سوره نور

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻧﻮﺭ / 1 - ﺳﻮﺭة ﺍﻧﺰﻟﻨﺎﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﺿﻨﺎﻫﺎ ﻭ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻴّﻨﺎﺕ لعلّکم ﺗﺬﮐّﺮﻭﻥ

 ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﻭﻓﺮﺽ ﻭﻭﺍﺟﺐ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻧﺎﺯل ﻨﻤﻮﺩﻳﻢ ، ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺗﺬﮐﺮ ﮐﻨﻴﺪ.ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﻧﻮﺭ ،ﻭﻫﻤﻪ ﻗﺮﺍﻥ ، ﻳﺎ ﺑﺎﺯ(ﺳﻮﺭﻩ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭﻓﺮﺽ ﻭﻭﺍﺟﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮔﺮﺩﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﭼﻮﻥ (ﺳﻮﺭﻯ) ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻬﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﺎ ،ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ،ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺭﺳﻴﺪﻩ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻕ ﭼﻨﺪﺍنی ﻨﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ مصطفوی ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ (ﺑﻴّﻦ) ﻭﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺖ ،ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ (ﺗﺬﮐﺮ)ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ شخص ﻣﺤﻤﺪ ، تا زنده بود و پس از وفاتش در شهود پنجم صورت انسانی روح محمد ﺑﺎﻳﺪ ﺫﮐﺮ و تمرکز ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﺧﺪﺍ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ. ﻭﺍﮔﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎ ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺫﮐﺮ ﻭﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﮐﻪﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻳﺎ ﺣُﺠت ﺍﻟﺄﺳﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺗﺬﮐﺮ) ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ توحیدی ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﺩ آﻭﺭﻯ ﺩﺍﺋﻢ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻫﻴﭻ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯاﻟﻬﻰ با وسیله الهی ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻗﺒﻮل ﺒﺎﺷﺪ.(ﻓﺮﺽ ) ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻭﺍﺟﺐ ﺷﺪﻩ ، ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺯﻳﺮ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.(ﺳﻮﺭﻩ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻮﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻮﺭﻩ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺑﻴّﻨﺎﺕ ) ﻧﻴﺰ ﺑﻴّﻦ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﻭﺩﻝ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ/ 2 - ﺍﻟﺰﺍﻧﻴﻪ ﻭﺍﻟﺰﺍﻧﻰ ، ﻓﺎﺟﻠﺪﻭﺍ ﮐﻞّ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﻣﺎﺋﻪ ﺟﻠﺪﻩ ، ﻭﻟﺎ ﺗﺄﺧﺬﮐﻢ ﺑﻬﻤﺎ ﺭﺃفة ﻓﻰ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺗؤﻤﻨﻮﻥ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺄﺧﺮ ،ﻭ ﻟﻴﺸﻬﺪ ﻋﺬﺍﺑﻬﻤﺎ ﻃﺎﺋفة ﻣﻦ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻥ

 ﺍﻣﺎ ﺯﻧﺎ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺮﺩ ﻳﺎ ﺯﻥ ﺭﺍ ،ﻫﺮ ﻳﻚ ﺻﺪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺰﻧﻴﺪ.ﻭ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺯﻧﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺮﺍ ﻫﻤﺒﺴﺘﺮﻯ ﺑﺎ ﺯﻥ ﺸﻮﻫﺮ ﺩﺍﺭ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﺯﻥ ﺩﺍﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﻧﻈﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﺻﻮﻟﺎ .(ﺯﻧﺎ) ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ (ﺯﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﺷﻮﺋﻰ) ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺎﻧﻮﻥ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰﻭ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭﻯ ،ﺑﺎﻋث ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺴﺐ ﺍﻃﻔﺎﻝ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻧﻈﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﺎﺩﺕ ﺟﻤﻌﻰ ﻗﻮﻡ ، ﺍﺯ ﺍﻥ ﻓﺮﺍﺭﮐﻨﻨﺪ. ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔﻊ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺯﻧﺎﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭﺁﻳﻪ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯﺴﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ اگر ﻣؤﻤﻦ سالک ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻔﻊ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣؤﻤﻦ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻚ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ،ﻫﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻧﻴﺰ ،ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻠﻰ ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﻣﻠﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻣﮕﺮ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻋﺮﻓﺎ ﺩﺍﻣﻦ ﮔﻴﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺪﻳﻨﻪ ،ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻠﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﮐﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ،ﻭﻳﺎ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻣﺎ ﺯﻧﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﺮﻯ ﺑﺎ ﺟﻨس ﻣﺨﺎﻟﻒ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ اگر بخواهد ، ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻠﺎﻕ ﺑﺰﻧﺪ. ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ،ﭼﻪ ﺯﻥ ﻭﭼﻪ ﻣﺮﺩ ، خود ﻃﺎﻟﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ، ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﻰ ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﻭﺿﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭﻯ ، ﻭ ﻳﺎ ﺩﺯﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻗﺘﻞ ﻧﻔس ﮐﻪ ﺳﻨﮕﺴﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻧﺎﻇﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ،ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﭙﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻮﭼﻚ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﺻﺪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﭙﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺎﻙ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﮐﺎﺫﺏﺩﺭﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻳﻚ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﺎﻡ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﭙﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﻁ ﭼﻬﺎﺭﺷﺎﻫﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﻭ ﺑﺎﻟﻎو کامل ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ،ﭘﻴﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺣﮑﻢ ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻃﺎﻟﺐ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻗﺼﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺎﻧﺪ ،ﻭﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺒﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻄﻤﻪ ﺍﻯ ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎﺭ ﮐﺎﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩ ،ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻨﻤﻮﺩ ، ﭘﻴﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺳﺘﻨﺎﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ(ﻟﺰﻭﻡ)ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻬﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﻮﺩ.ﺿﻤﻨﺎ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣؤﻤﻦ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻣﺘﺬﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﻦ ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﻌﻬﺪ ﺑﭙﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﺴﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﺮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺩﺭ ﺩﻳﺮﻫﺎ ﻭﻣﻌﺎﺑﺪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺳﺨﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻧﻔس ،ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻮٴﻤﻦ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮ ،ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﻭﻳﻮﻡ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻃﺎﻟﺐ ﺭؤﻴﺖ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻔس ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ،ﮐﻞ ﺍﺻﻞ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﻭﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺯﺩﻥ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺴﺖ.(ﺟﻠﺪ) ﻳﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﺩﺑﺎغی ﺸﺪﻩ ﮔﺎﻭ ﻭﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻫﺎﻯ ﭼﺮﻣﻰ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻣﻴﺴﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﭙﻮﺳﺖ ﻭﺟﻠﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺟﻠﺪﻩ ،ﻳﺎ ﻳﻚ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺟﻠﺪﻯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺳﻴﺐ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺍﻥ ،ﻭ ﺷﺪﺕ ﺿﺮﺑﻪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻥ ،ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺟﺴﻤﻰ ،ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻘﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣثلا ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ، ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻠﺎﻕ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤﻮﻡ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣثلا ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﺑﻞ ﺳﻴﻢ ﺑﺮﻕ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﻠﻮﻟﻪ ﻟﺎﺳﺘﻴﮑﻰ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺗﻦ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻣﻰ ﮐﻮﺑﻴﺪﻧﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﻏﻀﺒﻨﺎﻙ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺫﮐﺮ ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﺪ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﺩﻥ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻌﺪﻯ ﺑﺤﺪﻭﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺤﺪّ ﺍﻗﻞ ﻟﺎﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﺍﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺣﮑﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. چو فرمان یزدان چو فرمان شاه الهی ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ،ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ،ﻭﻏﻀﺐ ﺣﺎﮐﻢ ،ﻭﺍﺳﻠﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪّ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩ ،ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻋﺮﻑﺟﺎﺭﻯ ، ﺩﺭﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻭ ﺷﺪﺕ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺿﺮﺑﺎﺕ ،ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻬﻠﻚ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺻﺪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻦ ﺑﻤﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺩ ،ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﻑ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻢ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﺎﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭﭼﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﺎﻥ ﻗﻀﺎﺋﻰ. (ﺭﺃﻓﺖ) ﺩﻝ ﺳﻮﺯﻯ ﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻠﻪ ) ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﻫﺮﮐﺶ ﻫﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﻭﻣﺬﻫﺐ ، ﻭﻫﺮ ﺭﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻔﺘﻴﺎﻥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ (ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ) ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ. ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﮔﺮﭼﻪ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻨﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﻫﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﺩﺳﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺮﺭﺍﺗﻰ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭﺭﺯﻳﺪ.(ﺍﻳﻤﺎﻥ ) ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭ ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺵ ﺟﺎﺭﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮ) ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ(ﺍﻭﻡ ﺍﺧﺮ)ﻭ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ. ﻳﺸﻬﺪ ) ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻭﺗﻤﺎﺷﺎ ﮔﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻃﺎﺋﻔﻪ ) ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻭ ﻟﻮ ﮐﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ(ﻋﺬﺍﺏ ) ﺭﻧﺞ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻄﺎئِ ﻨﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﻗﺮﺍﻥ ،ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﻳﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺩﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ/3 - ﺍﻟﺰﺍﻧﻰ ﻟﺎ ﻳﻨﮑﺢ ﺍﻟّﺎ ﺯﺍﻧیة ﺃﻭ ﻣﺸﺮکة ،ﻭ ﺍﻟﺰﺍﻧیة ﻟﺎ ﻳﻨﮑﺤﻬﺎ ﺍﻟّﺎ ﺯﺍﻥ ، ﺃﻭ ﻣﺸﺮﻙ ، وﺣﺮﻡ ﺫﻟﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ زن ﺑﻬﻤﺴﺮﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ ، ﻣﮕﺮ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺯﻥ باشد ،ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻏﻴﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺯﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﮑﺎﺡ ﻧﮑﻨﺪ ،ﺟﺰ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﻣﺮﺩ.ﻳﺎ ﻫﺮ ﻣﺮﺩ ﻣﺸﺮﻙ.ﻭ ﺍﻳﻦ فرمان ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺎﻟﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭﺩ ،ﺣﻖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺭﺍﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﮑﺮﺩ ،ﻭ ﺟﺮﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻮﺩ ،ﺑﺎ ﻃﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺍﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ،ﻭﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻤﻦ ﻓﺮﻕ ﭼﻨﺪﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﭼﻮﻥ ﻣؤﻤﻦ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺷﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ که عمر و عثمان منتشر کننده قرآن کنونی افزوده است که خود سالک ،و کامل ﮐﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻤﻦ ،ﻭﻗﺪﺭﺕ ﻫﺮ ﮐﻮﺩﺗﺎ ، ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺴﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﺯﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﭼﻪ ﻣﺮﺩ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺯﻥ ﻣﻴﺴﺮﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺯﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺷﻮﻫﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻓﻌﻠﺎ ﺯﻥ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭ ،ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻨﻚ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺍﻭ ﺯﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻳﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ و استثنا دارد .ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﻃﺮﺩ ﺍﺟﺘﻤﺎعی اﺳﺖ. ﮐﻪ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣثل ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﮑﻨﺪ پس سنگسار نمیشود .ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻓﺎﺳﺪﻭﺣﺮﺍﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ که پیامبر چنین اولاد را حرام زاده نمیداند مگر دشمنان اولیای الهی حرام زاده هستند .ﻭ ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﺍﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺭﺳﻤﺎ ﻓﺎﺳﺪ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺴﺖ گوئی نسلی نجس چون در هندوستان در جامعه باشند . ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ(ﺯﻧﺎ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍج ﻮ(ﺯﻧﺎﺷﻮﺋﻰ) ﺑﻤﻔﻬﻮﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﻞّ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﺴﺮﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎملان ﺍﻟﻬﻰ ،ﭘس ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ ، ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻔﻴﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻭﻟﺎﺩﻯ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻭﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺍﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺪﻫﺪ ،ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻔﺤﺸاء ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﻮﻫﺮ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﺑﭽﻪﺩﺍﺭ ﺷﺪﻩ ، ﺳﺨﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻓﺤﺸﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺗﺮﻙ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻉ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺯﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﺣﺪﻳثهاﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﻫﻤﺒﺴﺘﺮﻯ ﺑﺒﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﻧﮑﺎﺡ) ﻳﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺳﻤﻰ ﻭﺩﺍﺋﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ،ﮐﻪ ﺟﻨس ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻧﮑﺎﺡ ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻤﻌﻨﻰ (ﮔﺎﻩ) ﻭﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﻴﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﺷﻔﻊ ﻭﺟﻔﺖﺷﺪﻥ ﺩﺭﻳﻚ ﺳﻔﺮﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﺎﻗﺎﺋم اﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻘﻴﻢ ﺧﺎﻧﻪ ،ﻭﻳﺎ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺯﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﻴﻊ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺷﻮﻫﺮ روحانی سالک ولو مرد ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺟﻔﺖ ﻭﺷﻔﻊ ﻭﺯﻭﺝ ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﻴﺮ ﺷﻮﻫﺮجنسی ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺯﻭﺝ ﻭﻗﺮﻳﻦ ﻭ ﺷﻔﻊ ﻭﺟﻔﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ ، ﻭﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍ ﺗﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺰﺩ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﻭﺩ.ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪﺍﻳﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻳﻚ ﺯﻥ ﻳﺎ ﻣﺮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ،ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﮑﻢ ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻃﺮﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ کتاب قرآن ﺍﺳﺖ. ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺗﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻣﺸﺮﻙ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺗﺬﮐﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﻓﻊ ﺷﺮﮐﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯ ﮐﻨﺪ ، ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﻭﻫﻢ ﺟﻨس ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ،ﺗﺎﺑﻊ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺮ ﻭ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮل ﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺗﺎﺑﻊ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ قانونی ﺍﻧﻬﺎ.

ﻨﻮﺭ / 4 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﺍﻟﻤﺤﺼﻨﺎﺕ ، ثُمّ ﻟﻢ ﻳﺄﺗﻮﺍ ﺑﺎﺭبعة ﺷﻬﺪاء ،ﻓﺄﺟﻠﺪﻭﻫﻢ ثماﻧﻴﻦ ﺟﻠﺪﻩ ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﻘﺒﻠﻮﺍ ﻟﻬﻢ ﺷﻬﺎﺩة ﺃﺑﺪﺍ ، ﻭﺍﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﻔﺎﺳﻘﻮﻥ

 ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺤﺼﻨﻪ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺰﻧﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺍﻫی ﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﺍﻧﺎﻧﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺯﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﮔﻮاهی ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻓﺎﺳﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻣﺤﺼﻨﺎﺕ ﺯﻧﺎﻥ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ(ﺣﺼﻦ ﻭﻗﻠﻌﻪ)ﻭﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﺤﺼﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﺼﻨﻪ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺮﺍ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﮑﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺧﻠﺎﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﭙﻴﺮ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻓﺴﺎﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﻭﮔﻮﺍﻫﻰ ،ﮐﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻋﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﭘس ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﺼﻨﻪ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻣﻴﺰﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﻧﻴﺰﻫﺮﮔﺰ ﻫﺮ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻭﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺮ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺿﺮﺑﻪ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﻮﺍﻫﻴﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻓﻌﻠﻰ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﺩ ،ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻃﺒﻌﺎ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ.ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﻭ ﺗﺤﺼﻦ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻣؤﻴﺪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺨﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ(ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ) ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﭙﻴﺮ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ،ﻗﻄﻌﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﭘس ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ، ﺑﺎﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﺮﺩ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﻴﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺟﺎﻝ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺍﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻳﺮﻣﻮﻥ) ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﻯ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻔﮑﺮﺩﺭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ،ﺑﮑﺴﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.ﻣﺤﺼﻨﺎﺕ ﺯﻧﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﻣﺤﺼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻄﻮﺭ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﺠﻨس ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻫﻤﻪ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻓﺎﺳﻖ) ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻤﻦ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﺩﺭﺣﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺭﺯﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﭘس ﺭﻭﻯ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﭘﺴﻚ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺖ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺷﻔﺘﮕﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺎﺯ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺗﺰﮐﻴﻪ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ،ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻓﺎﺳﻘﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ، ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺎﺯ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ،ﻭﺗﻮﺍﻟﻰ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻟﺎﺯﻡ ،ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ ، ﻭﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻴﺪﻫﻨﺪ.

ﻨﻮﺭ /5 - ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺗﺎﺑﻮﺍ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ، ﻭ ﺍﺻﻠﺤﻮﺍ ،ﻓﺎﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻏﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴم

 ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺘﺤﺼﻦ ﺩﻳﮕﺮ ، ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺧﻮﺩ ، ﻭﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺑﺘﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺗﻮﺑﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﺨﻄﺎ ﻭﺗﻌﻤﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺸﺮﻁ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎﻯ ﻋﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴم اﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺘﺤﺼﻦ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺮ ،ﮐﻪ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﺍﻭ ﺷﺎﺑﺖ ﻧﺸﺪﻩ ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗی ﻮﻳﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻳﻚ ﺧﻠﺎﻑ ﮐﺎﺭ ،ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺣﮑﻢ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺰﻧﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺯﺩﻥ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻈﺮ ﭘﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺍﺯﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺧﻮﺩ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﺼﺮﺍﻧﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺗﻮﺑﻪ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ،ﻭﭘﻴﺮ ﻗﺒﻮﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻚ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻓﺎﺳﻖ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ،ﻭﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺰﺭﮒ ، ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺿﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺷﺮﻁ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﺒﺮﺍﻯ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺨﻄﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻳﻚ ﻗﻮﻝ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺻﻠﺎح ﺒﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﮔﺮﺩﺩ ، ﻭﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ. ﮐﻪ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻴﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﺮﺍﻳﻂ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﺎﻡ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻭﺣﺘﻰ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭﺍﻥ ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖﺧﺎﺹ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻮﺭ / 6 - ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﺍﺯﻭﺍﺟﻬﻢ ، ﻭ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﻬﻢ ﺷﻬﺪاء ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ ، ﻓﺸﻬﺎﺩﻩ ﺃﺣﺪﻫﻢ ،ﺃﺭﺑﻊ ﺷﻬﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎﻟﻠﻪ ، ﺍﻧّﻪ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺰﻧﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﮔﻮﺍﻫﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ. ﻟﺬﺍ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻣﻌﺎﺩﻝ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺴﺮ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﺎﻣﻰ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻨﮓ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺩﻭ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻥ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺻﺪﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻥ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﮐﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻓﻌﻠﻰ ﻫﻤﺴﺮﻯ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ،ﻭ ﺯﻭﺝ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻋﺪﻡ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ .

ﻨﻮﺭ / 7 - ﻭﺍﻟﺨﺎﻣﺴﻪ ،ﺃﻥ ﻟﻌﻨﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ،ﺍﻥ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ

 ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻣﺪ ،ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻧﺎ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺯﻥ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺯﻧﺎ ﮐﺮﺩﻩ.ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ.ﻭ ﺑﻘﺴﻢ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮﺩ ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺭﺍﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ ،ﻭ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﻳﻚ ﻫﻤﺴﺮ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺧﺮﻳﺪﻩ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻔﻴﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍﻩ ﺭﺍ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﻫﻤﺴﺮ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍﻩ ﻟﻌﻨﺖ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﮔﻮﺍﻩ ﺻﺎﺩﻗﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﻳﻚ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻮﺭ /8 - ﻭ ﻳﺪﺭء ﻋﻨﻬﺎ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﺃﻥ ﺗﺸﻬﺪ ﺍﺭﺑﻊ ﺷﻬﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎﻟﻠﻪ ، ﺍﻧّﻪ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﮑﺎﺫﺑﻴﻦ

 ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﻳﻚ ﺷﺨﺺ ،ﺯﻧﻰ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺰﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻪ ﺿﻤﻴﺮ ﻣؤ ﻨﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺍﻣﺪﻩ.ﻳﻌﻨﻰ ﻓﻘﻂ ﺯﻥ ﺯﻧﺎ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺻﻞ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺷﺎﻣﻞ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭﺯﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ،ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺎ ﻣﺘﻬم کند . ﻭﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺣﺎﻝ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺍﻣﺪﻩ ،ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ،ﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻣﺮﺩ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺍﮔﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺿﺎﻓﻰ ،ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﻬﺎﺭﻧﻔﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺯﻧﺎ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍﻩ ﭘﻨﺠﻢ ،ﺯﻧﺎﺋﻴﺮﺍﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮﺋﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﭘﻨﺠﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺒﺎﺗﻰ ﺷﺪ ،ﺯﻥ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻧﻴﺰ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻣﻌﺎﻑ ﺍﺯ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺿﻤﻴﺮ (ﻋﻠﻴﻬﺎ) ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺮ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﺮ ﻣؤﻨﺖ(ﻋﻠﻴﻬﺎ) ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻥ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻌﻨﻰ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦﻣﻴﺸﻮﺩ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺯﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻮﺑﻪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺮ ﭘﻨﺠﻢ ﻳﺎ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﺯﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺗثبیت ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻦ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ ، ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﭘﻨﺠﻢ ﺍﺳﺖ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﭼﺎﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻣﺸﮑﻞ ﮔﻮﺍﻩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺯﺩﻥ ﺑﮑﺴﻰ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺍﻥ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺻﺪق اﺗﻬﺎﻡ ، ﻭﺣﺘﻰ ﺻﺪﻕ ﮔﻮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ، ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﻮﺩﻥ ﭼﻬﺎﺭﮔﻮﺍﻩ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﻌﺪﻡ ﺍثباﺕ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻋﮑﺴﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺯﻧﺎ ، ﻣﻮﺿﻮﻉ ﮔﻮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺍﻣﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭﻯ ﻭﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ،ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ،ﻭﺭﻭﺍﺑﻂ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ ،ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﻨﻴﮑﻮﮐﺎﺭﻯ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧفس ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺼﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺗﺤﮑّﻢ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﺮ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﻰ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎثباﺕ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺯﻥ ﺗﺎﺑﻊ ﺷﻮﻫﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻥﻮﻣﺮﺩ ﻫﺮﺩﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺯﻭﺝ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﺷﻮﻫﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﻔﻊ ﻭ ﻫﻤﺴﻔﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺮ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻮﺭ / 19 - ﻭﻟﻮ ﻟﺎ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻪ ،ﻭ ﺃﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻮّﺍﺏ ﺣﮑﻴﻢ

 ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ،ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺍﺏ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ،ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﻭﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ. ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭﻯ ﻭﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ،ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻂ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺍﻥ ،ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭﺟﺎﻣﻌﻪ ، ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺘﻮﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺑﺨﺸﻮﺩﮔﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻮﺩ ،ﮐﻤﮑﻰ ﺑﻤﺮﺍﺟﻌﻪ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭﺍﻥ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺭﻓﻊ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺤﺎﮐﻤﺠﺎﻣﻌﻪ ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ،ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﺩ. ﺗﻮﺑﻪ ﻭﻋﻔﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻧﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﻥ ﻧﻤﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﺮﺩ ،ﻭﮔﻨﺎﻫﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﺸﺪ ، ﻫﻨﻮﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ، ﺑﺎﻋث ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﮐﻤﺘﺮ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻢ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻬﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ، ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﻣﻨّﺖ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ،ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻌﻔﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺳﻨﺘﻰ ،ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺪﻑ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻮﺭ / 11 - ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺟاءﻮﺍ ﺑﺎﻟﺄﻓﻚ ﻋﺼبة ﻣﻨﮑﻢ ، ﻟﺎ ﺗﺤﺴﺒﻮﻩ ﺷﺮّﺍ ﻟﮑﻢ ، ﺑﻞ ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ،ﻟﮑﻞ ﺍﻣﺮء ﻣﻨﻬﻢ ،ﻣﺎ ﺍﮐﺘﺴﺐ ﻣﻦ ﺍﻟﺄثم ، ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺗﻮﻟّﻰ ﮐﺒﺮﻩ ﻣﻨﻬﻢ ، ﻟﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻋﻈﻴﻢ

 ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﻭﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻭﺗﻌﺼﺐ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺷﺮّ ﻧﺪﺍﻧﻴﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻴﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ آﻥ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮐس ﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻭ ﺗﮑﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻳﻌﻨﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺍﮔﺮ ﻟﻮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺸﻮﻳﺪ. ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ،ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺭﻭﺷﻥﻤﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺁﻧﺎﻥ ﻤﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺘﻬﻢ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﺩ.(ﺍﻓﻚ) ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﺖ .(ﻋﺼﺒﻪ ﻣﻨﮑﻢ) ﻳﻌﻨﻰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺳﺒﻴﻞ(ﺗﻌﺼﺐ) ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.(ﺧﻴﺮ) ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺷﺮّ) ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﻣﺮء) ﻫﺮﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ(ﺍثم ) ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺑﺪﻯ ﻭ ﺧﻠﺎﻑ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ.(ﺗﻮﻟّﻰ) ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻭ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻳﻚ ﺑﺎﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻭ ﺑﺎﻋث ﺍﺗﻬﺎﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ.

ﻨﻮﺭ / 12 - ﻟﻮﻟﺎ ﺍﺫ ﺳﻤﻌﻮﻩ ﻇﻦّ المؤﻤﻨﻮﻥ ﻭ المؤﻤﻨﺎﺕ ﺑﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ﺧﻴﺮﺍ ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻓﻚ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ، ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﻇﻦ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺍﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ، ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭﻋﺒﺮﺕ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻬﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺻﺮﺍﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻄﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺨﺼﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﭙﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺧﻄﺎ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻭﺍﻧﺮﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.    

 ﻧﻮﺭ/13 - ﻟﻮﻟﺎ ﺟاء ﻭﻋﻠﻴﻪ ﺑﺄﺭﺑﻌﻪ ﺷﻬﺪﺍٴ ، ﻓﺎﺫﺍ ﻟﻢ ﻳﺄﺗﻮﺍ ﺑﺎﻟﺸﻬﺪاء ﻓﺄﻭﻟﺌﻚ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻢ ﺍﻟﮑﺎﺫﺑﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖﺑﮕﻮﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺑﺎﺯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻳﻚ ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩ ، ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﺍﻭ ،ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺗﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻃﺮﺡ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﺎﺯ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺑﺮﻭ ﺭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﭼﻬﺎﺭ ،ﺷﻬﻮﺩ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﻭﺣﺴﻨﻰ ﻭﻓﺎﻃﻤﻰ ﻭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺒﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻳﻥﺸﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻤﻘﺪﻣﺎتی ﺴﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ.ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﺩﺟﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﻨﻮﺭ / 14 - ﻭﻟﻮﻟﺎ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭﺭﺣﻤﺘﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻟﺂﺧﺮة ،ﻟﻤﺴّﮑﻢ ﻓﻰ ﻣﺎ ﺃﻓﻀﺘﻢ ﻓﻴﻪ ، ﻋﺬﺍﺏ ﻋﻈﻴﻢ

 ﻭﺍﮔﺮ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺧﺮﺕ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ ، ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ ،ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻴﺪﺍﺩ.ﺍﻳﻦ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺗﻬﻤﺖ ﻭﺍﻓﺘﺮﺍ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻄﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻳﺎﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻟﻄﻒ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺨﻄﺎ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ثبت ﺍﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﻨﺪ.ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻓﻀﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ،ﻭﺗﻘﻮﻳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ.ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻣﻘﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻓﻀﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ (ﺍﺧﺮﺕ)ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻭﺝ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻟﻐﻮ ﻭ ﮐﻠﺎﻡ ﺑﺎﻃﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺩﺭﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻳﻚ ﺩﻳﭙﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ سنَد و ﺑﺮﺍﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ همان ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﮐﻠﻴﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻔﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻭ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ. (ﻋﺬﺍﺏ)ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﻭﺍﺣﺴﺎس ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﭼﻬﺎﺭﮔﺎﻧﻪ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺳﺖ .(ﺍﻓﺎﺿﻪ) ﮔﻔﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺴﻴﺎﺭ ﭼﻮﻥ ﻓﻴﻀﺎﻥ ﻭﻃﻐﻴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ. (ﻣسّ ) ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﻭ نفوذ در ﺫﺍﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻦ ،ﮐﻪ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻟﻤس ﻭﺣسّ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻮﺭ/ 15 - ﺍﺫ ﺗﻠﻘّﻮﻧﻪ ﺑﺄﻟﺴﻨﺘﮑﻢ ، ﻭ ﺗﻘﻮﻟﻮﻥ ﺑﺄﻓﻮﺍﻫﮑﻢ ، ﻣﺎﻟﻴس ﻟﮑﻢ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ، ﻭ ﺗﺤﺴﺒﻮﻧﻪ ﻫﻴّﻨﺎ ﻭ ﻫﻮ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻈﻴﻢ

 ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ،ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﻰ ﺯﻧﻴﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺍﻧﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ.ﻭ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻥ ﺑﺰﻧﺎ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﺋﻰ ﺑﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺄثیر ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺎﺷﻴﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻧﺎ ﺩﺭﺳﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻓﺘﺮﺍﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﮐﺎﺫﺏ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .(ﺃﻟﺴﻨﻪ) ﺟﻤﻊ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺃﻓﻮﺍﻩ) ﺟﻤﻊ (ﻓﻮ و فَم) ﻭ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻋﻠﻢ) ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻇﻦ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻭ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻫﻴّﻦ) ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﺒﻚ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺭﺯﺵ ﻭﮐﻢ ﺍﺷﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ / 16 - ﻭﻟﻮ ﻟﺎ ﺍﺫﺍ ﺳﻤﻌﺘﻤﻮﻩ ، ﻗﻠﺘﻢ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﻟﻨﺎ ﺃﻥ ﻧﺘﮑﻠّﻢ ﺑﻬﺬﺍ ، ﺳﺒﺤﺎﻧﻚ ﻫﺬﺍ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ

 ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ، ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺍﻭﺭﻳﻢ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺰﺭگی اﺳﺖ. ﻭ ﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺗﻬﻤﺖ ﻧﺎﺣﻖ ﺯﺩﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺣﺮﻑ ﺷﻮﻫﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺰﻧﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ،ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻨﻴﻢ. ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻳﺎ ، ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻮﺭ/ 17 د- ﻳﻌﻀﮑﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻥ ﺗﻌﻮﺩﻭﺍ ﻟﻤثله ﺃﺑﺪﺍ ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﻤؤمنین

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﻭﻭﻋﻆ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣؤﻤﻦ و سالک ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻳﻚ ﻣؤﻤﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﮐﺎﺭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﺰﻧﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻭﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﺪﻋﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻨﻮﺭ/ 18 - ﻭﻳﺒﻴّﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ ، ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻢ ﺣﮑﻴﻢ

 ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﺳﺎﺯﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻥ ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻏﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺑﻤﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻬﺮ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ .

ﻨﻮﺭ/ 19 - ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺤﺒّﻮﻥ ،ﺃﻥ ﺗﺸﻴﻊ ﺍﻟﻔﺎﺣشة ،ﻓﻰ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻟﻬﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﺃﻟﻴﻢ ، ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻟﺂﺧﺮة ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﻌﻠﻢ ،ﻭﺃﻧﺘﻢ ﻟﺎ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺧﺮﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻭﺗﻌﺼﺐ ،ﺑﺮﻭﺷﻬﺎ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﺧﻮﺩﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﺑﻬﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻋﺎﺩﺕ ﺑﻔﺴﺎﺩﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ. ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ،ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎ ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻫﺎ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﮐﻪﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺬﺍﺏﻭﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ.

ﻨﻮﺭ / 20 - ﻭﻟﻮﻟﺎ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻭ ﺃﻥ ﺍﻟﻠﻪّ ﺭؤﻮﻑ ﺭﺣﻴم

 ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻨّﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺪﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺭﻓﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭٴﻮﻑ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﮐﻪ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺳوء ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻣؤثّر ﻧﺒﺎﺷﺪ.(ﻓﻀﻞ) ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺭﺃﻓﺖ ﻭﺗﺮﺣﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻨﻮﺭ/ 21 - ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻟﺎ ﺗﺘّﺒﻌﻮﺍ ﺧﻄﻮﺍﺕ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ، ﻭﻣﻦ ﻳﺘّﺒﻊ ﺧﻄﻮﺍﺕ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ، ﻓﺎﻧّﻪ ﻳﺄﻣﺮ ﺑﺎﻟﻔﺤﺸاء ﻭﺍﻟﻤُﻨﮑﺮ ، ﻭﻟﻮﻟﺎ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭﺭﺣﻤﺘﻪ ،ﻣﺎ ﺯﮐّﻰ ﻣﻨﮑﻢ ﻣﻦ ﺃﺣﺪ ﺃﺑﺪﺍ ، ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺰﮐّﻰ ﻣﻦ ﻳﺸاء ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺳﻤﻴﻊ ﻋﻠﻴﻢ

 ﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ ،ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻔﺤﺸاء ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ و پاکی روان ﻧﻤﻰ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ. ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮐﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻭﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺎﻙ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍ ﻭﻋﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﻧﺪﻩ ﺑﻤﺤﻤﺪ ، ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ،ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺮفی کرده ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻫﺮﮔﺰﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ،ﻫﻴﭻ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺷﺮﻁ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺷﺮﻁ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.(ﺧﻄﻮﺍﺕ) ﺟﻤﻊ ﺧﻄﻮﻩ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﻳﺎ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪ ، ﻭ ﻳﺎ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻓﺮﺿﻰ ﻭ ﻋﺪﻣﻰ ﺍﺳﺖ. ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺤﺸاء ، ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺟﺬﺏ ﻭﺍﺟﺘﺒﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ و آخوندها ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﭘﺎﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ،ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ، ﻭ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻠﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ/ 22- ﻭﻟﺎ ﻳﺄﺗﻞ ﺃﻭﻟﻮﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻣﻨﮑﻢ ﻭ ﺍﻟسعة ،ﺃﻥ ﻳؤﺘﻮﺍ ﺃﻭﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﻭﺍﻟﻤﺴﺎﮐﻴﻦ ﻭﺍﻟﻤﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﻟﻴﻌﻔﻮﺍ ﻭ ﻟﻴﺼﻔﺤﻮﺍ ، ﺃﻟﺎ ﺗﺤﺒّﻮﻥ ﺃﻥ ﻳﻐﻔﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ ،ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻏﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴﻢ

 ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺩﺭ ثرﻭﺕ ،ﻭﺩﺳﺖ ﺭﺳﻰ ﻫﺎی دیگر ﺗﺎ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺗﻘﺮﺏ ﻭ ﻣﺴﺎﮐﻴﻦ ﻭﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﮐﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻔﻮ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻳﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬﺭﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻓﻀﻞ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﻚ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺼﺎﺣﺒﺎﻥ ﻗﺮﺑﺖﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻤﻚ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ، ﺩﺭ ﭘﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﻭﺗﺄﻧّﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﮐﻪ (ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ) ﻭﻣﺴﺎﮐﻴﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.( ﻳﺄﺗﻞ) ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺄﻧّﻰ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﮐﺮﺩﻥ ، ﻭﻣﻌﻄﻞ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﻳﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﮐﻤﻚ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .(ﺳﻌﻪ) ﻭﺳﻌﺖ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﻝ ﻭﻋﻘﻠﺎ ﻭ ﻫﻢ ﻳﺎﺭﻳﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻭﻟﻮﺍ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ) ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻗﺮﺍﺑﺖ ﻭﺧﻮﻳﺸﻰ ﺑﺎﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ،ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺗﻘﺮﺏ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﻘﺮﺏ ﺟﻮ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬی هستند . ﮐﻪ ﺗﺮﻙ ،ﺩﻧﻴﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔی ﻤﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﻠﺎﺷﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺗﻘﺮﺏ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﺴﺎﮐﻴﻦ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺴﮑﻴﻨﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻰ ﭼﻴﺰ ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻳﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﺍﺋﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ،ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺋﻢ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻓﻀﻞ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﻧﻴﺰ ،ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻔﻮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭﮔﺬﺷﺖ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺗﻘﺼﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬﺭﺩ ،ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥﺴﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﺗﺤﻘﻖ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺻﻔﺢ) ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻭﺩﻭﺳﺘﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ، ﺑﺠﺎﻯ ﺟﻨﮓ ﻭﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ / 23 - ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﺍﻟﻤﺤﺼﻨﺎﺕ ، ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﺎﺕ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﺎﺕ ، ﻟﻌﻨﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻟﺂﺧﺮة ،ﻭ ﻟﻬﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﻋﻈﻴﻢ

 ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺤﺼﻨﻪ ﻭﻟﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍﺩﺭﺑﻴﻥ ﻤؤﻤﻨﺎﻥ ﺯﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺧﺮﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻨﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻧﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻓﺎﺳﺪ ﻭﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻌﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻦ ﺧﺪﺍ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺩﺭﺍﺧﺮﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻳﺮﻣﻮﻥ) ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻣﺤﺼﻨﺎﺕ ﺯﻧﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺼﻦ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺤﺼﻦ ﻭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﻳﺶﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻭﻡ ﺧﻮﺩﻯ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻟﻌﻨﺖ)ﺧﺪﺍ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺧﺮﺕ)ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻴﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺗﻮﻟﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ،(ﻋﺬﺍﺏ) ﻧﺎ ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻭﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺳﻮﺯ ﺩﺭ(ﻋﻈﻢ)ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻮﺭ/ 24 - ﻳﻮﻡ ﺗﺸﻬﺪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺃﻟﺴﻨﺘﻬﻢ ﻭ ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ ﻭ ﺃﺭﺟﻠﻬﻢ ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮﺗﻰ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻋﻠﻴﻪﮐﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ.ﭼﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﺿﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﺩﺳﺖ ﻭﭘﺎ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺍﻋﻀﺎٴ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﻄﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﻦ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﭼﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﭼﻘﺪﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (ﺃﻟﺴﻦ) ﺟﻤﻊ ﻟﺴﺎﻥ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ(ﺍﻳﺪﻯ) ﺟﻤﻊ ﻳﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ.ﻭ ﺃﺭﺟﻞ ﺟﻤﻊ ﺭِﺟﻞ ﺑﮑﺴﺮ ﺭا ء ﺑﻤﻌﻨﻰ ﭘﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻋﻤﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﻧﻴﻚ.

ﻨﻮﺭ / 25 - ﻳﻮﻣﺌﺬ ﻳﻮﻓّﻴﻬﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﻳﻨﻬﻢ ﺍﻟﺤﻖّ ،ﻭ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﺃﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻫﻮ ﺍﻟﺤﻖّ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ

 ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻃﻠﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺤﻖ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺣﻖ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻓﺎﻯ ﺑﺪﻳﻦ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﻭﻓﺎﻯ ﺑﺪﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﻴﺪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺑﺖ ﺑﺪﻫﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭﺩﺭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺮﻭﺝ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ. ﻭﻫﺮﮐﺶ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﻭﻋﺪﻩﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻖ ﻭ ﺣﺞ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﺎﻣﺖ ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺤﻖ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﻭﭘﻴﺪﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺕ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺠﻠﻰ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.

ﻨﻮﺭ / 26 - ﺍﻟﺨﺒﻴث ﻟﻠﺨﺒﻴثین ﻭ ﺍﻟﺨﺒﻴثوﻥ ﻟﻠﺨﺒﻴثاﺕ ، ﻭﺍﻟﻄﻴّﺒﻴﻦ ﻟﻠﻄﻴﺒﺎﺕ ﺃﻭﻟﺌﻚ ﻣﺒﺮؤﻥ ، ﻣﻤّﺎ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ،ﻟﻬﻢ ﻣﻐﻔﺮة ﻭ ﺭﺯﻕ ﮐﺮﻳﻢ

 ﺧﺒﻴثهاﻯ ﻣﺮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﺒثاﻥ ﻣﺮﺩ ،ﻭﻫﻢ ﺟﻨس ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭ ﺧﺒثهاﻯ ﻣﺮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﺒثهاﻯ ﺯﻥ هستند . ﺍﻣﺎ ﻃﻴﺐ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻟکاﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺯﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﻴﻚ ﻭﻃﻴﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﻚ ﻣﺮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻧﻴﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻭ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺭﺯﻕ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﺒﻴی ﻭ ﺑﺪ ﻃﻴﻨﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ (ﻃﻴﺐ ﻭ ﺷﻔﺎ) ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ(طوﺑﺎﺋﻰ) ﺷﺪﻩ ﻭ ﺷﻔﺎﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻙ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻴﮑﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭼﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭼﻪ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﻣؤﻤﻦ. ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺑﻬﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻳﺎﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﻔﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺷﻔﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺍﻭﻣﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ،ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﻭﻫﻢ ﻧﺸﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﻗﺮﻳﻦ ﻭﻣﺼﺎﺣﺐ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺧﺒﻴث ) ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺑﺒﺪﻯ ﺩﺭﺫﺍﺕ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻃﺒﻌﺘﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻃﻴﺐ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﮐﻪ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻥﻤﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺑﺮﻯ ﻭﻣﺒﺮﺍ) ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻧﻴﺒﺎﺷﺪ ﭘﺎﻙ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ .

ﻨﻮﺭ / 27 - ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻟﺎ ﺗﺪﺧﻠﻮﺍ ﺑﻴﻮﺗﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻴﻮﺗﮑﻢ ، ﺣﺘﻰ ﺗﺴﺘﺄﻧﺴﻮﺍ ﻭﺗﺴﻠّﻤﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻫﻠﻬﺎ ، ﺫﻟﮑﻢ ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗﺬﮐّﺮﻭﻥ

 ﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﺪ ،ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﻮﻳﺪ .ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻧس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻮﻳﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻠﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮﺍﺳﺖ ،ﻭﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺬﮐّﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺍﻯ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺑﻬﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﻳﺪ.ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻫﺮ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻧس ﻭ ﮐﺸﺶ ﻳﺎﻓﺘﻦ ،ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺸﻮﻳﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﺪ ﺳﻠﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺩﻭ ﺩﻝ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ(ﺍﻫﻞ)ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻫﻠﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺧﺎﻧﻘﺎﻫﻬﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ اﻟﻬﻰ ، ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻔﻊ ﻭ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪ ،ﻭ ﻃﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻭ ﺧﻮﺑﻰ ،ﻭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺬﮐﺮ ﻭﺗﺬﮐﺮ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ. ﻭ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﻓﺮﻳﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ.ﻭﻭﺍﺭﺩ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ،ﻭﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﻧﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﭘسﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ،ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﻭﮐﺸﺶ ،ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﻗﻠﺒﻰ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ،ﻭ ﺍُﻧس ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﻫﻠﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻭﺗﺬﮐﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﻯ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﺷﻮﺩ.ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻥ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻭﺭﻭﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺻﻠﺎﺕﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﮑﻨﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﻯﺮﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ، ﻭﻣﮑﺎﺗﺒﻰ ﮐﻪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺧﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﭘﻴﺮﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻧﺶ) ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮐﺸﺶ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﺗﺴﻠّﻤﻮﺍ) ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧس ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺑﺎﻭﺭﻳﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻟﺎﺯم ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺍﻫﻠﻬﺎ) ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺷﺪﻳﻢ ﺳﻠﺎﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﺳﻠﺎﻡ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ .(ﺧﻴﺮ) ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺗﺬﮐّﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ،ﻭﺑﻴﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺍﺋﻢ ﻭ ﺗﺨﻴّﻞ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎﺫﮐﺮ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪﻯ ﻭﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ / 28 - ﻓﺎﻥ ﻟﻢ ﺗﺠﺪﻭﺍ ﻓﻴﻬﺎ ﺃﺣﺪﺍ ، ﻓﻠﺎ ﺗﺪﺧﻠﻮﻫﺎ ،ﺣﺘﻰ ﻳؤﺬﻥ ﻟﮑﻢ ، ﻭﺍﻥ ﻗﻴﻞ ﻟﮑﻢ ﺍﺭﺟﻌﻮﺍ ﻓﺎﺭﺟﻌﻮﺍ ، ﻫﻮ ﺃﺯﮐﻰ ﻟﮑﻢ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺑﻤﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ ﻋﻠﻴﻢ

 ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﺪ ،ﭘس ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻥ ﻧﺸﻮﻳﺪ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻋث ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺧﺎﻧﻪﺧﻠﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺧﻮﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻗﺖ ﻳﺎ ﺗﺠﺴﺶ. ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﻊ ﻭﺭﻭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﺎﻋث ﺑﻬﺮﻩ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺠﻮﻳﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ، ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﻥ ﻣﮑﺘﺐ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﮐﻪﺩﺍﺧﻞ ﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺩﺭﺳﻠﺎﻡ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻭﺭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ،ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﮐﺪﺍﻡ ﻣﮑﺘﺐ ﻭ ﭘﻴﺮ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭﮐﺸﺶ ﻭﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ / 29 - ﻟﻴس ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺟُﻨﺎﺡ ، ﺃﻥ ﺗﺪﺧﻠﻮﺍ ﺑﻴﻮﺗﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﮑﻮﻧﻪ ، ﻓﻴﻬﺎ ﻣﺘﺎﻉ ﻟﮑﻢ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﺗﺒﺪﻭﻥ ﻭ ﻣﺎ ﺗﮑﺘﻤﻮﻥ

 ﺑﺮﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺷﺪﻳﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻮﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﻣﻨﺎﻓﻌﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻧﭽﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﺭﻳﺪ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﮑﻮﻥ ،ﺍﮔﺮ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ.ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﮑﺎﻧﺐ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮکی هستند ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﭘﻴﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻔﻊ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺣُﺴﻦ ﻧﻴّﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻴﺘﻬﺎﻯ ﺩﺭﻭﻥ ﻓﮑﺮ ﻭﺩﻝ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻳﺎﻧﻪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻘﺼﺪ ﻭﻧﻴﺖ ﺷﺨﺺ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ .(ﺟُﻨﺎﺡ) ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ (ﮔﻨﺎﻩ ) ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺣَﺮَﺝ) ﻣﺎﻧﻊ ﻭﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣِﺘﺎﻉ) ﮐﺎﻟﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﻤﺘﻊ ﻭﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻔﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻦ.ﻣﻨﻈﻮﺭﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ آﺭﺍء ﻭﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﻣﮑﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﺍ ﺑﻄﺎﻟﺐ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . (ﺗﺒﺪﻭﻥ ) إﺑﺪﺍٴ ﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﻭﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺑﺮﻭﺯﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻳﺎ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ(ﺗﮑﺘﻤﻮﻥ ) ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ. ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭﺩﻝ ﻭ ﻧﻴﺖ ﺷﺨﺺ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ .

ﻨﻮﺭ /30 - ﻗﻞ ﻟﻠﻤﻮٴﻤﻨﻴﻦ ، ﻳﻐﻀّﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﺑﺼﺎﺭﻫﻢ ، ﻭ ﻳﺤﻔﻈﻮﺍ ﻓﺮﻭﺟﻬﻢ ، ﺫﻟﻚ ﺃﺯﮐﻰ ﻟﻬﻢ ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺒﻴﺮ ﺑﻤﺎ ﻳﺼﻨﻌﻮﻥ

 ﺑﻤؤﻤﻨﻴﻦ ﺑﮕﻮ ، ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﻫﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﻙ ﺗﺮ ،ﻭ ﺑﺎﻋث ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﮐﺎﺭ ﺍﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺟﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺗﺨﻴّﻞ ﻭﺗﻮﺟّﻪ ﻓﮑﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸم ﻤﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﻭﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺑﻤﺎﻝ ﻭﻧﺎﻣﻮس ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﺣﺘﻰ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻭﺝ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ، ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﻨﺴﻰ ،ﻭ ﭼﻪﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﺣﺴﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺣﻔﻆ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺭﻭﺯﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ، ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﭽﺸﻢ ﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﮕﻮﺵ ﺍﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ، ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺑﻮﻳﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻟﻤس ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﻮﺍس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺧﻮﺩ ، ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﻄﺮ ﻭﻭﺳﻮﺳﻪ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻧﻔس ،ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻤﻦ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺧﺮﺍﺑﮑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻣؤﻤﻨﻴﻦ) ﺟﻤﻊ ﻣؤٴﻤﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﻧﺪﻩ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻏﻀّﻮﺍ ﺍﻟﺒﺼﺮ) ﻓﻌﻞ ﺍﻣﺮ ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻤﺎﻥ ،ﻭ ﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪﻥ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﻓﮑﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮﺍﺳﺖﺍﺯﺩﻭﺭ ﺍﺯﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺩﺭ ﺍﻃﺎﻗﻬﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭﺍﻣﺎﮐنی ﺪﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﻭﺩﺭﻧﻴﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻭﺝ) ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺮﻭﺯﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺪﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺷﻬﻮﺕ ﺟﻨﺴﻰ ، ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ﻟﻤس ﻭﺑﻘﻴﻪ ﺣﻮﺍس ﺍﺳﺖ. (ﺃﺯﮐﻰ) ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺭﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﺍﻧﺠﺎم ﻤﻴﺪﻫﺪ. (ﺧﺒﻴﺮ)ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﮐﺎﺭﺷﻨﺎس ﻭ ﺧِﺒﺮﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺮﻯ ﻭ ﻋﻠﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.((ﺑﻤﺎ ﻳﺼﻨﻌﻮﻥ) ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﮐﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻮﺭ / 31 - ﻭ ﻗﻞ ﻟﻠﻤؤﻤﻨﺎﺕ ،ﻳﻐﻀﻀﻦ ﻣﻦ ﺃﺑﺼﺎﺭﻫﻦّ ،ﻭ ﻳﺤﻔﻈﻦ ﻓﺮﻭﺟﻬﻦّ ،ﻭ ﻟﺎ ﻳﺒﺪﻳﻦ ﺯﻳﻨﺘﻬﻦّ ،ﺍﻟّﺎ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﻣﻨﻬﺎ ، ﻭ ﻟﻴﻀﺮﺑﻦ ﺑﺨﻤﺎﺭﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﺟﻴﺒﻮﻫﻦّ ، ﻭﻟﺎ ﻳﺒﺪﻳﻦ ﺍﻟّﺎ ﻟﺒﻌﻮﻟﺘﻬﻦّ ﺃﻭ ﺁﺑﺎﺋﻬﻦّ ﺍﻭ ﺁﺑا ء ﺑﻌﻮﻟﺘﻬﻦّ ، ﺃﻭ ﺃﺑﻨﺎﺋﻬﻦّ ﺃﻭ ﺃﺑﻨﺎٴ ﺑﻌﻮﻟﺘﻬﻦ ،ﺃﻭ ﺍﺧﻮﺍﻧﻬﻦ ﺃﻭ ﺑﻨﻰ ﺍﺧﻮﺍﻧﻬﻢ ﺃﻭ ﺑﻨﻰ ﺍﺧﻮﺍﺗﻬﻦّ ﺃﻭ ﻧﺴﺎﺋﻬﻦّ ﺃﻭ ﻣﺎ ﻣﻠﮑﺖ ﺃﻳﻤﺎﻧﻬﻦّ ﺃﻭ ﺍﻟﺘﺎﺑﻌﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺃﻭﻟﻰ ﺍﻟﺄﺭبة ﻣﻦ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ،ﺃﻭ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﻢ ﻳﻈﻬﺮﻭﺍ ﻋﻠﻰ ﻋﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻨﺴاء ، ﻭ ﻟﺎ ﻳﻀﺮﺑﻦ ﺑﺄﺭﺟﻠﻬﻦّ ،ﻟﻴﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻳﺨﻔﻴﻦ ﻣﻦ ﺯﻳﻨﺘﻬﻦّ ، ﻭﺗﻮﺑﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻤﻴﻌﺎ ﺍﻳّﻪ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻮﻥ ،ﻟﻌﻠﮑﻢ ﺗﻔﻠﺤﻮﻥ

 ﺑﻤؤﻣﻨﺎﺕ ﺯﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﻮ ، ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ.ﻭ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺧﻤﺎﺭ ﻳﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﺳﻴﻨﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ. ﻭﺑﻨﻤﺎﻳﺶ ﺯﻳﻨﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻮﻫﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺷﻮﻫﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﭙﺴﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﭘﺴﺮﺍﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎﺑﻌﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻃﻔﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻨﻘﺎﻁ ﺟﻨﺴﻰ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻯ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦﻧﮑﻮﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺪﺍ ﺯﻳﻨﺖﻣﺨﻔﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ، ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻴﺪ.ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣؤﻤﻦ ﺳﺎﻟﻜﺎﻳﻥﺴﻔﺎﺭﺷﺎﺕﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻣؤﻤﻨﺎﺕﺯﻧﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻤﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻫﺎ ﻭﻓﺮﻭﺝ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭﺣﺴﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻫﺮ ﺯﻳﻨﺖ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ باعث ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺟﻨﺴﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻧﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ.ﺯﻳﻨﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺑﺪﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﻡ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﻨﺖ ﻭﺯﻳﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻃﻠﺎ ﻭﺟﻮﺍﻫﺮﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﻤﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ، ﺑﺮ ﻫﺮ(ﺟَﻴﺐ) ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﻭ ﺳﻴﻨﻮس ،ﻳﺎﻫﺮ ﺑﻥﺒﺴﺖﻫﺎﻯ ﺑﺪﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﺷﮑﺎﻑ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﻭﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﺎ ﻭﺑﻐﻞ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﻨﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻮﻫﺮ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻣﺤﺮﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.(ﻣﺤﺮﻡ)ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺯﻧﺎﺷﻮﺋﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻮﻥ
ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﻨﺘﻬﺎ ،ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺟﻨﺴﻰ ،ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﺤﺮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻯ ﻣﺤﺮﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﻃﻠﺎﻕ ﻧﺎﻣﺤﺮﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺍﻳﻦ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺟﺰ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺯﻭﺝ ﻭ ﺷﻔﻴﻊ ﺭﺍ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﻢ ﻃﺮﺍﺯﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻣﮑﺘﺐ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻳﺎ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺎﺟﺖﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﻭﻧﻈﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻗﺼﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﺟﻨﺴﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎﺍﻃﻔﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﻨﺴﻰ ،ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺯﻳﻨﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎ ﺯﻳﻨﺘﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻧﻤﺎﻳﺶ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻓﺎﻣﻴﻠﻰ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﺩﺍﻥ ﻭﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ. ﻭﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺗﺮﻙ ﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻔﻠﺎﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ، ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻔّﺖﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﻧﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ،ﻗﻄﻌﺎ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻝ ﺑﻐﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﺷﻬﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻳﻐﻀﻀﻦ) ﻫﻤﺎﻥ(ﻏﺾّ ﻧﻈﺮ) ﻭﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻥ اﻣﻮﺭﺍﺳﺖ.(ﺯﻳﻨﺖ) ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻭﺯﻳﻨﺖ ﺯﻳﺒﺎ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺟﺎﻟﺐ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﻃﻠﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻭﺻﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻟﺒﺎس ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺧﻤﺮ) ﺟﻤﻊ ﺧﻤﺎﺭ ﻳﺎ ﭘﻮﺷﺶ ،ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﭼﺎﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺟﻴﻮﺏ ) ﺟﻤﻊ ﺟﻴﺐ ﻳﺎ ﺷﮑﺎﻑ ﻭ ﺑُﻦ ﺑﺴﺖ ﺩﺭ ﺗﻦ ،ﻭ ﻫﺮﺳﻴﻨﻮﺵ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ،ﮐﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﻥ ﺟﻴﺐﺑﺎ ﻓﺘﺢ ﺟﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺴﺘﺎﻧﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﻐﻞ ﻳﺎ ﮐﭙﻞ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺍﻧﻬﺎ.(ﺑﻌﻮﻟﺘﻬﻦ ) ﺷﻮﻫﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ (ﺑَﻌَﻞ) ﺑﺎ ﺳﮑﻮﻥ ﻋﻴﻥ اﺳﺖ. ( ﻣﺎﻣﻠﮑﺖ ﺍﻳﻤﺎﻧﻬﻦ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﻠﻚ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺍﺯ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﺟﻨﺴﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻴﺘﺮﺟﻤﻪ ﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﻗﺴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺗﺎﺑﻌﻴﻦ)ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺮﺩ ،ﮐﻪ ﻏﺮﺽ ﻭﻗﺼﺪﻯ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﺎﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺩﺭﺳﺖﺍﻥ ، ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺯﻥ ، ﻭﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺮﺩ ،ﺳوء اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺪﻭﻥ ﻏﺮﺽ ﻭﻣﺮﺩ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺤﺮﻡ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻣﻴﺰ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺯﻳﻨﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻪ ﺯﻥ ﻭﭼﻪ ﻣﺮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳت .(ﻋﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻨﺴاء) ﻋﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻧﻪﻫﺎ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻮﺭﻯ ﻭﻧﺪﻳﺪﻥ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺿﺮﺏ ﺑﺮﺟﻞ)ﻭ ﭘﺎ ﮐﻮﺑﻴﺪﻥ ﻭ ﺳﺮ ﻭﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ،ﺯﻳﻨﺖ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ،ﻭﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﺟﻨﺴﻰ ﺁﻧﻬﺎﺍﺳﺖ. ﺩﺭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ، ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻓﺎﻣﻴﻠﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ، ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺪﺭ ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻋﻤﻮ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻟﻤﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﺳﺖ ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻮﭼﻚ ﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ، ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﻏﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﺎﺑﻌﻴﻦ ﻭﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺯﻳﻨﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﻨﺘﻬﺎ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ،ﺑﭙﻴﺮ ﺍﻟﻬی گفت.ﻭﺻﺪﻭﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺍﻧﭽﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻥ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭﻃﻠﺎﻕ ﻭ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻴﺮﺍثها ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﻳﻚ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺴﺖ.ﻭﺩﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻗﺮﺍﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ، ﻭﺳﻴﺎﺳﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺍﺣﺎﺩﻳ ث ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺑﻴﺎﻥﻤﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺎﻫﻞ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺟﻤﻌﻰ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻥ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺩﺭﺳﺖﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮐﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻋﺮﻑ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ،ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺟﺒﺎﺭﺍ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻗﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ

ﻨﻮﺭ /32 - ﻭﺃﻧﮑﺤﻮﺍ ﺍﻟﺄﻳﺎﻣﻰ ﻣﻨﮑﻢ ﻭ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻦ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﮐﻢ ﻭﺍﻣﺎﺋﮑﻢ ،ﺍﻥ ﻳﮑﻮﻧﻮﺍ ﻓﻘﺮاء ﻳﻐﻨﻴﻬﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ،ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﺳﻊ ﻋﻠﻴﻢ

ﻧﮑﺎﺡ ﻭﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺳﻌﺖ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﻣﻮٴﻤﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (ﻧﮑﺎﺡ) ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻫﻤﺎﻥ (ﻧﮕﺎﻩ) ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﻭﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻓﺮﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﻓﻘﺮ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺑﻨﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﺮﺏ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺿﻊ ﻣﺸﺨﺼﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻯ ﻫﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺯﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺳﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﮊﻧﺘﻴﮑﻰ ﺩﺭﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺭﺳﻢ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻐﺮﻳﺒﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻧﻨﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺯﺍٴ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﻗﻮﻝ ﻭﺗﻌﻬﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﻋﻬﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩ ﻭﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯﺍﺩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻋﺮﻑ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﻝ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺤﺎﺭﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺭﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﮔﺮﭼﻪ ﺯﻧﺎﻯ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺭﻡ ، ﻳﻚ ﻣﻴﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺗﻠﻮﺯﻳﻮﻧﻰ ،ﺳﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻭﻟﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﻢ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺳﺨﺖ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺷﻮﺩ ، ﻗُﺒﺢ ﻭﺯﺷﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(إﻳﺎﻣﺎ) ﺟﻤﻊ (إﻳﻤاء)ﻭ ﺑﻤﻌﻨی ﺰﻥ بی همسر ﻭﻣﺠﺮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ(إﻣاء)ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺍﻳﻤاء )ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﺒﺎﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻣﺎٴ ﻳﺎ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ(ﻋﺒﺎﺩ)ﮐﻪ ﻋﺎﺑﺪ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻓﻘﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻏﻨﻰ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ،ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻋﻴﺐ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺍﺯﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺮﺩﻩ ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺧﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻄﻠﻮﺑﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮐﺎﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ،ﺷﺒﻴﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺯﻧﺎﻥﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺴﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺯﻥ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺑﻀﺮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩﻭﻟﻰ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺯﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺤﻤﺎﻳﺖ ﻣﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻨﻮﺭ/ 33 - ﻭﻟﻴﺴﺘﻌﻔﻒ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺠﺪﻭﻥ ﻧﮑﺎﺣﺎ ، ﺣﺘﻰ ﻳُﻐﻨﻴﻬﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ، ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺒﺘﻐﻮﻥ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻣﻤّﺎ ﻣﻠﮑﺖ ﺃﻳﻤﺎﻧﮑﻢ ، ﻓﮑﺎﺗﺒﻮﻫﻢ ﺍﻥ ﻋﻠﻤﺘﻢ ﻓﻴﻬﻢ ﺧﻴﺮﺍ ، ﻭﺁﺗﻮﻫﻢ ﻣﻦ ﻣﺎﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺗﺎﮐﻢ ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﮑﺮﻫﻮﺍ ﻓﺘﻴﺎﺗﮑﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﻐاء ، ﺍﻥ ﺍﺭﺩﻥ ﺗﺤﺼّﻨﺎ ، ﻟﺘﺒﺘﻐﻮﺍ ﻋﺮﺽ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ،ﻭﻣﻦ ﻳﮑﺮﻫﻬﻦ ﻓﺎﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﮐﺮﺍﻫﻬﻦ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ

 ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺵ ﻋﻔّﺖ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﺷﻤﺎ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺍﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻴﺮ ﻭﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻫﺴﺖ ،ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻔﺤﺸﺎٴ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﮑﻨﻴﺪ ،ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺗﺤﺼّﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻴﺪ. ﻭ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻭ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺰﻭﺭ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻋﻔﺖ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻧﻔس ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮐﻮﺑﻰ ﻣﻴﻞ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ، ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﺩ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﺸﻬﻮﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﮑﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻔﺖ ﺭﺍﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺳﺎﻟﮑﻰ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺑﻴﺎﺑﺪ ،ﻭ ﺭﻭﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﻋﻔﺖ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻭﺧﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ، ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﮐﻨﻴﺰ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺣﻴﺸﻴﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﮐﺘﺎﺏ ، ﻳﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﻋﻠﻮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻔﺤﺸاء ﻧﻔﺮﺳﺘﻴﺪ ، ﻭﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﺷﻴﺮ ﺑﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﻨﻈﻮﺭﺍﻳﻦ ﻓﺤﺸاء ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﺍﺳﺖ ﻭﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﮐﺴﻰ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻔﺤﺸاء ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺰﻭﺭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﻔﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻮﻫﺮﻧﻤﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻳﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮ ﻳﺎﺑﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪﺍﻯ ﺩﻳﺮ ﻭﻗﺖ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻣﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ.(ﻳﺴﺘﻌﻔﻒ ) ﺳﻌﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻋﻔﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﺩ. (ﻧﮑﺎﺡ)ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺳﻤﻰ ﻭﺩﺍﺋﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺣﻔﻆ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻃﻔﺎﻝ ،ﻭﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻓﺮﻭﺷﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺯﻥ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻳﻐﻨﻴﻬﻢ ﺍﻟﻠﻪ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ،ﻭ ﻏﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.( ﻳﺒﺘﻐﻮﻥ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ) ﻃﺎﻟﺐ ثبت ﻫﻤﺴﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ سلوک ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺍﺯ(ﻣﺎ ﻣﻠﮑﺖ ﺍﻳﻤﺎﻧﮑﻢ ) ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﻰ ﺑﻨﺪ ﻭﺑﺎﺭ ،ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺳﻤﻰ ﺑﻨﻤﺎﭘﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺳﺖ ﺭﺳﻰ ﻭﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﺑﺎﺯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺯﻧﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻏﻠﺎﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭﺍﻳﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ، ﻭﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺮﺳﻤﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ.( ﺧﻴﺮ)ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻧﺮﻭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.(ﻓﺘﻴﺎﺕ ) ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﺎﮐﺮﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺰﻭﺭ ﺑﺸﻮﻫﺮ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻔﺮﻭﺵ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻔﺤﺸاء ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺰﻭﺭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ( ﺑَﻐاء) ﻭ ﻓﺤﺸاء ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺯﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻧﻴﺰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻟﺬﺕ ﺟﻨﺴﻰ ،ﻭ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﻭﻣﺸﮑﻞ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.(ﺗﺤﺼّﻦ) ﺩﺭ ﺣُﺼﻦ ﻭﻭﻗﻠﻌﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺯﻥ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺭ ﻣﺤﺼﻨﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺗﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﮐﺮﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ (ﻓﺘﻮّﺕ) ﻭﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻋﻔﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻠﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻮﻫﺮ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻃﺎﻟﺐ ﻋﻔّﺖ ﺟﻨﺴﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.( ﺍﺑﺘﻐﺎٴ ﻋﺮﺽ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ) ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺮﺿﻰ ﻭ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭﮐﻮﭼﻚ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻝ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺿﺮﺭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻯ ﺑﺪﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ. ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﻭﻳﺎ ﻣﺘﻘﺎﺑﻠﺎ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ، ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺩﻳﺮ ﮐﺮﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

ﻨﻮﺭ / 34 - ﻭﻟﻘﺪ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎ ﺍﻟﻴﮑﻢ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺒﻴّﻨﺎﺕ ،ﻭﻣثلا ﻣﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺧﻠﻮﺍ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﮑﻢ ، ﻭﻣﻮﻋظة ﻟﻠﻤﺘّﻘﻴﻦ

 ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﺍﺿﺤﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭﻣثاﻟﻬﺎﺋﻰ ﻭﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﮔﻔﺘﻴﻢ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ،ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﻋﻔﺖ ،ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺝ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻔﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺘﻘﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺑﺎ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ،ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻮﻗﺘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺘﺮﺳﺪ ،ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻳﺎﺕ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﺵ ﻧﺰﻭﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻭ ﻣﻠﻤﻮس ﻭﻣﺤﺴﻮس ﺑﺮﺍﻯﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﺑﮋﮐﺘﻴﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻨﻮﺭ / 35 - ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻣثل ﻧﻮﺭﻩ ﮐﻤﺸﮑﺎة ﻓﻴﻬﺎ ﻣﺼﺒﺎﺡ ، ﺍﻟﻤﺼﺒﺎﺡ ﻓﻰ ﺯﺟﺎجة ، ﺍﻟﺰﺟﺎجة ﮐﺄﻧّﻬﺎ ﮐﻮﮐﺐ ﺩﺭّﻯ ، ﻳﻮﻗﺪ ﻣﻦ ﺷﺠﺮة ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺯﻳﺘﻮنة ،ﻟﺎ ﺷﺮقیّة ﻭﻟﺎ ﻏﺮبیّة ، ﻳﮑﺎﺩ ﺯﻳﺘﻬﺎ ﻳﻀﻴئ ، ﻭﻟﻮ ﻟﻢ ﺗﻤﺴﺴﻪ ﻧﺎﺭ ،ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻧﻮﺭ ، ﻳﻬﺪﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻨﻮﺭﻩ ﻣﻦ ﻳﺸاء ، ﻭ ﻳﻀﺮﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺄﻣثاﻝ ﻟﻠﻨﺎس ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺑﮑﻞّ ﺷﻴئ ﻋﻠﻴﻢ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ (ﺍﻟﻠﻪ) ﻧﻮﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣثاﻝ ﻧﻮﺭﺍﻭ ،ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﺎﺗﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﺎﺕ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﭼﺮﺍﻍ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺷﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﺮﺍﻍ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺯﻳﺘﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻧﻪ ﺷﺮﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﻏﺮﺑﻰ.ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﻏﻨﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺗﺸﻰ ﻫﻢ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻮﺭﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺩﺭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣثاﻟﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﻣﻰ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻳﻚ ﺗﻤثیل ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻮﺍﻡ ،ﻭ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥﻴﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﺹ ،ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣثاﻟﻰ ﮔﺮﭼﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤثیل ﻧﻴﺴﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ، ﻫﺮ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ ﺑﺎﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﻘﻞ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻞ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ، ﻫﻤﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻄﻠﻖ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ. ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﻞ ﻭﺟﻮﺩ ، ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻮﺭﭼﻴﺰﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺗﺎﺭﻳکی ﺒﺎﺷﺪ ،ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﻟﻤس ﺣسّ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻟﻤس ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺭﻯﺎﺣﺴﺎﺳﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻧﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺷﻴاء ﻣﻨﻌﮑس ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﺍﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﻳﻚ ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪﺍﻯ ﺗﺠﻠﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻌﺒﻴﺮ(ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ)ﻭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ، ﺑﺎﺯ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ، ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﺠﻠّﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺠﻠّﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﭘس ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﻋﻘﻠﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺎﺯﻏﻴﺮﺍﺯ ﻋﻘل ﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮐﻨﺪ ﭘس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ(ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ) ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ(ﺧﺪﺍ ﺧﺎﺭﺝ)ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﻧﻮﺭﻯ ،ﺍﺷﻴاء ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ، ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻮﺭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ،ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ،ﻭ ﻳﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﺭﻗﻴﻘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺳﻄﺤﻰ ،ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺡ ﻣﻨﻌﮑس ﺷﺪﻩ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻣثاﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ،ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣُﺸﮑﺎﺕ ﻳﺎ ﻓﺎﻧﻮس ،ﻭ ﻇﺮﻑ ﺑﻴﺮﻭﻧﻰ ﭼﺮﺍﻍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻍ ﻭﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﻧﻮﺵ ﻭ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﭼﺮﺍﻍ ،ﺧﻮﺩ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺧﻮﻳﺶﺩﺍﺭﺩ.ﻭﭼﺮﺍﻍ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﻧﻮﺭ ،ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﻧﻮﺭ ،ﻭ ﻇﺮﻑ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﻌﻠﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻮﭼﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﻰ ﺩﺭﺧﺸﺪ.ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﻳﺴﺖ.ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ، ﻟﺬﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭘس ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺎﺩﻯﺘﺮ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ،ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ، ﺩﺭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺏّ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺭﻗﻴﻘﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ(ﺍﻟﻠﻪ)ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﺎﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ،ﻭ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻋﻘﻞ ﻭﺩﻳﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺫﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻟﺬﺍ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎ ،ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﺩﺭ ﻭﻟﺘﺎﮊ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﺎﻗﺖ ﻟﻤس ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧس ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ،ﺩﺭ ﻃﺎﻗﺖ ﭼﺸﻢ ﻭﻋﻘﻞ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺑﺸﺮ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺑﺖ ،ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ، ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺒﺮﺩ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ،ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎل ﺨﻮﺩ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺪّ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻫﻨﻮﺯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺮﺏّ ﺍﻟﺎﺭﺑﺎﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻳﮋﻩ ، ﺑﺸﮑﻞ ﺷﻤﺎﻯ ﮐﻠﻰ ،ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺗﻤثیلی ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺸﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺷﻰ ﺩﺭ ﺳﻘﻒ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺯ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺵ ﻋﺮﺵ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ.ﻭ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﺠﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻓﺮﺿﺎ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺭﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ، ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ. ﻭ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭﺿﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺸﻮﺩ.ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﺎﻳﺸﻬﺎﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻬﺎ ﺋﻴﺎﺯﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﺷﺎﻫﺪ ﻋﺮﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﻭ ﺑﺮﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ،ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﻳﺪ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﻭﺭﻯ ﻭ ﺿﻌﻒ ﭼﺸﻢ ، ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﮐﻬﮑﺸﺎنی ﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﮐﺮﻩ ﻣﺎﻩ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺗﺎﺑﻌﻰ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﻭﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻓﻘﻂ ،ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﺎﺯ ﻧﻮﺭ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻴﺘﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻮﻥ ﻋﻘﻞ ﺑﺸﺮ ، ﻭﺑﺎﻗﺪﺭﺗﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﺸﻪ ﭼﺮﺍﻍ ،ﻭ ﮐﻞّ ﭼﺮﺍﻍ ﻭﺣﺘﻰ ﻓﺎﻧﻮس ﺍﻥ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻠﻰّ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﺣﺘﻤﺎ ﺩﺭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻇﺮﻓﻴﺘﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﺯ ﺣﺪﻯ ﮐﻪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﮐﻨﺪ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻮﺩ ،ﮐﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺷﺪﺕ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ، ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻓﺮﻕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﮑﻨﺪ.ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻧﻮﺍﺭﻯﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺪﺍﻧﻴﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ، ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻣﻨﻈﻮﺭ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ،ﭼﻮﻥ عقل ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻦ ﺑﻮﺩﻩﺑﺎﺷﺪ.ﺗﻮﺍﻧﺎﭘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﻌﻞ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.پس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻓﻌﺎﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﻳﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻣﻮﺭ ،ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺪﺍ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ.ﺩﺭﻭﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﮐﻞ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭﺩﺭ ﮐﻞّ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺟﺰٴ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﮐﻞ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﺰﺋﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ.ﺗﺎ ﺟﺰٴ ﮐﻮﭼﻚ ،ﻭﻳﺎ ﺟﺰٴ ﺑﺰﺭﮒ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﮐﻞّ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﮐﻞّ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﮐﻞّ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﻞّ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺧﺮﻭﺝ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻞ ،ﺑﻔﺮﺽ ﺗﺼﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ،ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﭘس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻮﺭ ﺗﺠﻠﻴﻠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭﺧﺎﺹﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﻭ ﺭﻗﻴﻖ ﺗﺮ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻪﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭﻣﺤﺴﻮﺵ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﺎ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺣﺘﻰ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺯﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ،ﺩﺭ ﻭﺯﻥ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﻥ ،ﮐﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺮﻭﺝ ﻧﻮﺭﺵﮐم ﻨﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻧﻮﺭﺵ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻗﺴﻤﺖ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﺮﺍﻍ(ﻭﻗﻮﺩ)ﻳﺎ ﺳﻮﺧﺖ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﻥ ،ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﭘس ﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ. ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻣﻨﻄﻘﺎ ﻭﺑﺎ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، اﻳﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.(ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ)ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻪ ﻧﻮﺭ ﻧﻴﺰ ، ﭼﻴﺰﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ، ﭼﻴﺰﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ،ﺳﻮﺧﺖ ﻭﻣﻨﺸأ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ به (ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ) ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺷﺠﺮﻩ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﺻﻠﻰ ،ﻭ ثباﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﻭ ﺗﻨﻪ ﺍﻯ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺑﺪﻯ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﺋﻰ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ،ﻭ ﺑﺮﮔﻬﺎﻯ ﺩﺭﺧﺖﺁﻥ ، ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﮔﻞ ﻭﻣﻴﻮﻩ ﺩﺭﺧﺖ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺬﺭ ﻳﻚ ﺩﺭﺧﺖ ،ﻭﻳﻚ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﻪ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ،ﻭ ﺣﺮﻑ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ، ﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ. ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎﻣﻘﺮﺭﺍﺕﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﻴﺮﺍﺵ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻭﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ، ﻳﻌﻨﻰ(ﺑﺮﮐﺖ) ﺩﻫﻨﺪﻩ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﺑﺒﺮﺗﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﭘﺎﻙ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺎ ﻫﺮ ﺷﺠﺮﻩ ﻓﺎﺳﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺷﺠﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻬﺎﻥ ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮐﺎﺫﺏ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺩﻡ ﻓﺮﺿﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩ ،ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻓﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺑﻪﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺸﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭﺍﺯﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺴﺐ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻭﻝ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﻭ ﺳﭙﺶ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ.ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﻮﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ.ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺭؤﻴﺖ ﮐﺮﺩ . پس ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﭼﻪ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺧﺪﺍﺋﻰ ﺷﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻭﺳﻴﻠﻪﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯﺮﺳﻴﺪﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﺧﺪﺍ ،ﺩﺭﻫﺮ ﺗﺠﻠی ﺴﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ.ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ،ﻧﻪ ﺷﺮﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﻏﺮﺑﻰ.ﻭﻧﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﺧﻴﺎﻟﺎﺕ ،ﻭ ﻧﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﺮﺍﻍ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﻧﻪ ﺑﻴﻚ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﻧﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﭼﭗ.ﻳﻌﻨﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻋﻴﺴﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﺍﻧﻴﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺠﺮﻩ ، ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ،ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ﺳﻤﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺎﺫﺏ ، ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺸﺮﻯ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﮐﺎﺫﺏ ، ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ،ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ ،ﻳﺎﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺷﺮﻗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻧﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮﺍﺕ ﻓﻠﺴﻔﻰ ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺘﻔﺴﻴﺮﺍﺕ ﻓﻘﻬﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﮐﺸﻴﺶ ﻫﺎ ،ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺑﺎﺯﻯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ،ﻭ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻏﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﺮﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻣﻮﺭﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺷﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺧﺮﺍﻓﺎتی ﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ، ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ، ﭼﻮﻥ ﺍﺭﺳﻄﻮﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ،ﭼﻮﻥ ﺍﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﺋﻰ ،ﭼﻮﻥ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ﻣﻠﺎ ﺻﺪﺭﺍ ،ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ،ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺫﻫﻨﻰ ،ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺗﻔﮑﺮ ﻭﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﺎفی ﻮﻳﺎ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﺫﺍﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ، ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍ ، ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ، ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﮑﺘﺐ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭ ﻫﺮﻣﮑﺘﺐ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺫﻫﻦ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ، ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ، ﺫﻫﻦ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﻓﻠﺴﻔﻰ ،ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﺫﻫﻨﻰ ،ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺫﻫﻨﻰ ﺑﺨﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﻔﺎﺕ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ،ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ، ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﺘﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻳﺎﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﻭﺣﺎﻝ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ.ﺳﭙس ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﭘس ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺯﻳﺖ ﺯﻳﺘﻮﻥ ،ﮐﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﭼﺮﺍﻍ ، ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻮﺧﺖ ،ﻭ ﮔﺮﺍﻥ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﻏﻦ ﻧﺴﻮﺧﺘﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺭﻭﻏﻦ ﺯﻳﺘﻮﻥ ﻧﻴﺰ (ﺑﺮﺍﻕ) ﺍﺳﺖ. ﺳﻮﺧﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﺮﺍﻍ (ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ) اﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺑﻬﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺨﺼﻮﺹ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﮐﺶ ﻭ ﻗﺮﺑﺎنی ﻨﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺧﺎﻟﻰ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ. ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ،ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺎﻟﺐ ﻭ ﻇﺮﻓﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﻇﺮﻑ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ(ﺭﻭﺡ) ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭﻳﺎ ﻧﻔس ﻣﻄﻤﺄﻧﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﭘس ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ، ﺩﺭ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ، ﻭﻧﻔس ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ. ﻭﻧﻪ ﺍﺯ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻌﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﻭﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ.ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺗﺸﻰ ﻫﻢ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺧﺖ ﭼﺮﺍﻍ ﺑﺸﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻏﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ، ﮐﻪ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻮﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﺋﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻧﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﻣﺴﺘﺘﺮ ،ﺩﺭ ﻭﺭﺍﻯ اﻧﻮﺍﺭﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﺑﻬﻔﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺗﺠﻠﻰ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﻢ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﺠﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺗﺠﻠﻰ ﻋﺮﺵ ،ﭘﺮﺩﻩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺧﺘﺘﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﺘﺎﺭ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻭ(ﺳﺘﺮة ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ) ﻭﻳﺎ(ﺳﺪﺭة ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ)ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﺮﻯ ،ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺧﺮ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺍﺯ ﺁﻥ ﭙس ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ، ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ ،ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻧﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺑﺨﺼﻮﺹﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ،ﻳﺎ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﻳﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮﻩ ﻫﻔﺘﻢ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺘﺠﻠﻰ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺗﺠﻠﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ، ﮐﺎﺷﻔﺎﻥ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺗﺠﻠﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.پس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﭘس ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺠﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ (ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎ ﻫﺪﺍﻯ) ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻤﺮ ،ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ. ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣثل ﻭ ﺗﻤثیل ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺣﺘﻰ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﺎﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺫﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺶﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﻨﻴﺴﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻋﺸﻖ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ، ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ،ﻓﻘﻂ (ﻋﺸﻖ)ﺍﻭ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ(ﺍﻋﻤﺎﻝ)ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺩﺭ(ﺻﻠﺎﺕ ﻭﺻﻠﻪ)ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯﺎﺳﺖ ،ﻭﺑﺎﻃل ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﺮﻙ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺻﻠﺎﺕ ،ﺑﮕﻔﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﻠﺎﺕ ،ﻓﻘﻂ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﮑﺮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻠﺎﺕ ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻴﺘﻌﻴﻴﻦ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺻﻠﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﻨﻮﺭ /36 - ﻓﻰ ﺑﻴﻮﺕ ، ﺃﺫﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻥ ﺗُﺮﻓﻊ ، ﻭ ﻳُﺬﮐﺮ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺳﻤﻪ ، ﻳُﺴﺒّﺢ ﻟﻪ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﺎﻟﻐﺪﻭّ ﻭ ﺍﻟﺂﺻﺎﻝ

 ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ،ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺮﺩﺩ ، ﻭﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺎﺟﺪﻯ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺮﺍﮐﺰﻯ ﭽﻮﻥ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻭﻣﺤﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ اﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺫﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺎ(ﺍﺟﺎﺯﻩ) ﻭ ﺍﺫﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻓﻌﺖ ﻭ ﺗﻘﺪس ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭﺁﻥ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺍﺫﻥ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺃﺫﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ،ﻭ(ﺗﺴﺒﻴﺢ )ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺷﻨﺎﮔﺮﺍﻥ ﺩﺭ (ﺳﺒﺎﺣﻪ)ﻭ ﮐﻨُﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻏﺪﻭّ ﻭﺍﻟﺂﺻﺎﻝ ) ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻏﺪﻭّ)ﻧﻴﺰ ﺧﺮﻭﺝ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ، ﻭ ﻋﺪﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻭﻳﺎ ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ (ﺁﺻﺎﻝ ) ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ به (ﺍﺻﻞ)ﻭﺧﺎﻧﻪ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺪﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﻨﻮﺭ / 37 - ﺭﺟﺎﻝ ﻟﺎ ﺗﻠﻬﻴﻬﻢ ﺗﺠﺎﺭة ﻭ ﻟﺎ ﺑﻴﻊ ،ﻋ ﻦ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﺍﻗﺎﻡ ﺍﻟﺼﻠﻮة ﻭ ﺍﻳﺘاء ﺍﻟﺰﮐﺎة ، ﻳﺨﺎﻓﻮﻥ ﻳﻮﻣﺎ ، ﺗﻨﻘﻠﺐ ﻓﻴﻪ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻟﺄﺑﺼﺎﺭ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﺠﺎﺭﺗﻰ ﻭﻳﺎ ﻣﻌﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ،ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺯﮐﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﭘﻴﺶ ﺍﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺩﻟﻬﺎ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﮕﻴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺳﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺨﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ ﺍﻥ ، ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻮﺳﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ(ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺻﻠﺎﺕﻭ ﺻﻠﻪ)ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺯﮐﺎﺕﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻴﮑﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﺼﻮﻟﺎﺕ ﺯﺭﺍﻋﺘﻰ.ﻭﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺳﺪ ،ﮐﻪ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻠﺐ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺫﺍﺕ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺑﺤﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﻔﻌﻞ ،ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮس ﺩﺭ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺍﺩﻣﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﻥ ،ﺑﭽﺸﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺒﺪّﻝ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺑﻬﺮﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺗﺎﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺒﺸﺮﻳﺖ ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ .

ﻨﻮﺭ / 38 - ﻟﻴﺠﺰﻳﻬﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﻭ ﻳﺰﻳﺪﻫﻢ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﺯﻕ ﻣﻦ ﻳﺸاء ، ﺑﻐﻴﺮ ﺣﺴﺎﺏ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺑﺎﺯ ﻓﻀﻞ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺴﺎﺏ.ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﺑﮑﻨﺪ ، ﻭﺭﺯﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﻮﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﺟﺪّﻯ ،ﭘﺎﺩﺍﺵ (ﺃﺣﺴﻦ) ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ، ﺑﺼﻮﺭﺕ (ﺗﺤﺴﻴﻦ) ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﮐﻠﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋی ﻔﻮق ﺒﺸﺮﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻨّﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ، ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ، ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﻋﺸﻖ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺯﻕ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺭﺯﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻏﺬﺍﺋﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭﭼﻪ ﺭﺯﻕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ.ﻭﭼﻪ ﺭﺯﻗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻘﺎﻣﻴﮑﻪ ﺩﺭﺫﺍﺕ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺯﻕ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺖ ﻭﮐﻴﻔﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﺭﺳﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺗﺎ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﻣﻨﻔﻰ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﻨﻮﺭ / 39 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ، ﺍﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ﮐﺴﺮﺍﺏ ﺑﻘیعة ،ﻳﺤﺴﺒﻪ ﺍﻟﻈﻤﺌآﻥ ﻣاءا ﺣﺘﻰ ﺍﺫﺍ ﺟاءه ، ﻟﻢ ﻳﺠﺪ ﺷﻴﺌﺎ ،ﻭﻭﺟﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﺪﻩ ،ﻓﻮﻓّﺎﻩ ﺣﺴﺎﺑﻪ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ، ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺑﻰ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺳﺮﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﺸﻚ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺭﺳﻴﺪﻩ.ﻭﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﻮﺩ ،ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎ ، ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻮٴﻤﻦ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺳﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻧﺠﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ که ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺒﻴﻨﺪ. ﺟﺰ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺧﺸﻚ ﻭبی آﺏ ،ﻭﺑﻴﻌﻘل ﻮﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻤﻴﻴﺎﺑﻨﺪ ، ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ،ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﻁ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻋﻤﺎﻝ)ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ .(ﺳﺮﺍﺏ ) ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ ،ﻭﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﻘﻌﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﺭﺳﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﻳﻌﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮐس ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻭ ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺮﻣﻮﻣﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻭ ﻫﺴﺖ.ﻭﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﺩﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻟﺎﻳﻦ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﻳﻌﺎ ﻭﻓﻮﺭﺍ ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺟﺎﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﻭﭼﺎﻧﻪ ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ . ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻳﺎﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻮﺭ /40 - ﺃﻭ ﮐﻈﻠﻤﺎﺕ ﻓﻰ ﺑﺤﺮ ﻟﺠّﻰ ، ﻳﻐﺸﺎﻩ ﻣﻮﺝ ﻣﻦ ﻓﻮﻗﻪ ، ﻣﻮﺝ ﻣﻦ ﻓﻮﻗﻪ ﺳﺤﺎﺏ ، ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻌﻀﻬﺎ ﻓﻮﻕ ﺑﻌﺾ ،ﺍﺫﺍ ﺃﺧﺮﺝ ﻳﺪﻩ ، ﻟﻢ ﻳﮑﺪ ﻳﺮﺍﻩ ، ﻭﻣﻦ ﻟﻢ ﻳﺠﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻪ ﻧﻮﺭﺍ ، ﻓﻤﺎ ﻟﻪ ﻣﻦ ﻧﻮﺭ

 ﻳﺎ ﺑﺠﺎﻯ ﺳﺮﺍﺏ ،ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻰ ﺩﻳﮕﺮ. ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﭘﺮﭘﺸﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻯ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻟﻤس ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺑﺒﻴﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻧﻮﺭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻫﻴﭻ ﻧﻮﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻗﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻏﻴﺮﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺑﻬﺮﻩ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣثاﻝ ﻗﺒﻠﻰ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ، ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣثاﻝ ﺩﻭﻡ ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻭ ﭘُﺮ ﺯﺣﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺮﻭﻯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ،ﻭ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﭘﺸﺖ ﺍﺑﺮﻫﺎ ، ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﺭﻣﺎﻟﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺣتی ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﻭﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﮑﺴﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺩ.ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻤﻴﻤﺎﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﺟﺒﺮﻭﺕ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ، ﺑﺮﺍﻯﺸﺎﻫﺪﺍﻥﻘﺎﺋﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺏ ﻭﻣﻮﺝ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﺪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺣﺮﮐﺘﻰ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﻭ ﺍﺳﺮاء ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺩﺭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻴﻚ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﺗﺎ صدها ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺑﺎ ﻣﺮﮔﻬﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺦ ﻫﺎ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ،ﻭ ﺗﺄﺧﻴﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ،ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.(ﺟﻌﻞ ﻧﻮﺭ)ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻰ ﻭﮐﺸﺸﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ایدآل و ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﭘﻮﻝ ﻭﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻌﻘﻞ ﮐﻠّﻰ ﺑﺮﺳﺪ ،ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺒﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺍﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻨﻮﺭ / 41 - ﺃﻟﻢ ﺗﺮ ، ﺃﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺴﺒّﺢ ﻟﻪ ﻣَﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭ ﺍﻟﻄﻴﺮ ﺻﺎﻓّﺎﺕ ، ﮐﻞّ ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﺻﻠﺎﺗﻪ ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺤﻪ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﻤﺎ ﻳﻔﻌﻠﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻰ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﻔﻮﻓﻰ ﺩﺭﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺻﻠﺎﺕ ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺳﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺻﻔﻮﻓﻰ ﻣﻨﻈﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺻﻠﺎﺕ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺩﺍﺭﺗﺮ ﺁﻧﻬﺎ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ، ﻭﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺑﺮ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺻﺎﻓّﺎﺕ ) ﺩﺭ ﺻﻔﻮﻑ ﻣﻨﻈّﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺣﻔﻆ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺎﻭﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻭﮔﻔﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ. ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺘﺼﻔﻴﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭﻣﻨﻈﻢ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﺵ ﭘﺮﺳﺘﻰ ،ﻳﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻨﻮﺭ / 42 - ﻭ ﻟﻠﻪ ﻣُﻠﻚ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻤﺼﻴﺮ

 ﻭﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺼﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ،ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﺑﺪﻯ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻉ ﻭﻭﺿﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﻣﺼﻴﺮ)ﻳﺎ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ(ﺻﻴﺮﻭﺕ)ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻠﻚ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ،ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ، ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﻨﻮﺭ / 43 - ﺃﻟﻢ ﺗﺮ ﺃﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻳُﺰﺟﻰ ﺳﺤﺎﺑﺎ ، ثُمّ ﻳﻮٴﻠّﻒ ﺑﻴﻨﻪ ،ثُمّ ﻳﺠﻌﻠﻪ ﺭﮐﺎﻣﺎ ، ﻓﺘﺮﻯ ﺍﻟﻮَﺩَﻕ ﻳﺨﺮﺝ ﻣﻦ ﺧﻠﺎﻟﻪ ، ﻭﻳﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣﻦ ﺟﺒﺎﻝ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﺮﺩ ﻓﻴﺼﻴﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺸاء ،ﻭ ﻳﺼﺮﻓﻪ ﻋﻦ ﻣﻦ ﻳﺸاء ،ﻳﮑﺎﺩ ﺳَﻨﺎ ﺑﺮﻗﻪ ، ﻳﺬﻫﺐ ﺑﺎﻟﺄﺑﺼﺎﺭ

 ﺁﻳﺎ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻯ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﻠﻮ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺮﮐﻴﺒﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﺑﺮﻭﻯ ﻫﻢ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﮐﻮﻩﻫﺎ ﻳﺦ ﻭ ﺑﺮﻑ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻓﻬﺎ ﺑﺮ ﮐﻮﻩﻫﺎ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭﻳﺎﻫﺮﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩ ، ﺑﻨﻘﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﻧﻮﺭ ﺑﺮﻕ ﺍﺑﺮﻫﺎ ،ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.(ﻳﺰﺟﻰ) ﺍﻫﺴﺘﻪ ﺑﺠﻠﻮ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺪ.(ﺳﺤﺎﺏ) ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺭُﮐﺎﻡ ) ﺗﺮﺍﮐﻢ ﻭ ﺍﻧﺒﻮﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ. (ﻭَﺩَﻕ) ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻝ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﺩ.(ﺑﺮﺩ) ﻳﺦ ﻭ ﺗﮕﺮﮒ ﻭ ﺑﺮﻑ ﺍﺳﺖ .(ﻳﺼﻴﺐ) ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﺑﻬﺪﻑ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﻳﺰﺩ.(ﺳُﻨﺎ) ﺷﺪﺕ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺑﺮﻕ) ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﻋﺪ ﻭﺑﺮﻕ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﻣﻰ ﺩﺭﺧﺸﺪ.(ﻳﺬﻫﺐ ﺑﺎﻟﺄﺑﺼﺎﺭ) ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ،ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺧﻴﺮﻩ ﻭﮐﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﻨﻮﺭ / 44 - ﻳﻘﻠّﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ،ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﻌﺒﺮﻩ ﻟﺄﻭلی اﻟﺄﺑﺼﺎﺭ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﻣﻨﻘﻠﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺼﺮ ﻭﺑﺼﻴﺮﺕ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻋِﺒﺮﻩ) ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ،ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﺑﻔﮑﺮ ﺩﻳﮕﺮﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﺩﻳﺪﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﺍﺣﺴﺎس ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ، ﺑﺤﻘﺎﻳﻖ ﻧﺎﻣﺮﺋﻰ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺳﺪ .

ﻨﻮﺭ / 45 - ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﻖ ﮐﻞّ ﺩﺍﺑّﻪ ﻣﻦ ﻣاء ، ﻓﻤﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﻳﻤﺸﻰ ﻋﻠﻰ ﺑﻄﻨﻪ ،ﻭﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﻳﻤﺸﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﺟﻠﻴﻦ ، ﻭﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﻳﻤﺸﻰ ﻋﻠﻰ ﺃﺭﺑﻊ ، ﻳﺨﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻳﺸاء ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ﻗﺪﻳﺮ

 ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﺍﺏ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ،ﮐﻪﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﻯ ﺷﮑﻢ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻴﺰ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺎ ﺩﻭﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﭘﺎ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺮﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.(ﺩﺍﺑّﻪ ) ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺟﻨﺒﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻮﺑﻨﺪ ،ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﺏ ﺟﻨس ﻧﺮ ،ﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻋث ﺳﺒﺰﻩ ﻭ ﻏﺬﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺏ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﻭﺣﺘی دﺭﺍﻧﻮﺍﻉ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.

ﻨﻮﺭ / 46 - ﻟﻘﺪ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﻴّﻨﺎﺕ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﻳﺸا ء ، ﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ

 ﻣﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻴّﻨﺎﺗﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺑﺼﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺁﻳﺎﺕ ( ﺑﻴّﻦ) ﻭﻣﺸﺨﺺ ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪﺁﻧﺎﻥﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ.ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻋﺒﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ،ﺧﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺪﻡ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺒﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﮐﺸﺶ ﻭ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺒﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ .( ﻣﺒﻴّﻨﺎﺕ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻭﻋﻘﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻳﻬﺪﻯ) ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻫﺪﺍ ،ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﭙس ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻪ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ) ﺭﺍﻫﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮ ﻭ ﻳﮑﺴﺮﻩ ،ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﺎﺯ ﻭ ﻗﻴﻤﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ می ﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ، ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺑﮑﻤﺎﻝ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ(ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ) ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘس ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻧﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻭﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.(ﺻﺮﺍﻁ) ﺑﻴﻮﻧﺎﻧﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ راه ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﻳﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻭﺭﺍﻩ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺮﻳﺖ ﻭﺍﺳﺘﺮﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﺳﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

ﻨﻮﺭ/ 47 - ﻭﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﺁﻣﻨّﺎ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺎﻟﺮﺳﻮﻝ ،ﻭ ﺃﻃﻌﻨﺎ ، ثُمّ ﻳﺘﻮﻟّﻰ ﻓﺮﻳﻖ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ، ﻭﻣﺎ ﺍﻭﻟﺌﻚ ﺑﺎﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻥ هدﺍﻳﺖﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ، ﻳﺎ (ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ) ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﮐس ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺭﺳﻮﻝ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺯﻣﺎﻥﺮﺳﻮل هستند.ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻫﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ،ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﺎﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ ،ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﻭﻫﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻫﺪﻯ ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ، ﺑﺎﺯ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﮐﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.(ﻓﺮﻳﻖ ) ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺻﻔﺖ(ﺗﻔﺮﻗﻪ)ﻭﺟﺪﺍ ﺷﺪﻥ ،ﻭ(ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ)ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ(ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ)ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭﻓﮑﺮ ﻭﺗﺼﻮﺭ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻋﮑس ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﺣﻮﺍس ،ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ، ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﺳﺖ.(ﻳﺘﻮﻟّﻰ) ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﺎ ﺣﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻪ ،ﻭ ﻫﺮ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭ ﻣﻔﺘﻰ ﻭ ﮐﺸﻴﺸﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ، ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺮﺍﺏﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﮔﻮﺩﺍﻟﻬﺎﻯ ﺭﺣﻢ ﺣﻴﻮﺍﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ .(ﻣؤﻤﻨﻴﻦ) ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﻣؤﻤﻦ ﺍﺳﺖ.ﺷﺮﻁ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭﺳﭙس ﻋﻤﻞ ﺍﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ / 48 - ﻭﺍﺫﺍ ﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ ، ﻟﻴﺤﮑﻢ ﺑﻴﻨﻬﻢ ،ﺍﺫﺍ ﻓﺮﻳﻖ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻌﺮﺿﻮﻥ

 ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﻮﻧﺪﮔﺎﻥﮑﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﺭﻭﻯ ﺍﻭﺭﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ (ﻣﻌﺮﺽ) ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺭﺳﻮل ﺣﮑﻢ ﻭﻧﻈﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥﺎﺳﺖ ،ﮐﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ، ﻭﺣﮑﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ،ﻳﺎ ﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺗﺎ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﻥ ، ﻭ ﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭٴﻴﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ، ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺣﮑﻢ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ( ﻣﻌﺮﺿﻮﻥ ) ﻣﻌﺎﺭﺽ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪﻭ ﺑﮑﻨﺎﺭﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.

ﻨﻮﺭ / 49 - ﻭ ﺍﻥ ﻳﮑﻦ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺤﻖّ ، ﻳﺄﺗﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ ﻣُﺬﻋَﻨﻴﻦ

 ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺣﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻣﺬﻋﻨﻴﻦ) ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ،ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺣﻖ) ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺣﻖ ،ﻭ ﻃﻠﺒﮑﺎﺭﻯ ﻭﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻮﺭ / 5 0 - ﺃﻓﻰ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ﻣﺮﺽ ، ﺃﻡ ﺃﺭﺗﺎﺑﻮﺍ ، ﺃﻡ ﻳﺨﺎﻓﻮﻥ ، ﺃﻥ ﻳﺤﻴﻒ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ ، ﺑﻞ ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺴﺖ ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺸﮑﻮﻙ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ( ﺣﻴﻒ)ﮐﺮﺩﻩ ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻠﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻇﺎﻟﻤﺎنی ﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎ ،ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭﺟﻨﻮﻥ ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺷﻚ ﻭ ﺭﻳﺐ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺣﻖ ﻭﺣﻘﻮﻕ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ ،ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺤﻘﻮﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺒﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺟﻬﻞ ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺖ ،ﻭ ﻣﺴﺦ ﺧﻮﺩ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﻨﻮﺭ / 51 - ﺍﻧّﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﻗﻮﻝ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ ، ﺍﺫﺍ ﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ ، ﻟﻴﺤﮑﻢ ﺑﻴﻨﻬﻢ ،ﺃﻥ ﻳﻘﻮﻟﻮﺍ ﺳﻤﻌﻨﺎ ﻭ ﺃﻃﻌﻨﺎ ، ﻭﺍﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﻤﻔﻠﺤﻮﻥ

 ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﻭﺵ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ، ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻟﺶ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ .ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻔﻠﺤﺎﻥ ﻭﻣﻮﻓﻘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﻭﺳﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻠﺪﺭﺳﺘﻴﻴﻚ ﺭﺍﻩ ﻭﺭﻭﺵﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪﻗﺒﻮﻟﻨﻈﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻭﻣﻮﻓﻖ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.(ﻓﻠﺎﺡ ) ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ / 52 - ﻭﻣﻦ ﻳﻄﻊ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ ،ﻭ ﻳﺨﺶ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻳﺘّﻘﻪ ،ﻓﺄﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻭﻥ

 ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﺪ ، ﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﺪ ، ﻭﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮﻭﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺼﺮﻑ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﺎﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ. ﻭ(ﻓﻮﺯ)ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﻓﺮ ﻭﺷﻬﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻳﻮﻡ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ / 53- ﻭ ﺃﻗﺴﻤﻮﺍ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﺟﻬﺪ ﺃﻳﻤﺎﻧﻬﻢ ، ﻟﺌﻦ ﺃﻣﺮﺗﻬﻢ ﻟﻴﺨﺮﺟﻦ ، ﻗﻞ ﻟﺎ ﺗﻘﺴﻤﻮﺍ ،ﻃﺎعة ﻣﻌﺮﻭفة ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺒﻴﺮ ﺑﻤﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﻭ ﺳﺨﺖ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺪﻫﻰ ، ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻘﺴﻢ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺯ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﮓ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﻗﺒﻠﺎ ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻗﺴﻤﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ،ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ،ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺠﻨﮓ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﺸﺪ ،ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺗﺮﺍﺷﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺑﺎﺯ(ﺧﺮﻭﺝ)ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺗﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ،ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﮐﻠﻤﻪ ﻭﺗﻌﻬﺪ ،ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰﺑﺎﺗﺨﻴﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺧﺮﻭﺝ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﻭ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ(ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ) ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ، ﻭﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ، ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻭﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻨﮓ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﻭﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ، ﺑﻘﺼﺪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻥ ،ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺩﺭﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﻭﺧﺪﺍ ثاﺑﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﺮﮒ ﻭﺧﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﺯ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺘﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﺗﺎ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ، ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻳﻚ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ ، ﮐﻪ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﮒ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺳﺘﻘﺒﻠﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ.(ﻃﺎﻋﻪ ﻣﻌﺮﻭﻓﻪ ) ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻋﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ و مفروض واجب ﺍﺯ ﺳﺎﺑﻖ ،ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺳﺎﺯ ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻭ ﺍثباﺕ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ،ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﮐﺴﺐ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭﺷﻨﺎﺧﺖ ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﭙس ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻋﻤﻠﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺍثباﺕ ﺍﺳﺖ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺑﻘﺴﻢ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

ﻨﻮﺭ / 54 - ﻗﻞ ﺃﻃﻴﻌﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺃﻃﻴﻌﻮﺍ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ، ﻓﺄﻥ ﺗﻮﻟّﻮﺍ ، ﻓﺎﻧّﻤﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻞ ،ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﺘﻢ ، ﻭﺍﻥ ﺗﻄﻴﻌﻮﻩ ﺗﻬﺘﺪﻭﺍ ﻭﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ،ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺒﻠﺎﻍ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ

 ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ،ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻧﺪ ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﭼﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ ،ﺑﺮ ﺍﻭ ﺟﺰ ﺑﻠﺎﻍ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﮔﻔﺘﻦ ﻭﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﻃﺎﻋﺖﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺎﺣﮑﺎﻣﻌﻤﻠﻴﺎﻥ ،ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ،ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭٴﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ، ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺸﺨﺺ ،ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺷﻤﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻴﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘسﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬی ﻮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﻃﺎﻋﺖ)ﺩﺍﺷﺘﻦ(ﻃﻮﻉ ﻭ ﻳﻮﻍ)ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭﺗﺎ ﮐﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﮑﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.(ﺣﻤّﻞ) ﺑﺎﺭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﮐﺴﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ، ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻭ ﺍثاﺭ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻥ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻫﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،(ﺍﻫﺘﺪﺍ ﻭ ﻫﺪﺍ) ﺟﺴﺘﻦ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻳﺎﻓﺘﻦ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻓﻘﻂ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ،ﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.(ﺑﻠﺎﻍ)ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺷﺪﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺒﻬﻢ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﻥ (ﺑﻠﻮﻍ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ)ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻮﺭ / 55 - ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻣﻨﮑﻢ ،ﻭﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ،ﻟﻴﺴﺘﺨﻠﻔﻨّﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﮐﻤﺎ ﺍﺳﺘﺨﻠﻒ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ ، ﻭﻟﻴﻤﮑّﻨﻦ ﻟﻬﻢ ﺩﻳﻨﻬﻢ ،ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺭﺗﻀﻰ ﻟﻬﻢ ،ﻭ ﻟﻴﺒﺪﻟﻨّﻬﻢ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﻓﻬﻢ ﺃﻣﻨﺎ ، ﻳﻌﺒﺪﻭﻧﻨﻰ ﻟﺎ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ ﺑﻰ ﺷﻴﺌﺎ ، ﻭﻣَﻦ ﮐﻔﺮ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ،ﻓﺄﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﻔﺎﺳﻘﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺑﮑﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻳﻦ ﻭﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭘس ﺍﺯ ﺗﺮس ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻴﻚ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ،ﻭ(ﺍﻭم گرﺩﻳﺪﻥ)ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﻧﺪ ، ﻭﻣﺮﺍ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﺷﺮﻙ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻓﺎﺳﻖ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺮﻙ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﺴﺮﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ. ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭﻭﻋﺪﻩ ﺑﺪﻫﻨﺪ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ پس ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺻﻠﺎﺡ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ،ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﻭﻧﺒﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻗﺒﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺳﻞ ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺑﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ،ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ،ﻭﻣﺪﺍﻭﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰّ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻴﺰ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﮐﻠﻰ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﻫﺮﻳﻚ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻭﺗﺠﺎﺭﺏ ﺟﺰﺋﻰ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺒﻬﺘﺮﻳﻥ ﺘﺠﺮﺑﻪ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻣﻮﺯﻧﺪ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺷﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ،ﻭﺑﻌﺪﺍﻣﻮٴﻤﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﺯﺍﻳﻦ ﭘس ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺻﺎﺩﻕ ،ﺳﺨﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻏﻤﻨﺎﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻮﻟﺎﺗﻰ ،ﻭﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ، ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﺍﺳﻮﺩﻩ ﻭﻣﻄﻤﺄﻥ ، ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ، ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺮﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭﺣﻔﻆ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ (ﺍﻭﻡ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ) ﻭ ﺍﺩﺍﻯ(ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ)ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺘﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻃﺒﻌﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﺮﻙ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺗﺮﺍﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﺟﺰ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺑﻬﻴﭻ ﮐس ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭﻣﮑﺮﺭ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ (ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ) ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ،ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺫﮐﺎﺭ ،ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ،ﺍﻟﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﮔﻔﺘﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎ ،ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﻨﺎﺳﻚ ﺩﻳﮕﺮ ، ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺳﭙس ﺑﺎ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﻋﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺸﺒﻪ ﺑﺎﺧﻠﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻳﻚ ﺭﻧﮕﻰ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻟﮕﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﻴﺎﺑﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺣﻴﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﺪ ﻭﻭﺍﺣﺪ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﻨﻚ ،ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ، ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ،ﻭ ﺍﺭﺗﻀﺎ ﻭﺍﺻﻄﻔﺎ ﻭﺍﺟﺘﺒﺎ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩﻗﺎﺋﻢ ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﺎﺗﻔﺎﻕ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﻭﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﮐﻪﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮﺩﺭﮐﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣتی اﮔﺮ ﻣؤﻤﻥ ﺒﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬی زنده ﺰﻣﺎﻥ ، ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪﺍﻯ ﻧﮑﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻤﻪﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻔس ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ،ﻭﻏﺮﻭﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻧﺎ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺯﻭﺍﻝ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭﺑﺪﺑﻴﺎﺭﻯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎﻝ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺭﻧﺞ ﺍﻭﺭ ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﺑﻮس ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺪ ﺗﺮ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻧﺎﻥ ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻭﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻭﻓﺴﻖ ،ﻭ ﭘﺴﻚ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺗﺎ پس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ،ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻭﻣﺮﮔﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭﻋﻘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻣﻴﻤﺎﻧﻨﺪ.ﺗﺎﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮﻯﻮﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ .(ﻓﺎﺳﻖ ) ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺴﻖ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﭘﺴﻚ ﺭﻭﻯ ﻭﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﻋﮑس ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ/ 65 - ﻭﺃﻗﻴﻤﻮﺍ ﺍﻟﺼﻠﺎﺕ ، ﻭﺁﺗﻮﺍ ﺍﻟﺰﮐﺎﺕ ، ﻭﺃﻃﻴﻌﻮﺍ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ، ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗُﺮﺣﻤﻮﻥ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ، ﮐﻪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ،ﻭﺑﺪﺍﺩﻥ ﺯﮐﺎﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻭﺑﺮﭘﺎﮐﺮﺩﻥ ﻧﻤﺎﺯ ،ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻮس ﺍﻟﻬﻰ ، ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﻗﺎﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ،ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.(ﺻﻠﺎﺕ) ﻧﻴﺰ ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎﺧﺪﺍ ،ﺩﺭﻳﻚ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺮﻭﻉ ، ﻭﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺘﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺩﺍﺩﻥ ﺯﮐﺎﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻣﺎل ﻨﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﭘﺎﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻋﻤﻞ ﺑﺎﺭﺳﻮﻝ پیر الهی حسینی ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺩﺭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻳﺎﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ.ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻴﻮﻧﻈﺮﻯ ، ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍﻋﺸﻖ ﺑﭙﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺷﺎﻳﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺣﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺑﺨﻠق ﺒﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺮﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺗﺎﺍﺧﺮﻋﻤﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺻﻠﺎﺕ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﻣﺼﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.

ﻨﻮﺭ /57 - ﻟﺎ ﺗﺤﺴﺒﻦّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﻣﻌﺠﺰﻳﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭﻣﺄﻭﺍﻫﻢ ﺍﻟﻨﺎﺭ ، ﻭﻟﺒﺌس ﺍﻟﻤﺼﻴﺮ

  ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺗﺶ ﻭ ﺑﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺷﻤﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ،ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻣﺼﻴﺮﻭﺻﻴﺮﻭﺭﺕ ﻭﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﺑﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.(ﻣﻌﺠﺰﻳﻦ) ﻋﺎﺟﺰ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ.(ﺃﺭﺽ ) ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ، ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺄﻭﺍ) ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﻗﻬﺮﺍﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ (ﺑﺌس ) ﺑﺪ ﻭ (ﻣﺼﻴﺮ) ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺻﻴﺮﻭﺭﺕ ،ﺩﺭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻮﺭ/ 58 - ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻟﻴﺴﺘﺄﺫﻧﮑﻢ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻠﮑﺖ ﺃﻳﻤﺎﻧﮑﻢ ، ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﻢ ﻳﺒﻠﻐﻮﺍ ﺍﻟﺤﻠﻢ ﻣﻨﮑﻢ ، ثلاث ﻣﺮﺍﺕ ، ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺻﻠﻮة ﺍﻟﻔﺠﺮ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺗﻀﻌﻮﻥ ﭘﻴﺎﺑﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻈﻬﻴﺮة ،ﻭﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺻﻠﻮة ﺍﻟﻌﺸاء ، ثلاث ﻋﻮﺭﺍﺕ ﻟﮑﻢ ، ﻟﻴس ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ﻟﺎ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺟﻨﺎﺡ ﺑﻌﺪﻫﻦّ ،ﻃﻮّﺍﻓﻮﻥ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺑﻌﻀﮑﻢ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺾ ، ﮐﺬﻟﻚ ﻳﺒﻴّﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ ،ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻢ ﺣﮑﻴﻢ

 ﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﺪ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺒﻠﻮﻍ ﺟﻨﺴﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﻇﻬﺮ ،ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻳﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ،ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻋﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻧﻪ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﻭﻧﻪ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﺩﺵ ﮐﻨﻴﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻴﻢ ﻭﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻟﺒﺎﺵ ﺗﻦ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻃﻔﻞ ﻧﺎﺑﺎﻟﻐﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻟﺒﺎس ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻨﺪ ، ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺨﺖ ﺷﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﻗﺴﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ . ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻃﻮﺍﻑ ﻭﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺍﻣﻮﺯﺷﻬﺎﺋﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﻇﻬﺮ ،ﻭﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻃﻮﺍﻑ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻩ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻮﺭ / 59 - ﻭ ﺍﺫﺍ ﺑﻠﻎ ﺍﻟﺄﻃﻔﺎﻝ ﻣﻨﮑﻢ ﺍﻟﺤﻠﻢ ، ﻓﻠﻴﺴﺘأﺬﻧﻮﺍ ﮐﻤﺎ ﺍﺳﺘﺃﺫﻥ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ ، ﮐﺬﻟﻚ ﻳﺒﻴّﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ ﺁﻳﺎﺗﻪ ، ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻢ ﺣﮑﻴﻢ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﻗﺖ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻁ ﺟﻨﺴﻰ ﺑﺎﻟﻎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻴﻢ ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻃﻔﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺒﻠﻮﻍ ﺟﻨﺴﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺍﺟﺎﺯﻩ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﻫﺎ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﺎﺣﮑﻢ ﻭ ﺗﺤﮑﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻟﮑﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮﺑﺰﺭﮒ ﺳﺎﻟﻰ ، ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﺎﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻐﻴﺮ ﻟﺒﺎس ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﺎﻣل ﻨﻤﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﺗﺎﻋﻮﺭﺗﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺷﻮﺩ. ﻭﻳﺎ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﺟﻨﺴﻰ ،ﻭ ﮐﻨﻴﺰﮐﺎﻥ ﺣﻖ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﻋﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﻣؤﻣﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪﺑ ﺎﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﺎﻧﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻤﺮﺩﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻮﺭ/60 - ﻭﺍﻟﻘﻮﺍﻋﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺴاء ، ﺍﻟﺘﻰ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻮﻥ ﻧﮑﺎﺣﺎ ، ﻓﻠﻴس ﻋﻠﻴﻬﻦ ﺟُﻨﺎﺡ ﺃﻥ ﻳﻀﻌﻦ ﭘﻴﺎﺑﻬﻦّ ،ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺒﺮﺟﺎﺕ ﺑﺰﻳنة ، ﻭﺃﻥ ﻳﺴﺘﻌﻔﻔﻦ ﺧﻴﺮ ﻟﻬﻢ ،ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﻤﻴﻊ ﻋﻠﻴﻢ

 ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺎﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻣﺎﻧﻌﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﺎﺭج کنند.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﻳﻨﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﻔﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﺑﻨﻐﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺯﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎﺋﺴﻪ ،ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻋﻔﺖ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻧﻮﻓﻴﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ(ﻧﮑﺎﺡ ﻳﺎ ﻧﮕﺎﻩ)ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭ ﺭﺳﻤﺎ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺒﺮﺝ ﻭ ﺳﺮﺑﻬﻮﺍﺋﻰ ،ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻌﻔﻒ ﻭﺷﻮﻫﺮ ﻧﮑﺮﺩﻥ ،ﻭﺍﻟﻮﺩﻩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﻨﺴﻰ ﻧﺸﺪﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺗﺎ ﻧﮑﺎﺡ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.( ﻗﻮﺍﻋﺪ ) ﺟﻤﻊ ﻗﺎﻋﺪﻩ ،ﻳﺎ ﺯﻧﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺎﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻭﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﻳﺎﻣﻌﺮﻓﻴﺎﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﺟﻨﺎﺡ ) ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺮﺝ ،ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻭﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .( ﻳﻀﻌﻦ ﭘﻴﺎﺑﻬﻦ) ﮐﻪ ﺍﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﻟﺒﺎس ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.(ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺒﺮﺟﺎﺕ ﺑﺰﻳﻨﻪ ) ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﺳﺮﺑﻬﻮﺍ ﺑﮕﺮﺩﺵ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﺍﻥ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻫﻮس ﺟﻨﺴﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ.(ﻳﺴﺘﻌﻔﻔﻦ ) ﻋﻔﺖ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻫﻮﺵ ﺟﻨﺴﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺶ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻋﻔﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﻃﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ.

