سوره یونس

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻳﻮﻧس  /1 -  ﺍﻟﺮ ، ﺗﻠﻚ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

     ألف  لام  راء ، ﺭﻣﺰﻯ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﭘﻨﺞ ﺳﻮﺭﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﻌﻨﻰ( الرؤﻴﺎ) ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺳﭙس ﺍﻳﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﺍﻳﺎﺕ،ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﮑﺘﺎﺏ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ( ﮐﺘﺎﺏ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﭘﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻋﻘﻞ،ﻭ ﺑﻨﻔﻊ ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﺫﺍﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ،ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ، ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﺩﻣﻴﺖ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﺣﮑﻴﻤﺎﻧﻪ، ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺭﻭﺡ ﻭﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ، ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ،ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﻓﻮﺭﻯ ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﻓﻘﺎﻥ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ الر سمبول (ﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ) ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ، ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ  ﺑﻮﺩﻩ ، ﻭ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺷﻨﺎ ﺑﺎﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ، ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﻮﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺴﻢ ﻓﺎﻃﻤﻰ،ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم ﺼﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ اﺳﺖ.ﻭﭘﻨﺠﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﻭﺷﺸﻢ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ،  ﻳﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏب ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺭﻫﺒﺮﻯ  ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺸﺮﻯ،ﻧﻘﺶ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻗﻮس  ﻧﺰﻭﻝ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﻧﻮﺭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺳﭙس ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺠﺪﺩ،ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺳﭙﺎس  ﻭ ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﺍﻭ، ﺍﺯ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻭﺣﺴﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ،ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﭘﻨﺞ  ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭﺣﺪﻳث ﮐﺴﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ. ﮐﺴﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ  ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﺎﺭﻭﺍﺡ ﻓﺮﺩﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻧﻮﻋﻰ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯ ﻣﺨﺰﻥ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ(ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ)ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺑﺪﻳﺖ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ،ﺑﺎﺑﺪﻳﺖ ﻭﻫﺪﻑ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻔﺮﺽ ﻣﺤﺎﻝ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ،ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ (ﺍﻟﻠﻪ) ﺧﺪﺍﻯ  ﻣﻄﻠﻖ ﻭﻟﻘﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻓﺮﺩﻯ،  ﮐﻪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭﺍﻳﺪﺍﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ،ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ،ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺭؤﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ، ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻣﻮﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﺑﻴﻥﺎﺩﻳﺎﻥ ﻭﺭﻭﺷﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﻭﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ،ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﻣﻮﻓﻖ، ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ  ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺗﻘﺮّﺏ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس / 2 -  ﺃﮐﺎﻥ ﻟﻠﻨﺎس ﻋﺠﺒﺎ ،ﺃﻥ ﺃﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺭﺟﻞ ﻣﻨﻬﻢ، ﺃﻥ ﺍﻧﺬﺭ ﺍﻟﻨﺎس ﻭﺑﺸّﺮ،ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ،ﺃﻥّ  ﻟﻬﻢ ﻗﺪﻡ ﺻﺪﻕ ﻋﻨﺪ ﺭﺑﻬﻢ ، ﻗﺎﻝ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻭﻥ،ﺍﻥّ ﻫﺬﺍ ﻟﺴﺎﺣﺮ ﻣﺒﻴﻦ

    ﺍﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻌﺠﺐ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ، ﻭﺣﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ، ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﭘس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ،ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭﺳﺎﺑﻘﻪ ﺻﺪﻕ ﻭﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﺸﺎﻥ  ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻭﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﺤﻔﻮﻇﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﮐﺎﻓﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ . ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﻨﻨﺪ،ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ،ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭﻗﻮﻣﻰ،ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺩ،ﺗﺎ ﺍﺷﻨﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺗﺎﺷﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻥ ﻗﻮﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. (ﺍﻧﺬﺍﺭ) ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻄﺮ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺩﻡ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﺑﺎﻭﺭﻯ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ.ﻭﺑﺎﺯ(ﺍﻧﺬﺍﺭ) ﻫﻤﺎﻥ( ﻧﻈﺮ) ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺟّﻪ ﺑﻮﻯ،ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .(ﻗﺪﻡ ﺻﺪﻕ)ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ ﺟﻮﺋﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﺩﻟﻴﻞ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ،ﻭﺻﺒﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ،ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ،ﺍﻥ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ  ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﺗﻮﺍﻥ ﻭﺗﺼﺮﻑ ﺍﻭ ﺭﺍ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭلی اﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻭﺗﻮﺍﻥ اﻭ ﺭﺍ،ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ ﻋﻠﻨﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ، ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻞ،ﻭبی اﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ، ﻭﻳﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺭ ﺳﻮﻙ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺪﺍﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﺗﮑﻨﻴﻚ ﺑﺨﺼﻮﺻﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ ﻭﮐﻢ ﺍﺭﺍﺩﻩ،ﻭ ﺑﻰ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﺮﻯ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ،ﺟﺎﺩﻭﮔﺮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ ﺭﺍ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ .(ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ)ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺷﻴﻤﻴﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺷﺎﺭ ﻋﻠﻤﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻄﻠﻊ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﻟﺬﺍ  ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺟﺎﺩﻭ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﻏﻴﺮﻋﻠﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ  ﮐﺎﻣﻞ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﻴﻚ ﻧﺤﻮ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺒﻴﻦ) ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﻟﻔﻈﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس / 3 -  ﺍﻥّ  ﺭﺑّﮑﻢ ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ،ﻓﻰ ﺳتة  ﺍﻳّﺎﻡ ثُمّ  ﺍﺳﺘﻮﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺮﺵ ، ﻳﺪﺑّﺮ ﺍﻟﺄﻣﺮ ، ﻣﺎ ﻣﻦ ﺷﻔﻴﻊ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﻪ، ﺫﻟﮑﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺑّﮑﻢ،ﻓﺄﻋﺒﺪﻭﻩ ،ﺃﻓﻠﺎ ﺗﺬﮐّﺮﻭﻥ

     ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺮﻳﺪ،ﻭ ﺳﭙس ﺑﺮﻋﺮﺵ ﺧﻮﺩ  ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .(ﺍﻣﺮ) ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ  ﮐس  ﻗﺪﺭﺕ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻣﮕﺮ ﺑﺎﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻴﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺗﺬﮐّﺮ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ. ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺎﻟﺖ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐس  ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ، ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﭼﻮﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﺒﺮﻭﺗﻬﺎ ﻭﻟﺎﻫﻮﺕ ﻭﻫﺎﻫﻮﺕ،ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺮ ﻳﻚ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩﺭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﺯﻣﻴﻦ،ﻭ ﺳﭙس ﭼﻬﺎﺭﺭﻭﺯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻋﺮﺵ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﻫﺴﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ (ﮐﻦ ﻓﮑﺎﻥ ) ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ،ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﻬﺎ،ﻫﻤﮕﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ  ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕﺯﻧﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﺍﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻭ(ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ) ﺩﺭ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،  ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ (ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ ) ﺭﺍ، ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ(ﮐﻦ ﻓﻠﻢ ﻳﮑﻮﻥ ) ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ،ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ،ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ،ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎ  ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻳﻦ ﺷﺶ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ، ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﺯﻣﻴﻨﻰ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻧﺨﺴﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﻭ ﺳﭙس  ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﭼﻬﺎﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻭﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻭﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﺎﻣﻞ  ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻏﺎﺯﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.  ﺗﺎ ﭘس  ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ  ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﻋﺮﺵ) ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﻓﺮﺵ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺮﺳﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪﻳﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﺒﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺳﺖﻧﺪﺍﺩﻩ، ﻣﮕﺮﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.(ﺗﺪﺑﻴﺮ)ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻭﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻠﻘﺖ،ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ  ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍ،ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻭ،ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺩﻳﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ)ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺳﺘﻮاء) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺴﺘﻮﻯ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺘﻦ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻄﺢ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺷﻔﻴﻊ ) ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺷﻔﻊ ﻭﺟﻔﺖ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺷﻔﻴﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭﻳس ﻗﺮﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺯﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮐﺮﺩ. ﻭ ﺟُﺒّﻪ ﭘﺮ ﻭﺻﻠﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﻫﺪﻳﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ . ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﻭﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺵ،ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺘﻮﻓﻴﻖ ﺑﺮﺳﺪ . ﭘس  ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﺋﻰ ، ﺧﺎﻟﻖ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭ ﻣﺪﻳﺮ ﻭﻣﺪﺑّﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻔﻴﻊ ﻭﻣﺮﺑﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ،ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻋﺼﺮﻯ ﻧﻴﺰ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﭘس ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺘﺬﮐّﺮ ﻭ ﺫﮐﺮ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﻴﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﺨﻴﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ،ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس /4 -  ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺮﺟﻌﮑﻢ ﺟﻤﻴﻌﺎ، ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺣﻘّﺎ ، ﺍﻧّﻪ ﻳﺒﺪﺃ ﺍﻟﺨﻠﻖ ثُمّ ﻳﻌﻴﺪﻩ، ﻟﻴﺠﺰﻯ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ﺑﺎﻟﻘﺴﻂ ، ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ، ﻟﻬﻢ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻦ ﺣﻤﻴﻢ،ﻭ ﻋﺬﺍﺏﺃﻟﻴﻢ،ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﮑﻔﺮﻭﻥ

      ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﺸﺖ.ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻟﺎﺯﻡ ﺍﻟﺄﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯﮐﺮﺩ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ. ﺗﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ،ﻭ ﻋﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ  ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ،ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺩﺍﻍ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺟﻬﻨﻤﻰ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﻔﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ .(ﻣﺮﺟﻊ ) ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻭﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ  ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻴﻚ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻘﻴﺎﻣﺖ ﭘس  ﺍﺯ  ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺠﻬﻨﻢ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺠﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ . ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺮﺟﻊ ﺍﻧﻬﺎ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺩﻭﺭﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﺎﻟﻘﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻮس ﺭﺟﻮﻉ ﻭﺻﻌﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﮐﻪ ﺭﺟﻌﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﭘس  ﺍﺯﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺟﻌﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ (ﻳﻮﻡ ﻭﺍﻭﻡ) ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ،ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻫﻤﮕﻰ ﻭ(ﺟﻤﻴﻌﺎ) ﺭﺟﻌﺖ  ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺑﻬﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ  ﺭﺟﻌﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﺣﻮﺍﺵ ﻭﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ،ﻭ ﻓﻨﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻧﻮﺭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺎﺯﻡ ﺍﻟﺄﺟﺮﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﭘﺎﺩاﺵ ﺁﻥ ﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻢ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ،ﻫﻤﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺍﺻﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ،ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺩ  ﺭﺍ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﻗﻄﻌﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ،ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ.ﻭﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻴﻢ،ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻡ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺴی ﺒﺴﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺖ، ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺗﺄﺧﻴﺮ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ  ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺩﺭﺩﻧﺎﻙ، ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻋﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﺗﻌﻬﺪ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺬﺍﺏ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎ ﭼﻪ ﺑﺮﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ،ﻭﭼﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﭼﻪ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﭼﻪ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻧﻴﻚ،ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﺑﻘﺴﻂ ﻳﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ،ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﻭﮐﺎﺳﺖ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﮑﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪ،ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩ، ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺟﻬﺎﻧﻮﻡ،ﻧﻮﺷﻴﺪﻥ ﺍﺏ ﮔﺮﻡ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎ، ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺏ ﺣﻤﺎﻡ ﺩﺍﻍ ﻭﮐثیف  ﺍﺳﺖ،ﻭﻋﺬﺍﺏ ﻳﺎ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﻯ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺰ،ﺩﺭ ﺍﺳﭙﺮﻡ ﭘﺪﺭ،ﺑﺮﺣﻢ ﺩﺍﻍ ﻣﺎﺩﺭ،ﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﭼﻪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ  ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﻔﺮ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺎﻣﺮ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻗﺴﻂ ) ﻧﻴﺰ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺳﺖ،ﻭ(ﮐﺎﺳﺖ)ﻳﺎ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﻭ(ﺍﭘﺎﺭﺗﺎﻳﺪ) ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺖ،ﻋﻤﻠﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻃﻠﺴﻢ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﻔﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﺑﺮﻭﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﻔﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ، ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ،ﺗﺎ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ،ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﻓﻮﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﺣﺘی ﺒﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ،ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎ ﮐﺎﺳﺖ، ﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﺩ. (ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ) ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺎﺻﻠﺎﺡ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ  ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺸﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس  /5 -  ﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﺸﻤس  ﺿﻴﺎءا ،ﻭ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﻧﻮﺭﺍ، ﻭ ﻗﺪّﺭﻩ ﻣﻨﺎﺯﻝ، ﻟﺘﻌﻠﻤﻮﺍ ﻋﺪﺩ ﺍﻟﺴﻨﻴﻦ ﻭﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ، ﻣﺎﺧﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ﺫﻟﻚ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﻟﺤﻖ،ﻳﻔﺼّﻞ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

     ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ، ﻭﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﻧﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻭﻣﺪﺍﺭﻫﺎﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩ،ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻭﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺟﺰ ﺑﺤﻖ ﺧﻠﻖ ﻧﻨﻤﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﻭﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﮐﻪ ﻗﻮﻣﻰ ﻓﻬﻢ  ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﻭﺯ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﮐﻤﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎﻯ ﻓﻀﺎﺋﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺘﻰ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺍﺯ  ﻗﺮﺹ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺎ ﻫﻠﺎﻝ ﻭﻣﺤﺎﻕ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﺗﻘﻮﻳﻢ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻠﻘﺘﻰ ﺭﺍ،ﺑﻘﺼﺪ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ، ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻯ،ﻭ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ،ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻗﻮﻡ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﻙ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭﻣﻨﺎﺯﻝ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﺴﻮس  ﻣﺮﺩﻡ،ﭼﻮﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺍﺷﮑﺎﺭ  ﻣﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ،ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻗﻤﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻯ. ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻏیرﺳﺎﻟﻚ، ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ،ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻧﻮﺭ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﻘﺎﻡ  ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺍﻳﺎﺕ،ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻥ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻭﺿﻊ  ﺭﻭﺯ ﻭﻣﺎﻩ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﻭﺣﺴﺎﺏ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ،ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻈﺮﻯ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﺑﺮﺍﻯ  ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﻮﻣﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﺯﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻭﺟﺪﺍﺳﺎﺯﻯ ﺍﻳﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.

ﻴﻮﻧس  /6 -  ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨﻬﺎﺭ، ﻭﻣﺎﺧﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻟﺄﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﺘّﻘﻮﻥ

     ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻃﻮﻝ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺑﺎﻫﻢ،ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ،ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﻣﺘّﻘﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﭼﻪ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻣﻨﻈﻢ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﻝ،ﻭﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺭﺍﺕ،ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺰﻣﻴﻦ،ﻭﺍﺷﺎﺭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺘﻘﻰ،ﮐﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻋﺠﺎﺯﻯ، ﻭﺟﺎﻯ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺩﺭ  ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻥ،ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﺷﺐ)ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺗﻤﺎﺗﻢ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ،ﺩﻭﺭﻩ ﺷﺐ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ،ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﻗﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭼﺸﻤﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻫﻦ  ﻧﺎﻓﺬ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻣﺎﺧﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ ) ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭﻫﻴﭻ ﺩﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺩﺭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺷﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻴﺎﻧﺘﻬﺎ،ﺑﻪ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ . ﻗﻮﻡ ﻣﺘﻘﻰ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺗﺮﺵ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ  ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺭﻭﺡ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ  ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺗﺎ ﭘس  ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ  ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس / 7 -  ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻮﻥ ﻟﻘﺎٴﻨﺎ، ﻭ ﺭﺿﻮﺍ ﺑﺎﻟﺤﻴﻮة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ، ﻭﺍﻃﻤئنّوﺍ ﺑﻬﺎ، ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﻋﻦ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ﻏﺎﻓﻠﻮﻥ

     ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ  ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ،ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﭘﺴﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﻏﺎﻓﻞ  ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻠﺬﺗﻬﺎﻯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻟﺬﺕ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﻘﺎ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﻋﺒﺮﺗﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ،ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ  ﻋﺒﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔی ﺨﻮﺩﺭﺍ،ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻭﺍﻥ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ ﻭﺳﺒﻘﺖ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﻭﺧﻮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ،ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ،ﻭﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ،ﺑﺘﺠﻠﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺎﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ  ﺑﺸﺮﻯ، ﺑﺎﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ،ﺩﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﺩﺭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ،ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .(ﺭﺟاء) ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﻤﺎﻳﻞ ﻗﻠﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻴﻚ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻏﻔﻠﺖ ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻴﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ . ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯﺒﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ، ﺩﺭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﻧﻴﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ(ﺩﻧﻴﻴٴ) ﻭﭘﺴﺖ، ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻳﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ،ﭼﻮﻥ ﻣﺤﺴﻮس  ﻭﻧﻘﺪ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﻄﻌﻰ ﻭﻣﺴﻠﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﻧﻴﺎﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻬﺸﺘﻰ،ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻳﺎ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﻌﻴﺪ،ﻭ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﻧﺎ ﻣﻄﻤﺄﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺑﻌﻠﺖ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ،ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس / 8 - ﺃﻭﻟﺌﻚ ﻣﺄﻭﺍﻫﻢ ﺍﻟﻨﺎﺭ، ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﮑﺴﺒﻮﻥ

     ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ  ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺄﻭﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﻬﻢ ﺑﻌﻠﺖ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺴﺐﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻩﮐﻪ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺑﺴﺒﻚ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ،ﻭ ﺍثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭﺩﻝ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔﺶ،ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻗﻄﻌﺎ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﺑﺎﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺴﺐ ﺍثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﺗﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ،ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻫﺎ  ﻭ ﺍﺗﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ،ﻭ ﺳﻮﺯﺷﻬﺎﻯ ﺟﺴﻢ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﭘس ﺍﺯ ﻃﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ، ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﻭﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻰ،ﺑﺮﺏّ  ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻫﺎﻯ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.(ﻣﺄﻭﻯ) ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺗﺸﻌﺸﻌﺎﺕ نا مرئی ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻴﺴﻮﺯﻧﺪ،ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻴﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺭﺣﻢ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺣﻘﻴﺮ، ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺎﻩﮔﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻏﻀﺐ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ  ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ،ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﻮﺯﺷﻬﺎﻯ  ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﮐﺘﺴﺎﺑﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻧﮑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻤﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﻨﻚ ﺗﺮ ﻭﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺍﺗﺶ  ﺍﻥ، ﻭﺍﺗﺶ ﺣﺴﺮﺗﻬﺎ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺘﻬﺎ ﻭ ﺩﻭﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻥ،ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻓﻌﻠﻰ  ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺍﺳﻴﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ،ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﮑﺎﻥ  ﺍﺭﺍﻡ ﻭﺧﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ  ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﻧﺪ ﻭﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺣﺴﺮﺕ ﻭﺭﻧﺞ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ.ﻭﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺳﮓ ﻭﮔﺮﺑﻪ ﺍﻯ،ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ  ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺻﺎﺣﺒﺎﻧﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻫﺮﮐس  ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ، ﻗﻄﻌﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ  ﺣﻘﻴﺮ  ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ،ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺻﺎﺣﺐ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس  /9 - ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ  ﺁﻣﻨﻮﺍ، ﻭﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ، ﻳﻬﺪﻳﻬﻢ ﺭﺑّﻬﻢ ﺑﺄﻳﻤﺎﻧﻬﻢ ، ﺗﺠﺮﻯ ﻣﻦ ﺗﺤﺘﻬﻢ ﺍﻟﺄﻧﻬﺎﺭ،ﻓﻰ ﺟﻨّﺎﺕ ﺍﻟﻨﻌﻴﻢ

      ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺍﻥ ﻏﺎﻓﻠﺎﻥ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺎﻧﻬﺎ  ﻫﺪﺍ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎﺋﻰ،ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﭘﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺷﺖ . ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﺑﻄﻮﺭ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ،ﺗﺼﺪﻳﻖ  ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻭﺑﺮﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺎﻧﻬﺎ  ﻫﺪﺍ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ  ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ  ﻭﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ، ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ  ﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭﻧﻴﻚ،ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ  ﻭ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.  ﮐﻪ ﻋﮑس ﺍﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭ(ﻫﺪﺍﻳﺖ)ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻏﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺷﻨﺎﺧﺖ ﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﻋﻤﻞ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ  ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﮐﺸﺸﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ،ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺮﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ . ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻢ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﻢ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ، ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ.ﻭ ﻳﺎ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺍﺯ  ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ  ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﻳﮑﻰ ﺑﻬﺸﺖﺍﻧﺘﻈﺎﺭ،ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﺑﻬﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﺯﻳﺮ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ، ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ، ﺑﻠﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ،ﻭﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺧﺒﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻥ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻴﻤﻮﻥ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .(ﻧﻌﻴﻢ)ﺑﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﭘﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺎﺯ ﻭﻧﻌﻤﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ .

ﻴﻮﻧس / 10 -  ﺩﻋﻮﺍﻫﻢ ﻓﻴﻬﺎ، ﺳﺒﺤﺎﻧﻚ ﺍﻟﻠّﻬﻢ، ﻭﺗﺤﻴّﺘﻬﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﺳﻠﺎﻡ، ﻭﺍﺧﺮﺩﻋﻮﺍﻫﻢ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

   ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻋﺎﻯ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻨﺰّﻩ ﻫﺴﺘﻰ، ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺍﻳﻢ.ﻭ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ، ﺩﺭﻭﺩ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ،ﻭﺳﺮﺍﺳﺮ ﺻﻠﺢ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻥ اﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﭙﺎس  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ . ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﻠﺎﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺎﮐﻴﮓ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺻﻌﻮﺩ،ﺑﻬﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺸﻮﻧﺪ . ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎس  ﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ  ﻮﺩ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﻙ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﺩﺭﻭﺩ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ،ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ،ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﻭﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭼﻮﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺎﻥ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﺳﭙﺎس  ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ  ﮐﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺗﻤﺎﻡ  ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺷﺖ.ﻭﻫﻤﮕﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ،ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﺩﻋﻮﺍ) ﺩﻋﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻩ  ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.( ﺳﺒﺤﺎﻥ ) ﺗﺴﺒﻴﺢ  ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ ﻭﺳﺨﺖ،ﭼﻮﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﻨﺎﮔﺮﺍﻥ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺨﺘﻰ ﻭﮐﻨﺪﻯ ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺒﻬﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺗﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻫﺮﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎﺕ  ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘس  ﺍﺯ ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ،ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس  /11 - ﻭﻟﻮ ﻳﻌﺠّﻞ  ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻠﻨﺎس ،ﺍﻟﺸﺮ ﺍﺳﺘﻌﺠﺎﻟﻬﻢ ﺑﺎﻟﺨﻴﺮ،ﻟﻘﻀﻰ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺍﺟﻠﻬﻢ ، ﻓﻨﺬﺭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻮﻥ ﻟﻘﺎٴﻨﺎ، ﻓﻰ ﻃﻐﻴﺎﻧﻬﻢ  ﻳﻌﻤﻬﻮﻥ

    ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺘﺎﺏ ﻭ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺷﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﺮ ﺷﺘﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻫﺎﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ، ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ، ﻭﺍﺣﺘﻤﺎﻝ  ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺭﻫﺎ ﺑﻨﻤﺎ،ﺗﺎ ﺩﺭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻭﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﺭ ﻭﺩﻳﻮﺍﺭ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐﺷﻬﻮﺩ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ،ﺑﺪﻭﻥ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻟﺎﺯﻡ.ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻧﻪ  ﻓﻘﻂ ﺧﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ  ﮐﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺷﺮ ﻭ ﺷﺮﺍﺭﺕ،ﻭﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ  ﺗﺮ ﮐﺮﺩﻥ  ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﮑﻮﺷﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﺟﻞ ﻭﻓﺮﺻﺖ ﻟﺎﺯﻡ، ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻰ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ، ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻭﺑﺴﺮﻋﺖ ﻃﻰ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﻭ ﺑﺨﺪﺍ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ(ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ)ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.(ﻋﺠﻠﻪ) ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ(ﻋﻘﻞ)ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ(ﻋﺠﻠﻪ ﻭ ﻋﻘﻞ)ﻫﺮ ﺩﻭ  ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﻗﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ،ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﺠﻠﻪﺍﻯ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ،ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺻﻠﺎﺡ ﺩﺍﻧﺴﺖ، ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﻭ(ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ)ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺣﮑﻢ ﺍﻭ،ﻭﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻭﻗﺖ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﻗﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺟﻞ)ﻣﻬﻠﺖ ﻭﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ، ﺯﻳﺮﺍﻓﺮﺻﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮ ﮐﺴﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻠﻴﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻭ ﺍﺟﻞ ﻫﺎ،ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﺩﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻋﺠﻠﻪﺍﻯ ﻧﮑﺮﺩ.ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﺮ ﻭﻧﻴﻚ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ، ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ،ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻧﻴﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺭﺟاء ﻭﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ  ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ، ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋم ﺒﺮﺳﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،  ﻳﻚ ﻭﺟﺐ ﺍﺏ ﻳﺎ ﺻﺪ ﻭﺟﺐ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﻔﺎﻭﺗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﻨﻮﺯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻥ ﻏﺮﻗﻰ ﮐﻪ ﺑﺴﻄﺢ ﺍﺏ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ،ﺷﺎﻧس  ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ . ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﻭ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﺎﺩﻫﺎ ،ﻟﺒﺮﻳﺰﻯ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ،ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ،ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺭﻫﺎ ﺑﺪﺭ ﻭﺩﻳﻮﺍﺭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺭﺍ ﭼﺮﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ،ﻭﺑﭽﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﺋﻰ  ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ، ﻭﭼﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻮﻋﻰ،ﻭ ﺣﺴﺮﺗﻬﺎ ﻭ ﺍﻓﺴﻮس ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ . ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﮐﻤﻚ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ، ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ  ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ  ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﻣﺴﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ  ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺷﺎﻧس  ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.(ﻋﻤﺎ ﻳﺎ ﻋﻤاء)ﮐﻮﺭﻯ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻫﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس  /12 -  ﻭﺍﺫﺍ ﻣس  ﺍﻟﺄﻧﺴﺎﻥ ﺍﻟﻀﺮّ، ﺩﻋﺎﻧﺎ ﻟﺠﻨﺒﻪ ﺍﻭ ﻗﺎﻋﺪﺍ ﺍﻭ ﻗﺎﺋﻤﺎ، ﻓﻠﻤّﺎ ﮐﺸﻔﻨﺎ ﻋﻨﻪ ﺿﺮﻩ،  ﻣﺮّ ﮐﺄﻥ ﻟﻢ ﻳﺪﻋﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺿﺮّ ﻣﺴّﻪ ، ﮐﺬﻟﻚ ﺯﻳّﻦ ﻟﻠﻤﺴﺮﻓﻴﻦ،ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

     ﻫﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺂﻧﺎﻥ ﺿﺮﺭﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﺑﻤﺎ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﻥ ﺿﺮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﭼﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻟﻤﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺑﻴﺎﺩ ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻥ ﺿﺮﺭ ﻭﺍﺳﻴﺐ ﻭﺧﻄﺮﺭﺍ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ  ﮐﺮﺩﻳﻢ،ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻤﺸﮑﻞ ﻭﺧﻄﺮﻯ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭﺩﻋﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﮐﺎﺭﺍﻥ،ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ  ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭﺧﻮﺏ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻴﺎﻳﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻥ (ﻧﺎﺳﻰ) ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ،ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ(ﻋﻬﺪ ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﺴﺖ)ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻄﺮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ،ﻭﺧﻮﺩﺭﺍﻗﺎﺩﺭ ﺑﺪﻓﻊ ﻭﺭﻓﻊ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ،ﺑﻴﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﻭﺩﻋﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ  ﺣﺪّ، ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺭﻓﻊ ﺧﻄﺮ،ﻭﺳﭙﺎس  ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﮐﻪﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﺧﻄﺮ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪ، ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﮔﻮﺋﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﻋﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﻚ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ، ﻭﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻣﺸﮑﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺣﻞ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭﺩﻓﻊ ﺧﻄﺮ، ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ،ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ  ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺩﻋﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ، ﮐﻪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﻣﻨﻄﻘﻰ،ﻭﻳﺎ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻳﻨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ  ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻋﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ  ﺍﺳﺖ ﻭﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﺟﺴﻢ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺟﺴﻤﻰ  ﻭﺫﻫﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺻﺮﻑ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻓﻮﺭﻯ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪﻩ، ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭﺩﻭﺭﺗﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس  /13 -  ﻭﻟﻘﺪ ﺍﻫﻠﮑﻨﺎ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﮑﻢ، ﻟﻤّﺎ ﻇﻠﻤﻮﺍ،ﻭﺟاءتهم ﺭﺳﻠﻬﻢ ﺑﺎﻟﺒﻴّﻨﺎﺕ،ﻭﻣﺎﮐﺎﻧﻮﺍ ﻟﻴؤﻤﻨﻮﺍ ، ﮐﺬﻟﻚ ﻧﺠﺰﻯ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻴﻦ

    ﻣﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ،ﻧﺴﻞ ﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ، ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻭ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻭﻋﻠﺎﺋﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺰﺍﻯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻣﺠﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﻫﻠﺎﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ .(ﻫﻠﺎﻙ)ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺑﻄﻮﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﺩﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻫﻤﺎﻥ(ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰﻯ)ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻃﻔﻠﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎ،ﻳﺎ(ﮔﺎﺭﻣﻪ ﻭﻣﺠﺮﻡ)ﺷﺪﻥ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ.ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. (ﻗﺮﻥ)ﻳﻚ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻫﺮ  ﻋﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺳﻰ ﻭﻳﺎ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﻭﻟﻰ(ﻗﺮﻥ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺷﺎﺥ ﻭ ﺗﺎﺝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ و یا قرّه شهودی ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻭﻡ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻥ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ  ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺑﻰ ﺷﻌﻮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ  ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ،ﺑﺘﺎﺭﻳﮑﻰ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺭﺣﻢ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻫﻤﻴﺸﮕی ﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺭﺳﻠﻮﻟﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ، ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺒﻠﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﻠﻖ  ﺍﺭﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ  ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻭﻡ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻤﺎﻥ  ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻋﻤﻠﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﻭﺭﻧﺞ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.(ﺑﻴّﻨﺎﺕ) ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ  ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴّﻨﺎﺕ، ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭﻣﺤﺴﻮس ﺍﻧﻬﺎﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺭﺍﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ،ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺠﺮﻡ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ  ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﮐﺴﺐ  ﮐﻨﻨﺪ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ( ﻣﺠﺮﻡ)ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭘﻴﺸﻪ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺖ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻇﻠﻢ ﻭﻇﻠﻤﺖ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺭﻓﺘﻦ،ﮐﺎﺭبه (ﻓﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ)ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪﺯﻣﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮﻯﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬﺭﺩ،ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ .(ﻗﻮﻡ)ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ(ﺍﻭﻡ)ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس /14 -  ثُمّ ﺟﻌﻠﻨﺎﮐﻢ ﺧﻠﺎﺋﻒ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻫﻢ، ﻟﻨﻨﻈﺮ ﮐﻴﻒ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

      ﺳﭙس ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ،ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ. ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﭘﺮﻗﺪﺭﺗﻰ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻫﻠﺎﻙ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯﺠﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺬﺍﺭﺩﻳﻢ.ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .(ﻧﻈﺮ)ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ(ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻠﻢ)ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ  ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ،ﻭ ﻓﻬﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭﻋﻠﺎﻗﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﮐﻤﻚ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻓﺮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻤﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ،ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺑﺎﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻓﺮﺩﻯﺘﺎﺯﻩﺣﻘﻴﺮ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.

ﻴﻮﻧس /15 -  ﻭﺍﺫ ﺗﺘﻠﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ﺑﻴّﻨﺎﺕ، ﻗﺎل اﻟﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳﺮﺟﻮﻥ ﻟﻘاءنا  ﺍﺋﺖ ﺑﻘﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﻫﺬﺍ، ﺍﻭ ﺑﺪﻟﻪ ، ﻗﻞ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﻟﻰ ﺍﻥ ﺍﺑﺪﻟﻪ ﻣﻦ ﺗﻠﻘاء  ﻧﻔﺴﻰ، ﺍﻥ ﺍﺗّﺒﻊ ﺍﻟّﺎ ﻣﺎ ﻳﻮﺣﻰ ﺍﻟﻰّ، ﺍﻧّﻰ ﺍﺧﺎﻑ ﺍﻥ ﻋﺼﻴﺖ ﺭﺑّﻰ،ﻋﺬﺍﺏ ﻳﻮﻡ ﻋﻈﻴﻢ

     ﻭﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ (ﺑﻴّﻦ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ) ﻭﻭﺍﺿﺢ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ،ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ، ﭘس ﻗﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻩ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﻣﻦ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ.ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﺎﺑﻊ ﻭﺣﻰ ﻫﺴﺘﻢ،ﻭﻣﻰﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﮐﻨﻢ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺑﺸﻮﻡ. (ﺗﻠﺎﻭﺕ)ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺍﻟﻰ دیدن ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺸﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺁﻳﺖ)ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ،ﻭﻣﻔﻬﻮﻡ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﮐﻪ ﺑﭽﺸﻢ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻦ،ﻭﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻩ،ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ . ﺍﮔﺮ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ،ﮐﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﻢ ﺑﺎﻋث ﺩﺭﺩﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ،ﺻﺮﻑ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻣﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻥ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ ﻗﺒﻠﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻌﺼﺐ ﻗﻮﻣﻰ ﻭﻗﺪﻳﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﺪ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺑﺪﻫﺪ،ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﺪﻯﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﺩﺳﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭﺣﻰ ﺑﺮﺳﺪ، ﺑﺮﺍﻯ  ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻳﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺤﻤﺪ، ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭﻭﺣﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺩﻩ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺗﺎثیرﻯ ﺩﺭ ﮐﺴﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ.ﺑﻠﮑﻪ  ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ . ﻭ  ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﻄﻌﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ  ﺑﺎﺭﺯﻭ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ، ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺿﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻣﺪﻩ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻭﻋﻴﺪﻫﺎ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎﻯ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.(ﻋﺬﺍﺏ) ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺼﻮﻥ  ﺍﺯ  ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻤﺮﺩﻧﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﻫﺮﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻧﻴﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻪﺑﻰ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺑﺎﻣﺮ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻤﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭﻗﺮّﻩﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ،ﺗﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس  / 16 -  ﻗﻞ ﻟﻮ ﺷاء ﺍﻟﻠﻪ،ﻣﺎ ﺗﻠﻮﺗﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ، ﻭﻟﺎ ﺍَﺩﺭﺍﮐﻢ ﺑﻪ، ﻓﻘﺪ  ﻟﺒثت ﻓﻴﮑﻢ ﻋﻤﺮﺍ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ،ﺍﻓﻠﺎ ﺗﻌﻘﻠﻮﻥ

    ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ،ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ،ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕﻧﻤﺎﻳﻢ.ﻭﺑﺎﻃﻠﺎﻉ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ . ﻣﻦ ﻗﺒﻠﺎ ﻳﻚ ﻋﻤﺮﻯ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ. ﭼﺮﺍ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ . ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺷﻤﺎ  ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻣﻴﺸﺪ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭﮐﻠﻴﺎﺕ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺣﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻋﺮﺑﻰ ﻭﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺍﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻴﺎﺯ ﻭﻣﻔﻴﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻘﻮﻝ ﺧﻮﺩﺵ،ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ  ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻭﺍﻳﺎﺕ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﺩ.ﺗﻠﺎﻭﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ،ﻗﺮﺍٴﺖ ﺍﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﻥ،ﮐﻪ(ﺣﺎﺩث )ﺍﺳﺖ ﻳﺎ (ﻗﺪﻳﻢ) ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻓﮑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺭﻭﺡ ﻭﺟﺴﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﻨﻈﺮﺵ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺍﻳﻦ  ﻓﮑﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺗﺪﺑﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس  ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﺏ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮐﻤﺘﺮ ﺩﺭﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ،ﻓﮑﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ  ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺴﻤﻊ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭﺣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻔﻌﺎﻟﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ،ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ،ﺑﺎﺯ ﺣﺎﺩث  ﻣﺤﺴﻮﺏﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﻥ، ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﺣﺎﺩث  ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ،ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺩﻭﻣﻰ ﻣثلا ﺯﺑﺎﻥ ﭼﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﻭﺑﻪ ﺍﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﻮﺩ، ﻭ می ﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﭼﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﮐﻨﺪ، ﻗﺮﺍﻥ ﺩﻭﻣﻰ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﭼﻴﻨﻰ ﻣﻰ ﻧﮕﺎﺷﺖ.ﻭﻣﻴﺸﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻋﺮﺑﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺻﻞ ﻓﮑﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻭﭼﻴﻨﻰ ﻳﮑﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ(ﺗﻮﺍﻟﻰ) ﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ متوالی  ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻏﻴﺮﺍﺯﺁﻧﭽﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ(ﺷﻔﻊ ﻭﺷﻔﻴﻊ)ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻟﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .( ﺍﻟّﺎ ﺍﺩﺭﺍﮐﻢ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺩﺭﺍﻙ ﻭﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭ ﻓﻬﻢ ﻭﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ.ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ  ﺧﻮﺩﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻢ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻃﻠﺎﻉ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺿﻤﻨﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺳﺎﻟﮑﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺒﻌﻴّﺖ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﻴﮑﺮﺩ،پس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ  ﻣﺎ ﺍﺳﺖ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺍﻧﺎﻥ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻓﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻨﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﮑس ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺳﻠﻮﻙ  ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻓﺮﺻﺖ ﻭﻣﺮﺍﺣﻞ ﻭ ﺍﺟﻞ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻟﺬﺍ ﺍﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺑﻨﺪﺭﺕ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺎﻓﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻗﺎﺋﻢ،ﺩﺭﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﻩﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭﻣﻌﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺠﻨﮓ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ، ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺧﻮﺩ، ﺑﻔﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻭﺑﻘﺼﺪ ﺷﻬﺎﺩﺕ، ﻭﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﮔﺮ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺖ،ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﮑﻪ ﺑﻮﺩﻡ، ﻭﻣﺮﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﻮء  اﺳﺘﻔﺎﺩﻩﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻢ.ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ  ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ،ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ،ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ اﻟﻬﻰ ﻭﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ،ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﻢ . ﺍﮔﺮ ﺗﻌﻘﻞ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﮐﻠﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻢ. ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻩ،ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﺪﻫﻢ.ﻭ ﺩﺭ  ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ (ﻗﺮﺍﻥ)ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻤﺘر ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻪ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ)ﻭ ﺩﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻮع ﺒﺸﺮ ﺑﻮﺩ.ﻗﺮﻩﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ،ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻭﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺮﺳﻴﺪ. ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺮّﻩ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺎﺳﺖ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﺧﺎﺹ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺯﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮐثرﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺮﻁ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﺩﺍﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ، ﻭﺍﮔﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس / 17 -  ﻓﻤﻦ ﺃﻇﻠﻢ ﻣّﻤﻦ ﺍﻓﺘﺮﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﺬﺑﺎ، ﺍﻭ ﮐﺬّﺏ ﺑﺂﻳﺎﺗﻪ، ﺍﻧّﻪ ﻟﺎ ﻳﻔﻠﺢ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻮﻥ

    ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭﻳﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ،ﭘس ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ  ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ، ﻫﺮﮔﺰ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﺪ، ﻭﻳﺎ ﺍﮔﺮﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺮﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻮﺽﮐﻨﺪ، ﭘس  ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ،ﻭﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭﺍﺑﻮﺫﺭ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﺮﺩﻥ ﮐﻠﻔﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻋﺎﺷﻖ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻗﻠﺪﺭﺍﻥ ﻗﺮﻳﺶ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ،ﻭﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻥ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﺩ،ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺨﻮﺩﺵ  ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ  ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﺠﺮﻡ ﻭ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺟﺮﻡ ﻭﮔﺎﺭﻣﻪ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ . ﻭﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐس ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﻭﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ، ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺑﺎ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﮐﺎﻣل الهی ﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﮐﻪﺳﺨﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺴﺪ ﻭﺑُﻐﺾ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻗﺮﻳﺶ،ﻣﺘﮑّﺒﺮ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻠﻰّ،ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﺪﺍ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﺭﻭﺵ  ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ،ﻳﻌﻨﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﻭﺑﻰ ﺍثر ﻭﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﻏﻴﺮﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺑﻨﺎﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﻨﺪ،ﻭﺗﺎﺑﻊ ﻧﻔﺮﺕ ﻭﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻗﻠﺪﺭﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻪ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﺍﺑﻮﺫﺭﻯ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ،ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ  ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺠﺮﻡ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺳﻨﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻨّﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ،ﻭﭼﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﻭﻣﺪﻋﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ،  ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮﺩﻭ،ﻭﺣﺘﻰ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا، ﻣﺠﺮﻡ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﻧﻪ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﺍﺭﺯﺵ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

ﻴﻮﻧﻰ / 18 -  ﻭﻳﻌﺒﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ،ﻣﺎ ﻟﺎ ﻳﻀﺮّﻫﻢ ﻭﻟﺎ ﻳﻨﻔﻌﻬﻢ،ﻭ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻫﻮلاء  ﺷﻔﻌﺎؤﻨﺎ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻗﻞ ﺃﺗﺒّﺌﻮﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻤﺎ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻢ ﻓﻰ  ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﻟﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ،ﻋﻤّﺎ ﻳﺸﺮﮐﻮﻥ

     ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺴﻤﺖ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻫﻴﭻ ﻧﻔﻊ ﻭﺿﺮﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺍثرﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻰ ﺍﻣﻮﺯﻳﺪ،ﻭﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ  ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻰ  ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻣﻨﺰّﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺷﺮﻙ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﺳﺖ . ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ  ﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.ﭘس ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ  ﮐﻨﻨﺪ، ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﮐﺮﺩﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺴﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ، ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺷﻔﻴﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ،ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ  ﻭﻳﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ،ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻋﻀﻮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻩ ﻏﻴﺮﮐﺎﻣﻞ، ﻧﺎﻡ(ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ) ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﮑﺴﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﺳﻨﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﺳﺨﺖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺗﺎﺑﻊ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺍثرﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺳﻨﮓ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻔﻌﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻤﺎ ﺿﺮﺭ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ  ﺩﻭﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺸﺮﻙ ﻣﻴﺒﺮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ (ﺷﺮﻙ) ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﺷﻔﻴﻊ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻟﻬﻢ ﺑﺸﻮﺩ. (ﺷﻔﻴﻊ) ﻓﻘﻂ ﺟﻔﺖ ﻭ ﺷﻔﻊ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺋﻢ،ﻭ ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻔﻴﻊ ﺳﺎﻟک است .ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐﺑﺪﻫﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺷﻔﻴﻊ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ،ﮔﺮﭼﻪ  ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﺮﻙ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ  ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻭﻫﺴﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﻣﻄﻠﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺸﻤﺎﺭﻳﺪ.ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴ ﺰ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ .(ﻋﺒﺎﺩﺕ) ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻔﻴﻊ ﻭ  ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ، ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ، بویژه ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﺩﺭ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺖ ﻫﺎ،ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ،ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻣﺸﺮﻙ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ،ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﺑﻤﺸﺮﻙ ﺑﻮﺩﻩ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.

