راجعان

رجوع کردگان و با زگشتگان کامل بخلق، پس از مرگ قبل از مرگ سلوکی در تولد دوم الهی و پیامبر گونه است، که (رجعت حسینی) هر کامل الهی میباشد. چون با مقام حسینی پنج تن آل عبا و أهل بیت الهی زنده ولایت محمد شده اند. و کامل الهی نخستین شهود سالکان پیرو او، و تجسٌم انسانی نور قاﺌم برای سالکان او میباشد. سفر بسوی خدا و در خدا و برای خدا و از خدا نموده، وپایان وظیفه الهی خود در نوع بشری را انجام داده است. که بقول پیامبر همیشه ٣١٣ ولیٌ الهی ولایت محمدی در جهان وجوددارند. که یکی از آنها بمعرفی خداوند، پیروان ولیٌ الهی بشهود نهاﺌی پیر خود میتوانند برسند. سالکان همه ولایتهای ششگانه، با شهود آخر عرشی خود،( معاد وبازگشت ورجعت الهی) خود را نموده اند. و تا زنده هستند، مقامی الهی و معصومیٌت از معصیت و وظایف عبادی دارند. که برای سالکان خود کلیم الله وحتی قرآن وتورات ناطق، وهر کتاب مقدٌسی دیگر میباشد. و همچنان ذخیره آخرت و پاکسازی بیشتر برای تولد بهتر بعدی مینماید. کاملان محمدی در نوع فوق بشری هفت هزار سال بعد بجهان خواهند بازگشت. و کاملان مسیحی در فصل نوع بشری بهتر وشش قرن بعد، و کاملان زردشتی و یهودی رسیده بعرش مصطفوی، نیز در فصل نوع بشری بهتر و پنج قرن بعد تولد مجدد بجان دارند. وکاملان زردشتی با چهار شهود خود چهار قرن بعد بجهان متولد بشری بهتر میشوند .

راح و راحتی و رضایت الهی

راحتی روحی وفکری سالک در نوشیدن شراب الهی و حکیمانه پیر، و نجات از سرنوشتهای سلوکی، و از خطر نسخ ومسخ حیوانی بجهان، با دیدن سمبولیک آینده های بهشتی فوق بشری خود بحهان ، راحتی و استراحت از انجام وظایف سلوکی را دارند. که در ولایت ششم محمدی و در دیدار دوم شهود فاطمی خود، دستور ( فطم و قطع) عبادات میگیرند. که همان ( تقصیر) آخر حجٌ کعبه است، که آخرین وظیفه (قصور و خطای عمدی) از محرٌمات دوره سلوک میباشد. که اگر این تقصیر انجام نگیرد، تمام اعمال حجٌ باطل شده است. که در (حجٌ أکبر) کامل الهی است، که باید ترک وظایف سلوکی نماید، که معصوم است. که در رؤیا ودر بیداری احوال دیگری برای انسان کامل هست که انجام خواهد داد. وراحتی را ولیٌ الهی در وقت مرگ طبیعی دارد. ولی غیر سالکان راحتی آنها در واقع ناراحتی بتن وفکر است. وتا وقت مرگ و زمانهای پس از مرگ در کارماها ناراحتی ها دارند. ولی سالکان ناراحتی دوره سلوک را داوطلبانه تحمٌل میکنند. که راحتی های بسیار عجیب نوع فوق بشری هفت هزار سال بعد را دارند. راحتی تن دربرابر راحتی ذهن وخاطر، قابل مقایسه نیست. پس سالکان راحتی تن ، و یا ناراحتی ذهن در دوره پیری ودر کارماها را نخواهند داشت. راحتی واقعی روح تنها در کسب مقام تکاملی وشهودی برتر از آنچه داشته میباشد. غیر سالکان در خواب و عدم احساس مسؤلیٌت و لمیدن ومستی، بتصوٌر خود احساس راحتی تن میکنند. که در پیری ووقت مرگ ناراحتی های عظیم فکری خواهند داشت. وپس از مزگ نیز در زندگی های نوعی حقیر نسخ ومسخ، وصدها هزار سال بعد، که دوباره بنوع بشری، وهمین سلوک تا نور قاﺌم باید برسند. سالکان با هفت سال امتحانات پر محنت سلوکی، و تحمٌل فتنه های اجتماعی قشری ها، و بلایای سلوکی خاص سالک، برای پاکسازی روانش از مفاسد ومعایب ناخودآگاه خویش، و بجای هفتاد سال عمر، با نجات شهودی ، هفت هزار سال بعد در نوع فوق بشری، با هزاران برابر عقل وکرامات بالفعل و وبالقوٌه، در تن و ذهن وروان وبا بعد چهارم روح الهی خواهند بود. که تمام کهکشان را میتوانند جولان بدهند. راحتی سالک در سرنوشتهای سلوکی او در ولایتهای الهی، و با ولیٌ الهی خود بمعرفی خداوند میباشد. والاٌ ترک سلوک در نیمه راه، که (ترک صلات) و ارتباط در توسٌلات عبادی باشد،مجازات الهی شدید تر از قشری های مشرک دارند. که منافق و لو دهنده اعضای ولایت الهی خود بدشمنان ولایت، در آخوندهای تمامی مذاهب وتمامی ادیان غیر سلوکی میباشند. راحتی سالک منجر برضایت او پس از رضایت خداوند و پیر کامل، و بخصوص در شهود چهارم مرتضوی، سند رضایت الهی مییابند. و تنها برخی از شاهدان مرتضوی ولایت محمدی، از نظر داوری ومشیٌت الهی، هم اکنون نیز بشهود پنجم صورت مصطفوی، و نیز با مرگ قبل از مرگ ، بشهود نور قاﺌم میرسند. و احتمالا با بدای الهی بعرش رحمان رسیده و پیامبرگونه بخلق معاد وبازگشت برای چند سالک احتمالی خود دارند. وبرای همین است، که صوفیه در تصوٌف ایرانی ولایت محمدی ، مدام تکیه بر نام علیٌ دارند. و با اراده جدٌی خود در تخلیه وتحلیه، میتوانند بشهود مرتضوی علامت رضایت الهی خود برسند. واز آن پس اراده سالک و جدیٌت او کارساز نیست. که داوری خداوند در( بدا و مشیٌت) او است. که روحی بشهود مصطفوی وقاﺌم وعرش رحمان برسد. و بدون آرزوی شهود مرتضوی، امکان تولدات بهشتی فوق بشری نیست .

راز

سرٌ شخصی پوشیده از دیگران، که باید همیشه محرمانه نگاه داشت. و راز دهر و زمانه نیز همان راز ها واسرار الهی برای فهم وعقل انسان غیر سالک وقشری است. که گرفتار عقل حیوانی و نفس شهوانی آلوده هستند. ایرار و رازهای الهی همان مراتب تجلٌیات شهودی الهی، میسٌر سالک برای تکامل ارادی و سلوک نوع بشری هفتگانه میباشد. وهر شاهدی راز شهودی او از دیگران نا باور سالک ، وحتی سرٌ و ذات الهی او در ژنتیک روحی شاهدان مبیباشد. که کلاس وطبقه کمال والوهیٌت او را، برای آینده بجهان نشان میدهد. وهمان معیار شناساﺌی و داوری خداوند پس از مرگ است . که با این رازها این همانی شهود آخر الهی، و در ولایت محمدی بنهایت در مرز عرش رحمان میباشد. که تولد ونطفه فوق بشری شاهد قاﺌم خواهد بود. وهمان فرشته مرگ آخر عمر بشری است، که مرگ شیرین را چون هر خواب شبانه راحت وداوطلب و طالب میباشد. (راز حقیقت و اسرار الهی) همان ( اسماء الله و یوم الله) های هفتگانه شهودی میباشد. که در ولایتهای ششکانه نوع بشری، برخی از تجلٌیات الهی را دارند. ودر ولایت ششم محمدی هر هفت شهود در قوس صعود، و کاملان محمدی در هفت شهود اضاقی در قوس نزول، در (نزله اخری ) خواهند داشت. که راز وسرٌ الهی آنان میباشد. وتنها بچند مستعد سلوک الهی، و بطور سمبولیک و یا با تنزیل بمنطق مادی شده، وتوصیف درسطح عقل بشری بچند سالک خود میگوید. ویا برای تشویق دیگران بیان میکند. ولی احوال خود را نمیتوانند بدیگران بفهمانند. ژنتیک روحی هر موجود، حتی موجودات تحت أتمی و گیاهی وحیوانی، از أزل و بهره های تکاملی ونعمات الهی رسیده بارواح انسان ها، و ازجمله عقل مادی و عقل ایدآلیستی فصول آخر نوع بشری، که شخص را طالب لقای الهی مینماید. وتکامل ارادی را در تخلیه وتحلیه انجام میدهد، و بتجلیه های هفتگانه میسٌر خود میرسد. گوﺌی پرونده أزلی أبدی یک موجود است. که اینک با سلوک الهی ماهیٌت نوع فوق بشری آینده بجهان را میتواند ییابد. واگر سلوک الهی ننمایند، بسیاری از کرامات و امتیازات نوعی خود را، در جرم و گارمه و کارما وقهقرای عقب روی مقام الهی روح خواهند داشت. تا باز از نردبان انواع بنوع بشری وهمین سلوک تا نور قاﺌم را باید برسند که خواهند رسید . راز دل عاشقان، بخصوص عاشقان محمدی و شهود مصطفوی، که ندرتا سالکان موفق ولایت محمدی دارای شهود چهارم مرتضوی بدان میرسند. که تعلیم مرگ قبل از مرگ را بیابند. تا هم اکنون نیز بنور قاﺌم برسند. وشاید هم با عرش رحمان پیامبرگونه ومحمدی زنده وتازه نفس، برای چند سالک خود مبعوث برسالت گردند. والاٌ شاهدان صورت انسانی مقام مرتضوی در شهود چهارم، در وقت مرگ طبیعی بصورت مصطفوی وقاﺌم میرسند . وتولد در سطوح اولیٌه از فصول نوع فوق بشری را خواهند داشت. و اکنون محروم از کسب ذخیره های آخرت بیشتر میگردند، که بازگشتکان با رسالت بخلق در خدمات الهی خود دارند. ذکر اسرار شهودی ومقامات واحوال رؤیاﺌی خود بقشری های مذهبی و آخوندهای آنان، باعث تکفیر و فتوای مرگ آنان میشود. پس بنفع حفظ سالکان خود، پرده پوشی ویا تکلٌم سمبولیک و چند پهلو دارند. تا خود را حفظ کرده باشند. نام و معرفی پیر الهی سالک بدیگران مهمترین راز دل سالکان میباشد. و فاش نمودن وی هلاکت خود سالک وپیر ودیگر سالکان او میباشد. پس گناه عظیم منافقان را دارند. که جاسوسان آخوندهای ابلیس مشرک، که در محیط ولایت الهی و در بین سالکان دیگر رفت و آمد دارند، آنها را لو میدهد. که همان گناه یهودا اسخریوطی لو دهنده مسیح خواهد بود. که سی سکٌه طلا را بنقره گرفت، و آنرا در پشیمانی بدور پرتاب نمود. و مال دنیا همین گونه عاقبتی برای انسان باعاقل مادی غیر سالک دارد.

راسخون

کسانی که در علم الهی سلوک و آگاهی های شهودی در سلوک با ولایتهای الهی ششکانه نوع بشری خود بدرجه رسوخ وثبات اعتفادی وباوری عین الیقینی رسیده اند، که خود نیز از مراتب حقٌ الیقین و الهی شده اند. ودر ولایت مصطفوی ششم ، سالکان موفق آنها در شهود هفتم عرش رحمان، محمدی زنده پیامبرگونه برای چند سالک خود مقام و پادشاهی الهی دارند. و چنان رسوخ افکار وعقاید و احوال در ژنتیک خود دارند، که تا هفت هزار سال بعد، مقام روحی آنان محفوظ مراتب الهی، و همان نطفه تولد نوع فوق بشری او میشود. که هزاران برابر عقل وکرامات بالفعل وبالقوٌه نوع بشری را خواهند داشت. که شاید بشهود هفتم نور رحمان، و بشهود هشتم عرش ربٌ برتر از رحمان برسند. تا باز تولدی بالاتر از نوع فوق بشری بنماید. و از چهار صد هزار سال بهشت سوم انتظار عرشی برخوردار گردند. که در این فاصله های انتظار عرشی، نیازی بتولدات زودتر بجهان نخواهند داشت. سرنوشتی که روح هر أتم ومادون أتم در پیش دارد. که بنوع بشری وسلوک وشهود قاﺌم شهود ششم ، بمرزهای مشخٌص تکاملات نوعی برسند. ولی انسان شایسته سلوک، و با عدم سلوک، کرامات نوع بشری خودرا از دست میدهد. و بنسخ ومسخ مجدد حیوانی، وحتی فسخ وگندیدگی گیاهی سقوط میکند. که صدها هزار وحتی میلیونها سال بعد، از نردبان پر عذاب انواع بنوع بشری میرسد، که همین سلوک الهی تا نور قاﺌم را بنماید. که فرمان أرلی أبدی الهی درفرمان ( کن فیکون) میباشد. کاری که اکنون میتواند ونمی کند. و پس از عذاب کارماها خواهد نمود. که فرار از سرنوشت فطرت خودمان نداریم. و أصل وماهیٌت وجود ما ،همان فطرت و مقام الهی ژنتیک روحی خود میباشیم. وژنتیک روحی ما همان فرشته مرگ بهتر یا مرگ حقیر تر میباشد.

راعی

چوپان گوسفندان، وهمان پیر الهی رعایت کننده و پرورش دهنده روح سالکان خود میباشد. زیرا روان آلوده انسان، نتیجه جهل وگناهان تولدات قبلی، وحتی توحٌش و خود سری همین تولد بشریاست. و برای نجات از آنها و از تولد مجدد نوع بشری خود، باید با طبیب متخصص پیر الهی پاکسازی روان کند. وبا تخلیه وتحلیه تا تجلیه های هفتگانه شهودی و با همٌت وجدٌیت سلوکی وهدایت عقلانی پیر ره رفته، پاکسازی روان پس از( شرایط لازم تا شرط کافی) از دید داوری الهی آنگاه شایسته درجه بالاتر در مقام روحی وشهودی گردید. و تولد نوع فوق بشری بعدی بجهان را یافت. والاٌ همه انسانها با عدم سلوک الهی با یک ولیٌ الهی بمعرفی خداوند، تکاملات پیشین خود را از دست میدهند. ودوچار نسخ ومسخ مجدد بجهان میگردند. تا با عذاب زندگی های نوعی دردناک، دوباره وحتی صد باره بنوع بشری، وهمبین سلوک تا نور قاﺌم را باید برسد که خواهد رسید. وروح هر أتمی نیز خواهد رسید. پیر کامل بمعرفی خداوند، رعایت حال وهدایت احوال وافکار و گفتار وکردارهای سالکان خود را مینماید. که کلام او کلام خداوند است. که کلیم الله میباشد و نیز قرآن ناطق چند سالک خود.

ران ( عدم فعل وناتوانی)

بعربی در اصطلاح فرهنگ ولایت محمدی بگفته قرآن، غیر سالکان دوچار( ران در دل) شده و ناباوری دارند. که نمی توانند و نخواهند درک اهمیٌت سلوک الهی وتسلیم خداوند را بنمایند.و بتجلٌیات الهی برسند. پس قشری گری (بد دینی) ویا بی خبری وکفر جهل (بی دینی) دارند. که دوچار کارماهی نسخ ومسخ درصورتهای نوعی حیوانی بجهان خواهند شد. و تجدید گذشته ها را در آینده ها خواهند نمود. سالکانی که ترک صلات وارتباط با ولیٌ الهی خود بکنند، وترک توسٌلات عبادی بنمایند ، و دین ورزی آخوندهای قشری را دنبال نمایند، مجازات کارماﺌی شدید تر الهی خواهند داشت. چون دوچار ران و ریب و تردید وناباوری اهمیٌت سلوک الهی میباشند.

