمثیلی حجٌ أکبر بصورت نمایش حجٌ کعبه گفته است. که نوبت حجٌاج کعبه برای رفتن بحجٌ أکبر میباشد. (حجاب عزٌت) را حیرت سالکان گفته اند. که در شهود قاﺌم باین حیرت نهاﺌی میرسند. که از نوع بشری وحیوانیٌت آن خلاصی مییابند، که بالوهیٌت الهی نوع فوق بشری میرسند. چون این همانی مقام قاﺌم را در شهود قاﺌم دارند. و حتی مقام عرش رحمان را نیز دارند. سالک واصل گاهی بسختی تغییر سرنوشت بشری و ذات خود را بسرنوشت معصومیٌت باور میکند. و شاهدان هر تجلٌی الهی در هر ترقی شهودی و کشف خود، عقل الهی برتری مییابند. و الهامات الهی از سطح بالاتر الهی دارند. ناباوری این تحوٌل الهی جدید، سالک را بخطر عقب نشینی ار مقام تازه الهی خود مینماید. و این همان وظیفه معروف آخر حجٌ کعبه است، که باید ( تقصیر) کرد. کاری که قبلا گناه بوده، اینک وظیفه میباشد. ونه بریدن چند مو، که در دوره حجٌ کعبه حرام بوده است. مانند بیست هشت حرام دیگر حجٌاج کعبه . علت ناباوری و عدم خروج از حیرت وناباوری، نداشتن ظرفیٌت ادراکی، یا کم بودن اطاعت و عشق و ایمان بمراتب الهی و پیر مربٌی است. که توضیح أحوال شهودی وسلوکی چند سالک خود را میدهد. وخود قرآن ناطق وکلیم الله سالکان خود میباشد. که کلام او همان کلام الهی برای سالک بمعرفی خداوند میباشد. حجاب هرچه عظیم تر باشد، ناباوری انسان از مراتب الهی تازه خود بیشتر است. گرچه مذاهب قشری و تربیت های قشری دینی، خود نیز حجاب عظیم سالک برای دیدار ربٌ عظیم قاﺌم میباشد. که رسیدن بقاﺌم بشرط مرگ قبل از مرگ، بدستور مقام مصطفوی شهود پنجم سالک میباشد. که این آخرین مانع برای لقای الهی ربٌ قاﺌم میباشد. پس تقلید جاهلان از آخوندها، ودر همه مذاهب قشری، ازجمله موانع وحجابهای عظیم سالک میباشد. حجاب خداوند را با هفتاد حجاب گفته اند، که هفتاد خود رقمی سمبولیک است . که حجابهای نور الأنوار الله بی نهایت میباشند. شدٌت غیر قابل دیدن نوری الهی ، و ضعف درک عقلی ارباب نوع بالاتر، چه رسد بنور الأنوار الله، چنان قوی است، که برای تکاملات روحی و پاکسازی های روانی را هر یک حجابهای عقلی در انواع فراوان نوع بشری، ودر تولدات فرشته گونه و عقل بیشتر در جهان دنبال میشود. وهر شهودی بچشم دل دیده رؤیاﺌی میشود. که اولیای الهی شدٌت انوار شهودی آنها، بسیار تخفیف یافته انوار بالاتر الهی میباشد. که در شهود عرش رحمان این پیچیدگی ها حکمتهای عقلی ، وآینده های دورتر، بخوبی برای شاهد عرش رحمان معلوم میگردد. الهامات الهی نیز تخفیف و نیمه مادی شده، و سمبولیک تشبیهی وتمثیلی اولیای محمدی میابشد. که بازهم اولیا برای چند سالک خود، تخفیف پیچیدگی بیشتر میدهد، که توضیح و با تنزیل منطق مادی، مفهوم سالک مینماید. و دیگران وحتی سالکان کم استعداد، توان درک توضیحات پیر الهی را نیز ندارند. چون ایمان وعشق کافی بالوهیٌت وصداقت کلام پیر ندارند. گاهی تصوٌر میکنند که میفهمند، پس طبیعی است که نظریٌات پیر فورا از ذهن وحافظه آنها فرٌار خواهد بود. واز هدف لقای الهی دوزتر میگردند. پرده های هفتاد نور وظلمت که پیامبر میگوید، بی نهایتی تجلٌیات الهی برتر است. که قبل از هر نوری ظلمت است.و یا سالک درظلمت ونداشتن قدرت ادراکی، ویا حتی ظرفیٌت دیدار نور الهی قوی تر از نور تجلٌی قبلی است. و نسبت بنور الهی قبلی نسبت بنور الهی بعدی، درحکم تاریکی است. مانند فرق بین نور ستاره نجم الثاقب مسیح با و نور بدر منیر قاﺌم محمد، و هر نو نیر تاریک هستند اگر مقایسه با نور قرص خورشید پاﺌین آمده، که تمام آسمان را اشغال کرده باشد خواهد بود. که مهدی وکاملان مهدوی ظرفیٌت دیدن چنان نور خورشیدی را خواهند داشت. پس هریک در حکم ظلمت نسبت بنور بالاتر هستند. در ظهور نور قرص ماه در شبها نور ستاره گان دیده نمیشود. ودر ظهور خورشید در روزها قرص ماه نیز کم رنگ است. وهر نوری الهی، آغاز از نور صورت پیر کامل بمعرفی الهی، گوﺌی مانع و حجابی برای نور بالاتر است. که سالک با پاکسازی روان خود، در تخلیه وتحلیه بنور بالاتر میرسد. وپس از شرط کافی از نظر داوری الهی . و سالکان با باوری هر نور تجلٌی بالاتر وتازه، حتی اگر نور قاﺌم و عرش رحمان هم باشد، مدام اذکار توحیدی وتکیرات دارد ،که الله را باز بزرگ تر میداند. والاٌ بدون اذکار توحیدی، دفع شرک احتمالی هر سوژه ای الهی، در توسٌل وخطاب نمودن بجای خداوند شده است. لذا درک اهمیٌت سلوک الهی و ضرورت تأمین نیازهای لازم سلوکی، و تشدیذ عشق وایمان و صبوری سالک، اورا ار ترک صلات وارتباط از هر جهنٌمی حفظ میکند. و شانش پیشرفت شهودی بوی میدهد. ملاًٌ صدرا از( معلولات) میگوید، که پرده های حجاب باشند. شاید ملاٌ صدرا برداشت عقل مادی وبشری و قشری کرده باشد، که حجابهای الهی را (مشکلات فلسفی) وذهنی میگوید. ولی در سلوک الهی همه این حجابها با درجه ظلمت نسبی خود نسبت بانوار بالاتر، باز انواری الهی هستند. ولی ضروری برای توسٌل بآنها، برای تعالی مقام روحی بمراتب الهی بالاتر است. و ملاٌ ً آنها را مراحمی و رحمتهاﺌی بین حقٌ وانسان میداند. که از لحاظ عقل بشری درست است. ولی وساﺌل الهی نورانی هستند، ونسبت ببالاتر مزاحم و موانع وظلمت میباشند. ولی این روان آلوده خود سالک است که مزاحم میباشد. و با تزکیه نفس کافی وبیشتر، میتوان موانع را عبور کرد. گوﺌی هریک از موانع مرگ قبل ار مرگ سالک با سختی بیشتری دارد. اولیای الهی واسطه (خیر وتکامل) هستند، ونه مانع. ولی روان آلوده انسان مانع و مزاحم صاحب خود میباشد. گاهی نیز ملاٌ (معلولات را بجای معلومات) میگیرد. که در هر حال ملاٌ مذهبی وقشری چنان تصوٌر کرده،و یا نتوانسته آنچه احتمالا پیامی الهی داشته توضیح بدهد. ویا از آخوندهای زمان خود ترس داشته، که فتوای مرگ اورا داده بودند. و پادشاه شیراز آن فتوا را تبدیل بتبعید در یک دهکده ای نزدیک قم نمود. الفاط وبیانات بشری در هر حال قدرت توصیف وبیان حقایق الهامی اولیا را ندارند. همین برداشت عقلی وفلسفی ونیمه مادی انسان یکی از حجابهای ظلمت در روان انسان سالک میباشد. پس ترک کلٌی امور دنیوی، راه رسیدن بدرک عقلی حقایق الهی ومراتب شهود تجلٌیات الهی میباشد. والاٌ کلام نادرست در توصیفات امور الهی در حکم (روضه خوانی) آخوندها میباشد. که نه فقط عملی الهی بدنبال ندارند، که بسیار زود فراموش میگردد. هر کس بر حسب سطح عقل کنونی خود که ناچیز است، از امور الهی میگوید. واظهار عقیده میکند. که بقول پیامبر، درست آن نیز نادرست است. وبرای سالک منحصرا هرچه پیر کامل الهی وولیٌ الهی معرفی شده خداوند برای سالک هرچه بگوید، خداوند گفته است. و بقول پیامبر، خطای اتفاقی اولیا از نظر الهی درست است . سالک با علم الیقین نسببی خود، باوری وعده های پیر وپیامبر را دارد . ولی با عین الیقین شهودی باوری بیشتر مییابد. وچون پیامبر گونه بخلق برای چند سالک خود بازگشت، بحقٌ الیقین رسده است.که خود نیز از مراتب الهی برای سالکان خود شده است. وهمه انوار الهی بوده ، و حتی ظلمتهای نسبی در انوار قبلی میباشند. دیدار تجلٌیات الهی قبل از شایستگی، عملا خداوند نیز چنین انوار شهودی برتر را نمیدهد. و بفرض محال اگر داد، باعث سوختن چشم دل وعقل شاهد آن میگردد. همان حالی که ناشایستگان در رؤیاهای شهودی، وحتی مرگ قبل از مرگ را نیمه کاره از خواب بیدار میگردند، و شهودی را بدرستی ندیده اند. گوﺌی عقل وادراک آنها ار کار افتاده وسوخته باشد. لذا سالکان صادق ومستعد، چنین عجله شهودی ندارند. که بجای تکامل قهقرا خواهند داشت. ویا بلایای دوره سلوک آنان بیشتر وسخت از خداوند بآنها میرسد. حجابهای نوری و شهود تجلٌیات الهی را، برخی متفلسفین دینی وقشری (عقول مجرده) میگویند. گوﺌی موجوداتی هستند که تن مادی ندارند. و بجای اصطلاح شهود لفظ عقل میگویند. که در واقع عقل یکی از فراوان کرامات الهی تازه رسیده بشاهد هر تجلٌی الهی میباشد. که در عرش رحمان بأوج عقل الهی نوع بشری میرسند. که باز همچنان تفاوتهاﺌی الهامی بین اولیای الهی یکسان در شهود وجود دارد. که بخاطر تفاوت در بقایای آلودگی های روانی آنها است. و نیز تفاوت در ذخیره آخرت و همه هنرهای جنبی مادی ، چون قدرت بیان و استدلال متفاوت دارند. که الهامات احتمالا واحدی را، متفاوت تفسیر وبیان وتنزیل مادی میکنند. ما نمیتوانیم از ماهیٌت ومکانیزمهای عوالم الهی چیزی بدانیم. پس تفکیک مراتب الهی را برای فهم انسان میکنند. وخداوند ونور و عقل و بی نهایت صفات او جدا از خدا نیستند. که در وحدت جود خود میباشند. چه رسد که آیندگان برتر، ابعاد بالاتر از عقل نیز داشته باشند. که نوع بعدی را چهار بعدی، و خداوند را موجودیٌتی با بی نهایت ابعاد باید گفت. که مطلقا قابل تصوٌر انسان نمیتواند باشد. و همگی این ابعاد عقلی وصفاتی و نوری همگی حجابهای الهی برای انسان میباشد. نخست باید از نوع بشری بیرون رفت، تا درجه ای از امور الهی ومسأله حجابها را دانست . کرامات سرشار الهی بشاهدان تجلٌیات الهی این چنان سالک را آماده تعالی شهودی بالاتر، ویا ذخیره آخرت بیشتر می نماید. شهود مسیح وکاملان مسیحی وتاکنون، بنور مصطفوی میرسندو عهد الست دارند. والهامات الهی سطح خود را دارند .که نور مصطفوی در سمبول درخت کریسمس ومسیحی واقعی شدن، در بالای درخت ستاره پر نور نجم الثاقب را دارند مسیح دیده است. و محمد خود را همان ستاره نجم الثاقب نسبتا نورانی تر از دیگر ستارگان میگوید. که درتجربه این نویسنده یک سوم قرص نور ماه بود. که ماه سمبول شهود قاﺌم میباشد. مهدی موعود نور رحمان را، شاید قرص خورشید پاﺌین آمده ببیند. که محمد از روزنه ای دید. که در تجربه این نویسنده نیز أندک نور خورشید رسیده از روزنه ای درسقف باطاق تاریک پر دود ودم، باز غیر قابل بچشم دیدن راحت بود . ودر انواع بالاتر انواع فوق بشری، میتوان از تمثیل انوار کهکشانی ویا خوشه های کهکشانی، و حتی بالاتر در مجموعه های خوشه های کهکشانی دید. که ستاره شناسان با دروربین ( هابل) دیده اند. ترکیبات بیانی و عبارات توضیحی در سلوک و عرفان، در باره حجاب میتوان مانند حجاب های الهی گفت . حجاب باطن که نفس امٌاره انسان است. و حجاب باطی از مطالب و عقاید مختلفی در انسانها بوجود آورده است. که همان قبول حقایق الهی اولیا میباشد. حجاب بعنوان پرده های درون، در بی نهایت حجابهاﺌی که درعرش رحمانی دیده میشود، خود د عظمت مانع از شهود انوار بالاتر و نورانی تر بیشتر میباشد. و عرش مرتضوی برای بودا، و عرش مصطفوی برای زردشت، و عرش روح القدس قاﺌم برای مسیح، وعرش ربٌ برتر از رحمان، برای مهدی موعود ومهدویان نوع فوق بشری حجابهای جان وروان سالکان ولایتهاِی آنان خواهد بود. وبرای عبور از هر پرده نوری و حجاب الهی ،نیاز بمزگ قبل از مرگ شاهد است. و عبور از پرده های عرش، نیاز بتولد بهتر فوق بشری میباشد. که هزاران برابر عقل نوع بشری را دارند. پس تا جان را نداد، نمیتوان بجانان الهی بالاتر رسید. وتولدی بهتر وبالاتر یک روح درجهان نوعی ، پس از انجام وظایف سلوکی والهی همان حجاب جلال و شدٌت تجلٌی، مانع کنونی انسان شاهد است ، که بتوان بتجلٌی عظیم تر رسید. (حجاب حیات) نیز همان است که سالک بشری نمیتواند بشهودی برسد. مگر مرگ قبل از مرگ را عور کند.و اگر قبل از شهود قاﺌم، بشهودهای پنج تن آل عبا رسیده باشند وحج های عمره میباشند. پس مرگ خود نیز حجاب است. و ادامه سلوک وتوسٌلات عبادی با وسیله الهی پس از تأمین شرایط لازم برای کسب تجلٌی برتر میباشد. حجاب دل همان مانع روانی ناخودآگاه آلوده طالب ادامه زندگی در نوع بشری و امتیازات آن میباشد. که اگر سلوک الهی نکنند، جهنٌم پروری بیشتر کرده است. ومحروم از لذٌتهای موعود و کرامات عقلی واحوالی، بخصوص بهشتهای چهارگانه وچهارگونه میباشد. (حجاب روحانیٌت کاذب) در آخوندهای قشری است. حتی اگر تمام عمر روزها صاﺌم و شبها قاﺌم باشند. (حجاب هیبت) از عظمت هر شهود تازه الهی، که برای نا شایستگان کافی ، ترس وحیرت ونا باوری نسبی بهمراه دارد. لذا شجاعان شاهد را شیر الهی میگویند. چون علیٌ اسد الله غالب و پیروز، و فرروز وبا فروهری الهی است. وچون رستم دستان الهی تاج را از بین دو شیر بچنگ میآورد. که سمبول اهمیٌت شهود تجلٌیات الهی میباشد. (حجاب محافظت) که سالکان از ترس برای خود (حجاب امنیٌتی) میسازند و احتیاط کاری ها دارند. که این حجابهای ترس باعث تأخیر و حتی عقب روی سالک میگردد. که بیشتر نیاز باحساس بتآمین امنیٌت و حمایت پیر الهی میگردد. (حجاب شبهت) که شباهت های ذهن سالک ،میتواند مانع درک أصل حقیقی را بشناسد. پس دوچار حجاب پیشرفت شناخت از حقایق الهی میگردد. در سالکان صادق با پیر الهی بمعرفی خداوند میتوان از خطر شباهت های که بازی نفس سالک است در أمان بود. بقول پیامبر شیطان ابلیس أهریمن وآخوند درلباس کاذب روحانیٌت و با درون فاسد، نمی تواند مثال من (محمد) وهر امام وولیٌ الهی و محمدی زنده را در رؤیا ببینند. بخصوص پیامبر از شهود پنجم صورت روح الهی محمد را غیر سالکان شهد شهود مرتضوی نمیتواند داشته باشد. که در تجربه این نویسنده، مقام مرتضوی راهنمای من بحجره روحانی پیامبربود. در برابر این پرسش که این کیست؟ فرمود ( آقا مصطفی) و همان هخای زردشتی است. نامی بالاتر از نام محمد برای آقا مصطفی میباشد.و تا وقتی که پیامبر زنده بود. ولی بعدها همیشه مقام مصطفوی ومقام محمود را دارد. تا جای شبهه وتردید شاهد نباشد. مقام مصطفوی تعلیمات وتمرینات مرگ قبل از مرگ را میدهد . که در تحربه این نویسنده، هفت بار وحتی یک بار دوبار، دستور اجرای مرگ بمن داد. که خوشبختانه انجام میدادم . واحوالی چون برق گرفتگی ضعیفی داشت. ولی این برق گرفتگی نیزکافی بود، روح انسان را بترساند، و عاقبت دستور نهاﺌی مرگ قبل از مرگ را انجام ندهد. که تنها این مرگ قبل از مرگ ارادی و عاشقانه منجر بشهود نور قاﺌم میشود. که تمام مراحل مرگ اوضاعی بهمراه داشت، که میتواند انسان را از خواب و رؤیای مهم نجات بخش در محضر مقام مصطفوی بیدار کند ومحرئم دیدار نور قاﺌم وآغاز قهقراهای شدیدتر باشد.