ﻴﻮﻧس / 19 -  ﻭ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺍﻟﻨﺎس ﺍﻟّﺎ ﺃمّة  ﻭﺍﺣﺪة ﻓﺄﺧﺘﻠﻔﻮﺍ، ﻭﻟﻮ ﻟﺎ ﮐﻠمة  ﺳﺒﻘﺖ ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ، ﻟﻘﻀﻰ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﻓﻴﻤﺎ ﻓﻴﻪ ﻳﺨﺘﻟﻔﻮﻥ

     ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ،ﺍﻣﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻠﻤﻪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻧﺒﻮﺩ،ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩ.ﻭ(ﻗﻀﺎﻯ)ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻠﻢ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﻭ ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮﮊﻯ،ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﺷﺘﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.(ﺍﻣّﺖ)ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻳﺸﻪ ﻗﻮﻡ ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻣّﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﻨﺪﻯ ﻭ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ﻭﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﻧﺮﺍ،ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺎﺭ  ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﻚ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺍﮊﻩ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻣﺸﺘﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ،ﭼﻮﻥ(ﺍﻭﻡ)ﺑﺪﺍﻥ ﺣﺪ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ(ﺍﻭﻡ)ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ . ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ  ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺮﺩﻡ،ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻳﻚ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻳﻚ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺭﺍ  ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻴﺸﺪﻩ،ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ،ﻭﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺑﺎﻃﻞ،ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﭘﻮﭺ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻜﺎﻟﻬﻰ ﻭﻧﻪ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺟﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﻗﺮﺍﻥ، ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ(ﺍﻭم ﻮﺗﻮﺣﻴﺪ)ﺍﻟﻬﻰ و حنیف شدن  ﮐﻪﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﺭﺍ،ﺑﻨﺎﻡ(ﻣﻠﺖ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ)ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻠﺖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺭﺍ  ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻨﺤﺮﻓﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﮑﺎﻣﻠﻄﺒﻴﻌﻰ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻧﺪ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ،ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ. ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﻭﺍﻧﻮﺍﻋﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ ﻭﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ . ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻴﻨﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﮑﻤﻰ ﮐﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﺍﺳﺘثنا ﻭﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﻫﻢ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻫﻢ  ﺩﺭﺫﺍﺕ،ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ  ﺍﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺑﻬﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﺎﺯ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ  ﺩﺭ  ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﺎﺹ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺑﺎﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣثل ﻫﻢ ﺧﻠﻖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ،ﺑﺎﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺘﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﺟﺴﺘﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻓﺮﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﻭ ﺍﺗﻢ ﺑﺎﻫﻢ،ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺮﮐس  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭ ﻓﺼﻞ  ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻳﺎ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ  ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺣﺘﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﺎﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﻬﻢ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ  ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺸﮑﻞ ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎ،ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﻣﻨﺠﺮ  ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ،ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ  ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ . ﻟﺬﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻨﺎﻓﻖ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻘﺘﺼﺪ ﮐﻢ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻣﺬﻫﺒﻰ، ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﺼﺐ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﮐﻪ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺎﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻋﺼﺮ  ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺪﻡ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﻭﺍﺳﻄﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ(ﺷﻔیع ﻴﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ)ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻮﻳﻨﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﺁﻧها  ﻭﺩﺭ ﺗﻌﺼﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس  /20 -  ﻭﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺁیة  ﻣﻦ ﺭﺑّﻪ ،ﻓﻘﻞ ﺍﻧّﻤﺎ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻟﻠﻪ، ﻓﺄﻧﺘﻈﺮﻭﺍ،ﻭ ﺍﻧّﻰ ﻣﻌﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻨﺘﻈﺮﻳﻦ

     ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺟﺪﻳﺪ، ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻞ،ﺗﻤﺎﻣﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﻩﻫﺎ ﺑﺂﻧﻬﺎﻣﻨﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ،ﻳﺎ ﮐﺎﺭ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺍﻣﻴﺰ ﻭ ﻧﺸﺪﻧﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ  ﻣﺎﺩﻯ، ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻠﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻗﻴﺪ ﺷﺪﻩ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﺘﻌﺼﺒﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎﺍﺳﺖﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭﺭﻭﺍﻥ ﻭﺷﻬﻮﺩﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﻭ  ﺭﺍ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯ اﺳﺖ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ،ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ،ﮐﻪ ﺩﺭﺣﺪّ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ،ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭﺍﻗﻌﻰ  ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ . ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮓ  ﺍﺏ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ ﻃﻠﺎ ﻭ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻏﺬﺍﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﺤﺰﺍﺕ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ. ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ،ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ(ﺗﻌﻠﻴﻞ ﻋﻠﻤﻰ)ﻭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺷﻴﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﻟﻴﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﺪ، ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ  ﻣؤﻤﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺰﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ،ﻫﻴﭻ ﮐس  ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ  ﮐﺴﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﻳﺎ ﮐﺎﺫﺏ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ  ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ،ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ،ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﻳﺎ ﻋﻤﻠﺎ  ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺁﻧﺮﺍﺑﻌﺪﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﺘﻴﺠﻪ  ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻴﺪ . ( ﻏﻴﺐ ) ﻫﺮ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ،ﻭ ﻫﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﺼﺤﻨﻪ ﻭﺟﻮﺩ،ﻭ ﻫﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ  ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﻤﮑﻥﺎﺳﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ،ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭﺳﻠﻮﻙ،ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﻓﻮﺭﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ،ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺳﻠﻮﮐی ﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ  ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﺮﺩ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻴﻬﺎﻯ اﻭ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﻭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻫﻤﻪ ﻏﻴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ،ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ، ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ.ﺑﺮﺍﻯ  ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮﮒ،ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭ،ﺑﻤﻴﻞ ﻭﻫﻮس ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ،ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺎﺑﺪ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎﺑﻊ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎﺑﻊ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻭﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻠﺎس  ﻭﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺮﻳﻊ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ﻴﻮﻧس  /21 -  ﻭﺍﺫﺍ ﺍﺫﻗﻨﺎ ﺍﻟﻨﺎس  ﺭﺣمة  ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺿﺮاء ﻣﺴّﺘﻬﻢ، ﺍﺫﺍ ﻟﻬﻢ  ﻣﮑﺮ ﻓﻰ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ، ﻗﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺮﻉ ﻣﮑﺮﺍ،ﺍﻥّ ﺭﺳﻠﻨﺎ ﻳﮑﺘﺒﻮﻥ ﻣﺎ ﺗﻤﮑﺮﻭﻥ

     ﻭﻫﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﺨﺘﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ،ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺴﺖ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ،ﻭﺩﺭ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﻣﮑﺮ ﻭﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ . ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﮑﺮ ﻭﻧﻴﺮﻧﮓ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ،ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻭﻣﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﻣﮑﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ  ﻣﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺮﻧﮕﻬﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ  ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ، ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺧﻄﺮﻯ ﭘﻴﺶ ﭘﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻋﺎ ﻣﻴﮑﺸﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﮑﻞ ﻭﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻮﺷﻨﺪ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ،ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ  ﺍﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺸﻮﺩ. ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻳﻦ،ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖﻣﻬﻤﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ،ﻭ ﺑﺎﺍﻳﻦ  ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺒﺪﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭﻣﮑﺮ ﻭﻧﻴﺮﻧﮓ ﻭ ﺑﺪ ﺭﻧﮕﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﭼﻨﺎﻥ ﻣﺴﺖ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻫﺎ،ﺳﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣسّ ﻭﻧﻔﻮﺫ ﺷﻴﻄﺎﻥ،ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻭﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ﻭ ﻏﺎﻓﻞ  ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﮑﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻨثی  ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﮑﺮ ﺧﺪﺍ، ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﻭﻳﺎ ﺟﺎﻫﻠﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ،ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻴﺮﻭﺻﻠﺎﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ اﺳﺖ. ﮐﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺧﻨثیذ  ﮐﺮﺩﻥ ﻫﺮﻃﺮﺣﻰ ﺍﺯﻃﺮﻑﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺳﻠﻮک الهی اﺳﺖ. ﻭﻟﻰ  ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺯﺍﺩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺄثیر ﺟﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﺄثیرﻯﺪﺭ ﮐﺸﺶ ﻭﻣﺤﺒّﺖ ﺩﺭﺩﻝ  ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺷﺒﺖ ﺍﻋﻤﺎﻝ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﻭﻫﺮﭼﻪ ﻣﮑﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻃﺮﺩﮐﻨﻨﺪ، ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻄﻮﺭ ﻗﻄﻌﻰ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ.ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﻣﮑﺮ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻣﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭﮐﺸﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍﻭﻝ ﻭ ﮐﺸﺶ  ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ .

ﻴﻮﻧس / 22 -  ﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺴﻴّﺮﮐﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺮِ ﻭﺍﻟﺒﺤﺮ ، ﺣﺘﻰ ﺍﺫﺍ ﮐﻨﺘﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻔُﻠﻚ ﻭﺟﺮﻳﻦ ﺑﻬﻢ ﺑﺮﻳﺢ ﻃﻴّبة  ﻭﻓﺮﺣﻮﺍ ﺑﻬﺎ ،ﺟاءﺘﻬﺎ ﺭﻳﺢ ﻋﺎﺻﻒ ﻭﺟاءهم  ﺍﻟﻤﻮﺝ ﻣﻦ ﮐﻞ ﻣﮑﺎﻥ ، ﻭﻇﻨّﻮﺍ ﺍﻧّﻬﻢ ﺃﺣﻴﻂ ﺑﻬﻢ ، ﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻟﻪ ﺍﻟﺪﻳﻦ،ﻟﺌﻦ  ﺍﻧﺠﻴﺘﻨﺎ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﻟﻨﮑﻮﻧﻦّ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﺎﮐﺮﻳﻦ

     ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ،  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ،ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﻭ ﺣﺮﮐﺖﻣﻠﺎﺋﻢ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺩ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺯﺩ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ﺗﻨﺪﻯ ﺑﻮﺯﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﺝ ﺍﺯ ﻫﺮ  ﻃﺮﻑ ﺑﺴﻮﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ،ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ  ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﺩﺭ ﺷﺮﻑﻫﻠﺎﮐﺖ ﺑﺮﺩﻥ اﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺩﻋﺎﻯ ﻣﺨﻠﺼﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ،ﺗﺎ  ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﺨﻠﺼﺎﻧﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ،ﻣﺎ ﻧﻴﺰ  ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ.  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﭼﻪ ﺩﺭﺟﺴﻢ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩﺵ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺟﺴﻢ ﺍﻭ،ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﻭﺩﺭﻳﺎ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﻭﻓﻀﺎ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﻓﮑﺮﻯ،ﻭ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺭﻭﺍﻧﻰ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺸﺸﻬﺎ  ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺫﺍﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻫﺮ ﺟﺰٴ ﺍﻥ،ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﻗﻴّﻮﻣﻴﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎ،ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﻪ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ، ﺗﺎ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻭﻧﻴﺴﺖ ﻧﺸﻮﻧﺪ،ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی اﻓﺮﺍﺩ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ  ﺷﺨﺺ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﭘس  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ، ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻭﺿﻊ ﻣﻄﻤئنّی  ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺑﺎﺯ ﺗﺤﺖ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻭﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺋﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﺗﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ﻣﻠﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ،ﺑﺎﺩﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺑﺴﻮﻯ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﺷﻮﺩ،ﺑﺎﺩﺑﺎﻧﻬﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ،ﻭﮐﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ ﺑﻬﺮ ﺟﺎﻝ  ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﻏﺮﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻟﺬﺍ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ،ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻔﮑﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺍﺝ  ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻧﻬﺎ ﻭﮐﺸﺘﻰ ﻭﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ، ﻭﭼﻴﺰﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ،پس ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎس  ﺑﺨﺪﺍ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺧﻄﺮ ﻣﻬﻠﻚ ﺟﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ، ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﭙﺎس ﮔﺬﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ . ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﺳﭙﺎﺳﻰ،ﻣﮕﺮ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ، ﮐﺎﺭ ﺳﭙﺎس  ﺗﻤﺎﻡ  ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻫﺮ ﮐس ،ﻭ  ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺷﮑﺮ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﮑﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻬﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺳﻠﻮک الهی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎتی ﺮﺍ ﺩﺍﺩﻩ، ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﻨﺎﺳﺐ،ﻭ  ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍ ﻭﮐﺸﺶ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﭙﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﻏﻴﺮﻩ،ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﮐﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺒﺎﺩﺍﺗﺶ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﺮﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ  ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻟﺬﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺧﺸﮑﻰ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺩﻋﺎ ﻭﺗﻌﻬﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .(ﺍﺣﺎﻃﻪ)ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﺨﺺ ﻓﺮﺍﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺗﺴﻠﻂ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ. ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎﺣﺎﻃﻪﻣﺮﺑﻮﻁ ﮐﺮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﻭ ﺳﮑﻨﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﻣﺤﻴﻂ ﻭﻣﻄﻠﻊ ﻭﻣﺴﻠﻂ،ﻭﺩﺭ ﻣﺸﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.( ﻣﺨﻠﺺ)ﻭ ﺍﺧﻠﺎﺹ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ،ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻠﺎﺻﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ،ﺩﺭ ﭘﺎﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﻭﻳﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪﻋﻤﻞ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺧﻠﺎﺹ ﺩﺭﺩﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻤﻚ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.  ﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﻄﻤﻴﻊ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻭﻳﺎ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ. ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎ،ﻭ ﻫﺮ ﺧﻄﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ  ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ،پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺗﺴﻠﻂ ﺷﻴﻄﺎﻥ،ﻭﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪ،ﻭﻧﻔﺶ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ، ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻬﺪﻑ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ .(ﺭﻳﺢ ﻃﻴّﺐ)ﺑﺎﺩ ﺁﺭﺍﻡ ﻭﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣؤﻤﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ،ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺿﻤﻨﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻥ،ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس / 23 -   ﻓﻠﻤّﺎ ﺃﻧﺠﻴﻨﺎﻫﻢ،ﺍﺫﺍ ﻫﻢ ﻳﺒﻐﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﻐﻴﺮ ﺣﻖّ ،ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎس ،ﺍﻧّﻤﺎ ﺑﻐﻴﮑﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻔﺴﮑﻢ ، ﻣﺘﺎﻉ ﺍﻟﺤﻴﺎة، ثُمّ  ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻣﺮﺟﻌﮑﻢ، ﻓﻴﻨﺒّﺌﮑﻢ ﺑﻤﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

     ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ،ﺑﺎﺯ ﺑﻨﺎﺣﻖ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻭﻇﻠﻢ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ،ﺍﮔﺮ ﻇﻠﻢ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ،ﺑﺨﻮﺩﺗﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ. ﺗﻤﺘﻊ ﺍﺯ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻳﺪﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻨﺰﺩ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﺸﺖ.ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﻃﻠﺎع ﺪﺍﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ . ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻄﺮ،ﻗﻮﻝ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ،ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ  ﻭﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺧﻄﺮ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺷﺪ، ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺑﻐﻰ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﻦ ﻭﺑﺪﻥ،ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ، ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ. ﻭ ﺑﻨﺎ ﺣﻖ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺳﻤﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﻭﺭﻭﺡ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﻐﻰ ﻭﻓﺴﺎﺩﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﻇﻠﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪﺷﺨﺺ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ،ﺩﺭﺧﻮﺩ ﻭﺩﺭﺟﺎﻣﻌﻪ،ﻧﻴﺰ ﺍثر ﻣﻨﻔﻰ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ(ﻧﺎس )ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ،ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺑﺨﻮﺩﺗﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ.ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس  ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩﺗﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺘﺎﻉ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ، ﻭﺗﻤﺘﻊ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭﻯ،ﻭﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮﮐس ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﻣﺼﺮﻑ ﺷﺪﻥ ﻭﺗﻠﻒ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﻭﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭﺧﻴﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ  ﺩﺭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ  ﻓﻌﻠﻰ ، ﺑﻬﺸﺖ ﺗﻮﻟﺪ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﻖ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭﻣﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﻓﺖ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻤﺼﺮﻑ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ  ﻟﺬﺕ ﻧﻔس ﻧﺮﻓﺖ، ﺑﺎﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ بود . پس ازاین لذّت جوئی  واتلاف کرامات روح و روان و عقل  و ذهن و جسم و دیگر فرصتها،  بار بنزد خد ا باز میگردید و بشما اطلاع خواهیم داد که چه میکرده اید. چون آنها بمسخ حیوانی  میروند و ار محل همین درجه جهنّمی خود خواهند دانست  که چه ظلمی بخود کرده اند. والاّ شاید انسان خیلی از کارهای منفی خود را هم اکنون  نیز بداند ولی بعدا اگر فراموش کرد و یا آنها را خوب و زیبا دانست، با اینکه اصولا برای  پس از مرگ حسابی  باز نکرده باشد آنگاه خواهد دانست که چه خظاهائی میکرده است .(عمل) آنها همان عمل نکردن  امور الهی و سلوکی و تزکیه و تسلیم پیر کامل بودن است. سالک کاری میکند که از پیش خود کاری نکند. وجز کاری که خدا و رسول و پیر الهی از او خواسته باشد کار دیگری نمی کند. هر کار او واجب است و بحساب میل و اراده و هوس او گذاشته نمیشود. بلکه وظیفه است. و هر کاری که مخالف وظیفه باشد و یا هر کاری غیر از وظیفه بوده باشد، باطل و ناحق و ظلم بخویشتن و فساد بیشتر در روح و روان و ذهن است.

یونس / 24 – انّما مثل حیاة الدنیا  کماء أنرلناه من السماء فاختلظ به نبات الأرض مما یأکل الناس و الآنعام حتی اذا أخذت الأرض زُخرفها و ازیّنت و ظنّ أهلها إنّهم قادرون علیها، آتاها أمر نا لیلا او نهارا فجعلناه حصدا، کأن لم تغن بالأمس، کذلک نفصّل الآیات لقوم یتفکرون

      زندگی دنیا مانند آن آب بارانی است  که ار آسمان میریزد و با مخلوط شدن با امور دیگری گیاه زمین بوجود میآید و انسانها و حیوانات آنرا میخورند. ووقتی زمین زینت خود را یافت، و مردم خیال کردند  که میتوانند زمین ر ا بمیل خود برداشت نمایند، أمر واراده ما شبانه و یا در روز سر میرسد و همه آن آبادانی و سرسبزی را خشک و درو شده می بینند. مانند این است که دیروز هم  نبوده و آن ارزشها وجود نداشت. وما این چنین آیات را برای قومی که أهل تفکّر باشند تفصیل و جدا سازی مینمائیم . زندگی دنیا چون وَهم و خیال است که وجود خودرا برای انسان برای مسلّم بمظر میرسد. ولی چون بخواهیم بهره ای بمیل خود ببریم آنرا ناگهانی نخواهیم داشت. مانند این بارانی که با خاک وهوا و خورشید مخلوط  وترکیب شد و گیاه را بوجود آورد که قابل خوردن انسان  و حیوان و دواب است. ولی وقتی زمین زینت خود را یافت فرمان خداوند سر میرسد که خشک و بی نتیجه میگردد. این زمین جسم انسان برای روان ونفس امّاره او نیز  زمینه ای برای روح مورد نظر الهی است . با خوردن و تمتّع لذّت دنیا بردن و همین علفها را انسان چون حیوان یکسان بخورند، آنگاه نشان میدهد که شخص بغرور خود رسیده و سرمست چریدن شده و فکر میکند که میتواند سرنوشتهای خود را خویشتن ترتیب بدهد. غافل از  اینکه زمان مرگ فرا رسیده، و در هر لحظه از شب یا روز همه چیز ناگهان تمام میشود. وهیچ  حرکت ووجودی واقعی برای کسی نمی ماند. وما  زحمت زیاد برای کشت و کار خود کرده باشیم، ولی دیگران آنها را  زودتر درو کرده باشند و زمین خشک و بی حاصل برای ما جا بگذارند. ومال واموال خود را بدیگر ان بمیراث بدهند. وهرچه که در امور اجتماعی و سیاسی و مظاهر مادی دیگر در جامعه داشته باشیم همگی ناگهان نیست میشوند. پول از دست رفته  ومقامات اجتماعب از دست رفته  و توانها نیز از دست رفته است. میماند پیری و مرگ  سخت و پشیمانی های زیاد و عذاب جهنّمی پس از مرگ و جهنم چهارم مسخ حیوانی. هرچه قبلا کشته ایم و ساخته ایم و زحمت آنرا کشیده ایم و آرزوهائی که برای  خود و اعمال و آثار خود تصوّر میکردیم امروز وجود ندارند. و این مثال و این جداسازی و تفصیل آیات  از هم دیگر برای تفهیم بهتر مفید قومی است که عبرت بگیرند و تفکّر بنمایند . جداسازی آیات قرآن ونیز وآیات و سمبولهای شهودی  نتیجه بهتر کار مثبت سالکان در دنیا است. که بجای علف خوردن و چریدن و سرمست شدن بسلوک الهی و تجرید و تزکیه نفس پرداختند و بمراتب شهودی الهی رسیدند.  و منجر بشهود آیات و سمبولهای شهود الهی شده است. وهمین تلاش الهی شخص را در اوائل سلوک، که تازه دستش بپیر کامل الهی رسیده که اوّلین آیت الهی او محسوب میشود،   وبرای  سالک مستعد نیز نماینده و علامت و صورت شهودی الهی سالک است، و او همان  حجّت اسلام و بخت حجّ أکبر آینده  قائم او ووسیله تسلیم بوی میباشد.  صاحب حرف اول و آخر برای سالک  است، که بقول فردوسی،  چو فرمان یزدان چو فرمان شاه الهی و همان صورت وسیرت الهی برای تقلید سالک میباشد. وتنها وسیله و رهبر سالک برای حجّ  أکبر الهی شهود قائم رب ّ النوع الگوی کمال  نوع بشر است و تفکر  انسان مستعد اورا بسلوک الهی  میکشد. و الاّ هر تفکّری در دنیا بهر چیزی منجر  شود در یک صبح گاهی همه چیزها درو شده خواهد بود. باید محصولی کسب کرد تا درأبدیّت برای ما اعتباری باشد. و این همان کسب مراتب شهودی، بخصوص شهود نهائی وواجب قائم ربّ النوع است که بهمراه  آن اخلاق و دیگر صفات تازه و کرامات جدید و امکانات عقلی ناب و الهامات الهی مداوم  نیز  وجود دارد. و هنور بهشتهای متعدد و برتر و بسیار برتر در پیش هستند. قوم متفکّر انسانهای سالک اوم کننده هستند، که در خلال  سلوک مدام بتفکر و تذکّر و یاد آوری و در تمرکز وسائط الهی بودن هستند. وتفکر باز یکی از نامهای سلوک الهی است که اسم  جزئی را بر کل ّ آن گذارده اند. تفصیل جدا سازی برای سالک از مراتب شهودی و نیز آیه بندی و تفکیک مطالب قرانی برای خواننده آن مفید است تا خود را مرحله بمرحله بسوی منطق جدیدی رهنمون بشود.

یونس / 25 – و الله  یدعو الی دار السلام  و یهدی من یشاء الی صراط مستقیم

       زیرا خداوند همیشه  دعوت کننده همگان بسوی  دار السلام است  و بهر کس که بخواهد یا هر کسی که بخواهد هُدی و هدایت میدهد و بصراط  مستقیم میرساند. و تفصیل آیات خداوند برای تفکّر  دیگران بخاطر این است  که خداوند همیشه فقط  هدایت میکند،  وهر انحراف و گمراهی از خود انسان و بعلّت ذات آلوده و نفس امّاره و میزان نا پاکی روان ناخوئدآگاه او است .  خداوند  دعوت به دار السلام مینماید که  خانه صلح که همان طریقت  و بیت و ولایت  سلوک محمدی و همان خانقاه پیر کامل الهی،  و همان خانه ای  که باید در آن بتسلیم و اطاعت پرداخت . با خود  صلح  کرد و در تسلیم بود تا بنجات و سلام و امنیّت الهی رسید. هدایت دادن خداوند،  چه هدایت قائم ربّ النوع  که برای بشر تجلّی الهی برتر از آن  میسّر  نیست و این هداها را خداوند اگر خواست میدهد. و الاّ  خداوند کسی را جذب خود نمی کند و کشش و علاقه نمی دهد، مگر انسان این کشش را ابتدا شروع  کند خدا را  دوست  بدارد تا خدا دوستش بدارد. و هرگز کسی  قادر نیست بفهم مطلب سلوک الهی برسد. چه رسد که صبر و تحمّل  مشکلات راه آنرا داشته باشد .  هدایت مقدماتی با خداوند است ،که  انسان مستعد  را بصراط مستقیم و راه  درست و سلوک قائم رسان و رساننده قوام  واقعی در ذات، و یافتن قیّومیّت الهی  وکسب قیمت و اعتبار الهی است ، که این هدفهای  الهی در شهود قائم و قیام قیامت گونه او دست میدهد. اما پس از هدایت اولیّه بقیّه راه بهمّت و اوم  سالم و صبر و بردباری و عشق و اطاعت و تسلیم او است ( صراط) راه فارسی و یونانی  استریت  و استرایت، که  آنرا چون پُلی  بین  جهنّم دنیا و بهشت می دانند. که هر انحراف در آن منجر  بسقوط بجهنّم زیر پای  پُل و پا  میشود. و این راه همان روش سلوک الهی میباشد که روش و سیستم آن خاص ولایت محمد است. زیرا بقائم میرساند و کوتاه و سریع و راحت و حتی لذیذ و سراسر متکی بعقل  و ادراک وعشق و سمپاتی های عاطفی میباشد. و نسبت بروشهای  دیگرولایتهای سلوکی  گرچه الهی بوده، ولی  تفاوت فراوان  در مقصد شهودی بالاتر دارند. و سرمایه کار روش محمد عشق بپیر و فهم معارف او و صبر در عمل بدستورات سلوکی وی است.

یونس / 26 – للذین  أحسنوا الحُسنی  و  زیاده و لا یرهق و جوههم قتر و لا ذلّه، اولئک أصحاب الجنّة هم فیها خالدون

       دار السلام و هدی و صراط  مستقیم از آن کسانی  است که( حُسنی) وتحسین را بخوبی انجام داده باشند. و تکامل و سلوک الهی را هر چه بیشتر انجام بدهند. و انان هرگز در سیما و صورتشان با گرد و غبار و خستگی و ذلّت همراه نخواهند بود. و اینان  صاحبان  بهشت  هستند. و در آن جاوید میباشند. کسانی که تکامل و تزکیه نفس را هرچه بیشتر بکنند، و احسان و بهبودی روح  خود را بیش از حدّ بنمایند، گرچه آثار خستگی و ( ارهاق) بر روی آنها پیدا نخواهد بود. و ( قتر) و گرد و خاکی و یا کم شدن و بذلّت افتادن پوشیده نمی باشد. آنان بهشتهای چهارگانه و عقلها و کرامات جدید و برتر از بشریّت را خواهند داشت. و در آن الفاظ  تحریف شده قریش زردشتی عربی گردیده است . (گَرد ) در زبان فارسی است و حُسنی و احسان و تحسین همان تکامل است و بهبودی بخشیدن بروح و روان خود میباشد. 

یونس / 27 - و الذین کسبوا السیّئات جزاء سیّئة بمثلها، و ترهقهم  ذلّة، ما لهم من الله من عاصم، کأنّما أغشیت وجوههم قطعا من اللیل  مظلما  اولئک أصحاب النار  هم  فیهل  خالدون

               امّا بالعکس کسانی که جز بدی و زشتی بدست نیاورده اند جزای بدی خود را معاول همان گناه خواهند دید. و ذلّت وحقارت آنها را عذاب و ناتوان خواهد کرد. ومع ذلک هیج کس آنها را  حمایت نخواهد نمود ومانند آن خواهد بود که صورتهای آنها یک قطعه ای ار شب و تاریکی پوشانیده باشد. وآنان  صاحبان جهنّم هستند و در آن  نیز جاودان خواهند بود. کسانی که بجای تزکیه نفس از گناهان و افزایش ثوابها  و محاسن و صفات نیک با سلوک الهی، همیشه بگناه نمودن پرداخته و روان خود را باز بد تر از  زشتی و بدی قبلی  نموده اند، و بهمان مقدار نیز مجازات خواهند شد. در حالی که نیکوکاران ده برابر و شاید بیشتر پاداش الهی دارند. این زشتی آنها را خسته و ذلیل و حقیر در مسخ حیوانی خواهد نمود و رنج  زیاد  در دنیا دارند. و هیچ کس نیز نمیتواند  مانع این حقارت و مسخ حیوانی آنها بشود. و صورتهای آنها سیاه  است چه بنسخ بدتر بشری در فصل نوعی سیاه پوستی بروند و یا بد تر اینکه در مسخ حیوانی میمونی و بدتری تبدیل گردند. که صورت آنان زشت و سیاه و چون قطعه ای از شب  تاریکی و بی عقلی خواهند داشت. و لذا اینان جهنّمی  و کارمائی بجهان خواهند بود و جاوید. تا وقتی که پس از  هزار ان سال تکاملات حیوانی مجدد باز بنوع بشری برسند ووظیفه سلوک الهی و تکامل روح وکسب صفات  خوب بجای صفات زشت، خود را معادل صفات ربّ النوع و ایدآل برای نوع بشر در قائم برسانند تا منجر بشهود سالکان از  قائم روح القدس شود و خود نیز مانند قائم ربّ النوع گردند و حقّ گفتن أنا الحقّ داشته باشند.

یونس / 28 – و یوم نحشرهم جمیعا ثُمّ نقول للذین أشرکوا مکانکم أنتم و شرکاء کم  فزیلّنا بینهم و قال شرکاءکم ما کنتم ایّانا  تعبدون

     روزی که همه آنها را محشور می کنیم و بکسانی که شرک کردند میگوئیم، جای خود بایستید و خود و شریکانتان را از دیگران جدا  می نمائیم. و بتها و شریکان خدائی آنها حتی میگویند که شما ما را عبادت نمی کردید. روز محشر قیامت و محاسبه الهی است . و این اصطلاح تورات  است که فرض آنها بر این بوده که هر کس  تنها همین تولد را  داشته ، و روزی بس در از در آخر زندگی دنیا  وجود ئدارد، که دنیا خود زیر و رو میشود و لابد باید نیست و نابود گردد. و ارواح همگی در صحرائی یا روزی بس دراز می ایستند که بترتیب محاسبه شوند. و شرایط این روز  بسیار  سخت و گرم است. ولی خدا پرستان ببهشت میروند و دوزخیان در حال عبور بسمت بهشت از روی پل صراط که بگذرند  بخاطر باریکی  راه و تیزی آن و قلّابهائی که دارد بآنها گیر میکنند، و بدرّه زیر پای  خود در جهنّم سقوط  میکنند. اما( قیامت) همان قیام مجدد و سرپا شدن است. که در واصلان الهی  بقول پیامبر، با همان شهود قائم  خود قیامت آنان  نیز تمام شده، و حضوری در صحرای محشر و قیامت و در روزی به آن درازی را ندارند . اما  غیر سالکان پس از مرگ چون تولدات کارمائی مکرر در پیش دارند. پس از یک  دوره جهنّم سوم درعالم ملکوتی و تخیّلاتی خود بدنیا  مسخ بدتر از نوع بشری یا مسخ حیوانی و فسخ  گیاهی و حتی رسخ جمادی خواهند داشت، که برحسب مقدار  گناهان آنها است . اما سالکان که بمراتبی ار شهود رسیده و هنوز بشهود قائم و قیام قیامت گونه اورا ندارند، بتعداد هر شهودی که یافته اند یک هز ار سال انتظار بهشت سوم عرشی داشته و سپس در نسخ بهتر بشری بدنیا خواهند آمد. تا بقیه راه و تکامل الهی خود را تا شهود قائم انجام بدهند. لذا روز دراز قیامت و گرمای آن همان هزاران سال زندگی سخت دنیوی است که  این مسخ شدگان دارند . تا دوباره با  تکامل طبیعی و حیوانی  خود بنوع بشری مجدد برسند. افسانه های  تورات است که امور الهی پس از مرگ را  برای انسان نظیرعقاید  قدیم تر از یهود چون مردم  بابل باستانی بوده است. واکثرا این نظریّات و تصوّرات متعلّق بملل قدیم تر از یهود چون مردم بابل بوده است . و هیچ یک از پیامبران و از جمله محمد این خرافات را منکر نشدند، تا مبادا مردم  معتقد باین افکار از آنها دوری کنند. و از افسانه ها  برای  تهدید خطاکاران استفاده شده است. (حشر) واقعی  یعنی چپاندن بزور روح در جسم و همان تولد بدنیا است . همگی آنها و بدون استثنا یا جمعیا قادر بحرکت بجلو نیستند، و نمی توانند بقیه تکاملات نوع بشری را دنبال کنند. در حالیکه حتی توقّفی در کار نیست. بلکه حرکت بعقب و قهقرا دارند . و بآنها فهمانده میشوند ،که علّت توقف تکاملی آنها شرکشان و شریکان خدائی آنها بوده است. ومنظور بتهای سنگی نیز نیست. زیرا بتهای سنگی اراده ای  و تقصیری ندارند که جهنّم بروند. و حشر بتهای سنگی در چنین روزی نیز معنی ندارد.  بلکه این آخوندهای تمامی ادیان ومذاهب قشری در هر زمان هستند، که خود را جانشین خدا و پیامران در بین مردم میخوانند. ومردم را  بخود  سرگرم کرده ونمی گذارند که آنان بسلوک الهی با اولیای الهی بپردازند. وحتی  مزاحم  سلونچه که  بشر در دنیای خود می بیند گفته است. وهمه عقاید  خرافی و توجیه بر حسب عقل و علم ومنطق قدما است و اکثرا این نظریّات و تصوّرات متعلّثک الهی  دیگران میشوند  و کاملان الهی و حتی  پیامبران را بقول  قرآن می  کشند. و لذا آخوندها در وقت محشر و جهنّم رفتن  حاضر میگردند. گرچه خود منکر میگردند، که این مردم  آنها را می پرستیدند. یعنی بجای پرستش وسائط  الهی و اطاعت از  دستورات سلوکی اولیای خدا دنبال آخوندها بوده، آنها را واسطه و شفیع کاذب و بی أثر خداوند می دانستند  و پرستیده و ستایش گر آنها بودند. ونه خلیفه ها و جانشینان الهی وهمان اولیای الهی  شاهد قائم ولایت  بحقّ محمد. و لذا این قشریان  متعبّد و غیر سالکان و متدیّنان قشری از  دیگران جدا سازی میشوند. و ( عزل و ایزوله  شدن) قرار میگیر ند و حتی عزل و جدائی آنها بصورت ( ازاله  و نیست  شدن) و محرومیّت و نقص در مقام صورت نوعی می گردند. و از  نوع بشری بنوع حیوانی و مسخ میروند. ( حشر و نشر) هر دو بیک معنی تولد مجدد در دنیا ودر طلسم رفتن روح در یک جسم حیوانی میشود. و در دنیا  پراکنده و چون حیوانات ( ولو و وِل) و منتشر میگردند. ( شرک) پرستش هر چیزی غیر از خدا و یا هر  غیر واسطه بحقّ  الهی است. چه عملا آخوند وولایت فقیه کاذبی را دنبال کنند و چه مال و مقام و هوسها و دیگر امر غیر الهی و دنیوی را قبله و معبود دائم خود قرار داده باشند.  البته قشریّون مدّعی  هستند که بتهای آخوند خود را نمی پرستند بلکه  شفیع خود نزد خدا میدانند. ولی خداوند و حتی خود  بُتهای آخوند در قیامت خود اعمال این پیروان بقشری نسبت  بخود را عبادت نمی خوانند. هر معبودی غیر خدا و یا غیر واسطه  خداوند در ولایت کاملان  الهی شاهد  قائم میباشند.

یونس / 29 - فکفی بالله  شهیدا بیننا و بینکم، ان کنّا  عن عبادتکم  لغافلین

           حتی این  بتهای انسانی  و آخوندها  که منکر بُت بودن خود برای پرستش پیروان  خواهند شد، مدّعی میشوند که خداوند گواه است که ما حتی خبر نداشتیم که آنها  ما را می پرستیدند. و برای تخفیف عذاب خود چنین میگویند و قسم میخورند. در حالیکه میدانستند که مردم قشری بجای  وسائط الهی در کاملان ولایت زنده زمان آخوندها که آنها را باور دارند ودوست داشته بقول پیامبر پس آنان را پرستیده اند. وخد اوند در این آیه غیر مستقیم میگوید که ما شما قشری ها را پرستنده این آخوندها میدانیم .حتی اگر خود منکر باشید. و یا  آخوندهای شما منکر گردند. واین سرنوشت متعبّدان قشری در تمام مذاهب و ادیان است . وحتی در بین مسلمانان در تمامی مذاهب آن  چه  سنّی و چه شیعی. زیرا شیعیان خود کاذب در ولایت و تشیّع علیّ   هستند . زیرا ولایت بنام علیّ عملا  سلوک الهی نمی کنند . پس تقلید اعمال وعقاید قشری مشرک بودن خداوند است.

یونس / 30 – هنالک تبلوا کلّ نفس ما اسلفت و ردّوا الی الله مولاهم الحقّ و ظلّ عنهم ما کانوا یفترون

        در این روز قیامت است که هرکس آنچه قبلا انجام داده گرفتار بلای آن میشود. وهمگی آنها بنزد خدای بحقّ خود باز  میگردند تا مجازات شوند  وهر آنچه  که افترا میکردند و دروغ میگفتند باعث گمراهی و عقب  ماندگی  آنها شده است.( بلا  دیدن) نفس حیوانی و امّاره هرکس که هنوز بمقام روح و شاهد قائم نرسیده و بجای  سلوک الهی و تزکیه نفس گناه پروری و فساد روح حیوانی خود را بیشتر مینمایند. وهرچه کردند در گذشته آثارش در ژنتیک روحی آنها یا پرونده اعمال آنها باقی  است. وهمین آثار باعث  بلاهای آینده آنها در مسخ میگردد. اینک با این وضع جدید روحی  خود و مقام  تکاملی حیوانی خویشتن، باید بنزد ربّ  النوع حیوانی مربوطه که مولای شایسته آنها هست بروند.  ( ردّ  و ارتداد ومرتدّ شدن )همانا عقب روی مقام تکاملی و نوعی خود میباشد و چنان خواهند دید که بصورت  یک حیوان شایسته روح حقیر شده  آنها مسخ گشته اند .

یونس / 31 – قل من یرزقکم من السماء و الأرض؟ أمّن یملک السمع و الأبصار، ومن یُخرج الحیّ من المیّت و  یُخرج المیّت من الحیّ و من یدبّر  الأمر، فسیقولون الله فقل افلا تعقلون ؟

       ای  محمد بآنها بگو گه چه کسی ار آسمان ورمین بشما رزق و روزی میدهد؟ آیا کسی  غیر از خداوند هست که مالک شنوائی گوش  و بینائی همه است. و اینکه  زنده را از مرده بیرون می کشد و یا مرده را از زنده بیرون میآورد و چه کسی است  که  أمر و هدف الهی را اداره و تدبیر می نماید؟ اینان حتما خواهند  گفت که الله  خداوند است که چنین  کارهائی  را مینماید. پس بآنها بگو با این  پاسخ شما  چرا از خداوند نمیترسند؟ و اینان همان مردم غیرسالک وقشری امروز میباشند. و هنوز بلاها و تهدیدات روز قیامت نرسیده اند. و بار دیگر با استفاده  از منطق برای  قانع کردن آنها استفاده شده است. و بآنها گفته شود چه کسی از آسمان باران و رحمتهای زمینی برای  شما را میدهد.  زیرا  همه میدانند در  دنیا غذائی  وجود ندارد مگر  گیاهان که نتیجه باران بوجود میآیند. و حیوانات آنها را میخورند و گوشت  وشیر میسازند، و انسان نیر همه آنها را میخورد چه  گیاهان و چه حیوانات را.  وهمه این تولیدات غذائی نتیجه  رحمتهای خداوند هستند، که روز  بروز بوجود میآیند. و رزق  روزانه  انسان را تشکیل میدهند. و یا اینکه چه کسی این گوش  وچشم را آفریده و چه کسی سبب شنیدن و دیدن انسان میشود؟ و کدام قدرتی است  که انسان با آن میتواند بشنود و ببیند ؟ مگر آنگه خداوند داده  و تدبیر و قیَّومیّت شنیدن و دیدن بدهد. و  یا اینکه چه کسی غیر  از خدا میتواند زنده ای ر ا از  مرده در آورد مانند همین تولیدات  غذائی و تبدیل مواد مرده بمواد  زنده. و یا انسان  عادی که در واقع  مرده متحرّکی است و از او اولادی زنده  شاهد قائم  بیرون میآورد. و یا اینکه انسانها را میمیراند و از نوع انسانی بانواع  حقیر حیوانی میبرد.  و یا خدائی که تدبیر و مدیریّت و پی گیری امور هستی را  بعهده دارد. که اگر  آنها را رها کند دیگر سرنوشتها و زندگیهائی  وجود نخواهد  داشت . آنان  ناچار هستند که  بگویند تمام  این  کارها را خدای الله صورت  میدهد. (أمر) الهی همان  سلوک الهی  برای سالکان، و کلّ  خلقت  و زندگی عادی برای غیر سالکان است ،که تدبیر و پی گیری این امور و اراده آن، و نیز نتایج مثبت یا منفی بعد ار آن بوسیله خداوند است.  انسان غیر سالک با اینکه زنده در نوع بشری هست ولی هنوز نسبت بنوع فوق بشری مرده میباشد و حیوان وحشی است. و لذا با سلوک  الهی خود میتواند با شهود مراتب الهی بخصوص شهود قائم ربّ النوع وجودی  زنده واقعی پیدا کند. و  یا اینکه کاملان واصل  الهی در  صورت بشری  هستند ولی  روح و  فکر و  آرامش و عاقبتی از نوع فوق بشری  دار ند و این چنین زنده ها از  مردگان خارج میگردد. ( تقوای الهی  ترس از خدا است که  این امور را در دست دارد .و کار سالک همان  سلوک الهی میباشد که از خدای  خود  میترسد تا   خلافی نکند، تا مبادا خداوند اعمال عبادی  وتزکیه نفس او را نپذیرد. و لذا مدام از هر گناه و خطائی تقیّه مینماید و تقرّب روح و مقام روحی خود بخدا میکند.

یونس 32 -  فذلکم الله ربّکم  الحق ّ فماذا  بعد الحقّ الاّ الضلال ، فإنّی  تصرفون ؟   

      این  است  خدای بحقّ شما که رزق میدهد و تمام امور را در دست تدبیر خود دارد. و خدای شایسته  ومربوطه ربّ النوع و حقّ است. و برتر  از  حقّ چه چیزی میتواند بوده باشد. مگر آنچه که باز ( ضلالت) و گمراهی و گم گشتگی باشد. پس کجا  میخواهید بروید؟ و چرا  چنین میکنید.  اگر خدای رزق  دهنده و ربّ مربّی بحقّ و شایسته را نخواهید مطیع باشید.  غیر از خدا هرچه باشد نا حقّ است و گمراهی. پس چرا بدنبال غیر خدا در آخوندها و ادیان  باطل شده و یا بدنبال امور مادی دنیا  ولذّت جوئی و کسب  گناه  و امور باطل عبث میروید؟  چگونه میخواهید از این خدا فرار کنید و چرا دارید اینگونه رفتار غیر سلوکی و گناه پروری می  نمائید.  ضلالت گمراهی  کنونی و جا ماندگی آینده از  عکس  تکامل  است.  ( ربّ) خدای مر بّی و هر مقامی الهی خود نیز زیر نظر ربّ و مربّی بالاتر است. ولذا پیر الهی اولین ربّ مربّی سالک میباشد.( تصریف)  تصرّفات  بالفعل و کاربرد آنها در عمل و اقدامات است. و قدرت  فرار از دست مجازات و خدای  خود در انصراف و دور شدن از حوزه قدرت خداوند است .

یونس / 33 – کذلک حقّت کلمت ربّک علی  الذین فسقوا انّهم لا یؤمنون

     و  بدین ترتیب کلمه وکلمات الهی و  فرمان أزلی او بر کسانس که  فسقر وعقب  رویس نمودند و ایمانی نیاورند و اوم نکر دند بمورد اجرا گذارده شه است. زیرا این فرمان و ( کلمه وکلام أزلی الهی  است ، که حتما در مورد همه امور بمورد اجرا گذارده میشود.  یعنی تمام موجودات در سلسله تکاملات نوعی باید بالا بروند. و اگر نرفتند در سلسله های مسخ حیوانی وبدتر عقب روی در مقام تکاملی ونوعی مینمایند.  تا دوباره  و حتی صد باره با تکاملات  طبیعی در انواع حیوانی خود، زمانی و پس از هزاران سال  سختی و رنچهای  زندگی حیوانی باز  بنوع بشری برسند و بسلوک الهی بپردازند. کاری  که امروز  نمی  خواهند انجام بدهند. ( فسق) همان  پسک رفتن  فارسی وپس روی  و عقب روی در یک عقاب الهی است.  ایمان و مؤمن بودن افراد شامل هر دو قسمت باوری  نظری و اعتقادی و یا اوم عملی و سلوک  الهی بموجب  همان عقایر و باوری ها ،  و نیز صبر وتحمّل  و پی  گیری در اجرای عملی تا  شهود قائم در آخرین مرحله سلوک الهی دست بدهد. ( حقّ )یعنی تحقّق پیدا کردن و بمرور و  بمورد اجرا  گذاردن هدف حقّ است . و این مجازات  سرنوشت همه غیرسالگان الهی  میباشد و  پاداش تکاملی حقّ هر سالک کامل شده است .

یونس / 34 – قل  هل من شرکاءکم  من یبدأ الخلق ثمّ یعیده؟ قل  الله یبدأ الخلق ثُمّ یعیده فإنّی یوءفکون؟

       ای محمد از آنها بپرس که آیا شریکان الهی شما میتوانند خلقتی را آغاز کنند و دوباره آنرا بتوانند اعاده آفرینش و تکرار نمایند؟ پس  چرا شما  نسبت دروغ و باطل در باره دیگران میدهید.  شریکان شما چه بتهای سنگی باشند، و یا منظور آیه  آخوندهای  غیر سالک الهی وغیر کامل بوده باشند که  بدون ولایت خداوند هستند. ولی اینان بجای اولیای الهی مورد پرستش قشریّون قرار میگیرند. آیا اینان کار خدائی را در آفرینش ویا تکرار آفرینش را  دارند؟  در حالیکه خداوند چنین میکند ووسائط  الهی  نیز همان مسؤلیّتی آماده کردن آفرینش را دارند . آفرینش اوّلیه تولد  کنونی است و اعاده آفرینش را پس از مرگ در روز قیامت خوانده اند.  در حالیکه هرکس بمیرد روحش از جسمش جدا میشود و مرگ واقعی  برای روح مطرح نیست . مرگ  واقعی بقهقرای  نوعی رفتن است، و تولد واقعی پیدایش مجدد در دنیا در یک صورت  نوعی برتر میباشد. و لذا انسان فعلی یافتن آفرینش باز برتر درتولدی باز فوق بشری برود . و الاّ دوچار مسخ وتولد مجدد در دنیا  میگردد.( عود و معاد  و اعاده حیات ) در دنیا و در یک  صورت نوعی حیاتی دیگر بهتر و یا بدتر است.  این اعاده آفرینش در روز  قیامت و یا پس از مرگ نیست .که  روح نمرده که زنده شود، بلکه این اعاده خلقتهای دنیوی است. چه  در نوع بشری بهتر یا بدتر و در نسخ بشری ویا  درعقب روی های باز بدتر در مسخ حیوانی و یا فسخ گیاهی و یا رسخ جمادی است بقول  قرآن در مسخ مجدد بهترین مسخ آنها میمون وخوک شدن است. والاّ برحسب  کمّی وکیفی گناهان یک  انسان، ممکن  است بمسخ مور و ملخ و بدتر در فسخ گیاهی و یا مواد  سنگی و شیمیائی تحت جمادی نیز برود،  تا دوباره هزاران ومیلیونها سال دیگر بتواند با تکاملات  طبیعی بنوع بشری برسد و کاری بکند که امروز حاضر نیست بنماید. و آن سلوک الهی  تا شهود نور قائم است.  آنان که ( إفک  و دروغ) نسبت  میدهند که آخوندها  را  وسا ئط الهی میخوانند و اولیای خدا چون پیامبر و امامان هر زمان و نیز هر یک از کاملان الهی اوم دهنده را ناچیز و باطل میخوانند.