رباب

آلت موسیقی که سالکان در طریقتهای مورد علاقه مربٌیان الهی خود، گردشهای دسته جمعی بمیان داری پیر الهی مینمایند. و چون د ف ورباب نیز نواخته میشود، که سیستم ونظامی برای کسب حالب بی خودی ووجد ارادی وتواجد پیدا میکنند. که سالک در این احوال میتواند، درجه آلودگی وناشایستگی روان خود را دریابد. ویا سالکان در غیر مراسم سماع، در رؤیاها باین صحنه های روانی خود میرسند. وصفات زشت آنها برای پیر، در نقل رؤیاهای خود، مخلوط با صفات نیکوی تازه ای میباشد. که پیر بسالک تکیک آنها و تفهیم معایب سالک مینماید. در احوال موسیقی و سماع وکسب احوال بی خودی بطور ارادی در تواجد، که زودتر از موعد بأحوالی میرسد. که ارزیابی مشکلات روانی سالک بوسیله پیر بمعرفی خداوند انجام میگیرد. گرچه موسیقی در غیر مراسم سماع با پیر الهی، که غیر سالکان دارند، سراسر غوطه ور شدن ببیشتر در معایب روانی وگناه کاری بیشتر میشود. که قهقرا ساز روح است. ودر صورت توبه وسلوک احتمالی، بلایای سلوکی بیشتر وسخت تری دارند. زیرا بار معایب روان سنگین وریشه دار میباشد.

ربا ط

پادگان نظامیان و جای ربط وبستن افسار اسبان در اصطبل است. و نیز جای گوشه گیری و نیز عزلت سلوکی سالک است. که وظیفه ربط و ارتباط و اتٌصال با مراتب توسٌل الهی خود، آغاز از پیر کامل بمعرفی خداوند بنماید. و حضور ذهنی پیر را در توسٌلات عبادی دارد. وسالک با خویشتن داری از ممنوعات خاص خود بدستور پیر، هر لحظه با مراتب مدبٌر الهی خود، میتواند پاکسازی روان بشری و حیوانی و شهوانی خویش را بنماید. تا بأحوال رؤیاﺌی و تجلٌیات شهودی، عاقبت در ولایت محمدی بنور قاﺌم و وظیفه الهی و نهاﺌی سالک برسد. وپایان وظیفه و پیمان سلوکی او میباشد. تا در نوع فوق بشری هفت هزار سال بعد، وظایف دیگری با ولیٌ مهدوی، یک روح فوق بشری ، بتواند بنور رحمان ربٌ نادیده نوع بشری برسد. وهربار با هر مرحله شهودی، شاهد آن (این همانی) مقام واحوال وعقل وصفات الهی الگوی کمال خود را مییابد. سیستم سلوک الهی پیشنهاد خداوند برای نوع بشری میباشد. که در انواع حیوانی قبلی احوال خاص خود را دارند. ویا در نوع فوق بشری چگونه سلوک الهی خواهند داشت. که قابل تصوٌر ما نمی باشد. تجلٌیات الهی عقلهای الهی مربوطه برتر را دارند. پس عقل کمتر انسان، دلیل نداشتن تجلٌیات شهودی در تولدات بشری قبلی میباشد. که هر یک از شهودهای هفتگانه، باید در یک تولد صد ساله نوع بشری کسب شوند. و لذا عقل وقدرت ادراک وفهم سالک از امور الهی، و قدرت عشق ورزی، و درجه ایمان وصبوری سالک، بستگی بدرجه پاکسازی روان او دارد. که تخلیه وتحلیه میگوﺌیم . آنگاه مراتب تجلٌیات شهودی بالاتر برای سالک هست. و نیز عقل باز نیرومند تری خواهد داشت، که فهم و قدرت تصوٌر وتصدیق واحساس مسؤلیٌت، و عمق ایمان سالک را میرساند. وهمان معیار داوری الهی، برای مشیٌت وبدای الهی، و کشف وشهود برتری برای سالک میباشد. خانقاه های اولیا وزاویه های سلوکی آنها ،محل رباط وارتباط سالکان میباشند. که صوفیان و الهیٌون در آن جمع هستند. و بیک دیگر کمک و هدایت الهی می رسانند. دنیا محل رباط غیر سالکان است ک بزمین دلبسته اند. ونیز در تولدات نسخ ومسخ بعدی بجهان، که مدام مرگ و تولد دارند تا که بنور قاﺌم برسند.

ربٌ الأرباب

در علم فیسیولوجی و انسان شناسی، که روح را باور داشته باشند، معتقدند که هر چیزی بخصوص انسان ربٌ النوعی دارد. یعنی الگوی کمال میسٌر طبیعی افراد نوع میباشد. قدما برای اشیاء غیر زنده نیز ربٌ النوع قاﺌل بودند. که چون از أتم تشکیل شده اند، و هر أتمی روح داشته و راه تکامل أبدی خود را دنبال میکند. که کوانتوم میگیرد. و أتم سنگین تر بوجود میآید، تا بمولکولهای سنگین برسند. و بالأخره بسلٍوک، و حتی چون هر اورگان زنده پیچده میرسد. آنگاه مجموعه اورگانها، موجودات گیاهی وحیوانی وبشری را تشکیل میدهند. پس واقعا هر چیزی وهرکس ربٌ النوعی دارد. که الگوی کمال نهاﺌی نوعی میباشد. و عاقبت و منطقا بروح الأرواح ربٌ الأرباب مطلق میرسیم .و در نوع بشری برای رسیدن بتکامل با الگوی نهاﺌی واجب از نظر خداوند، ونیاز فطرت خود انسان، تنها راه سلوک الهی است. که سرعت فوق العاده برای تکامل روح و رسیدن بالگوی کمال ربٌ النوع بشری هست. که خداوند خود پیشنهاد آن کرده ولی اختیار آزاد بانسان داده ، اگر بخواهد وبتواند ،خود را بربٌ النوع بشری قاﺌم روح القدس برساند. که شهود ششم میسٌر نوع بشری است. تا هفت هزار سال بعد در نوع فوق بشری بجهان متولد شود، که باز بربٌ النوع فوق بشری در( نور رحمان) برسد. که باز در نوع بالاتری بجهان متولد گردد. و هر بار در نوع برتر، هزاران برابر عقل وکرامات بالفعل وبالقوٌه برتر از خداوند میرسد. وهر ربٌ النوعی، گوﺌی وظیفه خود میداند، که روح موجودی را طبق خواسته، وهدف بعدی ربٌ النوع بالاتر انجام بدهد. ودر مطلق بی نهایت بفرض محال، بربٌ الأرباب (الله أهو) میرسیم. بالله و أهو نیز برسند ، یعنی هنوز با خداوند هو رسیده نشده است. که الله را در عالم وجودی ویژه (لاهوت) که پس از بی نهایت جبروتهای أرباب نوع میباشد. و خداوند هو را در عالم (عدم ماسواه در هاهوت) و در اسم الباطن والخارج از هستی ها بوده وهست. ویا بقول سهروردی ب(نور الآنوار) وأصل تجلٌیات الهی، و همان روح الاأرواح منبع أزلی تمام ارواح موجودات است. که در نهایت أبدیٌت وکمال وشایستکی صفاتی، بهمان دریای بیکران روح الآرواح باز میگردند، وقطره ای در دریا شده، که هم هست وهم قطره ای نیست. که در ( وحدت وجود) مطلق الله درآمده است. تا خداوند هو باز، چه وظیفه و هدفی برای این ارواح کامل والهی چون الله شده در پیش داشته باشد. زیرا منطقا هر متعلٌمی، باید معلٌم غیر متعلٌمان دیگر شود. پس روح هر شیء در هستی، از موجودات بی نهایت ریز و ابتداﺌی تحت أثیری و تحت أتمی، تا انواع گیاهی وحیوانی وبشری، بامروز رسیده، تا عاقبت در أبدیٌت نیز بی نهایت انواع فوق بشری یک روح، بفرض محال در نهایت بخداوند الله، در کمال واین همانی صفاتی او برسد. وهربار یک تجلٌی الهی و صورت نوعی، و درجه ای الوهیٌت و ربوبیٌت بیابد، تا بربٌ الأرباب الله در کمال واین همانی رسید. هدف نهاﺌی خداوند تکامل نوعی همه ارواح فردی است. و نهایت کمال نوع بشری نیر رسیدن سلوکی بنور قاﺌم رب ٌ النوع بشری میباشد. تا با مهدی موعود در نوع فوق بشری، فرشته گونه بنور رحمان ربٌ النوع فوق بشری رسید . وبالاترها بی نهایت تجلٌیات وارباب نوع بالاتر از رحمان در پیش هست. برای تولد در جهان در کره زمین یا کرات دیگر. و هربار اذکار توحید چون لا اله الاً الله، یعنی رسیدن بالهی میباشد، ولی هنوز بالله رسیده نمیباشد. ربٌ النوع بشری قاﺌم (اسم آعظم) الهی میسٌر برای نوع بشریاست. و قاﺌم روح القدس اکتشافی مسیح در عرش او بود، ولی محمد نور قاﺌم را کشف نمود. که بالای عرش قاﺌم رفت. وتا عرش رجمان معراج الهی بیشتر یافت. تا مهدی موعود محمد و سوشیانت سوم زردشت، در ٥٥ قرن دیگر از امروز بجای نور قاﺌم بنور رحمان میرسد. وتا عرش ربٌ برتر از رحمان معراج بالاتر دارد. که نامی برای او نمیدانیم. ومهمتر اینکه شاهدان تجلٌیات الهی، این همانی مقام همان شهود و تجلٌی الهی را مییابد. گوﺌی یک تجلٌی تولدی بشری آن مقام شهودی در جهان می باشد. پس عقل الهی برتر و کرامات و قدرتهای حیاتی، وحتی معجزات الهی خود را بشاهدان خویش میدهد. و اینک کاملان الهی ولایت محمدی در شهود قاﺌم وعرش رحمان، خود تجسٌم انسانی همان مراتب شهودی الهی برای چند سالک خود میباشد . وهمان عقل واحوال و شرایط الهی خود را دارند. که پیر کامل برای سالک خود صاحب مقام امشاسپندی، ومقام حسینی پنج تن آل عبا را دارد. گرچه برای سالک گوﺌی با مقام قاﺌم ربٌ النوع بشری روبرو هستند. و بقول پیامبر، این کامل الهی برای خداوند بهتر وبرتر از تمام موجودات زنده هستی میباشد. وحتی أشرف و شرافت بیشتر والوهیٌت بیشتر از تمام انبیای قبلی را دارد. وتا وقت بعثت بخلق مهدی موعود که شرافت الهی بیشتر از محمدیان دارد.که اورا محمدی زنده برای سالکان خود میگوﺌیم، قشری های آخوند پرست مشرک بخدا هستند، که نه کمالات و کرامات الهی و شهودی را دارند، و نه مأموریٌت الهی، برای دستور و تعلیمات دینی بدیگران بدهند. که خود تعلیمی نگرفته اند. و بقول پیامبر کلام اتفاقی درست آنان، که نقل درست کلام پیامبر نمایند، باز نا درست است. زیرا تقلید از میٌت و مرده پرستی شده است. که بدتر از بت سنگی پرستیدن میباشد. و اولیای الهی پس از تولد دوم الهی خود، و بیداری از خواب مرگ قبل از مرگ، دارای اختیار وتفویض الهی میباشند. پیامبر و رسول ارسالی الهی برای چند سالک خود میباشد. که قرآن ناطق وکلیم الله نیز میباشد. که فرمان او فرمان خداوند است. ولی آخوندهای قشری اولیای الهی را تکفیر وفتوای مرگ میدهند. و حتی بدست خود نیز سر آنان را مسیح وار میبرند، تا خدای أهریمنی خود را راضی کرده باشند.

ربٌ الحال

هر صاحب احوال الهی، دارنده حال وتربیت الهی خود میباشد. که بمقتضای وقت وزمان و شرایط سالکان و محیط انسان احوالی از خود نشان میدهد، و پیر دستورات سلوکی بسالکان خود میدهد. که حقٌ دادن دستور بسالکان خود دارد. واین کاملان الهی بازگشته بخلق هر شش ولایت سلوکی، صاحبان اختیار الهی بوده، که نور صورت شهودی و تخیٌل حضور ذهنی بوسیله سالکان خود، در ( وضوی) عبادات الهی که وسیله الهی سالک بوده، و بمراتب تجلٌیات بالاتر تا قاﺌم نیز میرساند.

ربوبیٌت

قدرت تربیت الهی داشتن در اولیای الهی بازگشته بخلق است وتا زنده باشند. که زیر نظر مدبٌران مراتب الهی هستند. که از آنها الهام وهدایت میگیرد. که چه کنند ویا برای سالکان چه بگویند. کاملان محمدی این همانی نور قاﺌم را برای سالکان خود دارند، و قرآن ناطق آنان میباشند. که بقول سالکی، اگر خدا نخوانمت متحیٌرم که چه خوانمت . پیر حسینی اولین ونزدیکترین مقام الهی برای سالک میباشد. و از خداوند قاﺌم ورحمان تا ربٌ الأرباب الله بی نهایت مراتب بالاتر الهی در پیش هستند. وهر مقام الهی بدستور و خواست مقام الهی بالاتر از خود انجام وطیفه مینماید. ولی آخوندهای قشری مشرک ، بخواست مدبٌر أهریمنی خود عمل میکند. سالکان در تسلیم محض و بی خودی، عملا بوسیله عوالم مدبٌر الهی سالک پاکسازی عقده ها و عقیده های روان حیوانی و آلوده و هوسران را مینمایند . که پس از تخلیه از معایب بتحلیه بصفات الهی پیر میرسد . که آنگاه تجلٌیات هفتگانه میسٌر نوع بشری میرسد. که شهود ششم نور قاﺌم واجب الهی برای هر انسانی است. وشایستگان پیامبری ونبوٌت و دارای قدرت (تنبٌوء ئ نبأ والهام ) گیری ، ربوبیٌت وتربیت سالکان خود را دارند. که تمرکز وتوسٌل بصورت اولیای حسینی زنده برای سالک همان دیدار صورت خداوند میباشد. و همان ( وضو یا وی سو) وسمت و نورالهی است.تا بقول پیامبر دعاﺌی بخداوند برسد. والاًٌ بصورت دعا کننده بدون وسیله الهی کوبیده میشود. که شرک بوده و مجازاتهای کارماﺌی بجهان را جهنٌمی را خواهد داشت. وتنها عابد و(عبد وموبد) صادق خداوند، همین کاملان الهی میباشند. لذا ربوبیٌت پیر الهی برای انسان ، بهتر از عبودیٌت و بردگی احتمالی آخوندها و دیگران میباشد.

ربیع

فصل بهار و حالت از نو زنده شدن طبیعت وگیاهان، وحتی فصل تولدات طبیعی حیوانات است. و مخصوصا با رسیدن سالکان بمراتب شهودی خود، هریک با مرگ قبل از مرگ بتولد دوم ومقام حسبینی وامشاسپندی الهی وروحانیٌت برای چند سالک خود میگردد. آنگاه چون نوجوانی در روح و فکر و احوال سالک است. که در روان وجسم احساس جوانی میکند. که بهار و ربیع زندگی تازه ای پیدا کرده است. در اصطلاح عرفا (ربیع ) و بهار، سمبول جریان سریع و راحت در قطع مسافت و زمان سلوکی در سفر بسوی خدا میباشد. که غیر سالکان همیشه عمر در پاﺌیز زندگی میکنند. و جز مرگ با حقارتهای تولدات مجدد نوعی بجهان بهاری ندارند.