حاضران غیب

کسانی که امور غیبی ونادیده الهی را ، هم اکنون در دل خود حاضر دارند. که همان تجلٌیات الهی هفتگانه آغاز از پیر کامل بمعرفی خداوند، که سمبول مراتب کمال میسٌر نوع بشری تا شهود ششم قاﺌم روح القدس ربٌ النوع بشری، مقیم مقام الهی جبروت اول، مکان لا مکان الگوی کمال برای نوع بشری میباشد. که با مرگ قبل از مرگ سالک قیام وقیامت او، هم اکنون با قاﺌم نیز انجام گرفته است. ونه در پایان هستی، که پایانی هم ندارد. محمد نخستین حاضر غیب نور قاﺌم وعرش رحمان بود. و مهدی موعود محمد، وسوشیانت سوم زردشت، نخستین حاضر از أمر غایب نور رحمان در ٥٥ قرن دیگر خواهد بود. بسیاری توصیفات دیگر از اولیای الهی زنده هست. مانند (مراقبان عشق) که مراقبان احوال سالکان خود میباشند، تا آنان بنجلٌیات الهی برسند. ویا وصف (شاهدان غیب) میشوند. که تجلٌیات نادیده الهی را شاهدان بچشم دل در رؤیاهای شهودی خود میباشند. ویا (ملازمان قرب) که تقرٌیب بیشتر یافتن بمراتب الهی را ترک نمیکنند. و مدام که در حضور ذهنی خود از آخرین تجلٌی شهود الهی خود هستند. سالکان وکاملان الهی دارندگان وحی الهی هستند، که الهامات مدام مراتب الهی برتر خود را دارند.

حال و احوال

امور مادی که درک آنها را (حس) میگوﺌیم و امور ذهنی را (احساس )مینامیم. ولی امور روانی را (حال) میگوﺌیم. و امور گفتاری را (قال و کلام) گفتنی و قلم نوشتنی نام دارند. حال یک قدرت حیاتی است ،خود از امور الهی بوده که درجه ای از آن در هر موجودی هست. که نتیجه تأثیر عوالم الهی ومدبٌران روحی هر روح موجودی هست . و سالکان در کسب احوال الهی در سلوک، ترک احوال حیوانی ونوع بشری خود مینمایند. که احوالی بسیار ناچیز وآلوده بأمور غیر الهی وهوس میباشند. تا باحوالی الهی و شهودی در رؤیاها و از الهامات لدنٌی ومعقولات و حکمتهای الهی برسند. عرفا حال را نیز (وقت) میگویند. که گهگاه دست میدهند. مگر در توسٌلات عبادی وحضور ذهنی پیر ومراتب دیگر شهودی بالاتر، که سالک عملا بطور ارادی کسب حال الهی مینماید. یا همان ( وجد ویافت وتواجد ووجدانی) الهی. و تا آنجا که ظرفیٌت در پاکسازی و بی خودی خود داشته باشند. و بحال الهی تازه و برتر میرسند . غیر سالکان نیز گاهی احساس رضایت از زدنگی دارند، که خود باز گونه حالی بهتری است. ولی حالی الهی و تکاملی نیست. و عیب کار در این است، که محروم از احوال الهی برتر هستند. سالکان در مراقبه اعمال و افکار و گفتار و کردار خود، در تن وذهن و روان خود را ارزیابی آنها کرده ، ومقایسه با معیار دستورات پیر الهی مینمایند. که در مخالف خواست خداوند بودن آنها را ترک میکنند، و استغفار وتوبه الهی دارند. احساس سعادت یا شقاوت نیز هر دو تذکٌری الهی برای همه انسانها میباشد. که عهد الست تولد پیشین بشری خود را بیاد آورند که در ولایت سلوکی پیشین خود داشته اند. ولی اینک فراموش کرده اند، تا (لبٌیک )با تجسٌم انسانی والهی همان مقام شهود نوری گذشته خود را باید بگویند. که ولیٌ الهی بمعرفی خداوند است. احوال الهی وسیله تحلیه ذات و ژنتیک روحی بصفات الهی در سالک میباشد. که شایسته تجلٌیات الهی بعدی شوند. در غیر سالکان لذٌت با خود آگاهی دارند، که از سطح حیوانی نوع بشری است. که با کم عقلی نسبی، چه رسد بگناه کاری با فساد احوالی، قهقراهای تولدات حیوانی حقیر تر مییابند. که سالک با ترک آن احوال باحوالی الهی تر میرسد. احوال نیز مانند افکار و آموزش ها و اعمال دیگر، باید ملکه و سایبرنیتیک در ذات روحی شوند، که بآینده های بهتر ودر تولدات انواع بهتر منتقل گردند. پاکسازی سالک از روان ناخودآگاه و خود آگاه، در تخلیه وتحلیه عملا در احوالی الهی میباشد. که چون پلٌه هاﺌی حرکت بمراتب بالاتر دارد. که شایسته تجلیه های الهی هفتگانه میگردد. شناساﺌی علمی ونظری و کسب یقین شهودی سالک در عین الیقین، باحوالی الهی میرسد. (قبض وبسط )احوال سالکان از آثار تدبیر مراتب الهی در روح سالک است. که سالک بأحوال قبض وبسط میرسد. که باید بشکر و یا استغفار منتهی گردد. احوال ( در هر حال) موهبتهاﺌی الهی هستند. و حمد وسپاس الهی باید کرد. که کسب مقامات الهی را بدنبال دارد. لذا توجٌه سالکان واولیا باحوال خود میباشد. بخصوص در شاهدان عرش رحمان و بازگشت بخلق، که احوالی برتر و الهی تر دارند. پس افکار و اخلاق وگفتار و کردار آنان نیز بموجب همان احوال نیکوتر و الهی تر میباشد. جهد وکوشش سالک در انجام وظایف اعمال سلوکی و عشق ورزی بوسیله الهی، و با صبوری در بلایای سلوکی، و ادامه ایمان یا همان اوم و هدایتهای پیر وخداوند، و دیگر شرایط لازم سلوکی برای رسیده باحوال الهی تر میباشد. که فرشتکان دیگر نیز غبطه آن میخورند. یعنی کاملان فرشته ، فرٌ الهی و فروهر خود را جسته اند. وقتی که مستعدان تکامل مورد (اجتباء) و جذب با قلاٌب سوژه صید الهی میشوند. آنکاه درک احوال تازه و عجیبی پیدا میکنند. تا چقدر ظرفیٌت برداشت سلوکی از علم الیقین و عین الیقین شهودی خود داشته باشند. زیرا وعده های الهی خود را بچشم دل می بینند. تا خود نیز بمرحله حقٌ الیقین واز مراتب حقٌ و الهی برای سالکان خود در بازگشت بخلق میگردند. حال واحوال سریعترین أمر گذران در هستی میباشند. که هر لحظه آنرا، بهر قیمت که شده ، در انسان کامل و سالکان باید بهره گرفته شود. که حال اگر رفت بازگشت ندارد. مگر در (وقت ) دیگری در انسان کامل. حالی بهتر در کاملان و سالکان، ودر غیر سالکان حالی حیوانی تر. برای کاملان الهی حال جدید آنها، وقت وحال بهتر دیگری میباشد. احوال و مقام شهودی و نامفهوم نتیجه تکامل از مقامات قبلی است. که سالکان باید امیدوار و درخواست آنها برای احوال برتر باشد. هر مقام شهودی حال وصفات خود را دارد. وحتی کاملان الهی یکسان در مراتب شهودی، باز احوال متفاوت دارند. که بین کاملان فرق میکنند. گوﺌی حال همان شراب الهی است، که خاص اولیای الهی میباشد. و دیگران سودی ومشارکتی از احوال الهی کاملان ندارند. ویا شاید بسختی درک أندکی از آن شود. پس خود کامل الهی، برحسب مقام و شایستگی خود از نظر الهی، در سلوک و تزکیه نفس بکوشد. ولو پیامبری بازگشته بخلق باشد. که باحوال و الهامات الهی بالاتر برسد. که ذخیره آخرت نوع فوق بشری آنان خواهد بود. گوﺌی روحی اکنون تعلیمات نوع فوق بشری را آغاز کرده باشد. و در آیده بقول افلاطون، دانستنی های قبلی خود را بیاد میآورد. چون اکنون فهم آنها را از اولیای الهی زنده دارد . احوال در بدایات سلوکی همان مراتب تثبیت شده در( ملکات و ژنتیک روحی) انسان کامل خواهد بود. لذا احوال را (مکفوف ) میگویند. که بهره های عقلی الهی ورؤیاﺌی، و تفکٌرات عمیق تر بهمراه دارد. که آنرا موهبتهای الهی میگویند. و رسیدن روح سالک ببواطن ادراکی، و زودتر از امور ظاهری است، ئ نزدیک تر بحقایق بالاتر الهی میرسد . که مطلق حقیقت در أبدیٌت، ودر آخرین مقام فوق بشری روح انسان میباشد. که بنور الأنوار الله یا أهو میرسند. لذا احوال را از (مواریث اعمال) میگوید ونتیجه اعمال، و رساننده باحتمال اعمال بعدی، بهره ومیراث أبدی یک روح در ژنتیک روحی او میشود. برخی ثبوت و سایبرنیتیک شدن در ذات ژنتیک روحی را احوالی الهی میگویند. و الاً حلل موقٌتی است ونه حال و ثابت شده و ریشه یافته در ذات انسان. درصورت ثبوت احوال است ، که الهامات الهی فورا درک و قابل تنزیل منطقی میشود. چون نور برق میزنند، وخود را از عالم غیب مییابیم و تنزیل منطقی را درکاملان الهی مییابیم. و این احوال الهی شهود واحساس و ادراک میرساند. سهروردی بنیکوﺌی گفته که (حال ضعیف) بازیچه (حدیث نفس) و نشخوار نفس امٌاره میگردد ،که رنگ الهی ندارد و یا فورا از دست میرود . والاً احوال الهی ثابت شده، که علامت آن نیز شهود تجلٌیات الهی بالاتر، ونجات از نوع بشری با عرش رحمان است. جنان حالی نیرومند میباشد، که نفس امٌاره خود نیز در تسلیم میباشد. که قدرت تأثیر در یک حال الهی را ندارد. و حتی ماهیٌت خود را نیز الهی مینماید. خلط احوال الهی نیرومند، با احوال حقیر از نفس امٌاره، أمری بسیار خطرناک و سنگین است. که همیشه نفس امٌاره برنده خواهد بود. که میتواند کرامات الهی را بازیچه هوسهای خود کند. پس خطر برای سالک است ، که باید دوری از حدیث نفس وافکار مادی خود کند. افکٌار و احوال مراتب الهی و الهامات الهی خود را رنگ مادی و علمی و قشری مذهبی داده اند. که غیر سالکان عملا زندگی بشری مادی را (افتخار أکیز) خود میداند. که قهقرای نسخ ومسخ آینده آنها را حتمی میکند. چون گرفتار ومانع سلوکی واز حقایق الهی دور شده اند. افکار نیرومند اولیا و در احوال شدید تر الهی وقتی است، که گوﺌی( لایح شهودی) بچشم دل حقایق را می بینند. و آنها را بزبان قراءت میکنند. وهمچنان لوایح پر برق ونور برتری هستند، که چون خورشید طالع، وچون پاکی که غیر حقایق الهی، ولی از وقایع مادی بشری باشد. وهمان شرایط الهی اولیای الهی میباشند، که احوالی پست کننده پر عقل اراءه میدهند. بقول مولانا، می آن چنان را آن چنان تر میکند. و بقول ابن سینای عارف، مستی حکمت میگوید، ولی قشری غیر سالک، (مست قهقراهای) مسخ حیوانی و اخلاقی و افکار واحوال وکردارهای مسخ حیوانی آینده خود را هم اکنون از خود نشان میدهند. رضای سالک وکامل الهی، از جمله احوال الهی میباشد که بهر شکلی باشد، مورد قبول و سپاس سالک است. که منجر بشهود مرتضوی نخستین سند نجات از نوع بشری روح انسان ار نوع بشری میباشد. رضایت وقبول، و عشق ورزی در تحمٌل و صبوری و نظایر آن، از احوال الهی سالکان است. که در پذیرش پیش آمدها میباشد و سپاسگذار. که ظاهرا بلایای سلوکی و امتحانات پر محنت خداوند خاص سالکان میباشد. کشش نفس حیوانی، باز احوالی جقیرتر باعث آن است. پس سالک با پاکسازی روان، کسب احوالی الهی تر مییابد. که پر از کمال و تجلٌیات شهودی والهامات لدنٌی از مراتب برتر الهی بسالک وکامل وهدایت های الهی میکند. که خود احوالی الهی تر میباشد. بهتر است احوال حیوانی غیر سالکان را حال ندانیم. که نتیجه غرایز حیوانی آنها است. وافکار پیر الهی که از رؤیای مراتب شهودی وتدبیرات مدبٌران الهی میباشند، (حال) های الهی میدهند. که با قال و قیل، و گفتارهای بشری مخلوط نمیشوند. جنیدی عارف احوال را در مراتب روانی وسلوکی بکار میگیرد. که باید یک مرحله تکاملی بنهایت خود رسیده باشد. که آماده قبول ودرک احوال مقام بالاتر پیدا کند. پس عجله سالکان برای کسب احوال برتر و شهودی بالاتر و الهامات الهی تر نباید عجله کنند. بلکه همچنان بوظایف جاری خود بپردازند، ومراقبه کنند و صبوری نمایند، تا خداوند در وقت شرط کافی در پاکسازی ب(بدای ) الهی برای مرحله برتر بعدی شایسته بداند. و هرگر حقوق الهی سالکان نادیده خداوند نمیشود اگر عجله ننمایند. و الاً خطر سقوط روان از مقام فعلی همیشه وجود دارد. که سالک بر روی بند یا (پل صراط ) بسیار ظریفی طی راه میکند. که هر لحظه خطر سقوط بدرهٌ جهنٌم کارماﺌی زیر پای خود دارد. سپاس سالک از احوال کنون، و بهر شکل آن، مانع سقوط او میشود. که تجدید رؤیت شهود خود میکند. ونه برای کسب شهود و مقام الهی بالاتر. که عجله و خطر سقوط بمقامات پاﺌین تر، از نردبان تعالی ها ومعراجهای سفر بعرش رحمان را دارد. اراده سالک برای سقوط با او است. ولی برای صعود بمقام عالی تر بسته باراده خداوند است. که ( شرط کافی) معیار داوری الهی سالک در ولایت میباشد. عارفان میگویند، سالک سه گونه حال وحالت دارد. که یا در اطاعت است که سالکان دارند. و یا در غفلت است، که غیر سالکان دارند. و یا در معصیت و در گناه ورزی میباشند . که سقوط سزیعتر بدرٌه قهقراهای نسخ مسخ دارند. بخصوص در غبادات قشری مذاهب مشرک غیر سلوکی و بدون وسیله مربٌی الهی، که مسخ میمون وخوک بقول پیامبر، بهترین بخت آینده آنها است. (وقت عارف) که خواست او است، باید همراه حال الهی باشد، که آن نیز دست مراتب الهی میباشد . وسالک جز پاکسازی عمیق تر روان وتوسٌلات عبادی، نقشی در اراده تعالی ندارد. که از شروط لازم هستند. زیرا حال را در سکوت زبان، و یا در( فنون) بیانات میدانند. که سمبولیک و رسا، برای حدٌ اکثر عقلها و احوال و الهامات واوقات خود را بدیگران منتقل کنند. که شاید تشویق برای سلوک الهی شوند. ونه مست حکمتهای نظری عرفای دیگر گردند. که آنگاه سند محکوم کننده بیشتری برای روح خودشان در داوری های الهی میباشد.

حالیٌه

طریقتی صوفیانه که در رقص و سماع و درچرخ خوردن و سرود خواندن کسب احوال میکنند، و با این افعال سلوکی، باحوال نیکو میرسند. که پیر مرشد الهی بمعرفی خداوند تأثیرات تربیتی خود را مینماید. برای سالکان در مراحل نهاﺌی پرورش سالکان، هریک مناسب یک روش سلوکی الهی هستند. پس خداوند پیر الهی مناسب آنان را بآنها معرفی میکند، که مناسب هم هستند. که هر ولیٌ الهی طبیب متخصٌص وروش خاص خود را دارد. و بیمار تنها باید همان روش طبیب الهی مناسب خود را داشته باشد. آنگاه هرچه پیر الهی بفرماید یا انجام بدهد، برای سالک تقلیدش همان عبادت میباشد. که چو فرمان یزدان چو فرمان شاه الهی است ، که فردوسی عارف میگوید.

حبٌ و محبٌت

همان عشق و محبٌت و وداد سالکان باولیای الهی، وکاملان واصل مراتب الهی خود، که پس از مرگ نیز هرکس بهمان سطح، تولد مجدد بجهان دارد. که با عشق با کدام مقام الهی یا هر سوژه غیر الهی داشته است. که عشق بهر أمری، همیشه معشوق نیز در عاشق حاضر است. چه معشوق الهی باشد، که تولد بهتر با اورا دارد. وچه معشوق دانسته وندانسته آخوند قشری مذهبی مشرک باشد. که در نسخ ومسخ حیوانی میباشد. و یا عاشقان که با هر سوژه دیگری حیوانی یا هنری و بشری بوده باشند. پس همیشه در همان سطح معشوق حقیر خود میماند. مگر مرگهای قهقراﺌی، که آنان را فراوشی میدهد. که توبه گرگ مرگ است. ولی توبه سالک هم اکنون، که شاید سخت تر از مرگ و درد آورتر. مگر بنجات شهودی و رضایت الهی برسند. عشق ببالاتر سلوکی یا عشق بپاﺌین تر در مقام نوعی و غیر الهی . و از کوزه همان تراود که در او است.

