ذات

أصل وجود أزلی انسان که نطفه اولیٌٍه روح الهی او میباشد. که چون پرونده شخص یک موجود است،که ژنتیک روحی او میگوﺌیم. از أزل که شبنمی از دریای روح الأرواح الله جدا شده، سپس از نردبان انواع تحت جمادی و جمادی، بانواع گیاهی وحیوانی رسیده ، و از فراوان فصول نوع بشری، هر بار عقل وکرامات حیاتی بیشتر یافته است . اینک انسان در این تولد با ذات و سرمایه موجودیٌت الهی بشری خود، باید راه تکامل أبدی خود را دنبال کند، و بانواع فوق بشری بی نهایت آینده بخداوند نزدیک تر، و صاحب عقلها واحوال و صفات الهی نیکوتر گردد. و واینک در نوع بشری، تنها با سلوک الهی وبا همراهی یک ولیٌ الهی ره رفته بمعرفی خداوند در رؤیا ، ودر شش ولایت الهی نوع بشری، در چندین متوالی تولد یافته و مییابد، که باید بنور قاﺌم شهود ششم روح القدس برسد. و تنها ویزای ورود روح انسان بنوع فوق بشری آینده است. که ٥٥ قرن دیگر در جهان پیدا میشوند. که هزاران برابر عقل نوع بشری، وکرامات بالفعل وبالقوٌه، وامکانات دیگر حیاتی را خواهند داشت. تا بنور رحمان نیز برسد. که اینک کاملان ولایت ششم محمدی بعرش رحمان میرسند. چون أصل اولیٌه وذات أزلی هر موجودی در هستی، از منبع ذات روحی خداوند روح الأرواح بوده است. وخداوند در حقیقت تنها موجود هستی و تا کنون بوده و میباشد.پس عرفا (ذات حقیقی وواقعی) را خاص خداوند میگویند . که مقام ( أحدیٌت) وتنهاﺌی او در هستی بوده، که در مقام (واحدیٌت) کنونی خود، در مقابل دیگر موجودات که مورد تصوٌر و احساس انسان میباشد. که واحدهای جدا شده از أصل احدی الله میباشند. اصطلاحاتی در موجودیٌت ،مانند نام هر شییء ویا صفت و نعت اختصاصی هر موجود، نمونه هاﺌی از تفکیک های در ذهن انسان از ذات موجودات میباشد. وچون أصل این صفات و امکانات حیاتی موجودات در خداوند است. پس اسامی موجودات (اسم ذلت) آنها است. ژنتیک روحی که بعنوان أصل انسان و روح او میگوﺌیم ذات او میباشد. که نتیجه تکاملات نوعی در نردبان انواع تحت جمادی وجمادی،و قبلا در انواع تحت آثیری و أتمی، بانواع گیاهی وحیوانی و فصول فراوان نوع بشری، مجموعه ای از تجلٌی قدرتهای الهی میباشند. که ذات امروز انسان و ژنتیک روحی اورا تشکیل میدهد. میتوان أصل ذات موجودات را (ذات الذات و أصل الأصول و حقیقت الحقایق) الهی دانست. که مراتبی از ذاتها و اصول و حقیقت نسبی وواقعیٌت کنونی آنها دانست. که باید بأصل حقیقی خود در أزلیٌت ولی کاملا الهی در أبدیٌت وصفات نهاﺌی بخداوند الله بازگشت کند .