یونس / 35 – قل هل من  شرکاءکم من یهدی الی الحقّ قل الله یهدی للحقّ، أفمن یهدی الی الحقّ، أحقّ أن یُتّبع أمن لا یهدی الاّ أن یُهدی، فمالکم کیف تحکمون؟

     أی  محمد از آنها بپرس آیا شریکان شما برای خدا میتوانند هدایت بحقّ و بشهود حقّ یرسانند؟ بآنها بگو  تنها خداوند است که هدایت بحقّ را انجام میدهد. پس آیا آنکه هدایت بحقّ میکند شایسته است که پیروی شود، یا آنکه خود هدایتی  بحق ّ ندارد، مگر اینکه خودش ابتدا هدایت بحق شود؟ پس شما را چه شده و چگونه قضاوت میکنید . شریکان خدا که بت سنگی نیستند و حتی مال و مقام و هوس بازی ها نیز که انسان را از خدا بریده اند و ادعای هدایت کسی نکرده اند. میماند تنها آخوندها که خود را نماینده خداوند دانسته و مدّعی رساندن انسان بخداوند هستند.  در حالیکه  خداوند می پرسد مگر تا کنون هر شریک خدا و مدعی جانشینی  خدا در دنیا، تا کنون توانسته  کسی را هدایت بحق کند و ( هُدا و حجّ أکبر) شهود قائم را بکسی داده باشد؟  باید بآنها بگوئی تا بفهمند که منطقی این است، آنکه میتواند کسی را بحق و حج ّ و هدایت و هُدا برساند شایسته تر برای پیروی سلوکی و تبعیّت از  دستورات و صورت شهودی آنها است. تا دیگران که نمی توانند هدایت و هدائی بکسی برسانند، مگر اینکه  نخست خودشان سالک وواصل بمراتب شهود الهی و هدایتهای خداوند باشند. و این آیه میرساند که تنها کاملان الهی شایستگی پیروی دینی و دادن دستورات سلوکی و تبعیّت و تمرکز  در صورت شهودی آنها باید بشود و نه آخوندها که چنین نیستند. و حتی معتقد باصالت سلوک  الهی نیستند. و لذا خودشان نیز نمی توانند کسی را هدایت بخدا بنمایند. و تعجّب از خداوند است که چگونه آنان داوری و قضاوت  در مسائل منطقی  مینمایند .( هُدی )همان هدایت عقلی اولیّه برای سالک و سپس هدایت الهی بمعرفی شخص پیر کامل مناسب سالک، و بالأخره هدایت یا هُدی وخدا جستن در شهود مراتب الهی بخصوص هدای قائم ربّ النوع میباشد.  تبعیّت پیروی از کلام پیرکامل الهی و پیروی در تمرکز بصورت شهودی او بجای خداوند، تا حصول سمبولهای شهودی بعدی و مطیع و سرسپرده او بودن، در سراسر دوره سلوک الهی است. حق همان خداوند است ولی خداوند مطلق الله  أهو یا أهورمزدا حقّ مطلق است و هر نوع تجلّی  الهی تا حدودی قدرت تعالی روحی و عقلی را دارد. ولذا حجّ برای هر یک از مراتب شهودی حق هستند، و تجلّی هر مقام تکاملی برای  انسان حقّ است. و شهود قائم ربّ  النوع بشری حجّ أکبر و برترین حق و شهود الهی میسّر در تجلّی برای  بشر است . و شهود هفتم  عرش رحمان نیز  در حکم شهود نیست بلکه پرده ختامی و سترت المنتهی  و اعلام پایان  سلوک و تکامل واجب برای  نوع بشر است. که در واقع عرش نیز سمبول همه مراتب آینده و بی نهایت از کمالالت بشری بعدی است و سدرة المنتهی میباشد.

یونس / 36 – وما یتّبع أکثرهم الاّ ظنّا، انّ الظنّ لا یُغنی من الحقّ شیئا انّ الله علیم بما یفعلون

       آنچه که أکثریت شما  اکنون دنبال و تبعیّت میکنید چیزی جز ظنّ ووهم و خیال بیشتر نیست . و هرگز یک وهم و ظنّ و تصوّر احتمال نمی تواند کار حقّ را بنماید و یا بحق برساند. و خداوند آگاه از افعال آنها میباشد و همیشه  أکثریّت جاهل و عقب مانده است. مانند مسابقه دو که تنها  چند نفری در بخط آخر میرسند و بقیّه در خطوط عقب که تنها  عقب ماندگی خود را نشان میدهند. در کار تکامل روح نیز همیشه معدودی سلوک الهی می کنند و بقیه استعداد درک آنرا ندارند. و آن عدّه که سلوک الهی میکنند فقط انگشت شماری ار آنها بمقصد نهائی در شهود قائم میرسند.  و لذا همیشه عاقل تران  و الهیّون و متشبّهان بصفات الهی آن هستند و اکثریّت قریب باتفاق  غیر سالکان و غیر مستعدّان  حتی نا توانان در اجرای  آنچه  که می فهمند میباشند. وصبر و برد باری را ندارند. افعال و کارهای  قشری های  مذهبی زیر نظر خدا هست  و بحق نمی رسند. زیرا خیال میکنند که در راه حق  هساتند . ویا آخوندها الهی نمی باشند که أهریمنی میباشند. اما غیر سالکان هرچه بکنند مدّعی الهی بودن هم نیستند. لذا غضب خداوند در درجه اول متوجّه آخوندها است. ( ظنّ) احتمال دادن و تصوّر ووهم و خیال از  چیزی ساختن  است، و یا آنچه  هر أمری در حقیقت خود باشد. با تصوّر احتمال حقیقت آن در ذهن کاملا فرق دارند. ظنّ هرگز نمی تواند  کار حق را  بکند و ما را از وظیفه جستن حقیقت بی نیاز نمی نماید . گرچه ظنّی هم داشته باشیم باید بدنبال حقیقت آن نیز برویم. که در باره خداوند و حقیقت و حجّ و حق ّ أکبر لازم است، که  سلوک الهی بشود و بشهود حجّ أکبر قائم و حقیقت امور الهی رسید و از آن پس دیگر بظنّی نیاز نخواهد بود و بعین الیقین میرسند.

یونس / 37 – و ما کان هذ ا القرآن ان یُفتری من دون الله، و لکن تصدیق الذی بین یدیه و تفصیل الکتاب لا ریب فیه من ربّ العالمین

      شایسته و بحق نیست  که این قرآن را بغیر از خدا نسبت بباطل داد . بلکه  قرآن تصدیق شده کسی  است که آن قرّه ها ا را در اختیار دارد. و تفصیل و جدا سازی کتاب دارای شک وتردیدی نیست. بلکه از خدای عالمیان رسیده است. این قرآن کتاب قابل نسبت دادن بغیر خدا نیست و یا حتی بمحمد نباید نسبت داد. اما این قرآن منظور همان ( دو قرّه) شهودی الهی  قائم و عرش رحمان است که نباید بدست آوردن آنرا بکسی غیر از خداوند نسبت داد و حتی محمد کاشف آنها نمی تواند باختیار خود  بکسی این قرّه ها را شهود کسی بدهد، ولی کافی است که انسان سالک بآنچه که محمد  دارد چه قرآن کتاب  در کلام و چه صورت شهودی محمد و چه در سمبولهای شهودی که در روش او هست، اگر مورد تصدیق اولیّه قرار بگیرد و سپس با عمل و سلوک الهی بتفصیل و جداسازی و یا بترتیب وتوالی نیز بمراتب شهودی ( کتاب ) یا مأموریّت سلوکی رسید، که  این رسیدن  بدون تردید از خدا خواهد بود. وهمه جهانیان و همه هستی ها  تربیت و آفرینش دم بدم الهی دارند. گفته شده که در کتاب های قبلی الهی  و ادیان گذشته یادی از قرآن و شخص  محمد شده است . در حالیکه در کتب مقدّس  معروف چنین  چیزی نیست ولی در کتاب  بمعنی سلوک الهی بانها گفته شده است که مهدی موعودی در پیش هست سوشیانت سه  گانه زردشت  و فارقلیط  مسیح، که موعود  عیسی برای  پیروان او. محمد با صورت  شهودی مصطفوی که خود عیسی و کاملان عیسوی در زمانش بنور مصطفوی میرسیدند. و نیز( ماشیه ) که مهدی موعود تمام انبیای بنی اسرائیل که عیسی مسیح بود . (افترا نسبت دادن أمری  باطل  بکسی و یا انکار حقیقتی در شخص دارای حقّانیّت میباشد. ( دون الله) یعنی هر چه غیر خدا باشد ونیز تمام مراتب ما دون الهی الله است. که وسائط الهی بمعنی باز اولیای الله هستند، ولی صاحب اختیاری جز در سالکان خود نمی باشند.  و اگر از آنها خواسته شود که کار خداوند را در معجزه و یا دادن هر شهودی بدون سلوک لازم  تا حدّ کفایت انجام بدهند، در واقع  بخد ا افترا  شده است و خدا را انکار کرده است. کافی است برای رسیدن بقرّه های دوگانه محمد بوی  نصدیق علم الیقینی بشود، و با سلوک عملی و طیّ مراتب تزکیه نفس بعین الیقین برسند. که محمد  پیامبری صادق است.  و سپس خداوند تربیت  حقّ الیقینی را برای واصل  کامل با عقل کلّی بصورت  الهامات الهی  و لدنّی مداوم خواهد داد. ( تفصیل جدا سازی و دیده مرحله بمرحله از مراتب شهودی است. وکتاب یا همان روش  سلوک الهی محمد است یا سمبولهای  شهودی مربوطه او است. و منظور از کتاب قرآن عثمانی نیست، که بعد ار وفات پیامبر کتاب قرآن کنونی از برخی  کلمات پیامبر از بین راویان چهارده گانه جمع آوری شد و آنهم دوچار مشکلاتی در باره حقیقت مطالب آن و یا ترتیب مطالب گردید. ولی مهم تر از قرآن کتاب محمد یا قرآن عثمانی همان ( قرآن ناطق )اولیای الهی زنده هر سالک است. که امامان زمان و کاملان امّی  زنده درهر زمان میباشند. که برای چند سالک  خود وسیله دانستن حقایق کتاب قرآن ووظیفه سلوک  الهی میباشد. و آنان خود قرّه های  شهودی زنده برای سالکان خویش بمعرفی خداوند میباشد تا بئدان تمرکز نمایند . و بقول مولا علیّ قرآن که جز کاغذهای بین دوجلد بیشتر نیست من قرآن ناطق هستیم . من قرآن زنده و قرّه شهودی زنده یا پیر کامل وربّ مربّی سالکان خود میباشد که بسوی علیّ واولیای زنده (قبله) بگیرند. مولا  میگوید هرچه  گفتم خدا وپیامبر و قرآن خدا است. حتی اگر در قرآن آن گفته ها را نیابیم. و قرآن آثار کلامی پیامبر در وقت  حیات خودش میباشد، و راهنمائی برای آیندگان در( أمر کلّی سلوک) الهی و نه جزئیّات سلوکی است . ونه نظامی سیاسی یا اجتماعی باشد که در قرآن برای حکومت کردن آخوندها در هر مذهب اسلامی باشد، که باهم نیز می جنگند. که اینان بباطل  هدف الهی را برای  سلوک  الهی نادیده گرفته اند .  عالمیان اگر عالمیان نوع بشری باشند، ربّ آنها قائم است. که او قرآن و شهود ها را بمحمد رساند. و سالکان را تربیت و ربوبیّت میکنند. گرچه ربّ قائم خود ربّ رحمان برتر  را دارد و وخود مدام در حال عبادت ربّ رحمکان میباشد.  که یا قدوّس  و یا سبّوح میگوید. وهرچه که قائم بمحمد بدهد  دستور برتر آن از ربّ رحمانی ومراتب باز برتر از رحمان تا خداوند  مطلق الله را  میباشد .

یونس / 38 – ام یقولون افتراه، قل فآتوا بسورة مثله، و ادعوا من استطعتم من دون الله ان کنتم صادقین 

       یا اینکه میگویند  این قرآن را محمد بدروغ بخدا نسبت دلده و خود آنرا ساحته است. به آمها بگو اگر قرآن کاری بشری محمد میباشد  پس شما نیز یک سوره مانند آنرا بیاورید وهر آنکس را  توانستید که غیر از خدا باشد برای این کار خود بسیج کنید اگر که راست میگوئید  که قرآن کاری بشری است . ومنظور آوردن یک سوره  چون قرآن عثمانی  نیست. زیرا اهمیّت نوشته در وضع کلمات وحتی  بشکل وترتیب  تحریر سوره قرآنی نیز نمیباشد. که کارهرکس و ناکسی میتواند باشد. بلکه در اهمیّت نوشتن یک سوره در نظام فکری نویسنده و فلسفه أصلی او، و هدفی که کلمات آنها را مبخواهند بیان کنند و شنونده را بسوی آن هدف و فکر  اصلی در جعل یک سوره سوق بدهد. لذا کتاب قرآن هدف سلوک الهی و فلسفه توحید عرفان  الهی است. اگر کسی بتواند یا بخواهد که سوره ای  در أمر سلوک الهی چون کار محمد بنویسد،  یعنی  خود نیز سالک الهی بروش محمد وشاید واصل مراتب الهی باشد که محمد رسیده است. و لذا تمام اولیای گذشته و تمام کاملان الهی زمانهای مختلف هر یک برای  خود نوشته هائی داشته اند و دارند. که افکار جدید و عالی خود را که نو آوری کرده اند در آن نوشته ها ثبت  کرده اند. و همه آنها افکار و اصولی از خداوند و الهام ووحی برای آنها است و افکار قدیمی هستند. ولی در کلّ مطالب  جدید و حادث حدیث میباشند . در نزول تدریجی آنها از ربّ النوع برای هر کامل الهی رسیده ومیرسد و در مورد محمد برترین این گفته های داده شده است. ولی منظور آیه همان (دو قرّه) شهودی قا ئم وعرش رحمانی محمد است ونه کتاب قرآن عثمانی گرچه از برخی گفته های  پیامبر باشد. وبقول مولا علیّ در نهصد جای آن تحریف و حذف و اضافات شده است.  غیر سالکانی که هنوز محمد را باور نکرده اند و طبعا سلوکی هم  ننموده و بشهود قائم و عرش رحمان نرسیده اند. و طبیعی است بگویند  محمد مدّعی نا درستی است . چون محمد شخصا تجربه شهودی محمد را ندارند.  ولی چون سالک بشوند آنها را بدست خواهند آورد، و محمد را راستگو خواهند یافت. اما چون بخواهند سلوک الهی بکنند و تمرکز  در صورت شهودی شخص  محمد و هر کامل محمدی  زندهريال که  محمد دستور مراجعه بیک کامل الهی داده است چون  صورت  شهودی مولا علیّ و صورت  شهودی سلمان فارسی. که اگر کار سالک بدرستی انجام  نگیرد  باز بشهود قائم وعرش را ندارند. و لذا  برای اینکه گفته نشودکه خود بمحمد عقیده اصالت ندارند، و یا بکاملان الهی زمان چون مولا علیّ حسادت و مخالفت شخصی دارند، لذا خداوند میگوید اگر محمد دروغ میگوید و دو قرّه  شهودی قائم وعرش حقیقت ندارند ویا  نمی خواهند با  محمد سلوک الهی کنید، خود  بطریقتهای خویش اگر توانستید سوره یا صوره و صورت شهودی الهی، و یا همان دو قرّه قائم و عرش را بدست آورید. و اگر تمام  کتابهای مقدس و تمام آخوندهائی که خیال میکنند آنها میتوانند خود وسیله  برای شهود شما شوند همه را بسیج  کنید اگر که راست  میگوئید.  قرّه شهودی خود را ارائه بدهید.  زیرا بالأخره خداوند است که قرّه  شهودی را بسالک هرولایت الهی میدهد. و خداوند همیشه بآخرین  پیامبر اولی العزم و آخرین کاملان زنده  و آخرین امامان زنده هر زمان این حقّانیّت را داده که واسطه توسّل الهی برای قرّه شهودی خود شوند. یک سوره  قرآن  آوردن که چیزی را بثبوت نمی رساند . اگر فلسفه محمد و سلوک الهی یک  نویبسنده بخواهد سوره  جدیدی بیاورد، پس خود او هم سالک  الهی بوده و شاید هم بکمال اله  خود رسیده باشد. و هر عارف وکامل الهی برای خود کتاب مقدّسی از نوآوری های  خود دارد. و اما ا گر این  شخص نویسنده یک  سوره، معتقد باصل الهی  محمد و سلوک الهی نباشد، چگونه و چرا باید بتواند یا بخواهد که مطلبی مانند قرآن بیاورد که مثلا داستان جالبی بنویسد. نمیتوان  گفت که مثل قرآن نوشته است. ( مثل قرآن)  یعنی همان مطالب  عرفانی و عقیدتی مربوط  بسلوک الهی  ولایت ششم  محمد است. ولذ ا تا بحال نیز هیچ کس هم در صدد نوشتن مانند کتاب  قرآن نبوده. گرچه هر کامل محمدی  میتواند چنین بکند، ولی  سبک هرنوشته خاص  صاحبش میباشد. مانند کار همه شعرا و عرفا. ولذ ا نهج البلاغه مولا علی ّ که باز  خود مجموعه این از پراکنده مطالبی است که مولا در ذهن الهام داشته و روی  کاغذ یا نطق های خود آورده  است. چون دو نویسنده و یا دو  شاعر مثل هم چیزی نمی گویند و آنکه تقلید در سبک کرده باشد، در واقع شاعر و نویبسته واقعی نیست و تصنع  نموده که  شکل  مسخره  بخود میگیرد. همان طور نیز مولا علیّ و حافظ  و فردوسی و ملّای رومی از کاملان زمان خود بوده که  کتابی بسبک ویژه و غیر قابل تقلید دیگران را نوشته اند. وحتی  معروف بقرآن دوم نیز شده اند. ولی خاص همان کامل الهی است. و خداوند هرکاری را تکرار نمی کند، وکرامت ومعجزه و یا فکر و رحمت تکراری ندارد و حتی از خودش نیز  تقلید نمی  کند. و هربار برای هر کسی درهر حال و شرایطی  یک سبک خاص  ومعجزه خاصی ارائه میدهد که تکراری  هم نمی باشد و قابل تقلید  یک مدعی کاذبی هم نمی تواند باشد. آخوندها که خود را وابسته بمقامات الهی و زیر  دست یا ما دون الله میشناسند وخود را آیت الله  میخوانند اگر بسیج دسته  جمعی شوند نمی  توانند سوره یا شهودی برای سالکی طالب  لقای خدا بدهند و اصولا آنان حتی  نوشته هائی ندارد.  مگر  اینکه از اولیای  قبلی خدا تقلید قشری و سرقت أدبی در سبک و مطالب  کنند. آنچه می نویسند دستورات أمر و نهی  حلال وحرام  بعقیده و عقل خود میباشد. که  تکرار همان  گفته های  قبلی دیگران قبل از خودشان میباشد. پس کار جدیدی هم نشده و ارزشی برای آنها ایجاد نمی کند و یا اینکه  برحسب  هوس نفس امّاره و آلوده و تزکیه نشده روان  خود مطالبی می گویند، که هرکس درهستی برحسب  عقیده و عقده های روانی  خود مینویسد که نه فقط قابل تقلید برای مؤمنان کار شایسته نیست، بلکه حتی آنان خودشان را نیز رسوای تاریخی مینمایند. برای مؤمنان الهی با روزه سکوت و تجرید نفس خود  چون بشهود قائم برسند ،آنگاه خداوند هرگاه هرچه بخواهد بآنها وحی  والهام میکند، و مطالب الهی  قابل تقلید  دیگران و نجات آنها خواهد  بود. پس اگر راست و صادق باشند ثابت کنند ولی آیه میخواهد بگوید تا وقتی یک صادق یعنی انسان کامل واصل  الهی بقائم و حق نرسد و صدق سلوکی  خود را نشان ندهند، نمی  توانند سوره و شهودی مانند قرآن محمد بیاورد و الاّ نمیتواند شهودی نشان و سالک پیرو خود مانند محمد بیاورند. و اگر کامل الهی شدید خواهید توانست سوره ای و شهودی برای پیروان سالک  خود بمعرفی  خداوند بیاورید. زیرا  صورت شهودی خودتان نگاه الهی شده است. و البته مطالبی هم میگوئید ، از زبان خدا میگوئید. وبقول  پیامبر دست وزبان و سیرت و صورت خدا هستند.  زیرا کاملان الهی همیشه درهر زمان چشم وگوش و زبان و دست  خداوند هستند. هرچه کردند خدا کرده، حتی اگر بنظر دیگران خطا باشد. و هرچه  گفتند خدا گفته است. چه فرمان یزدان چو فرمان شاه الهی  سالک. حتی  اگر طبق اصول  جاری و منطق مادی و فلسفه و علم و برحسب عرف عقلی رایج نادرست بنظر برسد.

 یونس / 39 – بل کذّبوا بما لم یحیطوا بعلمه، و لمّا یأتهم تأویله، کذلک کذّب الذین من قبلهم فأنظر کیف کان عاقبة الظالمین 

     ولی آنها أمری را تکذیب کردند که از آن اطلاعی نداشتند و هنوز تآویل و تفسیر آنرا در نیافته بودند. پیش از آنها نیز همین تکذیب را نموده بودند ولی کافی است ببینی که عاقبت ظالمان چگونه گردید. آنان آیات الهی قرآن و آیات  صورتهای شهودی کاملان الهی و آیات الهی در سمبولهای شهودی محمدی را  تکذیب کردند. و از محل بی اطلاعی و جهل انکار نمودند. که انسان جاهل بی خبر اگر نتواند أمری را تصدیق کند حقّ تکذیب را  ندارد. زیرا هنوز اطلاع و آگاهی لازم را ندارد، و هنوز تفسیر و تحقق حقایق باطلاع او نرسیده تا روشن گردد که بجای  تکذیب تصدیق بنمایند.  تأویل بازگشت به أول و نیز بمعنی رسییدن بتصور و هدف أصلی است. در این الفاظ همگی بمعانی ظاهری ومادی توجّه دارند. ولی تأویل و تفسیبر باطنی آنرا نمی یابند زیرا بی اطلاع هستند . هرکس تا وقتی آموزش های لازم را تگیرد با خبر و آگاه از حقایق نا پیدا و باطنی  و پوشیده نمی شود. و اگر کسی  سلوک الهی را انجام ندهد وآموزش نداشته باشد، البته بمعانی و مقاصد باطنی و الهی نمیرسد. ولی چون آموزشهای عملی از پیر کامل ره رفته  گرفت  و نیز خود بدان عمل کرد و وارد باطن امور و حقایق سلوکی شد و بقرّه های شهودی و علائم راه خدا رسید، آنگاه  خواهد دانست و تأویل آنرا خواهد فهمید. و نه  فقط تکذیب نخواهد کرد بلکه ناچار میگردد تصدیق نیز بکند. زیرا آثار سلوک الهی  و سمبولهای شهودی آنرا بچشم دل  دیده است. ( احاطه) آگاهی همه جانبه است. اکثر اطلاعات انسان آگاهی های نسبی و از بعضی جوانب یک مسأله را دارند. ولی خیال میکنند این مسائل را بخوبی  میبشناسند. در حالیکه تنها  قسمتهائی را  که آشنا شده اند  میشناسند. زیرا همه قسمتهای یک مسأله باهم ارتباط و بستگی  دارند. و لذا اطلاع جزئی از بعضی  قسمتها در واقع هنوز بی اطلاع هستند. تکذیب کردن از محل اطلاع جزئی وبعضی قسمتهای یک مسأله و هر أمری  در واقع هنوز بی اطلاعی ار مسأله میباشد . تکذیب کردن از محل آزمایش قبلی قابل قبول است. ولی در سلوک الهی و خیلی از حقایق زندگی بدون آزمایش عمل تکذیب نمودن جهالت است . قبل از این  نیز اقوامی عرب  تکذیب کننده  محمد، باز اقوام یا اوم کنندگان زیادی  از  گذشته ها بودنده اند که آنان نیز أنبیای زمان  خود را تکذیب میکردند. خداوند مدام کاملان الهی خود را بخلق بنام پیامبر پس از مرگ قبل از مرگ شاهدان شهود آخر را  باز می گرداند. و با رسیدن هر پیامبر جدید و تجارب سلوکی نوین وبا حکمت های سلوکی تازه ای میرسد. و همیشه تعداد بسیار نادری از پیروان پیامبران قبلی ایمان می آوردند. لذا همیشه أقلیّت انگشت شماری درهرعصر در راه اصلی الهی و مقبول او قرار میگیرند و بنتایج شهودی خود می رسند . آن اقوام یا ملتهای  اوم کننده بباطل و قشری و یا مستعدان سلوک الهی ولی غیرعامل با پیر الهی جدید  بخود ستم کرده و عاقبت بدی داشتند. زیرا در دنیا فورا دو جهنّم دارند . یکی درمشکلات  روزها و دیگری در کابوسهای شبانه . و پس از مرگ سختی باز  دو جهنّم دیگر دارند. که یکی در ملکوت و روح عریان از تن و تصوّرات و تخیّلات بی پایان، و یکی جهنّم چهارم تولد مجدد بدنیا و در صورتهای نوعی مسخ شده و حیوانی. تا دوباره بتکاملات طبیعی  خود برسند.  عاقبت) آینده ها وپایانه های زندگی است و نیز عقب  روی و عقاب  دیدن است. عقب روی مسخ شدن و مجازاتهای مسخ حیوانی در دنیا است. که بالعکس بعقب روی در روح خود گرفتار میشود. و نیز  ظالم است که در ظلمت تاریکی و عدم  شهود قرار دارد. و در مرگ بدون داشتن رحمتهای روحی یا قرین نیکوی برای ژنتیک روحی خود، قادر بعروج نیستند ولذا از بهشتها و پروازهای عقلی و تخیّلات بهتر بهشتی محروم بوده و بالعکس بروی زمین مانده و از هر موجودی روی زمین نیز میترسد. گرچه این موجودات زمین آن ارواح را نمی بینند. ظلمت بی شهودی و ظلمت عقلی و کم عقلی و یا بد عقلی های حیوانی و شهوانی و لذّت جوئی مادی است. و بی شباهت به  عقل دیوانگان در دنیا نیستند. اگر گذشتگان با انکار أنبیا و سلوک عبادی  باطل دوچار این عاقبتها شدند،  عینا  این منکران جدید نیز با همین مشکلات و عقب  روی های تکاملی و جهنم ها روبرو  میشوند. تکذیب کننده و منکر پیامبران کسانی هستند که منکر وجود خدا و محاسبه انتقامی او پس از مرگ میباشند. و یا معتقد  بخدا باشند ولی سلوک الهی پیامبران را تصدیق ندارند. و مانند همه  قشریون متعبّد همه ادیان و مذاهب  سرگرم عباداتی هستند که خد اوند آنها را نمی پذیرد. زیرا  واسطه توسّل شهودی و سلوکی از یک کامل الهی ندارند . و یا حتی اقوامی با سلوک الهی میپردازند، وچون خد اوند پیامبر جدید میفرستد و اطاعت سالکان أدیان قبلی را  آزمایش می  کند،  آنها پیامبران جدید را تصدیق نمی کنند و گرفتار تعصّب خود و خرافه  پرستی و مرده پرستی بوده و حتی اگر  مردگان کاملان الهی و امامان و انبیای در گذشته  بوده باشند، باز شرک کرده اند و خداوند عبادات و اعمال سلوکی بدون وسیله  الهی زنده را با طل میداند.

یونس / 40 – ومنهم من یؤمن به و منهم من لا یؤمن به، و ربّک أعلم بالمفسدین

      البته  ار مردم  گروهی باور کننده  بپیبامبر جدید هستند و تظاهر بباوری و تصدیق او نیز دارند ، گرچه اینان اندک هستند ولی باز برخی مؤمن واقعی و اوم کننده عملی و علاقمند قلبی میباشند. و نیز برخی با اینکه ابراز تصدیق کرده اند ایمان قلبی ندارند. و یا ایمان واوم عملی ندارند. یعنی در عمل آنچه باور کرده اند انجام نمی دهند. و لذا اینان مفسدان بیشتر در روح وروان بشری خود هستند. و خداوند  آنها را میشناسد و نمی توانند با تظاهر و ریاکاری خدا را فریب بدهند. یعنی مردم اکثرا باور بخدا و پیامبران و سلوک الهی  ندارند. و آن أندکی هم که اعلام باوری  وتصدیق کنند عملا سلوک الهی را انجام نمیدهند، ولذا  اصلاح نفس و  تزکیه  روان را انجام نمیدهند و آنانکه تصدیق ظاهری می کنند ولی عمل سلوک  ندارند چون همه قشریّون مذهبی همه ادیان بخرافات آخوندهای مدعی علم دین وخدا شناسی ادامه میدهند و آخوندها خود نیز سالک و شاهد تجلّیات الهی نیستند  بپرستش خدا از طریق وسائط بحق و بمعرفی  خداوند  نمی پردازند.  ندانسته بجای عبادت و ثواب گناه و شرک میکنند. و فساد و آلودگی نفس خود را بیشتر می نمایند که و خداوند همه را میشناسد. و بهر کس پاداش و عقاب شایسته را اکنون و در وقت مرگ و پس از مرگ ویا در کارماها و مسخ ها میدهد. اگر این تکذیب کنندگان که تورا أی محمد تکذیب نمودند، بآنها  بگو  شما بکار عبادت خود بپردازید و من نیز بکار و عبادت خودم مشغول هستم. شما از کارهای من بی زار  هستید و من نیر از آنچه که شما میکنبد بی زار میباشم . آنانکه  تکذیب  محمد کردند مدعیان باوری بخدا و شاید عامل بسلوک بروشهای ادیان قدیم بوده  و هستند. و لذا پیامبر میگوید شما بعبادات و روش  خود  ادامه بدهید  گرچه  روزی آن روشها  مقبول الهی بوده اند. ولی باید از روشهای انبیای  زنده هر ولایت سلوکی بهره  توسّلی بگیرند. ( عمل) آنها عبادت سلوکی آنها است . قشریون عبادات و اعمال غیر سلوکی داشته که وضع بدتری دارند. ولی سالکان بروشهای  قدیم تر نیز مؤمن بخدا هستند و هم عامل  بروشهای قدیم ادیان گذشته خود میباشند. ( براءت ) بی زاری و ابراز نفرت از چنان اعمال  و روشها است و خودرا بی گناه و غیر مسؤل از اعمال آنها دانستن است. زیرا  بآنها اتمام حجّت  شده و هر آنچه لازم بوده بدفاع از نظریه جدید خود پرداخته است.

یونس /41 – و ان کذّبوک فقل لی  عملی و لکم عملکم،  أنتم بریؤن ممّا اعمل و أنا برئ  ممّا تعملون

        و اکر تورا تکذیب  نمودند بآنها بگو من عمل خود را  انجام میدهم و شما نیز اعمال خود را انجام بدهید شما از آنچه که من میکنم نفرت دارید و من نیز  از آنچه  شما میکنید بی زار  هستم.(   عمل پیامبر عبادت او نیست بلکه تملم تعلیم و تربیت سلوکی و تعلیم عبادی  دیگران معتقد به او و عامل بروش سلوکی او میباشند و اما عمل دیگران در مردم عبادت و در رهبران آنها أمو  زش آنها است. و لذا در این   مقایسه  پیامنبر با رهبران مذهبی قردیم مط رح میباشد و این نفرت ها بطور  طبیعی است که هر یک دیگری را گمراه و غیر مقبول خداوند میدانند.

یونس /42 – ومنهم  من یستمعوم الیک أفآنت تُسمع  الصمّ ولو کانوا لا یعقلون

        البته   کسانی  از  این منکر ان ظاهرا گوش بحرفهای تو میدهند، ولی آیا تو میتوانی کسانی را  که کر ونا شنوا هستند چیزی بگوئی و بفهم آن برسانی ؟ و اگر که عقلی نداشته باشند. زیرا اگر عقل میداشتند آنچه می بینند مورد تأمّل  فکری قرار میدادند . ولی چون عقلی ندارند ساکت و انکار و تکذیب نشان  می دهند.( عقل) برترین صفت انسان وهر موچود زنده است. هر انسانی  که بمقام تکاملی برجسته ای رسیده باشد، باید عقل و ز یبائی صورت او و اراده و صبر و و شرایط روحی و اخلاقی بیشتری نشان بدهد. آنکه تکاملات أزلی از تولدات قبلی خود نداشته باشد، امروز در فطرت ذاتی  خود عقل شایسته ای ندارد، تا  بتوئاند قدمهای تکاملی و مراحل بعدی را سریع تر وراحت تر پیش ببرد. ولذا  اینان بعلّت عدم تزکیه وپاکسازی عقده های روان خود و از گناهان پیشین هرچه بیشتر بار گناهان خود را روز افزون می کنند.  و در نتیجه در ظلمت تار یکی انوار شهودی خواهند ماند.  و نبودن نور شهودی و تجلّیات الهی در زندگی کم عقلی و در وقت مرگ تخیّلات و اوهام باطل و هولناک دارند. وپس از مرگ  نیز جهنّم های  گوناگون و رفتن  بمسخهای حیوانی میرسند. تا شاید با تکامل طبیعی و پس از هزاران سال  بتوانند مقدمات عقلی جدیدی بدست آورند. که چون بنوع بشری مجدد رسیدند سلوک الهی تا شهود  نور قائم و تزکیه نفس بپردازند. و چون امروز در ظلمت تاریکی و ظلم و ستم بخود در عدم تکامل و ازدیاد قهقرای معکوس تکامل  نروند. مردم بخود ستم میکنند و بدست خود ظلمت وتاریکی و آتش جهنّم و مسخ  حیوانی آینده خود را میسازند تاریخ تاریک   میکنند. گرچه ظالم واقعی همین نفس امّاره است که صاحب خود  و تن یا مقام فعلی او است، و نیز آینده های تکاملی منتظر خود را از دست میدهند .

یونس / 45 – و یوم یحشرهم کأن لم یلبثوا الاّ ساعة  من النهار یتعارفون بینهم، قد خسر الذین کذّب بلقاء الله و ما کانوا مهتدین

     آن روزی که آنها را محشور در قیامت میکنیم مثل این خواهد بود، که آنان چون ساعنی از رورز در دنیا بوده اند و تنها با دیگران آشنائی پیدا کرده اند. آنانکه تکذیب لقای الهی و شهودی محمد را نمودند همان خُسران دیدگان و بازندگانی هستند، که هرگز هدایتی نداشته و نخواهند داشت . روز  (حشر) قیامت پس از مرگ در واقع همان روز بازگشت انسان بدنیا و در یک کارمای مسخ آمیز است. ولی در این آیه روز حشر همان روز مرگ انسان است. که چون بمیرند،  و بفرض اینکه دارای قدرت تصوّر و یادآوری بوده  باشند خیال خواهند کرد که در طول زندگی چندین ساله خود در دنیا تنها  ساعتی و یا مدتی کواتاه از یک روز عادی را گذرانده که آنها  فرصت ( شناخت کلیّ ) یکدیگر را یافته اند . ولذا دنیا جای آشنائی و جدائی  است  در این روز اگر کسانی بکمال الهی خود رسیده باشند با مراتب شهودی خویش ببهشتهای موعود الاهی میروند. و قرین  وهمزاد نیک و راحت و هم سفر أبدی زیبا ی ژنتیک روحی خود را دارند. و دیدنی های جدید هر لحظه و پس از مرگ و بهشت هفت هزار سال  انتظار عرشی آنها پایان فرصت یادآوری روزهای زندگی بشری را نمیدهد. جه رسد که آنرا کوتاه و حسرت بار بیابند. و لذا پیبامبر میگوید کاملان الهی که  بشهود مراتب الهی رسیده اند و بخصوص قیام قیامت گونه  قائم ربّ النوع را دیده اند دیگر محشری در قیامت ندارند. پس  منظور از ساعت همان  وقت مرگ برای  منکران سلوک  الهی است، که مورد نظر این آیه قرآنی میباشد.  شاید دیگران که حتی خبر از راه خدا نداشته باشند، و مانند دیگر حیوانات بأبدیّت خود در یک تکامل طبیعی بشمار میروند. حتی کوتاهی عمر و حسرت ها را ندارند. چه حسرت از دست دادن عمر بباطل و دلبستگی های مادی وچه حسرت نداشتن  قرّه های شهودی برای هدایت آنان در عروج  روحی خود،  و لذا قدرت صعود روحی را ندارند و بزمین چسیبده و سنگینی دارند. ومنتظر جهنّم های تخیّل دردناک و جهنم های مسخ حیئانی و کارماهای مکرر مراتب تکامل طبیعی حیوانی هستند. این منکران خدا و یا حتی معتقد بخدا ولی منکر  پیامبران و یا حتی معتقد بپیامبران دیگر باشند، ولی غیر عامل سلوکی، یعنی نا باوری بامکان ( لقای الهی و شهود او) در همین دنیا انسان حسرت های از  دست دادن فرصتهای  عمر را میخورند. و بزبان حال خواهند  فهمید که مؤمنان  چه  هدایتها و ( هدی ها) و راهنمایان نوری و الهی پس از مرگ برای روح وعروج با آنها برای روح و عقل وبهشتها را دارند. و آنانکه امیداواری سلوکی و باوری  اعتقادی  بامکان  لقای الهی در دنیا را در شهود قائم ندارند، هرگز نه در دنیا شهودی پیدا میکنند که هرچه که عبادت قشری داشته باشد، و نه در مرگ راهنمائی می یابند، و نه پس از مرگ جز تاریکی های رَحِم یک مادر حیوانی برای  مسخ شدن در پیش ندارند. و با  کورمالی  حیوانی خود با عقل ناتوان و ندانستن ها  پیش میروند. همان گونه که حیوانات را بدون عقل می بینیم. که اکثرا همان مسخ شدگانی هستند که قبلا نیز ممکن است آنها را میشناختیم. ( اهتدا ) وهدا گرفتن عقلی و راهنمائی، وهدی  گرفتن شهودی درعبادت قشری خود و راهنما داشتن پس از مرگ برای عروج روح  است. ( لقای  الهی) خداوند مطلق الله  برای همه موجودات، و حتی تا أبد از تکاملات فوق بشری نامحدود نیز محال است. ولی برای  نوع و هر فصل نوعی یک مقام  قابل تجلّی و تجسّم آنان هست که برترین تجلّی الهی در نوع بشری شاهدان  قائم ربّ النوع  بشری یا جبرئیل روح القدس است که برترین شهود میسّر برای بشر میباشد.  البته  کاملان محمدی با ولایت در بازگشت خود بخلق پس از شهود قائم،  بشهود هفتم سمبولیک عرش ربّ رحمان میرسند. که در واقع   این شهود عرشی همان ) سدرت   المنتهی یا سترة المنتهی و یا ستار و پرده پایانی و نهائی احوال شهودی برای  کامل بشری است.

یونس/ 46  - و امّا نریک بعض الذی نعدهم او نتوفّینّک فإلینا  مرحعهم ثُمّ   الله شهید علی ما یفعلون

      اما آنچه  که قسمتی  از تهدیدات را در باره آنها بتو نشان داده  و وعده آن را میدهیم خواهی  دید.  و جون وفات کنی آنان بنزد ما خواهند آمد . مجازات بیشتر  خود را خواهند دید . و خداوند در هر حال منتظر و ناظر  کارهای آنان است. غیر سالکان الهی بر خلاف کاملان الهی که چهار بهشت دارند، اینان غیر سالک چهارگونه جهنّم در پیش  دارند. که دو جهنّم آنها در دنیا و هم اکنون  است، که پیامبر نیز می بیند. که روزها درگیر مشکلات دردناک بی پایان میباشند که خداوند برای آنها فراهم  میکند . و نتیجه کم عقلی و حرص و خستگی جسم و روح حیوانی آنها مدام  در تقلّا و عذاب  ظاهرا مطلوب برای  آنها میباشد. شبها نیز در جهنّم کابوسهای  دردناک و هولناک مداوم دارند، که هر کدام جهنّمی در حدّ خود میباشد ولی در مرگ بسیار سخت که در واقع آخرین کابوس و خواب شبانه آنها است که جهنّم سوّمشان آغاز میگردد. که در ملکوت یا عالم ارواح مجاور زمین سرگردان    قرار دارند. و با تخیّلات باطل عذاب سخت می چشند. اما باز مهمتر از  جهنّم تخیّلات و حسرتها و سوزش روح از اشعّه مرگبار  نا دیده  خورشید و بخاطر نداشتن تن محافظ برای روح ،چهنم چهارم آنان وقتی است که قیامت بدنیا  در یک مسخ حیوانی مینمایند. که هزاران سال باید زندگی حیوانی کنند تا پس از مجموعه ای از انواع حیوانی عبور تکامل طبیعی  نمایند. تا با تکاملات طبیعی باز  بنوع بشری برسند و سلوک الهی تا شهود ربّ النوع قائم را بنمایند. وکاری را که امروز باور نمی کنند و یا منکر ومیل انجام آنرا ندارند ناچار خواهند شد آنرا انجام بدهند. زیرا این اراده أزلی الهی بوده و هست و خواهد بود. که تمامی موجودات زنده از تمامی  سلسله انواع باید عبور تکاملی کنند، و در کمال خود بربّ النوعهای مربوطه برسند و در نوع  برتر بشری  بمقام ربّ النوع بشری تشبّه تکاملی و صفات  نیکو بیابند. و هنور تا أبدیّت  بی نهایت انواع فوق بشری منتظر تکاملات  بیشتر همه ارواح میباشند. و بالأخره در ابدیّت همگی  بهدایت خواهند رسید و تنها رنجهای جهنمی را برای  خود خواهند دید. لذا منکران محمد در زمان حیاتش قسمتی  از جهنّم خود را  در سختی های  زندگی و اختلافات خونین بین خود و حملات مهاجمین  خارجی و از دست  دادن  مقام  تکاملی و اولاد و امور مورد علاقه خود رنجهائی خواهند دید. و چون ممکن است پیامبر وفات کند، همچنان آنان دوچار مشکلات خود خواهند بود چون سلوک الهی ندارند. مهم در این آیه قرآنی این  است که خداوند تا وقتی پیامبر وهر کمامل محمدی در بین پیروان خود هست، آنها را  زنده نگاه میدارد تا بپایان عمر طبیعی یرسند. تا شایر بر سر عقل بیایند و توبه  سلوکی  کنند. و از پیامبر و هر پیر کامل  بمعرفی خداوند استفاده کنند و سلوک  الهی بنمایند  و بغفران خود برسند . و حتی مرگ آنان با بودن پیامبر و کاملان الهی خود صورت نمیگیرد   و فرصتها را خداوند برای  توبه سلوکی آنها  نمی گیرد ولی پس  از مرگ پیامبر و هر  ولیّ الهی این منکران در محیطی بدون کامل الهی و دور از وسا ئط الهی قرار میگیرند آنگاه ضربتهای مهلک الهی شروع میشود. که عمدا پس از پیامبر حتی  مسلمانان مؤمن بخدا ولی  غیر مؤمن بولایت  زنده محمدی و  سلوک  الهی چنان  خون یکدیگر را می ریزند که همگی آرزوی روزهای صلخ  زمان پیامبر را خواهند داشت. گرچه کاملان و سالکان  زمانهای بعدی درعزلتهای سلوکی خود بکار ادامه سلوک الهی خویش در تزکیه نفس و خویشتن داری ادامه میدهند . پس از عذاب های دنبوی دوره وجود  پیامبر و یا  دوره  پس از مرگ  پیامبر همه آنان بنزد خدای ربّ النوع آینده خود میروند و ناظر اعمال و ثبت کننده احوال آنها است.و از درون  وجود آنها در پرونده مانندی بنام ( نامه اعمال) و باصطلاح  خودم در ( ژنتیک روحی) آنان  ثبت میگردد. و تنها از انسان همین ژنتیک روحی است که برای محاسبه الهی  میرود. و سالکان در سلوک  همین پرونده روحی  را  تزکیه و پاک سازی از صفات حقیر حیوانی  میکنند. ولی غیر سالکان آنرا مدام سیاه تر از گناه مینمایند وکاملان الهی واصل عرش رحمان که ژنتیک روحی معصوم گردیده  و تبدیل شده  بروحی فوق بشری و الهی میگردد، که جز ثواب ها و بیمه شده الهی از قهقرای حیوانی در تلاش ذخیره آخرت بیشتر ندارند.

یونس / 36 – وما یتّبع أکثرهم الاّ ظنّا، انّ الظنّ لا یُغنی من الحقّ شیئا انّ الله علیم بما یفعلون

       آنچه که أکثریت شما  اکنون دنبال و تبعیّت میکنید چیزی جز ظنّ ووهم و خیال بیشتر نیست . و هرگز یک وهم و ظنّ و تصوّر احتمال نمی تواند کار حقّ را بنماید و یا بحق برساند. و خداوند آگاه از افعال آنها میباشد همیشه  أکثریّت جاهل و عقب مانده است. مانند مسابقه دو که تنها  چند نفری در بخط آخر میرسند و بقیّه در خطوط عقب که تنها  عقب ماندگی خود را نشان میدهند. در کار تکامل روح نیز همیشه معهدودی سلوک الهی می کنند و بقیه استعداد درک آنرا ندارند و آن عدّه که سلوک الهی میکنند فقط انگشت شماری ار آنها بمقصد نهائی در شهود قائم میرسند.  و لذا همیشه عاقل تران و الهیّون و متشبّهان بصفات الهی آنک هستند و اکثریّت قریب ب اتفاق  غیر سالکان و غیر مستعدّان ئ حتی نا توانان در اجرای  آنچخ که می فهمند میباشند. وصبر و برد باری را ندارند. افعال و کارهای آنان  قشری های  مذهبی زیر نظر خدا هستند ولی بحق نمی رسانند. زیرل خیال میکنند که در راه حق  هساتند . ویا آخوندها الهب نمی باشند که أهر یمنی میباشند. اما غیر سالکان هرچه بکنند مدعی الهی بودن هم نیستند. لذا غضب خداوند در درجه اول متوجّه آخوندها است. ( ظنّ احتمال دادن و تصوّر ووهم و خیال از  چیز ی ساختن  است و یا آنچه  هر أمری در حقیقت خود چیست. با تصثوّر احتمال آن در ذهن کاملا فرق دارند. ظنّ هرگز نمی تواند  کار حق را  بکند و ما را وظیفه جستن حقیقا بی نیاز نمی نماید . گرچه ظنّی هم داشته باشیم باید بدنبال حقطیقت آن نیز برویم که در باره خداوند و حقیقت و حجّ و حق ّ أکبر لازم است که  سلوک الهی بشود و بشهعود حجّ أکبر قائم رسید و از ظآن پس دیگر بظنّی نیاز نخواهد بود و بعین الیقین میرسند..