حبل الشعاع و ستون نور

شیخ اشراق آنرا چون (حبل نور محمد و قرآن) میگوید. ستون نوری که انسان بتواند، چون حبل یا طنابی آنرا بگیرد و بالا برود. که در سالکان در توسٌلات عبادی انوار تجلٌی خود، عملا معراج بالا رفتن را، در رؤیا ها و عوالم فکری و احوالی دارند. که (شیعیان حقیقی) هر مسلمانی است ،که باید شعاع انوار تجلٌیات الهی داشته باشد، که بالاتر برود. و بقول امام رضا، والاً شما شیعه نیستند. و سنٌیان نیز باید سنٌت محمد یا همین سلوک الهی با ولیٌ الهی زنده را داشته باشند، که سنت (بدون تشدید) و مقدٌس شوند. و تنها در تخلیه و تحلیه و تجلیه های الهی نقدٌس میسٌر است. ونه تنها پیوستگی بنام وبدون سلوک الهی بهر مذهبی که باشد. که اولیای الهی بهیچ مذهبی قشری وهیچ دین اسمی و رسمی غیر سلوکی قشری بازی آخوندهای همه مذاهب را قبول ندارند. و تنها میسلمان واقعی وحتی مسیحی وزردشتی واقعی هستند، که دین خدا یکی است و همان دین سلوک الهی وبه دینی. ودر شش کلاس در شش تولد بشری است، که سالک پیامبرگونه اولی العزم خود را دارد. و نیز سالکان مناسب خود.

حبل المتین

طناب محکم و مستحکم باز همان سلوک الهی با وساﺌل الهی بمعرفی خداوند آغاز از پیر کامل الهی و دیگر مراتب تجلٌیات بعدی شاهدان در رؤیا میباشد. والاً کتاب قرآن عثمانی چنین حبل متینی نمیباشد. گرچه از برخی کلام پیامبر، با دستکاریهای زیادی نوشته شده است. وپس از پیامبر بچهل سال بوسیله مدٌعیان ( ولایتهای سیاسی ) محمد، ونه (ولایت سلوک الهی). که دوقرن علیٌ سفارش پیامبر در غدیر خم ولایت سلوکی محمد را بعهده گرفت. ونیز (امامان ولایت سلوکی) مورد وصیٌت بعدی بودند، که این قرآن عثمانی بعنوان تمامی کلام پیامبر مخالف بودند. و بخاطر کشته شدن میلیونها مخالف قرآن عثمانی بود که امام صادق اعلام کرد ئ قرآن عثمانی رسمی دانست. زیرا اولیای سلوک الهی و محقٌقین، برای استدلال با مخالفین ولایت سلوک الهی مفید بوده است.( کتاب) یعنی وظیفه مکتوب و مقرر الهی برای سلوک الهی است. وبا هر شش ولایت سلوکی نوع بشری میباشد. و لفظ قرآن را که محمد در حیاتش فراوان نام میبرد، همان (قرآن) یعنی ( دوقرٌه شهودی) اکتشافی محمد بود. نور قاﺌم و عرش رحمان. ووظیفه سلوک الهی با ولیٌ الهی زنده بمعرفی خداوند است. وخداوند بهر طالب لقای الهی، تنها این( حبل المتین و محکم) را برای توسٌل و نجات از نوع بشری است. مولا علیٌ میگوید، قرآن عثمانی در نهصد جای آن دستکاری ناشایستگان الهی، در تغییر وتبدیل ونیز حذف واضافات در برابر رشوه وپول صورت گرفته است. عمر خلیفه سیاسی میخواست حکومت سیاسی خود را در جهان وسیعی که اشغال کرده بود، بکار گیرد. تا در مستعمرات خود ایران وروم و مصر و عربستان، بعنوان (قانون الهی) حکومت استبدادی ولایت فقیه سیاسی نماید. وکه تا کنون هرکس برأی غیر شهودی خود، حکومت و قضاوت و ادٌعای حقٌ تسلٌط بر مسلمانان وغیر مسلمانان نماید،و همگی مذاهب ضدٌ و نقیض اسلامی نیز استناد بقرآن عثمانی مینمایند. گوﺌ قانونی برای اداره همه سرزمینها در تمام زمانها ومکان ها و اقوام میباشد. واینک شیعیان مدٌعی طرفداری از حقٌ علیٌ درجانشینی پیامبر ،کاسه داغ تر از سنٌیان مدعی برپاﺌی حکومتی جهانی خلفای غیرالهی و پر فساد بموجب قرآن هستند.

حبٌت القلب و حبۀ الخضراء

مرکز ذاتی روح وروان انسان، یا همان دل با سویداء و فؤاد دل، که نقطه و حبٌه ای نیست که قلب ژنتیک روحی هر انسانی لبریز از عقده ها و سیاهی فروان میباشد. ومرکز این دل آلوده روانی انسان است که مورد نظر خداوند وپیامبر برای اصلاح وسبز وزنده نمودن آن میباشد. یا همان روح الهی انسان، که أصل وجود کنونی، وماهیٌت ومقام الهی هر روح میباشد، باید طیٌ تولدات نوع بشری در نردبان انواع جمادی وگیاهی وحیوانی و انسانیبشری غیر سالک پاکسازی وتزکیه نفس شود. وهمان معایب روانی، چون خودپسندی و تکبٌر آخوندهای قشری مذهبی میباشد. و الاٌ غیر سالکان نفس امٌاره وداﺌم سیاه را دارند. که تمام ذات آنها را بطور سمبولیک سیاه گفته میشود. که صفات حیوانی وبشری هستند. و سالکان بکمک خداوند وولیٌ الهی بمعرفی خدا، میتوانند پاکسازی روان را در تخلیه و تحلیه بنمایند. تا در شرط کافی از نظر داوری الهی که خاص سالکان است،بمراتب تجلٌیات الهی برسند. وبا نور قاﺌم نجات از نوع بشری دارند. که آخرین وظیفه الهی انسان وهر روح نوع بشری میباشد. وبا و سالکان با مرگ قبل از مرگ بشرط کافی الهبی میرسند.( حبٌه) یا دانه و بذری که برای کشت گیاه بکار برده میشود، و برای انسان همان شناخت نخستین پیر الهی مناسب، بمعرفی خداوند برای طالبان لقای الهی، در تجلٌی نور قاﺌم روح القدس و ایدآل کمال میسٌر برای نوع بشری است . پیر الهی خود بذر اولیه وکشت کننده بذر الهی در دل سالک میباشد.( حبٌه) باز بمعنی (حبٌ و محبٌت) و عشق ورزی بپیر الهی است . که بنام مقام حسینی و شهود اول از پنج تن آل عبا برای سالک است. که گوﺌی رشد بذر محبٌت، سالک را بملکوتهای الهی بالا میبرد. ودر گلستان ولایت سلوکی الهی زنده میباشد. لذا ولی ٌالهی سالک را خداوند معرفی رؤیاﺌی مینماید. و اگر عاشقانه خواسته باشند. ونه بخواهند با خداوند شوخی و بازی کنند. جون سالک در بین انگشتان الهی، آفرینش شهودی وتولد دوم الهی، بازگشت بخلق پیامبرگونه دارد. که انسان کامل را از حیوانیٌت بشری بالوهیٌت و تقرٌب میرساند. در سطح برتر و شایسته تر آفرینش در نوع فوق بشری بجهان، وهفت هزار سال بعد میرساند. وکامل الهی ساخته وپرداخته دستان خداوند ومراتب الهی سالک میباشد. سالک صادق وعاشق وعامل و صبور بلایای سلوکی، بأدب الهی بتقلید از پیر الهی و تحلٌیات الهی میرسد. وپس از مرگ قبل از مرگ (نفخه ودمیده) آفرینش دوم الهی را مییابد. که از خواب مرگ ارادی بیدارگشته، و پیامبر ومحمدی زنده ئ تازه نفس برای چند سالک خود میگردد. و با (شجره طیٌبه) ولایت الهی هرچه بیشتر از (شجره ملعونه) ولایتهای سیاسی و مذهبی فقهای قشری که بهر نامی باشند ، دوری مینماید. هر سالکی بذری الهی است، که درخت ولایت میشود. وخود نیز کشت کننده بذرهای الهی در دل چند سالک خود بمعرفی خداوند میشود. (حبٌت الخضراء) بذر سبز و زنده را نیز از مراتب قلبی میگویند. همین سلوک الهی در عشق ورزی های عبادی وسیله الهی بمعرفی خداوند میباشد. و آخوندهای قشری فاسد و روحانی نمای غیر صالح در لباس کاذب روحانیٌت وسیله الهی باشند .

حبٌیه محبٌتیان

فرقه ای از صوفیٌه که روی عامل محبٌت سلوک الهی تمرکز دارند. که خودرا دوستداران خدا میخوانند. عشق را همه سالکان دارند، وباید داشته باشند. ولی در شرایط اجتماعی است، که تکیه بر روی یک عامل سلوک الهی تبلیغ میکندد. زیرا همیشه اولیای الهی در معرض آزار وفتوای تکفیر وکشتار بوده وهستند. زیرا آخوندهای قشری مذاهب، در تمام ادیان غیر سلوکی احزاب سیاسی و اجتماعی چیز بیشتری نیستند چه رسد نماینگان خدا روی زمین و خلق خدا باشند.

حجٌ کعبه وحجٌ أکبر

حجٌ کعبه را امام صادق حجٌ کوچک میخواند، وپیامبر بخاطر اصرار اعراب در طواف کعبه، مراسم حجٌ کعبه را مقرر کرده وتعلیم داد. وتغییرات اصلاحی زیادی در عادات حجٌ قدیم بت پرستان نمود. اعمال حجٌ کعبه تشبیه مادی و نمایش وتمثیلی برای حجٌ أکبر سلوک الهی برای شهود قاﺌم میباشد. پیامبر پس از تعلیم حجٌ کعبه گفت، اینک که حجٌ را انجام دادید و (هدای قربانی) خود را نمودید، حالا نوبت حجٌ اکبر شما است. که باید در ولایت الهی زنده بمعرفی خداوند ، هر سالک بنور قاﺌم برسد، که حجٌ أکبر مورد نظر خداوند است. کعبه قبله عوام، و پیر الهی سالک بمعرفی خداوند قبله مقبول خداوند برای عبادات میباشد. که سالکان تجدید شهودهای مقدماتی ولایتهای پیشین را انجام میدهند، آنگاه وتنها در ولایت محمدی بشهود ششم نور قاﺌم میرسند، که پایان وظیفه الهی انسان نوع بشری است.( حج های عمره) همان شهودهای مقدماتی هستند، که هریک بعمری بشری در ژنتیک انسان سالک ولایت محمدی از قبل بوده است. که پیامبران اولی العزم قبل از محمد کاشفان آنها بوده اند. واگر انسان دارای آن شهودها را در ولایت محمدی تجدید نکند، ونخواهد سلوک الهی کند، تمام آن امتیازات روحی محو وخنثی شده ، که بکارماهای حقیر حیوانی باز میگردند. که صدها هزار وحتی میلیونها سال بدراز میکشد، تا از نردبان انواع باز بنوع بشری ، وهمین شش شهود با هر شش ولایت ،نجات از نوع بشری برسند. حجٌ همان حقٌ و شهودهای تجلٌیات الهی هستند. چون خداوند یک دین دارد، که ولایتهای الهی اولی العزمها، کلاسهای متوالی برای تکمیل تکاملات روحی میباشد. که بتوانند بنور قاﺌم با ولایت محمد برسند. ونجات از نوع بشری بیابند. آدم کیومرث ومیترای نوح، و بودای بیدار، وزردشت معروف بپدر ادیان بعدی ،که بمسیح ومحمد میرسد. تا نوبت مهدی موعود در ٥٥ قرن دیگر برسد که شهود هفتم نور ربٌ رحمان و شهود هشتم عرش ربٌ برتر از رحمان میرسند، که در نوع فوق بشری خواهد بود. وروح مسیح ومحمد وعلیٌ، وهر کامل شاهد نور قاﺌم در هر زمان بعدی، تنها متولدین نوع فوق بشری هفت هزار سال بعد از شهود قاﺌم میباشند.

حجٌت الله و حجٌت حقٌ بر خلق

هر سفر کرده الهی در حجٌ اکبر سلوک الهی، و بازگشت بخلق پیامبرگونه با شهود هفتم عرش رحمان و تنها در ولایت محمدی، آنگاه وی (حجٌت الله و حجٌت الاسلام) میباشد. ونیز ( آیت الله و آیدی) الهی برای سالکان احتمالی خود هست. که میتوان آنان را (حاجٌی آقا) گفت. وهر آخوندی حجٌ نکرده، که شاید (حاج آغای) روحانی کاذب توصیف تحقیر آمیز درست آنان باشد. هریک از کاملان الهی ولایت محمدی، که همیشه بقول پیامبر ٣١٣ نفر زنده در جهان وجود دارند. هریک از آنان بمعرفی خداوند بطالب لقای الهی، هدایت آنان را تا شهود قاﺌم میبرند. اینان ابتدا پنج حجٌ عمره شهود مقدماتی با پنج ولایت قبل از محمد را تجدید نمودند، که بشهود ششم قاﺌم رسیدند وحجٌ أکبر را انجام دادند. که چون روح القدس قاﺌم ، خود نیز روح مقدٌس الهی شده اند. اینکه پیامبر آنان را حجٌت الله میخواند، که تنها وسیله حجٌ اکبر سالکان خود میباشند. پیر و انسان کامل الهی معرفی شده خداوند، یکی از این مجموعه حجٌت های الهی هستند. یا همان حجٌت الأسلام و برای تسلیم سلوکی. و (حجٌت الله البالغه) هستند، که سالکان خود را بقاﺌم میرسانند، و ابلاغ أمر الهی را مینمایند. ونه منظور بلوغ جنسی و أدبی، که حقٌی بر خلق خدا داشته باشند. و تنها برسالکان خود این حقٌ الهی را برای هدایت نمودن دارند.و او (امانت خدا) و اجرا ی کرامات بالفعل و بالقوٌه الهی شده میباشند.

حجره زنان

اطاق وجایگاه زنان، که زنان سالکان اولیای الهی هستند ولو مرد باشند. که پس از نجات شهودی مرد با اراده الهی میگردند ولو زن باشند. که (امٌی یا امٌ المؤمنین)میشوند. عرلتگاه سلوکی سالکان و شاید در کنار پیر و خانقاه او، محل گذرانیدن دوره سلوک در تخلیه و وتحلیه تا تجلیه های الهی هفتگانه میباشد. وتربیت اطفال و نوجوانان برای سلوک الهی است و ترک اطفال و عیال الهی گناه است اولیا است که ترک سالکان خود کنند. زن که معمولا مطیع مرد خود میباشد، سالکان در اطاعت پیر و پدر و زوج الهی خود میباشند ولو مرد باشند. برای غیر سالکان و قشری ها باز آنان را نام زن میدهند. که مردانگی کاملان وسالکان را ندارند، که با (مروء ت ومروٌت) شده باشند. که برای اثبات مردانگی الهی انسان ، تنها دلیل آنان عبور از پرده مرگ قبل از مرگ ارادی میباشد. و حاجٌ( آقای) الهی ونه حاجٌٌی (آغای) آخوند باشد. پیامبر زنان بی شوهر را که قصد سلوک داشتند، که ظاهرا اعلام ازدواج آنان میکرد، که زمانی تا ١٣ زن برای پیامبر گفته اند. که برای هریک اطاقی در جوار خانه و مسچد خود میساخت، که شبها از آنها بازدید نماید. تا صورت شهودی خود را برای توسٌل عبادی آنان بدهد. وچون هر زن سالک که کامل الهی با عرش رحمان میشد، امٌ المؤمنین خوانده میشدند . و مردان امٌی شده ومحمدی زنده میشدند، که وسیله حمد وتوسٌل سالکان خود گردند. زن کامل چون فاطمه ، میتواند سالکان مرد نیز داشته باشد.

حدٌ انسان

حدود الهی سالک در وظایف سلوکی او مورد نظر است، که در سلوک بتخلیه وتحلیه تا تجلیه های الهی برسند، که حدود پیشرفت وتقرٌب بخداوند در نوع بشری است. آغاز با حدٌ الهی پیر کامل بمعرفی خداوند بطالب لقای الهی تا بنور قاﺌم برسد . این حدود الهی بتعبیر دیگر، طرد صفات و عادات و عقاید و هوسهای نفس حیوانی امٌاره، و دفع جاه طلبی وطمع ورزی و برتری جوﺌی سالک از خود، ویا همان تخلیه میباشد، که بصفات نیکوی پیر الهی برسد که تحلیه بصفات الهی است. که انسانهای غیر سالک وکامل ندارند. وهر کار وگفته نیکوی آنها ،از نظر عقده هایشان نیکو است، ونه از نظر الهی . این حدود الهی باید در ذات و ژنتیک روحی سالک تثبیت گردد. و حدٌ وحدود ممنوعه سالک، امور تحریم شده پیر الهی برای او است. ونه آنچه پیامبر وامامان و اولیای گذشته که تنها برای چند سالک خود میگفتند. که حلال وحرام محمد خوانده میشوند. ونه ممنوعات آخوندهای مذهبی غیر الهی، حتی بنقل درست تحریمات پیامبر باشد. هر پیر کامل الله تا زنده هست، برای چند سالک خود، محمدی رنده و وسیله حمد و پرستش وتوسٌل میباشد. ( حدود شرعی) این دستورات حلال وحرام پیر برای سالکان خود میباشد. نه آنچه آخوندهای قشری در همه مذاهب و هر دینی ، که برای تحکٌم و ریاست خود بر پیروان جاهل، و حتی جامعه خود تحمیل ستمگرانه ومنع حقوق بشری آنها مینمایند.

حرص

اصرار رسیدن بحدٌی که اکنون سالک شایسته رسیدن بآن نیست. واگر شایسته بود حرصی نیست، که وظیفه حتمی الهی خود را باید دنبال نماید. انسان بقول پیامبر، بطور طبیعی (هلوع و حریص) و جاهل است. که روانهای عقده ای وهوسباز غیر سالکان و قشری ها بدان گرفتار هستند. که ازصفات منفی ومانع رسیدن احتمالی سالک بشهود الهی برتر میباشد.