رتق وفتق

گره زدن و گره بازکردن، که سالکان با پیمان سلوکی تعهٌدی با پیر وخدا بسته، ودر کمال آزادی اختیار آن نموده است. که چون بکمال الهی نور قاﺌم رسیدند، مطلق وآزاد ودر طلاق و مرخٌص شدن از پیر دارند. که بمعنی آزادی از پیمان با خدا نیز میباشد. وپس از ( رتق و دوخت) و دوز اصلاحی،( فتق وحلٌ) تعهدات دارد. عرفا روح انسان را از أزل تا أبد ، در رتق و بسته بودن بخداوند الله می دانند، و تصوٌر آزادی خود سرانه از تعهدات الهی نمی نمایند. گرچه روح در هر نوعی موقتا با ربٌ النوع و ربٌ ومربی الهی، آزاد شدن و طلاق پیر مطرح باشد. هستی ژنتیک روحی نیز از أزل نخستین خود، در رتق و گره خوردن بخداوند خالق هستی بوده، و هر تعیٌنی در یک نوع بجهان است.و در بشربا یک ولایت ویک ولیٌ الهی بستگی و تجدید عهد الهی دارد. که قبلا عهد الستی را با آخرین شهود نوری تجلٌی الهی داشته است.

رجاء و امید

امیدواری و تعلٌق دل و فکر انسان، برای رسیدن بأمری وحالی است.که در سالکان امید رسیدن بوعده های الهی پیر وپیامیر اولی العزم خود، در کسب تجلٌیات الهی هفتگانه میباشد. و رضایت الهی و نجات از تعهٌد سلوکی، واز تولدات نوع بشری و بدتر کارماﺌی میباشد. که شاهدان قاﺌم بنوع فوق بشری هفت هزار سال بعد میروند. و کاملان ولایتهای قبل از ولایت محمد، با هر شهودی بگفته محمد، یک صد سال بعد در فصل نوع بشری بهتری بجهان متولد میشوند .که با شهود قاﺌم ونجات از نوع بشری هفت هزار سال بعد، بجهان باز میگردند. که هزاران برابر نوع بشری عقل وکرامات بالفعل وبالقوٌه، و قدرتهای حیاتی و الهی خواهند داشت. و هر موهبت و نعمت و رحمت شهودی رسیده از خداوند، سالک را امیدوار تر براه الهی خود مینماید. که مرز واجب الهی سالکان بشری رسیدن بنور قاﺌم روح القدس میباشد. هرچه که ایمان سالک ضعیف تر باشد، امیدواری دیرتر وکمتر خواهند داشت. که اگر بترک سلوک و صلات و ارتباط برسند، بکلٌی محروم از رحمتهای الهی خواهند بود. که تکرار تولدات نسخ ومسخ حیوانی کارماﺌی بجهنٌم جهان خواهند داشت. که این مجازات کارماﺌی ، باز خود نعمتی و فرصت تازه ای از خداوند برای روح وامانده نوع بشری، ونداشتن تکامل و نجات سلوکی میباشد.( خوف و رجاء) همیشه در سالک باهم هستند. که در کاملان الهی خوفی نیست. گرچه همچنان برای خداوند حقٌ هر تصمیم دیگری برای خودشان قاﺌل هستند. ولی مجازاتهای الهی متناسب درجه پاکسازی های روانی، و ماهیٌت بی ایمانی در ژنتیمک روحی انسان میباشد. هر رجاﺌی را یک( ترویح) و آرام گرفتن و راحتی روحی و یک شهود میدانند. که قبلا خوف ونا امیدی و یا امید أندکی بنجات شهودی خود را داشته اند. و حکمت الهی است، که در دل سالک خوف و رجاء را همیشه باهم قرار دارند. که یکی فرار از نوع بشری، و در امید رسیدن و کشش بیشتر بلقای الهی میباشد. و هر دو را دو بال پرواز ومعراج روح سالک برای تحلٌیات الهی میباشند. سالک هرگز از (مکر) خدا غافل نیست. زیرا سالک خود ندانسته، باعث مکر بخدا و بضرر خود منماید. که آخوندهای قشری مشرک بدترین( مکر و فریب) کاری بخداوند وبمردم خویش وحتی خویشتن خود دارند، که (کلاه شرعی) وتوجیه فریبنده از خطای روان آلوده خود دارند. پس سالک از خداوند آزمایشات وامتحانات پر محنت، و در بلای سلوکی وفتنه های اجتماعی دارد. پیامبر از سالکی که در شرف مرگ بود از احوالش پرسید. که وی پاسخ داد، امید بخدا را دارم ،ولی همچنان ترس از گناهان خود را نیز دارم. پس پیامبر اورا ستایش کرد، که مؤمن اوم کننده راستین است. با چنین حالی، برای مرگ باز در امید امنیٌت ازخداوند میباشد. پیامبر میگوید، خداوند نعجٌب دارد، چگونه برخی بخاطر نا امیدی، از احتمال نزدیک شدن رحمت الهی میباشند. یک اعرابی چون از پیامبر شنید، خداوند خود داوری عاقبت انسان را دارد ، پس خنده ای کرد. و علٌت خنده را بپیامبر گفت، که خداوند قادر بعفو است . امید بخدا در دل اعرابی، دلیل امید او بوده است. گرچه دلیل دلخوشی او نمیباشد. که یک قشری را شنیدم که میگفت، خداوند ناچار است ما را ببخشد. که خود مسؤل انسانها است. ولی درستی ناچار بودن خداوند تنها پس از کارماهای روان دریک انسان غیر الهی است. که فرصت جدید زندگی حیوانی میدهد. که باز بنوع بشری مجدد، وهمین سلوک الهی و رضایت الهی در نور قاﺌم برسد. (أهل رجاء ) را دو گروه میگویند. (طالبان حظ )که امید بهشتهای الهی را دارند. و دیگری (طالبان حقٌ) که امید تجلٌیات شهودی را دارند. حتی تولدات نسخ ومسخ حیوانی کارماﺌی، خود نیز بهشتی برای آن انواع میباشد. ولی سالک این عقل را دارد، که بهشتهای الهی برتر از بهشت تولد بشری کنونی خود میخواهد. و پیامبر میگوید، کسی که لقای الهی در تجلٌیات شهودی را دوست وهدف خود داشته باشد، خداوند نیز خود خواهان لقای سالک میشود. بقول پیامبر با هر قدم پیشرفت سالک، خداوند نیر ده قدم جلو میآید، که سالک زودتر بلقای الهی خود برسد. گرچه خداوند پس از کمال نوع بشری انسان کامل، با هر قدم پیشرفت او، خداوند نیز ده قدم عقب تر میرود. تا تصوٌر رسیدن بخداوند الله را نکرده باشد. بهر مقام الهی که رسیده، باز بخداوند( الله أهو) نرسیده است. و حتی اگر بفرض محال بخداوند الله نیز رسید، هنوز بخداوند هو بیرون از هستی ها نرسیده است . رچای سالک پس از تأمین شرایط لازم رضایت الهی از سلوک سالک ،با رضایت ولیٌ الهی بمعرفی خداوند میباشد. اگر شریکی برای خداوند، و برای پیر خود در یک آخوند قشری نسازد. علامت صدق رچاء وامید سالک، همان حسن اطاعت او از پیر الهی است. که اطاعت او اطاعت از خداوند میباشد. پیر کاملی که خداوند معرفی سالک نموده باشد. دو قدمی که امام رضا میگوید، که قدم دوم را بر نداشته ایم بخدا میرسیم، همان دو قدم (امید وخوف) خداوند است.( تقیٌه) سالک ترس از دیگران نیست. بلکه ترس از موانع (طاعت) و تسلیم سالک در اطاعت از پیر میباشد. رجاء و ( قنوط ) ونا امیدی، با ( ورطه وموانع) است و یا رجاء با کمالات شهودی در سالک میباشد. بقول قرآن ایمان آوردگان، و حتی مجاهدین سلوکی در راه خدا، باز کسانی هستند که امید رحمت خدا را در سلوک و اطاعت از پیر دارند. ونه در قشریگری. سالک تا نحات شهودی بروح القدس نرسیده، باید در خوف باشد. که مبادا نیمه راه خدا سقوط نماید. وکاملان دارای امید و یقین باز ترس خدا را دارند. که (علی رغم) معصومیٌت خود از گناه، باز گناهی نمی کنند. وهمان گناهان دوره سلوک خود را نیز نمی نمایند. گرچه (تقصیر آخر حجٌ أکبر) خود را کرده اند. زیرا خود را نمی خواهند محروم از پاداشهای الهی تازه تر، و ذخیره آخرت بیشتر برای ژنتیک روحی خود نماید. امید بخدا یگانه طمع درست سالک میباشد. که (آلاء و رحمتهای) الهی را میخواهد. که حتی سالکان موفق بازگشته بخلق، در تجربه این نویسنده در دیدار بار دوم شهود فاطمی، مادر هستی نوع بشری وولایت خود، دستور میگیرد که برو استراحت کن. و اجرای این دستور همان( قصور و تقصیر عمدی) آخرین وظیفه انسان حاج کعبه و حجٌ أکبر میباشد. که بدون آن تقصیر، تمام حجٌ باطل وخنثبی میگردد. که حجٌاج کعبه موﺌی را از سر میتراشند. که هر گناه دیگر را میتوانند بکنند. که اجرای دستور (تقصیز) کوتاه و( قصیر) نمودن از اعمال ووظایف سلوکی پیشین میباشد. که اینک بپایان و( فطم) سلوک رسیده است. سه مرتبه رجاء را یکی باعث کوشش بیشتر سالک، ودیگری را در( ارباب ریاضت) ها گفته اند. که سالکان نمی خواهند دست از لذٌت ریاضت کشی خود بکشند. زیرا بدان معتاد شده اند. و سوم لقای الهی که در شهود نهاﺌی میباشد.

رجال غیب

مردان غیب سالکان هستند، که در غیبت عرلتگاه سلوکی میباشند. دور از دیگران ولی یا کاملان الهی میباشند. و کاملان الهی که خود را پیامبر و امام و کاملی الهی معرفی عام نمی کنند، گرچه سالکان با آنان در دیدار میباشند. واز انسانهای دیگر بخصوص آخوندهای قشری دور میباشند. بقول محمد، در اعراف کسانی از مؤمنان هستند، که خداوند آنان را رجال ومردان میخواند. منظور افراد با اراده های الهی که در سلوک عارف شاهد واز اعراف شناخته شده خداوند شده اند. و (رجل ) مرد رهرو و کوبنده نستوه راه بسوی خداوند میباشند. که مردانگی و مروءت ومروٌت خود را بخداوند نشان داده اند. که توانسته اند بقلٌه کوه بلند صعب الصعود سلوکی، یا کوه ( قاف ) قاﺌم برسند. رجال شامل زنان با اراده های الهی وکامل نیز میباشند. که دیگران قشری ( أمرد و نامرد) و انسان فاسد و تن فروش میباشند. واینان در گوشه گیری های خود، با نور وسیله معرفت شهودی و شناخت عقلی و الهامات لدنٌی خود زنده هستند. و عقلهای الهی را دارند، و از هم اکنون از فرشتگان شایسته تولد هفت هزار سال بعد در نوع فوق بشری میباشند.

رجل کامل

انسان کامل الهی چه زن باشد یا مرد که، بکمالات نهاﺌی میسٌر نوع بشری، در تجلٌیات شهودی تا عرش رحمان ودر ولایت محمدی رسیده اند. گرچه هر یک از آنها تا زنده هستند، الهامات لدنٌی و حکمتهای خاص خود را دارند. که هریک با داشتن شهود نوع بشری، دارای شایستگی های (ذخیره آخرت) و مراتب الهی متفاوت در نوع فوق بشری خواهند بود. پس حکمتهای عقلی واحوالی و رؤیاﺌی و اخلاق الهی آنان باهم فرق میکند. گرچه تجلٌیات شهودی یکسان دارند.