ذبح

قربانی کردن حیوانات برای خوردن، در واقع از نظر عرفا، همان کشتن نفس امٌاره نوع بشری خود انسان سالک میباشد. که برای رسیدن بزندگی وماهیٌت و موجودیٌت نوع فوق بشری ضروری است .که لاجرم در پیش دارد. پس زودتر جان بشری حقیر خود را قربانی مینماید، که بجانان الهی برسد. و بازیچه هوسها و عادات حیوانیٌت نوع بشری نباشد. وبا استقبال از مرگ قبل از مرگ، میتواند بشرایط لازم تا شرط کافی از نظر داوری الهی، شایسته نوع بالاتر گردد. وتنها در احوال سلوکی سالکان این یگانه راه نجات جاری میباشد. نفس امٌاره انسان بشری لبریز از هوسهای حقیر و آرزوهای کودکانه وجاهلانه میباشد. در مقابل سود أندک ضرر فراوان میدهد. لذا سالکان با استضعاف سلوکی در تن و ذهن وروان حیوانی خود، وتوجٌه مداوم در وساﺌل ووساﺌط الهی در عبادات خویش، و حضور ذهنی وسیله آخر الهی خود، زمینه رستگاری از نوع بشری کنونی را پیدا میکند. والاٌ پس از مرگ طبیعی در فراوان صورتهای نوعی حیوانی نسخ ومسخ ، وحتی در رسخ ووسخ بدتر بجهان متولد خواهند شد. تا دوباره و حتی صد باره، با تکامل طبیعی، باید بهمین نوع بشری وهمین سلوک تا شهود قاﺌم برسد. ودر معراج روح و رسیدن بمرز های آینده نیامده فوق بشری، در سلوک بعرش رحمان برسند، که باید برسند و خواهند رسید. که روح هر أتم ومادون أتم نیز خواهد رسید. مراسم پایان حجٌ کعبه که قربانی( هدا ) وگوسفند دارند، در (حجٌ أکبر) سلوک الهی که پیامبر پس از تعلیم ( حجٌ أصغر کعبه) فرمود ، اینک نوبت آن است که بحجٌ أکبر بروید. و قربانی حجٌاج الهی پایان حجٌ أکبر، کشتن و قربانی نمودن نفس امٌاره بشری خود میباشد. تا بلقای الهی میسٌر نوع بشری در نور قاﺌم برسند. و(این همانی) کمال مقامات الهی مراتب شهودی خودرا بیابند. قربانی کردن نفس بشری دلیل شایستگی تقرٌب و نزدیکتر شدن بمراتب الهی بالاتر فوق بشری، و(ولایت عظیم و هفتم ) مهدوی میباشد. که هزاران برابر عقل وکمالات نوع بشری را دارند. تا شاید بنور رحمان وعرش ربٌ برتر از رحمان برسند. تا میلیونها برابر عقل انسان بشری را بیابند. وبجای هفت هزار سال بهشت سوم انتظار عرش رحمان در کاملان ولایت ششم محمدی ، آنان بچهارصد هزار سال بهشت سوم انتظار در عرش ربٌ برتر از رحمان را خواهند داشت .تا باز در نوع بالاتر از نوع فوق بشری، بتجلٌیات الهی بالاتر و عرشهای الهی بالاتر، و هر یک هزاران برابر عظیم تر برسند. تا بفرض محال در ابدیٌت مطلق، بکمال وشهود نور الأنوار الله أهورمزدا برسند، که بازگشت همه بسوی خدا پایان خواسته خداوند از تکاملات روحی و نوعی میباشد.