حرق وسوختن

سوختن با آتش، که سالکان در عزلت سلوکی دوره سلوک چند ساله، در آغاز میل شدید برای لقای الهی دارد. که احساس حرارت از محل عزلتگاه ومشکلات زندگی را درک نمی کند. وچون پیشرفتی نمود، که وظایف خود را سخت تر پیگیری مینماید. بخصوص برای عبور از پرده مرگ قبل از مرگ، که کمتر انسانها ویا سالکان کم استعداد، شجاعت عبور از پرده مرگ و فداکاری وجان بازی را دارند. و یا لذٌتهای زندگی بشری، همچنان آنان را بخود کشیده است. پس سالک احساس سوختن در آتش را ندارد. که عاشقانه و صبورانه وبا ایمان، وظایف الهی خود را ادامه میدهد. و یا در احوال شاهدان مقام مصطفوی پنجم ، برای تمرینات مرگ قبل از مرگ، که چون خود را بآتش انداختن را نمیتوانند انجام بدهند. و از رؤیای در محضر مقام مصطفوی خود، نیمه کاره از ترس میجهند. پس بنور قاﺌم نمیرسند، که شرط نجات از نوع بشری است. و نیز از دست دادن تمام کمالات سلوکی، بخاطر اولین سرکشی از مقام الهی سالک میباشد که قبلا همیشه مطیع بوده است. سوختن با عشق وبا انوار الهی، ومشکلات راه تقرٌب بخداوند، وامتحانات پر محنت الهی، آتش ذات وروان سالک میباشد.

حرم

جایگاه احرام سالکان در خانقاه پیر، ویا در عزلتگاه سلوکی است.ویا هنگام احضار ذهنی صورت پیر الهی، و با هر یک از تجلٌیات الهی سالک است. که مقررات ودستورات حرام وحلال پیر را اجرا میکند. زنان در حرمسرا و در احرام ، اجازه ورود افراد ممنوع را نادرند. و انسان سالک (محرم) اعمال وافکار وگفتار ورفتار (حرام) شده او، وممنوعات پیر خود را ندارد. و پوشش (احرام) حجٌ، یادآور تحریم اموری برسالک است. وسالکان در (بیت الله الحرام) کعبه خود، جایگاه و خانقاه پیر و حتی عرلتگاه خود سالک که در احرام و دوره سلوک و( محرٌم الحرام) خود میباشند. و (نامحرم) کسی است که تجربه سلوک و پوشش احرام را ندارند. صوفیٌه احرام سالک را سمبول بی رنگی و بی خودی سالک میگویند. که سالک بمظاهر رنگین زندگی توجٌه ندارند. و احرام ظاهری را خواچه انصاری، در ظاهر کعبه میگوید. که حجٌاج کعبه برتن دارند. ولی احرام باطنی در ولایت را ندارند. که قبله الهی سالک، واحرام وتحریم پیر الهی را برخود رعایت وواجب الهی میداند. که کعبه سالک صورت پیر و خانقاه او است. و بیت الله الحرام ویا عرلتگاه او میباشد. ودر هنگام تمرکز در وسیله الهی در حضور ذهنی خود. و سالک در باطن دل، و حضور ذهنی خود، قلبه خویش را دارد. و رعایت ممنوعات خود را مینماید. و برای هر کار دیگر و فکر وگفتاری خویشتن داری دارد. والاٌ بازی نفس امٌاره او میباشد. و اگر گفته اند، در هر دلی سرٌی هست، همان وسیله توسٌل الهی سالک در حضور ذهنی او میباشد. و اسرار دل دیگران غیر سالک، عقده ها وهوسهای غیر الهی آنان میباشد. سالک آخرین تجلٌی الهی خود را (سرٌی الهی و اسم الله) میداند. که أهریمن و نا محرمان غیر الهی بدان راه ندارند. باوری و هر علاقه بآخوندی مهمترین أمر حرام و تحریم پیر الهی است. زیرا وسیله الهی دردل سالک و پیر وخانقاه او، تنها خانه خداوند رحمان است، ونه کعبه مکٌه. که هیچگاه خداوند در آن داخل نشده است. و خانه دل غیر سالکان خانه و اسرار أهریمنی در دل دارند. وآخوندها وپیروانشان نیز ( تجسٌم انسانی شیطان) ابلیس و أهریمن هستند. بخصوص آخوندهای مورد تقلید قشری ها، که ابلیس در لباس کاذب روحانیٌت، که ( دجال ودغل کار) و ضحٌاک زنده فریب کار، در آن خانه دل لانه دارد.( محرٌم) نیز ماه ( رمضان ) یعنی تمامی دوره سلوک واحرام سالک میباشد. وتمام ماه های قمری هریک ، چون ماه (ذی الحجٌه) ماه حجٌ است.و رمضان ماه ( رمض وورم چشم) سالکان نتیجه تمرکر آنان میباشد. تاسوعا وعاشورای ماه محرٌم، که یهودیان توجٌه سلوکی ویا قشری بآن دوروز دارند، همان روز عاشورا، ومرگ قبل از مرگ سالک ، برای دیدار الهی نور قاﺌم میباشد. که پر از( کرب غصٌه) و بلایای سلوکی سالک است. ونه کربلای شهر برای غیر سالکان. و بقول عرفا، برای سالکان صادق همه روزها عاشورا، وهمه جاها کربلا میباشد. گرچه در تمثیل شهادت امام حسین گفته شده است. در حالیکه امام حسین تاریخی قبلا مرگ قبل از مرگ خود را داشته است، که امٌی و محمدی زنده، و امام چند سالک خود گردید. و (زیارت کربلا) و( قبر امام حسین) که بهشتی پاداش الهی دارد، همان (زیارت تن پیر) الهی که قبر روح الهی شده است. که روح الهی شده کامل الهی، در تولد دوم پیامبر گونه بازگشت بخلق موقتا در آن مدفون شده است. وهفت بار دیدار سالک از پیر خود، و وقتی که هر شهود تازه ای دارد، بدیدار او میرود، که همان زیارت امام حسین زنده سالک میباشد. که پیر بمعرفی خداوند، صاحب تجلٌیات الهی، وخود سمیول شهود نخستین حسینی سالک میباشد، که از پنج تن آل عبا است.

حرمت

رعایت احترام پیر و لباس احرام سالکان، و تحریمات دوره سلوک، و در خانقاه پیر الهی بمعرفی خداوند و یا عرلتگاه سالک میباشد. که رعایت محرٌمات پیر الهی، همان ممنوعات و تحریمات خداوند میباشد. رعایت وظایف وواجبات الهی سالکان مورد نظر الهی است. ونه ممنوعات مذهبی و قشری آخوندهای غیر الهی، ودر تمام ادیان غیر سلوکی . که سالکان رعایت فریضه ها و واجبات عبادی است و نه عبادات ظاهری قشری ها درغیرسالکان. ( نافله )های عبادات سالک تنها وظایف سلوکی بدستور پیر الهی میباشد. تواضع در برابر پیر الهی، واجرای عبادات نافله نیز، همراه (وضو) یا همان (وی سو و سمت ونور) الهی سالک است،که صورت پیر الهی و تمرکز درشهودهای بعدی میباشد. حرمت در درجه اول، تعظیم و عظیم ومهم و الهی دانستن، اوامر ونواهی پیر، با ترس از خدا از عقوبتهای میباشد. و درصورت هر سرکشی سالک است. و حرمت سالک بخاطر شرط کسب ثواب ومهم دانستن عظمتهای شهودی میباشد. دیگر شرایط و احوال سالکان در درجه بعدی اهمیٌت هستند. اما آیات خدا در کتاب قرآن عثمانی نیست. و(کتاب قرآن) همان کتاب وظیفه الهیدر سلوک باقرآن یعنی دوقرٌه محمدی است. و برداشت غیر سلوکی قرآن عثمانی، و حمل بر معانی ظاهری و قشری، بازی نفس امٌاره پر گناه انسان میباشد. بخصوص آخوندهای مدعی دین شناسی است. که باید از گفته های پیامبر واولیا وپیر الهی زنده ، برداشت سلوکی نمود. و پیر الهی تعلیم این برداشت باطنی وسلوکی را میدهد. گرچه سالکان همچنان برای تقیٌه و دوری از مزاحمت های قشری های مذهبی، رعایت معانی ظاهری آنان را نیز مینماید. تا تکفیر وکشتار نشود. و در احترام شاهدان بحرمت واحترام و اهمیٌت آن است که سالک بمراتب تجلٌیات الهی برتر میرسد. وپیر الهی بمعرفی خداوند بطالب لقای الهی، نخستین ومهمترین برای آغاز راه سفر الهی سالکان میباشد. و خطاب سالک در حضور ذهنی با پیر الهی, عملا خطاب سالک بخداوند است. گرچه همیشه با اذکار توحیدی دفع شرک، چون لا اله الاًٌ الله میباشد. وکلام پیر کلام خداوند است و نیز قرآن ناطق سالک میباشد. وحرمت او حرمت بخداوند از سالک میباشد.

حریٌت وآزادی

آزاد شدن انسان برده، که در سلوک الهی ونجات شهودی سالک حرٌ و آزاد میگردد . که قبلا برد ه روان عقده دار ونفس أماٌراه خود، یا آخوندی قشری بوده است. سالکان از بردگی روان خود، و از تحکٌمات آخوندهای مذهبی و تعهٌدات مذهبی ودینی غیر سلوکی آزاد میگردد، تا از بردگی نفس خود وهر آخوندی قشری آزاد گردد. سالک عاقل وعاشق وعامل صادق، داوطلبانه آزادی های در تن و ذهن وروان خود را در اختیار پیر الهی بمعرفی خداوند میگذارد. تا بعدا با شهود نهاﺌی از وظیفه الهی سلوک نیز آزاد گردد. وقتی که بمعصومیٌت و شهود نهاﺌی خود میرسد. سالکان رسیده بعرش رحمان وبازگشت پیامبرگونه بخلق،با تفسیر و توضیح پیر الهی، مورد (طلاق ومطلق و آزادی) خود میرسد. که محمدی زنده و از مراتب الهی و مقام حسینی برای چند سالک احتمالی خود میگردد. گرچه اولیای الهی سالکان سرکش وغیر مطیع را مرخص میکنند و طلاق میدهند. که هر طور میخواهند جهنٌم پروری آینده خود را بنماید. آزادی های انسان غیر سالک، همان آزادی دیگر حیوانات در علفزار جهان است. که علف چرانی میکنند، پس مسؤلیٌت الهی پس از مرگ در نسخ ومسخ را خواهند داشت. آزادی سالک از( رقٌیٌت) و بردگی شهوات وهوسها ومطامع و برتری جوﺌی ها میباشد. (حریٌت خواص) و اولیا را نجات از هوسها میگویند. و (حریٌت خاص الخاص ) را در اولیا و از تمامی آثار و رسوم بندگی های قبلی بدنیا وامور بشری میباشد. نسفی عارف، آزادی وحریٌت راستین را بریدن انسان از دنیا ونوع بشری، وحتی از تمام کرامات نوع بشری خود، در مرگ قبل از مرگ سلوکی می داند. ولو اینکه با شهود نور قاﺌم بخلق باز نگردد. وتولد دوم الهی و پبیامبرگونه داشته باشد. که معصوم و آزاد مطلق از نظر الهی می گردد. گرچه اولیای الهی برای چند سالک خود که چگونه دستورات عبادی بدهد ، آزاد است و اختیار الهی دارد. و بقول پیامبر خطای اتفاقی آنها، باز از نظر داوری الهی صواب درست است. و بقول پیامبر باز درست اتفاقی آخوندها وغیر سالکان، نادرست از نظر الهی میباشد . مهم اطاعت سالک است، ونه موضوع مورد دستور برای ا طاعت .

حزن و أندوه

غصٌه ودلگرفتگی سالکان در حکت عملی یعنی سلوک الهی، و از کیفیٌات نفسانی سالکان میباشد. که اکثرا در قبض و گرفتگی روانی هستند، تا که بنجات با شهود نهاﺌی خود برسند. وقتی انسان بدرون خود فرو میرود، و أندیشه واینتویشن وبا میدیوم وواسطه الهی میدیتیشن میکند، باخطرات وامکان خطرهای باعث حزن واندوه در سالک میشود. که غیر سالکان اندوه آنها، برای نرسیدن بهوسها و طمع کاری های خود میباشد. وسالکان با هر جدیٌت باز غصٌه دار وبا کرب واندوه میباشند. که مبادا حق ٌ وظیفه الهی خود را انجام نداده باشند. عرفا سه درجه برای حزن و أندو میگویند. یکی در عوام غیر سالک، ودیگر أندوه (أهل ارادت) سالکان با اراده و طالب دیدار پیر الهی مناسب خود از خداوند هستند. که چون بپیر الهی ووسیله الهی خود رسیدند، اندوه سلوکی آنان آغاز میگردد. و یا غربت و دوری از پیر، و نداشتن دیدار او، برای کسب تأیید او از شهود برتر،که زیارت حسینی خود مینماید. تا مبادا انحراف وگمراهی از نفس امٌاره خود بیابد . و قشریٌون مذهبی در هر حال چنین اندوهی را ندارند، که تصوٌر قبول خداوند از اعمال عبادی باطل خود نمایند. که بدون وسیله الهی بوده اند. و برای سالکان راه دیگری بمراتب الهی، جز دستورات وتوجیهات و هدایتهای عقلی پیر الهی نمیتواند باشد.

حسد

براس حسودان غیر سالک، که (غبطه) برای سالکان است. که حسودان غیر سالک برای توفیقات الهی سالکان دارند، که خود بدون سلوک محروم هستند. که سلوک ویا کوششهای سلوکی کافی برای وظیفه الهی ندارند. گوﺌی حسودان انتظار دارند، که موفقان دست از توفیق خود بردارند، و توکٌل وتکامل خود را رها کنند، ومانند خودشان بوعده های باطل آخوندها اکتفا کنند،تا حسودان راضی گردند. بخصوص آخوندهای که حسود و آماده نکفیر وقتل اولیای الهی هستند. شاید حسد از صفات طبیعی نوع بشری باشد. و بقول پیامبر، هرکس چون حسادت خود را نشان داد، حسودی کرده است. و اگر ابراز نکرد، و عبرت برای کوشش خود نمود، غبطه دارد. که از عوامل مثبت راه الهی سالکان میباشد. که همٌت و هوم کنند وکوشش بیشتر بنمایند. خود داری از حسد، مانند دیگر صفات منفی أهریمنی ، روشی تکاملی برای سالک است. والاً حسد بخصوص در سالکان، قاتل حسنات و تکاملات او میباشد. و بسرعت کرامات بالفعل سالک در تن وذهن وروان او بزوال میروند. و حسد از علاﺌم فساد روان و کثرت گناهان و انحرافات، ودوری از خداوند و صفات الهی میباشد. چاره حسد را عرفا، در عدم ابراز حسادت میگویند. که همان خویشتن داری و عبرت گیری است که باعث تشویق کوشش بیشتر خود میباشد. که پیش آمدن حسادت را از جمله پیش آمدها، و وسیله تعلیم سالک میباشد. که بموضوع مورد حسادت خود بی اعتناﺌی میکند. ویکی آنرا از صفات زشت نفس امٌراه خود میداند . که معمولا نفس امٌاره، طالب حقارت بیشتر در دیگران میشود، که منجر بحسادت او نشود. و عدم توجٌه سالک بدیگران در دوره سلوک، فرصت حسادت بوی نمیدهد. وحتی پیشرفت برتران و سالکان دیگر را، از نوع غبطه و عبرت گیری خود میداند. تا باعث کوشش واصلاح خود گردد. سالکان حتی پیروزیهای غیر منتظره دیگران را ، باز بنفع خود میداند که حسادت نکرده است. و آنرا وسیله ای از خداوند برای کوشش خود میداند. پیامبر اعراب را بخاطر تعصٌب، و روستاﺌیان را بخاطر جهل، وسوداگران سرمایه دار را بخاطر ستم کاری و بخل میگوید . ولی علما را ، که متظور مدٌعیان دین شناسی قشری یا علوم مادی است، بخاطر حسد میگوید. ولی عالم علوم الهی وشهودی حسد ندارند، و اگر بود مورد غبطه آنها است. و دلیلی برای کوششهای بیشتر سالکان در سلوک، وحتی در ذخیره آخرت در کاملان الهی میباشد . بقول معروف حسود کور است. که چشم دل بینا و عقل کافی، از سرنوشتهای واجب خود برای سلوک الهی ندارد.

حسرت

رنج و افسوس محرومیٌت داشتن از انجام وظایف الهی در سالکان، برای تکمیل تماملات روحی خود در تخلیه وتحلیه است . که دیگران سالک وکامل بمراتب تجلٌیات الهی خود رسیده اند. که برخی دیگر سرگرم بازی های نفس امٌاره خود میباشند. و از قافله عقب افتاده اند، که بسلوک الهی نپرداخته، یا در سلوک همٌت کافی ندارند. ماهیٌت وجود انسان در هستی تولد کنونی، برای همین تکامل روحی میباشد. روز قیامت غیر سالکان پس ازمرگ دارای محرومیٌت و کارماهای تولدات در نسخ ومسخ نوعی حقیر و بی ارزش میباشند. که برخود خواهند لرزید. که راه گریزی از خویشتن خود وسرنوشتهای نوعی خویش ندارند. (حسرت آباد) در جهان نسخ ومسخ نوعی است. و( آتش حسرت) سوزاننده روان میباشد. وقتی بقهقرای نوعی میروند. بخصوص که کارماﺌیان بیاد آورند، که خود نیز انسان بشری بوده، که اینک لگد مال انسانهای دیگر شده اند.