رحمان

در اصطلاح تصوٌف (جمعیٌت اسماﺌیٌه) اولیای الهی میباشند. که در (حضرت الهیٌه) میباشند. مجموعه تجلٌیات شهودی نوع بشری، نهایت در عرش رحمان را دارند. که برای سالکان خود محمدی زنده میباشند. کلیم الله وقرآن ناطق سالکان خود . زیرا دارنده شهود عرش رحمان میباشند، ودارنده تمام مراتب شهودی قبلی ولایتهای الهی قبل از محمد که (اسماء الله) هفتگانه میباشند. رحمان ربٌ نا دیده نوع بشری، و ربٌ دیدنی شهودی برای کاملان نوع فوق بشری پیرو ولایت مهدی موعود محمد، وکاشف نخستین نور رحمان و عرش ربٌ برتر از رحمان، که ٥٥ قرن دیگر بجهان مبعوث میشود. که آخرین کامل نوع بشری ولایت مصطفوی خواهد بود و آغاز گر نوع فوق بشری. و هر روح شاهد عرش رحمان در ولایت ششم محمدی ،هفت هزار سال بعد بجهان نوع فوق بشری متولد میگردد. تا با یک مهدی زنده زمان خود، ادامه تکامل مناسب آن نوع را بنماید، و ب(نور) ربٌ رحمان وشاید بعرش ربٌ برتر از رحمان نیز برسد. وما تصوٌر وظایف سلوکی آنان را نمیتوانیم داشته باشیم. والاًٌ باید آنرا انجام بدهیم. و حتی تصوٌر موجودیٌت (چهار بعدی) انسان فوق بشری را نداریم. که تمام کهکشان راه شیری را میتوانند جولان بدهند. و هزاران برابر عقل نوع بشری و کرامات بالفعل و بالقوٌه نوع بشری را خواهند داشت. باز رحمان ربٌ النوع مشهود نوع فوق بشری که ربٌ نادیده نوع بشری است ، که اکنون ورای عرش رحمانی خود قرار دارد. که الهام بخش کاملان الهی محمدی است وتا زنده باشند. و بالاتر از ربٌ رحمان از مراتب تجلٌیات الهی ، بی نهایت أرباب نوع وتجلٌیات الهی بالاتر تا الله ربٌ الأرباب، در پیش برای هر روح موفق سلوکی میباشد. ولی برای سالکان آخرین شهود آنان نمایندگی خداوند ذرا دارد. و سالکان مدام اذکار توحیدی مداوم با شهود آخر خود دارند. مانند ذکر توحیدی (لا اله الاً الله) . که گوﺌی سالک بسوژه مورد توسٌل عبادی خود میگوید، الهی هستی ولی الله نمیباشی. چه رسد که ب (خداوند هو) یا او بیرون از هستی ها رسیده شده است. و این ذکر توحیدی وکلمه ( الله) عربی شده (أهو) قریش زردشتی الأصل میباشد. رحمتهای الهی و داده های رحمانی، رسیده از ماورای عرش رحمان برای کاملان محمدی است، وتا زنده باشند. و حتی دانستن آن رحمتها و الهامات نظری، برای غیر سالکان، کارساز نجات روح آنان از نوع بشری و خطر کارماهای جهنٌمی نیست. که ( حکمت عملی) یا همان (سلوک الهی) هدف وخواسته حداوند است، که باید با ولیٌ الهی بمعرفی خداوند در رؤیا، بطالب لقای الهی صورت بگیرد. (رحمت) صفت عمده ربٌ رحمان است . لذا رحمتهای بی پایان رحمانی، همان عبارات (دریای رحمت و رحمت نامتناهی و رحمت عالمیان و بحر رحمت و راﺌحه عطر رحمانی) در شاهدان عرش رحمان کاملان است، که رحمت مدبٍر غیر مستقیم سالکان ولایت محمدی از طریق پیر کامل بمعرفی خداوند برای هر طالب نجات روح خود از قهقراها میباشد. که تنها پیر کامل وسیله الهی رساننده روح سالکان خود بعرش رحمان و بمشیٌت الهی میباشد. کاملان مهدوی نوع فوق بشری، برای رسیدن ب(نور) رحمان کوششهای سلوکی خود را خواهند داشت. ( شکر رحمت) را عملا کاملان الهی شاهد عرش رحمان دارند. ( رحمتهای الهی) نام داده های الهی، آغاز از شهود ششم نور قاﺌم میباشد. که عرش رحمان و الهامات ربٌ نادیده رحمان را دارند. که اینک عرش رحمانی، پرده مانع تعالی بیشتر روح سالکان نوع بشری برای معراج روح و تقرٌب بیشتر بخداوند الله میباشد. پس شاهدان هفتم عرش رحمان در ولایت محمدی پیامبرگونه بخلق و طالبان سلوک تولد دوم الهی وبعثت دارند، تا بذخیره آخرت بیشتر و با خدمات الهی وتربیت سالکان دیگر بپردازند وتا زنده باشند . موجودیٌت رحمت در کاملان الهی، آغاز از پیر الهی حسینی بمعرفی خداوند، برخورداران رحمتهای الهی میباشند. والاٌ سالکان قبل از شهود قاﺌم تنها نعمات الهی را دارند. که بقول قرآن، حتی شهود پنجم صورت مصطفوی محمد (نعمت عالمیان) است. که هنوز روشن نیست سالک از پرده مرگ قبل از مرگ بگذرد و پشیمان وعقب نشینی نگردد. ولی محمد و کاملان محمدی با نور قاﺌم ،( رحمت غیر مستقیم عالمیان سالک ) میباشند. و نعمتهای الهی اموری هستند که مورد نیاز یک روح بشری، برای زندگی و سلوک در دنیای بشری ومادی میباشد. و حتی شهود مراتب پنجگانه مقدماتی تا شهود ششم قاﺌم ، مورد نیاز تولٌد آینده فوق بشری است، رحمت الهی نعمتهای خداوند برای آن نوع میباشند. کاملان محمدی بمعرفی خداوند برای طالبان لقای الهی نعمت عطیم آنان است. گرچه خود این نعمت مقدمه لازم برای رحمت الهی آغاز از شهود قاﺌم میباشد. ( رحمت وجوبیٌه) همان رحمت (واجب الحصول) سالکان ولایت محمدی است. که باید بنور قاﺌم برسند، که پایان وظیفه الهی آنان است. وآغاز رحمتهای عقلی و احوال بعدی الهی برای آنان است، چون بخلق مبعوث گردند. و (رحمت امتنانیٌه) که( منٌت و عطیٌه وموهبت) الهی است. وخیلی شایستگی های بیشتر برای صاحب رحمت در کاملان و شاهدان عرش رحمان میباشد. که از هزاران برابر ارزش جان بشری آنان ارزشمند تر میباشد. که سالکان صادق در مرگ قبل از مرگ، جان خود را میدهند که بجانان الهی نور قاﺌم آخرین شرط لازم برای نجات و از هم اکنون برسند. تا در رجعت هفت هزار سال بعد بجهان در نوع فوق بشری وولایت مهدوی، و هشت شهود الهی آن نوع ، ب(نور رحمان) و هزاران برابر ارزشهای الهی ومقامات عقلی و احوال شهودی و رؤیاﺌی خواهند رسید. (رحیم) انسان با رحمت است، بخصوص هر کامل الهی و برای سالکان خود. وخداوند نیز ( أرحم الراحمین) است، که رحمتهای خود را ازطریق اولیای الهی رحیمان بسالکان میرسانند. و شاهدان نورقاﺌم وعرش رحمان، رحیم بدیگران میباشند. والاً غیر سالکان از خداوند جز نعمات مادی بشری ندارند، که هر حیوان وموجودی دارد. طول عمر وسلامتی بشری، و تحقٌق آرزوهای نفسانی غیرسالکان صرف لذٌتهای تن و ذهن آلوده روان بیشتر میگردد.

رخ و رخسار

صورت ومحلٌ ظهور وپیدایش تجلٌی جمالی الهی، در صورت پیر کامل بمعرفی خداوند برای سالک ، ویا محلٌ نور جمال تجلٌی شهودی بعدی هفتگانه تا قاﺌم و عرش رحمان میباشد. که هر یک سمبول (وجود اعیانی) است، که ب(عین وچشم) با دیدن شهودی عوالم نادیده الهی میباشند. ( مظهر اسماء الله) در تجلٌیات الهی ارباب نوع میباشند. گرچه هنوز بخداوند( نور رحمان) نرسیده اند. که بی نهایت تجلٌیات برتر الله أهورمزدا در پیش میباشند. یا (رخ) پیر الهی و محل ( نقظه وحدت) سالک با مقامات الهی میباشد. که در صورت پیر الهی، و حتی در ( نقطه خال صورت ) پیر است. که مولی علیٌ صاحب ولایت محمدی در حیاتش و پس از وفاتش، خودش را ( نقطه باء بسم الله) و خلاصه (قرآن کتاب) یا همان ( دوقرٌه شهودی) برتر ولایت محمدی میداند. از (حیثیٌت و ماهیٌت) خود مولا علی تاریخی و انسانی و یا هر کاکل الهی است. ونه همان (ماهیٌت الهی و ملکوتی) مراتب الهی بالاتر. که ولیٌ الهی ( مظهر) و محلٌ ظهور بچشم تن و دل سالک است، که از ( کمون) ونابیناﺌی بروز کرده و ظاهر شده است. و نیز رخ را جای ظهور (صلات) و ارتباط لطف الهی برای سالک میدانند. گرچه (زلف و پیچ گیسوان) پیر الهی را (مظهر قهر) الهی در پریشانی سالک میگویند. و رخ پیر کامل، اشاره بذات خداون است. که از (وحدت وجود) در صورت پیر حسینی، ودر تجلٌیات الهی هفتگانه، محلٌ (ظهور کثرت) اسماﺌی و صفاتی خداوند برای سالک است. و هرچه از ذات الهی در صورت پیر الهی گفته شود، ونه از صفات انسانی برای مراتب الهی بالاتر.

رداء

پوشش پیر سمبول و مطهر ظهور صفات الهی، در بندگان سالک میباشد. که آنرا (ظهود حقٌ) خداوند در پیر الهی حسینی و بحقٌ میدانند. ویا دیگر تجلٌیات شهودی هفتگانه میسٌر نوع بشری. و اگر رداء را اظهار( ذات ماهوی صفات الهی) بدانند آنگاه شرک شده است. و یا در آنچه ظاهر و بچشم دیده شده از تجلٌیات الهی برای سالک باشد. بعبارت دیگر صفات خداوند در بندگان و مخلوقاتش تجسٌم انسانی پیدا کرد است. که ( تجسٌم اعمال عبادی) باعث این تجسٌم انسانی امروز شاهد در شهود، و(این همانی) سالک شاهد میباشد. و هر موجودی در هستی تحسٌم برخی صفات الهی میباشد. زیرا در هستی غیر از خداوند، و تجسٌم صفات خداوند در مخلوقاتش، چیزی نیست. حتی اگر در صورت نوعی أتم وما دون أتم ئ یا ما فوق أتم باشد. گرچه قدر صفات الهی مجسٌم در خود را نمیدانند که سلوک نمیکنند.

رخش

اسب رستم، ودر مکتب اشراق سهروردی، و شهود تجلٌیات الهی، نام ( طلسم) در عرفان سلوکی زردشتی ایرانی قدیم دارد. یعنی (طلسم نام) بزرگترین انوار شهودی میباشد. که در ولایت محمدی نور قاﺌم روح القدس و یا نور ربٌ نادیده عرش رحمان میباشد. که (کیان خورٌه یا قرٌه) شهودی بزرگ و آخر کاملان زردشتی در( نور) مرتضوی و (عرش) مصطفوی در تسمیه محمدی بوده و میباشد. ونزد واصلان مسیحی، کیان خورٌٍه آنان نورمصطفوی و عرش جبرﺌیل است، ونزد کاملان محمدی کیان خورٌه آنان نور قاﺌم و عرش رحمان میباشند. تا در نوع فوق بشری با مهدی موعود محمد، وهمان سوشیانت سوم زردشت، که از ٥٥ قرن دیگر در جهان مبعوث خواهد شد ، کیان خورٌه آنان نور رحمان و عرش ربٌ برتر از رحمان خواهد بود. و مدام سالکان همه ولایتهای نوع بشری، در کمال سلوکی ولایت خود، بیک شهود نور الهی تازه و برتر میرسند. و با شهود عرشی خویش، پیامبرگونه در ولایت مربوطه، بخلق باز میگردند. وقتی سالکان ولایتها بتمام تجلٌیات شهودی پیشین و مقدماتی خودرا رسیده باشند،بشهود برتر نور الهی خود واجب نهاﺌی خویش میرسند ، و این همانی آنها را مییابند. (انوار عرضی) در عرفان بمعنی تحلٌیات الهی غیر حقیقی است. گرچه حقیقتهای واقعی و الهی را دارند. که تنها نورالأنوار (الله أهو) حقیقت مطلق است. که اسم الله و أهو، باز بمعنی آن است، که نور الهی و شهودی هست، ولی خداوند( هو) نمیباشد. که بیرون از هستی ها در( هاهوت در عالم وجودی عدم ماسواه) ودر( اسم الباطن و الخارج) میباشد. و الله خود صادر اول خداوند هو، در( أزل الله) بوده، و نه أزلیٌت خداوند هو، که مبدأ أزلی ندارد. الله در عالم (لاهوت) و در اسم ( الباطن و الظاهر) تجلٌی مجموعه ای از صفات ظاهر وداخل هستی خداوند هو خارج از هستی ها میباشد.

رسالت

مقام رسالت نزد أهل الله بالاتر از مقام نبوٌت میباشد. که زردشت و مسیح و محمد وهر شش پیامبر اولی العزم، رسالت برای طریقتی سلوکی، وبا تجلٌیات شهود خود، کلاس و سطح تعلیماتی الهی بالاتر از گذشته ها را داشته و اراءه داده اند. که آخرین درجات کمال دبن ورزی الهی، یعنی سلوک الهی را داشته اند. تا نوبت مهدی موعود محمد و زردشت برسد، که کلاس هفتم و رسالت برتر و نبوٌتهای خود و کاملان پیرو خود را ،ارمغان الهی دیگران سالک میگردند. و تمام کاملان الهی هر یک از ولایت ها ِ شش گانه ، پیامبران وابسته بپیامبران اولی العزم مربوطه هستند، که این همانی مراتب شهودی اولی العزم خود را دارند.( نبیٌ) پیامبر غیر اولی العزم میباشد. که کشف قرٌه برتر از اولی العزم خود نکرده اند. چه از لحاظ زمان کشف وشهود وتوفیق، و چه در اعتبارات الهی و مراتب آینده، که نخستین های تسلیم شدگان با اولی العزم جدید برتر در جهان خواهند بود. مانند روح مسیح که درتجسٌم انسانی تازه خود در صورت انسانی علیٌ، نخستین باور کننده محمد بود. که قبلا شاهدی برای تأیید کلام محمد نبود. که علیٌ نخستین تأیید کننده، وتحقٌٌق وعده های تجلٌیات برتر محمد بود. که خود دلیل پیشرفت بسیار زیاد روح میبح، یا همان علیٌٍ بوده است. و روح محمد وعلیٌ که باز همان ارواح کاملان ولایتهاتی پیشین بوده اند، و نیز هر کامل ولایت محمدی، نخستین باور کنندگان مهدی خواهند بود. تا چون مهدی بشهود هفتم ( نور رحمان) و هشتم عرش ربٌ برتر از رحمان، وبا مرگ از مرگ نوع فوق بشری، چهار صد هزار سال بهشت سوٌم عرش ربٌ برتر از رحمان دارند. وتا أبد فراوان شهودها وانواع فوق بشری برتر از یکدیگر، و میلیونها برابر عقلهای الهی نیرومند تر را خواهند داشت. که شاهدان تجلٌیات الهی بالاتر، این عظمتهای عقلی والهی، وقدرتهای حیاتی و صفات الهی تر را خواهند داشت. که ما از موجودیٌت چهار بعدی میگوﺌیم. و عاقبت روح هر ما دون أتمی نیز، از نردبان انواع بنور قاﺌم، و بی نهایت انواع فوق بشری، نا خداوند الله پیش خواهند رفت. که بازگشت همه بسوی خدا گفته شده است. رسالت را رسول ارسالی دارد . وهر کامل بازکشته بخلق رسالت دارد و پیام آور الهی میباشد. ولی اولی العزمها برای همه انسانهای در کلاس و کمال بالاتر ولایت ها رسالت دارند. ولی کاملان حسینی هر ولایت سلوکی، تنها برای چند سالک خود رسول الهی وفرستاده ای میباشد. که ضمنا پیامبر اولی العزم و جدید نیست، ئلی برای چند باور کننده خود همان ولایت اولی العزم مربوطه را دارند. سالکانی که شهودهای مقدماتی ولایت های قبلی میباشد. وتفاوت بیشتر شایستگی را دارند. که قدرتهای کافی دریافت الهامات وتنبٌؤات را دارند. و در سطح پیامبران تابع رسولان اولی العزم برتر هستند. اولی العزمها و کاملان آنها تا زنده باشند ، تفاوت در قدرت تنزیل منطقی الهامات لدنٌی خود، و یا در بیان بزبان أدبی قوم خود دارند. پیر کامل حسینی سالک در هر ولایت ششگانه، که خداوند معرفی کرده سالکان باشد، مناسب مشکلات روانی چند سالک خود، عملا این همانی پیامبر اولی العزم ورسول ولایت خود را دارد. ولی تنها برای چند سالک خود. و لذا کلیم الله و سوژه توسٌلی و وسیله مورد خطاب خداوند است. که کلام او کلام خداوند میباشد. وهمان ( قرآن و اوستا و انجیل و تورات ناطق) چند سالک خود میباشد. ونه کتابها وقرآن وتورات و غیره معروف ادیان، که دستکاری غیر الهیٌون میباشند. مگر تنها نصایحی الهی و برداشت سلوکی از آنها بشود. و در حکم دستورات خاص عمل سلوکی هر سالک نمیباشند. که پیر زنده الهی سالک بمعرفی خداوند ، تنها نسخه علاج روان سالک را میداند. که حتی برای سالک دیگر خود ، نسخه علاجی دیگری میدهد. رسالت ارسالی بخلق یک روح عبور کرده از پرده مرگ قبل از مرگ، و بالاتر رفته معراجی از پرده عرشی ولایت قبلی میباشد. که از آن پس پیروان این رسول اولی العزم کاشف نور الهی بالاتر، نیز بهمان مراتب شهودی اولی العزم خود میرسند. که میتوانند سالکان خود را نیز بعدا ، برسالت و مقام الهی فرشته گونه برتر مانند مقام الهی اولی العزم برسانند.واین کاملان ولایتها ، پیامبر تازه نفس دیگری چون اولی العزم خود، برای چند سالک خویش میباشند. که روحی الهی شده اند،و بار دیگر این روح الهی شده در قبر تن بشری پیشین خود باز مدفون در قبر تن بشری میگردند. که از خواب مرگ قبل از مرگ بیدار، وتولد دوم الهی خود را مییابند. که این تولد دوم و الهی واصلان بازگشته بخلق جشن گرفتن سالکان خود را دارد. ونه تولد اول آنان ، که هر حیوانی نیز تولد اول دارد دارد که جشنی ندارد. وبقول پیامبر فرشته مرگ حقٌ جان گرفتن کامل الهی را ندارد. مگر خود بخواهد بمیرد. و تا وقتی که بتواند خدمات الهی بنماید میخواهد زنده باشد. وحتی این فرشته مرگ انسان کامل، همان شهود آخر این کامل الهی میباشد. که همه شب با او، در رؤیاها گردشهای ملکوتی دارد. و خواب مرگ او مانند هر یک از همان شبهای گردشهای ملکوتی میباشد. که اگر بفرض بخواهد زمان گردش ملکوتی خود را بداند، بوی خواهند گفت، هفت هزار سال از وقت خواب آخرش گذشته است. که باید تولد نوع فوق بشری تازه خود را بجهان بنماید. که با هزاران برابر عقل وکرامات وامکانات بالفعل و بالقوٌه نوع بشری خواهد بود.چه در کره زمین یا کرات دیگر. که برای روح زمان و فاصله ها معنی ندارند. و (زیارت قبر حسین) که بهشتی پاداش دارد، همان دیدار پیر حسینی برای سالک است. که قبرش همان تن روح الهی پیر میباشد. و وقتی که سالک برای بیان یک ( واقعه ورؤیای) تازه شهودی خود، تأیید پیر الهی را میخواهد، و او را خورسند نماید. والاً برای سالکان، اصطلاحا همه جا کربلای پر بلا وغصٌه ، وهمه روزها عاشورا است. که سالک بدیدار حضور ذهنی پیر است ،و بخواهد مرگ قبل از مرگ خود را استقبال نماید، اگر که خداوند بپذیرد. ولیٌ الهی حسینی بمعرفی خداوند، همان تجسٌم انسانی روح پیامبر اولی العزم میباشد. زیرا مسیح ومحمدی زنده برای چند سالک خود میباشد. و سالک با داشتن شهودهای مقدماتی خود هر بار بدیدار پیر الهی خود میرسد. که در طریقت محمد شهود های مقدماتی سالک، همان پنج تن آل عبا شهودهای حسنین ومادر و پدر وجد ٌ آنها است.