ذخایر الهی و ذخیره آخرت

پیامبر برای اولیا که پیامبران زنده، که اولاد الهی پیامبر اولی العزم خود هستند، همان ذخیره های الهی در جهان میخواند. و همان میراث پیامبران اولی العزم، در هر شش ولایت الهی میسٌر نوع بشری هستند. که معادل اولی العزم خود میباشند. که هر یک ( نبیٌ با قدرت تنبٌوء و نبأ) والهام ووحی گیری از مراتب الهی خود میباشند. سالکان باکسب کمالات الهی و با تخلیه وتحلیه و تجلیه های هفتگانه الهی، و بازگشت بخلق در تولد دوم الهی خود، برای چند سالک احتمالی خویش مقام رسالت الهی دارند. وهمچنان پاکسازی روان خود را بیش از (حدٌ کفایت) که بنجات رسانده ادامه میدهند. زیرا سالکان بقول محمد، با کمتر از ده در صد پاکسازی روان در تخلیه وتحلیه سلوکی بنجات و پیامبری میرسند. وبرای بقیٌه پاکسازی های ریشه دار ژنتیک روحی، نیاز بعقل ها واراده های عظیم تر دارند، که در انواع فوق بشری بدان میرسند. وکاملان الهی تا زنده هستند، ذخیره آخرت بیشتر وبهتر خود را مینمایند. که در فصل نوع فوق بشری، و با عقل وکرامات بیشتری متولد گردند، که زودتر بدرک اهمیٌت سلوک الهی با ولایت مهدی موعود محمد، و سوشیانت سوم زردشت ، بنجات از نوع فوق بشری نیر برسند، ونزدیکتر بخدا وصفات الهی بالاترگردند. لذا شاهدان مراتب شهودی، این همانی مقامات الهی خود را دارند. ونیز عقل واحوال وقدرتهای معجزه آَسای آن مراتب شهودی خود. لذا اولیای الهی تا زنده هستند، خدمات الهی دارند. و هدایت دیگران برای سلوک میکنند. هر سالک در زندگی کنونی خود، ذخیره های کمالات الهی و شهودهای ولایتهای الهی پیشین خود را، ونیز عقلهای مربوطه را دارد. ولذا بهمین دلیل در این تولد نیکوی بشری متولد شده اند. والاً در صورتهای بداﺌی بشری ویا حیوانی بجهان میآمدند. و با کرامات بالفعل کافی در انسان مستعد برای تکامل و سلوک الهی، احوال و اخلاق و امکانات مراتب شهودی تازه هفتگانه خودرا مییابند. شناخت پیر کامل حسینی بمعرفی خداوند بطالب لقای الهی در رؤیا، که نخستین مرحله ضروری وحیاتی برای کسب تجلٌیات الهی بالاتر میباشد. پیر کامل مقام حسینی پنج تن آل عبا را دارد. و سیٌد واقعی وفرزند الهی پیامبر اولی العزم وحتی پیرالهی خود میباشد. پس کلیم الله و با کلام الهی میباشد . که فرمان پیر فرمان یزدان برای سالک میباشد.