حسن و خوبی

تحسین و بهترشدن ، وحسن وزیباﺌی بیشتر یافتن، که انسان سالک در مرز پیدایش کمال و بهتری است. که کرامات بالفعل و بالقوٌه نوع بشری کنونی تلف نشده دارد . و تنها سالکان در تزکیه نفس و تخلیه وتحلیه روان چنان تحسینق مییابند که بتجلیه های الهی میرسند. صفات زشت بشری وحیوانی را رها کرده، بصفات نیکوی الگوی کمال خود پیر الهی بمعرفی خداوند رسیده ، و بصفات مهم وحیاتی و الهی میرسند. در تن و ذهن وروان انسان الهی در تولدات بهتر بعدی بجهان، با کرامات عظیم در تن وذهن وروان، وحتی در (روح الهی) چهار بعدی متولد میشوند. و افکار و گفتار واحوال نیکو را هم اکنون نیز مییابند. و از جمله نیکویان الهی میگردند. ودر آینده از بهتران فرشته گونه، بتولد فوق بشری میرسند. که موجویتی چهار بعدی چون فرشتگان را خواهند داشت. تن و ذهن وروان وروحی الهی فرشته گونه، که باین همانی روح القدس قاﺌم ایدآل کمال میسٌر نوع بشری را رسیده اند. و ٥٥ قرن دیگر در نوع فوق بشری در ولایت تازه مهدی موعود محمد ، وسوشیانت سوم زردشت بنور ربٌ رحمان، و حتی عرش ربٌ برتر از رحمان میرسند. که بجای هزاران برابر عقل بشری، بمیلیونها برابر عقل بشری میرسند. وکرامات بالفعل وبالقوٌه بسیار عظیم تر خواهند داشت. که کهکشان راه شیری را جولان خواهند داد. عقل نیرومند وتوانهای بیشتر، و طول عمر درازتر، و با سلامتی های باطنی وذاتی خود ، چنان لذٌت هاﺌی دارند، که فرشتگان بقول پیامبر، برآنها غبطه خواهند داشت. سالکان با تخلیه وتحلیه بحسن وزیباﺌی در تن ودر عقل وفکر و در اخلاق و رفتار تحسین وبهبودی یافته میرسند، که میتوانند باز ببیشتر رفع کمبودهای لازم را نموده، که سالکان موفق بمراتب تجلٌیات هفتگانه الهی میرسند. وهر شهودی خود جهانی از عقل وصفات حیاتی بیشتر از نوع بشری بشاهد خود میدهد. سالک محسن است، که در حال تحسین روان خود، با حسین زنده الهی خویش پیر کامل بمعرفی خداوند، خود را ( شبیه) و این همانی مراتب الهی بنمایند. و این همانی موجودیٌت الهی بیابند. و حسن انتخاب و خوبی و زیباﺌی ظاهر وباطن مییابند. و همچنان بتحسین خود ادامه میدهند. پیر الهی (حسین وحسنک) است، که نسبت بشهود دوم سالکان امام زمان زنده خود، که مقام (حسن) در پنج تن آل عبا حسن وکمال بیشتری دارند. و بحدٌ اکثر کمالات الهی بالاتر پیش میروند. که خود نیز در حقٌ الیقین، از مراتب الهی میگردند. که این همانی مقامات الهی برتر ونیامده بوجود را هم اکنون مییابند.

حضرت

توصیف مراتب الهی آغاز از (حضرت پیر) حسینی بمعرفی خداوند، که سالک همیشه نور صورت اورا در دل حاضر الذهن دارد. که لحظه ای دوز از وسیله الهی خود نمیباشد. که ( حضرت محمد) یعنی حضور ذهنی روحی محمد، که برای هر محمد زنده الهی در بازگشت بخلق شده، که برای سالک ولایت محمدی در شهود پنجم دارد . مفهوم (حضرت) حضور محمد حاضر زنده سالک بمعرفی خداوند را میرساند. (حضرات خمس) همان پنج شهود مقدماتی شاهدان ولایت محمدی میباشند. شهود حسینی پیر، و شهود حسنی امام زمان سالک ، که برترین کامل محمدی زنده زمان ،و تا وقتی که این امام حسنی زنده باشد. ونیز شهود سوم فاطمی، مادر الهی نوع بشری و صاحب رحم ولایت محمدی در هر زمانی میباسشد. ونیز شهود مرتضوی در شهود چهارم، روح مولا علٌی، که صاحب ولایت محمدی در هر زمان است. ونیز حضور ذهنی شهود پنجم مصطفوی، که جمعا حضرات خمس میباشند. که انبیای اولی العزم قبل از محمد ،کاشفان این مراتب شهودی بوده اند. و بنسلهای بعدی ارمغان نمودند. که در ولایت محمدی ، در سالکان تجدید همان شهودها را که قبلا هم داشته است. بدرجه کمال بهتر وکاملتر از نو شهودها را تجدید مینماید. آنگاه سالک با مرگ قبل از مرگ ببعد از شهود مصطفوی پنجم خود، بنور قاﺌم روح القدس و پایان وظیفه الهی نوع بشری میرسد. تا در ولایت مهدی موعود در نوع فوق بشری، که ٥٥ قرن دیگر در جهان مبعوث میگردد و نوع فوق بشری آغاز میشود، آنگاه صبحت از (حضرات ششکانه) سالکان ولایت سلوکی مهدوی خواهد بود. تا بنور رحمان که برتر ار عرش رحمان است میرسند. که پیایان وظیفه الهی آن نوع رسیده باشند. تعبیرات دیگری از حضرات پنج آمده، وبیشتر برای تقیٌه از انکار و مزاحمتهای قشری های مذهبی غیر سالک میباشند. آخوندهای سنٌی که سنٌت محمد، یعنی سلوک الهی را انجام نمیدهند، و یا آخوندهای شیعه که شعاع انوار شهودی پنج تن را ندارند. که شیعه علیٌ یعنی شاهدان شعاع و نور و شهود مرتضوی است. که عرفا گفتند، این پنج حضرات، عبارتند از (حضرت غیب مطلق) خداوند مطلق الله، که خود حاضر وناظر هستی وموجودات هستی است. بخصوص سالکان هر ولایتهای الهی ششگانه، چه رسد بموجودات قبل بشری حیوانی وگیاهی وأتمی وما دون أتمی، ویا وجود عوالم الهی که حاضر شدنی برای تمام انواع فوق بشری، که هنوز در جهان نوع بشری تجسٌم انسان بشری نیافته اند. ویا تعبیر از ( اعیان ثابته) نموده اند. که هریک در کمال الهی ئ در علم آگاهی خداوند هستند. که الگوهای تکامل سالکان وشاهدان سالکان ولایتهای بالاتر الهی میباشند. ویا (حضرت علمیٌه) گفتند که منبع علوم وآگاهی های و برترین تجلٌی همه موجودات ودر تمام انواع ، که حضرت علمیٌه نزد خداوند الله میباشد. و یا (حضرت شهادت) گفتند که همان مشهودهای آغاز از پیر الهی تا شهود عرش رحمان میباشند. باز شهودی شدن تجلٌیات الهی نوع بشری، در مقابل حضرت غیب رحمان نادیده،بی نهایت مراتب تجلٌیات الهی بالاتر و برای انواع فوق بشری آغاز از ولایت مهدوی و آینده های بالاتردر پیش هست که بفرض محال بتجلٍ مطلق الله ربٌ الأرباب رسید. ویا از ( حضرا ت غیب مضاف) میگویند که همان مراتب تجلٌیات انواع فوق بشری است. ویا منظور شهود هفتم اضافی عرش رحمان که خاص اولیای ولایت محمدی بازگشته بخلق میباشد.برای کاملان ولایت محمدی بازگشته بخلق پیامبرگونه که رحمان را مقام ربٌ نادیده محمد وکاملان محمدی میتوان گفت. باز عرفا از (عوالم عقول و نفوس الهی) گفتند. که هر شهودی سطح عقل الهی بالاتر از مراتب شهود قبلی دارد. ویا از (عالم مثال) کتند که نزدیکتر بخداوند الله هستند. گویا آن مراتب الهی، ماهیٌتهای ( نیمه مادی یا شبه مادی) دارند. مانند ماهیٌتهای أثیری وتحت أثیری شبیه ومثال و تمثیلی از ماهیٌت های مادی بعنوان تن وصورت داشته باشند. زیرا انسان نمیتواند چیزی یا أمری بدون ماهیٌتی تصوٌر نماید. که آنگاه از نوع اوهام غیر حقیقی خواهند بود. ارباب نوع و فرشتگان بالاتر از مقام رحمان در عوالم الهی را، از چنس مثال یا الگو آیندگان باید گفت . گوﺌی مانند طرحهای منتظر تحقٌق و تجسٌم انسانی وفوق انسانی، برای شاهدان واصل آنها گردند. و بالأخره عرفا از اصطلاح (حضرت جامع) هر چهار حضرت دیگر قبلی گفتند. که أصل عوالم( ملک وملکوت) میباشند .که در عالم مثال که جبروتی میگوﺌیم، مجرٌد از ماده باشند و أصل عوالم مختلف الهی که ماهیٌت مادی یا نیمه مادی ویا شبه مادی میگوﺌیم . ولی باز این حضرت جامع شهود پنجم مصطفوی برای نوع بشری وولایت محمدی است. که جامع ئ تجدید کننده ومکمٌل تمام کرامات الهی شهودهای چهارگانه قبل از شهود مصطفوی میباشد. در (نظریٌه سلوکی) این نویسنده و برحسب تجربه عملی خود ، این حضرات پنجگانه( آل عبا یا پنج تن) همان پنج (اسماء الله) وناموس ها مراتب شهود مقدماتی سالک، برای رسیدن بنور قاﺌم میباشند. که سالکان بترتیب وتوالی بدیدار رؤیاﺌی آنها میرسند. وهمگی را در عالم و (جهان ملکوت) میگوﺌیم. ولی نور قاﺌم در( جبروت اول) از سمت ما، ونیز عرش رحمان در (جبروت دوم) بالاتراست که کاملان محمدی بازگشته بخلق بمرز آن میرسند.و در مرحله ( دنا فتدلٌی وقاب قوسین او أدنی) میباشد که نزدیکترین تقرٌب بخداوند الله أهو در مطلق أبدیت وکمال وشهود است. این حضرات و اسماء الهی را پیامبر بر أهل بیت چهارگانه خود گذارد. که قبلا اسامی دیگری داشتند. و هر یک از کاملان محمدی بازگشنه بخلق، نیز حسین زنده وعلیٌ ومحمدی زنده چند سالک خود میباشند. زیرا ( این همانی) تمام حضرات خمس، .نیز ونور قاﺌم را برای سالکان خود دارند. بی نهایت جبروتها و اسماء الهی بالاتر، وتجلٌیات الهی عظیم تر والهی تر در قدسیٌت آینده ، منتظر دیدارو حضور برای ارواح کاملان انواع فوق بشری میباشند. که پس از بی نهایت جبروتها، بفرض محال، بآخرین جبروت که (لاهوت الله أهو) باید رسید، که بنور ألأنور الله رسید. که باز در این فرض محال شاهدی، هنوز بخداوند هو رسیده نشده است. والله و أهو خود صادر اول خداوند هو بیرون از هستی ها میباشد.که هاهوت میگوﺌیم . وحتی لاهوت وهاهوت ، یعنی الله هنوز خداوند هو نمی باشد. که هاهون بیرون از هستی ها، در عالم وجهان ( عدم ماسواه) میگوﺌیم. در حقیقت در هستی بهر نوع ماهیٌت مادی ،غیر از خداوند الله أهو موجودی وجود ندارد. و هرآنچه هست هریک تجلٌی یکی از صفات تجلٌیات الهی هستند، که قدر خود را نمی دانند. ولی هریک در تولد بعدی خود بتجلٌی صفاتی بالاترالهی میرسد. که نوع انسان بشری، پس از تجلٌیات پنجگانه حجٌ های عمره، که هریک در عمری بشری بوده اینک در تولد بهتر خودبا ولایت سلوکی محنمدی و نیز با دستور مقام شهودی (صورت مصطفوی) و با مرگ قبل از مرگ بنور قاﺌم برسند، که پایان مرحله نوع بشری است و آغاز پیدایش نوع فوق بشری ٥٥ قرن دیگر برای روحی خواهد بود. والاٌ هر انسان غیر سالک پس از مرگ طبیعی نوع بشری خود ، تمام کرامات وتکاملات الهی خود را از دست میدهد. که کرامات بالفعل بشری، و حتی کرامات شهودهای الهی قبلی خود را ، که در تن وذهن وروان هستند ، صرف لذٌت شکم و واطراف شکم، و یا مصرف اوهام باطل قشری خود تلف مینمایند. و در پرستش أهریمن و آخوند ابلیس در لباس کاذب روحانیٌت مصرف و اتلاف و اسراف مینمایند. ولی سالکان ولایتها بخصوص در ولایت سلوکی محمدی و با یک ولیٌ الهی بمعرفی خداوند، کرامات بالفعل خود را در خدمت و پرستش مراتب تجلٌیات خود مینمایند. تا این همانی مقام آن مراتب الهی را در خود ،و تحقٌق شهودی برتر مییابند، که خود از مراتب الهی هستند. گوﺌی شاهدان الهی در حیات بشری کنونی از مراتب الهی میباشند. اولیای ولایت محمدی، صاحب همه اسماء الهی شهودی خود هستند. و ضمن (حضرات مدبٌر) ارواح سالکان خود میباشند. ( اسماء کلیٌه) نیز تعبیری از همان مراتب تجلٌیات پنجگانه شهودی هستند. که سالک تجدید کننده آن شهودهای پنج گانه ، بدستور مقام صورت مصطفوی و با مرگ قبل از مرگ بنور قاﺌم، وپایان وظیفه الهی نوع بشری خود رسیده اند. پس الهی ومعصوم، ومحمدی زنده ووسیله حمد چند سالک خود میگردند. گاهی نیز از مراتب( تجلیٌات عقلی) میگویند. که برای کامل الهی نوع بشری، (عقل اول) را بالاترین عقل شاهد عرش رحمان میباشد. وبی نهایت عقول و حضرات علمیه و عقلیٌه و قدرتهای عقلی بالاتری تا خداوند الله در پیش هست. وعقل پیر الهی بمعرفی خداوند نخستین عقل الهی برای سالکان پیر میباشد. بازمراتب عقلی الهی بالاتر تا عرش رحمان برای کاملان محمدی بصورت وحی والهامات لدنٌی هست. والاًٌ بی نهایت عقلهای الهی بالاتر، برای آیندگان انواع فوق بشری ، برای همه ارواح حتی روح هر أتم آماده میباشد. (عالم کلٌی و اجمالی) و (نفوس کلیٌه) تعبیرات دیگری برای تجلٌیات الهی میباشند. گاهی نام رحیم برای رحمان، ونام قدسی برای روح القدس قاﺌم گفته میشود. و هر مقام الهی بالاتری ضمنا صاحب تمام مراتب الهی قبلی میباشد. و کمالات برای مجموع کلٌی تجلیات الهی، در خداوند الله میباشد. گرچه هنوز خداوند هو نمی باشد. عارفی این مراتب حضرات را بدین ترتیب منظٌم کرده، که حضرت (غیب الصفات) یا (غیب مطلق) است. که خداوند الله میباشد. گرچه هنوز برای خداوند( هو )در (غیب مطلق علی الأطلاق) میگوﺌیم. در حضرت اسماء و حضرت صفات و جبروت ، (برزخ البرازخ) میگویند. که همان عوالم شهودی نوع بشری میباشند. که ظاهر بجهان برای شاهدان خود شده اند. ودر شاهدان خود و (برزخ اولی) یا (مجمع البحرین) و (قاب قوسین) و غیره گفته اند، که تمام این اسامی باز هریک طبقه ای سلوکی و شهودی خاص خود میباشند. که ما در الفاظ نباید دوچار پراکندگی تصوٌری و از حقایق شهودی گردیم. وهر انسانی بنحوی لفظی توصیف ئ تنزیل در معنی مادی میکند. که این عارف گوینده مجمع البحرین تطبیق با الفاظ قرآن نموده است. تا نظر غیر سالکان قشری را جلب کرده باشد. مجمع البحرین دوجهان بشری وفوق بشری،ٍ در کاملان ولایت محمدی توصیفی صادق است، وتا زنده باشند.( برزخ) حدٌ وسط بین دوعالم است. و بین هر دوجهان متفاوت، که خود وجودی برزخی است. که سالکان با برزخ دوره سلوک از این عوالم شهودی بالا میرود. ناسوت وملکوت را باهم دارند .ناسوت وملکوت و جبروت در کاملان بازگشته بخلق می بینیم. پس بی نهایت برزخ ها در پیش هست، و بی نهایت مراحل تکاملات وتربیتهای الهی در انواع فوق بشری. این عارف از (حضرات سوم )در (حضرت اعمالی) در عالم أمر الهی، و( حضرت علم غیب مضاف) و( حضرت غیب باطن) میگوید. که باز تماما و بزبان أدبی خود در سلوک الهی وشهودی ولایت محمدی مطرح میگوﺌیم. و عالم حضرت چهارم را (عالم مثال وخیال) گفته، وپنجمرا ( حضرت حسٌ وملک مادی) است ،که در حضرات کاملان الهی میتوان گفت. قیصری عارف حضرات الهی را، تماما در یک انسان کامل ولایت محمدی بکار برده است. که ما از مراتب شهود پنجگانه بزبان ساده تر میگوﺌیم. که مراتب بالاتر بوجود نیامده را نیر باید در نظر داشت. باز عارف دیگری، از جضرات پنجگانه، حضرت غیب رحمانی، و حضرت شهود مشهود، و حضرت واسطه، و حضرت جامع میگوید. که باز درهر کامل و ولایت محمدی است. و (حضرت مثال شهودی) شاهد، که در ( حضرت شهادت ) ومادی شده در ولیٌ الهی بمعرفی خداوند برای سالک است میگوﺌیم . ( حضرت أحدیٌت) را عقل اولی و بالاترین عقل صادر شده از خداوند ( هو) برای خداوند الله میباشد. که همگی در (عالم تدوین و تسطیر) نوشتنی میگوید. که برای امکان فهم وتصوٌر انسان و امکان حفظ در حافظه انسان سالک در ذهن لازم است. که آنرا (تنزیل منطقی) و بزبان مفهوم روز میگوﺌیم . که برای تفهیم غیر سالکان بکار باید برد. که دانستن وفهم آنها (شرط لازم) برای درک اهمیٌت سلوک الهی هست، ولی ( شرط کافی) نمیباشد. که باید انسان سالک شخصا خود با فهم و علاقه کافی امور الهی را برود وببیند، و اکتفا بشنیدن نکند. (حضرات اسماﺌیٌه) مجموعه اسماء الهی وناموسهای الهی همان شهودی های مقدماتی پنج تن میباشند. که اسامی ارباب انواع بوجود نیامده نیستند.و کشف و شود بشری نمیشوند. و بالأخره همه این حضرات برای انسان سالک، شهودهای مقدماتی ولایت محمدی، و برای رسیدن بنور قاﺌم است. وتا مقام (أحدیٌت الله) بی نهایت فاصله های نوعی ووجودی درجهان، ودر کسب شهود برتر وپاکسازی بیشتر روان میباشد. ( حضرت علمیٌه عمٌاﺌیٌه) تعبیر دیگری از مراتب تجلٌیات شهودی هستند. عوالم (عمٌاﺌیه نادیده) و (غیب الغیب الله) و یا (حضرت هویٌت) که از لحاظ هویٌت تصوٌر شده است. که تمام تعاریف تقسیم و تفکیک شده از مراتب شهودی ولایت محمدی و عرفان وتصوٌف ایرانی میباشند. برای خداوند( هو) که جهان( عدم ما سواه ) میگوﺌیم. که (غیب الغیوب) و (بطن البواطن) و هویٌت مطلق میباشد. پیامبر این حضرات را پنج تن آل عبا را برای سالکان بشری میسٌر گفته است. که سالکان بشری باید بآن مراتب تجلٌیات برسند.و همان اسامی پنج تن خاندان و(أهل بیت پیامبر) هستند.که حیسین وحسن قبلا نام ( شبیر و شبٌر) داشتند. و فاطمه که ( فطم و ختم سلوک) کرده، که قبلا نام ( فاخته ) داشت . و نام الهی وتازه علیٌ را محمد، بمولا که حیدره نام داشت داد. و همه اولیا شهرت خود را ، در نام تازه الهی خود میخواهند. و محمد نام قبلی اورا نمیدانیم. که محمد نامی الهی تازه پیامبر است .یعنی ( وسیله حمد ) و پرستش نهاﺌی سالکان ولایت محمدی در شهود پنجم مصطفوی است. و هر کامل الهی بازگشته بخلق ٣١٣ گانه، که همیشه زنده و موجود آنها در جهان هستند، شهود ( حضرات اسماء ) الهی را دارند . و یکی از آنها بمعرفی خداوند، برای طاالب لقای الهی و برای رهبری وراه یابی و هدایت در سفر الهی و سلوک کافی است.