ﻨﻮﺭ / 61 - ﻟﻴس ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺄﻋﻤﻰ ﺣَﺮﺝ ،ﻭ ﻟﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺄﻋﺮﺝ ﺣﺮﺝ ،ﻭ ﻟﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺮﻳﺾ ﺣﺮﺝ ، ﻭ ﻟﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻔﺴﮑﻢ ،ﺍﻥ ﺗﺄﮐﻠﻮﺍ ﻣﻦ ﺑﻴﻮﺗﮑﻢ ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﺁﺑﺎﺋﮑﻢ ،ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﺍﻣّﻬﺎﺗﮑﻢ ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﺍﺧﻮﺍﻧﮑﻢ ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﺍﺧﻮﺍﺗﮑﻢ ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﺍﻋﻤﺎﻣﮑﻢ ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﻋﻤّﺎﺗﮑﻢ ،ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﺃﺧﻮﺍﻟﮑﻢ ،ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﺧﺎﻟﺎﺗﮑﻢ ،ﺃﻭ ﺑﻴﻮﺕ ﻣﺎﻣﻠﮑﺘﻢ ﻣﻔﺎﺗﻴﺤﻪ ﺃﻭ ﺻﺪﻳﻘﮑﻢ ، ﻟﻴس ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺟﻨﺎﺡ ،ﺃﻥ ﺗﺄﮐﻠﻮﺍ ﺟﻤﻴﻌﺎ ﺃﻭ ﺍﺷﺘﺎﺗﺎ ، ﻓﺎﺫﺍ ﺩﺧﻠﺘﻢ ﺑﻴﻮﺗﺎ ، ﻓﺴﻠّﻤﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻔﺴﮑﻢ ، ﺗﺤیّة ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺑﺎﺭکة ﻃﻴّبة ، ﮐﺬﻟﻚ ﻳﺒﻴّﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ ،ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗﻌﻘﻠﻮﻥ

 ﺑﺮ ﮐﻮﺭ ﺣﺮﺟﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺩﻡ ﺷﻞ ﻧﻴﺰ ﺣﺮﺟﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺑﻴﻤﺎﺭﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺣﺮﺝ ﻭﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ،ﻭﻳﺎﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻮﻫﺎ ﻭﻋﻤّﻪ ﻫﺎﻯﺨﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺋﻰ ﻫﺎ ﻭﺧﺎﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﻠﻚ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ،ﻭﮐﻠﻴﺪ ﺍﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ، ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭﻳﺎ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﻧﻪﺍﻯ ﺸﺪﻳﺪ ﺑﺮﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺩﺭﻭﺩ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ.ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺷﻔﺎﺑﺨﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻌﻘﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻏﺬﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺷﻨﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﻧﻈﺎﻡ ﺟﺎﺭﻯ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺯ ﻏﺬﺍﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻳﺎ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺭﻭﺣی ﻤﻴﺨﻮﺭﺩ. ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺎﻫﻬﺎﻯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ، ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ، ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺧﻮﺩ ، ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺎ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻔﻆ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺠﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ،ﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺩﺭﻭﺩ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﺳﻠﺎﻣﻰ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﮐﺖﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻔﺎﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﺪﻳﮕﺮ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻘﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺍﻳﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻰ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ .

ﻨﻮﺭ/ 62 - ﺍﻧّﻤﺎ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻮﻥ ، ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ ، ﻭ ﺍﺫﺍ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ﺟﺎﻣﻊ ، ﻟﻢ ﻳؤﻫﺒﻮﺍ ﺣﺘﻰ ﻳﺴﺘﺄﺫﻧﻮﻩ ، ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺴﺘﺄﺫﻧﻮﻙ ،ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﻪ ، ﻓﺎﺫﺍ ﺍﺳﺘﺄﺫﻧﻮﻙ ﻟﺒﻌﺾ ﺷﺄﻧﻬﻢ ، ﻓﺄﺫﻥ ﻟﻤﻦ ﺷﺌﺖ ﻣﻨﻬﻢ ، ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻏﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴﻢ

 ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺟﺎﻣﻊ ﻭﻣﻬﻤﻰ ،ﺑﻨﺰﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﻤﻊ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ، ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﺮﻭﺝ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﺑﻬﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻯ ، ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﮐﻦ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺪﻟﺎﺋﻠﻰ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺗﺮﻙ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻣثلا ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ، ﻭ ﻳﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭﻟﺬﺍ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺠﻠس ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﺮﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﺩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﻗﺒﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣؤمن ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﺑﺪﻟﺎﺋﻠﻰ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮؤﻴﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ .

ﻨﻮﺭ / 63 - ﻭ ﻟﺎ ﺗﺠﻌﻠﻮﺍ ﺩﻋاء ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺑﻴﻨﮑﻢ ، ﮐﺪﻋاء ﺑﻌﻀﮑﻢ ﺑﻌﻀﺎ ، ﻗﺪ ﻳﻌﻠﻢ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺘﺴﻠّﻠﻮﻥ ﻣﻨﮑﻢ ﻟﻮﺍﺫﺍ ، ﻓﻠﻴﺤﺬﺭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺨﺎﻟﻔﻮﻥ ﻋﻦ ﺃﻣﺮﻩ ، ﺃﻥ ﺗﺼﻴﺒﻬﻢ ﻓﺘنة ،ﺃﻭ ﻳﺼﻴﺒﻬﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﺃﻟﻴﻢ

 ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻥ ﻭﺧﻄﺎﺏ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﺪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﻋﻘﺐ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺪ ،ﺗﺎ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﭘس ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺑﻠﺎ ﻭﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺩﻧﻴﻮﻯ ، ﻭ ﻳﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺧﺮﻭﻯ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ،ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﺷﺪﻥ ،ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺤﺮﮐﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﮑﺮﺩ ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻳﺎ ﺩﺭﺍﺧﺮﺕ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﭼﻪ ﺍﺧﺮﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﻳﺎ ﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻭﭘﻴﺮﻯ ، ﻭﻳﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﺩﻥ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻮﻟﺪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺮﻁ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻥ ، ﻭ ﺷﺎﻧﺶ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺗﻤﺎﻡ ،ﺑﺪﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ، ﻭﻳﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﺎﻭ .(ﻳﺘﺴﻠّﻠﻮﻥ) ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺴﻠﻞ ﻭ ﻧﻔﻮﺩ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﺗﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻭﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺒﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﺠﻠس ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺩﻋاء) ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻭﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻓﻠﻴﺤﺬﺭ) ﭘس ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻠﺎﻑ ﮐﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺗﺼﻴﺒﻬﻢ ﻓﺘﻨﻪ ) ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ،ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﻠﺎ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺗﺎ ﺩﺍﻣﻦ ﮔﻴﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺸﻮﺩ.ﻭﺍﺻﺎﺑﺖ ﻣﺼﻴﻴﺒﺖ ،ﭼﻮﻥﺒﻬﺪﻑﺧﻮﺭﺩﻥ ﺗﻴﺮﻯ ﮐﻪﺑﺼﻮﺏ ﻭﻫﺪﻓﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.

ﻨﻮﺭ/ 64 - ﺍﻟﺂ ، ﺍﻥّ ﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻗﺪ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﺃﻧﺘﻢ ﻋﻠﻴﻪ ، ﻭ ﻳﻮﻡ ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ ﺍﻟﻴﻪ ، ﻓﻴﻨﺒﺌﻬﻢ ﺑﻤﺎ ﻋﻤﻠﻮﺍ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺑﮑﻞّ ﺷﻴئ ﻋﻠﻴﻢ

 ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ ،ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺍﻥ ،ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻫﺴﺘﻰ ، ﻭﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﻃﻠﺎﻉ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺳﺎﻧﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﻃﻠﺎﻉ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﻫﻢ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻠﺎﻉ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻪ ، ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﻭ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺴﻮﺭﻩ ﻓﺮﻗﺎﻥ

 ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻓﺮﻗﺎﻥ / 1 - ﺗﺒﺎﺭﻙ ﺍﻟﺬﻯ ﻧﺰّﻝ ﺍﻟﻔُﺮﻗﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺪﻩ ، ﻟﻴﮑﻮﻥ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻧﺬﻳﺮﺍ

 ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭﺍﻧﻈﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺮﮐﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺩ ،ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻳﺎ ﻓﺮﮔﺎﻥ ﻭ ﻓﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻋﺎﺑﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪ.ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﮔﺎﻥ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻭﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻭﻧﻈﺮ ﺩﺍﺩﻥ ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺒﺎﺭﻙ ﺍﺯ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻭﺭﻭﺡ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻥ ﺑﺮﮐﺖ ،ﺍﻣﺮﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﺎﻟﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻋﻠﻤﻰ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺍﻣﺪ ،ﻭ ﻭﺣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ(ﻓﺮﻗﺎﻥ) ﻫﻤﺎﻥ(ﻓﺮ ﺍﻳﺰﺩﻯ) ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘس ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﺮﮔﺎﻥ ﻳﺎ ﻓﺮﻗﺎﻥ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻧﺰﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﺑﺤﻖ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺭﻳﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﺪﺍﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺟﺸﻦ ﻭﻧﻤﺎﻳﺸﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﺟﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﺎﺝ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺝ ﻭﻓﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻓﺮ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﻭﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺍﺩ. ﺗﺎ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻴﻬﺎﻯ ﺳﻨﺘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ،ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﺳﺖ (ﻋﺒﺪﻩ) ﻋﺒﺪ ﺍﻭ ﻭﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭند. ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻋﺒﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ،ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﺒﺪ ﻭﻣﻮﺑﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺭﻭﺯﻯ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﺘﻌﺒﺪ ﺧﺪﺍ ،ﭼﻮﻥ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻧﻪ ﻋﺎﺑﺪ ﺣﻘﻴﻘﻰ.(ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ) ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻭﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭﺍﮔﺎﻫﺎﻥ اﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻓﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻧﺬﻳﺮ) ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺒﺎﻭﺭﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭﻃﺎﻟﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺑﺼﻮﺭﺕ(ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻭﻧﻈﺮ ﺩﺍﺩﻥ)ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪﻭ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ /2 - ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻪ ﻣﻠﻚ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭ ﻟﻢ ﻳﺘّﺨﺬ ﻭﻟﺪﺍ ، ﻭ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﻪ ﺷﺮﻳﻚ ﻓﻰ ﺍﻟﻤُﻠﻚ ، ﻭ ﺧﻠﻖ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ، ﻓﻘﺪّﺭﻩ ﺗﻘﺪﻳﺮﺍ

  ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺩﻩ ،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺮﻳﺪ ،ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﻤﻮﺩ ، ﻭﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﺮﺩ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺩﺍﺩ ،ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﺮﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺎﻟﻖ ﻭ ﻣﺪﺑّﺮ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﻠﻴﺘﻰ ﻭﻫﺮ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ ،ﻓﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻧﮕﺮﻓﺖ.ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻴﺴﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻋﻴﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﻔﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻯ ﻭﺧﻮﻳﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻳﺪ ، ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﭙس ﺍﺯ ﻭﻯ ﺧﻮﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﻳﻬﺎ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﺗﻮﻗﻌﻰ ﺩﺍﺷﺖ.( ﻣﻠﻚ) ﺑﻀﻢ ﻣﻴﻢ ، ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩﻥ.( ﻳﺘّﺨﺬ) ﺍﺗﺨﺎﺫ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ،ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ .( ﻗﺪّﺭﻩ ﺗﻘﺪﻳﺮﺍ) ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻗﻴﻖ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻭ ﻗﺪﺭ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻗﻴﻖ ﻗﺒﻠﻰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﺍﺩﺍﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﻳﻬﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻳﺎ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺗﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 3 - ﻭﺍﺗّﺨﺬﻭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻪ ﺁلهة ، ﻟﺎ ﻳﺨﻠﻘﻮﻥ ﺷﻴﺌﺎ ، ﻭﻫﻢ ﻳﺨﻠﻘﻮﻥ ، ﻭﻟﺎ ﻳﻤﻠﮑﻮﻥ ﻟﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ﺿﺮّﺍ ﻭ ﻟﺎ ﻧﻔﻌﺎ ، ﻭﻟﺎ ﻳﻤﻠﮑﻮﻥ ﻣﻮﺗﺎ ﻭﻟﺎ ﺣﻴﺎة ﻭ ﻟﺎ ﻧﺸﻮﺭﺍ

 ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﻏﻴﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻟﻬﻪ ﻭ ﺑﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻧﻔﻊ ﻭﺿﺮﺭﻯ ، ﻳﺎ ﺍثرﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻣﺮﮒ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻧﺸﻮﺭ ﻭﻧﺸﻮﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺭﺣﻤﺖ ،ﻭ ﻳﺎﻋﻘﻞ ﻭ ﺑﺮﮐﺘﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻧﺸﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ،ﻭ ﺣﺸﺮ ﻭﻧﺸﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ، ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺴﺐ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﻔﻊ ﻭﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺍﺻﻄﻠﺎﺣﻰ ﺍﺩﺑﻰ ﻭﻋﺮﺑﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻰ ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﻭﺑﻰ ﺍﺷﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﭘﺮ ﺿﺮﺭ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻭ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ، ﻭ ﻧﺸﻮﺭ ﻭﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻌﺪﻯ ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻫﻴﭻ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺩﻓﻊ ﺿﺮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺍﺑﺪﻯ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺣﻖ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ،ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﺁﻟﻬﻪ ﺑﺤﻘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪﮔﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻢ ،ﻭﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮐﺎﺕ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭﮐﺸﺶ ﻣﻘﺪس ﻭﮐﻮﺷﺶ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﻧﺸﻮﺭ) ﺣﻀﻮﺭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ، ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻧﺸﺮ ،ﺑﺎﺯ ﺣﺸﺮ ﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﻠﻘﻴﺢ ﻳﻚ ﺗﺨﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﺣﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ، ﻭﻃﺎﻟﺐ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 4 - ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ،ﺍﻥّ ﻫﺬﺍ ﺍﻟّﺎ إﻓﻚ ﺍﻓﺘﺮﺍﻩ ، ﻭ ﺃﻋﺎﻧﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﻮﻡ ﺁﺧﺮﻭﻥ ،ﻓﻘﺪ ﺟاءوﺍ ﻇﻠﻤﺎ ﻭ ﺯﻭﺭﺍ ﻭ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻧﺪ ،ﮐﻪﺍﻳﻥﻴﻚ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻥﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭﻣﺤﻤﺪﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﺭﺍ ،ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﻣﺪﻋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯﺍﻗﻮﺍم ﺪﻳﮕﺮﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﻭﻇﻠﻢ ، ﻭ ﺯﻭﺭ ﻭﺗﺰﻭﻳﺮ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻓﺮﮔﺎﻥ ﺍﻭ ، ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺸﻒ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻭﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻤﻚ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ،ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ ﺍﻫﻞ ﻓﻀﻞ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﻭﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﻯ ﺍﻣﻮﺧﺖﺍﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺟﻬﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻭﻍ ﺯﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﺗﺰﻭﻳﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(إﻓﻚ) ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﻭﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ (إﻓﺘﺮﺍ) ﻳﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ (أﻋﺎﻧﻪ ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ(ﺯﻭﺭ) ﺗﺰﻭﻳﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺰﻭﺭ ﻭﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻔﺮﻗﺎﻥ / 5 - ﻭﻗﺎﻟﻮﺍ ﺃﺳﺎﻃﻴﺮ ﺍﻟﺄﻭﻟﻴﻦ ﺍﮐﺘﺘﺒﻬﺎ ، ﻓﻬﻰ ﺗﻤﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ، ﺑﮑﺮة ﻭ ﺃﺻﻴﻠﺎ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﻳﮑﺘﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.(ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ) ﺟﻤﻊ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺘﻮﺭﻯ ﻳﺎﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻭﻓﺮﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (ﺍﮐﺘﺘﺒﻬﺎ) ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﻳﮑﺘﻪ ﻭﺍﻣلاء ﺷﺪﻩ ،ﻭ(ﺗﻤﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ) ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕﺍﻣلا ء ﻭﺩﻳﮑﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ(ﺑﮑﺮﻩ ﻭ ﺃﺻﻴﻠﺎ) ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑِﮑﺮ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ، ﻭﺍﺑﺘﮑﺎﺭﻯ ﺑِﮑﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺻﻴﻞ ﻭ ﺧﺎﻟﺺ ﻭﻧﺎﺏ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﭙﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻭﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻔﺮﻗﺎﻥ / 6 - ﻗﻞ ﺃﻧﺰﻟﻪ ، ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻌﻠﻢ ﺍﻟﺴﺮّ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﺍﻧّﻪ ﮐﺎﻥ ﻏﻔﻮﺭﺍ ﺭﺣﻴﻤﺎ

 ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻭﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻳﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﺨﻔﻰ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ، ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺍ ،ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﮔﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖﻭﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﺠﺮﺑﻐﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.(ﺳﺮ ) ﻧﺎ ﭘﻴﺪﺍﻫﺎ ﻭﻣﺨﻔﻰ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﻭﻣﺘﺠﺴﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 7 - ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻣﺎ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ، ﻳﺄﮐﻞ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻭ ﻳﻤﺸﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺳﻮﺍﻕ ، ﻟﻮ ﻟﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﺍﻟﻴﻪ ﻣَﻠﻚ ، ﻓﻴﮑﻮﻥ ﻣﻌﻪ ﻧﺬﻳﺮﺍ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭘس ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻏﺬﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ.ﺗﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺍﻧﺬﺍﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺍﻥ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ. ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺁﻧﻬﺎﻧﻴﺰ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ،ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻏﺬﺍﺋﻴﻤﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ ، ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.(ﺍﺳﻮﺍﻕ) ﺟﻤﻊ ﺳﻮﻕ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﺭﺍﻧﻨﺪﮔﻰ ﻭﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ، ﺩﺭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.(ﻣَﻠﻚ) ﺑﻔﺘﺢ ﻣﻴﻢ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ.ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﺩﻣﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ، ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻐﺬﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ.ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ ،ﮐﻪ ﺟﺴﻤﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ.ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻭﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ.ﻭﻟﻤس ﻭ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﮑﻨﻴﻢ.(ﻧﺬﻳﺮ) ﺍﻧﺬﺍﺭﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ، ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭ ﻭﻋﻴﺪﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭﻧﺎﺑﺎﻭﺭﺍﻥ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻭﻧﻈﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 8 - ﺍﻭ ﻳُﻠﻘﻰ ﺍﻟﻴﻪ ﮐﻨﺰﺍ ، ﺃﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﻟﻪ ﺟَنّة ﻳﺄﮐﻞ ﻣﻨﻬﺎ ، ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻮﻥ ، ﺍﻥ ﺗﺘّﺒﻌﻮﻥ ﺍﻟّﺎ ﺭﺟﻠﺎ ﻣﺴﺤﻮﺭﺍ  ﻭ ﻳﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﮔﻨﺠﻰ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩه می شد .ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ،ﺗﺎﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﺍﻥ ﺑﺨﻮﺭﺩ.ﻭ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻳﻚ ﺍﺩﻡ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﮔﻨﺠﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﻭﺑﻰ ﭼﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌثت ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﻭ ثرﻭﺕ ﺭﺍﻣﻌﻴﺎﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭﺍﺻﺎﻟﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺎﺋی ﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ،ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﺩﻭﺭﺍﻧﺪﻳﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺩﻡ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭﺟﻦ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪﻩﺍﻯﺎﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺟﺎﺩﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﺪ. (ﺗﺒﻌﻴّﺖ ) ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﮐﻨﺰ) ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﮔﻨﺞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﺗﻰ ﺍﻧﺒﻮﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺯﺣﻤﺘﻰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺧﺎﻙ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮔﻨﺞ ﺑﻰ ﺭﻧﺞ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺎ ﺭﻧﺞ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺞ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﭼﻪ ﻧﻬﺎﻥ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 9 - ﺍﻧﻈﺮ ﮐﻴﻒ ﺿﺮﺑﻮﺍ ﻟﻚ ﺍﻟﺄﻣثاﻝ ،ﻓﻀﻠّﻮﺍ ، ﻓﻠﺎ ﻳﺴﺘﻄﻴﻌﻮﻥ ﺳﺒﻴﻠﺎ

 ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻣثاﻟﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻣثاﻝ ﮔﻨﺞ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﻭ ﻟﺬﺍ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ، ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﺎﺩﻳﺎﺕ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﻔﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻧﻮﻋﻰ ،ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﮐﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭﺍﺳﻄﮕﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺬﻑ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺳﺒﻴﻞ) ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺪﻳﺪﺍﺭﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 10 - ﺗﺒﺎﺭﻙ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻥ ﺷاء ، ﺟﻌﻞ ﻟﻚ ﺧﻴﺮﺍ ﻣﻦ ﺫﻟﻚ ، ﺟﻨّﺎﺕ ﺗﺠﺮﻯ ﻣﻦ ﺗﺤﺘﻬﺎ ﺍﻟﺄﻧﻬﺎﺭ ، ﻭ ﻳﺤﻌﻞ ﻟﻚ ﻗﺼﻮﺭﺍ  ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩ ﺧﺪﺍﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣثاﻟﻬﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺑﺴﺎﺯﺩ ،ﮐﻪ ﺟﻮﻯ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺍﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﮐﺎﺥ ﻫﺎ ﺑﺴﺎﺯﺩ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖﻣﮑﺎﻧﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻍ ﻫﺎ ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﮐﺎﺧﻬﺎﺭﺍ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ.ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺑﺎﻍ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﮐﺎﺥ ﻭ ﺷﺮﻭﺕ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺩﺭﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮق ﺒﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭﺗﻤﺪﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻍ ﻭﮐﺎﺥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ .(ﺗﺒﺎﺭﻙ) ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺮ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﺎﺩ ،ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻤﻮ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺧﻴﺮ) ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. (ﺟﻨّﺎﺕ) ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻭﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﭘﺮ ﺍﺏ ﻭﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻟﻔﻈﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨّﺖ ﻭ ﮔﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺗﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 11 - ﺑﻞ ﮐﺬّﺑﻮﺍ ﺑﺎﻟﺴﺎعة ، ﻭﺃﻋتدنا ﻟﻤﻦ ﮐﺬّﺏ ﺑﺎﻟﺴﺎعة ،ﺳﻌﻴﺮﺍ

 ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﻯﺪﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻋﺖ ،ﺟﻬﻨﻢ ﻭﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ. ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺴﺎﻋﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ،ﭼﻪﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ ﻭ ﭼﻪﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻥ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﻭﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ ، ﻟﺬﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﮑﺘﺒﻰ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺪﺭﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺫﺍﺕﺍﺻﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﻧﻪ ﺟﺴﻢ ﺑﺎ ﻭﺭﺯﺵ ، ﻭﻳﺎﺫﻫﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺪﺭﺳﻰ.ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻬﻨﻤﺮﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﭘﺮ(ﺳﻌﻴﺮ)ﻭ ﭘﺮ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻭﺩﺍﻍ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻛﺎﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻋﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺣﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻘﺒﻮﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻌﻴﻰ ﺑﺠﺎﻯ ﮐﻮﺷﺸﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (ﺍﻋﺘﺪﻧﺎ) ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﭼﻨﻴﻦ ﺑﮑﻨﻴﻢ. ﻭ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻴﻢ.(ﺳﻌﻴﺮ) ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭﺩﺍﻍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﺍﺣﺪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺳﻌﺮﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 12 - ﺍﺫﺍ ﺭﺃﻳﺘﻬﻢ ﻣﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﻌﻴﺪ ،ﺳﻤﻌﻮﻫﺎ ﺗﻐﻴّﻈﺎ ﻭ ﺯﻓﻴﺮﺍ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻰ ،ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺣﺴﺎس ﺗﻐﻴّﺾ ﻭﺯﻓﻴﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ ﺳﻌﻴﺮ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺍﻥ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻏﻴﺾ ﻭ ﻏﻀﺐ ،ﻭ ﺭﻧﺞ ﻭﻋﺬﺍﺏ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺩﻡ ﺗﻨﻔس ﻭﺧﺮﻭﺝ ﺩﻡ ﻭﮔﺮﻣﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺍﺗﺶ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺗﻨﻮﺭ ﮔﺮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺧﻮﺩ ، ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺠﺴﻢ ﻭﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﭘﺨﺘﻪ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧی ﺒﺸﻮﻧﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻡ ﻭﺑﺎﺯﺩﻡ ﻳﺎ ﺷﻬﻴﻖ ﻭﺯﻓﻴﺮ ﻫﺴﺖ.(ﺯﻓﻴﺮ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺎﺯﺩﻡ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻮﻯ ﺗﻌﻔﻦ ﮔﻨﺪﻳﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺻﻔﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 13 - ﻭﺍﺫﺍ ﺃﻟﻘﻮﺍ ﻣﻨﻬﺎ ﻣﮑﺎﻧﺎ ﺿﻴّﻘﺎ ﻣﻘﺮﻧﻴﻦ ، ﺩﻋﻮﺍ ﻫﻨﺎﻟﻚ ثبوﺭﺍ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﺎﻯ ﺗﻨﮓ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻗﺮﻳﻦ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺯﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺎﻗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺪﺍﻡ ﻧﻌﺮﻩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭﮔﺮﻳﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ.(ﻗﺮﻳﻦ) ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭﻫﻢ ﺯﺍﺩ ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺯﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﻭ ﻳﺎ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣی ﻴﺎ ﮐﻴﺴﻪ ﺭﺣﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻃﻔﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻃﻔﻞ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﻧﺎﻑ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺘﺼﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ .(ثبوﺭ) ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 14 - ﻟﺎ ﺗﺪﻋﻮﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ ثبوﺭﺍ ﻭﺍﺣﺪﺍ ، ﻭﺍﺩﻋﻮﺍ ثبوﺭﺍ ﮐثیرﺍ

 ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﮑﻨﻴﺪ ، ﺑﺎﻟﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩﻫﺎﺋﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ، ﻭ ﻣﺴخ هاﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻫﺎ ﻭﺗﺸﻨﮕﻰ ﻫﺎ ﻭﺧﻄﺮﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻮع ﺒﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﺘﺎﻗﺎﺋﻢ ﮐﻨﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 15 - ﻗﻞ ﺃﺫﻟﻚ ﺧﻴﺮ ﺃﻡ ﺟَنّة ﺍﻟﺨُﻠﺪ ﺍﻟﺘﻰ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻤﺘّﻘﻮﻥ ، ﮐﺎﻧﺖ ﻟﻬﻢ ﺟﺰاء ﻭﻣﺼﻴﺮﺍ

 ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻧﻬﺎ ،ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺟﻬﻨﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﻳﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺟﻬﻨﻢ ،ﻭ ﻗﺮﻳﻨﻬﺎﻯ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺑﺎﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ.(ﺟَنّة ﺍﻟﺨُﻠﺪ) ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺧﻴﺮ) ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ .(ﻣﺘّﻘﻮﻥ ) ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺨﺪﺍ ،ﺑﺎ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ، ﻭﺑﺎ ﺗﺮس ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ.(ﺟﺰﺍٴ) ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺑﻨﻴﮑﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻤﺠﺎﺯﺍﺕ. ﻭ(ﻣﺼﻴﺮ) ﻣﺴﻴﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﺻﻴﺮﻭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ، ﻭ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﭘﺎﺩﺍﺵ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺻﻴﺮﻭﺭﺕ ﻭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 16 - ﻟﻬﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﻣﺎ ﻳﺸاءﻮﻥ ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ ، ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺭﺑّﻚ ﻭﻋﺪﺍ ﻣﺴﺌﻮﻟﺎ

 ﺑﻬﺸﺘﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻬﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﺣﻖّ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺖ ﻭﺩﺭ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻭﻓﻮﺭﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ،ﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّﺍﻟﻨﻮﻉ ، ﮐﻪﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻭﻋﻘﻞ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﺧﻴﺎﻝ ،ﻭﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺍﻣﻮﺯﻧﺪﻩ ﻭﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻳﮑﻰ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻭﻝ ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮق ﺒﺸﺮﻯ ، ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻌﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺣﻖ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻄﻠﺒﻨﺪ. ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻌﺼﻴﺘﻰ ﻭﻋﺼﻴﺎﻧﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻥﺘﻌﻬﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻭﻋﺪﺍ ﻣﺴﺌﻮﻟﺎ) ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻭﻋﺪﻩ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﮐﻨﺪﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 17 - ﻭ ﻳﻮﻡ ﻳﺤﺸﺮﻫﻢ ﻭﻣﺎ ﻳﻌﺒﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻓﻴﻘﻮﻝ ءﺃﻧﺘﻢ ﺃﺿﻠﻠﺘﻢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﻫرلاء ﺃﻡ ﻫﻢ ﺿﻠّﻮﺍ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ

 ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺑﺘﻬﺎ ﻭﻣﻌﺒﻮﺩﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺣﺸﺮ ﻭﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺣﺸﺮ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﭘﺮﺳﺘﺶ ﺩﺭﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩﺍﺻﻠﻰ ﺧﺪﺍ ،ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻄﺎﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.( ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺳﻄﮕﻰ ﻭﺗﻮﺳﻞ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺭﻭﺯ ﺣﺸﺮ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﻭ ﭼﻪ ﺣﺸﺮ ﻭﺣﺸﻮ ﻭﺗﺰﺭﻳﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ. ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺎﻑ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﺮﺩﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﺸﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.(ﺿﻠﺎﻟﺖ) ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﺶ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺳﺒﻴﻞ) ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 18 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺳﺒﺤﺎﻧﻚ ، ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﻨﺎ ، ﺍﻥ ﻧﺘّﺨﺬ ﻣﻥﺪﻭﻧﻚ ﻣﻦ ﺃﻭﻟﻴاء ، ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﺘّﻌﺘﻬﻢ ﻭ ﺁﺑاءهم ،ﺣﺘﻰ ﻧﺴﻮﺍ ﺍﻟﺬﮐﺮ ، ﻭﮐﺎﻧﻮﺍ ﻗﻮﻣﺎ ﺑﻮﺭﺍ

 ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﺰﻩ ﻫﺴﺘﻰ.ﻭﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻤﺘﻊ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﻟﺬﺕ ﻭ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺪﻫﻢ.ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥﺪﻳﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﺻﺖ ﻟﺬﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ ،ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺎﺻل ﺴﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺒﺎﺩﻯ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﺗﺒﺎﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻭﻗﺒﻠﻪ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ.ﻭﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.(ﺗﻤﺘّﻊ) ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ،ﻭ ﻣﺘﺎﻉ ﺟﺴﺘﻦ ،ﻭﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﮐﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ،ﻭﮔﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻮﺩﺗﺮ ، ﻭ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ،ﻭ ﺫﺍﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﺮ ،ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺁﺑاء) ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺪﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.(ﻗﻮﻡ) ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﻟﻰ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻭﺍﺗﻠﺎﻑ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺧﺎﻟﻰ ﻭ ﭘﻮﻙ ﻭ(ﺑﻮﺭ ﻭ ﺧﺸﻚ) ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ، ﭼﻮﻥ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ﺑﺎﻳﺮ ،ﮐﻪ ﻫﻴﺞ ﺍﺭﺯﺵ ﺣﻴﺎﺗﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 19 - ﻓﻘﺪ ﮐﺬّﺑﻮﮐﻢ ﺑﻤﺎ ﺗﻘﻮﻟﻮﻥ ، ﻓﻤﺎ ﺗﺴﺘﻄﻴﻌﻮﻥ ﺻﺮﻓﺎ ﻭﻟﺎ ﻧﺼﺮﺍ ، ﻭﻣﻦ ﻳﻈﻠﻢ ﻣﻨﮑﻢ ، ﻧﺬﻗﻪ ﻋﺬﺍﺑﺎ ﮐﺒﻴﺮﺍ

 ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺗﺼﺮﻓﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ،ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﻠﻢ ﮐﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻰ ﭼﺸﺎﻧﻴﻢ. ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺧﻄﺎﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻋﺒﺎﺩﺗﻬﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺑﻤﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭﻳﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻧﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﻤﺤﻤﺪ ،ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯﺗﺼﺮّﻑ ،ﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﻄﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.(ﺻﺮﻑ ) ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺼﺮّﻑ ،ﻭﺩﻓﻊ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﻧﺼﺮ) ﻳﺎﻭﺭﻯ ﻭﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻫﺮﮐﻪ ﻇﻠﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺟﻬﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ.ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﻋﺬﺍﺏﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻧﺬﻗﻪ)ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭼﺸﺎﻧﻴﻢ.ﻭ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﺫﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 20 - ﻭﻣﺎ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﻗﺒﻠﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻧّﻬﻢ ﻟﻴﺄﮐﻠﻮﻥ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ،ﻭ ﻳﻤﺸﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺳﻮﺍﻕ ، ﻭﺟﻌﻠﻨﺎ ﺑﻌﻀﮑﻢ ﻟﺒﻌﺾ ﻓﺘنة ،ﺃﺗﺼﺒﺮﻭﻥ؟ ﻭﮐﺎﻥ ﺭﺑّﻚ ﺑﺼﻴﺮﺍ

 ﻫﺮﮐس ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﺭﻩ ﺭﻭﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻳﻢ.ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺍﻳﺎ ﺻﺒﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ. ﻭﺧﺪﺍﻳﺖ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺑﺼﻴﺮ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻧﺪﻩﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﭘس ﻏﺬﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺗﻤﺎس ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯﺍﺭ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻘﺪﺭ ﺻﺒﺮ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺻﺒﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍثاﺭﺵ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺍثاﺭﺵ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺪﮔﺮﮔﻮﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﺫﺍﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺬﺍﺗﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ،ﻓﻘﻂ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺭﻳﺎﮐﺎﺭﻯ ،ﻭ ﻧﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ(ﺑﻤَﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ)ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ /21 - ﻭ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻮﻥ ﻟﻘﺎٴﻨﺎ ،ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺍﻟﻤﻠﺎئکة ، ﺃﻭ ﻧﺮﻯ ﺭﺑّﻨﺎ ، ﻟﻘﺪ ﺍﺳﺘﮑﺒﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ، ﻭﻋﺘﻮ ﻋﺘّﻮﺍ ﮐﺒﻴﺮﺍ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪ ،ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎنی ﺒﺮﻣﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﻳﺎ ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﺗﮑﺒﺮ ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﺗﻤﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻤﺮﺩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺗﻨﻬﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ. ﻭﺗﺠﻠﻰ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭؤﻴﺖ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ،ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻴﺴﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺎ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ، ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﻭپسﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ،ﻧﻴﺰ ﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﻳﺪﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ، ﭼﻮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﺑﺒﺮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣلی اﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻭ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﻣﻨﮑﺮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺒﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﺩﺭ ﻧﻔس ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﻭ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺰﺭﮒ ﻭﭘﺎﻙ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻭﮐﺎﻓﻰ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻧﻔس ﻫﺮ ﮐس ﺍﻣّﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔس ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺑﺎﺯ ﻧﻔﺶ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﭘﺎﮐﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻮﺩ.(ﻋﺘﻮّ) ﺗﻤﺮّﺩ ﻭﺳﺮﮐﺸﻰ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 22 - ﻳﻮﻡ ﻳﺮﻭﻥ ﺍﻟﻤﻠﺎئکة ، ﻟﺎ ﺑُﺸﺮﻯ ﻳﻮﻣﺌﺬ ﻟﻠﻤﺠﺮﻣﻴﻦ ، ﻭ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ، ﺣِﺠﺮﺍ ﻣَﺤﺠﻮﺭﺍ

 ﺭﻭﺯﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺵ ﺍﻣﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺤﺠﻮﺭ ﻭﻣﺤﺒﻮس ﻭ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮ ﻣﺮﮒ ،ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﻯ ،ﻭ ﺑﺎﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﺋﻰ ،ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺗﺮﺣﻢ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﻭ ﮔﻨﻪ ﭘﻴﺸﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﺎﺭﻣﻪ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﺎﺟﺮﻡ ،ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﺤﺠﻮﺭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ، ﻭ ﻣﺤﺒﻮس ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ، ﻭ ﻣﺮﮒ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ، ﻭﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ(ﺣﺠﺮ ﻭﺣﺒس ) ﺩﺭﺍﻳﻨﺪ.(ﺣﺠﺮ) ﻣﺤﺒس ﺩﺭﻣﮑﺎﻥ ،ﻭ ﻗﺮﻧﺘﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻭﺍﮔﻴﺮ ،ﻭ ﻣﺤﻞ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺗﺒﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﻭﺳﻔﻴﻪ ﻧﻴﺰ ،ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭﻣﺤﺠﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﮔﺎﻥ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 23 - ﻭ ﻗﺪّﻣﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﻣﻦ ﻋﻤﻞ ، ﻓﺠﻌﻠﻨﺎﻩ ﻫﺒاءا ﻣﻨثوﺭﺍ

 ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍ قبلا ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮل اﻭ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﺳﻠﺎمی که ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ. ﻭﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯﻮﻇﺎﻫﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺪﻋی ﺁﻥ ﻭﻟﻰّ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺗﺸﺎﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﻁ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ به (ﻫﻮاء) ﻭﻫﺒاء ﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺫﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. (ﻫﺒء) ﭼﻮﻥ ﺫﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﻮﺍ ،ﮐﻪ ﻟﻔﻈﻰ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣﻨﺸﻮﺭ) ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭﻣﺘﻨﺎثر ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺫﺭﺍﺕ ﺧﺎﻙ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺘﻮﻥ ﺗﺎﺑﺶ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺍﻃﺎﻕ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 24 - ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺠنّة ﻳﻮﻣﺌﺬ ، ﺧﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﺮﺍ ، ﻭﺃﺣﺴﻦ ﻣﻘﻴﻠﺎ

 ﺍﻣﺎ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ،ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯﺒﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﺟﻨﺎﻥ ،ﻳﺎ ﮔﻨﺎﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ،ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻟﺪﻧﻰ ﻭﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻧﻰ ،ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺎﻣﻞ ﻭﺧﺴﺘﮕﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ،ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺿﺮﻭﺭﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗبلا ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺑﻐﻔﺮﺍﻥ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎل ﭽﻮﻥ ﺗﻮﻟﺪ ﻃﻔﻞ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺗﺮ (ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ) ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ(ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻮﻝ ﻭﮔﻔﺘﻪ ﺍﻯ ،ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻮﻟﺪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ،ﺩﺭﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺑﻮﺩ.(ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ) ﺑﻬﺸﺖ ، ﻫﻢ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ /25 - ﻭ ﻳﻮﻡ ﺗﺸﻘّﻖ ﺍﻟﺴﻤاء ﺑﺎﻟﻐﻤﺎﻡ ، ﻭتنزﻝ ﺍﻟﻤﻠﺎئکة ﺗﻨﺰﻳﻠﺎ

 ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺷﮑﺎﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻨﺰﻭﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﺰﻭﻝ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺤﻮ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻴﺮﻳﻦ ، ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﻭﺍﺳﺮا ء ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ، ﻭﻳﺎ ﺻﻔﺤﻪﺍﻯ ﻓﻠﺰﻯ ، ﺳﺨﺖ ﺑﺎ ﺻﺪﺍ ﺩﻳﺪ. ﮐﻪ ﺷﮑﺎﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻓﺎﻃﻤﻰ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻦ ﻭ ﺟﺴﻢ ،ﻭﭼﻮﻥ ﻧﻘﺎﺷﻰ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺳﺎﻟﻜﺐ(ﺣﺴﻨﻴﻦ)ﻳﺎ ﺩﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺒﻠﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ، ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ،ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻮﭼﻚ ﻭ ﺍﺭﺍﻡ ﻭﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ،ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻢ ،ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺿﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﺮ ﻭﺍﺻﻠﺒﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮ ﺍﺭﻳﮑﻪ ﻭﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﻯ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻈﻢ ،ﻭ ﻳﮑﻨﻮﺍﺧﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻥﻨﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﻳک عضو ﺟﺪﻳﺪ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﭼﺸﻤﻚ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ.(ﺗﺸﻘّﻖ) ﻳﻌﻨﻰ(ﻣﻨﺸﻖ ﻭ ﺷﻖ)ﻭ ﭘﺎﺭﮔﻰ ﻭ ﺷﮑﺎﻑ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﻘﺎﻕ ﻭﺗﻤﺮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.(ﻏﻤﺎﻡ ) ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻧﺰﻭﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ،ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﻴﮕﺭﺩﻧﺪ.ﮐﻪﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ،ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻭﻟﻰّ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﻭﻗﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺰﻭﻝ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﺭﻯ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﺨﻴﻞ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺍﻭ ﺭﻭﻯ ﮐﺎﻏﺬ ﺿﺒﻂ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ، ﻧﺼﻴﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ(ﻏﻤﺎﻡ) أﺑﺮ ﺑﺎﺯﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ،ﺍﺯ ﻏﻢ ﻫﺎ ﻭﻏﺼﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻏﻢ ﻫﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ ،ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺧﺎﻃﺮ ،ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 26 - ﺍﻟﻤُﻠﻚ ﻳﻮﻣﺌﺬ ﺍﻟﺤﻖّ ﻟﻠﺮﺣﻤﺎﻥ ،ﻭﮐﺎﻥ ﻳﻮﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ﻋﺴﻴﺮﺍ

 ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺣﻖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺳﺨﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ،ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺧﺘﺘﺎﻣﻰ ﻭ ﺳﺘﺎﺭ ﻣﻨﺘﻬﺎ ،ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﺪﺭة ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎ ، ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﻓﺮﺵ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ از بی نهایتها ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ،ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﮐﻠّﻰ ﺑﺎﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺭﻳﺰ ﻭﺩﺭﺷﺖ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺠﻢ ،ﻭ ﻧﻴﺰﺩﺭ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻳﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻥ ﻋﺮﺵ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻧﻘﺎﺷﻰ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ﺩﻝ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺍﺷﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﻫﻨﻮﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺗﻠﻒ ﻧﺸﺪﻩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮﻯ ﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﮐﻪﺍﻣﺮﻭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺴﺦ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻫﺮ ﻃﻔﻠﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺯﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.( ﺣﻖّ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺞ ﻭ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻳﺎ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻗﺎﺋﻢ ، ﻭﺣﻖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻨﻮﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭ(ﺭﺣﻤﺎﻥ) ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﺸﺮ ، ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﮐﺎﺷﻒ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﻭﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ /27 - ﻭﻳﻮﻡ ﻳﻌﺾّ ﺍﻟﻈﺎﻟﻢ ﻋﻠﻰ ﻳﺪﻳﻪ ، ﻳﻘﻮﻝ ﻳﺎ ﻟﻴﺘﻨﻰ ،ﺍﺗّﺨﺬﺕ ﻣﻊ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺳﺒﻴﻠﺎ

 ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ،ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﺴﺮﺕ ﮔﺎﺯ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻯ ﮐﺎس ،ﻣﺎ ﺑﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ،ﺭﺍﻩ ﻭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ.ﻫﺮﮐس ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ، ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮکی ﺍﻭﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻓﺰﻭﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺑﻠﻬﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.(ﻳﻌﺾ ) ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺴﺮﺕ ﻭﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﮔﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺵ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺟﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺗﺎ ﮐﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮﺳﻴﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﻳﺎﻟﻴﺘﻨﻰ) ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﻣﻦ ،ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻓﺴﻮﺵ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ.( ﺍﺗّﺨﺬﺕ ...ﺳﺒﻴﻠﺎ) ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺳﺒﻴﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ،ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯﻫﻔﺖ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻨﻤﻮﺩ ،ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋﻔﺖ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺑﺴﺮ ﻭﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻮﺑﺪ ،ﻭ ﺍﺷﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ،ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺣﺴﻴﻨﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ،ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ﺭﺍ ،ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻘﺒﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ ، ﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.ﺩ ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ،ﻭ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 28 - ﻳﺎ ﻭﻳﻠﺘﻰ ،ﻟﻴﺘﻨﻰ ﻟﻢ ﺃﺗّﺨﺬ ﻓﻠﺎﻧﺎ ﺧﻠﻴﻠﺎ

 ﺍﻯ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﻦ ،ﻭ ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﻓﻠﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻠﻴﻞ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﻌﺒﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩﻡ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪ ،ﻭﻫﺮ ﺁﻓﺖ ﺍﻟﻠﻪﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻤﺮﺷﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺟﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻴﭙﻴﺮﻭ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﻭﺗﻠﻒ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻟﺬﻳﺬ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻢ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﻣﺮﺍﺟﻊ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻫﺮ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻪ ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺻﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺧﻠﻴﻞ) ﺩﻭﺳﺖ ﻭﻫﻢ ﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭﻣﻌﺒﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻳﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺧﻠﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻭ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭﺍﺯ ﺟﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻭﺍﻧﺘﻘﺎﻣﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺖ .ﻭﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻫﻴﻞ ﻓﺮﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 29 - ﻟﻘﺪ ﺃﺿﻠّﻨﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﺬﮐﺮ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺫ ﺟاءﻨﻰ ، ﻭﮐﺎﻥ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻟﻠﺄﻧﺴﺎﻥ ﺧﺬﻭﻟﺎ

 ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻥ ﺫﮐﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭﺩﻝ ﺳﺮﺩ ﮐﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺧﻠﻴﻞ ،ﻭﻣﺼﺎﺣﺐ ﻣﻦ ،ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯﺎﻟﻬﻴﺰﻣﺎﻥ ،ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﺮﺍ ﺍﻧﺪﺭﺯﺩﺍﺩ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﻠﻴﻞ (ﺑﻰ ﺧﻠّﺖ) ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻣﺮﺍ ﻋﻤﺮﻯ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﻠﻒ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻡ ،ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻗﺸﺮﻯ ، ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ،ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﺧﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﻧﺎﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻯ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﻣﻥ ﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻠﻴﻠﻰ ، ﺑﺎﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻴﻞ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻰ ﮔﺴﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑُﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﻴﺰ ﺧﻠﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻣﻌﺼﻮﻣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ،ﺟﺰ ﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻓﺴﻮس ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﮔﻨﺪ ﻭﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ،ﻭﺟﻬﻞ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﮐﻮﺭ ﺗﺮ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﺗﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ، ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﺣﺘﻴﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ،ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﮐﻢ ﺷﺮﻉ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ،ﻭ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ.(ﺍﺿﻠّﻨﻰ) ﻣﺮﺍ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ،ﻭ باعث ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ،ﺍﺯ ﺑﺨﺖ ﻧﻴﻚ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ.(ﺫﮐﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ.ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻧﺎﻡ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺎ ﺗﺨﻴﻞ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺋﻢ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺗﻠﻒ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﺎﻥ ﻣﻔﺖ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺷﻮﺭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺧﺬﻭﻝ) ﺧﺬﻟﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﻭﻣﺎﻳﮕﻰ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺒﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ /30 - ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ،ﻳﺎ ﺭﺏّ ﺍﻥ ﻗﻮﻣﻰ ، ﺍﺗّﺨﺬﻭﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ﻣَﻬﺠﻮﺭﺍ

 ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ،ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻣﻦ ،ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ، ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻌﺪﻯ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﺴﻮس ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ (ﻗﻮﻡ) ﻳﺎ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ،ﻭﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ (ﺩﻭﻗﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ) ﺑﺮﺗﺮ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﺭ ﻭ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﻫﺠﺮﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻬﺠﺮﺕ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻊ ﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﻳﺎ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ ، ﻭﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺗﻔﺴﻴﺮﺍﺕ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭﭼﻨﺪ ﻣﻠﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻬﺎﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺟﻨﮕﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻗﺎﺗﻞ ﻭﻣﻘﺘﻮﻝ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺗﻌﺼﺐ ﺍﻣﻴﺰ ، ﺍﺯﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣثلا ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻳﺎ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻭ ﻓﻠﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﭼﻨﺎﻥ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﺎ ﮐﺮﺑﻠﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺭﺑﺎﺑﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺗﻨﻮﺭﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺍﺏ ﺑﻪ ﺍﺳﻴﺎﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻧﻔﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﺪ ،ﺗﺎ ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻓﻬﺎ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺗﺶ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﻭﻃﺎﻟﺐﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﮐﺸﺘﻪﺍﻧﺪ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﺑﺎﺯ ﮐﺸﺘﻥ اﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻣﺼﺮﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ،ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺑﻰ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.(ﻗﻮﻡ ) ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮک اﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎ ،ﻭ ﺍﺯﺁﻧﻬﺎﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﻣﻬﺠﻮﺭ) ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭﻏﺮﻳﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭﺧﺎﻙ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻭﺑﻰ ﻣﺼﺮﻑ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ /31 - ﻭﮐﺬﻟﻚ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﻟﮑﻞّ ﻧﺒﻰّ ﻋﺪﻭّﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻴﻦ ، ﻭﮐﻔﻰ ﺑﺮﺑّﻚ ﻫﺎﺩﻳﺎ ﻭﻧﺼﻴﺮﺍ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻧﺒﻰّ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺭﺍ ،ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ،ﺗﺎثیرﻯ ﺩﺭﺑﺮﺩ ﺩﻭﺭ ﺑﺮﮐﺎﺭ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺗﻤﺮﻳﻦ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ،ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺷﺒﺎﺕ ﺻﺪﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.(ﻣﺠﺮﻡ) ﺟﻨﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ،ﺩﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻗﻀﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﺎﺭﻣﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺶ ﺑﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﺑﺎﻟﻤﺸﻞ ﺑﺮﺳﺮﺵ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻥ ﺑﺸﻮﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻡ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ،ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻟﺎ ﺟﺮﻡ ﻣﺠﺮﻡ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.( ﻫﺎﺩﻯ) ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﻫﺪﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.(ﻧﺼﻴﺮ) ﻧﺼﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭﮐﻤﻚ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺨﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ /32 - ﻭ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ، ﻟﻮﻟﺎ ﻧُﺰﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ ﺟﻤلة ﻭﺍﺣﺪة ، ﮐﺬﻟﻚ ﻟﻨثبّت ﺑﻪ ﻓؤاﺩﻙ ، ﻭ ﺭﺗّﻠﻨﺎﻩ ﺗﺮﺗﻴﻠﺎ

 ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﺟﻤﻠﮕﻰ ﻭﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﮐﻪﺗﻮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺩﻝ ﺧﻮﺩﻣﺤﮑﻢ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻰ.ﻭﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ. ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ، ﭼﺮﺍ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﺮﺿﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻪ ﻋﻤﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺤﻴﻂ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻄﻠﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻣﻄﺎﻟﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻭ ﺷﺎﺑﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ ، ﺣﻔﻆ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ.ﺍﻣﺎ(ﻗﺮﺍﻥ)ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻟﺰﻭﻡ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻔُس ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗثبیت ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺗﺎ ﺩﻝ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗثبیت ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺩﺭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺫﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺗﺤﻮﻝ ﻭ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ،ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﻤﺸﺨﺼﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﺩﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ،ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻰ ﮐﻨﺪ.(ﻧثبّت ﺑﻪ ﻓﻮٴﺎﺩﻙ ) ﺗﺎ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺗثبیت ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ثباﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻋﮑس ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺍﻳﻥ هدﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺭﺗّﻠﻨﺎﻩ) ﺍﻧﺮﺍ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ. ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،پس ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.(ﺭﺗﻞ) ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺭﺗﻞ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺍﻋﺰﺍﻣﻰ ﻭﺗﻘﻮﻳﺘﻰ ،ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻭﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍٴﺖ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺮاءﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺎﺹ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ. ﻭﺗﻠﺎﻭﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻳﮑﻰ ﺗﻠﻮ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ ، ﻳﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻗﺮاءﺖ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺗﺠﻮﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻭﺍﺯ ﺍﺳﺖ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 33 - ﻭﻟﺎ ﻳﺄﺗﻮﻧﻚ ﺑﻤثل ،ﺍلاّ ﺟﺌﻨﺎﻙ ﺑﺎﻟﺤﻖّ ،ﻭ ﺃﺣﺴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮﺍ

 ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻥ ،ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺤﻖ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ. ﻫﻴﭻ ﮐس ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ،ﻭﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻰ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ،ﺍﺯ ﻭﺣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻰ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐس ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﺿﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﮑﺮ ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ، ﻭﮐﺎﺭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻧﺸﺪﻩ ، ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣؤﺴﺶ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻯ ،ﺍﺯ (ﮐﻠّﻴﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﻰ)ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭﺍﺻﻮﻝ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ(ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ)ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻥ ،ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻧﺰﺩ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ،ﺍﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ، ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺻﻠﺎﺕ ﮐﻨﻴﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻏﻴﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ،ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺻﻠﺎﺕ ﻳﺎ ﻧﻤﺎﺯ ، ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻮس ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺻﻠﻪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ،ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﻟﺪﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭﺝ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﻗﻄﻮﺭ ﺗﺮ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺭﺍ ﺿﺨﻴﻢ ﺗﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺍﮐثرﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭﻣﺒﻠﻐﺎﻥ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭﻗﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻥ ﻨﻴﺴﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥﻤﺤﻤﺪﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ، ﺍﻳﻦ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﻭﺑﺠﺰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩﻭﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﮑﺴﻰ ﺧﻴﺮﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺤﻖ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﻣﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﺘﺎﺏ ، ﻭﻏﻴﺮﻗﺎﺑل ﺘﻘﻠﻴﺪ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.ﻭﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮّﻩﻫﺎﺋی ﺸﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋث ﮐﺴﺐ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻖ ﻳﺎ ﺣﺞ ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻃﺮﺯ ﺑﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ (ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﻃﺮﺯ ﺑﻴﺎﻥ) ﻭﻳﺎ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻭ(ﺗﻨﺰﻳﻞ ﻣﻨﻄﻘﻰ) ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.(ﺗﻔﺴﻴﺮ) ﻧﻮﻉ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻋﻘﻠﻰ ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺘﻦ. ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺑﺴﺒﻚ ﺧﺎﺹ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻟﺬﺍ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻣﻄﺎﻟﺒﺶ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻨﻮﻋﻰ ﺟﻬﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺎﮔﻮﻧﻪﺍﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺳﺒﻚ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺳﺒﮑﻬﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﮐﻠّﺎ ﻫﻴﭻ ﺩﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ، ﻳﺎ ﺩﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻭﺗﻨﺰﻳﻞ ﻣﻨﻄﻘﻰ ،ﻭ ﺳﺒﻚ ﺑﻴﺎﻥ ،ﻳﺎﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻟﻔﺎﻅ ،ﻭﻗﺪﺭﺕﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺳﺒﻚ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ، ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ، ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﺭﺳﺖ می ﻤﺎﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻫﺮﻣﺮﺣﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ،ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮﻯ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺮﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻣﺘﻮﻥ ﺍﺻﻠﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭﮔﻔﺘﻪ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍثباﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺑﺎﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺑﻮﺩﻩ. ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﺻﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭ ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ، ﺑﻨﻔﻊ ﻫﻴﭻ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻘﻠﻴﺪﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﮔﺮﺩﺩ ، ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ، ﻗﺮﺍﻥ ﺩﻭﻣﻰ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﻮﺷﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ، ﺩﻭﺳﻮﺭﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ.ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺣﻰ ﺷﺪﻩﺍﻟﻬﻰ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺗﻔﺴﻴﺮ ﻟﻔﻈﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ،ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﺻﻠﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭﺗﻨﺰﻳﻞ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﻭﻣﺨﻔﻰ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ،ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﺍﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺳﺨﺖ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪ ، ﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ، ﺑﺎﻟﺄﺧﺮﻩ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺼﺮﺍﺣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺗﺎﮐﺘﻴﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮐﻪ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﻭﻋﻤﺮ ﭘﻴﺶﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ، ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻘﺼﺪ ﺗﻘﻮﻳﺖﻭﺷﺒﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯﺮﮊﻳﻢ ﺳﻠﻮکی ﺨﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺳﻴﺎﺳﺖ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﻋﺪﻭ ﺷﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﺧﻴﺮ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﺎﺋﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﻠﻞ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ/ 34 - ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺤﺸﺮﻭﻥ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻮﻫﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺟﻬﻨّﻢ ، ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺷﺮّ ﻣﮑﺎﻧﺎ ،ﻭ ﺃﺿﻞّ ﺳﺒﻴﻠﺎ

 ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺣﺸﺮ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮔﻤﺮﺍﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺣﺸﺮ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ،ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ، ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ،ﻭ ﺭﻭﻳﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﺗﻮﻟﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻭﺳﺮﭘﺎ ﺷﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻫﺮ ﺑﭽﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻭﺭﻭﻳﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻞ ﻭ ﻳﺎ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﻭﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ (ﺷﺮّ) ﻭ ﭘﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯﺎﻣﺮﻭﺯ ،ﺑﻰ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺩﺭﻙ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ،ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮ ﺍﺻﻠﺎﺣﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻃﻰّ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ،ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﻫﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺭﻭﻳﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻋﻮﺿﻰ ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺑﺪﮔﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺳﺒﻴﻞ ﺩﺭﺳﺖ ،ﺣﺮﮐﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﺮﮔﻬﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﻭﺗﻦ ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻣﺎﻫﻴﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﮐﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ .(ﺣﺸﺮ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻮﻫﻬﻢ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ،ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺣﺸﻮ ﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻄﻔﻪ ،ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﭘﺪﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺟﻬﻨﻢ ) ﻟﻔﻈﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺯﺥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﺯﺥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺯﺥ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭ ﺩﻭﮔﺎﻧﮕﻰ ﺭﻭﺡ ﻭﺟﺴﻢ ﺑﺎﻫﻢ ،ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻭ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺟﺤﻴﻢ ﻭ ﺳﻌﻴﺮ ﻭﻧﺎﺭ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﻳﺎﺟﻬﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺗﻔﺎﻭﺕ ﮔﺮﻣﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻧﺸﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻨﻚ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻣﮑﺎﻥ) ﻳﺎ ﺟﺎ ، ﻭ(ﮐَﻮﻥ ﻭﮐﻴﻨﻮﻧﻴﺖ)ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ،ﻭ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍثر ﺗﺎﺑﺶ ﺍﺷﻌﻪ ﺩﻭﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﺑﭙﻨﺎﻩ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻧﻴﺎﺯﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﭘﺬﻳﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 35 - ﻭﻟﻘﺪ ﺁﺗﻴﻨﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﻣﻌﻪ ﺃﺧﺎﻩ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﻭﺯﻳﺮﺍ

ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻣﻮﺳﻰ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍﺩﺍﺷﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺼﻠﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ(ﮐﺘﺎﺏ) ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻮﺳﻰﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮ(ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ) ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﺪﻫﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻣﻘﺮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﻳﺎ(ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺒﺎﻥ) ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺷﻬﻮﺩ ، ﻭﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻫﺎﺭﻭﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﺯﻳﺮ ﻭﻣﻌﺎﻭﻥ ﻭ ﺯﻳﺮﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ. ﻭﺯﻳﺮ ﻟﻔﻈﻴﻔﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺯﻳﺮﺩﺳﺖ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﻧﻮﺑﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ، ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻯ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﻠﻮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﻯ ﻋﻴﺴﻮﻯ ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻧﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 36 - ﻓﻘﻠﻨﺎ ﺍﺫﻫﺒﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﻮﻡ ، ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﺬّﺑﻮﺍ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﻓﺪﻣّﺮﻧﺎﻫﻢ ﺗﺪﻣﻴﺮﺍ

 ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ ،ﮐﻪ ﺑﻨﺰﺩ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﺮﻭﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺑﻨﺰﺩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺁﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﻭﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺭﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺿﺎ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺯﻧﺪﻩ ،ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻋﻮﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﺃﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻧﺎ ﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶﺳﺨﺖﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺗﺪﻣﻴﺮ) ﺧﺮﺍﺏﺷﺪﻥ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ،ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﻫﻠﺎﮐﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻗﻮﻡ) ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 37 - ﻭ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ، ﻟﻤّﺎ ﮐﺬﺑّﻮﺍ ﺍﻟﺮُﺳﻞ ، ﺃﻏﺮﻗﻨﺎﻫﻢ ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎﻫﻢ ﻟﻠﻨﺎس ﺁﻳﻪ ، ﻭﺃﻋﺘﺪﻧﺎ ﻟﻠﻈﺎﻟﻤﻴﻦ ، ﻋﺬﺍﺑﺎ ﺃﻟﻴﻤﺎ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ،ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻏﺮﻕ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ،ﺩﺭ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻟﺬﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭس ﻋﺒﺮﺕ ﺷﺪﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭس ﻋﺒﺮﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺟﻬﻨﻢ ﺍﺧﺮ ﺑﻌﺪ ،ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻓﻮﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ﭼﻴﺰﻯﺮﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﺷﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺨﻮﺩ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﺑﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺒﻴﺶ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺑﻠﻴﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺟﻠﻪ ﻭﻓﺮﺍﺕ ،ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﻋﺮﺍﻕ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻭﺣﺸﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ،ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺧﻠﻘﺖ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﺑﻠﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﺩﻡ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﻭﮔﻢ ﻧﺎﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺎﺭﻳخ آﻧﻬﺎ ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺗﺼﻮﺭ ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﻮﺡ ،ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﺩث ﻗﺪﻳﻢ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﻇﺎﺋﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺮﺳﻨﺪ ،ﻏﺮﻕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻏﺮﻕ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﮐﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﻴﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻤﻴﺮﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (ﺍﻋﺘﺪﻧﺎ) ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺭﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ، ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻴﻢ .(ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ ) ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻭﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 38 - ﻭﻋﺎﺩﺍ ﻭ ثموﺩﺍ ، ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺮسّ ، ﻭ ﻗﺮﻭﻧﺎ ﺑﻴﻦ ﺫﻟﻚ ﮐثیرﺍ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻋﺎﺩ ﻭ ثموﺩ ،ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺮس ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻮﻡ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. (ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺮﺵ ) ﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ(ﺳﺮﺷﻨﺎﺵ)ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻜﻤﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ( ﻗﺮﻭﻥ ) ﻳﺎ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﺴﻠﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺎﺝ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻬﺎﻯﻮﻧﻈﺎﻣﻰ ﻭﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﮐﻪﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺷﺎﺥ ﻭﺟﻤﺠﻤﻪ ﺣﻴﻮﺍﻥﺮﺍ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩﻧﺪ. ﮐﻪ ﻭﺍﻳﮑﻴﻨﮕﻬﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺳﭙﺮ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﺳﺮ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ(ﮐﺮﺍﻭﻥ ﻳﺎ ﺗﺎﺝ) ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻭﻓﺮﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺫﻭ ﺍﻟﻘﺮﻧﻴﻦ ،ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺩﻭ ﺷﺎﺥ ،ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺍﻭ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻫﺴﺖ. ﻣﻠﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭﺯﻭﺭ ﮔﻮﺋﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﺩﺭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻮﺭﮐلیّ ﭙﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻨﺎﻥ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﺭﻭح اﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ، ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﺗﺎﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 39 - ﻭ ﮐﻠّﺎ ﺿﺮﺑﻨﺎ ﻟﻪ ﺍﻟﺄﻣثاﻝ ، ﻭﮐﻠّﺎ ﺗﺒّﺮﻧﺎ ﺗﺘﺒﻴﺮﺍ

 ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣثاﻝ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺑﺎ(ﻃَﺒَﺮ) ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﮐﻨﺪﻳﻢ .ﻭﻫﻠﺎﮐﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺩﻳﻢ. ﺫﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻭﻳﻬﻮﺩ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻰﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺄ ﺑﺎ ﺗﺒﺮ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ (ﺗﺘﺒﻴﺮ)ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﺮﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻳﻬﺎ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ/ 40 - ﻭﻟﻘﺪ ﺃﺗﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺮیة ،ﺍﻟﺘﻰ ﺃﻣﻄﺮﺕ ﻣﻄﺮ ﺍﻟﺴوء ، ﺃﻓﻠﻢ ﻳﮑﻮﻧﻮﺍ ﻳﺮﻭﻧﻬﺎ ، ﺑﻞ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻮﻥ ﻧﺸﻮﺭﺍ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮﻗﺮﻳﻪ ﻭﻗﻮﻣﻰ ﻗﺮﻩ ﺩﺍﺭ ﺍﻣﺪﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ، ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺭﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ،ﻭﺗﺼﻮﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺣﺸﺮ ﻭﻧﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺍثاﺭ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺍثر ﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ. ﻭ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﮒ ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎﻡ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺎﺭﺍﻧﻬﺎ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﺍﻳﻦ ﺍثاﺭ ،ﻭ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ( ﻣﻄﺮ ﺍﻟﺴوء) ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺪ ﻭ ﻫﻠﺎﻙ ﮐﻨﻨﺪﻩ (ﻗﺮﻳﻪ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭ ،ﻭﻳﺎﺩﺍﺭﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻫﺎﺕ ، ﻭﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﻚ ﺍﺯﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.(ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻮﻥ ) ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﻘﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻟﺬﺍﺑﻔﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩﻧﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 41 - ﻭﺍﺫﺍ ﺭﺃﻭﻙ ،ﺍﻥ ﻳﺘّﺨﺬﻭﻧﻚ ﺍﻟّﺎ ﻫﺰﻭﺍ ، ﺃﻫﺬﺍ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻌث ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺳﻮﻟﺎ

 ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺍ ثاﺭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭﻗﺘﻰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺳﻮﻝ و فرستاده ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﻣﻈﺎﻫﺮ ،ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻳﺸﻰ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻓﻘﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ، ﺑﺎ ﮔﻨﺞ ﻫﺎﻯ ثرﻭﺕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ثرﻭﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺷﻤﺮﺩﻩ ، ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﻣﻴﺰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﻫﺰﻭَﺍ) ﺑﺎﺳﺘﻬﺰﺍ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.( ﺑﻌث ﺍﻟﻠﻪ ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺣﻴﺎﺕﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻤﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻭﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ، ﻭ ﺑﻌثت ﻭﻣﺒﻌﻮث ﻭﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺭﺳﻮﻝ) ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻥ ﻤﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻯ ﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﮐﻪﻣﺎﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺻﻄﻔﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻣﻮﺯﻧﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 42 - ﺍﻥ ﮐﺎﺩ ﻟﻴﻀﻠّﻨﺎ ﻋﻦ ﺁﻟﻬﺘﻨﺎ ، ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻥ ﺻﺒﺮﻧﺎ ﻋﻠﻴﻬﺎ ، ﻭ ﺳﻮﻑ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﺣﻴﻦ ﻳﺮﻭﻥ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﻣﻦ ﺃﺿﻞّ ﺳﺒﻴﻠﺎ

 ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﮊﻩ ﻫﺎﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻟﻬﻪ ﻭ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ﻭﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻤﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻟﻬﻪ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻬﻰ ﮐﺎﺫﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 43 - ﺃﺭﺃﻳﺖ ﻣﻦ ﺍﺗّﺨﺬ ﺍﻟﻬﻪ ﻫﻮﺍﻩ، ﺃﻓﺄﻧﺖ ﺗﮑﻮﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﮐﻴﻠﺎ ؟

 ﺍﻳﺎ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻮس ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻰ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﻬﻪ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﻮﮊﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﻧﺎﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ، ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﻫﻮس ﺧﻮﺩ ،ﻭﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭﻫﻮﺳﺒﺎﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﻮس ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ، ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭﻋﻘﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺣﺘﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﮑﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ آﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺩﺭﻳﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ. ﻭﺍلاّ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ،ﺍﮐثرﺍ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺫﺍﺗﻰ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻰ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﻋﻠﻢ ﭘﺴﻨﺪ ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺟﺎﻩ ﭘﺴﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ ،ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﺋی ﺒﺮﺍﻯ ﺮﻭﺵ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺎﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ،ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻮﺯﺷﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺭﺍﻩ ﮐﻠﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻫﻮﺍﻩ) ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔس ﺍﻭ ، ﻭﻫﻮس ﺩﻝ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻓﮑﺮﻭﻣﻐﺰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻭ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻭﻭﮐﻴﻞ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﮐﻠﻰ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﻄﻠﺒﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 44 - ﺃﻡ ﺗﺤﺴﺐ ،ﺃﻥ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻳﺴﻤﻌﻮﻥ ، ﺃﻭ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ ،ﺃﻥ ﻫﻢ ﺍﻟّﺎ ﮐﺎﻟﺄﻧﻌﺎﻡ ،ﺑﻞ ﻫﻢ ﺃﺿﻞّ ﺳﺒﻴﻠﺎ

 ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ ، ﮐﻪ ﺍﮐثر ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ ،ﻭﺗﻌﻘﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ ، ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻭﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﻮس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ، ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺯﻭﺩﺗﺮ ،ﻟﺬﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺟﻮﺋﻰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺍﺯﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ، ﺑﺎﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺍﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻮﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺧﻄﺮ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ، ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﺩ ، ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺗﺎﺁﻥ ﻋﻘﻞ ﺭﺍﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎﻋﻘﻞ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻭﻟﻮ ﺟﺰﺋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﻙ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺷﻮﻧﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻌﻘﻞ ﮐﻠﻰّ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﮐﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ، ﻣﺎﺩﻯ ﮔﺮﺍ ﻭﮔﻤﺮﺍﻩﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺧﻄﺎ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳج ﻘﺪﺭﺕ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ می ﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ،ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﻨﻪ ﭘﻴﺸﻪ ،ﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻫﻞ ﺣﻖ ،(ﺩﻭﻥ ﺑﺪﻭﻥ) ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺪ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻟﺬﺍ ﺑﻨﻈﺮﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﺮﺍﺷﻴﺒﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﺟﺰ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻣﻔﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺷﻴﺒﻰ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﻨﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺠﺪﺩ ، ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺷﺎﻧس ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻤﺎﻧﺪﻩ باشد ، ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮﺑﺎﺭ ﻳﻚ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻟﻪ ، ﺩﺭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﻮﺭﺍﺯﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺷﻴﺒﻰ ﺗﻠﺎﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ، ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﻭﺧﺪﺍ ﺟﻮﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺭﺍﻩ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺷﻴﺒﻰ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﻭﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤق ّ اﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ. ﻭﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻃﺮﺩ ﺍثاﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﺩﺭﺧﻮﺩ ، ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺮﺳﺪ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺿﻊ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻋﻘل ﻮﺟِﻨﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺍﻧﻌﺎﻡ) ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﺍﺏ ﻭﺧﺮ ﻭﺍﻟﺎﻍ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ، ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﺎﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ، ﺑﺎﺯﮔﻤﺮﺍﻩ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﺧﻮﺩﻯ ﻭﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻧﺴﺒﻰ ، ﻭﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻏﻴﺮ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻗﻄﻌﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﻓﺮﺩﻯ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣلی ﺒﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺑﺴﺮ ﺣﺪّ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ .ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ،ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 45 - ﺃﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻚ ﮐﻴﻒ ﻣﺪّ ﺍﻟﻈﻞ ، ﻭﻟﻮ ﺷاء ﻟﺠﻌﻠﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎ ، ثُمّ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﺍﻟﺸﻤس ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻟﻴﻠﺎ

 ﺁﻳﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻥ ﺭﺍ ثاﺑﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﺩﺭﺍﺯ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺮ ﺟﺴﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻔﺎﺕ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ.ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺰ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮔﺮﺩﺩ.ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺷﻴﺎٴ ،ﻭﺗﺤﻮﻟﺎﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ. ﻋﻠﺘﻬﺎ ﺗﻮﺟﻴﻬﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥﻬﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺘﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻋﻠﺖ ﺍﻟﻌﻠﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.(ﺳﺎﻳﻪ) ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﻋﺪﻣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻭﺟﻮﺩﻯ.ﻳﻌﻨﻰ ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺭ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺫﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻢ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ، ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺎﻳﻪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺟﺴﻢ ،ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰﻋﻠﺖ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺷﻴاء ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻮﺭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻮﺭ ﺷﻮﺩ ،ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﺸﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻴﻢ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ثاﺑﺖ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ ثاﺑﺖ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺪﻫﻴﻢ ، ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻳﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻣﺘﺤﺮﻙ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻳﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻳﺎﺣﺮﮐﺖ ﻳﻚ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺮﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺁﻧﺮﺍ ثاﺑﺖ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺷﻴاء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﺷﻴاء ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ثاﺑﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﻴئ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻌﮑﻮس ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ثاﺑﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺑﺤث ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﻓﻠﺴﻔﻰ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻣﻨﻄﻖ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻳﻪ ﺟﺴﻢ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻯ ﻭﺳﺎﻳﻪﺍﻯ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺳﺎﻳﻪ ﺟﺴﻢ ،ﺭﻭﺡ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ،ﺟﺴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭح اﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺟﺴﻤﻰ به ﻤﻮﺍﺯﺍﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺡ ، ﺑﺎﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺴمی ﺮﺍ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺎﻳﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ثاﺑﺖ ﮐﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻥ اﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺭﻭﺡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ. ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺩﺭﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣثبت ﺭﻭﺡ ، ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺟﻮﻫﺮﻯ ﺑﺴﻮﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺮﮐﺖ ﺟﺴﻢ ﻭﺳﺎﻳﻪ ﺍﺵ ،ﻭﻳﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺳﺎﻳﻪﺍﺵ ﺩﺭﺟﺴم ﺮﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ، ﻭﺣﺘﻰ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺒﺮﺩ. ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺳﺎﻳﻪ ، ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ، ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺎ ﻧﻪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﻋﻠﻤﻰ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﺑﻘﺼﺪ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻥ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻇﻞ) ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺳﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ. ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻣﻨﺒﻊ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﺯ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﻥ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺡ ﻭﺟﺴﻢ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺑﺎﻋث ﺳﺎﻳﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺍﻥ ﺑﺎﻋث ﺳﺎﻳﻪ ﻭﺩﺭﺍﺯﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺷﻴاء ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ،ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ، ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺎﺯ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭﺩﺭﺟﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻳﻪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ، ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺟﺴﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭح ﺒﺸﺮ ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ،ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﻮﺩ ﺳﻬﺮﻭﺭﺩﻯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻬﺮﻭﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ،ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻳﻚ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺯ ﻣﺎنع ﻨﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ اﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣل اﺳﺖ.ﻭﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭح ﻮﻧﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﻢ ﻓﻌلی ﺒﺸﺮﻯ ﻭ ﺍثاﺭﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ،ﻭﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﻭﭘﻨﺪﺍﺭﻯ ، ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎنی ﺘﺮﻗﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺭﻭﺡ ﻇﺎﻫﺮﺗﺮﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭ ﭘﺮ ﺳﺎﻳﮕﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﺩ ، ﻭﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﻮﺍﺭﺍﻟﻬی ﺮﺍ ﺑﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻋﻘل اﻳﻥ اﻓﺮﺍﺩ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﻭﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﺎ ﺟﺮﻡ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ، ﮐﺴﺐ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺳﺪ ، ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ، ﻣﺼﺮﻑ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ(ﺍﺟﺘﺒﺎﻯ) ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ، ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﭘس ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻃﻔﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﺯﻝ ، ﮐﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﺩﻳﺪﻥ ﻨﺪﺍﺷﺘﻪ و ﻧﺪﺍﺭﺩ .(ﻣَﺪّ) ﻧﻴﺰ(ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ)ﻭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺖ ، ﻭﻳﺎ ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ (ﻣﺪﺕ) ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪّ و ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﺪﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺩﻟﻴﻞ) ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭﻋﻠﺎﻣﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺑﭽﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ،ﺑﻤﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﺎﻳﻪ ﻭﻋﻠﺖ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﻪ ،ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻴﻢ ،ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺡ ﻭﺳﺎﻳﻪﺑﺮﺗﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣل ﺨﻮﻳﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﺎﻟﺘﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪﮐﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ، ﻭﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ.ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺣﺘی ﻤﺸﻴﺖ ﺍﻭ. ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻤﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻢ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ، ﻭﻣﺸﻴﺖ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻳﮋﻩﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ 46 - ثُمّ ﻗﺒﻀﻨﺎﻩ ﺍﻟﻴﻨﺎ ، ﻗﺒﻀﺎ ﻳﺴﻴﺮﺍ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺮﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻋﻤﺮ ،ﻭﺗﺎﺑﺶ ﺍﻥ ﺑﺮ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﺯﺍﻳﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺼﺪ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩﺗﺮ ﻭﻳﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺴﺒﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﻭﺡ ،ﺣﺮﮐﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺯﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮﺭ ﻭﺧﻮﺩ ﺷﻴﻴٴ ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻴﻤﺎ ،ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻧﻮﺭ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻳﺎﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﺩ ، ﮐﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﻓﻄﺮﺕ ﺍﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻫﻤﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻤﻚ ﺑﻄﺒﻴﻌﺖ ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪ ﻋﻤﻞ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻭ ﻣﺪﺕ ، به ﺪﺭﺍﺯﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ، ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺣﺮﮐﺖ ﻭﺟﺪﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺭﻭﺡ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﻭﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﺤﻖ ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﺮﻗﺪﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺦ ﻫﺎ ،ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ،ﻭﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﺎﻳﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻭﻳﻚ ﺟﺴﻢ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻣﻌﮑﻮس ﺑﮑﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ،ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ ،ﻳﺎ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ ﺷﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻘﺶ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻨﺪﮔﻰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻳﺴﻴﺮ) سیر ﺍﺳﺎﻥ ﻭﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭ ﺳﻴﺮ ﺍنسان ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣثمر ﺍﻭ ، ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ ، ﮐﻪﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻗﺒﻀﻨﺎﻩ ) ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻘﺒﻀﻪ ﻭﻣﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﻭﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻭﺍﻳﻦ ﻗﺒﻀﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺮﻃﻬﺎﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 47 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻞ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻟﺒﺎﺳﺎ ، ﻭ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﺳُﺒﺎﺗﺎ ، ﻭ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻧﺸﻮﺭﺍ

 ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪﺑﺮﺍﻯﺸﻤﺎ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻟﺒﺎس ،ﻭﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺳُﺒﺎﺕ ،ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻨﺸﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. ﺷﺐ ﻟﺒﺎس ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ را ﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺩﺭ ﻟﺒﺎس ﻭﻳﺎ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﺒﺎس ﻭﺣﺘﻰ ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﺮﺗﻦ ﮐﺮﺩ ﻭﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎ ﻟﺨﺖ ﺑﻮﺩ.ﻭﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ (ﺳﺒﺎﺕ)ﻭ ﺑﻰ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻭﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺟﺴﻢ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ.ﮐﻪ ﺳﺒﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ،ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳُﺒﺎﺕ ﻭ( ﺳَﺒﺖ) ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻋﺰﻟﺖ ،ﺍﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﻰ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻰ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ(ﺷﻨﺒﻪ)ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﺒﺖ ﮐﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻳﺎ(ﺷﺒﺎﻁ)ﺍﻧﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭﻧﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺐ ﻧﻘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺐﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺭﻭﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻭ ،ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﻭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻳﻮم الله ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺐ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺎﻩ ،ﻳﺎ ﻳﺎ ﻋﻤﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﮑﺎﻣل ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺍﺏ ﻭﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ،ﻭﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺑﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺁﻧﻬﺎﻋﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺭﺯﺵ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺪﻫﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 48 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺭﺳﻞ ﺍﻟﺮﻳﺎﺡ ﺑُﺸﺮﺍ ، ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺭﺣﻤﺘﻪ ، ﻭﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣاءا ﻃﻬﻮﺭﺍ

 ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﻣﻪ ،ﻭﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻭﻣﮋﺩﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘس ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺩ ،ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﭘﺎﮐﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﺩﺭ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﺍﻥ ،ﻭ ﮔﺮﻡ ﺳﻴﺮﻯ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﺪﻙ ﻣﻴﺒﺎﺭﺩ. ﻣﮕﺮ ﭘسﺍﺯ ﺗﻮﻓﺎﻧﻬﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎﺩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ، ﻭﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻥ ،ﺍﺑﺮ ﻭﺑﺎﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻠﺰﻭﻡ ﺑﺎﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﭽﻨﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ﻫﺴﺖ.ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻣﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺻﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﻃﺎﻫﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮔﺎﺯﻫﺎ ﻭﺫﺭﺍﺕ ﻏﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺣﻞّ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺎﺭﺍﻥ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﺎﺩﻩ ﻭﻫﺮ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﻣﻴﮑﺮﺏ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺨﺎﺭ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺗﻘﻄﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻃﺎﻫﺮ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ، ﺩﺭﺗﻔﺴﻴﺮﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻋﻘﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻥ ﻋﻘﻞ ﻫﺎﻯ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺳﺎﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 49 - ﻟﻨُﺤﻴﻰ ﺑﻪ ﺑﻠﺪة ﻣﻴّﺘﺎ ، ﻭﻧﺴﻘﻴﻪ ﻣﻤّﺎ ﺧﻠﻘﻨﺎ ﺃﻧﻌﺎﻣﺎ ، ﻭ ﺃﻧﺎﺳﻰ ﮐثیرﺍ

 ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ ،ﺍﺑﻴﺎﺭﻯ ﻭﺳﻴﺮﺍﺑﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭﺭﻓﻊ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ.ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺯﻕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻰ ،ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎﻳﻚ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ،ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻬﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ.ﻭ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎﻧﺎ ﻳﻚ ﺫﺭﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﻴﻢ ،ﻫﻤﻪ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩ.ﭘس ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ،ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﮔﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ،ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻀﺮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ هرﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ،ﻭﻣﻮٴﺨﺮﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯﺎﺯ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻴﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯﺸﻬﺮﻯ ﻣﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﻘﻴﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻮﺿﻊ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ اﺳﺖ ، ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩﺍﻯ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺒﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻭﺗﻀﻌﻴﻒ ﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﻳﺎ (ﻣﻮﺗﻮﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﺗﻤﻮﺗﻮﺍ) ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﺣﻴﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺟﺴﻢ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 50 - ﻭﻟﻘﺪ ﺻﺮﻓﻨﺎﻩ ﺑﻴﻨﻬﻢ ، ﻟﻴﺬﮐّﺮﻭﺍ ، ﻓﺄﺑﻰ ﺃﮐثر ﺍﻟﻨﺎس ﺍﻟّﺎ ﮐﻔﻮﺭﺍ

 ﻣﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﺗﺼﺮﻳﻒ ،ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﻋﺒﺮﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﻓﺮﺍﻧﻪ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺑﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﻭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﻫﺮﻃﻮﺭ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺳﻤﺖ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﺪ ، ﻭﺑﺎ ﺍﻋﺠﺎﺯﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺍﻣﺮﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﺗﺄﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ.ﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺗﺬﮐّﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺑﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(إﺑاء ) ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ. (ﺻﺮﻓﻨﺎﻩ) ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺠﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﻢ ،ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ،ﻭﺗﺤﺖ ﺗﺼﺮﻑ ﻭﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 51 - ﻭﻟﻮ ﺷﺌﻨﺎ ، ﻟﺒﻌثنا ﻓﻰ ﮐﻞّ ﻗﺮیة ﻧﺬﻳﺮﺍ

 ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻗﺮﻳﻪﻳﻚ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ.ﻭ ﻳﺎﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ،و خانقاهی ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻗﺮﻩﮔﻴﺮﻯ ، ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ.ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﻟﮑﻰ ،ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﺮ ﻣﺮﺑﻰ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﺑﻴﺎﺑﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺐ ،ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﻴﻚ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺪﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﻭﻳﺴﻰ ، ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺂﺧﺮ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﻰ ﺭﺍﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺶ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. (ﺑﻌثنا) ﻣﺒﻌﻮث ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ. ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺍﺣﻴﺎ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺳﭙس ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻭﺍﻋﺰﺍﻡ ﮐﺮﺩﻳﻢ .ﮐﻪﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻣﺒﻌﻮث می ﺸﻮﻧﺪ. ﻭ(ﻗﺮﻳﻪ) ﺩِهستان ﻭﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺣﻀﻮﺭﺍ ﻭﻳﺎﻏﻴﺎﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.(ﻧﺬﻳﺮ) ﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ،ﺍﺧﻄﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺟﺪﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ(ﻧﻈﺮ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ)ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺸﺘﻖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ،ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﮐﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺑﺎﺯﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﭼﻨﺪ ﭘﻬﻠﻮﺋﻰ ،ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭﺟﻨﺒﻰ ﺑﺎﻟﻔﺎﻅ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺮﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺮﻳﻪ ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺮّﻩ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 52 - ﻓﻠﺎ ﺗﻄﻊ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ﻭﺟﺎﻫﺪﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩﺍ ﮐﺒﻴﺮﺍ

 ﭘس ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﮑﻦ ، ﻭ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺴﺨﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﻬﺎﺩ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﻦ.(ﺟﻬﺎﺩ ﺟﻨﮕﻰ) ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﮔﺮﺩﻓﺎﻋﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣﻰ ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺮ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ(ﺟﻬﺎﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ)ﺩﺭ ﺳﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺄﺳﻴس ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻭ ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎ. ﺟﻬﺪ ﺗﻠﺎﺵ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ.ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺟﻬﺎﺩ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﻧﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ، ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ،ﻣﺠﺎﻫﺪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ/ 53 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺮﺝ ﺍﻟﺒﺤﺮﻳﻦ ، ﻫﺬﺍ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ،ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻠﺢ ﺃﺟﺎﺝ ، ﻭﺟﻌﻞ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ ﺑﺮﺯﺧﺎ ،ﻭﺣِﺠﺮﺍ ﻣﺤَﺠﻮﺭﺍ

 ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﺍﻣﻴﺨﺖ.ﻳﮑﻰ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﺍﺕ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺗﻠﺦ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ.ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺯﺧﻰ ﻭﻣﺎﻧﻌﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. (ﻣﺮﺝ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺰﺝ ﻳﺎ ﻣﺰﻳﺞ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺷﻮﺭ ﻭﺷﻴﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺑﺮﺯﺧﻰ ،ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻥ ،ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺤﺠﻮﺭ ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺯ ،ﻭﻣﺤﺒﻮس ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭﺟﺰﻳﺮﻩ ﺑﺤﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭس ،ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺏ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻠﻴﺞ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﻬﺎﻯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻇﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺍﺏﺑﺮﺩ ،ﻭﺍﺯ ﺍﺏ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎﻡ(ﺑﺤﺮﻳﻦ) ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺎﻫﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺻﺪﻓﻬﺎﻯ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ،ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﺴﻢ ،ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺴﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﻳﻪ ﺩﻭﻡ ﺳﮑّﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻓﮑﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﮑﺎﻧﻴﺴﻤﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺯﺧﻰ ﻳﺎ ﻣﺮﺯ ﻭﻣﺤﻴﻂ ﻣﺸﺘﺮﮐﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﻭﺍثیرﻯ ،ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺩﻩﺍﺗﻤﻰ ﻭﻣﺎﺩﻩﻋﻘﻠﻰ ﻭﻧﻮﺭﻯ ﻳﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﺩﻯ ،ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻳﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺷﺪﻯ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺑﻤﺮﺯﻫﺎﻯ ﺟﺴﻢ ﻧﻮﺭﻯ ،ﻭ ﻳﺎﺑﺘﮑﻤﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻭﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻳﺎ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥﺁﻧﻬﺎ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ،ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻧﻬﻢ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻭﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻴﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺣﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ. ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺩﺭﻳﺎﻯ ﺷﻮﺭ ﻭﺗﻠﺦ ﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺯﺥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺯﺧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺯﺥ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺤﺠﻮﺭ ﻭﻣﺤﺒﻮس ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺯ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺣﺎﺟﺰ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﺤﺒﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ.ﺍﻭﻝ ﺷﻮﺭ ﻭﺗﻠﺦ ،ﻭ ﺑﻌﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ.ﻭﻟﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺴﺦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐس ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﻴﺮ ﻭﻣﺤﺠﻮﺭ ﻭﻣﺤﺠﻮﺯﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺯﺧﻰ ﻭﺩﻭﺯﺧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻟﺬﺍﺑﻔﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﺘﻰ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻧﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﻣﻠﺢ) ﻧﻤﻚ ﺍﺳﺖ ﻭﺷﻮﺭﻯ ،ﻭ(ﺃﺟﺎﺝ ) ﺑﻀﻢ ﺍﻟﻒ ،ﺷﻮﺭﻯ ﻭ ﮔﺶ ﺑﻮﺩﻥ ، ﻭ ﺗﻠﺨﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ( ﻋﺬﺏ) ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻴﺎﺳﺖ ،ﻭ(ﻓﺮﺍﺕ)ﻫﺮ ﺍﺏ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭﮔﻮﺍﺭﺍ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 54 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ﻣﻦ ﺍﻟﻤاء ﺑَﺸﺮﺍ ، ﻓﺠﻌﻠﻪ ﻧﺴﺒﺎ ﻭ ﺻِﻬﺮﺍ ، ﻭ ﮐﺎﻥ ﺭﺑّﻚ ﻗﺪﻳﺮﺍ

 ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻟﻖ ﺑﺸﺮ ﺍﺯ ﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﺴﺐ ﻭﺣﺴﺐ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ. ﻭﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.ﺍﺏ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻧﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻭﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭﺗﻠﻘﻴﺢ ﺟﻨس ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻓﺮﻳﻨﻨﺪﮔﻰ ﺭﺍ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ. ﻭﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﺑﺎﻟﻤﻨﺎﺻﻔﻪ ﺗﺨﻤﺪﺍﻥ ﺯﻥ ، ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻳﺮ ﻭﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻧﺴﺒﺘﻬﺎﻯ ﻓﺎﻣﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺩﺍﻣﺎﺩﻯ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ ، ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺏ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺍﻭﻟﺎﺩ ،ﺑﺪﺍﺋﻰ ﻭﻋﻤﻮ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻟﻪ ﻭ ﻋﻤﻪ ،ﻭﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻟﺬﺍ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﭙﺪﺭ ﻭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺪﺭﻯ ﺭﺍ ﻧﺴﺐ ،ﻭ ﺍﺻﻞ ﻳﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ.ﻭ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺻﻬﺮ ﻭﺩﺍﻣﺎﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭﺍﺻﻞ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﭙﺪﺭ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﺠﺮﻩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﭘﺪﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﻞ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ. ﻭﻳﺎﺑﺎﻟﻌﮑس ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻮﺟﺴﻢ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻓﻌﻠﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺯﻭﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭﻣﺎﺩﺭ ﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ،ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻭﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺑﺸﺮﻣﻌﺠﻮﻧﻰ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻳﺎ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻔﺶ ﮐﻠﻰ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﺍ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﺗﺎ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﺯ ﺍﻥ پس ﺑﺎﻳﺪ ،ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﮔﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭﺍﺳﻮﭘﺮﻣﻨﻬﺎﺋﻰ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﻢ ، ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺏ ﻭﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻧﺴﺐ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺭﺍ ،ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﻞ ﺷﺪﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﻧﺎﻇﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ،ﺍﺯ ﺍﺏ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺗﻨﻈﻴﻢ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ،ﺑﺮﺍﻳﻦ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺏ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﻭﺍﺏ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ، ﺑﺎﻋث ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺣﻴﺎﺕ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻘﺶ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﻋﻘﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺒﺮﺩ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 55 - ﻭﻳﻌﺒﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻣﺎﻟﺎ ﻳﻨﻔﻌﻬﻢ ﻭ ﻟﺎ ﻳﻀﺮّﻫﻢ ، ﻭﮐﺎﻥ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮ ﻋﻠﻰ ﺭﺑّﻪ ﻇﻬﻴﺮﺍ

 ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﻔﻊ ﻭ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮ ،ﭘﺸﺖ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ،ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻭﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﻭ ﻭﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮﻩ ﺷﺸﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ (ﺩﻭﻗﺮﻩ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ) ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻪ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭﭼﻨﺪ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ، ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎﺳﻢ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎﺋﻰ ،ﻧﻔﻊ ﻭﺿﺮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﭘﺮ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺍﺳﻴﺐ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻋث ﺟﻬﻨﻢ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺍﺩﺑﻰ ﺩﺭﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻰ ﻧﻔﻊ ﻭﺿﺮﺭ ، ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﻰ ﺑﻰ ﺧﺎﺻﻴﺖ ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣث بت ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﻟّﺄ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮ ﺧﺎﺻﻴﺖ ،ﺩﺭ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ.ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﺸﺖ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﻇﻬﻴﺮ ﻭﭘﺸﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 56 - ﻭﻣﺎ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎﻙ ، ﺍﻟّﺎ ﻣﺒﺸّﺮﺍ ﻭ ﻧﺬﻳﺮﺍ

 ﻭﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ، ﮐﻪ ﻣﺒﺸّﺮ ﻭ ﻧَﺬﻳﺮ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻰ. ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻣﺒﺸﺮ ﻭﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻧﺪﺭﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻳﺎﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﺧﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣُﺠّﺖ ،ﻭﺣﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋٍث ﺗﺮس ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﻃﻤﻊ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﻣﺒﺸّﺮ) ﺑﺸﺎﺭﺕﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻧﺬﻳﺮ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺷﺮﻁ ﻟﺎﺯﻡ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ اﺳﺖ. ﻭﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ /57 - ﻗﻞ ﻣﺎ ﺍﺳأﻠﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺃﺟﺮ ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺷاء ، ﺃﻥ ﻳﺘّﺨﺬ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻪ ﺳﺒﻴﻠﺎ

 ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﺍﺟﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ.ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻫﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ، ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﻣﺰﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ هستند ،ﮐﻪ ﺑﺎﭘﻴﺮ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬﻰ ﺗﻤﺮﮐﺰﻭﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺑﺨﺸﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺟﺰ ﻫﺪﻳﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﻧﻴﺰﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﺭﺿﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺻﺪﻗﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻰ ﺍﺯﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺰﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺃﺟﺮ) ﻣﺰﺩ ﻭﺍﺟﺮﺕ ﻭﭘﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻭ(ﺳﺒﻴﻞ ) ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻨﻚ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ.ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ پس ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻋﻤﻠﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪ ، ﻭﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻟﻘﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ ، ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺣﺰﺑﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﻳﻦ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻤﻠﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻳﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺟﺪﻳﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 45 - ﺃﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻚ ﮐﻴﻒ ﻣﺪّ ﺍﻟﻈﻞ ، ﻭﻟﻮ ﺷاء ﻟﺠﻌﻠﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎ ، ثُمّ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﺍﻟﺸﻤس ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻟﻴﻠﺎ

 ﺁﻳﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻥ ﺭﺍ ثاﺑﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﺩﺭﺍﺯ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺮ ﺟﺴﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻔﺎﺕ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ.ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺰ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮔﺮﺩﺩ.ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺷﻴﺎٴ ،ﻭﺗﺤﻮﻟﺎﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ. ﻋﻠﺘﻬﺎ ﺗﻮﺟﻴﻬﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥﻬﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺘﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻋﻠﺖ ﺍﻟﻌﻠﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.(ﺳﺎﻳﻪ) ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﻋﺪﻣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻭﺟﻮﺩﻯ.ﻳﻌﻨﻰ ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺭ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺫﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻢ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ، ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺎﻳﻪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺟﺴﻢ ،ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰﻋﻠﺖ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺷﻴاء ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻮﺭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻮﺭ ﺷﻮﺩ ،ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﺸﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻴﻢ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ثاﺑﺖ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ ثاﺑﺖ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺪﻫﻴﻢ ، ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻳﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻣﺘﺤﺮﻙ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻳﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻳﺎﺣﺮﮐﺖ ﻳﻚ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺮﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺁﻧﺮﺍ ثاﺑﺖ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺷﻴاء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﺷﻴاء ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ثاﺑﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﻴئ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻌﮑﻮس ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ثاﺑﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺑﺤث ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﻓﻠﺴﻔﻰ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻣﻨﻄﻖ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻳﻪ ﺟﺴﻢ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻯ ﻭﺳﺎﻳﻪﺍﻯ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺳﺎﻳﻪ ﺟﺴﻢ ،ﺭﻭﺡ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ،ﺟﺴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭح اﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺟﺴﻤﻰ به ﻤﻮﺍﺯﺍﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺡ ، ﺑﺎﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺴمی ﺮﺍ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺎﻳﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ثاﺑﺖ ﮐﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻥ اﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺭﻭﺡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ. ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺩﺭﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣثبت ﺭﻭﺡ ، ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺟﻮﻫﺮﻯ ﺑﺴﻮﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺮﮐﺖ ﺟﺴﻢ ﻭﺳﺎﻳﻪ ﺍﺵ ،ﻭﻳﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺳﺎﻳﻪﺍﺵ ﺩﺭﺟﺴم ﺮﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ، ﻭﺣﺘﻰ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺒﺮﺩ. ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺳﺎﻳﻪ ، ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ، ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺎ ﻧﻪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﻋﻠﻤﻰ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﺑﻘﺼﺪ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻥ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻇﻞ) ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺳﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ. ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻣﻨﺒﻊ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﺯ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﻥ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺡ ﻭﺟﺴﻢ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺑﺎﻋث ﺳﺎﻳﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺍﻥ ﺑﺎﻋث ﺳﺎﻳﻪ ﻭﺩﺭﺍﺯﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺷﻴاء ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ،ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ، ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺎﺯ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭﺩﺭﺟﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻳﻪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ، ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺟﺴﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭح ﺒﺸﺮ ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ،ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﻮﺩ ﺳﻬﺮﻭﺭﺩﻯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻬﺮﻭﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ،ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻳﻚ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺯ ﻣﺎنع ﻨﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ اﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣل اﺳﺖ.ﻭﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭح ﻮﻧﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﻢ ﻓﻌلی ﺒﺸﺮﻯ ﻭ ﺍثاﺭﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ،ﻭﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﻭﭘﻨﺪﺍﺭﻯ ، ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎنی ﺘﺮﻗﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺭﻭﺡ ﻇﺎﻫﺮﺗﺮﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭ ﭘﺮ ﺳﺎﻳﮕﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﺩ ، ﻭﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﻮﺍﺭﺍﻟﻬی ﺮﺍ ﺑﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻋﻘل اﻳﻥ اﻓﺮﺍﺩ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﻭﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﺎ ﺟﺮﻡ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ، ﮐﺴﺐ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺳﺪ ، ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ، ﻣﺼﺮﻑ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ(ﺍﺟﺘﺒﺎﻯ) ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ، ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﭘس ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻃﻔﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﺯﻝ ، ﮐﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﺩﻳﺪﻥ ﻨﺪﺍﺷﺘﻪ و ﻧﺪﺍﺭﺩ .(ﻣَﺪّ) ﻧﻴﺰ(ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ)ﻭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺖ ، ﻭﻳﺎ ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ (ﻣﺪﺕ) ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪّ و ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﺪﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺩﻟﻴﻞ) ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭﻋﻠﺎﻣﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺑﭽﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ،ﺑﻤﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﺎﻳﻪ ﻭﻋﻠﺖ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﻪ ،ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻴﻢ ،ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺡ ﻭﺳﺎﻳﻪﺑﺮﺗﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣل ﺨﻮﻳﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﺎﻟﺘﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪﮐﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ، ﻭﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ.ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺣﺘی ﻤﺸﻴﺖ ﺍﻭ. ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻤﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻢ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ، ﻭﻣﺸﻴﺖ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻳﮋﻩﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ 46 - ثُمّ ﻗﺒﻀﻨﺎﻩ ﺍﻟﻴﻨﺎ ، ﻗﺒﻀﺎ ﻳﺴﻴﺮﺍ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺮﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻋﻤﺮ ،ﻭﺗﺎﺑﺶ ﺍﻥ ﺑﺮ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﺯﺍﻳﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺼﺪ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩﺗﺮ ﻭﻳﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺴﺒﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﻭﺡ ،ﺣﺮﮐﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻮﺭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺯﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮﺭ ﻭﺧﻮﺩ ﺷﻴﻴٴ ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻴﻤﺎ ،ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻧﻮﺭ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻳﺎﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﺩ ، ﮐﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﻓﻄﺮﺕ ﺍﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻫﻤﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻤﻚ ﺑﻄﺒﻴﻌﺖ ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪ ﻋﻤﻞ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻭ ﻣﺪﺕ ، به ﺪﺭﺍﺯﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ، ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺣﺮﮐﺖ ﻭﺟﺪﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺭﻭﺡ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﻭﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﺤﻖ ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﺮﻗﺪﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺦ ﻫﺎ ،ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ،ﻭﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﺎﻳﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻭﻳﻚ ﺟﺴﻢ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻣﻌﮑﻮس ﺑﮑﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ،ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ ،ﻳﺎ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ ﺷﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻘﺶ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻨﺪﮔﻰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻳﺴﻴﺮ) سیر ﺍﺳﺎﻥ ﻭﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﺳﺎﻳﻪ ،ﻭ ﺳﻴﺮ ﺍنسان ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣثمر ﺍﻭ ، ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ ، ﮐﻪﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻗﺒﻀﻨﺎﻩ ) ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻘﺒﻀﻪ ﻭﻣﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﻭﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻭﺍﻳﻦ ﻗﺒﻀﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺮﻃﻬﺎﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 47 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻞ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻟﺒﺎﺳﺎ ، ﻭ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﺳُﺒﺎﺗﺎ ، ﻭ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻧﺸﻮﺭﺍ

 ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪﺑﺮﺍﻯﺸﻤﺎ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻟﺒﺎس ،ﻭﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺳُﺒﺎﺕ ،ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻨﺸﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. ﺷﺐ ﻟﺒﺎس ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ را ﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺩﺭ ﻟﺒﺎس ﻭﻳﺎ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﺒﺎس ﻭﺣﺘﻰ ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﺮﺗﻦ ﮐﺮﺩ ﻭﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎ ﻟﺨﺖ ﺑﻮﺩ.ﻭﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ (ﺳﺒﺎﺕ)ﻭ ﺑﻰ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻭﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺟﺴﻢ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ.ﮐﻪ ﺳﺒﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ،ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳُﺒﺎﺕ ﻭ( ﺳَﺒﺖ) ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻋﺰﻟﺖ ،ﺍﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﻰ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻰ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ(ﺷﻨﺒﻪ)ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﺒﺖ ﮐﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻳﺎ(ﺷﺒﺎﻁ)ﺍﻧﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭﻧﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺐ ﻧﻘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺐﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺭﻭﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻭ ،ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﻭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻳﻮم الله ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺐ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺎﻩ ،ﻳﺎ ﻳﺎ ﻋﻤﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﮑﺎﻣل ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺍﺏ ﻭﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ،ﻭﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺑﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺁﻧﻬﺎﻋﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺭﺯﺵ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺪﻫﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 48 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺭﺳﻞ ﺍﻟﺮﻳﺎﺡ ﺑُﺸﺮﺍ ، ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺭﺣﻤﺘﻪ ، ﻭﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣاءا ﻃﻬﻮﺭﺍ

 ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﻣﻪ ،ﻭﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻭﻣﮋﺩﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘس ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺩ ،ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﭘﺎﮐﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﺩﺭ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﺍﻥ ،ﻭ ﮔﺮﻡ ﺳﻴﺮﻯ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﺪﻙ ﻣﻴﺒﺎﺭﺩ. ﻣﮕﺮ ﭘسﺍﺯ ﺗﻮﻓﺎﻧﻬﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎﺩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ، ﻭﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻥ ،ﺍﺑﺮ ﻭﺑﺎﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻠﺰﻭﻡ ﺑﺎﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﭽﻨﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ﻫﺴﺖ.ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻣﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺻﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﻃﺎﻫﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮔﺎﺯﻫﺎ ﻭﺫﺭﺍﺕ ﻏﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺣﻞّ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺎﺭﺍﻥ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﺎﺩﻩ ﻭﻫﺮ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﻣﻴﮑﺮﺏ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺨﺎﺭ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺗﻘﻄﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻃﺎﻫﺮ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ، ﺩﺭﺗﻔﺴﻴﺮﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻋﻘﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻥ ﻋﻘﻞ ﻫﺎﻯ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺳﺎﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 49 - ﻟﻨُﺤﻴﻰ ﺑﻪ ﺑﻠﺪة ﻣﻴّﺘﺎ ، ﻭﻧﺴﻘﻴﻪ ﻣﻤّﺎ ﺧﻠﻘﻨﺎ ﺃﻧﻌﺎﻣﺎ ، ﻭ ﺃﻧﺎﺳﻰ ﮐثیرﺍ

 ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ ،ﺍﺑﻴﺎﺭﻯ ﻭﺳﻴﺮﺍﺑﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭﺭﻓﻊ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ.ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺯﻕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻰ ،ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎﻳﻚ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ،ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻬﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ.ﻭ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎﻧﺎ ﻳﻚ ﺫﺭﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﻴﻢ ،ﻫﻤﻪ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩ.ﭘس ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ،ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﮔﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ،ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻀﺮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ هرﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ،ﻭﻣﻮٴﺨﺮﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯﺎﺯ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻴﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯﺸﻬﺮﻯ ﻣﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﻘﻴﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻮﺿﻊ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ اﺳﺖ ، ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩﺍﻯ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺒﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻭﺗﻀﻌﻴﻒ ﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﻳﺎ (ﻣﻮﺗﻮﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﺗﻤﻮﺗﻮﺍ) ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﺣﻴﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺟﺴﻢ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 50 - ﻭﻟﻘﺪ ﺻﺮﻓﻨﺎﻩ ﺑﻴﻨﻬﻢ ، ﻟﻴﺬﮐّﺮﻭﺍ ، ﻓﺄﺑﻰ ﺃﮐثر ﺍﻟﻨﺎس ﺍﻟّﺎ ﮐﻔﻮﺭﺍ

 ﻣﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﺗﺼﺮﻳﻒ ،ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﻋﺒﺮﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﻓﺮﺍﻧﻪ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺑﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﻭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﻫﺮﻃﻮﺭ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺳﻤﺖ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﺪ ، ﻭﺑﺎ ﺍﻋﺠﺎﺯﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺍﻣﺮﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﺗﺄﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ.ﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺗﺬﮐّﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺑﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(إﺑاء ) ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ. (ﺻﺮﻓﻨﺎﻩ) ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺠﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﻢ ،ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ،ﻭﺗﺤﺖ ﺗﺼﺮﻑ ﻭﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 51 - ﻭﻟﻮ ﺷﺌﻨﺎ ، ﻟﺒﻌثنا ﻓﻰ ﮐﻞّ ﻗﺮیة ﻧﺬﻳﺮﺍ

 ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻗﺮﻳﻪﻳﻚ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ.ﻭ ﻳﺎﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ،و خانقاهی ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻗﺮﻩﮔﻴﺮﻯ ، ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ.ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﻟﮑﻰ ،ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﺮ ﻣﺮﺑﻰ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﺑﻴﺎﺑﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺐ ،ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﻴﻚ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺪﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﻭﻳﺴﻰ ، ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺂﺧﺮ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﻰ ﺭﺍﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺶ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. (ﺑﻌثنا) ﻣﺒﻌﻮث ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ. ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺍﺣﻴﺎ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺳﭙس ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻭﺍﻋﺰﺍﻡ ﮐﺮﺩﻳﻢ .ﮐﻪﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻣﺒﻌﻮث می ﺸﻮﻧﺪ. ﻭ(ﻗﺮﻳﻪ) ﺩِهستان ﻭﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺣﻀﻮﺭﺍ ﻭﻳﺎﻏﻴﺎﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.(ﻧﺬﻳﺮ) ﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ،ﺍﺧﻄﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺟﺪﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ(ﻧﻈﺮ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ)ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺸﺘﻖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ،ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﮐﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺑﺎﺯﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﭼﻨﺪ ﭘﻬﻠﻮﺋﻰ ،ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭﺟﻨﺒﻰ ﺑﺎﻟﻔﺎﻅ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺮﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺮﻳﻪ ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺮّﻩ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 52 - ﻓﻠﺎ ﺗﻄﻊ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ﻭﺟﺎﻫﺪﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩﺍ ﮐﺒﻴﺮﺍ

 ﭘس ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﮑﻦ ، ﻭ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺴﺨﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﻬﺎﺩ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﻦ.(ﺟﻬﺎﺩ ﺟﻨﮕﻰ) ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﮔﺮﺩﻓﺎﻋﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣﻰ ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺮ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ(ﺟﻬﺎﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ)ﺩﺭ ﺳﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺄﺳﻴس ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻭ ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎ. ﺟﻬﺪ ﺗﻠﺎﺵ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ.ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺟﻬﺎﺩ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﻧﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ، ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ،ﻣﺠﺎﻫﺪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ/ 53 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺮﺝ ﺍﻟﺒﺤﺮﻳﻦ ، ﻫﺬﺍ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ،ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻠﺢ ﺃﺟﺎﺝ ، ﻭﺟﻌﻞ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ ﺑﺮﺯﺧﺎ ،ﻭﺣِﺠﺮﺍ ﻣﺤَﺠﻮﺭﺍ

 ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﺍﻣﻴﺨﺖ.ﻳﮑﻰ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﺍﺕ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺗﻠﺦ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ.ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺯﺧﻰ ﻭﻣﺎﻧﻌﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. (ﻣﺮﺝ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺰﺝ ﻳﺎ ﻣﺰﻳﺞ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺷﻮﺭ ﻭﺷﻴﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺑﺮﺯﺧﻰ ،ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻥ ،ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺤﺠﻮﺭ ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺯ ،ﻭﻣﺤﺒﻮس ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭﺟﺰﻳﺮﻩ ﺑﺤﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭس ،ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺏ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻠﻴﺞ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﻬﺎﻯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻇﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺍﺏﺑﺮﺩ ،ﻭﺍﺯ ﺍﺏ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎﻡ(ﺑﺤﺮﻳﻦ) ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺎﻫﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺻﺪﻓﻬﺎﻯ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ،ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﺴﻢ ،ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺴﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﻳﻪ ﺩﻭﻡ ﺳﮑّﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻓﮑﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﮑﺎﻧﻴﺴﻤﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺯﺧﻰ ﻳﺎ ﻣﺮﺯ ﻭﻣﺤﻴﻂ ﻣﺸﺘﺮﮐﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﻭﺍثیرﻯ ،ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺩﻩﺍﺗﻤﻰ ﻭﻣﺎﺩﻩﻋﻘﻠﻰ ﻭﻧﻮﺭﻯ ﻳﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﺩﻯ ،ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻳﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺷﺪﻯ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺑﻤﺮﺯﻫﺎﻯ ﺟﺴﻢ ﻧﻮﺭﻯ ،ﻭ ﻳﺎﺑﺘﮑﻤﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻭﻫﻤﻪ
ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻳﺎ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥﺁﻧﻬﺎ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ،ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻧﻬﻢ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻭﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻴﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺣﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ. ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺩﺭﻳﺎﻯ ﺷﻮﺭ ﻭﺗﻠﺦ ﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺯﺥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺯﺧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﻣثاﻟﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺯﺥ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺤﺠﻮﺭ ﻭﻣﺤﺒﻮس ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺯ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺣﺎﺟﺰ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﺤﺒﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ.ﺍﻭﻝ ﺷﻮﺭ ﻭﺗﻠﺦ ،ﻭ ﺑﻌﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ.ﻭﻟﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺴﺦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐس ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﻴﺮ ﻭﻣﺤﺠﻮﺭ ﻭﻣﺤﺠﻮﺯﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺯﺧﻰ ﻭﺩﻭﺯﺧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻟﺬﺍﺑﻔﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﺘﻰ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻧﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﻣﻠﺢ) ﻧﻤﻚ ﺍﺳﺖ ﻭﺷﻮﺭﻯ ،ﻭ(ﺃﺟﺎﺝ ) ﺑﻀﻢ ﺍﻟﻒ ،ﺷﻮﺭﻯ ﻭ ﮔﺶ ﺑﻮﺩﻥ ، ﻭ ﺗﻠﺨﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ( ﻋﺬﺏ) ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻴﺎﺳﺖ ،ﻭ(ﻓﺮﺍﺕ)ﻫﺮ ﺍﺏ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭﮔﻮﺍﺭﺍ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 54 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ﻣﻦ ﺍﻟﻤاء ﺑَﺸﺮﺍ ، ﻓﺠﻌﻠﻪ ﻧﺴﺒﺎ ﻭ ﺻِﻬﺮﺍ ، ﻭ ﮐﺎﻥ ﺭﺑّﻚ ﻗﺪﻳﺮﺍ

 ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻟﻖ ﺑﺸﺮ ﺍﺯ ﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﺴﺐ ﻭﺣﺴﺐ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ. ﻭﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.ﺍﺏ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻧﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻭﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭﺗﻠﻘﻴﺢ ﺟﻨس ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻓﺮﻳﻨﻨﺪﮔﻰ ﺭﺍ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ. ﻭﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﺑﺎﻟﻤﻨﺎﺻﻔﻪ ﺗﺨﻤﺪﺍﻥ ﺯﻥ ، ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻳﺮ ﻭﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻧﺴﺒﺘﻬﺎﻯ ﻓﺎﻣﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺩﺍﻣﺎﺩﻯ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ ، ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺏ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺍﻭﻟﺎﺩ ،ﺑﺪﺍﺋﻰ ﻭﻋﻤﻮ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻟﻪ ﻭ ﻋﻤﻪ ،ﻭﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻟﺬﺍ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﭙﺪﺭ ﻭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺪﺭﻯ ﺭﺍ ﻧﺴﺐ ،ﻭ ﺍﺻﻞ ﻳﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ.ﻭ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺻﻬﺮ ﻭﺩﺍﻣﺎﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭﺍﺻﻞ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﭙﺪﺭ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﺠﺮﻩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﭘﺪﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﻞ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ.ﻭﻳﺎﺑﺎﻟﻌﮑس ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻮﺟﺴﻢ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻓﻌﻠﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺯﻭﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭﻣﺎﺩﺭ ﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ،ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻭﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺑﺸﺮﻣﻌﺠﻮﻧﻰ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻳﺎ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻔﺶ ﮐﻠﻰ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﺍ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﺗﺎ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﺯ ﺍﻥ پس ﺑﺎﻳﺪ ،ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﮔﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭﺍﺳﻮﭘﺮﻣﻨﻬﺎﺋﻰ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﻢ ، ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺏ ﻭﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻧﺴﺐ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺭﺍ ،ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﻞ ﺷﺪﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﻧﺎﻇﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ،ﺍﺯ ﺍﺏ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺗﻨﻈﻴﻢ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ،ﺑﺮﺍﻳﻦ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺏ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﻭﺍﺏ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ، ﺑﺎﻋث ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺣﻴﺎﺕ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻘﺶ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﻋﻘﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺒﺮﺩ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 55 - ﻭﻳﻌﺒﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻣﺎﻟﺎ ﻳﻨﻔﻌﻬﻢ ﻭ ﻟﺎ ﻳﻀﺮّﻫﻢ ، ﻭﮐﺎﻥ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮ ﻋﻠﻰ ﺭﺑّﻪ ﻇﻬﻴﺮﺍ

 ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﻔﻊ ﻭ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮ ،ﭘﺸﺖ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ،ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻭﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﻭ ﻭﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮﻩ ﺷﺸﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ (ﺩﻭﻗﺮﻩ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ) ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻪ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭﭼﻨﺪ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ، ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎﺳﻢ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎﺋﻰ ،ﻧﻔﻊ ﻭﺿﺮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﭘﺮ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺍﺳﻴﺐ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻋث ﺟﻬﻨﻢ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺍﺩﺑﻰ ﺩﺭﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻰ ﻧﻔﻊ ﻭﺿﺮﺭ ، ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﻰ ﺑﻰ ﺧﺎﺻﻴﺖ ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣث بت ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﻟّﺄ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮ ﺧﺎﺻﻴﺖ ،ﺩﺭ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ.ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﺸﺖ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﻇﻬﻴﺮ ﻭﭘﺸﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 56 - ﻭﻣﺎ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎﻙ ، ﺍﻟّﺎ ﻣﺒﺸّﺮﺍ ﻭ ﻧﺬﻳﺮﺍ

 ﻭﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ، ﮐﻪ ﻣﺒﺸّﺮ ﻭ ﻧَﺬﻳﺮ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻰ. ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻣﺒﺸﺮ ﻭﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻧﺪﺭﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻳﺎﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﺧﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣُﺠّﺖ ،ﻭﺣﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋٍث ﺗﺮس ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﻃﻤﻊ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﻣﺒﺸّﺮ) ﺑﺸﺎﺭﺕﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻧﺬﻳﺮ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺷﺮﻁ ﻟﺎﺯﻡ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ اﺳﺖ. ﻭﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ /57 - ﻗﻞ ﻣﺎ ﺍﺳأﻠﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺃﺟﺮ ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺷاء ، ﺃﻥ ﻳﺘّﺨﺬ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻪ ﺳﺒﻴﻠﺎ

 ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﺍﺟﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ.ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻫﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ، ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﻣﺰﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ هستند ،ﮐﻪ ﺑﺎﭘﻴﺮ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬﻰ ﺗﻤﺮﮐﺰﻭﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺑﺨﺸﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺟﺰ ﻫﺪﻳﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﻧﻴﺰﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﺭﺿﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺻﺪﻗﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻰ ﺍﺯﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺰﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺃﺟﺮ) ﻣﺰﺩ ﻭﺍﺟﺮﺕ ﻭﭘﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻭ(ﺳﺒﻴﻞ ) ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻨﻚ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ.ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ پس ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻋﻤﻠﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪ ، ﻭﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻟﻘﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ ، ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺣﺰﺑﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﻳﻦ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻤﻠﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻳﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺟﺪﻳﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 58 - ﻭﺗﻮﮐّﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﻰّ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﺎ ﻳﻤﻮﺕ ﻭ ﺳﺒّﺢ ﺑﺤﻤﺪﻩ ، ﻭﮐﻔﻰ ﺑﻪ ﺑﺬﻧﻮﺏ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺧﺒﻴﺮﺍ

 ﭘس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺗﻮﮐﻞ ﻭﺗﮑﻴﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ،ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﻣﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮐﻦ.ﻭﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻰ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺗﺄﺧﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ،ﻭﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪ ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻳﺎ ﺳﺨﺘﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺿﻌﻒ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﮐﻤﺒﻮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﮐﺸﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﺸﻪ ،ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺑﺎﻋﻠﺎﻗﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ﺭﻩ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ.(ﺗﻮﮐّﻞ) ﻓﻌﻞ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﮐﺎﻟﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻮﮐّﻞ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻫﺮﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ ، ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﺮ ﺷﺪﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻳﺎ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺷﺪﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس . ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﮑﻴﻔّﻴﺖ ﻭﮐﻤﻴّﺖ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ،ﻭﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ،ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﮒ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺟﺐ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ، ﺑﺎﻳﺪ ،ﻣﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺑﻰ ﺗﻮﻗﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺎﺧﺮ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ،ﺩﺭ ﺣﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺸﻰ ،ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﮒ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ،ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﻫﺮﮐﺶ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ به ﻤﻘﺎﻡ ، ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ،ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺧﻠﺎﻗﻴﺖ ﻭ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ،ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﮑﺎﺭ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺎﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺸﻰ ،ﻭﺣﻰ ﻭﻗﻴّﻮﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻭ ،ﻣﻨﻄﻘﺎ ﭘس ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺍﺭﻳﻢ.پس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻤﺮﮒ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﻣﺮﮔﻰ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻏﻴﺮﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ،ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺴﺒﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺳﺖ ﻭﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺭﺑﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ.(ﺣﻰّ )ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ.ﻭﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺑﺎﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩﻭﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺗﺴﺒﻴﺢ) ﮐﺮﺩﻥ ﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ(ﺳﺒﺎﺣﻪ)ﺑﺴﻮﻯ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﺨﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺮﺍﺳﻢ (ﺫﮐﺮ ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ) ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺴﺒﻴﺤﻰ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﺍﻳﻦ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﮐﻤﺘﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﻨﺎﮔﺮﻯ ﺍﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺎﺯ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺑﺤﻤﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ)ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻴﺰ ،ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﮕﺎﻡ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻙ ﻧﮑﻨﺪ.ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭﻳﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮﺟﻪ ﺍﻭ ، ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺫﻧﻮﺏ) ﺟﻤﻊ ﺫﻧﺐ ﻳﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻭﺩﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﻭﺡ ،ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺒﺎﺩ) ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺎﺑﺪ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻫﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﻰ ﻣﺘﻤﺮﺩ ﺑﺮﺧﺪﺍ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.(ﺧﺒﻴﺮ) ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻭﺧﺒﺮﻩ ﻭﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺵ ،ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ، ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻫﻴﭻ ﮐس ﻫﻴﭻ ﻗﺴﻤﺖ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ. ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ. ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻇﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ، ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ، ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﻮﺩ. ﻭﺩﺭﻳﺎﺑﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻳﺮ ﻭ ﺯﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 59 - ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻣﺎ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ ، ﻓﻰ ﺳتة ﺃﻳّﺎﻡ ، ثُمّ ﺍﺳﺘﻮﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺮﺵ ، ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ، ﻓﺴأﻞ ﺧﺒﻴﺮﺍ

ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ،ﻭﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺮﻳﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺭﻭﻯ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﺧﺒﻴﺮ ،ﮐﻪﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻧﻤﺎﺋﻰ.ﺍﻳﻦ ﺧﺒﻴﺮ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﺮﻋﺮﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﺎﺑﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺩﺭﺝ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺑﺎﺑﻠﻰ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﻔﺖ ﺍﺳﻤﺎﻥ ،ﻭﻫﻔﺖ ﺳﻴﺎﺭﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﻔﺘﻢ ﺟﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﻴﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﺍﻣﺪﻧﺪ.ﻭﺟﻤﻌﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﺴﺖ.ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻥ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﻭﮐﺮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮﺩﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﮐﺮﻩ ﻓﺮﺿﻰ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﻩ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﻮﺭ ﻭﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﻧﺸﺘﻦ 30 ﺑﻴﻠﻴﻮﻥ ﺳﺎﻝ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺑﺮﺍﻭﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺧﻠﻘﺖ ﺯﻣﻴﻦ ،ﻭﺳﭙس ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ، ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻳﻚ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻭﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻭ ﺷﺮﻁ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺮﻓﺘﻦ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﻔﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻫﺮﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻳﻮﻡ ﻭﺍﻭﻡ ﻭﺭﻭﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ، ﮐﻪ(ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ، ﻭﻟﻘﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ﻭﻟﺰﻭﻡ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﺗﻮﺍﻟﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ، ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ (ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺍﻳﺎﺕ) ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ ، ﺿﺮﻭﺭﻯﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﻭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﻭﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﺭﺯﺵ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﻮﺩﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﻗﺮﻩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ، ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ،ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻤﺘﺮ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻢ ﺩﺭﮐﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺎﺧﺒﺮ ﺍﺯﺍﺣﻮﺍﻝ ﻧﻮع ﻔﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ. ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻧﻮﻉ ، ﺻﻔﺖ(ﻋﺸﻖ)ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﺴﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺣﺮﻑ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺰ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺑﺸﺮ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ. ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﺯ(ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺣﻤﺖ)ﺑﺼﻔﺎﺕ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﺒّﻪ ﺑﺎﺧﻠﺎﻕ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﺧﺒﻴﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ، ﺗﺎ ﺣﺮﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺍﻧﺎﻥ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻭﺣﺪّ ﺍﮐثر ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﻤﻘﺎﻡ(ﺩﻧﻰ ﻭﺗﺪﻟّﻰ)ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻭﺧﺒﻴﺮﻭﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺵ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﭘﺮﺳﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻋﻴﺴﻰ ، ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ(ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺐ)ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻯ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﺒﺸﺮ ﻋﻴﺴﻰ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ،ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺘﻤﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺨﺒﻴﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 60 - ﻭ ﺍﺫﺍ ﻗﻴﻞ ﻟﻬﻢ ،ﺍﺳﺠﺪﻭﺍ ﻟﻠﺮﺣﻤﺎﻥ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻭﻣﺎ ﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ، ﺃﻧﺴﺠﺪ ﻟﻤﺎ ﺗﺄﻣﺮﻧﺎ ، ﻭﺯﺍﺩﻫﻢ ﻧﻔﻮﺭﺍ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺣﻤﺎﻥ ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻴﺪ ، ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﮐﻴﺴﺖ ﺍﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺸﻒ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ پس ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩ ،ﺗﺎ ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺠﺪﻩ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺮﻭﺵ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺟﺪﻳﺪﻣﺤﻤﺪﻯ ﺒﺎﻳﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﮐﺸﻒ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﻴﭻ ﮐس ﻧﺎﻡ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺧﺖ.ﻭﻓﻘﻂ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯروح القدس و ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻳﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﻞ ﻣﻘﺎﻡ نور ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ قائم ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺍﮐﺘﺸﺎﻓﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍثباﺕ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭﻧﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻓﺮﺵ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻳﺎﺭﺏّ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺧﺒﺮﺍﻥ ﻭﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺍﻧﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻭﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﮐﻠّﻰ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻭﻗﺮّﻩ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺗﻮ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ،ﻭ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎس ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻟﻰ ﻋﻠﻰّ ﮐﻪ ﺧﺒﺮﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﻋث ﻧﻔﺮﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﺠﺪﻩ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﭙﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺪ ،ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺭﺯﻳﺪ ،ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ. ﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺠﺪﻩ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺏّ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﺭﻭﺵ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻠﻰّ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧی ﺳﺖ. ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺗﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕﺍﻧﻬﺎ ، ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺩﻧﻰ ﻭﺗﺪﻟﻰّ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ، ﭘس ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ ﻋﺮﺵ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ(ﺩﻧﺎ ﻭﺗﺪﻟّﺎ)ﻯ ﻣﺤﻤﺪﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻥﺎﺳﺖ ،ﮐﻪﺳﺎﻟﻚ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪ ﻭﺍﻭﻳﺰﺍﻥ ﻋﺮﺵ ﮔﺮﺩﻳﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻭﺑﺮﺍﻯ همه ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﺑﺒﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ. ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ، ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﻗﺎﺋﻢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﭘﺮﺩﻩ ﻋﺮﺵ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ، ﻭﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ، ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺏّ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺎ ﺣﺘﻰ ﻧﺎﻡ ﺭﺏّ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ . ﻭﻟﺬﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺁﺧﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﮐﻪ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ،ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭﺗﺠﺴّﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥﻨﻴﺰ ﺍﺷﻚ ﻣﻴﺮﻳﺨﺘﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻋﻠﻰّ ،ﻭﺗﻤﺎﻣﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻭ ،ﻭ ﺑﺮﻭﺵ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯﺒﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ،ﻭﻳﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﺍﺷﻚ ﺭﻳﺰﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻋﻠﻰّ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﻭﺭﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﻚ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .(ﻧﻔﻮﺭ) ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﺿﻤﻨﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ،ﺍﮔﺮ ﺳﺠﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻳﻚ ﺳﺠﻮﺩ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﺣتی گذﺷﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺠﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺳﺠﺪﻩ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ،ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻭ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺸﺮﻁ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﺸﺮ ،ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺳﺠﺪﻩ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ،ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺭﺍ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ ،ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﺩ ،ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﻭﺵ ولایت ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻧﻪ ﺑﺰﻭﺭ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﻳﻦ ﺍﻭ ،ﺍﮐﺮﺍﻫﻰ ﻭﺯﻭﺭ ﻭﺟﺒﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻟﺎ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻳﻦ.ﻭ(ﺩﻳﻦ) ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺗﻰ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺗﻰ ﺑﻰ ﺟﺎ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 61 - ﺗﺒﺎﺭﻙ ﺍﻟﺬﻯ ،ﺟﻌﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤاء ﺑﺮﻭﺟﺎ ، ﻭ ﺟﻌﻞ ﻓﻴﻬﺎ ﺳﺮﺍﺟﺎ ﻭ ﻗﻤﺮﺍ ﻣﻨﻴﺮﺍ

 ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩ ﺧﺪﺍﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺟﻬﺎﺋﻰ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﭼﺮﺍﻍ ﻭﻣﺎﻩ ﻣﻨﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ.ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺟﻬﺎﻯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﮔﺎﻧﻪ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺑﻠﻴﺎﻥ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻭ ﻓﻠﻚ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭ ﭼﻴﻨﻰ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻋﻠﻤﻰ ﻣﺴﻠﻢ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ(ﺳﺮﺍج ﻴﺎ ﭼﺮﺍﻍ)ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎﻩ ﻧﻮﺭ ﺷﺐ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻮﺭ ﺩﺍﻍ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﺗﺶ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺎﻩ ﻧﻮﺭ ﺧﻨﻚ ﻭﺍﺭﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻧﺮﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻧﻴﺰ ﻧﻮﺭ ﺧﻨﻚ ﻭﺍﺭﺍﻡ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻫﻤﺎﻥ (ﺑﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ)ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﮑﺮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 62 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻭ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﺧﻠﻔﻪ ، ﻟﻤﻦ ﺍﺭﺍﺩ ﺃﻥ ﻳﺬّﮐﺮ ، ﺃﻭ ﺃﺭﺍﺩ ﺷﮑﻮﺭﺍ

 ﻭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﻌﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﻭ (ﺗﺬﮐﺮ)ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ،ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻴﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺼﻮﺭ ﻭﺣﻀﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ،ﺣﻀﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﻭﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﻭﻣﺮﺍﻗﺒﻪ ﺣﻀﻮﺭﻯ آﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭﺧﻴﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖﺩﺍﺩ ، ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻋﻤﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻔس اﻣﺎﺭﻩ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﺘﻌﺒﺪ ، ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵﺑﻮﺩﻩ ،ﺣتی اﮔﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺟﺰ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻴﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﺠﺰ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ. ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻠﺎفتی ﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺩ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻫﺎ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﺟﺰ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ، ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﻯ ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤق اﻟﻬﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺭﺍﻩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﺭﺍ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﺩ.ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺗﻤﺮﻳﻦ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﺩﺳﺘﺶ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. (ﺷﮑﻮﺭ) ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺍﺭ ،ﻭﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺯ ﺷﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ،ﺑﻨﻌﻤﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﺘﻢ ﺷﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ .( ﺧﻠﻔﻪ) ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ،ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ /63 - ﻭ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ، ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻤﺸﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻫﻮﻧﺎ ، ﻭﺍﺫﺍ ﺧﺎﻃﺒﻬﻢ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻮﻥ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺳﻠﺎﻣﺎ

 ﺍﻣﺎ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ، ﻭﺍﮔﺮ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﻤﺎ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﻠﺎﻡ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﺻﻠﺢ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺩﺭﻭﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ، ﻭﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍﺑﻄﻪﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎ ﺑﺎﻭﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻟﺰﻭﻡ ،ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. (ﻫﻮﻥ ) ﺑﺎ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻭﺑﺸﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ ﻭﺧﻮﺩﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍ ،ﺍﺯ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺻﺎﺣﺐ ﻓﻀﻞ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻋﺒﺎﺩ) ﻋﺎﺑﺪ ﻭﻣﻮﺑﺪ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺩﺭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻫﺮ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﺪﺍ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻑ ﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ.( ﺧﺎﻃﺒﻬﻢ ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻭ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻭﺍﻫﺎﻧﺖ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﻮﺩ.ﻭﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺟﺎﻫﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 64 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺒﻴﺘﻮﻥ ﻟﺮﺑّﻬﻢ ، ﺳُﺠّﺪﺍ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺎ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ عب اد ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺼﺒﺢ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺠﺪﻩ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ، ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻴﺘﻮﺗﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ(ﺑﻴﺖ ﻃﺮﻳﻘﺖ) ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﺠﺪﻩ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﻨﻤﺎﺯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺑﻘﻴﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.( ﻳﺒﻴﺘﻮﻥ ) ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻴﺖ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.(ﺭﺑّﻬﻢ) ﺭﺏّ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭼﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻫﺮﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻠﻰ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺏّ ﺍﻭﻝ ﻭﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺳﺠّﺪﺍ) ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﺠﻮﺩ ﺑﺎ ﻧﻤﺎﺯ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻤﺎﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻳﺎ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ ﻧﻤﺎﺯ ،ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 65 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﺭﺑّﻨﺎ ،ﺍﺻﺮﻑ ﻋﻨّﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻢ ، ﺍﻥّ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎ ﮐﺎﻥ ﻏﺮﺍﻣﺎ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ،ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﻭﺭ ﮐﻦ.ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻢ(ﻏﺮﺍﻡ ﻭﺟﺮﻡ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ) ﺑﻮﺩﻩ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻥ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣؤﻤﻦ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻤﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺣﺞ ﮐﻌﺒﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻨﻚ ﺗﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﻨﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ،ﺑﺠﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﻭﺩ. (ﺍﺻﺮﻑ ) ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺑﻨﻤﺎ.(ﻋﺬﺍﺏ ) ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﺴﺦ ﻭﻣﺴﺦ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ،ﺑﺸﮑﻞ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ(ﮔﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﺟﺮﻡ ﻭ ﻏﺮﺍﻡ ﻭ ﻏﺮﻳﻤﻪ و جریمه ) ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻟﻔﻈﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﺘﺮ ، ﻭ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎﻟﻤثل ، ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﺧﻮﺩ ﻭﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭﻋﻔﻮ ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺣﺘﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺸﻮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﻣﺼﻮﻥ ،ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭﻣﺘﻌﻬﺪ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﻮﺍﺻﻠﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 66 - ﺍﻧّﻬﺎ ﺳاءﺖ ، ﻣﺴﺘﻘﺮﺍ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎ

 ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻢ ،ﺑﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﺪ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﻭﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ،ﻭﻣﺤﻞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻗﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﺟﺎﻯ ﺍﻗﺎﻣﺖﻭﻣﺎﻧﺪﻥ ،ﺑﻨﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﺮﮒ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻬﺸﺘﻰ ﮐﻮﭼﻚ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺎﺯﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯﺨﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﮔﻮﻧﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺴﺎﺯﺩ.ﮐﻪ ﺩﻭﺗﺎﻯ ﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭﺩﻭﺗﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﺪﺍﺯﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ (ﻟﻤﻦ ﺧﺎﻑ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺑّﻪ ﺟﻨّﺘﺎﻥ ،ﻭﻣﻦ ﺩﻭﻧﻬﻤﺎ ﺟﻨّﺘﺎﻥ).ﻭ (ﻣﻘﺎﻡ) ﺟﺎﻯ ﻣﻮﻗﺖ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣﺴﺘﻘﺮ)ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩﻭ ﻗﺮّﻩﮔﻴﺮﻯ ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 67 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺫﺍ ﺃﻧﻔﻘﻮﺍ ،ﻟﻢ ﻳﺴﺮﻓﻮﺍ ﻭﻟﻢ ﻳﻘﺘﺮﻭﺍ ، ﻭﮐﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺫﻟﻚ ﻗﻮﺍﻣﺎ

 ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻧﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺨﺎﻟﺖ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ، ﺗﻌﺎﺩﻟﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﮐﺮﺩﻥ ، ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻧﻪ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻠﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻟﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺮﻑ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺍﻧﻔﺎﻕ ) ﻫﺰﻳﻨﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺎﻟﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ( ﻧﻔﻖ ) ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭﺗﻮﻧﻞ ﺯﺩﻥ ، ﮐﻪ ﺳﻌﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﺘﻦ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ،ﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﺳﺮﺍﻑ ) ﺻﺮﻑ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ ﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﻳﻘﺘﺮﻭﺍ ) ﮐﻪ ﻗﺘﺮ و قطره ﺑﺨﺎﻟﺖ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺗﻨﮕﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﻭﻗﺼﺪ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ ،ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻳﺎﻓﺘﻦ ،ﻭ ﻳﺎﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺟﺎ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ، ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 68 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺪﻋﻮﻥ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻬﺎ ﺁﺧﺮ ، ﻭﻟﺎ ﻳﻘﺘﻠﻮﻥ ﺍﻟﻨﻔس اﻟﺘﻰ ﺣﺮّﻡ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﻟﺤﻖّ ، ﻭﻟﺎ ﻳﺰﻧﻮﻥ ، ﻭﻣﻦ ﻳﻔﻌﻞ ﺫﻟﻚ ﻳﻠﻖ ﺃثاﻣﺎ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﻋﺎ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺘﻰ ﺭﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺘﻞ ﻧﻔس ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﻧﺎ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻨﺪ ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻋﺎ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻪ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺮﻑ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬی ﺒﺮﺍﻯ ﺘﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻗﺘﻞ ﻧﻔس ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺑﺤﻖ ﺑﮑﺸﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺮﺍﺋﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺘﻞ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭘﻴﺸﻪ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﺴﻰ ،ﺑﻨﺎﻡ ﺷﺮﻉ ﻭﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮑﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻗﺘﻞ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻑ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﻤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﮑﻠﻰ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ، ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﻣﺒﻌﻮث ﺑﺨﻠﻖ ﺷﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﻫﺮﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﻣﻌﻠﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺯﻧﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺑﺠﻨس ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﻭﺭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻳﺎ ﺯﻧﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺯﻥ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ(ﺯﻧﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺎﺷﻮﺋﻰ) ﻭ ﺗﻌﻬﺪﺍﺕ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ .(ﻳﻠﻘﻰ ) ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.(ﺁثاﻣﺂ) ﺟﻤﻊ ﺍثم ﻭﮔﻨﺎﻩ ، ﻭ ﺍثاﺭﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 69 - ﻳﻀﺎﻋﻒ ﻟﻪ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ، ﻭ ﻳﺨﻠﺪ ﻓﻴﻪ ﻣﻬﺎﻧﺎ

 ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻨﺎﻥ ،ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ یا بیشتر ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﺍﻣﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 7 0 - ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺗﺎﺏ ﻭﺁﻣﻦ ﻭﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ، ﻓﺄﻭﻟﺌﻚ ﻳﺒﺪّﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﻴّﺁﺗﻬﻢ ﺣﺴﻨﺎﺕ ،ﻭﮐﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻏﻔﻮﺭﺍ ﺭﺣﻴﻤﺎ

 ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﺑﺤﺴﻨﺎﺕ ﻭ ﻧﻴﮑﻰ ﻭﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﮑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ،ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭ ﻧﻴﻚ ﺑﮑﻨﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻴّﺌﺎﺕ ﻭ ﺑﺪﻯ ﻫﺎ ،ﻭﻣﻌﺎﻳﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺤﺴﻨﺎﺕ ﻭﻣﺤﺎﺳﻦ ﻭﻧﻴﮑﻰ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﺻﺎﺩﻕ ،ﻏﻔﻮﺭ ﺑﺎ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻔﻮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 71 - ﻭﻣﻦ ﺗﺎﺏ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ﻓﺎﻧّﻪ ﻳﺘﻮﺏ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺘﺎﺑﺎ

 ﺍﻧﮑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺨﻄﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ . ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺸﮑﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺗﺮﻙ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺮﻙ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﺍﺭﺯﻭ ﻭ ﻫﻮس ،ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻫﺴﺖ.ﺗﻮﺑﻪ ﺧﺎﻟﺺ ﻭﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ،ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻣﺮﺍﺣلی اﺯﺳﻠﻮﻙ ﻭﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ.(ﻣﺘﺎﺑﺎ) ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻗﻄﻌﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 72 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺸﻬﺪﻭﻥ ﺍﻟﺰﻭﺭ ، ﻭﺍﺫﺍ ﻣﺮﻭﺍ ﺑﺎﻟﻠﻐﻮ ، ﻣﺮّﻭﺍ ﮐِﺮﺍﻣﺎ

  ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﮐﺎﺫﺏ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺟﺎﺋﻰ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﻭ ﻟﻐﻮﻯ ﺑﻮﺩ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻯ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺭؤﻴﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻏﻔﺎﻝ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻮﻝ ﺯﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ، ﺑﻀﺮﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﺎ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ ﺑﺤثهاﻯ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﺤﺎﺕ ﻭﻏﻴﺮﻩ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻟﻐﻮ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺗﻤﺮﻳﻨﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ (ﻣﺮﻭﺍ ﮐﺮﺍﻣﺎ ) ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.(ﺯﻭﺭ) ﮐﺬﺏ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺯﻭﺭ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ.(ﻟﻐﻮ) ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 73 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺫﺍ ﺫﮐّﺮﻭﺍ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺭﺑّﻬﻢ ، ﻟﻢ ﻳﺨﺮّﻭﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺻُﻤّﺎ ﻭﻋُﻤﻴﺎﻧﺎ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪﺍﮔﺮ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﺎﺿﺮﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﭼﺸم ﻮ ﮔﻮﺵ ﺴﺘﻪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ. ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺷﻬﻮﺩﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕﺍﻟﻬﻰ.ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍﺩﺭﺫﻫﻦ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻭﺣﺎﺿﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﻭﮐﺮ ﺩﺭﺩﻟﻨﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺗﺎثیرﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ اﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﺮﻯ ﻭﮐﻮﺭﻯ ﺩﻝ ،ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺮﻯ ﻭﮐﻮﺭﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 74 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﺭﺑّﻨﺎ ، ﻫﺐ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﺃﺯﻭﺍﺟﻨﺎ ﻭ ﺫﺭﻳّﺎﺗﻨﺎ ، ﻗﺮّة ﺍﻋﻴﻦ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﺎ ﻟﻠﻤﺘّﻘﻴﻦ ﺍﻣﺎﻣﺎ

 ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻣﺎ ، (ﻗﺮّﺕ ﺍﻋﻴﻦ) ﺑﺪﻩ و قرّه عین بنما ﻭﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﮑﻦ.ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺑﺮﺍﻯ همسرﺍﻥ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ، ﻭ ﺍﺯ(ﺫﺭﻳّﻪ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ) ﺟﺴﻤﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ ، ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺮّﻩ و خورّه ﭼﺸﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩان .ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻮﺍ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ، ﺍﻣﺎﻡ امّی ﻭﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ. ﻣﺎ ﺭﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﺪﻩ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﺮّﻩ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﻝ ، ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﭼﺸﻢ ﻗﺮّﻩ ﺭﻓﺘﻦ ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻨﻤﺎ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﺍ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎ.ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮﺳﻴﻢ ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻳﺎ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ /75 - ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻳﺠﺰﻭﻥ ﺍﻟﻐﺮفة ﺑﻤﺎ ﺻﺒﺮﻭﺍ ، ﻭ ﻳﻠﻘّﻮﻥ ﻓﻴﻬﺎ ﺗﺤیّة ﻭ ﺳﻠﺎﻣﺎ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻃﺎﻗﻬﺎ ﻭ ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺭﺍﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺗﺤﻴّﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ،ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﺩﺭﻭﺩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻠﺎﺳﻬﺎﻯ ﺩﺭس ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺻﺪﺭ ﻧﺸﻴﻦ ﻣﺠﺎﻟس ﻭﺻﺎﺣﺐ ﻏﺮﻓﻪ کرسی ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺪﺍم آﻧﻬﺎﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤک آﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺳﻠﺎﻡ ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻃﻠﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﺎﺯﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ لُژ وﺣﺠﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 76 - ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ ﻓﻴﻬﺎ ،ﺣﺴﻨﺖ ﻣﺴﺘﻘﺮﺍ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎ

 ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻭﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭﺷﺒﻬﺎ ،ﻭﺩﻭﺑﻬﺸﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻟﻪ ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻭﻣﺤﻞ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﻗﺎﻣﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺟﻌﺖﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻫﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ .

ﻔﺮﻗﺎﻥ / 77 - ﻗﻞ ﻣﺎ ﻳﻌبؤﺍ ﺑﮑﻢ ﺭﺑّﻰ ، ﻟﻮﻟﺎ ﺩﻋﺎٴﮑﻢ ، ﻓﻘﺪ ﮐﺬﺑﺘﻢ ﻓﺴﻮﻑ ﻳﮑﻮﻥ ﻟﺰﺍﻣﺎ

 ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷما ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ،ﻭﭼﻮﻥ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ.ﭘس ﻟﺎﺯﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ﻭﺩﻋﻮﺕ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ (ﺑﻌﺪﺍ ﻭﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ) ﻫﻴﭻ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺻﺮﻑ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪﺍﮔﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭﺑﺎﻧﻬﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﻟﺎﺯﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻟﺎﺯﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ .

 سوره الشعراء

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﺷﻌﺮﺍ /1 ﻃﺴﻢ

ﺷﻌﺮﺍ / 2 ﺗﻠﻚ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ

 ﻃﺴﻢ ، ﺍﺯ ﺍﻣﻮر ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﻣﻮﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﺩﻭﻡ ﺍﻣﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺴﻢ ﺭﻣﺰﻯ ،ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﺍﺯ ﺭﻣﻮﺯ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻗﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.(ﮐﺘﺎﺏ) ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ(ﻣﮑﺘﻮﺏ)ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻥ ،ﺑﺠﺎﻯ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻭ ، ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﻣﺒﻴﻦ) ﻳﻌﻨﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻗﺎﺑﻞﺩﻳﺪﻥ ﻭﻣﺤﺴﻮس ﻭﻣﻠﻤﻮس ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﺎﻥ .ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ .

ﺸﻌﺮﺍ /3 - ﻟﻌﻠّﻚ ﺑﺎﺧﻊ ﻧﻔﺴﻚ ﺃﻟّﺎ ﻳﮑﻮﻧﻮﺍ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻧﺞ ﺑﺪﻫﻰ ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ سالک ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻠﺎﻙ ﮐﻨﻰ.ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮔﻔﺘﻦ ﻭﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﺍﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ.ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﻋﺬﺍﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.( ﺑﺎﺧﻊ) ﺭﻧﺞ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺨﻮﺩ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻣؤﻤﻨﻴﻦ) ﮐﻪ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﻭﮐﺘﺎﺏ ﻧﮕﺮﺩﻳﺬﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣؤﻤﻦ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ، ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﮐﻞ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ .

ﺸﻌﺮﺍ/ 4 - ﺍﻥ ﻧﺸﺄ ، ﻧﻨﺰّﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﺁیة ،ﻓﻈﻠّﺖ ﺃﻋﻨﺎﻗﻬﻢ ﻟﻬﺎ ﺧﺎﺿﻌﻴﻥ

 ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﻳﻪ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻧﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺰﻭﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻣؤﻤﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ ،ﻭﺑﻠﺎﺋﻰ ﻭﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺭﻭﺡ ﺑﻨﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻣؤﻤﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺟﺰﻋﺸﻖ ﻭ ﻓﻬﻢ ،ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭﻓﻬﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ، ﺍﺭﺯش ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻓﻬﻢ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﻭ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﻯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﭘس ﺯ ﻓﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺪﻭﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺣﺘﻰ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ .(ﺍﻋﻨﺎﻕ ) ﺟﻤﻊ ﻋُﻨُﻖ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻌﺠﺐﻭﺍﮐﺮﺍﻩ ﺑﺴﻤﺘﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﺧﺸﻚ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮔﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺟﻠﻮ ﺑﺪﻫﺪ.(ﺧﺎﺿﻌﻴﻦ) ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺗﺮس ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻭﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ/ ۵ ﻭﻣﺎ ﻳﺄﺗﻴﻬﻢ ﻣﻦ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﻣﺤﺪﺵ ،ﺍﻟّﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻋﻨﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻥ

 ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺫﮐﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪ ، ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻧﺪ.ﻭﺑﺬﮐﺮ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﺩ ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻘُﺮﺑﻰ ،ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ ،ﻗﺮّﻩ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺫﮐﺮ ﻭ ﺗﺬﮐّﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺸﻮﺩ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﻌﺎﺩﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ،ﻭﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺎ ﺑﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ،ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻤﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺫﮐﺮ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭﭼﻮﻥ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ ،ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﻭﺗﺬﮐﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﺟﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺭﺍﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ،ﻧﻘﺶ ﺗﻘﺪس ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ، ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻣؤثّر ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.(ﻣﺤﺪث ) ﻫﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺣﺎﺩثه ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺑﺮﺗﺮ ، ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﺨﻠﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ) ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﻭﺭﻯ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 6 - ﻓﻘﺪ ﮐﺬّﺑﻮﺍ ﻓﺴﻴﺄﺗﻴﻬﻢ ﺃﻧﺒاءهم ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺑﻪ ﻳﺴﺘﻬﺰؤﻥ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ (ﺫﮐﺮ ﺣﺪﻳث ﺎ ﺟﺪﻳﺪ) ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﻭﻣﻄﻠﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻴﺴﺖ. ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / ۷ ﺃﻭﻟﻢ ﻳﺮﻭﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﮐﻢ ﺃﻧﺒﺘﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﮐﻞ ﺯﻭﺝ ﮐﺮﻳﻢ

 ﺍﻳﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ،ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺯﻭﺟﻰ ﻧﺮ ﻭﻣﺎﺩﻩ ﺍﻓﺮﻳﺪﻳﻢ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﺖ ﻭﺯﺭﻉ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭﺯﻭﺝ ﻧﺮ ﻭﻣﺎﺩﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻋﺒﺮﺕ ﺧﺎﺻﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨس ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. (ﮐﺮﻳﻢ) ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺟﻔﺖ ﻭ ﺷﻔﻊ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﺷﺪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 8 - ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﺁیة ، ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ

 ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ،ﺍﻳﺖ ﻭﻋﺒﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﺍﺯ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﻣؤﻤﻦ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻫﻢ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺮﺗﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭس ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﺍﻭﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 9 - ﻭ ﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ، ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻮ ، ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺩﻫﻨﺪﻩ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ

ﺸﻌﺮﺍ /10 - ﻭ ﺍﺫ ﻧﺎﺩﻯ ﺭﺑّﻚ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺃﻥ آٴﺖ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﻭﻧﺪﺍ ﺩﺍﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻨﺰﺩ ﻗﻮﻡ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮﻭ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﭘﻴش ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ، ﻭﺍﻳﻦ ﻣﺎﺃﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ به ﻤﺴﺘﻌﺪﺍﻥ (ﺍﻭﻡ)ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﺑﻰ ﺗﻮﺟﻪ ،ﮐﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 11- ﻗﻮﻡ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﺃﻟّﺎ ﻳﺘّﻘﻮﻥ ؟

 ﺑﻨﺰﺩ ﻗﻮﻡ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﻮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻗﻮﻡ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﻭﻣﺘﻔﺮﻋﻦ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﻘﻮﻯ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭﺷﺮﻙ ﻋﻤﻠﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ،ﺑﺨﺼﻮﺹﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻯ ، ﻭﻧﺎﺣﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 12 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ، ﺍﻧّﻰ ﺃﺧﺎﻑ ﺃﻥ ﻳﮑﺬّﺑﻮﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﻳﺎ ،ﻣﻦ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻫﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺭﻭﺵ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﻭ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻭﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ/ 13 - ﻭ ﻳﻀﻴﻖ ﺻﺪﺭﻯ ، ﻭﻟﺎ ﻳﻨﻄﻠﻖ ﻟﺴﺎﻧﻰ ، ﻓﺄﺭﺳﻞ ﺍﻟﻰّ ﻫﺎﺭﻭﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﮕﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺯﺑﺎﻧﻢ ﺑﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﮑﺮﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭﺩﺭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﻣﻮﺳی ﺭﺍ ،ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭﻣﺤﺎﻓﻞ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻋﻴﺐ ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﺮﺳﻮﺍ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﻨﮕﻰ ﻧَﻔَس ﺑﻰ ﺗﺎﺑﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺭﺳﺎﺋﻰ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧُﻔَس ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻀﻌﻒ ﺍﻋﺼﺎﺏ ،ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺳﺎﻳﺒﺮﻧﻴﺘﮑﻬﺎﻯ ﺑﻴﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺿﻌﻒ ﻋﻘﻞ ﻭﺳﺮﻋﺖ ﺗﻔﮑﺮ ،ﻭﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻓﮑﺮ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺑﺘﻨﻔس ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﻫﺎﻯ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻴﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 14 - ﻭﻟﻬﻢ ﻋﻠﻰّ ﺫﻧﺐ ، ﻓﺄﺧﺎﻑ ﺃﻥ ﻳﻘﺘﻠﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﮑﺸﻨﺪ.ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﻳﻚ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪﻩ ،ﻣﮑﺘﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ، ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻣﺼﺮ ،ﭼﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻣﮕﺮ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﻨﻰ ﻏﻔﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ(ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺒﺎﻥ) ﺧﺪﺍ ﺟﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ. ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻳﻬﻮﻩ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / ۵۱ ﻗﺎﻝ ﮐﻠّﺎ ، ﻓﺄﺫﻫﺒﺎ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﺍﻧّﺎ ﻣﻌﮑﻢ ﻣﺴﺘﻤﻌﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺮﻭﻳﺪ ،ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻳﺪ. ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ.ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﻚ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ.ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻥ ،ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮﺭﺍﺗﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺗﻴﺐﺩﺍﺩﻩ ، ﻣﮕﺮﮐﻪ ﻋﺼﺎﻯ ﻣﻮﺳی ﺭﺍ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯ ﻋﺼﺎﻯ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﻭﺭﻭﺵ ﺗﻌﻠﻴﻤﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ

ﺸﻌﺮﺍ /۶۱ ﻓﺄﺗﻴﺎ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻓﻘﻮﻟﺎ ﺍﻧّﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭ ﻧﺰﺩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﻭﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻴﻢ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ،ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺯ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﭘﺮﺳﺖ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / ۷۱ ﺃﻥ ﺃﺭﺳﻞ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ

 ﻭ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻔﺮﺳﺖ.ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﻳﻬﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺳﺮاء ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ(ﺍﻳﻞ ﻳﺎ ﺍﻟﻠﻪ)ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻣﮑﺘﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ پس ﻳﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻧﻘﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺧﺎﺻﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ پس ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺮﻣﻨﺸﺄ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﺼﺮ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺭﺳﻤﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﺍﻣﺪﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ ، ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ،ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺒﺎﻥ ،ﻭﺧﺪﺍ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﻭﺍﺳﺮا ء ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻣﺪﻥ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ، ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﺑﻬﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻭﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﻭﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎﺳﻢ ﻳﻚ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ، ﭘس ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻣﺴﻴﺢ ،ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻳﺎ ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺒﺎﻥ ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺮاء ﻃﻠﺐ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ﺧﺎﻭﺭﻣﻴﺎﻧﻪ ﺗﺴﻠﻂ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻣﻠﻴّﺘﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎﻓﺖ.ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﺧﻪ ﮐﻠﻴﻤﻴﺎﻥﻮﻣﻮﺳﻮﻯ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﻭﻧﻪ (ﻳﻬﻮﺩ ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺐ)ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺐ ﺧﺎﻭﺭﻣﻴﺎﻧﻪ ،ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﺣﺘﻰ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺑﺒﻌﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭﺩﻳﻦ ﻣﺴﻴﺢ ﺟﺬﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻭﺯﻯ ﻫﺎ ﻭ ﻋﻠﻮﻳﻮﻥ ﺳﻮﺭﻳﻪ ، ﻭ ﻳﺎ ﻋﻠﻰّ ﺍﻟﻠﻬﻰﻫﺎﻯ ایران در ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻮﻳﻮﻥ ﻭﻋﻠﻰّ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻌﻠﻰّ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ (ﺍﻳﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ) ﻳﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﭘﺮﺳﺖ ﻭﺣﻖﺟﻮ ، ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺣﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﻰّ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻠﻔﺎﻯ ﺍﻣﻮﻯ ﻭ ﻋﺒﺎﺳﻰ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﻰّ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﺭﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺧﻠﻔﺎ ﻫﻢ ﺭﻧﮕﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﺎﻭﺭﻣﻴﺎﻧﻪ ،ﺑﻨﺎﻡ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻴﺰﻳﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻨﺎﻥ(ﺍﻳﺰﺩ ﭘﺮﺳﺖ) ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎﻯ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ،ﺣﺮﻓﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺟﺰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺑﻬﺮﻩﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻮﺍﻡ ،ﮐﺮﺍﻣﺎﺗﻰ ﻭﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺼﺮﻓﺎﺗﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺻﺪﻕ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﻟﻴﻞﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺗﺶ ،ﻭﻳﺎ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﻴﺦ ﻭﭼﺎﻗﻮ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍثرﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺮﺗﻦ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﮑﺮ ﻭﺭﻭﺷﻰ ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ، ﻭﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ،ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭﺍﺧﺮﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﻧﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﺮﺩﺩ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎٴ ﺍﻟﻠﻪ ،ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻳﺸﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺮﺳﺪ ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻘﺮﻩ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﻤﻪ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻘﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﮐﺸﻒ ﻗﺮّﻩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻯ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﺐ ،ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮ پس ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻤﻮﺩﻡ ،ﺻﺤﺒﺖ ﻭﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﻧﺪﻳﺪﻡ.ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮﻩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﻩ ﻧﻮﺭﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶﺭﺳﻴﺪﻩﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺷﺨﺺ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻳﺎﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﻭﻧﻴﺰ ﻋﻴﺴﻰ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻣﻠﻴﺖ ﻭﻧﮋﺍﺩ ﻭﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺖ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻠﺎﻙ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﺎﺷﻒ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ، ﺑﻨﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻭﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻬﺎٴ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻧﮑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻮﺍﺻﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭﺟﻨﮓ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺩﻭ ﻣﻠﺖ ﺭﺍ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﭼﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ، ﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻯ ﺯﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥﺮﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮٴﺴﺴﺎﻥ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﮐﺮﺩ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ/ 18 - ﻗﺎﻝ ﺃﻟﻢ ﻧﺮﺑّﻚ ﻓﻴﻨﺎ ﻭﻟﻴﺪﺍ ، ﻭ ﻟﺒثت ﻓﻴﻨﺎ ﻣﻦ ﻋﻤﺮﻙ ﺳﻨﻴﻦ ؟

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﮑﺮﺩﻳﻢ ،ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺬﺭﺍﻧﺪﻯ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﻭﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺷﺪ ﺟﺴﻤﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻣﮑﺘﺒﻰ ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻏﺎﺯ ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻠﺄ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﺰﺩ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩ.ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ.ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠّﺎ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻪ ﺳﻨّﻰ ﻭﭼﻪ ﺷﻴﻌﻰ ،ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ، ﻫﺮﮔﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻋﻠﻰّ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻭﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺭﺍﺩﺭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ، ﻭﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺭﺍﺩﻩ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺭﻫﺎﻯ ﮔﺰﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﺎﺭﺑﺎﺯﻯ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺎﺭﺑﺎﺯ ﻣﺼﺮﻯ ،ﻯﻨﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺑﻮﺩ.ﻫﻤﻪ ﻣﻠﺘﻬﺎ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺩﻫﺎﻥ ﭘُﺮﮐﻦ ،ﭼﻮﻥ عنوان ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﺑﻘﻴﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ؟

ﺸﻌﺮﺍ / ۹۱ ﻭﻓﻌﻠﺖ ﻓﻌﻠﺘﻚ ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻌﻠﺖ ،ﻭ ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ

 ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﺮﻙ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻭﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻰ ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﺷﻌﻴﺐ ،ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺳﻴﻨﺎ ﺭﻓﺖ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻌﻴﺐ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺪ ﺻﺎﻟﺢ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻟﺒﺤﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻘﺮّﻩ ، ﻗﺼﻪ ﺍﻥ ﺑﺮﻭﺍﻳﺖ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﻙ ﻣﮑﺘﺐ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﻚ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﻚ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻧﺰﺍﻉ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻭﺍﻳﻦ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻧﻪ ﻗﺸﺮﻯ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ،ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭﻣﻰ ﮐﺸﺪ ،ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / ۰۲ ﻗﺎﻝ ﻓﻌﻠﺘﻬﺎ ﺍﺫﺍ ، ﻭ ﺃﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻀّﺎﻟﻴﻦ

 ﻣﻮﺳﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺍﻧﮑﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻡ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﻦ ،ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩ. ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻗﺒﻠﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ.ﻭ(ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ) ﻣﺼﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻴﻬﻮﻩ ﻃﻠﺐﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺗﺰ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ،ﻭﺻﺎﺣﺐ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺳﻴﺪ ،ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻳﻮﺳﻒ ،ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﻭﺯ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎ ﻭﻣﻨﺎﻓﻊ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻋﻠﻴﻪ ﺭﮊﻳﻤﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻭﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﻭﺯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻫﺠﺮﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ،ﺑﺴﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﺪﻩﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﻤﻦ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺍﺯ ﺩﺭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻣﺪﻧﺪ.ﻭﺑﺎ ﻋﻤﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﺟﺒﻬﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺑﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺩﺭﺻﻒ ﺣﻤﻠﺎﺕ ﻋﺮﺍﻕ ﻭﺻﺪﺍﻡ ﺑﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭﺍﻣﺪﻧﺪ.ﺩﻫﻬﺎ ﺷﻮﺭﺵ ﻣﻠﻰّ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻣﻬﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ،ﺑﻨﺎﻡ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭﺩﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻗﻠﺒﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻠﺎﻡ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻧﻬﻀﺘﻬﺎ ﻭ ﺷﻮﺭﺷﻬﺎ ﻭﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭼﭗ ﻭﺭﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﺣﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 21 - ﻓﻔﺮﺕ ﻣﻨﮑﻢ ﻟﻤّﺎ ﺧﻔﺘﮑﻢ ، ﻓﻮﻫﺐ ﻟﻰ ﺭﺑّﻰ ﺣﮑﻤﺎ ، ﻭﺟﻌﻠﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻙ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻳﺨﺘﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺩﺍﺩ ،ﻭﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺮﺩ.ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭﺭؤﻴﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺣﮑﻤﺖﻭﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﮑﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﮑﻢ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻭﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﻭﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺯﻧﺪﻩ ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.(ﻭﻫﺐ ) ﻫﺒﻪ ﻭ ﻋﻄﻴّﻪ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﻫﻤﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.(ﺣﮑﻢ) ﺣﮑﻤﺖ ﻭﺣﮑﻮﻣﺖ ،ﻭ ﺣﻖ ﺗﺤﮑﻢ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 22 - ﻭﺗﻠﻚ ﻧﻌمة ﺗﻤﻨّﻬﺎ ﻋﻠﻰّ ، ﺃﻥ ﻋﺒّﺪﺕ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ

 ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﺒﻴﻞ ﻣﻨّﺖ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻯ.ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ، ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ،ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻭ ﺑﺘﻮﺍﺗﺪ ﺗﺮﻙ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ،ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺖ ﺭا ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﺭﺳﻮﻝ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﻫﺮﺩﻳﻨﻰ ﻭﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻮﻟﺎﻧﺎ ﻣﻠّﺎﻯ ﺣﻨﻔﻰ ﺑﺎ ﺷﻤس ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﭘﻴﺮﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﻟﺎﻯ ﺑﻠﺨﻰ ،ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ قشری ﻗﺒﻠﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺩﻧﻰ ﻭﺗﺪﻟّﻰّ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﻭﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻫﻤﻪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣؤﻤﻦ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺑﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﺠﻠﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.(ﻣﻨّﺖ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭﺭﺣﻤﺘﻰ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻋﻄﻴﻪ ﻭﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.(ﻋﺒّﺪﺕ ) ﺑﺮﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﻭ ﻋﺒﺪ ﻭﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻯ.ﮐﻪﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭﺍﺑﺎﻃﻴﻞ ﻓﺮﻋﻮﻧﻬﺎ ،ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / ۳۲ ﻗﺎﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﻭﻣﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﮐﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩ.ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .(ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ) ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭآﮔﺎﻫﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺭﺏّ ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﺪﻩﺍﻧﺪ.(ﺭﺏّ)ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺭﺏّ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ، ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺧﺪﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻥ ﺭﺏ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ،ﺑﮑﺪﺍﻡ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﺏّ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻋﻤﻠﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﺎﻣﻰ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺮاء ﮐﻨﻨﺪﻩ ، ﺑﻪ ﺍﻳﻞ ﻭﺍﻟﻠﻪ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻭﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺏّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺿﻤﻨﺎ ﺍﻥ ﻣﻘﺎﻡ ،ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺏّ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺭﻭﺍﺡ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺏّ ﻣﺮﺑّﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺏ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﻴﺰﺍﻳﺎﻧﺪ ﻭﻣﻴﻤﻴﺮﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﺗﺤﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﻳﺎﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﺗﺤﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﺎﺯم ﻤﻴﮕﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺍﻟﺰﺍﻣﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﺧﺮﺕ ،ﻭﺑﻨﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯﭽﻨﻴﻦ ثوﺍﺑﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 24 - ﻗﺎﻝ ﺭبّ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻣﺎ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ ، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﻣﻮﻗﻨﻴﻦ

 ﻣﻮﺳﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺭﺏّ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺧﺎﻟﻖ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻧﺒﺎﻳﺪ ،ﺑﺎﺻﻮﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﻑ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻗﺸﺮﻯ ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻣﻨﮑﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻟﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺎس ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻴﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ،ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﺎس ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ، ﻭﺣﺘﻰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻠﺎ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺯﻭﺭﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻨﺪﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ ،ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺑﺒﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺪﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺑﻤﻴﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻳﻚ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﻰ ،ﺭﻫﺒﺮ ﻳﻚ ﻣﻠﺖ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻝ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﻨﺎﺣﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﻪ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻓﺮﻋﻮﻥ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺑﺮ ﺍﺻﻞ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﻟﺎﺯﻡ ﺷﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ.ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺗﺎﺑﻊ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﮕﺮ ﻳﻚ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﺎﺭﺟﻰ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮐﻮﺑﻰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻫﻴﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﻣﻮﻗﻦ ) ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻳﺎ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻳﺎ ﺣﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ .

ﺸﻌﺮﺍ / 25 - ﻗﺎﻝ ﻟﻤﻦ ﺣﻮﻟﻪ ،ﺃﻟﺎ ﺗﺴﻤﻌﻮﻥ ؟

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ،ﺑﺎﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺍﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.(ﺣﻮﻟﻪ ) ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭﺣﻮﺍﻟﻰ ﺧﻮﺩﺍﻭ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 26 - ﻗﺎﻝ ﺭﺑّﮑﻢ ﻭ ﺭﺏّ ﺁﺑﺎﺋﮑﻢ ﺍﻟﺄﻭﻟﻴﻦ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺷﻤﺎ ﻭﭘﺪﺭﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ.ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪﺍ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻓﻄﺮﺗﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﺎﻟﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ، ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻄﻤﻪ ﻭﺍﺳﻴﺒﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺸﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﻩ ﺣﻠّﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻧﺎﭼﺎﺭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺍﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.( ﺍﻭﻟﻴﻦ) ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺑﺎٴ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣؤﺴﺶ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﻭ ﻫﺪﻑ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 27 - ﻗﺎﻝ ﺍﻥّ ﺭﺳﻮﻟﮑﻢ ، ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺭﺳﻞ ﺍﻟﻴﮑﻢ ﻟﻤﺠﻨﻮﻥ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﺍﻯ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﻟﻴﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻗﻄﻌﺎ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪﻣﺎ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ. ﻭﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺧﻄﺎﺏ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻴﻬﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠس ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ، ﮐﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .(ﻣﺠﻨﻮﻥ ) ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﺟﻦ ﺯﺩﮔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 28 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﻭﺍﻟﻤﻐﺮﺏ ﻭﻣﺎ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ ،ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻘﻠﻮﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻤﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻕ ﻭﻣﻐﺮﺏ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭﺍﻧﭽﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ ،ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺗﻌﻘﻞ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ. ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪ ،ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭﻏﺮﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥﻣﺴﻄﺢ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺮﻕ ﻭﻏﺮﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺿﻤﻨﺎ (ﻣﺸﺮﻕ) ﻣﺤﻞ ﺷﺮﻭﻕ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﻫﺮ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺤﻞ (ﺷﺮﻭﻕ ﺭﻭﺣﻰ)ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ)ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺮﻕ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ ﻣﺤﻞ ﻏﺮﻭﺏ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﺭﻓﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺘﺎﺭﻳﮑﻰ ﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻣﻴﺒﺮﺩ. (ﺍﻳﺴﺘﺮﻥ ﻣﺴﻴﺢ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺮﻭﻕ ﻭﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺗﻌﻘﻞ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ،ﮐﺸﺶ ﻧﺴﺒﻰ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺸﺶﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﻨﻄﻖ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺘﺎ ﻓﻴﺰﻳﻚ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ﺸﻌﺮﺍ / 29 - ﻗﺎﻝ ﻟﺌﻦ ﺍﺗّﺨﺬﺕ ﺍﻟﻬﺎ ﻏﻴﺮﻯ ، ﻟﺄﺟﻌﻠﻨّﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﺠﻮﻧﻴﻦ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻰ ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻭﻝ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺗﻘﺮﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺭﮊﻳﻢ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﻠﺖ ﻣﺼﺮ ،ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﺭﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺘﻬﺪﻳﺪ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ.(ﺍﻟﻪ) ﺧﺪﺍ ﻭﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑُﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﻦ) ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﻭﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 30 - ﻗﺎﻝ ﺃﻭﻟﻮ ﺟﺌﺘﻚ ﺑﺸﻴئ ﻣﺒﻴﻦ ؟

ﻣﻮﺳﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ. ﺍﻳﺎ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ.

ﺸﻌﺮﺍ / 31 - ﻗﺎﻝ ﻓﺄﺕ ،ﺑﻪ ﺍﻥ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﭘس ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭ. (ﻓﺄﺕ ﺑﻬﺎ ) ﭘس ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ .(ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ) ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ.

ﺸﻌﺮﺍ/ 32 - ﻓﺄﻟﻘﻰ ﻋﺼﺎﻩ ، ﻓﺎﺫﺍ ﻫﻰ ثعباﻥ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ زمی ن ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺍﻓﻌﻰ ﺑﺰﺭﮒ ،ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﻭﺍﻗﻌﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.(ﻣﺒﻴﻦ) ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ،ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﺣﻘﻴﻘﻰ ، ﻭ ﻣﺤﺴﻮس ﻣﺠﺴّﻢ.(ثعباﻥ ) ﻣﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺍﻓﻌﻰ ﺍﺳﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ / 33 - ﻭﻧﺰﻉ ﻳﺪﻩ ، ﻓﺎﺫﺍ ﻫﻰ ﺑﻴﻀاء ﻟﻠﻨﺎﻇﺮﻳﻦ

 ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮﺍﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﻭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ.(ﻧﺰﻉ) ﻟُﺨﺖ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ ﻳﺎ ﺑﻐﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﺘﻤﺮﮐﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﺳﻔﻴﺪ ﻭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍثرﺍﺕ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺎ ﺍﺳﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ / 34 - ﻗﺎﻝ ﻟﻠﻤﻠﺄ ﺣﻮﻟﻪ ، ﺍﻥّ ﻫﺬﺍ ﻟﺴﺎﺣﺮ ﻋﻠﻴﻢ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻤﻠّﺎﻫﺎ ﻭﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﻚ ﺟﺎﺩﻭﻯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ ﻧمی ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.(ﺳﺎﺣﺮ ﻋﻠﻴﻢ) ﺟﺎﺩﻭ ﮔﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﻴﻤﻴﺎ ،ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻮﺍﺩ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.(ﻣلاء) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻠّﺎ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭﻳﺎ ﺍﮐثرﻳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ، ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ،ﺩﺭ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﻣؤثر ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺗﺠﻤّﻊ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﺮﻳﻚ ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺑﻀﺮﺭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺞ ﻭﺗﺤﺮﻳﻚ ،ﻭ ﺑﻬﻴﺴﺘﺮﻯ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﮑﺸﺎﻧﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 35 - ﻳﺮﻳﺪ ﺃﻥ ﻳﺨﺮﺟﮑﻢ ﻣﻦ ﺃﺭﺿﮑﻢ ﺑﺴﺤﺮﻩ ، ﻓﻤﺎﺫﺍ ﺗﺄﻣﺮﻭﻥ ؟

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺟﺎﺩﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﻨﺪ ﭘس ﭼﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ.ﻭﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ.ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺘﻤﻠق اﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ،ﻭ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻑ ﺧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮﺵ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ،ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺑﺴﻤﺖ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 36 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺃﺭﺟﻪ ﻭ ﺃﺧﺎﻩ ، ﻭﺍﺑﻌث ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺪﺍﺋﻦ ﺣﺎﺷﺮﻳﻦ

 ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﮐﻦ. ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.(ﺃﺭﺟﻪ)ﺍﻭﺭﺍ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﻭﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮐﻦ. ﻭﺩﺭ (ﺭﺟاء) ﻭﺍﻣﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ.ﻭﺗﺄﺟﻴﻞ ﻭﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺑﻌث ) ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻌثت ،ﺑﻌﮑس ﺑﻌثت ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ، ﺍﻳﻦ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻣﺮﮒ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﻘﺸﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. (ﻣﺪﺍﺋﻦ) ﺟﻤﻊ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺘﺪﻳﻨﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺪﻫﻨﺪ.(ﺣﺎﺷﺮﻳﻦ) ﻫﻤﻪ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺣﺸﺮ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭﻣﺤﺸﻮﺭ ﺑﺎﻫﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺣﺸﺮ ﺑﺎﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻄﻔﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﺷﻌﺮﺍ / 37 - ﻳﺄﺗﻮﻙ ﺑﮑﻞّ ﺳﺤّﺎﺭ ﻋﻠﻴﻢ

 ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﺣﺮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﺎﺩﻭ ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﻠﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ،ﺑﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺘﻘﻮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﻠﻮ ﺑﺰﻧﻨﺪ .

ﺷﻌﺮﺍ / 38 - ﻓﺠﻤﻊ ﺍﻟﺴﺤﺮة ، ﻟﻤﻴﻘﺎﺕ ﻳﻮﻡ ﻣﻌﻠﻮﻡ

 ﭘس ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻣﻌﻴﻦ ،ﺟمع آﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ. (ﻣﻴﻘﺎﺕ) ﺍﺳﻢ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 39 - ﻭ ﻗﻴﻞ ﻟﻠﻨﺎس ،ﻫﻞ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﺠﺘﻤﻌﻮﻥ ؟

 ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﺟﻤﻊ ﺷﻮﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺘﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠّﺎﻫﺎﻳﺶ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﺎﺗﻰ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 40 - ﻟﻌﻠّﻨﺎ ﻧﺘّﺒﻊ ﺍﻟﺴَﺤَﺮَة ﺍﻥ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻫﻢ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻴﻦ

 ﻭﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻣﺎﻧﻴﺰ ﺗﺎﺑﻊ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ. ﻋﻮﺍﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﮑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﭼﺸﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻋﻮﺍﻡ ،ﻳﻚ ﺍﻣﺮﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻳﻚ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ

ﺸﻌﺮﺍ / 41 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟا ء ﺍﻟﺴﺤﺮة ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﻔﺮﻋﻮﻥ ، ﺃٴﻦّ ﻟﻨﺎ ﻟﺄﺟﺮ ، ﺍﻥ ﮐﻨّﺎ ﻧﺤﻦ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻴﻦ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﻋﻮﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﺍﺟﺮ ﻭﻣﺰﺩ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﻣﺪﻳﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﺰﺩ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺰﺩ ﻭﺑﺎ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺮ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺿﺪ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻘﺪﺭﺕ ﭘﻮﻝ ﻭﺯﻭﺭ ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺪّﺕ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻴﺰ ،ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠّﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 42 - ﻗﺎﻝ ﻧﻌﻢ ، ﻭ ﺍﻧّﮑﻢ ﺍﺫﺍ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﻤﻘﺮّﺑﻴﻦ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ، آﺭﻯ ﻣﺰﺩ ﻣﻴﺪﻫﻢ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻘﺮّﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺰﺩ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺗﻘﺮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻋﻮﺍﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻣﺰﺩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.(ﻣﻘﺮّﺏ ) ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﻮﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺗﻘﺮّﺏ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻘﺮﺏ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻗﺪﻣﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﻭ ﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭﻣﻘﺎﻡ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ،ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﺎﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻧﻮﻋﻰ ،ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻗﺪﻡ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭپس ﺭﻭﻯ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩﻯ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 43 - ﻗﺎﻝ ﻟﻬﻢ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺃﻟﻘﻮﺍ ﻣﺎ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻠﻘﻮﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺴﺎﺣﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ، ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ.ﻫﺮ ﻫﻨﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺗﻰ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﺭ ﺑﺎﺯﻯ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﭘس ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ،ﻃﺒﻖ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻠّﺎﻫﺎﻯ ﺭﻳﺎﺿﺖ ﮐﺶ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﻤﺮﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ خود ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ ﻣﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﺎﺭﻫﺎ ،ﻋﻠﻢ ﻭﺟﺎﺩﻭ ﻭ ﺗﺄثیرﺍﺕ ﻫﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺴﻤﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ، ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﺎﺭﺑﺎﺯﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺭ ﮐﻮﺑﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺑﺮﻗﺺ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺎﺭﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﻨﺪ ،ﺳﺎﻟﻰ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﻣﺎﺭ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺍﺧﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ، ﭘس ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻣﻮﺯﻳﻚ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﺭﻳﺎﺿﺘﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻭﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺭﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭﻣﺎﺭﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﻳﺎﺿﺖ ﮐﺸﺎﻥ ﺑﺰﻫﺮ ﻣﺎﺭﻫﺎ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﺎﺭﮔﻴﺮ ﻣﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﻴﺶ ﻭﺯﻫﺮ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﺮﻣﻪ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﺍﺣﺴﺎس ﺭﻧﺠﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻟﺬﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍثر ﻣﺎﺭﺑﺎﺯﻯ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺩﺭﻣﺼﺮ ، و اخیرا در آمریکا ﻭ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﺭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺖ ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﻓﻠﺴﻔﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﻣﮑﺎﺗﺐ ﺩﺭﺳﺖﺗﺮﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺎﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻔﺼﻞ ﻭﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ.

ﺸﻌﺮﺍ / 44 - ﻓﺄﻟﻘﻮﺍ ﺣِﺒﺎﻟﻬﻢ ﻭ ﻋَﺼﻴّﻬﻢ ، ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺑﻌﺰة ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﺍﻧّﺎ ﻟﻨﺤﻦ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻮﻥ

 ﺍﻧﺎﻥ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎ ﻭ ﻋﺼﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻌﺰﺕ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻗﺴﻢ ، ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﮑﺘﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻤﻠّﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎ ﻭ ﻋﺼﺎﻫﺎ ،ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻃﻨﺎﺏ ﻭﻋﺼﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﺼﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﻭﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻋﺼﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺩﻳﺪﻥ ﮐﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ ،ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺣﺒﺎﻝ) ﺟﻤﻊ ﺣﺒﻞ ﻭ ﻃﻨﺎﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻋﺼﻰّ) ﺟﻤﻊ ﻋﺼﺎ ﻭﭼﻮﺏ ﺩﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻋﺰّﺕ ﻓﺮﻋﻮﻥ) ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﻋﻈﻤﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭ ﻋﺰﺕ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 45 - ﻓﺄﻟﻘﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﺼﺎﻩ ﻓﺎﺫﺍ ﻫﻰ ﺗﻠﻘﻒ ﻣﺎ ﻳﺄﻓﮑﻮﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ، ﻭﻋﻤﻠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺒﺮﭼﻴﺪﻥ ﻳﮑﺎ ﻳﻚ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺍﻧﺎﻥ ﻋﺼﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻣﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﺧﻮﺭﺩﻥ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﻣﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﺎﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﭘس ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭﻋﺮﻓﺎ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺳﺎﺯﻳﻬﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ زردشتی ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﺪﻳﻢ ، ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻌﺼﺐ ﻧﺎ ﺭﻭﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ،ﺩﻭﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ هزار ﺳﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﻪ ﻣﻠﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻨﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻰّ ﺑﻤﺒﺎﻟﻐﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ،ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻭ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪﻯ ﻭ ﺍﺳﺘثنا ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩ.ﻭ (ﺩﺭب ﺧﻴﺒﺮ) ﺍﻣﺮﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﺷﺎﻫﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺗﻠﻘﻒ ) ﺑﺮﻣﻰ ﭼﻴﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﭼﻮﻥ ﺗﻮﭖ ﺑﻮﻝ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. (ﻣﺎ ﻳﺄﻓﮑﻮﻥ ) ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 46 - ﻓﺄﻟﻘﻰ ﺍﻟﺴﺤﺮة ﺳﺎﺟﺪﻳﻦ

 ﻟﺬﺍ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺴﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﻋﻠﻢ ﻭﺟﺎﺩﻭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻳﺎ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﮑﺘﺐ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ / 47 - ﻗﺎﻟﻮﺍﺁﻣﻨّﺎ ﺑﺮﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ.ﮐﻪ ﺭﺏ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺷﻬﻮﺩﻯﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺪﻑ ،ﻭﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﭼﺮﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ، ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻓﻘﻴﻪ ،ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﺋﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭﻓﻘﻴﺮ ، ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 48 - ﺭﺏّ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻥ

 ﻭﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻫﺎﺭﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺸﻮﺩ.

ﺸﻌﺮﺍ / 49 - ﻗﺎﻝ ﺁﻣﻨﺘﻢ ﻟﻪ ، ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﺁﺫﻥ ﻟﮑﻢ ، ﺍﻧّﻪ ﻟﮑﺒﻴﺮﮐﻢ ﺍﻟﺬﻯ ﻋﻠّﻤﮑﻢ ﺍﻟﺴﺤﺮ ،ﻓﻠﺴﻮﻑ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ ، ﻟﺄﻗﻄﻌﻦّ ﺃﻳﺪﻳﮑﻢ ﻭ ﺃﺭﺟﻠﮑﻢ ﻣﻦ ﺧﻠﺎﻑ ، ﻭﻟﺄﺻﻠﺒﻨّﮑم ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺳﭙس ﮔﻔﺖ ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﺪ ،ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ.ﻭﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﻋﻠﻢ ﺳﺤﺮ ﺍﻣﻮﺧﺖ.ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﻭﭘﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺼﻠﻴﺐ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺸﻴﺪ ،ﻭﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ،ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪﺍﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﺪ ، ﮐﻪﮐﺴﻰ ﭼﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐس ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺻﻠﺎﺡ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﻰ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺣﺘﻰ ﻋﻠﻢ ﺟﺎﺩﻭﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺑﺠﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻤﻰ ﻭ ﻓﻴﺰﻳﻚ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﺰﺩ ﻣﻴﺪﺍﺩ ،ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻭﺧﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻢ ﻭﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪ.ﻭﮔﻔﺖ ﮐﻪﺷﻤﺎ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﺎﺯﺍﻥ ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﺩﺭﮐﻠﺎﺳﻬﺎﻯ ﺗﻤﺮﻳﻥ ﺴﻠﻮکی ﻮﺭﻳﺎﺿﺖ ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ ﻣﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻴﺴّﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻣﺰﺩﻭﺭﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻭﭘﺎ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺑﺼﻠﻴﺐ ﺑﮑﺸﺪ. ﻭﻟﻰ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻭ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﺮﮒ ﺍﻭﺭﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺴﺖ.( ﻣﻦ ﺧﻠﺎﻑ) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﺑﺎ ﭘﺎﻯ ﺭﺍﺳﺖﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﻭﺑﺎﻟﻌﮑس .(ﻟﺄﺻﻠﺒﻨّﮑﻢ) ﺣﺘﻤﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺼﻠﻴﺐ ﻭ ﭼﻠﻴﭙﺎ ﻣﻰ ﮐﺸﻢ. ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﻭﺗﺸﻨﮕﻰ ﺑﻤﻴﺮﻳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 50 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﺎ ﺿﻴﺮ ،ﺍﻧّﺎ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻨﺎ ﻣﻨﻘﻠﺒﻮﻥ

 ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺟﺎﻯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺭﻭﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯﻣﺮﮒ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺨﺼﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺟﺮﺃﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.(ﺿﻴﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺪﻡ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﻮﺩﻥ ،ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﺿﺮﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻣﻨﻘﻠﺒﻮﻥ ) ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺭﻭﺣﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺝ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺣﺘﻤﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﮐﺸﻰ ﻣﻘﺪس .ﻭﺩﺍﻭﻃﻠﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﮊﺍﭘﻦ ﻭﭼﻴﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻟﻰ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻗﺒﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺣﺘﻤﺎ ﻭ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﺳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 51 - ﺍﻧّﺎ ﻧﻄﻤﻊ ﺃﻥ ﻳﻐﻔﺮ ﻟﻨﺎ ﺭﺑّﻨﺎ ، ﺧﻄﺎﻳﺎﻧﺎ ﺃﻥ ﮐﻨّﺎ ﺃﻭﻝ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻃﻤﻊ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭﺍﺭﺯﻭﻯ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺍﻣﻴﺪ ﻭﻃﻤﻊ ﻣﺎ ﻋﻔﻮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺗﻰ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﻖ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ، ﺍﺩﺍﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺮﮒ ،ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻧﺪ ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ.ﻭﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻭﻯ ،ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻓﻮﺭﻯ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﺒﻰ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﻋﺪﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﻭ ﺿﻌﻒ ﺍﺣﻮﺍﻝ ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺴﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ (ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ) ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻋﻔﻮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ، ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ. ﻭﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺣﺘﻰ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ.(ﺧﻄﺎﻳﺎ) ﺟﻤﻊ ﺧﻄﺎ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.(ﻃﻤﻊ) ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 52 - ﻭﺃﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺃﻥ ﺃﺳﺮ ﺑﻌﺒﺎﺩﻯ ، ﺍﻧّﮑﻢ ﻣﺘّﺒﻌﻮﻥ

 ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻭﺣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ، ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺄﺳﺮاء ﺑﺒﺮ ﻭﺧﺎﺭﺝ ﮐﻦ. ﻭﻫﻤﮕﻰ عباد و سرسپردگان ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎیند.ﭘس ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﺑﺎ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻮﺳی ﺭﺍ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻦ.ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﮐﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻤﻰ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺮﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺟﻨﺠﺎﻟﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﻣثاﻝ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﻫﺎ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺻﻔﻮﻑ ﻣﻮﺳﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻄﻴﻌﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .(ﺃﺳﺮ ) ﻓﻌﻞ ﺃﻣﺮ ﺍﺳﺮاء ﻭﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺼﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺼﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﭘﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻭﻟﺬﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﻧﺎﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ خویش ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺳﺮاء) ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ،ﻭﺧﺮﻭﺝ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺷﻤﺎ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻣﻦ ،ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ،ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺮاء ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺮﻭﺝ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺮﺍٴ ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﻭ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﺭﺟﻬﺎﻯ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺒﻌﻴﺖﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻁ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻤﻞ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ ؟

ﺸﻌﺮﺍ / 53 - ﻓﺄﺭﺳﻞ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺪﺍﺋﻦ ﺣﺎﺷﺮﻳﻦ

 ﺑﺎﺯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺸﻬﺮﻫﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻫﺎ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺴﻴﺞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﻣﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ، ﺗﺎ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﺑﺸﻮﺭﻧﺪ. (ﻣﺪﺍﺋﻦ) ﺟﻤﻊ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ( ﻣﺘﺪﻳﻨﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻳﻦ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺸﮑﻴﻠﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﻭﺧﺪﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ( ﺩﻳﻦ) ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﻭﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ،ﻭﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺵ ﻭﺍﺋﻴﻦ ﻋﻤﻠﻰ ،ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ،ﮐﻪ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﻰ ﻭﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻡ ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﻣؤﻤﻦ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻭﺍﮊﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﺘﻖ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﻘﺎﺕ ﺍﻭﻡ ﻭﺩﻳﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻣﻠﻞ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﻘﺼﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ. (ﺣﺸﺮ) ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﺸﻮ ﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 54 - ﺍﻥ ﻫؤلاء ﻟﺸﺮﺫمة ﻗﻠﻴﻠﻮﻥ

 ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻋﻮﺍﻡ ،ﻭﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻴﺪ ﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻳﻚ ﻣﻠﺖ ،ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺎﻓﻆ ﮔﺮﻭﻩ ﺣﻖ ،ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺑﺮﺍﮐثرﻳﺖ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﻳﻨﺪ ،ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﻫﻞ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭﻳﻬﻮﺩ ﺑﻄﻮﺭ ﺷﺨﺼﻰ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻭﺧﺮﻭﺝ ﺟﻤﻌﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺪﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺯﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺎ ﺍﺳﻴﺒﻬﺎﻯ ﻔﺮﺍﻭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺕ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ ﻧﻤﻮﺩ.ﮐﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﻭ ﮐﻢ ﺧﻄﺮ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﻭﻳﺎ ﻫﺠﻮﻣﻰ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺧﺮﻭﺝ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺧﺮﻭﺝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻫﻞ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ.ﻭﺩﻝ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﭙﻴﺮﻭﺯﻳﻬﺎﻯ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ.(ﺷﺮﺫﻣﻪ ) ﮔﺮﻭﻫﻰ ﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ،ﻭﻟﻰ ﺷﺮﻭﺭ ﻭﻣﺰﺍﺣﻢ ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭﻗﺎﻧﻮﻧﻰ وهر گونه شرارت و ترور ، ﻫﻴﭻ (ﺫﻣّﻪﺍﻯ) ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ بف کر فرعون ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ گروه موسی ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺑﻰ ﺧﻄﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 55 - ﻭ ﺍﻧّﻬﻢ ﻟﻨﺎ ﻟﻐﺎﺋﻈﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻧﺪﻙ ،ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻋث ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﺎ ﻏﻴﺾ ﻭﻏﻀﺐ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺷﺮّ آﻧﻬﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﮐﺎﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ ﻭﻣﺎﺭ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺩ. ﻧﻮﺑﺖ ﺯﻭﺭ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻭﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ.(ﻏﻴﻆ) ﻫﻤﺎﻥ ﻏﻀﺐ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 56 - ﻭ ﺍﻧّﺎ ﻟﺠﻤﻴﻊ ﺣﺎﺫﺭﻭﻥ

 ﻭ ﻣﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﻭﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﮕﻴﺮﻳﻢ ، ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻭ ﺗﺠﺴس ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ، ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﻨﻴﻢ. ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻨثی ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ .

ﺸﻌﺮﺍ / 57 - ﻓﺄﺧﺮﺟﻨﺎﻫﻢ ﻣﻦ ﺟَﻨّﺎﺕ ﻭ ﻋﻴﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺼﺮ ،ﻭﺩﻧﻴﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﻳﻢ ،ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﻮﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺻﺒﺮ ﻭﺗﺤﻤﻞ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 58- ﻭﮐﻨﻮﺯ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﮐﺮﻳﻢ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ،ﻭ ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ،ﺍﺯ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﻭﺍﻣﺎﮐﻦ ﭘﺮ ﺭﻓﺎﻩ ،ﺍﻧﺎﻥﺮﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺒﺎﻥ ،ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ، ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺑﻬﺸﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ.ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ ، ﺑﺎﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.(ﺟﻨّﺎﺕ)ﺟﻤﻊ ﺟﻨﺖ ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﻘﻞ ﻭ ﮔﻨﺎﻥ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻫﻨﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ(ﻋﻴﻮﻥ)ﺟﻤﻊ ﻋﻴﻦ ﻳﺎ ﭼﺸﻢ ﻭﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺏ ،ﻭﻣﻨﺒﻊ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﮐﻨﺰ)ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻨﺞ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ،(ﻣﻘﺎﻡ)ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺤﻞ ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﭘﺮ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻘﺎﻡﻭﻧﻮﻉ ﻗﺒﻠﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯﻨﻮعی ﻴﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ / 59 - ﮐﺬﻟﻚ ﻭ ﺃﻭﺭثناﻫﺎ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ

 ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻨﺞ ﻫﺎ ، ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﭘﺮ ﺑﺮﮐﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻤﻴﺮﺍث ﮔﺬﺍﺭﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﺳﺮاء ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ، ﻭﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ، و فراوان کاملان الهی ولایتهای زردشت وقبل از زردشت ﺭﺳﻮلان ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﺎﺯﻩ ﻧﻔس ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺮاء ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻴﺒﺮﺩﻩ ﺍند.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ سالکان ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ،ﻭﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ است .ﻭﺍﻟﺎ ﺳﺎﻣﺮﻯ ها ﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﺎﻣﻮﺳﻰ ﻭﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻔﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻤﻰ ﻭﻣﻠﺖ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭﻋﺮﻭﺡ ﺭﻭﺡ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻬﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﻭﭘﺮ ﺍﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻭﺍﺭث ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻘﺪﻳس ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 60 - ﻓﺄﺗّﺒﻌﻮﻫﻢ ﻣﺸﺮﻗﻴﻦ

 ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﺒﻌﻴﺖ موسی ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺑﺒﻬﺸﺘﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺑﻌﻴﻦ ﻣﻮﺳﻰ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺷﺮﻭﻕ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ آنان شهود چهارم نور متضوی در تسمیه محمد ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻴﺎ ﻓﺮﻋﻮﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯﺒﻬﺘﺮ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻫﻤﺮﺍﻫﻴﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺍﺑﺎﺩ ، ﻭﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﻭﺍﺳﺮاء ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﺎﻥ ،ﭼﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭ ﭼﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻭ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻘﺶ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﭘس ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ، ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻭﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎ ﺍﺷﮑﺎﺭ ، ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺗﺒﻌﻴﺖﺍﺯ ﺗﺎﺑﻌﺎﻥ ، ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺠﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺷﺮﺍﻕ) ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻳﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺭﻭﺣی ﻮ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ، ﺷﺮﻕ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺭﻭﺡ ،ﻭ ﻏﺮﺏ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﺩ ، ﺷﺮﻭﻕ ﻭﺍﺷﺮﺍﻕ ،ﻭﺍﻳﺴﺘﺮﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻏﻴﺮﺳﻠﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ، ﻏﺮﻭﺏ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻋﻤﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ،ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﻕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭﻣﻴﻞ ﺑﭙﺮﺳﺘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﻏﺮﺏ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﮐﺸﺮﻳﺖ ﺷﺮﻗﻴﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﺟﻮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﻭ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﺮﺏ ،ﺧﺪﺍﺟﻮ ﻭﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺐ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 61 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺗﺮآ ﺍﻟﺠﻤﻌﺎﻥ ، ﻗﺎﻝ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺍﻧّﺎ ﻟﻤﺪﺭﮐﻮﻥ

 ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺟﻨﮕﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ، ﻫﻤﺮﺍﻫﻴﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﺎﺭ ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭﻫﻠﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﻣﺴﻠﺢ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻭﻣﻬﺎﺟﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ،ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﺎﻧس ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﻫﻤﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻋﺪﻩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﺼﺮ ،ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻨﺎﻓﻌﻰ ﺩﺭﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﺎﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.(ﺟﻤﻌﺎﻥ) ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻭﺟﻤﻊ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ) ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﻫﻤﺮﺍﻫﻴﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺪﺭﮐﻮﻥ ) ﻣﺎ ﺑﺪﺭﻙ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎﺋی ﺠﺴﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮﺳﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﻣﺎ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ.ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﻣﺎ ﺑﺪﺭﻙ ﻭﻫﻠﺎﮐﺖ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﻭﻣﻐﻠﻮﺏ ﺷﺪﻳﻢ .

ﺸﻌﺮﺍ /62 - ﻗﺎﻝ ﮐﻠّﺎ ،ﺍﻥّ ﻣﻌﻰ ﺭﺑّﻰ ﺳﻴﻬﺪﻳﻦ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ،ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺮﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ،ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺸﮑﻠﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﭘﻴﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ ،ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻧﮕﺮﺍﻥﻤﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺑﻠﻴﺴﻴﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻦ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭلی ﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ،ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻭ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﻫﺪﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 63 - ﻓﺄﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺍﻥ ﺍﺿﺮﺏ ﺑﻌﺼﺎﻟﻚ ﺍﻟﺒﺤﺮ ، ﻓﺄﻧﻔﻠﻖ ،ﻓﮑﺎﻥ ﮐﻞّ ﻓﺮﻕ ﮐﺎﻟﻄﻮﺩ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ

 ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻭﺣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺭﻳﺎ ﺑﺰﻥ ،ﻭ ﺍﻥ ﺑﺪﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺍﺏ ،ﭼﻮﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﺮﺥ ﻭ ﻋﺒﻮﺭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ،ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﭼﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺳﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﻥ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﺳﻮﺋﺰ ﺣﻔﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺪّ ﻭ ﺟﺰﺭ ﺩﺭﻳﺎ ،ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭﺗﺎ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺍﺏ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭﻯ ﺼﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺰﺭ ،ﻣﻮﺳﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻭﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻭﻟﺠﻦ ﺯﺍﺭﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﻓﺎﻧﻬﺎﻯ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ﮐﻤﻚ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺍﺏ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﭘﺬﻳﺮﻳﻢ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭﺩﺭﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺘﻬﺎ ﺍﻧﺪﻙ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬی ﺒﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺭﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻋﺼﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺳﺮﮐﻮﺑﻰ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺎ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺼﺮﻓﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭﻣﺠﻬﻮﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺷﻚ ﻭﺗﺮﺩﻳﺪﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﺗﺤﺮﻳﮑﺎﺕ ﻧﻔس اﻣﺎﺭﻩ ، ﻭﻭﺳﻮﺳﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ،ﻭﺯﻭﺭ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺎﻯ اﺑﻠﻴﺴﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮﺍﻧﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﭘس ﺩﻭ(ﻓﻠﻘﻪ)ﻭ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺪﻥ ﺍﺏ ﺩﺭﻳﺎ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺪﻥ ﻳﻚ ﻫﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺬﺭﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺩﻭ ﻟﭙﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ.ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ /64 - ﻭﺃﺯﻟﻔﻨﺎ ، ثمّ ﺍﻟﺂﺧﺮﻳﻦ

 ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺑﺒﻘﻴﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ.ﻭ ﮐﺴﻰ ﺟﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻏﺮﻕ ﻧﺸﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻯ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺯﻟﻒ) ﺗﻘﺮﺏ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﻭﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ،ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻳﺎﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺣﺘﻰ ﻣﺘﺄﺧﺮﻳﻦ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻏﺎﺯﮔﺮﺍﻥ ﺯﻭﺩ ﺭس ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻳﮑﺠﺎ ﺑﻨﺰﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ(ﺟَﻢ) ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ

ﺸﻌﺮﺍ /65 - ﻭﺃﻧﺠﻴﻨﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻣﻦ ﻣﻌﻪ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ

 ﻭ ﻣﻮﺳﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﺗﻤﺎﻣﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﺮﺥ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻥ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﺩ ، ﻫﻤﮕﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ (ﺍﺟﻤﻌﻴﻦ) ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ، ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﺍﺟﻤﻌﻴﻦ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺤﺎﻟﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﻭﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ،ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺘﻮﺣﻴﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ پس ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺘﻮﺣﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﺎﺋی ﻤﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻳﮑﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻭﺣﺪﺕ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻭﻣﻌﺎﺩﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺣﻖ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺤﻖّ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 66 - ثُمّ ﺃﻏﺮﻗﻨﺎ ﺍﻟﺂﺧﺮﻳﻦ

 ﻭ ﺳﭙس ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ. ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﺮﺥ ،ﮐﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻫﺎﻯ ﺍﺏ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﺍﻣﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪّ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻟﺠﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ، ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ،ﻭﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ،ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ(ﺁﺧﺮﻳﻦ) ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﻘﺐﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺄﺧﺮ ،ﻭﺩﻳﺮﮐﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 67 - ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂیة ، ﻭﻣﺎﮐﺎﻥ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭ ﻏﺮﻕ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ،ﺍﻳﺖ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎﺯ ﻣﻮٴﻤﻦ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺮﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻧﺪ ، ﺑﺎﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ.ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﻣؤﻤﻦ ﻧﻈﺮﻯ ﻮﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ،ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭﮐﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻛﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻣﻮٴﻤﻦ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ ، ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺗﻌﻤﺪﻯﺪﺭ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﭙﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺘﻰ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﭙﻴﺮ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﭙﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﭼﻘﺪﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ،ﻭ ﺳﺠﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 68 - ﻭﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ، ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻗﻮﻯ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺎﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻫﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻣﻮﺳﻰ) ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ (ﻣﻮﺷﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﺷﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﻩ ﺭﻭ ﻭ ﺭﺍﺟﻞ) ﺭﻭﻧﺪﻩ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻣﺮﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺸﻌﺮﺍ / 69 - ﻭ ﺍﺗﻞ ﻋﻠﻴﻬﻢ ، ﻧﺒﺄ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ

 ﻭﺧﺒﺮ ﻭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺍﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﮕﻮ .

ﺸﻌﺮﺍ /70 - ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻟﺄﺑﻴﻪ ﻭ ﻗﻮﻣﻪ ، ﻣﺎ ﺗﻌﺒﺪﻭﻥ

 ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﭙﺪﺭ ﻭﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ.ﭘﺪﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺗﺎﺭﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﺯﺭ ﻳﺎ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﭙﺪﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺷﺒﺎﺕ ﺗﻌﺼﺐ ﺍﻣﻴﺰ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥﺎﺩﻳﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻳﻨﮑﻪﺑﺎﻳﺪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥﻨﻴﺰﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭﺳﺖﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯﻨﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﻫﻤﻪ ﺗﺎ ﮐﻤﺎل اﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ،ﻳﺎ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ اﻧﺴﺎﻧﻰ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ. ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯﻤﺬﺍﻫﺐ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﻟّا ﺎﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﺮﻣﻴّﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ،ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪ ، ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻫﺮ ﺑﺖ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ.ﻣﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ،ﺍﻧﻬﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 71 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻧﻌﺒﺪ ﺃﺻﻨﺎﻣﺎ ، ﻓﻨﻀﻞّ ﻟﻬﺎ ﻋﺎﮐﻔﻴﻦ

 ﻗﻮﻡ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺘﻬﺎﺋﻰ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﻢ ،ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻌﮑﺘﻒ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺑﺎﺷﻢ .( ﺍﺻﻨﺎﻡ) ﺟﻤﻊ ﺻﻨﻢ ﻫﺮ ﺑُﺖ ﺳﻨﮕﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﻢ ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯﻤﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. (ﻋﺎﮐﻒ)ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺍﻋﺘﮑﺎﻑﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪﺍﻭم اﺳﺖ.ﻭﺍﻋﺘﮑﺎﻑ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺩﺭﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻭﻗﺘﻰ ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺍﻋﺘﮑﺎﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 72 - ﻗﺎﻝ ﻫﻞ ﻳﺴﻤﻌﻮﻧﮑﻢ ﺍﺫ ﺗﺪﻋﻮﻥ ؟

 ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ ، ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ؟ ﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭﭼﻪ ﺑﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻯ ﻓﻘﻴﻬﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﻭﺩﺭ ﻫﺮﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﺧﻮﺩ ،ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺧﻴﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣؤثرﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻴﺴﺎﻧﻨﺪ. (ﺗﺪﻋﻮﻥ ) ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻋﻮﺕ ﻭﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺍثرﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 73 - ﺃﻭ ﻳﻨﻔﻌﻮﻧﮑﻢ ﺃﻭ ﻳﻀﺮّﻭﻥ

 ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ، ﻧﻔﻊ ﻭ ﺿﺮﺭﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﻣﺸﺒﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﺎ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﺷﻤﺎ ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ اﻧﺎﻥ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺿﺮﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻗﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،باعث ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺟﻨﻤﻰ ﺷﺪﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 74 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺑﻞ ﻭﺟﺪﻧﺎ ﺁﺑﺎﺋﻨﺎ ، ﮐﺬﻟﻚ ﻳﻔﻌﻠﻮﻥ

 ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﻣﺎ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭﭼﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﻢ. ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ، ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ، ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺭﻭﺯﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻚ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭﻳﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺳﺎﻟکی که ﺑﺎﭘﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻤﺮﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﻓﻮﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﻣﻴّﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻴﺴﺎﻟﻚ ﺗﺎﺯﻩﮐﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮﻯﺎﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 75 - ﻗﺎﻝ ﺃﻓﺮﺃﻳﺘﻢ ﻣﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﺒﺪﻭﻥ ؟

 ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ ،ﺍﻳﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ، ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ. ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﺍﻳﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 76 - ﺃﻧﺘﻢ ﻭ ﺁﺑﺎﺋﮑﻢ ﺍﻟﺄﻗﺪﻣﻮﻥ

 ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻭﭘﺪﺭﺍﻧﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻳﺪ ،ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ، ﻳﺎ ﻧﻪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 77 - ﻓﺄﻧّﻬﻢ ﻋﺪﻭّ ﻟﻰ ، ﺍﻟّﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻡ ،ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﻭﻣﺮﺍ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ، ﻫﻤﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻭﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﻭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ،پس ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺤﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻧﻬﻢ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﻌﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 78 - ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻘﻨﻰ ، ﻓﻬﻮ ﻳﻬﺪﻳﻦ

 ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺪﺑّﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﺪﺍﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ،ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭﮐﺸﺸﻬﺎﻯ ﻟﺎﺯﻣﺮﺍ ﻣی ﺮﺳﺎﻧﺪ .ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺣﻔﻆ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﻭٴﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ،ﻭﺍﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ، ﻭ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﺎﻃﻞ ،ﮐﻪ ﻧﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺍثرﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﺴﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 79 - ﻭ ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ،ﻳﻄﻌﻤﻨﻰ ﻭ ﻳﺴﻘﻴﻦ

 ﺧﺪﺍ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻏﺬﺍ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺎﻧﺪ.ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺍﻭ ﻭ ﺭﺯﻕ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﺻﻴﺮﻭﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺩﺭ ﻫﺮﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺘﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻰّ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻗﻴﻮﻡ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ ، ﭘس ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﻭﻧﺴﺦ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻃﻌﺎﻡ ﻭﺷﺮﺍﺏ ﻟﺎﺯﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﺴﻢ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﺮﺍ ،ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.(ﻳﺴﻘﻴﻦ) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺮﺍ ﻣﻰ ﻨﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺳﻘﻰ ﻭﺍﺑﻴﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.

ﺷﻌﺮﺍ/80 - ﻭﺍﺫﺍ ﻣﺮﺿﺖ ﻓﻬﻮ ﻳﺸﻔﻴﻦ

 ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﮔﺮﺩﻡ ،ﻭﻯ ﻣﺮﺍ ﺷﻔﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯﻬﺎ ﺗﺤﻮﻟﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﻰ ﻋﺪﻡ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔی ﻮﻳﺎﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ.ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﺗﺼﺎﺩﻓﺎﺕ ﻭ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎ ﺧﻮﻧﻰ ﻭﺣﺴﺎﺳﻴﺘﻬﺎ ﻭ ﺳﺮﻃﺎﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺍﺧﻴﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺪﺯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺍﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ، ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻃﺒﻰ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻰ ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩ ،ﺳﮑﺘﻪ ﻗﻠﺒﻰ ﻳﺎ ﻣﻐﺰﻯ ﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻥ ﺧﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ،ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺣﺴﺎﺵ ﺟﺴﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ. ﺗﺎ ﺟﺴﻢ ﺑﻤﻴﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻴﮑﺮﺏ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻠﻠﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﺷﻔﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻋﺪﻡ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ،ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻭﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﻭ ﺑﻬﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ.(ﻳﺸﻔﻴﻦ) ﻳﻌﻨﻰ (ﻳﺸﻔﻴﻨﻰ) ﻭ ﻣﺮﺍ ﺷﻔﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 81 - ﻭﺍﻟﺬﻯ ﻳﻤﻴﺘﻨﻰ ، ثُمّ ﻳﺤﻴﻴﻦ

 ﻭﺧﺪﺍﺋﻴﮑﻪﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﻯﻤﻴﺮﺍﻧﺪ.ﻭﺳﭙﺶ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩﻣﻴﮑﻨﺪ.ﺍﺯﺣﺎﻝ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻦ ، ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﻦ ،ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺎﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﺗﺎ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ﮐﻪ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺠﺪﺩ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻳﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ،ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻴﻠﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎشد ، ﺑﻔﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﻳﺎ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﺻﻮﺭﺕ ،ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺷﺒﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻤﻠﻰ ، ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺟﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﺫﺍﺕ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺴﺖ. ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥﻨﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻣﮕﺮﺩﺭﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ ، ﻭ ﺍﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ . ﻭﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻓﻌﻠﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺣﻴﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﺍ ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺠﺎﻣﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ، ﻭﺩﺭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺻﻮﺭﺕﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪﻩ ،ﻭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺪﻡ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺗﺮﺣﻢ ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﻭﻣﻘﺼﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺳﻮﭘﺮ ﻣﻦ ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺼﻔﺖ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ،ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺑﻌﺮﺵﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ، ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻧﻴﺰ ،ﺣﺘﻰ ﻧﺎﻣﻰ ﻭﺗﺼﻮﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺸﻮﻳﻢ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ، ﺩﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺗﺄثیر ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﮐﺸﻒ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺧﺒﺮ ﺍﺯﺻﻔﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺮﺍ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ،ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺷﻨﺎ ،ﻭﺑﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺒّﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﺗﺎ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ، ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﻳﺰﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺘﻤﺎﻣﻰ ، ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻭ ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺎ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ، ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭﻩ ،ﺑﺎﺯ ﺑﺒﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻨﻄﻖ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻥﺠﻬﻨﻤﺮﺍﻧﺨﺮﺩ.ﻭ ﻓﺮﻳﺐﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻋﺪﻣﻰ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﺩ. ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ، ﻭﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 82 - ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺃﻃﻤﻊ ،ﺃﻥ ﻳﻐﻔﺮ ﻟﻰ ﺧﻄﻴﺌﺘﻰ ، ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ

 ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﺮﺍ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻥﺮﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ(ﺭﻭﺯ ﺩﻳﻦ) ﺭﺍ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺪﻧﻴﺎ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﻳﻦ ﻳﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ،ﺧﺎﺹ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺷﺎﻧﺶ ﺑﺨﺸﻮﺩﮔی ﺪﺭآﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﺭﻭﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﺮ(ﺍﻭﻡ ﻭﻳﻮﻡ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ) ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ، ﻫﻤﺎﻥ ( ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ) ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ.ﻭ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺧﺮ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺍﻭﻡ ،ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻃﻤﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻭﺍﺻﻞ ،ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺻﻮﻝ ﻭﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕﺩﺍﺭﺩ. ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﺠﺎﻳﺶ ﻃﻤﻊ ﺑﮑﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑآﺧﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﻭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ،ﻭﻃﻤﻊ ﮐﺴﺐ ﺑﻬﺸﺖ ،ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺗﺮس ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ،ﻭ ﻃﻤﻊ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﻗﻠﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻣﻌﻨﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺭﻭﺡ ﻭﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺮﻁ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﻦ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺪ.(ﺧﻄﻴﺌﻪ) ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ،ﻭﻋﺎﺩﺍﺕ ﻧﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 83 - ﺭﺏّ ﻫﺐ ﻟﻰ ﺣُﮑﻤﺎ ﻭ ﺃﻟﺤﻘﻨﻰ ﺑﺎﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻦ

 ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ، ﻣﺮﺍ ﺣﮑﻤﺖ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﻦ ، ﻭ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﮐﻦ.ﭼﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻢ ، ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﻳﻦ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻭﺻﺎﻟﺢ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭﭼﻪﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻣﻠﺤﻖ ﻧﻤﺎﺋی ﻮﭼﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻠﺤﻖ ﻧﻤﺎﺋﻰ ، ﺗﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﻡ . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﮑﻢ ﻳﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻫﻤﮕﻰ ﻭ ﺑﺪﺭﺟﺎﺗﻰ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻴﺎﺯ ﻭﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺣﮑﻮﻣﺖﺑﺮﺩﻟﻬﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺩ ،ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻌﻘﻞ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻠﺎﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺣﮑﻤﺖ ﻭﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻋﻘﻞ ﻭﻋﻠﻢ ﻭﺣﮑﻤﺖ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻣﺼﺮﻑ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻋﻠﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﮑﻢ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩﻥ ،ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻘل کلّی ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺣﮑﻤﺖ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﻭﺣﮑﻮﻣﺖ ،ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻭ ﺩﺭﮔﻴﺮﻳﻬﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺻﺎﻟﺤﻴﻦ) ﺟﻤﻊ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 84 - ﻭﺍﺟﻌﻞ ﻟﻰ ﻟﺴﺎﻥ ﺻﺪﻕ ﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮﻳﻦ

  ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻳﻦ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺻﺪﻕ ﺩﺭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻋﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺗﺼﺮﻑ ﻋﻘﻠﻰ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻌﻬﺪ ﺍﻭ ﻭﻓﺎ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖﺍﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﮑﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺗﺎثیر ﮐﻠﺎﻡ ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻘﺪﺭﺕ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻣﺎﺩﮔﻰ ﻫﺮ ﮐس ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻴﺸﻨﻮﺩ. ﻭﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺿﻤﻦ(ﺍﺣﻮﺍﻝ)ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﻭﮐﻪ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺎثیر ﮐﻠﺎﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﻭﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 85 - ﻭﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﻣﻦ ﻭﺭثة ﺟنّة ﺍﻟﻨﻌﻴﻢ

 ﻭﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻭﺍﺭثاﻥ ﺑﻬﺸﻦ ﭘﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻦ. ﺑﻬﺸﺖ ﭘﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ، ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻥﺪﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ،ﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﻭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ،ﻭﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ، ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻭﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ، ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻫﺎ ﻭﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ،ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﻴﻚ ،ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﺗﺼﺮﻑ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻰ ،ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻩ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﮐﻨﻴﻢ. ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻭﺍﺭث ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯﮑﻨﻮﻧﻴﺪﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻳﮑﻰ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ، ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﻧﺴﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻭﺿﺎﻉ ﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻳﺎ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ.ﺩﻋﺎﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺪﻭ ﺑﻬﺸﺖﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻴﺎﺳﺖ ، ﮐﻪﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﺍﺭث ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺗﺎثیر ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﺗﺼﺮّﻑ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺩﺭﺍﻧﺠﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﻪ ﺁﻧﺠﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻧﻌﻴﻢ ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺮ ﻧﻌﻤﺖ ،ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ / 86 - ﻭﺃﻋﻔﺮ ﻟﺄﺑﻰ ، ﺍﻧّﻪ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻀﺎﻟّﻴﻦ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﭘﺪﺭ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺒﺨﺶ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎ ،ﺑﺤث ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻰ ﻣﻮﺭﺩ.ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﮔﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ، ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺨﺸﻮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ ﻏﻔﺮﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺣﺘﻰ ﭘﺪﺭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻏﻔﺮﺍﻥ)ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﺑﺎ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻤﺮ ،ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺳﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺁﻧﺮﺍﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺣﻔﻆ ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻳﺎ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬﻰ ،ﺣﻀﻮﺭﺍ ﻭﻳﺎ ﺗﺨﻴل او ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺖ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻋﺒﺎﺩﻯ ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﻮس ﻭﺳﻠﻴﻘﻪ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ. ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﻟﺢ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺯﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺯﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﻣﻌﻠﻢ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ،ﮐﻪ ﮐﺸﻒ ﻗﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ، ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺷﻒ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﮓ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﻫﺒﺮ ﺩﻳﻦ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﻗﺮﻳﺶ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ،ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ پس ،ﺍﮔﺮ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺸﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ ، ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺎﻓﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ﺸﻌﺮﺍ / 87 - ﻭ ﻟﺎ ﻳﺤﺰﻧﻰ ﻳﻮﻡ ﻳﺒﻌثوﻥ

 ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﻣﺒﻌﻮث ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ، ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﻌﻮﺵ ﻣﺠﺪﺩ ،ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺭﻣﺎﺷﺪﻥ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺣﺰﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎﺣﺰﻥ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﮐﻪﻣﺴخ ﺸﺪﮔﺎﻥ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﻧﺮﻭﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻓﺴﻮس ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ. ( ﻟﺎ ﺗﺤﺰﻧﻰ) ﻣﺮﺍﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﮑﻦ ،ﻭ(ﻳﺒﻌثوﻥ ) ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻣﺒﻌﻮث ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌثت ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ هستند ،ﮐﻪ ﻣﺒﻌﻮث ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺒﻌﻮث ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺤﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻌﺸﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺗﻮﻟﺪﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 88 - ﻳﻮﻡ ﻟﺎ ﻳﻨﻔﻊ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻟﺎ ﺑﻨﻮﻥ

 ﺭﻭﺯ ﺑﻌثتی ﻭﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻣﺎﻝ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﺍﮔﺮﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎﻝ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩﻯ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻤﻚ ﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ،ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﺨﻴﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻗﺮﻧﻬﺎ ﺭﻧﺞ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺩﺭﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ .(ﺑﻨﻮﻥ ) ﺟﻤﻊ ﺍﺑﻦ ﻭ ﭘﺴﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻪ ﻳﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﺧﺮﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﻧﻘﺪﻯ ﻭ ﭘﻮﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺎﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﺩﺭ ﻟﺬﺗﻬﺎ ﻭﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﻧﻴﺮﻭﻯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﭘﺪﺭ ،ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﻴﺮﻳﺰﻧﺪ. ﻭ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﺮﮒ ،ﻭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 89 - ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺃﺗﻰ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺑﻘﻠﺐ ﺳﻠﻴﻢ

 ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﺳﺎﻟﻤﻰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ.ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺋﻨﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ، ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭﺗﻮﺣﺶ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﻭﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺯﺷﺖ ،ﻭ ﺣﺎﻣﻞ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﺐ(ﺳﺎﻟﻢ)ﻫﻤﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺩﺭ(ﺗﺴﻠﻴﻢ)ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﺣﺴﺎس ﻭ ﻗﻠﺐ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮ ،ﻭ ﻗﻠﺐ ﺫﺍﺗﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﮐﻰ ، ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﮐس ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻔﺮ ﻭﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﮐﺴﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ. ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ ،ﮐﻪﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺖ ﻭﻣﺸﺮﻙ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮐﺴﺐ ثواب ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺿﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺟﺰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ .ﻭ ﺩﺭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻧﺎﺭﺿﺎﻳﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥﻤﻮﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺘﻤﻰ ،ﻭ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎﺕ ،ﺟﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻳﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ،ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺧﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 90 - ﻭﺃﺯﻟﻔﺖ ﺍﻟﺠَنّة ﻟﻠﻤﺘّﻘﻴﻦ

 ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘّﻘﻴﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ(ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ)ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﻳﺪ.ﻭ(ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺎﻣﻰ)ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ (ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻮﻋﻰ)ﺭﺍ ﻫﻔﺖﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﺎﻓﺖ.ﺍﻣﺎ (ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ) ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﺎﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺑﺮﺍﻯﺘﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ،ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻯ آﺳﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺷﺎﺩ ﻭﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﭘﺮ ﺍﻣﻴﺪ ،ﻣﻨﺘﻈﺮﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.( ﺍﺯﻟﻔَﺖ ) ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺻﻠﻮﺍﺕ ، ﻭﺟﺸﻦ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﺒﺮﺩﻥ ﺩﺍﻣﺎﺩﻯ ﻭﻳﺎ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺟﺸﻦ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣﺘّﻘﻴﻦ) ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺘﻘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﺍ ، ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ، ﻭﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﻫﺪ ، ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻧﮑﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻤﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ،ﭘﺮ ﻋﻴﺐ ﻭﻧﻘﺺ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺭﻳﺎﮐﺎﺭﻯ ﻳﺎ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻋﺸﻖ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﭙﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﺤﺾ ،ﺑﺪﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 91 - ﻭﺑﺮﺯﺕ ﺍﻟﺠﺤﻴﻢ ﻟﻠﻐﺎﻭﻳﻦ

 ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺮﺍﻯ گمرﺍﻫﺎﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ، ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺑﺮﻭﺯ) ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻥ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺟﺤﻴﻢ)ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﻭ ﺫﺍﺕ ﺳﻴﺎﻩ ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.(ﺟﺤﻴﻢ) ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻟﻔﻆ ﻋﺮﺑﻰ ﺷﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ.ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻃﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﻴﺪ ،ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﻋﺒﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺍﻧﺮﻭﺯﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻋﻬﺎ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻧﻴﺰ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺴﺐ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻣﻦ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﺫﺏ ﻫﺮ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻗﺮﺍﻥ ( ﻏﺎﻭﻯ) ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭﻣﺎﻝ ﮐﻪ ﺳﻬﻞ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ،ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﻏﺎﻭﻯ)ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ(ﻫﺎﻭﻯ)ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﻘﻮﻁ ﻭﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﻩ ﭘﺴﺘﻰ ﺣﻘﺎﺭﺕ ،ﻭ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺩﺭﻭﺍقع ﭙﻴﺮﻭ ﻫﻮﻯ ﻭﻫﻮس ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ.

ﺸﻌﺮﺍ / 92 - ﻭ ﻗﻴﻞ ﻟﻬﻢ ، ﺃﻳﻦ ﻣﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﺒﺪﻭﻥ

 ﻭﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻳﺪ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﻋﺮﻭﺵ ﻭﺩﺍﻣﺎﺩﻯ آﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺗﺼﻮﺭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺗﻴﺮﻩ ﺗﺮ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﺩﻭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻫﻢ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﻭ ﺍﺳﺮاء ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻧﺎﻡ(ﻣﺮﮒ ﻭﻳﮋﻩ)ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ، ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺨﻮﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎﻭﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﮔﻔﺘﻪﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ، ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﻮ ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎ ﻫﻮﺵ ،ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻰ.

ﺸﻌﺮﺍ / 93 - ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻫﻞ ﻳﻨﺼﺮﻭﻧﮑﻢ ﺃﻭ ﻳﻨﺘﺼﺮﻭﻥ

 ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺎﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﺎﺣق ﺒﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﺘﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻤﮑﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎﻯﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﮑﻤﻚ ﺩﺍﺷﻨﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻣثلا ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﻈﺮﻯ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﺎﻓﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﻭﺯ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻋﻤﻠﻰ ،ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮﻭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺳﻔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻭﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﻣﺮﺩﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻮﺭﻯ ﻭﺷﻬﻮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﻋﺮﻭﺝ ﺑﺠﺒﺮﻭﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ،ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﻮﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻤﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 94 - ﻓﮑَﺒﮑَﺒﻮﺍ ﻓﻴﻬﺎ ،ﻫﻢ ﻭﺍﻟﻐﺎﻭﻭﻥ

 ﻭ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺳﻘﻮﻁ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺧﻮﺩ ﮐﻪﻓﺮﻳﺐﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥﺎﻧﻬﺎ.ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺳﻘﻮﻁ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﻘﺪﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻭﺍﺭﺩ ﺟﻬﻨﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻓﻘﻴﻪ ﻭﻣﻔﺘﻰ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ،ﻭ ﻫﺮ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﮐﺒﮑﺒﻮﺍ) ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺑﺼﻮﺭﺕ  ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﻭﺍﺭﺩ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 95 - ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﺍﺑﻠﻴس ﺃﺟﻤﻌﻮﻥ

 ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﺑﻠﻴس ﻧﻴﺰ ﺑﻄﻮﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ،ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻧﻪ ﺍﺑﻠﻴﺴﻰ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﻫﺴﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺍﺑﻠﻴث ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﺬﻫب ی ﻮﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﺁﻧﻬﺎﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻮﺑﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﻣﻠﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎﺍﺳﺖ ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺍﺯﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻧﻴﺎﺋﻴﺘﻌﺒّﺪﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭﺧﺸﻮﻧﺘﻬﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻬﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭﺗﺴﻠﻴم ﺒﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻋﻤﻠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺫﺍﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 96 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻭﻫﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﻳﺨﺘﺼﻤﻮﻥ

 ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺑﻠﻴس ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﻬﻨﻢ ، ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻰ ﺟﻨﮕﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺐﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ. ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺮﺳﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ،ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻴﺸﻮﺭﻧﺪ ﻭﻣﻰ ﺟﻨﮕﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭﺧﺼﻮﻣﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻧﻪ ﺍﺣﺰﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ،ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﻑ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻣﻌﺎﻑ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ، ﻭﻣﻌﺎﻳﺐ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﻭﻭﻟﺎﻳﺖﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ،ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺧﺸﻚ ﻭﺧﺎﻟﻰ ،ﻭ ﺧﺮ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﮐﻪﺗﻌﺼﺒﻰ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ،ﺑﺎﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻴّﻊ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﺎﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬی ﺰﻣﺎﻥ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻘﺶ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ و مقام الهی ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﺮ ﻭﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮﺩﺯﺩﻩ ، ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬی ﻤﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺗﺎ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی تا ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﺼﻮﻣﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻟﺎﻧﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺸﻌﺎﻉ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺸﻴﻊ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﻴﻌﻰ ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺸﺪﻩ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻧﮑﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺴﺖ ،ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻘﺮﺏ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﺮ ﮐس ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﻡ ،ﻭ ﺑﻴﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﺟﻬﻨﻢ ،ﻭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﺤﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻧﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻣﺪﺗﻰ ﺗﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺩﺳﺖ ﻭﺯﺑﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﺋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ،ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ،ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 97 - ﺗﺎ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻥ ﮐﻨّﺎ ﻟﻔﻰ ﺿﻠﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩﺍﻳﻢ.ﻣﺎ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﭘﻴﺪﺍ ،ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻳﺎ ﺑﻴﻨﺸﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ.

ﺸﻌﺮﺍ / 98 - ﺍﺫ ﻧﺴﻮﻳﮑﻢ ﺑﺮﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺑﺘﻬﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ،ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ.ﻭ ﺣﺮﻑ ﺷﻤﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﻏﺸﺘﻪ ﻭ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻣﺎﻣﻮﺭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ، ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭﺍﺑﻠﻴس ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺏّ ﻭﻣﺮﺑﻰ ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ،ﻭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻩ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺸﻨﺎﺧﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 99 - ﻭ ﻣﺎ ﺃﺿﻠّﻨﺎ ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻮﻥ

 ﻭﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺴﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ، ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭘﻴﺸﻪ ﺃﺧﻮﻧﺪ ، ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﮔﺎﺭﻣﻪ ﺷﺪﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎﻟﻤثل ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﻟﻘﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﻭﺟﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭ ﺧﺮ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 100 - ﻓﻤﺎ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﺷﺎﻓﻌﻴﻦ

 ﻭﺍﻳﻨک ﻮﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻔﻴﻊ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻨﺪ ، ﻭﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺟﻔﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﭙﻴﺶ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﻣﮕﺮ(ﻗﺮﻳﻦ ﺳوء)ﻭ ﺟﻔﺖ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺳﻴﺎﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ،ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻭﺩ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺑﺪﺭﻩﻫﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺑﺰﻭﺭ ﻭﺣﺸﻮﺭ ﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ،ﻭﺣﺸﺮ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺎﻣﻞ ،ﻭﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻗﺮﻳﻦ ﻧﻴﻚ ﺧﻮﺩ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ، ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺷﻔﻴﻊ ﻭﺟﻔﺖ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﻔﻴﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻋﺮﻭﺝ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ، ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺳﻔﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺭ ﺗﺠﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻮﺭ ﺧﺪﺍﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﮐﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺷﺎﻓﻊ) ﺷﻔﻴﻊ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﻔﺖ ﻭﺷﻔﻊ ،ﻭﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﻭﻫﻢ ﻧﺸﻴﻦ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺫﺍﺕ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻭﻣﻌﺎﺩﻝ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﮔﻮﻳﺎﻯ(ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺤﻖ) ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ،پس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﻔﻴﻊ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻔﺮ ﺑﺪﻳﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ /101 - ﻭﻟﺎ ﺻﺪﻳﻖ ﺣﻤﻴﻢ

 ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻰ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺑﺎﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪﺍﺭﻳﻤﻮﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺸﺮﻯ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎﻯ ﺗﻨﻬﺎ ،ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻫﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺟﻔﺖ ﺟﻨس ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭﺗﻮﺣﺶ ﺟﻨﺴﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.(ﺻﺪﻳﻖ) ﺩﻭﺳﺖ ﺻﺎﺩﻗﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻫﻢ ﺣﻤﻴﻢ ﻭ ﮔﺮﻡ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﻢ ﻭﺩﺭﻧﺪﻩ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺟﻔﺖ ﺟﻨس ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺻﺪﻳﻖ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ،ﻭ(ﺣﻤﻴﻢ)ﺑﺎ ﺣﻤﻴﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻭﮔﺮﻡ و حمایت .