رسخ و ثبوت

رسوخ وثابت سند الهی یک مرحله تکامل شهودی وعقلی واحوالی مربوطه سالک میباشد. و برقراری داﺌم احوال تازه، و شهود تجلٌی الهی تازه است. که سالکان برای هر شهود خود، زمانی تکرار توسٌلات دارند. تا آن مقام شهودی آخر خود را (راسخ در ذات ژنتیک روحی ) خود نمایند. در (نظریٌه تناسخ) که بمعنی درست سلوکی آن، یک روح انسانی که وظیفه تکامل و رسیدن بکمالات شایسته تولد نوع فوق بشری رسیده باشد. که اگر نخواهد سلوک الهی نماید، و از زندگی بهشتی نوع بشری خود، که بهشت چهارم تکامل سلوکی تولد پیشین او میباشد، و بحواهد لذٌت جسمی وجنسی و ذهنی را ببرد، و سلوک الهی نکند ، دوچار قهقذراهای نوعی پس از مرگ میشود.و بهمین دلیل بود که تولد نیکوی کنونی را یافته است. که عقل وکرامات بالفعل خود را برای سلوک باز بیشتر بکار گیرد و کرامات بالقوٌه خود را تحقٌق بدهد. و باید در تولد بهتر کنونی، حدٌ اکثر کرامات بالقوٌه خودرا بالفعل نماید، که مورد نیاز تولد باز بهتر بعدی میباشد. وکرامات بالفعل کنونی را باید هزینه تحقٌق کرامات بالقوٌه بنماید . ولی اگر بخواهد لذٌت زنگی کنونی و بشری خود را ببرد، که بهشت چهارم و حقٌ او است، آنگاه نه فقط پاتکسازی برای تحقٌق کرامات بالقوه نخواهد داشت، که هرچه بیشتر کناه وفساد وخودسری، وجنبه های منفی اعمال وافکار وگفتارهای خود را در ژنتیک روحی خویش بیشتر مینماید. لذا پس از مرگ، حتی نخواهد توانست در یک نسخ بدتر بشری بجهان باز گردد، که دوچار مسخ حیوانی وحتی فسخ وگندبدگی گیاهی میشود، تا از نو با تکامل طبیعی وکسب کرامات لازم برای رسیدن بنوع بشری مجدد را بنماید، وهمین سلوک تا نور قاﺌم را باید انجام بدهد که خواهد داد. چون فرمان (کن فیکون أزلی أبدی) برای تمام انواع میباشد. تا اگر بسلوک الهی پرداخت بنوع فوق بشری نیز بجهان متولد خواهد شد. که با هزاران برابر عقل وکرامات بالفعل وبالقوٌه بشری، خواهد توانست بنور رحمان با ولایت مهدوی و هفت هزار سال بعد برسد. که باز بنوع بالاتری بجهان متولد فرشته تر شوند، که میلیونها برابر عقل نوع بشری را خواهند داشت. وچهار بعدی وپنج بعدی و بیشتر را خواهند داشت . که درواقع گوﺌی فرشتکانی بدون بال کهکشان را سیاحت میکنند. و چیزی شبیه انسان بشری نیستند. که انسان هم چیزی شبیه میمون وخوک نیست. ولی کسانی از افراد نوع بشری، که کرامات در تن و ذهن و روان خویش را، صرف لذٌت وخودسری وعلفچرانی جهان، وجمع آوری مال و ستمکاری هرچه بشتر بنماید، آینده نسخ ومسخ آنها را رها نمیکند. که فطرت چنین میخواهد. و کارماهی جهنٍمی فرصت مجددی از خداوند است، که تکرار گذشته ها را بنمایند. هفت درجه تعالی روحی برای انسان در این تولد بشری میسٌر او میباشد. اگر سلوک الاهی نماید. والاٌ ده ها درجه و پلٌه نوعی امکان سقوط مقام روحی هست.و با فزونی گناهان و چه درجه انحرافات، آنگاه در تجدید گذشته ها در آینده ها و عذاب زنگی های حیوانی که بچشم نیز می ینیم دارند. و بتحقیق غلم زیست شناسی، سیصد هزار سال زمان مرگ وتولد و عذاب زندگی های نوع بشری بوده که در جنگل وصحرا و سرما وگرما، و جنگها و کشتارهای مداوم بامروز بشری رسیده . که توانسته کرامات بالفعل درفصول برجسته نوع بشری، در عقل کافی برای سلوک پیدا کند، که اکنون بالفعل در اختیار اراده خود دارد. ولی گوﺌی آنرا یکجا در یک بازی قمار زندگی از دست بدهد. وبرای لحظه ای لذٌت عمری پشینانی داشته باشد. که باز دوباره وحتی صد باره، دوچار کارماهای جهنٌمی جهان را خواهد داشت. والاً در انواع مار ومور شدن، میلیونها سال زمان تکرار تولدات نوعی از نردبان انواع لازم دارند، که بنوع بشری وهمین شهود قاﺌم برسند . که تنها ویزای ورود روح بشری بنوع فوق بشری فرشته گونه میباشد. نظریه تناسخ ارواح در تن ها، یک عقیده نادرست قشری های مذهبی است. والاٌ سالکان با شهود تازه ای از سطح شهود قبلی مینمایند. که معنی درست ( نسخ آیات) شهودی در سالکان است، و نه در کتاب قرآن عثمانی . ویا غیر سالکان درکارماها ، مدام در تولدات کمی بهتر از تولد قبلی، نسخه های تاره ای از صورتهای نوعی در جهان پیدا میکنند. که بقول محمد این قشری های مذهبی سنٌی و شیعه ، که سلوک الهی نمی کنند، جنان مسخ خواهند شد، که مسخ میمون وخوک بهترین بخت و شابنس آنان خواهد بود. چون میلیونها سال( جرم ومجرم شدن) دارند . یا همان (گارمه و کارما ) را خواهند داشت . چه رسد که مار ومور گردند، و یا بفسخ گیاهی ورسخ جمادی ووسخ تحت جمادی جهنٌمی شوند.

رستم

پهلوان و قهرمان افسانه ای عرفان ایران قدیم، که در شاهنامه فردوسی، برای همیشه زنده شده ، که سمبول هر کامل الهی ولایت زردشت، وحتی ولایتهای بعدی است. که توانسته اند مردانگی خود را نشان بدهند. و قدرتهای عقلی و بدنی و روحی پیدا کنند، و تا زنده باشند قهرمانی الهی هستند. سالکانی که با ولایت هر فقیه سفیه همه مکاتب باطل و مذاهب قشری ناحق ، وبا نفس امٌاراه خود جنگیده، که بقلٌه (کوه قاف) البرز در مورد رستم، و قلٌه شهود قاﺌم در ولایت محمد و تصوٌف ایرانی بالا رفته اند. و فردوسی خود سالک ولایت محمدی، ولی بزیان و افسانه های روز ایرانی، شاهنامه خود را نوشته است. که تمام داستانهای شاهنامه افسانه ای غیر واقعی است. ولی سمبول و گویای داستانهای سالکان همه ولایتهای الهی، ومبارزات آنها با قشری های مذهبی میباشد. و رستم همیشه ودر بسیاری زمانهای دور از هم، بکمک پادشاهان ایرانی، سمبول اولیای الهی دین زردشت با پادشاهان تورانی، سمبول ادیان قدیم تر ویا قشری های مذهبی ادیان پیشین، وحتی قشری های دیانت زردشتی و اکنون در قشری های ولایت محمدی، بعنوان دانای راه الهی وکاملی الهی، که هر کمکی را بسالکان و طالبان هدایت و نصایح الهی نموده و مینمایند. که همچنان در هر زمان کاملان الهی هر شش ولایت نصایج سلوکی دارند. تا انسانها چه استعداد و همٌتی داشته باشند. که با کمک خداوند وپیر الهی بمراتب شهودی میسٌر خود، پس از تخلیه وتحلیه میرسند . هر کامل الهی رستمی زنده است، که از سطوح بالاتر الهی و شهودی خود، الهامات عقلی کسب میکند، و ارمغان سالکان خود ومستعدان زمان خود ، از حقایق عرفانی اراءه میدهند. که تاج بخش سالکان دیگر نیز میباشد. ولایت محمدی وتصوٌف ایرانی را با هفت شهود وکاملان ولایت مسیح با شش شهود تا (عرش جبرﺌیل قاﺌم) وکاملان زردشتی و یهودی زردشتی الأصل، با پنج شهود و عرش مضطفوی در تسمیه محمدی، بمقام رستم زمان وولایت خود میرسند. تا در تولدات بهتر بشری در ولایت بالاتر، چون ولایت محمدی بنور قاﺌم، وپایان وظیفه الهی نوع بشری برسند. که باید برسند ولو بقیمت تکرار کارماها و تکرار گذشته ها، در آینده های زندگی های حیوانی حقیر تر. وتا ٥٥ قرن دیگر که مهدی موعود محمد وسوشیانت سوم زردشت، آخرین کامل محمدی، که بجای نور قاﺌم ، بنور رحمان میرسد، وولایت هفتم و نوع فوق بشری را با هزاران برابر عقل نوع بشری آغاز مینماید. که متولدین نوع فوق بشری، تنها ارواح بشری قبلی، که نور قاﺌم را رسیده باشند خواهند بود. در حالیکه همچنان ولایتهای ششگانه بشری، افراد بشری خود را آموزش میدهند. همان طور که همه انواع حیوانی تولدات نوعی خود را ادامه میدهند. که ارواح أتمی نیز از انواع گیاهی بأنواع حیوانی بنوع بشری ونور قاﺌم باید برسند . که فرمان (کن فیکون) الهی شدن وتکامل را در همه انواع میباشد. رستم در ادبیٌات فارسی وعرفانی، نیز کنایه از نفس مطمأنٌه انسان است. که بکمال الهی خود رسیده، و نفس اماٌره و نفس لوٌامه، که عقل ایدآلیستی میگوﺌیم، عبور تکاملی نموده، که بنفس مطمأٌنٌه رسیده است. که وعده بهشتهای چهارگانه وچهارگونه نوع فوق بشری را دارد. و مصون از قهقراهای کارماﺌی قشری ها وغیر سالکان ( بد دین) قشری و ( بی دین) بی خبران از راه خواهند داشت. چون باید ب( به دینی) در تخلیه وتحلیه تا تجلیه های هفتگانه خود رسیده است. در عصر فردوسی نهضت سیاسی روز ایرانی، خاطرات اجدادی دوره هخامنشی و ساسانی مردم، در برابر ستمکاری اعراب مهاجم بایران بنام نا درست اسلام سیاسی گروهی که خبری هم از اسلام نداشتند. وتنها غارت طلا و ربودن زنان را هدف داشتند. فردوسی نیر شاهنامه را برای تحریک احساسات ملٌی ایرانی بکار برد. و رستم قهرمان، چون خضر پیامبری، ناگاه برای نجات ایرانیان رسید، و تا کنون نیز ایرانیان بنام دین و مذهب وولایت فقیه سفیه غیر الهی گرفتار میباشند، پس روی بسوی تاریخ شاهنامه نموده اند. که این نویسنده در مقاله فردوسی خود، یاد آور افسانه های سمبولیک تکامل الهی شاهنامه شده ام. زیرا فردوسی خود از این اولیای الهی ولایت محمدی وتصوف ایرانی بوده است. وراه نجات ایرانیان وهر انسانی را از شرارتهای دین فروشان، در همه ادیان ششگانه ، و تمامی مذاهب قشری مشرکانه آنها، تنها یک راه نجات از مشکلات جهان و نوع بشری خود که در پیش دارند، همان سلوک الهی باولیٌٍ الهی مناسب خود بمعرفی خداوند است. که زردشت ومسیح ومحمد وعلیٌ ودیگر امامان و اولیای الهی ایرانی وغیر ایرانی، تنها همین سلوک الهی وبا ولیٌ الهی زنده ،تا شهود نور قاﺌم برسنند. ویا در چند تولد بشری متوالی، با ولایتهای شهودی خود، بنور قاﺌم وهفت هزارسال بعد بنوع فوق بشری فرشته گونه برسند.