حضور

در مقابل غیب وغایب نادیده بودن که هر أمری دینی و امور پوزیتیویستی و آبژکتیو محسوس وملموس که حاضر است که قبلا غیب بوده باشد. و مراتب الهی وشهودی قبلا غیب نادیده انسان بوده که حاضر سده است. و انسانهای سالک تنها شاهد مراتب الهی غیبی هستند. حضور در قلب از نظر مراتب الهی نادیده،بخواست شاهد تبدیل بحضور آنها میشود. وتنها برای سالک شاهد در حضور ذهنی صورت پیر کامل حسینی بمعرفی خداوند، هرگاه بخواهد اورا (حضرت حاضر) میکند. و در دل سالک حاضر است . و پیر نماینده مراتب نادیده غیبی بالاتر میباشند. تا بتدریج سالک بمراتب بالاتر تا عرش رحمان در نوع بشری برسد. وهمچنان بی نهایت مراتب بالاتر الهی در انواع فوق بشری در پیش هست.

حضیره القدس

جای مقدٌس و حضور ذهنی و غیبی مراتب الهی. خانقاه پیر کامل حسینی، و حضور ذهنی صورت پیر که اولین تجلٌی الهی برای سالک میباشد. مراتب مقدٌس بالاتر الهی (حضایر) مقدٌس بالاتر هستند. که برای سالک آغاز از خانقاه پیر بمعرفی خداوند، قبله وکعبه سالک است. ویا عزلتگاه سلوکی که سالک حضور بدل از پیر الهی خود را دارد. پس مکان مقدٌس ومسجد جای سجده، ومعبد عبادی سالک میباشد. و الاٌ هر جاﺌی عبادت بدون وساﺌط الهی، برای انسانهای قشری، تعبٌد شرک آمیز میباشد.

حفظ و حفاظت و حفظ عهد ربوبیٌت و عبودیٌت

یا تأمین امنیٌت وراز داری از اسرار الهی سالک ، آغاز ازپیر الهی واز دیدنی های شهودی سالک از مراتب تحلٌیات الهی است. جالات (طارﺌه) وارد بر دل سالک بصورت خطور وخاطرات پیدا شده هر واقعه واقعی و رؤیاﺌی وشهودی میباشد. وخلاصه تمام صفات ربوبی و عوالم الهی برای سالک اسرار دل او است. فاش کردن آنها دلیل غفلت ار وساﺌل الهی میباشد. که کامل الهی با آن راز داری دردوره بازگشت بخلق، آنچه صلاح بداند، و بهر کس که لازم بداند میگوید. وهمچنان حفظ قلب است مادام که در حافظه محفوظ و حضئر ذهنی مینماید. وهمگی ای محفوظات عوامل ارتباط وواسطه بین مراتب پاﺌین تر با مراتب بالاتر هستند. بخصوصدر تقیٌه سالک برای حفظ پیر الهی از خطر مزاحمتها و تکفیر آخوندهای قشری. بقل پیامبر که قاتل أنبیا هستند. روح انسان در تولد پیشین در شهود نور تجلٌی آخر خود، عهد الستی داشته است .تا در تولد بهتر آینده خود، با تجسٌم انسانی نور شهودی آخر، لبٌیک بگوید و تسلیم گردد. که تولد بشری کنونی با عقل وکرامات بالفعل وبالقوٌه أندک خود مقام تجلٌی برتر را ندارد. مسیح کامل الهی در سطح جدید برتر، در ولایت پنجم او که نور مصطفوی بود،عهد الستی داشت که در( معاد) و بازگشت بجهان، و در صورت نوع بشری بهتر، با تجسٌم انسانی نور آخر خود، که محمد یا هر کامل محمدی است، تسلیم سلوکی نماید. پس روح مسیح در صورت تازه مولا علیٌ، با محمد انسان مجسٌم نور مصطفوی متولد شد وبنور قاﺌم رسید. و روح محمد نیر با نور قاﺌم اکتشافی خود عهد الست دارد، که در تولد فوق بشری هفت هزار سال بعد، با مهدی موعود کاشف و تجسٌم انسانی روح القدس تسلیم خواهد شد، تا بنور رحمان نیر برسد. و الاً با ائلین سرکشی هر روح ، همه کرامات نوع بشری و شهودهای قبلی خود را از دست میدهد. سالک اکنون عهد الست خود را حفظ میکند، که در پیمان با پیر الهی بمعرفی خداوند، راز داری خود را آغاز میکند. و هرگونه اعمال عبادی خود را بدستور پیر الهی، از دیگران محفوظ میدارد. که چون آنها را باور ندارد. و تنها بآخوند پرستی قشری ایمان دارند.

حق و حقوق و حقٌ الیقین و حق مخلوق

نزد صوفیه و ادیان سلوکی پنجگانه، خداوند الله حقٌ مطلق است که (حقیقت الحقایق) میباشد. زیرا مراتب الهی قبل از رسیدن بنور الله در ابدیٌت مطلق، کاملان و سالکان همه انواع فوق بشری، همگی خود از حقایق الهی ولو حقٌ نسبی هستند.( حج ٌ أکبر) کردن سلوکی رسیدن بحقٌ برتر میباشد. که در ظاهر حجٌ کعبه یا اورشلیم، حقیقت آن حجٌ أکبر همان سلوک الهی برای رسیده بشهودی الهی میباشد. بخصوص دیدار نور قاﺌم بزرگترین حقٌ وحجٌ برای روح انسان بشری است . خداوند (وعده ها ووعیدها ) میدهد. که در مورد سالک وعده بهشتی است. وبرای غیر سالکان قشری (وعید وتهدید) بکارماهای چهنٌمی میباشد. سالکان حجٌ أکبر خود را باید برسند، که یک بار سلوک و شهود بیشتر نیست. و شرایط لازم کسب نور حقٌ و شهود نهاﺌی را باید تأمین نمود. تا پس از تخلیه وتحلیه تجلیه هاتی الهی ، و با (بدا و مشیٌت )های الهی تحقٌلق میبابند. و بدا و پذریش های الهی از سلوک است. تهدیدات و وعده های بهشتی برای هر روحی پس از مرگ میباشد. والاٌ در کارماها باید با تکامل طبیعی از نردبان انواع، دوباره وحتی صد باره، بنوع بشری برسند، که همین سلوک الهی تا نور قاﺌم را بنمایند. (حقایق الهی) برای نوع بشری مجموعه ای از مراتب حقٌ و شهود وحجهای عمره تا حجٌ أکبر نور قاﺌم هستند. که همه آمادگی های مقدماتی لازم برای رسیدن بربٌ النوع خود، و ویزای تولد نوع فوق بشری بالاتر میباشد. ویا که حقایق الهی را ( حکمتهای جامع عقلی) میگویند. که مجموعه عقلی از تمام پیشرفتهای تکامل نوعی را نشان میدهد. قشیری (حقیقت یا حقایق) را خداوند میگوید. که حقٌ برتر برای انسان بشری خداوند بالای عرش رحمان میباشد. که (جامع حقایق شهودی) برای انسان سالک، و جامع معقولات الهی برای انسان است. که همچنان مراتب بالاتر تا الله، که جامع بی نهایت مراتب الهی قبلی است. که (حضرت جمع وجود) گفته میشود. ونیز مجموعه حقٌ درقاﺌم را ( حقیقت محمدی) میباشد. که در شهود پنجم مصطفوی برای سالک محمدی دست میدهد. که هنوز بحقیقت برتر از قاﺌم در عرش رحمان نرسیده است. ک قاﺌم روح القدس همان اسم أعظم برای نوع بشری میباشد. که او را میتوان ربٌ النوع بشری گفت. و رحمان در اسم أعلی و الله را در اسم ( أعلی العلٌیین) میباشد. مراتب تجلٌیات شهودی ولایت محمدی، برای سالک شاهد عرش رحمان، روشن ترین وواضح ترین بیان و بینش در امور الهی بالاتر است. گرچه توصیفات عرفا هریک برای زمان و فهم سالکان خود بوده است. ولی باز در پوشش سمبولیک بوده و هست. که خود را از خطر تکفیر آخوندها نجات بدهند.و عباراتی مانند (الحقٌ بالحقٌ) و یا (الحقٌ الی الحقٌ) و یا (الحقٌ بالحقٌ ملحق) و یا (الحقٌ للحقٌ الی الحقٌ) از گونه شطحیٌات از نظر قشری ها بوده است. که عملا آنها مراحل باطنی برای سالکان شاهد و صادق مراتب الهی است. که با روش سلوکی بحقٌ، با ولیٌ الهی بحقٌ بمعرفی خداوند، که (حجٌت الهی) و وسیله حجٌ أکبر سالک است، بمراتب شهودی پنجگانه و بحقٌ، بالا میبرد تا بتواند بحقایق و شهودهای الهی بالاتر از تجلٌیات برسد. که تنها هدف خداوند از آفرینش ها و سلوک الهی، با روشی بحقٌ و درست و الهی برای رسیدن بحقایق بالاتر میباشد. الفاظی که برای شاهدان آن مفهوم و حقیقت دارد، برای غیر سالکان ناحقٌ میگویند .و بدلیل جهل آنها از راه الهی میباشد. پس بدان مراتب الهی نرسیده ونمیرسند. همه مراتب الهی حقٌ هستند، که بحق میرسانند. اگر برای رسیدن بحقٌ برتر کوشش سلوکی شود. و هر سطح حقوق الهی اولیای الهی نیز رسیده از حقٌ خداوند الله، و اکنون از مقام رحمان برای نوع بشری میباشد. حقٌ بمعنی درست، و بهدف الهی رساننده میباشد. که بی نهایت امور نا حق نیز هستند، که مانع از رسیدن سالک، بمقام (حقٌ أکبر نور قاﺌم) میباشند. زیرا از هر نقطه نورانی، بی نهایت شعاع صادر میشود . و تنها یکی از شعاع ها است، که در مراحل بعدی، بحقیقت های برتر میرساند. که بقیٌه انحرافی و نمیرسانند، ویا غیر مستقیم میباشد که پس از کارماها خواهند رسید.( حقوق) در نظر صوفیٌه مراتب پاداش الهی هستند. که احوال وعقلها و شهودها و بهشتها را وعده داده است. و بقول پیامبر، خداوند بخود اجازه نمیدهد، که وعده های خود را نادیده بگیرد. مگر در مرحله تکاملی بالاتر بعدی، و در آینده های فوق بشری. که اگر سرکشی از خواست الهی برای آن مرحله بالاتر صورت گیرد وعده های قبلی منتفی میشوند.. حقٌ الیقین که سالک در آغاز با علم الیقین نطری، از امور الهی باور داشته، چون بمراتب شهودی عین الیقین ووعده های الهی برسد، بحق البقین و باوری قطعی رسیده، و چون بخلق بازگشت نماید، از مراتب حقٌ الیقین شده، و تنها برای چند سالک احتمالی خود، مقام حسین الهی وحتی محمد وعلیٌ زنده ای برای آنها است. ونه برای دیگران که علم الیقینی هم ندارند. وخداوند دهنده این حقایق است. اگر کسی صادقانه وعاشقانه و صبورانه در سلوک باولیٌ الهی خود خواسته باشد. زیرا (خواستن توانستن) و توانستن دانستن میخواهد و دانستن نیز مسؤلیٌت است.

حقیقت

صفت حقٌ و امور الهی بالاتر میباشد. همه امور هستی( واقعیٌت وحقیقت نسبی) خود را دارند. و الاٌ حیقیثت آنها در آینده ها میباشد. که هنوز برای انسان روشن نیست. و در حقیقت جز خداوند الله، حقیقت مطلق وجود ندارد. و سراسر موجودات مادام که در حال تغییر وتکامل و کسب حقایق برتر خود میباشند واقعیٌٍت دارند.س آنها را (واقع بالفعل) میگویند، نه ( حقیقت بالفعل) که در مطلق آبدیٌت، کسی میتواند بحقیقت مطلق الله برسد. و اگر روحی در هر مرحله پیشروی بسوی خداد، هر بار ( این همانی) مراتب حقیقی نسبی را در خود پیدا کند. پس حقیقت هر أمری نزد خداوند مطلق میباشد. گرچه مراتب حقیقت نسبی و نوعی، نزد همه مراتب پاﺌین تر الهی نیز وجود دارد. که حقیقت نسبی هستند ولی در وحدت وجود خود حقیقت برتر پیدا میکنند. ولی مطلق حقیقت نیستند. هجویری، حقیقت هر إمری را (قدیم أزلی) میداند. که هرگز تغییری ندارد .چه برای تکامل بیشتر، ویا احتمالا از دست دادن حقیقت خود. که انسان با سلوک الهی بحقیقت بالاتر میرسند. و باید بعدا که بحقایق حقیقی تر بالاتر رسید ، شایسته نام حقیقت نسبی برتر را پیدا میکند. که در هر حال آنها واقعیٌت خود را دارند. پس شریعت ودین ورزی آخوندهای قشری در همه مذاهب وادیان غیر سلوکی، حقیقت بهتر را ندارند. اگر از مرحله (طریقت) یا سلوک الهی نگذرند. گرچه پیامبر واولیای قبلی برای چند سالک خود بعنوان شریعت وطریقت گفته اند. طریقت همان سلوک الهی ودستورات پیر الهی بمعرفی خداوند میباشد. که روح انسان سالک را بحقایق الهی بالاتر میبرد. ودر نوع بشری، (حقیقت واجب الحصول) نور قاﺌم است. وبرای بازگشتگان بخلق پیامبرگونه، شهود عرش رحمان است که حقیقتی برتر میباشد. ولی همچنان بحقایق بالاتر از تجلٌیات نرسیده که در انواع فوق بشری دست خواهند داد. چه رسد بخداوند الله و یا خداوند هو که مطلقا . لو بفرض محال رسیده شدنی نیست. بابا طاهر، میگوید مقام اول حقیقت( شهود) است. یعنی سالک آغاز از شهود نور پیر الهی بمعرفی خداوند در رؤیا بسالک، آغاز تعالی ورسیدن بحقایق الهی بالاتر میباشد. تا باز حقیقت بالاتر وسیله الهی سالکان نوع فوق بشری ، برای رسیدن بحقایق شهودی بالاتر میباشد. وهمه مراتب تحلٌیات مقدماتی، برای رسیدن بحقایق باز بالاتر میباشند. بابا طاهر نیز میگوید، در این مراتب شهودی (محو) و مات کم رنگ میگردند. و ( صحو) نورانی تر معلوم و مشهود میگردد. که قبل از شهود مراتب الهی و درجات الهی، آنها در ذهن هر موجود شاهد بشکلی است. ک درست ترین آنها بقول پیامبر هنوز نا درست هستند. ولی در شهود الهی برای شاهد آن، محو اوهام قبلی میشود. و معلومات علمی و آگاهی های الهی (صحو وزنده وواضح) و مشخٍص میشود. که برای سالک همان صحنه رؤیاهای شهودی است. که هر کس برحسب مقام پاکی روان خود بشکلی وصحنه ای می بیند. بابا طاهر میگوید، نخستین شهود ملکوتی و کسی زنده از ملکوتیان الهی، همان شیخ وپیر و مرشد الهی بمعرفی خداوند میباشد. که مدام در دل سالک حضور ذهنی دارد. و نیز آخرین مرتبه پیشرفت شهودی سالک را ( فنا) میگوید. که شهود نور قاﺌم که آخرین وظیفه الهی در نوع بشری شهود ششم روح القدس است . که سالک باید با مرگ قبل از مرگ ، بفنای بشری خود برسد. و جان بشری را بدهد، که بجانان الهی برسد. که تنها کاملان ولایت محمدی بدان میرسند. و اگر در( بدای الهی) ومشیٌت ویژه الهی سالک شاهد قاﺌم از خواب مرگ، گوﺌی رؤیای مرگ قبل از مرگ است، بیدار شده، وتولد دوم الهی خود را یافته، و پیامبرگونه محمدی زنده وتازه نفس، برای چند سالک خود میگردد. و سالک صادق استقبال کننده و طالب این مرگ قبل از مرگ است. وپس از تولد دوم الهی خود، که جای جشن گرفتن سالکان او میباشد. شخصا نیز از ( کلمات الهی )چون مسیح وهر انسان کامل میشود. که کلام او کلام الهی برای چند سالک خود میباشد. ملکوتهای الهی بی نهایت هستند، که ما از شهود نور قاﺌم در جبروت اول، و ربٌ رحمان در مرز جبروت دوم میگوﺌیم. و بی نهایت جبروتها (مکان لا مکان) ارباب نوع وتجلٌیات الهی بالاتر در پیش هست. که بفرض محال در ابدیٌت مطلق ، روحی بلاهوت الهی ربٌ الإأرباب آخرین جبروت برسد. و هر بار این همانی مراتب شهودی خود را بیابد. و شهود هر تجلٌی الهی تازه، نیز عقل برتر الهی و صفات حیاتی وکرامات برتر بالفعل، و تحقٌق کرامات بالقوٌه میبرد، و اخلاق الهی وگفتار حکیمانه وکرداری نیکو خواهد داشت. سالک از تقلید عقلی و معقولات پیر بحقیقت و حقایق شهودی میرسد . که هریک سرچشمه جقایق الهی و عقلی بالاتر میباشد. که برای نوع بشری نهایت در عرش رحمان است. تا در نوع فوق بشری با ولایت مهدوی بنور رحمان، و حتی عرش ربٌ برتر از رحمان خواهند رسید. انسان حقیقی و یا (حقیقت انسان)، منظور انسان کامل ولایت محمدی بازگشته بخلق است، و تارنده باشد. که ضمنا قرآنی ناطق و کلمه الهی و کلیم الله چند سالک خود میباشد. که چه فرمان یردان چه فرمان شاه، بقول ردوسی میباشد. ونخستین وعده های الهی بسالکان میباشد. انسان کامل نیر (حقیقت جامعه) خوانده میشود. که مجموعه حقایق شهودی میسٌر نوع بشری را دارد. در طبقات حقایق، آغاز از بالا، عقل مطلق خداوند است .که (عقل اولی) یا اول گفته میشود. که بی نهایت عقلهای الهی پاﺌین تر در تجلٌیات الهی قبلی هست .و نه نظریٌه فلاسفه، که میگویند ده عقل وجود دارد. بلکه بسیار فراوان عقل ها میباشند. آغاز از عقل کلٌی پیر حسینی بمعرفی خداوند ، بطالب لقای الهی روح القدس، ونهاتیت عقلها در ربٌ العرش رحمان است، که وحی والهام دهنده ببازگشتگان بخلق ولایت محمدی فرشته، و پیامبرگونه چون اولی العزم محمد هستند. که محمدی زنده وسیله حمد وپرستش چند سالک خود میباشند. گرچه این کاملان ٣١٣ گانه محمدی ، که یکسانی شهودی دارند، ولی تفاوتها در استعداد دریافتها الهامات الهی را دارند. چون همچنان متفاوت در بقایای موانع در ناخود گاه خود میباشند. و الهامات متفاوت الهی آنها، بخاطر نیازهای عملی آنها ، در تعلیم وهدایت سالکان متفاوت در احوال روانی میباشند. که ضمنا ذخیره ساز آخرت تکاملی برای روح کامل الهی،برای تولد آینده نوع فوق بشری میباشد. حقیقت الحقایق را باید در مطلق حقیقت نزد خداوند مطلق الله دانست. گرچه هنوز بخداوند هو رسیده شدنی نیست. که بیرون از هستی ها است. که ( مطلق علی الاطلاق) میگوﺌیم. ونه ( حقیقت الجمع) و یا (حضرت وجود حقیقی).که حقیقت محمدی را عرفا در ولایت محمدی، و شهود عرش رحمان میدانند. که برترین سطح عرفان نوع بشری تا ظهور مهدی موعود در ٥٥ قرن دیگر میباشد. ودر تجربه این نویسنده، ( حقیقت محمدی) کوچکترین گل نقشهای نامحدود، و سمبول حقایق برتر که در عرش رحمان دیدم. کاملان محمدی در هر زمان برحسب نیاز تکامل خود، وسطح عقل جمعی جامعه خود، عرفان الهی را اراءه میدهند. که در حقایق شهودی باهم تفاوتی ندارند. ولی برای ذخیره آخرت باهم تفاوت ها دارند. که در نوع فوق بشری آینده، در فصل بالاتر نوع فوق بشری وبا کرامات بالفعل وبالقوٌه بیشتری باشند، که زودر وراحت تر بشهود نور رحمان ئ در ولایت مهدوی برسند. و اگر آنگاه سرکشی نکنند، که باز دوچار کارماهای بدتر از نوع بشری میشوند. همان گونه که غیر سالکان و قشری های مذهبی اکنون در شرف رسیدن باین کارماها میباشند. و قدر مقامات الهی تولدات پیشین خود را نمیدانند.