ﺸﻌﺮﺍ / 10 - ﻓﻠﻮ ﺃﻥ ﻟﻨﺎ ﮐﺮّة ، ﻓﻨﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻮﺩ ، ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ.ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ،ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻟﺬﺕ ﻭ ﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﻭﺗﻦ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ، ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﻬﻤﺎﻥﻨﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻧﻮ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﺪ ، ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﺪ ،ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻧﻴﺰ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺗﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻮﻝ ﻭﻗﺮﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﺸﺸﻰ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ،ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ،ﻭﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ،ﻭ ﻃﻴﻌﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﻗﻮﻯ ﺗﺮﻯ ﺑﮑﺸﺶ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺩﺭﻭﻧﻰ ، ﺑﺴﻮﻯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻘﻮﻁ ،ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﺳﺨﺖ ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺮﻭﺩ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻧﻮع ﻮ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺍﻳﻦ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﻋﻬﺪ(ﺍﻟﺴﺖ ﺑﺮﺑﮑﻢ) ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺸﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﺸﺶ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﺸﺶ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺍﺟﺘﺒﺎ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ. ﻭ ﺷﺎﻧس ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺋﻰ ،ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﻢ ﮐﺸﺶ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪﻳﻥ هزﺍﺭ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﻓﺮﺩﻯ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻠﺎ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺍﻥ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﮐﻤﻚ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ،ﺟﻬﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻬﺎﺋﻴﺮﺍﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻭﺑﺎﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﺎﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺘﻤﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ، ﺧﻮﺏ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋی ﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮٴﻤﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ،ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻓﻘﻂ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﻣؤﻤﻦ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺣﺘﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻤﺒﺴﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﺑﺎﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.(ﮐَﺮّﻩ) ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻣﮑﺮﺭ ،ﻭ ﺩﺭﺩﻳﺪﺍﺭﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻭ ﺍﮐﻮﺍﺭ ،ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺸﺮ ﺷﺪﻥ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺭﺯﻭﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 103 - ﺍﻥ ّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺄیة ،ﻭ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻋﺒﺮﺗﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﮐثرﺍ ،ﻣؤﻤﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻌﻬﺪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﻭ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﮕﻮﺵﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻄﺮﻳﻘﺘﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﮐﻪﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺠﺪﺩ ﻣؤﻤﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻧﺎﻇﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻋﺒﺮﺗﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﮐثرﺍ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﮐﺸﺮﺍ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻋﺎﻣﻞ ،ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 104 - ﻭﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ، ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻬﺮ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻳﻚ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ،ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ، ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﮑﺎﺭﻭﺍﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ.ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﺩ ﻭﺧﻮ ﺩ ﺳﺮﻯ ،ﮐﺎﺭ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺧﻨﺸﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﻯ ،ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺑﮑﺎﺭﻭﺍﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻠﺤﻖ ﮔﺮﺩﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 105 - ﮐﺬّﺑﺖ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ

 ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ،ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻫﺮ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺷﺪ ،ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻣﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻧﻮﺡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﻳﻬﺎﻯ ﺑﺎﺑﻞ ﻭﺍﮐﺪ ،ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻠﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺑﻞ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻤﺪﻥ ﺩﺭﻩ ﻧﻴﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺎﺑﻞ ، ﻳﻬﻮﺩ ﺍﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ، ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ. ﻭ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﺡ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺩﻩ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯﻘﺒل ﺘﺎﺭﻳخ اﺳﺖ.ﻭﺩﻟﻴل ﺁﻥﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ، ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ. و در بررسی تاریخ ادیان جهان نوح همان میترا بوده است .

ﺸﻌﺮﺍ / 106 - ﺍﺫﺍ ﻗﺎﻝ ﻟﻬﻢ ﺃﺧﻮﻫﻢ ﻧﻮﺡ ، ﺃﻟﺎ ﺗﺘّﻘﻮﻥ ؟

  ﻧﻮﺡ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻧﺎﻥ ، ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺗﻘﻮﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﺎﻥ.ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﭼﺮﺍ ﺗﻘﻮﻯ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﮐﺮﺩ.

ﺸﻌﺮﺍ / 107 - ﺍﻧّﻰ ﻟﮑﻢ ﺭﺳﻮﻝ ﺃﻣﻴﻦ

 ﻧﻮﺡ ﻣﻴﺎﻓﺰﺍﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻣﻴﻨﻰ ﻫﺴﺘﻢ.ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ.ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻢ. ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ ، ﻭﺩﺭﻭﻍ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻢ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ(ﺍﻣﻴﻦ) ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻮﺡ ، ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ) ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺩﺍﺭ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ،ﻧﻴﺰ(ﺍﻣّﻰ)ﺑﻮﺩﻩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﺴﻮﺍﺩ ﻭ ﺍﻣّﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺳﻮﺍﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺳﻮﺍﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻓﻦّ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ.ﻭﻟﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ . ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ، ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻋﻀﻮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﻣﺤﻤﺪ.ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻣّﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺍﻣﻴﻥﺪﺭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 108 - ﻓﺄﺗّﻘﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺃﻃﻴﻌﻮﻥ

 ﻭﻧﻮﺡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﭘس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻣﻴﻨﻰ ﻫﺴﺘﻢ ،ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ ،ﭘس ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻣﻦ ،ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺗﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ.ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻮﺡ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﻭﺣﺘﻰ ﺭﺏّ ﻣﺮﺑّﻰ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ .

ﺸﻌﺮﺍ /109 - ﻭﻣﺎ ﺃﺳﺄﻟﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺃﺟﺮ ، ﺍﻥّ ﺍﺟﺮﻯ ﺍﻟّﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﺑﺎﺯ ﻧﻮﺡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺟﺮ ﻭﻣﺰﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ. ﻭﻣﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ، ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺗﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻬﻢ ﺍﻣﺎﻡ ،ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻃﻤﻌﻰ ﺑﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﻣﺰﺩ ﻣﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.(ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ) ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ، ﺍﺯ(ﺭﺏّﻋﺎﻟﻤﺎﻥ) که ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ را ﺩﺍﺭﻧﺪ.و ﺍﻧﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺷﻤﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺪﻳﺪﻩﺍﻳﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻥ ﺨﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ،ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺎﻫی ﻮﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺑﻮﺑﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺪﺍﺷﺘﻦ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻭﺗﺼﺪﻳﻖ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩ ،ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ.ﻭﻳﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 110 - ﻓﺄﺗّﻘﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺃﻃﻴﻌﻮﻥ

 ﭘس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ،ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺗﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻡ.ﻭ ﺍﺯ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻥ ،ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﺑﺸﻤﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻡ.

ﺸﻌﺮﺍ / 111 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺃﻧؤﻤﻦ ﻟﻚ ﻭ ﺍﺗّﺒﻌﻚ ﺍﻟﺄﺭﺫﻟﻮﻥ ؟

 ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻮﺡ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻴﻢ ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭘﺴﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭘﺴﺖ ﻭﺭﺫﻝ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺩﻳﻨﻰ ، ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻮﺡ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 112 - ﻗﺎﻝ ﻭﻣﺎ ﻋﻠﻤﻰ ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﻧﻮﺡ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻣﻦ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣؤﻣﻦ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ، ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ،ﭼﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﻭﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﭘس ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺫﻝ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﺪ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺫﻝ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻳﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 113 - ﺍﻥّ ﺣﺴﺎﺑﻬﻢ ﺍﻟّﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﺑّﻰ ،ﻟﻮ ﺗﺸﻌﺮﻭﻥ

 ﺣﺴﺎﺏ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﻌﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ ،ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﺪ.ﻋﺪﻡ ﺷﻌﻮﺭ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﻋﻘﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻣﻦ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺷﻤﺎ ، ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺫﻝ ﻭ ﭘﺴﺖ می ﺨﻮﺍﺑﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺑّﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻬﻢ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 114 - ﻭﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﺑﻄﺎﺭﺩ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ،ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ.ﻣﻮٴﻤﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ،ﻭﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ، ﺑﻌﻘﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺖ ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍ ،ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻞ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍثباﺕ ﺻﺪﻕﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﻭﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.( ﻃﺎﺭﺩ) ﻃﺮﺩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﻭﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺪﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 115 - ﺍﻥ ﺃﻧﺎ ، ﺍﻟّﺎ ﻧﺬﻳﺮ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﻫﺴﺘﻢ. ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻓﻘﻂ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻄﺎﻟﺒﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻣﺒﻴﻦ) ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﺪﻝ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 116 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﺄﻥ ﻟﻢ ﺗﻨﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﻮﺡ ﻟﺘﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺮﺟﻮﻣﻴﻦ

 ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻨﻮﺡ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﻯ ،ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﻦ ﺑﺴﻨﮕﺴﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺳﻨﮕﺴﺎﺭ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺭﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺳﻨﮓ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻚ ﺟﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﻣﺮﺟﻮﻣﻴﻦ) ﺭﺟﻢ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﺴﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺞ ﮐﻌﺒﻪ ﺳﻨﮕﺴﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﻤﻠﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ .

ﺸﻌﺮﺍ / 117 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ، ﺍﻥّ ﻗﻮﻣﻰ ﮐﺬّﺑﻮﻥ

 ﻧﻮﺡ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ،ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﻣﻦ ﻣﺮﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ.ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﻯ.ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻰ.ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﺫﺑﻰ ﻫﺴﺘﻰ ، ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﮐﺬﺏﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻧﻮﺡ ﮐﺎﺫﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﮑﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ.ﻗﻮﻡ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﻧﻮﺡ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻗﺸﺮﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣّﺖ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ /168 - ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻰ ﻟﻌﻤﻠﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺎﻟﻴﻦ

 ﻭﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﺑﺪﻭﺭ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﻟﻮﺍﻁ ﻭﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ، ﻭﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻠّﺎﻫﺎ ، ﻣﻦ(ﺍﺳﺘﻘﺎﻟﻪ)ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ، ﻭﺩﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ(ﻗﺎﻟﻴﻦ) ﺍﺳﺘﻘﺎﻟﻪﻭﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ،ﻭﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﻭﺍﺯ ﺩﻭﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ.

ﺸﻌﺮﺍ / 169 - ﺭﺏّ ﻧﺠّﻨﻰ ﻭﺍﻫﻠﻰ ، ﻣﻤﺎ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻦ ﻭﺍﻫﻞ ﻣﺮﺍ ،ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻩ ،ﻭ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ.ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻫﺮ ﻓﻘﻴﻪ ، ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻥ ،ﻭ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﺑﻨﻤﺎﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﻣﻴﭙﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭﺗﺒﻌﻴﺖﮐﻨﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ.

ﺸﻌﺮﺍ / 170 - ﻓﻨﺠّﻴﻨﺎﻩ ، ﻭﺃﻫﻠﻪ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ

 ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﻭﺍﻫﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ، ﺟﻤﻠﮕﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ.ﺍﻫﻞ ﻭﻯ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺍﺟﻤﻌﻴﻦ ﻳﺎ ﻫﻤﮕﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﻭﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﻣﺘﺤﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺟﻢ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺳﻴّﺪ ﺟﻢ ﺷﺪﻩ ﻭﺷﺮﻳﻒ ﻭﺁﺭﻳﺎ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 171 - ﺍﻟّﺎ ﻋﺠﻮﺯﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﺑﺮﻳﻦ

 ﻣﮕﺮ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻯ که ﺍﺯﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺒﻮﺩ.ﻳﮑی ﺎﺯﭘﻴﺮوﺍﻥﻤﺮﺩ ﻳﺎﺯﻧﻰ ،ﺍﺯﻋﻬﺪ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩ ، ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺭﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺑﻬﻢ ﺟﻨﺶ ﺑﺎﺯﻯ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ،ﺍﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺼﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﻮﻁ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻋﻤﻠﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ. ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺮ ﺯﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻟﻮﺍﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﻳﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺩﻳﺮ ﻭﻗﺖ ،ﻭﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ،ﺑﺎﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ.ﺗﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 172 - ثُمّ ﺩﻣّﺮﻧﺎ ﺍﻟﺂﺧﺮﻳﻦ

 ﺳﭙس ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ.(ﺁﺧﺮﻳﻦ)ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﺮﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ ،ﻳﺎ ﺩﺭﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻭﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﻭ(ﺗﺪﻣﻴﺮ) ﮐﻪ ﺩﻣﺎﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 173 - ﻭﺃﻣﻄﺮﻧﺎ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻣﻄﺮﺍ ،ﻓﺴاء ﻣُﻄﺮ ﺍلمنذُﺭﻳﻦ

 ﻭ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﮒ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﮐﻪﺑﺪﺟﻮﺭﻯ ﺑﺎﺭﺍﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐُﺸﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ،ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻠﺎﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺗﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻣﺮﮒ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ،ﺑﻮﻯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺳﻴﻞ ﺍﺳﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.( ﺃﻣﻄﺮﻧﺎ) ﺑﺎﺭﻳﺪﻳﻢ ﺍﺯ ﻣﻄﺮ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ.ﻭ(ﻓﺴاء) ﮐﻪ ﺑﺪ ﺟﻮﺭ ﻭﺑﺪ ﻋﺎﻗﺒﺘﻰ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻭ(ﻣﻨﺬﺭﻳﻦ) ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 174 - ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂیة ، ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﺭ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ، ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ آﻳﺖ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ،ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﮐثر ﺍﻧﻬﺎ ﻣؤﻤﻦ ﻧﺸﺪﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﺗﺎﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻟﻮﻁ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺍﮊﮔﻮﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣی ﺨﻮﻳﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩﻫﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯﻯ ، ﭼﻮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻋﻘﺐﻭﺣﻘﻴﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.(ﻣؤﻤﻨﻴﻦ) ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺍﻭﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 175 - ﻭﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻗﻮﻯ ﻭﻣﻘﺘﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺭﺣﻤﺖ ﻫﺎﻯﺸﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﻤﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 176 - ﮐﺬّﺏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺄﻳکة ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ

 ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺃﻳﮑﻪ ﻧﻴﺰ ،ﻣﺮﺳﻠﺎﻥ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻗﻮﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻋﺮﺏ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺃﻟﺄﻳﮑﻪ ،ﻭﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﺍﻳﮑﻪ ، ﻗﻮﻡ ﺷﻌﻴﺐ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﻭﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻳﺎﻓﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 177 - ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻟﻬﻢ ﺷُﻌﻴﺐ ،ﺃﻟﺎ ﺗﺘّﻘﻮﻥ ؟

 ﮐﻪ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﺎ ﺗﻘﻮﺍ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺷﻌﻴﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺍﺋﻢ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 178 - ﺍﻧّﻰ ﻟﮑﻢ ﺭﺳﻮﻝ ﺃﻣﻴﻦ

 ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻢ ،ﻭ ﺍﻣﻴﻦ و امّی ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ. ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺳﻴﺪ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻭﻡ ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺩ.ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣّﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻣﻴﺪﻫﻢ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻴﺪﻫﻢ.ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻢ .

ﺸﻌﺮﺍ / 179 - ﻓﺎﺗّﻘﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺃﻃﻴﻌﻮﻥ

 ﭘس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ،ﻭﻣﺮﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ.ﺗﻘﻮﺍ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 180 - ﻭﻣﺎ ﺍﺳﺄﻟﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺃﺟﺮ ، ﺍﻥّ ﺃﺟﺮﻯ ﺍﻟّﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻥ

 ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺟﺮ ﻭﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ،ﻭﻣﺰﺩ ﻣﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻩ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺧﻄﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﮐﻠﺎﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘثماﺭ ﻭﺍﺳﺘﺤﻤﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ .

ﺸﻌﺮﺍ / 181 - ﺃﻭﻓﻮﺍ ﺍﻟﮑﻴﻞ ،ﻭ ﻟﺎ ﺗﮑﻮﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻤُﺨﺴﺮﻳﻦ

 ﺷﻌﻴﺐ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻭﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺿﺮﺭ ﺭﺳﺎﻧﺎﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ،ﺗﺎ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﺏ ﺍﻣﺪﻩ ، ﮐﻪ ﻗﻮﻡ (ﺍﻳﮑﻪ) ﺩﺭﺍﻳﻥ ﻘﺴﻤﺖ ﺻﺤﺮﺍ ،ﺑﮑﺎﺭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﺷﺮﻕ ﻭﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﻟﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻭ ﺑﺪ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻭﮐﻢ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺎﻋث ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﺟﻨﺶ ﺑﺎﺯﻯ ﻗﻮم ﻠﻮﻁ ، ﺳﻤﺒﻮﻟﻰ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻋﻤﺪﻩ ﺭﺍ ،ﺩﺭﻫﺎﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ.(ﺍﻭﺗﻮﺍ ﺍﻟﮑﻴﻞ ) ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻭﻓﺎ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺘﻌﻬﺪﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ.(ﮐﻴﻞ ) ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺨﺴﺮﻳﻦ) ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ /182 - ﻭﺯﻧﻮﺍ ﺑﺎﻟﻘِﺴﻄﺎس ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ

 ﻭ ﺑﺎ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺗﺮﺍﺯﻭﻯ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ،ﻭﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻭﺯﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺑﺎ ﻗﭙﺎﻥ ﮐﻪﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﺎﻗﻪ ﺍﻯ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﺮﺍﺯﻭﻯ ﺩﺭﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﺩﻭ ﮐﻔّﻪ ﺍﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 183 - ﻭﻟﺎ ﺗﺒﺨﺴﻮﺍ ﺍﻟﻨﺎس ﺃﺷﻴاءهم ﻭﻟﺎ ﺗﻌثوﺍ ﻓی اﻟﺄﺭﺽ ﻣﻔﺴﺪﻳﻥ

 ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﺨﺎﻟﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺷﻴاء ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻭﺗﺒﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﻌﺎﻣﻠﺎﺕ ﺳﺮﻗﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻭﺣﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﻇﻠﻢ ﺩﺭ ﺳﻮﺩ ﺟﻮﺋﻰ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻴﺪ ،ﺣﻖ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻳﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ.(ﻋثو) ﺳﺘﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ (ﻋﺘﻮ) ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭﺗﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ. (ﺍﺭﺽ) ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺟﺴﻤﻢ ﻭﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻳﺎﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﮑﻨﻨﺪ.ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻔس ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ(ﻣﻔﺴﺪ ﻓی اﻟﺄﺭﺽ)ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻔﺴﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺃس ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 184 - ﻭﺍﺗّﻘﻮﺍ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻘﮑﻢ ﻭ ﺍﻟﺠﺒلّة ﺍﻟﺄﻭّﻟﻴﻥ

 ﻭ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪ ،ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩ.ﺷﻤﺎ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﺍﻣﺮﻭﺯﻳﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺳﻴﺪ.ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪ ، ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺍﻧﺪ ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺒﺮﺩ.(ﺟﺒﻠّﻪ) ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ(ﺟﺒﻠّﺖ)ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺟﻴل ها )ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻗﺒﻠﻪ) ﺍﺳﺖ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑُﺖ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻓﻘﻴﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.(ﺍﻭﻟﻴﻦ) ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺩﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 185 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻧّﻤﺎ ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﺤّﺮﻳﻦ

 ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﺟﺎﺩﻭ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺍﻯ ﻭﺟﻦ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ،ﻭ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﻋﻠﻢ ﺳﺤﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻯ.ﻭﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺴﺤﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻰ.

ﺸﻌﺮﺍ / 186 - ﻭﻣﺎ ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺎ ﺑﺸﺮ ﻣثلنا ،ﻭ ﺍﻥ ﻧﻈﻨّﻚ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﮑﺎﺫﺑﻴﻦ

 ﺗﻮ ﺟﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ.ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺍﺭﻯ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪﻩ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻯ.

(ﻇﻦ) ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 187 - ﻓﺄﺳﻘﻂ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﮐﺴﻔﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ، ﺍﻥ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ

 ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻰ ،ﭘس ﺩﻋﺎﺋﻰ ﮐﻦ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺳﺮ ﻣﺎ ﺳﻨﮓ ﺑﺮﻳﺰﺩ.ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻣﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﺍﻳﺪ ﻭﻓﺮﻭﺭﻓﺘﮕﻰ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﺪ.(ﮐﺴﻒ)ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻳﺎ ﺧﺴﻒ ﻣﺎﻩ ، ﻭﻧﻴﺰ(ﺧﺴﻒ) ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﮕﻰ ﺁﻥ ، ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺮﮔﻬﺎﻯ ﻃﺒﻴﻌی هستند.ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﺑﻮﺩ ،ﻭﺩﻋﺎﻳﺶ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﻴﺸﺪ ، ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻯ ﺗﻮﺑﻪﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭﺗﺤﻘﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﻭ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭﻣﺒﺎﻟﻐﻪﺍﻣﻴﺰ ، ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 188 - ﻗﺎﻝ ﺭﺑّﻰ ﺃﻋﻠﻢ ﺑﻤﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﺷﻌﻴﺐ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ،ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ.ﻭﺍﮔﺮﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ،ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 189 - ﻓﮑﺬّﺑﻮﻩ ،ﻓﺄﺧﺬﻫﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻈلّة ،ﺍﻧّﻪ ﮐﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﻳﻮﻡ ﻋﻈﻴم

 ﭘس ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﻭﺯ( ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻈﻠّﻪ ) ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩﻫﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ ، ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺟﺎﺩﻭﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ، ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﮔﻬﺎ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﺪﻧﺪ.ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ،ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﻧﻪ ﻋﺮﻭﺝ ﺑﺎﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺷﻮﻧﺪ.ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻪ ،ﺑﺮﺍﻯﺎﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ(ﻇﻠّﻪ) ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺿﻞ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﺿﻞ) ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻇﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮑﺘﻪ ﻭ ﺍﻣﻠﺎٴ ﺍﻥ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﭙﻴﺶﺁﻣﺪﻩ.ﻋﺬﺍﺏ ﺭﻭﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ،ﺩﺭﺍﺯ ﻭﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮﻧﺞ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﻰ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ، ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻟﻪ ،ﺷﺎﻳﺪ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﻗﺮﻧﻬﺎ ،ﺍﺣﺴﺎس ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﻥﻬﺴﺖ. ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺮﻧﻬﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺎﺯﺭﻭﺯﻯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ ،ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﻯ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ،ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 190 - ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂیة ، ﻭﻣﺎﮐﺎﻥ ﺃﮐث رﻫﻢ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﮐثر ﺍﻧﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﻧﺸﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺼﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺍﮐثرﺍ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺍﻭﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 191 - ﻭﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ، ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻗﻮﻯ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ. ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﭘﺮ ﺭﺣﻤﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻋﻔﻮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺑﺪﻯ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﺑﺘﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 192 - ﻭﺍﻧّﻪ ﻟﺘﻨﺰﻳﻞ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺗﻨﺰﻳﻞ ﻭﻧﺰﻭﻝ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ، ﻭﻗﺮﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻗﺮﺍﻧﺶ ﺗﻨﺰﻳﻞ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻯ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻤﻨﻄﻖ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻥ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ پس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻩ ،ﻭﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 193 - ﻧﺰّﻝ ﺑﻪ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺍﻟﺄﻣﻴﻦ

 ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻟﺄﻣﻴﻦ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ روح القدس ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﺎ ﺭﺏّ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺄﻣﻴﻦ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ،ﺭﻭﺡ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ،ﻭﻣﻘﺼﺪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﺃﻣﻴﻦ ) ﺑﻮﺩﻥ ﺻﻔﺖ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﺎﻡ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺪﺍﻥ ،ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ، ﺑﻬﻤّﺖ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮع ﺒﺸﺮﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺭﻭﺡ) ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭﺍﻳﺪﺍﻝ ﻣﻴﺴّﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﺒّﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ یافتن ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣی ﺪﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ،ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺭﻭﺡ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﻭﻣﻨّﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺭﻭﺡ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 194 - ﻋﻠﻰ ﻗﻠﺒﻚ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻨﺬﺭﻳﻦ

 ﻭ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺩﻝ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩ ،ﺗﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﺷﻰ.ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺄﻣﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺑﺎﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻭ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺮﺩﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ، ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭ(إﻧﻈﺎﺭ) ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻗﻠﺐ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺭﻭﺡ ﻭﺫﺍﺕ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻭ ،ﻭﺻﺤﻨﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺿﻊ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ .

ﺸﻌﺮﺍ /195 ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩ.ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻌﺮﺑﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻢ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 196 - ﻭﺍﻧّﻪ ﻟﻔﻰ ﺯُﺑﺮ ﺍﻟﺄﻭّﻟﻴﻦ

 ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﺑﻮﺭﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻣﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻌﺮﺑﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ،ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ.(ﺯﺑﻮﺭ) ﺍﺳﻢ ﺍﺳﻢ ﻳﻚ ﻓﺼﻞ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﻭﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﺪﺍﻭﺩ ﻧﺒﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺟﻤﻊ (ﺯﺑﺮ) ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﻭﺩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﺑﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺳﺒﻚ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﻴﺸﺪﻩ.ﻭﻧﻪﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ،ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻘﺒﻄﻴﺎﻥ ﻣﺼﺮ ،ﻧﺎﻡ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﻧﺎﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺳﻮﮊﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺪ ،ﻭﺳﺘﺎﻳﺶ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮﻩ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮﺍﺣﻤﺪ ، ﺩﻟﻴﻞ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﻣﺪﺭﮐﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺸﮕﻮﺋﻰ ﺍﻣﺪﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻣﺴﺄﻟﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ، ﺍﻣﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ،ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻩ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻭﺍﺟﺘﺒﺎ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 197 - ﺃﻭﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﻬﻢ ﺁیة ، ﺍﻥ ﻳﻌﻠﻤﻪ ﻋﻠﻤاء ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ

 ﺍﻳﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻣﺪﻥ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭﺍﻧﺠﻴﻞ ﺭﺍ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺫﮐﺮ ﻧﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ، ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻨﻮﺭ ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ، ﺗﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻮﺍﺻﻠﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ،ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻣﮑﻪ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻌثت ﻣﺤﻤﺪ ، ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻤﻠﺎﻗﺎﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻋﻠﺎﺋﻤﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮﺋﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﻤﮑﻥﺒﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭﮔﻤﺮﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﺎﺋﻢ ،ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ علاﺋمی اﺳﺖ.ﮐﻪﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﺎﺷﻔﺎﻥ ﻗﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎﺯﻩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻟﺬﺍ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ،ﻳﺎﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﻳﺎﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﻋﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ،ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻳﺎ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻭﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻣﺪﻩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﺮﺍﻭ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺭﺍﻳﺞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﺣﻤﺪ ﻭﻣﻬﺪﻯ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﺠﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻌﻨی ﺒﻨﻰ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ،ﻳﺎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺑﺎﺳﺮاء ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﺍﻳﻞ ﻳﺎ ﺍﻳﻠﻴﺎ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭﺍﻳﻦ (ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ)ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﻣﺪﻩ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻳﺎﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ،ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﺣﺪ ﺍﮐثر ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﺏ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﻭ ﺩﻭﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻋﻴﺴﻰ ،ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ،ﻭ ﻋﺮﺵ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﻴﺢ ،ﻭﻧﻮﺭﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ، ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺑﺎﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺑﺸﻬﻮﺩﺣﺠﺎﺏ ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻮﻯ ،ﻭﺳﭙس ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ،ﻭﻧﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﻳﺎ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻭﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺪﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﮕﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﻮﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻳﺪ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺫﮐﺮ ﻧﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭﻗﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻭ ﺣﺘﻰ ﺫﮐﺮ ﻧﺎﻡ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ،ﮐﻪﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻩﻫﺎﻯ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺑﻬﺸﺖﻭﺳﺮﺩﺭ ﺍﻥ ﺩﻳﺪﻩﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﻨﻮﻋﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ، ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ،ﺩﺭ ﺣﺴﻨﻴﻦ ﻭﻓﺎﻃﻤﻪ ﻭﻋﻠﻰّ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ / 198 - ﻭﻟﻮ ﻧﺰّﻟﻨﺎﻩ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺄﻋﺠﻤﻴﻦ

 ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ،ﺑﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ(ﻋﺠﻢ ﻫﺎﻯ)ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ اعرﺍﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﻮﻡ ﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.(ﺍﻋﺠﻢ) ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ،ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻟﮑﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﮑﻠﻢ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ،ﻭ ﺍﻋﺠﻤﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻋﺮﺏ ، ﻟﻔﻆ (ﻋﺠﻤﻰ)ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻣﻴﺸﺪﻩ. ﺗﺎ ﻣثلا ﺗﺮﮐﻬﺎ ﻳﺎ ﺭﻭﻣﻴﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺮﺏ ، ﻧﺎﻡ (ﻋﺠﻤﻰ)ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻬﻮﺩ ،(ﻋﺠﻢ) ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ(ﺟﻢ) ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺑﺠﻤﻊ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﺩ.ﮐﻪ ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺯﺭﺩﺷﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺁﺭﻳﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺟﻢ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ،ﻭﺟﻤﺸﻴﺪ ﻭ ﻳﺎ(ﺟﻢ ﻭﺳﻴّﺪ)ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﻭﺍﺭﻳﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ . ﻭ ﺭﻭﺯ(ﺟﻤﻌﻪ) ﺍﻧﻬﺎ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﻗﺮﻳﺶ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ (ﺟﻤﻌﻪ) ﻧﺎﻣﻰ ﻋﺮﺑﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﻥ ﺁﺩﻳﻨﻪ ،ﻳﺎﺭﻭﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺪﻳﻥ اﺳﺖ.ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﻦ ﻭﺁﺋﻴﻦ ﻭﺟﺸﻦ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﻭﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺰﻭﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻣﮑﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺯﺭﺩﺷﺘﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺒﻴﺖ ﺍﻟﻠﺤﻢ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖﻣﻴﮑﺮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ،ﻭﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺸﮑﻞ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻫﺪﺍﻯ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﻴﺢ ، ﺗﺎ ﺳﻰ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺑﻌثت ﺍﻭ ،ﻭ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﻯ ، ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺳﻤﺎ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﻧﺒﺎل ﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻭﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﮑﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎﻡ 32 ﻧﻔﺮﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻠﻞ ﻭﻧﺤﻞ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ، ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺩﮐﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ﻭﺩﻭﺳﺘﻰ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﻌﺮﻭﻓﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺯﺭﺷﺘﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪﺑﻤﺤﻤﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻮﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﻧﻈﺮ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺍﻭ ﺟﺎﺳﻮس ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﻮﺩﻩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﺳﻮس ﺑﻮﺩ ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺍﻳﻥ اﺗﻬﺎﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺿﻮع ﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻫﺎ ،ﻫﻴﭻ ﻣﻠﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻋﺮﺏ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﺪﺳﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﻠﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺩﺭﭼﻪ ﻗﺴﻤﺖﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺩﻳﻦ ﺍﻭ ﺑﻘﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ.ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺠﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻴﺎﻥ ﻋﺮﺏ ،ﻭ ﻳﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻰ ،ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻌﺼﺒﻰ ﺑﻮﺭﺯﻧﺪ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺴﻴﺢ ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻭﭼﻬﺮﻩ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﻭﺭﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻮﺭﻣﻦ ﺷﻤﺎﻝ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻮ ﺳﺎﮐﺴﻮﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ. ﻣﺴﻴﺢ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺮﻗﻴﺎﻥ ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ،ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ،ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻧﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ،ﻭﻳﺎ ﺳﺮﺥ ﭘﻮﺳﺖ. ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﮔﺎﻫﻰ ﺏ ﻋﺠﻤﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺠﻤﻰ ،ﻭﺟﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﺮﺏ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ / 199 - ﻓﻘﺮاءه ﻋﻠﻴﻬﻢ ،ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺑﻪ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﻋﺠﻤﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ.ﺗﺎﺑﻮﻯﺎﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﭼﻴﺴﺖ.ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺧﻮﺩ ،ﮐﺘﺎﺏ ﻭﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻣﻴﻨﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻋﺠﻢ ﻫﺎ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﻫﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻣﻴﺴﺮ ﻭﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻋﻤﻞ ﻭﺍﻭﻡ ،ﻭﻫﻢ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻟﺰﻭﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺑﻌﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﻋﺮﺏ ،ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺮﺏ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻮ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭﺳﺖ ،ﻭ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺪﻫﺪ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺎﻧﻨﺪ.ﻭﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﻥ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ،ﻭﺗﺎﮐﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ،ﺗﻮ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﺍﻟﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪﻧﻴﺴﺘﻰ. ﻭﺣﺘﻰ ﺭﺏ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺭﺏ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﺯﻳﺮﺍ (ﺭﺏّ) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺮﺑﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ،ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺣﺘی ﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻴﮑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﻓﻬﻢ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ.(ﻗﺮاءه) ﺍﻧﺮﺍ ﻗﺮاءﺖ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﻪﻗﺮﺍﻥ ﻳﺎﻫﺮ ﻗﺮّﻩﮔﻴﺮﻯﺪﺭ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻗﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﺩﺭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ(ﻗﺮّﻩ) ﻫﻤﺎﻥ (ﺧﻮﺭّﻩ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ) ﻭﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻫﻤﺎﻥ(ﻏﺮّﻩ)ﻋﺮبی ﻮ(ﮐﻴﺎﻥ ﺧﻮﺭّﻩ)ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻟﻔﻆ (ﺧﻮﺭﻧﻖ) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮّ ﻭ ﻓﺮّﻩ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ(ﻓَرﺡ ﻭ ﻓﺮّﺥ)ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﻫﻨﺪﻯ ، ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺮﺑﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.

ﺸﻌﺮﺍ/ 200 - ﮐﺬﻟﻚ ﺳﻠﮑﻨﺎﻩ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻴﻦ

 ﻭﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ،ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪﻣﺤﻤﺪ ﻭﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎ ،ﻭﻳﺎﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺣتی ﻤﻘﺮﺭ ﻭﺭﺳﻢ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﻭﺭﺍﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺗﻮﺑﻪﻭﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﺯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﺸﺶ ﺍﻭﻟﻴﻪ ،ﻭﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﻫﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺭﻙ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ. ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ،ﻗﻠﺐ ﮔﻮﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺣﺴﺎﺵ ،ﻭ ﻗﻠﺐ ﺫﻫﻨﻰ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺍﺩﺭﺍﻙ ، ﻭ ﻗﻠﺐ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭ ﻳﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻣﺠﺮﻡ) ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ (ﮔﺎﺭﻣﻪ)ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﮔﺎﺭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻤثل ،ﻭﭼﺸﻢ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻢ ،ﻭ(ﺍﻟﺴﻦّ ﺑﺎﻟﺴﻦّ)ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻭ ﺑﺎﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﺮﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﻄﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺧﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻴﭻ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﮑﺴﻰ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ،ﻭﻋﺎﺑﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬی هستند.(ﺳَﻠﮑﻨﺎﻩ) ﺳﻠﻮﻙ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺭﻭﻳﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻰ ﻃﺮﻳﻖ ﻠﻮﮐﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻳﻢ .

ﺸﻌﺮﺍ / 201 - ﻟﺎ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ ﺑﻪ ، ﺣﺘﻰ ﻳﺮﻭﺍ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﺍﻟﺄﻟﻴﻢ

 ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻋﺬﺍ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻭﺭﺩ.ﭼﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻤﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ.ﻭﭼﻪ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﻯ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﻗﺪﺭﺕﻳﺎبی ﺪﺭک اﻫﻤﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﻯ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ،ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ، ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻭﻡ ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ(ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ)ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺒﺸﺮﻳﺖ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎر ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔ س ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ.(ﺃﻟﻴﻢ) ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﺭﺩ ﻭﺃﻟﻢ ﺍﺳﺖ.(ﻟﺎ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ) ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﻳﺎﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻴﻠﻴﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭ پس ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻫﺎ ،ﺑﺎﺯ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﮐﺸﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻳﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺘﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺳﻞ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﻳﺎ ﺯﻭﺩ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻔﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 202 - ﻓﻴﺄﺗﻴﻬﻢ ﺑَﻐتة ،ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺍﻳﻦ(ﻋﺬﺍﺏ) ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭﻫﻴﭻ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺍﻏﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻫم ﻤﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻧﺎﮔﻬﺎنی که ﻫﻴﭻ ﺗﺼﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺳﮑﺘﻪ ﻣﻐﺰﻯ ﻳﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﺼﺎﺩﻓﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﮐﺸﻨﺪﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﺑﻐتة ) ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﮔﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ/ 203 - ﻴﻘﻮﻟﻮﺍ ﻫﻞ ﻧﺤﻦ ﻣﻨﻈﺮﻭﻥ ؟

 ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﺣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎﻫﺴﺖ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﺗﻤﺪﻳﺪ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻭﻧﻤﻴﺮﻳﻢ.ﻭﺳﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻔﺎﻯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﭘﻴﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﺿﻌﻒ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎﻯ ﻣﻬﻢ ﺑﺪﻥ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﺮﮒ ،ﮐﻪ ﺿﻌﻒ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔس ﻳﺎﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭﺩﺭﻙ ﻣﺮﮒ ﻗﺮﻳﺐ ﺍﻟﻮﻓﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻬﻠﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻠﺘﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﺍﺟﻞ ﺳﺮﺍﻣﺪﻩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﻬﻠﺘﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻗﻮﻯ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺒﺎﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﺍﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﻩ ﺣﻠﻰ ﻫﺴﺖ ،ﻭ ﺍﻳﺎ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.(ﻣﻨﻈﺮﻭﻥ) ﺁﻳﺎ ﻣﻬﻠﺖ ﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﻗﻒ ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 204 - ﺃﻓﺒﻌﺬﺍﺑﻨﺎ ﻳﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻥ

 ﺁﻳﺎ ﺑﺎﺯﻫم ﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ ، ﺍﺯ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻧﻔﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭﺩﻋﺎﺋﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻨﻬﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺳﻨﮓ ﺑﺮﻳﺰﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺰﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻭ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺨﺖ ﻭﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 205 - ﺃﻓﺮﺃﻳﺖ ، ﺍﻥ ﻣﺘّﻌﻨﺎﻫﻢ ﺳﻨﻴﻦ

 ﺍﻳﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﻰ ،ﺍﮔﺮﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻬﻠﺖﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺘﻊ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ،ﻭﻣﻬﻠﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺬﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ .

ﺸﻌﺮﺍ / 206 - ثُمّ ﺟاءهم ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻮﻋﺪﻭﻥ

 ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻴﻴﺎﺑﺪ.ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ،ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺁﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﻣﻬﻠﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻯ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.( ﻣﺎ ﻳﻮﻋﺪﻭﻥ ) ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﻭﻋﻴﺪ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 207 - ﻣﺎ ﺍﻏﻨﻰ ﻋﻨﻬﻢ ، ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻤﺘّﻌﻮﻥ

 ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﮐﻪﺩﺭ ﻋﻤﺮ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻤﺘﻊ ﺷﺪﻧﺪ.ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺗﻤﺪﻳﺪ ﺷﻮﻧﺪ.ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺭﺍ ،ﺍﻥ ﻋﻤﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩ ﻭﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺷﺎﻫﺪ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺨﺪﺍ ،ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﻏﻨﻰ ﻋﻨﻬﻢ) ﺭﻓﻊ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻨﺪ.(ﻳﻤﺘّﻌﻮﻥ) ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺩﺍﺷﺘﻥ ﻮ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 208 - ﻭﻣﺎ ﺃﻫﻠﮑﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﺮیة ،ﺍﻟّﺎ ﻟﻬﺎ ﻣﻨﺬﺭﻭﻥ

 ﻭﻣﺎ ﻫﺮ ﻗﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ ،ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ. ﻫﺮﻗﻮﻡ ﻭﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻯ ،ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ،ﻳﺎ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺑﺤﻘﺎﺭﺕ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﻭﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﺑﺎﺯ (ﻗﺮﻳﻪ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯﻴﺎﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻭﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﺮﮐس ﺑﻨﺤﻮﻯ ، ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺘﺬﮐﺮﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ. ﻭﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪﺍﻯ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ. ﺗﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺯ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﺣﺮﻓﻰ ﻧﺰﻧﻨﺪ.ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰﻯ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩﻯ اﺳﺖ.(ﻣﻨﺬﺭﻭﻥ) ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 209 - ﺫﮐﺮﻯ ، ﻭﻣﺎﮐﻨّﺎ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻣﻴﺸﺪ ،ﻭﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻨﺎﺣﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﻇﻠﻤﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ (ﺫﮐﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ(ﺗﺬﮐﺮ) ﻫﻤﺮﺍﻩ (ﺍﺫﮐﺎﺭ)ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﻈﻠﻤﺖ ﺟﻬﻞ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﺑﻨﺎﺣﻖ ﺳﺘﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 210 - ﻭﻣﺎ ﺗﻨﺰّﻟﺖ ﺑﻪ ﺍﻟﺸﻴﺎﻃﻴﻦ

 ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻋﺰﺍﻣﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﻧﻔس ﻭ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ اﻟﻬی ﺮﺍﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﻊ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﺁﺯﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻴﺸگی آﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 211 - ﻭﻣﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﻬﻢ ،ﻭﻣﺎ ﻳﺴﺘﻄﻴﻌﻮﻥ

 ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﺴﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺑﺪﻫﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭﺑﺨﺼﻮﺹﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﮑﻰ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 212 - ﺍﻧّﻬﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﻤﻊ ﻟﻤﻌﺰﻭﻟﻮﻥ

 ﺍﻧﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺸﻨﻴﺪﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﺭﺍﺩﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺗﺮﺑﻴﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ،ﻭﮐﺸﺸﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻳﮋﻩﺍﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . (ﻣﻌﺰﻭﻝ ) ﺍﻳﺰﻭﻟﻪ ﻭ ﻋﺎﻳﻖ ﺑﻨﺪﻯ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻮﺍﻧﻌﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 213 - ﻭﻟﺎ ﺗﺪﻉ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻬﺎ ﺁﺧﺮ ﻓﺘﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻌﺬّﺑﻴﻦ

 ﭘس ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺨﻮﺍﻥ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺬﺑﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.ﺷﺮﻙ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺸﻮﻯ.ﻭ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺑُﺘﻬﺎ ،ﻭﻫﺮ ﺳﻮﮊﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻌﺒﻮﺩ ،ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺪﻩ.ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ.ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺮﻳﻚ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ، ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭﺳﺖﻭﻣﻔﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻫﺮﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﺟﺰ ﺍﻧﮑﻪﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺑﺎﺷﺪ ، ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺗﻮ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪﻣﻦ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻏﺎﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺗﺸﻬّﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﻌﺬﺑﻴﻦ ) ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 214 - ﻭﺃﻧﺬﺭ ﻋﺸﻴﺮﺗﻚ ﺍﻟﺄﻗﺮﺑﻴﻦ

 ﻟﺬﺍ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﺗﻮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﻦ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﭘ س ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻭﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ.ﻭﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭﺑﻨﻤﺎ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺍﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺯﻫﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .(ﻋﺸﻴﺮﻩ) ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺗﻤﺎﻡ(ﻣﻌﺎﺷﺮﻳﻦ) ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.(ﺍﻗﺮﺑﻴﻦ) ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺑﺨﺪﺍ ، ﻭﻧﻴﺰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺩﺭ ﮐﺸﺶ ﻗﻠﺒﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﺰ ﻳﮑﻰ ﺩﻭﻧﻔﺮ ،ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺧﻮﺩ ،ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ ﻏﺮﻳﺒﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻣﻬﻢ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﺸﺶ ﺩﺭ ﺷﺨﺺ ،ﻭ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﮐﻤﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﮐﺸﺶ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﺩﺍﺩﻩ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺴﺘﻪ ﺑﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 215 - ﻭﺍﺧﻔﺾ ﺟﻨﺎﺣﻚ ، ﻟﻤﻦ ﺍﺗّﺒﻌﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﻯ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺗﺎﺑﻊ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ. ﻭﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭﻯ ﻣﮑﻦ.ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﻯ ﻣﻔﺮﻭﺵ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣؤﻤﻦ ﻭﻗﺼﺪ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯﺨﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺧﻔﺾ ﺟﻨﺎﺡ) ﺑﺎﻝ ﺭﺍ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﻭﺭﺩﻥ ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺭﻯ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻮﺍﺿﻊ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ،ﻭﺗﻔﻬﻴﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﮑﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ .ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮﭼﻪﺑﺎﺷﺪ ، ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﻭ ،ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 216 - ﻓﺎﻥ ﻋﺼﻮﻙ ، ﻓﻘﻞ ﺍﻧّﻰ ﺑﺮئ ﻣّﻤﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﺍﻗﺮﺑﺎ ﺗﻤﺮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﭘس ﻣﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﺯﺍﺭ ﻫﺴﺘﻢ.ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ.ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖﺑﺸﻤﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ.ﻭﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺣﻖ ﺗﻘﺪﻡ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻡ.(ﻋﺼﻮﻙ) ﺗﻮ ﺭﺍ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻤﺮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.(ﺑﺮئ) ﺑﻰ ﺯﺍﺭ ﻭ ﺑﻰ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻭﻣﺒﺮّﺍ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 217 - ﻭﺗﻮﮐّﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ.ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻄﻤﺄﻥ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﻮ ، ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ. ﺍﻭﻝ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﻭﺳﭙﺶ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺸﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺣﻤﺖﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ،ﻋﺰﺕ ﺧﺪﺍ ﻭﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭ ،ﻗﺪﺭﺕ ﺿﺮﺑﺖ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ ، ﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 218 - ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺮﺍﻙ ﺣﻴﻦ ﺗﻘﻮﻡ

 ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻗﻴﺎﻣﻰ ﻣﻴﮑﻨﻰ ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﻨﻤﺎﺯ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﮑﺮ ﻭﺳﭙﺎس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ،ﻭ ﻳﺎﻫﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ.ﭼﻪ ﺟﻨﮓ ﻭﭼﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ،ﻭﭼﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮﺍﻗﺪﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﺎﻇﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺩﻳﺪﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻄﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻴﻦ(ﻭﻯ ﺳﻮ)ﻭﻭﺿﻮﻯ ﻭﺍﺿﺢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ،ﻭﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻭﻡ ﻭﻫﻤﺖ ،ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺷﺎﻫﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻨﺎﻇﺮ ﻭﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﭘﺬﻳﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻤﻴﺮﺩ ﻭﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﭼﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻗﻮﺵ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺸﻌﺮﺍ / 219 - ﻭﺗﻘﻠّﺒﻚ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﺎﺟﺪﻳﻦ

 ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﺟﺪﺍﻥ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﺎﺟﺪﺍﻥ ،ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺘﻮ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﺳﺎﺟﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﻭﺍﻣﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ(ﺗﻘﻠّﺐ ) ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ/ 220 - ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﺴﻤﻴﻊ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ

 ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺗﻮ ﻭﮐﺎﺭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺗﻮ ،ﻭﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻧﺠﻮﺍﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﺳﺎﻟﻚ ﺁﻧﻬﺎ ، ﻭﺍﺯ ﺗﺸﺒثاﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺨﺪﺍ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺳﻤﻴﻊ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﻭﻣﻄﻠﻊ ﻫﺴﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 221 - ﻫﻞ ﺃﻧﺒﺌﮑﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﺗﻨﺰﻝ ﺍﻟﺸﻴﺎﻃﻴﻦ

 ﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺑﺮﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.پس ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ، ﭼﻮﻥ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻧﺰﻭﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ ،ﻭﺗﻮﻗﻊ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ،ﮐﺸﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺎﺫﺏ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺟﺎﻝ ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﻃﻠﻴﺒﺠﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﭼﻪ ﺳﻨﻴﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺷﻴﻌﻪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻐﻠﻂ ﭘﻴﺮﻭ ﻋﻠﻰّ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ،ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ،ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻋﻠﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻨﺸﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺕ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻇﺎﻫﺮﺍ ،ﺍﺯ ﻋﻠﻰّ ﻭﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﻴﻠﻰ ﻫﺎ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺴﺎﺩﺍﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻋﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ،ﺑﺮﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻨﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻨﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﻤﺄﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻬﻤﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﺍﻭ ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ / 222 - ﺗﻨﺰّﻝ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﺃﻓّﺎﻙ ﺃثیم

 ﺑﺮ ﻫﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﻧﺰﻭﻝ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﺎﺹ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ، ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻓﻘﻂ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﮑﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻭ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﺎﻓﻖ ،ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. (ﺍﻓّﺎﻙ) ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﺍﺳﺖ ﻭﺍثیم ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺸﻌﺮﺍ /223 - ﻳﻠﻘﻮﻥ ﺍﻟﺴﻤﻊ ، ﻭ ﺍﮐثرﻫﻢ ﮐﺎﺫﺑﻮﻥ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻟﻘﺎﻯ ﺳﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺍﮐث رﺍ ﮐﺎﺫﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﻭﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﺋﻰ ﺍﻏﻠﺐ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻟﻘﺎﻯ ﺳﻤﻊ)ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺳﺘﺮﺍﻕ ﺳﻤﻊ ،ﻭ ﻳﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺑﺴﻤﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻧﻔﺶ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺍﻟﻘﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺩ ، ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﻫﺮ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ /224 - ﻭﺍﻟﺸﻌﺮاء ﻳﺘّﺒﻌﻬﻢ ﺍﻟﻐﺎﻭﻭﻥ

 ﻭ ﺷﻌﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﻈﻢ ﺷﻌﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﮐثر ﺍﻧﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ،ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺬﻫﻦ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻭﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺎﻃﻞ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺷﻌﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﺍﻧﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ،ﺑﻨﺎﻡ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﺑﺮﺥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ.ﻭﻣﺮﺩﻡ (ﻏﺎﻭﻯ)ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ،ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﮐﺘﺮ ﺩﺭﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﻓﻌﻠﻰ ﺍﻭ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ.ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻴﭙﺮ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻡ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﺍﺻﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻫﻢ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ،ﻭﻟﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺍﻭ ، ﺑﻤﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺑﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻭ ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩ.ﺗﻨﻬﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣثلا ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﻓﻠﺎﻥ ﻋﺎﺭﻑ ﺭﺍﺩﺭﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ، ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺩﮐﺘﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ، ﺍﺯ ﻓﻠﺎﻥ ﻭﺑﻬﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻫﻞ ﺩﻝ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻰ ﺯﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻧﺎﺏ ﻭﺑﮑﺮ ﻭﻧﻮﺑﻨﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺗﺒﻌﻴّﺖ)ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ، ﮐﻪ ﺍﺻﺎﻟﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

ﺸﻌﺮﺍ / 225 - ﺃﻟﻢ ﺗﺮ ﺃﻧّﻬﻢ ،ﻓﻰ ﮐﻞّ ﻭﺍﺩ ﻳﻬﻴﻤﻮﻥ ؟

 ﺍﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﺭﻩ ﺍﻯ ﮔﻤﺮﺍﻩ ،ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﺩﺭﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﻣﮑﺎﺗﺐ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐﺩﻳﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎﺭ ﺍﻳﻥﻤﺘﺤﻴﺮﺍﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻰ ﺑﺎﻃﻞ ، ﭼﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﻋﻠﻢ ﻭﻳﺎ ﻣﻨﻄﻖ ، ﻭﭼﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭﺩﻳﻦ ،ﻧﻈﺮﻳﺎﺗﻰ ﮔﻞ ﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪﻩﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪﺑﺂﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭﺣﻴﺮﺕ ﻓﮑﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺠﻨﻮﻥ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﻏﺮﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﮐﻠﺎﻡ ﻭﻣﻠﺎ ﺻﻔﺘﺎﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺷﺮﻕ ، ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺨﺖ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻌﺪ ﺳﺨﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﺤﻮﻟﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺗﺤﻮﻟﻰ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﺩﺭﻭﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﻰ ،ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺘﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭ ﻭﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻯﺒﺎﻃﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺪﺍﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺼﺎﺹ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ پس ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﭼﻪ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﮐﻠﺎﻡ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﮐﺸﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺭﺳﻄﻮﻯ ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍ ،ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻋﻠﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﻠﺎ ﺻﺪﺭﺍ ﺍﺳﺖ ، ﺗﺎ ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﮑﻔﺮ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺟﺰ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻤﻞ ﺗﺠﺮﻳﺪﻧﻔﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ. ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭﮐﻠﺎﻣﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﻣﻨﻄﻘﻰ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﮐﻞّ ﻭﺍﺩ) ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﺭﻩ ﺍﻯ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻳﻬﻴﻤﻮﻥ) ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻢ ،ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻥ ﻃﺮﻑ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﮐﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ .

ﺸﻌﺮﺍ / 226 - ﻭﺃﻧّﻬﻢ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻣﺎ ﻟﺎ ﻳﻔﻌﻠﻮﻥ

  ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺍﺣﺎﺩﻳﺶ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺪﺍﻥ ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ،ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻨﻈﺮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭﻝ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﻌﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺡ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﻧﻔﺶ ،ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻋﺮﻓﺎ ، ﺑﺨﺸﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺸﻌﺮﺍ / 227 - ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ اﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ، ﻭ ﺫﮐﺮﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﮐثیرﺍ ، ﻭ ﺍﻧﺘﺼﺮﻭﺍ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﻇﻠﻤﻮﺍ ، ﻭ ﺳﻴﻌﻠﻢ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ، ﺃﻯ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻳﻨﻘﻠﺒﻮﻥ

 ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻇﻠﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻭ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭﻇﻠﻤﺖﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ،ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﭼﻪ ﺍﻧﻘﻠﺎﺑﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻨﻄﻖ ،ﻭﻫﺮ ﻣؤﻤﻦ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪﺍ ،ﮐﻪ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺬﮐﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﮐﺸﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ، ﻳﺎﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺭؤﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺗﺨﻴّﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻳﺎﺩ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ، ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻣﮕﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ، ﻭﻧﻪ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭﮐﺎﺫﺑﺎﻥ ﻭ ﺷﻌﺮﺍ ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ، ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ،ﺑﺒﺼﻴﺮﺕ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﻬﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﻭﺵ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﻯ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻪ ﺍﻧﻘﻠﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖﻭ ﻣﺤﺸﺮ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭﭼﻪ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻭ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮﻫﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺪﻥ ﻫﺎ ،ﻭ ﺍﻧﻘﻠﺎﺑﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ، ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ،ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ،ﺑﺎ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻔﺴﺨﻬﺎﻯ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺭﺳﺨﻬﺎﻯ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﻤﮕﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ،ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺩﺭﺑﺸﺮﻳﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ،ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﺯﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﮐس ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﺑﮑﻨﺪ ،ﺑﺨﻮﺩ ﺍﺳﻴﺐ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ،ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ می ﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﺗﻮﺧﻮﺩ ﺣﺪﻳث ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻞ.

سوزه النمل

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻧﻤﻞ / 1 ﻃﺶ ، ﺗﻠﻚ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ ،ﻭﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻃاء ﻭ ﺳﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪ ﺭﻣﺰ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺧﻰ ﺳﻮﺭﻩﻫﺎ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﺮﺩﻩ. ﻭﻣﻌﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺎﺯ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﻳﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﮐﺘﺎﺏ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﻣﺒﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﺎ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻔﮑﻴﻚ ﻃﺶ ،ﺑﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺳﺎﻣﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻳﺎﺕ)ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻭ ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺑﺮﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺍﻳﻨﻬﺎﺍﻳﺎﺕﻗﺮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻗﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻰ ﻣﺠﺴﻢ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭﻝ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﺎﺕ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪﻭﺳﻮﺭﻩ ، ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪﻫﺎﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﮐﻪﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻭﻑ ﺭﻣﺰ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﭘس ﻭﻯ ﺮﻭﺡ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺪﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺣﺘﻤﺎ ﺣﺎﻓﻆ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.ﻭپس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺗﺼﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺍﻳﺖ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ،ﮐﻪ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺁﻓﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﺴﺠﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺪﻑ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺩﻩ.ﻭﺍﮔﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻓﺮﻋﻰ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻗﻄﻌﻰ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﻫﺴﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻏﺎﺯ ،ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻭﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﺭﻭﺵ ﻋﻤﻠﻰ ، ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺟﺮﺍ ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻧﺎﻡ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﻗﺮﺍﻥ. (ﻣﺒﻴﻦ) ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ.ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺤﺴﻮس ﻭﻣﻠﻤﻮس ﻣﺎﺩﻯ.ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﭽﺸﻢ ﺩﻝ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻭﺫﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﺤﺴﻮس ﻭﻣﻠﻤﻮس ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻭﻡ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﻨﺎﻡ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ،ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﮑﺸﻮﻑ ،ﺑﺎﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺎﺳﻴس ﻫﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﮐﺸﻒ ﻗﺮّﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻣﺪﺗﻰ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﺩﻳﺪﻧﻰ ﻭﻋﻠﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﻭﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭﻣﻐﻤﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ﻭﺍﺯ ﺍﻥ پس ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻌﺼﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﺣﺴﻨﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.پس ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ پﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻝ ﻭﺩﻭﻡ ، ﻭﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﺴﻮس ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 2 - ﻫُﺪﻯ ﻭ ﺑُﺸﺮﻯ ﻟﻠﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﮐﺘﺎﺏ ﺑﺘﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻋﻠﺎﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻫﺮ ﻳﻚ ﻫﺪﻯ ﻳﺎ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﺍﻯﻤﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻭﺭﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﻣﻮٴﮑﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ،ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻫﺪﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺳﺮﺍﺳﺮﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ،ﻭ ﺷﺮﻭﻁ ﻟﺎﺯﻣﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ، ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ، ﻫﻤﮕﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐﺭﺑﻮﺑﻰ ، ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬی هستند.ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎم ﺤﺴﻴﻨﻰ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﺪﻯ ﻳﺎ ﺧﺪﺍ ، ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﺏّ ﻭ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻤﻞ / 3 - ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻘﻴﻤﻮﻥ ﺍﻟﺼﻠﺎة ، ﻭ ﻳؤﺘﻮﻥ ﺍﻟﺰﮐﺎة ، ﻭﻫﻢ ﺑﺎﻟﺂﺧﺮة ﻫﻢ ﻳﻮﻗﻨﻮﻥ

 ﻫﻤﺎﻥ ﻣؤﻤﻨﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺻﻠﺎﺕ ،ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺯﮐﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺂﺧﺮﺕ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻨﻴﻦ ﻫُﺪﻯ ﻭﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻳﺎﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣؤﻤﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﻣؤﻤﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ (ﺍﻗﺎﻣﻪ)ﻭ ﺑﺮﭘﺎ ﻭ ﺳﺮﭘﺎﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ،ﻭ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ، ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺗﺎﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺻﻠﺎﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ (ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺭﺗﺒﺎﻁ)ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﻮﺳﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ،ﮐﻪﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻮﺳﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍﺩﺭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ، ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﻳﮕﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ. ﺯﻳﺮﺍ(ﻧﻤﺎﺯ ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻮس ) ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﻫﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ.ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ. ﮐﻪ ﻣؤﻤﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﺻﻒ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺯﮐﺎﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻣﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺯﺭﺍﻋﻰ ،ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺯﮐﺎﺕ ﻭﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻰ ﺩﻳﻨﻰ ، به آﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺯﮐﺎﺕ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﻥ ،ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻴﺰ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺍثاﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ، ﭼﻮﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻫﻮس ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ،ﮐﻪ ﺩﺭﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻭﺻﻒ ﺳﻮﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺮﺕ ﻳﻘﻴﻦ ﻭﻋﻘﻴﺪﻣﻨﺪ ﻣؤکد ﻫﺴﺘﻨﺪ. (ﺍﺧﺮﺕ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺷﺸﻢ ، ﻳﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻏﻴﺮﻭﺍﻗﻌی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺧﺮﺕ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘسﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ، ﻭﺗﺠﺪﻳﺪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﻧﺴﺦ ﻭﻣﺴﺦ ﻭﻓﺴﺦ ﻭﺭﺳﺦ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﺕ ﻭﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻫﻢ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻫﻢ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ، ﺭﺟﻌﺘﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﻭپس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻣﺴﺦ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻭﺧﻮﻙ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

ﻨﻤﻞ/ ۴ ﺍﻥ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﻮٴﻤﻨﻮﻥ ﺑﺎﻟﺂﺧﺮﻩ ،ﺯﻳّﻨّﺎ ﻟﻬﻢ ﺃﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ،ﻓﻬﻢ ﻳﻌﻤﻬﻮﻥ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺧﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻳﻢ. ﻭﺧﻮﺩ ﮐﻮﺭﮐﻮﺭﺍﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺮﺕ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖﻣﺤﺸﺮﻯ ، ﻭﻳﺎﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺩﺭﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭘس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ،ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭﻗﺎﺑﻠﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻩﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﺎﺑﺎﻭﺭ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﮐﺘﺸﺎﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ،ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭﺣﺘﻰ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،پسﺍﺯﻣﺮﮒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﻣﻴﺪﻯ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ،ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺮﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺪﺭﮐﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻣﻮٴﮑﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺯﻳﺮ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ.ﻭﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﺍﺳﻮﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﻳﻮﻗﻨﻮﻥ ) ﻳﻘﻴﻦ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﻣﻮٴﮑﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺩﺭﺗﺸﻴﻊ ﻳﺎ ﺗﺴﻨﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﮐﺎﻓﻰ ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﮐﻮﺭ ﮐﻮﺭﺍﻧﻪﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺧﺪﺍ ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭﻧﻤﺎﺯ ﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺗﻤﺮﮐﺰﻯ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺻﻠﻪ ﻭﺻﻠﺎﻩ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﻢ ﺑﺎﺧﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﮑﻠﻰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣؤﻤﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.(ﻳﻌﻤﻬﻮﻥ ) ﺍﺯ(ﻋَﻤاء) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﻮﺭﻯ ﻭ ﺍﻋﻤﻰ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭﻫﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﻭ ﺻﻠﻪ ﻭﺻﻠﺎﺗﻰ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. (ﺯﻳّنا) ﺯﻳﻨﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ(ﺍﻋﻤﺎﻝ) ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﭘﻮﭼﻬﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ، ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 5 - ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﻬﻢ ﺳوء ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻭﻫﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة ،ﻫﻢ ﺍﻟﺄﺧﺴﺮﻭﻥ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭ ﺑﺎﺧﺮﺕ ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭﺍﺧﺮﺕ ﺑﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺍﻳﻦﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻤﻰ ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪ ﻭﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺫﺍﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻓﺘﻦ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ، ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ /6 - ﻭﺍﻧّﻚ ﻟﺘﻠﻘّﻰ ﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ، ﻣﻦ ﻟﺪُﻥ ﺣﮑﻴﻢ ﻋﻠﻴﻢ

 ﻭ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺗﻮ ،ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺣﮑﻴﻢ ﻭﻋﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻴﮑﻨﻰ. ﭼﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﻭﺣﻴﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ، ﮐﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ،ﻭﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺍﺯﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﮑﻴﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪ/ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭﻗﺮّﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺗﺎ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﺪ.ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ، ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﮐﻪ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻫﻤﺖ ﻭﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﺎﻭﺭﺩ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺩﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺮ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺰ ﻧﻘﺶ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﮔﺮﻯ ،ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺩﻭ ﻗﺮﻩ ﺍﺧﺮ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.(ﺗﻠﻘّﻰ) ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻣﻴﮑﻨﻰ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ( ﻟﻘاء) ﻭﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺮﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻗﺮﺍﻥ ) ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺍﺧﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﺧﻮﺭّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺧﺮ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺮﺳﺪ.(ﻣﻦ ﻟﺪُﻥ) ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﮐﺴﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﮐﺴﻰ ﺍﻣﺪﻩ.ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺣﮑﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺣﮑﻤﺖ ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ،ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ﺩﺭﺳﺖ ،ﻭﺑﻨﻔﻊ ﺍﺑﺪﻯ ﺳﺎﻟﻚ.ﻭﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻬﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ، ﻭ ﻋﻠﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺿﻤﻨﺎ ﺣﮑﻴﻢ ﻭﻋﻠﻴﻢ ﺩﻫﻨﺩﻩ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭﺣﮑﻤﺖ ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻋﻠﻢ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺣﺎﻝ ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ.ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ کاﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ اﻳﻨﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﻧﺪ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻨﻤﻞ /7 - ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﻟﺄﻫﻠﻪ ،ﺍﻧّﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﻧﺎﺭﺍ ، ﺳﺂﺗﻴﮑﻢ ﻣﻨﻬﺎ ﺑﺨﺒﺮ ،ﺃﻭ ﺁﺗﻴﮑﻢ ﺑﺸﻬﺎﺏ ﻗﺒس ،ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗﺼﻄﻠﻮﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺄﻫﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎس ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺗﺸﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ.ﻭ ﻳﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺮﮔﻴﺮﻡ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻳﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ﺍﺗﺸﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺨﺖ ﻭﭘﺰ ﻭﻳﺎ ﮔﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﺍﻣﺮﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﺧﺒﺮ ﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ ، ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﺧﺒﺮ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ. ﻭﺷﻨﻴﺪﻥ ﮐﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﺪﻥ.ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ،ﻭﻣؤﺴس ﺩﻳﺎﻧﺖ ﮐﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﻭ ﺳﭙس ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎ ﻣﻮﺷﻪ ، ﻭﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ( ﺭﻉ ﻣﺴیس ) و ربّ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﻣﺎﺷﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻫﻞ)ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﻫﻠﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ،ﻭ ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻮ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻫﻞ ﻭﻯ ،ﻭ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ اﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.(ﺁﻧﺴﺖ) ﻳﻌﻨﻰ ﺃﻧس ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺴﺎس ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎس ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺒﺮ ﺍﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺍﻟﻔﺎﻇﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .(ﺷﻬﺎﺏ ) ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭ ،ﻭﻧﻮﺭ ﻣﻤﺘﺪ ﻳﻚ ﺳﺘﺎﺭﻩ ،ﻳﺎ ﺷﻬﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.( ﻗﺒس یا کَبَس ) ﻳﻚ ﻗﺒﻀﻪ ﺍﺗﺶ ،ﻭ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺵ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺗﺶ ،ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻗﺘﺒﺎﺵﻭﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻣﮑﺘﺸﻒ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻟﻌﻠّﮑﻢ ) ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺣﺼﻮﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﻭﮐﺎﻓی ﻤﻄﺮﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﺗﺼﻄﻠﻮﻥ) ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮﺭﻳﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻴﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ(ﺗﺼﻄﻠﻮﻥ)ﻫﻤﺎﻥ(ﺗﺼﻠّﻮﻥ)ﺩﺭ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻤﻞ / ۸ ﻓﻠﻤّﺎ ﺟﺎٴﻬﺎ ،ﻧﻮﺩﻯ ﺃﻥ ﺑﻮﺭﻙ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻭﻣﻦ ﺣﻮﻟﻬﺎ ،ﻭ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﺗﺶ ﺭﺳﻴﺪ ، ﻧِﺪﺍﺋﻰ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ، ﻫﺮﺍﻧﮑس ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺗﺶ ﻭﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮﺕﺍﻟﻬﻰ ﺭﺏّ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺩﺭﺍﻥ ﺍﺗﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﻣﻘﺪس ،ﻭ ﻏﻴﺮﻋﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻬﻮﺩﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮﻭﺍﻭ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺍﺗﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻩ ، ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ، ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻳﻚ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻤﺮﻭﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭﺍﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺍﺗﺶ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﻳﻚ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻮﺭ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺗﺶ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ﺑﻨﻈﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻗﻮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ،ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺍﺗﺶ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﮑﺎﻥ ﻭﺟﺎ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ،ﻗﺒﻠﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭﻣﻘﺪس ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎﺍﺑﺪ ، ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻭ ،ﻭﻧﻘﺶ ﻣﻘﺪس ﺍﻭ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﺑﺸﻮﺩ. ﻟﺬﺍ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﮕﻮﺵ ،ﻭ ﻳﺎﺍﺣﺴﺎس ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺑﺮﺗﺮﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩ آﮔﺎﻩ ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩﺷﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺷﺨﺺ ،ﻭﺯﺑﺎﻥ ﺩﻝ ﻭﻓﮑﺮ ﺍﻭ ، ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ،ﻳﺎ ﭘﺎﮐﻰ ﺫﺍﺕ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺑﻮﺭﻙ) ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺑﺮﮐﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺑﺮﮐﺖ) ﺩﺍﺷﺘﻦ ، ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩﻥ ، ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ، ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ، ﻭﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﮐﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﻭﻳﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﻭﺍﺳﻄﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﺭﺝ ﺭؤﻴﺎﺋﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.(ﺳﺒﺤﺎﻥﺎﻟﻠﻪ) ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺳﺒﺎﺣﻪ) ﻭ ﺷﻨﺎﮔﺮﻯ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻮﻡ ﺧﺎﺹ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ (ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻣﺤﻀﺮ)ﺧﺪﺍ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻣﻘﺪس ﻭﺣﺎﺿﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﺟﺎﻯ ﺗﻘﺪﻳس ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﻭﻣﺘﺠﻠﻰ ﺩﺭﺍﺗﺶ ﻣﻮﺳﻰ ، ﻫﻨﻮﺯ ﻫﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﻮﺩ.ﮐﻪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎم اﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ ، ﻭﻟﻰّ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ،ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭﺗﻮﺻﻴﻒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﺣﺎﻝ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺍﻟﻔﺎﻅ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺳﺒﺎﺣﻪ ﻭﻳﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﺳﻠﻮﮐﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰﻣﻨﻈﻮﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﺍﺩﻥ ﺗﻌﺎﺭﻓﺎﺕ ﻣﻘﺪس ﻭﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ،ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.(ﺭﺏّ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ) ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺮﺑّﻰ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﮔﺎﻩ ،ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﻋﻠﺎﻣﺖﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 9 - ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺍﻧّﻪ ﺃﻧﺎ ،ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

 ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻢ ، ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﺣﮑﻴﻢ. ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ ﻭ ﻫﺮ ﺻﺪﺍ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﮐﺶ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮔﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺍﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﻭﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ،ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﻭ ﺳﭙﺶ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﮔﻔﺘﻨﻴﻬﺎﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺭﮐﻤﻴﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟک ﺸﻬﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍﺑﻮﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﺟﺒﺮﺋﻴﻞ یا سوشیانس سوّم زردشت ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ.ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﻴﺎﺕ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺳﭙﺶ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﺭﺩﻭﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺷﻨﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ(ﻧﺰلة ﺍُﺧﺮﻯ)ﺭﺍ ﺭؤﻴﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻳﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻠﻰ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻗﻮﻯ ﻭﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ،ﻭﺣﺎﮐﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ،ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻤﻞ / 19 - ﻭﺃﻟﻖ ﻋﺼﺎﻙ ، ﻓﻠﻤّﺎ ﺭﺁﻫﺎ ﺗﻬﺘﺰ ، ﮐﺄﻧﻬﺎ ﺟﺎﻥ ، ﻭﻟّﻰ ﻣُﺪﺑﺮﺍ ، ﻭﻟﻢ ﻳﻌﻘﺐ ، ﻳﺎﻣﻮﺳﻰ ﻟﺎ ﺗﺨﻒ ، ﺍﻧّﻰ ﻟﺎ ﻳﺨﺎﻑ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﺼﺎﻳﺶ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﻭﻟﺮﺯﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﭼﻮﻥ ﺟﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺗﺮﺵﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﻓﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺘﺮس ،ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺼﺎﻯ ﻣﻮﺳﻰ ،ﮐﻪ ﻣﺎﺭ ﻭﺍﮊﺩﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺗﺶ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ،ﻗﻄﻌﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﺯ ﻫﻢ ﻭ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥﺍﻋﺰﺍﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻣﺪﻩ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺣﻮﺍلی ﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻟﺸﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﺎنه ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ،ﺗﺤﻘﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩث ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻓﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺣﻮﺍﺩﺵ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﻬﻢ ﻭﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻥ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﻮﺍﺩﺵ ﺭﻭﺋﻴﺎﺋﻰ ،ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻭﺟﺪﻯ ﺗﺮ ﻭﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩث ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﺍﻥ اﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺍﺯﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎلی که ﻋﻠﻢ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ،ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ، ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻭﺗﺎﻳﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺫﻫﻨﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻃﺒﻴﻌﺖﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻓﻄﺮﺕ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺗﻌﻴﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺭؤﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺗﻬﺘﺰ ) ﻣﻴﻠﺮﺯﺩ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﺟﻨﺒﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﻦ ﻭﺭﻭﺡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ (ﺟﺎﻥ)ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﺷﻴئ اﺳﺖ.(ﻭﻟّﻰ ﻣُﺪﺑﺮﺍ) ﺩﺳﺖ ﺑﻔﺮﺍﺭ ﺯﺩ ،ﻭ ﺑﻌﻘﺐ ﻭ (ﺩُﺑﺮ) ﻭ ﺑﻀﻢ ﺩﺍﻝ ﻭﺑﺎٴ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﻘﺐ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻓﺖ.( ﻳﻌﻘب ) ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ،ﻭﺑﺴﻮﻯ ﻋﺼﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﺣﻘﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺮﺳﻠﻮﻥ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﻴﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻭﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺳﮓ ﻭﮔﺮﮒ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ. ﻭﺣﻖ (ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺤﻖ)ﮔﻔﺘﻦ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ(ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺷﺄﻧﻰ) ﻭ ﻳﺎ(ﻟﻴس ﻓﻰ ﺟﺒّﺘﻰ ﺳﻮﻯ ﺍﻟﻠﻪ)ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭﺩﺭﻭﻳﺶ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻓﺖ ،ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﺰ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺖ .

ﻨﻤﻞ / 11 - ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﻇﻠﻢ ، ثُمّ ﺑﺪﻝ ﺣُﺴﻨﺎ ﺑﻌﺪ ﺳﻮء ﻓﺎﻧّﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴﻢ

 ﻣﮕﺮ ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻈﻠﻢ ﻭﺟﻬﺎﻟﺖ ﻗﺒﻠﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙﺶ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﻚ ﻭ ﺧﻮﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ، ﻭﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﻫﺴﺘﻢ. ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﺑﺎﺯ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﺪ. ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮔﻨﻪ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ.ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻇﻠﻤﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺫﺍﺕﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺯﺷﺘﻰ ﺍﻥ ﺣُﺴﻦ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻏﻔﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﺭﺣﻴﻢ.ﻭﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻏﻔﻮﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻰ ﺍﻭ ،ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ،ﺑﻬﺮ ﮐس ﻭﻧﺎﮐﺴی ﺪﺍﺩﻩﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺭﺟﻌﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ،ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺍﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻨﻤﻞ / 12 - ﻭﺃﺩﺧﻞ ﻳﺪﻙ ﻓﻰ ﺟﻴﺒﻚ ،ﺗﺨﺮﺝ ﺑﻴﻀاء ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺳوء ، ﻓﻰ ﺗﺴﻊ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻗﻮﻣﻪ ،ﺍﻧّﻬﻢ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻗﻮﻣﺎ ﻓﺎﺳﻘﻴﻦ

 ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺟَﻴﺐ( ﺑﺎﻓﺘﺢﺑﺎٴ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻴﻨﻮس ﻭﻫﺮﺑﻦ ﺑﺴﺘﻰ ﺩﺭﺑﺪﻥ ) ﺑﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻭﺭﻯ ﺳﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻋﻴﺐ ﻭﻧﻘﺼﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻗﻮﻡ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻗﻮﻣﻰ ﻓﺎﺳﻖ ،ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻴﺐ ﻳﺎ ﺳﻴﻨﻮس ﻭﻫﺮ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﺑﺪﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺳﺖ ﺩﺭ (ﺟﻴﺐ) ﺩﺭﻟﺒﺎس ﻭﻳﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﻐﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ(ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ) ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ(ﺍﻧﺘﻮﻯ ﺷﻦ ﻳﺎ ﺍﻧﻄﻮاء)ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻴﺐ ﻭﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺳﻔﻴﺪ ﻭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﮐﺖ ﻭﺍﻣﻮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﮐﺖ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎﻋث ﺑﺮﮐﺖ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺑﺮﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻭﻳﺎ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﻭﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ باعث ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻭﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻧﻪ ﻧﻮﻉ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯﺘﻮﺭﺍﺕ ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻋﻠﻴﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻟﻄﻤﻪ ﺯﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﺿﺮﺑﺘﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺑﻮس ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ ، ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﻫﺮ ﮐس ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ، ﺑﺎﺯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺩﺭﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﻟﻚ ﻳﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻴﮑﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺷﺪ.ﻣثلا ﭘﺴﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺁﺏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﻞ ﺳﺮﺥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ ،ﺣﻮﺍﺩث ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﮔﺮﺩﺩ ، ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻗﻮﻡ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺑﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻭﻡ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﺎﺣﻖ ﻭ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﻓﺎﺳﻖ ﻭﻓﺎﺳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ،ﮐثیف ﺗﺮ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻓﺎﺳﻖ ﻓﺴﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ (ﭘﺴﻚ ﺭﻓﺘﻦ)ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰﻭﺟﻮﺩ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﺑﺪﻭﻥ ﻓﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﻟﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺘﮑﺒﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﻰ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺑﺰﺭﮒ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﮑﺴﺐ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.(ﺍﻳﺎﺕ)ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﻳﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪ.ﭼﻮﻥ ﻋﺼﺎﻯ ﻣﺎﺭ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺳﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺒﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ.ﻭﻧﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻧﻪ ﻭﺗﻔﺮﻳﺢ ﺍﻧﺎﻥ. ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﺎﺑﻮس ،ﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺮﮒ ﻭﻫﺮ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﭽﺸﻢ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ،ﻧﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻭﭼﻬﺎﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ﺍﻧﺎﻥ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻫﻔﺖ ﺩﺭ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ ،ﻭﭘﻨﺞ ﺩﺭ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﻠﺎﻳﺎ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭﺍﻣﺪ.ﮐﻪ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﺪﺑﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 13 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاءﺘﻬﻢ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ﻣﺒﺼﺮة ،ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻫﺬﺍ ﺳﺤﺮ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ اﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﻭﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﻬﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻣﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﺎﺕ ﻧﻪﮔﺎﻧﻪ ﺍﻟﻬی کتاﺏ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻫﺎﺭﻭﻥ ،ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺍﻧﺮﺍ ﺟﺎﺩﻭ ﮔﺮﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.(ﻣﺒﺼﺮﻩ) ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺒﺼﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﻭﺩﻳﺪﻥ.ﻭ ﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻛﺎﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ(ﺳﺤﺮ)ﻋﻠﻢ ﻗﺪﻳم اﺳﺖ ، ﻭﺑﻤﻔﻬﻮﻡ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻭﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﻟﻴﻞ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻫﻢ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭﺟﻨﻮﻥ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﺑﺎﻃﻠﻰ ﺍﺳت.

ﻨﻤﻞ / 14 - ﻭﺟﺤﺪﻭﺍ ﺑﻬﺎ ، ﻭﺃﺳﺘﻴﻘﻨﺘﻬﺎ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻇﻠﻤﺎ ﻭﻋﻠﻮّا ،ﻓﺄﻧﻈﺮ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﻤﻔﺴﺪﻳﻦ

ﻭﻟﺬﺍ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺩﺭﺩﻝ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﻳﺐ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻔﺴﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻰ.(ﺟ َﺤﺪ ) ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﺳﺖ. ﻭ (ﺍﺳﺘﻴﻘﺎﻥ) ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﻇﻠﻢ ﻭﻋﻠﻮّ) ﺑﺎ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻴﻨﻰ ﻭﺗﮑﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﺮ ﻣﻔﺴﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ. (ﻋﺎﻗﺒﺖ ) ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﺻﺤﻴﺢ. ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﻋﻘﺒﻪ ،ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻋﻘﺎﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ/ 15 - ﻭﻟﻘﺪ ﺁﺗﻴﻨﺎ ﺩﺍﻭﺩ ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎ ، ﻭﻗﺎﻟﺎ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻀﻠّﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﮐثیر ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻣﺎ ﺑﺪﺍﻭﺩ ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺍﻭﺩ ﻭﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﺩﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻭ ثرﻭﺕ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍث اﺭ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﮔﻞ ﺳﺮ ﺳﺒﺪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ، ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭﺩﺍﻭﺩ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﺟﻨﮕﻬﺎ ﻭﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻧﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻭﺩ ،ﮐﻪ ﻳﻚ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮﺩ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﻢ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ تجلّیات ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧّﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ،ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻗﺒﻠﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ،ﻋﻠﻢ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻧﻪ ﻭﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﺟﻨّﻪ ﻭﺍﺭﻭﺍﺝ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻭﺗﻮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ثاﺑﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻃﺒﻴﻌﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻴﺮﺍﻧﻨﺪ ،ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺗﻔﻀﻴﻞ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ،ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ(ﺍﺟﺘﺒاء)ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ(ﺍﺻﻄﻔﺎ) ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ، ﺩﺭﻫﺮﺣﺎﻝ ﻣﺪﺍﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺘﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﺳﺒﻘﺖ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻬﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﻧﺎﻡ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻞّ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺒﺎﺩ) ﻣﻮﺑﺪﺍﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺒﺎﺍﻧﺪﮐﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺧﻴﺎﻝ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻋﺎﺑﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣؤﻤﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ،ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 16 - ﻭﻭﺭث ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺩﺍﻭﺩ ، ﻭﻗﺎﻝ ﻳﺎﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎس ﻋﻠّﻤﻨﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﺍﻟﻄﻴﺮ ،ﻭﺃﻭﺗﻴﻨﺎ ﻣﻦ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ،ﺍﻥّ ﻫﺬﺍ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ

 ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﺩ ،ﻭﺍﺭث ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺷﺪ.ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻟﺤﺎﻅ ﺑﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍﺳﺖ.ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭﺍﺭثذ ﺗﺎﺝ ﻭﺗﺨﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎﺝ ﻭﺗﺨﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺁﻳﻪ ﻣﻴﺮﺍث ﻧﺒﻮّﺕ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ الهی ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺰﻣﺎﻥ ﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ. ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻃﻴّﺎﺭ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺧﻮﺩ ﺣﺘﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﭙﻞ ﺻﺮﺍﻁ ،ﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺭﺩ. ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺎﻥ ﻭﺳﺮﻳﻊ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻭﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﻭﻧﺪﻩ ، ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻮﻥ ﺧﺰﻧﺪﮔﺎﻥ ،ﺑﺎﺧﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪﺧﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﻗﻠﺎﺑﻬﺎﻯ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﭘل ﺼﺮﺍﻁ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ.ﺗﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﮔﻨﺎﻩ ،ﻭﻳﺎﭼﻘﺪﺭ ﻫﻤّﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻩ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻨﺎ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﺪﺭﺵ ﻣﺎﻧﻨﺪ ،ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﭘﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﭘﺮ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺭﺍ ،ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ،ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﺴﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ. (ﻣﻨﻄﻖ ﺍﻟﻄﻴﺮ) ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻧﻄﻖ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺴﺐ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﻭﺗﻌﻘﻠﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس ﻧﻴﺴﺖ ﻭ(ﻋُﻠﻤّﻨﺎ) ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻭﻟﺪنی اﻭﻟﻴﺎﻯ اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﺎﺳﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ.((ﺍﻭﺗﻴﻨﺎ) ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻭﻫﺮ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎی ﺗﺼﺮّﻑ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻓﻀﻞ) ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻘﻮﺍ.(ﻣﺒﻴﻦ) ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ /17 - ﻭ ﺣﺸﺮ ﻟﺴﻠﻴﻤﺎﻥ ﺟﻨﻮﺩﻩ ، ﻣﻦ ﺍﻟﺠﻦّ ﻭﺍﻟﺄﻧس ﻭﺍﻟﻄﻴﺮ ،ﻓﻬﻢ ﻳﻮﺯﻋﻮﻥ

 ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﺟﻦّ ﻭﺍﻧس ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩﻫﺎ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ. ﻭﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ، ﺟﻦّ ﻭﺍﻧس ﻭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭﻫﻤﻪٴ ﻄﺒﻴﻌﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺷﺪﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭﮐﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ، ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺸﺮ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻦ ﻭﺟﺎﻥ ﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﻣثاﻝ ﺧﻮﺩ ، ﺗﺎثیرﺍﺕ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺑﺎﺯ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺑﺮﺑﮑﻢ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺣﺸﺮ ﻭﺣﺸﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ، ﻫﻤﺎ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻧس ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻃﺒﻌﺘﺎ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺿﻤﻨﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﻭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﻓﻌﺎﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻳﻮﺯﻋﻮﻥ) ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﺮﻭﺝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺣﺴﺐ ﺍﻟﺄﻣﺮ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ،ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺗﺮﻙ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ ، ﺗﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭﺗﻮﻓﻴﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻴﺎﺑﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎنی عاﻣﻞ ﻭﺻﺎﺩﻕ ﻭﻋﺎﺷﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 18 - ﺣﺘﻰ ﺍﺫﺍ ﺃﺗﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻭﺍﺩ ﺍﻟﻨﻤﻞ ،ﻗﺎﻟﺖ ﻧﻤلة ،ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻨﻤﻞ ، ﺍﺩﺧﻠﻮﺍ ﻣﺴﺎﮐﻨﮑﻢ ، ﻟﺎ ﻳﺤﻄﻤﻨّﮑﻢ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭﺟﻨﻮﺩﻩ ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﻭ ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﻤﺎﺋﻰ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ ،ﺑﺪﺭﻩ ﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻤﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻳﻚ ﻣﻮﺭ ﺑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺪﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﻭ ،ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻟﮕﺪﻣﺎﻝ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺮ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﻣﻮﺭﭼﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺣﻘﻴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﻳﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ،ﻭ ﺑﺎﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺿﻌﻴﻒ.ﻭﺣتی اﻧﻘﺪﺭ ﺣﻘﻴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺎﻟﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺭﻭﻯ ،ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﻳﺰ ﻭﺩﺭﺷﺖ ،ﺍﮔﺮ ﻧﺎ ﺑﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺍﺑﺮ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻭﻣﻪ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎ ،ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﻧﻮﻋﻰﺍﺳﺖ.(ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻟﻨﻤﻞ) ﺩﺭّﻩ و دشت ﻣﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻳﺤﻄﻤﻨّﮑﻢ ) ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻄﻴﻢ ﻭﺧﻮﺭﺩ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩ ، ﻭﻫﻴﺰﻡ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻭ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺴﻠﻴم ﻨﺸﺪﻧﺪ ، ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻠﺎﻙ ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ. ﻋﺪﻡ ﺷﻌﻮﺭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ، ﺑﻤﻌﻨﺎﻯ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ،ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻣﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﺭﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﭼﻨﺪﺍﻧﻴﺪﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥﮑﺎﻣﻞ ﻭﻳﺎ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺭﻩ ﺭﻭ ﻭﺭﻩ ﺷﻨﺎس ﻭ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ،ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺗﺮﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﺗﺼﺮﻑ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭﺣﺘﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﻃﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺎﺋﻞ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺎﻳﺪ ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎل اﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺗﺎﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ،ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺎ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ ، ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ .

ﻨﻤﻞ / 19 - ﻓﺘﺒﺴّﻢ ﺿﺎﺣﮑﺎ ﻣﻦ ﻗﻮﻟﻬﺎ ، ﻭ ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ﺃﻭﺯﻋﻨﻰ ﺃﻥ ﺍﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺘﻚ ، ﺍﻟﺘﻰ ﺃﻧﻌﻤﺖ ﻋﻠﻰّ ، ﻭ ﻋﻠﻰ ﻭﺍﻟﺪﻯ ،ﻭ ﺃﻥ ﺃﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ﺗﺮﺿﺎﻩ ، ﻭﺃﺩﺧﻠﻨﻰ ﺑﺮﺣﻤﺘﻚ ﻓﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻦ

 ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ مورﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﺨﻨﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﭙﺎس ﺑﮕﻮﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩﻯ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ،ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ.ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻰ.ﻭﻣﺮﺍ ﺿﻤﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﺎﻟﺢ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ،ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﻣﻮﺯﺷﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺳﭙس ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺿﻤﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺍﻥ ﻋﺼﺮ ،ﺿﻤﻦ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺮگ ها ﻭﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﺼﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﭼﻨﻴﻦ ﺷﮑﺮﻯ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺷﺪ ، ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺷﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻮﻥﺨﻮﺩ ﺍﻥ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﻰ ﻋﻤﻖ ﻭﺑﻰ ﺍثر ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻠﺒﺨﻨﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ.ﻭ ﺑﺎﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺳﻮﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﻭ ﺑﻰ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺧﻴﺎﻝ ﻭ ﻣﻄﻤﺄﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻮﺫﺭ(ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻧﻒ ﺍﺑﻮ ﺫﺭ)ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺯﺩﻯ ﻭﺯﻧﺎ ﻫﻢ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ،ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﺑﻮ ﺫﺭ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻣﻄﻴﻊ ﻭﻣؤﻤﻦ ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮐﻤﻚ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﭙﺎس ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺳﭙﺎس ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺳﭙﺎس ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻭ ﮐﺴﺐ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ،ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻭ ،ﻭﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ.ﻭﻟﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﮐﻤﻚ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻌﻘﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻫﻤﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙﺎس ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺩﺍﺩ. ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺧﺘﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ،ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺻﻞ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺰﻟﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ ،ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻭ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺳﺮ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻴﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺭﺿﺎﻳﺖﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻚ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ، ﺧﻴﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ، ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﺑﺎﺯ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ،ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﺧﺮﺕ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺻﺎﻟﺢ) ﻳﺎﺍﺻﻠﺎﺡ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﺎﺡ ، ﻭﺑﺎ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻤﻞ / 20 - ﻭﺗﻔﻘّﺪ ﺍﻟﻄﻴﺮ ،ﻓﻘﺎﻝ ﻣﺎﻟﻰ ﻟﺎ ﺃﺭﻯ ﺍﻟﻬُﺪﻫُﺪ ،ﺃﻡ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﺋﺒﻴﻥ

 ﺳﭙس ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻥ ﺩﻳﺪ ، ﻭ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﻫﺪﻫﺪ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻢ. ﺍﻳﺎ ﻭﻯ ﺍﺯ ﻏﺎﺋﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺪﻫﺪ ﺭﺍ ﻧمی ﻴﺒﻴﻨﻢ. ﺍﻳﺎ ﻋﺬﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﺎﺋﺐ ﻣﺘﻤﺮّﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺣﻀﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮔﻴﺮﻯ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺟﻨﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎﻧﻔس ﻭﺷﻴﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺗﺎﺧﻴﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﺪ.ﻭﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﺼﺮﻑ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻗﺒﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻞ ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭؤﺴﺎﻯ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ ،ﻣﻌﻨﻰ ﻏﻴﺒﺖ ،ﻋﺪم ﺤﻀﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺮ ﮐس ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻏﺎﻳﺐﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺰ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭﺻﺪﻗﺎﺕ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺯ ﻏﺎﻳﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﺎﻳﺐ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.(ﻃﻴﺮ) ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﻴﺎﺭ ﻭ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﭙﺮﻭﺍﺯ ﻣﻌﺮﺍﺟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺟﺎﻯ ﻫﺪﻫﺪ ﺧﺎﻟﻰ ،ﻭ ﺑﺎﻋث ﺗﻌﺠﺐ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻓﻌﺎﻝ ،ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﻭﺷﻴﻄﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻭﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻏﺎﺋﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﺪﻫﺪ ﭘﺮﻧﺪه ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺴﺮ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﺎﺝ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﻰ ﺍﺯﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻰ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺟﻬﺖ ﺗﻤثیل ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻫﺪﻫﺪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻫﺪﻯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻭﻫﺪﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 21 - ﻟﺄﻋﺬﺑﻨّﻪ ﻋﺬﺍﺑﺎ ﺷﺪﻳﺪﺍ ﻭﻟﺄﺫﺑﺤﻨّﻪ ، ﺃﻭ ﻟﻴﺄﺗﻴﻨّﻰ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﻣﺒﻴﻥ

  ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻡ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺬﺭ ﻣﻮﺟﻬﻰ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑا ﺴﻠﻄﻪﺍﻯ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ،ﻫﺪﻯ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻏﻴﺒﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ،ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺒﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻣﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺶ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺳﺮﺑﺎﺯ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎن ﺪﻭﺭﺋﻴﺶ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ (ﺫﺑﺢ) ﺍﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﺩﻥ ،ﻭﻣﺴﺦ ﻣﺘﺨﻠﻔﻴﻦ ﻭﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﻴﻊ ﻧﻴﺰ ،ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻳﻚ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﻤﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .(ﺳﻠﻄﺎﻥ) ﺳﻠﻄﻪ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﻋﺬﺭ ﻗﻮﻯ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻏﻴﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻄﻮﺭﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﻴﻚ ﺣﻀﻮﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ،ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺒﻴﻦ) ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﻠﻄﻪ ﻭﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻗﺎﺑﻞ ﺍثباﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 22 - ﻓﻤﮑث ﻏﻴﺮ ﺑﻌﻴﺪ ، ﻓﻘﺎﻝ ﺃﺣﻄﺖ ﺑﻤﺎ ﻟﻢ ﺗﺤﻂ ﺑﻪ ، ﻭﺟﺌﺘﻚ ﻣﻦ ﺳﺒﺄ ﺑﻨﺒﺄ ﻳﻘﻴﻦ

 ﭘس ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﺪﻫﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ.ﻭ ﺑﺴﻠﻴﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻯ ﺷﺪﻡ ، ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻯ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺳﺒﺄ ﺧﺒﺮﻯ ﻣﻄﻤئن ﺍﻭﺭﺩﻩﺍﻡ. ﻭﻫﺪﻫﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒﺄ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﮔﻔﺖ. ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒا ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺣﺒﺸﻪ ﺑﻮﺩ. ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ، ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﺩ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺧﻮﺩ ﻫﺪﺍﻳﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ثرﻭﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ، ﮐﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﻭﮐﺎﺥ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺯ ﻃﻠﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺣﺒﺸﻪ ﮐﻪ ﺯﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺍﻣﺪ ، ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻃﻠﺎ ﺍﻭﺭﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﻃﻠﺎ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺣﺒﺸﻪ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺼﺮ ،ﭘﺮ ﻃﻠﺎﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟی ﭽﻮﻥ(ﺳﺒﺄ) ﺩﺭ ﻳﻤﻦ ﺳﺪّﻯ ﺑﻮﺩ. ﮐﻪ ﺍﺏ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ.ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒﺄ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻤﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺯﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺒﺎ ،ﻭ ﺑﺎ ﺑﺪﻧﻰ ﺑﻠﻮﺭﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎلی که ﻣﻠﮑﻪ ﺣﺒﺸﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺃﺣﻄﺖ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻳﺎﻓﺘﻢ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺪﻫﺪ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺧﺒﺮﻯ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺭﺋﻴس ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ.ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﻠﺖ ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﺯﻳﺎﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮﻣﻄﻠﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﺎﺯﻣﻪ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺘﺪﺭّﺝ ﻭﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﻧﻈﻢ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﺮﺗﻴﺒﺘﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺭﺩ.ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﮐﺸﻔﻴﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺗﻨﺰﻳﻞ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻫﺮﺷﺨﺺ.ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺟﻬﺖ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺗﻨﺰﻳﻞ ﻣﻨﻄﻘﻰ ،ﻭ ﻃﺮﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻳﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 23 - ﺍﻧّﻰ ﻭﺟﺪﺕ ﺍﻣﺮﺃة ﺗﻤﻠﮑﻬﻢ ، ﻭﺃﻭﺗﻴﺖ ﻣﻦ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ، ﻭ ﻟﻬﺎ ﻋﺮﺵ ﻋﻈﻴﻢ

 ﻣﻦ ﺯﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ،ﮐﻪ ﻣﻠﮑﻪ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺮﺵ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺧﻰ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭلی اﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ اﻟﻬﻰ ،ﺍﮔﺮ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺯﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﮐﺴﺐ ﺍﻃﻠﺎﻉ ،ﻭ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﭘﻴﺶ ﮐﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﺒﺸﻪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻋﺮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒﺄ ، ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻠﺎﺕ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭ ثرﻭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 24 - ﻭﺟﺪﺗﻬﺎ ﻭﻗﻮﻣﻬﺎ ، ﻳﺴﺠﺪﻭﻥ ﻟﻠﺸﻤس ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺯﻳّﻦ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺃﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ، ﻓﺼﺪﻫﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ، ﻓﻬﻢ ﻟﺎ ﻳﻬﺘﺪﻭﻥ

 ﻫﺪﻫﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺩﺭﺍﻧﺠﺎ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻭﻗﻮﻣﺶ ﺑﺨﻮﺭﺷﻴﺪ ﺳﺠﺪﻩﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ.ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ،ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺷﻴﻄﺎﻥ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﻫﺪﺍﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭگ ﺨﻮﺩ ﺍﻭﺍﺳﺖ.ﺗﺎﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻓﺮﻳﺐﺧﻮﺭﺩﻩ ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ.ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒﺄ ﻧﻘﺶ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺭﺍ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ،ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ. ﺳﺠﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ،ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺷﻮﺩ.ﻭﺭﺍﻩ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻳﺪ.(ﺻﺪﻫﻢ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺪّ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. (ﺳﺒﻴﻞ) ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. (ﻟﺎﻳﻬﺘﺪﻭﻥ ) ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﮐﺴﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﻫﺪﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 25 - ﺃﻟّﺎ ﻳﺴﺠﺪﻭﺍ ﻟﻠﻪ ، ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺨﺮﺝ ﺍﻟﺨَبأ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺎﺭﺽ ، ﻭ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﺗﺨﻔﻮﻥ ﻭﻣﺎ ﺗﻌﻠﻨﻮﻥ

 ﻭ ﻋﺪﻡ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﺳﺠﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﻭﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺳﺖ.ﻫﺪﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ ، ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻋﺼﺮﺧﻮﻳﺶ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺤﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺍﻳﻦ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﻏﻴﺒﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﺪ ،ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻨﺪ.ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ،ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﺣﺎﻝ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﭼﺮﺍ ، ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﻙ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺫﺍﺗﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺷﺮﻁ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺳﺠﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺳﺠﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﻭﻫﻢ ﺳﺠﻮﺩ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ، ﺑﻘﻮل ﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺑﺎﺯ ،ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻏﻠﻂ ﻭﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ.(ﺧبأٴ) ﺧﺒﻴئ ﻭﻣﺨﻔﻰ ،ﻭﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻴﻬﺎ ،ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺭﺷﺪ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺑﺬﺭ ،ﻭ ﺭﺷﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﮊﻧﺘﻴﮑﻰ ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻣﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﻬﻢ ﻭﻋﻘﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ ، ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻬﺎ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ.ﻭ ﺩﺭ (ﺍﺭﺽ)ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺟﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭﺫﺍﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ

ﻨﻤﻞ / 26 - ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ ،ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ

 ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ.ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ ، ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎ ، ﻗﺎﺑﻞ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺎ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻓﻬﻢ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺭﺏّ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺻﻔﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻪ ﮐﺮﺍﻣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ، ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺩﺭ ﺑﺸﺮ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻋﺸﻖ ،ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭﺣﻤﺖﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻫﺮ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ (ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ)ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﺠﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻳﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺳﺠﻮﺩ ﻭ(ﺍﺳﺠﺪﻭﺩ)ﺩﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺖ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﻴﻚ ﺳﺠﻮﺩ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺑﺨﺎﻙ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺠﻮﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺩﺍﺩ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﺍﻭ ،باعث ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ، ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﺩ.

ﻨﻤﻞ / 27 - ﻗﺎﻝ ﺳﻨﻨﻈﺮ ،ﺃﺻﺪﻗﺖ ﺃﻡ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺎﺫﺑﻴﻦ

 ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﻬﺪﻫﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﻳﺎ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﻴﺒﺎﺷﻰ.ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﺗﺄﻣﻞ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻌﻴﻦ ﻭﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ .

ﻨﻤﻞ/ 28 - ﺍﺫﻫﺐ ﺑﮑﺘﺎﺑﻰ ﻫﺬﺍ ، ﻓﺄﻟﻘﻪ ﺍﻟﻴﻬﻢ ، ثُمّ ﺗﻮﻝّ ﻋﻨﻬﻢ ، ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻣﺎﺫﺍ ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ

 ﺑﺮﻭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ،ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻥ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﻮ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ﻭ ﺟﺰ ﺑﭙﺎﺳﺦ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﺍﮔﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺍه ﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﮑﻮﺕ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ، ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﮐﺘﺎﺏ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﺪ.(ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ) ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.( ﺗﻮﻝ ﻋﻨﻬﻢ ) ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﻮ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ .

ﻨﻤﻞ / 29 - ﻗﺎﻟﺖ ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﻠﺄ ، ﺍﻧّﻰ اُﻟﻘﻰ ﺍﻟﻰّ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﺮﻳﻢ

 ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒﺄ ﺑﻤﻠّﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻳﻚ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﭘﺮﮐﺮﺍﻣﺘﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﻠﺄ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﻣﻠﺖ ﻭ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ،ﮐﻪﺍﻏﻠﺐ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮐثرﻳّﺖ ﺟﺎﻫﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻋﺎﻗﻠﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺟﺰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﺮﺍﺑﮑﺎﺭﻯ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﭼﻰ ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.(ﮐﺘﺎﺏ ﮐﺮﻳﻢ) ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺑﺮﻧﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺖﻭ ﺑﺎﻓﻀﻞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻤﻞ / 30 - ﺍﻧّﻪ ﻣﻦ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ، ﻭﺍﻧّﻪ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﺑﻠﻘﻴس ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒﺄ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺣﻴﻢ ﻭﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺟﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ .

ﻨﻤﻞ / 31 - ﺃﻟّﺎ ﺗﻌﻠﻮ ﻋﻠﻰّ ، ﻭ ﺃﻭﺗﻮﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ

 ﻭﺩﺭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺮﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺍﺯﺧﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﻴﺪ.ﻭﺑﺎﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ.ﺧﻮﺩﺭﺍﻋﺎﻟﻰ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﻧﻴﺪ.ﮐﻪﺍﻣﺎﻡ ﻭﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.

ﻨﻤﻞ / 32 - ﻗﺎﻟﺖ ﻳﺎﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﻠﺄ ، ﺃﻓﺘﻮﻧﻰ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻯ ، ﻣﺎ ﮐﻨﺖ ﻗﺎطعة ﺃﻣﺮﺍ ﺣﺘﻰ ﺗﺸﻬﺪﻭﻥ

 ﺑﻠﻘﻴس ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﻦ ﻓﺘﻮﻯ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ.ﻭﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻡ ،ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻭﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺪﻫﻴﺪ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﻨﺘﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺷﻮﺭﺵ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺧﻮﺩﺑﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻓﺘﻮﻯ) ﻧﻈﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻋقیدﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.(ﻗﺎﻃﻌﻪ ) ﻧﻄﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻢ ،ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺮﮐﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻡ.(ﺗﺸﻬﺪﻭﻥ) ﺷﻤﺎ ﮔﻮﺍﺭﻫﻰ ﺑﺪﻫﻴﺪ ، ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺘﻮﻃﺌﻪ ﻭﮐﻔﺮﻭ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻧﺸﻮﺩ .

ﻨﻤﻞ / 33 – قالوﺍ ﻧﺤﻦ ﺃﻭلوﺍ ﻗﻮّة ،ﻭ ﺃﻭﻟﻮﺍ ﺑﺄس ﺷﺪﻳﺪ ، ﻭﺍﻟﺄﻣﺮ ﺍﻟﻴﻚ ، ﻓﺎﻧﻈﺮﻯ ﻣﺎﺫﺍ ﺗﺄﻣﺮﻳﻦ

 ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﻣﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻴﺮﻭ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺿﺮﺑﺘﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭﻟﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺭﺳﻰ ﮐﻦ ﻭﻳﺎ ﭼﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻣﻴﺪﻫﻰ.ﺑﺎﺯ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﻠﻘﻴس ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﻗﻮﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﺍﺩﺍﺭﻳﻢ ،ﭼﺮﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﻢ.ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻠﮑﻪ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻓﻌﻠﺎ ﻭﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻣﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺻﺮﻳﺤﺎ ﻧﻈﺮ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺪﺭﮐﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. (ﺍﻭﻟﻮﺍ ﻗﻮّﻩ) ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻧﻴﺮﻭ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ(ﺍﻭﻟﻮﺍ ﺑﺄس ﺷﺪﻳﺪ ) ﺩﺍﺭﻧﺪه ﻗﺪﺭﺕ ﺿﺮﺑﺘﻰ ﻭﺗﺤﻤﻞ ﺿﺮﺑﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺍﻟﺄﻣﺮ ﺍﻟﻴﻚ ) ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺗﻮﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺄﻣﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭﻧﻈﺮ ﻣﺸﻮﺭﺗﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ .

ﻨﻤﻞ / 34 - ﻗﺎﻟﺖ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻤﻠﻮﻙ ﺍﺫﺍ ﺩﺧﻠﻮﺍ ﻗﺮیة ﺃﻓﺴﺪﻭﻫﺎ ، ﻭ ﺟﻌﻠﻮﺍ ﺃﻋﺰّة ﺃﻫﻠﻬﺎ ﺃﺫلّة ، ﻭﮐﺬﻟﻚ ﻳﻔﻌﻠﻮﻥ

 ﺑﻠﻘﻴس ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ، ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﺍﻧﺮﺍ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﺫﻟﻴﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﻧﻈﺮ ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ، ﻫﻴﭻ ﮐﺎﺭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﻫﺎﺕ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺳﺎس ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﻫﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﻳﻬﻰ ﺷﺪ ، ﺍﻧﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻭ ﺍﺑﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺭﺍﻯ طریق ت و ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺭﻭﺡ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﺍﻧﺮﺍ ﺑﮑﻠﻰ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﺩ ﻳﺎ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺧﻮﺩ ﺫﺍﺗﺎ ﺍﻓﺴﺎﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺍ ﺫﻟﻴﻞ ،ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻭﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ ،ﻭﺫﻟﻴﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻠﺎﻫﺎ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺍﺯ ﻋﺰﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﮐﺮﺩﻩ ﻭﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻔس ﺭﺍﮐﺸﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﻯ ﺍﻥ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭﺩﻳﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭﺩ ﺗﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺩﺭﺍﻳﺪ .(ﻣﻠﻮﻙ ) ﺟﻤﻊ ﻣﻠﻚ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﺮّ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺃﻋﺰّﻩ) ﺟﻤﻊ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻭ (ﺃﺫﻟّﻪ ) ﺟﻤﻊ ﺫﻟﻴلاﻦ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻤﻞ / 35 - ﻭﺍﻧّﻰ ﻣﺮﺳلة ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺑﻬﺪﻳّﻪ ،ﻓﻨﺎﻇﺮة ﺑﻢ ﻳﺮﺟﻊ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻮﻥ

 ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻠﻘﻴس ﻣﻠﮑﻪ ﺳﺒﺄ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺪﺍﻳﺎﺋﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ.ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻢ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺴﻠﻴﻤﺎﻥ ﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺪﺍﻳﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻃﻠﺎ ﻭﻧﻘﺮﻩ ﻭﻣس ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﻨﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻌﺒﺪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻃﻠﺎ ،ﻭ ﺳﻨﮕﻬﺎﻯ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﻭﺭﻧﮕﻴﻦ ،ﻣﻄﻠﻮﺏ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﺍﻩ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺑﺮﺍﻯ ثرﻭﺕ ﺷﻮﺵ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺮ ،ﻭﺧﻠﻔﺎﻯ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ثرﻭﺗﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﻠﻴﺴﺎﻯ ﺭﻭﻡ ،ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺎﺭﺕ ﻃﻠﺎﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﻭﺭﻧﮕﻰ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﮑﻮﻳﺖ ،ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻃﻠﺎﻫﺎ ﻭ ﺩﻭﻟﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻧﮑﻬﺎ ﻧﻤﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﻥ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﻠﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﮐﻤﮑﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﮐﻮﻳﺖ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺒﻠﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﻃﻤﻊ ﺑثرﻭﺕ ﺻﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺤﻤﻠﻪ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ.ﺗﺎ ﺿﻤﻨﺎ ﺑﺪﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﻫﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣثاﻝ ﺻﺪﺍﻡ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﺍﺟﺮﺍ ،ﺑﻴﺸﺘﺮﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻃﻠﺎﻫﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰﻫﻤﻴﺸﻪ ثرﻭﺕ ،ﺩﺯﺩﺍﻥ ﻭﻃﻤﻊ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﮕﺴﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪ ،ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﮕﺴﻬﺎ ﺯﻧﺒﻮﺭﻫﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﺣﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﻨﺖ ﻣﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﻭﺗﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﺍﻡ ﻭﮐﻤﻚ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮﺩ ،ﻫﻢ ثرﻭﺗﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ، ﻭﻫﻢ ﺩﺯﺩﺍﻥ ﻭ ﻏﺎﺭﺗﮕﺮﺍﻥ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ.ﻭﺩﺭ ﺻﻒ ﻭﺍﻡ ﮔﻴﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻫﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺮﻫﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 36 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاء ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ، ﻗﺎﻝ ﺃﺗﻤﺪﻭﻧﻦ ﺑﻤﺎﻝ ، ﻓﻤﺎ ﺁﺗﺎﻧﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻴﺮ ﻣﻤّﺎ ﺁﺗﺎﮐﻢ ، ﺑﻞ ﺃﻧﺘﻢ ﺑﻬﺪﻳّﺘﮑﻢ ﺗﻔﺮﺣﻮﻥ

 ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ،ﻭﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﺎﻝ ﻳﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ثرﻭﺕ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻦ ثرﻭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺪﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻫﺴﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺪﻑ ثرﻭﺕ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭلی آﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ثرﻭﺕ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﭼﻪ ﺭﺣﻤﺖﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ثرﻭﺗﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺪﻑ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻣﺪﻩ ، ﮐﻪ ﺑﻠﻘﻴس ﺑﺎ ثرﻭﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻋﻄﺎﻳﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ .(ﺃﺗﻤﺪﻭﻧﻦ ) ﺍﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﮐﻤﻚ ﻭﺍﻣﺪﺍﺩ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ. ﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺯ ثرﻭﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻢ .

ﻨﻤﻞ / 37 - ﺍﺭﺟﻊ ﺍﻟﻴﻬﻢ ، ﻓﻠﻨﺄﺗﻴﻨّﻬﻢ ﺑﺠﻨﻮﺩ ، ﻟﺎ ﻗﺒﻞ ﻟﻬﻢ ﺑﻬﺎ ، ﻭ ﻟﻨﺨﺮﺟﻨّﻬﻢ ﻣﻨﻬﺎ ﺃﺫﻟّﻪ ، ﻭ ﻫﻢ ﺻﺎﻏﺮﻭﻥ

 ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﺸﺎﻥ ﺍﺧﺮﺍﺝ ،ﻭ ﺫﻟﻴﻠﻮﮐﻮﭼﻚ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺑﺎﺯ ﻧﻈﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ.ﮐﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺫﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﮐﻮﭼﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ثرﻭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻭﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺷﻮﻩ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ثرﻭﺗﻬﺎﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 38 - ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﻠﺄ ، ﺃﻳّﮑﻢ ﻳﺄﺗﻴﻨﻰ ﺑﻌﺮﺷﻬﺎ ، ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺄﺗﻮﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ؟

 ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺍﻯ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻦ ،ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻣﺪﻥ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﺮﺵ ﺑﻠﻘﻴس ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻠﻖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻠﻘﻴس ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ، ﺑﻨﺰﺩ ﺍﻣﺎم ﺰﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ پس ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ .

ﻨﻤﻞ /39 - ﻗﺎﻝ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﻦّ ، ﺃﻧﺎ ﺁﺗﻴﻚ ﺑﻪ ،ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﺗﻘﻮﻡ ﻣﻦ ﻣﻘﺎﻣﻚ ، ﻭﺍﻧّﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﻟﻘﻮﻯّ ﺃﻣﻴﻦ

 ﻳﻚ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﻴﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ،ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ.ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﻫﺴﺘﻢ.(ﻋﻔﺮﻳﺖ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺟﻦ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻋﮑس (ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ) ﻳﺎﻫﻤﺎﻥ( ﺁﻓﺮﻳﺪﻭﻥ یا أفرودیت ) ﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ (ﻓﺮﻭﺩﻳﻦ) ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻧﮕﻰ ﺍﻓﺮﻭﺩﻳﺖ ﻭ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﻴﺎﻥ ﻭﺩﻳﻮ ﻏﻮﻝ ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭﻳﺎﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ(ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ)ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﻧﻴﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ.ﻭﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﻫﺮﻋﺼﺮ ،ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺗﻌﺼﺐ ﺧﺸﻚ ﻭﺧﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺟﻦ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺭﻳﺎﮐﺎﺭﺍﻧﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻋﻠﻢ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻋﺮﺵ ﺑﻠﻘﻴس ﻋﻠﻤﻰ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﺮّ الهی ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻭﻓﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺩﻟﻴﻞ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺑﻠﻘﻴس ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩّﻋﺎ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﮑﻴﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﻋﺮﺵ ﺑﻠﻘﻴس ﻭﭼﻪﺭﺳﺪ ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻦ (ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻧﺖ) ﻫﺴﺘﻢ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ امیّ و ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﺍﻣﺎﻡ ﻫﺴﺘﻢ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺿﻤﻴﺮ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻠﻘﻴس ﻣﺬﮐﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻠﻘﻴس ﺯﻥ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﻳﺪ(ﻋﻠﻴﻬﺎ)ﻣﻰ ﺍﻣﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻋﺮﺵ ﺭﺍ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ. ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺟﻦ ﻳﺎ ﺟﺎﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﻮ ﻭ ﺟﻨﻴﺎﻥ ،ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻠﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻤﻔﻬﻮﻡ ﺩﻳﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ /40 - ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻯ ﻋﻨﺪﻩ ﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﺃﻧﺎ ﺁﺗﻴﻚ ﺑﻪ ،ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺮﺗﺪ ﺍﻟﻴﻚ ﻃﺮﻓﻚ ،ﻓﻠﻤّﺎ ﺭﺁﻩ ﻣﺴﺘﻘﺮﺍ ﻋﻨﺪﻩ ، ﻗﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺭﺑّﻰ ، ﻟﻴﺒﻠﻮﻧﻰ ﺃﺷﮑﺮ ﺃﻡ ﺃﮐﻔﺮ ، ﻭﻣﻦ ﺷﮑﺮ ،ﻓﺎﻧّﻤﺎ ﻳﺸﮑﺮ ﻟﻨﻔﺴﻪ ،ﻭﻣﻦ ﮐﻔﺮ ،ﻓﺄﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻏﻨﻰ ﮐﺮﻳﻢ

 ﻭﻟﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩ ،ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﭘﻠﻚ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﺯﺩﻩﺑﺎﺷﻰ. ﻭ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻰ.ﻭﭼﻮﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﻳﺪ ،ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭﻡ ﻳﺎ ﻧﺎﺳﭙﺎس ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺳﭙﺎس ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﻧﺎﺷﮑﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﭘس ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﭘﺮ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺍﺳﺖ.ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﻭﺩﻳﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﻏﺮﻭﺭ ﺩﺭﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﭙﺎس ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ.(ﻋﻠﻢ ﮐﺘﺎﺏ)ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺍﮔﺎﻫﻰ ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﺮﻑ ﺍﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﺳﺮﻋﺖ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻋﺎﺩﻯ ﺍﻥ. ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺗﺤﻮﻟﺎﺕﺭﻭﺣﻰ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﺮﻋﺖ ﻭﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﭘﺮ ﻭﺳﻌﺖ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﻌﻨﻰ ،ﻭﮐﺎﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻳﻬﺎﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻴﻚ ﺑﻴﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﻋﻔﺮﻳﺘﻬﺎ ﻭ ﺩﻳﻮﻫﺎﻯ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﺗﺮ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺿﺮﺑﺘﻰ ﮐﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﻋﮑس ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﻔﺮﻳﺘﻰ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﻮ ﻭ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﻗﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ، ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﺮﺵ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻭﻋﻈﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﺳﭙﺎس ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ ،ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎﺯﻩﺗﺮ ،ﻋﺮﺵ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻗﺘﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﺮﺵ ﺑﻠﻘﻴس ﺭﺍﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﻳﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﺑﻠﻘﻴس ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺳﭙﺎس ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺷﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻳﺎ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺟﺴﺘﻦ ،ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺗﺼﺮﻑ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.(ﻟﻴﺒﻠﻮﻧﻰ) ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺑﻠﺎ ،ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮﮐس ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﭙﺎس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﭙﺎس ﮔﺬﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭکاملان ﻣﺤﻤﺪی ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ (ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ) ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﺎﺯ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﭙﺎس ﮐﻨﺪ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ ،ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩ ، ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻭﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﻔﻊ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺨﻮﺩ ﺿﺮﺭ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ،ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺮﻑ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﺗﻮﻟﺪ ﻫﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ، ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﻤﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺍﺯ ﻏﻨﺎﻯ ﺍﻭ ﮐﻢ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ(ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ)ﺑﺎ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻫﻤﻪ ﮐﺮﺍﻣﺘﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺮﺍﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﺎﻟﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺻﺪﺭ ﻧﺸﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭼﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﭼﻪ ﺳﻠﻮﮐﻴﻮﭼﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺖ.

ﻨﻤﻞ / 41 - ﻗﺎﻝ ﻧﮑّﺮﻭﺍ ﻟﻬﺎ ﻋﺮﺷﻬﺎ ، ﻧﻨﻈﺮ ﺃﺗﻬﺘﺪﻯ ، ﺃﻡ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﻬﺘﺪﻭﻥ

 ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ ، ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ ﺑﺴﺎﺯﻳﺪ. ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺍﻳﺎ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﻠﻘﻴس ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ.ﺍﻳﻨﻚ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ،ﻭ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ (ﺗﻨﮑّﺮ) ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺯﻳﻨﺖ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺎﺳﮑﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺑﺸﮑﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ. ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻋﺮﺵ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﻭ ﺍﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ،ﺑﻮﺿﻊ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺍﻧﺮﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ،ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻣثلا ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎتی ﺸﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮل هاﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺻﻴﻞ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ. ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﻫﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﺫﻫﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﻯ ﺗﺎﺯﻩ ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺿﻊ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺷﻨﺎ ﻭﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩ ،ﺻﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﻣثلا ﺷﻬﻮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﻴﻮﺍﻯ ﻫﻨﺪﻳﺎﻥ ،ﻭﻧﺎﻫﻴﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺴﺒﮑﻰ ، ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺍﻫﺘﺪﺍ) ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻠﻘﻴس ﺍﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻭﻇﺎﻫﺮ ﺍﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻠﻔﻆ ﻭ ﺍﺻﻮﺍﺕ.

ﻨﻤﻞ / 42 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟﺎٴﺖ ، ﻗﻴﻞ ﺃﻫﮑﺬﺍ ﻋﺮﺷﻚ ، ﻗﺎﻟﺖ ﮐﺄﻧّﻪ ﻫﻮ ،ﻭ ﺃﻭﺗﻴﻨﺎ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﺎ ، ﻭﮐﻨّﺎ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ

 ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻠﻘﻴس ﺍﻣﺪ ،ﺑﻮﻯ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﻋﺮﺵ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻘﻴسﮔﻔﺖ ﺍﺭﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺎﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻗﺒﻠﻰ ﻋﻠﻢ ﺑﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻳﻢ. ﺑﻠﻘﻴس ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﻣؤﻤﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺑﺎﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪ.ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﻰ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ثاﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟی ﺒﺎﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺍﻭ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻥ اﺣﻮﺍﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪﺩ ﻭﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺍﺗﻴﺎﻥ ﻋﻠﻢ) ﻳﺎﻓﺖ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﻭﮐﺴﺒﻰ.(ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ) ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻡ ،ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﻨﻤﻞ / 43 - ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ، ﻣﺎ ﮐﺎﻧﺖ ﺗﻌﺒﺪ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻧّﻬﺎ ﮐﺎﻧﺖ ﻣِن ﻘﻮﻡ ﮐﺎﻓﺮﻳﻦ

 ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻠﻘﻴس ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﻠﻘﻴس ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﺎﺣﻖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺍﺯ ﺧﻂ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺟﺎﻫﻞ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻗﺒﻠﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻳﺎ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﻄﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﻢ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ثاﺑﺖ ﻭﻣﺘﻌﺼﺐ ﻣﻴﻤﺎﻧﻨﺪ.ﺗﻌﺼﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻫﻤﮕﻰ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭلی آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮک اﻟﻬی ﺒﺎﺷﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬی ﻮﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﺍﺳﺖ.ﻭﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﺮﻣﻴّﺖﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ .(ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﻗﻒ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﻴﺐ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 44 - ﻗﻴﻞ ﻟﻬﺎ ،ﺍﺩﺧﻠﻰ ﺍﻟﺼﺮﺡ ، ﻓﻠﻤّﺎ ﺭﺃﺗﻪ ،ﺣﺴﺒﺘﻪ ﻟﺠّﻪ ، ﻭﮐﺸﻔﺖ ﻋﻦ ﺳﺎﻗﻬﺎ ، ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻪ ﺻﺮﺡ ﻣﻤﺮّﺩ ﻣﻦ ﻗﻮﺍﺭﻳﺮ ، ﻗﺎﻟﺖ ﺭﺏّ ﺍﻧّﻰ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻔﺴﻰ ،ﻭ ﺃﺳﻠﻤﺖ ﻣﻊ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﻟﻠﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻥ

 ﺑﻪ ﺑﻠﻘﻴس ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﮐﺎﺥ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﻭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ، ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺩﺭﻳﺎﭼﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺏ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﻟﺒﺎس ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺳﺎﻕ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ.ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺯ ﺷﻴﺸﻪ ﻭ ﺻﺎﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻠﻘﻴس ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﮐﺮﺩﻡ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ.ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺒﺮﺗﺮﻯ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺟﺎﻟﺐﺗﺮ ﺩﻳﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺷﺪ.ﺗﺴﻠﻴم ﺒﺨﺪﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﺗﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﻋﻠﻢ ،ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ.(ﺻﺮﺡ) ﻣﺤﻮﻃﻪ ﮐﺎﺥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ (ﺻﺤﻦ) ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻭﺣﻴﺎﻁ ﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. (ﺣﺴﺒﺘﻪ) ﺍﻧﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ و برداشت کرد. (ﻟﺠّﻪ) ﺍﺏ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﭼﻪ ﺍﺳﺖ.(ﮐﺸﻔﺖ ﻋﻦ ﺳﺎﻗﻬﺎ ) ﺳﺎﻕ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﺒﺎﺳش ﺧﻴس ﻧﺸﻮﺩ.(ﻣﻤﺮّﺩ ﻣﻦ ﻗﻮﺍﺭﻳﺮ)ﺍﺯ ﺷﻴﺸﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺯﻳﻨﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .(ﻗﻮﺍﺭﻳﺮ) ﺟﻤﻊ ﻗﺎﺭﻭﺭﻩ ﻳﺎ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﺪﻳﻢ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺍﻥ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻡ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ، ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ ،ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﮑﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﺻﺎﻟﺢ ﻭﻋﺎﻟﻢ ﻭﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻫﺮﮐﺴﻰ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﺩ.(ﺍﺳﻠﺎﻡ) ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭﺁﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺭؤﻴﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﺴﻮس ﻭﻣﻠﻤﻮس ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻭﺑﮋﮐﺘﻴﻮ ﺍﺳﺖ. (ﻣﻊ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ) ﺑﺎ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ (ﻣﻌﻴّﺖ)ﻭﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺣﻀﻮﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺎﺑﺎ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﭘﻴﺮ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭﺧﺎﻃﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺋﻢ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺗﺨﻴﻞ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﺎﺣﺼﻮﻝ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺩﺍﺋﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. (ﺭﺏّ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ) ﺧﺪﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺭﺏّ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﻬﺮﻩ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺭﻭﺡ ، ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﺕ ﺭﺑﻮﺑﻰ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺭﺍ ، ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺟﻦ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﺑﻠﻴس (ﻟﻴﺰ ﺩﻫﻨﺪﻩ و لغزنده ) ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﮐﺸﺶ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ،ﻓﻄﺮﺗﻰ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭﺍﻫﺮﻳﻤﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﮐﺸﺶ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺗﮑﺎﻣلی ﻮﺧﺪﺍﺟﻮﺋﻰ ، ﻭﺗﻘﺮﺏ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﺪﻣﻴﺖ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 45 - ﻭ ﻟﻘﺪ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﺍﻟﻰ ثموﺩ ،ﺃﺧﺎﻫﻢ ﺻﺎﻟﺤﺎ ، ﺃﻥ ﺍﻋﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻓﺎﺫﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﻳﻘﺎﻥ ﻳﺨﺘﺼﻤﻮﻥ

 ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﮐﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ثموﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﻳﺪﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻤﺨﺎﺻﻤﻪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺷﺮﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ.ﻭﻧﻴﺰ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻴﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻤﻦ ﻭﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ.ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﻨﮑﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ،ﻭﻳﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ.ﮐﻪ ﻃﺒﻌﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻘﺼﺪ ﺧﺪﺍ ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﻏﺮﺑﻰ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮﺳﺖ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﺪ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﺻﻤﻪ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ، ﮔﻮﺵ ﺑﺎﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ،ﺷﻴﻌﻪ ﻭﺳﻨﻰ ﺍﻥ ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﺷﺮﻗﻰ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻏﺮﺑﻰ ،ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖﻭ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻴﻮﻣﻨﻴﺴﺖ ،ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﺍﻳﺴﻢ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﺻﻤﻪ ﺧﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪّ ﮐﺸﺘﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻗﺎﺗﻞ ﻭﻣﻘﺘﻮﻝ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﻚ ﺩﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣثلا ﻫﻤﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﻌﻘﻴﺪﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﻨﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺬﻫﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻣثاﻝ ،ﺑﺎﺻﺎﻟﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﮑﺮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻌﻠﻰّ ،ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻤﺬﻫﺐ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﺸﻴﻊ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻨﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﻨﺎﻡ ﺗﺴﻨﻦ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﺳُﻨّﺖ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺮﻭﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ، ﺭﺑﻄﻰ ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ، ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ ،ﻭ ﺳﻨﻴﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ ،ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎﻫﻢ ،ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻧﺎ ﻣﻘﺪﺵ ﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻣثلا ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﻓﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺘﺤﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺩﻡ ﺍﺯ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺎﻳﮑﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭﻫﺪﻑ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﺎ ،ﺗﻌﺼﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﻙ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﺤﺎﺩﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻣﺼﻠﺤﺘﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ، ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻋﻠﻰّ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻋﻠﻰّ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺪ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺰﻭﺭ ﻭﺗﻮﻃﻴﻪ ﻭﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻥﺸﺮﺍﻳﻂ ، ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺪﻣﮑﺮﺍﺳﻰ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﺹﺍﺩﺍﺭﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺭﺑﻄﻰ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﻠﻂ ﺩﻳﻦ ﻭﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﻰ ﭘﺮ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻋﻠﻰّ ﺍﻣﻴﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﻗﺒﻠﺎ ﺷﻴﻌﻰ ﻭﻳﺎ ﺳﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻬﻢ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻗﻮﻡ ثموﺩ ﺑﻨﺎﻡ ﺻﺎﻟﺢ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺟﻨﮓ ﻭﺗﻌﺼﺐ ﭼﺮﺍ؟ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ.ثموﺩ ﻗﻮﻣﻰ ﻋﺮﺏ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻝ (ﺗﻤﺎﺩﻯ) ﻭﺩﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﮐﺮﺩﻥ ، ﻭ ﺑﻔﺮﺩﺍ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻨﺒﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﮐﻪ ﺑﻬﺮﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻓﺮﻕ ﭼﻨﺪﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘس ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﻰ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺍﻧﺎﻥ ، ﺍﺯ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺷﻴﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻄﻔﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ(ﻓﻄﻢ)ﻭ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺿﺮﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺳﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯ. ﺻﺎﻟﺢ ﺃﺥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ،ﻧﺎﻡ ( ﺃﺥ ) ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ،ﺍﺑﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺭﻭﺡ ﻳﺎ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻳﺎ (ﺗﺨﻠﻴﻪ)ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺳﭙس (ﺗﺤﻠﻴﻪ) ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﺧﻠﺎق اﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮﻡ ﻭﻧﻬﺎﺋﻰ(ﺗﺠﻠﻴﻪ) ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻢ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﻘﺪس ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻓﺮﻳﻖ) ﻳﻌﻨﻰ ﮔﺮﻭﻩ ﻭﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺗﻔﺮﻗﻪ)ﻭ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﺗﻀﺎﺩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺑﻨﺪﻯ ﺟﻨﮕﻰ ﻭ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ، ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ(ﺟﻤﻊ)ﻭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺣﻮﺍس ﻭ ﺟَﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ،ﻭﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺠﻤﻌﻪ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭﺣﻮﺍﺵﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻤﻊ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﺟﻢ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺟﻤﻌﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ (ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻭﻇﻴﻔﻪ)ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﭼﺸﻦ ﻭﻋﻴﺪ(ﻓﻄﺮ)ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺮﭼﻪ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﻭﺫﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺣﻮﺍس ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﺑﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌی ﻮﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﻣﻴﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ،ﻫﻢ ﺯﻳﺎﺩﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻫﻢ ﻃﻮﻝ ﻣﻴﮑﺸﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻧﻮﺍع مخلوقات ﺰﻳﺎﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺭﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻨﻤﻞ / 46 - ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ، ﻟﻢ ﺗﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻥ ﺑﺎﻟﺴﻴئة ﻗﺒﻞ ﺍﻟﺤﺴنة ، ﻟﻮﻟﺎ ﺗﺴﺘﻐﻔﺮﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗُﺮﺣﻤﻮﻥ

 ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﭼﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﻯ ﻭﻋﺬﺍﺏ ،ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﻪ ﻭﺍﻣﺮ ﻣﻔﻴﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ ،ﺑﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ.ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ ،ﺗﺎﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ.ﭼﺮﺍ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻣﺮﮒ ﺑﻔﺮﺳﺖ ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ.ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎﺧﻴﺮ ﺑﻔﺮﺳﺖ ،ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺴﺘﻰ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎ ﺧﻴﺮ ﻭﺑﺮﮐﺖ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﻴﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻤﻘﺪﻣﺎﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺑﺮﺳﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺑﺮﮐﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﺩﻟﻴﻞ ﻣﻌﺠﺰﻩ ،ﻭﺭﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ،ﻭﺍﺳﻄﻪ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﻚ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭﺑﻠﺎ ﻭﻳﺎ ﺃﻣﺮ ﺑﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﭼﻪ ﺳﻮﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺗﺎﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.ﺍﺳﺘﻌﺠﺎﻝ ﻭ ﺷﺘﺎﺏ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺩﺭ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻒ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﻴﻞ ﺿﻌﻒ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺿﺮﻭﺭﻯ ،ﻭ(ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ) ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ ،(ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ) ﻣﺸﻴﺖﺍﻟﻬﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻮﺿﻊ ﺧﺎﺹ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻋﺠﻠﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ،ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ. ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺑﺒﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.(ﺳﻴﺌﻪ) ﺑﺪﻯ ﻭﺯﺷﺘﻰ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺣﺴﻨﻪ)ﻧﻴﮑﻰ ﻭ ثوﺍﺏ ﻭﺧﻮﺑﻰ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺳﻴّﺌﻪ) ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯﺎﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ثوﺍﺏ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺣﺴﻨﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻭح ﻮﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ) ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻔﻮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﻯ ﺍﺳﺖ. (ﻟﻌﻠّﮑﻢ) ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﺍﻥ ﺷﺮﻁ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﺿﺮﻭﺭﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯﺴﺎﻟﻚ ﭼﻨﻴﻥﻤﺸﻴﺘﻰ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻋﺮﻭﺝ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻨﺪﺍﺭﺩ.(ﺗﺮﺣﻤﻮﻥ) ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﻭﮐﺸﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺣﺴﺎس ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭﺍﻳﺪﺁﻟﻴﺴﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻫﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻪٴﻨﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﻟﻌﻞ ﻭﺷﺎﻳﺪ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ، ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﻨﻤﻞ / 47 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻃﻴّﺮﻧﺎ ﺑﻚ ﻭﺑﻤﻦ ﻣﻌﻚ ، ﻗﺎﻝ ﻃﺎﺋﺮﮐﻢ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺑﻞ ﺍﻧﺘﻢ ﻗﻮﻡ ﺗﻔﺘﻨﻮﻥ

 ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺼﺎﻟﺢ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺸﻤﺎ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺖ ﺍﺣﺴﺎس ﺷﻮﻣﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﺗﻔﺎﻭﻝ ﺑﺪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺻﺎﻟﺢ ﮔﻔﺖ ﺷﻮﻣﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺑﻠﺎﻳﺎﺋﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﺰﻭﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺗﺎﺣﺪﻭﺩﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺑﺎﻟﻤﺸﻞ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻴﺎﮔﺮﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺑﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻏﻀﺐ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﻧﺎﻥ ﺷﺮﻭﺕ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﺒﺪﻫﺪ. ﺗﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ(ﺗﻄﻴّﺮ)ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ،ﻓﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ.ﻃﺎﺋﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺮﺍﺭﺗﻬﺎ ﻭﺍثاﺭﺭﻭﺍﻧﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥﺎﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﻔﺎٴﻮﻝ ﺑﺒﺪﻯ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩث ﺍﺳﺖ.ﺭفع اﻳﻦ ﺍثاﺭ ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ، ﻫﻤﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﻓﻊ ﺍثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭﻣﻔﺎﺳﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 48 - ﻭﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺪﻳنة ﺗسعة ﺭﻫﻂ ، ﻳﻔﺴﺪﻭﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭ ﻟﺎ ﻳﺼﻠﺤﻮﻥ

 ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻳﺐ ،ﺑﻴﺸﺘﺮﺑﺮﺍﻯﺮﻭﺡ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻫﻤﻪﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ ، ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻟﻮﺍﻁ ﮔﺮﺍﻥﻮ ﮐﻢ ﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﻭﺯﻧﺎﮐﺎﺭﺍﻥ.

ﻨﻤﻞ / 49 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺗﻘﺎﺳﻤﻮﺍ ﺑﺎﻟﻠﻪ ، ﻟﻨﺒﻴﺘﻨّﻪ ﻭ ﺃﻫﻠﻪ ، ثُمّ ﻟﻨﻘﻮﻟﻦ ﻟﻮﻟﻴﻪ ، ﻣﺎ ﺷﻬﺪﻧﺎ ﻣﻬﻠﻚ ﺃﻫﻠﻪ ، ﻭﺍﻧّﺎ ﻟﺼﺎﺩﻗﻮﻥ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺍﻫﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻮﻟﻰّ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺍﻭ ﻭﺍﻫﻠﺶ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ.ﻭﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ(ﺗﻘﺎﺳﻤﻮﺍ)ﺑﺎﻫﻢ(ﻫﻢ ﻗﺴﻢ)ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.(ﻧﺒﻴﺘﻨّﻪ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﺸﻴﻢ.ﻭ ﺷﺒﻴﺨﻮﻥ ﻭﺩﺭ ﮐﻤﻴﻦ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﻭﺑﻮﻟﻰّ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﻢ.(ﻭﻟﻰ ﺍﻭ)ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ، ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﺎﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ پس ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.(ﻣﻬﻠﻚ) ﻣﮑﺎﻥ ﻭﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻠﺎﮐﺖ ،ﻭﻣﺮﮒ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯﺍﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 50 - ﻭﻣﮑﺮﻭﺍ ﻣﮑﺮﺍ ، ﻭﻣﮑﺮﻧﺎ ﻣﮑﺮﺍ ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ

 ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻯ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﮑﺮ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭﻟﻴﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﻗﻄﻌﺎ ﺿﻤﻦ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﺧﻨثی ﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ،ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻭﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ،ﺭﺍ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮐﺖ ﻭﺣﺎﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺗﻠﺨﻰ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻟﺬﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ.

ﻨﻤﻞ / 51 - ﻓﺎﻧﻈﺮ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﻣﮑﺮﻫﻢ ،ﺃﻧّﺎ ﺩﻣّﺮﻧﺎﻫﻢ ﻭ ﻗﻮﻣﻬﻢ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ

 ﭘس ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻦ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﻗﻮﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﻭﺧﻮﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﺒﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻋﻘﺎﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 52 - ﻓﺘﻠﻚ ﺑﻴﻮﺗﻬﻢ ﺧﺎﻭﻳﻪ ، ﺑﻤﺎ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﺍﻥّ ﻔﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂیة ﻟﻘﻮﻡ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﺣﺎﻝ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺎﻟﻰ ﻭﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭﺟﻬﺎﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍثاﺭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ،ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮ ﻭﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ /53 - ﻭﺃﻧﺠﻴﻨﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﺘّﻘﻮﻥ

 ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻭﻇﻴﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻥ ،ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻧﺮﺳﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻭﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ.ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻤثل ﻫﺮﮔﻨﺎﻫﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺷﻮﺩ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻘﻮﺍ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﺵ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 54 - ﻭﻟﻮﻃﺎ ، ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻟﻘﻮﻣﻪ ، ﺃﺗﺄﺗﻮﻥ ﺍﻟﻔﺎﺣشة ،ﻭ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﺒﺼﺮﻭﻥ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﻟﻮﻁ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻇﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻭﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ /55 - ﺍﻧّﮑﻢ ﻟﺘﺄﺗﻮﻥ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﺷﻬﻮة ، ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻨﺴاء ، ﺑﻞ ﺃﻧﺘﻢ ﻗﻮﻡ ﺗﺠﻬﻠﻮﻥ

 ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﺷﺒﺎﻉ ﺟﻨﺴﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ.ﭘس ﺷﻤﺎ ﻗﻮﻣﻰ ﺟﺎﻫﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪ .ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﺍﺳﻴﺒﻬﺎﻯ ﺍﻥ ،ﻭﺟﻬﻞ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﺮﺍ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻣﻮﺯﺷﻰ ﻭﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻠﺘﻰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺍثاﺭ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 56 - ﻓﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﻮﻣﻪ ، ﺍﻟّﺎ ﺃﻥ ﻗﺎﻟﻮﺍ ، ﺃﺧﺮﺟﻮﺍ ﺁﻝ ﻟﻮﻁ ﻣﻦ ﻗﺮﻳﺘﮑﻢ ، ﺍﻧّﻬﻢ ﺃﻧﺎس ﻳﺘﻄﻬّﺮﻭﻥ

 ﻭﻟﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﻮﻡ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﻝ ﻟﻮﻁ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻴﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎﻯ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺟﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ(ﻗﺮﻳﻪ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ،ﺑﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻔﮑﺮ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺗﻄﻬﻴﺮ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺷﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻟﻮﻁ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ(ﻗﻮﻡ) ﺍﺳﺖ.ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ

ﻨﻤﻞ / 57 - ﻓﺄﻧﺠﻴﻨﺎﻩ ﻭ ﺃﻫﻠﻪ ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻣﺮﺃﺗﻪ ، ﻗﺪﺭﻧﺎﻫﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﺑﺮﻳﻦ

 ﻭ ﻣﺎ ﻭﻯ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻣﮕﺮ ﺯﻧﺶ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺪﺭ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻴﻨﺒﺎﺷﺪ.ﻭ(ﺍﻫﻞ)ﻟﻮﻁ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺯﻧﺶ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﮑﺘﺐ ﻗﺪﻳﻤﻰ ،ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩ ، ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻴﺎﻓﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ(ﻏﺎﺑﺮﻳﻦ) ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻢ ﺟﻨﺶ ﺑﺎﺯﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻘﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭ ﺑﺎﻣثاﻝ ﺟﺎﻫﻞ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ،ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻬﺮ ،ﻭﻣﺮﮒ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻣﻠﺘﻰ ﺩﺭﮐﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ. ﺑﻠﮑﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻴﻤﻴﺮﻧﺪ ،ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺯﻥ ﻟﻮﻁ ،ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻨﺶ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻏﺎﺑﺮﻳﻦ) ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﺎﻙ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 58 - ﻭﺃﻣﻄﺮﻧﺎ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻣﻄﺮﺍ ، ﻓﺴاء ﻣﻄﺮ ﺍﻟﻤﻨﺰﻟﻴﻦ

 ﻭﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﻳﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺷﺨﺺ (ﻣﺤﺘﻀﺮ)ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻭﺭﻧﺞ ﺧﻮﺩ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻭ ﺑﻤﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﻌﻪ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺩﻭﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺍﻍ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺧﻠﺎﺻﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺩﺭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ، ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺼﻴﺒﺘﻬﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺟﻮﺭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 59 - ﻗﻞ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ، ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻩ ، ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺻﻄﻔﻰ ، ﺃﻟﻠﻪ ﺧﻴﺮ ،ﺃﻣّﺎ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

 ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺑﮕﻮ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ،ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻭ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﺻﻄﻔﺎ ﺩﺍﺩ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ. ﻭ ﺍﻳﺎ ﺧﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﻳﺎ ﺑﺘﻬﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺷﺮﻙ ﻣﻴﻮﺭﺯﻧﺪ ،ﻭﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ. (ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ) ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﭙﺎس ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻳﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ،ﻭﺻﻠﺢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥﺎﺳﺖ.ﻭﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭﺗﺼﻔﻴﻪ ﻭﭘﺎﻙ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻬﺮ ﺭﻭﺷﻰ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ ، ﺷﺮﻙ ﻭﮐﻔﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺮﻩﺍﻯ ﺑﭙﻴﺮﻭﻏﺎﻓﻞ ﺧﻮﺩﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﻭﺩﺭ ﺗﺸﻴﻊ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﺑﻄﻮﺭ ﻗﺸﺮﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﺼﻔﻴﻪ ﺭﻭﺡ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﻪﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬی ﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﻙ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺍﺻﻄﻔﺎ)ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 60 - ﺃﻣّﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭ ﺃﻧﺰﻝ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣاءا ،ﻓﺄﻧﺒﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﺋق ﺬﺍﺕ ﺑﻬﺠﻪ ، ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻟﮑﻢ ﺃﻥ ﺗﻨﺒﺘﻮﺍ ﺷﺠﺮﻫﺎ ، ٴﺃﻟﻪ مع اﻟﻠﻪ ، ﺑﻞ ﻫﻢ ﻗﻮﻡ ﻳﻌﺪﻟﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩ ، ﺗﺎ ﺑﺎﻏﻬﺎ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺷﺪ ﺑﺪﻫﻴﺪ ،ﺍﻳﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺑﺎﺯﺁﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺩﻣﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻋﺪﻭﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. (ﺃﻣّﻦ) ﺍﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺴﺖ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺣﺪﺍﺋﻖ) ﺟﻤﻊ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻳﺎ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻭﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻬﺠﺖ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻳﻌﺪﻟﻮﻥ ) ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﻭ ﻋﺪﻭﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ ، ﻭ ﻋﺪﻭﻝ ﺍﺯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 61 - ﺃﻣّﻦ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﺎﺭﺽ ﻗﺮﺍﺭﺍ ،ﻭ ﺟﻌﻞ ﺧﻠﺎﻟﻬﺎ ﺃﻧﻬﺎﺭﺍ ، ﻭﺟﻌﻞ ﻟﻬﺎ ﺭﻭﺍﺳﻰ ، ﻭﺟﻌﻞ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺒﺤﺮﻳﻦ ﺣﺎﺟﺰﺍ ، ٴﺃﻟﻪ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺑﻞ ﺍﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺖ ،ﻭﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺍﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻠّﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﻩ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ ،ﻭ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ. ﺍﻳﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻳک اﻭ ﺍﺳﺖ؟ ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﺍﻧﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﺴﻤﻮ ﺗﻦ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶﺳﺎﺧﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ،ﺟﺎﻯ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﮒ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻬﺮﻫﺎﻯ ﺍﺏ ﺟﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺟﺮﻳﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻗﻠﻪ ﻭ ﺭﺃﺳﻬﺎﻯ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻭﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻩ ﻭﺭﻭﺡ ،ﻳﺎ ﺟﺴﻢ ﻭﻣثاﻝ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻧﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺻﻔﺎﺕ ﻫﺮﻳﻚ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺎﺯ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺑﺖ ﻭﺍﻟﻪ ، ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺟﺎﻫﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﻟﻖ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﺧﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺴﺘﻪ ،ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺮﻙ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﺩﺭ ﺗﻮﺣﻴﻪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 62 - ﺃﻣّﻦ ﻳﺠﻴﺐ ﺍﻟﻤﻀﻄﺮ ،ﺍﺫﺍ ﺩﻋﺎﻩ ﻭ ﻳﮑﺸﻒ ﺍﻟﺴوء؟ ﻭ ﻳﺠﻌﻠﮑﻢ ﺧﻠﻔاء ﺍﻟﺄﺭﺽٴ ﺃﻟﻪ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻪ ؟ ﻗﻠﻴﻠﺎ ﻣﺎ ﺗﺬﮐّﺮﻭﻥ

 ﺍﻳﺎ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻀﻄﺮﻯ ﺩﻋﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ ،ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺭﻓﻊ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻳﺎ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﺋﻴﺸﺮﻳﮑﻰ ﻫﺴﺖ ؟ ﭘس ﭼﺮﺍ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﺍﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻀﻄﺮ ،ﻭﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺳوء ﻭﻣﺼﻴﺒﺖ ،ﻭﻣﺸﮑﻞ ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبتی ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﻭﺍﻟﺘﻤﺎس ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻀﻄﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻓﺖﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﻘﺼﺪ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت ﻭ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐس ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﻧﻘﺶ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻭﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻳﺎ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ؟ﻭﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻭﻫﺪﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ الهی هستند ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﻓﻄﺮﻯ ﻭﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﺎ ﺣﻖ ، ﻳﻚ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻳﻚ ﺑﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ. ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﻚ ﺑﺖ ،ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺣﺮﻳﺺ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﻠﺎﺵ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭﻣﺬﻫﺐﺳﺎﺯﻯ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐی ﺮﺍ ﺑﻌﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺑﺎﻃل ﺴﺮﮔﺮم ﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﮐﻤﻰ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﭼﺮﺍ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﺮﺍ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃل ﻮﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺗﺬﮐﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺬﮐﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺗﺨﻴّﻞ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻤﻞ / 63 - ﺃﻣّﻦ ﻳﻬﺪﻳﮑﻢ ﻓﻰ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﺒﺮّ ﻭﺍﻟﺒﺤﺮ ، ﻭﻣﻦ ﻳﺮﺳﻞ ﺍﻟﺮﻳﺎﺡ ﺑُﺸﺮﺍ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺭﺣﻤﺘﻪ ، ٴﺃﻟﻪ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﻤّﺎ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺧﺸﮑﻰ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟ پس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻣﻨﺰﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠﻤت هاﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ،ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺮﺭﺣﻤﺖ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ، (ﺭﻳﺎﺡ) ﻭﺑﺎﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﺯﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﺮﮐﻬﺎ ﻭ ﺗﺼﻮﺭﺍﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻳﻬﺪﻳﮑﻢ) ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺧﻮﺩ ﻫﺪﺍ ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ، ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠق اﺳﺖ.ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻧﺎﻥ ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﺪﻯ ﻭﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺮﻳکی ﻨﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﺪﻯ ﻫﺎ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺠﻠﻰّ ﺧﺪﺍ ﻭﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻧﻬﻢ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻣﺪﺍﻭﻡ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﺳﺎﻟﻚ .(ﻇﻠﻤﺎﺕ) ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻫﺎ ﻭﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺎ ﻭﺣﻘﺎﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻴﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻴﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﻘﻞ ﻧﺎﻗﺺ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﺳﺘﻢ ﻫﺎ ﻭﻇﻠﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﺩ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﺳﺪ.(ﺑﺮّ ﻭﺑﺤﺮ) ﺧﺸﮑﻰ ﻭﺩﺭﻳﺎﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.(ﺭﻳﺎﺡ) ﺟﻤﻊ(ﺭﻳﺢ ﻳﺎ ﺑﺎﺩ)ﻭﻧﺴﻴﻢ ﻣﻌﻄﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻳﺢ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎ ﻋﻄﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺭﺍ ﻣﻌﻄﺮ ﻭﺩﻝ ﭼﺴﺐ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. (ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺭﺣﻤﺘﻪ ) ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺭﺣﻤﺖ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻭﻋﻠﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺩﻫﺎ ﻭﺭﻭﺡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﻨﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﻭ ﺑﺪﺍﺩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ،ﻭﺍﻣﺪﺍﺩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻨﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ ﻭﮐﺎﺭﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻠﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﺴﺐ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺍﻭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻩ ، ﻭﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﻬﺪﺍ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ، ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻠﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﻭﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻨﻚ ﺑﮑﻤﻚ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭﺩﺭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﻪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 64 - ﺃﻣّﻦ ﻳﺒﺪأء ﺍﻟﺨﻠﻖ ثُمّ ﻳﻌﻴﺪﻩ ، ﻭﻣﻦ ﻳﺮﺯﻗﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ، ٴﺃﻟﻪ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻗﻞ ﻫﺎﺗﻮﺍ ﺑﺮﻫﺎﻧﮑﻢ ، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ

 ﺍﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻏﺎﺯ ﮔﺮ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺎﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ.ﭘس ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ،ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺑﺮﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﺒﻠﻰ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ ،ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺫﺍﺕ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﺪ.ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺳﺎﻝ ،ﻭﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭﻧﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ،ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﺯ ﺁﻳﺎ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﺍﻧﻬﻢ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ. ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ؟ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩ ، ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻠﻘﺘﻬﺎ ﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭﮔﻨﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺪﺗﺮ ﺩﺭ ﻓﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻬﺎﻯ ﻤﮑﺮﺭ ،ﻭ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻫﻤﻪ ﻃﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﭘس ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﭘس ﺍﺯﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭﺗﺎﺧﻴﺮﺍﺕ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ ﻭﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﮐﻬﺎ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﻭﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻧﻬم که ﺍﻳﻦ ﻣﺘﺪﻳﻨﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ، ﻭﺻﻔﻰ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﺻﻒ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﺷﺮﻳﻚ ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻏﺎﻓﻞ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪ ،ﻭﻣﻠّﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﻧﻔس ﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺍﺯ ﻧﻔس ﻣﺎﺭﻩ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﺸﺪﻩ ﺭﺍ ،ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺑُﺸﺮﺍ) ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﻭﻋﻠﺎﻣﺖ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ،ﮐﻪ ﺭﺯﻕ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺯﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻧﻴﺰ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻏﺬﺍ ﻭﺭﻓﻊ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺭﺯﻗﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،پس ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺗﺎ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ، ﺑﻬﺪﺍ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺭﮐﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠق هستند ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻭﺣﺘﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ،ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﺋﻰ ،ﻣﺪﺭﻙ ﻭﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻃﺮﺯ ﻓﮑﺮ ﻭﺳﻠﻴﻘﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺍﻯ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺑﺎﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻀﺎﺩ ﻭﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻓﮑﺮﻯ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻃﺒﻖ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﻌﻴﺎﺭﻯ ، ﻫﺮﮐﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ، ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﮐﺘﺴﺎﺑﻰ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﻠﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺟﺰ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻟﺎﺯﻣﻪ ﺗﻀﺎﺩ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﺍﺳﺖ ، ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﺪﺍﻡ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﻭﻣﻠﻌﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﺯ آﺏ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻧﺴﻞ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ،ﭘس ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺭﻓﻮﺭﻡ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﺩﺭﺷﻮﺭﻯ ،ﺑﻨﺎﻡ ﻫﻢ ﺯﻳﺴﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 56 ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺠﻬﺎﻧﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﺘﺎﺏ ﻭ ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻟﺪﻧّﻰ ﻭﺩﺭﻭﻧﻰ ،ﻣﮑﺘﺐ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺤث ﻋﻠﻤﻰ ﻭﮐﻠﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﺩﺳﺖ ﮐﻤﻰ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧّﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 65 - ﻗﻞ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﻣﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ ، ﺃﻳّﺎﻥ ﻳﺒﻌثوﻥ

 ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ ،ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﮐس ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﺒﻌﻮث ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻧﻔس ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺷﺨﺼﻰ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﻌثت ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ،ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻧﺪ ،ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻋﻠﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﺴﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻏﻴﺐ ) ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩﻭﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻏﻴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﮑﺮﻯ ،ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻭﺍﻭﻗﺎﺗﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﮐﻪﻫﻤﻪ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﻧﻔﺶ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺩﺭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻮﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻮﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﻭﻳﺮﻭس ﻭ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﻠﻴﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭﻧﺪﻳﺪﻩ ،ﺍﺯﺍﺣﻮﺍﻟﺴﺎﻟﮑﺎﻥﻮﺣﺘﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺭﺍ ،ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﺭﺍﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ. (ﻭﻣﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ) ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻌﻮﺭ ﻭﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ،ﻭﺑﺎ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﻣﺒﻌﻮث ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﻳﺒﻌثوﻥ) ﻣﺒﻌﻮث ﻭﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭﺍﺭﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﻌثت ﻭﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻦ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭ ،ﺑﮑﺎﺭﻣﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺒﻌﻮث ﺷﺪﻥ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻥ.ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﻳّﺎﻥ ) ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻪ ﻭﻗﺖﻭﺯﻣﺎﻧﻰ ،ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﺩﺭ ﭼﻪ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻧﻮﻋﻰ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻌﺸﺖ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﻨﻤﻞ / 66 - ﺑﻞ ﺍﺩّﺍﺭﻙ ﻋﻠﻤﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة ، ﺑﻞ ﻫﻢ ﻓﻰ ﺷﻚ ﻣﻨﻬﺎ ، ﺑﻞ ﻫﻢ ﻣﻨﻬﺎ ﻋَﻤﻮﻥ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﮑﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻭﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﮔﺎﻩﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﺒﻌﻮث ﻭﻣﺠﺪﺩﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺡ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺧﺮﺕ ﻧﻴﺰﻣﺸﮑﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭﻳﺎ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ. ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺧﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ، ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻋﻠﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﺕ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﺴﻢ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺭﻭﺍﻥ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻴﺰ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﺍﺧﺮﺕﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻭﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭؤﻴﺎﺋﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺮؤﻴﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ، ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺸﮑﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﻙ ﻭ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﺧﺮﺕ ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺻﻮﻟﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭﺷﻚ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﻨﻪ ﻭﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺤﺮﻑﺷﺪ ،ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺷﻴﻄﺎنی ﺮﺍ ﺧﻮﺭﺩ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﻮﺩ ﻭﺭﺟﻌﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﺧﺮﺕ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻗﺮﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﮕﺬﺭﺩ.ﺣﺘﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻴﺎﻥ ، ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺸﮑﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎﻫﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻣﻴﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻣﻨﮑﺮﺍﻥاﻟﻬی اﺯ ﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﻨﻚ ﮐﻮﺭ ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﮐﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺭﻭﺡ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎ ،ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﭘﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻬﺮ ﮔِﻞ ﻭ ﻟﺠﻨﻰ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ.ﻭ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻟﺠﻦ ﺯﺍﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐثیف ﺁﻥ ﺭﺣﻤﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ، ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﺸﺮﺍﻳﻄﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻭﻟﻴﺎﺯﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.(ﺍﺩﺍﺭﻙ ) ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺪﺭﻙ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺗﺪﺍﺭﻙ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ، ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.(ﺁﺧﺮﺕ ) ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ،ﺍﺧﺮﺕ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺻﻮﺭﺗﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ.ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ.ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﺧﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻮﻉ ﻓﻮق ﺒﺸﺮﻯ ، ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.( ﻋَﻤﻮﻥ) ﺍﻋﻤﻰ ﻭ ﮐﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭﻧﺎﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ،ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﻳﺪﻩ ، ﻭﺧﺒﺮﻯ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﻯ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.

ﻨﻤﻞ / 67 - ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ، ﺃﺫﺍ ﮐﻨّﺎ ﺗﺮﺍﺑﺎ ، ﻭﺁﺑﺎﺋﻨﺎ ، ٴﺃﻧّﺎ ﻟﻤﺨﺮﺟﻮﻥ ؟

 ﻭ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺍﺧﺮﺕ ﺷﺪﻧﺪ ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺧﺎﻙ ﺷﺪﻳﻢ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭘﻮﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﻢ.ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺘﻌﺒﺪﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﮔﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﺧﺎﻙ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻋﺒث ﺑﻮﺩﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﮔﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ،ﻭ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻣﺎﺩﻩ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﻫﻢ ﺑﺠﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ،ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﺴﺦ ﻭﻣﺴﺦ ،ﻭ ﻳﺎ ﻓﺴﺦ ﻭﺭﺳﺦ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺠﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﻢ ﻧﻪ ﺍﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻙ ﻗﺒﻠﺎ ﺟﺴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ.ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺠﺴﻢ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ، ﺟﺴﻢ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺯ ﻧﻮ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﻧﻄﻔﻪ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻭﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﻯ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺮﻡ ﻭ ﭘﻮﺩﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺼﺎﺣﺒﺶ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺍﺭﻯ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺟزء ﺒﺠزء ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﺧﺮﺕ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻨﺪ.ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻤﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ. ﻭﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﻧﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ، ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺟﺬﺏ ﮔﻴﺎﻫﻰ ،ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺴﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻳﺎ ﺍﺩﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ،ﻭﺟﺴﻢ ﺍﻭ ﭘﻮﺳﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﻗﻄﻌﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﺴﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ،ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺗﻮﻟﺪ ،ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻏﺬﺍﻯ ﻣﺎﺩﺭﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ ،ﺑﺎ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺪﺍﻡ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺟﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﺷﺪﻩ ،ﻭﺍﻳﻨﻚ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺴﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﺳﭙس ﺑﺠﺴﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﺩ ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻓﻠﺴﻔﻰ(ﺁﮐﻞ ﻭ ﻣﺄﮐﻮﻝ) ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﻭﺍﺭﺩ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻬﻢ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﻬﻢ ﺩﺭﻙ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﭼﻪ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﭼﻪﺩﺭﻣﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻣﺨﺮﺟﻮﻥ ) ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻧﻬﺎﺍﺯ ﮔﻮﺭ. ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻣﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻣﺸﻐﻮل کاﺭﻣﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ .(ﺗﺮﺍﺏ ) ﺧﺎﻙ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺗﺮ ﺁﺏ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺟﺴﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺮ ﺁﺏ ﭘﺪﺭ ﻭﺍﺭﺩ ،ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﻭﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺒﺮﺍﻯ ﺘﻮﻟﺪﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﻴﻢ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻗﺮﻥ ﭘﻴﺶ ، ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻋﻠﻤﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻃﺮﺯ ﺗﻮﻟﺪ ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺭﻯ ﻣﺠﺪﺩ ،ﻭ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻧﻮﺍﻉ ،ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻋﻠﻢ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﻭ ﺟﻨﻴﻦ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ،ﮐﻤﻚ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﺪﺭﻙ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﻮﻟﺪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﺭﻫﺴﺘﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺨﺎﻟﻒﺍﺻﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﺪﺭﺝ ﻧﻮﻋﻰ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 68 - ﻟﻘﺪ ﻭﻋﺪﻧﺎ ﻫﺬﺍ ﻧﺤﻦ ﻭﺁﺑﺎﺋﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ،ﺍﻥّ ﻫﺬﺍ ﺍﻟّﺎ ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﺍﻟﺄﻭّﻟﻴﻦ

 ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﻤﺎ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﻭﻭﻋﺪﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ ،ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﺳﭙس ﺩﺭ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﺑﺘﻌﺒﻴﺮ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﻭﺯﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻬﺮ ﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ،ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ،ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺑﺎﺯ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ ﺧﻮﺍﻩ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺬﺭﻯ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﺮﮔﻨﺎﻩ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﺟﻤﻊ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺘﻮﺭﻯ ،ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻧﮕﻰ ،ﻭ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻗﺼﺺ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻭﻟﻴﻦ) ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻨﻤﻞ / 69 - ﻗﻞ ﺳﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻓﺎﻧﻈﺮﻭﺍ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻴﻦ

 ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺳﻴﺮ ﻭﮔﺮﺩﺵ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﭼﻪﺑﻮﺩ. ﺳﻴﺮ ﻭﺳﻴﺎﺣﺖ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍثاﺭ ،ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍثاﺭﻯ ﺑﺠﺎ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ.ﻭﻟﻰ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﺥ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﮑﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﺎﺑﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻔﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺧﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ. ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﺠﺮﻡ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﺑﺪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻴﺪ ،ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﺑﻔﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻮﺩﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﺧﻮﻙ ﻭ ﺣﺘﻰ ﮐﺮﻡ ﻭﺳﻮﺳﻚ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻳﻚ ﺷﻮﺧﻰ ﻭ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻮﺳﻚ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ) ﺟﻨﺎﻳﺖﮐﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﺮﻡ ﺑﺎ ﺟﺮﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻫﻨﺪﻯ ﮔﺎﺭﻣﺎ ﻭﮔﺎﺭﻣﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺎﻟﻤثل ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺁﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﻢ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻳﻢ ،ﺻﺪﺑﺎﺭ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺍﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺍﺳﺘثناﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﺎﺑﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻳﻚ ﺗﺮﻣﺰ ﻣﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎﺷﺪﻥ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﮔﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﻴﺎﺑﺪ.ﻭ ﺑﺨﺸﻮﺩﻩ ﻭﺑﺎ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﺎﻫﻰ ، ﺍﺯﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﻌﻠﻰ ، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﺣﺸﻬﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻫﺎ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭ ﻫﺮ ﻃﻔﻞ ﻭ ﺮ ﻧﺎ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻴﻨﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺨﺸﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪ ،ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﺼﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﺎﺧﻴﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ،ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺮﻑ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺮﭼﻪﻋﻤﻴﻘﺘﺮ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ، ﺑﺎﺯ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍثاﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺸﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻦ ﺍثاﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﻗی ﻤﺎﻧﺪﻩ ،ﺍثاﺭﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﻇﻬﻮﺭﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﺭﻓﻊ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﻭﺩ. ﺳﺎﻟﻚ ﻓﻘﻂ ﺑﻘﺼﺪ ﻭ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺮﮐس ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﺮﺩﺵ ﻭﺳﻴﺎﺣﺖ ﺁﻓﺎﻕ ، ﻭﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺳﭙس ﺑﺎ ﺳﻴﺮ ﺍﻧﻔس ﺑﺪﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﻣﻌﺎﻳﺐ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻣﺎ ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻋﺎﻗﺒﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﮐﺮﺩ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻴﻢ .

ﻨﻤﻞ / 70 - ﻭﻟﺎ ﺗﺤﺰﻥ ﻋﻠﻬﻢ ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﮑﻦ ﻓﻰ ﺿﻴﻖ ، ﻣﻤّﺎ ﻳﻤﮑﺮﻭﻥ

 ﭘس ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﺒﺎﺵ ،ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﺧﺮﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﮑﻦ ،ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎ ﻭﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒبی اﻳﺸﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ.(ﺣﺰﻥ) ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻭ (ﺿﻴﻖ) ﺗﻨﮕﻰ ﺩﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ .(ﻳﻤﮑﺮﻭﻥ ) ﻣﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻰ ﺍثر باﺷﺪ. ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻧﻴﺰ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻔﻴﺪﺗﺮ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﻭ ﻭﻧﻔﺶ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺳﻴلی ﻨﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺣﻠﻮﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻧﺴﻴﻪﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ /71 - ﻭﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻣﺘﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻮﻋﺪ ، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ

 ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌثت ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ،ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ،ﭘس ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ، ﺍﮔﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻓﻮﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ، ﺑﻀﺮﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﻣﻘﺮﺭ ،ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ. ﻭﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﺴﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﺮﺩ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺑﻤﻴﺮﺩ ، ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐس ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ، ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺑﻨﺴﺨﻬﺎﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﻧﻬﻢ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ،ﺑﻤﺴﺦ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭ ﺧﻮﻙ ﺷﺪ ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﻧس ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. پس ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ،ﮐﺴﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ.ﻭ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﺩﻩ ﺟﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺧﺎﻙ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﮔﻴﺎﻫﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻏﺬﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻥ ﮔﻴﺎﻩ ﺭﺍ ﻏﺬﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺍﻥ ﻃﻔﻞ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﮔﻴﺎﻩ ﻭﺣﻴﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺠﺴﻢ ﮐﻮﺩﻙ ﻭﺟﻨﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻃﻔﻞ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ،ﺧﻮﺩ ﺑﭽﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﺍﻳﺮﻩ ﻫﺎﻯﺎﺩﻭﺍﺭﻯ ﻣﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻋﺎﺩﻯ ﻭﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﻣﻮﺍﺩ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻟﻰ ،ﺩﺭ ﺩﺍﻳﺮﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﻴﺮﮐﻮﻟﺎﺳﻴﻮﻥ ﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻨﻤﻞ / 72 - ﻗﻞ ﻋﺴﻰ ﺍﻥ ﻳﮑﻮﻥ ﺭﺩﻑ ﻟﮑﻢ ، ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻥ

 ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻭ ﺭﺩﻳﻒ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺒﻌﻮث ﺷﺪﻥ ﺷﻤﺎ ،ﮐﻪ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺧﺮﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻫﺮ ﮐس ،ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻥ ، ﺍﻟﺎﻥ ﺑﻤﻴﺮﺩ ،ﭼﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﮐﺸﺸﻬﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﻋﺎﺩﺍﺕﻭﺍﺧﻠﺎﻕ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﭼﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺫﺍﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺦ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ،ﺧﻮﺩ ﺑﻮﻗﺖ ﺧﻮﻳﺶﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﭼﺎﺭﻩ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﺑس .(ﻋﺴﻰ) ﻣﺎﻧﻨﺪ (ﻟﻌﻞّ) ،ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻳﺪ. ﮐﻪ (ﻳﮑﻮﻥ ﺭﺩﻑ) ﻣﺮﺍﺩﻑ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻒ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﺮﮐس ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺧﻮﺩﺃﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺫﺍﺗﻰ ﻭﻓﻄﺮﻯ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 73 - ﻭﺍﻥ ﺭﺑّﻚ ﻟﺬﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﺎس ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﮑﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻨﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﺍﻧﺎﻥ ﺳﭙﺎس ﮔﺬﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭﻋﻘﺎﺏ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻓﻮﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺎ ﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ، ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻨّﺘی اﻟﻬﻰ ﻭﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ،ﮐﻪﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺗﺎ(ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ)ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ. ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺸﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ(ﻳﮑﻮﻥ)ﻳﺎ(ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺸﻮﺩ). ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪﻥﺒﺮﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻭﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭﺑﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﺻﺪ ﺑﺎﺭﻩ ، ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻭﺍﻧﻘﺪﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ، ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ،ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ،ﮐﻪ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ،ﻭﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻨﻔﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧها ﺍﮐثرﺍ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﻮﺭﻯ ﺫﻫﻦ ﻭﻓﻬﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ثمر ﺑﺨﺶ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﻙ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻨﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﺴﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ،ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﺍﺩ ،ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻮﺟﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ، ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﺭﺵ ﻧﻌﻤﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻣﺰﺍﻭﻟﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻃﻔﻞ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﻋﺮﻭﺳﻚ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻨﻰ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺴﺘﻨﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﻥ ﻭﺑﻬﺸﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻰ ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺟﺎﻥ ﻭﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ،ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﻭﺯﻳﺒﺎﺗﺮ ،ﻭ ﻗﻮﻯﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ اﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﻳﻢ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺑﺎ ﺍﻳﻦ (ﺷﮑﺮ) ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺍﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ،ﻭﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﻧﺠﺎﺕ ، ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ،ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭﻧﻤﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.(ﻓﻀﻞ) ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﺴﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺑﺮﺗﺮﻯ ، ﭼﻮﻥ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ،ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻌﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،پس ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭ ﺯﺷﺘﻰ ﻭﺳﺨﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻭﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 74 - ﻭﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻟﻴﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﺗﮑﻦ ﺻﺪﻭﺭﻫﻢ ، ﻭﻣﺎ ﻳﻌﻠﻨﻮﻥ

 ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮﻧﺪ ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻴﺰﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﻔﻊ ﻓﻮﺭﻯ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮔﻨﺎﻫﺎﻥﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍف ها ﻭﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﻓﻬﻢ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺭﻭﺡ ﻭﺫﺍﺕﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ. ﻭﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻋﺠﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ، ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺪﻳﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮﺍﺯﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺍﮔﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻨﺘﻴﺠﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.(ﺻﺪﺭ) ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﻣﻐﺰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺎﺗﮑﻦ) ﺍﻧﭽﻪﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﻭﻣﺨﻔﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﮑﻨﻮﻧﺎﺗﻰ ﺩﺭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﻧﺎﻡ ﺑﺎ ﻣﺴﻤﺎﻯ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.( ﻣﺎ ﻳﻌﻠﻨﻮﻥ ) ﻭﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻭﺍﻋﻠﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ،ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﻨﻮﻧﺎﺕ ﻓﮑﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻭﻫﺪﻑ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻓﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﺮﺗﺮ ،ﻭﺑﺮﺧﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﻳﺮﺍ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﮐﻠﺎﻡ ﻭﺗﻌﻬﺪ ﻭﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺍﺧﻠﺎﺹ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

ﻨﻤﻞ / 75 - ﻭﻣﺎ ﻣﻦ ﻏﺎﺋبة ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤاء ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﺍﻟّﺎ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮ ﻏﺎﺋﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﻭﺷﺒﺖ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺐ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﻌﻘﻞ ﻭﺣﻮﺍﺵ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺣﺘی ﺪﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭﺫﺍﺕ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺣﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﭼﻪ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻥ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔس ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭﺍﺳﺖ.ﺧﻠﺎﺻﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﻭﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﺩﻓﺘﺮ ﮐﺎﻏﺬﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐﻧﻮﻋﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ، ﻭ ﻭﺿﻊ ﮊﻧﺘﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ،ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﺸﺒﺖ ﻭﻳﺎ ﻣﻨﻔﻰ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺳﺘﻮﻥ ﺟﻴﻮﻩ ﺗﺮﻣﻮﻣﺘﺮ ﺷﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺑﻮﺩﻩﻭﺷﺎﺑﺖﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﺑﺮﺍﻯ ا ﻧﺴﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺳﺨﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻃﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺟﺰ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺮﺭﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻧﻮﻳﻦ ﻭﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﺎﻓﺬ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﻩ ﺣﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﻧﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﻯ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭٴﻴﺎ ،ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.پس ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻏﺎﻳﺐ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺮﺑﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺪﺭﮐﻰ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﭘﻴﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭘﻴﺮ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﮐﺘﺎﺏ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻟﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺟﻤﻌﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ،ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ثبت ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺭﻓﺘنی هستند.ﻭﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻘﺮﺭ ،ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﻟﺎﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ،ﻭ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺗﺎ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻭﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻣﮑﺘﻮﺏ ،ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ،ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﭘﻴﺮ ،ﻭﻋﺸﻖ ﻭﻋﻠﺎﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﮕﻴﺮﺩ ، ﭘس ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ،ﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺯﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ(ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯﻟﻰ) ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ (ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻓﺮﺩﻯ) ﻭ (ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯﺴﻠﻮﮐﻰ) ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭﺯﻭﺩﺗﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻠﺎﺹ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﺧﺎﻟﺺ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻧﺎﺏ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺷﻮﺩ .

ﻨﻤﻞ / 76 - ﺍﻥّ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ، ﻳﻘﺺّ ﻋﻠﻰ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ، ﺃﮐثر ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻢ ﻓﻴﻪ ﻳﺨﺘﻠﻔﻮﻥ

 ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﮐثرﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﻗﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻮ ﺭﺳﻴﺪﮔﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﺳﺮاء ﻳﺎ ﻋﺮﻭﺝ ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﺍﻳﻞ ﻳﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻣﻨﮑﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﻃﺎﻗﺖ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﻤﻪﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻠﺮﺍﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﻭﻓﻠﺴﻔﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻗﺼﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺮﺍﻳﺪ ، ﺑﻠﮑﻪ (ﻗﺺّ) ﻭ ﺑﺮﻳﺪﮔﻰ ﻗﻴﭽﻰ ،ﻭ ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﮐﻠﺎﻡ ﻭ ﺣﺮﻑ ﺍﺧﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘس اﺯ ﻓﻬﻢ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ، ﻭﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺍﺕ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺯ ﮐﻠﻤﻪ (ﻗﺮﺍﻥ) ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻤﺮﺏﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻮﻯ ﺑﻄﻮﺭ ﻗﺎﻃﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ، ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭﻫﺮ ﺣﺮﻑ ﻭﺻﺤﺒﺘﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩﺍﻧﺪ. ﻭﻧﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪ ، ﻭﺩﻳﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻙ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻭﭼﻪ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻳﻘﻴﻨﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﻗﺮﺍﻥ) ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻳﺎﺩﻭﻗﺮّﻩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﻭﻯ ، ﻭﺣﺘﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ، ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻗﺮّﻩﮔﻴﺮﻯ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻗﺺّ) ﻗﺼﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﺋﻴﺪﻥ ،ﻭﻗﻴﭽﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺣﺮﻑ ﺍﺧﺮ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺍﺳﺖ. ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ إﺳﺮاء ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﺭﻭﻧﺪﻩ ﻭﺍﺭﺝ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.( ﻳﺨﺘﻠﻔﻮﻥ ) ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﻧﻮﺭﺳﻴﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻠﺎﻑ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ﻭﮔﻮﺩﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﻨﻤﻞ / 77 - ﻭ ﺍﻧّﻪ ﻟﻬُﺪﻯ ﻭ ﺭﺣمة ﻟﻠﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻫﺪﻯ) ﻳﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬی هستند. ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ،ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻥ ، ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺪّ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻗﺎﺋﻢ ، ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺗﻘﺮّﺏ ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ (ﺩﻧﺎ ﻭﺗﺪﻟّﺎ)ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺣﺘﻤﻰ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎﻭﺍﺟﺐ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ،ﺑﻴﻦ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺩﺍﺩﻥ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻥ ﺧﻮﻳﺶ ، ثوﺍﺑﻬﺎ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ ﻫﺎ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. (ﻣؤﻤﻨﻴﻦ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩ ﻣﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺧﺮﺗﻰ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺭﺟﻌﺘﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ.

ﻨﻤﻞ / 78 - ﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻳﻘﻀﻰ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺑﺤﮑمة ، ﻭﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ

 ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﺎﺣﮑﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﻣﻄﻠﻊ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺸﻴﺖ ﻧﮑﺮﺩ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ، ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﺭﺃﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﻗﺎﺿﻰ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ،ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻨﻤﻞ / 79 - ﻓﺘﻮﮐّﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻧّﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﻖّ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ

 ﭘس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺣﻖ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻯ ، ﻭﺟﺎﻯ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﻥ ﻣﺒﺎﺵ.ﺗﻮﮐﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﻯ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭﺣﻔﻆ ﻭﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻫﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺍﻥ ﻣﺸﻴﺘﻬﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻭ ﻭﮐﻴﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ،ﻭﻳﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺮﺍﺧﻮﻧﺪ ﻓﻘﻴﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺤﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﻭﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯﺎﺳﺖ ﻭﺑﺤﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺸﺒﺖ ،ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺣﻖ ﻭ ﮐﺎﺫﺏ ،ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺍﻳﺎﺕ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

ﻨﻤﻞ / 80 - ﺍﻧّﻚ ﻟﺎ ﺗﺴﻤﻊ ﺍﻟﻤﻮﺗﻰ ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﺴﻤﻊ ﺍﻟﺼﻢّ ﺍﻟﺪُﻋاء ، ﺍﺫﺍ ﻭﻟّﻮﺍ ﻣُﺪﺑﺮﻳﻦ

 ﻭﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻰ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﺮ ﻭﻧﺎﺷﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻭﺩﻋﻮﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻰ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻓﻮﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣُﺮﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻣﺮﺩﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﺮ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻣﺮﺩﻩﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺸﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺩﺭﻙ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ، ﺣﺘی ﺒﺎ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﻭﺟﺎﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺫﺍﺕ ﻭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻓﻬﻢ ﭘﻴﺮﻭ ﺷﻨﻴﺪﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻓﻬﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻟﺎﺯﻣﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ،ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﻣُﺪﺑﺮﻳﻦ) ﺑﻌﻘﺐ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ، (إﺩﺑﺎﺭ) ﺍﺯ(ﺩُﺑﺮ) ﺑﻀﻢ ﺩﺍﻝ ﻭﺑاء ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺩُم ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﻌﻘﺐ ﻫﺎ ﻭﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﻌﻘﺐ ﺗﺮ ﻫﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺣﻖ ﭘﺸﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ، ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ (ﺗﻮﻟّﻰ) ﻭ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ (ﺗﻮﻟّﻰ) ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻝ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ ﻭﺗﻘﺮﺏ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ (ﻣﻮﺗﻰ) ﺍﺳﻢ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﻤﻊ ﻣﻴّﺖ ﻭﻣﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻃﺒﻌﺎ ﻟﺎﻝ ﻭﮐﺮ ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺮﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺩﻋﺎٴ) ﻫﺮ ﺩﻋﺎ ﻭﺩﻋﻮﺕ ﻭﺧﻮﺍﻫﺶ ﻭﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻤﻞ / 81 - ﻭﻣﺎ ﺃﻧﺖ ﺑﻬﺎﺩﻯ ﺍﻟﻌﻤﻰ ﻋﻦ ﺿﻠﺎﻟﺘﻬﻢ ، ﺍﻥ ﺗﺴﻤﻊ ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ یؤﻤﻦ ﺑﺎﻳﺎﺗﻨﺎ ﻓﻬﻢ ﻣﺴﻠﻤﻮﻥ

ﻭ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﮐﻮﺭﻯ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺑﮑﻨﻰ.ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﻭﻣؤﻤﻦ ﺑﺎﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ،ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻰ.ﻭ ﺑﮕﻮﺵ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ.ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻧﺎﻥﺒﻮﺩﻩﺑﺎﺷﻨﺪ.ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻔﻬﻤﺎنی اﮔﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻬﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ،ﺍﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.(ﻣﺴﻠﻤﻮﻥ ) ﺩﺭﺣﺎﻝ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻭﻳﺎﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ.ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﺍﻧﺒﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻣﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪﻣﺘﻮﻟﺪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺰﺏ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺎﺭﺕ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﮐﺸﺘﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﻠﻔﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﻭﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ،ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ، ﮐﻪ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻧﻮﺭﻯ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﻠﻰّ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. و ﺍﻟّﺎ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ، ﻭﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺕ ﻭﺳﻴﺎﺩﺕ ﻋﻠﻮﻯ ﻭﻓﺎﻃﻤﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﺨﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺎﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .

ﻨﻤﻞ / 82 - ﻭﺍﺫﺍ ﻭﻗﻊ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ،ﺃﺧﺮﺟﻨﺎ ﻟﻬﻢ ﺩﺍبّة ﻣﻥاﻟﺎﺭﺽ ﺗﮑﻠّﻤﻬﻢ ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻨﺎس ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺑﺎﻳﺎﺗﻨﺎ ﻟﺎ ﻳﻮﻗﻨﻮﻥ

 ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻳﺎﺑﺪ ،ﮐﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﻴﻢ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﻰ ﻳﻘﻴﻦ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. حتیﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﮐﺮﻡ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﺎﮐﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ.ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺗﻌﺠﺐ ﺻﺤﺒﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﺮ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ.ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎ ﻧﺎس ﻭﻧﺎﺳﻴﺎﻥ(ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﺴﺖ)ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ اﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺣﻘﻴﺮﻯ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭﻣﻴﻔﻬﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻥ ﻓﻬﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻝ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﻣﻌﺒﻮﺩﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻭ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺍﺫﺍ ﻭﻗﻊ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ) ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ .ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﻭﻣﺤﺎﻝ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ .(ﺍﺧﺮﺟﻨﺎ ﺩﺍﺑّﻪ ) ﻣﺎ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﺧﺎﻙ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ ،ﺗﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﺑﺪﻫﺪ. (ﻧﺎس) ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ(ﺍﻟﺴﺖ ﺑﺮﺑﮑﻢ)ﻳﺎ ﺍﻳﺎ ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻮﺵ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻫﻴﺪ ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ. ﻭﻫﻤﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺍﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ .(ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ) ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﻰ ﺍﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰﺳﻤﺒﻮل هاﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻋﻠﺎﺋﻢ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺯﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻫﻴﭻ ﮐﺶ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﻧﺪﻳﺪﻩﺍﻧﺪ. ﭘس ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺷﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺣﺮﻑ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ. ﻭ ﺣﻖ (ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺤﻖ) ﮔﻔﺘﻦ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻟﺎ ﻳﻮﻗﻨﻮﻥ ) ﻳﻌﻨﻰ ﻳﻘﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻭﺍﺻﺎﻟﺖ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﻭﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻳﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺡ ﺷﺨﺺ ،ﺗﮑﺎﻣل ﻟﺎﺯﻡ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺯﻟﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ،ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﻳﺪﻩ ،ﻭ ﻭﻋﻘﻠﺎ ﻭﻣﻨﻄﻘﺎ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻋﻴﻨﻰ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﭽﺸﻢ ﻭﻋﻴﻦ می ﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﻧﺎﻇﺮ ،ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻳﻘﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭﻟﻰﻏﻴﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘس ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎ ،ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺒﻰ ﻭﻟﻮ ﻧﺴﺒﻰ ،ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺟﺰﻣﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺤﻖ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ ،ﻭﻳﻘﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ،ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺑﺮﺍﻯﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻳﻘﻴﻦ ﺣﻘﺎﻧﻴﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻭﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺩﻳﺪﻥ ﺩﻭﺩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ. ﻭﻋﻠﻤﺎ ﺑﺎﻭﺭﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻥ ﺩﻭﺩ ﺍﺗﺸﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺩﻯ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺍﺗﺸﻰ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ، ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺗﺸﻰ ﻫﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﺩﻭﺩ ﻭﺍﺗﺶ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺪﺭﻭﻥ ﺍﺗﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺴﻮﺯﺩ ،ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖﮐﻪﺍﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺍﺳﺖ.ﻭﺟﺎﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﻣﻄﻤﺌﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ.ﺷﻨﻴﺪ ﻭﺩﻳﺪﻳﺪ ﻭﭼﺸﻴﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺸﺎﻝ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺎ ﺍﺗﺶ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺗﺶ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﭘﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺑﺎﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﻳﺪ ﻭﺷﻨﺎﺧﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻮﺭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﺴﺒﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ﻨﻤﻞ/ 83 - ﻭﻳﻮﻡ ﻧﺤﺸﺮ ﻣﻦ ﮐﻞّ ﺍمّة ﻓﻮﺟﺎ ، ﻣﻤّﻦ ﻳﮑﺬّﺏ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ﻓﻬﻢ ﻳﻮﺯﻋﻮﻥ

 ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻣّﺘﻰ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﺍ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﻧﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺣﺸﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺣﺸﺮ ،ﺣﺮﮐﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻌﮑﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻣﺤﺸﻮﺭ ﻭﺗﺰﺭﻳﻖ ﺷﺪﻩ ﺑﺰﻭﺭ ،ﺩﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﻭﺟﺴﻢ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﺑﺎﻟﺎﺋﻰ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ،ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺻﺪﻫﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﭘﺮ ﺭﻧﺞ ﻭﺑﻠﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ، ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻫﺮﻓﻘﻴﻪ ﻓﺎﺳﺪﻯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﻧﮑﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻭﺭﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﻓﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺑﻴﺴﻮﺍﺩ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺯﺭﺩﻩ ﺭﺍ ، ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭﻣﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﻘﻮﻝ ﺣﺪﻳث ﻗﺪﺳﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ،ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﺑﺎﻧﺎﻥ ،ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺣﺸﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺯﻳﺮ ﻭﺭﻭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻗﻮﻉ ،ﻧﻴﺰﻋﺒث ﻭﺑﺎﻃﻞ ﺍﻥ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧی ﺒﺎﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﺧﻮﻙ ، ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﺣﺸﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺸﻮ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺰﻭﺭ ﻭ ﭼﭙﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﺪﺭ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﺣﻴﻮﺍنی ﻤﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ در ﺍﻭﻭﻝ ﻧﻄﻔﻪ ﮔﺮﺩﺩ. (ﻓﻮﺝ) ﮔﺮﻭﻩ ﻳﺎ ﻗﻮﻣﻰ ﺍﺯ ﺍﻣّﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﺍﻣﺎ(ﺍﻣّﺖ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﮐثرﻳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﮐثرﺍ ﺟﺎﻫﻞ ،ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺝ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻓﺼﻮﻝ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ .(ﻳﻮﺯﻋﻮﻥ ) ﺟﺎ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﻧﺪ.(ﺍﻣّﺖ) ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻠﺖ ﻳﺎ ﮐﻪﻗﻮﻣﻴﺴﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﮋﺍﺩﻯ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻣﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮﻋﺎﻣﻞ ﺭﺍ ،ﻗﺮﺍﻥ ﻗﻮﻡ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﺩﻭ ﻟﻔﻆ ﻣﺸﺘﻖ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﻭﻡ ﻟﻔﻆ ﻫﻨﺪﻯ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﻳﻨﺪﺍﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻨﻤﻞ / 84 - ﺣﺘّﻰ ﺍﺫﺍ ﺟاءﻮﺍ ،ﻭﻗﺎﻝ ﺃﮐﺬّﺑﺘﻢ ﺑﺂﻳﺎﺗﻰ ، ﻭﻟﻢ ﺗﺤﻴﻄﻮﺍ ﺑﻬﺎ ﻋﻠﻤﺎ ، ﺃﻡ ﻣﺎﺫﺍ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ ؟

 ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻳﺎﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ.ﮐﻪﺍﮔﺎﻫﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. پس ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ ،ﻭﭼﻪ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺗﺎ ﻫﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺪﺍﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﻭﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻃل اﺳﺖ. ﻭﺣﺘﻰ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﺎﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ،ﭘس ﭼﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ ، ﻭ ﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﺎﻓﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﭼﻨﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ، ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻓﮑﺮﻯ ، ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺳﻠﻮکی ﺪﺍﺩﻧﺪ. ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺪﻡ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬی ﻮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺮﻙ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﺍﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ،ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻋﻤﻠﺎ ﻗﺼﺪ ﺷﺮﮐﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺘﻌﺒﺪﺍﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻗﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ( ﻟﻦ ﺗﺤﻴﻄﻮﺍ ﺑﻬﺎ ) ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻭﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭﺍﮔﺎﻫی ﻨﻤﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﻧﺎﻥﻠﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎنی ﺪﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ. ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺻﺎﻟﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.(ﻋﻠﻢ) ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﻨﻴﮑﻰ ﻭﺗﺠﺮﺑﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻔﻆ ﻋﻠﻢ ﭼﻬﺎﺭ ﻗﺮﻥ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭﻏﺮﺏ ،ﺍﺯ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ،ﺑﻤﻔﻬﻮﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻭﺗﺎﮐﻨﻴﮑﻰ ﻭﻋﻠﻮﻡ ﮐﺴﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 85 - ﻭﻭﻗﻊ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ، ﺑﻤﺎ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﻓﻬﻢ ﻟﺎ ﻳﻨﻄﻘﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻇﻠﻢ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﻭﻋﻴﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ ،ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻇﻠﻤﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻠﺎﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭﻇﻠﻤﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻥ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺣﻖ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻋﺎﺩﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﻧﺰﻧﻨﺪ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻟﮑﻦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻄﻖ ﻭﮐﻠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻫﻤﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻧﺎﻃﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺴﺦ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻭ ﺟﺴﺖ ﻭﺧﻴﺰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.(ﻧﻄﻖ) ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺗﻔﮑﺮ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻧﻄﻘﻰ ﺭﺳﺎﺗﺮ ﻭﺯﻳﺒﺎ ﺗﺮ ،ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺣتی ﺒﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗل اﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ،ﻏﻨﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻔﻬﻮﻣﻰ ، ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻠﺎﻡ ﻭﺣﺮﻑ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺰﻧﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ،ﺣﺘﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺤﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﻰ ،ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎ ﻭﺍﺷﺎﺭﻩ ،ﻭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻟﻔﺎﻇﻰ ﻏﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺯ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﮔﻮﺵ ﺩﺭ ﺑﺸﺮ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ،ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺩﺭ ﺷُﺮُﻑ ﺯﻭﺍﻝ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﺪﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﮑﻠﺎﻡ ﺯﻳﺎﺩ ،ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭﻋﺮﺑﺪﻩ ،ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﮕﻮﺵ ﻧﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺻﻔﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﭼﻪ ﺑﺴﺎﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺠﺎﻯ ﮔﻮﺵ ﻭﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ، ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﮐﻠﺎﻡ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺪﺍﺷﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﻰ ﻭ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻔﮑﺮﺑﺮﺍﻯﺪﺭﻙ ﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻋﺸﻖ ﻭﻋﻠﺎﻗﻪ ﺩﺭﮐﻠﺎﻡ ،ﮐﻤﻚ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﻴﻚ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﺩﻭﺭ ،ﻭ ﺑﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﮐﻠﺎﻡ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.پس ﮐﻢ ﻧﻄﻘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺑﺎ ﺑﻰ ﻧﻄﻘﻰ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻨﻤﻞ / 86 - ﺃﻟﻢ ﻳﺮﻭﺍ ، ﺃﻧّﺎ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻟﻴﺴﮑﻨﻮﺍ ﻓﻴﻪ ، ﻭ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻣﺒﺼﺮﺍ ، ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻧﺪﮐﻪ ﻣﺎ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ،ﻭﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ. ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ،ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣؤﻤﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (ﺟﻌﻞ) ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ، ﻭﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﺏ ،ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ.ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﻩ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺠﺰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ،ﺩﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ،ﭼﻪ ﺷﺐ ﻭﭼﻪ ﺭﻭﺯ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺷﻨﻰ ،ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﺴﻮس ﻭلی ﺘﻤﺮﮐﺰ ﻭﺩﻳﺪﻥ ﻭﻗﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻭﺧﻴﺎل ﺴﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻧﺒﺎﻟﻬﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻗﻮﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ .

ﻨﻤﻞ / ۷۸87 - ﻭ ﻳﻮﻡ ﻳﻨﻔﺦ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﻮﺭ ، ﻓﻔﺰﻉ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺎﺭﺽ ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺷاء ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﮐﻞّ ﺁﺗﻮﻩ ﺩﺍﺧﺮﻳﻦ

 ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭ ﻭ ﺷﻴﭙﻮﺭﻫﺎ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ ، ﺑﺘﺮﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﺮﺳﺪ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺠﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍ ،ﻫﻤﮕﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺗﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺴﺦ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ﻭ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺍﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ،ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻌﺪﺍ ،ﺗﺮﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻘﺎﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﺮﻭﻧﺪ ، پس ﺍﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ،ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺫﻟﺖ ﻭﮐﻮﭼﮑﻰ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﺪﺍ ،ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ. (ﻧﻔﺦ)ﺩﺭ ﺻﻮﺭ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺎ ﻳﻚ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻫﻤﮕﻰ ﻭﻣﻄﻴﻌﺎﻧﻪ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﮓ ﻭﻣﺮﮒ ،ﭼﻮﻥ ﺪﺭ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ،ﻭ(ﻧﻔﺦ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ) ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ .ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﺨﻪﺍﻯ ،ﻋﻴﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ. (ﻧﻔﺦ) ﺩﻣﻴﺪﻥ ﻧَﻔَس (ﺑﺎ ﻓﺘﺢ ﻧﻮﻥ ﻭﻓاء) ﺩﺭ ﺷﻴﭙﻮﺭ ، ﻧﻴﺰﻫﻤﺎﻥ (ﻧﻔﺤﻪ)ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻌﻄﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺻﻮﺭ) ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﻣﻴﺪﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ،ﺍﺻﻮﺍﺕ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺳﺖ .(ﻓﺰﻉ ) ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﮑﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ،ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺯ ﮔﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭﺍﺳﻤﺎن ها ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ،ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮ.ﻭﻳﺎﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥﻤﻴﺘﺮﺳﻨﺪ ،ﻣﮕﺮﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﺮﺳﺪ ،ﮐﻪﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻭﻣﺼﻮﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ، ﮐﻪ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪﺭﺳﺪ ﺗﺮس ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺭﺟﻌﺘﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﺻﻠﻮﺍﺕ ،ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﻘﺪس ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ . ﻭﺍﻧﺮﻭﺯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻌﺘﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺗﻮﻟﺪﻯ ﮐﺮﻳﻤﺎﻧﻪ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﭘس اﺯﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﮐﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺳﺮﭘﺎ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ .

ﻨﻤﻞ / 88 - ﻭﺗﺮﻯ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ ﺗﺤﺴﺒﻬﺎ ﺟﺎﻣﺪة ، ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺮ ﻣﺮّ ﺍﻟﺴﺤﺎﺏ ، ﺻﻨﻊ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺗﻘﻦ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ، ﺍﻧّﻪ ﺧﺒﻴﺮ ﺑﻤﺎ ﺗﻔﻌﻠﻮﻥ

 ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻮﻫﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﮔﻤﺎﺭﻯ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻭﺩﻭﺩ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺗﻘﺎﻥ ﻭ ﺩﻗﺖ ﻭﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺧﺒﻴﺮ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻮﻫﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪ ، ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻏﺎﺯ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻭ ﻋﺼﻮﺭ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺳﺮﮐﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﻨﮓ ،ﺳﻨﮓ ﺩﻝ ﻭ ﺑﻰ ﻓﻬﻢ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺭﻗﺖ ﻗﻠﺐ ﻭﻟﺎﺯﻣﻪ ﻋﺸﻖ ﻭﺍﺩﺭﺍﻙ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ثاﺑﺖ ﻭ ﺑﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺩﺭﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺟﺎﺭﻯﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ ،ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﻗﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺒﻴﺮ ﻭﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺵ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪﻫﻤﺎﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺗﻘﻦ) ﺍﺗﻘﺎﻥ ﻭﺩﻗﺖ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺭﺳتی اﺳﺖ.

ﻨﻤﻞ / 89 - ﻣﻦ ﺟاء ﺑﺎﻟﺤﺴنة ﻓﻠﻪ ﺧﻴﺮ ﻣﻨﻬﺎ، ﻭﻫﻢ ﻓﻰ ﻓﺰﻉ ﻳﻮﻣﺌﺬ ﺁﻣﻨﻮﻥ

 ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺣﺴﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﻭﺭﺩ ، ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻓﺰﻉ ﻭ ﺗﺮﺵ ،ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭﻣﺼﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ (ﺣَﺴَ ﻨﻪ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ)ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﮐﺴﺐ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺭﻭﺣی ﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ. ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺗﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﻤئن ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭ ﻟﺬﻳﺬ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻭﺳﺮﮔﺮم ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺁﻥ ﺭؤﻴﺎ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪﻋﺰﻳﺰﺍﻧﺸﺎﻥ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺰﺩ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻯ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻣﺮﻯ ﺣﺴّﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺧﺎﺹ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪﺑﺎﺯﺑﺼﻮﺭﺕﺫﻫﻨﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ،ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺧﻠﻘﺘﻬﺎ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻣﺎﻥﺪﺭ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺤﺴﻮس ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻠﺎ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻟﺬﺕ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﻭﻣﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻭﺩ ﮔﺬﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻮﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺳﺎﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ،ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺗﺮس ﻭﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺗﺮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﮐﻪﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺭؤﻴﺎﻯ ﮐﺎﺑﻮﺳﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻮﻡ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺮس ﻭﻓﺰﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻣﺪﻩ ﻭﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮس ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺮس ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﻳﺪﻩ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭﺣﺸﻰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﺮﮔﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ،ﺩﺭ ﺗﺮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺩﺍﺋﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ.ﻳﺎ ﺳﺮﺑﺮﻳﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺧﻔﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﺩﺭﻳﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺮس ﻭﻓﺰﻉ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻔﮑﺮ ﺟﺒﺮﺍﻥ ، ﺗﺮﺳﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻭﺍﺑﺪﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺳﻬﺎﻯ ﻣﺮﮒ ﺭﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺼﻮﻥ هستند.(ﺣَﺴَﻨﻪ) ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ،ﻭﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺧﻴﺮ ﻣﻨﻬﺎ ) ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ،ﻭ ﺑﺸﮑﻞ ﺣََ ﺴﻨﻪ ﻳﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.( آﻣﻨﻮﻥ) ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭﻣؤﻤﻦ ﻭﺍﻣّﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ؟

ﻨﻤﻞ / 90 - ﻭﻣﻦ ﺟاء ﺑﺎﻟﺴﻴئة ،ﻓﮑﺒﺖ ﻭﺟﻮﻫﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ، ﻫﻞ ﺗﺠﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺎ ﻣﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ ؟

 ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺳﻴّﺌﻪ ﻭ ﺑﺪﻯ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ،ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﺗﺶ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ. ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ .(ﺳﻴﺌﻪ) ﺑﺪﻯ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ،ﻭ ﺑﺪ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﺪ ، ﺑﺪﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﺗﺶ ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ،ﺑﺎ ﺍﺯ ﺭﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻘﻮﻁ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭ ﺍﺗﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ(ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ)ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ،ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻫﺮﮐس ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻥ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻏﻀﺐ ﻭﻫﻮس ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻫﻮس ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺍﻭ ،ﻣﮕﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻨﻔﻰ ﺷﻤﺎ ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺮ ﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻣث بت ﻳﺎ ﻣﻨﻔی ﺤﻴﺎﺕ ﻗﺒلی اﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺸﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﻫﺎ.(ﺗﺠﺰﻭﻥ ) ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﺟﺰﺍ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ.(ﮐﺒّﺖ ) ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ،ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﻭﻧﮑﺒﺖ ﺑﺎﺭ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ .

ﻨﻤﻞ / 91 - ﺍﻧّﻤﺎ اُﻣﺮﺕ ، ﺃﻥ ﺃﻋﺒﺪ ﺭﺏّ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺒﻠﺪة ﺍﻟﺘﻰ ﺣﺮﻣّﻬﺎ ، ﻭﻟﻪ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ، ﻭاُﻣﺮﺕ ﺃﻥ ﺃﮐﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ

 ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻢ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺴﺘﻰ ﺍﺯﺁﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺭﻡ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ.ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﻯ ﮐﻌﺒﻪﮐﻪﺣﺮﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ اﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ.ﻭﺍﻳﻦ ﮐﻌﺒﻪ ﻣﮑﻪ ،ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻥ ، ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﺠﺴﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﻌﺒﻪ ﺩﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﮑﻪ ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺪﻩ ﭘﻴﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ(ﺑﻠﺪ ﻭﺩﺍﻧﺎ)ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭﻧﻔس ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺑﻬﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻫﺪﻓﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ.ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻌﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖﻭﺍﺻﻞ ،همه ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺣﻠﺎل ﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺍﻧﻰ ،ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺖ ،ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﻣﻌﻨﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﭼﻴﺴﺖ.ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻮس ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺍﻧﺮﺍ ﺧﻮﺏ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻥ ﺧﻴﺮ ﻭﺧﺪﻣﺖ ،ﺟﺰ ﺍﺳﻴﺐ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ.ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﻭﺧﻮﺩ ﻣؤﺴس ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻢ.ﭼﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻡ ،ﻭﭼﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺷﺪﻡ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻡ ،ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﻢ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻭﺩﺭﺑﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.ﻭﺑﻠﺎﻳﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﺬﻳﺮﺍ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﺪ ، ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺳﺎﻟﻚ ﻓﻘﻂ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻃﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﻧﺎﺭﺿﺎﻳﺘﻰ ﻭﻋﺠﻠﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺗﺎﺑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻭﻟﻮ ﻗﺸﺮﻯ ،ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣؤﻤﻦ ﺑﻨﺎﻣﺪ ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩﻩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ ،ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭﺩﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺭﺳﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﻳﻚ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﭘﻨﺎﻩﻣﺴﻠﻤﺎﻥﺸﺪﻩﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻮﺍﻗﻌﻰﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮٴﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻣﺘﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻨﻤﻞ / 92 - ﻭﺃﻥ ﺃﺗﻠﻮ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ ، ﻓﻤﻦ ﺍﻫﺘﺪﻯ ﻓﺎﻧّﻤﺎ ﻳﻬﺘﺪﻯ ﻟﻨﻔﺴﻪ ، ﻭﻣﻦ ﺿﻞّ ، ﻓﻘﻞ ﺍﻧّﻤﺎ ﺃﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻨﺬﺭﻳﻦ

 ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﮐﻨﻢ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻭﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ.ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ،ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭﺗﻠﺎﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﻋﻘﻞ ﻫﺎﻯﺒﺮﺗﺮ ،ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﮐﺴﺐ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﮔﻤﺮﺍﻩ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻧﻘﺶ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺩﺭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻭﺟﺒﺮﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ (ﻟﺎ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻳﻦ) ﺩﻳﻥ هماﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . (ﺍﻫﺘﺪﺍ)ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺴﺘﻦ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ، ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻫﺪﺍﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ،ﻭﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻳﻦ ﻫﺪﺍ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﺰﺍﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺿﻞ) ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﻭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﻃﺮﻑ ﻣﺪﺍﻡ ﺯﻳﺎﺩﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺗﻘﺼﻴﺮ ﻭﻋﻠﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.(ﻣﻨﺬﺭﻳﻦ ) ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﻧﻈﺎﺭ)ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﻨﻤﻞ /93 - ﻭﻗﻞ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ،ﺳﻴﺮﻳﮑﻢ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻓﺘﻌﺮﻓﻮﻧﻬﺎ ، ﻭﻣﺎ ﺭﺑّﻚ ﺑﻐﺎﻓﻞ ﻋﻤّﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ ،ﺳﭙﺎس ﺧﺪﺍ ﺭﺍ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﮕﻮ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻭ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻠق کرﺩ.ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻣﻄﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺻﺮﻳﺤﺎ ،ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻠﮑﻪ.ﺣﺘﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺍﻏﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻭﻧﻴﺰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﭙﻴﺮ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﺗﺎﺧﻴﺮﺍﺕ ﺍﻥ ﺑﻌﻠﺖ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻟﺎﺯﻡ ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﮐﻪﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺗﻌﺮﻓﻮﻧﻬﺎ) ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺼﻮﺭﺕﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎﭼﺸﻢ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ.ﺯﻳﺮﺍ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﺴﻢ ﻣﺎ ،ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﮑﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻫﺎ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺧﻴﻠﻰ ﻫﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺍﺵﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﺗﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺭﺳﺖ ،ﻭﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺷﺪ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻭﺿﻊ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻋﻤﻞ ﻭﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻄﻴﻌﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.

ﺴﻮﺭﻩﺍﻟﻘﺼﺺ

 ﺑﺴﻢﺍﻟﻠﻪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻗﺼﺺ/1-ﻃﺴﻢ
ﻗﺼﺺ/2-ﺗﻠﻚﺁﻳﺎﺕﺍﻟﮑﺘﺎبالمبین
 ( طاء سین میم ) ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﺰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭ) ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺒﻴﻦ)ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺸﺮﻁ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﺭﻭﺡ ،ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺗﺰﮐﻴﻪ ،ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻋﻤﻠﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ، ﻭﺣﺘﻰ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

ﻘﺼﺺ / 3 - ﻧﺘﻠﻮﺍ ﻋﻠﻴﻚ ﻣﻦ ﻧﺒﺄ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺎﻟﺤﻖّ ،ﻟﻘﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

 ﻭﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ،ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻭﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭﻧﺰﺩ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻭﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻗﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯﺑﻴﻥﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻄﺎﻟﺐ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺍﻣﻴﺰ.ﻭﺍﮔﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﻗﺼﺺ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻫﺪﻑ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺍﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻋﻠﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ ،ﺍﻣﻴﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺭﺍﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ .

ﻘﺼﺺ / 4 - ﺍﻥّ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻋﻠﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭ ﺟﻌﻞ ﺃﻫﻠﻬﺎ ﺷﻴﻌﺎ ، ﻳﺴﺘﻀﻌﻒ ﻃﺎﺋفة ﻣﻨﻬﻢ ،ﻳﺬﺑّﺢ ﺃﺑﻨﺎٴﻮﻫﻢ ،ﻭﻳﺴﺘﺤﻴﻰ ﻧﺴاؤﻫﻢ ﺍﻧّﻪ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻔﺴﺪﻳﻦ

 ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻭ ﺳﭙس ﺑﮑﺸﺘﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭ ﺑﺰﻧﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯﺎﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﻭﺍﻓﺮﻭﺩﻳﺖ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ،ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻓﺮّ ﻓﺎﺭﺳی ﻘﺪﻳﻢ قریش زردشتی ﺍﺳﺖ. ﺃ( ﺍﻟﻒ) ﮐﻪ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻰ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺪﻭﻥ (ﻓﺮ) ﻳﺎ ﺗﺎﺝ ﻭﻧﻮﺭ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻭﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻩ ﻭﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻓﺮﺩﻳﺖ ﻳﺎ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺮ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻳﻦ ، ﻓﺮﻭﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﮑﺒﺮ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﻧﻴﺰ ﺗﮑﺒﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻠﻮ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻟﺰﻭﻡ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﺣﺰﺏ ﺑﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻭﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻴﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮﺍﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻬﺎﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ ﻣﺘﺤﺪ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻭﻳﺎ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ.(ﺷﻴﻊ) ﺟﻤﻊ ﺷﻴﻌﻪ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭ ﻳﻚ ﻣﮑﺘﺐ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻧﻮﺭ ﻭﺷﻌﺎﻉ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﮔﺮﻭﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮑﺮﺩﻩ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا ، ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.(ﻳﺴﺘﻀﻌﻒ ﻃﺎﺋﻔﻪ) ﮐﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﺍ ﺿﻌﻴﻒ ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﻓﻄﺮﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻳﻚ ﻗﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﻀﻌﻒ ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﺸﺎﻧﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ ،ﻭﺯﻧﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺑﺎﻳﻨﺪ.ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺯﻧﺎﻥ ،ﻋﻨﺼﺮ ﻣﻬﻤﻰ ﺩﺭ ﻧﮋﺍﺩ ﻣﻠﺘﻬﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻭ ﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻭﺑﻰ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﻀﻌﺎﻑ ﻧﺎﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣثل ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻭﺭﺷﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﮕﻬﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ ﻭﺑﻴﮑﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﺸﺎﻧﻨﺪ ،ﻭﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻫﻢ ﺟﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ. ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺎ ﻳﻬﻮﺩ ﭼﻨﻴﻥﻤﻴﮑﺮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺍﻫﺮﺍﻡ ﻭﻣﻌﺎﺑﺪ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻃﻮﻝ ﻣﻰ ﮐﺸﻴﺪ ، ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻭﻣﻔﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺩﺭﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺑﮑﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﻤﻠﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺑﺴﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻭ ﺳﻮﺭﻳﻪ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﺳﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺗﺎ ﺣﺪّ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ ﺑﮑﺸﻨﺪ.ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﮐثرﻳﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﻭﺍﺳﻴﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﻣﻮﺳﻰ ﻧﺎﺟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻗﺼﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﺍﺯ ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺐ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻩ ﺑﺎﺳﺎﺭﺕ ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨ

ﻘﺼﺺ /5 - ﻭﻧﺮﻳﺪ ﺃﻥ ﻧﻤﻦّ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺳﺘﻀﻌﻔﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭﻧﺠﻌﻠﻬﻢ ﺃﺋمة ،ﻭﻧﺠﻌﻠﻬﻢ ﺍﻟﻮﺍﺭثین

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ، ﺑﺮﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﺷﺪﻧﺪ ، ﻣﻨّﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ، ﻭﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﮑﻨﻴﻢ ،ﻭﻭﺍﺭثاﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ. (ﺍﺳﺘﻀﻌﺎﻑ)ﻳﻚ ﻋﻤل ﻘﻬﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺿﻌﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺗﻀﻌﻴﻒ ، ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺪﻥ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺳﺘﻀﻌﺎﻑ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻗﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺿﻌﻴﻒ ﻗﻬﺮﻯ ﺑﮑﻨﻴﻢ.ﻣﻠﺘﻬﺎﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎ ، ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺿﻌﻴﻒ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻭﺍﺳﺘﻀﻌﺎﻑ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺘﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻣّﺖ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺿﻌﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ، ﻭﺗﺮﻙ ﻧﻴﺮﻭ ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺘﻬﺎﻯ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻭﺍﺭﺵ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﮑﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺍﻥ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺯﻭﺭ ﮔﻮ ، ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﻮﻯ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭﻟﺬﺕ ﻃﻠﺐ ﺭﺍ ﺗﻀﻌﻴﻒ ،ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻫﻠﺎﻙ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﺎﺳﺘﻀﻌﺎﻑ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻧﺪ.ﻭ(ﺧﻮﺩ ﻓﻘﺮﻯ)ﻭ ﺣﺘﻰ(ﺧﻮﺩ ﺿﻌﻔﻰ)ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﺑﺎ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺗﺮﻙ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﻭﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻴﺎﻧﻬﺎﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻔس ﻫﻮﺳﺒﺎﺭ ﻭﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻭ ﮐﻢ ﻫﻮﺵ ﻭﺑﻰ ﻫﻮﺵ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪﮐﻪ ﻫﺴﺖ ، ﺑﺪﻯ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭﺳﻨﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ،ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺭﻭﺡ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ،ﻭﺍﮔﺮ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﺮﺩ ،ﻭﺻﻠﺎﺡ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺭثاﻥ ﺧﻮﺩ ، ﻳﺎ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﻴﻥ ﻤﺮﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻭﻡ ﻭﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻭﺍﺭث ﺣﻘﻮﻕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﻤﺒﻮل هاﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﺭﺽ)ﻳﺎ ﮐﺮﻩﺯﻣﻴﻦ ﻭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭﻳﺎ ﺟﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔسﺯﻣﻴﻦ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺍﻥ ،ﻣثلا ﺑﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺗﺮﻙ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﻭﺯﻭﺭﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﻫﻮﺳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺍﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﻏﺮﻳﺰﻯ ﻭﻣﻨﻄﻘﻰ ،ﻭﺣﻖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻨّﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻨﺖ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﻭﻧﻌﻤﺖ ﺍﻭ ، ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﺴﺘﻦ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ،ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭﺭﻫﺒﺮﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﻣﻴﺮﺍثهاﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻫﺮ ﺣﻘﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ.ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭث ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺕ ﻣﺎﻝ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺍﺭث ﺧﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ(ﺧﻤس) ﻳﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ (ﭘﻨﺞ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ) ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯﻤﻘﺮﺭ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﺸﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ، ﺷﺸﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺍﺳﺘﻀﻌﺎﻑ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺒﺪﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺃﺋﻤّﻪ) ﺟﻤﻊ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ،ﻳﺎ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﻫﺎ ،ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ،ﻭ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﺭﻩ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺷﻮﺩ ،ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺘﻮﻟﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﭼﻮﻥ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪﻯ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ،ﻭﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﻏﻠﻂ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﭘﻴﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ.(ﻭﺍﺭث ) ﻣﻴﺮاث ﺧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭث ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻭﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ / 6 - ﻭﻧﻤﮑّﻦ ﻟﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭﻧﺮﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺎﻣﺎﻥ ﻭﺟﻨﻮﺩﻫﻤﺎ ، ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﺤﺬﺭﻭﻥ

 ﻭ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﺑﻔﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺎﻣﺎﻥ ﻭﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ.ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ .(ﻧﻤﮑﻦ) ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ(ﺍﺭﺽ) ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﺑﺎﺯ ﻧﻔس ﻭﺟﺴﻢ ﺳﺎﻟﻚ ، ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﺗﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﻫﻴﻢ ،ﺩﺭ ﻧﻔس ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣثاﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﻋﻮﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﻓﺮﻋﻮﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻴﻢ ،ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ،ﺑﻤﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ.ﻭ ﺣﺘﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ.ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ ،ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻗﻄﻌﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻳﺤﺬﺭﻭﻥ ) ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺬﺭﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ / 7 - ﻭﺃﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺃﻡّ ﻣﻮﺳﻰ ﺃﻥ ﺃﺭﺿﻌﻴﻪ ، ﻓﺎﺫﺍ ﺧﻔﺖ ﻋﻠﻴﻪ ، ﻓﺄﻟﻘﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻴﻢ ، ﻭﻟﺎ ﺗﺨﺎﻓﻰ ﻭﻟﺎ ﺗﺤﺰﻧﻰ ،ﺍﻧّﺎ ﺭﺍﺩّﻭﻩ ﺍﻟﻴﻚ ،ﻭﺟﺎﻋﻠﻮﻩ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ

 ﻭ ﻣﺎ ﺑﻤﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻴﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺗﺮﺳﻴﺪﻯ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻧﻴﻞ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ. ﻭﺗﺮﺵ ﻭﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻢ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﻣﺮﺳﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ. ﻣﻮﺳﺎﻯ ﻃﻔﻞ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﭘﺴﺮ ،ﺩﺭ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ،ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﻞ ،ﮐﻪ ﮐﺎﺥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻥ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺎﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﺘﻦ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﭘﺎﺭس ،ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﻳﺶﺍﺯﻣﺎﺩﺭ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﮐﻮﺭﻭﺵ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺭؤﻴﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻖ ﺩﺍﺩ ﻭﮐﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﻧﮑﺸﺘﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻤﻮﺳﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻮﺷﻪ ﻭﻣﺎﺷﻴﻪ ،ﻭﻣﺎﺷﻰ ﻭ ﺭﻩ ﺭﻭ ﻭ ﮐﻮﺑﻨﺪﻩ ﻭﮐﻮﺷﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻴﺮ ،ﻳﺎ ﺩﺭﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖﻣﻴﺪﺍﺩ ﺗﺎﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟک ﺮﺍﺑﺪﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐی اﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺮﻭرﺵ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺎﺧﺮ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﺩﺭﺵ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍﺩﺭﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﺑﻄﻮﺭﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ، ﺣﻔﻆ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩﺩﺍﺭﺩ.ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺣﻔﻆ ﺍﻟﻬی آﻧﻬﺎ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻃﻔﻞ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺑﺨﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﺩﻫﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﭼﻪﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﻴﺪ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﺎﻟﻢ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﭘس ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻭﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺷﻮﺩ.ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﺩ.(ﺃﻭﺣﻴﻨﺎ) ﻭﺣﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺟﺰ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺳﺎﺩﻩ ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ، ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﺍﺭﺿﻌﻴﻪ) ﺭﺿﺎﻋﺖ ﻭﺷﻴﺮﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮ.ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺣﻮﺍﻝ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﺕ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ .

ﻘﺼﺺ/ 8 - ﻓﺄﻟﺘﻘﻄﻪ ﺁﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻟﻴﮑﻮﻥ ﻟﻬﻢ ﻋﺪﻭّﺍ ﻭﺣُﺰﻧﺎ ،ﺍﻥّ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺟﻨﻮﺩﻫﻤﺎ ، ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺧﺎﻃﺌﻴﻦ

 ﻭ ﺁﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺏ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎﮔﺮﺩﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ،ﺍﺯ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ (ﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ) ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﻮﺳی ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺏ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻭ ﺣﻖ ﻃﻠﺒﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎﻋث ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺮﻧﮕﻬﺎﻯ ﻣﺎﺭﺑﺎﺯﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺏ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﮕﺮﺩﺩ.ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﺮ ﮐس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺑﺪﻫﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﻭﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﺑﻬﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﻗﺮاءﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺴﺎﻟﻚ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ،ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻭﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭ ﺿﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﺧﺎﻃﺌﻴﻦ) ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﻮﺳﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﺘﻨﺪ ﻭﺩﺭ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ / 9 - ﻭ ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻣﺮﺃﺕ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﻗﺮّﺕ ﻋﻴﻦ ﻟﻰ ﻭﻟﻚ ، ﻭﻟﺎ ﺗﻘﺘﻠﻮﻩ ، ﻋﺴﻰ ﺍﻥ ﻳﻨﻔﻌﻨﺎ ، ﺃﻭ ﻧﺘّﺨﺬﻩ ﻭﻟﺪﺍ ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ

 ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﺎﻋ ث ﭼﺸﻢ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺍﻭﺭﺍ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻨﻔﻊ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪﭼﻪﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻫﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺏ ﮔﺮﻓﺖ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻫﺮﺩﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮔﻔﺖ ،ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﻭﭼﺸﻢ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻮﺳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﻭﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﭼﻴﺴﺖ.ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ،ﺟﻨﺒﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺗﺮ ،ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺮﻋﻮنی اﺳﺖ.ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺧﺪﺍ ﺍﺳت ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺘﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ، ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺑﭽﻪ ﺍﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺣﺴﺎس ﻭﺷﻌﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﺍﺩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ اﺯﺁﺳﻴﺐ ﻭ ﮐﺴﺐ ﻧﻔﻊ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻔﻴﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻣﺎﺩﻯ ﻳﺎ ﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ(ﻗﺮّﻩ ﻋﻴﻦ چشم روشنی ) ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺒﺎﺩﻯ ﻣﺎ ،ﮐﻪ ﺗﺨﻴﻞ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭﺍﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺮ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻭ ﻋﺎﺑﺪﻯ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ، ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭﻧﻤﺎﺯﻫﺎ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺒﺎﺩﺗﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.ﻗﺘﻞ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺑﺠﺰ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﻭ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ)ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺘﻌﻬﺪﻯ ،ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﺨﻴﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ،ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﺮﺑﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻣﺼﺮﻑﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻓﻮﺭﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻗﺘﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻣﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺑﺮﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.

ﻘﺼﺺ / 10 - ﻭ ﺃﺻﺒﺢ ﻓﻮﺃﺩ ﺃﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﻓﺎﺭﻏﺎ ، ﺍﻥ ﮐﺎﺩﺕ ﻟﺘﺒﺪﻯ ﺑﻪ ، ﻟﻮﻟﺎ ﺍﻥ ﺭﺑﻄﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﺒﻬﺎ ، ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻝ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻔﺮﺯﻧﺪﺵ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻭﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺩﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﺗﺎ ﺍﺯﺑﺎﻭﺭﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﺑﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﻯ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺘﺒﺎ ﻭ ﺍﺻﻄﻔﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻢ.ﺗﺎ ﺑﺎﻋٍث ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺍﺯ ﻣﻮٴﻤﻨﻴﻦ ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭؤﻴﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ را ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩ ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭﺑﻠﻴﻂ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﭙس ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﺮﺑﻰ ﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﺮﻣﻮﺭﺩﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ، ﺩﺭﺍ ﺗﺪﺑﻴﺮﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻔﺎﻭﺕ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻓﻮﺃﺩ) ﺩﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻓﻮﺃﺩ ﻳﺎ ﺍﺻل ﻮﻳﺎ ﻗﻠﺐ ﻭﺩﻝ ﻭﻓﮑﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻓﺎﺭﻍ) ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻓﺮﺍﻏﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ، ﻭﺗﺮﻙ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 11 - ﻭﻗﺎﻟﺖ ﻟﺄﺧﺘﻪ ﻗﺼّﻴﻪ ، ﻓﺒﺼﺮﺕ ﺑﻪ ﻋﻦ ﺟﻨﺐ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ

 ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ، ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﻦ ،ﻭﺧﻮﺍﻫﺮ ﺍﺯﺩﻭﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎس ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﻭ ﺭﺍﺩﺭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯﻃﻔﻞ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻃﻔﻞ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺭﻭﻯ ﺍﺏ ﻧﻴﻞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﮑﺎﺥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﭽﻪ ﺷﻴﺮ ﻫﻴﭻ ﺯﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩ ، ﻟﺬﺍ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻮﺳی ﺒﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﻃﻔﻞ ﺷﻴﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﺴؤﻟﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻌﻠﺖ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺨﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺟﻬﻞ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻨثی ﮔﺮﺩﺩ.(ﻗﺼّﻴﻪ) ﺍﻭ ﺭﺍ(ﻗﺺّ ﺍثر) ﻭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺭﺩﭘﺎﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖﺩﺍﺋم اﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻗﺺّ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﺑﺎ ﻗﻴﭽﻰ ،ﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﺮﻑ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻗﺼﺺ ﻳﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ،ﻧﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ،ﻭ ﻫﺮﮐﺎﺭﺑﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺺّ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﻭﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻗﺴﻤﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.( ﺑﺼﺮﺕ ﻋﻦ ﺟﻨﺐ ) ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﺪﻥ ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.

ﻘﺼﺺ / 12 - ﻭﺣﺮّﻣﻨﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻤﺮﺍﺿﻊ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ، ﻓﻘﺎﻟﺖ ﻫﻞ ﺃﺩﻟّﮑﻢ ﻋﻠﻰ ﺃﻫﻞ ﺑﻴﺖ ، ﻳﮑﻔﻠﻮﻧﻪ ﻟﮑﻢ ﻭﻫﻢ ﻟﻪ ﻧﺎﺻﺤﻮﻥ

 ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻮﺳﻰ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﭘﺴﺘﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﻤﺎﺭﺍ ﺑﺎﻫﻞ ﺑﻴﺘﻰ ﺍﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ ،ﮐﻪ ﮐﻔﺎﻟﺖ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻄﻔﻞ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺻﺢ ﻭﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﺥ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺍﺋﻰ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺷﻴﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﺍﺳﺖ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ ،ﺗﺎ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻗﺪﻳﻢ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮔﺮﺩﺩ ، ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﻭﺩ. ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ،ﻭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻠّﺎ ﻧﻘﻄﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﮐﻬﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻓﻘﻂ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺤﻮﺍﺩث ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﺍﻣﻮﺯﺷﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻳﺶﺣﺮﺍم ﻤﻴﮕﺮﺩﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﺑﺤﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺑﺮﺳﺪ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪﺭﻓﻊ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﻭﺣﻠﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻧﻈﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻈﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ.ﻭﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺼﻠﺤﺘﻰ ﺣﮑﻤﻰ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺤﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺣﺮﺍﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻀﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺧﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺣﻠﺎﻝ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺠﺎﺯ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻨﻰ ثوﺍﺏ ،ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻣﮑﺮﻭﻩ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣتی اﻟﺄﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﮐﺮﺍﻩ ﻭﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻏﺮﺍﻳﺰ ﺟﺴﻢ ،ﺿﺮﻭﺭﺕ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﻭﻣﻨﺪﻭﺏ ﮐﺎﺭﻯﻬﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﺍﺣﺘﻴﺎﻃﺎ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻤﺎ ﻫﻢ ثوﺍﺏ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﺮث وﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ،ﻭﻳﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.(ﻣﺮﺍﺿﻊ) ﻫﺮ ﺷﻴﺮ ﺩﻫﻰ ﻭﺯﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻃﻔﻠﻰ ﺭﺍ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﮐﻨﺪ ﻭﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ، ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻫﺮﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ،ﻣﺤﻞ ﺭﺿﺎﻋﺖ ﻭﺷﻴﺮﺩﻫی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺯﺷﻬﺎ ،ﺟﻨﺒﻪ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﮐﺮﺩ ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭﺑﻰ ﺍثر ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﻝ ﻧﺒﻨﺪﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺎﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻳﮕﺮ ، ﺑﺪﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻤﻰ ﭼﺴﺒﺪ.ﻭﺍﺣﺴﺎس ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﭙﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻑﺧﻮﺩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﺰ ﻃﺮﻳﻖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺸﺸﻬﺎﻯ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ . (ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭﺍﻫﻞ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺧﺎﻧﻘﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺟﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﺑﻴﺘﻮﺗﻪ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣرﺴس ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺁﻝ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻨﻰ ﺍﻫﻞ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣؤﺴس ﺍﺳﺖ.(ﻳﮑﻔﻠﻮﻧﻪ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﻔﺎﻟﺖ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻭ ﮐﻔﺎﻟﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺿﺎﻣﻦ ﻭﻭﮐﻴﻞ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺍﻭ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﻧﺎﺻﺤﻮﻥ ) ﺑﺎ ﻧﺼﺢ ﻭﺣﺴﻦ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﻭﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺟﺎﻯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺑﻀﺮﺭﺍﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ.

ﻘﺼﺺ / 13 - ﻓﺮﺩّﺩﻧﺎﻩ ﺍﻟﻰ ﺃﻣّﻪ ، ﮐﻰ ﺗﻘﺮّ ﻋﻴﻨﻬﺎ ﻭﻟﺎ ﺗﺤﺰﻥ ، ﻭ ﻟﺘﻌﻠﻢ ﺃﻥ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺣﻖّ ،ﻭ ﻟﮑﻦ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻳﻢ.ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺶ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﻭﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺎﺑﺪ.ﻭﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﻃﻔﻞ ﺑﻤﺎﺩﺭ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﭘس ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﻭﻯ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ، ﺗﺎ ﺑﺎﻋ ث ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭﺷﺎﻫﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺩﻳﮕﺮ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ،ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭﻧﻔﺶ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺟﻬﻞ ﻭﺗﻨﺒﻠﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﻋﺎﺩﺕ ﺑﺎﻳﻦ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻧﺎﭼﻴﺰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻴﻠﻰ ﻧﻘﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺣﻠﻮﺍﻯ ﻧﺴﻴﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.(ﺭﺩّﺩﻧﺎﻩ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻳﻢ.