رسم و عادت

انجام عادات بدون نیٌت و اراده ای را( رسم ) گویند. چون (رسم وعادت) اکثریٌت جامعه، ویا نمایشات ظاهری از یک حقیقت اصلی بوده باشد. مانند دین ورزی های باطل ظاهری، که میباید دین ورزی سلوکی وباطنی بنمایند که نمی کنند. عادات در افراد، همان صفات ملکه شده و سایبرنیتیک در روان تثبیت داﺌم شده میباشند. که ترک عادات محال ویا موجب مرض میشود. که تنها سالکانالهی ولایتهای شش گانه باکمک پیر الهی وامداد الهی در روان سالک، تخلیه عادات و تحلیه بصفات نیکوی الهی پیر، که عادت نیکو نمودن، بتجلیه های الهی هفتگانه میسٌر خود میرسند. که علامت رضایت خداوند، و وعده تولد بهشتی نوع فوق بشری بجهان دارند، که با هزاران برابر عقل و( چهار بعدی) در موجودیٌت خواهن داشت. که انسانهای بشری را در باغ وحش خود میگذارند. حیوانات با تکامل طبیعی اموزشهای( تجربه و خطای انعکاس شرطی) را دارند. که با تجربه و وناراحتی حیوانی خود راه حلٌیٌی میجوید. که گونه تعلیم ودرسی ابتداﺌی برای آموختن و تکامل عقلی وذهنی میباشد. ملکه شدن در سیستم عصبی تن حیوان، و در انسان تحت تحکٌم داﺌم سازمان ناشناخته درون نا دیده روان ناخودآگاه اداره میشود. که ذهن وتن انسان را بحرکت در میآورد. که باز زیر نظر روح مدبٌر الهی میباشد. بخصوص در سالکان در پیمان با پیر وخداوند، که تمام حرکات تن و ذهن وروان وعقل سالک وکامل الهی، عملا بوسیله مدبٌران الهی هر روح انجام میگیرد. سالکان با تخلیه وتحلیه دوچار انقلابات ذاتی وفطری وشخصیٌت قبلی خود میشوند. که بأحوالی الهی وبیداری از غفلتهای عقلی وهشیاری از خطاهای روز مرٌه خود میگردند. و جهانی از زیباﺌی فکری و گفتاری و رفتاری وکرداری دارند. که هرکسی ستایش گر صاحب این انقلابات روحانی خود میباشد. در غیر سالکان بحرانهای زندگی منجر بآشفتگی روان وعکس العملهای جاهلانه وانتقامی دارند، که بخود بیش از دشمن آسیب میرسانند. ولی سالکان مطیع پیرالهی عکس العملی نشان نمیدهند، که می بخشند وکمک خصم نیز مینمایند، تا در روان خود شرایط لازم از نظر داوری الهی خاص سالکان، تا شرط کافی از نظر الهی، بیک انقلاب مقامی و شخصیٌت الهی تازه میرسند، که یک تجلٌی الهی بالاتر خواهد داشت. روح انسان مستعد وعاقل شده، در شش ولایت الهی، وهر بار در یک تولد بهتر بشری بجهان خود را ضمن برای تجدید شهودهای قبلی بیک شهود تازه الهی میرسند، که ششمین شهود نور قاﺌم آخرین واجب الهی در انسان میباشد . که ربطی بتمام ادیان ومذاهب غیر سلوکی ندارد .که آنان با عبادات قشری بیشتر، جهنٌم پروری بیشتری برای پس ازمرگ خود آماده مینمایند. که بکارماهای نسخ ومسخ حقیر تر بجهان، و تکرار گذشته ها در آینده ها می نمایند. تمام عقاید وعادات ونظریٌات دینی، در تمام مذاهب هر دین غیر سلوکی کاملا مخالف راه خدا وخواسته پیامبران خودشان میباشند. که بجای نیکوکاری وپاکسازی روان، بستم کاری بنام خدا، گناه پروری بیشتر مینمایند. که رسم وعادات داﺌم عمومی در جامعه ها میگردد. که نسلهای بعدی آنها را تصوٌر حقایق دینی مینمایند، که ستم بنسلهای آینده نیز شده است. پس سلوک الهی تنها دین ورزی الهی در همه ادیان سلوکی، ودر طریقتهای سلوکی اولیای الهی است ،که با ولایتهای فقهای سفیه، بیشتر بفراموشی میرود. ولی سالکان کامل شده ، نسلهای نوع فوق بشری را تأمین میکنند. و غیر سالکان خودشان را در نسلهای حقیر کارماﺌی می اندازند، وتکرار گذشته های پر عذاب جهنٌمی و نوعی در جهان مینمایند. غیر سالکان بنام علم وفلسفه وتحقیقات تکنیکی، آموزشهای فکری وعلمی، برحسب عادات مقبول نوع بشری و پیشرفت های دارند، که تنها نیاز نوع بشری است. تا بیشتر برفاه و ستمکاری بیکدیگر بنمایند. ولی سالکان با خود سازی، وکسب اخلاق و حسن نیٌت و ترحٌم بیکدیگر، عملا هم خودشان را تمرین روحی وتربیت مینمایند، وهم دیگران را متوجٌه راه زندگی بهتر مینمایند. اما تکاملی در روان که سطح داخلی تر وذات عمیق تر و مهمتر وحیاتی تر انسان است. تنها در سالکان تغییرات روحی و بالاتر از تفکٌر در کمال و عقاید ضرئری أبدی آنان پیدا میشود. که در غیر سالکان مطرح نیست. لذا اعتقاد بوجود خداوند، و هدف تکامل روح هر موجود برای خداوند، سالک را مدام بنظام روانی و ایمانی بأبدیٌت در ذهن و عقل و در تن کمک میکند. وحقایق عالی تر، مدام بسوی خداوند پیش میرود. که سفر بسوی خدا و در خدا و برای خدا میگوﺌیم. که ذر بازگشت پیامبرگونه، سفر بسوی خلق را برای هدایت چند سالک خود، ویا نصیحت دیگران از محل ایمان الهی شده خود عمل میکنند. و اندیشه های عمیق تر مینمایند. که گوﺌی بجای زندگی نوع فوق بشری، از هم اکنون تکاملات روحی آنرا مینمایند. لذا ذخیره آخرت و کرامات بالفعل و بالقوٌه بیشتر، برای تولد نوع فوق بشری خود فراهم میکنند. که میتوانند، عقل و اراده و صبر و عشق، و دیگر صفات و شرایط لازم سلوک الهی برای نوع فوق بشری در ولایت آینده مهدوی از خداوند و آینده های نیامده را بیابند. آنگاه سالک نوع فوق بشری پس از تجدید شهودهای ششگانه نوع بشری، بنور تجلٌی برتر نور رحمان، و شاید بمرز عرش ربٌ برتر از رحمان برسند، که شایسته تولد در نوع باز بالاتر از نوع فوق بشری گردند. که بجای هزاران برابر غقل نوع بشری وکرامات بالفعل وبالقوٌه، میتوان از میلیونها برابر عقل وکرامات گفت. که الهی تر و نزدیکتر بخداوند و أبدیٌت در صفات وامکانات گردند. لذا مانند امروز نوع بشری، که تءخیر در درک اهمیٌت سلوک الهی پیدا میکنند. آنگاه زودتر بمراحل تکامل روحی بالاتر میروند. اینکه عرفا (رسوم اولیا) را باز الهی میدانند، که حتی در تمام موجودات أتمی وگیاهی وحیوانی و بشری انسانها، چه سلوک الهی بکنند یا نکنند، نظام سایبرنیتیک عادات بهتر یا بدتر را، در تن و ذهن وروان آنان دارند.که در بهبود بهتر در حیوانات و تکامل طبیعی، ولی در قهقراهای نوعی کارماﺌی در انسان غیر سالک، که باز تحت تدبیر الهی میباشند. که همه حرکات و سکنات هستی وموجودات هستی از مراتب الهی هستند. که غیر از خداوند کسی در هستی نیست. وموجوداتی که هستند، تجلٌیات صفاتی ونوعی الهی میباشند. که تنها در انسان عاقل( اتمام حجٌت) در تفهیم تفهیم هدف الهی برای تکامل روحی شده، که عبرت و بیداری از غفلت نیابند، دوچار تکرار گذشته ها در آینده ها میشوند. که دوباره و حتی صد باره بنوع بشری وهمین سلوک الهی تا قاﺌم را باید بنمایند. صوفیٌه برای رسوم و صفات تثبیت شده سالکان وکاملان، از منشأ الهی و ایمان میدانند. که نتیجه کسب اسماء الهی، یا همان سمبولهای شهودی خداوند برای نوع بشری میباشند. که آنرا (رسوم اسلام) سلوکی میگویند. و علوم را بمعنی آگاهی های شهودی از مراتب الهی میدانند. ولی غیر سالکان که توفیق تجارب مادی و تکنیکی دارند، سایبرنیتیک های تکنیکی و زندگی بشری خود را تقویت کرده لذٌت ومنافع مادی بیشتر خواهند داشت. که رسوم وعلوم الهی حیاتی تر والهی تر از تکنویکی هستند. (رسوم علوم الهی) بمعنی سلوکی آکاهی های شهودی میباشند. و با الهامات از هر سطح شهودی . سالکان باید رسوم وعادات الهی در تخلیه و تحلیه بیابند، که بتجلیه های الهی برسند. و عبودیٌت وبندگی واقعی خداوند را پیدا کنند. و الاٌ انسان همان حیوان ناطق است، که اینک در بهشت چهارم دارای کرامات شهودی تولد پیشین ونکاملات بیشتر بعقل و امکانات حیاتی بهتر رسیده اند. ولذا وعده های الهی خود را مصرف لذٌت و رفاه و ستمگری بخود و دیگران مینمایند. ودر مزرعه سرسبز جهان، بعلف چرانی میپردازند. ولی اگر با برداشتهای سلوکی والهی وشهودی، از عقلهای بالاتر اولیا بهره گیری نکنند، پس دوچار رسوم و علوم هستند. که اصطلاح صوفیٌه، گوﺌی آنان رقم زده سرنوشتی خود را دارند. که همان کارماهای جهنٌم جهان میباشد. تربیت سالکان در سطوح مختلف است. که برخلاف عادات در حیوانات بشری است .عاداتی چون توحٌش و حرص و شهرت، روان و در ذهن و عقل است. که دیگران علوم فیزیک وفنون تکنیکی میآموزند. ولی سالک عبور و ترک اهمیٌت عادات تن و عادات ذهن، بپاکسازی روان ناخود آگاه میرسند. که عملا بهشت ساز و با هدایت پیر الهی بمعرفی خداوند، و تدبیر روح مدبٌر الهی هر انسان است. پس بشهود نهاﺌی روح القدس میرسند. که روح الهی (بعد چهارم موچودیٌت نوعی)برای انسان کامل میشود. تمرینات ورزشی سایبرنیتیک های بهتری برای بازی های ورزش بشخص میدهد. وتمرینات ریاضی وحلٌ مساﺌل ومشکلات، برای محصٌل سایبرنیتیک های بهتر در ذهن آنان میسازد. گرچه بشهود تجلٌیات الهی نمیرسند. و تنها سالک است که در اطاعت پیر، و انجام وظایف عبادی وتوسٌل با وسیله الهی پیر کامل، و دوری از خلاف کاری با خویشتن داری، سایبرنیتیک روانی نیکو کاری و بهبودی او، منجر بتخلیه وتحلیه تا تجلیه های الهی هفتگانه میسٌر نوع بشری میشود. که تولد بهتر بعدی بجهان را خواهد داشت. هیچ روحی هرگز مرگ ندارد. از أزل در انواع جمادی و گیاهی و حیوانی و بشری همیشه زنده بامروز رسیده است. تا شاید بتواند بنوع فوق بشری نیز برود . نه اینکه سلوک الهی نکند، وتکرار کارماها را بنماید.

رشحیٌ الوجود

بگفته ملاٌ صدرا موجودات عملا استقلال وجودی ندارند. تا در برابر خداوند قرار بگیرند. که در هستی غیر از خداوند الله کسی نیست. وهمه موجودات بقول ملاٌ صدرا (ترشٌح وجودی) و تجلٌیات الهی و تجسٌم صفاتی، و تجسٌم اعمال گذشته روح خود می باشند، که قدر فرشته بودن خود را نمیدانند. که انسان بشری عاقل، مجموعه بزرگتری از صفات الهی نسبت بحیوانات دیگر دارند. زیرا همه انواع جمادی وگیاهی و حیوانی را عبور تکاملی کرده، که اینک با کرامات بهتر بالفعل و عقل کافی رسیده، که باید قدرفرشته بودن خود را بدانند، تا فرشته تر و الهی تر و نزدیکتر بخداوند، در صفات و قدرتهای حیاتی و أبدی گردند. ملاٌ صدرا این موچودات تجلٌی الهی را رشحات الهی میگوید، گوﺌی آب از دیواره کوزه ترشٌح کرده و بیرون آمده است. که یک تعبیر بیانی خوبی است. ولی انسان رسیده یصفات الهی، شایسته تولٌد الهی تر فوق بشری میشود. که بفرض محال، پس از عبور تکاملی از بی نهایت انواع فوق بشری، از ملکوتها وجبروتها بجهان خداوند الله در لاهوت میرسد. که بنور الأنوار الله أهو میرسد. که آنگاه که بفرض محال رسیدن، هنوز بخداوند هو بیرون از هستی هارسیده نشده است. وهمان فرمان کن فیکون أزلی أبدی الهی است. که روح یک موچود تحت أثیری و أتمی بروح گیاهی وحیوانی تا بصورت روح وروانی بشری رسیده، که باید بروح القدس قاﺌم ،الگوی کمال روحی میسٌر برای نوع بشری برسد. و (سنت ومقدٌس) شود. و این همانی کمال ربٌ النوع خود قاﺌم روح القدس را برسد که تمام متولدین آینده نوع فوق بشری، از ٥٥ قرن دیگر ببعد، و پس از کشف نور رحمان بوسیله مهدی موعود زردشت ومسیح ومحمد، بتواند هفت هزار سال بعد، تولد نوع فوق بشری را با هزاران برابر عقل وکرامات بالفعل وبالقوٌه الهی تر بیابد. رشجات الوجود ملاٌ صدرا نیز میتواند، همان اصطلاح فلسفی (ممکنات) خواند. که جز خداوند واجب الوجود درهستی، امری ثابت لا یتغیٌر و ذات مطلق نیست، که تکاملی نباشد. همه موجودات در جهان ممکنات و احتمالات و تکاملات نوعی هستند، که تنها سالکان در یگانه امکان و احتمال و تکامل درست سلوکی و با ولیٌ الهی بمعرفی خداوند میباشند، که میتوانند بنوع فوق بشری برسند. و از تکرار کارماهای جهنٌم جهانوم جهان، در تجدید نسخ ومیسخ های حیوانی، و حتی خطر فسخ وگندیدگی گیاهی و جمادی و تحت جمادی نجات یابد. تا برای عقب روی نوعی در کارماها، یک روح بشری عاقل وخودسر، چقدر گناهان و انحرافات و آسیب ها بخود وارد کرده باشد. تا عاقبت و ضرورتا و فطرت هر روحی بنوع بشری کنونی برسند، وهمین سلوک تا نور قاﺌم را باید انجام بدهند. که فرمان کن فیکون الهی بازگشت همه بسوی خداوند میباشد.