ذکر و ذاکر

بیاد آوردن وکوشش برای بیاد داشتن در خاطره انسان است . ذاکر و متذکٌر تنها بیاد آورنده خداوند ووساﺌل الهی در عبادات سلوکی غیر قشری مذهبی میباشد. ونه آخوندهای مذهبی قشری ومشرک، ودر هر مذهب و دینی غیر سلوکی. که ذکر ویاد خدا را ندارند. وبقول پیامبر وسیله ذکر ودعا با خداوند را ندارند.پس دعایشان بصورتشان کوبیده میشود. و یا دیگران را متذکٌر میشوند، که بیاد خدا ووساﺌل الهی خود گردند، و سلوک الهی را نمایند .( یاد خدا) منظور بیاد آوردن آنچه که در أزل چه بوده و چگونه بامروز رسیده است. و باید بکجا نیز برود. و پشیمانی در تکرار گذشته ها را نکند. بخصوص در تولد قبلی خود، که با نور شهودی آخر خویش (عهد الست) داشته ، تا با تجسٌم انسانی همان نور شهودی خود، لبٌیک بگوید وتسلیم گردد. روح قبل از نوع بشریٌت و نداتشتن عقل کافی، در تکاملات طبیعی مانند دیگر حیوانات بوده است. که بتدریج با تولدات فراوان ومتوالی، بصفات عقلی واحوالی رسیده، که میتواند در شش ولایت سلوکی، هر یک با یک تولد بهتر بشری، بجهان بیاید. که عاقبت بنور شهودی ششم قاﺌم ، و قلٌه کوه قاف کمالات میسٌر نوع بشری برسد. که تنها ویزار تولد در نوع فوق بشری هفت هزار سال بعد خواهد بود. و از هم اکنون مقام الهی هفت هزار سال آینده خود را سمبولیک و قابل فهم عقل بشری در رؤیا می بیند. والاٌ انسانهاﺌی که بیاد عهد الست نیفتند، و سلوک الهی نکنند، دوچار کارماها وتکرار گذشته ها، و در صورتهای نوعی حقیر حیوانی میشوند. که پس از عذاب زندگی حیوانات ، که بچشم میبینیم . همه مجازاتهای طبیعی وعادلانه الهی، نتیجه همین فراموشی عهد الست، و عدم توجٌه بتذکٌر سلوکی و(اذکار توحیدی) دوره سلوک میباشد. عرفا خطر عدم ذکر خدا را نتیجه نسیان وفراموشی کمالات گذشته میدانند. که باید باز بنحوی بیاد خواهند آورد . زیرا خداوند و فطرت ذاتی انسان، و طبیعت هستی بهترشدن، مدام یاد آور گذشته ها در حافظه ذهنی خودآگاه وحافظه روانی ناخودآگاه انسان میباشد. و عملا کار مدبٌران الهی هر روح، و رسولان ارسالی بخلق از کاملان الهی است. که مدام یاد آور خدا وسلوک الهی بوده، که تنها راه شناختن خداوند است . سالکان وکاملان آینده های خود را بطور کلٌی وبرای تا أبد، در رؤیاهای شهودی هفت هزار آینده را میدانند. ومیتوانند دیگران را از همان مراحل و تجربه خویش تعلیم وهدایت کنند. ویاد آور شوند که چه راهی را ناخواسته،و از أزل تا أبد و بفرمان ( کن فیکون) الهی را اجرا نموده اند. عرفا برای هر یادآوری نیز مراتب و درجاتی قاﺌل هستند. که برای ذکر وذاکر، یکی مرتبه (غیبت میل) بیاد خدا بودن سالک در عزلتگاه سلوکی است، که داوطلبانه گوشه گرفته، که برای تذکٌرداﺌم امور الهی، و ذکر و تعلیمات عبادی پیر الهی، تمام وقت وفشرده، در توجٌه عبادی وتوسٌل عبادی بوده باشند. که با زبان ودر فکر، وهنگام هر عمل واحوال و رؤیاﺌی، بیاد خدا وسلوک و تذکٌر الهی برسند. و نیز مرتبه (ارادت وخواست) است. که اگر زبان هم نگوید، دل و فکر در حال یادآوری خداوند ووساﺌل الهی وراه خدا، و دستورات پیر کامل بمعرفی خداوند میباشد. که فرمان او فرمان خداوند است. ونیز قرآن ناطق سالک، و حکیم وطبیب الهی او میباشد. که همیشه آنان در رأس قافله پیشرفته تکاملی هستند. وبا خداوند ومراتب الهی خود مورد مکالمه میباشد، که رسالت ومأموریٍٍت چند سالک خود را دارد. و نیز مرتبه ( محبٌت ) است، که مدام تمام دل و فکر را اشغال میکند. که هر عاشقی صادق دارد تا بمرتبه بالاتر ( عشق ) در تزکٌر برسد. که عاشق خود را نیز اعتناﺌی ندارد. ومدام در ذکر محبوب میباشد. واز سالکانی که در تذکٌر الهی خود نموده اند و بعروج روح رسیده باشند فرشته میدانند. سالکانی که برای شهود آخر خود نور قاﺌم روح القدس و در ولایت محمدی، برای رسیدن بلقای الهی میسٌر نوع بشری، مرگ قبل از مرگ را داوطلبانه می پذیرند، وجان شیرین را میدهند که بجانان الهی برسند. پس سالکان صادق درذکر و در مرتبه چهارم آن، بعشق وفداکاری وجان بازی رسیده اند. که روان بشری را ترک میکنند، که بدیدار روانی محبوب الهی میسٌر خود برسند. که نهایت تذکٌر و ذکر در سلوک الهی میباشد. که خاص سالکان هر شش ولایت میباشد. وهر یک بعمری در تولد بشری، وبترتیب لبٌیکی بمراتب