حقد و کینه

چون غضب و انتقام از خصم ودشمن، از صفات نفسانی روان حیوانی انسان غیر سالک میباشد. که با تخلیه وتحلیه وتجلیه های سلوکی با ولیٌ الهی، میتوان لشکریان صفات منفی وحیوانی، ومانع رسیدن بتجلٌات الهی را مرتفع نمود. که آنها را صفات أهریمنی میتوان خواند. (حقد) و لذٌت کینه توزی و انتقام را، سالک از خود و با هر سختی در خویشتن داری دور میکند. که قدمهای مثبتی بسوی خدا و لقای الهی برداشتن است. بخصوص که بالعکس انتقام گرفتن، کینه بدل گرفتن را نیرومند تر میکند. که چون بیماری (خوره) روان بشری انسان را از درون میخورد و حیوانی تر در مقام روح مینماید. و یأس وناامیدی در دل صاحب کینه را ایجاد میکند. که ترک وپاکسازی احتمالی آن در توبه وسلوک، مشکل تر و ببلایای سلوکی سخت تر نیاز دارد، که خداوند میدهد.

حقٌه و کره و توپ

توپ مانندی که در ذهن سهرورد، تمثیل از (عقل کلٌی) هستی میباشد. که (افلاک ناسوتی) را تشکیل میدهد. که ریشه هستی مادی فضا است. که در واقع حدودی هم ندارد. و هیچ جاﺌی آخر فضا و هستی مادی و ملکوتی نیست. که فضا را چون زمان وجودی ندارند. که ذهن انسان تصوٌر میکند. و فاصله موجودات را از هم ، میتوان بی نهایت چون فضا گفت. که هستی مادی وذهنی، لبریز از موجودات أتمی وتحت أتمی و تحت أثیری بی نهایت میگوﺌیم. و بحثی فلسفی در تصوٌرات عقلی انسان میباشد. که هیچگاه حرف درستی در فلسفه ذهن بشری نمیباشد و حاصلی هم ندارد. مهم تکامل روح انسان در عوالم بی نهایت الهی میباشد. که تصوٌرات مادی ذهن انسان غیر الهی انحراف بسیار در(عقاید عقده ای) انسان میشود. که در کاملان الهی این تصوٌرات را نمیکنند، بلکه تصوٌرات الهامی و نسبتا الهی تر دارند.

حقٌ الیقین

در علوم فیزیکی مادی، انسان نخست تجربه میکند، چون نتیجه ای یافت بدانها ( علم الیقین) پیدا میکنند، که نظریٌات و تصوٌرات خود را بموجب آن میسازد. ولی سالکان ولایتهای الهی قبل از تجربه و یقین، با (علم الیقین) نظری خود،و برحسب درجات تکاملات روحی و پاکسازی روان، بگفته های خداوند و پیر الهی، پیش از دیدن بچشم دل وتجربه شخصی، بحقایق برتر شهودی و الهی،که آنها را باور داشته اند، با شهود ب(عین الیقین) بچشم دل وفکر خود، یقین وباوری و حتی یگانگی با آنها را پیدا میکنند. که این همانی یافتن شاهدان میگوﺌیم. ( یقین) همان ( یگین و یگانه) شدن فارسی دری قوم زدشتی الأصل است . که سالک با مراتب الهی و شهودی خود یگانه میگردد، ووحدت وجود مییابد. و عقل برتر وقدرتهای حیاتی بالاتر در أندیشه کردن مییابن.د که این همانی مراتب الهی را، ولو همچنان در تن بشری خود هستند دارند. پس با علم الیقین و شهود عین الیقینی، در نهایت کمال ب(حقٌٌ الیقین) میرسند. که خود نیز از مراتب حقٌ والهی، برای چند سالک خود میگردند. ووسیله الهی برای توسٌل عبادی سالکان خود بمعرفی خداوند میشوند. اینکه آخوندهای قشری (شریعت) را علم الیقین یا دانش مورد یقین خودشان میگویند، حقیقتی ندارد. که ب(عین الیقین و حق ٌ الیقین ) نرسیده و نمیرسند و نمیرسانند. لذا مذاهب قشری غیر سلوکی، بقول محمد یکدیگر را لعنت و تکذیب و تکفیر مینمایند. که معیاری برای تشخیص حقایق الهی ندارند. که معیار حقیقتهای الهی همان حقایق و حجٌ های عمره مقدماتی ولایت محمدی، برای رسیدن بکمال یقینی میباشند . لذا ( ولایت و واله شدن) عاشقانه با ولایت الهی زنده زمان خود را ندارند. پس ولایتهای هر فقیه سفیه را برپا میکنند. و مذاهب قشری بتعداد هر آخوند مدٌعی خدا شناسی بوجود میآورند. که از خداوند خود، و پیروان خودرا از خدا دورتر میکنند. شریعت بمعنی درست همان (شرع ومنبع) وسرچشمه دستورات سلوکی وعبادی مقبول الهی است. که تنها برای هر سالک طالب لقای الهی تنها پیر کامل حسینی بمعرفی خداوند میباشد. وی خدا نیست ولی از خدا جدا نمیباشد. ونسبتا خداﺌی میباشد. و تنها برای چند سالک خود پیامبری میکند واختیار هر دستوری عبادی دارد. پیامبروامامان واولیا قبلا برای چند سالک خود هرچه گفتند، شریعت بوده است. ونه برای همه زمانها و انسانهای متفاوت در مشکلات روانی. که در سلوک باید اصلاح روان صورت گیرد. هیچ طبیبی نسخه واحدی برای همه بیماران وهمه زمانها نمی نویسد . و حتی پس از شفا نسخه خود را (نسخ وباطل ومنسوخ) مینماید ونسخه دیگر مینویسد. ویا نسخه ای دیگری لازم نمیداند که بنویسد. پس پیر کامل تفویض واختیار الهی برای چند سالک خود دارد. و شرع و طریقت او را برای سالکان خود تشکیل میدهد. ونه برای دیگران . مثالی که عرفا برای جقٌ الیقین میگویند، مانند دیدن دود وآتش از دور است. که علم الیقین از آتش سوزی را دارند ولی اطمینانی بدان ندارند.و مانند تمام علوم فیزیکی که حرف آخر را نمی زنند. ولی چون نزدیک آتش شدند و احساس گرمای آن نمودند، بچشم دل عین الیقین و اطمینان بیشتری مییابند. ولی چون بدرون آتش رفتند و سوختند، میدانند یقینا و بحقٌ الیقین آتشی وجود دارد. و اوهام و اموری که انسان را بتصور آتش گرفتن هر جاﺌی بنادرستی میکشاند. ولی نزد صاحب حقٌ الیقین، آنها باطل و یا واقع مادی،و نوعی واقع وهمی و ذهنی میداند.

حکمت و حکما

معقولات الهی نزد اولیای الهی بازگشته بخلق میباشد وتا زنده باشند. که از سطوح ومنابع بالاتر الهی الهامات لدنٌی دارند. و اولیای ولایت محمدی از سطح عرش رحمان الهام دارند. و پیامبران اولی العزم پیشین و کاملان آنها در هر زمان، از سطوح شهود عرشی خود الهام دارند. مانند کاملان ولایت مسیحی که از سطح عرش گبریال جبریل روح القدس، الهامات لدنٌی و تدبیر الهی دارند. و یا زردشتیان کامل الهی در هر زمان، از سطح عرش مصطفوی الهامات الهی دارند. تمام گفتنی های امور الهی، و فلسفه هستی را حکمت نظری الهی میگویند. که تدریس مدارس میشوند، ولی حکمت عملی الهی نیستند. که کاملان و سالکان موفق دارند. سالک حکمت نظری را برحسب عقده های روانی خود برداشت داشته است. پس مدرک محکوم کننده بیشتر آنان در داوری الهی میباشد. ولی چون بسلوک و ترک عقاید ولو درست خود نمایند، و تسلیم وتقلید عقلی وحکمت نظری پیر الهی بمعرفی خداوند بپردازند، حکنت عملی والهی آنان خواهد بود. و برداشت مورد نظر خداوند برای کمال نوع بشری را خواهند داشت. صاحب حکمتهای عملی بازگشته بخلق چون پیر الهی، وهر انسان کامل ٣١٣ گانه (حکیم الهی) است . که حقٌ تحکٌم و صدور احکام سلوکی بچند سالک خود را دارد. که کلام ولیٌ الهی سالک، کلام الهی و قرآن ناطق میباشد که قرٌه های شهودی را دارد. ونه کتاب (قرآن عثمانی) دستکاری شده از برخی کلام پیامبر. حکمت الهی استحکام و ثبات عامل جدٌیت و اهمیٌت امور الهی در سالک میباشد. (قرآن دوقرٌه) محمد نور قاﺌم وعرش رحمان هستند. هر سطح شهود تجلٌیات الهی هفتگانه درهر شش پیامبران اولی العزم، حکمتهای عقلی خاص سطح خود را دارند. که برای سطوح پاﺌین تر مفهوم ومعقول و مقبول پیروان آن ولایتهابرتر نمیباشد. که سالکان با ولایت برتر الهی، خود حکمتهای سطوح قبلی را کنار میگذارند، و نیز نسخ آیات شهودی خود در توسٌل میکنند، که بسطح شهود بالاتر در ولایت برتر برسند .وهمراه آن نیزعقلهای مربوطه وحکمتهای عرفانی آنها میباشد. خواجه عبد الله انصاری حقیقت حکمت را هر کاری بجا و مورد و شناخت هرکس، که در قلب او میباشد. یا مقام تکاملی قبلی روح انسان. ومیوه حکمت را نتیجه معامله با خداوند میگوید. ومعامله با پیر الهی را معامله پر سود الهی میداند. حکمت را نوری عقلی و ذهنی و ادراکی انسان، پاک تر شده از عقده های روانی عقیده شده میباشد .که با عقاید باطل نیز عبادات باطل میکنند. وحتی بر آنها نیز تعصٌب و پایداری نشان میدهند. که عامل کارماهای شدید تر آنانبرای پس از مرگ بشری خواهد بود. پس دوچار کارما ها وتکرار گذشته ها در آینده ها میشوند. (حکمت جامعه) در کاملان الهی نوع بشری شاهد عرش رحمان میباشد. که جامع تمام مراتب شهودی و عقلهای مربوطه سطوح الهی میسٌر نوع بشری هستند. تا در نوع و بشری در عصر ولایت مهدوی ٥٥ قرن دیگر، حکمتهای الهی برتر برای شاهدان تجلٌیات میسٌر نوع فوق بشری مطرح گردد. گرچه ولایتهای ششگانه، همچنان تربیت سلوکی نسلهای بالا آمده از مراتب حیوانی وبشری بداﺌی ادامه خواهند داد. که اکنون تربیت سالک میدهد. محصٌلان قبول شده بکلاس بالاتر میروند، ولی کلاس های قبلی نسلهای جدید محصٌل خود را تعلیم میدهند. و در عصر مهدوی نیز، همه ولایتها ادامه مأموریٌت الهی خود را میدهند. در تولدات فوق بشری در کره زمین یا کرات دیگر کهکشان خواهد بود. حکمتهای مجهول، همان معقولات وعقلهای الهی ار مراتب نادیده شهودی میباشدو واولیای زنده هر عصری، نظریٌات عقلی وحکمت وعرفانی از سطح شهودی خود را دارند. حکمتهاب الهی برتر، در اسراء ومعراج های تجلٌیات شهودی بالاتر، برحست درجه کمال وتکاملات روحی میباشد. که برای سالک آنچه پیر الهی میگوید، همان احکام دینی وشریعت وطریقت سالک میباشد. که مخصوص سالکان خود دارند ونه برای دیگران. که بقول ملاًی رومی، غیر سالکان وقشری ها تقلیدشان آنان را بر باد و بکارماها فرستاد. که آخوند بی معرفت از حقایق الهی، هرچه بگوید عقده های ناپاک روان خودشان را گفته اند. وتنها تقلید از پیر الهی بمعرفی ودستور خداوند باید باشد. که بحکتهای عملی ونظری تازه ای خواهند رسید.

حلم و صبر و رؤیا

انسان کامل الهی صبور وآرام، هرچه برایش پیش بیاید پذیرا میباشد. وخویشتن داری میکند که غصب بکند، وحتی تمرین عفو وبخشش، و حتی هدایت آزار دهنده خود مینماید. زیرا اعمال انسانها در هرکس، نتیجه مقام و ناپاکی روانهای عقده ای آنها است. که رفتار خود را از سر کینه و نفرت میکنند. که آمر طبیعی و شأن طبیعت آنان است، واقتضای طبیعت خود عمل میکنند که باید بکنند. چون خویشتن داری ندارند. و غیظ و غضب و نفرت آزار دهنده، غیر مستقیم باز خدمت بسالکان میباشد. که ئسیله تمرین صبوری وتکامل روحی وسلوکی آنان میباشد. وقدرت صبوری و نیکوکاری خود را بیشتر مینمایند. و آنرا امتحان پر محنت الهی رسیده از خدا میدانند. زیرا عمیق تر پاکسازی روان میکنند. حتی اگر خود کاملی الهی بازگشته بخلق باشد، که ذخیره آخرت فوق بشری خودرا بیشتر مینمایند. ودر ژنتیک روحی خود ذخیره تولد بهتر بعدی مینمایند. و جز در خداوند صبوری مطلق وجود ندارد. که از أزل تا أبد، با این همه موجودات و در تمام انواع صبور میباشد. تا آنها را عاقبت بکمال و الوهیٌت برساند. وحتی وقتی از خداوند انتقام وغضب میگویند، که روحی را بکترماها میفرستد، که عذاب زندگی ها را ببیند، باز رحمتی الهی برای انها است. وفرصت مجددی برای خود سازی الهی آنها، وتنها نوع بشری و با سلوک و شهود نور قاﺌم، میتوان از نوع بشری نسبتا نیکوی کنونی نجات یافت. وحیوانیٌت نوع بشری را بالوهیٌت فوق بشری رساند. قشری ها خوابهای خود را (حلم) میگویند که از نوع اهریمنی وشهوانی عقده های آنها میباشد.