یونس / 37 – و ما کان هذ ا الفرآن ان یفتذی من دون الله و لکن تصدیق الذی بین یدیه و تفصیل الکتاب لا ریب فیه من ربّ العالمین

      شایسته و بحق نیست  که این قرآن را بغیر از خدا نسیبت بباطل داد . بلکه  قرآن تصریق شده کسی  است که در اختیار دارد. و تفصیل و جدا ساز ی کتاب دارای شک وتردیدی نیست. بلکه از خد ای عالمیان رسیده است. این قرآن کتاب قابل نسبت دادن بغیر خدا نیست و یا حتی بمحمد نباید نسبت داد. اما این قرآن منظور همان ( دو قرّه شهودی الهی  ق ائم و عرش رحمان است که نباید بدست آوردن آنرا بکسی غیر از خداوند نسبت داد و حتی محمد کاشف آنها نمی تواند باختیار خود  بکسی این قرّه ها را شهود بدهد ولی کافی است که انسان سالک بآنچه که محمد  دارد چه قرظآن کتاب  در کلام و چه صورت شهودی محمد و چه در سمبولهای شهودی که در روش او هست مورد تصدیق اولیّه قرار بگیر د و سپس با عمل و سلوک  الهی بتفصیل و جداسازی و یا بترتیب  وتوالی بمر اتب شهودی (  کتاب ) یا مأموریّت سلوکی رسید و این رسیدن  بدون تردید از خدا خواهد بود که همه جهانیان و همه هستی ها  تربیت و آفرینش دم بدم میکنند. گفته شده که در کتاب های قبلی الهب و ادیان گ ذشته یادی از قرآن و شخص  محمد شده اسات  در حالیکه در کتب مقدُ معروف چنین نیست ولی در کتاب  بمکعهنی سلوک الهی بانها گفته شده است که مهدی موعودی در پیش است سوشیانت سه  گانه زردشت  و فارقلیط  مسیح که موعود  عیسی برای  پیر وان او محمد با صورت  شهودی مصطفوی که خود عیسی و کاملان عیسوی در زمانش بنور مصطفوی میرسیدند. و نیز مهدی موعود تمام انبیای بنی اسر اطیل که عیسی مسیح بود . ( افترا نسبت دادن أمری  باطل  بکسی و یا انکار حقیقای در شخص دارای حقّانیّت میباشد. ( دون الله یعنی هر چه غیر خدا باشد ونیز تمام مراتب ما دون الهی الله است که وسائط الهی بمعنی باز اولیای الله هستند ولی صاحب اختیاری جز در سالکان خود نمی باشند.  و اگر از آنها خواسته شود که کار خداوند را در معجزه و یا دادن هر شهودی بدون سلوک لازم ال حدّ کفایت انجام بدهند در واقع بخد ا افترا داده شده است  و خد ا ر ا انکار کرده است. کافی است برای رسیدن بقرّه های ذوگانه محمد بوی  نصذیق علم الیقینی بشود و با سلوک عملی و ط یّ مر اتب تزکیه نفس بعین الیقین برسند که محمد  پیامبری صادق است  و سپس خداوند تربیت  حقّ الایقینی را برای واصل  کامل با عقل کلّی و الهامات الهی مداوم خواهد داد. ( تفصیل جدا سازی و دیده مرحله بمرحله از مراتب شهودی است. وکتاب یا همان روش  سلوک الهی محمد است یا سمبولهای  شهودی مربوطه او است. ومنظور از کتاب قرآن عثمانی نیست که بعد ار وفات پیامبر کتاب قرآن کنونی از برخی  کلمات پیامبر از بین راویان چهارده گانه جمع آوری شد و آنهم دوچار مشکلاتی در باره حقطقت مطالب آن و یا ترتیب مطالب گردید ولی مهم تر از قرةآن کتاب محمد یا قرآن عثمانی همان  قرآن ناطق اولیای الهی زنده است که امامان زمان و کاملان امّی  زنده در هر زمان میباشند که برای چند سالک  خود وسیله دانسات حقایق کتاب قرآن ووظیفه سلوک  الهی میباشد و آنان خود قرۀه های  شهودی زنده برای سالکگان آنها بمعر فی  خداوند میباشد تا بئدان تمرکو نمایند . و بقول مولا علیّ قرآن که جز کاغذهای بین دوجلد بیشتر نیست من قرآن ناطق هستیم . من قرآن زنده و قرّه شهودی زنده یا پیر کامل وربّ مر بّی سالکان خود میباتشد که بسوی علیّ واولیای زنده قبله بگیرند. و هرچه که گفتم خدا وپیامبر و قرآن خدا است حتی اگر  در قرآن آن گفته ها ر ا نیابیم. و قرآن آثار کلامی پیامبر در وقت  حیات خودش میباشد و ر اهنمائی برای آیندگان در أمر کلّی سلوک الهی  است . ونه نظامی سیاسی یا جتماعی که در قرآن برای حکومت کرئدن آخوندها در هر م ذهب اسلامی باشد که باهم نیز مر جنگند. که اینان بباطل  هدف اتلهی را برای  سلوک  الهی نادیده گرفته اند .  عالمیان اگر عالمیان نوع بشری باشند ربّ آنها قائم است. که او قرآن را بمحمد میرساند و سالکان ر ا تربیت و ربوبیّت میکنند گرچه ر بّ قائم خود ربّ رحمان برتر  داردو وخود مدام در حال عهبالدت ربّ رحمکان میباشد  که یا قدوّس  و یا سبّوح میگوید. وهخرچه که قائم بمحمد بده د  ذستور برتر آن از رب رحمانی ومراتب باز برتر از رحمان تا خداوند  مطلق الله را دارند.

یونس / 38 – ام یقولون افتراه، قل فآتوا بسورة مثله و ادعوا من استطعتم من دون الله ان کنتم صادقین 

       یا اینکه میگویند

ﻴﻮﻧس  / 47 - ﻭﻟﮑﻞّ ﺍمّة  ﺭﺳﻮﻝ ، ﻓﺄﺫﺍ ﺟاء  ﺭﺳﻮﻟﻬﻢ، ﻗﻀﻰ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺑﺎﻟﻘﺴﻂ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳُﻈﻠﻤﻮﻥ

       ﻫﺮ ﺍﻣﺖ ﻭﻣﻠﺘﻰ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺭﺳﻮﻟﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ،ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺑﻘﺴﻂ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻇﻠﻤﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ . (ﺍﻣّﺖ) ﻣﻠﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﮋﺍﺩﻯ ﻳﺎﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻣثلا  ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ،ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﮐﻨﻔﺴﻴﻮس  ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻴﻨﻰ ﻫﺎ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ، ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﻣﻠﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻴﺸﺪ.ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻠﻠﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﻭﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻣﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺍﻣّﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﮋﺍﺩﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ  ﺍﺳﺖ .(ﻣﻠﺖ)ﺑﻌﺮﺑﻰ ﻭ  ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻥﻤﻌﻨﻰ ﺍﻣﺖ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﻣﻴﻞ ﺑﺮﻭﺷﻰ،ﻭ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﺑﺮﻫﺒﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ کامل شده ولایتهای ششگانه  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ، ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ زنده ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻗﺴﻂ ﻳﺎ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮکی آﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ و داوری های غیر سلوکی مورد نظر نیست .ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﺗﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻇﻠﻢ ﻧﺸﻮﺩ، ﭼﻪ ﺭﺳﺪ که ﺩﺭ داوری ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻇﻠﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . (ﺭﺳﻮﻝ ) ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﺮ  ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ . (ﻗﻀﺎء) ﻭﻗﻀﺎﻭﺕ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﻗﺎﺿﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﻫﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﻗﺴﻂ) ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ  ﻭ(ﺗﻌﺪﻳﻞ)ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﻄﺒﻘﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﮐﺎﺳﺖ ﻳﺎﺳﻄﺢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﮐﻪﺑﺮﺣﺴﺐﺍﺩﻋﺎﻯ ﻫﻤﻪﺍﻗﻮﺍﻡ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻮﺭﻭﺩ ﺑﻄﺒﻘﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋی ﺒﺎﻟﺎﺗﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭؤﻴﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺑﻬﺒﻮﺩ  ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻇﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭘس ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ،ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ  ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯﺍﻧﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ،ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻭﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﻰ ﻣﻘﺼﺪﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ  ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ

ﻴﻮﻧس  /48 -   ﻭﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻣﺘﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻮﻋﺪ،ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ

    ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺒﺮﻯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ،ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﭘس ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﭼﻪ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻮ،ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ، ﭼﺮﺍ ﺑﭽﻴﺰﻯ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ.  ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻇﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ، ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺟﻞ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﺮﻣﺮﺣﻠﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺷﺮﻁ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻧﻴﺰﺷﺮﻁ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ،ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺑﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس /49 -  ﻗﻞ ﻟﺎ ﺍﻣﻠﻚ ﻟﻨﻔﺴﻰ ﺿﺮّﺍ ﻭﻟﺎ ﻧﻔﻌﺎ ﺍﻟّﺎ ﻣﺎﺷاء الله ،ﻟﮑﻞّ ﺍمّة  أﺟﻞ ،ﺍﺫﺍ ﺟاء ﺃﺟﻠﻬﻢ ﻓﻠﺎ ﻳﺴﺘﺄﺧﺮﻭﻥ ﺳﺎعة ،ﻭ ﻟﺎ ﻳﺴﺘﻘﺪﻣﻮﻥ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻯ اﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﺗﺎ ﺿﺮﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔﻌﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ  ﻭﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺍﻣﺘﻰ ﺍﺟﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ،ﺳﺎﻋﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﻪ ﺑﺒﺎﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ  ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺩﺍﺩﻥ،ﻭﻟﻰ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻨﻔﻊ ﮐﺴﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﮑﻨﻢ، ﻭ ﺗﺴﺮﻳﻌﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﺶ ﺷﻮﻡ.ﻭﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ  ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﺑﺸﻮﻡ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻦ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﮑﻨﻢ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻢ.ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻴﺪ.ﮐﻪﻫﺮﮔﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ،  ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺒﺮﺩ . ﻫﺮ ﺍﻣﺘﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻣﻠﺘﻰ ﻭﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩﻭﻫﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ،ﺍﺟﻞ  ﻭ ﻣﻬﻠﺖ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪﮐﺎﻓﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻰ ﺷﻮﺩ.ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻭﻗﺖﺍﻥ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪ،ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭﺗﻘﺪﻳﻤﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻮﻋﺪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﻭ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ.( ﺿﺮﺭ) ﻧﻴﺰ ﺁﺳﻴﺐ ﻭ ﺿﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺿﺮﺭ،ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ .(ﻧﻔﻊ)ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺎثیرﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺗﺮ  ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮﮐس ﺗأﺧﻴﺮﻯ ﺑﮑﻨﺪ ﺍﺟﻞ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﭘس (ﺍﺟﻞ) (ﻣﻬﻠﺖﺯﻣﺎﻧﻰ) ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ(ﻣﻬﻠﺖ ﮐﻤﺎﻟﻰ)ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ،ﮐﻪ ﻟﻮّﺍﻣﻪ ﺷﺪﻩ ﻭﻳﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ  لازم ئﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﮑﻨﺪ، ﺍﺟﻞ ﺍﻭ ﺳﺮ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺟﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖﺯﻧﺪﮔﻰ،ﻭﻧﻴﺰﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﻤﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻟﺬﺍ ﺍﺟﻞ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺟﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﭘﺎﮐﻰ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻬﻤّﺖ ﺧﻮﺩ،ﻭﮐﻤﻚ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺍﺟﻞ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ  ﺑﺎﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺍﺟﻞ)ﻳﺎ ﺁﺭﻯ ﻭ ﻧﻌﻢ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت  ﺑﻬﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﮐﻤﻚ ﺍﺯ  ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ. ﻧﺘﻴﺠﻪ (ﺍﺟﻞ ﮔﻔﺘﻦ) ﻭ ﺍﺭﻯ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻣﻨﻮﻁ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ،ﻭﺑﺴﺘﻪ ﺑﻬﻤﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.(ﺳﺎﻋﺖ)ﻳﻚ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻪ ﺷﺼﺖ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻋﺖ.(ﻳﺴﺘﺄﺧﺮ) ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋث ﻋﻘﺐ ﻭﺗﺎﺧﻴﺮ،ﻭﻳﺎ ﺑﻪﺁﺧﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻳﺴﺘﻘﺪﻡ) ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋث  ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ ﻭﺟﻠﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﻨﻴﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﮒ، ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ، ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﻪ،ﺍﺟﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻠﺎﺣﺎﺕ ﺩﺭﺁﻳﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺎﺕﻗﺮﺍﻧﻰ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﺍﻣﺮﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ  ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻟﺎﺯﻡ،ﻭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﻭﮐﺎﻓﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﮐﻪ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﺩﺭ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻭ .

ﻴﻮﻧس /50 - ﻗﻞ ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ ﺍﻥ ﺃﺗﺎﮐﻢ ﻋﺬﺍﺑﻪ،ﺑﻴﺎﺗﺎ ﺍﻭ ﻧﻬﺎﺭﺍ ،ﻣﺎﺫﺍ ﻳﺴﺘﻌﺠﻞ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻮﻥ ؟

    ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ  ﻳﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﺍﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻧﺪ.ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﻭﺗﺤﻘﻖ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﻫﻠﺎﮐﺖ، ﻭ ﻳﺎﺭﺳﻴﺪﻥ ﻫﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ،ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺑﻠﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻣﺎ ﻧﺎﺯل ﺸﻮﺩ.ﻭﻳﺎ ﺩﺭﻋﻤﻞ،ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺳﺮﺍﻑ ﻭﺍﺗﻠﺎﻑ،ﺩﺭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﻮﺧﺖ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺟﻞ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭﻳﺎ ﺁﻥﻨﻮع ﺰﻣﺎنی اﺳﺖ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﺎ ﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺘﻮﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮔﺬﺷﺖ،ﻭ ﻧﻘﺺ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺣﻰ،ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮔﺬﺷﺖ،ﻣﺮﮒ ﺷﺨﺺ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻓﺮﺍ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ،ﮐﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺑﺠﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﺪﻳﺪ،ﺣﺘﻰ ﺑﻔﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫی ﻮ ﻳﺎ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻭﻧﺪ . ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﺑﺮﺧی اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪّ ﻗﺎﺑﻞ گذشت ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻫﻠﺎﻙ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺗﺮﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. (ﻋﺬﺍﺏ)ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎ ﮔﻮﺍﺭ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻋﮑس (ﻋﺬﺏ) ﻭﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺩﺭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ،ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﮐﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ  ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ(ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ) ﻳﺎ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ (ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ) ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﮔﺎﺭﻣﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺑﺎﻟﻤثل  ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ(ﺑﻴﺎﺕ)ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ(ﺑﻴﺖ) ﻭﺧﺎﻧﻪ،ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎﻯ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﻣﺮگ ﻨﻬﺎﺋی ﺁﻧﻬﺎ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﺑﻮس  ﻭﺧﻮﺍﺏ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﻧﺘﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ( ﻧﻬﺎﺭ)ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﻧﺞ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺴﻰ  ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺣﺮﻳﻖ ﻭﻏﺮﻳﻖ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺪﻳﻢ ﻭﺭﺩﻳﻢ ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﺳﺘﻌﺠﺎﻝ ﻭ ﺷﺘﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻋﺪﻭﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺑﻠﺎ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ .(ﻣﺠﺮﻡ ﻳﺎ ﻣﻐﺮﻡ) ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﮔﺎﺭﻣﺎ ﻭﮔﺎﺭﻣﻪ ﺑﺠﺮﻡ ﻣﺒﺪﻝ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺠﻬﻨﻢ  ﺟﻬﺎﻥ  ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﻟﺴﻦّ ﺑﺎﻟﺴﻦّ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس  /51 -  ﺃ ثُمّ  ﺍﺫﺍ ﻣﺎ ﻭﻗﻊ ،ﺁﻣﻨﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻟﺂﻥ،ﻭﻗﺪ ﮐﻨﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻥ

     ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻠﺎ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻭﺭﺩ. ﻭ ﺑﺸﻤﺎ  ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﺩ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ.ﺍﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻨﻴﻢ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﻢ،ﭼﻪ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ  ﺑﺮﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻯ ﻭﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺎ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ. ﻭﺁﻳﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﺿﺎ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪ،ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻭﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﭘس ﺍﺯﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ،ﻭﺣﺼﻮﻝ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﮒ،ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺷﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ  ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﮑﻨﻴﺪ . ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻥ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺩ.

ﻴﻮﻧس / 52 -  ثُمّ  ﻗﻴﻞ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ، ﺫﻭﻗﻮﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﺨُﻠﺪ، ﻫﻞ ﺗﺠﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺎ ﺑﻤﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﮑﺴﺒﻮﻥ

    ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﭽﺸﻴﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﺍﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ، ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ؟ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻮﺍﺏ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﻋﺠﻠﻪ ﺍﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .(ﻋﺬﺍﺏ)ﭼﺸﻴﺪﻥ ﻭ ﺑﺬﻭﻕ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺫﻫﻨﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻋﺬﺍﺏ ﻧﺎ ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﻧﺞ ﺍﻭﺭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺧﻠﺪ ﻭﺧﻠﻮﺩ)ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﻠﻮﺩ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. (ﺟﺰﺍ) ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻇﻠﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺍﻍ ﺷﺪﻥ ﻭﺟﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ،ﻭ ﮔﺰﻳﺪﮔﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻭﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ . ﮐﺴﺐ ﺍﻧﻬﺎ،ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻮﺧﺖ  ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﻴﺎ،ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺍﺗﺶ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺭﺣﻢ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس  /53 -  ﻭﻳﺴﺘﻨﺒؤﻨﻚ ﺍﺣﻖّ ﻫﻮ؟ ،ﻗﻞ ﺍﻯ ﻭ ﺭﺑّﻰ، ﺍﻧّﻪ ﺍﻟﺤﻖّ ﻭﻣﺎ ﺍﻧﺘﻢ ﺑﻤﻌﺠﺰﻳﻦ

     ﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻌﺠﺎﻝ ﻭﺷﺘﺎﺏ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ، ﻭﺍﺗﻔﺎﻕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻴﻢ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻴﻢ ﻭﺁﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ؟ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ، ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻳﻢ ﻗﺴﻢ  ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ،ﻭﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯﺗﺤﻘﻖ ﺍﻥ ﺷﻮﻳﺪ. ﻭﺍﮔﺮﮐﺴﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺪ،ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﮒ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ،ﻗﺪﺭﺕ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻥ هماﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺤﺞّ ﺍﮐﺒﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺳﺘﻨباء )ﻃﻠﺐ ﻧﺒﺄ ﺍﺯ ﻧﺒﻰّ،ﻭ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬی ﻮ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .(ﻣﻌﺠﺰ ) ﻋﺎﺟﺰ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪﻥ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰﻩ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﮒ ﻭﻋﺬﺍﺏ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﻋﮑس  ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻭﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس /54 -  ﻭﻟﻮ ﺍﻥ ﻟﮑﻞّ ﻧﻔس  ﻇﻠﻤﺖ،ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻟﺄﻓﺘﺪﺕ ﺑﻪ، ﻭﺍﺳﺮﻭﺍ ﺍﻟﻨﺪﺍمة  ﻟﻤّﺎ ﺭﺃﻭﺍ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻭﻗﻀﻰ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺑﺎﻟﻘﺴﻂ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻈﻠﻤﻮﻥ

     ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻈﻠﻢ ﻭﻇﻠﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ،ﻭﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ  ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﻭﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﭘس  ﺍﺯ  ﺩﻳﺪﻥ  ﻋﺬﺍﺏ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ  ﺑﺎﻗﺴﻂ  ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﻇﻠﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻴﺶ  ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ .(ﻓﺪﻳﻪ)ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺧﻄﺎ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ  ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ  ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ  ﺩﻳﺪﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺰﻧﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻧﺪﺍﺋﻰ ﺳﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻫﻴﭻ ﺗﺎثیرﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ  ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ  ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺴﻂ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺿﺎﻓﻰ  ﻧﻤﻰ  ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺳﻠﻮﻙ،ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﮐﻤّﻰ ﻭﮐﻴﻔﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ  ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﺃﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ،ﻣﺰﻳﺪ ﺑﺮﻋﻠﺖ  ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻭﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﻴﻮﻧس /55 -  ﺃﻟﺎ ﺍﻥّ ﻟﻠﻪ  ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺃﻟﺎ ﺍﻥّ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺣﻖّ، ﻭﻟﮑﻦ ﺍﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ 

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ،ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ  ﻭ ﻫﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺤﻖ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﺁﻧﺎﻥ  ﺍﮔﺎﻫﻰ  ﻟﺎﺯﻡ  ﺭﺍ  ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻫﺴﺘﻰ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺍﻥ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺑﺮﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺷﻬﻮﺩﻯ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺑﺮﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ،ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﺑﺎﺯ ﻗﻄﻌﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻟﻤثل  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺍﺭﺽ ) ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ  ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭼﻮﻥ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺍﻥ،ﻭ ﻧﻔﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ،ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ .(ﻭﻋﺪﻩ)ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻭﻋﻴﺪ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺒﺮ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ  ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ  ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭﻣﺘﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺭﻧﺞ ﺍﻭﺭ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ،ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﺩﺭ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﺳَﺮ ﻣﻰ ﺩﻭﺩ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺪ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩﺳَﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﻋﻠﻢ  ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺎﻫی ﻮ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﮑﻨﻴﮑﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﻴﺴﺖ

ﻴﻮﻧس / 56 -  ﻫﻮ ﻳُﺤﻴﻰ ﻭ ﻳُﻤﻴﺖ،ﻭﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

    ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ،ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺎﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻭﻫﺮﺑﺎﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻭﺭﺩﻩ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺤﺪّ ﺍﻳﺪﺁﻝ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ،ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ  ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻧﻮﻋﻰ،ﺧﻄﺮ ﻣﺮﮒ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﺟﺰﺋﻰ،ﻭﻣﺮﺣﻠﻪﺍﺯﺁﻥ اﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻗﺒل اﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ، ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ،ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﺩﺭﺭﺍﻩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺮﻙ ﺟﺎﻥ ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .  ﻣﻰ ﺭﺍﻧﺪﻥ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ،ﻭﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ  ﻣﺮﮒ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺷﺶ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ. ﺭﺟﻌﺖ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺩﺭﻗﻮس  ﺻﻌﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭ ﺣﺪّ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺨﺪﺍﻳﺶ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﭼﻮﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺮﺵ  ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ  ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ.ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ و ایدآل کمال میسّر نوع بشری ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ  ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس  ﺍﺯﻣﺮﮒ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻳﻚ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺨﻴﻞ ﻭ ﺗﺮس ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﻯ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﭼﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ، ﻫﻤﮕﻰ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎ ﻭ ﻋﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻳﻮﻧس / 57 -  ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎس ،ﻗﺪ ﺟاءﺘﮑﻢ ﻣﻮﻋظة  ﻣﻦ ﺭﺑّﮑﻢ،ﻭ ﺷﻔاءا ﻟﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ،ﻭ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣمة  ﻟﻠﻤؤﻤﻨﻴﻦ

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺘﺎﻥ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻭ  ﻧﺼﻴﺤﺘﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺷﻔﺎﻯ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ،ﻭﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ. ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭﻣﻮﻋﻈﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ  ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﻋﻈﻪ  ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ  ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ،ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﻠﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﻧﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﺟﻨﻮﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭﺗﻮﺣﺶ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﻮﺑﻪ، ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ،ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ  ﮐﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺳﻴﻨﻪ)ﻳﺎ ﻗﻠﺐ ﻭﻣﻐﺰ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺡ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻔﮑﺮ ﻭ ﻃﭙﺶ ﻗﻠﺐ،ﻭﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺻﺪﺭ ﻭ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﻋﻆ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﮑﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ  ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﺴﻴﻨﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺻﻮﺭﺕ  ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﭘس  ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺧﻮﺩ  ﻫﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺩﺭﺳﺖ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﺍ ﻳﺎ ﺧﺪﺍ ﻭﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ،ﻫﺪﺍ ﻭﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺏ ﻣﺮﺑﻰ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺯﻣﻴﻨﻰ  ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ  . ﭼﻪ ﺭﺳﺪ،ﮐﻪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺭﺍ ﺑﺎﻋث ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ می ﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ،ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻫﺪﻯ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭﻣﻮﻋﻈﻪ،ﺧﺎﺹ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﻤﺤﻤﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس /58 -  ﻗﻞ ﺑﻔﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮﺣﻤﺘﻪ ، ﻓﺒﺬﻟﻚ ﻓﻠﻴﻔﺮﺣﻮﺍ،ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻣﻤّﺎ ﻳﺠﻤﻌﻮﻥ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻓﻀﻞ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﺷﻔﺎﻯ ﺳﻴﻨﻪ وروانﻫﺎ،ﻭﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻤؤﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻃﻠﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺯﺣﻤﺎﺕﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﺗﺎ ﻫﻔﺖ  ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﺪ . ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻨّﺖ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭﮐﺮﺍﻣﺖ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺗﺮﺣﻢ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﻭﻟﺬﺍ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﺟﻤﻊ  ﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .(ﻓﺮﺡ)ﻭﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﻭﺣﺞ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﺪّ ﻭﻣﺮﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﺷﺪﻩ،ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ،ﻭ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻗﻰ،  ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺭﺣﻤت هاﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﮑﺴﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ، ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮﻯ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .(ﺧﻴﺮ ) ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ، ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﺴﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻥ،ﻭﺳﭙس ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻟﺎﺕ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻭﺫﺧﻴﺮﻩ ﻧﻴﻚ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺮﺕ ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺧﻮﻳﺶ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺧﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﺖ . ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ثوﺍﺏ ﻭﻧﻴﮑﻰ ﻫﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ  ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ  ﻭﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ،ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﻭﺍﺟﺐ ﺳﻠﻮﮐی ﻮﺍﻭﻡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ، ﻳﺎ (ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﺶ،ﻧﻤﺎﺯ(ﻇﻬﺮ) ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺼﻮﻥ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭ  ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻴﻮﻧس  / 59 -  ﻗﻞ ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺭﺯﻕ، ﻓﺠﻌﻠﺘﻢ ﻣﻨﻪ ﺣﺮﺍﻣﺎ ﻭ ﺣﻠﺎﻟﺎ ،ﻗﻞ ﺃ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺫﻥ ﻟﮑﻢ ،ﺍﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻔﺘﺮﻭﻥ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ ﺍﻳﻦ ﺭﺯﻕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ،ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ؟ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺣﻠﺎﻝ ﻭﺣﺮﺍﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﺪ.ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻳﺪ . ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ  ﭼﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻳﺎ ﺷﻴﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺸﺮﻯ  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﻭﺣﻠﺎﻟﻰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻩ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ،ﻫﺮﭼﻪ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ،ﺣﻠﺎﻝ ﻭﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﻣﺎﮐﻮﻟﺎﺕ ﺣﺮﺍﻡ،ﭼﻮﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﺮﺩﻩ ﻭﺧﻮﻙ ﻭﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﺮﺍم هستند. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ،ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺫﻥ) ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ  ﺍﻭ،ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮐﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ،ﻭﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻠﻮکی ﺨﻮﺩ ﺭﺍ، ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﭙﻴﺮﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻪ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺣﻠﺎﻝ ﻭﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺤﻖ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻠﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﻣﮕﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ،ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺣﻠﺎﻝ،ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺎﺩﺗﻬﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ  ﭘﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻮﻗﺖ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﺍﻓﺘﺮﺍ) ﺩﺭﻭﻍ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس /60 - ﻭﻣﺎ ﻇﻦّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻔﺘﺮﻭﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﮑﺬﺏ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة  ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺬﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﺎس ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﮑﺮﻭﻥ

    ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻭﺍﻓﺘﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ. ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻣﺮﺩﻣﺎﻥ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻨّﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ  ﺍﮐثر ﺍﻧﻬﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺠﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ . ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮐثرﺍ ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙﺎس  ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ(ﺷﮑﺮ) ﻳﻚ ﻧﺎﻡ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻞّ ﺳﻠﻮﻙ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺷﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺑﺎﻋث ﻧﻌﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ،ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺑﻘﻴﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ، ﻭﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩﻧﺸﺪﻩ،ﮐﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺳﻮﺧﺖ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭﮐﺴﺐ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺍﺩﻣﻴﺖ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ،ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻫﺮﻃﻮﺭ ﮐﻪﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺰ ﻧﻴﮑﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﺍﻣﻮﺯﻯ،ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺭﻭﺯﻗﻴﺎﻣﺖ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻣﺤﺸﺮ،ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻗﻴﺎﻣﺖﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺧﻄﺎ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ  ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰّ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ثوﺍﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ  ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ  ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺳﭙﺎس  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﭙﺎﺵ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﭙﺎﺵ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ  ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺎس  ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺳﻰ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﻁ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس / 61 -  ﻭﻣﺎ ﺗﮑﻮﻥ ﻓﻰ ﺷﺄﻥ،ﻭﻣﺎ ﺗﺘﻠﻮﺍ ﻣﻨﻪ ﻣﻦ ﻗﺮﺁﻥ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ ﻤﻦ ﻋﻤﻞ، ﺍﻟّﺎ ﮐﻨّﺎ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺷﻬﻮﺩﺍ ،ﺍﺫ ﺗﻔﻴﻀﻮﻥ ﻓﻴﻪ ، ﻭﻣﺎ ﻳﻌﺰﺏ ﻋﻦ ﺭﺑّﻚ ﻣثقاﻝ ﺫﺭّﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻟﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤاء، ﻭﻟﺎ ﺍﺻﻐﺮ ﻣﻦ ﺫﻟﻚ،ﻭ ﻟﺎ ﺍﮐﺒﺮ، ﺍﻟّﺎ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻥ

      ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭﺿﻌﻰ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻭﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻭﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻴﮑﻨﻰ  ﻭﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ.ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﻮﺯﻥ ﻳﻚ ﺫﺭّﻩ، ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺍﺳﻤﺎﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﻳﺰ ﺗﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺷﺖ ﺗﺮ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭﻳﺎ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺤث   ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ،ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺤﺸﻬﺎ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﺘﺎﻳﺠﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﺑﻬﺮ ﺣﺠﻢ ﻭﻭﺯﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ،ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ  ﮔﻴﺮﺩ، ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺖ ﺍﻧﺪﻙ، ﻭﻳﺎﺩﺭ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺣﺘﻰ ﺭﻳﺰﺗﺮﺍﺯ(ﺫﺭﻩ) ﮔﺮﺩ ﺧﺎﻙ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ،ﺩﺭ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺴﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻭ ﭼﮕﻮﻧگی اﻓﺎﺿﻪ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ،ﻭﻳﺎ ﺑﺤث ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ  ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﻤﻪ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﻤﺎل ﺴﺎﻟﻚ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻴﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﮑﺴﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺣﻖ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. (ﮐﺘﺎﺏ)ﺑﺎﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﻥ،ﻃﺮﺣﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ  ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ثبت ﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﺍﺭﺽ ) ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻫﻦ ﻭﺫﻫﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺍﻥ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ،ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ.(ﺳﻤاء) ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺭﻳﺸﻪ ﻟﻐﻮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟک اﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺩﺭﻙ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻄﻮﺡ، ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ،ﺗﻨﻬﺎﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﻭﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ .(ﻓﻴﺾ) ﻭﺍﻓﺎﺿﻪﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴﻞ ﺁﺳﺎ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﺏ ﻭ ﺳﻴﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺮﺍﻥ،ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭﻯ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ . ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﻗﺮﻩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ  . (ﻋﺰﺏ  ﻭﻋﺰﻭﺏ) ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ  ﻣﻮﺭﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ها،ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ، ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻃﺮﺯ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﭼﻮﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ، ﺑﭽﺸﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻥ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﮐﻞّ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﺸﻢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻴﺰ،ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺍﻟﻬﻰ  ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ  ﺩﺍﺭﺩ. ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮﺩ،ﭼﻪ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭﭼﻪ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﻫﺮﺑﺎﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺩﻳﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯﺴﺎﻟﻚ،ﻫﻤﺎﻥ هفت  ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻞ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻨﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻣﺎﺩﺭﻫﺴﺘﻰ، ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﭘﺪﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﭘﺪﺭ ﺩﻭﻡ ﻭﺍﺭﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﺳﭙس  ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ  ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﺗﻠﺎﻭﺕ) ﻗﺮاءﺖ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ(ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩ) ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ (ﺗﻠﻮ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ) ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ

ﻴﻮﻧس  / 47 - ﻭﻟﮑﻞّ ﺍمّة  ﺭﺳﻮﻝ ، ﻓﺄﺫﺍ ﺟاء  ﺭﺳﻮﻟﻬﻢ، ﻗﻀﻰ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺑﺎﻟﻘﺴﻂ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳُﻈﻠﻤﻮﻥ

       ﻫﺮ ﺍﻣﺖ ﻭﻣﻠﺘﻰ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺭﺳﻮﻟﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ،ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺑﻘﺴﻂ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻇﻠﻤﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ . (ﺍﻣّﺖ) ﻣﻠﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﮋﺍﺩﻯ ﻳﺎﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻣثلا  ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ،ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﮐﻨﻔﺴﻴﻮس  ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻴﻨﻰ ﻫﺎ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ، ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﻣﻠﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻴﺸﺪ.ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻠﻠﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﻭﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺍُﻣّﺖ) ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨده ای ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺍﻣّﺖ مجمعه انسانها در گروه ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﻧﮋﺍﺩﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ تنها در ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ  ﺍﺳﺖ .(ﻣﻠﺖ)ﺑﻌﺮﺑﻰ ﻭ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻥﻤﻌﻨﻰ ﺍﻣﺖ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﻣﻴﻞ ﺑﺮﻭﺷﻰ،ﻭ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﺑﺮﻫﺒﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ کامل شده ولایتهای ششگانه  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ، ﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ زنده ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻗﺴﻂ ﻳﺎ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮکی آﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ و داوری های غیر سلوکی مورد نظر نیست .ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﺗﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻇﻠﻢ ﻧﺸﻮﺩ، ﭼﻪ ﺭﺳﺪ که ﺩﺭ داوری ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻇﻠﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . (ﺭﺳﻮﻝ ) ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﺮ  ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ . (ﻗﻀﺎء) ﻭﻗﻀﺎﻭﺕ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﻗﺎﺿﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﻫﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﻗﺴﻂ) ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ  ﻭ(ﺗﻌﺪﻳﻞ)ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﻄﺒﻘﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﮐﺎﺳﺖ ﻳﺎﺳﻄﺢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﮐﻪﺑﺮﺣﺴﺐﺍﺩﻋﺎﻯ ﻫﻤﻪﺍﻗﻮﺍﻡ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻮﺭﻭﺩ ﺑﻄﺒﻘﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋی ﺒﺎﻟﺎﺗﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭؤﻴﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺑﻬﺒﻮﺩ  ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻇﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭘس ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺑﺸﺮﻯﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ،ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ  ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯﺍﻧﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ،ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻭﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﻰ ﻣﻘﺼﺪﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ  ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ

ﻴﻮﻧس  /48 -   ﻭﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻣﺘﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻮﻋﺪ،ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ

    ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺒﺮﻯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ،ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﭘس ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﭼﻪ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻮ،ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ، ﭼﺮﺍ ﺑﭽﻴﺰﻯ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ.  ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻇﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ، ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺟﻞ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﺮﻣﺮﺣﻠﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺷﺮﻁ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻧﻴﺰﺷﺮﻁ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ،ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺑﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس /49 -  ﻗﻞ ﻟﺎ ﺍﻣﻠﻚ ﻟﻨﻔﺴﻰ ﺿﺮّﺍ ﻭﻟﺎ ﻧﻔﻌﺎ ﺍﻟّﺎ ﻣﺎﺷاء الله ،ﻟﮑﻞّ ﺍمّة  أﺟﻞ ،ﺍﺫﺍ ﺟاء ﺃﺟﻠﻬﻢ ﻓﻠﺎ ﻳﺴﺘﺄﺧﺮﻭﻥ ﺳﺎعة ،ﻭ ﻟﺎ ﻳﺴﺘﻘﺪﻣﻮﻥ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻯ اﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﺗﺎ ﺿﺮﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔﻌﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ  ﻭﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺍﻣﺘﻰ ﺍﺟﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ،ﺳﺎﻋﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﻪ ﺑﺒﺎﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ  ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺩﺍﺩﻥ،ﻭﻟﻰ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻨﻔﻊ ﮐﺴﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﮑﻨﻢ، ﻭ ﺗﺴﺮﻳﻌﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﺶ ﺷﻮﻡ.ﻭﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ  ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﺑﺸﻮﻡ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻦ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﮑﻨﻢ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻢ.ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻴﺪ.ﮐﻪﻫﺮﮔﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ،  ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺒﺮﺩ . ﻫﺮ ﺍﻣﺘﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻣﻠﺘﻰ ﻭﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩﻭﻫﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ،ﺍﺟﻞ  ﻭﻣﻬﻠﺖ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪﮐﺎﻓﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻰ ﺷﻮﺩ.ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻭﻗﺖﺍﻥ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪ،ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭﺗﻘﺪﻳﻤﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻮﻋﺪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﻭ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ.( ﺿﺮﺭ) ﻧﻴﺰ ﺁﺳﻴﺐ ﻭ ﺿﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺿﺮﺭ،ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ .(ﻧﻔﻊ)ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺎثیرﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺗﺮ  ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮﮐس ﺗأﺧﻴﺮﻯ ﺑﮑﻨﺪ ﺍﺟﻞ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﭘس (ﺍﺟﻞ) (ﻣﻬﻠﺖﺯﻣﺎﻧﻰ) ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ(ﻣﻬﻠﺖ ﮐﻤﺎﻟﻰ)ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ،ﮐﻪ ﻟﻮّﺍﻣﻪ ﺷﺪﻩ ﻭﻳﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ  لازم ئﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﮑﻨﺪ، ﺍﺟﻞ ﺍﻭ ﺳﺮ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺟﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖﺯﻧﺪﮔﻰ،ﻭﻧﻴﺰﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﻤﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻟﺬﺍ ﺍﺟﻞ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺟﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﭘﺎﮐﻰ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻬﻤّﺖ ﺧﻮﺩ،ﻭﮐﻤﻚ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺍﺟﻞ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ  ﺑﺎﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺍﺟﻞ)ﻳﺎ ﺁﺭﻯ ﻭ ﻧﻌﻢ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت  ﺑﻬﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻃﺎﻟﺐ ﮐﻤﻚ ﺍﺯ  ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ. ﻧﺘﻴﺠﻪ (ﺍﺟﻞ ﮔﻔﺘﻦ) ﻭ ﺍﺭﻯ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻣﻨﻮﻁ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ،ﻭﺑﺴﺘﻪ ﺑﻬﻤﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.(ﺳﺎﻋﺖ)ﻳﻚ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻪ ﺷﺼﺖ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻋﺖ.(ﻳﺴﺘﺄﺧﺮ) ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋث ﻋﻘﺐ ﻭﺗﺎﺧﻴﺮ،ﻭﻳﺎ ﺑﻪﺁﺧﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻳﺴﺘﻘﺪﻡ) ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋث  ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ ﻭﺟﻠﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﻨﻴﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﮒ، ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ، ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﻪ،ﺍﺟﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻠﺎﺣﺎﺕ ﺩﺭﺁﻳﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺎﺕﻗﺮﺍﻧﻰ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﺍﻣﺮﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ  ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻟﺎﺯﻡ،ﻭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﻭﮐﺎﻓﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﮐﻪ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﺩﺭ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻭ .

ﻴﻮﻧس /50 - ﻗﻞ ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ ﺍﻥ ﺃﺗﺎﮐﻢ ﻋﺬﺍﺑﻪ،ﺑﻴﺎﺗﺎ ﺍﻭ ﻧﻬﺎﺭﺍ ،ﻣﺎﺫﺍ ﻳﺴﺘﻌﺠﻞ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻮﻥ ؟

    ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ  ﻳﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﺍﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻧﺪ.ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﻭﺗﺤﻘﻖ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﻫﻠﺎﮐﺖ، ﻭ ﻳﺎﺭﺳﻴﺪﻥ ﻫﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ،ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺑﻠﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻣﺎ ﻧﺎﺯل ﺸﻮﺩ.ﻭﻳﺎ ﺩﺭﻋﻤﻞ،ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺳﺮﺍﻑ ﻭﺍﺗﻠﺎﻑ،ﺩﺭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﻮﺧﺖ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺟﻞ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭﻳﺎ ﺁﻥﻨﻮع ﺰﻣﺎنی اﺳﺖ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺗﺎ ﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺘﻮﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮔﺬﺷﺖ،ﻭ ﻧﻘﺺ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺣﻰ،ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮔﺬﺷﺖ،ﻣﺮﮒ ﺷﺨﺺ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻓﺮﺍ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ،ﮐﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺑﺠﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﺪﻳﺪ،ﺣﺘﻰ ﺑﻔﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫی ﻮ ﻳﺎ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻭﻧﺪ . ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﺑﺮﺧی اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪّ ﻗﺎﺑﻞ گذشت ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻫﻠﺎﻙ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺗﺮﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. (ﻋﺬﺍﺏ)ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎ ﮔﻮﺍﺭ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻋﮑس (ﻋﺬﺏ) ﻭﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺩﺭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ،ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﮐﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ  ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ(ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ) ﻳﺎ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ (ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ) ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﮔﺎﺭﻣﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎﺗﺼﻔﻴﻪ ﺑﺎﻟﻤثل  ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ(ﺑﻴﺎﺕ)ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ(ﺑﻴﺖ) ﻭﺧﺎﻧﻪ،ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎﻯ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺮگ ﻨﻬﺎﺋی ﺁﻧﻬﺎ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﺑﻮس  ﻭﺧﻮﺍﺏ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﻧﺘﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ. (ﻧﻬﺎﺭ)ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﻧﺞ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺴﻰ  ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺣﺮﻳﻖ ﻭﻏﺮﻳﻖ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺪﻳﻢ ﻭﺭﺩﻳﻢ ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﺳﺘﻌﺠﺎﻝ ﻭ ﺷﺘﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻋﺪﻭﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺑﻠﺎ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ .(ﻣﺠﺮﻡ ﻳﺎ ﻣﻐﺮﻡ) ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﮔﺎﺭﻣﺎ ﻭﮔﺎﺭﻣﻪ ﺑﺠﺮﻡ ﻣﺒﺪﻝ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺠﻬﻨﻢ  ﺟﻬﺎﻥ  ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﻟﺴﻦّ ﺑﺎﻟﺴﻦّ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس  /51 -  ﺃ ثُمّ  ﺍﺫﺍ ﻣﺎ ﻭﻗﻊ ،ﺁﻣﻨﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻟﺂﻥ،ﻭﻗﺪ ﮐﻨﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻥ

     ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻠﺎ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻭﺭﺩ. ﻭ ﺑﺸﻤﺎ  ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﺩ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ.ﺍﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻨﻴﻢ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﻢ،ﭼﻪ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ  ﺑﺮﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻯ ﻭﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺎ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ. ﻭﺁﻳﺎ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﺿﺎ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪ،ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻭﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﭘس ﺍﺯﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ،ﻭﺣﺼﻮﻝ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﮒ،ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺷﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ  ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﮑﻨﻴﺪ . ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻥ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻋﻴﻦﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺩ.