تجلٌیات شهود نوری آخر خود میرسند. سالک در ولایت آدم کیومرث وولایت میترای نوح، و ولایتهای بودا و زردشت ومسیح ومحمد، چون پیامبری بوده اند، در هر تولد مجدد ، ضمن تجدید شهودهای قبلی، و تذکٌر آنچه در گذشته ها در ژنتیک خود داشته اند، آنگاه بیک شهود تازه برتر،و با صدها برابر عقل واحوال و صفات حیاتی وروحی تازه میرسند. که در ولایت محمدی وظیفه الهی نهاﺌی فرمان کن فیکون را انجام میدهند، که بنور قاﺌم میرسند. آنگاه برخی را خداوند دارای استعداد وفایده ای برای تربیت دیگران بداند، از خواب مرگ قبل از مرگ بیدار میکند. که با مقام پیامبری ورسالت الهی، مأموریٌت تربیت و هدایت چند سالک احتمالی دارد. که در تولد دوم الهی و پیامبر گونه خویش مییابند. چون روحی الهی شده اند، و این همانی مقامات شهودی خود را یافته اند. وبار دیگر روح الهی شده اولیای الهی در قبر تن بشری که داشتند مدفون میشوند، تا محسوس چند سالک خود باشند. ودنباله سرنوشت زندگی بشری معصومانه خود را بگیرند، که خود بهشتی گرم، ویا جهنٌمی خنک جهانی است. تا در مرگ طبیعی اولیا وهفت هزار سال بهشت سوم انتظار عرش رحمان برای روح ،در نوع فوق بشری و در ولایت مهدی موعود محمد وسوسشیانت سوم زردشت، در جهان کره زمین یا کرات دیگر متولد گردد. که تا أبد این انواع فوق بشری و شهودهای تجلٌیات برتر و عظیم تر، ونیز کسب صفات الهی ونامحدود، عاقبت بخداوند الله أهورمزدا میرسد. که همه بسوی خدا باید باز گردند. اذکار توحیدی سالکان یگانه عبادت الهی و أصلی آنها میباشد. که قبلا باید (وضوی عبادی) گرفت. که همان ( وی سو و سمت ونور) الهی پیر کامل بمعرفی خداوند است. و (اذکار توحیدی) مانند لا اله الاٌ الله را مدام تکرار مینماید. زیرا بجای خداوند با وسیله الهی خود مکالمه وتوسٌل عبادی، وتوجٌه بوجه وصورت او میکند. گرچه خداوند خود پیر را بسالک معرفی نموده است. که نخستین مقام شهودی از پنج تن آل عبا میباشد. سالک با مواظبت و ادامه جدٌی و با توجٌه بعمل عبادی، خداوند نیز از طریق پیر کامل دریافت و قبول دعاهای سالک را مینماید. والاًٌ هر عبادتی دیگر، بقول پیامبر شیطان پرستی و آخوند پرستی است.و در هر مذهب و دینی قشری بوده باشد. و اطاعت سلوکی باعث استعداد بیشتری در سالک میشود. وتخلیه وتحلیه باز بیشتر مینماید، وبتجلیه های بالاتر میسٌر سرنوشت بالقوٌه خود میرسد. (آخرت) سالک ولایت محمدی، شهود آخر واجب انسان در نور قاﺌم است. وشاید شهود عرش رحمان برای بازگشت بخلق نیز آخر بعدی دانست. آنکاه دنیای بشری و آخرتهای أبدی، منوط بشرط نهاﺌی لازم، داشتن نور قاﺌم میباشد. در بدایت کار، تکرار اسم (حضرت پیر) و(حضرات مراتب شهودی) و حضور ذهنی آنان در دل، رساننده روح سالک بعرش رحمان میباشد. واز هم اکنون موجودیٌتی شبیه نوع فوق بشری یافته ، و عقل الهی وکرامات حیاتی دارد. عرفا برای اذکار فضیلت و اهمیٍت خاص قاﺌل هستند. که با فضیلت ترین را ذکر ( لا اله الاً الله) میگویند. ولی باید مدام با وسیله الهی پیر، و یا دیگر تجلٌیات شهودی بعدی، وحتی وقتی بعرش رحمان برسند، باید همین ذکر را تکرار کنند. که سالک بوسیله الهی وشهود برتر حتی عرش رحمان نیز میگوید، که الهی میباشی ولی هنوز الله نمیباشی. واین ذکر برای دفع احتمالی شرک سالک میباشد، چون هنوز بخداوند الله و حتی ربٌ رحمان نرسیده است. و فراوان اذکار توحیدی هست. که پیر بسالک سفارش میکند. لذا ذکر را عرفا ( کلید بهشت ) گفته اند. که تنها ویزای ورود وتولد بهشتی نوع فوق بشری آینده بجهان میباشد. آنگاه با کمالات شهودی، تمام گناهان پیشین، پاک شده، وحتی گناهان ثواب روح سالک میگردند. زیرا صاحب گناهان بیشتر، دیرتر و بسختی بیشتر توفیق پاکسازی دارد. اذکار الهی یعنی توجٌه بخدا، و عدم اعتنا بدیگر موجودات هستی است. و بدون این اذکار و حضور ذهنی وسیله الهی، هر عبادی شرک بیشتر نمودن است. بقول پیامبر حتی اگر تمام عمر روزها صاﺌم وشبها قاﺌم باشند در قعر جهنٌم کارماها میباشند. ( ذکر خفیٌ) را در دل وفکر سالک میگویند. که ریشه دار تر أبدی در ژنتیک روحی انسان میباشد. واین ژنتیک است که در آینده ها سفر بخداوند را ادامه میدهد. ونه تن و ذهنیٌات ومعلومات علمی ومادی انسان. چه رسد بمطالب دینی تمامی مذاهب قشری .