رضا

سالک که علی رغم بلایای سلوکی و سختی های زندگی های نوعی و جهنٌمی این جهان، که همه موچودات دارند، سالک عاقل وعامل و عاشق در پیمان با یک ولیٌ الهی بمعرفی خداوند، صبورانه و عاشقانه تحمٌل بلایا و امتحانات پر محنت لازمه پاکسازی روان خود می نماید، وحتی سپاسگذار فتنه ها و آزمایشات خداوند میباشد . و حتی طالب بلایای بیشتر وسخت تر نیز هست. زیرا یگانه عامل پاکسازی روان در سالک، وبوسیله مراتب الهی در انسان میباشد. ودرجه صبوری و عشق ورزی بوسیله الهی وراه خدا ، همان کیفیٌت ئ کمیٌت توسٌلات و سیاسگذاری های سالک میباشد. که سالک رضایت ار سرنوشتهای هفتگانه سلوکی خود را دارد. و غیر سالکان در سرنوشت نوعی اولیٌه وبشری خود هستند، که تکامل و ترقی ندارند. ولی کاهش وزوال تدریجی عقل و کرامات بالفعل را دارند. زیرا کرامات بالقوٌه خود را تحقٌق نمیدهند، که همچنان در نطفه می میرند. رضایت خداوند در داوری سلوکی او، خاص سالکان ولایتها مدام و جاری است. که پیر کامل و روح مدبٌر هر انسان مراتبی از رضایت الهی را دارند. که بدون رضایت مراتب قبلی، منطقا هرگز رضایت مراتب بعدی تا خداوند حاصل شدنی نیست. وخداوند سالکان صادق ومستعد را ،چون قلاٌب ماهیگیری بسوی راه خود و اولیای الهی خویش، (جذب و اجتبا) مینماید. بخصوص در شهود دوم حسنی، که سالک (مجتبی) میشود. زیرا بسهولت وسادگی سلوکی ، نمی توانند بشهود دوم حسنی، امام زمان زنده عصر خود سالک رسید. که پیر جسینی شهود اول سالکان بمعرفی خداوند را دارند. ولی برخی ترک صلات و ارتباط از اولیای خود را دارند. و در شهود چهارم سالکان است، که بشهود مرتضوی میرسند. که بودای تاریخی، ب(عرش مرتضوی) و نخستین بار رسید. و زردشت بود که ب(نور مرتضوی ایلی و ایلیا) و بقول یهودیان زردشتی الأصل رسید. ومسیح خود ب(تجسٌم انسانی) نور مرتضوی رسید .وقتی که مسیح نور مصطفوی پنجم خود را کشف نمود. و بعدها روح مسیح در تجسٌم وتولد بهتر بشری، در صورت مولا علیٌ، متولد در دامان ( تجسٌم انسانی پدر آسمانی) خودش نور مصطفوی شد. که همیشه مسیح از پدر آسمانی خود میگفت ، که اورا هدایت و در تولد درولایت مصطفوی مینماید. سالکان ولایت محمدی که دررؤیا و شهود چهارم خود ب(صورت مرتضوی) برسند، تنها در وقت مرگ طبیعی، بصورت وشهود مصطفوی وقاﺌم میرسند. و الاً شهود چهارم ( مرتضوی در حجاب نور) برای سالکانی است، که رضایت الهی مژده اورا دارند، که هم اکنون در این تولد که زنده هستند، و با ادامه پاکسازی خود ، بصورت شهود مصطفوی خود میرسند، که تمرینات ودستورات مرگ قبل از مرگ را میدهد. و مقام مصطفوی روح سالک را بمقام عرش رحمان خود، کاندیدا و (تذکیه) و پیشنهاد نجات روح سالک را مینماید، که سالک باقبول مرگ قبل از مرگ ، بنور قاﺌم روح القدس برساند. که این تصمیم و بدای الهی برای تغییر بسرنوشت هفتم مصونیٌت، منوط بمشیٌت و(بدای الهی ) میباشد. وچون سالک با مرگ قبل از مرگ بنور قاﺌم رسید، باز مشیٌت الهی وبدای دیگری از خداوند ضروری است، که سرنوشت هفتم مصومیٌت با رسالت پیامبر گونه بخلق میباشد. پس پیامبرگونه بخلق باز میگردد و(معاد) موعود الهی را مینماید. که تولد دوم الهی مییابد. و روح الهی شده و سنت روح القدس گردیده ،و سنٌت محمد را نموده ، بار دیگر در تن بشری قبلی خود مدفون میشود. وهمان قبر حسین برای سالک احتمالی او است. که زیارت کربلا و قبر حسین بقول امام صادق هر بار زیارت هف تگانه او بهشتی برتر پاداش شهودی دارد. که سالکان این کامل الهی هفت بار بدیدار پیر از صفای عزلتگاه، بمروه قرارگاه پیر میرود. تا سالک (هروله کنان) و طواف هفتگانه خود را نماید، گزارش شهودهای تازه خود را بدهد. پس کامل الهی تا زنده هست ، مقامی الهی حسینی برای چند سالک خود دارد. و نیز قرآن ناطق وکلیم الله سالکان خود میباشد. که کلام وفرمان ولیٌ سالک فرمانی الهی میباشد. وپس از بازگشت بخلق با خدمات الهی خود( ذخیره آخرت) بیشتر و پیشرفت تکاملی زودتری از سلوک نوع فوق بشری را هم اکنون کسب مینماید. تا هفت هزار سال بعد، با کرامات بالفعل وبالقوٌه بیشترِی حتی از دیگر متولدین نوع فوق بشری خواهد داشت. که شاید با ولایت مهدوی، بنور رحمان برسد، و چهار صد هزارسال بهشت سوم انتظار عرشی خواهد داشت. وشاهدان قاﺌم بدون تولد دوم الهی ومعاد بازگشت بخلق ، مستقیما بعرش رحمان میروند، ولی محروم از فرصت کسب ذخیره های آخرت بیشتر خواهند بود. ولی سالکان در بلایای سلوکی و سپایس باشند و آمادگی قبول مرگ قبل از مرگ را نداشته باشند، بتدریج عادت ببلایای سلوکی خود مینمایند که مرتاضان چنین هستند. واحساس لذٌت توفیق مینمایند. پس عرفا آنرا ( رضای سالک) از نفس خود میدانند. که باید سالک برضای حقٌ برسد، که در شهود مرتضوی ومراتب بالاتر، رضایت الهی حاصل میشود. وهرچه خداوند از سالک راضی تر باشد، تأخیر شهود بالاتر و تکمیل پاکسازی بیشتر، آنگاه بخت احوال شهودی نیرومند تر، وحتی مأموریٌت و احتمال رسالت بعدی او بخلق بیشتر خواهد بود . و الهامات لدنٌی بیشتر کمٌی وکیفی خواهد داشت ، و این همانی مراتب الهی بالاتررا مییابد. و بقول پیامبر، فرشته مرگ حقٌ جان ولیٌ الهی گرفتن را ندارد. مگر خود بخواهد، ویا خود را مفید خدمات الهی نبیند. رضایت پیر حسینی از سالک بسیار مهم است. که همان رضایت خداوند از سالک میباشد.

رطل

واحد وزن مانند من شاهی، که برای کمیٌت های سنگین وزیاد بکار برده میشود. و عرفا داده های الهی را بسیار مهم و سنگین میدانند، که واحد سنجش رطل را بکار میبرند .که امروزه میتوان از واحد تن یا هزار کیلو استفاده نمود. امور الهی را بار گران و سنگین ومهم وحیاتی و سرنوشتی میدانند. ثواب ساز بهشتی و یا اخطارهای جهنٌمی، که صدها هزار سال، روحی را بجهنٌم حقارت وعذاب زندگی حیوانی میکشاند، که بچشم می بینیم . پیشرفت سالکان و داده های عظیم عقلها و حکمتهای الهی، که بسیار از ورزیدگان نیز درک آنرا نمیکنند. پس مخالفت هدف الهی مینمایند. همان گونه نیز غیر سالکان با خطاهای سبک در نظر آنها ،بار سنگین کارماهای پس از مرگ دارند. مانند سرکشی از خواست خداوند و یا مردم آزاری و ستمکاری، و فریب واغفال دیگران و طمع ورزی و حسادت، و( لشکریان شرارت ) دیگر، که صفات منفی روح وروان انسان میباشند. که ( لشکریان خیر) وتکامل و صفات نیکو که ثواب ساز و پبهشت پروری وکسب احوال ومقامات الهی میباشد.

رعایت

کار راعی چوپان از گوسفندان، و کار پیر چوپان الهی از سالکان خود، که چون کودکان در تسلیم وسرسپردگی پیر الهی میباشند. زیرا سالک خود را با خدا روبرو میداند، ونه بیک انسان عادی. بقول سالکی که بپیر خود میگفت، اگر خدا نخوانمت ، متحیٌرم که چه خوانمت . پیر همیشه و بخصوص در هنگام اعمال عبادی، واجرای وظایف سلوکی سالک نظارت دارد. بخصوص که حضور ذهنی در دل سالک دارد. وسالکان در همه احوال وافکار وگفتار و رفتار وکردارهایشان خود را تحت مراقبت پیر الهی ومبٌران الهی میداند. پس حدٌ اکثر جدٌیت ودقٌت، درستی انجام کارهای خود را مراقبت مینماید. ومدام در صدد یافتن عیبب و کوتاهی وخطاﺌی از خودش میباتشد. و دوری از خطاها و تکرار صفات نیکوی الهی، برای تثبیت صفات نیکوی الهی پیر و خداوند، در ذات ژنتیک روحی خود مینماید. چنان ثباتی که حتی مرگ نیز نمیتواند آثار اصلاحی احوال روحی سالک را از بین ببرد یا ضعیف نماید. که خداوند را حافظ خود و مراتب پیشرفت سلوکی او میداند. ومعصومیٌت کاملان الهی، علی رغم انجام همان کارهای حرام وممنوع سابق، بخاطر ثبات وریشه دار شدن صفات الهی در سالک برایش ممنوع نمی باشد. بخصوص تجلٌیات الهی، که کارنامه های مرحله ای خداوند بسالک میباشد. زیرا خداوند از قول خودش نیز بازگشتی ندارد. (اوقات) سالکان همان احوال و رؤیاها و افکار، هر وقت و بی وقت آنان میباشد، که تحت عنایت های الهی میباشد. عدم رعایت افکار واحوال الهی، و دستورات پیر که کلیم الله سالک است، عملا فرصتهای گران حیاتی وعمر و امکان پیشرفتهای بیشتر را از انسان میگیرد. اعمال بدنی و عبادی رعایتی لازم دارند، ولی رعایت اوقات واحوال در سالک مهم تر است. و( اوقات شهودی) گهگاه عامل جذب شدید سالک براه خدا و مراتب الهی بالاتر میباشد. پس ( وقت و جذبه) الهی و(وجد ویافت) سالک برایش مهمترین امر زندگی او میباشد. که حتی پلکان چشم خود را، در ( تبصٌرو تمرکز) و حضور ذهنی، لحظه ای بر هم نمیگذارد. که مبادا دراین وقت کوتاه، داده ای الهی برسد و او ندیده باشد. ویا در افکار خود برداشت کافی والهی از هر أمر پیش آمده را مینماید.( رهبانیٌت) در مسیحیان سالک و ریاضت کشان در ادیان سلوکی قبلی، و بلایای در تصوٌف ایرانی ولایت محمدی، که ( آریا شدگان) میگوﺌیم، با سطوح عقلی و داده های الهی مواجه هستند، که نیازی برهیانبٌت وریاضت وبسیاری اعمال صوفیان نیست. زیرا بیداری دل و چشم، و رعایت و دقٌت سالک عاقل تر و عاشق تر و صبورتر، اورا مورد ستایش خداوند مینماید. که بشهود مرتضوی یا روح القدس نیز میرسد.( نیٌت و درجه عقیده) سالک مطرح است، ونه ریاکاری و تظاهر، و نشان دادن خدمات الهی بدیگران، وحتی بخداوند که منٌتی بر خداوند خواهد بود.

رعونت

هر کار نا پسند سالک بر خلاف دستور پیر الهی بمعرفی خداوند، رعونت که خودسری و سرکشی از خواست خداوند است. که نفع وجود بشری وحیاتی انسان را در بر دارد. پس باعث محرومیٌت از پاداشهای الهی، وقبول اعمال عبادی خواهد بود. زیرا سالک سرکش عملا مطیع روان آلوده خود میباشد. که انبوهی عقده وشهوت و معایب نوع بشری دارد. ومانع از تکامل روح برای تولد نوع بالاتر بجهان خواهد بود. انسان ( أرعن متکبٌر) وخود بزرگ پندار میباشد. و سالک تنها با تواضع وناچیزی مقام خود، حتی در کمال ومعصومیٌت میرسد.که همچنان خود را بدهکار خداوند وناشایست رضایت پیر و خداوند میداند. وحتی کاملان پیامبرگونه مدام در افسوس اتلاف قسمتی از عمر خود در گذشته میباشند. یا حقٌ وظیفه را انچام نداده اند. پس بدقٌت بیشتری باز میگردند، وجبران ما فات میکنند.

رغبت

میل و علاقه وتوجٌه بیشتر بچیزی، که نفس امٌاره انسان طالب آن میباشد. که عقده و عقیده وهوس انسان است. پس دنبال زیباتر در ظاهر، و لذیذتر در صفت حیوانی میباشد. که سالک جز رسیدن بلقای الهی رغبتی ندارد. و لو منجر بقتل نفس امٌاره خود، واستضعاف آن تا حدٌ مرگ قبل از مرگ بپردازد. رغبت سالکان برای لقای الهی، و رغبت کاملان برای هدایت چند سالک خود و اطرافیان غیر سالک میباشد. که مدام و آرام اندرزهای سلوکی میدهد، که علامت ایمان او بخدا میباشد. (مقام احسان) و نیکوکاری و تحسین وبهبودی دیگران و خویشتن است. شوق کافی از نظر الهی، سالک را باعمال عبادی درست وکافی میرساند. که در( شرط کافی و حدٌ کفایت) در تحقٌق( شرایط لازم) بدای الهی دست میدهد. و از نظر داوری الهی خاص سالکان در حدٌ کافی میباشد که سالک بنجات میرسد. و بقول پیامبر، با کمتر از ده در صد پاکسازی روان، سالک بلقای الهی میرسد. باید حال الهی داشت، تا رغبت الهی سالک کم نشود، و احو ال و داده های الهی کم نگردد .

رفق و رفاقت

دوستی ومحبٌت ونرمش و رفیق بودن با هر موجودی میباشد. که انسان با رفق ومحبٌت، بدلیل انقیاد وتسلیم نفس وروان پاک میباشد. که قصد نیکوکاری و تکامل روحی خود ودیگران دارد. که سالکان خود طالب وداوطلب خیر و کمک و رفاقت وهمراهی پیر الهی بمعرفی خداوند میباشند. رفیق شفیق پیر کامل برای سالک است، که شفقت و محبٌت قلبی برای سالک دارد. و یا سالک که عشق عمیق الهی ومقدٌس بپیر الهی خود نشان میدهد.

رقٌت

رقیق دور از خشونت و غلظت و سختی میباشد. که انسان کامل الهی نرمش دارد. وسالک عاقلتر نیر بهر چیزی این نرمش ونیکوﺌی را دارد. و مشکلات دیگران وحتی جیوانات وگیاهان را نیر در نظر میگیرد، و برای رفع آنها میکوشد. و دلسوزی و انسان دوستی و ترحٌم بضعیف وناتوان دارد. و دارای تألٌم نفس و دلسوزی و رنج سختی دیگران را در خود اهمیٌت میدهد.

رقص

حرکات شادمانه انسانها که برای غیر سالکان لذٌت های شهوانی بهمراه دارد. وحتی محرٌک شهودتهای سرکوب شده میباشد. ولی در سالکان حرکات شادمانی در هنگام یافتن یک پاداش الهی و شهود تجلٌی تازه دارند. که سر از پا نمی شناسند. که آنرا علامت رضایت مرحله ای خداوند در دوره سلوک خود میدانند. درویشان در محضر پیر، همراهی در رقص وگردش و سماع موسیقی با او میکنند تا احوال تازه الهی بیابند، وتواجد وکسب مصنوعی وجد ویافت الهی تازه بیابند. که در سطح درجه پاکی روان سالک میباشد. بخصوص در سالکان بسیار مستعد و عاشق، و در احوال عمیق الهی خود، که بحالت بی خودی و (صعقه ) بی هوشی دوچار میشوند. که لحظاتی بی هوش برای کسب احوال الهی تازه میباشند. رقص ناقص و رقص غیر سالکان و یا سالکان تنبل و کم ایمان، در همراهی کسب بی خودی با پیر الهی ودیگر سالکان میباشد. که با تمام قدرت و عشق نمی رقصند، و احساس کم شدن مقام واحترام وخود بزرگ بینی خویش در نظر دیگران میدانند. سهروردی رقص سالک را تمرین انسان برای میل پرواز و معراج بمراتب الهی خود میداند. گوﺌی مرغ جان و روح سالک، میخواهد چون جوجه کبوتری تعلیم وتمرین پرواز بگیرد، که هنوز نمیتواند ببالا برود. و همان چند قدم رقص تمام توان او میباشد. زیرا هیجان روحش در قفس تن اسیر است. که در مرگ قبل از مرگ، سالک بحدٌ اکثر رقص الهی خود، برای عروج روحش بروح القدس قاﺌم، در جبروت اول برتر از ملکوت وناسوت میکوشد. عرفا رقص سالکان را خود شکنی میدانند. که چون پر کاهی استقرار در حال ندارد. پیر هرچه بسالک دستور بدهد، همان عبادت سالک است. چه رقص باشد یا غیره. و رقص بدون پیر بهره ای الهی ندارد.