ﻘﺼﺺ / 14 - ﻭ ﻟﻤّﺎ ﺑﻠﻎ ﺃﺷﺪّﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﻯ ،ﺁﺗﻴﻨﺎﻩ ﺣﮑﻤﺎ ﻭﻋﻠﻤﺎ ، ﻭﮐﺬﻟﻚ ﻧﺠﺰﻯ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺴﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ. ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺰﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺭﺩ ،ﻭﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺑﺎﻟﻎ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﻯ ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺷﺪﺕ ﻭﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﻣﺴﺘﻮﻯ ﻭﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﺮﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﻋﻠﻢ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﺴﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﻮﻳﺎﻥ ،ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺖﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ،ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.(ﺑﻠﻎ) یعنی ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺠﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﭘﺨﺘﻪ ﻭﻋﺎﻗﻞ ﺷﺪ.( ﺣﮑﻢ) ﺣﮑﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻋﻠﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻧﺶ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﺩﺍﻧﺶ ،ﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﻭ ﺗﮑﻨﻴﮑﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻋﻠﻤﻰ.ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺤﺴﻨﻴﻦ) سالکان و ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﺳﺪ ،ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻘﺼﺺ /15- ﻭﺩﺧﻞ ﺍﻟﻤﺪﻳنة ﻋﻠﻰ ﺣﻴﻦ ﻏﻔلة ﻣﻦ ﺍﻫﻠﻬﺎ ، ﻓﻮﺟﺪ ﻓﻴﻬﺎ ﺭﺟﻠﻴﻦ ﻳﻘﺘﺘﻠﺎﻥ ، ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﺷﻴﻌﺘﻪ ﻭﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻋﺪﻭّﻩ ،ﻓﺎﺳﺘﻐﺎثه ﺍﻟﺬﻯ ﻣﻦ ﺷﻴﻌﺘﻪ ،ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﻦ ﻋﺪﻭّﻩ ، ﻓﻮﮐﺰﻩ ﻣﻮﺳﻰ ﻓﻘﻀﻰ ﻋﻠﻴﻪ ، ﻗﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ، ﺍﻧّﻪ ﻋﺪﻭّ ﻣﻀﻞ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺳﭙس ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻳﺪ ﺩﻭﻧﻔﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻴﺠﻨﮕﻨﺪ. ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭ.ﻭ ﺍﻧﮑﻪ ﭘﻴﺮو ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻭﻯ ﮐﻤﻚ ﻃﻠﺒﻴﺪ ،ﺗﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻧﮑﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ. ﻭﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﻣﺸﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺯﺩ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐُﺸﺖ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻣﻮﺳﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﮐﻪ ﺑﻨﺰﺩ ﺷُﻌﻴﺐ ﺭﻓﺖ ، ﺗﺎﻋﺒﺪ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩ ، ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻳﻨﻚ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﮐﺎﺥ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ،ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ،ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺥ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻣﺎﺩﺭ ﺷﻴﺮ ﺩﻩ ﺍﻭ ،ﻗﻄﻌﺎ ﻳﻚ ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﻦ ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ. ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ،ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻗﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻇﺎﻫﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺼﺐ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺿﻤﻨﺎ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﺟﻨﮕﻰ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ ﻣﺠﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺍﻫﺮﺍﻡ ﻭﻣﻌﺎﺑﺪ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪﻳﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﻗﻮﻣﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻣﻨﺠﺮﺑﺘﺒﻌﻴﺪ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩ ، ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺪﺭﺵ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺮﻫﺒﺮﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻳﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻥ ﻫﻤﮕی ﺪﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺳﺖ. ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺫﮐﺮ ﺣﻮاﺩث ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺍﻣﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻧﺴﺒﻰ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ.ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﻋﻘﻠﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻨﺠﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣؤﻤﻦ ﻭﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ، ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﻴﭻ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭﺗﺎﻳﻴﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻨﻔﻊ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻬﺮ ﺷﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻣﺪ ،ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻟﻎ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﻄﺮﺗﺎ ﻣﮑﻠﻒ ﺑﺪﻭﺭﻯ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ. ﻭﻣﻮﺳﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻫﻞ ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﻣﺪﻳﻨﻪ)ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﺑﺎﺯ(ﻣﺤﻞ ﺩﻳﻦ ورزی ) ﻭﺗﻤﺪﻥ ﻭﻣﺪﻧﻴﺖ ، ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻥ.ﻭﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﻪ ،ﻳﺎ ﺩﻫﺎﺗﻰ ﻫﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺮﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭﺍﻣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻳﺎﺳﻠﻮﻙ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭﻗﻮﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻋﻘﻴﺩﺗﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺩﻳﺪ. ﻭﻣﻮﺳﻰ ﺗﻌﺼﺐ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺳﺎﺋﻰ ﺧﻄﺎ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭﻣﺸﺘﻰ ﺑﺰﻧﺪ ﻭﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﮑﺘﺒﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻔﺮﻋﻮﻥ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﻳﮑﻰ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺒﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺺ ،ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﮐﺮﺩ ،ﺩﺭ ﻋﺮﻑ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻄﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﻳﺎﺩﻳﻦ ﻭﻟﻮ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻓﺎﺳﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻭ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺥ ﻭ ﻣﮑﺘﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻋﻘﻠﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻃﺒﻌﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻮﺳﻰ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺤﻠﺎﺕ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﺩ. ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭﻭﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﻤﺎسر ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﻚ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺳﺘﻐﺎثه ) ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﻏﻮث ﻭﮐﻤﻚ ﮐﺮﺩ.ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻃﻠﺒﻴﺪ.(ﻣﻦ ﺷﻴﻌﺘﻪ ) ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ. ﺩﺍﺭﻨﺪﻩ ﺷﻌﺎﻉ ﻭﻧﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﺗﻤﺮﮐﺰﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ .(ﻭﮐﺰﻩ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺸﺖ ﺯﺩ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻧﮑﺮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﮐﺎﺭ ﺧﻠﺎﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺥ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﺴﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.(ﺷﻴﻄﺎﻥ) ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺿﺪ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻋﻤﻞ ﮐﺸﺘﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﮐﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ.ﻭ ﻧﻔس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﮑﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﺭﻭﺵ ﻗﺪﻳﻢ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﮐﺎﺥ ﻭﻣﻌﺒﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﺎﺭﻫﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ. ﻭﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ،ﮐﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺼﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ. ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﻄﺢ ﻋﻘﻞ ﺟﻤﻌﻰ ،ﻭ ﺳﻄﺢ ﻋﻠﻢ ﺟﻤﻌﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻣﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺩﺭﺍﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﮐﺴﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﻃﺒﻌﺎ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻏﻮﻏﺎﺋﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ، باعث ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﺍﺩ.ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺤﻖ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻳﻚ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﺳﭙس ﻗﺮﺍﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻩ. ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ،ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺤﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻥ ،ﮐﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ / 16 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ، ﺍﻧّﻰ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻔﺴﻰ ، ﻓﺎﻏﻔﺮ ﻟﻰ، ﻓﻐﻔﺮ ﻟﻪ ،ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻡ. ﻭﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭﺍﻥ ﺗﻌﻤﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻏﻔﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ. ﻭﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺼﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺧﻄﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭ ،ﺑﺎﺯ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﻭﻧﻌﻤﻨﺘﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻇﻠﻤﺖ ﺑﺨﻮﺩ ،ﺳﺘﻢ ﺑﻨﻔس ﺧﻮﻳﺶﻭﺁﻟﻮﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺪﻑ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﻧﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺍﻥ .

ﻘﺼﺺ / 17 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﻌﻤﺖ ﻋﻠﻰّ ، ﻓﻠﻦ ﺃﮐﻮﻥ ﻇﻬﻴﺮﺍ ﻟﻠﻤﺠﺮﻣﻴﻦ

 ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻯ ،ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻥ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ.ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺪﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻀﻌﻔﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻰ ﻇﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﮐﻰ ﻣﻈﻠﻮﻡ.ﻭﻳﺎ ﮐﻰ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﻇﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺯﺩﻩ ،ﻣﺸﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻋﻠﻨﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ، ﺍﻳﻦ ﻗﺘﻞ ﻣﻦ ﮐﺎﺭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺍ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺳﻠﻄﻪ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ، ﻋﻤﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻧﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ پس ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ.ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺨﻄﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﺑﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﮑﺘﺐﺩﻳﻨﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭﻟﻰ ﻗﻠﺒﺎ ﻧﻴّﺖ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﮐﻪ ﻃﺒﻌﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﮑﺘﺐ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.( ﻇﻬﻴر ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻥ ﻭﮐﻤﺮ ﻭﻇﻬﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﻭﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ) ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺣﻰ ،ﮐﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻧﮑﺮﺩ ﺟﺎﻯ ﺗﻌﺠﺐ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﮑﺘﺒﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ ، ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻃﺒﻌﺎ ﻧﻴﺶ ﻋﻘﺮﺏ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻩ ﮐﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺷﻴﺮ ﻭﭘﻠﻨﮓ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﻴﺐ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻟﻮﺩﻩ ،ﻭ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﻭﻓﺎﺳﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺩﺭﺳﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﮑﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﻪ ،ﻭ ﺑﺎ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺼﻠﺎﺡ ﺍﻥ ، ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﻭ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺑﻨﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻣﻔﺴﺪﺍﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ ،ﺍﮔﺮﻧﮑﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.پس ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻌﻴﺎﺭﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺫﻫﻦ ﺍﻭ ،ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺑﺒﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻃﻮﻳﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا ﺩﺭﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﻧﻴﺎ ، ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺟﺎﻯ ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺪﺍﻳﮕﺎﻥ ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ

ﻘﺼﺺ / 18 - ﻓﺄﺻﺒﺢ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺪﻳنة ﺧﺎﺋﻔﺎ ﻳﺘﺮﻗّﺐ ، ﻓﺎﺫﺍ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺳﺘﻨﺼﺮﻩ ﺑﺎﻟﺄﻣس ﻳﺴﺘﺼﺮﺧﻪ ، ﻗﺎﻝ ﻟﻪ، ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻧّﻚ ﻟﻐﻮﻯ ﻣﺒﻴﻦ

 ﭘس ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﺣﺴﺎس ﺗﺮس ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ.ﻭ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺩﻳﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﻯ ﮔﻔﺖ ، ﺗﻮ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﺍﻏﻮﺍ ﺷﺪﻩ ﻭﮔﻤﺮﺍﻩ ﻫﺴﺘﻰ.ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ، ﺗﺮس ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺟﺮﻣﻰ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﮑﺘبی ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺳﭙﺎس ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻳﺘرقّب ) ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﻭﺩﺍﺋﻢ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﺳﺘﻨﺼﺮﻩ) ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﮐﻤﻚ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.(ﻳﺴﺘﺼﺮﺧﻪ) ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﻏﻮﻯ) ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﻏﻮﺍ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺒﻴﻦ) ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﻴﺶ ﺑﭽﺸﻢ ﻭﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 19 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺃﻥ ﺃﺭﺍﺩ ﺃﻥ ﻳﺒﻄﺶ ،ﺑﺎﻟﺬﻯ ﻫﻮ ﻋﺪﻭّ ﻟﻬﻤﺎ ، ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺃﺗﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﺗﻘﺘﻠﻨﻰ ، ﮐﻤﺎ ﻗﺘﻠﺖ ﻧﻔﺴﺎ ﺑﺎﻟﺄﻣس ،ﺍﻥ ﺗﺮﻳﺪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻥ ﻳﺘﮑﻮﻥ ﺟﺒّﺎﺭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭﻣﺎ ﺗﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺼﻠﺤﻴﻦ

 ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﻳﺪ ﺍﻥ ﺷﺨﺼﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﭘﻴﺮﻭ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺨﺺ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺪ ،ﻟﺬﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﺮﺍﻣﺪ. ﻭ ﻃﺮﻑ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺪ ، ﺍﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺸﻰ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻰ.ﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺟﺒﺎﺭ ﻭ ﺯﻭﺭﮔﻮﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﻰ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻰ.ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻭ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺟﺒﺎﺭ ﻭﺯﻭﺭ ﮔﻮ ،ﻭﻏﻴﺮ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﮐﺴﻰ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻄﻮﺭ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﻴﻚ ﻣﮑﺘﺐ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻳﺒﻄﺶ ) ﻣﻴﮑﻮﺑﺪ ﻭﺳﺮﮐﻮﺏ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﻋﺪﻭّ ﻟﻬﻤﺎ) ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺍﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (ﺟﺒّﺎﺭ) ﺯﻭﺭﮔﻮ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮ ،ﻭﺟﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺑﺎﺯ ﺟﺒّﺎﺭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﺠﺒﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪ ،ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺍﻳﻨﺠﺎﻣﺼﺮﻓﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. (ﻣﺼﻠﺤﻴﻦ ) ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﺷﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺵ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺵ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﮔﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻳﻚ ﺻﻔﺖ ﻧﻴﻚ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻇﺎﻟﻢ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺍﻭ ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ. ﭼﻮﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ،ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﺧﻮﻳﺶﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﺼﺎﺹ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻌﺪﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﻧﺒﻴﻨﺪ.(ﺃﺭﺽ) ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻮﻉ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﻭﺭ ﺑﮕﻮﻳﺪ ، ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻌﮑس ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﻔﻮ ﻭﺗﻮﺍﺿﻊ ﺍﺳﺖ.

ﻘﺼﺺ /20 - ﻭﺟاء ﺭﺟﻞ ﻣﻦ ﺃﻗﺼﺎ ﺍﻟﻤﺪﻳنة ﻳﺴﻌﻰ ، ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻥّ ﺍﻟﻤﻠﺄ ﻳﺄﺗﻤﺮﻭﻥ ﺑﻚ ﻟﻴﻘﺘﻠﻮﻙ ، ﻓﺎﺧﺮﺝ ﺍﻧّﻰ ﻟﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﺻﺤﻴﻦ

 ﺳﭙس ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻃﺮﻑ ﺷﻬﺮ ﺩﻭﺍﻥ ﺩﻭﺍﻥ ﺍﻣﺪ ﻭﮔﻔﺖ ،ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ.ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭ ،ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻴﺮ ﻭﻧﻔﻊ ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ.ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻮﺩ. ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﻣﻮﺳﻰ ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ، ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﺍﺯﺍﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﭘس ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻮﺩﻩ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﺑﻤﻮﺳﻰ ﺣﻖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﮑﺘﺐ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺣﻖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ. ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺻﺢ ﻭ(ﺍﻣﻴﻨﻰ)ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ.(ﺍﻗﺼﻰ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﻪ ) ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﻬﺮ ،ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻳﺴﻌﻰ) ﺑﺰﺣﻤﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺭ ﻣﻴﺪﻭﺩ. ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻭﻣﻬﻢ ﻭﻓﻮﺗﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﻣﻠﺄ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠّﺎﻯ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺩ ﻭﻋﺎﻟﻢ ﻭﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻧﻪ ﻋﻠﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ.ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻋﻮﺍﻡ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ.(ﻳﺄﺗﻤﺮﻭﻥ) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻮﺃﻣﺮﻩ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.( ﻧﺎﺻﺢ) ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﺧﻴﺮ.ﺧﻮﺍﻩ ﻭﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﺎﺻﺢ ﺍﻣﻴﻨﻰ ﺑﺎ(ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ)ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.

ﻘﺼﺺ / 21 - ﻓﺨﺮﺝ ﻣﻨﻬﺎ ﺧﺎﺋﻔﺎ ﻳﺘﺮﻗّﺐ ، ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ﻧﺠّﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﭘس ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻩ.ﻫﺮ ﻣؤﻤﻦ ﻭﮐﺎﻣﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺣﻔﻆ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﺑﺘﮑﺎﺭﺍﺕ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﻄﺎ ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍﺩﺭﺑﺮﺩ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ،ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺤﺮﻙ ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ، ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻗﻮﻡ) ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺨﻮﺩﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻳﺘﺮﻗّﺐ) ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺭﻗﻴﺒﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﻭﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻥ ﻭ ﺭﻗﺒﻪ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺳﺎﻟک ﺘﻤﺮﮐﺰﺍﺳﺖ

ﻘﺼﺺ / 22 - ﻭ ﻟﻤّﺎ ﺗﻮﺟّﻪ ﺗﻠﻘاء ﻣﺪﻳﻦ ، ﻗﺎﻝ ﻋﺴﻰ ﺭﺑّﻰ ﺃﻥ ﻳﻬﺪﻳﻨﻰ ﺳﻮاء ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺴﻤﺖ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ ، ﮔﻔﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻳﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻗﺪﻳﻢ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻦ ﻧﺰﺩ ﺷﻌﻴﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺳﺎﺑﻖ ، ﺑﺠﺰ ﺍﻭﻟﻮﺍ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﻭ ﮐﺎﺷﻔﺎﻥ ﻗﺪﺭﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﻧﺒﻮﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﻣﺪﻳﻦ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﮐﻮﭼﻚ ،ﻭﻣﺤﻞ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺧﺎﻧﻘﺎﻫﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭﻣﺪﻳﻦ ﮐﻮﭼﻚ ﻳﺎ ﺑﺰﺭﮒ ،ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺰﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻨﻘﺎﻁ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺮﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻘﺮﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺍﺿﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻳﻚ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ، ﻫﻤﻪ ﺑﻴﻚ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩث ﺩﻳﮕﺮ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮐﺮﺑﻠﺎ ،ﮐﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻭﻣﻔﺼﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻘﺎﻁ ﺷﻬﺮﻯ ﻭ ﻋﺒﻮﺭﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻭ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻭﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ، ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻫﻤﻪ ﺍﻥ ﺍﺳﺎﻣﻰ ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﻫﺮﻳﻚ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ،ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣثبت ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﭼﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﻭ ﺷﻬﺮﺗﻬﺎﻯ ﺿﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻤﺪﻳﻦ ﻧﺰﺩ ﺷﻌﻴﺐ ﻧﺒﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﻤﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻫﺪﺍﻫﺎ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷُﻌﻴﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ، ﻭﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺗﺎﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯﺷﻌﻴﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ، ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﺸﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻋﺴﻰ) ﻭﻟﻌﻞ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﺎشد .ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺮﻁ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﮐﻪ ﺍﻥ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕﻭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮﻭﻁ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪّ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺩﻳﺪﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺘﺤﻘﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.ﺗﺎ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﻳﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.(ﻳﻬﺪﻳﻨﻰ) ﻣﺮﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ ﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺩﺍﺩﻥ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺭأس ﺍﻥ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﻓﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺪﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺳﻮاء ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ) ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻭﻫﻤﻮﺍﺭﻯ ،ﻭ ﺳﺮ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻓﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭼﻮﻥ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 23 -- ﻭﻟﻤّﺎ ﻭﺭﺩ ﻣاء ﻣﺪﻳﻦ ، ﻭﺟﺪ ﻋﻠﻴﻪ اُمّة ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎس ﻳﺴﻘﻮﻥ ،ﻭﻭﺟﺪ ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻬﻢ ﺃﻣﺮﺃﺗﻴﻦ ﺗﺬﻭﺩﺍﻥ ، ﻗﺎﻝ ﻣﺎ ﺧﻄﺒﮑﻤﺎ ، ﻗﺎﻟﺘﺎ ﻟﺎ ﻧﺴﻘﻰ ﺣﺘﻰ ﻳﺼﺪﺭ ﺍﻟﺮﻋا ء ، ﻭﺃﺑﻮﻧﺎ ﺷﻴﺦ ﮐﺒﻴﺮ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺴﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﺏ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺩﻳﺪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺏﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻥ ﻃﺮفی ﺩﻭﺯﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﻴﭽﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭼﺸﻤﻪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ ،ﺍﻥ ﺩﻭ ﺯﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﻢ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﭘﺎﻧﺎﻥ ﺭﻓﻊ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻴﺦ ﭘﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺏ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻤﺪﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺖ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ، ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺏ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻭﻋﻠﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ،ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺯﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻣﺤﺮﮐﻰ ﺟﻨﺴﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻣﺎ ﺯﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ.ﺗﺎ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻤﺎ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﺑﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮ ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﻭﺭﺩ) ﻣﺤﻞ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﺏ ﻭﭼﺸﻤﻪ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻣّﻪ) ﻳﺎ ﺍﻣّﺖ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﻣﻠﺘﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ ﻗﻮﻣﻰ ﻧﮋﺍﺩﻯ.(ﻳﺴﻘﻮﻥ) ﺍﺑﻴﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺏ ﺑﺮﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.(ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻬﻢ ) ﺍﻧﻄﺮﻑﺗﺮ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﻋﺒﺎﺕ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ،ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺪﻋﻰ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺗﺬﻭﺩﺍﻥ) ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﭼﻮﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻥ ﻣﮕس ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺯﺩ. (ﻣﺎ ﺧﻄﺒﮑﻤﺎ) ﻣﺸﮑﻞ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﺣﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ.(ﺭﻋاء) ﺟﻤﻊ ﺭﺍﻋﻰ ﻳﺎ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﺪﺭ ﻣﺎ ﺷﻴﺦ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺷﻴﺦ ﻳﺎ ﺷﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﺮّ ﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻦ ﻭﺳﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﻭﻧﻔﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﺩﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍ ،ﺑﻴﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ/ 24 - ﻓﺴﻘﻰ ﻟﻬﻤﺎ ، ثُمّ ﺗﻮﻟّﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻈﻞ ، ﻓﻘﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻧّﻰ ﻟﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﺖ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ﺧﻴﺮ ﻓﻘﻴﺮ

 ﭘس ﻣﻮﺳی ﺒﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺩﻭ ﺯﻥ ﺍﺏ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻭﺑﺰﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﺸﺴﺖ. ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﻤﻦ ﺧﻴﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩﺍﻯ ، ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﺧﻴﺮ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻧمی گرﺩﺩ. ﻭﺗﺸﻨﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻣﺤﺘﺎﺝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻔﻘﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺘﺮﻑ ،ﻭﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﺮﻳﺺ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻔﮑﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻔﮑﺮ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩﻣﻮﺳﻰ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ،ﺩﺭﻣﻘﺼﺪ ﻭﺭﺍﻩ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺏ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻭﻫﺮ ثوﺍﺏ ﮐﺎﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.(ﺧﻴﺮ) ﻧﻴﮑﻰ ﻭﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.(ﻓﻘﻴﺮ) ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﻇﻞ) ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﻴﻂ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﻓﺘﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ

.ﻘﺼﺺ / 25 - ﻓﺠﺎٴﺘﻪ ﺍﺣﺪﺍﻫﻤﺎ ، ﺗﻤﺸﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﺳﺘﺤﻴاء ، ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻥّ ﺃﺑﻰ ﻳﺪﻋﻮﻙ ﻟﻴﺠﺰﻳﻚ ﺃﺟﺮ ﻣﺎ ﺳﻘﻴﺖ ﻟﻨﺎ ، ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاءه ،ﻭ ﻗﺺّ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻘﺼﺺ ، ﻗﺎﻝ ﻟﺎ ﺗﺨﻒ ، ﻧﺠﻮﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﺳﭙس ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺯﻧﺎﻥ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪ ،ﻭﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺗﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺑﻴﺎﺭﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﺑﺪﻫﺪ.ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﻓﺖ ،ﻗﺼﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ او ﮔﻔﺖ ،ﻭﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﮔﻔﺖ ﻧﺘﺮس ،ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻯ. ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺷﻌﻴﺐ ﭘﺪﺭ ﺯﻧﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﮐﺮﺩ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﻭﻯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ(ﻗﺺّ) ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺼﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ،ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺍثاﺭ ،ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ ، ﻳﻚ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﻨﺤﺮﻓﻴﻦ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﻮﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺩﺭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺰ ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ، ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺳﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.(ﺍﺳﺘﺤﻴاء) ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻭﺣﻴﺎ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻗﻮﻡ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ) ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺷﺨﺼﻰ ،ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻗﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻗﻮﻡ ﻇﺎﻟﻢ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭﻇﻠﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻋﻘﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ،ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻮﺭ ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻯ ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺭﻧﺞ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ.(ﻇﺎﻟﻢ) ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ، ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﻭ ﺧﺮﻓﺖ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻯ ، ﻭ ﻇﻠﻤﺘﻬﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.

ﻘﺼﺺ/ 26 - ﻗﺎﻟﺖ ﺍﺣﺪﺍﻫﻤﺎ ﻳﺎ ﺃﺑﺖ ﺍﺳﺘﺄﺟﺮﻩ ، ﺍﻥّ ﺧﻴﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﺘﺄﺟﺮﺕ ﺍﻟﻘﻮﻯّ ﺍﻟﺄﻣﻴﻦ

 ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻯ ﭘﺪﺭ، ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺄﺟﺮﺕ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﮐﺴﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ (ﺍﺳﺘﺌﺠﺎﺭ)ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪﺷﺪﻥ ، ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺮﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎن ﻮﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﻭﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﭘﺎﻙ ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺻﺎﺩﻗﻰ ﺍﺳﺖ

ﻘﺼﺺ / 27 - ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻰ ﺃﺭﻳﺪ ﺍﻥ ﺍﻧﮑﺤﻚ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺑﻨﺘﻰ ﻫﺎﺗﻴﻦ ،ﻋﻠﻰ ﺍﻥ ﺗﺄﺟﺮﻧﻰ ثماﻧﻰ ﺣُﺠَج ، ﻓﺎﻥ ﺃﺗﻤﻤﺖ ﻋﺸﺮﺍ ﻓﻤﻦ ﻋﻨﺪﻙ ،ﻭﻣﺎ ﺃﺭﻳﺪ ﺃﻥ ﺃﺷﻖ ﻋﻠﻴﻚ ،ﺳﺘﺠﺪﻧﻰ ﺍﻥ ﺷاء ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻦ

 ﺷﻌﻴﺐ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻢ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻧﮑﺎﺡ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﻡ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺪﺕ ﻫﺸﺖ ﺣﺞ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ،ﺩﺭ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻰ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻩ ﺣﺞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻯ ،ﺑﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺗﻮ ﺳﺨﺖﺑﮕﻴﺮﻡ. ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺻﺎﻟﺤﻰ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺎﺷﻢ (ﻧﮑﺎﺡ) ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ(ﻧﮕﺎﻩ)ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﻠﻮکی ﺒﻨﺰﺩ ﺷﻌﻴﺐ ﻫﺸﺖ ﺣﺞ ﻳﺎ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺸﺖ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻰ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺣﺠّﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺣﻘّﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﻩ ﺷﻬﻮﺩ ،ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺗﻮ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻧﻪ ﺗﺤﻤﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻦ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ،ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ.ﺣﺞ ﺳﺎﻟﻰ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺠﺎﺝ ﺑﻤﮑﻪ ﻳﺎ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﻰ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗثبیت ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺷﺮﺡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﺣﺞّ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺣﻖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﻘﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻫﻤﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺧﺪﺍﺋی هستند ﻭﻫﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ،ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ کسی ﻧﻴﺴﺖ. ﺯﻳﺮﺍﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﺒﺸﺮ ، ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻄﺮﻳﻘﺖ ﺷﻌﻴﺐ ،ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺒﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﺗﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺑﺎﻟﻔﺼﻞ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ،ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺤﺪ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺷﺶ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺩﺭ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ، ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪﺍﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ، ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺍﻳﻨﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﻭﺩﻳﮕﺮﺩﻳﺪﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭﺟﻤﻌﺎ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺴﺖ. ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ، ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺍﺩ ،ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻮﺿﻤﻦ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭﺍﻣﺪﻩ ،ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻳﻚ ﺣﺞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﺳﺖ .( ﺍﻧﮑﺤﻚ ) ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻨﮑﺎﺡ ﻭ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻡ.(ﻫﺎﺗﻴﻦ) ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺯﻥ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ.(ﻋﻠﻰ ﺃﻥ ﺗﺄﺟﺮﻧﻰ) ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻭﺍﺟﺮ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ثوﺍﺏ ﻃﻠﺒﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻰ.(ﺣﺠﺞ) ﺟﻤﻊ ﺣﺞ ﻭ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺣﻖ ﻭﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ.(ﺃﺷﻖّ ﻋﻠﻴﻚ ) ﺑﺮﺗﻮ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ.(ﺻﺎﻟﺤﻴﻦ) ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭﺻﻠﺎﺣﻴﺖﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ.ﻭﻧﻪ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺻﻠﺎﺣﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ / 28 - ﻗﺎﻝ ﺫﻟﻚ ﺑﻴﻨﻰ ﻭﺑﻴﻨﻚ ، ﺃﻳّﻤﺎ ﺍﻟﺄﺟﻠﻴﻦ ﻗﻀﻴﺖ ، ﻓﻠﺎ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﻋﻠﻰّ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻧﻘﻮﻝ ﻭﮐﻴﻞ

 ﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎ ﺷﻌﻴﺐ ﮔﻔﺖ ،ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺟﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ،که ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯﻯ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻣﻦ ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﺗﻌﻬﺪﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺭﻯ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻧﭽﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ ،ﻭﮐﻴﻞ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﺭﺍ ﮐﻰ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺍﻳﺎ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻳﮑﺴﺎﻝ ﺗﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ.ﻭﺍﻳﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺑﺪﻫﺪ ،ﻳﺎ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﺣﺞ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ.ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺟﻠﻬﺎ ﻭﻣﻬﻠﺘﻬﺎﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ، ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﺍﺟﻠﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ ،ﻭﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﮐﻪ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﻢ.ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﻭﻣﻄﻠﻊ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻣثبت ﮐﻨﺪ ،ﻭﺣﺘﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺟﻞ ﻫﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﻭ ﺍﺟﻠﻰ ﮐﻪ ﺷﻌﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﺞ ﻧﻬﻢ ﻭﺩﻫﻢ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻬﺪ ﻣﻮﺳی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﻗﻀﺎﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩ ، ﻭﻣﻦ ﺳﻌﻰ ﺑﺮ ﺍﻧﻘﻀﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻠﺘﻬﺎﻯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ ،ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪﻫﻢ. ﺗﺎ ﺑﻘﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﻢ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﭘﻴﺮ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻟﻰ ﺍﺯﺍﺩﺍﻧﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺃﺟﻞ ) ﻣﻬﻠﺖ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺟﻠﻰ ﻫﺴﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻃﻰ ،ﮐﻨﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎﻟﺎ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺟﻠﻰ ﻭ ﻣﻬﻠﺘﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻬﻠﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻬﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻌﻠﻞ ﻭﺗﻨﺒﻠﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻣﮕﺮ ﺑﻤﻴﺮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻨثی ﻭﺍﺣﺒﺎﻁ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻌﻬﺪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺩ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺮﻳﻌﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮﺗﻮﻗﻒ ﻭﻓﻮﺕ ﻭﻗﺖ ،ﻭﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺟﻠﻬﺎ ﺑﻮﻇﺎﻳﻒ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺻﻠﺎﺣﻰ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻘﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ. ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﻫﺸﺖ ﺣﺞ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﻩ ﺣﺞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫم ﺪﺍﺩ. ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺗﺠﺎﻭﺯ ،ﺑﺮ ﺗﻌﻬﺪ ﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ. (ﻗﻀﻴﺖ) ﻣﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻧﻘﻀﺎ ﻭﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻀﺎ ﻭﻗﺪﺭ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .(ﻋﺪﻭﺍﻥ) ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺗﻌﺪﻯ ﻭﻋﺪﺍﻭﺕ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺗﺎ ﺍﺧﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.(ﻭﮐﻴﻞ) ﻧﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﻭﮐﻴﻞ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﺮﺩﻭ ﺩﺭﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﺎﺹ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺣﻘﻮﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﮐﻴﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ / 29 - ﻓﻠﻤّﺎ ﻗﻀﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻟﺄﺟﻞ ،ﻭ ﺳﺎﺭ ﺑﺄﻫﻠﻪ ، ﺁﻧس ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻟﻄﻮﺭ ﻧﺎﺭﺍ، ﻗﺎﻝ ﻟﺄﻫﻠﻪ ،ﺍﻣﮑثوﺍ، ﺍﻧّﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﻧﺎﺭﺍ ،ﻟﻌﻠّﻰ ﺁﺗﻴﮑﻢ ﻣﻨﻬﺎ ﺑﺨﺒﺮ ،ﺃﻭ ﺟَﺬﻭة ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﺭ ،ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗﺼﻄﻠﻮﻥ

 ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺗﻤﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﺍﻫﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭﺭﻓﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﮐﻮﻩﻃﻮﺭ ﺍﺗﺸﻰ ﺩﻳﺪ ،ﺑﺨﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻥ ﺍﺗﺶ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ.ﻭ ﻳﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﮕﻴﺮﻡ ،ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺍﻥ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻳﺪ.ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺰﺩﺷﻌﻴﺐ ﭘﻴﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ.ﻭﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯﺍﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻫﻞ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻌﺒﺪ ﺻﺎﻟﺤﻰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻮﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺻﺎﻟﺢ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﺎ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻟﺒﺤﺮﻳﻦ.ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺻﻞ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻥ ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻳﺎ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻃﺮﺡ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺍﺭﺯﺷﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺻﻔﺤﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﺮﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﮔﻴﺮ ﻗﺮاءﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺒﮕﻴﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﻚ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎ ،ﻭﻫﻤﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭﺷﻨﻮﺩﻩ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﮑﻠﻒ ﺍﺳﺖ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻌﻴﺐ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺳﻴﻨﺎ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭﻗﺒﺮﺵ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻟﺒﺤﺮﻳﻦ ،ﻭﻋﺒﺪ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻘﺮﻩ ، ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ،ﻭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻟﺒﺤﺮﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﻣﻊ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ. ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ.ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ.ﻭﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻣﺮ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻤﺮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﺍﻣﺮﺳﻠﻮﻛﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺍﻳﻦ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻮﻝ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭﻫﺮ ﺍﺟﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻳﻚ ﻣﻬﻠﺖ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﻘﺮﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﻞ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.( ﺳﺎﺭ ﺑﺄﻫﻠﻪ ) ﺍﻫﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﻭ ﺳﻴﺮ ﻭﺳﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺍﺳﺮاء ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻃﻮﺭ ﺍﺗﺸﻰ ﺩﻳﺪ.ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ﻳﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﻄﻮّﺭ ﻭﺗﺤﻮّﻝ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﻨﮕﻰ ﻭﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮﺩﻡ ﻳﻚ ﺣﺎﻝ ﻭﻃﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺣﺴﺎس ﮐﺮﺩ ، ﮐﻪ ﺍﺗﺸﻰ ﻫﺴﺖ. ﮔﻔﺖ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ.ﮐﻪ ﺧﺒﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﺗﺸﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ،ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻡ ﮐﻪ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻳﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻧﻴﺰ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻠﺎﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯﻣﺤﻤﺪ ، ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺟﺎﻧﺐ ﻃﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻨﺒﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﺗﺶ ﻳﺎ ﻧﺎﺭ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﺸﺄ ﻧﻮﺭ ﻭﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺗﺸﻴﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻫﻞ ﻣﻮﺳﻰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻭ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻫﻠﻴﺖﺳﻠﻮﻙ ، ﻭﺍﻫﻞ ﻭ ﺭﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺍﻣﮑثوﺍ) ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻭﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﮐﺸﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ. ﺗﺎ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.(ﺁﻧﺴﺖ ) ﺍﻧس ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ ،ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺴﺎس ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.(ﺟﺬﻭﻩ) ﺷﻌﻠﻪ ﺍﺗﺶ ﻭﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﭼﻮﺑﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﭘﺨﺖ ﻭﭘﺰ ﺑﺠﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﺗﺶ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻣﻌﺎﺑﺪ ،ﻣﺮﮐﺰ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﺗﺶ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺗﺸﮑﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺯﺭﺩﺷﺖ ،ﻭ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﭼﻮﻥ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ،ﻭﺣﺘﻰ ﮐﻌﺒﻪ مکّه ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﺟﺎﻯ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺍﺗﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﻠﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻤﻌﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﺮﺑﻰ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺍﺗﺸﮑﺪﻩ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭﺳﻮﺧﺖ ﺍﺗﺶ ﺑﻮﺩ.ﻭﻧﻔﺖ ﻭﮐﺒﺮﻳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺍﺗﺸﮑﺪﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻴﺸﺪ ،ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﻤﻌﺎﺑﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻓﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﮔﺎﺯ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﻧﻔﺘﻰ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﺪﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭼﻮﺏ ﺻﻨﺪﻝ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺗﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﻣﻌﻄﺮ ﻭﮐﻢ ﺩﻭﺩ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﮐﻌﺒﻪ ﻣﮑﻪ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﻣﻌﺒﺪ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ،ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺗﺸﮑﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻌﻠﺖ ﮔﺮﻣﺎ ﻭﻧﺒﻮﺩﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻫﻴﺰﻡ ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ،ﺍﺗﺶ ﺍﻥ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭﺑﺖ ﮐﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﮐﻤﺘﺮ ﭘﺨﺖﻭﭘﺰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﺗﺶ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭﺷﺒﻬﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻠﻔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺴﻮﺧﺖ ،ﻭ ثوﺍﺏ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺑﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻤﻌﺒﺪ ﻭﻣﻨﺒﻊ ﺍﺗﺶ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻮﺩﻧﺪ .(ﺗﺼﻄﻠﻮﻥ) ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ،ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺳﻴﺪ.ﻭﻣﺘﺼﻞ ﻭﺟﻤﻊ ﻭﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻴﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺣﺎﻝ ،ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺧﻮﺩﺵ ﺗﻔﺎﻭﺗﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ،ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺍﻥ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﻫﺴﺖ.

ﻘﺼﺺ /30 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺁﺗﺎﻫﺎ ،ﻧﻮﺩﻯ ﻣﻦ ﺷﺎﻃئ ﺍﻟﻮﺍﺩ ﺍﻟﺄﻳﻤﻦ ، ﻓﻰ ﺍﻟﺒقعة ﺍﻟﻤﺒﺎﺭکة ﻣﻦ ﺍﻟﺸﺠﺮة ﺃﻥ ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍﻧﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﺗﺶ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺳﺎﺣﻞ ﺭﺍﺳﺖ ﺩﺭﻩ ،ﺩﺭ ﺑﻘﻌﻪ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪﺍﺯﺩﺭﺧﺖ ، ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺭﺏّ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ.ﺩﺭ ﺍﺗﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ،ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺭﻩ ﻭﮐﻮﻩ ،ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ، ﻭ ﺍﺯ (ﺩﺭﺧﺖ ﻭﻟﺎﻳﺖ) در رؤیا ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥهر ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ ،ﺑﺮﮐﺖ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪ ﺧﺎﺹ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻏﺎﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻل اﺳﺖ. ﮐﻪ(ﺍﻗﺮﺃ ﺑﺄﺳﻢ ﺭﺑّﻚ) ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻳﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮاءﺖ ﻭﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﻦ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ.ﺗﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﻇﻴﻔﻪﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﮔﻮﺵ ﺩﻝ ،ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﮔﻮﺵ ﺣﺴﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻣﻔﻬﻮﻣﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻟﻘﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻧﻮﺩﻯ) ﻧﺪﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ،ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺖ (ﺷﺎﻃئ) ﺳﺎﺣﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﺮ ﮐس ﺩﺭﺳﺎﺣﻞ ﺧﻮﺩ ،ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻟﺄﻳﻤﻦ ) ﺩﺭﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﻮﻩ ، ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺭﻭﺡ ، ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﭼﭗ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﺍﻥ ،ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺟﺴﻢ ﺗﻦ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.(ﺑﻘﻌﻪ) ﻧﻘﻄﻪ ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﺧﺎﺹ و مقدّس ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ،ﻭﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻭﻝ ،ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﭘس ﺍﺯﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻭﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ، ﻭﺧﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥﻮﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻢ.ﻫﺮﮐس ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﻧﺪﺍﺷﺖ ،ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ،ﻭﺭﺏّ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﺭﺏّ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ،ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻠﻬﺎﻯ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻳﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺭﺏّ ) ﻣﺮﺑّﻰ ﻭﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺑﺎﺯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻤﻮﺳﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﻭﻫﺮ ﻣﺎﺷﻰ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ،ﻭﺍﺗﺶ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻥ ،ﻫﻤﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭؤﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ، ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﺮ ،ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺷﺮ ﺍﺗﺶ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ،ﻭﻳﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﺎﻯ ﭘﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﮐﻮﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺟﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻭﻣﻘﺪﺵ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻏﺎﺭ ﺣﺮاء ،ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻰ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻣﮑﻪ ،ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻧﺮﺍ ﻣﻘﺪس ﺷﻤﺮﺩ ،ﻭ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺘﻤﺮﮐﺰ ﻭﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻏﺎﺭ ﺣﺮﺍٴ ،ﻫﻴﭻ ﺑﺮﮐﺖ ﻭﺷﻮﺍﺑﻰ ﺑﻘﺸﺮﻳﻮﻥ ﺣﺢ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺠﺎﺝ پس ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺣﺞ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺑﺤﺞ ﺍﮐﺒﺮ ،ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ.(ﻣﺒﺎﺭﻙ) ﺑﺮﮐﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .

ﻘﺼﺺ / 31 - ﻭﺃﻥ ﺃﻟﻖ ﻋﺼﺎﻙ ،ﻓﻠﻤّﺎ ﺭﺁﻫﺎ ﺗﻬﺘﺰ ، ﮐﺄﻧّﻬﺎ ﺟﺎﻥ ،ﻭﻟّﻰ ﻣُﺪﺑﺮﺍ ﻭﻟﻢ ﻳﻌﻘﺐ ، ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻰ، ﺃﻗﺒﻞ ﻭﻟﺎ ﺗﺨﻒ ،ﺍﻧّﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﺂﻣﻨﻴﻦ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﺼﺎ ﻣﻰ ﻟﺮﺯﺩ ،ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻌﻘﺐ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭﺩﻭﺭ ﻣﻴﺸﺪ ﻧﻨﻤﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩ ﻭﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎ ﻭﻧﺘﺮس ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ.ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺩﺭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻋﺼﺎ ﺑﻮﺩ. ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﻯ ،ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﻴﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ.(ﮐﺄﻧّﻬﺎ ﺟﺎﻥ) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺟﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﻯ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭﻣﻰ ﺩﻭﻳﺪ.(ﻭﻟّﺎ) ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺷﺪ ،ﻭ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ.(ﻣُﺪﺑﺮﺍ) ﺑﺪﺑﺮ ﻭﻋﻘﺐ ﻭﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ ﺭﻓﺖ ﻭ(ﻟﻢ ﻳﻌﻘﺐ ) ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﻘﺐ ﺭﻓﺖ.ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺗﺮﺳﻮ ﻗﻠﻢ ﺩﺍﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺖ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺮﺳﺘﺎﮐﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻧﺘﺮس ﻭﺗﻮ ﺍﺯﺍﻳﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﻦ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻫﺴﺘﻰ ﺗﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﻭﺭﺩﻩﺍﻯ ،ﻭﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻰ. ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺨﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻓﻮﺭﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ/32 - ﺍﺳﻠﻚ ﻳﺪﻙ ﻓﻰ ﺟﻴﺒﻚ ﺗﺨﺮﺝ ﺑﻴﻀاء ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺳوء، ﻭﺍﺿﻤﻢ ﺍﻟﻴﻚ ﺟﻨﺎﺣﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﺮُﻫﺐ ،ﻓﺬﺍﻧﻚ ﺑﺮﻫﺎﻧﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ ﺍﻟﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠﺄﻩ ، ﺍﻧّﻬﻢ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻗﻮﻣﺎ ﻓﺎﺳﻘﻴﻦ

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟَﻴﺐ (ﺑﺎﻓﺘﺢ ﺟﻴم ﻴﻌﻨﻰ ﺳﻴﻨﻮسبن بست ) ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮ، ﺳﻔﻴﺪ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻋﻴﺐ ﻭ ﻟﮑّﻪﺍﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ ،ﻭﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﺮس ﺑﺘﻦ ﺑﭽﺴﺒﺎﻥ.ﻭﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠّﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻗﻮﻣﻰ ﻓﺎﺳﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺟﻴﺐ ﻟﺒﺎس ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﻴﺐ(ﺑﺎﻓﺘﺢ ﺝ) ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺑﻐﻞ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺪﻥ ،ﮐﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﺳﻴﻨﻮس ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﻴﭻ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺰﻧﺪ ، ﻭ(ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺍﻧﻄﻮاء ﻳﺎ ﺍﻧﺘﻮﻳﺸِﻦ) ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ،ﻭﻋﺰﻟﺖ ﻭ ﺍﻳﺰﻭﻟﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺩﺳﺖ ﻭﻧﻔس ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺳﻔﻴﺪ ،ﻭ ﭘﺎﻙ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮس ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﻨﻀﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻭﺩﺳﺘﻬﺎ ﺑﺘﻦ ﻭﺑﻐﻞ ﻫﺎ ﻣﻰ ﭼﺴﺒﺪ.ﺗﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﺮس ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ، ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺧﻄﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻳﮑﻰ ﻣﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﻋﺼﺎ ،ﻭ ﻳﮑﻰ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﻩ ﺭﻭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻋﺼﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﻌﻠﻢ ﻭ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻠﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﺣﻖ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ، ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ نمی ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ، ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻰ ﻋﻴﺐ ﻭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺳﺮ ﺍﻭ ،ﻭﺩﺭﻫﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ،ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻭ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺑﻤﺬﺍﻫﺐ ،ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻥ ﺑﺎﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭﺟﻨﮓ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻗﻮﻣﻰ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻓﺎﺳﻖ ﻭﻓﺎﺳﺪ ﻗﺸﺮﻯ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﻋﻘﺐ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻓﺎﺳﻖ) ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﭘﺴﻚ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻓسق ﮐﺮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.(ﺳوء) ﻋﻴﺐ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺿﻤﻢ) ﺑﻬﻢ ﻣﻨﻀﻢ ﮐﻦ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺵ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺵ .(ﺟﻨﺎﺡ) ﺑﺎﻝ ﻭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺮس ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻰ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ.ﻭﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻓﺬﺍﻧﻚ) ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺬﻟﻚ ﻳﺎ ﺩﻭ(ﺫﻟﻚ)ﻭﻳﺎ ﺍﻥ ﺩﻭ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ.(ﺑﺮﻫﺎﻧﺎﻥ) ﺩﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻗﺪﺭﺗﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ

ﻘﺼﺺ / 33 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ، ﺍﻧّﻰ ﻗﺘﻠﺖ ﻣﻨﻬﻢ ﻧﻔﺴﺎ ﻓﺄﺧﺎﻑ ﺃﻥ ﻳﻘﺘﻠﻮﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﮐﺸﺘﻪﺍﻡ ﻭﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ. ﻧﺴﺒﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﻮﺳﻰ ﺗﺮﺳﻮ ﻭﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﻧﻔﺴﺎ) ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ،ﻭ ﻫﺮﮐس ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻔس ،ﻳﺎ روان و ﺭﻭﺣﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 34 - ﻭﺃﺧﻰ ﻫﺎﺭﻭﻥ ، ﻫﻮ ﺃﻓﺼﺢ ﻣﻨّﻰ ﻟﺴﺎﻧﺎ ، ﻓﺄﺭﺳﻠﻪ ﻣﻌﻰ ﺭﺩءا ﻳﺼﺪّﻗﻨﻰ ، ﺍﻧّﻰ ﺃﺧﺎﻑ ﺃﻥ ﻳﮑﺬّﺑﻮﻥ

  ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺍﻟﮑﻦ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﮔﻴﺮﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺩﻡ ﻣﻌﻴﻮﺑﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﻫﺒﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺳﺎﻟﺖ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﺍﻭﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﻭﻯ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻋﻴﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﺩﺭ ﻗﺼﻪ ﺳﺮﺍﺋﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.(ﺃﻓﺼﺢ) ﻓﺼﻴﺢ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﮔﻮﻳﺎ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺭﺩءا ﻳﺼﺪّﻗﻨﻰ) ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻭﮐﻤﻚ ﻣﻦ ،ﻭ ﺭﻓﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻣﻦ ﻭﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻘﺼﺺ /35 - قاﻝ ﺳﻨﺸﺪ ﻋﻀﺪﻙ ﺑﺄﺧﻴﻚ ، ﻭ ﻧﺠﻌﻞ ﻟﮑﻤﺎ ﺳﻠﻄﺎﻧﺎ ، ﻓﻠﺎ ﻳﺼﻠﻮﻥ ﺍﻟﻴﮑﻤﺎ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﺃﻧﺘﻤﺎ ﻭﻣﻦ ﺍﺗّﺒﻌﮑﻤﺎ ، ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻣﺎ ﺑﺎﺯﻭﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺕ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﺩﻭﻯ ﺷﻤﺎ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﻘﺪﺭﺕ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻴﺪ.(ﻧﺸﺪ ﻋﻀﺪﻙ) ﺑﺎﺯﻭ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.(ﻧﺠﻌﻞ ﻟﮑﻤﺎ ﺳﻠﻄﺎﻧﺎ ) ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﻭ ﺗﺴﻠﻂ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﺮﻑ ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ ﮐﺎﻓﻰ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ. ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻧﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺗﺎﺑﻌﻴﻦ ﺍﻭ ،ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻫﺎﺭﻭﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭﺷﺎﻥ ، ﺑﺎﻋث ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺎﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ ،ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺤﺮﻙ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻭﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺳﻠﻄﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﺗﺴﻠﻂ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﮑﺘﺐ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

ﻘﺼﺺ /36 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاءهم ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻣﺎ ﻫﺬﺍ ﺍﻟّﺎ ﺳﺤﺮ ﻣﻔﺘﺮﻯ ، ﻭﻣﺎ ﺳﻤﻌﻨﺎ ﺑﻬﺬﺍ ﻓﻰ ﺁﺑﺎﺋﻨﺎ ﺍﻟﺄﻭﻟﻴﻦ

 ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻔﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠّﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺟﺰ ﺟﺎﺩﻭﻯ ﮐﺎﺫﺑﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ.ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﻴّﻦ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ.ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺤﺮﻭﻋﻠﻢ ﻭﻓﻴﺰﻳﻚ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﺣﻘﻪ ﺑﺎﺯﻯ ﻭﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ (ﻋﻠﻢ ﺍﻟﺤﻴﻞ) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺎ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.(ﺳﺤﺮ ﻣﻔﺘﺮﺍ) ﺟﺎﺩﻭﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻧﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ﻘﺼﺺ / 37 - ﻭﻗﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺭﺑّﻰ ﺃﻋﻠﻢ ﺑﻤﻦ ﺟاء ﺑﺎﻟﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ، ﻭﻣﻦ ﺗﮑﻮﻥ ﻟﻪ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﺪﺍﺭ ، ﺍﻧّﻪ ﻟﺎ ﻳﻔﻠﺢ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻮﻥ

 ﻣﻮﺳﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ،ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺍﮔﺎﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻫﺪﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﻠﺎﺡ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ. ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻳﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﻤﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﺍﺷﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﻰ ﺟﺎﺩﻭﺋی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻭ ﻫﺪﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ،ﻭﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﺪﺍ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻣﺪﺭﻙ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﮑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﻴﺴﺖ.ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻭ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺷﻬﻮﺩ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﻇﺎﻟﻢ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻘﻞ ﺧﺎﺹ ﺍﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥﺨﻮﺍﻫﺪﺭﻓﺖ. (ﻫﺪُﻯ) ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺧﺪﺍ ، ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻫﺪﻯ ،ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻟﺪﺍﺭ) ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﺩﺍﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺑﻄﻮﺭ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺎ ﻓﻠﺎﺡ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻗﻄﻌﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.(ﻓﻠﺎﺡ) ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 38 - ﻭ ﻗﺎﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﻠﺄ ،ﻣﺎ ﻋﻠﻤﺖ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻪ ﻏﻴﺮﻯ ، ﻓﺄﻭﻗﺪ ﻟﻰ ﻳﺎ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﻴﻦ ، ﻓﺎﺟﻌﻞ ﻟﻰ ﺻﺮﺣﺎ ، ﻟﻌﻠّﻰ ﺃﻃّﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻪ ﻣﻮﺳﻰ ، ﻭﺍﻧّﻰ ﻟﺄﻇﻨّﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺎﺫﺑﻴﻦ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ،ﻣﻦ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺳﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﻡ. ﭘس ﺗﻮ ﺍﻯ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻭﺯﻳﺮ ،ﮔﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﭙﺰ ،ﻭ ﺍﺟﺮ ﭘﺨﺘﻪ ﮐﻦ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺮﺝ ﻭﻣﺤﻴﻄﻰ ﺑﺴﺎﺯ ،ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻮﺳﻴﺎﻃﻠﺎﻋﻰ ﺑﻴﺎﺑﻢ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﺍﻭ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﺑﺎﺷﺪ.ﻓﺮﻣﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻯ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩﻩ ،ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺍﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺟﻰ ﺍﺟﺮﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺴﺎﺯﺩ ،ﺗﺎ ﺑﺎﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ،ﺭﺍﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﮐﺎﺫﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺗﻤﺎم اﻳﻨﻬﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺮ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺑﺨﻮﺩﺵ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺳﻬﻤﻰ ﺩﺭﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻬﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻯ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ.ﻭﺑﻤﺮﻭﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺧﻮﺩﺵ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ، ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻰ.ﻭ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻩ ،ﻭ ﺑﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.(ﺍﻭﻗﺪ) ﮐﻮﺭﻩ ﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ، ﺗﺎ ﺍﺟﺮﻯ ﺑﭙﺰﺩ ﻭ(ﻃﻴﻦ) ﺧﺸﺖ ﮔﻞ ﺍﺳﺖ.(ﺻﺮﺡ) ﺑﺮﺝ ﻭ ﺑﺎﺭﻭﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺑﺎﺷﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﮐﺎﺥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺻﺮﺡ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﺤﻦ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 39 - ﻭ ﺍﺳﺘﮑﺒﺮ ﻫﻮ ﻭﺟﻨﻮﺩﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﻟﺤﻖّ ،ﻭ ﻇﻨّﻮﺍ ﺃﻧّﻬﻢ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ

 ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭﺣﻖ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺗﮑﺒﺮ ﻭﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪ.ﻭ ﻓﮑﺮ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻴش اﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻴﺰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺑﺎﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﻬﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﻋﺎﻗﻠﻰ ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻭ ﻭﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ،ﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺍﻭ ،ﻭ ﭼﻪ ﺟﻨگ ﺠﻮﻳﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺍﻭ ،ﺩﺭ (ﺃﺭﺽ) ﻭﺩﻧﻴﺎ ﻭﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻓﺴﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺼﻮﺭﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.(ﺑﻐﻴﺮ ﺣﻖ) ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﺮﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﮑﺴﻰ ﺩﺍﺩﻩﺷﻮﺩ ، ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ.ﻭﺣﻖ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﭙﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻌﻠﻤﻴﻦ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﺪﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺸﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭﺗﺎﺣﺪﻭﺩ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ (ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺠﻠﻰ) ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﭘﺎﮐﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﺻﺎﻟﺖ ﺫﺍﺗﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺭﺑّﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﮐﻮﭼﮑﻰ ﺍﺳﺖ پس ﺧﺪﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻳﺎ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﺣﺎﻝ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺗﮑﺒﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.(ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ) ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻟﺬﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺍﻋﺰﺍﻡ ﺷﻮﺩ .

ﻘﺼﺺ / 40 - ﻓﺄﺧﺬﻧﺎﻩ ﻭﺟﻨﻮﺩﻩ ، ﻓﻨﺒﺬﻧﺎﻫﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻴﻢ ، ﻓﺎﻧﻈﺮ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﮒ ﻭﺩﺭﻳﺎ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭﻏﺮﻕ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻦ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (ﻧﺒﺬﻧﺎﻫﻢ) ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ،ﻭﭘﺮﺗﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﺩﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭﺩﺭ (ﻳَﻢ) ﻭﺩﺭﻳﺎ ﻟﻔﻈﻰ ﻣﺼﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﻢ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻟﺬﺕ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭﻣﺴﺘﻰ ﻏﺮﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﻭﺣﻘﺎﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻋﺪﻣﻰ ﻭﺣﻘﺎﺭﺕ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻇﺎﻟﻢ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ،ﻭﺟﺎﻫﻞ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭﻇﻠﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﻳﺶ ،ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﻳﺶﺩﺭﮐﻤﻚ به ﭙﻴﺪﺍﻳﺶ ﻓﺼﻞ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻬﺘﺮﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﻗﻮﻡ ﻭﻧﮋﺍﺩ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.

ﻘﺼﺺ / 41 - ﻭﺟﻌﻠﻨﺎﻫﻢ ﺃﺋمّة ،ﻳﺪﻋﻮﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ، ﻭ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ﻟﺎ ﻳُﻨﺼﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭ ﺍﺗﺶ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺰ ،ﻫﻴﭻ ﮐﻤﻚ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺩﻗﻴﻘﺎ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ،ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﺫﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ،ﻭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻫﻴﭻ ﮐس ﻳﺎﻭﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻭﺣﺎﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﻭﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ. (ﺃﺋﻤّﻪ) ﺟﻤﻊ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﭘﻴﺸﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻋﻤﺎ ﻭ ﺭؤ ﺴﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻳﻨﺼﺮﻭﻥ ) ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﮐﻤﻚ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ نخوﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ .

ﻘﺼﺺ / 42 - ﻭﺃﺗﺒﻌﻨﺎﻫﻢ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻟﻌنة ، ﻭﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ﻫﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺒﻮﺣﻴﻦ

 ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻟﻌﻨﺖ ﻭﻧﻔﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺯﺷﺖ ﻭﻗﺒﻴﺢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﻓﻌﻠﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﻋﻘﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺗﺮ ﻭﺯﺷﺖ ﺗﺮ ﻭﻭﺣﺸﻰ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺯﺷﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻗﺒﻴﺢ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﺮﺕ ،ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 43 - ﻭﻟﻘﺪ ﺁﺗﻴﻨﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ،ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺃﻫﻠﮑﻨﺎ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﺍﻟﺄﻭﻟﻰ ، ﺑﺼﺎﺋﺮ ﻟﻠﻨﺎس ﻭﻫُﺪﻯ ﻭ ﺭﺣمة ، ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﺘﺬﮐّﺮﻭﻥ

 ﻭﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﻳﻢ ،ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ.ﻭﻣﻮﺳﻰ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺑﺼﺎﺋﺮ ،ﻭﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻫﺪﻯ ﻭﺭﺣﻤﺘﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺬﮐﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﭘس ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻣﺎﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻣﻴﺮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎ ﻭﺗﺎﺝ ﻫﺎ ﻭ ﺷﺎﺥ ﻫﺎﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺳﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﭼﻮﻥﻔﺮﻋﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ، ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻭﺍﺭث ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ هستند. ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺑﺼﺎﺋﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺑﺼﺎﺋﺮ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭﻫﺪﻯ ﻭﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺬﮐّﺮ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﻭﺗﺬﮐﺮ ،ﻭﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭﻧﻘﺸﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻛﺎﻟﻬﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺗﺎ پس ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭﺻﺎﺩﻗﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﺑﺼﺎﺋﺮ) ﺳﻮﮊﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺗﺒﺼّﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺗﺨﻴﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ، ﻭﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﻴﺒﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺤﻖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﮐﺴﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺪﻳﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻫﺴﺖ.ﻭﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻣﻄﻠﻖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

ﻘﺼﺺ/ 44 - ﻭﻣﺎ ﮐﻨﺖ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﻟﻐﺮﺑﻰ ،ﺍﺫ ﻗﻀﻴﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻟﺄﻣﺮ ،ﻭﻣﺎ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﺎﻫﺪﻳﻦ

 ﻭ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺍﻧﺠﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﻏﺮﺑﻰ ﻧﺒﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺒﻮﺩﻯ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩ ، ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﻮﺩ.ﻭ ﺟﺎﻧﺐ ﻏﺮﺑﻰ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ.ﻭﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻫﺪ ﻭﻧﺎﻇﺮ ﻧﺒﻮﺩﻯ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻯ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻣﺪﻩ ﻭﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺑﻔﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ، ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺍﺭﺍﺩﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻢ ﻭﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻭﺻﺒﺮ ﺍﻥ ،ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﺍﻏﺎﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ.ﻭﺑﺎ ﻣﮑﺘﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻳﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﺹ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻧﻮﻋی ﺨﻮﻳﺶ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﻫﺴﺖ.ﺗﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺗﻮ ﺍﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺳﻴﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺘﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ.ﻭﺣﺘﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭﻳﺎ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﺎﻣﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ .

ﻘﺼﺺ / 45 - ﻭﻟﮑﻨّﺎ ﺃﻧﺸﺄﻧﺎ ﻗﺮﻭﻧﺎ ، ﻓﺘﻄﺎﻭﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﻌُﻤﺮ ، ﻭﻣﺎ ﮐﻨﺖ ثاﻭﻳﺎ ﻓﻰ ﺃﻫﻞ ﻣَﺪﻳﻦ ، ﺗﺘﻠﻮﺍ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﻭ ﻟﮑﻨّﺎ ﮐﻨّﺎ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ

 ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ،ﻗﺮﻧﻬﺎ ﻭﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﮐﺸﺎﻧﺪﻳﻢ.ﻭﺗﻮ ﺍﻧﺠﺎ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﮐﻨﻰ. ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.(ﺍﻧﺸﺎٴ) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶﺍﺳﺖ.(ﻗﺮﻭﻥ)ﺟﻤﻊ ﻗﺮﻥﻴﺎ ﻧﺴﻞ ﻭﺩﻭﺭﻩ ﺯﻣﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎﺗﺎﺝ ﻭ ﺷﺎﺥ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺷﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻠﺘﻬﺎ ﻭﺣﮑﻮﻣﺘﻬﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎ ﻭ ﺑﺮﻭ ﻭﺑﻴﺎﻫﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻋﻤﺮ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭﺗﻮ ﺑﻴﻦ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻦ ،ﻭﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺷﻌﻴﺐ ،ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺍﻳﺎﺕ ﺑﮑﻨﻰ ،ﻭ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﻰ. ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺮﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ،ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻭﺷﻌﻴﺐ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩ.(ﺗﻄﺎﻭﻝ) ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ،ﻭﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﻋﻤﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ.(ثاﻭﻯ) ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣثوﻯ ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﺎﻣﺖ ،ﻭ ﻗﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﻣثوﺍﻯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻦ) ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ در طریقتهای سلوکی .ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﻳﺎ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﮐﻮﭼﻚ ،ﺷﻬﺮ ﺷﻌﻴﺐ ﻭﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ، ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﻭﺭﻭﺵ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺵ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺗﻠﻮ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ/ 46 - ﻭﻣﺎ ﮐﻨﺖ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﻟﻄﻮﺭ ﺍﺫ ﻧﺎﺩﻳﻨﺎ ، ﻭﻟﮑﻦ ﺭﺣمة ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ ، ﻟﺘﻨﺬﺭ ﻗﻮﻣﺎ ﻣﺎ ﺁﺗﺎﻫﻢ ﻣﻦ ﻧﺬﻳﺮ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻚ ، ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﺘﺬﮐﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻗﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺗﻮ ،ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻳﻦ  ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺬﮐﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺟﺎﻧﺐ ﻃﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ،ﻭﮐﻨﺎﺭ ﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻃﻮﺭ ﻭﺗﻄﻮّﺭ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭﻭﻋﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻰ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻋﺮﺏ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻫﺮ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﻠﺎس ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻠﺎس ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺑﻌﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ،ﺩﺭ ﮐﻠﺎس ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭﻳﻚ ﺭﺟﻌﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ.ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻠﺎﺳﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻠﺎﺳﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﻃﺮح ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻫﺮ ﮐﻠﺎس ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻰ ﻭﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻨﻔﻰ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻔﺮﺽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻠﺎﻗﺎﺗﻬﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻠﺎﺳﻬﺎﻯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮﮐس ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺩﺭﻙ ﺍﻣﻮﺭ ،ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﺮﺍﺣﻠﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺩﺭﻙ ﺍﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ،ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺮﻑ ﻭﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻟﺬﺕ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻧﮑﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻢ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ،ﻫﺰﻳﻨﻪ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻖ ﮐﻮﺩﻙ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ. ﭘس ﭼﺮﺍﺑﺮﺍﻯﻤﻨﻄﻖ ﭘﺮﺍﮔﻤﺎﺗﻴﺴﺘﻬﺎ ﻭﻧﻔع گراﻳﺎﻥ ، ﻭﻣﻨﻄﻖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻤﺎﺩﻯ ، ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ .

ﻘﺼﺺ / 47 - ﻭﻟﻮﻟﺎ ﺃﻥ ﺗﺼﻴﺒﻬﻢ ﻣﺼﻴبة ،ﺑﻤﺎ ﻗﺪﻣﺖ ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ ، ﻓﻴﻘﻮﻟﻮﺍ ﺭﺑّﻨﺎ ﻟﻮﻟﺎ ﺃﺭﺳﻠﺖ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎ ، ﻓﻨﺘّﺒﻊ ﺁﻳﺎﺗﻚ ، ﻭ ﻧﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﺍﻥ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻭﺭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻯ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻣﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺮﮒ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻟﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﺮﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﻭﭘﻴﺎﻡ ﭼﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎﻫﺎ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ،گله مند ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯﮓ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ،ﺗﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﻮٴﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﮔﺮﭼﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯﺯﺑﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ.(ﻣؤﻤﻦ)ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 48 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاءهم ﺍﻟﺤﻖّ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻧﺎ ،ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻭﺗﻰ ﻣثل ﻣﺎ ﺃﻭﺗﻰ ﻣﻮﺳﻰ ، ﺃﻭﻟﻢ ﻳﮑﻔﺮﻭﺍ ﺑﻤﺎ ﺃﻭﺗﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ،ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺳاﺤﺮﺍﻥ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍ ،ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻧّﺎ ﺑﮑﻞّ ﮐﺎﻓﺮﻭﻥ

 ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﺍﺷﺖ ، ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻋﺼﺎﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻤﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺩﺭﺩﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯﺍﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﻇﺮﻑ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ، ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻌﺼﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺍﻳﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺍﻳﺎ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺎﺷﮑﺮﻯ ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﻓﺮﻳﺐ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪﻣﺎ ﺑﮑﻠﻰ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺼﺎﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻤﺎﺭﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﺪ ،ﻭﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺤﻖ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻭﻣﺒﻌﻮث ﺷﺪﻩ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﻋﺮﺏ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻗﻮﻡ ﻋﺮﺏ ،ﻭ ﻏﻴﺮﻋﺮﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻭﻣﻠﺘﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ﻘﺼﺺ / 49 - ﻗﻞ ﻓآتوﺍ ﺑﮑﺘﺎﺏ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻫﻮ ﺃﻫﺪﻯ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﺃﺗّﺒﻌﻪ ، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ

 ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﺷﻤﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ،ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﮐﻨﻢ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ.ﮐﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ.ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﺮ ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺗﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ، ﻭﻧﻮﺭﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣثاﻝ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺷﻰ ﺟﺰ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺍﻭ ،ﻳﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ،ﮐﺴﺐ ﺍﻥ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺭﻭﺷﻰ ﺑﺎ ﻋﻘﻠﺎﻧﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.(ﮐﺘﺎﺏ) ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻴﻚ ﻃﺮﻳﻘﺖ ، ﻭﺧﻄﺎﺑﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏﻭﻣﻘﺮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﮐﻨﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻘﺼﺺ / 50 - ﻓﺎﻥ ﻟﻢ ﻳﺴﺘﺠﻴﺒﻮﺍ ﻟﻚ ، ﻓﺎﻋﻠﻢ ﺃﻧّﻤﺎ ﻳﺘّﺒﻌﻮﻥ ﺃﻫﻮاءهم ،ﻭﻣﻦ ﺃﺿﻞّ ﻣﻤّﻦ ﺍﺗّﺒﻊ ﻫﻮﺍﻩ ، ﺑﻐﻴﺮ ﻫﺪﻯ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻬﺪﻯ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

  ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺸﺒﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ،پس ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻔﺶ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ،ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺗﺮ ﺍﻥ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔس ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ(ﻫﺪﻯ)ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ،ﻭﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﺭﻭﺵ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﺘﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺑﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺸﺒﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ.پس ﺍﻧﺎﻥ ﺗﺎﺑﻊ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻫﺮﮐﺶ ﺗﺎﺑﻊ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﻧﻔس ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻯ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺤﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻫﺪﺍﺋﻰ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻨﻮﻧﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻘﺼص /51 - ﻭﻟﻘﺪ ﻭﺻّﻠﻨﺎ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻘﻮﻝ ،ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﺘﺬﮐّﺮﻭﻥ

ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖﻫﺎ ،ﻭﺍﻋﺰﺍﻡ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻣﺘﺬﮐّﺮ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻭﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺭ ﺗﺨﻴﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﻴﺎﺩ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ.

ﻘﺼﺺ / 52 - ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﺗﻴﻨﺎﻫﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ،ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

 ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ،ﻭﺑﻪ ﺍﻥ ﻣؤﻤﻦ امّی ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺭﻭﺵ ﻧﻮﻳﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ / 53 - ﻭﺍﺫﺍ ﻳﺘﻠﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺁﻣﻨّﺎ ﺑﻪ ، ﺍﻧّﻪ ﺍﻟﺤﻖّ ﻣﻦ ﺭﺑّﻨﺎ ، ﺍﻧّﺎ ﮐﻨّﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﻮﺩﻳﻢ . ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺑﺎﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭ(ﺗﻠﺎﻭﺕ)ﺍﻳﺎﺕ ﻭ(ﺗﻮﺍﻟﻰ)ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﺭﺍ (ﺗﻠﻮﺍ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ) ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻭﺍﺟﻠﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﻨﺪ.ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪﺣﻘّﻯ اﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻤﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺤﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯﺴﻠﻮﻙ ﻣﺎﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﺍﺭﺵ ﺣﺠّﻰ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣﻘّﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺩﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺎﺍ ﺫﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.

ﻘﺼﺺ / 54 - ﺃﻭﻟﺌﻚ ﻳؤﺘﻮﻥ ﺃﺟﺮﻫﻢ ﻣﺮّﺗﻴﻦ ﺑﻤﺎ ﺻﺒﺮﻭﺍ ﻭ ﻳﺪﺭؤﻥ ﺑﺎﻟﺤَﺴﻨﻪ ﺍﻟﺴیّئة ،ﻭﻣﻤّﺎ ﺭﺯﻗﻨﺎﻫﻢ ﻳﻨﻔﻘﻮﻥ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺑﺨﺎﻃﺮﺍﻳﻨﮑﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻫﺮﺳﻴّﺌﻪ ﻭﺑﺪﻯ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺣﺴﻨﻪ ﻭﻧﻴﮑﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺯﻕ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ ، ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﻯ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺸﮑﻴﻠﺎﺗﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺳﻴﺐ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﻳﺪﻧﺪ.(ﺩرء) ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺿﺮﺭ ﻭﭼﺎﺭﻩ ﺟﻮﺋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻯ ﻣﻴﺸﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺒﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻋﻔﻮ ﺑﺨﺸﺶ ﻭﻧﻴﮑﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻧﻔس ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ،ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻧﻔﻖ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ / 55 - ﻭﺍﺫﺍ ﺳﻤﻌﻮﺍ ﺍﻟﻠﻐﻮ ، ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻨﻪ ، ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﻨﺎ ﺃﻋﻤﺎﻟﻨﺎ ، ﻭﻟﮑﻢ ﺃﻋﻤﺎﻟﮑﻢ ﺳﻠﺎﻡ ﻋﻠﻴﮑﻢ ، ﻟﺎ ﻧﺒﺘﻐﻰ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻦ

 ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﮐﻠﺎﻡ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﻭ ﻓﺎﺳﺪﻯ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻫﺮ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮﺷﻤﺎ ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺗﻮﻗﻊ ﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.(ﻟﻐﻮ) ﺣﺮﻑ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺯﺍﺋﺪ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻋﺮﺿﻮﺍ) ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺍﻋﻤﺎﻝ)ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺩﻳﻦ ،ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﺳﻠﺎﻡ) ﺩﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ،ﺳﻠﺎﻡ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺭﺕ(ﺳﻠﺎﻡ ﻋﻠﻴﮑﻢ) ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻃﺮﻑ ﻧﻴﺰ(ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ)ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﻳﻚ ﺳﻠﻮﻛﺎﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﺩ. ﺗﺎ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ / 56 - ﺍﻧّﻚ ﻟﺎ ﺗﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﺃﺣﺒﺒﺖ ،ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﻳﺸاء ، ﻭﻫﻮ ﺃﻋﻠﻢ ﺑﺎﻟﻤﻬﺘﺪﻳﻦ

 ﺗﻮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺭﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻰ ،ﻭ ﺑﻬﺪﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻬﺘﺪﻳﺎﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻠﺰﻡ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ ، ﺗﺎثیر ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﺘﻬﺎ ،ﭼﻪ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﻫﺪﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﻧﻪ ﻫﺪﺍ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺣﺞ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺗﺮ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﺩﺍﺭﺍﻥ ﻫﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍﺩﺍﺩﻩ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺿﻊ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺮﺍﺣﻠﻰ ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻮﻕ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻬﻢ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭﺍﻣﮑﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .

ﻘﺼﺺ / 57 - ﻭﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻥ ﻧﺘّﺒﻊ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻣﻌﻚ ،ﻧﺘﺨﻄّﻒ ﻣﻦ ﺃﺭﺿﻨﺎ ، ﺃﻭﻟﻢ ﻧﻤﮑّﻨﻢ ﻟﻬﻢ ﺣَرﻣﺎ ﺁﻣﻨﺎ ،ﻳﺠﺒﻰ ﺍﻟﻴﻪ ثمرﺍﺕ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ،ﺭﺯﻗﺎ ﻣﻦ ﻟﺪﻧّﺎ ،ﻭﻟﮑﻦ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻯ ﺗﻮ ﺑﮑﻨﻴﻢ ،ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺣﺮﻡ ﺃﻣﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ اﻟﻬﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻪ ﺍﻥ ﮐﺴﺐ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺭﺯﻗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﮐثر ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎ ﺍﮔﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺟﻮﻳﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻮ ،ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺵ ﺗﻮﺭﺍ ﺗﺒﻌﻴﺖ ،ﻳﺎﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ،ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺣﺮﻡ ﮐﻌﺒﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮکی اﻣﻨﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻳﻢ. ﺗﺎ ثمرﺍﺕ ﻭﺑﻬﺮﻩ ﺍﻥ ﺭﺯﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻧﺘّﺒﻊ) ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻴﻢ.ﮐﻪ ﻳﻚ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺭﻭﻧﻰ ، ﺑﺎﺻﺎﻟﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ اﺯ ﺍﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣَﺮَﻡ ﺍﻣﻦ ﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﭼﻪ ﺣﺮﻡ ﮐﻌﺒﻪ ﻭﻣﺴﺠﺪﺁﻥ ﺩﺭﻣﮑﻪ ، ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺍﻥ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﺍﺣﺮﺍﻡ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻥ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﭼﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.(ﻫُﺪﻯ) ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻫﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺍﻭﻡ ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. (ﻧﺘﺨﻄّﻒ) ﺧﻄﻒ ﻭﺭﺑﻮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ.ﭼﻪ ﺍﺯ ﺗﺮس ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ، ﺍﻭﺍﺭﻩ ﻭﻓﺮﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻣﺤﻤﺪ ، ﮐﻪ ﺟﺪّﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻣﺎﺩﻩﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔﺶ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ،ﻭﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻪ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.(ﻧﻤﮑّﻦ) ﺍﻳﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻳﻢ ، ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﮑﺮﺩﻳﻢ .(ﺣﺮﻡ) ﺟﺎﻯ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﻏﻴﺮ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ.ﻭ ﻣﺤﻞ ﻋﺰﻟﺖ ﺍﻣﻨﻰ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻳﺎﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻏﻴﺮﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭ ﻟﺒﺎس ﺍﺣﺮﺍﻡ ﻭﺳﺎﺩﮔﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻭﻇﻴﻔﻪﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺮﺧﻮﻳﺶﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺣﻠﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﺰ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ ،ﺑﻬﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﻳﺠﺒﺎ ﺍﻟﻴﻪ )(ﺟﺒاء ﻭﺟﺒﺎﻳﻪ) ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻭﮐﺴﺐ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺟﺘﺒاء) ﮐﺸﺶ ﻭﮐﺸﻴﺪﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﮐﻤﻚ ﺩﺭﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﮐﻪﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﺭﻭﺯﻯ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ. ﮐﺴﺐ ثوﺍﺑﻬﺎ ﻭﻃﺮﺩ ﺑﺪﻯ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺮﻩ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺭﺯﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ/ 58 - ﻭﮐﻢ ﺍﻫﻠﮑﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﺮیة ،ﺑَﻄﺮَﺕ ﻣﻌﻴﺸﺘﻬﺎ ، ﻓﺘﻠﻚ ﻣﺴﺎﮐﻨﻬﻢ ، ﻟﻢ ﺗُﺴﮑﻦ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻫﻢ ﺍﻟّﺎ ﻗﻠﻴﻠﺎ ، ﻭﮐﻨّﺎ ﻧﺤﻦ ﺍﻟﻮﺍﺭثین

 ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﻪ ﻭ ﻗﺮﻩ ﺩﺍﺭﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﺎﮐﻦ ﻭﺍثاﺭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﺟﺰ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯآﻧﺎﻥ ﻣﺴﮑﻮﻥ ﻧﺒﻮﺩ.ﻭﻣﺎ ﻭﺍﺭث ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ.(ﻗﺮﻳﻪ)ﺩﻳﻪ ﻭﺩﻫﺎﺕ ﺭﺍﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻬﺮ ﻭﺗﻤﺪﻥ ﺩﺭﻣﺪﻳﻨﻪ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ.(ﻣﺪﻳﻨﻪ)ﻣﺤﻞ ﺩﻳﻦ ﻭﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻗﺮﻳﻪ)ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ(ﻫﻠﺎﮐﺖ) ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰﻯ ﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺨﻮﺩ ، ﺳﺮﮐﺸﻰ ﻭ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻧﺎﺷﮑﺮﻯ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺴﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﮐﻪ ﻣﺴﺎﮐﻦ ﻭﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﻣﺎ ﻭﺍﺭث ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪﻳﻢ ﻭﺻﺎﺣﺐ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﻢ.ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺠﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ .(ﺑﻄﺮ) ﺳﺮﮐﺸﻰ ﻭﺳﺮﻣﺴﺘﻰ ﻭﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﺑﺪﻣﺴﺘﻰ ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭﻳﺎﻫﻤﺎﻥ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻳﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺗﺮﺍﺳﺖ.

ﻘﺼﺺ / 59 - ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺭﺑّﻚ ﻣﻬﻠﻚ ﺍﻟﻘﺮﻯ ،ﺣﺘﻰ ﻳﺒﻌث ﻓﻰ اُﻣّﻬﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎ ، ﻳﺘﻠﻮﺍ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﻭﻣﺎ ﮐﻨّﺎ ﻣﻬﻠﮑﻰ ﺍﻟﻘﺮﻯ ،ﺍﻟّﺎ ﻭ ﺍﻫﻠﻬﺎ ﻇﺎﻟﻤﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻡ ﻭ ﺍﻭﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻣﺎ ﻫﻠﺎﻙ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻯ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ،ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﻓﻮﺭﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻧﻤﻴﺒﺮﻳﻢ. ﻭﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻓﻮﺭﻯ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ، ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣﺞ ،ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺣﺞ ،ﻭﺑﺤﻖ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻳﻢ. ﻭﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﺍﺩﻥ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﻭﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﺨﻮﺩ ،ﻭﺟﺎﻫﻞ ﻭﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ،ﻭﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻭﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻘﺼﺺ / 60 - ﻭﻣﺎ ﺃﻭﺗﻴﺘﻢ ﻣﻦ ﺷﻴئ ، ﻓﻤﺘﺎﻉ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺯﻳﻨﺘﻬﺎ ، ﻭﻣﺎﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺃﺑﻘﻰ ،ﺃﻓﻠﺎ ﺗﻌﻘﻠﻮﻥ ؟

 ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻟﺎﻥ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺘﺎﻉ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺘﻊ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﺣﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺕ ﺍﻥ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭﺗﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻳﻨﺖ ﻭﻟﺬﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻫﺴﺖ ،ﺧﻴﺮ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﭼﺮﺍ ﺗﻌﻘﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ. (ﻣﺘﺎﻉ) ﮐﺎﻟﺎ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺘﻊ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ،ﻭﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺯﻣﻴﻨﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻧﺎﺋﺖ ﻭﭘﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭﺍﻥ ﻫﺴﺖ ،ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻗﺖ ﻭﭘﺴﺖ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻥ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎ ﻭﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ.ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺷﺎﺭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ، ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻋﺬﺍﺏ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﻴس ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.پس ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮔﺮ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ پرﺍﮔﻤﺎﺗﻴﺴﺖ ﭘﻴﺮﻭ ﻧﻔﻊ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡﮐﺎﻟﺎﻯ ﺗﻤﺘﻊ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻨﺎ ﺗﺎﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﻧﻴﺴﺖ. ﻭﭘﻴﺮﻯ ﻭﺧﺴﺘﮕﻰ ،ﻭﻧﮕﺮﺍﻧﻴﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻟﺬﺗﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭﺷﮑﻤﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺗﺮﺵ ﻭﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻭﺩﻝ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩﺩﺍﺭﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺏ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮﺵ ﻭ ﺿﻌﻒ ﻭﺧﺴﺘﮕﻰ ﺟﺴﻢ ، ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺷﮑﻢ ﺩﺭﺧﻮﺭﺩﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﺩﻝ ﺩﺭﺩ ، ﻭﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ، ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻋﻘﺪﻩ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺬﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﻣﻌﻨﻮﻳﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻮﻕ ﺑﺪﻫﺪ ﻭﺍﻟّﺎ ﻟﺬﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ،ﻭﺩﺭ ﺗﺨﻴﻞ ﺑﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺮﺩﻥ ، ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻌﻨﻰ ﻟﺬﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻋﻘﺪﻩﻫﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﻋﻘﺪﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ،ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻃﻠﺒﻰ ﻭﻟﺬﺕ ﺍﻥ ،ﻭ ﺯﻭﺭﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺍﻥ ،ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﻥ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻘﺪﻩ ﻭﺩﻟﻴﻞ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﮐﺎﻭﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻃﺮﺩ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺧﺪﺍﺟﻮ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻄﻤﺎﻥ ﻭﺍﺭﺍﻡ ﻭﺳﺎﻟﻢ ﺑﺠﺎﻯﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ. ﻭﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﻭﺍﻣﺮﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻏﺮﻳﺰﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﺍﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻏﺮﺍﻳﺰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ،ﻭﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﻬﺘﺮ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ .

ﻘﺼﺺ / 61 - ﺃﻓﻤﻦ ﻭﻋﺪﻧﺎﻩ ﻭﻋﺪﺍ ﺣَﺴَﻨﺎ ، ﻓﻬﻮ ﻟﺎﻗﻴﻪ ، ﮐﻤﻦ ﻣﺘّﻌﻨﺎﻩ ﻣﺘﺎﻉ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ،ثُمّ ﻫﻮ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺤﻀﺮﻳﻦ

 ﺍﻧﮑﻪ ﺭﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﻧﻴﻚ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﻭﺣﺘﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ، ﺍﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻥ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺘﺎﻉ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﻣﻮﻗﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﻢ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ، ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﻠﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪﻫﺴﺘﻨﺪ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﺩ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﻟﺬﺕ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ، ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ،ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ، ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺗﺮ ،ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﺩﺭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ.(ﻭﻋﺪﺍ ﺣﺴﻨﺎ) ﻭﻋﺪﻩﻫﺎﻯﺘﮑﺎﻣﻠﻴﻮ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﺩﺍﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﺪﻙ ﻭ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻧﺴﺒﻰ ﻭ ﻟﺬﺗﻰ ﺑﻰ ﺩﻭﺍﻡ ،ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ.ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻏﺎﻳﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭﻫﺪﻑﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﺼﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .

ﻘﺼﺺ / 62 - ﻭﻳﻮﻡ ﻳﻨﺎﺩﻳﻬﻢ ، ﻓﻴﻘﻮﻝ ﺃﻳﻦ ﺷﺮﮐﺎﺋﻰ ، ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﺰﻋﻤﻮﻥ

 ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﺪﺍ ﻭﺻﺪﺍﺋﻰ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻥ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ ، ﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺮﻙ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﺘﻌﺒﺪﺍﻥ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻫﺴﺖ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ،ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﮑﺮﺭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ،ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻟﻔﻈﻰ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ،ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻏﻴﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﮕﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﺷﺮﻙ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ،ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺑﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻧﻤﺎﺯ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺩ ، ﻧﻔس ﻭﻓﮑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻟﺎﺟﺮﻡ ﺑﺎﻓﮑﺎﺭ ﭘﺴﺖ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻫﻮﺳﻬﺎ ،ﭼﻴﺰﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ / 63 - ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺣﻖّ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﻘﻮﻝ ،ﺭﺑّﻨﺎ ﻫؤلاء ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﻏﻮﻳﻨﺎ ، ﺃﻏﻮﻳﻨﺎﻫﻢ ﮐﻤﺎ ﻏﻮﻳﻨﺎ ، ﺗﺒﺮﺃﻧﺎ ﺍﻟﻴﻚ ، ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺍﻳّﺎﻧﺎ ﻳﻌﺒﺪﻭﻥ

ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺷﺮﮐﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭﻣﺎ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺘﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ،ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ. ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻔس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺸﺎﻧﺪﻳﻢ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍٴﺖ ﺟﺴﺘﻪ ،ﺑﺘﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ.ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﺒﺮﺩﻩ.ﻭﺩﺳﺖﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺍﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﻧﻔس ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭ ﺑﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺫﻫﻦ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﺪﻑ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﺣﻖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﻘﻮﻝ) ﻭﻋﺪﻩ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﺪ.(ﺃﻏﻮﻳﻨﺎ) ﻣﺎ ﺍﻏﻮﺍ ﻭﮔﻤﺮﺍﻩ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻳﻢ.(ﻧﺘﺒﺮﺃ ﺍﻟﻴﻚ ) ﻣﺎ ﺑﺘﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭﺑﺮاءﺖ ﻣﻰ ﺟﻮﺋﻴﻢ.ﻫﻢ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﻭﻫﻢ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﻟﻮﺩﻩ ﻧﻔس ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺁﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺴﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ.ﻭﻳﺎ ﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﺋﻰ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 64 - ﻭ ﻗﻴﻞ ﺍﺩﻋﻮﺍ ﺷﺮﮐاءکم ، ﻓﺪﻋﻮﻫﻢ ﻓﻠﻢ ﻳﺴﺘﺠﻴﺒﻮﺍ ﻟﻬﻢ ، ﻭ ﺭﺃﻭﺍ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻟﻮ ﺍﻧّﻬﻢ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻬﺘﺪﻭﻥ

 ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺷﺮﮐﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﻋﻮﺕﮐﻨﻴﺪ ﻭﺩﻋﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ، ﺩﻋﻮﺕ ﻭﺩﻋﺎﻯ ﻣﺘﻌﺒﺪﺍﻥ ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﺎﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ، ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻫﺎ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﻫﻢ ﻟﺎﺯﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭﻟی غیرﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺒﺎﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻫﺮ ﻓﻘﻴﻪ ﺍﺣﻤﻘﻰ ﺩل ﻤﻴﺴﭙﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻥ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ،ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ﻭﻣﺴﺦ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻤﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﻭﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻭﺟﺎﻫﻞﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻋث ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺍﻏﻮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ، ﺑﻪ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻧﻤﻴﺸﺪﻧﺪ. ﺩﺭ ﮐﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ،ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻫﻢ ﻧﻤﻰﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭﺑﺎ ﺗﻌﺼﺐ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻘﺼﺺ / 65 - ﻭﻳﻮﻡ ﻳﻨﺎﺩﻳﻬﻢ ﻓﻴﻘﻮﻝ ، ﻣﺎﺫﺍ ﺃﺟﺒﺘﻢ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ

 ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻳﺪ ﻭﻭﻗﺘﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﺪﻳﺪ ، ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﺪ. ﻗﻄﻌﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺳؤﺍﻝ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﺸﻮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺸﺒﺖ ﺑﺮﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺠﺒﺮﻭﺕ ﻭﻧﺰﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ .

ﻘﺼﺺ / 66 - ﻓﻌﻤﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺄﻧﺒاء ﻳﻮﻣﺌﺬ ، ﻓﻬﻢ ﻟﺎ ﻳﺘﺴاءﻠﻮﻥ

 ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻫﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﺮﺳﺸﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻮﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﭘﺮﺳﻴﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺯﺑﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺳﺮﭘﺎﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺴﻘﻮﻁ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻰ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺮﭘﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﺍﻳﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺟﺎﻯ ﺑﺤث ﻭ ﺳﺌﻮﺍﻝ ،ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﻭﮐﺮ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺟﻬﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻗﺪﺭﺕ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠّﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻭﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺤث ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺪﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﺭﻭﺯﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ، ﻗﻴﺎﻡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﭘس ﺍﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺯﺍﺋﻴﺪﻩﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ.ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﮐﻮﺭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻟﺎﻝ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﻭﺷﻤﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﺍﺳﻴﺮ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ. (ﻋَﻤﻴﺖ ) ﮐﻮﺭ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﻮﺭﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﮐﻮﺭ ﻭ ﺑﻰ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺩﺭﺍﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ.(ﺃﻧﺒﺎٴ) ﺟﻤﻊ ﻧﺒﺄ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻨﺒّوء ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﻮﺍﺩﺵ ،ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﻮﻟﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﺭﻳﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻭﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻳﻮﻣﺌﺬ) ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻓﻄﺮﻯ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺷﻬﻮﺩ ﺭبّ اﻟﻨﻮﻉ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪنی اﺳﺖ .ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ ،ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺭﻧﺞ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﻘﺼﺺ / 67 - ﻓﺄﻣّﺎ ﻣﻦ ﺗﺎﺏ ﻭﺁﻣﻦ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ، ﻓﻌﺴﻰ ﺃﻥ ﻳﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤُﻔﻠﺤﻴﻥ

 ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ،ﮐﻪﻓﺮﻳﺐﺧﻮﺭﺩﻩﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﻠﺎﺡ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ ﻭﻧﺎﺟﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺟﻮﺍﺏ ﻣثبت ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﻮﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ ،ﺩﺭﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ،ﻣﻌﺮﻭﻑﺑﺤﮑﻤﺖﻋﻤﻠﻴﺒﮑﻨﺪ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻓﻨﻰ ﻭﻋﻤﻠﻰ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻥ ،ﻭﮐﺴﺐ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﺒﻪ ﺑﺎﺧﻠﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﭘﻴﮕﻴﺮ ﻭﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻭ ،ﺟﺎﻯ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺘﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻫﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﻗﻬﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ،ﻭﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ،ﻭﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (ﻣُﻔﻠﺤﻴﻦ) ﻓﻠﺎﺡ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭﺧﻄﺮﺍﺕ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭب ّاﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻭ ،ﺩﺭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﻘﺼﺺ/68 - ﻭ ﺭﺑّﻚ ﻳﺨﻠﻖ ﻣﺎ ﻳﺸاء ﻭ ﻳﺨﺘﺎﺭ ، ﻣﺎﮐﺎﻥ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺨﻴﺮة ،ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﻤّﺎ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

 ﻭﺧﺪﺍﻳﺖ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﻴﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ،ﺣﻖ ﺍﺧﻴﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻭﺭ ﻭﻣﻨﺰّﻩ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺑﺮ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ ،ﻭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺿﺮﻭﺭﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺎﺭﻯ ،ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ،ﺩﺭ ﺟﺒﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯﺍﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻗﻴﺪ ﺟﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯﺍﺩﺍﻧﻪ ﺑﺮﺣﮑﻢ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺮﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻘﻴﻤﺖ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ.ﻭﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺤﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻫﺮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻔﻊ ﺑﻨﺪﻩﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻫﻮس ﻧﻔس ﻭ ﻗﺪﻣﻰ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﻟﺬﺗﻰ ﺩﺭﮐﺎﺭﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺸﻬﺎﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺩﺍﺩﻥ ﮐﺸﺶ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ(ﺍﺟﺘﺒﺎ)ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﺬﺏ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ، ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ(ﺍﺻﻄﻔﺎ) ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ می ﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻔﺎ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻳﮑﻰ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ، ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻐﻤﻮﺭ ﻭﻣﺴﺘﻮﺭ ، ﻭﻧﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ،ﻭﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺪﻳﺪﺍﺭ ﺍﻣﺎﻣﺰﻣﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ می ﺸﻮﻧﺪ. ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺭﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ، ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻟﻪ ، ﻭﺳﭙس ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺭﺍﻩ ﺍﺑﺪﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ،ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ. (ﻳﺨﺘﺎﺭ) ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺍﻧﺘﺎﺧﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ(ﺧﻴﺮﻩ) ﺣﻖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻴﺮ ﻭﻓﺎﻳﺪﻩ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻀﺮﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍ ،ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻀﺮﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻰ ﺯﺍﺭ ﺍﺳﺖ ، ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺩﺭ ﺭﺃس ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ ﻭﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺷﻴﻄﺎﻥ ، ﺍﺑﻠﻴس ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﻠﺒس ﺑﻠﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻭﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺸﺮﻙ ﻭﺑﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .(ﻣﺎﻳﺸاء) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻫﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ

ﻘﺼﺺ / 69 - ﻭ ﺭﺑّﻚ ﻳﻌﻠﻢ ، ﻣﺎ ﺗﮑﻦ ﺻﺪﻭﺭﻫﻢ ، ﻭﻣﺎ ﻳﻌﻠﻨﻮﻥ

ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﺳﻴﻨﻪ ﻭﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺸﺒﺖ ﺑﺮﺳﻮل اﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ، ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﭘﻴﺮﺧﻮﻳﺶﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺎ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ،ﻳﺎ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ / 70 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ ، ﻟﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﻭﻟﻰ ﻭﺍﻟﺂﺧﺮة ، ﻭ ﻟﻪ ﺍﻟﺤُﮑﻢ ، ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

  ﻭ(ﺍﻟﻠﻪ) ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺟﺰ ﺍﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺧﺮ ،ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﭙﺎس ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﺮﭼﻪ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ ،ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﻌﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻟﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻯ ،ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻫﺪﺍ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺫﻫﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻙ ،ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻟﻔﻈﻰ ﻭﺯﺑﺎﻧﻰ ،ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺷﻌﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍﺋﻴﻮﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺧﺪﺍ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻓﺎﺳﺪﻯ ﻭﺟﺎﻫﻞ . ﺣﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺳﭙﺎس ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻝ ﮐﺎﺭ ،ﻭ ﺍﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺑﺄﮐﻨﻮﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ، ﻫﻤﻪ ﺳﺘﺎﻳﺸﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﭙﺎﺳﻰ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺳﭙﺎس ﮔﺬﺍﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ،ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻫﻤﻪ ﺩر ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﺸﻴّﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﺗﺤﮑّﻢ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺎ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ.ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ پس ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﺘﻦ ﺍﺣﻈﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﻘﺼﺺ / 71 - ﻗﻞ ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ ، ﺍﻥ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﺳﺮﻣﺪﺍ ﺍﻟﻰ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ، ﻣَﻦ ﺍﻟﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻳﺄﺗﮑﻢ ﺑﻀﻴاء ، ﺃﻓﻠﺎ ﺗﺴﻤﻌﻮﻥ ؟

 ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﻭﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ،ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺁﻟﻬﻪ ﻫﺎ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.پس ﭼﺮﺍ ﮔﻮﺵ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﻴﺪﻫﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﺷﺐ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺑﻮﺩ.ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻭﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻮﻣﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ،ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺗﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ ﻭﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ ، ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺍﻧﺮﺍ ﺑﮑﺴﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭﻋﻘﻞ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ.ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺷﺒﻰ ﻫﻢ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻌﻤﺖ ﻭﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ.ﻭﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺑﺘﻬﺎ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻣﺘﻬﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺘﺎﺑﻰ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺭﻭﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﻘﻞ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻧﻮﺭ ﻭﺿﻴاء ﻭﺍقعی هستند. ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻬﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ،ﭼﻮﻥ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﻫﺪ ،ﻫﻴﭻ ﮐﺶ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻮﺵ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻗﺮﺍﻥ ، ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻭﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﺳﻴﺪ.(ﺳﺮﻣﺪ) ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﺳﺖ (ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻣﻪ) ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ، ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻭﻣﺮﮔﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ /72 - ﻗﻞ ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ ، ﺍﻥ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﺳﺮﻣﺪﺍ ﺍﻟﻰ ﻳﻮم اﻟﻘﻴﺎمة ، ﻣَﻦ ﺍﻟﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻳﺄﺗﻴﮑﻢ ﺑﻠﻴﻞ ﺗﺴﮑﻨﻮﻥ ﻓﻴﻪ ، ﺃﻓﻠﺎ ﺗﺒﺼﺮﻭﻥ ؟

 ﻳﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻳﻚ ﺩﻡ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ،ﭼﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻳﺎﺑﻴﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺑﺼﻴﺮﺕ و تبصّر سلوکی ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻧﻴﺰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺧﻴﺎﻝ ﻭ ﺳﮑﻴﻨﻪ ﺟﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎﺭﺍﻣﺶﺧﻴﺎﻝ ﺩﺭﺳﺮﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ،ﻭ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻥ ﺍﺭﺍﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻔﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ.ﭼﺮﺍ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺭﺍﻣﺶ ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺒﺼﺮ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ .

ﻘﺼﺺ/ 73 - ﻭﻣﻦ ﺭﺣﻤﺘﻪ ،ﺟﻌﻞ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ، ﻟﺘﺴﮑﻨﻮﺍ ﻓﻴﻪ ﻭ ﻟﺘﺒﺘﻐﻮﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ﻭ ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗﺸﮑﺮﻭﻥ

 ﻭﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺍﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻠﺎﺵ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ،ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﻓﻌﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ،ﺷﮑﺮ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ،ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﻘﺼﺺ / 74 - ﻭ ﻳﻮﻡ ﻳﻨﺎﺩﻳﻬﻢ ، ﻓﻴﻘﻮﻝ ﺃﻳﻦ ﺷﺮﮐﺎﺋﻰ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﺰﻋﻤﻮﻥ ؟

 ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﮐﻮ ﺍﻥ ﺷﺮﮐﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺰﺑﺎﻝ ﺣﺎﻝ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ، ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ.(ﺗﺰﻋﻤﻮﻥ) ﺯﻋﻢ ﻭﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺷﺪﻥ ، ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻧﺸﺎﻥﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ،ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻔﮑﺮ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.

ﻘﺼﺺ/ 75 - ﻭﻧﺰﻋﻨﺎ ﻣﻦ ﮐﻞّ ﺍمّة ﺷﻬﻴﺪﺍ ، ﻓﻘﻠﻨﺎ ﻫﺎﺗﻮﺍ ﺑﺮﻫﺎﻧﮑﻢ ، ﻓﻌﻠﻤﻮﺍ ﺃﻥّ ﺍﻟﺤﻖّ ﻟﻠﻪ ﻭ ﺿﻞّ ﻋﻨﻬﻢ ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻔﺘﺮﻭﻥ

 ﻭﻣﺎﺍﺯ ﻫﺮﺍﻣﺘﻰ ،ﻳﻚ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ ،ﻭﺍﻧﺘﺨﺎﺏﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭﻟی ﺒﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﮑﺘﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻳﻜﺸﺎﻫﺪ ﻭ ﻭﺍﺻﻞ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭﻟی ﻤﺮﺩﻡ ﻣﻨﮑﺮﺷﺪﻧﺪ.ﻭﭘﺮﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ.ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻥ ﺣﻖّ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.(ﺷﻬﻴﺪ) ﺷﺎﻫﺪ ﻭﮔﻮﺍﻩﻭﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﻭﻳﺎﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ،ﻧﻴﺰ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﻭﺩﻟﻴﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ/ 76 - ﺍﻥّ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﻗﻮﻡ ﻣﻮﺳﻰ ، ﻓﺒﻐﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ، ﻭ ﺁﺗﻴﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﻨﻮﺯ ، ﻣﺎ ﺍﻥ ﻣﻔﺎﺗﺤﻪ ، ﻟﺘﻨّوء ﺑﺎﻟﻌﺼﺒﻪ ﺃﻭﻟﻰ ﺍﻟﻘﻮّة ، ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻟﻪ ﻗﻮﻣﻪ ، ﻟﺎ ﺗﻔﺮﺡ ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻔﺮﺣﻴﻦ

 ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﻤﺮﺩ ﻣﻈﻠﻢ ﮐﺮﺩ. ﻭﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﻨﺠﻬﺎ ﺩﺍﺩﻳﻢ .ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺪﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﮔﻨﺞ ﻫﺎ ﺭﺍ ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺣﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﺍﻭ ، ﺑﻮﻯ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﺒﺎﺵ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﺧﺮﺝ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﭘﻴﺮﻭ ﻣﻮﺳﻰ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴز ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ثرﻭﺕ ﺍﻧﺪﻭﺧﺖ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑثرﻭﺗﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺪ ﮔﻨﺠﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﭼﻬﻞ ﺷﺘﺮ ﺑﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ.ﭘس ﺑﻮﻯ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﮐﻪﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﺎﺵ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭﺳﺮﻣﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺷﺎﺩﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻔﮑﺮ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺍﺭﺯﺵ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖﺍﻥ ﺭﺍﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺍﺯ ﭘس ﻫﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻏﻤی ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮﻭﺩ ،ﻭ ثرﻭﺗﻬﺎ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺩ ﺟﺰ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺵ ﺍﺷﻌﻪ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﺳﻮﺯﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﻓﺮﺡ) ﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻣﺴﺘﻰ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻔﺮ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ(ﻓﺮﺡ ﻭﻓﺮّﻫﻪ) ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺳﺮﻣﺴﺘﻰ ﺗﻔﮑﺮ ﻭﺗﻌﻘﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﺧﻄﺮ ﺩﺭﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮﮐﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻓﺮﻩ ﻗﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺄﻣﺮ ﻏﻤﻨﺎﻙ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺖ ﺧﻮﺷﻰ ﻭﻟﺬﺕ ﻭﺧﻨﺪﻩ ﻭﺑﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻭﺑﻌﺪﺧﺮﺳﻨﺪﮔﺮﺩﺩ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎﺍﺳﺖ.(ﻋﺼﺒﻪ) ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺘﺤﺪ ﻭﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﻘﺼﺺ / 77 - ﻭ ﺍﺑﺘﻎ ﻓﻴﻤﺎ ﺁﺗﺎﻙ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺪﺍﺭ ﺍﻟﺂﺧﺮة ،ﻭ ﻟﺎ ﺗﻨس ﻧﺼﻴﺒﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ، ﻭﺃﺣﺴِﻦ ﮐﻤﺎ ﺃﺣﺴَﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻴﻚ ، ﻭﻟﺎ ﺗﺒﻎ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻤﻔﺴﺪﻳﻦ

 ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻦ ﮔﺮﭼﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﺮﻓﺖ.ﺧﻮﺑﻰ ﮐﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺘﻮ ﺧﻮﺑﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺷﺮﻭﺕ ﺍﻭ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺪ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﮑﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺧﺮﺕ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮﻯ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﻏﺮﺍﻳﺰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ،ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭﭼﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ. ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭﺧﻮﺑﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﻧﻔﺶ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮکی ﺒﻨﺎﻡ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻣﻌﻤﻮﻝ ،ﻭﮐﻠﺎﺳﻬﺎ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭﺍﮔﺮ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺟﺴﻢ ﺑﮑﻨﻨﺪ ، ﻗﻄﻌﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ(ﻣﻔﺴﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ)ﮐﺴﺎﻧی ﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺠﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﻓﺴﺎﺩ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻧﻴﺰ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . (ﺍﺑﺘﻎ) ﺑﺨﻮﺍﻩ ﻭﺑﻄﻠﺐ.(ﺩﺍﺭﺍﻟﺂﺧﺮﻩ) ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺧﺮﺕ ﻭﺑﻌﺪﻯ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮔﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻩ ،ﻭﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺤﺸﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺩﺍﺭ)ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ(ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ) ﺍﻧﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺟﻬﻨﻬﻢ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻴﺎﻥ ،ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺟﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﺮﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺩﺍﺭﺁﺧﺮﺕ ، ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻬﺎﺋﻰ ،ﻭﻣﺤﻞ ﺗﻮﻗﻒ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯﺎﺳﺖ .(ﻧﺼﻴﺐ) ﺳﻬﻮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻫﺪﻑ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﺪﻩ.(ﺃﺣﺴﻦ) ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻧﻴﮑﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺴﺘﻦ ،ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻧﻔس ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺘﻮ ﻧﻴﮑﻰ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ،ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻦ ،ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﻴﺎﺑﻰ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﻰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻃﺎﻟﺐ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻧﻔ س ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻣﺒﺎﺵ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ ،ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻭﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.

ﻘﺼﺺ/ 78 - ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻤﺎ ﺃﻭﺗﻴﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻢ ﻋﻨﺪﻯ ،ﺃﻭﻟﻢ ﻳﻌﻠﻢ ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺪ ﺃﻫﻠﻚ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ، ﻣَﻦ ﻫﻮ ﺍﺷﺪّ ﻣﻨﻪ ﻗﻮّة ﻭ ﺃﮐثر ﺟﻤﻌﺎ ، ﻭﻟﺎ ﻳﺴﺌﻞ ﻋﻦ ﺫﻧﻮﺑﻬﻢ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ثرﻭﺕ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻡ.ﺍﻳﺎ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ،ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﭘﻴﺶﺍﺯ ﺍﻭﺭﺍ ، ﮐﻪ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪﺗﺮ ﻭﻏنی ﺘﺮﺍﺯﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺑﻬﻠﺎﮐﺖﺭﺳﺎﻧﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻢ ﻫﺎ ﺑﺮﺩﻡ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ، ﻣﻮﺭﺩ ﺳؤﺍﻝ ﻗﺮﺍﺭﻯﻨﺨﮕﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻭ ﺑﺎﺍﮔﺎﻫﻰ ﺷﺮﻭﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺗﺎ ﺍﻣثاﻝ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﭘﺮﻭﺭﻯ ،ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎﺯ ﺍﻭﻧﻴﺰ ثرﻭﻣﻨﺪﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻗﻮﻯ ﻭﻏﻨﻰ ﺗﺮ ،ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﺴﺦ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻭﻯ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺠﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻫﺮ ﮐس ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ.

ﻘﺼﺺ / 79 - ﻓﺨﺮﺝ ﻋﻠﻰ ﻗﻮﻣﻪ ﻓﻰ ﺯﻳنة ، ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺮﻳﺪﻭﻥ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ، ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﻟﻨﺎ ﻣثل ﻣﺎ ﺃﻭﺗﻰ ﻗﺎﺭﻭﻥ ، ﺍﻧّﻪ ﻟﺬﻭ ﺣَﻈّ ﻋﻈﻴﻢ

 ﺭﻭﺯﻯ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻳﻨﺖ ﻭﻧﻤﺎﻳﺶ ﻭﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪﻋﻤﻮﻣﻰ ،ﺑﺮﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻯ ﮐﺎس ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﻭﺗﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﺨﺖ ﻭﺍﻗﺒﺎﻝ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻭﻋﻴﺪﻯ ،ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ثرﻭﺕ ﻭﻗﺪﺭﺕ ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻣﺎﻝ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﮕﻰ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺑﺮﻗﺎﺭﻭﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﻭﺿﻊ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ.ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻓﺴﺎﺩﻯ ﺑﮑﻨﺪ ،ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻣثاﻝ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﻘﺼﺺ/ 80 - ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﻭﺗﻮﺍ ﺍﻟﻌﻠﻢ ، ﻭﻳﻠﮑﻢ ثوﺍﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻴﺮ ، ﻟﻤﻦ ﺁﻣﻦ ﻭﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ، ﻭ ﻟﺎ ﻳﻠﻘّﺎﻫﺎ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺼﺎﺑﺮﻭﻥ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻯ ،ﻭﺍﻯ ﺑﺮﺷﻤﺎ ،ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ، ثوﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ،ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ثوﺍﺑﻰ ،ﺟﺰ ﻧﺼﻴﺐ ﮐﺴﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺎﺑﺮﺍﻥ ﻭﺑﺮﺩﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﻠﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﺻﺎﻟﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﻭﻣﻰ ﺍﻣﻮﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﻭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ، ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ث رﻭﺕ ﺷﺎﻧس ﻭﺑﺨﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ثوﺍﺏ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﻭ ثوﺍﺏ ﻳﺎ ثوﺏ ﻭﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ، ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ثوﺍﺏ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ثوﺍﺏ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪ.(ﺍﻭﺗﻮﺍ ﺍﻟﻌﻠﻢ) ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭ ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰّ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ، ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﻴﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ثوﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻭ ﻭﻟﺒﺎس ﻭ ﺷﻮﺑﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺗﻦ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﻭﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺑﺮﺗﻦ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺎس ﺍﺣﺮﺍﻡ ﻭ ﻟﺒﺎس ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺧﻴﺮ) ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﻮﺏ ﻭﺑﺪ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﺴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺧﻮﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺁﻣﻦ ) ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩ. ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ، ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻭﺗﺤﻘﻖ ﻭﺗثبیت ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﻴﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ثوﺍﺏ ﻟﺒﺎس ﻭﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺼﺒﻮﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺻﺒﻮﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻓﻘﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺻﺒﻮﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﺍﻥ ﺍﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ/ 81 - ﻓﺨﺴﻔﻨﺎ ﺑﻪ ﻭ ﺑﺪﺍﺭﻩ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻓﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﻟﻪ ﻣﻦ ﻓئة ﻳﻨﺼﺮﻭﻧﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻨﺘﺼﺮﻳﻦ

 ﭘس ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻳﻢ. ﻭﮐﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﻳﺎﺭﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﺪﺍﺩ.ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﻮﺩ. ﺧﺴﻒﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻦ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﻟﺠﻦ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻧﻔﺶ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺑﺤﻘﺎﺭﺕ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ. ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﻋﻤﻴﻖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻭﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻧﻪ ﻃﺒﻴﺒﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ،ﻭﻧﻪ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻧﺎﺩﺭ ، ﻭﻧﻪ ﻏﺬﺍﻫﺎ ﻭﻣﻮﺍﺩ ﺗﻘﻮﻳﺘﻰ ،ﻭﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻴﻬﺎﻯ ﺣﻔﺎﻇﺘﻰ ،ﻭ ﻧﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻃﻮﻳﻞ ﻭﻋﺮﻳﺾ ،ﮐﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.(ﻳﻨﺼﺮﻭﻧﻪ ) ﻭ( ﻣﻨﺘﺼﺮﻳﻦ ) ﺍﺯ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻭﺍﻣﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﺼﺮﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﻣﻨﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﻨﺘﺼﺮ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻓِئة ) ﮔﺮﻭﻩ ﻭﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.(ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ) ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺧﺎﻟﺘﻬﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻘﺼﺺ / 82 - ﻭﺃﺻﺒﺢ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺗﻤﻨّﻮﺍ ﻣﮑﺎﻧﻪ ﺑﺎﻟﺄﻣس ،ﻳﻘﻮﻟﻮﻧﻮﻥ ﻮﻳک إنّ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺒﺴﻂ ﺍﻟﺮﺯﻕ ﻟﻤﻦ ﻳﺸاء ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻭ ﻳﻘﺪﺭ ،ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻨﺎ ،ﻟﺨﺴﻒ ﺑﻨﺎ ، ﻭﻳک إﻧّﻪ ﻟﺎ ﻳﻔﻠﺢ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻭﻥ

 ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﻭﻯﻘﺎﺭﻭﻥﺮﺍﺗﺎ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻭﺗﻮﺳﻌﻪ ﺭﺯﻕ ﻭﺷﺮﻭﺕ ﺭﺍ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨّﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ثرﻭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ، ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻴﻢ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﻠﺎﺡ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ. (ﺗﻤﻨّﻮﺍ) ﺗﻤﻨّﺎ ﻭﺍﺭﺯﻭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.(ﻳﮑﺄﻥ ) ﺑﻄﻮﺭ ﻗﻄﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ثرﻭﺕ ﻭﺭﺯﻕ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.(ﻣﻦ ﻋﻠﻴﻨﺎ) ﺑﺮﻣﺎ ﻣﻨﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ،ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ.(ﻳﻘﺪﺭ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ،ﻭ ﻗﺪﺭ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﻨﻄﻴﻢ ﻣﻴﮑﻨﺪ.(ﻓﻠﺎﺡ ) ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺟﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.

ﻘﺼﺺ / 83 - ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺪﺍﺭ ﺍﻟﺂﺧﺮة ، ﻧﺠﻌﻠﻬﺎ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺮﻳﺪﻭﻥ ﻋﻠﻮﺍ ﻓی اﻟﺄﺭﺽ ،ﻭ ﻟﺎ ﻓﺴﺎﺩﺍ ، ﻭﺍﻟﻌﺎﻗبة ﻟﻠﻤﺘّﻘﻴﻦ

 ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺧﺮﺕ ﺭﺍ ،ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﻧﻴﺎﻯ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻴﮑﻮ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺗﻘﻮﺍ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﺮﺳﺎﻥا ﺯ ﺧﺪﺍ ، ﻭﺩﻭﺭ ﻭﺩﺭ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ / 84 - ﻣﻦ ﺟاء ﺑﺎﻟﺤَﺴَنة ،ﻓﻠﻪ ﺧﻴﺮ ﻣﻨﻬﺎ ، ﻭﻣﻦ ﺟاء ﺑﺎﻟﺴﻴئة ﻓﻠﺎ ﻳﺠﺰﻯ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺴﻴّﺌﺎﺕ ، ﺍﻟّﺎ ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﻫﺮﮐس ﺑﻬﺮ ﻧﻴﮑﻰ ﺩﺳﺖ ﺯﺩ ،ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺶ ﺑﺪﻯ ﻭﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺑﺪﻯ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻨﺎﻩ ،ﻭﻟﻰ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭ ثواب ﻭ ﻧﻴﮑﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺣَﺴَﻨﻪ) ﻧﻴﮑﻰ ﻭﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ(ﺧﻴﺮ) ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ .(ﺳﻴّﺌﻪ) ﺑﺪﻯ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺳوء ﻭ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﻭﺯﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﻤﻊ ﺍﻥ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺍﺳﺖ.(ﻋﻤﻞ)ﺍﻧﻬﺎ ثوﺍﺏ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻳﺎ ﺍﮔﺮﮐﻪﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻋﻤﻠﺸﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺿﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻘﺼﺺ / 85 - ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﺮﺽ ﻋﻠﻴﻚ ﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ،ﻟﺮﺍﺩّﻙ ﺍﻟﻰ ﻣﻌﺎﺩ ،ﻗﻞ ﺭﺑّﻰ ﺃﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺟاء ﺑﺎﻟﻬُﺪﻯ ﻭﻣﻦ ﻫﻮ ﻓﻰ ﺿﻠﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ

  ﺍﻥ ﮐس ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺮﺽ ﻭﻭﺍﺟﺐ ﮐﺮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺩﻫﺪ. ﭘس ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺍﮔﺎﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﻫﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﺟﺎﻣﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻗﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺤمد ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﻭﻓﺮﺽ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭﺍﺟﺐ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻭ ﻭﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺽ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻌﺪ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺭﻧﺠﻬﺎ ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﭼﻪﮐﺴﻰ ﻭﭼﺮﺍ ﺟﺎﻣﻨﺪﻩ ﻭﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻓﺮﺽ ) ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﻔﺮﻭﺽ ﻫﺮ ﮐس ﺍﺳﺖ .(ﻗﺮﺍﻥ) ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻭﻗﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﻭﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ،ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ ،ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﭘﻨﺠﻢ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﺧﺎﺹ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺭ ﻭﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺗﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻫﺴﺘﻨﺪ. (ﺭﺍﺩّﻙ ) ﺗﻮﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﻭ(ﻣﻌﺎﺩ) ﺟﺎﻯ ﻋﻮﺩ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮگ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﭼﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺎﺳﺖ .ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ،ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺧﺮ ﻫﺪﻑ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ .(ﻫﺪﻯ) ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺎﺩﻳﺎﻥ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻫﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.( ﻓﻰ ﺿﻠﺎﻝ ) ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ(ﻣﺒﻴﻦ)ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ.