ذکر خفیٌ و ذکر قلبی

سالکان در ذکر وتذکٌرات الهی خود، بخصوص در (ذکر توحیدی) دفع شرک احتمالی، چون لا اله الاً الله ونظایر آن، که در اذکار معروف فاطمی و غیره هست،عملا بزبان وفکر و ایمان سلوکی و عقیده دفع شرک، و عمق عقیده وباوری و ایمان سالک را تشکیل میدهد. ذکر خفیٌ ومخفی در دل است، که بزبان هم گفته میشود. واز محل ایمان وعقیده و آگاهی شهودی خود میباشد. که خود کمکی تازه رسیده از خداوند است. که سالک ظاهرا در غیب و فکرو بتن وزبان از خداوند، در ذات وفکر ودرون مقام روحی خود، همچنان مشغول اذکار وتذکٌرات وبیاد آوری های الهی میباشد ومدام سپاس خدا را دارد. ذکر( قلبی یا فکری) همان ذکر خفیٌ بدل در سالکان، و تذکٌرات الهی وهمراه حضور ذهنی وساﺌل الهی میباشد. که عرفا برای ذکر قلبی چنین میگویند. که درجه ( تقرٌب و تزلٌف) ونزدیکتر بخداوند رسیدن است. و بمعیٌت خداوند بودن میباشد. که بقول پیامبر خداوند میگوید، بنده و(عبد وموبد) من آنقدر بیاد من هست، که عاشق من میگردد، ومن نیز عاشق او میشوم. که سالک گوﺌی میگوید، خدایا با تو هستم، ولی بسیار منرل ومراحل از تو دورم .چون خداوند همه جا هست و نزدیکتر برگ کردن برای انسان .و بدین گونه سالک عاقبت بخداوند قابل و شایسته شهود خود نور قاﺌم میرسد. ولی بالای عرش رحمان نمیرود. که شرط کمال یک روح در نوع فوق بشری، با ولایت مهدوی هفتم میباشد. که ٥٥ قرن دیگر مهدی موعود محمد و زردشت، مبعوث جهان خواهد شد. تا روح شاهد قاﺌم هفت هزار سال بعد با مهدی بنور ربٌ رحمان نیز میرسد. ودر أبدیٌت مطلق بفرض محال، روحی بنور الأنوار الله أهو میرسد. وهربار روح شاهد هر مقام شهود تحلٌیات الهی، این همانی مقامات شهودی و صفات الهی و امکانات و قدرتهای مراتب الهی او را پیدا میکند. که برای چند سالک احتمالی خود، پیامبری وربوبیٌت و خداﺌی مینماید. که کلام او کلام خداوند است. و قرآن وتورات وانجیل واوستای ناطق سالکان خود میباشد. ونه کتابهاﺌی که دیگران از برخی کلام پیامبران نوشته باشند. و( قرآن دوقرٌه) و خورٌه آخر ولایت محمدی است. وتورات نیز ( توریه) ورؤیاهای شهودی سالک یهودی و در أصل ولایت زردشت میباشد. وانجیل درجه فرشته شدن کامل گردیدن و سنت پاک شدن است، که کلام اوشاهد تجلٌیات نهاﺌی خودبرای سالکانش کلام خداوند میباشد.