ﻴﻮﻧس / 52 -  ثُمّ  ﻗﻴﻞ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ، ﺫﻭﻗﻮﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﺨُﻠﺪ، ﻫﻞ ﺗﺠﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺎ ﺑﻤﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﮑﺴﺒﻮﻥ

    ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﭽﺸﻴﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﺍﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ، ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ؟ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻮﺍﺏ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﻋﺠﻠﻪ ﺍﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .(ﻋﺬﺍﺏ)ﭼﺸﻴﺪﻥ ﻭ ﺑﺬﻭﻕ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺫﻫﻨﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻋﺬﺍﺏ ﻧﺎ ﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﻧﺞ ﺍﻭﺭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺧﻠﺪ ﻭﺧﻠﻮﺩ)ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﻠﻮﺩ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. (ﺟﺰﺍ) ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻇﻠﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺍﻍ ﺷﺪﻥ ﻭﺟﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ،ﻭ ﮔﺰﻳﺪﮔﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻭﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ . ﮐﺴﺐ ﺍﻧﻬﺎ،ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻮﺧﺖ  ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﻴﺎ،ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺍﺗﺶ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺭﺣﻢ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس  /53 -  ﻭﻳﺴﺘﻨﺒؤﻨﻚ ﺍﺣﻖّ ﻫﻮ؟ ،ﻗﻞ ﺍﻯ ﻭ ﺭﺑّﻰ، ﺍﻧّﻪ ﺍﻟﺤﻖّ ﻭﻣﺎ ﺍﻧﺘﻢ ﺑﻤﻌﺠﺰﻳﻦ

     ﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻌﺠﺎﻝ ﻭﺷﺘﺎﺏ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ، ﻭﺍﺗﻔﺎﻕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻴﻢ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻴﻢ ﻭﺁﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ؟ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ، ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻳﻢ ﻗﺴﻢ  ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ،ﻭﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯﺗﺤﻘﻖ ﺍﻥ ﺷﻮﻳﺪ. ﻭﺍﮔﺮﮐﺴﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺪ،ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﮒ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ،ﻗﺪﺭﺕ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻥ هماﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺤﺞّ ﺍﮐﺒﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺳﺘﻨباء )ﻃﻠﺐ ﻧﺒﺄ ﺍﺯ ﻧﺒﻰّ،ﻭ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬی ﻮ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .(ﻣﻌﺠﺰ ) ﻋﺎﺟﺰ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪﻥ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰﻩ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﮒ ﻭﻋﺬﺍﺏ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﻋﮑس  ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻭﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس /54 -  ﻭﻟﻮ ﺍﻥ ﻟﮑﻞّ ﻧﻔس  ﻇﻠﻤﺖ،ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻟﺄﻓﺘﺪﺕ ﺑﻪ، ﻭﺍﺳﺮﻭﺍ ﺍﻟﻨﺪﺍمة  ﻟﻤّﺎ ﺭﺃﻭﺍ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻭﻗﻀﻰ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺑﺎﻟﻘﺴﻂ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻈﻠﻤﻮﻥ

     ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻈﻠﻢ ﻭﻇﻠﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ،ﻭﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ  ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﻭﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﭘس  ﺍﺯ  ﺩﻳﺪﻥ  ﻋﺬﺍﺏ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ  ﺑﺎﻗﺴﻂ  ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﻇﻠﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻴﺶ  ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ .(ﻓﺪﻳﻪ)ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺧﻄﺎ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ  ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ  ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ  ﺩﻳﺪﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺰﻧﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻧﺪﺍﺋﻰ ﺳﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻫﻴﭻ ﺗﺎثیرﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ  ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ  ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺴﻂ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺿﺎﻓﻰ  ﻧﻤﻰ  ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺳﻠﻮﻙ،ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﮐﻤّﻰ ﻭﮐﻴﻔﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ  ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﺃﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ،ﻣﺰﻳﺪ ﺑﺮﻋﻠﺖ  ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻭﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

ﻴﻮﻧس /55 -  ﺃﻟﺎ ﺍﻥّ ﻟﻠﻪ  ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺃﻟﺎ ﺍﻥّ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺣﻖّ، ﻭﻟﮑﻦ ﺍﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ 

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ،ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ  ﻭ ﻫﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺤﻖ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﺁﻧﺎﻥ  ﺍﮔﺎﻫﻰ  ﻟﺎﺯﻡ  ﺭﺍ  ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻫﺴﺘﻰ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺍﻥ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺑﺮﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺷﻬﻮﺩﻯ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺑﺮﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ،ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﺑﺎﺯ ﻗﻄﻌﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻟﻤثل  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.(ﺍﺭﺽ ) ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ  ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭼﻮﻥ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺍﻥ،ﻭ ﻧﻔﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ،ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ .(ﻭﻋﺪﻩ)ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻭﻋﻴﺪ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﻣﺮﺩﻡ ﺧﺒﺮ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ  ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ  ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭﻣﺘﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺭﻧﺞ ﺍﻭﺭ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ،ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﺩﺭ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﺳَﺮ ﻣﻰ ﺩﻭﺩ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺪ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩﺳَﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﻋﻠﻢ  ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺎﻫی ﻮ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﮑﻨﻴﮑﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﻴﺴﺖ

ﻴﻮﻧس / 56 -  ﻫﻮ ﻳُﺤﻴﻰ ﻭ ﻳُﻤﻴﺖ،ﻭﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

    ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ،ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺎﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻭﻫﺮﺑﺎﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻭﺭﺩﻩ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺤﺪّ ﺍﻳﺪﺁﻝ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ،ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ  ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻧﻮﻋﻰ،ﺧﻄﺮ ﻣﺮﮒ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﺟﺰﺋﻰ،ﻭﻣﺮﺣﻠﻪﺍﺯﺁﻥ اﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻗﺒل اﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ، ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ،ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﺩﺭﺭﺍﻩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺮﻙ ﺟﺎﻥ ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .  ﻣﻰ ﺭﺍﻧﺪﻥ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ،ﻭﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ  ﻣﺮﮒ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺷﺶ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ. ﺭﺟﻌﺖ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺩﺭﻗﻮس  ﺻﻌﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭ ﺣﺪّ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺨﺪﺍﻳﺶ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﭼﻮﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺮﺵ  ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ  ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ.ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ و ایدآل کمال میسّر نوع بشری ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ  ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس  ﺍﺯﻣﺮﮒ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻳﻚ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺨﻴﻞ ﻭ ﺗﺮس ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﻯ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﭼﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ، ﻫﻤﮕﻰ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎ ﻭ ﻋﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻳﻮﻧس / 57 -  ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎس ،ﻗﺪ ﺟاءﺘﮑﻢ ﻣﻮﻋظة  ﻣﻦ ﺭﺑّﮑﻢ،ﻭ ﺷﻔاءا ﻟﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ،ﻭ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣمة  ﻟﻠﻤؤﻤﻨﻴﻦ

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺘﺎﻥ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻭ  ﻧﺼﻴﺤﺘﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺷﻔﺎﻯ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ،ﻭﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ. ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭﻣﻮﻋﻈﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ  ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﻋﻈﻪ  ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ  ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ،ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﻠﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﻧﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﺟﻨﻮﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭﺗﻮﺣﺶ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﻮﺑﻪ، ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ،ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ  ﮐﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺳﻴﻨﻪ)ﻳﺎ ﻗﻠﺐ ﻭﻣﻐﺰ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺡ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻔﮑﺮ ﻭ ﻃﭙﺶ ﻗﻠﺐ،ﻭﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺻﺪﺭ ﻭ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﻋﻆ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﮑﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ  ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﺴﻴﻨﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺻﻮﺭﺕ  ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﭘس  ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺧﻮﺩ  ﻫﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺩﺭﺳﺖ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﺍ ﻳﺎ ﺧﺪﺍ ﻭﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ،ﻫﺪﺍ ﻭﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺏ ﻣﺮﺑﻰ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺯﻣﻴﻨﻰ  ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ  . ﭼﻪ ﺭﺳﺪ،ﮐﻪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺭﺍ ﺑﺎﻋث ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ می ﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ،ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻫﺪﻯ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭﻣﻮﻋﻈﻪ،ﺧﺎﺹ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﻤﺤﻤﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس /58 -  ﻗﻞ ﺑﻔﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮﺣﻤﺘﻪ ، ﻓﺒﺬﻟﻚ ﻓﻠﻴﻔﺮﺣﻮﺍ،ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻣﻤّﺎ ﻳﺠﻤﻌﻮﻥ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻓﻀﻞ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﺷﻔﺎﻯ ﺳﻴﻨﻪ وروانﻫﺎ،ﻭﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻤؤﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻃﻠﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺯﺣﻤﺎﺕﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﺗﺎ ﻫﻔﺖ  ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﺪ . ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻨّﺖ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭﮐﺮﺍﻣﺖ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺗﺮﺣﻢ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﻭﻟﺬﺍ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﺟﻤﻊ  ﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .(ﻓﺮﺡ)ﻭﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﻭﺣﺞ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﺪّ ﻭﻣﺮﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﺷﺪﻩ،ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ،ﻭ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻗﻰ،  ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺭﺣﻤت هاﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﮑﺴﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ، ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮﻯ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .(ﺧﻴﺮ ) ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ، ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﺴﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻥ،ﻭﺳﭙس ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻟﺎﺕ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻭﺫﺧﻴﺮﻩ ﻧﻴﻚ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺮﺕ ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺧﻮﻳﺶ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺧﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﺖ . ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ثوﺍﺏ ﻭﻧﻴﮑﻰ ﻫﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ  ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ  ﻭﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ،ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﻭﺍﺟﺐ ﺳﻠﻮﮐی ﻮﺍﻭﻡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ، ﻳﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ، یعنی ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ نورﻗﺎﺋﻢ ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﺶ،ﻧﻤﺎﺯ(ﻇﻬﺮ) ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺼﻮﻥ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭ  ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻴﻮﻧس  / 59 -  ﻗﻞ ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺭﺯﻕ، ﻓﺠﻌﻠﺘﻢ ﻣﻨﻪ ﺣﺮﺍﻣﺎ ﻭ ﺣﻠﺎﻟﺎ ،ﻗﻞ ﺃ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺫﻥ ﻟﮑﻢ ،ﺍﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻔﺘﺮﻭﻥ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ ﺍﻳﻦ ﺭﺯﻕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ،ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ؟ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺣﻠﺎﻝ ﻭﺣﺮﺍﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﺪ.ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻳﺪ . ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ  ﭼﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻳﺎ ﺷﻴﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺸﺮﻯ  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﻭﺣﻠﺎﻟﻰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻩ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ،ﻫﺮﭼﻪ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ،ﺣﻠﺎﻝ ﻭﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﻣﺎﮐﻮﻟﺎﺕ ﺣﺮﺍﻡ،ﭼﻮﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﺮﺩﻩ ﻭﺧﻮﻙ ﻭﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﺮﺍم هستند. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ،ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺫﻥ) ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ  ﺍﻭ،ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮐﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ،ﻭﺍﮔﺎﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻠﻮکی ﺨﻮﺩ ﺭﺍ، ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﭙﻴﺮﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻪ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﺑﺎ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺣﻠﺎﻝ ﻭﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺤﻖ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻠﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﻣﮕﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ،ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺣﻠﺎﻝ،ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺎﺩﺗﻬﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ  ﭘﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻮﻗﺖ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﺍﻓﺘﺮﺍ) ﺩﺭﻭﻍ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس /60 - ﻭﻣﺎ ﻇﻦّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻔﺘﺮﻭﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﮑﺬﺏ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة  ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺬﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﺎس ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮐثرﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﮑﺮﻭﻥ

    ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻭﺍﻓﺘﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ. ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻣﺮﺩﻣﺎﻥ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻀﻞ ﻭﻣﻨّﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ  ﺍﮐثر ﺍﻧﻬﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺠﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ . ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮐثرﺍ ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙﺎس  ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ(ﺷﮑﺮ) ﻳﻚ ﻧﺎﻡ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻞّ ﺳﻠﻮﻙ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺷﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺑﺎﻋث ﻧﻌﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ،ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺑﻘﻴﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ، ﻭﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩﻧﺸﺪﻩ،ﮐﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺳﻮﺧﺖ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭﮐﺴﺐ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺍﺩﻣﻴﺖ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ،ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻫﺮﻃﻮﺭ ﮐﻪﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺰ ﻧﻴﮑﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﺍﻣﻮﺯﻯ،ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺭﻭﺯﻗﻴﺎﻣﺖ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻣﺤﺸﺮ،ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻗﻴﺎﻣﺖﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺧﻄﺎ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ  ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰّ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ثوﺍﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ  ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ  ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺳﭙﺎس  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﭙﺎﺵ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﭙﺎﺵ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ  ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺎس  ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺳﻰ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﻁ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس / 61 -  ﻭﻣﺎ ﺗﮑﻮﻥ ﻓﻰ ﺷﺄﻥ،ﻭﻣﺎ ﺗﺘﻠﻮﺍ ﻣﻨﻪ ﻣﻦ ﻗﺮﺁﻥ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ ﻤﻦ ﻋﻤﻞ، ﺍﻟّﺎ ﮐﻨّﺎ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺷﻬﻮﺩﺍ ،ﺍﺫ ﺗﻔﻴﻀﻮﻥ ﻓﻴﻪ ، ﻭﻣﺎ ﻳﻌﺰﺏ ﻋﻦ ﺭﺑّﻚ ﻣثقاﻝ ﺫﺭّﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻟﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤاء، ﻭﻟﺎ ﺍﺻﻐﺮ ﻣﻦ ﺫﻟﻚ،ﻭ ﻟﺎ ﺍﮐﺒﺮ، ﺍﻟّﺎ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻥ

      ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭﺿﻌﻰ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻭﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻭﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻴﮑﻨﻰ  ﻭﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ.ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﻮﺯﻥ ﻳﻚ ﺫﺭّﻩ، ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺍﺳﻤﺎﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﻳﺰ ﺗﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺷﺖ ﺗﺮ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭﻳﺎ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺤث   ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ،ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺤﺸﻬﺎ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﺘﺎﻳﺠﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﺑﻬﺮ ﺣﺠﻢ ﻭﻭﺯﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ،ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ  ﮔﻴﺮﺩ، ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺖ ﺍﻧﺪﻙ، ﻭﻳﺎﺩﺭ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺣﺘﻰ ﺭﻳﺰﺗﺮﺍﺯ(ﺫﺭﻩ) ﮔﺮﺩ ﺧﺎﻙ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ،ﺩﺭ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺴﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻭ ﭼﮕﻮﻧگی اﻓﺎﺿﻪ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ،ﻭﻳﺎ ﺑﺤث ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ  ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﻤﻪ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﻤﺎل ﺴﺎﻟﻚ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻴﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﮑﺴﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺣﻖ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. (ﮐﺘﺎﺏ)ﺑﺎﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﻥ،ﻃﺮﺣﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ  ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ثبت ﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﺍﺭﺽ ) ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻫﻦ ﻭﺫﻫﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺍﻥ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ،ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ.(ﺳﻤاء) ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺭﻳﺸﻪ ﻟﻐﻮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟک اﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺩﺭﻙ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻄﻮﺡ، ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ،ﺗﻨﻬﺎﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﻭﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ .(ﻓﻴﺾ) ﻭﺍﻓﺎﺿﻪﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴﻞ ﺁﺳﺎ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﺏ ﻭ ﺳﻴﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺮﺍﻥ،ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭﻯ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ . ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﻗﺮﻩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ  . (ﻋﺰﺏ  ﻭﻋﺰﻭﺏ) ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ  ﻣﻮﺭﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ها،ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ، ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻃﺮﺯ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﭼﻮﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ، ﺑﭽﺸﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻥ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﮐﻞّ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﺸﻢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻴﺰ،ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺍﻟﻬﻰ  ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ  ﺩﺍﺭﺩ. ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮﺩ،ﭼﻪ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭﭼﻪ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﻫﺮﺑﺎﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺩﻳﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯﺴﺎﻟﻚ،ﻫﻤﺎﻥ هفت  ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻞ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻨﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻣﺎﺩﺭﻫﺴﺘﻰ، ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﭘﺪﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﭘﺪﺭ ﺩﻭﻡ ﻭﺍﺭﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﺳﭙس  ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ  ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﺗﻠﺎﻭﺕ) ﻗﺮاءﺖ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ(ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩ) ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ (ﺗﻠﻮ ﺍﻟﺄﺧﺮﻯ) ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس  / 62 -  ﺃﻟﺎ ﺍﻥّ ﺍﻭﻟﻴاء ﺍﻟﻠﻪ، ﻟﺎ ﺧﻮﻑ ﻋﻠﻴﻬﻢ،ﻭﻟﺎ ﻫﻢ ﻳُﺤﺰﻧﻮﻥ

       ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺟﺎﻯ ﺗﺮس ﻭﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﻭﻟﻴاء) ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭﻣﺤﺒﻮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻃﺎﻟﺐﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭﺑﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ،ﻭﺗﻀﻤﻴﻦ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻭﮐﺴﺐ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺭﺍﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮو ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ دیگر با ﻫﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ، ﺭﻫﺒﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ اﻟﻬﻰ زمان خود ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ زنده  ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ که نقش  وسیله ووجود محمد هستند ، سالگانشان در ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ وﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺳﻞ آنها ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﺯﻧﺪﻩ و بمعرفی خداوند بطالب لقای الهی، ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻠﻴﺪ ﺍﻏﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺭﻫﺒﺮ مجموعه کاملان  313 گانه با مقام الهی حسینی ﺁﻧﻬﺎ، که مقام حسنی ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ  ﻋﺼﺮ خود میباشد،ﻭﻟﻰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭﻣﻐﻤﻮﺭ ﻭ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ، ﮐﻪ ﮐﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻬﻮﺩ حَسَنی ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶﻣﻴﺮﺳﺪ. که ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. (ﻭﻟﺎﻳﺖ) یعنی ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﻚ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ  ﻣﺎﻧﺪ. ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ،ﺳﻠﻮﻙ  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﺗﻀﻤﻴﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﺮﺳﺪ . ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﻭﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﺟﺎﻯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﺮس آنها ﻧﻴﺴﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﭘس  ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻘﺎﻡ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪ .ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ حتما ﺑﺎﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺟﺎﻯ ﺗﺮس  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﺴﺦ ﻭﻣﺴﺨﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺣﺘﻰ  اولیا  یا کاملان ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺪﻩ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ، ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ، ﺣﺮﺍﻡ ﻭﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻴﺴﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺎ ﺑﮑﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﻣﻮﺭثبت  ﺍﻟﻬﻰ ﮔﻨﺎﻩ،ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﻓﺮﺷﺘﻪ ثبت  ثوﺍﺏ،ﻭﺧﺪﻣﺎﺕ الهی ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ بصورت ذخیره آخرت فوق بشری برای آنها ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس  / 63 - ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ، ﻭﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﺘّﻘﻮﻥ

      ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺘﻘﻮﻯ و سلوک ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ  ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻋﻤلی با پیر الهی حسینی ﺑﺴﺘﻨﺪ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﺮ شهود قائم  ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ( ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس  ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ) ﺍﻥ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. ﻭﭼﻨﺎﻥ ﺩﻭﻗﺴﻤﺖ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ  ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ،ﺑﻨﺎﻡ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ،ﻭ ﺳﭙس ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭبّ اﻟﻨﻮﻉ  ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. (ﺗﻘﻮﻯ) ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﻘّﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻫﺪﻑ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺭﺍﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﺳﺪ . ﺿﻤﻨﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻘﻮﻳﺖﺭﻭﺡ،ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺫﻫﻦ ﻭﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ  ﻭﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺗﻘﻴّﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﻴﻮﻧس / 54 -  ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺒُﺸﺮﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة،ﻟﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻠﻪ، ﺫﻟﻚ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﻮﺯ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ

    ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴاء الله ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻘﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ آﺧﺮﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ،ﮐﻠﺎﻡ ﻭﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺑُﺸﺮﻯ ﻳﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩ ﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻟﺸﺎﺩﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﻭﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺭﺍ، ﺑﺎ ﻫﻤّﺖ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺮ، ﻭﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﮑﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ،ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺎ ﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻴﻬﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻫﺎﻯ ﮔﻬﮕﺎﻩ، ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻋث ﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻋﻠﻴﻪ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣیپرﺩﺍﺯﻧﺪ ﺑﻴﺷتر ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﮐﺎﺑﻮﺳﻰ، ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺨﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ، ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻋﻄﺮﻫﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ،ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻰﻫﺎﻯ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺍﺭﺍﻣش هاﻯ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻭﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎﺭﺯﻯ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﻭﺵ ﻭی ﺩﺭﺳﺖ، ﻭ ﭘﻴﺮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺻﺎﺩﻕ، ﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺗﺶ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺑﺸﺎﺭتی که ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻓﻘﻂ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺣﻘّﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻋﻠﻮﻯ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﺮﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ، ﮐﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻩ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ  مقصد نهائی ﻧﻤﻴﺮﺳﻨﺪ . ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﺮﺍ(ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺟّﺎﻝ) ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩﺍﻡ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﻭ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻫﻔﺘﻢ،ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ  ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﻟﻰّ ﺧﺪﺍ،ﻭﻳﺎﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻝ ﺭﻭﺯﻫﺎ،ﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭﻳﺎﻓﺘﻦ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻭﻡ ﺷﺒﻬﺎ،ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ،ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﻓﻮﺭﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ، ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ، ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍُﺧﺮﻭﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ،ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ، ﺑﻤﺪﺕ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ،ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ، ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﺩﻧﻴﺎ)ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺩَﻧﻰّ،ﻳﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﺍﺧﺮﺕ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﻢ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﭼﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ.ﻭﭼﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﭘس ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ . ﺩﺭﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ،ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ  ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﻮﺩﻯ  ﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﮐﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﻠﺎﻡ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻭﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ، ﻋﻮﺽ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﺑﺪﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻮﺩ ﺣﺘﻰ  ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﻭﻋﺪﻩﻫﺎﻭ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎﻯﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﭼﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻋﻴﻨﺎ ﮐﻠﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺒﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﻮﺩ ﻓﻮﺯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﻭﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻓﻮﺯ) ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻓﺎﺭﺳﻰ،ﻳﺎ ﺭﻭﺯ(ﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ) ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﺟﺴﺘﻦ ﻓﺮّ ﺑﺰﺭﮒ  کیان خورّه ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺴّﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﻣﺘّﻘﻰ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﻤﮑﻦ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﮐﻮﺷﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس  / 65 - ﻭ ﻟﺎ ﻳﺤﺰﻧﻚ ﻗﻮﻟﻬﻢ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻌﺰّة  ﻟﻠﻪ ﺟﻤﻴﻌﺎ ،ﻫﻮ ﺍﻟﺴﻤﻴﻊ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ

           ﭘس  ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺩﻝ ﮔﻴﺮ ﻣﺒﺎﺵ،ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺰّﺕ ﻭﺑﺰﺭﮔﻰ وقدرت  ﺟﻤﻠﮕﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ  ﻣﺘّﻘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺟﺎﻯ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯﺍﺭﻯ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﻭﻣﺴﺨﺮﮔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺰﺕ)ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻗﻮﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻬﻪ ﺗﺼﺮﻑ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻥ  ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭ ﻫﺮﮐس ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﻯ  ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﺪﻣﺖ ﻳﺎ ﺟﺰﺍﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﻴﻮﻧس / 66 -  ﺃﻟﺎ ﺍﻥّ ﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻭﻣﺎ ﻳﺘّﺒﻊ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺪﻋﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﺮﮐاء ، ﺍﻥ ﻳﺘّﺒﻌﻮﻥ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻈﻦ،ﻭ ﺍﻥّ ﻫﻢ  ﺍﻟّﺎ ﻳﺨﺮﺻﻮﻥ

     ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺷﻴاء ﺩﻳﮕﺮ. ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺖ،ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﻨﮑﺮ ﺗﻮ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ  ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻇﻦّ ﻭﻭﻫﻢ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻣﻔت  ﻭﺑﺎﻃﻠﻰ ﺍﺳﺖ . ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ، ﻫﻤﮕﻰ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ،ﻭ ﻧﻔس  نیز ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ، ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺗﻘﻠّﺒﺎﺕ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ  . (ﺗﺒﻌﻴّﺖ) ﭘﻴﺮﻭﻯﺎﺳﺖ،ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ اﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﻪ ﺍﻭﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩﻩ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻌﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ، ﻫﺮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻣؤثر،ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺗﺒﻌﻴّﺖ ﻏﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﺒﻌﻴﺖ، ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻇﻦ ﻭﻭﻫﻢ  ﻭﺗﺼﻮّﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻬﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ(ﺧَﺮﺹ) ﻭ ﭼﺮﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭ ﺍﺑﺎﻃﻴﻞ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺧﻮﺭﻧﺎﺳﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻟﺎﻟﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﮔﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺧﻔﮕﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ، ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺭﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

ﻴﻮﻧس / 67 -  ﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻞ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻟﺘﺴﮑﻨﻮﺍ ﻓﻴﻪ، ﻭ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻣُﺒﺼﺮﺍ، ﺍﻥّ  ﻓﻰ ﺫﻟﻚ، ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﺴﻤﻌﻮﻥ

     ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﺐ،ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﻭﺯ،ﻭ ﻫﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﺗﺄﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻪ  ﻫﺪﻓﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ  ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﺍﮔﺮ ﺷﻨﻮﺍﻯ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺮ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭ ﻧﻘﺶ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .(ﻣﺒﺼﺮ ) ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺒﻴﻨﺎﺋﻰ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻭﺑﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎ،ﺩﺭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻭﺑﻴﻨﺶ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ  ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ .(ﺳﻤﻊ ) ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﮕﻮﺵ،ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻌﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻨﻴﺪﻧﻰ،ﻭﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﻣﻌﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ .(ﺍﻳﺎﺕ)ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﺐ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ هستند،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ، ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.( ﺳﮑﻮﻧﺖ)ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭﻣﺴﮑﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ،ﺩﺭ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻗﻮﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﻭﺭ  ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.

ﻴﻮﻧس  / 68 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﺗّﺨﺬ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻟﺪﺍ، ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻨﻰّ ،ﻟﻪ  ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﺍﻥ ﻋﻨﺪﮐﻢ ﻣﻦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﻬﺬﺍ ، ﺃﺗﻘﻮﻟﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎﻟﺎ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ

     ﺍﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﺮ ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﮐﺮﺩﻩ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﻏﻨﻰ  ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺣﻖ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﭼﻴﺰ ﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ . ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻋﻴﺴﻰ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ  ﺩﻣﻴﺪﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣؤﻣﻦ،ﺩﻣﻴﺪﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻧﺴﻞ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ، ﻧﻮﻉ ﻳﺎ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﺴﻤﻰ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺴﻴﺢ ﻧﺎ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ،ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻔﺮ ﻭﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺷﺮﻙ ﻭﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﺸﺮﮐﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﭙﺴﺮ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﻴﻤﻴﺮﺩ،ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺿﻌﻒ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﮐﻤﮑﻰﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ  ﺩﻧﻴﺎ،ﻭﻫﻤﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﺯ آﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﻮﺩ ﺧﺎﻟﻖ ﻭ ﻣﺪﺑّﺮ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ  ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻋﻴﺴﻰ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ،ﺩﺭ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ که  ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ  ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺟﺎﻫﻞ ﻭﻧﺎ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺪﺭ، ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ، ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻗﻄﻌﻴﺖ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ،ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺪﺭ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺮﻳﻢ . ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﺮﺩﻩ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . (ﻣﺮﻳﻢ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻘﺪّس اﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺪس ﻣﺮﺩ ماری ﺑﺎﺷﺪ  ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ  ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻘﺪس ،ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻰ ﻳﻚ ﻃﻔﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ، ﻳﺎ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻳﻌﻨﻰ (ﭘدر حسنی برای کشف نور مصطفوی  ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ) ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺟﺪﻳﺪ، ﺑﻬﻤّﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﺮّﻩ ﺟﺪﻳﺪﻯﺮﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻭﻣﻌﻠﻤﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻳﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻳﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﭘﺪﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ، ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ،ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥﭙﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ،ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ(ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ)ﺑﺎ ﻫﻤّﺖ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺧﺎص خود ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﻧﻔﺨﻪ) ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻋﻴﺴﻰ،ﻳﺎﺣﺘﻰ ﻫﺮﭘﻴﺮ ﻣﻌﻠﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺴﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﺯﻧﻔﺨﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺘﻌﺪﺍﺩ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ (ﻧَﻔﺨِﻪ ﻭ ﻧَﻔحِه ) ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻳﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ(ﻧﺰلة ﺍﺧﺮﻯ) ﻣﺎﻣﻮﺭﻳّﺖ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺑﻤﺮﺩﻡ، ﻭﻟﺰﻭﻡ ﻭﺻﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﻮﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﻯ  ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﻭﻇﺎﻳﻒ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻗﺒﻠﻰ ﺷﺨﺼﻰﻫﺮ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ  ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬی ﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺷﺮﻙ ﻭﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ، ﻫﻴﭻ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ . ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻫﺮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ  ﺣﮑﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺣﺮﻑ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺻﺎﻟﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس  / 69 -  ﻗﻞ ﺍﻥّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻔﺘﺮﻭﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﮑﺬﺏ، ﻟﺎ ﻳﻔﻠﺤﻮﻥ

     ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﮐﺬﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﻠﺎﺡ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﺬﺏﻭﺍﻓﺘﺮﺍ،ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ(ﻓﻠﺎﺡ)ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﻖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮐس  ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس  /70 -  ﻣﺘﺎﻉ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ، ثُمّ  ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻣﺮﺟﻌﻬﻢ، ثُمّ ﻧﺬﻳﻘﻬﻢ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ، ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﮑﻔﺮﻭﻥ

    ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ، ﻟﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻳﺪ،ﺳﭙس ﺑﻨﺰﺩ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ  ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭼﺸﺎﻧﻴﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﻢ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﻔﺮﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭﻣﺪﻋﻰ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ،ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﺷﺮﻙ ﺍﻣﻴﺰ ﺧﻮﺩ،ﭼﻴﺰﻯﺒﻬﺮﻩ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺟﺎﻫﻠﺎﻧﻪ  ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﻔﺮ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ،ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ  ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﮐﻔﺮ ﻭﺟﻬﻞ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺰﺍﺭﻭﻣﺒﺮﺍ  ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻫﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﻭﭘﺎﺩﺷﺎهی که ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ،ﭘﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺑﻨﺎﺯ ﻭﻧﻌﻤﺖ، ﻭ ﺍﺳﺘثماﺭ ﺍﺯ  ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ،ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻪ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﺭﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻳﺎ ﺷﻴﻌﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﭘس ﺍﻳﻦ (ﻣﺘﺎﻉ )ﮐﺎﻟﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ،ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﻃﻠﺎﻥ ﻫﺴﺖ،ﻭ(ﺗﻤﺘّﻊ )ﻭﻟﺬﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ، ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﺣﺘﻰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .(ﻋﺬﺍﺏ)ﻋﮑس (ﻋﺬﺏ) ﻭﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﺍﺯﺍﺭ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﭘسﺍﺯﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ(ﺭﺟﻌﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ) ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ ﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ (ﺭﺟﻌﺖ) ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﺑﺮﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ، ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺘﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ، ﻭﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋم ﺮﺏّ ﻟﻨﻮﻉ،ﺍﻳﺪﺁﻝ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ، ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ،ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﻣﻰ  ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ .

ﻴﻮﻧس /71 -  ﻭﺍﺗﻞ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻧﺒﺄ ﻧﻮﺡ ،ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻟﻘﻮﻣﻪ ،ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﻥ ﮐﺎﻥ ﮐﺒﺮ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻘﺎﻣﻰ،ﻭ ﺗﺬﮐﻴﺮﻯ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍﻟﻠﻪ ،ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻮﮐّﻠﺖ ، ﻓﺄﺟﻤﻌﻮﺍ ﺍﻣﺮﮐﻢ ﻭﺷﺮﮐﺎؤکم ثِمّ  ﻟﺎ ﻳﮑﻦ ﺍﻣﺮﮐﻢ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻏﻤّﻪ، ثُمّ ﺍﻗﻀﻮﺍ ﺍﻟﻰّ،ﻭﻟﺎ ﺗﻨﻈﺮﻭﻥ

     ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭ ﺷﻮ،ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ،ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ،ﭘس ﻣﻦ ﻫﻢ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ،ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﺎ،ﺟﺰ ﻏﺼّﻪ ﻭﻣﺼﻴﺒﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻣﻬﻠﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ،ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻴن ﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻠﺎﻡ،ﺩﺭ ﺑﺖ ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﭼﻮﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻃل گرﺩﻳﺪﻩ. ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ پس ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﺳﻨّﻰ،ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻮﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻭﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ(ﻧﻮﺡ) ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ. ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ،ﮐﻪ ﺑﺎﻋث  ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﮐﻨﻴﺪ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﺗﺬﮐﺮ ﻣﻴﺪﻫﻢ،ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻦ ﺑﺮﺳﻴﺪ،ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻳﺪ.ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ.ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﻢ.ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺗﺎ  ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﻤﺎ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺷﻤﺎ ﻭﻓﺮﻳﻔﺘﮕﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻳﺪ،ﺗﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺟﻢ ﻭﺟﻤﻊ ﻭﺗﻮﺣﻴﺪ ﮐﻨﻴﺪ.ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﻤﺎ،ﺑﺠﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻐﺼّﻪ ﻭﻏﻢ ﺭﻓﺘﻪ،ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ  ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ،ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ،ﮐﻪﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻬﻠﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭﻣﺴﺦ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺭﻓﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻦ  ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ،ﻧﺠﺎﺕ  ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻧﻪ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ . ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻧﻮﺡ، ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ، ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﻭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺪﻫﺪ،ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .(ﺗﻠﺎﻭﺕ ) ﺳﺮﺍﺋﻴﺪﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ،ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻨﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.(ﻧﺒﺄ ) ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺗﻨﺒّؤﻫﺮ ﻧﺒﻰّ، ﮐﻪ ﺍﺯﻧﻴﺎﻣﺪﻩﻫﺎ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺣﺮﻑ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻳﺎﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.(ﻗﻮﻡ) ﻧﻮﺡ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﺡ،ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺗﺎﻡ ﺍﻟﺄﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻣﺎﻥ می ﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .(ﺗﺬﮐﻴﺮ )  ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺬّﮐﺮ ﻭ ﺫﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺎ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .(ﺍﻳﺎﺕ)ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ  ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺤﻖ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻯ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺎﻳﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻮﺡ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﺼﻮﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ،ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﻮﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ،ﺩﺭ ﺗﺴﻤﻴﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ . ﻧﻮﺡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩﻭﺑﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﻧﻮﺡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺩﻳﺎﻧﺖ  میترائیزم  میترا و ﻫﻨﺪوان  ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ، ﺷﻬﻮﺩ دوم حسنی قبل از شهود شیوای بودائی  ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ. ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻥ، ﻭﮐﺎﻟﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻮﺡ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺟﺰ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻳﻦ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ .(ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ)ﺑﺘﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ هر ﻗﻮﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ .(ﺍﻣﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺠﺎﻯ  ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺪﻫﺪ،ﻏﻢ ﻭﻏﺼﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍنی ﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﺣتی  اﮔﺮ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺳﺘﻰ، ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ،ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ .( ﺍﻗﻀﻮﺍ ) ﺑﺪﺍﻭﺭﻯ ﻭﻗﻀﺎﻭﺕ  ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻨﻮﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﮒ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ، ﻣﻬﻠﺖ ﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس / 72 -  ﻓﺄﻥ ﺗﻮﻟّﻴﺘﻢ، ﻓﻤﺎ ﺳﺄﻟﺘﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﺟﺮ ،ﺍﻥّ  ﺍﺟﺮﻯ الاّ  ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭﺍﻣﺮﺕ ﺍﻥ ﺃﮐﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ

     ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ،ﻭﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭ ﺑﻬﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻴﺪ،ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻥ،ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺰﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ.ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺰﺩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﻣﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺭﻡ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﻢ . ﭘس اﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﺡ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺑﺪﻫﺪ، ﻭﻣﺰﺩﻯ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭﺩﻟﻴﻞ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ، ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐس ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻨﺪ،ﻣﺰﺩ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺰﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ  ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎم ﺒﺪﻫﺪ، ﺑﺎﺯ ﮐﺎﺭﺵﻋﺎﻗﻠﺎﻧﻪ ﻭﻣﻨﻄﻘﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮﺳﺎﻟک که ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺰﺩ ﺑﺮﺗﺮﻭﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ . ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﻮﺡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ،ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻪ ﺍﺏ ﻭﺍﺗﺶ ﻧﺰﺩ. ﻫﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺧﻴﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﭘس ﺍﺯ ﺍﻧﮑﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻭﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻮﺡ،ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐی ﺒﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﺳﭙس ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ . ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ، ﻓﻘﻂ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭﻋﺎﻗﻠﺎﻥ،ﺑﻴﻚ ﭘﻴﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ . ﻗﻮﻝ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ(ﺗﻮﻟّﻰ) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻓﺮﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﺩﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻗﺒﻮﻝ  ﻭﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﭙﻴﺮ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻗﺒﻮﻝ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﭼﻮﻥ ﺍﺩﻡ ﺗﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺗﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ، ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺟزء ﺷﺠﺮﻩ ﻭ ﺳﻠﺴﻠﻪ (ﻭﻟﺎﻳﺖ) ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﺸﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﻮﺩ.(ﺍﺟﺮ) ﻫﻤﺎﻥ  ﺍﺟﺮﺕ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ،ﻭﻣﺰﺩ ﻭﺷﻮﺍﺏ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﺍﺟﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﺤﺪﻭﺩ،ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻴﻔﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ، ﻭﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس ﺑﻬﺮ ﻣﺰﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ .

ﻴﻮﻧس  / 73 - ﻓﮑﺬّﺑﻮﻩ، ﻓﻨﺠّﻴﻨﺎﻩ ﻭﻣﻦ ﻣﻌﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻔُﻠﻚ ، ﻭﺟﻌﻠﻨﺎﻫﻢ ﺧﻠﺎﺋﻒ،ﻭ ﺍﻏﺮﻗﻨﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﺬﺑﻮﺍ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ ،ﻓﺄﻧﻈﺮ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة ﺍﻟﻤﻨﺬﺭﻳﻦ

    ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ،ﻭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ  ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻏﺮﻕ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.پس ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺑﮑﻨﻰ . ﻧﻮﺡ ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺑﺠﺰ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭ،ﻣﻨﮑﺮ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ،ﻭﻟﺬﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻭﺯﻭﺍﻝ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ،ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺑﻠﻰ ﺍﻣﺪﻩ،ﮐﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺏ ﻏﺮﻕ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﻧﻮﺡ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣؤﻣﻦ ﺍﻭ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻴﻥ اﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺑﻞ، ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺩﺟﻠﻪ ﻭﻓﺮﺍﺕ ﺍﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﻣﻴﮑﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ  ﺳﺪﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺧﺎﻙ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﻭﺳﻮﺭﻳﻪ ﻭﻋﺮﺍﻕ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﺎﻯ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ  ﺍﺯﮐﻒ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﮔﺬﺷﺖ. ﻭ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺑﻄﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻥ ﺭﻓﺖ . ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻮﺡ ﻭ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﻳﺎﺍﺯﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺨﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ  ﻭ ﻧﺴﺨﻬﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻓﻠﻚ) ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺳﻔﺮ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻓﻠﻚ ﻳﺎ ﮐﺸﺘﻰ،ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻓﻠﺎﻙ ﻭﮔﺮﺩﺷﻬﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻓﻨﺎ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﺨﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ . (ﺧﻠﺎﺋﻒ) ﺟﻤﻊ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻫﺎ،ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺡ،ﭘس ﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺑﻘﻴﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻭ ﺑﻤﻮﺟﺐ  ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.(ﻏﺮﻕ)ﺷﺪﻥ ﭘس ﺍﺯ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ، ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎ،ﮐﻪ ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍثباﺎﺕ ﺍﺻﺎﻟﺖﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ. ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﻋﻘﺒﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ،ﻭﻣﺮﺍﺣﻞ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ.(ﻣﻨﺬﺭﻳﻦ) ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺬﺍﺭ  ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠّﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﻭﻣﻬﻠﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﺮﻋﻘﻞ ﺍﻣﺪﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ .

ﻴﻮﻧس /74 -  ثُمّ ﺑﻌثنا ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻩ ﺭﺳﻠﺎ ﺍﻟﻰ ﻗﻮﻣﻬﻢ، ﻓﺠاءهم ﺑﺎﻟﺒﻴّﻨﺎﺕ، ﻓﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻟﻴؤﻤﻨﻮﺍ، ﺑﻤﺎ ﮐﺬّﺑﻮﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ،ﮐﺬﻟﻚ ﻧﻄﺒﻊ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﻌﺘﺪﻳﻦ

     ﭘس ﺍﺯ ﻧﻮﺡ،ﺑﺎﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﻭﺑﺎ ﺧﻮﺩ  ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻭﺩﻟﺎﺋﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻧﺎﻥﺎﺯﻗﺒﻞ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯﻳﻦ،ﻣﻬﺮ ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﻣﻰ ﺯﻧﻴﻢ . ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺑﻌﺪﺍ ﺷﺎﻧس ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺶ ﻧﻔﺮﺕ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﻝ ﺑﮕﻴﺮﺩ،ﻫﺮﮔﺰ ﺷﺎﻧس ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺳﺘثناﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻟﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﻭ ﮔﺮﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ،ﻭ ﺩﺭﻙ ﻧﮑﺮﺩﻳﺪ،ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ  ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻭﺑﺴﮑﻮﺕ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ،ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﮐﻨﻴﺪ. ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺒﺖ ﻭﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺷﺖ،ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻘﺼﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ،ﻭﺑﺮﺳﺒﻴﻞ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ  ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ﻧﻴﺎﻳﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭﻧﻔﺮﺕ ﺍﺯﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ،ﺿﻤﻦ ﺍﻧﺎﻥ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻧﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻬﺎ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺎﻧس ﺍﻳﻨﮑﻪ، ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺸﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ.ﻭﮐﺎﻓی اﺳﺖ، ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ(ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ)ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .(ﺑﻴّﻨﺎﺕ ) ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻭﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﺎﺗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﻳﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺩﻟﺎﺋﻞ(ﺑﻴّﻦ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ)ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ، ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﺑﻴّﻦ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻃﺒﻊ ﻗﻠﺐ ) ﻣﻬﺮﮐﺮﺩﻥ ﻭﺧﺘﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎ ﺯﺩﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﺣﺴﺎس ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ،ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ.(ﺩﻝ)ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ(ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ)ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻟﺎﻙ ﻭﻣﻬﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﻭﺧﺘﻢ ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺑﮑﻨﺪ،ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺗﻮﻗﻒ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺍﻏﺎﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻫﺮ ﮐس ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ  ﻟﺤﺎﻅ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﻰ،ﺗﻮﻗﻒ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﭘﻴﺮﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ،ﺍﻳﻦ ﺧﺘﻢ ﻭﺗﻮﻗﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﺩﻩ،ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻧﻔﺮﺕ،ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺸﻖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭﺩﻝ است.