ﻘﺼﺺ/ 86 - ﻭﻣﺎ ﮐﻨﺖ ﺗﺮﺟﻮﺍ ،ﺃﻥ ﻳﻠﻘﻰ ﺍﻟﻴﻚ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺍﻟّﺭﺣمة ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ ،ﻓﻠﺎ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻇﻬﻴﺮﺍ ﻟﻠﮑﺎﻓﺮﻳﻦ

 ﻫﻴﭻ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻰ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﻮﺩ.ﻭﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﻮﺩ.ﭘس ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﮕﻴﺮ.ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ ، ﻫﻴﭻ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ،ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻩ.(ﺗﺮﺟﻮﺍ ﺍﻥ ﻳﻠﻘﺎ ﺍﻟﻴﻚ ) ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻘﺎ ﻭﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻰ.(ﮐﺘﺎﺏ) ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻣﻘﺮﺭﺍﻟﻬی که ﺍﻣﺮﻯ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﻔﺮﻭﺽ ﺍﺳﺖ.(ﻇﻬﻴﺮ) ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﺳﺖ . ﺍﺣﺴﺎس ﮐﺸﺶ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺟﺘﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻭﻣﺠﺘﺒﻰ ﺷﺪﻧﺪ.ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺻﻄﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻭﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻘﺼﺺ/ 87 - ﻭﻟﺎ ﻳﺼﺪﻧّﻚ ﻋﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺫ ﺃﻧﺰﻟﺖ ﺍﻟﻴﻚ ، ﻭﺍﺩﻉ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻚ ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ

 ﭘس ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ،ﻣﮕﺬﺍﺭ ﮐﺴﻰ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺩﻋﺎ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻦ ،ﻭﺍﺯ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﻣﺒﺎﺵ.ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ ،ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺳﭙس ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﺮﺩﻭ ﺍﻳﻪ ،ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪ ،ﻭﮐﺸﺶ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ.پس ﺍﻳﻨﻚ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺻﻒ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﭘس ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﺳﻴﺪﻩ ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺰﻭﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻭﺩﻟﺎﺋﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ پس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻦ ،ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﻰ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﻰ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺸﺮﻙ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﺮﺩﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﻧﺒﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺖ ﺷﺪﻩ ،ﻭﻣﺸﺮﻙ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺩﻉ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻚ ) ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻦ ،ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﻨﻤﺎ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻦ .

ﻘﺼﺺ / 88 - ﻭ ﻟﺎ ﺗﺪﻉ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻬﺎ ﺁﺧﺮ ، ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ ، ﮐﻞّ ﺷﻴئ ﻫﺎﻟﻚ ﺍﻟّﺎ ﻭﺟﻬﻪ ، ﻟﻪ ﺍﻟﺤُﮑﻢ ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

 ﻭ ﺑﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ،ﻫﻴﭻ ﺍﻟﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻭﺩﻋﻮﺕ ﻣﮑﻦ ،ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻨﻤﺎ.ﻫﻴﭻ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ،ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺟﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ. ﻭﺣﮑﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺑﺎﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﺎﺧﺪﺍﻳﺖ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺑﺘﻬﺎ ،ﻭ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻭﺳﻮﮊﻩ ﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﮑﻦ. ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﻠﺎﻙ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ،ﻣﮕﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻭﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻟﺎ ﺗﺪﻉ) ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﮑﻦ ،ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﮑﻦ.(ﻫﺎﻟﻚ) ﻫﻠﺎﻙ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺍﻭﻳﺰﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺭ ، ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻭﻳﺰﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.(ﻭﺟﻬﻪ) ﻭﺟﻪ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺴﺖ ﺷﻮﺩ.ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﺗﺎ ﺍﺑﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﺗﻨﻬﺎ(ﻫﺴﺖ)ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺟﻪ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ.ﻭ ﻟﻰ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﻦ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻭﺟﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺠﻠﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﻮﻉ ﺩﺭ ﻓﺮﺩ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻔﻬﻮﻡ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺟﻪ ﺧﺪﺍ ﻳک ﺘﻌﺎﺭﻑ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻭﺟﻪ ﺍﻭ ،ﺗﺠﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ، ﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ،ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺟﻪ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﻭ ﻗﺒﺎﻟﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺣﮑﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨک ﺒﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ، ﮐﻪ ﮐﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﻫﺮﻣﺮﺣﻠﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﮐﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺴﺦ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺟﻬﻨﻢ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﻤﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﭼﻮﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺭﻭﺡ ﺗﺮﻙ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﺎﺯ ﺭﺟﻌﺖﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﮑﻨﺪ. ﻭﺑﺎﺯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ، ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﻣﺴﺨﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ، ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻭﭘس ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻪﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻃﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﮔﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ. ﻭ به کاﺭﻭﺍﻥ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﺩ ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺗﮑﺮﺍﺭﻫﺎ ،ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ، ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﺎﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﺯﻣﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺨﻮﺩ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﻮﻧﻪ ، ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮة ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺮﻭﺩ.

سوره عنکبوت

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ/ 1 ﺍَلف لام میم

 ﺍﻟﻢ ،ﺍﺯ ﺭﻣﻮﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﻯ ﺳﻮﺭﻩﻫﺎﻯ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭﻫﺮ ﻣﺘﻔﮑﺮ ﻭﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻣﻮﺯﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭﻣﺰ ﺩﺭ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﺩ.

عنکبوﺕ /2 - ﺃﺣﺴﺐ ﺍﻟﻨﺎ س ﺃﻥ ﻳﺘﺮﮐﻮﺍ ، ﺃﻥ ﻳﻘﻮﻟﻮﺍ ﺁﻣﻨّﺎ ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻔﺘﻨﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻟﺎﺯﻣﻪ ﻫﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﮐﻠﻤﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ، ﺗﻌﻬﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ ،ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻨﺎﻡ ﻓﺘﻨﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭﺳﻨﮓ ﻣﺤﻚ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻠﺎ ﻭﺯﺣﻤﺖ ﺑﺴﺎﻟﻚ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ به ﺼﻮﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺎﺭﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭﺭؤﻴﺎ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺻﺪﺍﻗﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﻭﺭﺷﻮﺩ.ﺗﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺑﻨﻔﻊ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.(ﺃﺣﺴﺐ) ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﻴﺎﻳﺪ. ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ (ﺁﻣﻨّﺎ) ﻳﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ ، ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺳﺘﻴﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.

عنکبوت / 3 - ﻟﻘﺪ ﻓﺘﻨّﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ ،ﻓﻠﻴﻌﻠﻤﻦّ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺻﺪﻗﻮﺍ ، ﻭ ﻟﻴﻌﻠﻤﻦّ ﺍﻟﮑﺎﺫﺑﻴﻦ

 ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﻢ.ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺻﺎﺩﻕ ﻭﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮ ﺩﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﮐﺪﺍﻡ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ.(ﻟﻴﻌﻠﻤﻦ) ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ، ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺍﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﮐﻴﺴﺖ.ﻭﻋﻠﺎﺋﻢ ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺻﺪﻕ ،ﻭﻳﺎ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﭘﻴﻤﺎﻥﭽﻪﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﺻﻮﻟﺎ ﻋﻠﻤﺎﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻓﻬﻢ ﻭﻋﺸﻖ ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻭﺟﺒﺮ ﻭﻏﻴﺮﻩ.ﻭﻟﺬﺍ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﺮﺩ ﺩﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪﺁﻣﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﻜﺎﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﻟﺬﺍ ﻋﻠﻢ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮﻥ(ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻠﻢ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻀﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﺍﺿﺎﻓﻰ ،ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﻋﻠﻢ ﺑﻌﺪﻯ اﻟﻬﻰ ، ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﻭ ﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.(ﻓﺘﻨّﺎ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻣﺤﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﺗﻤﺮﻳﻨﺎﺕ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﻭﺍﻣﻮﺯﺷﻰ ،ﺿﻤﻨﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﺒﻴﺖ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺘﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺗﺎﺷﻴﺮ ﻋﻤﻴﻖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ،ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺗثبیت ﻋﻤﻴﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺿﻌﻒ ﺣﺎﻓﻈﻪ ، ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﺍثر ﺍﻳﻦ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺴﻰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﮐﻪﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻥ ﻟﺬﺕ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﭘﺎﻙ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺩﺭﺟﻪ ﭘﺎﮐﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻠﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﮔﺮ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻳﺪ ،ﻭﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ،ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﺩﺭﺟﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻨﺘﻴﺠﻪ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻰ ﻋﻠﺎﻗﮕﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﭙﺎﻯ ﻣﺮﮒ ﻫﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻳﻚ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﮑﺮﺭ ﻧﻴﺰﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭﭘﺪﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﮐﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍثر ﺗثبیت ﺩﺭﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﻣثبت ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

عنکبوﺕ / 4 - ﺃﻡ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ ﺍﻟﺴﻴّﺌﺎﺕ ، ﺃﻥ ﻳﺴﺒﻘﻮﻧﺎ؟ ﺳاء ﻣﺎ ﻳﺤﮑﻤﻮﻥ

 ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺧﺪﺍ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﻣﺎﺳﺒﻘﺖ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭﺭﻭﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺰﻧﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﻯ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍﻏﺎﻓﻞ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺩﺳﺘﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﮐﻠﺎﻩ ﺷﺮﻋﻰ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﺮﺯ ﻓﮑﺮ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﺎ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻋﺒﻮﺭ ﺳﺎﻟﻚﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﺨﺖ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻭﻯ ﭼﻘﺪﺭ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍﻩ ﻭﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.

عنکبوت /5 - ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻳﺮﺟﻮﺍ ﻟﻘاء ﺍﻟﻠﻪ ، ﻓﺎﻥ ﺃﺟﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺂﺕ ،ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺴﻤﻴﻊ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ

 ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺟﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﻭﻗﺖ ﺍﻥ ﻓﺮﺍﺧﻮﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﺣﺪّ ﺍﻗﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﺎﻓﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﻋﻘﻴﺪﻣﻨﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ، ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﺍﻟﻮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺤﻠﻴﻪ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺑﺎﻭﺭ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻠﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻭﻣﺸﮑﻮﻙ ﻭﺩﻭﺩﻝ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺘﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ ،ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘس ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ، ﺣﺘﻤﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭﺍثاﺭ ﻣثت ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺩﻳﺮ ﺯﻭﺩﻯ ﻫﻢ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﺟﻠﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﭘﺎﮐﻰ ﻧﻔس ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ، ﺳﻌﻰ ﻭﻋﺠﻠﻪ ﻭ ﺟﺪﻳﺖ ﻭﻫﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺟﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺟﻞ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺮﮒ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻟﺂﺕ ) ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭﺩﻋﺎﻫﺎ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﻭﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺟﺎﻯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺯﺣﻤﺎﺕ ﺍﻭ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ،ﻭ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.

عنکبوﺕ/ 6 - ﻭﻣَﻦ ﺟﺎﻫﺪ ، ﻓﺄﻧّﻤﺎ ﻳﺠﺎﻫﺪ ﻟﻨﻔﺴﻪ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻐنیّ عن ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻥ

 ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﻬﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻭ ،ﺑﺮﻭﺵ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺍق ع ﺒﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭﺳﻠﻮﮐﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻤﻰ ﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺍﻭ ،ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻋﻘﻞ ﻧﺎﻗﺺ ﻭﻟﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﻧﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺴﺐ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻭ ،ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻨﻄﻘﻰ ،ﻭ ﭘﺮﺍﮔﻤﺎﺗﻴﺴﻤﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺟﺎﻫﺪ) ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮﮐس ﺟﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺟﻬﺪ ﻭ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﮐﻮﺷﺶ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻃﺎﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩ.(ﻏﻨﻰ ) ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻭﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺍﺳﺖ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺴﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ .(ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ) ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻧﻴﺰ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ.ﮐﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﮑﺠﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭﭼﺮﺍ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺍﮔﺎﻩ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺟﻬﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺩﻭ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﻧﺪﮔﺎﻥ ،ﺟﻬﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﻬﺎﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻳﺰﻩﻭﻣﺪﺍﻝ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﭽﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻬﺎﺩ ﮐﻨﺪ. ﻭﮔﺮﭼﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﻬﺎﺩ ﺟﻨﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﮓ ﺗﺎ ﭘﺎﻯ ﺟﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺷﺪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﭘس ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﺩ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻬﺪ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻭ ﺳﭙس ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺣﺠﺖ ﺍﻟﺄﺳﻠﺎﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻢ ﺣﺠﺖ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣﺞ ،ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺣﺮﻑ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻢ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻋﻠﺎﻣﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻌﻠق ﺒﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺍﻟّﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺍﺣﺎﺩﻳث ﺧﻮﺩ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺑﻠﻴس ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﻳﺎ ﻣﺪّﻋﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻬﺎﻥ ﮐﻪﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭﺑﺮﻭﻯ ﻣﻴﻦ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ

عنکبوﺕ /7 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ، ﻟﻨﮑﻔﺮﻥّ ﻋﻨﻬﻢ ﺳﻴّﺌآﺗﻬﻢ ،ﻭ ﻟﻨﺠﺰﻳﻨّﻬﻢ ﺃﺣﺴﻦ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﺑﺪﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻧﻪ ﻫﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﻨﺪﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ، ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﺮﺍﺗﺐﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ.ﻭ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺳﻄﺢ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﭘﻴﺶﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.( ﺁﻣﻨﻮﺍ) ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ،ﻭﭼﻪ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ.( ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ) ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ، ﺑﺎ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ.( ﻟﻨﮑﻔﺮﻥّ ) ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻭﺯﺍﺋﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﻢ.(ﺳﻴّﺌآﺗﻬﻢ) ﺑﺪﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺯﺷﺘﻰ ﻫﺎ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﻟﻨﺠﺰﻳﻨّﻬﻢ) ﺣﺘﻤﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.(ﺃﺣﺴﻦ) ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻰ ، ﺑﺠﺎﻯ ﭘﺎﺩﺍﺷﺘﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻋﻤﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ ،ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎ ﻭﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.

عنکبوت / 8 - ﻭﻭﺻّﻴﻨﺎ ﺍﻟﺄﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺍﻟﺪﻳﻪ ﺣَﺴَﻨﺎ ، ﻭﺍﻥ ﺟﺎﻫﺪﺍﻙ ﻟﺘﺸﺮﻙ ﺑﻰ ،ﻣﺎ ﻟﻴس ﻟﻚ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ، ﻓﻠﺎ ﺗﻄﻌﻬﻤﺎ ،ﺍﻟﻰّ ﻣﺮﺟﻌﮑﻢ ، ﻓﺄﻧﺒﺌﮑﻢ ﺑﻤﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

  ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﺎﻥ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﮑﻰ ﺷﻮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮﺍﻧﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﻭﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﺎ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺧﻮﺍﻫﻴﻤﺪﺍﺩ ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.(ﻭﺻّﻴﻨﺎ) ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ .(ﺑﻮﺍﻟﺪﻳﻪ) ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎ ﭘﺪﺭ ﻭﻣﺎﺩﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺑﻨﻴﮑﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﻓﺸﺎﺭ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻴﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮔﻮﻧﻪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻯ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﺪﺍﺭﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﭘس ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﮑﻦ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺑﺎﻃﻠﻴﻤﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﻭﭼﻪ ﻋﻮﺍﻗﺒﻰ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ.ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻪ ﺍﺷﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺩﺭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺷﺮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻪ ﺍﺷﺎﺭﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.(ﺍﻧﺴﺎﻥ) ﺑﺸﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﺳﻰ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻓﻄﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﻣﻔﻬﻮﻡ ﻟﻔﻆ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺗﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻳﮑﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺷﺮﻙ ﺩﺭآﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﻔﺮ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮﻋﺒﺎﺩﺍﺗﻰ ﻭﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺮﻙ ﺍﻣﻴﺰ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ، ﻭﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ . (ﺟﺎﻫﺪﺍﻙ) ﺑﺎ ﺳﻌﻰ ﻭﮐﻮﺷﺶ ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺵ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻳﺎ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭﺷﺮﻙ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ.(ﻣﺎ ﻟﻴ س ﻟﻚ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ) ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺘﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻩ ،ﻭﻳﺎ ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻠﻰ ﺑﻤﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﻣﺮﺟﻌﮑﻢ) ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺷﻤﺎ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.(ﺃﻧﺒّﺌﮑﻢ ) ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻥ ، ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

عنکبوﺕ/9 - ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ، ﻟﻨﺪﺧﻠﻨّﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻥ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻤﺤﻤﺪ ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ. ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺳﭙس ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪﻩ ، ﺿﻤﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ،ﺩﺭﮐﻨﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺻﺎﻟﺤﻴﻦ) ﺻﺎﻟﺢ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

عنکبوت / 10 - ﻭﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎس ﻣﻦ ﻳﻘﻮﻝ ﺁﻣﻨّﺎ ﺑﺎﻟﻠﻪ ، ﻓﺎﺫﺍ ﺃﻭﺫﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺟﻌﻞ ﻓﺘنة ﺍﻟﻨﺎس ﮐﻌﺬﺍﺏ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﻟﺌﻦ ﺟاء ﻧﺼﺮ ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ ، ﻟﻴﻘﻮﻟﻦ ﺍﻧّﺎ ﮐﻨّﺎ ﻣﻌﮑﻢ ﺃﻭﻟﻴس ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺄﻋﻠﻢ ﺑﻤﺎ ﻓﻰ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺍﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﺯﺍﺭ ﻭﺯﺣﻤﺘﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﺘﻨﻪ ﻭﺑﻠﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ، ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﮔﺎﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻳﺎﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺗﻰ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺍﻧﺮﺍ ﻋﻴﺐ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭘس ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ.ﺍﻳﻦ ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﺗﺌﻮﺭﻯ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﺩﺍﺭﻳﻤﻮﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻳﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭﺷﺮﻭﺗﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻣﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭﺳﻬﻢ ﻭﻧﺼﻴﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﭘس ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺫﺍﺕ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻫﺮ ﮐس ،ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺳوء ﻨﻴّﺖ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.(ﺍﻭﺫﻯ) ﺍﺯﺍﺭ ﺩﻳﺪ ﻭ(ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻟﻨﺎس ) ﺍﺯﺍﺭ ﻭﺑﺤﺮﺍﻧﻬﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ (ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻠﻪ) ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﺑﻰ ﻟﻄﻔﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.(ﻧﺼﺮ)ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﻏﺎﺭﺕ ،ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺟﻨﮕﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻬﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﺻﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻭﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﻭﻋﻤﻞ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﻳﻪﺍﻯ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.

عنکبوت / 11 - ﻭ ﻟﻴﻌﻠﻤﻦّ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻭ ﻟﻴﻌﻠﻤﻦّ ﺍﻟﻤﻨﺎﻓﻘﻴﻦ

  ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻭﺍﻗﻌﺎﺩﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ عقاﻳﺪ ﺍﻟﻬی ﺨﻮﺩ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭﻏﻴﺮ ﺻﺎﺩﻗﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﮐﻴﺴﺖ. ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﮐﺎﺫﺑﺎﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺿﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭﺣﺘﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺸﺎﺕ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ.ﮐﻪ ﺍﮐﺸﺮﺍ ﺧﺒﺮﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﮔﻬﮕﺎﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﺗﻌﺼﺐ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯﭙﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ،ﺩﺭ ﻧﻔﺎﻕ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ،ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺗﺠﺴﺴﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﺎﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍس ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ، ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻫﺮﺩﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ، ﻭﻟﻰ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.( ﻣﻨﺎﻓﻖ ) ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻟﻔﻆ ﻧِﻔﺎﻕ ﻭﻧَﻔَﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻭﺟﺪﺍﺳﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﺎﻝ ﻭﺟﺎﻥ ،ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﺗﻮﻧﻞ ﻳﺎ ﻧﻔﻘﻰ ﺑﻌﻮﺍﻟم اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺘﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻭﺗﻀﻌﻴﻒ ﺍﻥ ﺷﺪ .

عنکبوت 12 - ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ، ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﺍﺗّﺒﻌﻮﺍ ﺳﺒﻴﻠﻨﺎ ، ﻭ ﻟﻨﺤﻤﻞ ﺧﻄﺎﻳﺎﮐﻢ ، ﻭﻣﺎﻫﻢ ﺑﺤﺎﻣﻠﻴﻦ ﻣﻦ ﺧﻄﺎﻳﺎﻫﻢ ﻣﻦ ﺷﻴئ ،ﺍﻧّﻬﻢ ﻟﮑﺎﺫﺑﻮﻥ

 ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻴﻢ.ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ،ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ ،ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﺮﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ ،ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺮﻙ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ.ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻣﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻥ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻗﺒﻮﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻫﺮﮐس ﻣﺴؤﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭘس ﻭﻋﺪﻩ ﻭﻗﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﺒﻞ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﻣﻘﺪﺍﺭ ثوﺍﺏ ﻭﺧﺪﻣﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ.(ﺍﺗّﺒﻌﻮﺍ ﺳﺒﻴﻠﻨﺎ) ﺭﻭﺵ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺣﺰﺑﻰ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ. ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ،ﺑﻨﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻔﻮﺍﻳﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭﺗﻘﻠﻴﻞ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﺭﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ،ﻳﻚ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺁﺋﻴﻨﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺳﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﻋﻤﻞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ، ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺩﺭﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻘﻌﺮ ﺟﻬﻨم ﻤﻴﺮﻭﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﮔﺮ ثواب ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺸﺪﻩ ،ﻓﺮﺻﺖ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻧﺤﻤﻞ ﺧﻄﺎﻳﺎﮐﻢ) ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻘﺒﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻤﻞ ﻭ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻭثوﺍﺏ ﻳﻚ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻳﺎ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﺿﺎ ﮐﺴﻰ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺭﻭﺍﻧﻰ. ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ، ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺴؤﻟﻴﺖ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻮﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺧﻄﺎﻳﺎﮐﻢ) ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ.

عنکبوت / 13 - ﻭ ﻟﻴﺤﻤﻠﻦّ ﺃثقاﻟﻬﻢ ،ﻭ ﺃثقاﻟﺎ ﻣﻊ ﺃثقاﻟﻬﻢ ، ﻭ ﻟﻴﺴﺌﻠﻦ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ،ﻋﻤّﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻔﺘﺮﻭﻥ

 ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺸﻠﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﻢ. ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ،ﺍﺯﻋﻬﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺍثقاﻝ) ﺟﻤﻊ ثقل ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺗﻌﻴﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﺤﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻤثل ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ،ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ
ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﺍثاﺭ ﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺰﺣﻤﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻬﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ.(ﻳﻔﺘﺮﻭﻥ ) ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻢ ﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻫﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ،ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﻌﻬﺪ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﻝ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.(ﻋﻤّﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ) ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔی ﻨﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺑﮑﺎﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. ﻫﻤﻪ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﻤﻰ ﻭﮐﻴﻔﻰ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﺍﻓﺘﺮﺍﻫﺎ ﻭﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﮔﻰ ﻭﻋﻤﻖ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺩﺍﻏﻰ ﺍﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺷﻮﺧﻰ ﻭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻭﺧﻴﺎﻝ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﺮﺩﺑﺎﻧﻰ ﺳﻘﻮﺩ ﮐﻨﺪ ، ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺘﻨﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠی ﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﻬﺎ ﻭ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﺷﺪﻧﻬﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ.

عنکبوت / 14 - ﻭ ﻟﻘﺪ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﻧﻮﺣﺎ ﺍﻟﻰ ﻗﻮﻣﻪ ، ﻓﻠﺒث ﻓﻴﻬﻢ ﺃﻟﻒ ﺳنة ﺍﻟّﺎ ﺧﻤﺴﻴﻦ ﻋﺎﻣﺎ ، ﻓﺄﺧﺬﻫﻢ ﺍﻟﻄﻮﻓﺎﻥ ،ﻭﻫﻢ ﻇﺎﻟﻤﻮﻥ

 ﻣﺎ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻗﻮﻡ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﻭ ﻧﻬﺼﺪ ﻭﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﻧﺰﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻇﻠﻤﺸﺎﻥ ﺑﻄﻮﻓﺎﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻧﻮﺡ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﭼﻨﻴﻦﻋﻤﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﮑﺮﺩﻩ ، ﺗﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯﺭﺩﻩ ﺑﻌﻘﺎﻳﺪ ﺳﻨﺘﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭﻋﺮﻓﺎﻧی ﺨﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺩﺭﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﻧﻮﺡ ، ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﺮﻫﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺩﺭ ﺑﺸﺮ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﻫﻤﻪ ﺑﺘﻮﺣﺶ ﺑﺴﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎﻣﺮﮒ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﻭﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻮﺡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺩﻭﺍﻡ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ،ﮐﻪ ﺩﻭﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﺎﺑﻞ ، ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﮐﻮﺭﺵ ﺍﺯﺍﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ، ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﻭﺯ ،ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ.ﻭﺗﻮﻓﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﭘﻨﺠﻢ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.(ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﻭﺍﻭﻡ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺎﺯﻩﺭﺳﻴﺪﻩﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭﻋﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﺤﻘﻰ ،ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﺟﺪﻳﺪ ، ﻭﻣؤسس ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻧﻮﻳﻦ ﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ، ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﻣﻴّﺖ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. (ﺃﺧﺬ) ﺍﻧﺎﻥ ،ﻳﻌﻨﻰ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﺮﮒ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭﭼﻪ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭﻗﺎﺩﺭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ، ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺪﺭﻙ ﻭﻓﻬﻢ ﺍﻥ ،ﻭﻟﻰ ﺗﻨﺒﻞ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻭﻟﺬﺕ ﺟﻮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺳﻮﺧﺖ ﻟﺬﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺟﻨﺴﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ، ﺑﺎ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻧﺪ ، ﺑﻴﻚ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻥ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺴﺦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﻭﺩ ، ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ پس ﺍﺯ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﻓﺮﺭﻓﺘﮕﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺠﺰﻩﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺩﺭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ،ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻤﺸﻞ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺗﻮﻓﺎﻥ ﺳﻴﻞ ﺍﺏ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﮑﺎﺭﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺑﻞ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﻫﻤﻪﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻓﻘﻂ ﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ.ﻭﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻥ ﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺟﻠﻪ ﻭﻓﺮﺍﺕ ،ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺏّ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺗﺎ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭس ﺑﺰﻳﺮ ﺍﺏ ﻣﻴﺮﻓﺖ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺳﺪﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﻭﺳﻮﺭﻳﻪ ﻭﻋﺮﺍﻕ ،ﺍﻳﻦ ﻃﻐﻴﺎﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﺍﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ ، ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﺎ ﻭﺟﻬﺶ ﺍﺯ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﺏ ﺍﻥ ،ﻋﺮﺽ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻃﻰ ﮐﺮﺩ.

عنکبوت / 15 - ﻓﺄﻧﺠﻴﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺴﻔﻴنة ،ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎﻫﺎ ﺁیة ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺡ ﻭﻫﻤﺮﺍﻫﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭﮐﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﻳﺖ ﻭ ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻧﺠﺎﺕ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻧﻮﺡ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻳﺎﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ، ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺭﺟﻌﺘﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺗﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﻨﺠﺎﺕ ﮐﻠﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ،ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻏﺮﻕ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻮﺡ ،ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺨﺖ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴباﺷﺪ.ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻏﺮﻕ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﻫﻠﺎﻙ ﺷﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭس ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺍﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﺬﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺗﺎ ﻣﻠﻞ ﻭﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﻧﻮﺡ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﻨﺪ ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻏﺮﻕ ﻭﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.(ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ) ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﻭﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭ ﻏﺮﻕ ﻧﻮﻋﻰ ﻧﺸﻮﻧﺪ.ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ،ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

عنکبوت / 61 - ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻟﻘﻮﻣﻪ ، ﺍﻋﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﺗﻘﻮﻩ ، ﺫﻟﮑﻢ ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﻘﻮﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻔﺖ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﺮ ﻭﻧﻔﻊ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻴﺪ.(ﺗﻘﻮﺍ) ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﮕﻴﺮﺩ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺭﻓﺖ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺘﻘﻰ ،ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺘﺌﻰ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﺭ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻴﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﻟﻮ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻗﻮﻡ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻢ ﻋﺼﺮ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭﺁﺯﺭ ،ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﻫﻨﺪﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. (ﺍﻋﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ) ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ،ﻳﻚ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﮐﻠﻰ ﻭﺟﺎﻣﻊ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮﺧﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻗﺼﺪﻯ ﺍﺯ ﺑﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺟﺰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ،ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺩﻳﻨﻴﻮﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺘﺒﻌﻴﺖ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺧﻴﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.(ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ) ﺑﻨﻔﻊ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺧﺮ ،ﻗﺼﺪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺮﻭﺡ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ. ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻮﻗﺖ ﺍﻥ ،ﺑﺎﻋث ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺫﻫﻨﻰ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺤﻴﺮﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺫﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ،ﻭ ﻓﻬﻢ ﻭﺷﻌﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻘﻞ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﺨﺼﻮﺹ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،پس ﭼﺮﺍ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ.

عنکبوت / 17 - ﺍﻧّﻤﺎ ﺗﻌﺒﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻭثاﻧﺎ ، ﻭ ﺗﺨﻠﻘﻮﻥ إﻓﮑﺎ ، ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺗﻌﺒﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻟﺎ ﻳﻤﻠﮑﻮﻥ ﻟﮑﻢ ﺭﺯﻗﺎ ، ﻓﺎﺑﺘﻐﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺯﻕ ، ﻭﺍﻋﺒﺪﻭﻩ ﻭﺍﺷﮑﺮﻭﺍ ﻟﻪ ،ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

 ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ ،ﺑﺖ ﻭ(ﻭثن) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺟﺰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺩﺭﻭﻍ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺭﺯﻕ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺭﺯﻕ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺠﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﻭ ﺳﭙﺎس ﻭﻯ ﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺭﺯﻕ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ،ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﻬﺎ ، ﮔﺮﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻧﺎﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺟﻬﻨﻤﻰ ،ﻭﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻋﺒﺎﺩﺕ (ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺮ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺑﻨﻈﺮﺷﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ ﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖّ ﺍﻥ ، ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎﺯ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﺮﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻭ ﺑﺖ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﻧﻘﺎﺷﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺑﺤﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻭ ثن) ﺑﺖ ﻭﺻﻨﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻳﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﺍﻣﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ.( ﺗﺨﻠﻘﻮﻥ إﻓﮑﺎ) ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ،ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻧﺎ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻳﺪ.(ﻟﺎ ﻳﻤﻠﮑﻮﻥ ﻟﮑﻢ) ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺭﺯﻕ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻣﺮﺍﺗﺐﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮﺩ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻭﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺣﺘﻴﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺎﻳﺪ ﺑﺤﻖ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ، ﻳﺎ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﺴﺐ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻫﺪﻑ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺍﻳﺪﺍﻝ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻤﮑﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ،ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺭﺯﻗﻰ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺭﺯﻕ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻏﺬﺍ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﻳﺎ ﺭﺯﻕ ﺫﻫﻨﻰ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﻋﻠﻤﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﺴﺐ ﺍﺯ ﻏﻴﺮﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﺯﻕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺑﺘﻐﻮﺍ) ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻴﺪ ، ﻭﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ.(ﺍﻋﺒﺪﻭﻩ ﻭﺍﺷﮑﺮﻭﻩ ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺳﭙﺎس ﻭﺷﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ. ﻭﻟﻘﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ، ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﺳﭙﺎس ﺧﺪﺍ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻗﻒ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﭙﺎس ﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﻣﺰﻳﺪ ﺭﺯﻕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺳﭙﺎس ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺷﮑﺮ ﻳﺎ ﺳﭙﺎس ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﺳﻢ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻣﻰ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﺪ ، ﻓﺮﻳﺐ ﺍﻧﺮﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﮐﺴﺐ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺮﻭﺵ ﺍﻭﻳس ﻗﺮﻥ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﺗﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺘﺮﺻﺪ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻥ. ﻭ ﺍﻳﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺣﻖ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩﻳﺎ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

عنکبوت / 18 - ﻭ ﺍﻥ ﺗﮑﺬّﺑﻮﺍ ، ﻓﻘﺪ ﮐﺬّﺏ ﺃﻣﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﮑﻢ ، ﻭﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺒﻠﺎﻍ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ

 ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ، ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻳﮑﻰ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ.ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻗﺮﺍﺭﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﻋﻴﺪﻫﺎ ﻭﺧﻄﺮﺍﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﮐﻪ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺑﻌﺪﻯ ،ﭼﻮﻥ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺧﻄﺎﺭﻫﺎ ﻭﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠّﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺣﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺣﻖ ﺯﻭﺭ ﻭﻓﺸﺎﺭ ﻭﺍﮐﺮﺍﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺷﺪﻩ ،ﭘﻴﺎم الهی ﺮﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻭﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻤﻴﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺁﻧﻬﻢ ﺑﺎﺷﻮﻕ ﻭﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ،ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﻝ ، ﻭﻳﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﻭﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ ، ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭﺗﻮﺑﻪ ﺍﻯ ﻗﺎﻃﻊ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕﻭ ﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺑﺮﺳﺪ.(ﺑﻠﺎﻍ ﻣﺒﻴﻦ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍثاﺭ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﻭﻣﺴﺘﺪﻝ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ،ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ. (ﺑﻠﺎﻍ) ﺍﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺑﺒﻠﻮﻍ ﮐﻤﺎﻟﻰ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻭﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ. ﻫﺮ ﮐس ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ،ﺑﺒﻠﻮﻍ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺳﭙس ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ، ﺑﻠﻮﻍ ﺫﻫﻨﻰ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﮐس ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﻋﻘﻞ ﻭﻋﻠﻢ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﺟﻤﻌﻰ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺫﻫﻨﻰ ،ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﻔﻴﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭﻫﻢ ﺯﻳﺴﺘﻰ ﺑﺎﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺳﻠﻴﻘﻪ ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺳﻨﺘﻬﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻴﺮﺍ ﺑﻌﻠﻢ ﻭﺩﺍﻧﺶ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ،ﻭ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﻭ ﻋﺎﺭﻑ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﻟﺎﻫﻴّﺎﺕ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺸﻮﺩ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻠﻮﻍ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰﺭﺳﺎﻧﺪ . ﻭﺍﻳﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ،ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﮐﺴﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﻠﻮﻍ ﺫﻫﻨﻰ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴت های ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻞ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﺍ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪ ، ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﺨﺺ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻓﺮﺩﻯ ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﻭﺣﻰ ﻳﺎ ﺑﻠﻮﻍ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﻍ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻧﺠﺎﺕ ،ﺗﻮﻟﺪ ﺩﻭﻣﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺟﺸﻨﻬﺎﻯ (ﺍﻳﺴﺘﺮﻥ) ﻭﺍﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﺑﻌثت .ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﻭﺝ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﻨﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻈﻬﺮﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ،ﻭ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺎﻍ ﻣﺒﻴﻦ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﺳﻠﻄﻪ ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ، ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺗﺼﺮﻑ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺎﻥ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

عنکبوت / 19 - ﺃﻭﻟﻢ ﻳﺮﻭﺍ ، ﮐﻴﻒ ﻳﺒﺪئ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺨﻠﻖ ثُمّ ﻳﻌﻴﺪﻩ ، ﺍﻥّ ﺫﺍﻙ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺴﻴﺮ

 ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻏﺎﺯﮔﺮ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺻﻞ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻋﺪﻡ ﻭﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻏﺎﺯ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻳک ﺮﻭﺡ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.پس ﭼﮕﻮﻧﻪﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﻭﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﻳﺎﺑﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﻭﺳﭙس ﺭﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻭ ﻳﺎﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﺑﺤث ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ(ﻋﻮﺩ ﻭﺍﻋﺎﺩﻩ ﻭﻣﻌﺎﺩ)ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻧﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﺴﺨﻬﺎﻯ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﺭﺳﺨﻬﺎﻯ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﭘس ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺍﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺷﻤﺎ ﻗﺒﻠﺎ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺑﺸﺮﻯ ﺷﺪﻳﺪ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺯﺣﻤﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﭼﺮﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﺍﻧﺪﻳﺸﻪﮐﺮﺩ.(ﻋﻮﺩ ﻭﺍﻋﺎﺩﻩ) ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ،ﻭﺑﻌثت ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻣﻔﻴﺪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻘﺮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﺍﺯ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﺪ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺷﺮﻁ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻌثت ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﻣﺒﻌﻮث ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ،ﻭ ﺍﺣﻴﺎﻯ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺻﻞ به ﻤﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻤﻴﺮﺩ ،ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻭﻣﻌﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺑﺎﻏﻀﺐ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ اﻭ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻳﺎ(ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻫﺮ ﻳﻚ ،ﻳﻚ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ،ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ،ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻣﺎ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ،پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﺎﺿﻠﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﻋﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻭﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺴﺦ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻭ ﺧﻮﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﻧس ﻭﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺪﺗﻰ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ، ﻭﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﻭﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ،ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻔﺶ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻭ ﮐﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ،ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻳﺴﻴﺮ) ﺍﺳﺎﻥ ﻭﻣﻴﺴﺮ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺍﺳﺖ .

عنکبوت /20 - ﻗﻞ ﺳﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻓﺎﻧﻈﺮﻭﺍ ﮐﻴﻒ ﺑﺪﺃ ﺍﻟﺨﻠﻖ ، ثُمّ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻨﺸئ ﺍﻟﻨﺸﺄة ﺍﻟﺂﺧﺮة ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ﻗﺪﻳﺮ

 ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ،ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﮔﺮﺩﺵ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﻭﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻏﺎﺯ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺩﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﺸﺄﺕ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺧﻠﻘﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭ ﺍﺧﺮﻯ ﻭ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.(ﺑﺪﺁٴ) ﺧﻮﺩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺴﺎﮐﻦ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﺒﺪﺃ ﻫﺮ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﺳﺖ.(ﻳﻌﻴﺪﻩ) ﺍﻧﺮﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﺍﻋﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺑﺎ ﺗﻨﺎﺳﺦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﺭﻭﺷﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﻨﺎﺳﺦ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺳﺖ.ﻳﮑﻰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﺍﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ.ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺭﻭﺡ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﻰ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺭﻭﺍﻥ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﮑﻮﺗﺮﺍﭘﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻰ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻣﺮﺿﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﭙﻴﺪﺍﻳﺶ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﻋﻠﺎﺋﮑﻢ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺸﺨﺼﻴﺖ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺩﻭﻣی ﻤﻨﺴﻮﺏ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﮐﻪﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻦ ﺯﺩﮔﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺯ ﺗﻨﺎﺳﺦ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻤﻴﺮﺩ ،ﻭ ﺑﺨﺎﻙ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﺴﻢ ﻣّﻴﺖ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻣﺮﺩﻩ ﺑﻨﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ،ﺣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻥ ﺟﺴﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻥ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻴﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻄﻠﻌﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﺷﻨﺎس ،ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺡ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺘﺮﻙ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺳﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﻗﺒﺮ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺍﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺗﺮﺩ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ. ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﻭﻝ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ،ﻃﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﮐﺸﺪ ﻭ ﺭﻧﺠﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺭؤﻴﺎﺋﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ، ﻭﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﺒﺮ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻟﺬﺍ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻭﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﻗﺒﺮ ،ﻭﺗﺮﺳﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺣﺴﺎسذ ﻭﺗﺨﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . (ﺳﻴﺮﻭﺍ) ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺣﺘﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﺮ ﺍﻧﻔس و إسراء و معراج ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﻴﺮﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﺭﺍ ﺳﻴﺮ ﺍﻓﺎﻕ ﻭﺍﻧﻔس ﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.(ﻳﻨﺸئ) ﺍﻧﺸاء ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﻧﺸﺄﻩ ﺍﻟﺂﺧﺮﻩ) ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭﺗﻮﻟﺪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺧﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺳﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻧﺸﺄﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺑﺎ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺎﺩﺍﺩﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺪﺭ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻮﻉ .

عنکبوت / 21 - ﻳﻌﺬﺏ ﻣﻦ ﻳﺸاء ،ﻭ ﻳﺮﺣﻢ ﻣﻦ ﻳﺸاء ،ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﻘﻠﺒﻮﻥ

  ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﺮکس رﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﻭ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﺮﺣﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭﻫﻤﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﻭﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﻭ ﻣﺪﺑﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﻭﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻨﻔﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ،ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﺣﺘﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﺩﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ، ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻣﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻨﺎﻓﻖ ، ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻣﺘﻌﺒﺪﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﭼﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻑ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.( ﻋﺬﺍﺏ ) ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﮑس ﻋﺬﺏ ﻳﺎ ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺨﺖﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻭﻳﮋﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﻭﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﻦ ﻳﺸاء )ﻫﺮﮐﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺸﻴّﺖ ﻫﺮ ﻭﺿﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس ﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ،ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻟﺒﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨّﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ . (ﺗﻘﻠﺒﻮﻥ) ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﻫﺪﻑ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺫﺍﺗﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.ﻭﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺪﻩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻋﻘﺐ ﮔﺮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﺍﻳﻦ ﻋﻘﺐ ﮔﺮﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻭﻋﻘﺐ ﮔﺮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺗﺤﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻔﮑﺮ می ﺮﻭﻧﺪ. ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺩﺭ(ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ)ﻳﺎ ﻗﻠﺐ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﻓﻮﺃﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭﻟﻮ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻧﻔس ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ،ﻭﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ،ﻭﻣﻰ ﭘﻮﺳﺪ.ﻭ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﻭ ﻋﺮﻭﺡ ﻭﺍﺳﺮاء ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

عنکبوت / 22 - ﻭﻣﺎ ﺃﻧﺘﻢ ﺑﻤﻌﺠﺰﻳﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭﻟﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤاء ، ﻭﻣﺎﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻣِﻦ ﻭﻟﻰّ ﻭﻟﺎ ﻧﺼﻴﺮ

 ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻳﺎﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻭﻟﻰ ﻭ ﻧﺼﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ. ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺭﻭﺡ ﻭ ﺫﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ اﻭ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺣﻮﺍس ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺍﻭ ،ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﺩﺩ.پس ﭼﺮﺍ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻏﻴﺮﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﮕﺮﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻴﺒﺮﺩ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺎﺑﺪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺻﻞ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺭﻭﺣی ﺨﻮﺩ ﻳﺎﺭﻯ ﻭﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ، ﻭﻧﻪ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻓﻘﻴﻪ ﻭﻫﺮ ﺳﻔﻴﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﺯ ﻏﻀﺐ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺩﺭﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ، ﻭﻟﻰ ﻭﻧﺼﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻭﻟﺎﻳﺘﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻧﺎﺣﻖ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﻘﺶ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﻨﻨﺪ.(ﻭﻟﻰّ ) ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﻬﺮ ﺷﮑﻠﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻧﻪ ﻣثلا ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻓﺎﻃﻤﻪ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺍﺭثاﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻋﻠﻰّ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺣﺎﻟﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎ ، ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺳﻠﺎﻡ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭘس ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺠﻨﮓ ﻫﻢ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺟﻨﮕﻨﺪ.ﻭﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﺑﺎﺳﻠﺎﻡ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﺋﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩﻣﺘﻬﻢ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺯﻧﺎﻥ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺑﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺯﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﻮﻫﺮ ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺯﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮐﻠﮑﺴﻴﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻧﺼﻴﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋی ﺒﺮﺗﺮﻯ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﭘﻴﺮﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺍﻭﺭﺍ ﮐﺸﺶ ﻭﻋﺸق ﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺪﻫﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋم ﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻭ ،ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺼﻴﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺼﻴﺮ ﻭﻭﻟﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ پس ﺍﺯ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺷﺎﻧس ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎٴﺎ ﻧﺼﻴﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.

عنکبوت / 23 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻟﻘﺎﺋﻪ ، ﺃﻭﻟﺌﻚ ﻳﺌﺴﻮﺍ ﻣﻦ ﺭﺣﻤﺘﻰ ، ﻭﺃﻭﻟﺌﻚ ﻟﻬﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﺃﻟﻴﻢ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻟﻘﺎٴ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﻧﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ.ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻳﺎﺕﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ،ﺑﺎﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻭﻧﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ،ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﻭﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. (ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ)ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﺍست.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﻟﻘﺎﺋﻰ ﮐﻠﻰّ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﺴﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﺍثاﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺬﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ. ﻭﻧﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ.(ﻳﺌﺴﻮﺍ) ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﻭﺃﻟﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﻏﻀﺐ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻭ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﺍﻟﻬﻰ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺘﻌﺎﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ،ﺭﺣﻢ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.(ﺃﻟﻴﻢ) ﺍﺯ ﺃﻟﻢ ﻭﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣﺎﺷﺎﻫﺪ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ .

عنکبوت / 24 - ﻓﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﻮﻣﻪ ، ﺍﻟّﺎ ﺃﻥ ﻗﺎﻟﻮﺍ ،ﺍﻗﺘﻠﻮﻩ ﺃﻭ اﺣﺮﻗﻮﻩ ، ﻓﺄﻧﺠﺎﻩ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﺭ ، ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

 ﻭﻟﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﻮﻡ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻭﺭﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺗﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﺒﺮﺗﻰ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﺯ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻴﺮﻭﻳﻢ.ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩﻩ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮﺑﺮﺍﻯ ﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻭﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻔﺘﻴﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﻭﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭﺣﮑﺎﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﺑﻰ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﺗﺴﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻫﺮ ﺧﻄﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺧﻮﺩ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻋﻠﻴﻪ ﻫﺮ ﻧﺪﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ ،ﮐﻪ ﻣﺒﺘﮑﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﺣﺘﻰ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻭﻭﺍﺩﺍﺭﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﺮﻭﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ،ﺩﺭ ﺍﺗﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ،ﺑﻌﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﻋﺠﺐ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺗﺶ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻤﺮﻭﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺍﻳﺘﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺟﺎﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣؤﻤﻦ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻋﻘﻞ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ، ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﻣﻐﻀﻮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻟﻔﻆ ﺍﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺍﻳﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ

عنکبوت / 25 - ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻤﺎ ﺍﺗّﺨﺬﺗﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻭثاﻧﺎ ، ﻣﻮﺩّﻩ ﺑﻴﻨﮑﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ، ثُمّ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ،ﻳﮑﻔﺮ ﺑﻌﻀﮑﻢ ﺑﺒﻌﺾ ،ﻭ ﻳﻠﻌﻦ ﺑﻌﻀﮑﻢ ﺑﻌﻀﺎ ،ﻭ ﻣﺄﻭﺍﮐﻢ ﺍﻟﻨﺎﺭ ، ﻭﻣﺎ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﻧﺎﺻﺮﻳﻦ

 ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ،ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﻏﻴﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ بُت ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ،ﺣﻔﻆ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻭ ﭘﺴﺖ ﺩﻧﻰ ﺩﻧﻴﺎ ،ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ. ﻭﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭﻳﺎ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﻤﺎ ،ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﮑﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﺎﺻﺮ ﻭﺣﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻪ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭼﻪ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ،ﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺠﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭﺣﻘﻴﺮ ،ﻭ ﺍﺭﺿﺎﻯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ. ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﻭﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺟﻬﻨﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.(ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻏﻴﺮﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﭼﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺷﻔﻊ ﻭﺟﻔﺖ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﻪ ،ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﻟﻔﻈﻰ ﺩﺭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺗﺎﮐﻴﺪﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ،ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.(ﺃﻭثاﻥ ) ﺟﻤﻊ (ﻭثن ﻳﺎ ﺑﺖ ﻭ ﺻﻨﻢ) ﭼﻪ ﺳﻨﮕﻰ ﻭﭼﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ و هر معشوقی ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻳﻨﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﮔﺎﻭ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻣﻮﺩّﻩ) ﻳﺎ ﻣﻮﺩّﺕ ﻭ ﻣﺸﺘﻖ ﺍﺯ(ﻭِﺩّ) ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺣﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ) ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘﺴﺖ ﺩﻧﻴﺎ ، ﻭﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ(ﺩﻧﻰّ) ﻭﭘﺴﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ، ﭘﺴﺖ ﻭﺣﻘﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺍﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺷﻬﻮﺍنی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎ ﻭﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻣﻪ) ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺴﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ، ﻭﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﺟﺎﻯ ﺑﺤث ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻤثل ﺑﺎﺯ ﭘس ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ با ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒیعی ﻮﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺗﺎﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖّ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻥ ،ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺷﺮﻙ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻘﻮﻝ ﺧﺪﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺿﺎﻯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﻬﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﻭﺻﻤﻴﻤی ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ، ﻭﻋﻤﻠﺎ ﺑﭙﺮﺳﺘﺶ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﺎﺣﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﻓﻘﻴﻪ ﺍﺣﻤﻘﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ، ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻫﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍٴﺖ ﻭﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ. ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻋث ﻓﺮﻳﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻋﺒﺮﺗﻰ ﮐﻪﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ، ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻳﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺳﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﺻﺖﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻟﻌﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻣﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .(ﻣﺄﻭﺍ) ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺴﺨﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺳﺨﺖ ﺭﻧﺞ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺩﻭﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺗﺶ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎ ، ﻧﻴﺰ ﺭﻧﺞ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﺭ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﻭﺡ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻮﺭ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻤﻊ ﻭ ﻳﺎ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﺑﺎ ﺳﻮﺧﺖ ﻓﺴﻔﻮﺭﻯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﺷﻌﻪ ﻣﺎﻭﺭﺍﻯ ﺑﻨﻔﺶ ﻭﺧﻨﻚ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻧﺎﺭ)ﻋﮑس ﻧﻮﺭ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭﺍﺗﺶ ﻭ ﮔﺮﻣﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺎﺻﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻤﻚ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﻭﺗﻮﺳﻞ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥﺎﺳﺖ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

عنکبوت / 26 - ﻓﺂﻣﻦ ﻟﻪ ﻟﻮﻁ ، ﻭ ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻰ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻰ ، ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

 ﻭ ﻟﻮﻁ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﻫﺠﺮﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻓﺎﺳﺪ ﻟﻮﻁ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ،ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻮﻁ ﻣﻠﺤﻖ ﮔﺮﺩﺩ.ﻋﻤﻠﺎ ﻫﺠﺮﺕ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ، ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺑﺎﺳﺮاء ﻭﻣﻌﺮﺍﺝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﺎﺣﮑﻤﺖ ﻭﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﻣﺸﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ،ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍ ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ﻭﻧﻔﻊ ﻭﺧﻴﺮ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﮑﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﮐﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭ ﻭ ﻗﺎﺿﻰ ﻭﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﺠﺮﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﻙ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻢ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻰ ،ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﭼﻨﻴﻦ ﻫﺠﺮﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ پس ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﻣﮑﻪ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻔﺮ ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻋﺰﻳﺰ) ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﺴﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﻟﻮﻁ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﺑﻌﺪﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻟﻮﻁ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻫﺮﺩﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮﻭﺵ ﺁﺯﺭ ﻳﺎ ﺯﺭﺩﺷﺖ ،ﺑﮑﻤﺎل اﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ. ﻟﻮﻁ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭ ﺑﺎﻭﻯ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺳﺤﻖ ﻭﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺭﺍﻣﺪﻧﺪ.

عنکبوت / 27 - ﻭﻭﻫﺒﻨﺎ ﻟﻪ ﺍﺳﺤﻖ ﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ، ﻭﺟﻌﻠﻨﺎ ﻓﻰ ﺫﺭﻳّﺘﻪ ﺍﻟﻨﺒﻮة ﻭ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻭ ﺁﺗﻴﻨﺎﻩ ﺃﺟﺮﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ، ﻭ ﺍﻧّﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة ﻟﻤﻦ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻦ

 ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺳﺤﻖ ﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﻴﺪﻳﻢ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﮐﺘﺎﺏ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭﻣﺰﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﺍﺯ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭﺍﺳﺤﻖ ﻭﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻓﺮﺍﺩ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ، ﻭﺑﺎﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭﺑﺎﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻧﺪ.(ﻭﻫﺒﻨﺎ) ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻟﻄﻒ ﻭﻣﻨﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﻫﺪ .(ﺫﺭﻳّﻪ) ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻬﺮ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﻧﺒﻮّﺕ) ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻨبّؤ ﻭﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺷﺮﺡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺪﻫﻨﺪ .(ﮐﺘﺎﺏ ) ﭼﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐس ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺃﺟﺮ) ﻣﺰﺩ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭﺣﻤت هاﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻣﻮﺯﻧﺪه ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. (ﺁﺧﺮﺕ) ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭ ﭼﻪ ﮐﺴﺐ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋم ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.(ﺻﺎﻟﺢ) ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ ﻭﻫﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻭﭘﺎﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﺳﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻭﭼﺸﻢ ﻭﮔﻮﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

عنکبوت / 28 - ﻭﻟﻮﻃﺎ ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻟﻘﻮﻣﻪ ، ﺍﻧّﮑﻢ ﻟﺘﺄﺗﻮﻥ ﺍﻟﻔﺎﺣشة ،ﻣﺎﺳﺒﻘﮑﻢ ﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﻟﻮﻁ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻨﺎﻫﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﻫﺴﺘﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻬﻢ ﺟﻨسﺑﺎﺯﻯ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﺧﻮﺍﻩ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻳﺎ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ.(ﻓﺎﺣﺸﻪ) ﻓﺴﺎﺩ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺍﺗﻴﺎﻥ ﺍﻟﻔﺎﺣﺸﻪ) ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭﺭﺩﻥ ﺍثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺮﺩﻝ ﻭ ﺭﻭﺍﻥﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ) ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﻭﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﺎﺯ(ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ)ﻭ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪه ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﻓﻌﺎﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔﺶﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﻭﺡ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻔﺶ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

عنکبوت / 29 - ﺃٴﻨّﮑﻢ ﻟﺘﺄﺗﻮﻥ ﺍﻟﻔﺎﺣشة ﻣﺎ ﺳﺒﻘﮑﻢ ﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻥ

 ﻟﻮﻁ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺑﻤﺮﺩﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ.ﻭ ﺭﺍﻫﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ.ﺍﻣﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﻮﻡ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭ.(ﺍﺗﻴﺎﻥ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ) ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﺎ ﺟﻨس ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻴﺰ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻘﻮﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮﻯ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ،ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻟﻮﻁ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺷﻬﺮ ﺳﺪﻭﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ،ﻭﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻳﺎ ﺯﻧﺎﻥ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺎﺟﻨس ﻣﺨﺎﻟﻒ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ می ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﻢ ﺟﻨﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺭﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺳﺒﻴﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻭﻣﻨﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻗﻄﻊ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺑﺎ ﺟنس ﻣﺨﺎﻟﻒ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﮔﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺤﺸاء ﻭﺯﻧﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻗﻄﻌﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ،ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ،ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻧﺎﺣﻖ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺷﮕﺎﻫﻬﺎﻯ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻬﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﻨﮑﺮ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺯﺷﺖ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻟﻮﻁ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺎ باعث ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ.ﻭﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ، ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﮐﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻫﺎ ، ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ
ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻘﻴﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﻳﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﻔﻮﺭﻳﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ، ﺭﺍه ﻫﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.(ﻧﺎﺩﻯ) ﺑﺎﺷﮑﺎﻩ ﻭﻣﺤﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺧﻮﺵ ﮔﺬﺭﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺳﺒﻴﻞ)ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻋﺬﺍﺏ)ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﻭ ﭘﺮ ﺭﻧﺞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺎﻥ اﺳﺖ. ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.(ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ) ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮﻳﺎﻥهستند.ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰﺧﻮﻳﺶ باثباﺕ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.

عنکبوت /30 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻧﺼﺮﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻤﻔﺴﺪﻳﻦ

 ﻟﻮﻁ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﮔﻔﺖ ، ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﻗﻮﻡ ﻣﻔﺴﺪﺍﻥ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺑﺪﻩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﻨﮕﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ.ﻭ ﻟﻮﻁ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻬﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻔﻊ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﻳﺶ ،ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻧﻔس ﻭ ﻧﻴﺮﻭ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﺑﻠﻴس ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ .(ﻣﻔﺴﺪ) ﻓﺴﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ.ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭﺑﻌﮑس ساﻟﮑﺎﻥ اﻟﻬﻰ ،ﺩﺭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﻧﺼﺮﺕ ) ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻭ ﮐﻤﻚ ﻭ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻨﮓ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

عنکبوت / 31 - ﻭﻟﻤّﺎ ﺟاءﺖ ﺭﺳﻠﻨﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﻟﺒُﺸﺮﻯ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻧّﺎ ﻣﻬﻠﮑﻮﺍ ﺃﻫﻞ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻘﺮیة ،ﺍﻥّ ﺍﻫﻠﻬﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ  ﻭﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﺰﺩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ،ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﻫﻠﺎﻙ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﺷﻬﺮ ﺳﺪﻭﻡ ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﮔﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻟﻮﻁ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻭﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﺍﺭﺷﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﻬﺎﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﻟﻮﻁ ﻭﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﻟﻮﻁ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺎﺳﺪﺍﻥ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ ،ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻟﻮﻁ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ، ﺑﺎﺯ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺗﺮﻙ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ اﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻧﺎﺍﻫﻠﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻠﺎﻙ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﻠﺎﻙ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻫﻠﺎﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻭ ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰﻯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺍﻫﻞ)ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻇﺎﻟﻢ ) ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩﻯ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻭﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ،ﺑﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯﻤﻌﺮﺍﺝ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺑُﺸﺮﺍ) ﻣﮋﺩﻩ ﻭﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻣﺴﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺸﺘﻪ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﺣﻠﺎﺝ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

عکبوت / 32 - ﻗﺎﻝ ﺍﻥ ﻓﻴﻬﺎ ﻟﻮﻃﺎ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻧﺤﻦ ﺃﻋﻠﻢ ﺑﻤﻦ ﻓﻴﻬﺎ ، ﻟﻨﻨﺠّﻴﻨّﻪ ﻭ ﺃﻫﻠﻪ ،ﺍﻟّﺎ ﺍﻣﺮﺃﺗﻪ ﮐﺎﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﺑﺮﻳﻦ

 ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮﺳﻮﻟﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﺷﻬﺮ ﺳﺪﻭﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﮔﻔﺖ ﻭﻟﻰ ﻟﻮﻁ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯﺗﻮ ﺍﮔﺎﻩ ﺗﺮ ﺍﺯﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻣﺎ ﻟﻮﻁ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ. ﻣﮕﺮ ﺯﻧﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﻠﻮﻁ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻟﻮﻁ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﻳﺎﻓﺖ.ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻫﻞ ﺷﺪﻩ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﺍﻫﻠﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺯﻥ ﻟﻮﻁ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﭼﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﻗﺪﻳﻤﻴﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻟﻮﻁ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﻣﻨﺎﻓﻘﻰ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻟﻮﻁ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﻴﻊ ﭼﻮﻥ ﺰﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻭﻣﺮﺩﺍﻧﮕﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻏﺎﺑﺮ) ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ ،ﮐﻪ ﮔﺮﺩ ﺑﺮﺭﻭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﻧﻔس اﻣﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﻘﺪﻳﻤﻴﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻥ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﻖ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺍﺯﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﭘﻴﺶ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.

عنکبوت / 33 - ﻭﻟﻤّﺎ ﺃﻥ ﺟاءت ﺭﺳﻠﻨﺎ ﻟﻮﻃﺎ ، ﺳﻴّئ ﺑﻬﻢ ، ﻭ ﺿﺎﻕ ﺑﻬﻢ ﺫﺭﻋﺎ ، ﻭﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﺎ ﺗﺨﻒ ﻭ ﻟﺎ ﺗﺤﺰﻥ ،ﺍﻧّﺎ ﻣﻨﺠّﻮﻙ ﻭ ﺃﻫﻠﻚ ،ﺍﻟّﺎ ﺍﻣﺮﺃﺗﻚ ﮐﺎﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﺑﺮﻳﻦ

 ﻭ ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﺰﺩ ﻟﻮﻁ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺪﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ. ﻭ آﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﻮﻯ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺮس ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﺒﺎﺵ.ﻣﺎ ﺗﻮ ﻭﺍﻫﻞ ﺗﻮ ﺭﺍﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﺯﻧﺖ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺮس ﻟﻮﻁ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺑﺎ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.(ﺳﻴّئ ﺑﻬﻢ) ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ،ﻭ(ﺿﺎﻕ ﺑﻬﻢ ﺫﺭﻋﺎ) ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﮔﺮﺩﻳﺪ.( ﺫﺭﻋﺎ) ﻫﻤﺎﻥ ﺫﺭﺍﻉ ﺩﺳﺖ ﻭﺑﺎﺯﻭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻟﻮﻁ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﻳﺪ. ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﺪ.

عنکبوت / 34 - ﺍﻧّﺎ ﻣﻨﺰﻟﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻫﻞ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻘﺮیة ﺭﺟﺰﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ،ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻔﺴﻘﻮﻥ

 ﻣﺎ ﺑﺮﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﻭﺷﻬﺮ ،ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﮒ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺎﺳﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ،ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻣﺴﺦ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻭﺧﻮﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺭﺟﺰ) ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻓﺴﻖ ) ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ،ﻭﭘﺴﻚ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻓﺎﺳﻖ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.

عنکبوت / 35 - ﻭﻟﻘﺪ ﺗﺮﮐﻨﺎ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻳﻪ ﺑﻴّنة ،ﻟﻘﻮﻡ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ

  ﻭﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﻠﺎﺋﻤﻰ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺭﺩﻳﻢ.ﺗﺎ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻋﺎﻗﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﺷﻬﺮ ﺳﺪﻭﻡ ﻭ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺒﺮﺕ ﺷﻨﺎس ﺍﻳﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﺳﺪﺍﻥ ،ﺑﭽﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﺁﻳﻪ) ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻗﻮﻡ ﻋﺎﻗﻞ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ،ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻤﮑﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

عنکبوت / 36 - ﻭﺍﻟﻰ ﻣَ ﺪﻳﻦ ﺃﺧﺎﻫﻢ ﺷُ ﻌﻴﺒﺎ ، ﻓﻘﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﻋﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭ ﺍﺭﺟﻮﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺂﺧﺮ ،ﻭﻟﺎ ﺗﻌثوﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ

 ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ.ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺧﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ.ﺷﻌﻴﺐ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ.ﻣﺪﻳﻦ ﻳﺎ ﺷﻬﺮﻙ ﻭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﻚ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺤﻞ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻣﻠﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ،ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ.ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻮﺭﺩ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺧﺮﻯ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻭﻡ ﺍﺧﺮ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺍﻧﺎﻥ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﺪﻳﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻳﻮﻡ ﻭﺍﻭﻡ ﻭﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮐﺸﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺍﻣثاﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻗﺮّﻩ ﺟﺪﻳدی ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﻣﻨﮑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻭﺭﻭﺵ ﻭﺍﺋﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺑﺎﺯ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﺧﺮﺕ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺸﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻧﻴﺰ ﺍﺧﺮﺕ ﻭﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﺍﻥ ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﻟﺎ ﺗﻌثوﺍ) ﺩﺳﺖ ﺑﺘﺠﺎﻭﺯ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻔس ﻭﻧﺎ ﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﺰﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﺐ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺧﺮﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.

عنکبوت / 37 - ﻓﮑﺬﺑﻮﻩ ، ﻓﺄﺧﺬﺗﻬﻢ ﺍﻟﺮﺟفة ، ﻓﺄﺻﺒﺤﻮﺍ ﻓﻰ ﺩﺍﺭﻫﻢ ﺟﺎثمین

 ﻗﻮﻡ ﺷﻌﻴﺐ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻟﺮﺯﺵ ﻭﺯﻟﺰﻟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﺸﻪ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻟﺮﺯﻩ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺯﻳﺮ ﺍﻭﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻥ ﻋﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ ﺩﻭﭼﺎﺭﺷﺪﻧﺪ. ﻭﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻭﺟﺎﻥ ﮐﻨﺪﻥ ،ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﻟﺮﺯﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺮﻏﻰ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭ ﻣﺘﻠﺎﻃﻢ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﻳﺶ ،ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ،ﺩﺭ ﻟﺮﺯﺵ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺳﻘﻮﻁ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﻓﺘﻨﺪ.(ﺃﺧﺬﺗﻬﻢ ﺍﻟﺮﺟﻔﻪ ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻟﺮﺯﺵ ﻭ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻣﺮﮒ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ.(ﻓﻰ ﺩﺍﺭﻫﻢ ) ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ،ﻭﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔس ﺍﻧﻬﺎ.ﭼﻮﻥ ﺟثّه ﻭﺟﺴﺪ ﺑﻰ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ.(ﺟﺎثمین) ﺩﺭ ﺣﺎﻝ (ﺟثم ﻳﺎ ﺟثّه )ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺠﺴﺪﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻋﺮﻭﺝ ﻭﺍﺭﺝ ﻳﺎﺑﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﺑﺎﻟﻌﮑس ﻧﻴﺰ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ.

عنکبوت / 38 - ﻭﻋﺎﺩﺍ ﻭثموﺩﺍ ، ﻭ ﻗﺪ ﺗﺒﻴّﻦ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﻣﺴﺎﮐﻨﻬﻢ ، ﻭ ﺯﻳّﻦ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺃﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ، ﻓﺼﺪﻫﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ، ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﺴﺘﺒﺼﺮﻳﻦ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻋﺎﺩ ﻭثموﺩ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍثاﺭﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ.ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﮑﻮ ﻭﺩﺭﺳﺖﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭﻋﻘﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﺎﺩ ﻭثموﺩ ﺩﻭ ﻗﻮﻡ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭﻣﻌﺮﻭﻑ ﻧﺰﺩ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺻﺤﺮﺍ ﺑﻮﺩ.ﺍثاﺭ ﻣﺴﺎﮐﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍثاﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺳﺨﺖ ﺑﻴﻦ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔﺶ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺧﻮﺏ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺟﺰ ﮔﻨﺎﻩﻭﺭﺯﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ. ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻗﺪﻳﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻗﺪﻳﻢ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﺎﺣﻖ ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎ ﻫﺮ ﻓﻘﻴﻪ ﺍﺣﻤﻘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ،ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺏ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻧﺎﺣﻖ ﻧﻴﺰ ،ﺑﻤﺮﮒ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﻰ ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻭﺍﺑﺎﻃﻴﻞ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﻰ ﻭﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺯﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﻭﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ،ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺣﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺑﺪﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻟﺮﺯﺷﻬﺎﻯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.(ﺯﻳّﻦ) ﺧﻮﺏ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻦ ﻭﺍﺷﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺻﺪﻫﻢ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺪ ﻭ ﺍﻧﺴﺪﺍﺩ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﻠﺎﺵ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻣﺎﻧﻊ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭﺍﺑﺎﻃﻴﻠﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺘﻬﺎﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ.

عنکبوت /39 - ﻭﻗﺎﺭﻭﻥ ﻭﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺎﻣﺎﻥ ،ﻭﻟﻘﺪ ﺟاءهم موﺳﻰ ﺑﺎﻟﺒﻴّﻨﺎﺕ ﻓﺎﺳﺘﮑﺒﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺳﺎﺑﻘﻴﻦ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺭﻭﻥ ثرﻭﺗﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ،ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻭﻫﺎﻣﺎﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻭﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭﺩﻟﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺗﮑﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺗﮑﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ،ﻭﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻗﺎﺭﻭﻥ ثرﻭﺗﻤﻨﺪ ﻭﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ ثرﻭﺕ ﺍﻧﺪﻭﺯﻯ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺑﺎﻋث ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ،ﻭ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺎﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻓﺮﻋﻮﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ،ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ ، ﺗﺎ ﺍﺯ ﻭﻯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻭﺩﻟﺎﺋﻞ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﻭﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﻳﺪﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﭙﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺗﮑﺒﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﮑﺒﺮ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺑیفتند.ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.(ﺑﻴّﻨﺎﺕ) ﺩﻟﺎﺋﻞ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ،ﺩﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ،ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﻭﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ.ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺒﻴﺮ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻳﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﮑﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﺪﻧﺪ.(ﻣﺎﮐﺎﻧﻮﺍ ﺳﺎﺑﻘﻴﻦ) ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑبعکس ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ.

عنکبوت /40 - ﻓﮑﻠّﺎ ﺃﺧﺬﻧﺎﻩ ﺑﺬﻧﺒﻪ ، ﻓﻤﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﺎﺻﺒﺎ ،ﻭﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺃﺧﺬﺗﻪ ﺍﻟﺼﻴحة ،ﻭﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺧﺴﻔﻨﺎ ﺑﻪ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺃﻏﺮﻗﻨﺎ ،ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻴﻈﻠﻤﻬﻢ ،ﻭ ﻟﮑﻦ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻳﻈﻠﻤﻮﻥ

 ﻭﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻠﮕﻰ ﺑﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺳﻨﻚ ﻭﺭﻳﮓ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺻﺪﺍﻫﺎﻯ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﻭﮐﺸﻨﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﮕﻰ ﺯﻣﻴﻦ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﻭﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻏﺮﻕ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ. ﻭﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻇﻠﻤﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻫﺮ ﻗﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ، ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺮﮒ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺳﻨﮓ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ،ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺷُﺮُﻑ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﮕﻰ ﺯﻣﻴﻦ ،ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺭﺽ ﻳﺎ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺶ ، ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻫﺮﮐس ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﻏﺮﻕ ﺩﺭﻳﺎ ﻳﺎ ﻏﺮﻕ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭﻫﻤﻪ ﺑﺨﻮﻳﺸﺘﻦ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭﺣﺪّ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﺴﺦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﺘﻤﻰ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.( ﺍﺧﺬ ﺑﺬﻧﺒﻪ) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ.(ﺣﺎﺻﺐ) ﻫﻤﺎﻥ (ﺣﺼﻮ ﻭ ﺭﻳﮓ) ﻭ ﺳﻨﮓ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺻﻴﺤﻪ) ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻭ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﮐﺸﻨﺪﻩ.(ﺧﺴﻒ) ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﮕﻰ ﺯﻣﻴﻦ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺑﺎ ﻗﻬﺮﺍ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ .

عنکبوت / 41 - ﻣثل ﺍﻟﺬﻳﻦ ، ﺍﺗّﺨﺬﻭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻭﻟﻴاء ،ﮐﻤثل ﺍﻟﻌﻨﮑﺒﻮﺕ ﺍﺗّﺨﺬﺕ ﺑﻴﺘﺎ ، ﻭﺍﻥ ﺃﻭﻫﻦ ﺍﻟﺒﻴﻮﺕ ﻟﺒﻴﺖ ﺍﻟﻌﻨﮑﺒﻮﺕ ،ﻟﻮ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﻣثاﻝ ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ،ﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻨﮑﺒﻮﺗﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺖ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ،ﻭ ﺑﻴﺖ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻐﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﺎﻣﻘﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭﺧُﻨثی ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻮﺭﻯ ﻧﻘﺪﻯ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ،ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ.ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ.ﻫﺮ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﻴﺖ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭼﻨﺎﻥ ﭘﻮﻙ ﻭ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺵ ﺑﺎ ﺿﻌﻒ بنیاد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺗﺎﺭﻫﺎﻯ ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺴﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. (ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ وﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﺎﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﭘﺮﺳﺘﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔﺶ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻫﻮﺳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻓﻘﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺗﺎﺭ ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .(ﺑﻴﺖ) ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﻴﺘﻮﺗﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺃﻭﻫﻦ) ﻣﻮﻫﻦ ﺗﺮ ﻭﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﻫﻦ ﺧﻴﺎﻝ ، ﻭﻭﻫﻢ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ،ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ، ﻭ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ،ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪﺍﺯ ﺗﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﺎﺯﻙ ﺷﺎﻫﮑﺎﺭ ﻣﻬﻨﺪﺳﻰ ﻭ ﻇﺮﺍﻓﻴﺖ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﺑﻴﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣثاﻝ ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻟﻬﺎﻯ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .

عنکبوت / 42 - ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻳﺪﻋﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻪ ﻣﻦ ﺷﻴئ ،ﻭﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺗﺸﺎﻥ ،ﺩﺭ ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺁﺭﺯﻭﺍ ﻭﻫﻮس ﻭﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺍﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ، ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﻳﺎ ﺯﻥ ﻭﭘﻮﻝ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻭﻣﻔﺎﺧﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎعی ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪﺩﺍﺭﻧﺪﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ ،ﻭﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻳﺎ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻋﻤﺮ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﻋﺰﻳﺰ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺿﺮﺑﺘﻰ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺰﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺣﮑﻤﺖ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ،ﻭﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣل های ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻃﻰ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻴﺪﻫﻨﺪ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺣﮑﻢ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺎﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻭ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﮑﻤﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

عنکبوت / 43 - ﻭﺗﻠﻚ ﺍﻟﺄﻣثاﻝ ﻧﻀﺮﺑﻬﺎ ﻟﻠﻨﺎس ، ﻭﻣﺎ ﻳﻌﻘﻠﻬﺎ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻮﻥ

 ﻭﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣثاﻟﻬﺎ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ. ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﮐس ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﻌﻘﻞ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮﮐﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣثاﻟﻬﺎ ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ﺭﻩ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﺎثیرﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣثاﻟﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﻣثاﻟﻬﺎﻯ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ،ﻭ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻠﻞ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎس ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭعهد الست و ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣثاﻟﻬﺎ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ، ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.(ﻳﻌﻘﻠﻬﺎ) ﺍﻧﺮﺍ ﺗﻌﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻭ ﺗﺪﺑﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﻋﺎﻟﻤﻮﻥ ) ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﮑﻠﻴﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻌﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎ ﻭﻣثاﻟﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻟﺎﺕ ﻧﻮﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﻭﻳﺎ ﺗﺮﻙ ﺍﻥ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﻋﻠﻢ) ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﻨﻴﮑﻰ ﻭﺗﺠﺮﺑﻰ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭﻏﺮﺏ ﻣﻌﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻗﺒﻠﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺩﺭ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻋﻠﻢ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻘﻠﻰ ، ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﻭﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺿﺮﺏ ﻣثل ) ﻳﺎ ﮐﻮﺑﻴﺪﻥ ﺑﺰﻭﺭ ﻳﻚ ﻣثاﻝ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭﻫﻢ ﺳﻨﺨﻴﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺘﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﻫم ﻤﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﺎﻫﺖ ،ﭘﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﺂﻥ ﺍﺳﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﺎﻣﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﭘﺮﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺎﺯ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﮐﻤﻚ ﺗﻤﺸﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﻣثاﻝ ﺧﻮﺩ ﻋﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻯ ﻭﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻬﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤثیل ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ.
ﺑﻠﮑﻪ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺑﺰﻭﺭ ،ﺯﺩﻥ ﻭ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻥ ﻭﻳﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﺎﻫﺘﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺎﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﻯ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ .

عنکبوت / 44 - ﺧﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﺎﻟﺤﻖّ ،ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂیة ﻟﻠﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺤق ﻮﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﻓﻰ ﺍﻓﺮﻳﺪ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﻳﺘﻰ ﻭﻋﺒﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺯ ﻣثاﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻣﺪﻧﺪ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ.ﮐﻪ ﻫﺪﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺘﻔﮑﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺫﻫﻦ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ، ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ، ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﺋی اﺯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﮐﺮﻩ ﺍﺭﺽ ،ﻭﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﺟﺴﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ،ﻭﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ.ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺤﻖ ﺍﻓﺮﻳﺪ ، ﻳﻌﻨﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻴﺐ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺪﻓﻬﺎ ﻭ ﻏﺎﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﻖ ﺍﻓﺮﻳﺪ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﻭﺑﺤﻖ ﻳﺎ ﺣﺞّ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﻰ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮٴﻤﻦ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺘﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻢ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻧﺸﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺗﺎ ﻣژﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤّﺖ ﺩﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺤﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

عنکبوت / 45 - ﺍﺗﻞ ﻣﺎ ﺃﻭﺣﻰ ﺍﻟﻴﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻭ ﺃﻗﻢ ﺍﻟﺼﻠﺎة ،ﺍﻥ ﺍﻟﺼﻠﺎة ﺗﻨﻬﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻔﺤﺸاء ﻭﺍﻟﻤﻨﮑﺮ ، ﻭﻟﺬﮐﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ،ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﺗﺼﻨﻌﻮﻥ

 ﭘس ﺗﻮ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﮐﻦ. ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻨﻤﺎ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺯ ﻓﺤﺸاء ﻭﻣﻨﮑﺮﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻧﺮﺍ ،ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺣﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺬﻫﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﺑﺮﻣﺮﺩﻡ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻭ ﻗﺮاءﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻥ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺗﻠﺎﻭﺕ ،ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﻭ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﻭﻧﻈﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥﺪﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻳﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻦ ،ﮐﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺯ وصلات ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺖ.(ﺍﺗﻞ) ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﮐﻦ ﻭﺩﺭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯﺎﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻨﻮﺑﺖ ﻭﺗﻮﺍﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﮐﻦ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ (ﺗﻠﻮ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ) ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺟﻬﺶ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﻠﻬﺎ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩ.(ﮐﺘﺎﺏ) ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻧﻴﺰﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ .(ﺍﻗﺎﻣﻪ) ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻥ ، ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ(ﺻﻠﺎﺕ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ) ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﻮس های ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺎﺳﻬﺎ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪﺑﺎﻋث رفع ﻔﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪ ، ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﻬﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﺸﺎﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻋث ﻓﺴﺎﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ(ﺣﺪث ﻭﺣﺎﺩثه )ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻮﺭﺩﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﺴﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎ (ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ)ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﻭﺯﺷﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.(ﻓﺤﺸاء)ﮐﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺯﺷﺖ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ(ﻣﻨﮑﺮ) ﮐﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭﻯ ﻭ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘنی اﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﺩ آﻭﺭﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ(ﺗﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ)ﺩﺭﻭﺍﺳﻄﻪ و وسیله ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻫﻤﻪ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻴﺮ ،ﻭﻳﺎ( ﻭﺿﻮ ﻳﺎ ﻭﻯ ﺳﻮﻯ) ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺗﺨﻴﻞ ﺧﻮﺩ (ﺍﺳﺒﺎﻍ ﻭﻭﺍﺿﺢ) ﮐﺮﺩ ، ﻭ ﺳﭙس ﺫﮐﺮ ﻭﻋﺒﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻫﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ.ﻭﺗﺬﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﻳﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭﻭﺿﻮ ﻳﺎ ﻭﻯ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺬﮐﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻴﺴﺖ ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺯ ،ﻭ ﻫﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﮐﻌﺒﻪ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﮐﻌﺒﻪ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﺟﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻌﺒﻪ ﺩﻝ ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻮﺭﻯ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﻚ ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﻧﻴّﺖ ﻧﻴﮑﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ثرﻭﺕ ﻭ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ (ﺣﺘﻰ ﺃﻋﻠﻢ) ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺻﺪﻕ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺣﺼﻮﻝ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﺗﺄﻣﻴﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﺪ. پس ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻭﻳﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﻓﮑﺮ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻧﻬﻢ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﺟﺎﻣﻊ ﺍﻟﺸﺮﺍﻳﻂ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﺭﺯﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻣﺎﻧﻊ ﺣﻤﻠﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺸﺨﺺﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺭ ﺗﺨﻴﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

عنکبوت / 46 - ﻭﻟﺎ ﺗﺠﺎﺩﻟﻮﺍ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﻟﺘﻰ ﻫﻰ ﺃﺣﺴﻦ ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﻣﻨﻬﻢ ، ﻭﻗﻮﻟﻮﺍ ﺁﻣﻨّﺎ ، ﺑﺎﻟﺬﻯ ﺃﻧﺰﻝ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻭ ﺃﻧﺰﻝ ﺍﻟﻴﮑﻢ ، ﻭ ﺍﻟﻬﻨﺎ ﻭ ﺍﻟﻬﮑﻢ ﻭﺍﺣﺪ ،ﻭﻧﺤﻦ ﻟﻪ ﻣﺴﻠﻤﻮﻥ

 ﻭ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻣﮕﺮ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ.(ﺟﺪﺍﻝ) ﺟﻨﮓ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻳﺎ ﮐﻠﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺍﻫﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻫﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺣﻘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭﺑﺪﺳﺘﻮﺭ های ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻟﺬﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺑﺤﻖ ﺍﺯ ﺳﺎﺑﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺟﺪﺍﻝ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻴﻚ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺑﺎﻟﺘﻰ ﻫﻰ ﺃﺣﺴﻦ) ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﺎﻡ ﻣؤﺪﺏ ﻭﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻭﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺣُﺴﻦ ﻧﻴﺖ ، ﺑﺮﻭﺵ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎﺯ ﺑﻤﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ. ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺤث ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺟﺪﺍﻝ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺑﺸﻤﺎ ﺳﺘﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺟﻨﮓ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﮔﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ، ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﺎ ﺑﺎﻧﭽﻪﮐﻪﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻳﻢ ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻭﮐﺘﺎﺏ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭﺍﻧﺠﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﭘس ﺑﺎﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ، ﺍﺯ ﺑﺤث ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﺑﺎﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩﻭﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﻋﻴﺴﻰ ﻭﻣﻮﺳﻰ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻭﺭﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻣثلا ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﻮﺭ ﺭﻓﺘﻪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻓﻘﻂ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻦ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺣﺘﻰ ﻧﺰﺩ ﺑﻮﺩﺍ بنام شیوا ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻤثیل ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﻨﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﻳﺎ (ﺁﻣﻨّﺎ) ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭﻧﻈﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﻴﺴﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ. ﭘس ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎ ﻭﺷﻤﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﻭﺷﻤﺎ ﺭﺍﺩﺍﺩﻩ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺪّ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﺵ ﺭﺍﺩﺍﺩﻩ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺪﺍ ،ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﻭ(ﻟﻪ ﻣﺴﻠﻤﻮﻥ ) ﺑﺎﺷﻴﻢ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻫﻞ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ) ﻳﺎ ﻣﺘﺪﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻭﺑﺎﺍﻫﻠﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ(ﻧﺎس) ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺎ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ.ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺧﻮﺑﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻰ ،ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺑﺎﻟﺘﻰ ﻫﻰ ﺃﺣﺴﻦ) ﺑﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺗﺮ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ (ﺃﺣﺴﻦ) ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺶ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻤﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ، ﻭﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺎﺯﻝ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻟﺬﺍ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭٴﻴﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺍﻟﻪ)ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ،ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻟﻬﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ(ﺍﻟﻪ)ﺍﻣﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺒﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﺍﮔﺮ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺍﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ،ﻳﺎ ﺟﺰﺋﻰ ﻭﻳﻚ ﺳﻮم اﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺯﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺴﺖ ﻭﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ(ﻋﻤّاء) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻤّﺎٴ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻏﻴﺮﺍﺯ ﺧﺪﺍﮐﺴﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭﻧﻴﺴﺖ ﺍﻧﭽﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺪﻩ.ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯ ﻣﻰﮔﺮﺩﺩ. ﻭ(ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺄﺭﻭﺍﺡ) ﻫﺮ ﮐس ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻣﺪﻩ ،ﻭﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻔس ﻭﺟﺴﻢ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﻫﻤﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺯﺍﺋﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻴﺎٴ ﻭﻫﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺩﺭ(ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ)ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘس ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻳﺎﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

عنکبوت / 47 - ﻭﮐﺬﻟﻚ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﺍﻟﻴﻚ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻓﺎﻟﺬﻳﻦ ﺁﺗﻴﻨﺎﻫﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻳؤﻤﻨﻮﻥ ﺑﻪ ، ﻭﻣﻦ ﻫؤلاء ﻣﻦ ﻳؤﻤﻦ ﺑﻪ ، ﻭﻣﺎ ﻳﺠﺤﺪ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﺑﺎﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﻮٴﻤﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ.(ﺍﻧﺰﺍﻝ) ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻘﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻘﺮﺍﻥ ﻧﺎﻃﻖ ، ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺭﻫﺒﺮ ﺑﻨﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺸﺪﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻚ ﻓﻘﻂ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺤﻖ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻣﻮٴﺴﺴﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﻴﺮﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺟﺎﺣﺪ) ﻣﻨﮑﺮ ﻭﻣﻠﺤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﻣﺘﻤﺮﺩ ﺑﺮﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﻭﻫﻤﺖ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﻴﻌﻪ ،ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﻋﻠﻰّ ،ﻳﻚ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻤﻠﻰ ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ، ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺣﻴﺎﺕ ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﺒﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ، ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺍﻣﺎﻣﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ (ﺍﻣﺎﻣﺖ)ﺍﻭﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻘﺪﻩ ﺍﻯ ﺧﻮﺩ ،ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻳﺎ ﻣﻠّﺎﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﭘس ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺟﺎﺣﺪ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺟﺤﺪ) ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮐثر ﻗﺮﻳﺐ ﺑﺎﺗﻔﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ،ﺣﺘﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺮ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﺒﻴﻞ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺯ ﺗﺮس ﺧﺪﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭﻯ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻓﻘﻂ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﻌﺮﻓﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺗﻤﺮﺩ ﺑﺮﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮﮐس ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﮑﻠﻰّ ﻣﻨﮑﺮ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﮐﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻳﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﭼﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺤﻘﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣثلا ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻭﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ، ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣؤﻤﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺗﺎﺯﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻠﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺣﺰﺏ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭﻳﺎ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ .

عنکبوت / 48 - ﻭﻣﺎ ﮐﻨﺖ ﺗﺘﻠﻮﺍ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻦ ﮐﺘﺎﺏ ،ﻭ ﻟﺎ ﺗﺨﻄّﻪ ﺑﻴﻤﻴﻨﻚ ، ﺍﺫﺍ ﻟﺄﺭﺗﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﻄﻠﻮﻥ

 ﻭ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺑﮑﻨﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺪﺳﺖ راست ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻰ ،ﭘس ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻚ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩﻯ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺒﻠﺎ ﺣﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺮﻳﺸﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻮﺍﺟﻪﺑﺎﭼﻪﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﻫﺮﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﭼﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻘﺒﻠﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺗﺎﺑﻊ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺗﻠﻮ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﻋﺮﻭﺟﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻤﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻯ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻟﺂﻥﻋﺪﻩﺍﻯ ﻣﻨﮑﺮﻧﺪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺩﺑﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﻍ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ.(ﺗﺘﻠﻮ) ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻳﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﻗﺮاءﺖ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﺮ ﻭﺣﻰ ﺍﻳﻪﺍﻯ ﻗﺮاءﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺮاءﺖ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪﻥ ،ﻳﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ (ﻗﺮاءﺖ) ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻗﺮاءﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﮐﺘﺎﺏ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻭﺣﻰ ﻫﺮ ﺍﻳﻪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﺷﺖ ،ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺪﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ.(ﮐﺘﺎﺏ ) ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﮐﺘﺎﺏ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ،ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺩﺳﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺻﻮﺭﺕﺑﮕﻴﺮﺩ.(ﮐﺘﺎﺏ)ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻫﺮﮐس ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ، ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺎﻟﺎ ﺍﻣﺪﻩ ، ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﮑﺮﺭﺍ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪﺁﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻳﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﻣﺪﻩ ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻰ ﺧﻂ ﺑﻨﻮﻳﺴﻰ ﻭﺳﻮﺍﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻰ.ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﻫﻢ ﻧﻨﻮﺷﺖ ﻭﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺣﻰﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﻣﻮﺧﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺠﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﻭﻋﻤﺮ ﻭ ﻋثماﻥ ﻭﻋﻠﻰّ ﺷﺪ.(ﺗﺨﻄّﻪ) ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻂ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﮐﻨﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ (ﺧﻄﻮﻩ) ﻭ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ( ﻳﻤﻴﻦ) ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺪﻡ ﺑﺪﻧﻴﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﻓﮑﺮﻯ ،ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﮔﺎﻫﻰ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﻓﮑﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺝ ﻭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺑﺪﻥ ،ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺪﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺠﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﻭﻗﻔﺖ ﻣﺮﮒ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.(ﺍﺭﺗﺎﺏ ) ﺭﻳﺐ ﻭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ،ﻭﻧﺎ ﺑﺎﻭﺭﺍﻥ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺒﻄﻠﻮﻥ) ﺟﻤﻊ ﻣﺒﻄﻞ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎﻡ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻭ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﻚ ﻧﻔﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻌﺮﺍﺟﻰ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻠﺤﺪ ﻭﺟﺎﺣﺪ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.

عنکبوت / 49 - ﺑﻞ ﻫﻮ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ، ﻓﻰ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﻭﺗﻮﺍ ﺍﻟﻌﻠﻢ ، ﻭﻣﺎ ﻳﺠﺤﺪ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻮﻥ

 ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺍﻳﺎﺗﻰ ﺑﻴّﻦ ﻭﭘﻴﺪﺍ ﻭﺁﺷﮑﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﮐﺴﻰ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺍﻧﮑﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻭ ﻗﺮاءﺖ ، ﻭﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺪﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ ،ﻭﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪﺩﺭﺩﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ.ﮐﻪ ﻋﻴﻨﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﻔﺎﻭﺗﻰ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﻰ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﺑﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻭ ﻫﺮﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ آﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻴّﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻣﺤﺴﻮﺵ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻭﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﺩﻝ ﻭﻋﻘﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻭﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺠﺴﻢ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻣﮕﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺭﺩﻝ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ،ﻭ ﻣﺤﻞ ﻓﮑﺮ ﻭﺍﺣﺴﺎس ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺤﻞ ﻓﮑﺮ ﻭﺍﺣﺴﺎ س ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻗﻠﺐ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺠﻠﻰّ ﺍﺣﺴﺎس ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻐﺰ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺭﻙ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﺤﻮﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎﻓﮑﺮ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺣﺴﺎس ،ﻭﻋﺸﻖ ﻭﻋﺎﻃﻔﻪ ﻭﮐﺸﺶ ﻳﺎ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ، ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬی ﻮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻣﺤﺴﻮس ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺑﮑﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﻨﺪ ﻭﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻃﻠﺐ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺍﻭﻟﺘﻴﻤﺎﺗﻮﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺤث ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺗﺎ ﻗﺎﻧﻊ ﮔﺮﺩﺩ ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻣثاﻝ ﺍﻭ ،ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻇﺎﻟﻢ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﻳﺶ ، ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ.ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺑﺎﻋث ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﮐﻮﺩﻧﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺯﺣﻤﺖ ﻭﭘﺮﺩﺭﺩ ﺳﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ،ﻭ ﺍﻧﺪکی عقلی ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﭘس ﺍﺯﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺻﺪﻭﺭ) ﺟﻤﻊ ﺻﺪﺭ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻐﺰ ﻭﻣﺤﻞ ﺗﻔﮑﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺻﻞ ، ﻭ ﺫﺍﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﻧﻪ ﺟﺴﻢ ﻣﺘﻌﻔﻦ ﺍﻭ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺷﺨﺺ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﻪ.(ﺍﻭﺗﻮﺍ ﺍﻟﻌﻠﻢ) ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻭﺗﮑﻨﻴﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺳﺮ ﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﺑﺪﺭﻭﻳﺶ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﭘﺎﺑﺮﻫﻨﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮ ﺍﺯﺍﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺣﺘﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭﻧﻮﺷﺘﻦ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺗﻴﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺎﻫﻴﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ.ﮐﻪ ﺩﻳﻦ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﺴﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﺴﺎ ﻣؤﻤﻨﺎﻧﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭ ﮐﺸﻴﺸﻰ ﮐﻪﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻓﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺸﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺳﻠﻄﻪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﻳﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﭘس ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺁﻓﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻤﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻧﻰ ﭘﺮ ﮐﺮﺍﻣﺖ ،ﮐﻪ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺳﻴﻠﻰ ﻧﻘﺪ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻠﻮﺍﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭﻧﺴﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ. ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

عنکبوت / 50 - ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﻦ ﺭﺑﻪ ، ﻗﻞ ﺍﻧّﻤﺎ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭ ﺍﻧّﻤﺎ ﺃﻧﺎ ﻧﺬﻳﺮ ﻣﺒﻴﻦ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﭘس ﭼﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ، ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ،ﺍﻳﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻧﺬﻳﺮ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺶ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭﺍﻧﺠﻴﻞ ،ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﻬﺎﻯ ﻋﻴﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺑﮑﻨﻢ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺧﺎﺹ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺘﻌﺼﺒﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺮﺍﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭﺍﻥ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺗﺎﺯﻩ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺑﺎ ﺩﻧﻴﺎﺋﻰ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺍﺯ ﺗﺼﻮﺭﺍﺗﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﮐﺎﺭﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻢ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﻯ ﺑﮑﻨﻢ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻦ ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺩ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻭ ،ﻭﻗﺒﻮﻝ ﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺍﻳﺎﺕ) ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ. ﻭﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﻭﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﻠﻰّ ، ﻭﻟﻰ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻭﻟﻰ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﺑﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻋﻠﻰّ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭ ﺗﺼﺮﻓﺎﺕ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﻮﻯ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻴﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﻭﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭﮐﺸﺶ ﻭ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻓﮑﺮﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎ ﺑﺎﻋث ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ ،ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺟﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻳﻚ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺍﻧﺬﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺍﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺑﭽﻪ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﺮﺩ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪﺗﺮ ﻭﺟﺪﻯ ﺗﺮ ﻭﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.(ﻧﺬﻳﺮ) ﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ( ﻧﻈﻴﺮ) ﻳﺎ ﻧﻈﺮ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﺴﺘﻌﺪ ،ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻭﻋﺎﺷﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻃﻠﺐ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺕ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻫﺎﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ، ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﮑﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ، ﻭﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺑﭙﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﺨﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﮐﻤﺘﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻧﺶ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ.ﻭﺍﻥ ﺷﺎﻧﺶ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺷﺎﻧس ﻭ ﺑﺨﺖ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯﮐﺴﺐ ﻣﺎﻝ ،ﻳﺎ ﺯﻥ ﻭ ﻳﺎﻫﺮ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺴﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﺎﻧس ﮐﻮﺑﻴﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ، ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﮐﻮﺑﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.(ﻣﺒﻴﻦ) ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﭘﻴﺪﺍ ﻭﻣﺤﺴﻮس ﻭﻣﻠﻤﻮس ﻭ ﺁﺑﮋﮐﺘﻴﻮ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﻌﻘﻞ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﺍﺳﺖ .

عنکبوت / 51 - ﺃﻭﻟﻢ ﻳﮑﻔﻬﻢ ، ﺃﻧّﺎ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﻋﻠﻴﻚ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻳﺘﻠﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ، ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺮﺣمة ﻭ ﺫﮐﺮﻯ ، ﻟﻘﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

 ﺍﻳﺎﺑﺮﺍﻯﺎﻧﺎﻥ ﮐﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺗﻮ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﺗﺎ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺷﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ،ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺫﮐﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣؤﻤﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺑﺠﺎﻯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻳﻬﺎ ،ﺍﻳﺎ ﮐﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺴﺌﻮﺍﻟﺎﺕ ﻭﻣﺒﻬﻤﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ، ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ. ﻭﺍﻳﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺗﻮﺍﻟﻰ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺩﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻣﻬﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻳﺎﺕﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻭ ﻭﺍﺻﺎﻟﺖ ﻧﺒﻮﺕ ﺍﻭ ﺑﺤﺶ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻦ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﻭ ،ﺑﺎﻳﺪ پس ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺎﺣﻮﺍﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻄﻠﺎﻥ آﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺎﻳﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻋﻴﺐ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﺘﻌﺒﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪﻧﮑﻨﺪ.ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭﺑﻮﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ، ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔسﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺟﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺍﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ. ﻭﻧﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺵ ﺯﻫﺪ ﻭﺭﻳﺎ ﺑﺘﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺑﻠﻴس ﻳﺎ ﻣﻠﺒس ﺑﻠﺒﺎس ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.(ﻳﮑﻔﻬﻢ) ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮﺑﺎ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺍﻳﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﻰ ﻧﮑﻨﺪ ،ﻣﺪﺗﻰ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﺎﺕ ﺍﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺗﺎﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺸﺸﻰ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮔﺮﺩﺩ. (ﮐﺘﺎﺏ ) ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻣﺮﻯ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻮﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺸﻮﺩ.(ﺗﺘﻠﺎ ﻋﻠﻴﻬﻢ) ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻭ ﻗﺮاءﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻳﮑﻰ (ﺗﻠﻮ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ) ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻗﺮاءﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ، ﻧﻴﺰ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋم ﺪﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ، ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ. ﻧﺠﺎﺕ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﺤﻤﺪ(ﺫﮐﺮﻯ) ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺍ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﻟﺰﻭﻡ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺍﺯ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺗﺨﻴﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﻭﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭﺣﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ، ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎﺧﺮ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ.ﻭ ﺗﺎ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺎﻟﻜﺁﻧﻬﺎﺑﺨﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ، ﻭﻳﺎ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ،ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺫﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ.ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺍﻣﻮﺯﺵ ئﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ،ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﻄﻠﻖ ﺩﺍﻧﺸﻬﺎ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻴﻬﺎ ﺑﺮﺳﺪ.ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻤﺎﻟﻰ ،ﻭ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻌﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ.(ﻗﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ) ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻋﻤﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻣؤﻤﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ، ﻳﺎ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻭﺯﺍﻫﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺗﺠﺮﻳﺪﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩ ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﭙس ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ .

عنکبوت 52 - ﻗﻞ ﮐﻔﻰ ﺑﺎﻟﻠﻪ ، ﺑﻴﻨﻰ ﻭﺑﻴﻨﮑﻢ ﺷﻬﻴﺪﺍ ، ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭالأﺭﺽ ،ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺎﻟﺒﺎﻃﻞ ، ﻭ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﺎﻟﻠﻪ ، ﺃﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻭﻥ

 ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭﺷﻤﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻮﺍﻩ ﻭﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺍﻭﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻧﺬﻳﺮ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻈﺮ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺧُﻨثی ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻭﻳﺎ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﻋث ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﻭ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺟﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭﺟﺴﻤﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﺭﻭﺵ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻫﻔﺘﻢ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ. ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ،ﻭﮔﻮﺍﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻋث ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺸﻮﻡ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻦ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭﺑﻌﻘﻠﻬﺎﻯ ﮐﻠﻰ ﻭﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭﺑﮑﺮﺍﻣﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺮﺳﻴﺪ.ﭘس ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ.(ﺷﻬﻴﺪ) ﺷﺎﻫﺪ ﻭﮔﻮﺍﻩ ﻭﻧﺎﻇﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ،ﻭ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﻴﺮﺩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﮐس ﻭﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﮑﺴﺐ ﻋﻠﻮﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ، ﺑﺎﺯ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ. (ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ) ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭآسمان ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.(ﺍﺭﺽ) ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﻭروح ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﻧﺼﻴﺐ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﺸﻮﺩ ،ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﭘﺎﻙ ﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ(ﺁﻣﻨﻮﺍ) ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺯﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﻭﺵ ،ﻳﺎ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺁﺋﻴﻨﻰ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺿﻤﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻣثبت ﻭﻣﻨﻔﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﻥ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﻭﻋﻘﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﻭ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ، ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ، ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﻣﻠﻰ ﻣﮑﻤّﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﭘس ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﻋﻠﻰّ ﻭﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﻄﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺗﺼﻮﻑ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭﻫﻤّﺖ ﻭﺍﻣّﻰ ﺷﺪﻥ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻟﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﻏﻴﺮ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺧُﻨثی ﺷﺪﻩ ﻭﺍﺣﺒﺎﻁ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﺳﺒﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ، ﻣﺪﺍﻡ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﻬﻮﺳﺮﺍﻧﻰ ﻭﺣﺘﻰ ﺷﻬﻮﺗﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺳﻤﺎ ﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ.ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ، ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﻣﺎﺩﻩ ﻭﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺭﺝ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣؤﻤﻦ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﮐﺎﻓﺮ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻭﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ،ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ،ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻓﻌﻠﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﻨﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﺯﻝ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﮑﻠﻒ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﺍﻟّﺎ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮد ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ.(ﮐﻔﺮ) ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺮﻙ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﻥ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﻴﺰ ﺑﮑﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﮐﺎﻓﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻣﺸﺮﻙ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ،ﮐﻪﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﺮﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻥ ،ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻓﻘﻬﺎ ﻭ ﺳﻔﻬﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.

عنکبوت / 53 - ﻭﻳﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻧﻚ ﺑﺎﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻭﻟﻮﻟﺎ ﺃﺟﻞ ﻣﺴﻤّﻰ ﻟﺠاءهم ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻭﻟﻴﺄﺗﻴﻨّﻬﻢ ﺑﻐتة ،ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ

 ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻇﺎﻫﺮ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﺟﺪﻳﺪ ، ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﭘس ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﮑﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺗﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﺪﺗﻰ ﻋﻤﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﺍﺟﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺮ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﮐس ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﺟﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺟﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻓﻮﺭﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻧﻔﺮﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﺮﮒ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻬﺮ ﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣُ ﺮﺩ.(ﻳﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻧﻚ ) ﻃﻠﺐ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻫﺮ ﺑﻠﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺠﻠﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔس ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﺄﻳﻮﺵ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ ،ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﻮﺭﻯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻤﻠﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﻨﺪ.(ﻋﺬﺍﺏ) ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﺑﻌﮑس ﻋﺬﺏ ﻭ ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻫﺎ ،ﻭﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ،ﻭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻭﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﮐﺎﺑﻮس ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻨﻮﻋﻰ ﭘﺴﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﺮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺘﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ، ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ،ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺎﻳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺤﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.(ﺃﺟﻞ ) ﻣﻬﻠﺖ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻬﻠﺖ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻋﻤﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﺯ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﮐﺴﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪﻯ ،ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺪﻯ ﻭ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﺩﻳﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻟﻰ ﺗﻨﺒﻞ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻬﻴﭻ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ.ﻭﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﻙ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.(ﺍﺟﻞ) ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻋﻘﻞ) ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻌﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﮑﺴﺐ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮔﻨﻪ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﺎﻥ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﻌﻠﺖ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻋﻘﻞ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻣﺴﻤّﻰ) ﻳﺎ ﺗﺴﻤﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺟﻞ ﻣﺴﻤﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺧﻮﺩ ، ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ ﺍﻭ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺑﻐﺘﻪ) ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ. (ﻟﺎﻳﺸﻌﺮﻭﻥ) ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻧﺞ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﺷﺪﻳﺪ ﻭﺗﺮس ﻭ ﻫﻮﻝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻣﺮﮒ ﻭﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎس ﻗﺒﻠﻰ ﻭﻋﻠﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻥ ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﺗﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

عنکبوت / 54 - ﻭﻳﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻧﻚ ﺑﺎﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻭ ﺍﻥّ ﺟﻬﻨّﻢ ﻟﻤﺤﻴطة ﺑﺎﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ

 ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻃﻠﺐ ﻋﺬﺍﺏ ﻓﻮﺭﻯ ﻭﻋﺠﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭﻧﺰﻭﻝ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﺤﻴﻂ ﻭﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺎﻓﺮﻯ ﻫﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪﺍﺋﻰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻠﺎﻳﺎ ﻭ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭﮐﺎﺑﻮﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻫﻮﺍﻝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭﺷﺐ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺑﺎﻟﻌﮑس ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﻭﺗﺎ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ، ﻭ ﺑﻠﺎﻳﺎﻯ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ هاﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎﻯ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ،ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ. ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﺑﻮﺵ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺫﻫﻨﻰ ،ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺨﺖ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ،ﻭﻫﺮ ﻧﺎﺭ ﻭﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ.ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﻭﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﻣﺴﮑﻨﻰ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻫﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﻨﻄﻔﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺯﺵ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ، ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻣﮑﺮﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. (ﮐﺎﻓﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﻓﻬﻢ ، ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﭘﻮﺷﻴﺪﮔﻰ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺷﺎﻧس ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻭﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.

عنکبوت / 55 - ﻳﻮﻡ ﻳﻐﺸﺎﻫﻢ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﻣِ ﻦ ﻓﻮﻗﻬﻢ ، ﻭﻣِﻦ ﺗﺤﺖ ﺃﺭﺟﻠﻬﻢ ،ﻭ ﻳﻘﻮﻝ ﺫﻭﻗﻮﺍ ﻣﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

 ﺭﻭﺯﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺑﭽﺸﻴﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﺪ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﮒ ،ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﻭ ﺳﻮﺯﺵ ،ﻭﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ، ﻭﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ.ﻭ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﭽﺸﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺎﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﮐﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩ.ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻨﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ،ﻭ ﺍﺧﺮ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻌﺼﻮﻡ ،ﺍﺯ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻭﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﻭﻣﺼﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺯﻝ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ،ﻭﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.(ﻳﻐﺸﺎﻫﻢ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ،ﻭ ﭼﻮﻥ(ﻏﺸاء) ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺎﻓﺘﺪ. ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ.(ﺫﻭﻗﻮﺍ) ﺑﭽﺸﻴﺪ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻓﻄﺮﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

عنکبوت /56 - ﻳﺎ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﺍﻥّ ﺃﺭﺿﻰ ﻭﺍسعة ، ﻓﺄﻳّﺎﻧﻰ ﻓﺎﻋﺒﺪﻭﻥ

ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﺪ ، ﺑﺪﺍﻧﻴﺪﮐﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﻣﻦ ﻭﺳﻴﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺑﻤﺤﻤﺪ ، ﻭ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺍﻳﻤﺎﻥ عملی ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ، ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ، ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺴﺖ ،ﺍﺯ آﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ هرﭼﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺸﺮﻯ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﺘﻌﺒّﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﻨﺪﻩ ﻭﻋﺎﺑﺪ موبد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭ آﺑﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﺮﻙ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ به ﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ شهود ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺸﺮﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻧﻈﺮﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﻭﻳﺎ یکی ار ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ زنده ﺍﻭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﻗﻄﻌﺎ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺷﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻭﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﺒﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (ﺃﺭﺿﻰ) ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻭﻫﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻭﻭﺳﻴﻊ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺎﺑﻊ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﺮس ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺤﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ، ﺑﻨﻘﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ.ﻭﺯﻣﻴﻨﻰ ﻣﻘﺪّس ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻘﺪس ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﻘُّدّس ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺍﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺪسﺍﺳﺖ. ﻭ (ﺷﺮﻑ ﺍﻟﻤﮑﺎﻥ ﺑﺎﻟﻤَ ﮑﻴﻦ) ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﻏﺮﻳﺐ ﻣﻠﺖ ﻭﺣﮑﻮﻣﺘﻬﺎﺋﻰ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻭﺑﻰ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺍﺋﻴﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺩﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ. ﺿﻤﻨﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﮐﻪ ﺑﺘﻌﺪﺍﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ، ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺩﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ سلوکی ،ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ عرش ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﺼﻮﻡ ، ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ و لدنّی ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﮐﺎﻣﻞ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﻄﻴﻊ ﻭﺑﻨﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.

عنکبوﺕ / 57 - ﮐﻞّ ﻧﻔﺶ ﺫﺍﺋقة ﺍﻟﻤﻮﺕ ، ثُمّ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

 ﻫﺮﮐس ﻭﻫﺮﻧﻔﺴﻰ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﺸﻴﺪ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻣﺮﮒ ﺭﻭﻳﻪ ﺩﻭﻡ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻳﻚ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻄﻠﻖ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺮﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﻴﺮﺩ ، ﻭ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ،ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎﻧﺎ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﭘس ﻣﻦ ﮐﻰ ﺯﻣُﺮﺩﻥ ﮐﻢ ﺷﺪﻡ ؟ ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﭼﻮﻥ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻪ ،ﻭ ﺻﺮﻑ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻟﺬﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﭘس ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺧﻴﺎﻝ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣُﺮﺩ ، ﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ،ﻭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﻨﻮﻧﻰ ،ﺑﻴﻚ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﻠﻪ ﭘﻠﻪ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻣﺮﮒ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺻﺮﻑ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻤﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﻣﺤﻞ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﻤﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﺑﮑﺸﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﺎﻫﻞ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﮑﺸﺘﺎﺭﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﻤﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺗﻰ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ، ﺑﻨﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﻭﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣثل ﮐﺎﺭﻯ ﻭﻣﺤﺼﻮﻟﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﻨﮕﺮﻯ ،ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺷﮑﻢ ﻫﻴﭻ ﻟﺬﺗﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺕ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺯﻭﺭﻣﻨﺪﻯ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﻋﻘﺪﻩ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻟﺬﺕ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﻨﻮﻥ عادت ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻟﺬﺗﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺟﺴﺘﻦ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺑﺨﺸﺶ ﺍﻭ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ،ﭼﻮﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس ﺑﺎ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻭﮐﻨﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭘﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻴﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ ) ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺭﺟﻌﺖﺍﻭﻝ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭﺭﺟﻌﺖ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻬﺎ ،پس ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑس ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﻭﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ.ﺭﺟﻌﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﮑﺮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮔﺮﺩﺩ.

عنکبوﺕ / 58 - ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ، ﻟﻨﺒﻮﺋﻨّﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺠنّة ﻏُﺮﻓﺎ ، ﺗﺠﺮﻯ ﻣﻦ ﺗﺤﺘﻬﺎ ﺍﻟﺄﻧﻬﺎﺭ ، ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ ﻓﻴﻬﺎ ،ﻧﻌﻢ ﺃﺟﺮ ﺍﻟﻌﺎﻣﻠﻴﻦ

 ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺎﻟﺤﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺭﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﮐﻪ ﻧﻬﺮﻫﺎﻯ ﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﻤﻞ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﻋﻠﻰّ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻋﻤﻠﻰ ،ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. (ﻧﺒﻮﻧّﻬﻢ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻨﺎﻡ (ﻧﺒﻮﺕ) ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ (ﺗﻨّبوء ) ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ. ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﭼﻬﺎﺭﮔﺎﻧﻪ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻭ ،ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎ ﻭﮔﺮﺩﺷﻬﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﻫﺎﻯ ﻟﺬﻳﺬ ﻭﺍﻣﻮﺯﻧﺪﻩ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ ، ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭﺩﻝ ﺯﺩﮔﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ، ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﻧﻮﺭﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﻭﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﺎﺯﻧﮕﺸﺘﻪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،پس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﺍﺣﺴﺎﺵ ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻋﻘﻞ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺻﺤﺒﺖ ،ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ،ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ، ﻭﮐﻴﻔﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ،ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ،ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﺘﻌﺒﺪﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺑﺎﺯ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻧِﻌﻢ) ﺟﻤﻊ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺒﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺍﻳﻥﻨﻌﻤﺘﻬﺎ اﺧتصاصی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.(ﺃﺟﺮ) ﻣﺰﺩ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭثوﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﻄﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺪﻑ ﻗﺒﻠﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻃﺎﻗﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺯﻳﻮﺭ ﻭ ﭘﺮﻋﻈﻤﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺭﻭﺡ ،ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.(ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ) ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺟﻮﺩﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺧﺎﺹ ﺧﻠﻮﺩ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺣﺴﺎس ﻭﺧﺎﺹ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﻭﺭﻧﺞ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺍﺭﺍﻣﺶ ﺍﺣﺴﺎس ،ﺑﺎﺯ ﻟﺬﺕ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻠﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺎﺍﻏﺎﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻠﻮﺩ ﻭﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺣﺎﻝ ، ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺳﺖ. ﻭﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﻠﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ،ﺧﻮﺩ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻭﺧﻮﺩ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ ،ﺧﻠﻮﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ ، ﺗﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ، ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻮﺩ ﺑﻬﺸﺘی ﺪﺭﻣﻮﻓﻘﺎﻥ ﺳﻠﻮک اﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. (ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ ) ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ،ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﻥ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺸﺮﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺧﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻫﻴﭻ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ﺑﺼﻮﺭﺗﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻃﻠﺐ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

عنکبوﺕ / 59 - ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺻﺒﺮﻭﺍ ، ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﺑّﻬﻢ ﻳﺘﻮﮐّﻠﻮﻥ

 ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﮐﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺮ ،ﻭ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﺻﺒﺮ ﻭﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺧﺪﺍ ﺗﻮﮐﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﺳﺮﻳﻌﺎ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻭﺑﺎ ﮐﻴﻔﻴﺘﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﺗﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ، ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺗﻘﺪّس ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻘﺪُّس ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﮐﻞ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.(ﺗﻮﮐﻞ)ﺩﺍﺩﻥ ﻭﮐﺎﻟﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﺬﻳﺮﺍ ﻭﺻﺒﻮﺭ ﻭﺭﺍﺿﻰ ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴم اﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﻬﺮﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ﺻﺒﺮ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻣﻌﻨﻰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺨﻮبی ﻮﺍﺷﮑﺎﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻠﺎﺵ ﮐﺮﺩﻩﻧﺸﺪﻩ ، ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺒﺮﺩ ﺭﮔﻰ ﺗﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺪﺍ.