ذو العقل

دارنده عقل که هر موجودی دارای عقل وغرایز مناسب نوع و نیاز زندگی او میباشد. که حتی أتم ها وگیاهان عقل غریزی خود را دارند. که ناخواسته وبطور طبیعی تکامل نوعی خود را مینمایند. وتنها انسان عاقل و در حدٌ کافی است، که با عقل مادی نوع بشری ونیز عقل ایدآلیستی حقیقت جوﺌی، میتوانند با سلوک الهی در تخلیه وتحلیه روان، و تا شروط لازم که بحدٌ کفایت از نظر داوری الهی خاص سالکان، میتواند ب(عقل الهی) معادل عقل شهودهای برتر الهی خود برسد. ولی برخی غافلان از انسانها، با عقل مادی خود که سلاح دولبهء تیز میباشند، سلوک الهی ندارند، و میتواند با نفس خود بجنگند وآنرا که أهریمنی است بکشند، وبالعکس دیگران را زخم می زنند وستم میکنند، که همین عقل مادی بشری خود را نیز بتدریج از دست میدهند. ولی سالکان الهی هر شش ولایت الهی نوع بشری، باعشق وجدیٌت بیشتر، و تا حدٌی که یک شبه میتوانند ره صد ساله را نیز طیٌ کنند، و بنجات از نوع بشری با شهود قاﺌم ربٌ النوع بشری، که الگوی کمال الهی میسٌر نوع بشری است برسند. که با زمان نیز مسابقه میگذارند. که هفت هزار سال تکاملات آینده را، اکنون کسب مینمایند. و عقل مادی خود را بعقل الهی و (عقل باطنی) و قدرت دیدن حقایق الهی آینده تبدیل مینمایند. دارنده عقل( باطنی دینی) را قشری های غیر سالک . متفلسف و متشرٌع ،مقابل (عقل ظاهربینی) در جهان بتن میگویند. که دینی و الهی بودن، تنها دین ورزی سلوک الهی است. والهی شدن در رؤیاهای سلوکی میباشد. عقل سالک چون پیشرفتهای خود را ببیند، عقل الهی پیدا میکند. واگر تجلٌیات الهی را ندید، که سلوک وتزکیه نفس نکرد، لا جرم مجرم پس از مرگ بقهقرا میرود. عقل مادی بشری با عدم سلوک، که همراه افزایش گناهان است، بعقب روی و( فسق وپسک ) میرود، ولی خود نیز نمی فهمند، که عقل ضعیف تر دارند . انسانهای غیر سالک و فاسد روان، عقل خودرا عقل انسان تجربه دار میدانند. که در واقع بعقل کودک تبدیل شده اند. لذا هرکس بعقل خود راضی و عاشق میباشد. ( ذو العقل) را در سالک، و( ذو العین) چشم تن وچشم دل را در کاملان الهی باید گفت. که غیرسالکان با دید خود، چیز مهمٌی نمی بینند. و فهم درستی از آنچه می بینند ندارند. که حیوانات نیز آنها را می بینند ولی چه درجه فهمی دارند؟

ذوق

چشیدن بزبان ودرک کردن بعقل، و نیز شادمانی یافتن بروان میباشد. که سالکان پس از بلایای سلوکی، پادشاهان الهی وبا ذوق وشادمانی هستند. و توفیقات خود را مزٌه مزٌه مینمایند. و بقول خداوند سالک محبوب خودرا، که طعم بهشت و پاداشهای الهی را بوی می چشاند. که میگوید، ای شاهد الهی، اکنون عزیز ما هستی. وکریم با کرامات برتر الهی. که سالکان امکانات و صفات الهی مراتب شهود نهاﺌی خود را مییابند. ذوق و شادمانی، پس از برق نور تجلٌی شهود نهاﺌی میسٌر در نور قاﺌم در ولایت ششم میباشد. برای ذوق نیز عرفا مراتبی گفته اند. نخست ذوق (تصدیق) قطعی انسان براه خدا و لزوم سلوک الهی. و سپس (ذوق ارادی) وخواستن جدٌی بخاطر اهمیٌت درک لزوم سلوک الهی است که در عمل سلوک و بتعلیم پیر الهی خود، برای تحقٌق آنچه بطور نظری آموخته ، عملی در بیاورد. ودرجه سوم (انتقام از دنیا) ومادیٌات است. که سالک بجز لقای الهی هدف نهاﺌی دیگری ندارد. و بالأخره داشتن این مراتب ( ذوق ووجد و احساس عمیق ) لذٌتهای الهی باز صاحب ذوق را سیراب نمیکند. والاً طبیعت و فطرت انسان که همیشه تشنه ونا آرام است. چه رای تعالی روحی ویا بدنیا وقهقرای روحی خود.