رقیقه

چون پرده نازک یا غذای سوپ مانندی، که قسمتهای اصلی وجود مادی انسان، در فکر وروان او میباشد. تن سختی أتمی خود را دارد، و فکر درگیر طلسم های عقیدتی و ایدﺌو لوجیک انسان میباشد، که پروازی ندارد، که از حالی بحال دیگر ( طی الأرض) نماید .ولی سالک با روانی تزکیه وپاک شده تر در تخلیه از مادیٌات و صفات نوع بشری، و تحلیه وزیباﺌی یافتن بصفات الهی پیر الهی خود بمعرفی خداوند، کاملا رقیق چون هوا میباشد. که براحتی عروج وپرواز ببالا، تا عوالم الهی و عرش رحمان را برسد. گاهی رقیقه ولطیفه بسیار طریف وظریف را واسطه ای میدانند، که انسان سالک را از مادیٌات بریده، وروح سبکبال معراج های الهی را مییابد. در رؤیا و یا در بیداری وافکار خود. مراتب الهامات الهی رقیق تر از افکار مادی انسانها میباشد. و سالکان وکاملان نیز با تجلٌیات بالاتر خود الهامات رقیق تر و الهی تر، و پربارتر از حکمتهای عقلی سطح تجلٌیات بالاتر میرسند. گرچه بمطلق رقیقی در امور الهی رب ٌ رحمان نیز نمیرسند. چه رسد برقیقی( شبه عدمی) در امور خداوند الله در لاهوت . وپس از بی نهایت از رقایق و رقٌت امور در أرباب نوع و تجلٌیات الهی. (ورقه) کاغذ بخاطر رقیق ونازک بودن آن میباشد یا همان برگ فارسی قوم قریش زردشتی الأصل

رکون

اعتماد برکنی وتکیه گاهی است. که سالکان در (رکون و رکود و سکون) عزلتکاه سلوکی خود میباشند. و بدستورات پیر و رضایت خداوند اعتماد و تکیه دارند. غیر سالکان در حیوانیٌت نوع بشری، مدام بدور خود چون (خر عصٌار) می چرخند. گوﺌی چشم بسته راه میروند، که بجاﺌی هم نمیرسند. پس در بشریٌت خود رکون و رکود دارند. وچون آب مرداب ساکن ومتعفٌن میباشند. که هدف درندگان را در کارما میشوند. واز هم اکنون صفات حیوانی پیدا میکنند.

رکوه

اصطلاح سهروری شیخ اشراق که از( رکوه یازده تو) میگوید. که گوﺌی مردابی و آب راکدی راکن میباشد. که معمولا متعفٌن ومضرٌ است. که از طبقات ( تو در توی) یازده گانه میگوید.

رمز

ایما واشاره با کلمه ای یا حرکتی بتن، بمنظور القای معنی ومقصودی بدیگری میباشد. که آن حرکت رمزی متناسب و شباهتی بمقصود صاحب اشاره دارد. که معنی باطنی ناگفته در رمز و اشاره هست. کلام ظاهری که ناشایستگان بمعنی باطنی ومقصود صاحب اشاره نمیرسند. رموز عرفانی در اصطلاحاتی است، که تنها أهل دل و آشنای قبلی از آنها آگاهی دارند. و اکثر اشارات پیر برای سالکان، وظایف آنان را یاد آوری میکند. رموز اول یسوره های قرآن، سمبول اسامی تجلٌیات شهودی در اسلامی سلوکی که مورد اختیار پیامبر بوده است. مانند ( الم ) یعنی محمد و (المر) یعنی مرتضی. و اخوان الصفا حتی برای حروف واعداد نیز معانی باطنی و سلوکی قاﺌل بوده اند.

رمس

در عرفان نفی ( عین وعیبیٌت) مادی وآثار آن در روان میباشد. که سالکان رمس جسم چون جسد مادی مرده میکنند. گاهی آنرا معادل (طمس و غمس) گفته اند. که آثار باقی مانه از جسم یا ماده باشد.

رند

انسان عاقل و زیرک چون سالک صادق که در اصطلاح عرفا تمام صفات کثرت ومادی نوع بشری را که در وجود ظاهری تن دارد پاک مینماید. و صفات نیکوی الهی پس از تخلیه ها تحلیه میرسد. وکسب ( اعیان شهودی) در عین وچشم دل پیدا میکند که همان تجلیه های شهودی الهی هستند. و هرچه بیشتر درویش رند از آدمیٌت و صفات الهی بدست میآورد. گاهی رندی زیرکی غیر الهی میباشد که تظاهر بدین ورزی و سلوک و زهد که کار غشق ورزی سلوکی با وسیله الهی را نمی کند. که سالک محو حقایق الهی خود میگردد. و بقول حافظ سالک باید با کشف وکسب حقایق الهی و شهودی و اخلاق الهی خود را در حلقه رندان جهان باید بگذارد. زاهدان قشری عیب رندان میکنند که ندانسته و حتی دانسته بر خلاف شرع مورد نظر آخوندهای قشری اعمال مینمایند که از ملامتیان میباشد . که ملات قشری های دور از خدا هستند. رندان درویش شراب الهامات و احوال الهی دارند. و دیگران بدون هنر الهی و سلوکی معمولا عیب دیگران کنند که کاملان را بدین خود می پندارند و اگر عیب آنها را نداشتند مورد عیب گیری وملامت آنان میشوند.

رنگ

کنایه از رسوم و عادات و تبلیغات نوع بشری ومادیٌاتت جهان است که غیر سالکان قشری دارند. که هر زمانی برنگی در میآیند تا منافع بشری وحقیر خود را تأمین نمایند. انسان کامل بی رنگی دارد که رنگهای جهانی وبشری را ندارند. رنگهای الهی خود را در رؤیاهای شهودی از خداوند می بینند که در جهان مانند آن رنگها نیست. که اصطلاحا خوابهای رنگین الهی دارند که ئدیگران ندارند.

روح

گاهی همان روان ناخودآگاه انسان نیز میگویند. که روحی حیوانی میباشد. که همان جانی که هر جانوری زنده دارد. والاٌ سالکان ولایت محمدی با شهود ششم نور قاﺌم با مرگ قبل از مرگ بروح الهی روح القدس میرسند که خود نیز روانی مقدٌس معادل درجه تقدٌس شهود قاﺌم میگردند. زیرا قاﺌم الگوی کمال میسٌر نکامل روان برای نوع بشری است. و لذا متولدین نوع فوق بشری را چهار بعدی میگوﺌیم. تن و ذهن و روان و روح الهی که انسانهای دیگر از بعد چهارم محروم هستند تا بتوانند در نوع ف.ق بشری آینده بجهان متولد شوند که در عظمت کرامات قابل تصور ما نیستند که چکونه موجودیٌتی دارن که با شهود نور رحمان با ولایت مهدوی برای تولد باز در نوع بالتر موجودیٌتی پنج بعدی مانند فرشتگان ومراتب الهی خواهند بود و خداوند در بی نهایت انواع فوق بشری بی نهایت ابعاد وجودی دارد که خداوند الله مطلق در ابعاد وجودی دارد که عاقبت هر روحی باید بآن کمالات و صفات الهی برسند که در ابدیٌت و پس از بی نهایت تجلٌیات الهی انواع فوق بشری و بفرض محاتل خواهند رسید. روح انسان کامل پس از سلوک الهی دارای حکمتهای برتر ربٌ العرش رحمان میشوند که روان ونفس انسان غیر سالک خبر از آن ندارد که قهقراﺌیان و قشری های مذهبی نیز نفس حیوانی تر پیدا میکنند که از هم اکنون صفات حیوانبی ذترند و پس از مرگ بشری دوچار کارماهای چهنٌمی در صورتهای نوعی حقیر تر میگردند که مسخ میمون و خوک بقول پیامبر بهترین بخت . شانس آنان خواهد بود. و أتم ها ومادون آتم ها موجودای أثیری نیز روحی نوعی خود را داترند که در حال بالا رفتن از نردبان انواع بانواه گیاهی وحیوانی و بشری میباشند. تا شاید با سلوک الهی ونور قاﺌم باوواع فراوان ف.ق بشری وفرشته گونه برسند که باید برسند ولو بقیمت تکرار کارنماها. آفرینش روح قبل ار جسم منطور روح أزلی الهی هر موجود است که شبنمی از دریای بیکران روح الأرواح خداوند ربٌ الأرباب ونور الأنوار جدا شده که باید از نردبان انواع بنوع بشری با همین یگانه سلوک الهی بخواست خداوند بنور قاﺌم برسند که بتوانند ببی نهایت انواع فوق بشری و بفرض محال بخداوند آصل اولیه خود برسند ولی در روح کامل شده ونه در تن وذهن و دانستنی های نوعی. که آنگاه ورسیدن بخداوند الله آهور مزدا هنوز بخداوند هو بیرون از هستی ها رسیده نشده ونمیشوند مگر بمطلق عدمیٌت بروند که خداوند هو را در هاهوت جهان وجودی ( عدم ماسواه) میگوﺌیم. روح انسان عاقل و سالک و کامل ولایت محمدی قبلا در پنج ولایت قبل از محمد آدم کیومرث و میترای نوح و بودا وزردشت ومسیح هربار بدرجه کمال و یامبری رسیسده بوده که اینک عقل برتر و کرامات بالفعل و باقوٌه بیشتر داترد که باید منطقا ادامه تکامل بیابد وکرامات بالفعل خود را برای تحقٌق کرامات بالقوٌه خود بکار بندد و برای تولد فوق بشری کرامات بالفعل مناسب آن نو را اکنون فراهم کرده باشد. والاٌ بدون سلوک الهی در تخلیه وتحلیه وتجلیه تا قاﺌم تمام کرامات بالفعل جمع آوری شده بسیار زیاد از انواع قبلی را رف لذٌت شکم واطراف شکم مینماید و یا باوهام وتخیٌلات باطل ذهن وروان آلوده خود مصرف مینماید که عاقبتی جز تکرار کارماها . انواع قهقراﺌی وحقیر در همین جهان را ندارند تا دوباره وحتی صد باره بنوع بشری و همین س لوک الهی وخودساتزی بهتر برای نوع فوق بشری که اینک در جهان پیدا نشده اند برسند. وخود را از زندگی های نوعی حقیر نجات بدهند که نوع بشری نیز این عذاب زندگی را دارد که ما را نیز کلافه کرده است. جهان جهنٌمی همان جهانوم یونانی وگوهانوم تورات و جهنٌم و جحیم عربی قریش است که جهان وگیتی ئ دوزخ فارسی آن میباشد.

روح أعظم و اسم أعظم

روح القدس قاﺌم شهود ششم تجلٌ الهی ولایت ششم محمدی و تصوٌف آریاﺌی و ایرانی است. وکاملان ولایت مسیحی مانند ود مسیح تنها بعرش روح الدس شهود ششم خود رسیده ومیرسند. وکاملان ولایتهای قبل از مسیح خبری از روح الق دس نداشته که زردشت روح القدس را سوشسانت سوم خود میگوید که انتظار آنرا داشت که نرسید مگر روح زردشت یک تولد در ولایت مسیح بعرش روح الدس اسم أعظم میرسد که در ولایت محمدی بنور قاﺌم روح القدس میرسد که تنها سند نجات روح بشری و هفت هزار سال بعد بنوع فوق بشری ولایت هفتم مهدی موعود خواهند رسید که شاهد روح القدس این همانی اسم أعظم را خواهند داشت. که تنها در ولایت سلوکی محمدی پس از تجدید شهودهای پنجکانه مقدماتی میتوان بنور قاﺌم رسید که پایان واجب الهی انسان نوع بشری میباشد. وبرخی ز شاهدان قاﺌم با شهود عرش رحمان پیامبرگونه در سطح ولایت محمدی بخلق باز میگردند روح أعظم یا اسم أعظم همان نور قاﺌم جبرزﺌیل است که ربٌ النوع و الگوی کمال میسٌر برای سالکان نوع بشری میباشد.. مظاهرالهی و اسماﺌی در شهود نور قاﺌم میباشد. عرش رحمان واصل آن بنور رحمان نمیرسد مگر با ولایت هفتم مهدی که از ٥٥ قرن دیگر در جهان مبعوث میشود . اسرار الهی و اسماﺌ الله همان مراتب شهودی هفتگانه نوع بشری میباشد که در دل سالکان موفق و شاهد ار خداوند میرسد که قابل انتقال همان صحنه های لهی بدیگران نیست که هرکس خود باید بدان وبا سلوک الهی وتخلیه وتحلیه بتجلیه های هفتگانه برسد وهر ر شهودی عقل برتر خود را دارد که بشاهدان خود میدهند . الهام داﺌم دارند که توصیف آنها برای دیگران غیر سالک نجاتی ندارد وحتی نفهیم الهامات لدنٌی مربوطه بین خود شاهدان عرش رحمان نیر یکسان نمیباشد. و ارواح تمام موجودات حتی روح هر أتم و موحودات تحت أتمی نیر با عبور ار نردبان انواع باید بنور قاﺌم برسند که بازگشت تنمام موجودات بسوی خداوند گفته شده است.

روح الهی و القای روح

نفس ناطقه وکامل و الهی شده انسانهای کامل الهی ولایت محمدی شاهد نور قاﺌم و عرش رحمان خود نیز روح الهی شده اند که این همانی مقام الهی قاﺌم را دارند نفس امٌاره یا روح حیوانی انسانهای غیر سالک است که در سالکان عاقل تر طالب لقای الهی نفس لوٌامه خوانده میشود که عقل ایدآلیستی و حقیقت جوﺌی دارند تا در کمال وبازگشت بخلق در ولایت محمدی نفس ناطقه خوانده میشود که آغاز صحبت کردن کامل بدیگران وسالکان خود میباتشد که کایم الله هستند و از محل الهامات مداوم الهی خود صحبت میکنند که بقول پیامبر حای خطای اتفاقی آنان از نظر داوری الهی باز برای سالکان خود درست میباشد. نفخه الهی در روح از مراتب الهی در تمام موجودات أتمی وگیاهی وحیوانی و بشری در تولد بجهان در نوع خود میباشد ولی در سالکان نوع بشری نفخه ودمیده دوم الهی را دارند وقتی که از خواب مرگ قبل از مرگ بیدار وتولد دوم پیامبر گونه خود را دارند که کاملان محمدی پس از مرگ قبل از مرگ نفخه وتولد دوم و الهی پیامبر گونه ومعصوم را دارند که هر پیشرفت شهودی بخصوص نجات با نور قاﺌم بدای ویژه الهی را دارند که مقام پیامبری و اختیارات وتفویض الهی برای چند سالک خود را مییابند. القای روح همان نفخه الهی ودادن حیات بموجود بیدار شده ار مرگ قبل از مرگ میباشد که نفخه دوم الهی یک روح انسان کامل است. القای الهامات الهی از سطح مقام شهودی مربوطه بطور مداوم بخواست خداوند ویا خواست خود کامل الهی بدل وفکر وذهن انسان کامل میرسد. این الهامات و احوال رؤیاﺌی همان عهلوم الهی و حکمتهای الهی وعرفانی میباشند که در أص ل از محلٌ روح اعلی برتر از عرش رحمان که سطح عقل والهام قاﺌم برای کاملان مسیحی روح آعظم میباشد.

روح الأمین و روح الهی و روح أعظم و اسم أعظم

همان روح القدس قاﺌم