حلولیٌه

گروهی أهل فلسفه وأهل کلام قشری ویا عرفانی، که عقاید خود را بشکل ظاهری ومادی میگویند، معنتدند که خداوند در تمام اشیاء حلول کرده است. مانند شیرینی که در خرما حلول نموده است. و سالکان در وحدت وجود خود با مراتب تجلٌیات الهی،( احوال وحدت وجودی) با مراتب الهی را دارند. که گوﺌی حلول خداوند باشد. بلکه حلول آنها ( حالی الهی) پیدا میکنند. در واقع خداوند در اشیاء نیست. بلکه أصل ذات روحی هر چیزی، حتی أتم تا انسان، که عملا ماده مرده ای بیشتر نیستند، که تراکمی مادی میباشند. چون کوه که تراکمی از أتم ها میباشد. وخداوند در تراکمات تکاملی تغییر نمی خواهد، بلکه از ارواح أتم های در هر تراکمی، تکامل روحی آنرا میخواهد . واین تصوٌر ذهنی انسان است، که کوه وماده وانسان را می بینند، ولی روح هر واحد این تراکمات در تن کوه وانسان را نمی بینند، یا معتقد بروح آنها نیستند. هر أتمی روحی دارد. که در حال تعالی از نردبان انواع جمادی وگیاهی و حیوانی وبشری می نمایند. که باید ببی نهایت انواع فوق بشری تا خداوند مطلق الله پیش بروند. اگر در نوع بشری با تخلیه وتحلیه وتجلیه های هفتگانه بنوع فوق بشری پس از مرگ بروند. أصل نخستین أزلی هر موجود و آنچه که نطفه تکاملات بعدی آنها بوده، شبنمی از اقیانوس بین کران روح الأرواح الله بوده است. وروحی الهی شده هر موجود بخداوند و در ابدیٌت باز میگردد. که بازگشت همه بسوی خداوند گفته شده است. ولی همیشه این سیر تکاملی باز با کمک و تدبیر و پیش برد آنها بسوی خدا میباشد. وقتی شرایط لازم ترک ونجات از نوعی که هستند پیدا کنند. مولا علیٌ نیز از خداوند توصیف (خداوند الداخل و الخارج ) میدهد. که داخل در أصل روحی هر چیزی است . وبیرون از خداوند، در ملکوتهای روحی و موجودات در هستی، چیزی جز خداوند نمی باشد. آنچه از موجودات هست، تجلٌیات صفاتی ونوعی خداوند میباشد. که قدر خود را نمی دانند. که غیر سالکان تصوٌر میکنند، اتفاقی افتاده که انسان بشری شده اند. ولی سالکان ولایتهای الهی بقصد اجرای هدف أبدی الهی، برای تکامل روح خود وشایسته وپاک نمودن ذات خود را بنوع فوق بشری برسانند. که هدف خداوند برای همه ارواح میباشد. لذا سالکان صادق باولیٌ الهی خود بمعرفی خداوند، یک شبه میتوانند با جدیٌت وعشق و صبوری وشرایط دیگرلازم برای تکامل روح خود، ره صد ساله و بعمری بشری، از دیگران سبقت با زمان بگیرند، و تا هفت هزار سال نیامده از وظایف سلوکی خود را هم اکنون فشرده انجام بدهند. و اخلاق و عقل وصفات حیاتی وکرامات بالفعل مورد نیاز تولد بهتر نوع فوق بشری را هم اکنون کسب نمایند، وجلوتر آینده خود را می بینند. حلول ارواح متعدد در یک تن درست نیست. که پزشکان روانی از چند شخصیٌٍتی یک بیمار روانی میگویند. هر مقام روحی یک شخص، گوﺌی انسان دیگری میباشد.

حمد و ستایش

ستایش و پرستش وتوسٌل عبادی وساﺌل الهی ومراتب شودی الهی در سلوک، وتصوٌف سلوکی در هر دین ومذهبی سلوکی ششگانه نوع بشری، عملا در یک دین سلوکی خداوند است. ولی با شش کلاس تکاملی کمالات الهی روحی که بنور قاﺌم میرسند. و ادبیٌات دینی بازیچه آخوندهای قشری غیر سالک میباشند. وخود فریبی و فریب پیروان میدهند. که عبادت و حمد خدا را حود سرانه دارند. که عملا بقول پیامبر، شرک و جهنٌنم پروری برای پس از مرگ واز هم اکنون مینمایند. سالکان در حمد وپرستش سلوکی خداوند، با وساﺌل الهی خود اظهار بندگی برای کسب کمال برتر و دیدار محبوب بالاتر الهی خود می نمایند. که آغاز از پیر کامل حسینی بمعرفی خداوند میباشد. که تعظیم وتجلیل پیر که جامع تمام شهود مراتب تجلٌیات الهی ولایت خود میباشد. عملا سالک نیز تجلیل و تعظیم خداوند نموده اند. که پیر الهی (جمع شده و جم وجمعه) خود را یافته، و این همانی مراتب شهودی خود را دارد. والوهیٌت نسبی خود را دارد. و زبان وگفتار آنها بیان کلامی الهی میباشد، و قرآن ناطق چند سالک خود هستند. یا دارای ( دو قرٌه وخورٌه) شهودی محمد، نور قاﺌم و عرش رحمان میباشند. ولی تنها برای چند سالک خود. نام (محمد)، یعنی صاحب و شایسته حمد وپرستش وتوسٌٍل الهی سالک میباشد وتا زنده باشد. کههر کامل محمدی نیز این همانی مقام الهی اولی العزم خود را دارد . و محمدی زنده چند سالک خویش میباشد. گرچه محمد تاریخی کاشف دوقرٌه برتر از دیگر اولی العزم پیشین، عملا ( احمد) است. که مقامی بالاتر از (محمد). زیرا در همه زمانهای بعدی، روح ومقام الهی مصطفوی محمد، در شهود پنجم سالکان ولایت او، برترین مقام توسٌل میباشد. وحمد وپرستش میشود. وبا اذکار توحیدی دفع شرک احتمالی. و نیز روح پیامبر (محمود) است، وقتی مقام مصطفوی سالک را بعرش رحمان، با مرگ قبل از مرگ برساند. و شاهد را مورد حمد وستایش خداوند می نمایند. شهود مصطفوی پنجم، برای تعلیم مرگ قبل از مرگ سالک است . تا هم اکنون بنور قاﺌم برسد. ولو بخلق با شهود عرش رحمان نیز باز نگردد.

حوت یا ماهی

ماهی داستان عرفانی یونس پیامبر است. که در واقع دوره سلوک او بوده اتست. که ماهی اورا بلعید و بساحل انداخت، و غذایش تنها کدو بود. ودوره تاریک عزلت سلوکی سالک، در شکم حوت و حیات نوعی، از نداشتن انوار تجلٌیات الهی میباشد. وخود زندانی طلسم دنیای نوع بشری است. و اسارت ژنتیک روحی بخاطر گرفتاری مفاسد و صفات روان خود میباشد. که چون بتخلیه وتحلیه پرداخت ،و بنجلیه های الهی رسید، بنجات از نوع بشری رسیده است. که بساحل امن الهی آینده های بهتر رسیده است. ماهی سمبول حیات وماهیٌت روح بشری است.( حوت) ماهی بزرگ همان حیات وزندگی نوع بشری سالک میباشد. یونس تاریخی از انبیای بنی اسراﺌیل، که ولایت اولی العزم زردشت را داشته است. چون ابراهیم وموسی، که بشهود چهارم نور مرتضوی وعرش مصطفوی رسیدند. و هم اکنون نیز سالکان آن ولایت میرسند. و دین یهودی شاخه ای از ولایت زردشت میباشد. اگر که باولیٌ الهی ولایت زردشت سلوک نمایند. ونه تنها عضویٌت اسمی و قشری در دین موسی و هر پیامبری باشند. وحتی مسلمانان غیر سالک سنٌی یا شیعی، که بقول پیامبر اکر تمام عمر روزها صاﺌم و شبها قاﺌم باشند، همچنان در قعر جهنٌم خواهند بود .

حور و حوریٌه و هور وخور و قرٌه شهودی

قشری های مذهبی میگویند، که آنان در بهشت با هزاران حوریٌه وفرشته زیبا همبستری خواهند داشت. و این فرشتگان زن ویا غلمان پسر، نیز از آنها درخواست همبستری دارند. گوﺌی آخوندها همیشه مرد و شهوانی میباشند. در حالیکه در تولدات مکرر بجهان، یک بار زن ویک بار مرد هستند. وهریک از شرایط تکاملی خود را میجویند. و اگر سالک الهی باشند موفق هستند. حوریٌه مؤنٌث شده چون زن، دئر واقع همان (حور و هور) زردشتی است. و( قرٌه معرٌب خورٌه ) زردشتی قوم قریش است. وهمان تجلٌیات شهودی سالکان ولایتها میباشند. و بهشت خدا بوستان برای لمیدن و لذٌت بردن نیست . بلکه بصورت نوعی تولدات بهتر بشری، یا فوق بشری برای شاهدان تجلٌیات الهی ولایتهای ششگانه میباشد. برای سالک خانقاه پیر و عزلتگاه سلوکی او بهشتی الهی میباشد. که قرٌه های شهودی دارند. و سالکان وکاملان دیگری در خانقاه پیر وجود دارند. که همان فرشتگان زیبا روان وفکر و ربان واخلاق میباشند. گرچه وعده خدا برای نجات یافتگان با نور قاﺌم بهشتهای چهارگانه وچهار گون اضافی را دارند. که روزها در معصومیٌت دربازگشت بخلق، وشبها در رؤیاهای پر حکمت شبانه، وبا مرگ شیرینی چون هر خواب شبانه، ببهشت سوم هفت هزارساله، در سایه عرش یزدان وربٌ رحمان هستند، تا در بهشت چهارم در نوع فوق بشری با هزاران برابر عقل وکرامات الهی خواهند بود. که حوریه های بهشتی همین داده های الهی بالاتر، بیک روح پاک شده در سلوک الهی میباشد. سالکان طالب لقای الهی، ومستعدان آماده ساز برای سلوک الهی، نیز همین حوریه ها از نظر الهی میباشند. قرٌه ها همان کیان خورٌه های زردشتی قوم قریش است. که زردشتیان نیز آرزوی کیان خورٌه خود که همان رسیدن بنور مرتضوی شهود چهارم آنان میباشد. و مسیحیان کامل نیز بنور مصطفوی میرسیدند و اکنون میرسند. اگر سالک الهی با یک ولیٌ الهی آن ولایت بمعرفی خداوند باشند. تا در تولٌد فصل نوع بشری بهتری و باعقل وکرامات بالفعل بیشتری، در ولایت محمدی بنور قاﺌم برسند. ونجات از نوع بشری بیابند. ولی با ولایت مهدی ونوع فوق بشری همچنان باید ب(نور) ربٌ رحمان وتا عرش ربٌ برتر از رحمان برسند. که نامی از او نمدانیم که مهدی خواهد گفت. صورت پیر کامل بمعرفی خداوند ومراتب شهود بالاتر بعدی ، وسیله توسٌلات عبادی سالکان برای رساندن هر دعا وعبادتی بخداوند میباشند.

حیاء و شرم حضور مراتب الهی

از صفات و شرایط لازم سالکان صادق در هنگام عبادات، وحضور ذهنی وساﺌل الهی، ونوسٌل عبادی آنان. که با این احترامات و تقدیس وسیله الهی دعاهای خود را بخداوند برسانند. ونیز در شرم وحیای حضور سالک در ملاقات با پیر الهی که زیارت او است. وهرچه این حجب وحیای سالک بیشتر باشد، ستایش وپرستش الهی بهتر خداوند خواهد بود. که مورد پذیرش خداوند بوده باشد. وعدم این (شرم حضور) دلیل بی اعتناﺌی براه خدا میباشد. برخی از هیبت و ترس خدا در حیا هستند، که پذیرش اعمال عبادی آنها از خداوند نخواهد بود. مگر برخی که با عشق بخدا در حیا میباشند .که صفات و عادات ممنوعه خود را نادیده میگیرند. و دستورات پیر الهی را هیبت الهی میداند. سالکان با حیای کافی را خداوند نیز آبروی آنان را در خطاهای آنان سرپوش میگذارد.و تنها حفظ ظاهر در حیا مطرح نیست. آنقدر که سالک در حضور ذهنی و رعایت حیا واحترام سوژه الهی خود مینماید. و سالک بی حیا که بهر کار ممنوع خود دست میزند، و خود فریبی وکلاه شرعی برایش میسازد. که آخوندهای قشری حتی در سطح اعتقاد و تعصٌٍب خود بخداوند، باز رعایت حیا و شرم حضور خداوند را نمی نمایند. پیامبر آسمان و جهنٌم را وسیله امیدواری سالک بخداوند میداند. وقتی سالک عشق الهی بپیر خود دارد، البته با حیا خواهد بود. و ترس برای خطای خود را در حیا وشرم حضور ذهنی در امان میگردد. نه اینکه خداوند را هیولای ترسناک بپندارد.

حیرت

و سرگردانی که انسان نمیداند چه حالی دارد وچه باید بکند. در شهود نجلٌیات الهی نیز زمانی کوتاه حیرت سالک هست، تا بتوسٌلات بیشتری بپردازد و بدون حیرت و آرام میگردد. ولی در تفکٌر غیر سالکان مدام در حیرت میباشند. زیرا نتایج گرفته شده درست اتفاقی آنان، باز نادرست است. که اصطلاحا علمای فیزکی ومادی، خود را در تکمیل و اصلاح می پندارند. ولی علما هیچ گاه حرف آخر را ندارند. که ( نیوتون) میخواست، فرمول ریاضی أزلی خداوند را پیدا کند، تا همه قوانین فیزیک را هم اکنون از آن ستخراج نماید . نقش خدا را ایفا کند. سالکان از پاﺌین بسوی خدا میروند، و نیوتون میخواست از بالا و از آغاز چون خداوند رفتار کند.که خدا را باید شناخته باشد، بمراتب پاﺌین و بهره وری از امور مادی وعلمی را بدست آورد. و خداوند را برای خدمت بخودش میخواسته است. واین مشکل همه علمای مادی است. پس تعالی روحی تقرٌب بخدا را نخواهند یافت . و امور الهی را مانند انسان مادی، و برحسب عقل ناچیز بشری تصوٌر مینمایند. حیرت فلاسفه و علمای مادی همیشه برقرار هست. و سالکان در شهود تجلٌیات الهی یرتر نیز تعجب ئ حیرت پیدا میکنند، زیرا بشایستگی کافی برای خود قاﺌل نبوده اند. وحتی کاملان الهی در ورود الهامات تازه الهی بدل خود نیز، لحظاتی در حیرت هستند. وخود را جمع وجور میکنند، که بتوانند الهامات الهی خودرا تنزیل منطق بشری برای دیگران، و در نوشته های خود بنمایند. حیرت فلاسفه را عرفا ( زندقه) آنان گفته اند. که عملا زمینه گناه پروری بعدی آنها خواهد نمود. و حیرت سالکان باعث لحظه ای غفلت از ادامه اعمال عبادی آنها میشود. و عرفا حیرت را نتیجه فشار نفس امٌاٌراه سالک میدانند. و سالکان با پاکسازی بیشتر روان، نیرومندی بیشتری در احوال الهی خود دارند، که دوچار حیرت نمیشوند، ویا زود از آن بیرون میآیند. عرفا حیرت را نیر وسوسه و بیماری روانی انسان میدانند. واولیای الهی با احوال الهی تر حیرتی ندارند. ودر دریافتهای الهی خود، عکس العمل بصورت حیرت ندارند. عرفا نیز غفلت از هدف خداوند وسلوک را حیرت میگویند. ولی سالک در بی خودی سلوکی، غفلت از خودش را مییابد، ونه از مراتب الهی. پس ببهشت برتر شهودی بالاتر میرسد. حیرت ودهشت غرق شدن در حقایق هستی است. تفکٌر بشری منجر بحیرت اندیشه میباشد. زیرا تفکٌر انسان غیر سالک از سطوح ارباب فصول نوع بشری پاﺌین خود میباشد. و کاملان قبل از شهود نهاﺌی و بازگشت بخلق، نمیتوانند ونمیخواهند أندیشه و تعمق عقلی در خود بنمایند. پس بگفته پیر الهی تکیه مینمانید . ودرون گراﺌی آنان، تنها در گفته های پیر و تعمٌق در زیباﺌی های الهی وساﺌل توسٌل خود دارند. أصل حیرت را (فتور سر) میدانند. یعنی سالک از گرمای شوق و عشق پیشروی و در درون گراﺌی خود متوقٌف شده است. دلاﺌل عقلی وعلمی موجود بشری، در صورت همگامی با اصول عقلی پیر الهی وحکمتهای الهی باید باشد، که تا حدودی حیرت انسان عالم و حتی سالک را مرتفع میکند. و الاًٌ دلبستگی بگفته های آخوندها و شریعت قشریگری آنان، آغاز کفر و شرک میباشد. و سالک را نیز از پیمان و سلوک خود خارج کرده است. که بجز حکمتهای سلوکی نمیتواند اساس درستی در تفکٌر باشد. هرجا که حیرت دست داد، آغاز ناتونی و عدم شایستگی سالک است . پس پیر سالک را بعزلت نشینی مجدد ودرون گراﺌی دستور میدهد. انسان صادق الهی در حیرت های مرحله ای خود سپاس الهی دارد، و استغفار و طلب امداد الهی مینماید، آنگاه حیرت او مرتفع میشود. تا بحیرت های بالاتر، در شهود و الهامات الهی برسدو و ظرفیٌت رفع حیرت های او را مینماید.