ذو القرنین

صاحب دو شاخ یا دو تاج چون کورش، که مورد توصیف خداوند است. ولی اعراب و مردم مغرب زمین، اسکندر مقدونی فاسد را، صاحب کرامات دنیا وآخرت میدانند که تورات منسوب بکورش میگویند. گاهی ذو القرنین که ( دو قرن) زمانی زندکی کند، ویا دوتاج شاهی سیاسی و پادشاهی الهی سالکان خود را دارند. ویا دنیا را اکنون، وآخرت بهتر بهشتی نوع فوق بشری را هم اکنون دارند. وهر کامل الهی زنده نیز ( دو پدر) و والد الهی حسینی و حسنی را دارد. که آدم افسانه ای چنین دو پدر را نداشته است. ولی همه انبیای اولی العزم ، یکی از دو والد را نداشتنه، که یتیم گفته میشده اند. که پبامبر اولی العزم، نمیتواند انسان الهی برتر از خود داشته باشد. گرچه آنان در سلوک پدر حسینی پیر الهی داشته اند. که قبل از بازگشت بخلق اولی العزم میمیرد.

ذهبیٌه

فرقه ای از صوفیٌه پیرو نجم الدین (طامه الکبری) أهل خورزم بوده اند. که هر کامل الهی ٣١٣ گانه زنده در هرزمان، با چند سالک خود طریقتی الهی، ولی تابع ولایت پیامبر اولی العزم خود را دارند. ولی در هر زمان بعدی، مادام که طریقتی کامل الهی زنده نداشته باشد،آن طریقت اعتبار الهی وسلوکی ندارد. ومانند دیگر مذاهب قشری در همه ادیان غیر سلوکی میباشد. ذهبیٌه باز کسانی که ذهاب و رفتن بسوی خدا داشته ودارند. وربطی بفلز طلا ندارد. واین ذاهبان الهی با پیر الهی زنده بمعرفی خداوند، پیر خود را در سفر بسوی خدا رها نمیکنند. وهر کامل الهی اختیار وتفویض الهی دارد، که هرگونه که سالکان خودرا هدایت ودستور عبادی بدهد. ونه اینکه بدستورات درست پیامبران واولیای وفات یافته تقلید نمایند. که آنان برای چند سالک خود نسخه های عبادی شفا بخشی، از بیماری های روان و نفس آلوده سالکان خود نوشته اند. ونه برای همه زمانها و همه اتسانها. که هیچ دونفری مانند هم مشکلات روانی ندارند. وانتخاب پیر و طبیب مناسب طالب لقای الهی را تنها خداوند در رؤیا بوی معرفی میکند. تا با وی پیمان تسلیم داشته باشد، وعهد الست پیشین خود را بوی لبٌیک بگوید، ووسیله توسٌل عبادی او شود. ذهاب رفتن است و رفتن از حسٌ واحساس که ببی خود میرسند. که شاهدان قلبی و رؤیاﺌی واحوال شهودی، ونیز در حضور قلبی وذهنی خود این بی خودی و ذهاب و رفتن را دارند. واولیا تنها برای چند سالک خود رسالت الهی دارند. ونه برای تحمیل افکار وراه خود بدیگران. که دیگران میخواهند ( بی دین ویا بد دین) قشری در تمام مذاهب وادیان معروف وغیر سلوکی بوده باشند.