یونس /75 – ثُمّ  بعثنا  من بعدهم موسی  وهارون الی فرعون  و ملائه بآیاتنا فاستکبروا وکانوا قوما مجرمین

     سپس  بعد از آنها  باز موسی و هارون را بنزد فرعون و ملّاهای او بعنوان آیات خود فرستادیم  ولی آنها تکبّر کردند و لذا  قومی مجرم گردیدند .  ( بعثت ) ارسال بمأموریّت ونیز بمعنی رستاخیز و زنده شدن مجدد پس از مرگ است. وباز همان بازگشت کاملان الهی بخلق پس  از مرگ قبل از مرگ و شهود نهائی آنان میباشد.  که برب ّ النوع خود  رسیده اند. ودوره  جدید زنده تر شدن و مبعوث برسالت و رستاخیر وقیامت آنان بعنوان سالک ولایتهای ششگانه الهی میگردند. موسی و هارون برادرش که برای  یهودیان ذکر  نام هارون مهمتر میباشد ، ولذا در قرآن بیشتر از هارون یاد میشود. (موسی) نیز نام پیامبر تاریخی یهود ونیز بمعنی هر کامل محمدی نیز هست  و نیز بمعنی ( ماشی) و هر سال ره رو میباشد. موسی و هارون برحسب افسانه های دینی قوم یهود و تورات نهضتی دینی برای آزادی یهودیان أسیر در مصر نقش مهمی بازی کردند. موسای طفل را از ترس کشته شدن هر طفل پسر در خانواده های  یهودی دین یوسف و ابراهیم اور را در جعبه یا سبدی به آب رودخانه نیل انداختند که وارد کاخ  فرعون شد. ولی فرعون وهمسرش علاقمند موسی شدند و اورا بزگ نمودند. این افسانه برای مخفی کردن عضویّت قبلی موسی در طریقت  فرعون  در تورات آمده است. ولی موسی چون بزرگ شد و بهدایت یک مؤمن کاملی یهودی  بدین یوسف که در کاخ فرعون  محرمانه  وجود  نفوذی داشت، موسی دانست که قوم یهود آسیر فرعون میباشند. و خدایش نیز بوی مقام  الهاماتی  داد که دین یوسف را دنبال نمود و بکمال شهودی خود نور ربّ مرتضوی ایلی چون دیگر انبیای بنی ایرائیل دنباله  ابراهیم و زردشت  رسید. و مأمور نهضت دینی و اجتماعی ضدّ فرعون را اجرا نمود. و بالآخره پس از بحران و معجزات چون هلاک  فرزند فرعون، موسی توانست با ناراضیان ملّت مصر و یا قوم یهود مصر را ترک کنند، و سالها در صحرای سینا سرگردان بودند تا موسی نیز ناپدید  شد. و یهودان قدیم اورشلیم سرزمین کنعان یا فلسطین امروز مانع موسی شدند گوئی مذهب جدیدی دارد. ولی داستان از لحاظ سمبولیک معانی دیگری دارد، و محمد در قرآن بشکل بهتری از شخصیّت موسی برای بیان معانی و مقاصد عرفانی و سلوکی خود استفاده نمود. معجزه های موسی همگی موضوع شهودهای رؤیائی  و سمبولیک  سالکان وکاملان هستند و وقایع مادی در جهان نبوده اند. فرعون پادشاهی  رهبر رسمی و سیاسی مصر شده که در یک دین قدیمی تر بوده است.  و اینکه موسی در کاخ فرعون بزرگ شده یعنی پیر و سالک بروش قدیمی فرعون بوده است. ولی توانست پس از سلوک بولایت یوسف و کمال شهودی  نور مرتضوی چهارم خود، با رسالت الهی از خواب مرگ قبل از مرگ بخلق باز گردد. و ار نظر خداوند ارزش سلوکی برتر از مربّیان  قدیم یافت .  بخصوص که همیشه مکاتب سلوکی و بحقّ ادیان الهی خیلی زود  تبدیل بدین قشری و رسمی و سیاسی میشده ومیشوند. و چنان میشود که  همگی مذاهب قشری همه ادیان رسمی در کنترل آخوندها بوجود میآمده و میآیند. موسی در کلاسهای سلوکی قدیم فراعنه در محیطی پُر ار مار تمرینات سلوکی داشت  که مارپرستنان کنونی هندوستان نیز چنین میکنند. و موسی بعدا و مجددا در مکتب سلوکی شُعیب پیامبر بنی اسرائیلی که در ساحل دریای سرخ در جائی بنام (مَدین) در شمال عربستان کنونی آموزش سلوکی گرفت . و باز بدستور خداوند در نقطه ای بنام مجمع البحرین دو دریای سرخ و مدیترانه از شعیب، با عنوان (عبد صالح) آموزش بیشتر گرفت. و بالآخره انسان کامل از طرف خداوند ربّ الفصل مرتضوی و ربّ العرش مصطفوی، موسی مأمور مصر شد. و هر کامل باز گشته بخلق درهر دین سلوکی برای هدایت قوم خود بخلق باز میگردد. زیرا زبان قوم خود را میفهمد و مقاصد عرفانی و سلوکی خود را میتواند بفهماند. ونیز این کاملان الهی از قبل شناخته شده قوم وجامعه خود میباشند. مجموعه ای از أنبیای پس از زردشت و ابراهیم پسر آزر بقول محمد در قرآن، همگی شهود چهارم ولایت بعدی  مسیح و محمد را که شهود چهارم نوع بشری نور مرتضوی را داشتند. ولذا همگی  این انبیای زردشتی و بنی اسرائیلی و حتی عیسی مسیح آخرین کامل یهودی، با کشف نور مصطفوی  ششم، هیچکدام شهود ششم نور قائم  ولایت محمد را نداشتند وندارند. که  محمد کشف نمود وکاملان محمدی تا کنون باضافه شهود هفتم عرش رحمان را داشته ودارند، تا نوبت مهدی موعود محمد وهمان سوشیانت سوم زردشت  با شهود هفتم نور ربّ رحمان وحتی  شهود هشتم مهدی ،عرش ربّ برتر از رحمان را 55 قرن دیگر کشف خواهد نمود که ما از آغاز نوع فوق بشری در جهان میگوئیم که روح همه شاهدان نور قائم در طول تاریخ آینده  تنها متولدین در نوع فوق بشری و با هزاران برابر عقل نوع بشری و صفات الهی  دیگر  خواهند بود. وبقیه انسانهای بشری همچنان در گیر کارماها ومجرم شدن ها در نسخ ومسخ  خواهند بود. تا وقتی که بشهور نور قائم با مرگ قبل از مرگ با ولایت محمد برسند. در این آیه قرآنی آمده که  موسی وهارون از آیات الهی بودند. ونه تنها آیات کتاب تورات ویا گفته های موسی که در تورات آمده باشد. آیات الهی آنان نیز بمعنی صورت شهودی آنان برای سالکان خود بوده، و بمعنی آیت ومعجزه الهی  بعنوان اتمام حجّت وحجّ  أکبر ولایت خود، و  بعنوان مبدأ حرکت سلوکی بوده است. زیرا پرستش خداوند تنها با وسیله معرفی شده خداوند مقبول الهی میباشد. که این اولیای  الهی( آیت الله) هستند ونه آخوند ها (آفت الله) غیر سالکان میباشند. ولی طبق  معمول متدیّنان همه أدیان بطور قشری و سست ایمان میگردند. و این مردم جاهل مطیع  آخوندهای خود میشوند ومذاهب مخالف را تشکیل میدهند.( آخوندها  یا ملأ ) بقول قرآن همان ملّاها هستند که مقدّس خوانده میشده در حالیکه سلوک الهی نکرده اند ومانع سلوک الهی  مردم نیز میشوند. آخوندهای قشری  همه ادیان تصوّر میکنند، با مباحثی فلسفی و کلامی و اطلاعات تاریخی و تکرار حلال ها وحرام های منقول پیامبران و آخوندهای گذشته خود بمقام ( سِنت و ماری) و تقدّس وکمال الهی رسیده اند. و اگر پیامبری یعنی سالکی کامل شده که اظهار میکند بخدا در سطح شهودی خود رسیده و مأمور هدایت مردم شده است. ولی پیامبران شاهد مراتب الهی  در نظر مردم جاهل و ناشایست، آنان را حتی دیوانه و سامری میخواندند. فرعون نیز میبایست با قبول پیامبری  موسی پیرو سلوکی او شود، و تاج و تخت کلیسائی و آخوندی خود را که  طلائی و گوهرین بوده رها کند. فرعون خود نمیتواند بپذیرد که مطیع عضو کوچک طریقت خود بوده باشد، و در کاخ سلطنتی بعنوان فرزندی فرعون  یافته. فرعونیان حرفها و اخطارهای الهی موسی را نپیرفتند و تکبّر  نمودند. یعنی خود را بأندازه  کافی و بیش از نیاز الهی و کامل و پاک ودر مقام الهی میدانستند. که دیگر نیازی بسلوک و پاک تر شدن بوسیله کسی چون موسای درویش نبودند. تکبّر انسانهای بشری  در جامعه مسأله ای اخلاقی و رفتاری و حیوانی است. ولی در سلوک  الهی یک مسآله امتناع از قبول آخرین  دستور ات الهی میباشد. و این مشکل خیلی از سالکان نیز هست که در نهایات کار سلوک خود بی طاقت از تحمّل و تعقّل لازم میشوند. و لذ ا مجرم از نظر خداوند میگردند. که سلوک الهی بولایت و روش جدید و برتر نمی کنند. گرچه مراتبی از شهودهای مقدماتی نیز داشته باشند. ( مجرم)  از ریشه جُرم گناه و جنایت که همان لفظ قدیم هندی( گُرم و گارمه و کارما) و کرایم  فرنگی است. در ادیان قدیم تر کارما بعنوان بازگشت حقیر نوعی بجهان بعنوان انتقام ومجازات الهی و بالمثل میباشد. و همین ( قانون کارما در قرآن بصورت جُرم و مُغرم  و یا السنّ بالسنّ آمده است. یعنی اگر کسی  دندانی کسی را بشکند تنها خداوند است که دندان اورا در یک واقعه ای در جهان بهمان اندازه و ترتیب باید دندانش شکسته شود. و جنایت قتل چند نفر باید قاتل در چندین تولد در جهان آن چنان کشته شود. قاتل صد نفر صد بار تولد برای کشته شدن دارد، مگر اینکه چنین قاتلی وقتی توبه سلوکی کند و بنجات سلوکی خود برسد، واز گناهان تولدات گذشته خود بخشوده گردد. ( قوم) بعنوان ملّتی یا مجموعه افرادی مستعد سلوک الهی  برای ( اُمِّی) شدن هستند. و با داشتن  پیامبر وکامل الهی زنده بنام (امام ) اوم دهنده دیگر سلوک الهی نمی کند ومجرم کارمائی و قهقراهای نوع  پس از مرگ در جهان نمی شود . که مجازاتی سخت تر  در أصل خاص منکران  وجود خدا و  اموری پس از مرگ بشری هستند. هارون یا  آرون  برادر موسی خود انسانی  کامل شده بوده که بوسیله موسی پیر او بکمال رسیده و برادری معدل موسی را بافته است. هارون بزرگ تر از موسی درعمر بوده، و قبل از موسی وفات بافته و برای خود مجموعه ای کاملان تربیت کرده بود  که یهودیان مقدّس  همه خود را تابع ولایت هارون مید انند. و عنوان ولایت موسی در هر زمان بعدی را  د اشته و دارد . مانند مولا علیّ که ولایت محمد را د ارد. و صاحب شهود مرتضوی کاملان محمدی در طول تاریخ است. و هارودن نیز صاحب شهود نور مرتضوی چون زردشت بوده است. کاملان الهی برادرهم هستند.  و قرآن آنان ر ا برادر پیامبر وقوم خود میخواند ، که ما از( این همانی)  صفات و کمالات  سالکان با مراتب شهودی خود میگوئیم .

یونس /76 – فلمّا جاءهم  الحقّ من عندنا، قالوا انّ هذا لسحر مبین   

     و چون پیامبر بحقّ الهی بفرعون رسید، که از طرف ما بود، گفتند  که قطعا این موسی کارش سحر وجادوی آشکاری میباشد. یعنی در مراسم مار أندازی و مارگیری که انجام داد اورا جادوگر خواندند. زیرا هنر مارگیری و بازی با مار در بین طریقتهای قدیم فراعنه أمر عادی بوده است. وموسی نیز همانهنر را در معابد مصری آموخته بود. ولی خداوند در قرآن  تمام افسانه های ملل را که در مورد اعتقاد پیروان أدیان دیگر بود برای تفهیم یهودیان عصر خود بکار برده است. و این ماربازی را معجزه موسی خوانده است. و بجای اینکه بگوید در أمر الهی و تمرین ماربازی موسی وهارون خدائی تر هستند. گفتند آنان جادوگر یا عالم و دانشمند  نیرنگ باز میباشد. که میخواهند از جهل مردم از چنین علمی استفاده کند. و امور علمی را بنام خدا برُخ مردم بکشند، کاری که خودشان می کردند. و همیشه مدعیان باطل، کاملان تازه رسیده را چنین متهم میکردند و محمد را نیز چنین خواندند.  سحر یا جادو بمفهوم علم امروز و انجام عملیّات علمی خارق العاده و بی سابقه برای مردم میباشد. که حتی دانشمندان قبلی نیز نتوانند بفهمند که موضوع چه شد که نمایشی چنین صورت گرفت. همان گونه که امروزه یک جهان گرد داخل قبیله ای وحشی فندک خود را  برای تولید آتش بکار میبرد و آن وحشیان بی خبر تسلیم آن جادوگر جدید خود میشوند.( مبین) پیدا و آشکار و دیدنی و قابل بینش عقلی و بینائی بچشم است . زیرا موسی و هارون بصورت والدین سلوکی سالکان زمان خود، واقعا مادی و قابل دیدن سالکان ووسیله ای برای تمرکز بچشم و توجّه سلوکی بجای خدا در عبادات خود با آنها بودند.

یونس / 77 - قال موسی أتقولون للحقّ لمّا جاءکم سحر هذا؟ و لا یفلح الساحرون

       موسی در جواب  ادعای آنها گفت آیا در باره أمر حقی الهی که برای شما رسیده میگوئید  این جادوگری است. در حالیکه هرگز ساحران جادوگر نمی توانند بفلاح و پیروزی برسند. در سلوک الهی با ( علم عقلی) مانند فلسفه و با ( علم تکنیکی و شیمیائی) نمی توان بخدا و شهود مراتب الهی رسید زیرا علم حجاب أعظم است. و لذا باید با تجرید نفس و ذهن و فکر پرداخت، وحتی علوم واقعی را نیز نادیده گرفت  تا روان سالک پاک شده و ناخود آگاه تزکیه گردیده از عقده ها و کُمپلکس ها و نقص ها و کمبودها و دیگر معایب درآید. و درون  نفس آثار گناهان و سنگ دلی های توحّش و مفاسد دیگر باید پاک شوند. تا خداوند تجلّی  خود را در دل سالک در شهود مراتب الهی شایسته  شده نشان بدهد. برترین شهود الهی در عصور پس از حیات محمد که تا آخر شرافت و برتری نوع بشری ادامه خواهد داشت، همان شهود ششم قائم ربّ النوع بشری است. و این( فلاح) و توفیق  الهی برای  بشر است. ولی در زمان های گذشته موسی وهارون و انبیای بنی اسرائیل حدِّ أکثر شهود آنها شهود چهارم مرتضوی بوده و هست. که عیسی شهود پنجم مصطفوی را کشف کرد وخود شخصا تجسّم انسانی مقام الهی مرتضوی گردید. ولی پس از ظهود محمد و کشف شهود ششم نور قائم ربّ النوع بوسیله محمد شهود چهارم مرتضوی برای  سالکان ولایت محمد در حجاب نور رفت. در هر حال علم وسحر کار سلوک و تجرید نفس را نمی کند تا کسی را بفلاح و نجات از نوع بشری برساند.

یونس / 78 – قالوا أجئتنا لتلفتنا  عمّا وجدنا علیه آبائنا، و تکون لکما الکبریاء فی الأرض، وما نحن لکما بمؤمنین

     آنان  فرعون و ملّاهای  بموسی گفتند آیا آمده ای که نظر ما را ار آنچه که از أجداد  آموخته ایم و به ارث  برده ایم منصرف  کنی؟  ومیخواهید برای خود ریاست و بزرگی در دنیا  برپا نمائید. ولذا ما بشما ایمان نمی آوریم . همه ادیان بروشهای  قدیم اجدادی خود عمل میکنند وتا کنون چنین است . اگر همه بحق و الهی  بوده باشند با ظهور پیامبر جدید زنده و روش  بهتر سلوکی و برتر از مکاتب و روشهای قبلی  برای مستعدان تکامل شهودی باطل میگردند.  وحتی رهبران الهی زنده اگر بدستورات نوین خداوند تسلیم نشوند از اعتبار الهی خود می افتند. و ادعای همه ادیان است که  سالها اجداد ما چنین پرستشی میکردند ما نیز همان را ادامه میدهیم. ( َآباء ) پدران و اجداد است ولی منظور آیه پدران روحانی و آخوندها چو ملاّیان فرعون وهرمذهب فرسوده دیگر است. که آنان نیز نام فرعون و متفرعن بر آنها اطلاق کرد. ملاء را بمعنی أکثریّت مردم وجامعه ترجمه کرده اند در حالیکه هیچ گاه در تاریخ دیده نشده که رهبران ارزشی برای نظر اکثریّت قائل شده باشند. مگر در ایجاد شورش و یا بنام حکمت  قانون روز و قانون جنگل. لذا  اکثریت مردم مصر تأثیری در نظر فرعون دیکتاتور نمی توانسته داشته باشد. ولی این ملاء همان ملّا ها و آخوندها هستند که مشاورین مذهبی فرعون بوده  که پادشاه مذهبی و مقدس برای مردم  باشد. و آنان در إزای امتیازات درباری خود مردم را برای تسلیم بفرعون فریب میدادند. لذا فرعون و ملّاهای او گفتند که روش مورد اعتقاد تو موسی، مخالف نظر پدران روحانی گذشته ما میباشد .و تو میخواهی خود را در مقام الهی بالاتر بر حکومت و رژیم و بساط  سیاسی مذهبی ما برتری نشان بدهی. و خود را پادشاه  کنی. و در دنیا برتری بیابی و مثل ما بناز ونعمت برسی. و لذا بتو ایمان نمی آوریم تا حکومت خود را از  دست ندهیم. این مشکل همه آخوندها در تمام ادیان قشری میباشد . مؤمن باور کننده نظری و عقیدتی در پدران قشری آنها است  ولی در واقع خداوند تنها با مؤمنان عملی و اوم کننده بمراتب شهود الهی رسیده توجّه دارد. واز امام اوم دهنده خود دستورات  عملی برای تزکیه نفس میگیرد وخود را ( اومّی) و سلوکی و مؤمن کامل الهی مینمایند.

یونس / 79 – و قال فرعون أئتونی بکلّ ساحر علیم

        لذا فرعون دستور داد که  هرچه ساحر و عالم هست احضار گردند. تا در عمل جادوگری اعتقاد موسی را  شکست بدهند. علمای آشنا بفنون فیزیک زمان قدیم معروف به ( علم الحیل) و آشنا  بصفات شیمیائی مواد که میتوانند  ناگهان مظاهر جدیدی در کار شیمیائی بروز دهند و جای تعجّب ناظران باشد. ولی مارگیری که فنّ وهنر تجربی است در قدیم علم شناخته میشد، و شاید هم عصای فلزّی که درونش فنری  تعبیه شده باشد ناگهان بحرکاتی غیر منتظره دست بزنند. و مردم ساده لوح  چند هزار سال پیش را بتعجّب وادار میکرده و بازی کننده آنرا  با مقامی خدائی میشناختند. در  داستان موسی و فرعون جادوگری علمی و مارگیری و ماربازی طبق قواعدی دلیل پیامبری کاهنان آنها بود.  احضار مارگیران و علمای اطراف در مصر هنوز که تا کنون در مصر مارگیری رواج  دارد. زیر ا مار فراوان هست. و حتی در فیلم یک شخص  مصری را دیدم، که معتاد گزیدگی مار بود و مدام در حال مارگیری در دهات میبود، و پس از گرفتن ماری مدتی با زهر این مار که  بپرّه گوش خود سمّ گزش ما را میخورد و لذّت میبرد.  فرعون امپراتور و دیکتاتور در افسانه ای قدیم مجموعه ای بسیار بزرگ از پادشاهان بوده اند که آکثرا خارچی و نظامیان غالب جنگی بر مصر بودند و جای تعجّب اینکه چند فرعون مصر نیز ایرانی بودند. ولی در تفسیر سلوکی و عرفانی فرعون هر کسی است که بنا حقّ مدّعی فرّ وکمال و پادشاهی الهی کاذب باشد. و فریدون نیز بزبان فارسی قدیم هر دارنده فرّ پادشاهی از خداوند بود. همان گونه که ( أفرودیت) یونانی یعنی شیطان بدون فرّ بود.

یونس/ 80 – فلمّات جاء السحرة قال لهم موسی القوا ما أنتم ملقون

      و چون  ساحران را گرد آوردند موسی بآنها گفت هرچه دارد رو کنید و زمین بیندازید. اگر هنر نمائی و معجزه گری و مار بازی دارید شما مارهای خود را اول بیندازید .  این ( إلقا ) تنها مار أندازی بروی زمین  نیست بلکه  انجام ( تلقین) سلوکی و  عقیدتی نیز هست .  شما سالکان خود را که تلقین و فریب در کار الهی میدهید بکنید  من نیز بعدا بتلقین خود میپردازم، و تفاوت بعدا معلوم میگردد. زیرا سالکان در سلوک  الهی خود بتلقین پیر کامل الهی تسلیم هستن. یعنی هرچه پیر کامل بگوید سالک می پذیرد و اگر بفهمد و بپذیرد خود نعمتی است و الاّ نفهمیده باید بپذیرد . زیرا سالک وقت  و فرصت  بررسی را در همه امور زندگی  کوتاه خود ندارد.   تا  همه امور و حقایق و فلسفه ها را یکایک بفهمد و بدین ترتیب باور کند. وهیچ معلّمی نیز  فرصت ندارد عمر خود را برای تعلیم یک نفر با فهم و استدلال مصرف نماید. سالکان اگر عاقل باشند تسلیم پیر میشوند و ندانسته هم که شده باشد بصورت تلقین مطالب پیر کامل را می پذیرد. و اگر کامل الهی شدند خواهند توانست بنتایچ  الهی وشهودی برسند و تلقینات پیر را سپس گوید  موسی اگر پیامبر جدیدتر الهی بوده باشد، قطعا تلقین او در سالکان فورا نتایج  شهودی میدهد. همان گونه در زمان محمد نیز گروهی بآثار شهودی مقام مصطفوی محمد رسیدند. امروز نیز آخوندها مطلقا أثری شهودی برای  پیروان خود ندارند. و طریقتهای سلوکی قدیم تر مسیحی و کلیمی و زردشتی که آثاری برای سالکان خود دارند، چنان سریع و در مقام شهودی بالاتر که کاملان زنده زمان دارند نخواهند داشت .  زیرا آنان روزی  الهی بوده اند.  و امروز أهل کتاب و سلوک و رسما سالک الهی محسوب میشوند. ولی شهود ششم قائم  ربّ النوع بشری را ندارند در حالیکه روش آخرین سلوکی محمدی شهود الهی را نه فقط بالاترین شهود در قائم ربّ النوع بلکه بروش سریع تر و راحت تر از أعمال ریاضت و نیز عقلانی تر قابل فهم و یقین سالک میباشد. و این فرق طریقتهای جدید و قدیم است بخصوص مسأله  شهود برتر آن که   تنها مورد نظر و هدف خداوند است .

یونس / 81 – فلمّا ألقوا، قال موسی ما جئتم به السحر، انّ الله سیبطله ، انّ الله لا یصلح عمل المفسدین

        وقتی آنان  بزمین انداختند  موسی گفت آنچه آوردید سحر وجادو میباشد و خد اوند این جادوهای شما را باطل وخنثی مینماید. زیرا خداوند عمل مفسدان را کار( اصلاحی ) نمی شناسد و بواقعیّت نمی رساند. آنها  مار انداختند و چون فنرهای فلزی بصورت مار در پوشش شبیه مار در آورده  بودند، و از اصول فیزیک وعلم الحیل که در قدیم برای خود علاقمندانی خاص داشت، و نقش جادوگران را در مجامع را بازی میکردند و اسرار آنرا بدیگران نمی آموختند.  بگفته موسی این کار شما سلوک الهی و تکامل نیست جادوگری و بازی علمی است. و خداوند هرگز نمی  گذ ارد علم جای سلوک الهی را بگیرد و لذا آنرا خنثی مینماید. یعنی  کاملان الهی را روشهای برتری از علم وجادو و فریب کاری  علمی میدهد تا شما را رسوا نماید. وهرعمل مفسدان نمیتواند عمل اصلاحی و تربیتی داشته باشد. این بازی علمی مارگیری نمی تواند دلیل و أثری در تکامل روح باشد.و بکسی عقل برتر ویا آرامشهای روانی و تزکیه عقده های  ناخود آگاه بدهد. و هرچه که مدعیان مقامات الهی چون آخوندها در همه  مذاهب و در تمام ادیان تلقین تبلیغاتی ومنطقی و فریب کاری و ادعای باطل برای پیروان قشری جاهل خود میکنند، خداوند آنها را باطل مینماید. یعنی تمام عبادات و نمازهای قشری هیچ پذیرش الهی ندارند. و پس از مرگ یک قشری دور از مراتب روز الهی و روش مقبول عبادی که تمرکز در وسائط بحقّ کاملان باشد،دست خالی و حتی بفساد بیشتر روح حیوانی خود کمک کرده اند. و لذا شرک بخدا بوده و قهقرائی بمسخ حیوانی وبدتر میروند. زیرا بجای مصلح  بودن و اصلاح روح خویش بیشتر ( مفسد فی الأرض ) یا در روح حیوانی و زمینه های اساسی خویشتن خویش هستند.  اتهام قبلی فرعون  که موسی  جادوگر است چون خودشان بمردم چنین میکردند و کافرهمه را بکیش خود میپندارد. ولی موسی خود کرامات الهی داشت، بخواسته وکمک  خداوند از  فنون فریب کاری دینی زمان خود نیز برخوردار شده بود. زیرا خداوند همه پیامبران زمان ها را  برحسب قدرتهای عقلی و علمی و سطح عقل جمعی هر قوم وزمانی میفرستد. وموسی برای مارگیران مارگیری و برای جادوگران جادوگری میکند. زردشت نیز گفته شده فلز مذاب بر تن خود می ریخت و آسیبی نمی دید. و یا ابراهیم در وسط  آتش میماند و نمی سوخت. و در یک طریقت صوفی در جزیره قبرص مسیحی، هر سال در محیطی پُر از آتش که دایره های بقطر ده متر از أتش است ، مستانه راه میروند و در عالم خلسه خود هستند. و هیچ  آثار سوختگی بعدی ندارند. و یا در چین سرب مذاب را برابر دوربین تلوزیون و تماشاچیان بدهان خود زیر زبان ریخت و قطعه سرب سفت شده را از دهان خود خارج کرد و آسیبی حدّ أقل از لحاظ ظاهر نداشت . در ایران درویشان کُرد در حال مستی سلوکی و جذبه شمشیر ببدن خود فرو میکنند و آسیب بعدی ندارند. اینها حادوگری های  علمی نیستند، بلکه معجزه وکرامات مذهبی و طریقتی آنها است. که از قدیم وسیله اثبات صدق سلوکی و حقّانیّت آنان بوده و هنوز نیز هست . ولی  لازم نیست تمام کاملان الهی تمامی کرامات  اینگونه را داشته باشند. هرمکتبی برای خود کراماتی از خداوند  دارد. ولی طریقت محمدی با ولایت مرتضوی پس از شهود قائم ( کرامات عقلی) محمدیان کامل در جهان سلوک الهی از قدیم تا کنون بی نظیر بوده زیرا عصر برتری سطح (عقل  جمعی) است و برتری سطح  (علم جمعی) نوع بشر میباشد.  و راز علم تنها  در (علم تکنیک) نیست. که راز علم  در( اموری عقلی و احوالی فکری)  بشری است و مقدّسان با ابهامات  نتایج فکری خود همچنان تشنه  رسیدن بسرچشمه های  جدید تر برای حلّ هرچه بیشتر ابهامات ومسائل فهم  ذهن آنان بشود. عیسی مسیح نیز  در عصر ترقی علم طبّ گیاهی أطبّای  یونان و شرق مدیترانه  بود که  جادوگری های طبّی داشت که کرامات الهی مسیح بود. هنوز نیز أکثر سالکان واصل جزئی بطریقت ولایت مسیح همین  قدرتهای شفا بخشی را نمایش میدهند  و نمایشات گروهی چند صد شفا بخش باهم انجام میدهند. که اگر واقعیت هم نداشته باشد، حدّ أقل چشم ناظران را در تعجّب میبرد و روی نوارهای تصویر تلوزیون و ویدیو ثبت و ضیط میگردند. درهر حال کارهرپیامبر  ابراز کرامات الهی  دارند، و در زمان  پیامبران بعدی این کرامات تبدیل بجادوگری و تمرین و نیرنگ بازی و علم الحیل فیزیک و شیمیائی علم ( نیرنگات و نیرنجات) شناخته میشود.

یونس / 82 – و یحقّ الله الحقّ بکلماته ولو کره المجرمون

    وچون خداوند کار مفسدان را باطل کند، یعنی خداوند أمر حقّ را بحقّانیّت خود میرساند. وحرف خود را تحقّق میدهد و بکرسی می نشاند . گرچه مجرمان کارمائی نیز ناراضی بوده باشند. یعنی خداوند همیشه کاملان الهی زمان وسالکان آنها را پیروز مینماید گرچه دیگران منکر مخالفت کنند. و هرچه که حق ّاست تحقق مییابد. اگر ماربازی فرعون باشد مار بزرگتر موسی مارهای آنها را می بلعد. و اگر جادوگری پیامبر جدید میتواند بخواسته خداوند مردم زمان  خود را بکرامت و امتیار بهتر و بتعجّب ببرد و جلب نظر کند چنان مینماید. حرف و کلام خدا همیشه اجرا میگردد. زیرا این سرنوشت افراد و خود هستی است. هرکس تحت تدبیر الهی است، چه فرعون باشد و چه موسی و چه مارهای آنها. اگر کارمائیان مجرم مخالف  احکام الهی و یا پیامبران بحق هر عصر ناراضی باشند و نخواهند  تصدیق کنند در جادوگری خود شکست خواهند خورد گرچه  چند روزی هم پیروزی ظاهری برای آنها باشد . و یا امیازات مادی جهان در اختیار آنها بوده باشد. مجرمان جنایت کار منظور جرم کرده و غرامت دهندگان و یا گارمه و کارمائیان هستند که باید بالمثل در إزای هر خطا و گناه خود بوسیله خداوند، در حیات فعلی و یا در تولدات بعدی، در جهنّم جهان همچنان مجازات (السنّ بالسنّ) در مورد آنها اجرا گردد. و کلام الهی و کلمات  او و سرنوشتها در مورد مردم بمورد اجرا در آید . ( اکراه) آنها  چون نفرت دارند و بخاطر منافع خودشان  یعنی منافقان، عقل مادی آنها را رهبری میکند . وناخودآگاه یا خود آگاه آنها است که حقیقت را رد مینماید. و اگر کسی  نفرت  أمری را داشت هرگز بدان حقایق نیز نخواهد رسید. حتی اکر روزی نسبتا تعدیل در کار نفرت خود داشته باشد. همان گونه که عشق زمینه ساز قبلی خیلی ار حقایق  است. و حتی عشق میتواند أمر ناحقّ  و باطل را آشکار بخاطر معشوق تصدیق بحقّانیّت نماید . زیرا ( حقایق ) در کیفیّت امور مدی نیستند. هرچه هست همین است که هست. ولی حقّانیت تنها  در مقام تکاملی و نوعی انسان است. هرکس بتواند هستی را از دید عقل نوع برتر و عقل بالاتر ببیند أمر حقیقی را دیده است. و لذا عاشقان  تصدیق کرده بخطا احتمالی اولیای خدا ، باز بهره های عقلی جدید را دارند. و حقایق را برتر حتی از همان مطالب اتّفاقا ناحق و خطای اولیای خدا دریافت میکنند. مهم تغییر ذات خود و کسب مراتب تکاملی برتر است. و بقیه توصیفات انسان ها هر چه باشد پوچ است. مانند تفاوت توصیفات مختلف میمونها. اگر بخواهند با عقل میمونی خود توصیفاتی از جهان و یا از اشیاء بکنند. مهم ( دیدن از محل عقل برتر) است  ونه اینکه با عقل کمتر و ضعیف تر چگونه درست وخوب توصیف و برداشت و بیان عقلی صورت گیرد.

یونس / 82 – فما آمن لموسی الاّ ذریّة من قومه علی خوف من فرعون و ملاء هم أن یفتنهم ، و انّ فرعون لعال فی الأرض و انّه لمن المسرفین

        جز أندکی از اولاد قوم او بموسی ایمان نیاوردند که از فرعون و ملاّهای او میترسیدند. تا مبدا دوچار فتنه و آزار آنها بشوند. و فرعون در دنیا بخود بزرگ پنداری دوچار شده و لذا از اسراف کاران بود. فرعون وملاء وملّت او موسی را باور نکردند و نتوانستند بخود جرأت  مطالعه وتفکّر و اعلام نظر بدهند . زیرا از فرعون سخت میترسیدند که آنها را شکنجه بدهد. اما از قوم موسی یا یهودیان أسیر مصر آنهم بسیاری ناراضی برای نجات از اسارت، ویا نشان  دادن عکس العمل سالها اسارت و بردگی،  در معدودی از جوانان کسی موسی را ایمان و باور نکرد و یا اوم و سلوک الهی با صورت شهودی او ننمود . قوم موسی نیز از فرعون میترسیدند ونباید فکر کرد که قوم موسی همه  یهودیان بودند. زیرا اصولا ( یهودیّت) دین واحدی مانند مسیحیّت و اسلام نیست. بلکه مجموعه ای بسیار بزرگ از پیروان پیامبران بنی اسرائیل هستند. که با ظهود هر پیامبر جدید قسمت أعظمی از پیروان انبیای قبلی اورا  نمی پذیرفتند. و آن معدود نیز مذهب ودین گروهی جدیدی  را تشکیل میدادند. که قسمتی از دستورات ادیان قبلی را پذیرفته و بقیّه را تحریم میکردند. و تکفیر و تکذیب هر پیامبر جدید بازگشته بخلق را مینمودند. و این بعد از عیسی مسیح بود، که این گروه های صاحب چهار شهود خود، درباره شهود پنجم نور مصطفوی که مسیح کاشف آن بود، ناچار  خود را در یک واحد دینی نمودند.که  أصل  همه آنها ولایت چهارم زردشت بوده است. و در یک کلاس نوع بشری محسوب می شدند. و همگی أنها منتظز شهود چهارم خود در احتمال سلوک بودند. که پس از ظهود عیسی هیچ یک از آنها حتی بشهود نور مرتضوی خود رسیدند. که باید( بصورت انسانی مسیح ) صاحب  تجسّم تجلّی مقام شهود الهی توسّل کنند. تنها  میتوان گفت این اسیران قوم کنعان بودند، که ظاهرا در کار سنگ تراشی یا معماری و مهندسی دارای تجربیّاتی بودند. و یا حدّ اقل کارگران نیرومندی بودند و فراعنه بقصد جلب این افراد کارشناس و کارگر بود، که حملات نظامی  میکردند و أسیر میگرفتند، و سرزمین اشغالی را تخلیه نظامی می کردند. مانند اینکه امروز بسرزمینی حمله شود و گوسفنئدان آن را بغارت ببرند و بروند. ایمان نظری و ایمان عملی یا اوم کردن سلوکی مورد نظر الهی است و الاّ عملا جوانان در طول تاریخ کمتر بامور دینی و سلوکی توجّه داشته اند تا بزرگسالان آنها . ( ذر ) ریز چون گرد وخاک و ذرّه ویا بمعنی پخش شده ومنتشر گردیده و فراوان چون مورچگان ریز است. امروز به أتم نیز در زبان عربی  ذرّه میگویند، که دلیل کار برد علم و پیش گوئی أتم در قرآن نیست که برخی تصوّر کرده اند. اینان دنیای  گذشته را بچشم و عقل امروز خود می بینند و می فهمند. قوم موسی یا اوم کنندگان و مستعدان سلوک با موسی هستند. زیرا  همه پیامبران ازهر تعداد افرادی که بپیامبری ایمان بیاورند و شاید یک در هزار به عمل سلوک الهی و ایمان عملی میپرداختند. زیرا سلوک عملی راه خدا و أمر معروف بصعب مستصعب است. سخت است اگر تمایل و عشق و فهم آن نباشد، و آسان است اگر  کسی طالب و عاشق بود. تنبلان و کم استعدادان این أمر را بیشتر سخت میگیرند  و فراری هستند. زیرا  با داشتن باوری عقلی اینکه سلوک أمری خدائی است و مجازات الهی عدم سلوک  دارند، ولی باز  بفریب کاری نفس امّاره خود را راضی باموری میگردند که هر قشری متدیّن در تمام ادیان و مذاهب آنها مینماید. در حالیکه چنین نخواهد بود و خداوند فریب نمی خورد  و باید سلوک و تکامل روح و تزکیه نفس حیوانی خود کرد و شایستگی برای تولد در نوع آینده فوق بشری پیدا کرد.( فتنه ) شکنچه کافران و آزمایش الهی سالکان و مشکلات اجتماعی برای مخالفان میباشد. فرعون بدون داشتن فرّ وکمال الهی و نداشتن نمایندگی الهی برای  وظیفه  پادشاهی، بخاطر تکبّر و خود بزرگ بینی منفور الهی میباشد. وهرغیر سالکی نیز فرعون است و تکبر میکند. بخصوص آخوندها در همه  مذاهب که مخالف سلوک الهی هدف پیامبران خود هستند.( أرض ) زمین دنیا است که پادشاهی مذهبی فرعون در تعالی  دیدن  خود بغلط میباشد. وهر سالکی نیز در جسم وتن و نفس حیوانی خود که زمین و زمینه ای برای روح الهی الهی است و باید بدان برسند وخود را شایسته بزرگی نمابند، و بر مقام حقیر کنونی از خودشان  بزرگی  نشان میدهند. و لذا  اینان اسراف کار هستند ریرا کرامات الهی نوع بشری برای این بآنها داده شده، که از این استعداد ها وکرامات بالفعل و بالقوّه  نوعی برای تکامل باز برتر روح خود  ازآنچه که هستند استفاده کنند. و الاّ آنها را سوخت هوسرانی و لذّت جوئی و خودسری  بکار برده و سرمایه وجودی خود را بدون کسب مقام برتر نوعی از دست داده . و اسراف کاری و اتلاف  امکانات خود مینمایند. و در نتیجه پس از مرگ بشری روح حیوانی پاکسازی و الهی نشده آنها ، بقهقرای  مسخ آمیز حیوانی میروند.  و بسته باینکه چقدر کرامات نوعی بشری خود را اسراف کاری کرده باشند ،بدرجاتی از( نسخ) بدتر بشری یا (مسخ )حیوانی و شاید( فسخ) و گندیدگی  گیاهی و( رسخ )جمادی و حتی( وسخ ) تحت جمادی سقوط مقام نوعی نماینمد و تکرار گذشته ها در آینده ها .

یونس / 84 – و قال موسی یا قوم، ان کنتم آمنتم بالله،  فعلیه توکّلوا، ان کنتم  مسلمین

    و لذا موسی باین چند مؤمن بخود گفت  اگر  واقعا بخدا ایمان آورده اید پس چرا بخداوند توکّل نمی کنید  و اگر که واقعا مسلمان  در تسلیم باشید. یعنی اگر سالک  عامل با صورت شهودی من پیامبر و کامل جدید الهی چون موسی مؤمن شده اید  و مرا باور کردید و بصورت شهودی  من اوم و سلوک و تمرکز و توجّه و توسّل مینمائید ،پس بخدا توکّل کنید که نتیجه کار سلوکی شما با من وسیله  نخواهد بود. و این بسته بمشیّت خدا و اراده الهی و اینکه سالک چقدر صادق در پیمان و عمل است، و تزکیه نفس و تسلیم پیر و عشق براه خدا در او واقعی دارد و( شرط  کافی) و تأمین قبلی( شرایط  لازم) نموده  که در آن صورت شرط  کافی وسرنوشت ساز و (حتی أعلم الهی) با مشیّت و بِدای  الهی دست میدهد و بشهودی میتوان رسید . واگر چنین نبود  پیامبران باید صد در صد  پیروان خود را نجات بدهند. ولی داوری  روحی آنان با خدا است که ناظر بر حقیقت ذات هر سالک میباشد. هر گاه أجل مربوط بهر مرحله سلوکی  و مهلت  زمانی و شرایط  لازم پاکسازی و تکاملات دست داد، آنگاه مرحله  بمرحله بمراتب شهودی برتر تعالی مییابد. موسی میگوید  اگر واقعا مسلمان هستند،  نه  اینکه تنها پبروی محمد  عنوان مسلمانی باشد که چمنین نیست. بلکه هر سالک که در سلوک الهی  خود در تسلیم پیر کامل واسطه الهی خود باشد در تسلیم ومسلمان است. وتمام انبیا از روزهای  نخست همین رویّه را داشته اند و سالکان باید مسلمان در تسیلیم باشند و نه  نام اسلام برخود بگذارند. و دیگران ادیان سلوکی دیگری داشته باشند.  و در تورات و انجیل نیامده که مردم خود را مسلمان خوانده باشد، ولی آمده که باید در توکل و تسلیم سرنوشت خود از خداوند باشند. ومنظور محمد نیز همین است که موسی میخواسته است. توکل بخدا برای سالک تنها قبول هرسرنوشت  سلوکی وهر پدیده ای در زندگی او بخصوص در أمر قبول عبادات. و اینکه  تزکیه ناخودآگاه و نفس امّاره او دست خداوند است و هر گاه خدا خواست سالک از خدا شهودی میگیرد، و تردید در پیامبر محرومیّت از شهود است.  چه رسد که فکر کند خودش بهتر از خداوند میداند که عبادت او  درست وکافی و دقیق بوده است. در حالیکه سالک خود نمی داند که چقدر ریا کاری و یا چقدر عشق  وعلاقه او ظاهری و غیر عمیق است و چقدر در تسلیم بپیر تنها  وسیله الهی خود  میباشد ولذا سالکان واقعی معتقدند از خودشان همّت و حرکت و جودیّت، و از خدا برکت و تکامل و تعالی و احوال شهود است.

یونس /85 – فقالوا علی الله توکلّنا، ربّنا لا تجعلنا فتنة للقوم الظالمین

     سالکان أندک پیرو  موسی در تسلیم نیز گفتند ما نیز بر خدا توکّل نمودیم. پس خدایا ما را وسیله  آزمایش و فتنه قوم ظالم مکن، و مارا دوچار شکنجه و آزار مخالفین قرار مده.  چون اینان از ترس فرعون و ضعف اراده خود  تسلیم شوند و پیمان الهی  خود را با موسی و هر کامل الهی نادیده بگیرند. زیرا دشمنان الهی ظالم بخود و دیگران هستند. و بخصوص با سالکان درهر عصر و زمان همیشه فشار میآورند. و آنان در ظلمت تاریکی عدم شهود و نداشتن صورت شهودی پیر کامل میباشند. و پس از مرگ نیز در ظلمت رحم مادری  حیوانی نزول  میکنند، و مسخ حیوانی و بی عقلی دارند. پس سالک واقعی از موسی وحتی محمد وهر کامل محمدی در دوره سلوک انتظار معجزه ویژه ای برای  خود ندارند. که  زودتر و بدون نظر خداوند بشهودها ووعده ها برسند. بلکه پیامبر را تنها یک وسیله الهی برای تمرکز در صورت  شهودی او و سلوک میدانند، و بقیّه را بسته بنظر خداوند گذارده که هرگاه خداوند دید و دانست  که وی بحدّ کفایت تزکیه نفس و اثبات صداقت در آزماشات الهی  کرده شهودی برتر بسالک  بدهد.

یونس / 86 – و نجّینا برحمتک من القوم الکافرین

       و متوکّلین پیرو موسی بخدا ادامه دادند که خدایا ما را  با رحمت و لطف  خود از قوم کافران نجات بده. منکران خدا و هریک از پیامبران و اولیا و حتی منکران  سلوک الهی قشریّون همه ادیان و مذاهب هستند  وسراسر  کافر و جاهل و بدون عقل و فهم از احکام و ارزش سلوک الهی هستند و لذا از محل جهل سالکان را آزار میدهند. و سالک در سلوک  خود با گذشت وعفو دیگران  وعزلت سلوکی از دیگران دارد. تا بتواند با (خاطری  جمع ) در تمرکز وسائط الهی (جمع وجم) گردد. تا وقتی که بشهود نهائی خود برسد. نجات  الهی همان یافتن شهود نهائی سالک  است، که در عصر ما نجات داشتن شهود قائم ربّ النوع،  آخرین رحمت ویژه الهی برای سالک است. که قبلا با  شناخت یک کامل الهی وواصل بحقّ و( حاجی آقای)  واقعی  و( بحجّ أکبر) نور قائم  امکان توفیق هست. این شایستگی در سالکان هرگز پس از صد در صد اعمال سلوکی ومطلق پاکسازی روان  نیست، بلکه شاید با کمتر از یک دهم پاکسازی  نجات می یابد. زیرا خداوند وعده داده که در برابر هر قدم سالک خود ده قدم یا بیشتر جلو میآید. و باید  با  کمتر از ده در صد تزکیه نفس بنجات با شهود نهائی برسد. و با بخشش و عفو و بدای ویژه الهی مصون از جهنّم ها و معصوم از گناهان تازه شوند که البته این معصومیّت خاص  کاملان محمدی  شاهدان عرش رحمان وبازگشته بخلق میباشد. و الّا  انبیای قبلی و کاملان  واصل پیرو آنها ، هیچ کدام بشهود قائم ربّ النوع بشر ی و یگانه علامت معصومیّت نمیرسند. و نجات الهی با أندک تزکیه و با أندکی کافی از شایستگی از نظر الهی بهمان شهودی میرسد. و این منّت و لطف الهی است که خودش  رحمت میدهد، و نه شایستگی سالک چنان باشد. که محال است انسان بتواند صد در صد تزکیه روان نماید. مگر در خلال سلوک صد باره عملا مرده باشد که در تولدات انواع فوق بشری صورت خواهد گرفت.

ﻴﻮﻧس  /87 -  ﻭﺍﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺍﺧﻴﻪ، ﺍﻥ ﺗﺒوّء ﻟﻘﻮﻣﮑﻤﺎ ﺑﻤﺼﺮ ﺑﻴﻮﺗﺎ، ﻭﺍﺟﻌﻠﻮﺍ ﺑﻴﻮﺗﮑﻢ ﻗﺒلة، ﻭ ﺍﻗﻴﻤﻮﺍ ﺍﻟﺼﻠﺎة ، ﻭﺑﺸّﺮ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

       ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻭﺣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻗﺒﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫید ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﺑﻤؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻭﻋﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫید . ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﻮﺳﻰ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭﺩﻋﺎ میﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ آﺯﺍﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍ، ﻭ ﺍﺳﻴﺐ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ، ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ      ﻭ ﺩﺭﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐی گرﺩند. ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ، ﻭﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ آﻥ ﻫﺴﺖ، ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﺎﻳند. ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ،ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﻨند.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳند. ﻭ ﻟﺬا  (ﺗﺒوّء) ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﮔﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺑﺨﺼﻮﺹ (ﺑﻴﺖ) ﻭﺑﻴﺎﺕ  ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﺿﺎﻓﻰ،ﻭ ﻧﻮﺍﻓﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﺬﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ(ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻫﺎ) ﻭﻣﺮﺍﮐﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ،  ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ. ﮐﻪ منظور ﺑﻴﺖ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺯﻧﺎﻧﺶ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻭﻣﺴﺠﺪ ﻋﺎﻡ ﻭﺧﺎﺹ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ آﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ . ﻭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ، ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ وﺭﺣﻢ ولایت وﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ، ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ، ﺍﻧﻬﺎ (ﻗﺒﻠﻪ) ﻭ ﻗﺒﺎﻟﻪ ﻭﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﻭﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺨﺎﻧﻪ ﺧداوند است. و پس از این قبله گیری است که صورت شهودی پیر کامل که خود همان ( وضوی) قبل از نماز و (وی سو وسمت و نور) وسیله الهی مورد  تمرکز لازم بواسطه الهی قبل از  نماز است. تا نماز وهر عبادتی عملا دارای ارزش و أثر سلوکی و تحلیه نفس و مورد قبول الهی ، که توسّل بوسیله بحقّ بوده باشد. ( اقامه) نماز بمعنی کامل تر اقامه و برپائی عبادات تا شهود قائم در ارتباط و صله ها و تصّال عبادی بسمبولهای شهودی و بترتیب شهودی خواهند رسید. و آن سمبولها قبله های جدید سالک واصل بآنها میباشد. و اگر چنین عزلت سلوکی و عمل قبله گیری بصورت شهودی پیرکامل و برقراری ارتباط دائم با مراتب الهی و تمرکز دائم با آنها تا حصول شهود نور قائم برای سالکان ولایت محمدی در هر زمان بعدی، اگر صورت گرفت  اینان مؤمن حقیقی از نظر خداوند هستند. و اینان ایمان آوران نظری و عقیدتی و اوم کننده عملی و سلوک الهی واقعی میباشند. و الاّ بقیّه  قشری متعبّد و غیر متدیّن بدین حقّ و روش غیر قابل قبول  خدا میباشند. بشارت دادن بمؤمنان که مژده علائم شهودی که  در راه دارند.  وچه وعده هائی که از خداوند خواهند داشت. وچه آینده های شهودی و عقلی و بهشتی  ونوع فوق بشری در پیش دارند . تمام مطالب قرآن از زبان هر پیامبر قبل از محمد آمده در واقع کلام محمد برای پیروان خود میباشد. وهر پیر  کامل محمدی میتواند همین مطالب را در مورد پیروان با خودشان مدرک کنندو وعده  بدهند.و کلام پیامبران را از زبان خود بسالکان پیرو خویش بدهند که کاملان الهی  محمدی زمان همه پیامبران  ولایت محمدی زمان و امامان  اوم  کذنده واوم دهنده  سالکان خود هستند. و حتی مقام کاملان محمدی برتر از أنبیای بنی اسرائل و حتی عیسی مسیح و کاملان سِنت شده مسیح میبباشند . زیرا شاهد قائم روح القدس هستند که دیگران حتی  پیامبران آنان چون موسی وعیسی شهود ششم قائم ربّ النوع بشری  بروش  محمد وولایت اورا در سلوک الهی ندارند.