عنکبوﺕ / 60 - ﻭﮐﺄﻳّﻦ ﻣﻦ ﺩﺍبّة ،ﻟﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﺯﻗﻬﺎ ، ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﺯﻗﻬﺎ ﻭ ﺍﻳّﺎﮐﻢ ،ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﺴﻤﻴﻊ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ

 ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺯﻕ ﻭ ﺭﻭﺯﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻏﺬﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ، ﺭﻭﺯﻯ ﺨﻮﺩ ﺭﺍ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﺑﺎﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺭﻭﺯﻣﺮّﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩﺷﺎﻥ ، ﻭ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺭﺯﻗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻭﺍﺻﻞ ،ﺍﻳﻦ ﺭﺯق هاﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﻩ ﺑﺎ ﻏﺬﺍﻯ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻳﻮﻡ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﻏﺬﺍ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺫﻫﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ ، ﻭ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺍﻣﻴﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﮐﺄﻳّﻦ) ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻘﺪﺭﻫﺎ.(ﺩﺍﺑّﻪ) ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﺘﺤﺮﻙ ﻭ ﻗﺪﻡ ﮐﻮﺏ ،ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﻩ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺫﺧﻴﺮﻩﻏﺬﺍﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺫﺧﻴﺮﻩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﻭﺧﺴﺘﮕﻰ ﺫﻫﻦ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻭﺭﺯﻗﻰ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭﻟﺰﻭﻡ ﺍﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

عنکبوﺕ / 61 - ﻭﻟﺌﻦ ﺳﺄﻟﺘﻬﻢ ﻣﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭ ﺳﺨّﺮ ﺍﻟﺸﻤس ﻭ ﺍﻟﻘﻤﺮ ، ﻟﻴﻘﻮﻟﻦّ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻓﺄﻧّﻰ ﻳؤﻔﮑﻮﻥ

 ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎ ﺑﺎﻭﺭﺍﻥ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﮐﻴﺴﺖ ،ﻭﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩ ،ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺑﻐﻠﻂ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﮔﺮﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻮﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ.ﻭﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﮐﺮﺩ.ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻧﻴﺰ ﺟﺴﻢ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﻭﻧﻔس ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﺮﭼﻴﺰﻯ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﭽﻴﺰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻭﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺭﺷﺒﺪ ﻭﻣﺎﻩ ، ﮐﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﻭ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﻈﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﭼﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻧﻮﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ،ﻭﭼﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭﭼﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭﺷﺒﻬﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺗﻤﺮّﺩ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. (ﺃﻓﻚ) ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺧﻄﺎ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻕ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.

عنکبوﺕ / 62 - ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺒﺴﻂ ﺍﻟﺮﺯﻕ ﻟﻤﻦ ﻳﺸاء ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ، ﻭ ﻳﻘﺪّﺭ ﻟﻪ ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﮑﻞّ ﺷﻴئ ﻋﻠﻴﻢ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺭﺯﻕ ﺭﺍ ﺑﻬﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎن موبدش ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺤﻤﻞ ﺍﻭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻋﻠﻴﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺭﺯﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺭﺯﻕ ﺫﻫﻨﻰ ﻧﺴﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﮑﻴﺎﻥ ﺑﻌﻘﻞ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺭﺯﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ،ﻭﺭﺯﻕ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺒﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺭﺯﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺯﻕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻣﺘﮑﻴﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻳﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻃﻮﻕ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﻄﻴﻊ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺗﻌﺒﺪ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ،ﻭﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺸﻴﺖ) ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻮسﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﻬﺮ ﻳﻚ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺭﺯﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻘﺪﻳﺮﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﭼﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯﺪﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺪﻑ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺗﻮﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻫﻤﺖ ﻭﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﻠﻞ ﺑﺎﻋث ﮐﺴﺐ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺣﺘﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺷﻨﻮﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺖ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﺤﻖ ﻭﺩﺭ ﺭﺃس ﻣﻮﻋﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﻟﺰﻭﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺭﺯﻗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻓﻌﻠﺎ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺑﺴﻂ) ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭﮔﺸﺎﻳﺶ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﺧﺎﻃﺮ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .

ﻌﻤﮑﺒﻮﺕ / ۳۶ ﻭﻟﺌﻦ ﺳﺄﻟﺘﻬﻢ ،ﻣﻦ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣاءا ،ﻓﺄﺣﻴﺎ ﺑﻪ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﻣﻮﺗﻬﺎ ، ﻟﻴﻘﻮﻟﻦ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻗﻞ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ،ﺑﻞ ﺃﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﭙﺮﺳﻰ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﻮ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ. ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺏ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﻴﭻ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺑﻬﺎﻯ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻮﺭ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺏ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣُﺮﺩﻩ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺰﻧﺪﻩ ﻭﺗﻮﻟﻴﺪ ﻏﺬﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﻧﻴﺰ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﮔﺮﭼﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻌﻘﻞ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻣﺮگ هاﻯ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺣﻴﺎﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﺎﻧس ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻧس ﻭﺳﻌﺎﺩﺕ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭﻫﺎﻯ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﺰﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺻﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺗﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﺪﺍﻟﻬﺎ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻟﺪﻧﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .

عنکبوﺕ / 64 - ﻭﻣﺎ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ، ﺍﻟّﺎ ﻟﻬﻮ ﻭ ﻟﻌﺐ ،ﻭ ﺍﻥّ ﺍﻟﺪﺍﺭ ﺍﻟﺂﺧﺮة ، ﻟﻬﻰ ﺍﻟﺤَﻴَﻮﺍﻥ ،ﻟﻮ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﭼﻴﺴﺖ ،ﺟﺰ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﻯ. ﺍﻣﺎ ﺩﺍﺭ ﺍﺧﺮﺕ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﭘﺴﺖ ﻭﺩﻧﻰّ ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻴﺎﺗﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺍﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺟﻌﺖ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﺟﺰ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺟﺪﻯ ﻭﺣﻴﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺣﻠﻮﺍﻯ ﻧﺴﻴﻪ ﻧﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.(ﻋﻠﻢ) ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻓﮑﺮﻯ ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺣﻴﻮﺍﻥ) ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ،ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﺧﺮﺕ) ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ، ﺣﺘی ﺪﻳﮕﺮ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮق ﺒﺸﺮﻯ ،ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺧﺮﺕ) ﻧﻴﺰ ﺣﻴﺎﺕ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺟﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺑﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭﺑﺮﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﻟﻬﻮ) ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﺑﺎﻃﻞ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻟﻌﺐ) ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﺑﺎﺯﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﺣﻴﻮﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﺪﻳﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺍﺣﻮﺍﻝ ،ﻭﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﻫﺎ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺟﻤﻊ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺩﺍﺭ) ﺧﺎﻧﻪ ﻭﻣﺤﻞ(ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭﻋﺪﻡ ثباﺕ) ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﻫﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ،ﮔﺮﺩﺷﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺭ ﺍﮐﻮﺍﺭ ﻭﺍﺩﻭﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.

عنکبوت / 65 - ﻓﺎﺫﺍ ﺭﮐﺒﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﻔُﻠﻚ ، ﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻟﻪ ﺍﻟﺪﻳﻦ ، ﻓﻠﻤّﺎ ﺃﻧﺠﺎﻫﻢ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺮّ ، ﺍﺫﺍ ﻫﻢ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

 ﺍﻣﺎﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ،ﻭ ﻏﻴﺮﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﺕ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻫﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺗﺮس ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭﺩﻳﺎﻫﺎ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻋﺎ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﻠﺎﺹ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﺪﺍﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﻭﺗﺮس ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺨﺸﮑﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻓﻮﺭﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﻤﺎﻧﻨﺪ.(ﻓﻠﻚ) ﺑﻀﻢ ﻓﺎٴ ﮐﺸﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺑﮑﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺷﺪ.ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻝ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺯﻳﺮ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ، ﺑﺎﺯ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺘﺮﻙ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻳﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺸﺮﻙ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ) ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ، ﻳﺎﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻋﺎ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﻥ ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺵ ﻗﺮﺍﻥ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺳﻢ ﺟﺰﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﻞّ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺠﻮﺩ ،ﻭﮔﺎﻫﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.(ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ) ﺑﺎﺍﺧﻠﺎﺹ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺧﻠﺎﺹ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻠﻴﺺ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺣﺪّ ﺍﻗﻠﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﮔﺮ ﺑﺠﺎﻯ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ،ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻙ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﺍﺑﻠﻴس ﺑﺰﺭﮒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. (ﺩﻳﻦ ) ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻭ (ﺁﺩﻳﻨﻪ) ﺍﻯ ،ﻭﻳﺎ ﺟمع گرﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻏﺎﺯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺘﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﻳﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮک ﻮﺗﻮﺣﻴﺪﻫﺎﻯ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.( ﻧﺠّﺎﻫﻢ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ ،ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﻭﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺩﻝ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .( ﺑَﺮّ) ﺧﺸﮑﻰ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺧﺸﮑﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﺯ ﺗﺮس ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﺧﺸﮑﻰ ﺩﺭﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻚ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮ ﺑﮑﺴﺮ ﺑاء ،ﻋﮑس ﺑﺮﺑﻔﺘﺢ ﺑاء ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺸﺮﮐﻮﻥ) ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ، ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻫﺮ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﺩﻋﺎﻫﺎ ،ﺗﻤﺎﻣﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺘﻮﺣﻴﺪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺷﻚ ،ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻭﺑﻤﻌﺮﺍﺝ ﻭﺍﺳﺮاء ﻧﻤﻴﺮﻭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺗﺸﺎﻥ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .

عنکبوت /66 - ﻟﻴﮑﻔﺮﻭﺍ ﺑﻤﺎ ﺁﺗﻴﻨﺎﻫﻢ ،ﻭ ﻟﻴﺘﻤﺘّﻌﻮﺍ ﻓﺴﻮﻑ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﮑﻔﺮ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻠﺬﺕ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻴﺴﺖ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎ ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺗﮑﻔﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺑﺎﺻﺎﻟﺖ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺁﺗﻴﻨﺎﻫﻢ) ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ. ﭼﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎ ،ﻭ ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﭼﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﻧﺼﺎﻳﺤﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ.(ﻟﻴﺘﻤﺘّﻌﻮﺍ) ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﻟﺬﺕ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﻟﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺬﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺩﻥ ،ﻭﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺗﻤﺘﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻓﺮﺻﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﮐﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﭽﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﺪ.

عنکبوﺕ / 67 - ﺃﻭﻟﻢ ﻳﺮﻭﺍ ، ﺃﻧّﺎ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﺣَﺮَﻣﺎ ﺍﻣﻨﺎ ،ﻭ ﻳﺘﺨﻄّﻒ ﺍﻟﻨﺎس ﻣِﻦ ﺣﻮﻟﻬﻢ ،ﺃﻓﺒﺎﻟﺒﺎﻃﻞ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ ،ﻭ ﺑﻨﻌمة ﺍﻟﻠﻪ ﻳﮑﻔﺮﻭﻥ

 ﺍﻳﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺣﺮﻡ ﺍﻣﻦ ﻣﮑﻪ ،ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ.ﻭﻟﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻣﻮﻗﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ. ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻤﺘﻊ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺮﻡ ﻳﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺳﭙﺶ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﻦ ﻳﺎ ﻣﺤﻞ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ(ﺍﻭﻡ)ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻡ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﭼﻪ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ ،ﻭﭼﻪ ﺑﻌﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ،ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻯ اﺯ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻫﺮﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻬﻰ ،ﭼﻪ ﺳﻨﻰ ﻭﭼﻪﺷﻴﻌی اﻳﻤﺎﻥ ﻭﺩﺭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﺖ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. (ﺣﺮﻡ) ﻣﮑﺎﻥ ﻣﻘﺪﺵ ﻭﻣﺤﺘﺮﻡ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﺠﺪ ﮐﻌﺒﻪ ،ﻭ ﻫﺮ ﺣﺮﺍﻡ ﻭﺗﺤﺮﻳﻢ ﻭﺍﺣﺮﺍﻡ ﭘﻮﺷﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﻠﺎﻝ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﻠﺎﻝ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻟﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﺍﻥ
ﻧﺸﻮﻧﺪ.(أﻣﻨﺎ) ﻣﺤﻞ ﺍﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﻥ ﻓﻘﻂ ،ﺩﺭ ﺭﺿﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﮐﻌﺒﻪ ،ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻭﻡ ﻭ ﻫﻤﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭﺍﻣّﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣّﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺴﻮﺍﺩﻯ .(ﻳﺘﺨﻄّﻒ ) ﺧﻄﻒ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻳﺎ ﺍﺷﻴاء ،ﭼﻮﻥ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺬﻑ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻔﮑﺮ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻚ ﺗﻚ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﮐﺎﺭ ﻭﺭﻭﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺒﺎﻃﻞ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎﻃﻞ ،ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺍﺣﻤﻘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺗﺸﻴﻊ ﻳﺎ ﺗﺴﻨﻦ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻪ ﺗﺎﺳﻴس ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ.ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

عنکبوت / 68 - ﻭﻣﻦ ﺃﻇﻠﻢ ،ﻣﻤّﻦ ﺍﻓﺘﺮﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﺬﺑﺎ ،ﺃﻭ ﮐﺬّﺏ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻟﻤّﺎ ﺟاءه ،ﺃﻟﻴس ﻓﻰ ﺟﻬﻨﻢ ﻣثوﻯ ﻟﻠﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ؟

 ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺣﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ ،ﺍﻧﺮﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﻭ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ،ﻭﻧﻴﺰ ﺟﺎﻫﻞ ﺗﺮ ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﺗﺮ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺘﺎﺭﻳﮑﻰ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻋﻘﻞ ﺣﻘﻴﺮ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﻫﻢ ﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻓﺮﺻﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﺘﻘﻮﻳﺖ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻔﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺍﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﻭﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎ ﻭ ﺳﻮﺯﺷﻬﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﮐﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺟﺰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻴﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺣﻢ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺣﻘﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﻣﺪﻋﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ،ﻭ ﻫﺮ ﺳﻔﻴﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯﺮﺍ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻭ ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻠﻪﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺎﺳﺪ ،ﻭﺍﺩﻡ ﮐﺶﺭﺍ ﭘﻴﺶﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ.ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ،ﻭﻳﺎ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺑﺠﺒﻬﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭﭼﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭ ﻗﺘﻞ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘس ﺟﻬﻨﻢ(ﻣثوﻯ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ) ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﻭ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.

عنکبوت / 69 - ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺟﺎﻫﺪﻭﺍ ﻓﻴﻨﺎ ، ﻟﻨﻬﺪﻳﻨّﻬﻢ ﺳُﺒﻠﻨﺎ ، ﻭﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻤﻊ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ

ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺎ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻫﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺴﻨﺎﻥ سالک ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﻠﺎﺵ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺟﺪﻯ ،ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍه ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻬﺎ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﭙس ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﻭ ﻓﻌﺎﻝ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﮔﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺟﻬﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﮐﻪﺑﺮﺍﻯﺎﻧﻬﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﮕﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﻯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﻭﺩ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻬﺎ ،ﺭﺍﻫﻴﻬﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺭﺍﻫﻰ ﺩﺭﮐﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻫﺪ.(ﺳُﺒﻞ) ﻳﺎ ﺟﻤﻊ ﺭﺍﻫﻬﺎ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻫﺪﻯ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍﻫﺪﻯ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ،ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻴﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﺤﻤّﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺣﻤﺖ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﺳﺪ.(ﺳﺒﻞ) ﺟﻤﻊ ﺳﺒﻴﻞ ﻭﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ. ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺳﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ، ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻭﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻗﺒﻠﻰ ﮐﺎﻣﻞ ،ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﻬﺪ ﻭﺟﻬﺎﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻧﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭﺑﺎ ﻋﻘﺪﻩ ﺟﺎﻩﻃﻠﺒﻰ ﻭﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻣثاﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﺠﺎﻫﺪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺍﺯﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺤﺴﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭﺗﺤﺴﻴﻦ ﺭﺍ ،ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﻫﻮﺳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﻔس ﻟﻮﺍﻣﻪ ﻣﻠﺎﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭﻋﺎﻗﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻌﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ،ﻭﺑﻨﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻧﻔس ﻣﻠﻬﻤﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻗﺸﺮی های ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثناء ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ سالک ﻣُﺤﺴﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﮐﻤﻚ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻥ ، ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﻭ ﺧﻮﺏ ، ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ( ﻟﻨﻬﺪﻳﻨّﻬﻢ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺘﻤﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻴﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﻭﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﺎﻳﺴﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻬﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﻭﮐﺸﺶ ﺑﺎﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺟﺴﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭﻣﺬﻫﺐ ﺑﺎﺯﻯ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ، ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﭼﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻫﺴﺖ.ﻭﮐﺪﺍﻡ ﻫﺪﺍﻳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺑﺎﺻﺎﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺁﻳﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﺭﺍﻩ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻫﺪﺍ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺒﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ،ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻫﺪﺍﺋﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺪﺍﻯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺴﺮ ﻭﺳﻴﻨﻪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻭ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ اﻭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﻃﻮﻝ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻴﻨﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﺴﻦ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ،ﻭﺳﭙس ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻨﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻫﺮ ﺳﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭﻧﻴﮑﻰ ﻭﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺴﻮﺭﻩ ﺍﻟﺮﻭﻡ

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﺭﻭﻡ /1 – ﺍﻟﻢ (ألف لیم و میم )

 ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻟﻢ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.

ﺮﻭﻡ /2 - ﻏُﻠﺒﺖ ﺍﻟﺮﻭﻡ

 ﺭﻭﻣﻴﺎﻥ ﻤﻐﻠﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ، ﻭ ﺷﮑﺴﺖﺧﻮﺭﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳخ ﻮ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻥ ﺗﺮس ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﺎﺩثه ﺍﻯ ﻫﺮﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻬﺮﻩ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﭙﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ،ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺭﻭﻣﻰ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﻤﺮ ،ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﻡ ﺷﺮﻗﻰ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺗﺎ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ،ﮐﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻋثماﻧﻰ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪ ، ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﺭﻭﻣﻰ ،ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺘﻬﺎﻯ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺟﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ، ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ، ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻋﺮﺍﺏ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ، (ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ) ﺍﺳﺖ. ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ هاﻯﺴﻠﻮﮐﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ، ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ، ﻭﺯﻳﺒﺎ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮ ﺧﺮﻣﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﻟﺬﺍﺗﺠﺎﺭﺕ ﺑﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺧﺘﺮ ﻭﭘﺴﺮ ﺭﻭﻣﻰ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺕ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺷﺮﻗﻰ ،ﮔﺮﺍﻥ ﺗﺮﺑﻮﺩ. ﻭﺍﺭﺯﻭﻯ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪ ﻏﻠﺎﻡ ﻭﮐﻨﻴﺰﻯ ﺭﻭﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻋﺮﻓﺎﻯ اﺳﻠﺎﻣﻰ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﻣﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ز یبای ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻋﮑس ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﮕﻰ ﻳﺎ ﺯﻧﺠﻰ ﻭ ﻧﻴﺠﺮﻯ ﻭﻧﮕﺮﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩ.ﮐﻪ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﺭﺯﺍﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﻥ ﺩﺭﻋﻘﻞ ﻭبی هنر ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺯﻧﮕﻰ ﻫﺎ ،ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻨﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖﭼﻮﻥ هر ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﺑﺎﺯ ﺭﻭﻡ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ، ﻫﻤﺎﻥ(ﺍﻭﻡ) ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻩ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﻡ ﻭ ﺭﻭﻡ ﺧﺘﻢ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺭﺍﻩ ﺣﻠﻬﺎﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺭﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻗﻄﺐ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ.ﻭﻧﻔﻮﺫ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻏﺮﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺭُﻡ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭﻧﻘﻄﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ، ﻭﻫﻤﻪ ﺗﺤﻮﻟﺎﺕﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﺭﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ . ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻰ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ. ﺑﺎﺯ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻘﺪس ﺷﻬﺮ(ﻗﻢ) ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻴﻬﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﺎﺟﻴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ،ﺍﺯ ﻗﻢ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﮐﻪ ﺗﺎ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺠﻤﻊ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺿﻊ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻗﻢ ﻣﻘﺪس ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻧﺎﺟﻴﺎﻥ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﻘﻴﻢ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﻗﻢ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ، ﻭﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﻢ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﻃمع ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻘﻢ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳوء اﺳﺘﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺣﺘی اﮔﺮ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ، ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻘﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺮﺩﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺍﻭﻡ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺗﻘﺪس ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺳﻔﻴﺪ ﺭﻭﻳﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺳﻔﻴﺪﺭﻭ ﻭﺯﻳﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﻧﮕﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻣﻴﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻗﺮﻳﺸﻰ ،ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﮐﺎﻣﻠﺘﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻥ ﺍﻟﻨﻮﻉ تولید کننده ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﻉ برتر ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﮑﺴﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ،ﻋﻤﻠﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯﻬﺎﻯ ﺟﻨﮕﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ، ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻟﻰ ﻗﻄﻌﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺍﺧﺮﻳﻦ ،ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺑﺤﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻭﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺟﻬﺎﺩ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ، ﻭﺑﺎﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻭﺷﻔﺎﻋﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻭﺭﻭﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻮ ﺭﻭﺯﻯ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ ،ﻭﺟﺴﺘﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬی ﺒﺮ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺮﻭﻡ / 3 - ﻓﻰ ﺃﺩﻧﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭﻫﻢ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﻏﻠﺒﻬﻢ ﺳﻴﻐﻠﺒﻮﻥ

 ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﺩﻧﻴﺎ ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﻐﻠﻮﺑﻴﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺧﻠﻔﺎﻯ ﺭﺍﺷﺪﻳﻦ ،ﻭ ﺿﻌﻒ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺭﻭﻡ ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﮕﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮﻯ ﺭﻭﻡ ﻏﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ،ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﻡ ﺷﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﻴﺎﻥ ﻫﻮﻥ ﻭ ﮊﺭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻣﻴﺎﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ،ﮐﻪﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐثرﺕ ﻭﻣﻈﺎﻟﻢ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ،ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻭﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ ،ﻭﻳﺎﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻗﺒﻠﺎﺯﻣﺮﮒ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻳﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻭﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻳﻬﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻣؤﺴس ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻡ ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﻮﻑ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﻈﺎﻣﻰ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﻭﺳﻴﺎﻩ ﻭﺯﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ. (ﺃﺩﻧﺎ ﺍﻟﺄﺭﺽ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﻘﻄﻪ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ( ﺍﻗﺼﺎ) ﺩﺭﻋﺮﺑﻰ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﻭ (ﺍﺩﻧﺎ) ﻧﻘﻄﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺮﻕ ﺍﺩﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺎﻭﺭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺟﺎﻟﺒﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﻔﻆ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ(ﺍﺩﻧﺎ) ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ،ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﺪ ،ﺣﺪ ﺍﻗﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺣﺪّ ﺍﮐثرﻯ ﺩﺭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﻭﻣﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ،ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﻭ ﺍﺩﻧﺎ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﭙﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﺣﺪ ﺍﻗﺼﺎﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖﺍﺳﺖ ﺑﺮﺳﺪ. ﭘس ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻧﺎ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭﺩﺭ ﻣﺮﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﺰﻭﺍ ﻭﻋﻠﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﭙﻴﺮﻭﺯﻯ ﺧﻮﺩ ،پس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﮐﺎﻣﻴﻬﺎﻯ ﺍﺯ ﻧﻔس ﻭﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ، ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﭙﻴﺮﻭﺯﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﺋﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺩﻧﻰ ،ﻭ ﭘﺴﺖ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﻤﺎ ،ﮐﻪ ﺍﺩﻧﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺍﺩﻧﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺎﻧﺪ ،ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻗﺼﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭﻏﻠﺒﻪ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ( ﺁﺧﺮﺕ) ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺧﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺩﻧﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭﺟﺴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎ ﺩﻧﺎﺋﺖ ﻭﭘﺴﺘﻰ ﻭﺣﻘﺎﺭﺕ ﺍﻥ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﻗﺼﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﺍﻗﺼﻰ)ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﻩ ﺭﻭ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ، ﺑﺎﻗﺼﻰ ﻣﺮﺯ ﻣﻤﮑﻦ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ، ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ (ﺩﻧﺎ ﻭﺗﺪﻟﻰ) ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺁﻏﺎﺯ می گرﺩﺩ ﻭﻋﻠﺖ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮک اﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.

ﺮﻭﻡ /4 - ﻓﻰ ﺑﻀﻊ ﺳﻨﻴﻦ ،ﻟﻠﻪ ﺍﻟﺄﻣﺮ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻭﻣﻦ ﺑﻌﺪ ، ﻭﻳﻮﻣﺌﺬ ﻳﻔﺮﺡ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻮﻥ

 ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ،ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺭﺳﻨﺪ ﻭﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﻣﻴﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎﺭﻭﻯ ،ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﺪﺍ ﺟﻮ ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺩﻧﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﭘﺴﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﻭﻡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﺎﻗﺼﻰ ﺍﻟﺎﺭﺽ ﻭﺣﺪّ ﺍﮐثر ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ،ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻧﻔس ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻏﻠﺒﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻭﻣﻰ ،ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮐﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻓﻘﻴﺮ ﻭﺗﺎﺭﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻨﺠﺎﺕ ،ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺧﻠﺎﺹ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺍﺩﻧﻰ ﺍﻟﺎﺭﺽ ،ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﻏﻠﺒﻪ ، ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ(ﺃﻣﺮ) ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺃﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ،ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﺑﻘﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻧﻴﺴﺖ.ﻟﺬﺍ ﻏﻠﺒﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﻭﻣﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﺴﺮﻧﻮﺷﺖ ﻗﺒﻠﻰ ﺷﺨﺺ ، ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺳﻠﻮﮐﻴﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺸﻴﺖ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺎﻓﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺪ ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻗﺘﻰ( ﺣﺘﻰ ﺃﻋﻠﻢ )ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ،ﻭ ﻭﻳﺰﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،(ﺳﻮﭘﺮﻣَﻦ )ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻏﻠﺒﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻭ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﻚ ﺑﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺣﺠﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺧﺎﺹﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺵ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺪﺍ ،ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮﺍﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﮐﻨﻮﻧﻰ ،ﻭﺣﻘﻴﺮ ﻭﺍﺩﻧﺎ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ. ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ،ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﺍﻣّﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ، ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻏﻠﺒﻪ ﺭﻭﻣﻴﻬﺎ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺖﻧﺪﺍﺩ. ﻭﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ، ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﻣﻴﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻳﺎ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻮﻝ ﻓﻌﻠﻰ ،ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﻭﻡ ﺷﺮﻗﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﻭ ﺟﺰﺍﻳﺮ ﻣﺪﻳﺘﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﮔﺸﻮﺩ.ﻭ ثرﻭﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻯ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﻭ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﻯ ﺭﻭﻡ ﺷﺮﻗﻰ ،ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻮﺍﻝ ،ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﻭﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺮﺳﻴﺪ.(ﺑﻀﻊ) ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻗﺪﻣﺎ ،ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﻫﻔﺖ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﻭ ﺑﻀﻊ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ. ﻭ ﺭﻗﻢ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺗﺮ ﺭﺍ ﻫﻔﺘﺎﺩ ، ﻳﺎ ﻫﻔﺘﺼﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭﺍﻧﻘﺒﺎﺽ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﻣﻠﺎ ﺻﺪﺭﺍ ﺑﻮﺩﻡ ،ﮐﻪ ﺍﺯﺭﺩﻩ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﺑﺎﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺩﺩﻝ ﮐﺮﺩﻡ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻰ ﺻﺒﺮﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺩﺭﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ. ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻢ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻳﺎﻓﺘﻢ ،ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﺵ ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ،ﻭﻟﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﺨﺖ ﻣﻮٴﺸﺮ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻋﻴﻨﺎ ﻭﺩﻗﻴﻘﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﺟﺰ ﺗﺪﺑﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺸﻤﺎﺭﺵ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﺍﻏﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻡ.ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﻬﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻢ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﺮﺍ ﺻﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻣﻦ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺭﻭﺯ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻦ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﻭ ﺗﻘﺮﺏ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻧﺎ ﻭﺗﺪﻟّﺎ ، ﺩﺭﺳﻰ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻏﺎﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﻮﺵ ﻧﺰﻭﻝ ،ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻘﻰ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.ﻭﺑﻰ ﭘﻴﺮ ﺑﺪﺭ ﻭﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻡ ، ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﻬﻤﺎن ها ﺑﺎﻫﻢ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ،ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺎﺭ ﮔﻔﺘﻢ ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩﻡ ،ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻦ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﮐﺸﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻡ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ، به ﻤﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﺴﻰ ﺑﻤﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺮﻑ ﻧﻴﺸﺪﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺯﺩ ،ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻯ ، ﻭﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻰ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺣﺴﺎس ﺩﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻡ.ﻭ ﻋﻴﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺮ ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ.ﺍﻣﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺪﻫﻢ ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺮﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻗﻠﺒﻰ ،ﺍﺯ ﻫﺮﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻤﻠﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﮑﺴﺎﻟﻪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻗﺎﺋم ﻮ به (ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﻮﺩ)ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.(ﺳﻨﻴﻦ ) ﺟﻤﻊ ﺳَ ﻨﻪ ﻭﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺪﻯ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻭﻣﻦ ﺑﻌﺪ ) ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭﺗﺠﻠﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﺸﻖ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯﺁﻥﭙﺶﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻏﻤﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻠﺖ ﺭﻭﻡ ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺒﻮﺩﻩ.ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﺑﻐﻠﻂ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺑﻔﺮﺡ) ﻳﻌﻨﻰ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺡ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﺏ ﻭﻋﺮﺑﻰ ﺷﺪﻩ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ(ﻓﺮﻫﻪ ) ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﻓﺮ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﻴﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﺎﺝ ﻭ ﻓﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭﺟﻢ ﺷﺪﻩ ﻭﺟﻤﺸﻴﺪ ﻭﺳﻴّﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻣﺮﺑﻮﻅ ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ،ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕﻣﻠﻚ ﻳﺎ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺎﺹﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻧﻪ ﻳﻚ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭﺭﻳﺎﺳﺘﻰ ،ﺑﺎ ﮐﻮﺩﺗﺎﻯ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻭ ﺷﻮﺭﺷﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﻮﻟﺘﻴﻚ ﺣﺰﺑﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﻣﻠﻞ ﻳﺎﻓﺘﻦ ،ﺑﺰﻭﺭ ﻭﻗﻬﺮ ﻭﮐﺸﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻋﺸﻖ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ،ﻭﮐﻤﺎﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ،ﺑﺘﻮﻓﻴق ﻨﻤﻴﺮﺳﺪ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻫﺮﮔﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ.ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﭼﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺎﻧﻴﺮﻭﻯ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﺗﺎﺝ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺍﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺸﮑﻴﻠﺎﺕ ﺣﺰﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺻﻞ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺧﻴﺎﻧﺖ ، ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻗﺪﻣﻰ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺣﺪّ ﺍﮐثرﻣﺴخ های ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻓﺴﺨﻬﺎﻯ ﮔﻴﺎﻫﻰ ،ﻭﺷﺎﻳﺪ ﺭﺳﺨﻬﺎﻯ ﺟﻤﺎﺩﻯ ،ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻭﺧﻠﻖ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ .

ﺮﻭﻡ / 5 - ﺑﻨﺼﺮ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻳﻨﺼﺮ ﻣﻦ ﻳﺸاء ، ﻭﻫﻮﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

  ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ،ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻏﺮﻕ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ،ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻬﻢ ،ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ، ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺍﺳﺖ ، ﻧﺼﺮﺕﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻳﺎ (ﻧﺼﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﺍﻭ ،ﻭﻳﺎﺭﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺭﻭﻣﻰ ﻫﺎ ،ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻭﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻠﻞ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻤﮕی اﮔﺮ ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﮑﻨﻨﺪ ، ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻣﻴﻬﺎﻯ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻭﺯﻳﺒﺎ ﺭﻭﻯ ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻬﺪﻑ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻧﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﺧﺪﺍ ،ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﮐﻪ ﻋﮑس ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ،ﺧﺎﺹ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻣﺘﻌﺼﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺻﺎﻟﺖ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﻯ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺩﺭ( ﺍﺩﻧﺎ ﺍﻟﺎﺭﺽ )ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻗﺼﻰ ﺍﻟﺎﺭﺽ ،ﻭ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﻣﻴﺴّﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻭﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﺰﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻل ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻨﻮﻋﻰ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺣﻢ ﺍﻟﺎﺭﺍﺣﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘثناﺋﻰ ،ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭﮐﺴﺐ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮﺳﺪ .

ﺮﻭﻡ / 6 - ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻟﺎ ﻳﺨﻠﻒ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻋﺪﻩ ، ﻭﻟﮑﻦ ﺍﮐثر ﺍﻟﻨﺎس ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

  ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻠﻒ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﺩﺍﻧﺶ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺠﺎﺕﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺎﻟﻚ ، ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ به ﺤﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﺩﻣﻴﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻧﻴﮑﻮ ﻳﺎﻓﺘﻦ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻋﻠﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﻫﺪ ، ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ،ﻭﻳﺎ ﺩﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥﻨﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،پس ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭﺍﺯ ﺩﺭﺍﺑﺪﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ،ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﭽﻬﺎﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻠﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﺪ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖﺩﺍﺭﺩ.(ﺧﻠﺎﻑ)ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﮐﻠﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻠﺎﻑ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ.

ﺮﻭﻡ /7 - ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ، ﻭﻫﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﺂﺧﺮة ،ﻫﻢ ﻏﺎﻓﻠﻮﻥ

 ﺍﻳﻦ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻧﺎ ﺍﮔﺎﻩ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﻣﺸﮑﻠﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ ،ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﺍﻳﻦ(ﺍﺧﺮﺕ)ﺑﻤﻌﺎﻧﻰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻏﺎﻓﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺟﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻏﻔﻠﺖ ،ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻋﻤﺪﺍ ﺑﻠﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭﺟﺴﻤﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻧﻰ ﻭﭘﺴﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﺧﺮﺕ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺎﻗﺒﺘﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﺧﺮﺕ ﺑﺎﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﭼﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﻧﺰﺩﻳک ﮑﻨﻮﻧﻰ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻰ ﻭﭘﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ.ﺗﺎﺯﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺎﺯ ﻳﻚ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺭﻭﻳﻪ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﻋﻤﺎﻕ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﮐﻨﻮﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﻪ ﺍثاﺭ ﻣثبت ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮﻯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻧﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻇﺎﻫﺮ) ﺍﻣﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺯﻭﺩ ﮔﺬﺭ ،ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﮑﻠﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻭﻡ / 8 - ﺃﻭﻟﻢ ﻳﺘﻔﮑّﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ،ﻣﺎﺧﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻣﺎ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ ، ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﻟﺤﻖّ ﻭﺃﺟﻞ ﻣُﺴﻤّﻰ ،ﻭﺍﻥ ﮐثیرﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎس ﺑﻠﻘاء ﺭﺑّﻬﻢ ﻟﮑﺎﻓﺮﻭﻥ

 ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺎ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﻏﺎﻓﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻭﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﻫﺮﺟﻬﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﺪﻓﻰ ﻣﻘﺪس ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺟﻞ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩﻯ ،ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐﺸﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺍﺯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﮐﻪﺍﺯﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭﻫﺴﺘﻰ ،ﭼﻪ ﻫﺪﻑﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺪﻑ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻭ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻟﻘﺎﻯ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻌﺪﻯ ﺷﺪ.ﻭﻭﻳﺰﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪ. ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﺃﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﺋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻥ ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﻭﺍﻧﻘﻠﺎﺑﺎﺕ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎ ﭼﻪﺧﻮﺏ ﻭﭼﻪ ﺑﺪ ،ﭼﺮﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﻣﺪﺑﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺪﺑﺮ ﻭﻫﺪﻑ ﺍﻭ ﭼﻴﺴﺖ. ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﻥ ﻫﺪﻑ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﺪﻑ ﺑﺤﻘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺣﻖ ﻭﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺑﺎﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻧﻔس ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺪّﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺘﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﺍﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭﻣﺮﮒ ﺳﺮﻳﻊ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ،ﻭﺧﺴﺘﮕﻰ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺡ ،ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﻭﻗﺒﻞ ﻣﺤﺴﻮﺵ ﺍﺳﺖ.ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﮑﻨﻴﻢ ،ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ.پس ﭼﺮﺍ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﭼﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺩﺭﺳﻰ ﻭﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.(ﺗﻔﮑّﺮ) ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻓﮑﺮ ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﻫﺪﻑ ﺩﺍﺭ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺻﻮﻟﻰ ثتﺑﺖ ﻭﻣﺴﻠّﻢ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻬﺪﻓﻬﺎﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻤﮑﻦ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻋﺮﻭﺝ ﻓﮑﺮﻯ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻔس ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﺋﻰ ،ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﻴﺮ ﺍﻓﺎﻕ ،ﺍﻓﻘﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻓﺎﻕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻧﻴﺰ ،ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻔس ﻭﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ، ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻥ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍ ،ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﮐﺎﺭ ﻫﺮﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺨﻮﺍﺏﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.(ﺣﻖ) ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺞ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪﺑﺤﻘﺎﻳﻖ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﺮ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﻓﮑﺮ ،ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.(ﺃﺟﻞ ﻣﺴﻤّﻰ)ﻣﻬﻠﺖ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ. ﻭ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺍﺟﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ.ﺍﺻﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻟﺎﺯﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺎﺑﺪ ،ﻭﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﻣﻬﻠﺖ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺑﺪﻯ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻭﻣﻨﺘﻔﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺟﻠﻬﺎ ﻭ ﻣﻬﻠﺖ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ،ﻭﻫﺮ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺘﻰ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﺍﻭ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﻭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺪﻭﻥﺘﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮐﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﻟﻘﺎﻯ اﻟﻬﻰ)ﺩﺭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺭﺍﺿﻰ ﺩﻳﺪ ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﻀﺐ ﻳﺎﻓﺖ ،ﻭﺍﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﻳﺪ ،ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﻠﺎﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﻣثبت ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪ ،ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺭﺿﺎﻳﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺩ ،ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﻭﺭﺍﻩ ﻭﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺑﺸﮑﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩ. ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ ﻭﺍﻟﻠﻪ ، ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﺑﻴﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻥ ﻧﻮع ﻤﻴﺮﺳﻴﻢ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﭘس ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻳﺎﻓﺘﻦ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ، ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﻔﺮﺽ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻄﻠﻖ ﺭﺳﻴﺪ. ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﮐﻠﻤﻪ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺪﻯﻬﺎ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﻭﺑﺘﺤﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻧﻴﻚ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﺮﺩ ،ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﺑﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻣﺎﺯﺍﺩ ﺍﻥ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ، ﻭﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻟﻘﺎﻯ ﺭﺏّ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻪ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻠﻪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ، ﺑﻴﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻴﻬﻰ ﺑﻴﻔﺘﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.

ﺮﻭﻡ / 9 - ﺃﻭﻟﻢ ﻳﺴﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻓﻴﻨﻈﺮﻭﺍ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﺬﻳﻥ ﻤﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ ، ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺍﺷﺪّ ﻣﻨﻬﻢ ﻗﻮﻩ ،ﻭ ﺃثاﺭﻭﺍ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻋﻤﺮﻭﻫﺎ ﺍﮐثرﺮ ﻣﻤّﺎ ﻋﻤّﺮﻭﻫﺎ ، ﻭ ﺟﺎء ﺘﻬﻢ ﺭﺳﻠﻬﻢ ﺑﺎﻟﺒﻴّﻨﺎﺕ ، ﻓﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻴﻈﻠﻤﻬﻢ ،ﻭ ﻟﮑﻦ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻳﻈﻠﻤﻮﻥ

 ﻭ ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣثل ﺍﻧﻬﺎ ، ﺍﻧﮑﺎﺭﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺑﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺷﺨﻢ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺍثاﺭ ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﺠﺎﻯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺍﻥ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎ ﻭ ﺍثاﺭ ﺭﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺯﺍﻳﻞ ﺷﺪﻩ ،ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻭﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭﺩﻟﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺳﻴﺮ ﺍﻓﺎﻗﻰ ،ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﺷﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺮﮒ ﻭﺯﻭﺍﻝ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎس ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻠﻞ ﻇﻠﻢ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﻮﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﻇﻠﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻤﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎﻟﻤثل ﮐﻨﻴﻢ ،ﺍﻳﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﻚ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻇﻠﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟ (ﻧﻈﺮ) ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺭﺃﻯ ﺩﺍﺩﻥ ، ﻳﺎ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺣﻴﻮﺍن ها ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ، ﭘس ﻓﺮﻕ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ؟(ﻋﺎﻗﺒﺖ ) ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﻋﻘﻮﺑﺖﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﻭﺩ ، ﻗﻄﻌﺎ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ،ﻭ پس ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺗﺴﻤﻴﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣلی ﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩ ﻭﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻓﻮق ﺒﺸﺮ ﺷﺪ.ﭘس بمسخ ﺤﻴﻮﺍنی ﻤﻴﺮﻭﺩ ، ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ،ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﺧﻮﻙ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ بخت آنان ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺪﺍﺭﺝ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ؟ﭘس ﻋﺪﻡ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ، ﻭﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭﺣﺎﻓﻆ ﻭﻣﺪﺑﺮ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺭﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﻮﺩ. ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮﺍﻥ ﻗﻮﻯﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻫﺮﺍﻡ ﻭ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﺥ ﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﻫﻢ ﻋﺼﺮﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.(ﺃثاﺭﻭﺍ ﺍﻟﺄﺭﺽ) ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺨﻢ ﺯﺩﻧﺪ ،ﻭ ﮔﺎﻭ ﻳﺎ ثوﺭ ﺩﺭﺍﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻠﺎﺵ ﻭ ﺷﺮ ﻭﺷﻮﺭ ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍثاﺭ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﻯ ﺑﺠﺎﻯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ﮐﺮﺩ ، ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﻫﺎ ﻭﻧﺼﻴﺤﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ، ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﻟﻘﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻣﺮﻯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻄﺎﻯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻇﻠﻤﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ، ﻣﮕﺮ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣُﺠّﺖ ﻭﺗأﻣﻴﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺮﺍﻳﻂ ، ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺮﮔﺰﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺪ ،پس ﺑﺨﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻇﻠﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﺩﺭﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻭﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺘﻰ ،ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ ﺗﺮ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺭﺣﻢ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﻨﮕﻠﻰ ﻭﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﮕﺮ ﻣﺎﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﭽﺸﻢ ،ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺗﻠﻮﺯﻳﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻟﺠﻦ ﺯﺍﺭﻫﺎ ﻭﻣﺮﺩﺍﺑﻬﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ .ﺍﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺩ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ. (ﺑﻴّﻨﺎﺕ) ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻭﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﺤﺴﻮس ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻨﻄﻘﻰ ،ﻭﭼﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻟﻘﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺭﺏ ﻭﻣﺮﺑﻰ ،ﻭ ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﻣﻮٴﺮﺧﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﮐﻠﺎﻡ ﻭ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ.

ﺮﻭﻡ / 10 - ثُمّ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺳاءﻮﺍ ﺍﻟﺴﻮء ﺃﻥ ﮐﺬّﺑﻮﺍ ﺑﺂﻳﺎﺕﺍﻟﻠﻪ ، ﻭ ﮐﺎﻧﻮا ﺑﻬﺎ ﻳﺴﺘﻬزءﻮﻥ

 ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺪﺗﺮﺍﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭﺍﻥ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺩﻳﺪﻥ ﻋﺎﻗﺒﺘﻰ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻫﺮثواب ﺩﻩ ﺑﺮﺍﺑﺮ ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﺸﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺗﺬﮐﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﮑﺬﻳﺒﺸﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻟﺒﺎس ﺩﻳﻦ ﺑﺮﺗﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥﺮﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ،ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮﺑﺮﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ،ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ اﻟﻬﻰ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﻣﺎﺩﻯ.ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺟﺎﻯ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.(ﻋﺎﻗﺒﺖ) ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﻋﻘﻮﺑﺘﻬﺎ ﻭ ﻋﻘﺎﺑﻬﺎ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻫﺎ ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺃﺳﺎٴءوا ﺍﻟﺴﻮاء ) ﺑﺪﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺪﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻯ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ. (ﻳﺴﺘﻬﺰٴﻮﻥ ) ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭﻣﺠﻨﻮﻥ ﻭ ﺷﺎﻋﺮ ﻭﺟﻦ ﺯﺩﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.

ﺮﻭﻡ / 11 - ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺒﺪﺃ ﺍﻟﺨﻠﻖ ، ثِمّ ﻳﻌﻴﺪﻩ ، ثُمّ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻏﺎﺯ ﮔﺮ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻯ ﮐﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ،ﺑﺎﺯ ﮐﺴﺐ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﻟﺎﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ.ﭼﺮﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﻠﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻳﻚ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺧﻠﻘﺖ ﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ.ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﺩ ،ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﮊﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﻧﻤﺮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﺸﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺑﭽﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﺸﻮﺩ.(ﻳﻌﻴﺪﻩ) ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮ ﻣﺠﺪﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘﺴﺖ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺸﺮﻯ اﻭ ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻥ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﭼﻪ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭﮐﺸﺸﻬﺎ ﻭ ﺳﻤﭙﺎﺗﻴﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻭﺩ ،ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﺩ ،ﻧﺰﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﻭﺩ ،ﮐﻪ ﻭﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺟﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ،ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺷﻮﻧﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﻨﺪ ، ﭘس ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺍﺯﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻮﻋﻰ ،ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ، ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﻬﺪﻑ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩ ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻨﻤﻮﺩ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺮﻙ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻮ ﺍﮔﺮ ﭘس ﺍﺯ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺭﺟﻌﺖ) ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ پس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻓﻮﺭﺍ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧی ﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﮐﻨﺪ ،ﺑﻀﺮﺭ ﺧﻮﺩﺵﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻭﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

ﺮﻭﻡ / 12 - ﻭ ﻳﻮﻡ ﺗﻘﻮﻡ ﺍﻟﺴﺎعة ،ﻳﺒﻠس ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻮﻥ

 ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺑﻠﻴس ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﺭﻭﺯ ﻭﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺘﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﺶ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻦ(ﺍﺑﻠس) ﺍﻧﻬﺎ (ﺍﻓﻠس )ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕﻭﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯﺁﻧﻬﺎ و إبلیس شدن آنان ﺍﺳﺖ.(ﺳﺎﻋﺖ) ﻭﻗﺖ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺳﺎﻋﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻌﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺘﻬﺎ ﻭ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﺧﻮﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻳﺒﻠس ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻭﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻔﻠس ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻟﺒﺎس ﺍﺑﻠﻴس ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺑﻠﻴﺴﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﻠﺒﺴﺎﻥ ﺑﻠﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻤﮑﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﻤﮑﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.(ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ) ﻳﺎ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﮔﺎﺭﻣﻪ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ،ﻭ ﺟﺮﻡ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻟﺎﺟﺮﻡ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺭﺍ ﻟﺎ ﺟﺮﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺟﺮﻡ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﺣﻘﺎﺭﺕ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﺣﻘﻴﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺟﺮﻡ) ﻟﻔﻈﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕﮐﺎﺭﻣﻪ ﻳﺎ ﮔﺎﺭﻣﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎ ،ﺑﺼﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺘﻘﺎﺑﻠﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻤثل ،ﻭ ﺍﻟﺴﻦّ ﺑﺎﻟﺴﻦّ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ،ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺷﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯﺍﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺑﺮﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺑﺤﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﮐﻪ ﺩﻫﺮ ﻭﺯﻣﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ ،ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻭﻋﻘﺎﺏ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﺮﻭﻡ / 13 - ﻭﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﺷﺮﮐﺎء هم ﺷُﻔﻌﺎٴ ، ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺑﺸﺮﮐﺎﺋﻬﻢ ﮐﺎﻓﺮﻳﻦ

 ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ، ﻭﺩﺭ ﻭﻗﺖ (ﺳﺎﻋﺖ) ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺘﻰ ﻭﻭﺳﺎﻃﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﻭ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻙ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻨﮑﺮ ،ﻭ ﺑﺮﺍٴﺖ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺸﺪﻩ ،ﻭﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻗﺮﺍﻥ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ،ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ ،ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬی ﻮ(ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻠﻢ) ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ) ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﻮﮊﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺗﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ،ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ، ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ،ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻮﻗﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮل هاﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺷﻔﺎﻋﺖ) ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺪﻥ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ،ﻭ ﺟﻔﺖ ﻭ ﺷﻔﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ، ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻯ ، ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ، ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﻣﺴﺦ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ

ﺮﻭﻡ / 14 - ﻭ ﻳﻮﻡ ﺗﻘﻮﻡ ﺍﻟﺴﺎعة ،ﻳﻮﻣﺌﺬ ﻳﺘﻔﺮّﻗﻮﻥ

 ﺍﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﭙﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ، ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﻫﺮﻳﻚ ﺑﻨﻮﻉ ﻭ ﺑﻴﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺑﺎﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﻧﻔﺮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻭﻣﻘﺼﺪ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻋﻠﻒ ﺯﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭼﺮﺩ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﻭﺟﻢ ﺷﺪﻥ ، ﻭﺗﻤﺮﮐﺰﺣﻮﺍس ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﻮﺍﺵ ﻭﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺠﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﻮﺟّﻪ ﻧﻤﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺗﻔﺮﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻙ ﻭﮐﻔﺮﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭلی غیر ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﺍﺩ ، ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻋﻘﻞ ﻭﺣﻮﺍس ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ،ﺑﻬﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﻭﺟﻬﺖ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻩ ﻭﻫﻴﭻ ﮐﺎﺭﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺯﻳﺎﺩ ،ﺿﻌﻒ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﮑﺮﻯ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ .

ﺮﻭﻡ / 15 - ﻓﺄﻣّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ،ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ، ﻓﻬﻢ ﻓﻰ ﺭﻭضة ﻳﺤﺒﺮﻭﻥ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺿﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺟﻮﻟﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ،ﻭﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﻣﺎﻧﺎﺕﺧﻮﺩ ، ﻭﺍﺗﻠﺎﻑ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺟﻬﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺭﻭﺡ ،ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺿﻪﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ. ﮔﺮﻓﺖ ﻭ(ﺭﻭﺿﻪ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ،ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻮﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘس ﺯﻣﺮﮒ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻭﺿﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭﻣﺤﺴﻮ س ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻳﻨﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﺭﻭﺿﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻟﻨﻬﺎﻯ ﺍﻣﻮﺯﺷﻰ ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺧﺎﻧﻘﺎﻫﻬﺎﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺩﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﮑﺮﻳﻢ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ،ﺩﺭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﻳﺤﺒﺮﻭﻥ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ، ﻭﺑﺎﺯ ﺗﻘﺪس ﻣﻘﺎﻣﻰو خورّمندی ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﮊﻩ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺣﺒﺮ) ﺗﻘﺪس یک ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺗﻘﺪس ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺪس ﺧﻮﻳﺶ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ،ﺟﻮﻟﺎﻥ ﺑﻬﺸتی ﺪﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺘﻤﺪﻧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﭘﺮﺗﻔﺮﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺮﻭﻡ / 16 - ﻭﺃﻣّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ، ﻭ ﮐﺬّﺑﻮﺍ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﻭ ﻟﻘاء ﺍﻟﺄﺧﺮة ، ﻓﺄﻭﻟﺌﻚ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﻣُ ﺤﻀﺮﻭﻥ

 ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﺧﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﻮﺩ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺎﺿﺮﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺑﻌﮑس ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻣﻘﺪس ﺷﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺿﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻭﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﭼﻪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻫﺮﻓﻘﻴﻪ ﻓﺎﺳﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪﻭﻟﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﻴﺮﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﺳﻔﻴﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﮑﺮ ﺣﺘﻰ ﻟﻘﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺣﺎﺿﺮﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﮐﻔﺮﻭﺍ) ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺮﻋﻘﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻣﺮﻯ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺩﻳﺎﻧﺘﻬﺎ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﻃﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻣﺪﺍﺭﺝ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻭﺍﺣﻀﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.(ﻟﻘﺎٴ ﺁﺧﺮﻩ) ﻟﻘﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺍﺧﺮﻳﻦ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻥ ﺑﻮﺩ. ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺮﺍ ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.(ﻋﺬﺍﺏ ) ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻋﮑس (ﻋﺬﺏ ) ﻳﺎ ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺍﺳﺖ. (ﻣﺤﻀﺮﻭﻥ) ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺮﻭﻡ /17 - ﻓﺴﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺣﻴﻦ ﺗﻤﺴﻮﻥ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺗﺼﺒﺤﻮﻥ

 پس ﺷﻤﺎ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺷﺐ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﺴﺒﻴﺢ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻟﻔﻈﻰ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﻭﺯﺑﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣتماﻟﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﺴﺒﻴﺢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﻟﻮ ﮐﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﻨﺎﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻬﻤﻨﺎﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻄﻊ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺍﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻠﺎﻳﺪ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﻔﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﺘﺎﻣﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺳﭙﺶ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻭ ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ﻭﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﺎﺯﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﻇﻬﺮﻯ ﻫﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﻥ ﺧﺘﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻭﻋﻴﺪ ﻓﻄﺮ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﺴﺒﻴﺢ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﺘﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺳﭙﺎس ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ . (ﺣﻴﻦ) ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ(ﺗﻤﺴﻮﻥ) ﻣﺴاء ﮑﺮﺩﻥ ﻭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺘﻮ(ﺗﺼﺒﺤﻮﻥ) ﺻﺒﺢ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻗﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﺮﻭﻡ / 18 - ﻭﻟﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭ ﻋﺸﻴّﺎ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺗﻈﻬﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺣﻤﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺷﺒﻬﺎ ﻭ ﻳﺎﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻇﻬﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﻤﺪ ﺳﭙﺎس ﻭ ﺷﮑﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺒﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﻭﺳﭙﺎس ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻴﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﻟﻰ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻪ ﺗﻮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻰ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺫﮐﺎﺭﻣﺎﻧﻨﻨﺪ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭﺧﻴﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﺭﺽ ﻳﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔﺶ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﻄﻤئنّه ﻭﻣﻠﻬﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .(ﻋﺸﻴّﺎ) ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺸاء ﮐﻪ ﺍﻏﺎﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺭﻩ ﻋﺸﺎ ﻭ ﻏﺸﺎٴ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻇﻬﺮﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﺴﺰ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﻇﺘﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻏﺸﺎٴ ﻭﭘﺮﺩﻩ ﻋﺸﺎٴ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.(ﺗﻈﻬﺮﻭﻥ) ﻇﻬﺮﻫﺎ ﻭﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﻇﻬﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﻃﻬﺮ ﻭﻋﺼﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﻋﻮﺍﻡ ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﻭﻋﺸﺎ ﻧﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻧﻤﺎﺯ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﮑﺸﺶ ﺍﻭ ﻭ ﮐﻤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ.

ﺮﻭﻡ / 19 - ﻳﺨﺮﺝ ﺍﻟﺤﻰّ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻴّﺖ ﻭﻳﺨﺮﺝ ﺍﻟﻤﻴّﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﻰّ ﻭ ﻳُ ﺤﻴﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﻌﺪ ﻣﻮﺗﻬﺎ ﻭﮐﺬﻟﻚ ﺗﺨﺮﺟﻮﻥ

 ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﮑﻰ ﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﺮﺩﻩ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﻃﻔﻞ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻧﻮﻫﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺴﺐ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﺮﺩﻫﺘﺮ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺳﺪ ﻭ ﺳﺒﺰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔس ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺒﺪﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ پس ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺑﻤﻰ ﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺸﺮ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻃﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﻃﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴخها ﻭﻣُﺮﺩﻥ ﻫﺎﻯ ﻧﺴﺒﻰ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

ﺮﻭﻡ / 20 - ﻭﻣﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﺃﻥ ﺧﻠﻘﮑﻢ ﻣﻦ ﺗﺮﺍﺏ ثُمّ ﺍﺫﺍ ﺃﻧﺘﻢ ﺑﺸﺮ ﺗﻨﺘﺸﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺑس ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﻭﻣﺎﺩﻩ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺸﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﺩﺭﺭﺣﻢ ﺧﻮﺩ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺯﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻏﺬﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﻩ ﺧﻮﺩ ﻃﻔﻞ ﺑﺮﺷﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺻﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﻧﻄﻔﻪ ﻭﺍﭘﺮﻡ ﻭﮐﺮﻣﻮﺳﻮﻣﻬﺎ ﻭ ﮊﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺧﻠﻘﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ﺗﺮﺷﺤﻰ ﺍﺯ ﻣﻐﺰ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺮﺷﺢ ﺻﻔﺮﺍ ﺍﺯ ﮐﺒﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺷﺢ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮﺽ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﺑﺒﻌﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎﺑﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﺳﻴﺪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﻴﺪﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﻣﻴﻨﻪ ﺑﻮﺟﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﮊﻧﻬﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﻴﻮﻟﻮﮊﻯ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺗﺼﺎﺩﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﻚ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺳﺎﻝ ﺑﻄﻮﺭ ﻣثبت ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺩﻩ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﻔﻬﻮﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﻣﻦ ﺍﻳﺎﺗﻪ) ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻭ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﻭﻣﺎﺩﻩ ﻭﻋﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﺏ ﺧﺎﻙ ﻳﺎ ﺍﺏ ﺗﺮﻯ ﮐﻪ ﺗﺮﺷﺢ ﭘﺪﺭ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﺸﺮ ﻭﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﺬﺍ ﺣﺸﺮ ﻭﻧﺸﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺣﺸﻮ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺼﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺗﺮﺍﺏ) ﻳﺎ ﺧﺎﻙ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﺗﺮ ﻭ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺟﺴﻤﺶ ﺭﺍ ﺍﺏ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺑﺸﺮ) ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻋﺎﻣﻞ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﻭﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﺍﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﮑﺮﺭ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ.

ﺮﻭﻡ / 21 - ﻭﻣﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﺃﻥ ﺧﻠﻖ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﺃﺯﻭﺍﺟﺎ ﻟﺘﺴﮑﻨﻮﺍ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺑﻴﻨﮑﻢ ﻣﻮﺩّﻩ ﻭﺭﺣمة ،ﺃﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﺘﻔﮑّﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺯﻭﺝ ﻭﻫﻤﺴﺮ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﺭﺍﻡ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍثباﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻟﺰﻮﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻭﻯ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﻤﺖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻓﮑﺮ ﻭﻋﻘﻞ ﺟﺎﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﻋﻨﺼﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻣﺪﻩ ﻓﮑﺮ ﻭﻋﺸﻖ ﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻫﻤﺴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻧﻔﺶ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪﺍﻣﻮﺭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﺩﻩ ﻭﺟﺴﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺯﻭﺝ ﻭ ﺷﻔﻴﻊ ﻭﻫﻢ ﻧﺸﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﻢ ﻓﮑﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﻣﺤﻴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﻤﻠﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﻤﻮﻣﻴﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﻰ ﻭﻣﺼﺎﻟﺢ ﺭﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻬﻤﺴﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻄﻠﺎﻕ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﮐثرﺍ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﻭﺗﺴﮑﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﮕﺮﺍﻟﻨﻰ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺯﻭﺝ ﻭ ﻗﺮﻳﻦ ﻭﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.( ﻣﻮﺩّﺕ ) ﺍﺯ ﻭﺩ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ بویژه ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.(ﺭﺣﻤﺖ) ﺗﺮﺣﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻴﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﺑخصوﺹ ﺗﺮﺣﻢ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻋﻔﻮ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﻭ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﮐﺸﺶ ﻭﺗﺮﺣﻢ ﻫﺴﺖ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﺴﻢ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻋﻘﻞ ﺳﺎﻟﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺮ ﺍﻧﻔس ﻭ ﺍﻓﺎﻕ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﻣﺘﻮﺟﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﮑﺮﺭﺩﺭ ﻣﮑﺮﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﺮﻭﻡ / 22 - ﻭﻣﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺃﻟﺴﻨﺘﮑﻢ ﻭ ﺃﻟﻮﺍﻧﮑﻢ ،ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

 ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭﻋﻠﺎﺋﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﺭﻧﮕﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻓﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻣﺪﺑﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﻴﺰﭺ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺫﺍﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺧﻠﻘﺖ ﻋﻄﻴﻢ ﻭﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺭﻧﮕﻬﺎ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﻫﺎﻟﻢ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻬﺎ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﺎﺗﺌﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻥ ﻭﻗﺖ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺨﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻥ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﺍﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺗﻤﺪﻧﻬﺎ ﻭ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﺘﻬﺎﻯ ﻣﻠﻰ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﻚ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﺴﺖ ﺭﻧﮕﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﺼﻮﻝ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺎ ﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺳﭙﺶ ﻧﺎﻯﻬﺎﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﻣﺘﺪﺭﺝ ﺍﺯ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﺟﻨس ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﻭﺟﻨﺶ ﺯﺭﺩ ﭘﻮﺳﺖ ﭼﻴﻨﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻭﺟﻨس ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﺑﻠﺎ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺻﺪﻫﻊ ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻭ ﺗﺪﺭﺟﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻫﺮﭼﻪ ﺷﻔﻴﺪ ﻭﺯﻳﺒﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻔﺼﻮﻝ ﺍﺧﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭﭘﻴﺶ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻓﺮﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻔﺼﻮﻝ ﺍﺧﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻭﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﻴﭻ ﮐس ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺍﺯ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺍﮔﺮکه ﻫﺮﮔﺰ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺎﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭﺗﺠﻠﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭﺑﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﻨﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻔﺖﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪگان ﻋﻘﻞ جواﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺍﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﻨﻔﻰ ﻭﻣﺮﺍﺣﻠﻰ ﺿﺪ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺒﺖ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺮﻭﻡ / ۳۲23 - ﻭ ﻣِﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻣﻨﺎﻣﮑﻢ ﺑﺎﻟﻠﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻭﺍﺑﺘﻐﺎٴﻮﮐﻢ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ، ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﺴﻤﻌﻮﻥ

 ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻠﺐ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺯﻕ ﺍﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﺎ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺟﺎﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺍﺯ ﺗﻠﺎﺵ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﻧﺮﮊﻯ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻗﻮﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺳﺒﺎﺕ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻠﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﻃﻠﺐ ﻓﻀﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭ ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﻮﺩ ﻭﮐﺴﺐ ثوﺍﺏ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﺷﺎﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺑﺘﻐاء ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﺎﺻﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻐﻰ ﻭﻇﻠﻢ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭﻓﺤﺸاء ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﻬﺒﺪ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﻭﺗﻌﺼﺐ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺭﺍﻡ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻀﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻳﮑﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻌﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﻣﺎﻝ ﻭ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﮐﺴﻰ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﻭﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺠﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﻣﺤﻞ ﺗﺄﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻗﻮﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﮐﻪ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺍﺕ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻳﺴﻤﻌﻮﻥ) ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﻨﺘﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻔﮑﺮ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﺑﺨﻤﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺳﻤﻊ ﻃﺎﻋﺖ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻣﻴﻞ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ.

ﺮﻭﻡ / 24 - ﻭﻣﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻳﺮﻳﮑﻢ ﺍﻟﺒﺮﻕ ﺧﻮﻓﺎ ﻭ ﻃﻤﻌﺎ ﻭﻳﻨﺰّﻝ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣاءا ﻓﻴُﺤﻴﻰ ﺑﻪ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﻌﺪ ﻣﻮﺗﻬﺎ ،ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ

 ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻕ ﻭ ﺭﻋﺪ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﻕ ﻭﺭﻋﺪ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺍﺏ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻥ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺮﻗﻪ ﺍﺗﺶ ﺑﺮﻕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺪ ﻃﻤﻊ ﻭ ﺍﺭﺯﻭ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣُﺮﺩﻩ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﻗﻠﺎﻥ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﻃﻤﻊ ﻭ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺗﺮﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺏ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻳﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻴﺞ ﺑﻨﻤﺎید ﻭ ﺷﺎﺭﮊ ﮐﻨﺪ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺳﺒﺰ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔس ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﺎﻓﺘﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺫﺍﺕ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻳﺪﺍﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻰ ﺟﺰ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰّ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺯﭼﻨﺪ ﺍﻳﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺧﻮﮔﺪ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮐند ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺎﻥ ثاﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ثبوﺕ ﻓﻘﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ ﻭ ﻳﺴﻤﻌﻮﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻔﮑﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕی ﺩﻟﻴﻞ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺳﺖ.

ﺮﻭﻡ / 25 - ﻭﻣﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﺃﻥ ﺗﻘﻮﻡ ﺍﻟﺴﻤاء ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﺄﻣﺮﻩ ثُمّ ﺍﺫﺍ ﺩﻋﺎﮐﻢ ﺩﻋﻮة ﻣﻦ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺍﺫﺍ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﺨﺮﺟﻮﻥ

 ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﻭﺍﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺄﻣﺮ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺳﻘﻮﻁ ﺍﻥ ﺑﺮﻫﻢ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺳﺎﻝ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻮﺍﺩﺵ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﺸﻦ ﺍﻧﻮﺍع ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺽ ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﻧﻔس ﻟﻮﺍﻣﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻳﺎ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﻭﻧﻔس ﻣﻠﻬﻤﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻤﺮﮒ ﺑﻮﺩ ﻓﻮﺭﺍ ﻣﺮﮒ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺗﺎﺧﻴﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻴﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔﺶ ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ(ﺩﻋﺎﮐﻢ ﺩﻋﻮﻩ) ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭﻫﺪﻑ ﺭﺍﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺷﻤﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﻭﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯﻧﻔس ﻭ ﺩﺭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺮﻭﺝ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺮﻭﻡ / 26 - ﻭﻟﻪ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ﮐﻞّ ﻟﻪ ﻗﺎﻧﺘﻮﻥ

 ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻗﻨﻮﺕ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺍﺷﻴاء ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺗﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﻮﻟﮑﻮﻟﻬﺎ ﻭ ﺍﺷﻴاء ﺪﻳﮕﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﭼﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻳﺎ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻌﻨﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻣﺮﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﻤﻠﺎ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺡ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺡ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻓﺼﻮﻝ ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ . ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻌﻠﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ( ﺍﻧﺘﺨﺐ أﺣسن) ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺑﺪ ﻭ ﺑﻠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﺴﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ( ﺍﻫﻮﻥ ﺍﻟﺸﺮﻳﻦ) ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﮑﻪ ﮐﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯ ﻳﻚ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﺟﺤﺰﺋﻰ ﻭﺍﺿﻄﺮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﻳﻚ (ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ) ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ ﻭﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻭ ﻫﻮس ﮐﺮﺩ ﻭﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻃﻔﻞ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭﺑﺰﺭﮔﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﻴﺒﺸﻪ ﻣﻮﻓﻘﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺯ کاﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻓﮑﺮی ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﺎﺩ ﻭﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻠﺎﺵ ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﺮﺑّﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭﺍﻯ ﻋﻤﻠﺎ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﮑﻨﻴﻢ ﻫﺮﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﻭﻣﻨﻔﻰ ﻭﻣﻌﺎﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺍﻧﺮﺍ ﭘس ﺑﺪﻫﺪ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻫﺴﺖ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻗﻨﻮﺕ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻥ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﺟﻨﺒﻪ ﻣﻨﻔﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻫﺮﮔﺰ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻨﻔﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺯﻳﺮﺍ (ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ) ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻧﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﻮﺳﺒﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻗﻨﻮﺕ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﻗﻨﻮﺕ ﻭﻗﺖ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﺯﺍﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﮐﻞّ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.

ﺮﻭﻡ / 27 - ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺒﺪﺍ ﺍﻟﺨﻠﻖ ثُمّ ﻳﻌﻴﺪﻩ ﻭ ﻫﻮ ﺃﻫﻮﻥ ﻋﻠﻴﻪ، ﻭﻟﻪ ﺍﻟﻤثل ﺍﻟﺄﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

 ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﭙس ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻭ ﺗﮑﻤﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﺴﺐ ﺭﺍﺟﺎﺯﻩ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺪ ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻝ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻗﺒﻠﺎ ﻫﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺘﮑﻤﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺎﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍقع ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻬﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻓﺮﻳﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻃیّ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﻮﺭﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺗﮑﺮﺍﺭ ﻫﺎ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﻳﻌﻴﺪﻩ) ﺍﻧﺮﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻭﻋﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺃﻫﻮﻥ ﻋﻠﻴﻪ) ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﺳﻤﺎن ها ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻤﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻔﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﺸﺒّﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﻮ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭﻧﺮﻓﺘﻦ ﺍﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺠﻠﻰّ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣثاﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﺮ ﺗﺸﺒّﻪ ﺑﺎﺧﻠﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺗﺠﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺧﻮﺩ ﺗﺠﻠﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.(ﻣثل ﺃﻋﻠﻠﺂ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻥ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭﻝ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ .(ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ) ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳت ﻮ (ﺍﺭﺽ ) ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﻔس ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻭﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﺰﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺑﻮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﻨﺎﺯﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﮑﻤﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻧﻔﻊ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺏ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﻧﺴﺎن های ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺣﮑﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﮐﻢ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻭﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﭘﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻭﻡ / 28 - ﺿﺮﺏ ﻟﮑﻢ ﻣثلا ﻣﻦ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ،ﻫﻞ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﻣﺎ ﻣﻠﮑﺖ ﺃﻳﻤﺎﻧﮑﻢ ﻣﻦ ﺷﺮﮐاء ، ﻓﻰ ﻣﺎ ﺭﺯﻗﻨﺎﮐﻢ ،ﻓﺄﻧﺘﻢ ﻓﻴﻪ ﺳﻮاء ،ﺗﺨﺎﻓﻮﻧﻬﻢ ﮐﺨﻴﻔﺘﮑﻢ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ،ﮐﺬﻟﻚ ﻧﻔﺼّﻞ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣثاﻟﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺰﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭس ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺸﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ﻭﺑﺮﺍﻯﺎﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺮﺵ ﺑﺮﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎﻧﻤﻴﺘﺮﺳﻴﺪ.ﻭﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﺘﻔﺼﻴﻞ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻔﮑﻴﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ. ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣثاﻝ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺩﻩ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ.ﻭﺷﺮﻳﮑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮس ﺩﺍﺭﻳﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﺪ.(ﻣﺎﻣﻠﮑﺖ ﺃﻳﻤﺎﻧﮑﻢ)ﻳﻌنی ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖﻫﺎﻯ ﺭﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ،ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺭﺯﻕ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﻦ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺘﻌﺒﺪ ،ﻭﻟﻮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻳﺎ ﺳﻨﻰ ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻥ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺯﻗﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺯﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺮس ﺑﺮﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺳﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺯﻕ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﻭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﺷﻤﺎ ،ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺷﻤﺎ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ، ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣثل ﺍﻋﻠﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﺒّﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﺎﺹ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ. (ﻣثل ﺍﻋﻠﻰ)ﺩﺭﺣﺪّ ﻧﻮﻉ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ، ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤثل ﺍﻋﻠﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﻭ ﺃﻳﺪﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺯﻕ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺳﻴﺪ ،ﻭﺍﻭﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﮑس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﻣثلی ﻋﺎﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﻌﻠﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ.(ﻧﻔﺼّﻞ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﻔﺼﻴﻞ ﻭ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﺑﺎ ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭﻣﺒﺎﺣث ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﺗﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻭﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺐ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﻣثل ﺍﻋﻠﺎ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣثل ﺍﻋﻠﺎﻯ ﺑﺸﺮ ،ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﺸﻞ ﺍﻋﻠﺎﻯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ،ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺘﺸﺒﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺭﺳﻴﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺽ ﻣﺤﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ، ﺯﻳﺮﺍ ﻃﻰ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺁﻴﺎﺕ ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﻯ ﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺸﻬﻮﺩﻯﺎﺳﺖ.

ﻨﻮﺭ / 29 - ﺑﻞ ﺍﺗّﺒﻊ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ،ﺃﻫﻮاءهم ﺑﻐﻴﺮ ﻋﻠﻢ ، ﻓﻤَﻦ ﻳﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﺃﺿﻞ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﻣﺎ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﻧﺎﺻﺮﻳﻦ

  ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺮس ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ، ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭﺧﻮﺩ ،ﺑﺨﻮﻳﺸﺘﻦ ﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺑﺪﻫﺪ ،ﻫﻴﭻ ﮐس ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺑﻮﻯ ﮐﻤﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻭﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺼﺮﺗﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﮑﻤﻚ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ،ﺑﭙﺮﺳﺘﺶ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﮐﺮﺩﻩ ،ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﻭ ،ﺑﭙﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ،ﻭ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﻮس ﻭﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﻣﺸﻠﻰ ﻋﺎﻟﻰ ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﻠﻴﺪ ،ﻭ ﺍﻟﮕﻮﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﻫﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻔﻴﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭﻣثل ﺍﻋﻠی ﺒﻮﺩﻥ اﺳﺖ.ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺑﻈﻠﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻬﻞ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﺣﻤﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﺗﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ،ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨک ﻨﻤﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﻣثاﻟﻬﺎﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭﻣثاﻝ ﻭ ﺗﺸﺒّﻪ ﺑﺮﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺑﺪﻫﺪ ،ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﻟﻔﻆ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭ(ﺿﻞّ ) ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﺯﺭﺍﻩ ﻫﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﻴﭻ ﮐﺴی هم ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺧُﻨثی ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺠﺪﻳﺖ ﻧﻴﺰ ،ﺑﻌﻠﺖﻋﺪﻡ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻭ ، ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺎ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.(ﻧﺎﺻﺮﻳﻦ ) ﻧﺼﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻫﺮ ﮐس ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺿﺮﺑﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺧُﻨثی ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﻫﺪ. ﻫﻴﭻ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ، ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻤﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﺗﺸﺒﻪ ﺑﺎﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﮐﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣثاﻝ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺍﺧﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﻣثاﻝ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎنی ﺒﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺑﺎﺏ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻌﺪﻯ ، ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﻣثاﻟﻬﺎﻯ ﻋﺎﻟﻰ ، ﻭﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻫﺴﺖ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻔﺮﺽ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻤثل ﺍﻋﻠﺎ ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺮﺳﺪ.ﻧﺎﺻﺮﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺮﺑﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.

ﺮﻭﻡ / 30 - ﻓﺄﻗﻢ ﻭﺟﻬﻚ ﻟﻠﺪﻳﻦ ﺣﻨﻴﻔﺎ ، ﻓﻄﺮﺕﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻄﺮ ﺍﻟﻨﺎس ﻋﻠﻴﻬﺎ ، ﻟﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻟﺨﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺫﻟﻚ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻢ ، ﻭﻟﮑﻦ ﺃﮐثر ﺍﻟﻨﺎس ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

  ﭘس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻄﻮﺭ ﺣﻨﻴﻒ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻭﺟﻪ ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﮐﻦ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ.ﻭﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻗﻴّﻢ ، ﻭﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﺎﺯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭘس ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﻭﻫﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ،ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻯ ،ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻰ.ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ، ﻭﺧﻄﺎﺏ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ، ﻭﺧﻄﺎﺏ ﺑﻤﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻮﻳﺪ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻄﻮﺭ ﺣﻨﻴﻒ ﻭ ﺧﺪﺍ ﭘﺴﻨﺪﺍﻧﻪ ﻭﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺍﻥ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﺩﺭﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺭﻭﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻄﺮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭﺩﺭﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ،ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﺑﺎﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺟﻪ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ،ﻭﺳﭙﺶ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﺭﺳﻴﺪ.(ﻓﻄﺮ) ﻓﻌﻞ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﺍﺩﻥ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻄﺮﺕ ﻭﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎن ها ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺍﺳﺖ ،ﺭﻭﺵ ﺣﻨﻴﻒ ﻭتسلیم ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﻳﻪ ﻓﻌﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻭﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﺴﻰ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ،ﮔﺮﭼﻪﺑﺮﺧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻪ ﺭﺍ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭ ﺣﻨﻴﻒ ، ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﻭﺵ ﺣﻨﻴﻒ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﻥ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻣﺘﻌﺼﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺼﺐ ﻭﺭﺯﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺗﺴﻨﻦ ﻭﺗﺸﻴﻊ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﺧﻮﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻟﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻋﻤﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺸﮑﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺸﺮﻙ ﻭﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﺎﻥ ﮐﺎﻓﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﺎﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻣﺰﺍﺣﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ،ﻭ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺭﺳﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﻮﺍﻡ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺘﺪﻳﻦ ﻭ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻣؤﻤﻦ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻳﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺪﻫﺪ ، ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺪﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺃﻗﻢ) ﻓﻌﻞ ﺍﻣﺮ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻤﺎﺯ ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.(ﻭﺟﻪ ) ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺳﻤﺖ ﻭﻗﺒﻠﻪ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻘﺒﻠﻪﮐﻌﺒﻪ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺍﺟﺮ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻌﺒﻪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻣﺎﺩﻯ ،ﻳﻚ ﻗﺒﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺒﺎﻟﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻮﻯ ﻭﻯ ،ﺩﺭ(ﻭﺿﻮﻯ) ﺩﺍﺋم ﻮ(ﻭﻯ ﺳﻮﻯ) ﺍﻭ ﺑﻮﺩ.ﻭﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺬﮐﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﺑﻴﺎﺩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. (ﺩﻳﻦ) ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺵ ﻭﺁﺋﻴﻦ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺣﺰﺑﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭﻧﻪ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ.ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻥ ،ﻭ ﺑﺎﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﻨﮕﻴﺪﻥ ،ﻭ ﻓﺨﺮ ﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ، ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻘﺎﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻣﺘﻌﺼﺐ ،ﺑﺎﺯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻗﺎﺗﻞ ﻭﻣﻘﺘﻮﻝ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺗﻌﺼﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺟﻨﺠﻮﺋﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺮﻗﻰ ﻭﻏﺮﺑﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﻟﻰ ﻗﺸﺮﻯ ،ﺑﺎ ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﻏﺮﺑﻰ ﻭﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ،ﺑﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ.ﻭ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻨﻔﻊ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﺴﻮﺩ ﺍﺳﻠﺎﻡ ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ، ﺳﺎﻟﻢ ﻭﺑﮑﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ(ﻟﻮﻟﺎ ﺩﻓﻊ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻨﺎس ﺑﻌﻀﻬﻢ ﺑﺒﻌﺾ ﻟﻔﺴﺪﺕ ﺍﻟﺄﺭﺽ).(ﺗﺒﺪﻳﻞ) ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻗﺸﺮﻯ ، ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻓﻘﻴﻬﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ،ﻭﺩﺭﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ که ﺑﺎﺷﺪ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺒﺪﻳﻠﻰ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺷﺪﻥ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻔﻊ ﺷﺨﺺ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺣﻨﻴﻒ ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ، ﺗﻨﻬﺎ (ﻗﻴّﻢ) ﺑﺎﻗﻴﻤﺖ ﻭﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﺍﺯﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﺎﺯ ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ، ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﻣﺪﺍﻡ ، ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ . (ﻋﻠﻢ) ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﺩﺍﻧﺸﻰ ﻭﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺗﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺗﺎﻋﻤﻞ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺑﻪ ،ﺑﺪﺳﺖ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ،ﺍﻏﺎﺯ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﺣﻨﻴﻒ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻭﻡ / 31 - ﻣُﻨﻴﺒﻴﻦ ﺍﻟﻴﻪ ،ﻭ ﺍﺗّﻘﻮﻩ ،ﻭ ﺃﻗﻴﻤﻮﺍ ﺍﻟﺼﻠﺎة ، ﻭﻟﺎ ﺗﮑﻮﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ

 ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻧﺎﺑﻪ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﺠﻮﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻓﻘﻂ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﺮ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ، ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺑﻐﻴﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻮس ﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻔس ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ،ﻭﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ،ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻭﭘﻨﺎﻩ ﺑﺒﺮﻳﺪ.ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺗﺮس ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺑﻮﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻫﺮ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺎ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺑﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮترﺍﻥ ﻭﻧﺎﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ.ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ﻭﺻﻠﻪ ، ﺑﻐﻴﺮﺍﺯ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻤﺎﺯ ،ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻭﺭؤﻴﺖ ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﺸﺮﻙ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺑﻐﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻏﻴﺮﻩ ،ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺎ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺘﺮﻙ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﻤﺮﮐﺰ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﺸﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮﺩ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺑﮕﻮﻳﺪ ، ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﮐﻪ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﮐﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﭼﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ ، ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﻪ ﻫﺴﺘﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ،ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺷﺮﻙ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺻﻠﺎﺕ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻪ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺗﺨﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ،ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﺮﻙ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ،ﻭﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﺨﻴﻞ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩ ﺭﻭﺯﻯ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﻨﺪ ،ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﭼﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.(ﻣﻨﻴﺒﻴﻦ) ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻦ ﻭﺗﻮﺳﻞ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺮﻭﻉ ،ﻭ ﺑﻬﻔﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺘﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺑﺠﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ.ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ .

ﺮﻭﻡ / 32 - ﻭﻣﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻓﺮﻗﻮﺍ ﺩﻳﻨﻬﻢ ، ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺷﻴﻌﺎ ،ﮐﻞّ ﺣﺰﺏ ﺑﻤﺎ ﻟﺪﻳﻬﻢ ﻓﺮﺣﻮﻥ

 ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻥ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘن ﻭ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﺣﺰﺑﻰ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ﻳﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻮﺟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﭼﻪ ﺳﻨﻰ ﻭﭼﻪ ﺷﻴﻌﻰ ،ﻫﻤﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻭﺩﺭ ﺍﺳﻢ ﭘﻴﺮﻭ ﺳﻨﺖ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺎﺳﻢ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ،ﻋﮑس ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻦ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺩﻝ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﺎﻃﻞ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.(ﻓﺮﻗﻮﺍ) ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺣﺰﺏ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭﺣﻮﺍﺵﻭﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﺣﻮﺍس ،ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪﺟﻢ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺣﻮﺍس ﻭﻧﻈﺮ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﮔﻮﻧﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ،ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﺪﺍﻡ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭﻧﻴﺴﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻥ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.(ﻓﺮﻗﻮﺍ ﺩﻳﻨﻬﻢ ) ﺩﻳﻦ ﻭﺭﻭﺵ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ،ﻭﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ،ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ،ﻭ ﺑﺎﺯﻯﻨﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻗﻮﻣﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭﻧﮋﺍﺩﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺸﻴﻌﻪ ﻫﺎ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺷﻌﺒﺎﺕ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺭﺳﻤﻰ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﺷﺪﻧﺪ.ﮐﻪﻫﻤﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﻓﻘﻴﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺳﻨﻰ ﻭﻳﺎ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺗﺼﻮﻑ ﻭﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺡ ،ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻨﻴﻒ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﮐس ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺵ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮﺩﺍﺭﺩ.(ﻓﺮﺣﻮﻥ) ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ(ﻓﺮﺡ ﻭ ﻓﺮﻫﻪ)ﻳﺎ ﻓﺮّ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

ﺮﻭﻡ /33 - ﻭﺍﺫﺍ ﻣسّ ﺍﻟﻨﺎس ﺿرُّ ،ﺩﻋﻮﺍ ﺭﺑّﻬﻢ ﻣُﻨﻴﺒﻴﻦ ﺍﻟﻴﻪ ثُمّ ﺍﺫﺍ ﺃﺫﺍﻗﻬﻢ ﻣﻨﻪ ﺭﺣمة ،ﺍﺫﺍ ﻓﺮﻳﻖ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﺮﺑّﻬﻢ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

 ﺣﺘﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺳﻴﺐ ﻭ ﺿﺮﺭ ﺩﻳﺪﻥ ،ﺍﻧﺎﺑﻪ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺗﻮﺳﻞ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻞ ﻓﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﮐﻤﮑﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ ، ﻣﺸﮑﻞ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻣﺸﺮﻙ ﻣﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻔﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺣﻮﺍس ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻧﺰﺩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺗﺮﻙ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ،ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﺯ ﻣﺸﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﻭﻣﺘﻔﮑﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻐﻠﻂ ﻣﺎﻧﻨﺪ ، ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻴﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎ ﺩﺭﺭﺷﺘﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﮐﺎﻥ ﻭﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﮑﺒﺮ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍثاﺭ ﻣﻬﻢ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻬﺎﻯ ﺷﻌﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.(ﻣسّ ) ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻳﺎ ﻣسّ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺿﺮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﺩﺍﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ، ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺿﺮﺭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺨﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ،ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﺸﺮﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.(ﺿﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺿﺮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺳﻴﺐ ﻭ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ.(ﻣﻨﻴﺒﻴﻦ) ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﻭﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ،ﺗﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺃﺫﺍﻗﻬﻢ ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﺸﺎﻧﺪ.ﻭﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﻭ ﮐﺸﺶ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩ.ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭلی ﺒﺎﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻭﺣﻀﻮﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺘﻌﺼﺒﺎﺕ ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﺸﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.(ﻓﺮﻳﻖ ﻣﻨﻬﻢ ) ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ﺣﻮﺍس ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﻋﺪﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻬﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . (ﺑﺮﺑّﻬﻢ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ) ﺑﺮﺏّ ﻭﺧﺪﺍﻯ ﻣﺮﺑّﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺑﭙﻴﺮ ﻣﺮﺑّﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﺮﻙ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺑﺘﻮﺣﻴﺪ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻃﺮﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ آﻟِﻬﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ. ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻘﻂ ﻭﻓﻘﻂ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺳﭙس ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺧﺘﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ﺮﻭﻡ / 43 - ﻟﻴﮑﻔﺮﻭﺍ ﺑﻤﺎ ﺁﺗﻴﻨﺎﻫﻢ ، ﻓﺘﻤﺘّﻌﻮﺍ ﻓﺴﻮﻑ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ

 ﭘس ﺑﮕﺬﺍﺭ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ،ﻭﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻠﺬﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻤﺘﻊ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.(ﻣﻤﺎ ﺁﺗﻴﻨﺎﻫﻢ) ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻰ ﻭﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧﭽﻪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﭼﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﭼﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﭼﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ،ﻭﭼﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﭼﻪ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ.ﻭﻟﻰ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺮﻧﺪ.ﭘس ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﺍﺯ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ،ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﺪ ،ﻭﺣﺘﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ، ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻪ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺦ ﺍﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﺍﺗﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮﻫﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭼﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺨﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺗﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺠﻬﺎﻥ ، ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ،ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻄﻠﺒﻰ ،ﺟﺰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.

ﺮﺯﻡ / 35 - ﺃﻡ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺳﻠﻄﺎﻧﺎ ، ﻓﻬﻮ ﻳﺘﮑﻠّﻢ ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺑﻪ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

 ﭼﻮﻥ ﺷﺮﻙ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ،ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺗﺮﻙ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ،ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ،ﮔﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻭ ﺣﻖ ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻐﻠﻂ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻟﻪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ.ﻭﺩﻓﻊ ﺷﺮﮐﻰ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﺸﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﻴﺰ ،ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﮕﻴﺮﺩ ،ﻭﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﺮﻙ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﺍﺳﺖ.

ﺮﻭﻡ / 36 - ﻭ ﺍﺫﺍ ﺃﺫﻗﻨﺎ ﺍﻟﻨﺎس ﺭﺣﻤﻪ ، ﻓﺮﺣﻮﺍ ﺑﻬﺎ ،ﻭ ﺍﻥ ﺗﺼﺒﻬﻢ ﺳﻴئة ﺑﻤﺎ ﻗﺪﻣﺖ ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ ،ﺍﺫﺍ ﻫﻢ ﻳﻘﻨﻄﻮﻥ

 ﻭﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﭽﺸﺎﻧﻴﻢ ﻭﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﻫﻴﻢ ، ﺑﺪﺍﻥ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﻢ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻧﺎس ﻳﺎ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ.ﭼﻮﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻤﺎﻝ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺳﺨﺖ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻭﻣﻐﺮﻭﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ(ﻓﺮﺡ ﻳﺎ ﻓﺮﻫﻪ ﻭ ﻓﺮ) ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﺎﻫﻰ ،ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻏﺮﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭﺧﻮﺩﺭﺍﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ،ﻭﺗﺮﻙ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻪ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺟﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺿﺮﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ، ﺍﻳﻦ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺑﺪﻯ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺎﻓﺮﺍﺩﻯ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻓﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺿﺮﺭﻯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺭﻓﻊ ﺿﺮﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪﺍﮔﺮ ﮐﺴی ﺒﺎﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺒﺮﺩ ،ﺭﻓﻊ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.(ﺃﺫﻗﻨﺎ) ﭼﺸﺎﻧﻴﺪﻳﻢ ،ﻭﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﮐﺸﺶ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺑﺎﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ.(ﺭﺣﻤﺖ) ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻫﺴﺖ.ﭼﻪ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﺬﺍ ﻭﻣﺎﻝ ﻭﺍﺳﺎﻳﺸﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﮐﺸﺶ ﻭﻋﻘﻞ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ،ﻭ ﺳﭙس ﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺘﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﻠﻰ ،ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺗﺰﺍﺕ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭ ثوﺍﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﺧﺮﺕ ، ﻭﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻫﺮ ﮔﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭﺧﺮﺳﻨﺪ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻋث ﺭﮐﻮﺩ ﺗﻠﺎﺵ ﻭ ﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻣﮕﺮ ﺑﺎﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺷﺮﻭﻉ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻓﺮﺣﻮﺍ) ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﻓﺮﺡ ﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻴﺰ ﻓﺮ ﺟﺴﺘﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻭﻓﺮﻫﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ.(ﺗﺼﻴﺒﻬﻢ) ﺩﻭﭼﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ، ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻬﺪﻑ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺧﻮﺩﺳﺎﺯﻯ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﻓﺘﻨﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺑﻤﺎ ﻗﺪﻣﺖ ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ) ﺑﻌﻠﺖ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪﻯ ﻭﺳﻴّﺌﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻫﺪ .(ﺳﻴﺌﻪ) ﻳﻚ ﺍﻣﺮ(ﺳﻴّئ)ﻭ ﺑﺪ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺯﺷﺖ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ. (ﻳﻘﻨﻄﻮﻥ) ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﺍﻩ ﺣﻖّ ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ ،ﻭﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﻨﻮﺩ ،ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﻨﻮﻁ ﻭ ﻗﺎﻧﻂ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺯﻭﺩ ﺍﻣﻴﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺮﻭﻡ / 37 - ﺃﻭﻟﻢ ﻳﺮﻭﺍ ، ﺃﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺒﺴﻂ ﺍﻟﺮﺯﻕ ﻟﻤﻦ ﻳﺸاء ﻭ ﻳﻘﺪّﺭ ، ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

 ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺯﻳﺎﺩ ﻭﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﺍﻧﺪﻙ ﻭﮐﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺯ ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻣؤﻤﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﻳﺒﺴﻂ) ﻣﻨﺒﺴﻂ ﻭ ﻭﺳﻴﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﻓﺮﺍﺧﻰ ﺭﺯﻕ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﺴﺐ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺯﻭﺭﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﺨﺼﻮﺻﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﻳﻮﻡ ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﻫﻤﺎﻥ اﻳﺎﻡ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﮑﺴﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﮐﻢ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ، ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﮐﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ (ﻗﺘﺮ) ﻳﺎ ﻗﺪﺭ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺪﺭ ﻭﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺁﻳﺎﺕ) ﻣﻌﺠﺰﺍﺕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻭﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻭﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻗﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ، ﮐﻪﻫم اﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻭﻫﻢ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺮﻭﻡ / 38 - ﻓﺄﺕ ﺫﺍ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﺣﻘّﻪ ، ﻭﺍﻟﻤﺴﮑﻴﻦ ﻭﺍﺑﻦ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ،ﺫﻟﻚ ﺧﻴﺮ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﻳﺮﻳﺪﻭﻥ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻭﺃﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﻤﻔﻠﺤﻮﻥ

 ﭘس ﺗﻮ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻗﺮﺍﺑﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﻩ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻖ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﻔﻊ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻴﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻗﺎﺋﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻰ ،ﺣﻖ ﻗﺮﺑﺖ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﻘﺮّﺏ ﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺪﻩ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺣﻖ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻦ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺑﻤﺴﮑﻴﻨﺎﻥ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ، ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻦ ، ﻭﻳﺎﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺑﻥﺎﻟﺴﺒﻴﻞ ﻭ ﺭﻩ ﮔﺬﺭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺭﻩ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺑﮑﻦ ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻧﻪ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺠﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻘﻮﻕ ﻗﺮﻳﺒﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﻧﺰﺩﻳﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺸﻬﺎﻯ ﻣﺎﻟﻰ ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﮐﻤﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺷﻨﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﺮﺏ ﺟﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﺰﺍﺣﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺸﻮﺩ.ﻭﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻭﻫﻢ ﺩﺭﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ .که ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺴﮑﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﻓﻘﺮﺍ ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻣﺰﺍﺣﻢ ﻧﮕﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ، ﺭﻩ ﮔﺬﺭ ﮐﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺎﻟﻰ ﻭﺟﺴﻤﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﻭﻯ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺸﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺑﺨﺼﻮﺹﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻪ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯﻫﺮﮐﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖﮐﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﻭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻔﻠﺢ ﺩﺭ ﻓﻠﺎﺡ ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺍﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ،ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭ ﻭﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻭﻡ / 39 - ﻭﻣﺎ ﺁﺗﻴﺘﻬﻢ ﻣﻦ ﺭﺑﺎ ، ﻟﻴﺮﺑﻮﺍ ﻓﻰ ﺃﻣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻨﺎس ﻓﻠﺎ ﻳﺮﺑﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭﻣﺎ ﺁﺗﻴﺘﻬﻢ ﻣﻦ ﺯﮐﺎة ،ﺗﺮﻳﺪﻭﻥ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻓﺄﻭﻟﺌﻚ ﻫﻢ ﺍﻟﻤﻀﻌّﻔﻮﻥ

 ﻭﻣﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻋث ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺯﮐﺎﺕ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻭﺑﻘﺼﺪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﻳﺎﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﻰ ﺩﺍﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍثاﺭ ﻭثوﺍﺑﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﺯﮐﺎﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺭﺑﺎ) ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻭﻓﺰﻭﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺎﻝ ﻭثرﻭﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺎﻄﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺒﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺑﺎ ﻭﺳﻮﺩ ﺟﻮﺋﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻀﻌﻒ ﻭﺗﻘﻠﻴﻞ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺎﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺿﺎﻓﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻬﺎ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎ ،ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ،ﻭ ﭼﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﮐﺎﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺍﺩ ، ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﻫﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺯﺭﺍﻋﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻭ ﺷﮑﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺯﮐﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺻﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺑﻬﺘﺮ ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﮑﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﺎﻝ ﻭﺟﺎﻥ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ،ﺳﺎﻟﻚ ﺑﭽﻨﺪﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﺎﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﭘﺎﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻧﻔس ﻭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ، ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﭙﺎﮐﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺸﺮﻃﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺸﺸﻬﺎ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖّ ، ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺣﺘﻤﻰ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺁﺗﻴﺘﻢ) ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩﻳﺪ ﭼﻪ ﻣﺎﻝ ﻭﭼﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﻋﻠﻢ ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ.(ﻟﻴﺮﺑﻮﺍ) ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻣﻮﺍﻝ در ﻣﺮﺩﻡ ، ﭼﻪ ﻣﺎﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ. (ﺯﮐﺎﺕ) ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩﻯ ﻮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺯﮐﺎﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺪّ ﺍﻗﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﮐﺎﺕ ﻣﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺯﮐﺎﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭثرﻭﺗﻰ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪ.(ﻭﺟﻪﺍﻟﻠﻪ) ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭﻟﻘﺎﻯ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮ ﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﺘﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺻﻮﺭﺕ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ. (ﻣﻀﻌّﻔﻮﻥ) ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺘﻀﻌﺎﻑ ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﻀﻌﻒ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻓﻘﺮﻯ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺿﻌﻒ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺯﻭﺭﮔﻮﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺑﺨﺸﺶ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭﭼﻪ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﮐﺸﺘﻦ ﻫﻮﺳﻬﺎ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﻮﺩﻥ ،ﻭ ﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺿﻌﻒ ﮐﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺷﺎﻧس ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺷﻬﻮﺩ ﻃﻠﺒﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﺟﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻃﻠﺒﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺳﺪ.

ﺮﻭﻡ /40 - ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻘﮑﻢ ،ثُمّ ﺭﺯﻗﮑﻢ ،ثُمّ ﻳُﻤﻴﺘﮑﻢ ، ثُمّ ﻳُﺤﻴﻴﮑﻢ ، ﻫﻞ ﻣﻦ ﺷﺮﮐﺎﺋﮑﻢ ﻣﻦ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﻦ ﺫﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺷﻴئ ،ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﻤّﺎ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻭ ﺳﭙس ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ، ﺍﻳﻦ ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺰّﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺮﺍﻫﺎ ﻭ ﺷﺮﮐﻬﺎ ﻭﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺕﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭﻯ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻭﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺭﻭﺣﻰ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺯﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ،ﻭ ﺭﺯﻕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ،ﻭ ﺭﺯﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭ ﺳﭙس ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻨﺪ ،ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ ،ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻄﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ.ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ، ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﻥ ﻫﻤﻴﻥﻤﺮﺩﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﮒ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﺣﺪّ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﻴﺒﻮﺩ. ﻭ ﺳﭙس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﭼﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﺸﺮ ﺧﺮﺍﻥ ، ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺷﻮﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﻧﻤﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﺣﻴﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺎﻣﺖ ، ﻭ ﺣﺸﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺸﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻄﻔﻪ ﻭﺟﺴﻢ ﻭﺻﻮﺭﺗﻰ ﻧﻮﻋﻰ ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺣﻢ ﻭﻣﺎﺩﺭﻯ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﻭﺍﮐثرﺍ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﻧﺴﺦ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺍﻳﻦ ﻣﺴﺦ ﻣﺠﺪﺩ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﺍﻩ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﻭ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺣﺘﻰ ﻓﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ. ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ،ﺍﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺍﻳﺎ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺸﺮﻯ ،ﻭﭼﻪ ﻫﺮ ﺳﻮﮊﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺑﺎﻃﻞ ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﺤﻘﻰ ،ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ،ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺍﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ،ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻭﻋﻘﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺷﻬﻮترﺍﻥ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ، ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﺗﮑﻔﻴﺮ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﺩﺭﻙ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺮﺍﻥ ، ﻭﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺕ ﻭ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﻗﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﻋﺒﺎﺩ یا ﻭ ﺗﻌﺒﺪ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻧﺎﻥ ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ،ﮐﻪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﺷﻴﻌﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺳﻨﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﺮﺩﻳﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺑﺎﻳﺪﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﺍﺯﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﺬﻫﺐ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﺭﺳﻤﻰ ﻭﺣﺰﺑﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.

ﺮﻭﻡ / 41 - ﻇﻬﺮ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺮّ ﻭﺍﻟﺒﺤﺮ ، ﺑﻤﺎﮐﺴﺒﺖ ﺃﻳﺪﻯ ﺍﻟﻨﺎس ،ﻟﻴﺬﻳﻘﻬﻢ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺬﻯ ﻋﻤﻠﻮﺍ ، ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ

 ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﻭﺩﺭﻳﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ،ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻌﺾ ﺍثاﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﭽﺸﺎﻧﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﻭﺩﺭﻳﺎ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺪﺑﻴﺎﺭﻯ هاﻯ ﺭﻭﺯ ﻣﺮّﻩ ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺟﺴﻢ ،ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﻔس ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ، ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺍﻥ ،ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﭼﻪ ﻧﺘﺎﻳﺠﻰ ﺑﺒﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻣﻔﺴﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻩﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻓﺴﺎﺩ ﻫﺮ ﺑﺪﻯ ﻭﺯﺷﺘﻰ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺍﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﮑﺶ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(که ﺳﺮﺍﺳﺮ ثوﺍﺏ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﺑﻤﺎﮐﺴﺒﺖ ﺍﻳﺪﻳﻬﻢ ) ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺳﺘﺒﺮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ (ﻟﻴﺬﻳﻘﻬﻢ) ﺑﻄﻮﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﭽﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻭﻝ ﻭﺩﻭﻡ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﻧﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻤثل ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺨﺼﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻭﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻇﻠﻢﻭﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺗﺎ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻧﺪ.(ﻟﻌﻠﻬﻢ ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ) ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺭﺍﻫﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ،ﻣﮕﺮ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.

ﺮﻭﻡ / 42 - ﻗﻞ ﺳﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻓﺄﻧﻈﺮﻭﺍ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ، ﮐﺎﻥ ﺍﮐثرﻫﻢ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ

 ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ، ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺳﻴﺮ ﻭﺳﻴﺎﺣﺖ ﺑﮑﻨﻴﺪ ، ﻭﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮐثرﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ.ﺍثاﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻞ ،ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﻠﺘﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﺎﺑﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﮐثرﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺮﺩﻧﺪ ﻭﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ.(ﻋﺎﻗﺒﺖ) ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻭ ﻋﻘﺐ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﻋﻘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻣﺸﺮﻙ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺤﻖ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﻮﮊﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻤﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﺑﻠﻴﺴﻬﺎﻯ ﻣﻠﺒبس ﺑﻠﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎنیّت کاذب ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.

ﺮﻭﻡ / 43 - ﻓﺄﻗﻢ ﻭﺟﻬﻚ ﻟﻠﺪﻳﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻢ ،ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺄﺗﻰ ﻳﻮﻡ ﻟﺎ ﻣﺮﺩّ ﻟﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻳﻮﻣﺌﺬ ﻳﺼﺪﻋﻮﻥ

 ﭘس ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ،ﺗﻮ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ ﺩﻳﻦ ﻗﻴّﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﺑﮑﻦ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ،ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﻮ ﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ،پس ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻦ ،ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﻨﻤﺎ ، ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﻦ.ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ،ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻮﺳﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﻳﺎ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺻﻠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻤﺎ.ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻭﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻗﻴﻤﺖ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻰ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻗﻴّﻢ ،ﻓﻘﻂ ﺩﻳﻦ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ، ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﮑﻦ . ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻭﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫی که ﺍﻧﺮﻭﺯ ﻫﻴﭻ ﮐس ﻧﻴﺰ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﻭﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ (ﺗﺼﺪﻉ) ﻭ ﺗَﺮَﻙ ﻭ ﺷﮑﺎﻑ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﺴﺨﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺭﻓﺖ. ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺎﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺍﻗﻢ ﻭﺟﻬﻚ) ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻔﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺵ .(ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻢ) ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻗﻴﻢ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ،ﻭ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﻭﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﺎﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎ ،ﮐﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺤﻖ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺷﺨﺼﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻭﻧﻮﻉ ﻭﻟﺎﻳﺘﻰ( ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻯ) ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻮس ﻧﻔس ﻭﺗﻌﺼﺐ ﻭﺟﻬﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.(ﻳﺼﺪﻋﻮﻥ) ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺑﺘﺼﺪﻳﻊ ﻳﺎ ﺧﻮﺭﺩ ﺷﺪﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ،ﻭﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﺷﺪﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐﺪﺍم ﺒﻴﻚ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﺑﻬﻢ ﻧﻤﻴﺮﺳﻨﺪ.ﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﭼﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﺎﺣﻖ ﺑﺎﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.ﭼﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﭼﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻳﺎﻣﺎﻝ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ،ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻠﮑﺴﻴﻮﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ.

ﺮﻭﻡ / 44 - ﻣَﻦ ﮐﻔﺮ ﻓﻌﻠﻴﻪ ﮐﻔﺮﻩ ، ﻭ ﻣَﻦ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ، ﻓﻠﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ﻳﻤﻬﺪّﻭﻥ

 ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺁﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﺍﻭ ،ﻭﺑﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﺑﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻔس ،ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻥ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭﺷﻬﻮﺍﻧﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩ ﻭﻓﺴﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻥ ﻫﺴﺖ.ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭﺍﻣﻮﺯﺵ ﻧﻴﮑﻮ ﻭ ﮐﺴﺐ ﻓﻀﺎﻳﻞ ،ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﺗﻤﻬﻴﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻳﻤﻬّﺪﻭﻥ) ﺗﻤﻬﻴﺪ ﻭﻣﻘﺪﻣﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣَﻬﺪ) ﻭﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ.ﻭﺭﺍﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺻﺎﻑ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺡ ،ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﻭ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.

ﺭﻭﻡ / 45 - ﻟﻴﺠﺰﻯ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ،ﺍﻧّﻪ ﻟﺎ ﻳﺤﺐّ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ

 ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﻬﻴﺪ ﺍﺯ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ،ﺟﺰﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺗﺎ ﺟﺰﺍﻯ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ پس ﺍﺯ ﺗﻤﻬﻴﺪ ﺍﺻﻠﺎﺣﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺒﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺳﭙس ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺻﻠﺎﺣﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻔس ﻭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. ﺗﺎ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻨّﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﮐﺸﺸﻬﺎﻯ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﺪﺍ ،ﻭ ﺳﭙس ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻓﺮ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﭘﺮﺩﻩ ﺟﻬﻞ ﺑﺮﻋﻘﻞ ﻭ ﻓﻬﻢ ،ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻨﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭﮐﻤﺎﻝ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﻮﺍﺻﻠﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (ﻓﻀﻞ) ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻠﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﺎﮐﻰ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻣثاﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺮﻭﻡ / 46 - ﻭﻣﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ، ﺃﻥ ﻳﺮﺳﻞ ﺍﻟﺮﻳﺎﺡ ﻣﺒﺸّﺮﺍﺕ ،ﻭ ﻟﻴﺬﻳﻘﮑﻢ ﻣﻦ ﺭﺣﻤﺘﻪ ، ﻭ ﻟﺘﺠﺮﻯ ﺍﻟﻔُﻠﻚ ﺑﺄﻣﺮﻩ ،ﻭ ﻟﺘﺒﺘﻐﻮﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ، ﻭ ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗﺸﮑﺮﻭﻥ

 ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭼﺸﺎﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﻫﺎ ﺩﺭﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻭ ﺑﺄﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﺑﺎﺩﻫﺎ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ اﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﺖ ﻭﺯﺭﻉ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺩﻫﺎ ﻭﺭﻳﺎﺡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺍﺭ ﺷﻮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﺑﺎﺯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺟﺰﺋﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻞّ ﺍﻥ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎس ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ، ﺳﺮ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻧﻴﺰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ،ﻭ ﺭﻳﺎﺡ ﻳﺎ ﺑﺎﺩﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﭘﺮﺳﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻧﺎﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﭙﺎﺵﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﺎﺑﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﮑﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺳﭙﺎس ﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺍﻳﺪ ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺷﮑﺮ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ.(ﻓُﻠﻚ) ﺑﻀﻢّ ﻓاء، ﮐﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﻭ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﮐﺸﺘﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻟﺘﺒﺘﻐﻮﺍ) ﺗﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﻳﺪ ،ﻭ ﻃﻠﺐ ﺍﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﻭ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻴﺪ .

ﺮﻭﻡ / 47 - ﻭ ﻟﻘﺪ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻚ ﺭﺳﻠﺎ ﺍﻟﻰ ﻗﻮﻣﻬﻢ ، ﻓﺠاءﻮﻫﻢ ﺑﺎﻟﺒﻴّﻨﺎﺕ ، ﻓﺎﻧﺘﻘﻤﻨﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﺟﺮﻣﻮﺍ ، ﻭﮐﺎﻥ ﺣﻘّﺎ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻧﺼﺮ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

 ﻣﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻭ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﺍﻣﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺟﺮﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ،ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ .ﻭﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭیا ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،(ﺍﻗﻮﺍﻡ)ﻳﺎ ﻣﻠﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻤﺮﮐﺰﻭﺳﻠﻮک اﻟﻬی ﺮﺍ ﻳﺎﺗﻔﺘﻨﺪ.(ﺑﻴّﻨﺎﺕ) ﺟﻤﻊ ﺑﻴّﻦ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﻌﻘﻞ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻭﻋﻠﺎﺋﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺴﻮس ﻭﻣﻠﻤﻮس ﺁﺑﮋﮐﺘﻴﻮ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ،ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻠﻤﻮس ﻭﻣﺘﺠﺴﻢ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﻴﻚ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺟﺮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻬﺪﻑ ﺧﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺗﻠﺎﻑ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻧﺪ.ﻭﻣﺼﺮﻑ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﺟﺮﻡ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﮐﻪ (ﺟﺮﻡ) ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ (ﮔﺎﺭﻣﻪ) ﻳﺎ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺑﺪﻧﻴﺎ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﻣﻔﺎﺳﺪ ﻭﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍثاﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺘﻬﺎﻯ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﺮﺧﻮﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﮑﻤﻚ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭﻣﺘﻌﻬﺪ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﺪ ،ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﺯﻳﺮ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ.ﻭ ﺗﻌﻬﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ، ﭼﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ، ﻭﭼﻪ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ.ﺣﻘﻮﻕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺟﻌﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ.(ﻧﺼﺮ) ﻳﺎﺭﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻓﺮّ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ،ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺣﻘّﺎ ﻋﻠﻴﻨﺎ) ﺑﺮﺧﻮﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ،ﻭ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ.ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺒﺎﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ.ﻟﺬﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻫﺮ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﻮٴﻤﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻭﻡ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺩﺭﺩﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺎ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪﺑﻠﮑﻪ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ، ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻢ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ.ﺗﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯﺨﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ .

ﺮﻭﻡ / 48 - ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺮﺳﻞ ﺍﻟﺮﻳﺎﺡ ، ﻓﺘثیر ﺳﺤﺎﺑﺎ ، ﻓﻴﺒﺴﻄﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤا ء ﮐﻴﻒ ﻳﺸاء ،ﻭ ﻳﺠﻌﻠﻪ ﮐﺴﻔﺎ ، ﻓﺘﺮﻯ ﺍﻟﻮﺩﻕ ﻳﺨﺮﺝ ﻣﻦ ﺧﻠﺎﻟﻪ ، ﻓﺎﺫﺍ ﺃﺻﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺸاء ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ،ﺍﺫﺍ ﻫﻢ ﻳﺴﺘﺒﺸﺮﻭﻥ

 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﺭﻳﺎﺡ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﻭ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻮﺭﺍﻧﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﺴﻂ ﻭ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﮐﺴﻒ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺩﻫﺪ ، ﻭﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﺏ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺧﺎﺭﭺ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺒﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ(ﺭﻳﺎﺡ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺎﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ،ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺭﻳﺎﺡ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻟﻬﻰ)ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ،ﺗﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻴﺮﺍﺑﻰ ﻭﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻳﺎﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ،ﻭﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺑﻬﺪﻑ ﺑﺨﻮﺭﺩ ،ﺍﻧﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ. (ﺗﺸﻴﺮ) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺭﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺷﻮﺭﺵ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺩﺭﻭﻥ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻨﻘﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.(ﺳﺤﺎﺏ) ﺍﺑﺮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺴﺤﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻳﺒﺴﻄﻪ) ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻨﺒﺴﻂ ﻭﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﻳﺎ ﻓﺰﻭنی ﻮﺑﻴﺸﺘﺮﻯﻤﻴﺪﻫﺪ.(ﮐﺴﻒ) ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ﻓﺮﻭﺭﻳﺰﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺸﻒ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺳﺒﻚ ﺷﺪﻥ ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.(ﻭﺩَﻕ) ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻴﺮﻳﺰﺩ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺧﻠﺎﻝ) ﻣﻴﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻭ ﻧﻔﺶ ﻭﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.(ﺍﺫﺍ ﺍﺻﺎﺏ ) ﺍﮔﺮ ﺑﺼﻮﺍﺏ ﻭﺩﺭﺳﺘﻰ ﺑﻬﺪﻑ ،ﻭ ﺻﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺪﻑ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺭﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺗﻴﺮﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﮔﻴﺮﻯ. ﻭﻟﺬﺍ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪ ،ﻭ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﻭﻫﺪﻑﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻋﺒﺎﺩ) ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺎﺑﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺨﺪﺍ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺘﺪﻳﻨﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ،ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻋﺎﺑﺪ ﻭ ﻋﺒﺪ ﺑﻨﺪﻩ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺘﻤﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﮐﺶ ﻭﻋﺎﺻﻰ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.(ﻳﺴﺘﺒﺸﺮﻭﻥ) ﮐﺴﺐ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻫﺮ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮﺍﺣﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺧﺮﺳﻨﺪ ﻭﺩﻟﮕﺮم ﻤﻴﺸﻮﻧﺪ.(ﺭﻳﺎﺡ) ﺟﻤﻊ ﺭﻭﺡ ﻭﺭﻳﺢ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه شده ،ﻭﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ، ﻭﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺎﺩ ﻭﻧﺴﻴﻢ ،ﻭﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎس ﺍﻥ ﺭﺍﺩﺭﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺮﻭﻡ / 49 - ﻭﺍﻥ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ،ﺃﻥ ﻳﻨﺰّﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ،ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﻟﻤُﺒﻠﺴﻴﻦ

 ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺍﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪﻩ ،ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻠﺒّس ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺍﺑﻠﻴﺴﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﻠﺒس ،ﻭ ﻣﻠﺒّس ﻠﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﺮﺗﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﺍﻳﻨﻚ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﺒﻠس ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ،ﮐﻪ ﺩﺭﻟﺒﺎس ﮐﺎﺫﺏ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ ،ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ .

ﺮﻭﻡ / 50 - ﻓﺎﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺁثاﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻠﻪ ، ﮐﻴﻒ ﻳُﺤﻴﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﻌﺪ ﻣﻮﺗﻬﺎ ،ﺍﻥّ ﺫﻟﻚ ﻟﻤُﺤﻴﻰ ﺍﻟﻤﻮﺗﻰ ،ﻭﻫﻮ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﺷﻴئ ﻗﺪﻳﺮ

 ﭘس ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﺎثاﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻦ ، ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ، ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻣُﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣُﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﺸﻚ ،ﻭ ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻥ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ها ﻭﺣﻘﺎﺭﺗﻬﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ،ﻭ ﭘﺮﮔﻨﺎﻫﻰ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ، ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ(بِدﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ)ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ،ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ، ﻭﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ، ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ، ﻭﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻭﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘسﺍﺯﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺗﻮﻟﺪﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻴﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻢ ﻧﺎﺟﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ. ﺍثاﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ،ﺑﺎ ﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﮑﺮ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﺍﻥ ، ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.