یونس /88 - و قال موسی ربّنا  انّک آتیت فرعون و ملائه  زینة و اموالا فی الحیاة الدنیا، ربّنا لیضلّوا عن سبیلک ، ربّنا اطمس علی اموالهم و أشدد علی قلوبهم فلا یؤمنوا حتی یروا العذاب الألیم

      موسی نیز گفت  خدایا تو بفرعون و ملاّهای او زینت و ثروت فراوان در زندگی دنیا بآنها دادی. خدایا بآنان ثروت مادی دادی که از راه تو گمراه شوند. خدایا اموال آنها را نابود کن و بر دلهای آنان سخت بگیر. زیرا آنان تا عذاب دردناک تورا نبینند ایمان نخواهند آورد. موسی معتقد است که ثروت زیاد  ومظاهر زندگی که در اختیار فرعون و ملاّهای او وجود دارد نتیجه اش  گمراهی آنها در دنیا است. و بخدایش  میگوید اکر آنها را بی ثروت کنی و سرکوب  نمائی و بر آنها سخت  بگیری و ترحّم نکنی تا عذاب دردناک ببینند، و شاید ایمان بیاورند. همیشه اولیای  الهی در فقر بوده  و مردم مؤمن هرچه دارند در اختیار اولیا بگذارند آنان نیز آن اموال را بفقرا میدهند. ولی مال پرستان  که طمع کارند خیال  میکنند اگر خود را به پیامبران و عناصر الهی نزدیک کنند، خواهند توانست مردم را بهتر فریب بدهند و اموال آنها را بگیرند. کاری  است که کلیسیا کرده و هر یک از  اعضای آنها چون میلیونرها زندگی میکنند . و در ادیان دیگر نیز همینگونه بساط خلافت های  اسلامی نمونه دیگری است. و لذا کاملان الهی تنها  گروه پیوسته واقعی بأنبیا و اولیا هستند. و اگر مالی هم از طریق صدقات و پرداختهای داوطلبانه پیروان داده شود هزینه فقرا میکنند. ( زینت) مظاهر عظمت و زیبائی چون لباسهای حریر و تاج  جواهر نشان که  بر دست و عصای  خود دارند . سبیل خدا راه الهی یا همان سلوک  الهی  میباشد.( حیات  دنیا) زندگی نوع بشری  کنونی است که نسبت بحیات و زندگی بعدی فوق بشری  پست و دَنیّ میباشد. وپس  از مرگ در بهشت نوعی بهتر میروند .  والاّ مسخ نوعی حقیرتر از نوع بشری دارند.( طَمس) زیر خاک  بردن و سرکوب شدن و از  نظرها افتادن و تاریک شدن چون ( دامس)  است. که طمس  اموال آنها از  دست دادن است، و طمس کرامات آنها قهقرائی شدن آینده آنها میباشد.( تشدید) و سخت گیری برآنها است و ( عذاب) ناگوارائی عکس (عذب) و گوارائی است. ومنظور از عذاب بازگشت وتولد مجدد بجهان در کارماها و صورتهای نوعی  مسخ حیوانی یا بدتر است. و ( ألیم )  دردناک است که جهنم گودال آتش سوزان باشد ولی دردناک نیست. که  زندگی در جهنّم بمعنی جهانوم و جهان که دردناک میباشد. و با جسم مسخ  شده دردهای سخت می بینند تا وقتی که بنوع بشری مجدد متولد  گردند و سلوک  الهی تا شهود نور قائم ا باید بنمایند .

یونس / 89 – قال  قد أجبت دعوتکما  فاستقیما ولا تتّبعان سبیل الذین لا یعلمون

    خداوند پاسخ دعای آنها را داد و گقت دعای شما مورد استجابت و جواب مثبت قرار گرفت. پس  شما در کار خود استقامت و ادامه بدهید و راه و روش جاهلان بی اطلاع را دنبال نکنید. خداوند میگوید پاسخ دعای شما سلب اموال و عظمت آنها است، و چون بمیرند و فرصتهای آخر عمر و توبه سلوکی  استفاده نکنند دوچار مسخهای حیوانی و نقص مال و نقص امکانات وقدرتها و داشتنی های دیگر بالفعل و بالقوّه میباشند. چه مادیّات ومعنویّت و صورت نوع بشری و غیره است. ولذا عذ اب دردناک پساز مرگ  مسخ حیوانی است. اجابت و استجابت و پاسخ مثبت وموجب الهی برای دعوت و دعای آنها است.( استقامت ) مقاومت و صبر سلوکی در ادامه سلوک  و ئتعلیم دیگران برای  دعوت نمودن  آنان بسلوک است، وتا شهود قائم قیامت سالک در سالکان ولایت  محمدی شهود ششم است. ولی توقّف سالکان محمدی در هریک از مراتب شهودی و سلوکی بزرگترین گناه آنان است مگر اینکه بشهود قائم رسیده شوند. ضمنا استقاومت درعمل و درست بودن روش کار پیامبرآنها، که همان تعلیم  سلوک الهی وهدایت عقلی و استدلال مردم برای سلوک الهی  است. ( تبعیّت) پیروی است ولی بیشتر منظور تقلید روش سلوکی آنان و تمرکز  در وسائط  و سمبولهای شهودی و جانشینان پیامبران و کاملان نسل جدید زنده.  تقلید جاهلان مخالف موسی و هر پیامبر باطل و شرک است. آنان  جاهل بدون علم واطلاع و شهود از حقایق و ناتوان در عقل هستند  و خبر از ارزش الهی صورت  شهودی پیامبران و کاملان الهی عصر خود را ندارند. بی علمی آنان منظور  نداشتن آگاهی شهودی است. ولی نه از اینکه علم فقه  آخوندها و یا علم فیزیک و داشتن اطلاعات  علمی  و فلسفی باشد. که آنها حجاب أعظم و بزرگتر از  جهل آن علوم است که مانع  کار سلوک الهی  انسان  میشود مگر پس  از  نجات و شهود  عرش رحمان.

یونس / 90 – و جاوزنا ببنی اسرائیل البحر، فأتّبعهم فرعون و جنوده بغیا و عدوا، حتی  اذا أدرکه الغرق قال آمنت، انّه لا اله الاّ الذی آمنت  به بنو اسرائیل وأنا من المسلمین

     و عبور دادن  بنی اسرائیل از دریا که منجر بتعقیب ظالمانه  فرعون و سربازانش  بدنبال  بنی اسرائی شد. ولی وقتی که هنگام غرق شدنش فرا رسید آنگاه گفت   اینک ایمان میآورم و اصدیق دارم که خدائی نیست جز خدای بنی اسرائیل، و من نیز از مسلمانان هستم . عبور افسانه ای موسی و پروانش از دریای سرخ که منجر بتعقیب فرعون و مرگ غرق شدن او شد. وچون وقت مرگ  او سر رسید تصدیق موسی کرد و( کلمه و شعار توحید) سلوکی را بر زبان آورد. که جز خدای بنی اسرائیل خدائی نیست. ولی بمعنی سلوکی بنی اسرائیل همان سالکان همه ولایتهای ششانه سلوکی و اسراء کننده و در معراج روحی به( ایل  و اله ) یهودیان و الله  محمد و آهورمزدای زردشت میباشد .که همه سالکان الهی هر زمان هستند که اینان برای  عروج روح خود باید  بنزد خدای نوعی خود بروند. عبور آنها از  دریاهای تاریک و پُر موج دریا  و بحرانهای روانی که هر دم ممکن است باعث انحراف و خطای سالکان شود. زیرا خطرات  عوالم روح و فکر وعقیده در مسیر سلوک الهی  بسیار سخت وزیاد و سراسر فریب نفس امّاره  مخالف با سلوک الهی وتکامل  صاحب خود میباشد . و حتی  شیطان مخالف سرسخت  بقول پیامبر( ابلیس در لباس روحانیّت) کاذب  که همان آخوند های هر دین و مذهبی  است. که خود سلوک الهی نمی کنند و مانع  کار سلوک الهی مردم میشوند. بموجب روایت تورات فرعون غرق شد و موج دریا جسد اورا بساحل انداخت تا مورد عبرت  جهانیان در هر زمان بعدی باشد. و از قرار گزارش متخصصین باستان شناسی جسم این فرعون هم زمان موسی در صندوق مومیائی آن پیدا شده و آنرا در موزه  قاهره دیده ام . اما تبعیّت فرعون در این افسانه بمعنی سلوکی آن است زیرا آخوندها که اعمال سلوکی دین خود را انجام نمیدهند و قشری گری عبادت می نمایند. جز غرق شدن  ژنتیک روحی آنها   گناه بیشتر نخواهد بود.                                                                                                                                                                                                                                                                             فرعون   تمام  دیکتاتورهای  مذهبی همین آخوندها هستند که فر ّ و  شهودی  ندارند ولی مدعی آیت الله  و روح خدا هستند و تکبّر و تفرعن مینمایند. کار فرعون و پیروانش سراسر( بَغی ) و ظلم و فساد و قهقرای بیشتر روح آنها میباشد. و ( عَدو ) یا  دویدن بی خود و فرار است و نیز بمعنی دشمنی بخود و روح خویش میباشد. وقتی هنگام غرق شدن فرا میرسد ضعف جسم و نفس و پایان مهلت ها و عدم قدرت بهره گیر ی از امکانات و ثروتهائی که  انبار کرده اند آنگاه بیاد خدا می افتند ولی فرصتی نمانده و ایمان آنها زبانی و از روی اضطرار است. و( کلمه توحید) آنها  تنها حرف  است که قشری ها مدام دارند .  ولی( توحید عملی و سلوکی ووحدت وجود) یافتن با مراتب  شهودی خود میباشد. صفات و اخلاق و( توحید  و یگانه شدن شهودی و یافتن تجلّیات الهی مربوطه را ندارند زیرا سالک بشری وقتی بشهود نور قائم روح الأمین رسید، برترین تجلّی الهی برای نوع  بشر میرسد. و در واقع خود شاهد بهمان مقام الهی شهودی خویش رسیده. و اینکه شهود قائم در رؤیا است که  در واقع ژنتیک روحی انسان کامل میگردد. ووحدت شاهد و مشهود در شهودی رؤیائی( من  و او را ما ) میکند و این توحیبد شهودی است. بعد از( توحید صفاتی) الهی خود. گرچه باز در شهود عرش رحمان سالک خواهد گفت که (خود و قائم او) هر دو بنده ای برای  مرتبه  برتر الهی تا خدای مطلق الله هستند. ولا اله الاّ الله و الله أکبر میگوید. مسلمان بودن  فرعون باز تسلیم سلوکی نمودن امثال او است اگر توبه کنند .

یونس / 91 – ألآن و قد عصیت قبل و کُنت من المفسدین

      خداوند بزبان حال  بفرعون پاسخ توبه فرعون میدهد که  آیا  اینک ؟ در حالیکه قبلا عاصی متمرّد و از مفسدان بودی. یعنی اینک در حال مرگ توبه چه  فایده دارد و قبلا مدام با فساد  بیشتر روح  خود را بار گناهان و انحرافات روحی و اخلاقی چنان زیاد  کردی که اگر دوباره عمری بشری هم  بآنها داده شود نخواهند  توانست که در سلوک آن گناهان را تزکیه نماید، و از ژنتیک روحی  خود پاکسازی کند. عصیان و عاصی شدن تنها عبادت قشری نمودن  است. و یا حتی سلوک الهی را  سالک طبق  دستور الهی پیر خود انجام ندهد. که عاصی أمر خداوند است. که کافرند اگر معتقد بخدا نبوده  باشند کافرند ولی معتدان قشری مشرک هستند و متعبّد قشری میباشد. یا همان منافق و حتی هر سالک غیر صادق بدترین مجاز ات را دارد. (مفسد در دنیا و أرض) که در نفس و روان خود فساد بیشتر میکند و قهقرائی تر مینماید. انحراف درعقاید و از مقام روح حیوان بشری خود و ناخود آگاه روان بشری .

یونس /92 – فالیوم ننجیّک ببدنک لتکون لمن خلفک آیة، و انّ کثیرا من الناس عن آیاتنا لغافلون

     ولی  امروز جسد تورا نجات میدهبیم تا برای جانشینان خود عبرت باشی و خیلی از مردم از آیات ما غافل هستند. بزبان حال بوی  گفته میشود که تن تورا بساحل می اندازیم تا دیگران ببینند، چنان امپراتوری بچنین روزی افتاده است. و در برابر موسی پیامبر خدا شکست خورده است . (آیت) به معنی  علامت ووسیله عبرت و معجزه الهی. وچون کلمه آیه در این آیه تکرار شده، باز بمعنی صورت شهودی کاملان الهی زنده است که مورد غفلت فراعنه زمان یا آخوندها بوده .و سربازان فراعنه که تمام غیر سالکان و یا متعبّدان متظاهر و قشریّون هستند. وعدم  سلوک و تمرکز و توسّل با آیات  الهی و صورتهای شهودی کاملان زمان غفلت آنها از تکامل روح خود و از سلوک  أمر خداوند است. اکثریّت مردم همیشه غیر سالک و غافل هستند که در فصول  اولیّه حیوانیّت نوع بشری میباشند که عقل کم دارند. غفلت نادیده  گرفتن و چشم را بر هم گذاردن و چون چرت زدن و خواب رفتن در عدم ملاحظه و استفاده از فرصتها عمر و شانسهای الهی بالفعل و بالقوّه نوع بشری آنها است.

یونس / 93 – و لقد بوّءنا بنی اسرائیل مبوّء صدق، و رزقناهم من الطیّبات، فما اختلفوا حتی جاءهم العلم، انّ ربّک یقضی  بینهم یوم القیامة فیما کانوا فیه یختلفون

      ما نیز بنی اسرائیل را وارد مقام صدق و راستی نمودیم ، وقتی که وارد  ولایت سلوکی شدند و روزی خوب و شفابخش بآنها دادیم که اختلافی باهم نداشته باشند. مگر وقتی که علم و آگاهی بآنها رسید مختلف شدند. خدایت روز قیامت بین دارندگان اختلاف آنها داوری خود را خواهد نمود.( بنی اسرائل یهود با موسی بخاطر صدق سلوکی آنها درعزلت سلوکی خود، وکسب مقامات سلوکی و شهودی قرار گرفتند زیرا  در ادعای ایمان  خود صادق بودند. و الاّ یهودیان با موسی که از مصر خارج شدند همگی صادق نبودند. و نجات آنها فقط نجات بدن آنها از مصر و از بردگی بود. و بنجات روح  که هدف سالکان صادق است نرسیدند. و این یهود غیر صادق با فرعون و سربازانش فرق چندانی در باره غضب الهی  ندارند.( بوّء) اقامت دادن و پناه دادن و منزل دادن در عزلت سلوکی سالکان است. تا وقتی که بشهود نهائی خود برسد، و از دنیا و امور دنیوی جدا هستند. و اینان که صادق بودند بنی اسرائل هستند. و تنها بمعنی  یهودیان و اولاد یعقوب که نام اسرائیل برای او گفت  نیستند. بلکه بنی اسرائیل شامل سالکان و کاملان  همه ادیات وولایتهای  سلوکی نیز  چون سالکان محمد میباشند که ربطی بمذاهب شیعه و سنّی ندارد. و تمام سالکان الهی از بنی اسرائیل بوده و فرزندان الهی اولیای خود میباشند. پناه بردن سلوکی و دخول درعالم روح و سلوک آنان صادقانه بوده، که تابع ومطیع پیر کامل الهی خود بودند. و تسلیم و مسلمان در اوامر وی  مانده و میباشند. و چون  این صدق خود را در سلوک نشان دادند رزق طیّب الهی یافتند،  که همان رزق معنوی عقلی و برترین شهود از مراتب الهی است. که از این رزق و رحمت پیر کامل شروع میشود. (طیّب) خوب و شفا بخش و شفا دهنده  کار طبیب است اختلاف آنها در مورد سالکان پس از مرگ پیامبر آنها است. که چون اینان أکثرا از روی تکبّر و حسادت مطیع اولیای جدید نشدند، که تا دیروز هم سطح و طراز آنها و هم سفر سلوکی آنان بودند. ولی اکنون واصل الهی ومنتخب الهی برای ولایت در بازگشت  بخلق شدند. اما دیگران که کم کار سلوکی و یا ضعیف در ایمان وکمتر مطیع و عاشق پیر خود بودند عقب ماندند. و پس از مرگ پیامبر خود حاضر نشدند طبق وصیّت او از ولایت جانشین او اطاعت کنند. یا اینکه علم و اطلاع و آگاهی از ولایت جدید و جانشین پیامبر خود نداشتند. و لذا این اختلاف آنان  با حقیقت و این مخالفت با وصیّت پیامبر خود و این خلاف کاری ها در وظایف یک سالک آنها را عقب انداخته قهقرائی شده پس  از مرگ، در روز  قیامت برای  قیام مجدد آنها برای یک کارما و بازگشت بجهنّم یا جهانوم جهان خواهند فهمید تفاوت آنها بین خودشان با کاملان الهی چقدر است . اینها ببهشت تولد نوع بالاتر فرشته گونه و اینان جهنم مسخ حیوانی میروند. و تفاوت خودشان با هم نیز چقدر است.که هر کدام در یک صورت نوعی مربوطه و شایسته  میروند. ( قضاوت و داوری  الهی برای سالکان امروز در سلوک است وتا  وقتی شهود قائم ربّ النوع برای محمدیان برساند .گرچه  پیر کامل نیز داوری  احوال رؤیائی سالکان خود را مینمایند. که در واقع  بجای خداوند داوری میکنند ولی باز خداوند با مشیّت و بدا نمودن خود داوری خویش را در باره سالکان ولایتها  نموده که بشهود میرساند و در نتیجه قبول اعمال عبادی آنها است.

یونس /94 – فأن کنت فی شکّ مما أنزلنا الیک، فسأل  الذین یقرءون الکتاب من قبلک، لقد جاءک الحقّ من ربّک، فلا تکوننّ من الممترین

         اما تو اگر در شک و تردید هستی از آنچه برتو نازل شده، پس از أهل کتاب و ادیان دیگر و سالکان الهی آنها بپرس که قبل از تو  بوده اند. خواهی دانست  که هرچه  بتو از خدایت رسیده بحقّ است و از  تردید کنندگان مباش. محمد تردید نداشت بلکه پیروان محمد و خوانندگان قرآن در هر زمان هستند که ممکن است از سلوک جدید محمدی تردید کنند. ویا سملولهای شهودی محمدی که سالک او بمرور بدان واصل میگردد در تردید باشند. و یا اینکه اصولا در مقابل اصرار جاهلان و تبلیغات سرسختانه سالکان قدیم ادیان دیگر احساس نگرانی کند. میتوانند از أهل کتاب نه فقط بمعنی یهود و نصارا  وزردشتیان و غیره بلکه بمعنی ( أهل سلوک) و کسانی که وظیفه سلوک و مکتوب و مقرر الهی را انجام میدادند و میدهند. میتوان پرسید که محمد و روش  او درست  است. منظور این نیست که یهود ومسیحیان تصدیق درستی گفته های محمد را میدانند. بلکه در کتب آنها نیز نیامده که محمد میآید و چنین وچنان خواهد شد. و الاّ انکار  یهود و مسیحیان معنی نخواهد داشت.  ولی در سیستم های شهودی مسیحیان آمده که مسیح شخصا شهود پدر آسمانی خود را در شهود ( نور  مصطفوی) رسیده که شش قرن  بعد محمد تجلّی  دنیوی وتجسّم مادی همان مقام مصطفوی نوری مسیح  شد. و لذا سالکان با محمد با صورت تجسّم مصطفوی  در شهود پنجم روبرو میشوند. و عیسی پیروان خود ونیز در انجیل او گفته است که همه باید بدیدار و لقای  پدر آسمانی او بروند  که منظور همین شهود پنجم مصطفوی است، که ولایت  محمد زنده ای باید سلوک محمدی را آغاز نمود. تمام  ادیان بنی اسرائیل نیز از زردشت و ابراهیم تا یحیی  معمدانی آخرین پیامبران بنی اسرائیل  یهود تنها بشهود چهارم نور مرتضوی زردشت میرسیدند. که عیسی خود تجلّی مادی همین  شهود مرتضوی شد. ولذا در اسلام و روش سلوک محمد شهود مرتضوی به ( صورت در حجاب  نور) شهود میگرد لذا  مهدی موعود مسیح همان  محمد است وهمه ادیان منتظر تجلّی مادی مرتضوی در( مسیح یا ماشیه ) هدف  یهودیان و نیز شهود مصطفوی در قائم و یا محمدیان کامل نیز منتظر مهدی موعود آخر الزمان عصر نوع بشری در 55 قرن دیگر هستند. که تجلّی نور قائم در آن پیامبر قائم است. که اگر چه  اسم اورا محمد یا( م ح م د ) آورده اند. منظور از( محمد) هر کامل الهی که وسیله ای الهی و مورد  حمد و پرستش ) سالکان  است وچه بسا  پیامبر قبل از بعثت نام دیگری داشته باشد. و در آن زمان خود بأسامی  دیگری معروف باشد. گرچه مسیحیان خواهند گفت این  قائم باید ثروتمند ومسلّح بوده باشد  و نام محمد نداشته باشد. و الاّ درست نیست و کاذب  میباشد. حتی در انجیل متعلق بقبطیان مصری نام ( احمد بزبان یونانی فارقلیط )آمده که در هرحال امکان عدم تطبیق آن با محمد هست. آنها که کتاب می خوانند نه فقط تورات و انجیل و اوستا است. بلکه وظیفه مقرر ومکتوب الهی وسرنوشت  أزلی أبدی برای سلوک است که قراءت  کنند و در واقع قرّه گیری و تمرکز شهودی نمایند. و میدانند هرچه از خدا بمحمد رسیده بحق ّ است و از خدا میباشد.  چه آیات قربآنی و چه مأموریّت پیامبری و چه سمبولهای شهودی محمد و چه شهود های جدید اکتشافی قائم و عرش رحمان. ( ممتر) انسان در شکّ و در تردید است.

یونس / 95 -  ولا تکوننّ من الذین کذّبوا بآیات الله فتکونّ من الخاسرین

     ونیز تو  از  کسانی نباش که آیات الهی را تکذیب میکنند در این صورت از خسران دیدگان خواهی  بود. پس  خطاب تردید در آیه قبلی و فعلی برای شخص محمد نیست بلکه برای  مسلمانان مؤمن و یا مستعد ایمان است و یا  هر خواننده قرآن میباشد. که نسبت بمحمد و صورت  شهودی و سمبولهای شهودی  و طریقت و دستورات عملی او و هر آنچه که مکتب جدید محمد اقتضا مینماید تردید نکنند. که اگر سالک  در خلال  سلوک با حدّ أقل تردید بپیر  کامل و یا راه محمد باشد بسیار عقب خواهد ماند.  وشاید هم محروم بماند و اگر تکذیب محمد و امور طریقت اورا بنماید که از خسران دیدگان  قمار زندگی هستند و برای همیشه کرامات بشری  خود را از دست میدهند  و بمسخ حیوانی میروند در حالیکه  با تصدیق او و انجام سلوک ببهشتها و مراتب الهی و نوع فوق بشری میرسند.  تکذیب  آیات قرآنی و یا سمبولهای شهودی و معجزه محمد و علائم راه سلوک  محمد در شهودها و یا تصدیق بدون سلوک عملی میباشد که همان نفاق یا عدم اعتقاد بخدا و مأموریّت محمد و أمریّه الهی در سلوک میباشد.

یونس /96 – انّ الذین حقّت علیهم کلمت ربّک لا یؤمنون

       اینان که کلام وحکم خدا در باره آنها اجرا شده است هرگز ایمان نخواهند آورد زیر قبلا خداوند بآنها استعداد عقلی و سلوکی  نداده است . تحقق  کلام الهی یعنی پیاده و اجرا شدن وعده الهی و یا أمریّه او در مورد شهودها است و نمی توانند اوم کنند  و ایمان نظری و عملی پیدا نمایند. آنان  ایمان نخواهند آورد حتی اگر معجره و آیت الهی را برای آنها  آورده شود. مگر اینکه اول عذاب  دردناک  را ببینند. چه آیات قرآن برای آنها نازل شود و استدلال بیشتر گردد  وچه آیات صورت شهودی کاملان الهی متوالی برای آنها برسد. ویا هر پیامبر و کاملی الهی برای آنها معجزه های سحرآمیز نیز بکنند . باز ایمان نخواهند آورد مگر اینکه پس از مرک بمسخ حیوانی و عذاب ناگوار جهان جهنّمی را ببینند تا با تکاملات  طبیعی دوباره بنوع بشری برسند وکار سلوک الهی را که امروز نمی کنند بعدا ناچار گردند و با استعداد و عقل  لازم آنرا  پیدا کنند. آنگاه سلوک الهی خواهند نمود و اگر باز امتناع نمایند بارها و بارها کارماها و مسخ ها تکرار شدنی است. عذاب ألیم دردناک تولد و زندگیهای مسخ آمیز در جهنّم جهان است.

یونس / 98 – فلولا کانت قریة آمنت فنفعها الاّ قوم  یونس، لمّا آمنوا کشفنا عنهم عذاب الخزی فی الحیاة الدنیا و متّعناهم الی  حین

      بجز یک مورد قریه ای یا قرّه دارانی که ایمان آوردند و ایمان آنها نیز مفید بحال آنها بوده که قوم یونس میباشد. و عذاب رسوائی آنها را از زندگی دنیایشان بر طرف کردیم. و مدتی نیزآنها را  فرصت تمتّع و برخورداری دادیم   اینان که حاضر شدند  بپیامبر جدید ایمان بیاورند. و تنها قوم یونس  بودند که دیر وقت ایمان آوردند و بنفع آنان تمام شد و بخشوده الهی از  عذاب رسوائی در دنیا گردیدند. ( قریه  یعنی گروهی أندک یا شهرکی کوچک است ولی  منظور آیه قرآنی جامعه  ایمای  سالکان دارای  پیر و قرّه شهودی که مشغول سلوک الهی و قرّه دار درقرّه گیری سلوکی بودند.  اینان با ظهور پیامبر  جدید ابتدا منکر شدند ولی بعدا ایمان آوردند. واین داستان از افسانه های  تورات است که پیروان یونس پیامبر  انجام دادند.و (کشف  الهی) از آنها برطرف نمودن مجازات و عذاب  الهی  در همین دنیا و امروز  است که بخشوده شدند. و پس از مرگ برسوائی مسخرگی حیوانی نمیروند. و ضمن بخشودگی آنها مدتی نیز  در دنیا تمتّع و لذّت برخوردار بودند. که این شانس  تمام کاملان الهی زنده هرزمان از بین سالکان همان عصر است. ( تمتّع) لذت بردن و متاع دنیا داشتن و عدم  محرومیّت و برخورداری از  امور دنیوی و مادی نوع بشری است. ( الی حین) زمانی نسبتا  أندک وکوتاه که بقیه عمر سالکان تا وقت مرگ آنان است .( خزی)  رسوائی و مسخرگی در داشتن صورت مسخ حیوانی است. ( حیات دنیا همین زندگی پست دنیای دنیّ وحقیر نسبت بزندگی  برتر فرشته گونه بعدی فوق بشری کاملان الهی است. و انواع مسخ حیوانی برای زندگی بعدی  غیر سالکان  است. ( ایمان آوردن نظری است که  گاهی همچنان غیر سالک میمانند که قشری بوده و تنها برخی اوم  میکنند و مؤمن میشوند و منظور از  امّت و ملّت بعنوان واحد سیاسی یا مادی و جغرافیائی جامعه ای نیست. بلکه طلب وملّت و ( تمایل) برای سلوک  الهی و امّت اوم کننده راه خدا است.

یونس / 99-  ولو شاء ربّک لآمن من فی الأرض کلّهم جمعیا، أفإنت تکره الناس حتی یکونوا مؤمنین ؟

      و اگر خدایت میخواست هرکس که در دنیا هست همگی  ایمان می آوردند. ولی آیا تو ای  محمد از مردم ناراضی و نفرت واکراه خواهی داشت مگر آنکه آنان مؤمن گردند؟ این  مصلحت بینی الهی  است که برخی مؤمن و اوم کننده نباشند. ولذا  پیامبر وهر کامل محمدی نیز نباید از عدم سلوک  الهی دیگران ابراز غضب و نفرت و عصبانیّت نماید.  زیرا این خواسته الهی است  که سلوک نکنند زیرا  همه انسانها دریک فصل نوع بشری واحدی و با مقام عقلی یکسان نیستند. و أکثرا همچنان در تکامل طبیعی  وحیوانی نوع بشری  ودر فصول اولیه نوعی هستند. ودر تولدات بشری بعدی عاقل تر میشوند. و چون بفصل نوع بشری بالائی پس  از تکرار تولدات رسیدند، استعدا د  سلوک الهی در شش کلاس و مرتبه ولایتهای سلوکی را خواهند یافت.  ولی  مردم عاقل اکنون باید خود را آزمایش کنند، که آیا برای سلوک الهی صاحب شانس  و استعداد و سرنوشتی هستند یا نه. و آیا باندازه  کافی می فهمند و عرفان و ابعاد باطنی امور الهی را در مییابند. و یا اینکه کشش سلوک  الهی دارند، و چیزی ولو أندک از  مراتب شهودی  بیابند  که بنفع آنان خواهد بود.  و شانس خود را آزمایش کنند و اگر هم محروم بودند، حدّ اقل  مراتبی جزئی پیشرفت دارند. که در تولد نسخ بهتر نوع بشری آینده خود بقیّه راه را دنبال خواهند کرد و اگر  سلوک الهی  نکنند، بار گناهان و انحرافات آنان بیشتر و بجای نسخ بهتر بشری بمسخهای حیوانی بدترمیروند

یونس /100 – و ما کان لنفس أن تؤمن الاّ بأذن  الله و یجعل الرجس علی الذین لا یعقلون

       هیچ کس قادر نخواهد بود  که ایمان بیاورد مگر با اجازه خداوند باشد و رجس و قهقرا بر کسانی است  که تعقّل نمی کنند. ایمان  آوردن یا ایمان نظری و باوری عقلی اولیّه است. وبا اوم کردن و ایمان عملی درسلوک الهی با ولیّ الهی بمعرفی خئاوند است. همه هستی بخصوص  انسانها و از جمله  امور جسم و ذهن و روان انسانها در  تدبیر لحظه بلحظه الهی  است. و جریان امور که گاهی  طبیعی و خود کار بنظر میرسد باز در تدبیرالهی و انواع مختلف  تدبیرات است، که درک آنها  برای ما ممکن نیست. لذا در  انسان  امور تن اهمیّت کمتر از امور ذهن دارند. زیرا ذهن بدون تن  و جسم قادر بحفظ  حیات خود نیست. و زندگی ذهنی وفکری باز مقام کمتر از مقام عقل  وروان یا روح حیوانی دارند. هریک از این امور جسمی و ذهنی و روانی یا روحی خود در مراتب   بسیار پُشت گردن در کمال برحسب أهمیّت و درجه تکامل ژنتیک روحی هستند. لذا ایمان آوردن انسان و اوم کردن  در راه خدا بودن أمری جسمی نیست. و در اختیار ذهن و فکر نیز نیست. بلکه از نوع امور روحی وعقلی و امورعوالم الهی  است. زیرا عقل نیز غیر از فکر و ذهن است. و لذا سالکان اگر در روح خود تدبیری الهی  داشته  باشند میتوانند در  کار سلوک الهی وارد گردند ویا ادامه  بدهند  و یا بنتیجه ای برسند. زیرا اوم کردن و ایمان آوردن از نوع حیات روحی همراه با تکامل و برجستگی بیشتر است .و چون جسم ( حیات متوقّف و یا کار ذهن  حیات با حرکت مداری ) نیست بلکه روح و اوم کردن با حیات روبرو و بجلو و نزدیک تر بخدا و کمال جستن و یافتن عقل و کرامات برتر نوعی، و بالأخره (عقل و ذات الهی) برتر است. و لذا سالکان باید بدانند که اگر مایل باشند و میخواهند تکامل کنند، این کشش و فهم وعلاقه از خداوند و هم اکنون لحظه بلحظه بآنها رسیده و میرسد. و اگرعلاقه ای نداشتند عیب و گناه از خودشان است  که شایستگی ندارند و بخودشان فرصت نمیدهند از حقّ الهی خویش  استفاده کنند.  این از  لحاظ امکان ایمان آوردن در کشش است. ولی سالک اگر هم بخواهد سلوک الهی  کند نیازمند بپیر کامل ره رفته و یا وسیله ای الهی برای شفاعت پیر کامل مناسب شخص که  با خداوند است. و مراجعه شخص انسان بهر پیر کاملی که شهرت دارد منوط بصدیق رسالت آن پیراز نظر خداوند برای آن شخص است. و سپس  منوط  باین  است که پیر مناسب مشکلات روان سالک باشد . زیرا  گروه های  عقلی و  احساسی و عاطفی افراد باهم فرق میکنند و هر گروه بیمار روانی پیری مناسب ومتخصص  خود را  دارد. که  تنها  خداوند از این لحاظ شناخت تناسب بین پیر و سالک است. که پیری را بسالکی معرفی  نماید . البته اجازه ای که خداوند بسالکی میدهد اینکه بکدام  پیر کاملی مراجعه کند.  پیر کامل را نیز  خداوند اورا هدایت میکند که آن سالک را بپذیرد. درهرحال همه امور سلوک الهی مانند  دیگر امور انسانی و امور هستی سراسر ومطلقا دست خداوند است. زیرا همه چیز از( خدا داخل) آمده و درهستی جز خداوند  کسی وچیزی وجود ندارد. و آنچه ما غیر خدا می بینیم یا خود را در  مقابل خدا جدا مییابیم، ناشی از عدم قدرت درک وحدت وجود  أکنون ما باخدا وهستی است. و چون سالک به ( توحید شهودی) خود رسید  احساس  میکند که چگونه خود همیشه جزئی در یک سلسله وحدت  وجود در خداوند بوده است. و حتی اینک در کجای سلسله  مراتب الهی قرار دارد. و کدام مقام وجودی الهی خود را یافته است. و مرحله  بعدی او و یا جهنّم دیگران نیز چگونه خواهد بود. عکس  تکامل ( رجس یا رجز ) و عقب روی مقام عقلی و روحی و تاملی است. قهقرائی شدن و شایستگی مسخ حیوانی یافتن است. و این خطر تنها در انتظار بی عقل ها هست. و منظور آن نیست که کسی چون سنگ بدون ذهن، و یا  چون طفل و دیوانه در عقل و فکر ناقص  باشد. که اینان از خطر رجس و قهقرا و انتقام الهی نیز مصون هستند. و اینکه اینان در تکامل طبیعی زندگی  میکنند و در آینده های  دور است که مسؤلیّت های سلوک  و تکامل ارادی خود را خواهند داشت. بلکه منظور آیه قرآنی داشتن ( عقل مادی) نیست که همه نیز باید داشته باشند تا بتوانند  زندگی عادی  خود را ادامه بدهند.  بلکه ( عقل جزئی ایدآلیستی وتکامل طلبی) است که دارند ولی آنرا بکار نمی اندازند. مرحله  بعد از  کمال داشتن ( عقل کلّی الهی) است که این خاص واصلان در سلوک الهی میباشد. ایه قرآنی میگوید کسانی که تکامل نکنند و یا بالعکس رجس و قهقرا و عقب روی و فسق دارند، کسانی هستند که عقل دارند ولی بکار نمی اندازند. یعنی ( عقل ایدآلیستی خدا شناسی)  و عقل ایدآل وکمال برتر جوئی و تکامل طلبی دارند ولی آنرا بکار نمی گیرند.  اینان پس از مرگ و حتی قبل از مرگ بنقص  عقل و قهقراهای مسخ حیوانی دوچار میگردند . ( نفس) در آیه  قرآنی بمعنی هرکس میباشد. ولی باز هر کس( نفس یا روح حیوانی) دارد که اساس حیات جسم مادی او است که (ژنتیک روحی) میگوئیم و نتیجه این زندگی جسم و روان  باید با سلوک  الهی بمرحله آخر ( روح الهی و نفس مطمئنّه) برسد. ایمان یا اوم کردن و باوری  نظری  و عقیدتی و اجرای عملی آن باورها در سلوک الهی است، که باز همان تکامل سلوکی در روح میباشد.

یونس / 101 -  قل انظروا ماذا فی السماوات و الأرض،  و ما تغنی الآیات و النُذُرعن قوم لا یؤمنون 

      ای  محمد بمردم بگو نگاهی بآسمانها و زمین بیندارید و آیات الهی و ( انذارها و اخطارها) برای قوم غیر مؤمن نتیجه بخش نیست. زیرا نظر بآسمان وزمین منظور عبرت گیری است که  خالقی دارند و مدبّر لحظه بلحظه. و این مدبّر الهی نیز هدفی دارد و ما نیز مانند  آسمانها و زمین و هرچه در آن هست بهمین مسأله خالق و مدبّر و هدف او باید  توجّه داشته باشیم. و لذا خداوند با آیات  خود و اخطارها نمی تواند برای  قوم غیر مؤمن که اوم نمی کنند مفید واقع شود . چه آیات قرآنی و استلالی آن، که اینک مورد مطالعه ما است، و مورد خطاب  مردم مواجه پیامبر بوده اند و همین آیات  باز سمبولهای شهودی الهی هستند که تا وقتی سلوک الهی و فهم وعشق و صبر در کار نباشد وصول بآنها محال است. صورت شهودی  چون پیامبر و کاملان الهی زنده هر زمان خود آیات الهی میباشند. ( نُذُر) و انذاز ها و اخطارها  و مطالبی تهدید آمیز برای ممتنعان از سلوک الهی است. همه اینها مدام از خداوند میرسد. و هم اکنون نیز در جهان انسانی نیست که بدون امام اوم دهنده و معلّم اوم کرده وجود داشته باشد. و یا آنها مطالبی را برای مردم اخطار و و انذار نداده باشند. زیرا استفاده نمی کنند و مایلند از وجود کر امات بشری خود برای  لذّت بردن استفاده کنند و بهشت آینده خود را ببهشت دنیوی امروز میفروشند. و جهنم بعدی نتیجه کار آنها در مسخ های حیوانی است. انذار که بمعنی اخطار و تهدید و اتمام حجّت پیامبر و هر کامل الهی است باز بمعنی ( إنظار) و نظر دادن و اجازه توسّل صورت  شهودی دادن یک  پیر کامل بیک سالک  است. و کاملان الهی صورتهای الهی برای ومردم و شفع و شفیع و شفاعت آنها است.  ولی آنها از این آیات و صورتهای شهودی آنان استفاده عملی  در سلوک و توسّل نمی کنند. (تُغنی)  یعنی بی نیاز کردن و مفید واقع شدن که آیات الهی هستند، ولی بکار گرفته  نمیشوند. ( قوم ) مردم مستعد سلوک  الهی و اوم کردن هستند  ولی با داشتن کاملان الهی بین خود سلوک الهی نمی کنند. ( سماوات) آسمانها دنیا و آسمانهای فکر و روح و عوالم وجودی دیگر نیز هستند. و زمین جهان و نیز تن انسان برای نفس وروان زمین ،و وجود نفس برای  روح الهی کاملان زمین است. و تمام هستی نوع بشری زمین وزمینه ای بعدی برای عوالم برتر فوق بشری است. و امروز زمینه ای برای آینده های بعدی و آخرت است.( قوم مؤمن) در اسم ممکن است مؤمن باشند و حتی  عابد قشری بوده باشند، و بنام خدا فداکاری های  تعصّب آمیز  نیز داشته باشند. ولی ( مؤمن واقعی)  که در عمل بعقاید مقبول خود سلوک الهی بپردازد و مراتب سلوک در تخلیه و تحلیه و تجلیه های الهی درمراتب شهودی بخصوص شهود  قائم ربّ النوع بشری  است .

یونس / 102 – فهل ینتظرون الاّ مثل أیّام الذین خلوا من قبلهم؟  قل فإنتظروا  انّی معکم من المنتظرین

      آیا اینان که ایمان نمی آورند  منتظر همان سرنوشت و روزها و اتّفاقاتی هستند که درگذشتگان داشتند و گرفتار شدند. اگر  چنین است پس منتظر  فرا رسیدن آن روزها باشید و ما نیز  منتظر هستیم. در گذشته ها سلوک الهی نکردند و پیامبران و اولیای الهی را نادیده گرفتند. و از آیات و أنذارها و نظرهای آنان استفاده نکردند و پس از سختی زندگی و سختی مرگ دوچار غضب و  انتقام خدا در مسخهای حیئوانی و قیامتهای جهنّمی خود شدند. اگر نسلهای جدید غیر مؤمن باز همین بی اعتنائی  را بنمایند که قبلا میکردند، پس باید دوچار مشکلات و مسخهای  حیوانی خود بشوند.  منتظر باشند تا فرصتهای عمر و زندگی و امکان توبه های احتمالی بگذرند. که اگر استفاده نکردید دوچار عذاب شوند. و ماهم منتظریم که ببینیم شما چگونه دوچار میشوید. منتظر فرا رسیدن وعده های آینده است چه نیک و چه بد باشد . اینان در نظرسلوکی خود عمل نمی کنند و نظر بجای غیر الهی میدوزند و نظر بازی دارند.

ﻴﻮﻧس  /103 -  ثُمّ  ﻧﻨﺠّﻰ ﺭﺳﻠﻨﺎ، ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ، ﮐﺬﻟﻚ ﺣﻘّﺎ ﻋﻠﻴﻨﺎ، ﻧﻨﺞ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

      ﻭ ﺳﭙس ﻣﺎ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺍﻳﻦ ﺣﻖّ  ﻭﺗﻌﻬّﺪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ،ﮐﻪ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﻴﻢ. ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪﻭﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ، ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺍﺋﺐ ﻭﺯﻭﺍﺋﺪ و ﻣﻌﺎﻳﺐ  ﻭﻧﻮﺍﻗﺺ ﻭ ﻋُﻘﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﺟﻬﺎﻟﺘﻬﺎ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎ ﻭﻋﺎﺩﺍﺕ ﺯﺷﺖ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﺍثاﺭ ﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ کسب  ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮی ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺮﺗﺮ،ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﻧﻮﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﺎﻥ،ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ . ﻧﺠﺎﺕ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭ ﺗﻌﻬﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺗﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺑﮑﻨﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻖّ ﺑﺮﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﻭﻋﺎﻣﻞ ﻭ به ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎ  ﻭﺧﻄﺮﺍﺕ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻧﺎﮐﺎﻣﻰ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس /104 -  ﻗﻞ ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎس ،ﺍﻥ کنتم  ﻓﻰ ﺷﻚّ  ﻣﻦ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻓﻠﺎ ﺍﻋﺒﺪ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺗﻌﺒﺪﻭﻥ، ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ،ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺘﻮﻓّﺎﮐﻢ ، ﻭﺃﻣﺮﺕ  ﺍﻥ ﺍﮐﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻴﻦ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﻦ ﻭﺭﻭﺵﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﭘس ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﮕﺮ که ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﺮﺳﺘﻢ. ﺧﺪﺍﺋﻰ  ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻤﻦ ﺍﻳﻥاﺳﺖ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ .ﺍﻯ(ﻧﺎس ) ﻳﺎ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ و مردم ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ( ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ) ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ کنونی ،ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﻣﻦ،ﻋﻠﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ. ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ،ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﻭ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ  ﺩﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﺑﻘﺼﺪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻟﺬﺍ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑُﺖ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺎﺑﺪ ﺑﺎ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﺴﻴﺢ  ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ  ﻣﻨﻈﻮﺭﭘﺮﺳﺘﺶ ( ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ) ﻳﺎ هر یک از ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ، ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.  ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻋﻤﻠﺎ، ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ  ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺑﺎﻟﻌﮑس ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﻭﺳﺎﺋﻄﻰ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ  ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﺩ  ﺯﻳﺮﺍ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ، ﮐﺎﺭﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺯﻣﺎﻥ،ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ  ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ  ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻣﻦ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻢ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭﻋﺎﻃﻔﻰ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﭙس ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ. ﻣﺤﻤﺪ  ﺧﻮﺩ ﻣؤﻤﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺯﻭﺍﻝ ﻭﺧﻨثی ﺷﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ.ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﻋﺎﺑﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬی نیز ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻭ ﻣﺘﺪﻳّﻦ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻣؤﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ .

ﻴﻮﻧس / 105 -  ﻭ ﺍﻥ ﺍﻗﻢ ﻭﺟﻬﻚ ﻟﻠﺪﻳﻦ ﺣﻨﻴﻔﺎ، ﻭﻟﺎ ﺗﮑﻮﻧﻦّ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ

     ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺴوی ﺩﻳﻦ،ﻭ ﺑﺸﮑﻞ ﺣﻨﻴﻒ ﺑﺮﭘﺎﮐﻦ.ﻭﺍﺯ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻧﺒﺎﺵ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺑﻤﺤﻤﺪ، ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ،ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻓﻮﻕ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﻭ(ﺍﻗﺎﻣﺖ) ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﺗﺎﺣﺼﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭﺳﻤﺖ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ، ﺑﺸﮑﻞ ﺣﻨﻴﻒ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﮐﻦ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩﺑﺎﺵ ﻭ ﭘﺎﻙ ﺷﻮ ﻭﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﻦ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻭﻇﻴﻔﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻣؤﻣﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.که  ﺧﺪﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ (ﻣؤﻤﻦ) ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺍلاّ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.ﻫﺮﮐس ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﻫﺪ ﻣﺸﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ 0ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﺪ. ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺑﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻄﻴع ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺩﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻟﺬﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺑُﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﺍﻥ ﺧﻄﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍﻥ ﺩﻧﻴﻮﻯ،ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﻣﺎﻝ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﻴﻮﻧس / 106 -  ﻭ ﻟﺎ ﺗﺪﻉ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎﻟﺎ ﻳﻨﻔﻌﻚ ﻭﻟﺎ ﻳﻀﺮﻙ ، ﻓﺄﻥ ﻓﻌﻠﺖ، ﻓﺄﻧّﻚ ﺍﺫﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

     ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻳﺎﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﮑﻦ،ﮐﻪ حقیرتر ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺿﺮﺭ ﻭﻧﻔﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﻨﻰ،ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺟّﻪ ﮐﻨﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ . ﺩﻋﻮﺕ ﻭ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﻐﻴﺮﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﻨﺪ، ﺷﺮﻙ  ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ، ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ . ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﻮﺳﻞ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ،ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺩﻋﺎﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺷﺮﻙ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻔﻌﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ، ﺿﺮﺭ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺩﺑﻰ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ  ﻧﻔﻊ ﻭ ﺿﺮﺭ،ﻳﻌﻨﻰ  ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻭ ﻋﺒث ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻋﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﻨﻰ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺿﺮﺭ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻇﺎﻟﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ،ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ  ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ .ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺍﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺳﺒﻚ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﻭﻧﻮﻉ ﺭﻭﺵﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﭘس ﻇﻠﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ  ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﺳﻠﺐ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﻭﺑﺎﺯ ﻇﻠﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑی ﻮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﻭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻭﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺘﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﺣﻢ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻦ، ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﻧس /107 -  ﻭﺍﻥ ﻳﻤﺴﺴﻚ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻀﺮّ، ﻓﻠﺎ ﮐﺎﺷﻒ ﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ، ﻭ ﺍﻥ ﻳﺮﺩﻙ ﺑﺨﻴﺮ، ﻓﻠﺎ ﺭﺍﺩّ ﻟﻔﻀﻠﻪ ، ﻳﺼﻴﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺸاء ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ، ﻭﻫﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

     ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺳﺪ، ﻫﻴﭻ ﮐس ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺵ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﻭﺿﺮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺧﻴﺮﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﻴﭻ ﮐس  ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﻮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻬﺮ ﮐس  ﺍﺯ  ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺮ ﻭﻓﻀﻞ ﺑﺪﻫﺪ ،ﻭ ﺍﻭ ﻏﻔﻮﺭﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﺿﺮﺭﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺗﻨﻬﺎ ﺿﺮﺭﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺿﺮﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﺪ.ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺿﺮﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ  ﺭﻭﺡ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ،ﺍﺯ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ  ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ  ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﻮد ،  ﻫﻴﭻ ﮐس  ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ، ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺿﺮﺭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ،ﻭﻳﺎ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻠّﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻥ ﺿﺮﺭ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ، ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺷﺨﺺ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺿﺮﺭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻮﺑﻪ،ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﺗﻌﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰﻣﻄﺮح اﺳﺖ. ﮐﻪ ﻗﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻭﻃﻠﺐ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﻭﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﺰ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﻴﺮﻣﺎﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﭘﻮﻝ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺩﺯﺩﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﭙﻮﻝ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ،ﻭﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺴﻮﺩﻯ،ﻭﺣﺘﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ  ﺧﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ،ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﻭﺭؤﻴﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﻫﺮ ﮐس ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﻴﺮﺭﺳﻴﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﮐﺴﺐ ﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺍﻣﺴﺎﻙ ) ﻭﻣﺴﻚ ﻳﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ، ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺠﻠﻮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ  . (ﮐﺎﺷﻒ) ﮐﺸﻒ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﺑﺮﻃﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﻭﻣﺎﻧﻌﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ) ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻟﻄﻒ ﻭﻣﻨﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺗﻤﺎﻡ . ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻌﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻓﻀﻞ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻓﻀﻞ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﺫﺍﺕ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺻﺎﺑﺖ)ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻬﺪﻑ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻭﻯ ﻭﺳﻤﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻣﺼﻴﺒﺖ)ﺩﻳﺪﻥ ﻭ (ﺻﺎﺋﺐ)ﺑﻮﺩﻥ،ﺩﺭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ،ﻭ(ﺻﻮﺏ)ﮔﻴﺮﻯ ﻭﺳﻤﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺷﺮﻁ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﮑﻨﺪ،ﻭ ﺷﻔﻴﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻭﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ، ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ، ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ،ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﺧﻄﺮﺍﺕ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﺭﺍ،ﻣﺼﻮﻧﻴّﺖ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴّﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ  ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ،ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻭﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺑﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻋﺎﺑﺪ)ﻓﻘﻂ ﺍﺑﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪﻩﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس  ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻤﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﻋﻔﻮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ،ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ،ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬی گرﺩﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻗﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﺑﺪﻫﺪ، ﮐﻪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﺭﺩّ ) ﻓﻀﻞ،ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪﻥ ﺭﺣﻤﺖﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ(ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ ﻭﻣﺮﺗﺪ)ﺷﺪﻥ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺭﺣﻴﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻏﻔﻮﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭ،ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻟّﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻫﺴﺘﻰ، ﻟﺤﻈﻪﺍﻯ  ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍ،ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ  ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺴﺐ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﻧﻴﺰ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯﺒﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻤﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺒﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ، ﮐﻪﻣﺤﺮﻭﻣﻴّﺖ ﺃﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﻧس / 108 -  ﻗﻞ ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎس  ، ﻗﺪ ﺟاءکم ﺍﻟﺤﻖّ  ﻣﻦ ﺭﺑّﮑﻢ ،  ﻓﻤﻦ ﺍﻫﺘﺪﻯ، ﻓﺄﻧّﻤﺎ ﻳﻬﺘﺪﻯ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻭﻣﻦ ﻳﻀﻞّ، ﻓﺄﻧّﻤﺎ ﻳﻀﻞّ ﻋﻠﻴﻬﺎ، ﻭﻣﺎ ﺃﻧﺎ  ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺑﻮﮐﻴﻞ

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ، ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺘﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﮐس  ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﻫﺘﺪﺍ ﺑﮕﻴﺮﺪ ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﻮﺩ ﺑﻀﺮﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎس ،ﮐﻪ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﻓﻄﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻦ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺍﻥ  ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻦ، ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺳﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ  ﻫﺮﮐس ﺍﻫﺘﺪﺍ ﻭ ﻫﺪﻯ ﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺴﺘﻦ،ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺣﻖّ ﻭﺣﺞّ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﻭﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﻭ،ﻭﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ  ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻫﺪﻯ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻬﺪﻯ ﻳﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ، ﻭ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ  ﮐس ﮐﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺮﻓﺖ، ﺑﻀﺮﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻣﺴﺌﻮﻝ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯﺸﺨﺺ ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺘﻢ.ﻭ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ،ﻫﻨﻮﺯ  ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﻭﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺦ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣﺴﺌﻮﻟﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ  ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ،ﻭﺣﺞّ ﺍﺳﺖ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ  ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻳﺎﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﻴﻮﻧس / 109 -  ﻭﺍﺗّﺒﻊ ﻣﺎ ﻳﻮﺣﻰ ﺍﻟﻴﻚ، ﻭ ﺍﺻﺒﺮ ﺣﺘﻰ ﻳﺤﮑﻢ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﺍﻟﺤﺎﮐﻤﻴﻦ

      ﭘسﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ، ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﮐﻦ ﻭ  ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺑﻨﻤﺎ.ﻭ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ، ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﮑﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﺍﻭﺭ  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ، ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺯﺩﻯ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ. ﻭﺑﻮﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮس ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺻﺒﺮﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ،ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ، ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ،ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺖ،ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ  ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﺤﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ،ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﺣﮑﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺻﺎﺩﺭ می گرﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻢ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﻭﺣﮑﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻐﻴﺮ،ﻭ  ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ  ﻗﺒﻠﺎ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﻣﺴﺦ ﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ  ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ،ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻝ  ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ،ﻧﺠﺎﺕ ﻭﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ، ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ  ﺩﻳﮕﺮ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺩﺭﺩﺍﻭﺭﻯ،ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻭﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﮔﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ،ﺍﺯ ﺩﻋﺎ ﻭﺗﺸﺒث ﺑﺨﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻋﻤﺎﻝ،ﻭﺭﺳﻴﺪﻥ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻭﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﻋﺎ،ﺧﻮﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺴﻮﺭﻩ ﻫﻮﺩ

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻫﻮﺩ /1 - ﺍﻟﺮ ،ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺣﮑﻤﺖ ﺁﻳﺎﺗﻪ ،ثُمّ ﻓُﺼّﻠﺖ ﻣﻦ ﻟﺪُﻥ ﺣﮑﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ

      ﺍﻟﺮ ، ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻥ ﻣﺤﮑﻢ،ﻭ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺩﺍﻥ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﭼﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻣﺪﻩ.ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﭘس  ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻫﻨﻮﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭﺍﺯﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻥ،ﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ،ﻭﻣﻨﻈﻢ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻬﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻭﭘس ﺍﺯﻫﺮ ﺩﺭﺟﻪ ﭘﺎﮐﻰ ﺩﺭ ﻧﻔس  ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺗﺨﻠﻴﻪﺍﻥ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺠﻠّﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺍﻳﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻭﻧﺎﻣﺨﻠﻮﻁ،ﻭ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﺣﻖ ﺗﺤﮑﻢ ﺧﻮﺩﺑﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ، ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /2 - ﺃﻟّﺎ ﺗﻌﺒﺪﻭﺍ ﺍلاّ  ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻧّﻨﻰ ﻟﮑﻢ ﻣﻨﻪ ﻧﺬﻳﺮ ﻭ ﺑﺸﻴﺮ

     ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ  ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻭﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺬﻳﺮ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﺑﺸﻴﺮ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻢ  .ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﭼﻮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ،ﻭ ﻫﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺭﺍﻩ ﮐﺴﺐ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺬﻳﺮ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ از طرف خداوند ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮﺋﻴﺪ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ. (ﻭﻋﻴﺪ)ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ.ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻴﺮ ﻭﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ  ﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ.ﺍﮔﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ،ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻮﺩ . ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻭﻯ ﻭ ﺳﭙس ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺣﺘﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﻗﺒل ﺎﺯ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻋﻠﻰّ،ﻭ ﺳﭙس ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭؤﻴﺎﺋﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﮕﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯﺒﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖﺍﻭﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕﻣﺼﻄﻔﻮﻯﻤﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ  ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

هوﺩ /3 -  ﻭﺍﻥ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻭﺍ ﺭﺑّﮑﻢ، ثُمّ ﺗﻮﺑﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ، ﻳُﻤﺘّﻌﮑﻢ ﻣﺘﺎﻋﺎ ﺣَﺴﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﺟﻞ ﻣﺴﻤّﻰ،ﻭ ﻳؤﺖ ﮐﻞّ  ﺫﻯ ﻓﻀﻞ ﻓﻀﻠﻪ ، ﻭﺍﻥ ﺗﻮﻟّﻮﺍ، ﻓﺄﻧّﻰ ﺍﺧﺎﻑ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﻳﻮﻡ ﮐﺒﻴﺮ

     ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﺘﺎﻉ ﻭﺗﻤﺘﻊ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﺍ،ﭘس ﺍﺯ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻣﻘﺮﺭ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺪﻫﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ،ﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ،ﺭﻭﺯ ﭘﺮ ﻋﺬﺍﺏ  ﻭﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ. ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻏﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ، ﺍﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮک ﻮﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻗﺒﻠﻰ،ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﻏﻴﺮﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﻗﺖ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺮ،ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﻣﻘﺪﺍﺭﻋﺸﻖ ﻭﻋﻠﺎﻗﻪ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﺎﻉ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻳﺎ  ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﻣﺘﺎﻉ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ  ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﺑﺎﺯ ﺗﻤﺘﻊ ﻭﻟﺬﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ،  ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ،ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺟﻞ  ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻓﺮﺍ ﺑﺮﺳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ،ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﻠﻰ ﻣﻘﺮﺭﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻣﻬﻠﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺭﺩ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻫﺮ ﮐس ﻓﻀﻞ ﻭﺣﻖ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﻳﺎﻋﻘﻠﻰ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﮐﺴﺎﻥ،ﺍﻧﻬﺎﺋﻰ  ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ، ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ، ﻭﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﻭﻳﺎﺑﻮﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﺧﻄﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ. ﺁﻥ  ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ  ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻋﺬﺍﺏ) ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﺳﺖ. ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻫﺮﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩﻥ،ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ . ﺍﺟﻞ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻋﺠﻠﻪ  ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺟﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺩ .

هوﺩ /4 -  ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺮﺟﻌﮑﻢ ، ﻭﻫﻮ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﺷیئ  ﻗﺪﻳﺮ

    ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ  ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ،ﺑﻤﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﻭﻣﺴﺦ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺒﺮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺪﻳﺮ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ،ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ،ﺑﺠﺰ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻳﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺎﺭﻯ ﺑﺰﻧﻨﺪ.

هوﺩ /5 - ﺃلا  ﺍﻧّﻬﻢ ﻳﺸﻨﻮﻥ ﺻﺪﻭﺭﻫﻢ، ﻟﻴﺴﺘﺨﻔﻮﺍ ﻣﻨﻪ، ﺃﻟﺎ ﺣﻴﻦ ﻳﺴﺘﻐﺸّﻮﻥ ثیاﺑﻬﻢ،ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻳﺴﺮّﻭﻥ ﻭﻣﺎ ﻳﻌﻠﻨﻮﻥ ، ﺍﻧّﻪ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﺬﺍﺕ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ

     ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻴﻨﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ خَم ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻳﺎ ﻣﻰ ﭘﻴﭽﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻭ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻨﺪ، ﻭﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺳﺒﻚ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻄﺎﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﺩﺳﺖ ﮐﻢ  ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ  ﻟﺒﺎس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻟﺤﺎﻑ ﺑﺮﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻧﺪ. ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﻝ ﻭﻓﮑﺮ،ﻭ ﻧﺠﻮﺍﻫﺎﻯ ﺍﻫﺴﺘﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻠﻨﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺍﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻭ ﺫﺍﺕ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺳﺘﺨﻔﺎﻑ) ﻭﺩﺳﺖ ﮐﻢ  ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺳﺒﻚ ﻭ ﺧﻔﻴﻒ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺠﻮﻯ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺍﺳﺘﻐﺸاء) ﭘﻮﺷﺶ ﻭﻏﺸاء ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻳﺎ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻥ ﻟﺒﺎس ﻭ ﻳﺎ ﭘﻮﺷﺸﻬﺎﻯ ﺧﺎﻧﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ، ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺖ .( ﻳﺴﺮّﻭﻥ ﻭﻳﻌﻠﻨﻮﻥ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭﺩﻝ ﻭﻓﮑﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ، ﺑﺼﻮﺭﺕ   ﺭﺍﺯ ﻧگه ﻤﻴﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﻠﺎﻥ ﻭﺍﻋﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﺫﺍﺕ ﺍﺻﻞ  ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﻣﻐﺰ ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﺴﻢ،ﺍثاﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ثبت ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /6 -  ﻭﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺍبّة  ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ،ﺍلاّ  ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺯﻗﻬﺎ ﻭ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺴﺘﻘﺮﻫﺎ ﻭﻣﺴﺘﻮﺩﻋﻬﺎ ، ﮐﻞّ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ

     ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ،ﻭﻣﺤﻞ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﺍﺿﺤﻰ ثبت  ﺍﺳﺖ.(ﺩﺍﺑّﻪ) ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺷﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﮐﻪﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻟﮕﺪ ﮐﻮﺏ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ،ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺟﺴﻢ ﻭﻧﻔس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻮﺑﺪ ﻭﻣﺤﮑﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻧﻔس ﺭﺍ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭ ﺑﮑﺸﺘﻦ می ﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺭﺯﻕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ،ﻏﺬﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ، ﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻏﺬﺍ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺭس ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﺯﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺣﺘﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺴﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﻭﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ،ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻔس  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻮﺑﺪ،ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ،ﻭﻣﺤﻞ ﻗﺮّﻩﮔﻴﺮﻯ ﻭﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺍﻭ،ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺭﺯﻗﺶ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ. ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﻣﮑﺎﻥ  ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺷﺨﺺ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻗﺮّﻩ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻃﺒﻘﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺪﺍﻡ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﺯﻕ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺳﻄﺢ ﻋﻘﻞ ﻭﺗﻮﺍﻥ ﻭﻧﻴﺎﺯ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭ(ﻣﺴﺘﻮﺩﻉ ) ﻣﺤﻞ ﻭﺩﻳﻌﻪ،ﻳﺎ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﭼﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﻣﻘﺪﺍﺭ ثوﺍﺑﻬﺎ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﺤﻞ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ، ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﺫﺍﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻭ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ،ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺒﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺯﻕ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻫﻬﺎ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎﻯ ﺫﺍﺗﻰ ﺭﻭﺡ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ،  ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ثبت ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ،ﻭﭼﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ،ﮐﻪ  ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭﺁﻥ ثبت ﺷﺪﻩ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭﭘﻴﺪﺍ ﻭﻣﺒﻴﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﻌﻘﻞ ﺍﺳﺖ . ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺗﻬﻴﻪ ﮐﺘﺎﺏ ثبت  ﺷﺪﻩ،ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.

هوﺩ/ 7 -  ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻓﻰ ﺳتة  ﺍﻳّﺎﻡ،ﻭﮐﺎﻥ ﻋﺮﺷﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤاء ، ﻟﻴﺒﻠﻮﮐﻢ ﺍﻳّﮑﻢ ﺍﺣﺴﻦ ﻋﻤﻠﺎ ، ﻭﻟﺌﻦ ﻗﻠﺖ  ﺍﻧّﮑﻢ ﻣﺒﻌﻮثوﻥ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻤﻮﺕ ، ﻟﻴﻘﻮﻟﻦّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ،ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﺍلاّ  ﺳﺤﺮ ﻣﺒﻴﻦ

    ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ،ﺩﺭ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮ آﺏ ﺑﻮﺩ. ﻭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﺋﻰ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ،ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ، ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺟﺎﺩﻭﻯ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ . ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺻﺎﺣﺐ  ﺭﺯﻕ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯﺪﻧﻴﻮﻯ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭﺭؤیا ﻫﺎ،ﻭﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻟﻖ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ  ﺭﻭﺍﻥ  ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻧﻔس ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ،ﮐﻪ ﺩﺭ  ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ،ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺩﻳﺪﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ  ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺍﺏ ﺑﻮﺩﻩ. ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ،ﮐﺎﺭ ﻋﺮﺵ  ﻭ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻭ،ﺑﺮ آﺏ ﻳﺎ ﻋﻘﻞ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ هستی  ها ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺳﻴّﺎﻟﻪ ﻣﺘﺤﺮﻙ ﻭ(ﺳﺪﻳﻢ) ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﻟﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻘﺘﻬﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﺁﻓﺮﻳﻨﺶ(ﻃﺒﻴﻌﺖ) ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﺷﺶ ﺭﻭﺯ،ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺶ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺸﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺭؤﻴﺖ ﻋﺮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻋﻘﻞ ﻭﺣﮑﻤﺖ، ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ،ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺤﺴﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺍﻥ،ﺑﻬﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ. ﻭﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ  ﻋﺮﺷﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻤﻘﺎﻡ(ﺩﻧﻰ ﻭ ﺗﺪﻟّﻰ) ﺑﻤﺠﺎﻭﺭﺕ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺎﺯ ﺣﻖ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺘﻦ،ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻒ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ  ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﮕﻮﺋﻰ ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺒﻌﻮث ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﻭﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ، ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﻭﺧﺪﺍ ﻭﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ،ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻯ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﺍﻧﻪ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﺍﻣﺮﻯ ﺟﺎﺩﻭﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ،ﺣﺘﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺗﻦ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻮﺩ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ  ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.  ﭘس ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺗﻮﻟﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭﺭﻭﺯ  ﺑﻌثت ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻭ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ،ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﻳﻚ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻯﺎ آﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﺳﺤﺮ ﻭﺟﺎﺩﻭ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻳﮑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

هوﺩ /8 - ﻭﻟﺌﻦ ﺍﺧّﺮﻧﺎ ﻋﻨﻬﻢ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ،ﺍﻟﻰ ﺃمّة  ﻣﻌﺪﻭﺩﻩ، ﻟﻴﻘﻮﻟﻦّ ﻣﺎ ﻳﺤﺒﺴﻪ ، ﺃﻟﺎ ﻳﻮﻡ ﻳﺄﺗﻴﻬﻢ،ﻟﻴس ﻣﺼﺮﻭﻓﺎ ﻋﻨﻬﻢ،ﻭﺣﺎﻕ ﺑﻬﻢ، ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺑﻪ ﻳﺴﺘﻬﺰؤﻦ

     ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﻢ،ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪّﺕ ﻭﺍﻳﺎﻡ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﺪﻫﻴﻢ،ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻤﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﻭﻭﻗﺘﻰ ﺍﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻧﺴﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻥﺒﻮﺩ ﮐﻪﻣﺴﺨﺮﻩ ﻭﺍﺳﺘﻬﺰاء ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻋﺬﺍﺏ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻘﺮﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻘﺮﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﺎﻥﭙﺎﻳﺎﻥ ﻧﻴﺎﺑﺪ،ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ  ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﺮ ﻳﺎ ﺯﻭﺩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺩﺭﺍﻥﺑﻌﻘﻞ ﺍﻳﻨﺪ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣﺴﻴﺮﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ  ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ،ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﺗﻮ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ،ﻭ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﺪ،ﭘس ﭼﺮﺍ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻰ  ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺕ ﻣﺤﺪﻭﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ،ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ،ﻋﻘﺐ ﻣﻴﺎﻓﺘﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻋﻔﻮ ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ  ﻣﺪﺕ ﻣﻌﺪﻭﺩ، ﻫﻤﺎﻥ( ﺍﻭﻡ ﻫﺎ ﻭﺍﻳﺎﻡ) ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﻨﮑﺮ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ،ﻭﻣﺴﺦ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭﺭﻭﺯﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺬﺍﺏ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭﺑﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻳﻘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﻭﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩﺩﺭﺩﻧﻴﺎ،ﻭﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ 

هوﺩ/ 9 -  ﻭﻟﺌﻦ ﺃﺫﻗﻨﺎ ﺍﻟﺄﻧﺴﺎﻥ ﻣﻨّﺎ ﺭﺣمة ، ثُمّ  ﻧﺰﻋﻨﺎﻫﺎ ﻣﻨﻪ، ﺍﻧّﻪ ﻟﻴﻮس ﮐﻔﻮﺭ

     ﻭﺍﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﭽﺸﺎﻧﻴﻢ،ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﺯ ﻭﻯ ﭘس ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ،ﻭﻯ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ،ﻣﮕﺮﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﮐﻔﺮﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺳﺒﻴﻞ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶﺍﻟﻬﻰ، ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ،ﺍﺯ ﻭﻯ ﻣﻨﺘﺰﻉ ﮔﺮﺩﺩ،ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻭﮐﺎﻓﺮ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺭﺣﻤﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺍﻧﻬﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ، ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ  ﭼﻮﻥ ﻣﻬﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ،ﺍﺯﻭﻯ ﭘس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻭ ﻳﺄس ﻭﮐﻔﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ.ﭘس ﺍﻳﻦ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ  ﻓﻘﺮ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺨﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ.ﻭﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ .

هوﺩ/ 10 -  ﻭﻟﺌﻦ ﺃﺫﻗﻨﺎﻩ ﻧﻌﻤاء  ﺑﻌﺪ ﺿﺮّاء ،ﻣﺴّﺘﻪ ﻟﻴﻘﻮﻟﻦّ ﺫﻫﺐ ﺍﻟﺴﻴّﺌﺎﺕ ﻋﻨّﻰ، ﺍﻧّﻪ ﻟﻔﺮﺡ ﻓﺨﻮﺭ

      ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ،ﭘ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺨﺘﻰ ﻭﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﺑﻮﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ،ﮐﻪ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻭﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻭﻣﻐﺮﻭﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ  . ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﺑﺠﺎﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺳﺨﺘﻰ ﮐﺴﺐ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﺧﻴﺎﻟﺶ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ،ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﺑﺨﻮﺩ ﻓﻘﺮﻯ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭ ﺧﺮﺳﻨﺪﻯ  ﺍﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ  ﻏﺮﻭﺭ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ. ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ  ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ  ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﮔﻘﺘﻰ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺷﺨﺺ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ،ﺑﮑﻔﺮ ﻭﻏﻀﺐ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﺐ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪ،ﺑﺠﺎﻯ ﺳﭙﺎس   ﺑﺨﺪﺍ،ﺑﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ، ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .(ﻧﻌﻤاء) ﺟﻤﻊ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺿﺮّاء) ﺿﺮﺭ ﻭﺳﺨﺘﻰ ﻭﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻣسّ ) ﻧﻔﻮﺫ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺿﺮﺭ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ،ﻭﻧﻌﻤﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍثاﺭ ﻣث بت ﻳﺎ ﻣﻨﻔﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻓﺮﺡ ) ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻓﺮﺡ ﻫﻤﺎﻥ (ﻓﺮّﻩ) ﻓﺎﺭﺳﻰ،ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﺎﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﻣﻄﻤئن  ﺑﻤﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻭﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.

هوﺩ / 11 -  ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺻﺒﺮﻭﺍ، ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ، ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻟﻬﻢ ﻣﻐﻔﺮة،ﻭ أﺟﺮ ﮐﺒﻴﺮ

     ﻣﮕﺮ ﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻐﻔﺮﺕ  ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﺴﺎﻧﻰ سالک که ﺩﺭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺣﺖ و سالم ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ،ﻭ  ﺍﺯ ﺳﻠﺐ ﻧﻌﻤﺖ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﺐ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻏﺮّﻩ  ﻭ ﻣﺴﺖ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ،ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﻌﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﻔﺮﺍﻥ،ﻭ ﻋﻔﻮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ  ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭ ﺍﺟﺮﺕ ﻭﻣﺰﺩ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ  ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﭼﻬﺎﺭﮔﺎﻧﻪ،ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺸﻬﺎ ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ، ﻭﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻳﺎ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﺮﺳﻨﺪ،ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻐﻔﺮﺍﻥ ﺩﺍﺋﻢ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ.(ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ) ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﺼﻮﺹﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺤﻠﻴﻪ، ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺍﻥ  ﭘس ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺗﺠﻠﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .

هوﺩ / 12 -  ﻓﻠﻌﻠّﻚ ﺗﺎﺭﻙ ﺑﻌﺾ ﻣﺎ ﻳﻮﺣﻰ ﺍﻟﻴﻚ، ﻭ ﺿﺎﺋﻖ ﺑﻪ ﺻﺪﺭﻙ، ﺍﻥ ﻳﻘﻮﻟﻮﺍ ﻟﻮﻟﺎ ﺍﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﮐﻨﺰﺍ،ﺍﻭ ﺟاء ﻣﻌﻪ ﻣَﻠﻚ ، ﺍﻧّﻤﺎ ﺍﻧﺖ ﻧﺬﻳﺮ،ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﺷیئ  ﻭﮐﻴﻞ

     ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﮔﺎﻫﻰ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻭﺣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺨﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻯ،ﻭﻳﺎ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﻴﺸﻮﻯ،ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﮔﻨﺠﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﭼﺮﺍ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﮑﺮﺩﻯ.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ  ﺍﻧﺬﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﮐﻴﻞ،ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ . ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺎﺭﺍﺿﻰ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ،ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻭﺣﻰ ﻫﺎ،ﺗﻌاﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﻟﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻭﺣﻰ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻝ ﺗﻨﮕﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻠﻖ، ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﺎﺯ  ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ، ثرﻭﺗﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻔﮑﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻋﻘﻞ ﻭﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ  ﻣﻰﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻯ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ  ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻬﺮﻭﻯ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻤﺴﺎﺋﻞ ﺳﮑس  ﻭﺟﻨس ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺗﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﻘﻞ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ . ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺭﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺗﺎ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯﺭﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﻭﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻧﺬﻳﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺬﺍﺭ،ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻇﺮ  ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ. (ﮐﻨﺰ) ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ قوم  قریش زردشتی  ﮔﻨﺞ ﻭ ﺟﺎﻯ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﺭ ﻭﮔﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖ .

هود / 13 -  ﺍﻡ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍﻩ ، ﻗﻞ ﻓﺄﺗﻮﺍ ﺑﻌﺸﺮ ﺳﻮﺭ ﻣثله  ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ، ﻭ ﺍﺩﻋﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﺳﺘﻄﻌﺘﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ

   ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﺎﺫﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻋث ﺭﻧﺠﺶ ﺍﻭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣثل ﻣﺤﻤﺪ، ﺩﻩ ﺍﻳﻪ ﺍﻯ ﻭﻟﻮ ﺟﻌﻠﻰ ﻭﮐﺎﺫﺏ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ.ﻭﻫﺮﮐس  ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ،ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ،ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺩﻩ ﺳﻮﺭﻩ ﮐﺎﺫﺏ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ.(ﺍﻓﺘﺮﺍ)ﻭﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻃﻞ، ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﺣﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺩﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﺫﺏ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭘس  ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﻩ ﺳﻮﺭﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﻩ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ (ﺳﻮﺭﻩ) ﻫﻤﺎﻥ (ﺻﻮﺭﻩ ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ) ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﺧﻮﺩﺭﺍﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ، ﻭﻣﺪﻋﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ثاﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻴﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ  ﺍﺩﻋﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ،ﭘس  ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ به ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﺬﺏﺧﻮﺩ،  ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ، ﭼﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮑﻨﺪ . ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ،ﻭ ﭘﻨﺞ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﻗﻮس ﺼﻌﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻗﻮس  ﻧﺰﻭﻝ،ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻌﮑﻮس ﺩﺭ ﺗﺮﺗﻴﺐ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ .(ﺍﻓﺘﺮﺍ) ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻋﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﮑﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻌﻞ ﺩﻩ ﺳﻮﺭﻩ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ (ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ،ﻭﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ  ﺍﻟﻬﻰﺑﺎﺷﺪ .

هوﺩ/ 14 -  ﻓﺄﻟﻢ ﻳﺴﺘﺠﻴﺒﻮﺍ ﻟﮑﻢ، ﻓﺄﻋﻠﻤﻮﺍ ﺍﻧّﻤﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﺑﻌﻠﻢ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭ ﺍﻥّ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ ، ﻓﻬﻞ ﺍﻧﺘﻢ ﻣﺴﻠﻤﻮﻥ؟

     ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ،ﭘس ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻩ،ﺑﺎ ﺍطلاﻉ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﺰ(ﺍﻟﻠﻪ) ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻳﺎ  ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ،ﺣﺎﺿﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺮﺍﺭﮔﻴﺮﻳﺪ .(ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ) ﺟﻮﺍﺏ ﻣثبت  ﺩﺍﺩﻥ،ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. (ﻧﺰﻭﻝ) ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﺪﻩ،ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﻭ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻯ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ،ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ.ﻭﺟﺰ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ، ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖّ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﻪ ﻭﻗﺎﺑﻞ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻣﻮﻗﺘﺎ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺫﮐﺎﺭتوحیدی ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.  ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ  ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻩﺷﻮﻧﺪﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ  ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ،ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ  ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس  ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺍﻳﻨﮑﻪ  ﺯﻥ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻭﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ  ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻋﻤﻠﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ  ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﮐﻠّﮑﺴﻴﻮﻥ ﻫﺎ،ﻭﺗﻬﻴﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ثرﻭﺕ ﻭﻧﻤﺎﻳﺶ  ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭﻳﺎ ﮐﺎﺫﺑﺎﻧﻪ، ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ثرﻭﺗﻤﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻣﻬﻢ ﻭﭼﻨﻴﻦ ﻭﭼﻨﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﮑﺒّﺮ ﻭﺍﻓﺎﺩﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ  ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺻﺮﻑ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻴﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻭﺭﻯ
ﻭﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍﺳﺦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭﻯها ،ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭﺻﺒﻮﺭﺍﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻣﺤﻤﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ.

هوﺩ /15 -  ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻳﺮﻳﺪ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺯﻳﻨﺘﻬﺎ ﻧﻮﻑ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺍﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ﻓﻴﻬﺎ  ﻭﻫﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﻟﺎ ﻳﺒﺨﺴﻮﻥ

     ﻫﺮﮐس ﺍﺯ ﺷﻤﺎ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻭﺑﺰﻳﻨﺖ ﻭﻣﻈﺎﻫﺮﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﺍﻥ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﭘس ﻣﺎﻫﻢ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﻚ ﻭﺧﻴﺮ ﻭﺧﻮﺑﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻳﺪ، ﻓﻮﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻭﻓﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﻭﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭﻣﻄﻤئن  ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﺧﺮﺕ،ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ثوﺍﺏ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺫﺧﻴﺮﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ،ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻢ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ  ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭﺩﺍﻍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭﺍﻣﮑﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . (ﺑﺨس ) ﺑﺨﺎﻟﺖ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴّﺖ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺑﺨﺴﻨﺪﻩ .

هوﺩ / 16 -  ﺍﻭﻟﺌﻚ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﻴس ﻟﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة ﺍلاّ  ﺍﻟﻨﺎﺭ، ﻭﺣﺒﻂ ﻣﺎ ﺻﻨﻌﻮﺍ ﻓﻴﻬﺎ، ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

     ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ،ﻭ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻮﺭﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﻭﺩﺭ  ﺭﻭﺡ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭﻋﻮﺍﻟﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﺑﻬﺸﺖﻫﺎ ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭﺍﺧﺮﻭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﭼﻮﻥ ﺳﻮﺧﺖ ﻫﻮﺳﻬﺎ ﻭﻟﺬﺗﻬﺎ ﻭ ﺍﺷﺒﺎﻉ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻠﻒ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ، ﺣﺮﺍﻡ ﻭتلف ﺷﺪه  ﺟﺰ ﺟﻬﻨﻢ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺘﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺗﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺠﺪﺩ،ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ.ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻋﻠﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ،ﻭ ثوﺍﺏ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺻﻨﻌﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﻫﻤﮕﻰ إﺣﺒﺎﻁ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ،ﻭ ﺧﻨثی  ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﺗﻠﺎﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻘﺼﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎﻃﻞ  ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮﺳﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﭘﻠّﻪ ﭘﻠّﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﻔﺖ ﭘﻠﻪ ﺻﻌﻮﺩﻯ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ  ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﺗﻘﻠﻴﺪ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺎﺩ ﻣؤثر ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ،ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﻭﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﻯ  ﺭﺍ ﻧﻤﻰ  ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ،ﺑﺎﺯ  ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶﺭﺍﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻭﻣﺼﻮﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﻧﻴﺰ  ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ .(ﺍﺧﺮﺕ ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺪﻥ،ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﻭ ﭘس  ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ، ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ .  ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﺸﺪﻧﺪ، ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﻄﺎ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮔﻨﺎﻩ،ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﭘﺎﺋﻴﻥﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ .

هوﺩ / 17 - ﺃﻓﻤﻦ ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﻴّنة  ﻣﻦ ﺭﺑّﻪ،ﻭ ﻳﺘﻠﻮﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻨﻪ، ﻭﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ،ﺍﻣﺎﻣﺎ ﻭﺭﺣمة ،ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ ﺑﻪ، ﻭﻣﻦ ﻳﮑﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺄﺣﺰﺍﺏ، ﻓﺎﻟﻨﺎﺭ ﻣﻮﻋﺪﻩ ، ﻓﻠﺎ ﺗﻚ ﻓﻰ ﻣﺮیّة  ﻣﻨﻪ ، ﺍﻧّﻪ ﺍﻟﺤﻖ ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ،ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮐثر ﺍﻟﻨﺎس ﻟﺎ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

     ﺍﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻴّﻨﻪ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﻣﺪﺭﮐﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻫﺪﻯ  ﺍﺯﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ، ﮔﻮﺍﻫﺎﻧﻰ  ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮﻳﺪ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ  ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ،ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﺮﮐس ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﻣﻨﮑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ، ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻴﻌﺎﺩﮔﺎﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﭘس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﺒﺎﺵ، ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺣﻖّ اﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺍﻣﺪﻩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ .(ﺑﻴّﻨﻪ) ﺩﻟﻴﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ، و بیاناتی ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺭﺩ . ﻫﻢ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻫﻢ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻧﻴﺰ ﺳﻤﺒﻮل هاﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻗﺮّﻩ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ،ﻭﮔﺮﻭﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺎﻭﻯ ﻭﺑﺴﻮﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ(ﺑﻴّﻦ)ﻭ ﭘﻴﺪﺍ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ قوم قریش زردشتی ﺑﻴﻨﺶ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ، ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺍﺳﺖ. ( ﺗﻠﺎﻭﺕ ) ﻗﺮاءﺖ و ﻣﻄﺎﻟﺐ، ﻭﺭﺳﻴﺪﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺷﺎﻫﺪ)ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﭽﺸﻢ،ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ  ﮐﻪ ﺍﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻣﺪﻩ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ  ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻧﻴﺎﻣﺪﻩ، ﺩﺭﻣﻬﺪﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪس ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﭘﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ  ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺎﻣﺖ،ﻭ  ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻣّﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ،ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺪﻳﮕﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻃﺒﻌﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ،ﺗﺠﻠﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ  ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﭘس  ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ،ﺍﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻬﺪﻯ  ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ، ﻋﻴﺴﻰ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺤﻤﺪ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻇﻬﻮﺭ و بعثت ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ،ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ  ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺧﻮﺩ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻗﺒﻠﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ بهتر ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻣﺪﺍﻡ ﺭﻫﺒﺮﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮﻭﺭﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ،ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻋﺎﻗﻠﺎﻧﻪ ﺗﺮ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﻭﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺳﺖ،ﻣﺎﻧﻨﺪ  ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺟﻠﻮﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ  ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﺋﻰ،ﻭﮐﻤﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻭ ﺷﻔﻊ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ،ﻭ ﺷﻔﻴﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﻭﻣؤثّر ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﻴّﻨﻬﺎﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻗﺒﻠﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺮﺧﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﺠﺎﺕ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﺎﻯ  ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ،ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻣﻮﻋﺪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ، ﺩﺭﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺗﻮ ﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ،ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ  ﻭ ﺷﻚ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ   ﻣﺒﺎﺵ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺤﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ وﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻭﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ(ﺣﺞ ﻭ ﺣﻖ) ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣﺞّ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻟﻬی ﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ،ﺑﺎﺯ ﺍﮐثر (ﻧﺎس )مردم ﻭ  ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.(ﮐﺘﺎﺏ) ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ. (ﺍﺣﺰﺍﺏ) ﺩﺳﺘﺠﺎﺗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺗﺤﺰّﺏ  ﻭﺗﻌﺼّﺐ ﺑﺒﺎﻃﻞ،در ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺰﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺤﺴﺐ ﻭﻧﺴﺐ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﻭ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ،ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﺷﻔﻴﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ  ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ . (ﻣﺮﻳﻪ) ﻳﺎ (ﻣﺮﻳّﻪ)ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭﻇﺎﻫﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺷﺎﻧس  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﻨﺪ .

هوﺩ /18 -  ﻭﻣﻦ ﺍﻇﻠﻢ ﻣﻤﻦ ﺍﻓﺘﺮﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﺬﺑﺎ، ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻳﻌﺮﺿﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺭﺑّﻬﻢ، ﻭ ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﺄﺷﻬﺎﺩ، ﻫؤلاء  ﺍﻟﺬﻳﻦ  ﮐﺬﺑﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺭﺑّﻬﻢ ،ﺍﻟﺎ  ﻟﻌنة  ﺍﻟﻠﻪ  ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

      ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺒﻨﺪﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺭﺳﻮﺍ  خوﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﻌﻨﺖﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺎﺩ.ﺍﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ  ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮﻯ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭدر مسخ حیوانی ﺭﺳﻮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺎﺩ(ﻟﻌﻨﺖ)ﺧﺪﺍ  ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.(ﻇﻠﻢ)ﮐﺮﺩﻥ ﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﭘﻴش رﻓﺖ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ  ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ  ﺭﻓﺖ. ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﭘﺎﺋﻴﻥ ﻮ ﺣﻘﻴﺮ  ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ،ﻭ ﻋﻘﻞ  ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ،ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻘﻞ ﻓﻌﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﺴﺦ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻠﻌﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺋﻰ  ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖّ ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯﺳﻠﻮﻙ ﻭﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ . ﺍﻳﻨﺎﻥ  ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ  ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ .

هود/ 19 - ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺼﺪّﻭﻥ ﻋﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭ ﻳﺒﻐﻮﻧﻬﺎ ﻋﻮﺟﺎ، ﻭﻫﻢ ﺑﺎﻟﺂﺧﺮة،ﻫﻢ ﮐﺎﻓﺮﻭﻥ

      ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﮐﺞ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺧﺮﺕ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ،ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ  ﻓﻘﻂ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺭﺟﺎﻝ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ  ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﻧﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ  ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ،ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻴﻌﺎﺩﮔﺎﻩ ﺍﻧﺎﻥ، ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺧﻮﺩ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺍﺣﻤﻖ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑﻭ ﮐﺞ می ﺨﻮﺍﻫﻨﺪ.ﻭﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻧﺎﻗﺺ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥﺎﺻﺮﺍﺭﺩﺍﺭﻧﺪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪ. ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﺍﻥ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ ﻭ(ﺻﺪ) ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺪّ ﻭﺑﺴﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ،ﻭﻣﻨﻊ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮﺋﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺳﺒﻴﻞ) ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻘﻂ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ، ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ( ﻳﺒﻐﻰ) ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﺑﻈﻠﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ  ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ . ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺧﺮﺕ ﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺧﺮﺕ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ  ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﺮﺕ،ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮﻯ ﻭﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ(ﺍﺧﺮﺕ) ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟی ﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺪﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯﻤﺴﺦ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺮﺕ، ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻭﺡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﺴﻢ،ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭﺡ ﻳﺎ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه  ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﭘﺎﻙ ﺭﺍ،ﻓﻘﻂ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﮐﻪ  ﻧﻔس  ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻟﺬﺕ ﺭﺍﻥ ﻭ ﻫﻮس ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

هوﺩ/ 20 -  ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻟﻢ ﻳﮑﻮﻧﻮﺍ ﻣﻌﺠﺰﻳﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﻭﻟﻴاء، ﻳﻀﺎﻋﻒ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ، ﻣﺎﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﺴﺘﻄﻴﻌﻮﻥ ﺍﻟﺴﻤﻊ،ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﺒﺼﺮﻭﻥ

     ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﮐﺎﻓﺮ،ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻣﻮﺭ ﻓﺎﺋﻖ ﺍﻳﻨﺪ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺭﺭﺳﻨﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ  ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻘﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺤﻖ ﻭﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﺍﺭﺽ) ﻳﺎ زمین ﺩﻧﻴﺎ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ، ﺑﻬﺮ ﮐس ﮐﻪﻏﻴﺮ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﻣﺤﺒﻮﺑﻰ ﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭلی ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ زنده بمعرفی خداوند ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ، ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺑﻰ ﭘﻴﺮﺑﺤﻘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻭﺑﺮﺍﺑﺮ،ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ  ﺍﻧﻘﺪﺭ  ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺣﻘﻴﺮﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺍﺭﺯﺵﻳﺎبی ﻨﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.  ﺷﻨﻴﺪﻥ کلاﻡ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻨی کلاﻡ ﺭﺍﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭﻙ ﻓﻬﻢ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺑﺪﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ  ﻧﻤﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺩﺭﺩﺍﻧﺴﺘﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﺪﻥ،ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮﺷﺪﻥ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺗﺤﻤﻞ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺬﺍﺏ)ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭﺭﻧﺞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻭﻟﻴاء ﻤﻘﺪس  ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻟﻰّ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

هوﺩ /21 -  ﺍﻭﻟﺌﻚ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺧﺴﺮﻭﺍ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ،ﻭ ﺿﻞّ ﻋﻨﻬﻢ،ﻣﺎﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻔﺘﺮﻭﻥ

     ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ  وجود ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﺑﺎﻋث ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ.(ﺧُﺴﺮﺍﻥ)ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﻳﺸﺘﻥ ﺒﺎ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺫﺍﺕ ﻭ ژنتیک ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ . ﻭﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ،ﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺭﻓﺘﻪ، ﻭﺍﺭﺯﺵ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ، ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻧﺎﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻣﻘﺎم ﺨﻮﺩ، ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ، ﻭﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﻖ ﻭﺣﺠّﺖ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻭ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ (آﻓﺖ ﺍﻟﻠﻪ) ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺣجة ﺍﻟﺄﺳﻠﺎﻡ ﻫﺎﺋﻰ،ﮐﻪ ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ (ﺣﺠّت ﺍﻟﺄﻣﺴﺎﻝ) ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻫﺎ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

هوﺩ/ 22 -  ﻟﺎ ﺟَﺮﻡ، ﺍﻧّﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة،ﻫﻢ ﺍﻟﺄﺧﺴﺮﻭﻥ

     ﻭ ﻟﺎ ﺟﺮﻡ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺧﻮﺩ، ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﻳﺪﻩ، ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺯﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ .(ﻟﺎﺟﺮﻡ)ﻧﺎﭼﺎﺭﻯ ﻭﻟﺎﺑﺪ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺟُﺮﻡ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭﮔﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ. ﻟﺎﺟﺮﻡ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺮﻡ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺷﺪﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌی اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ، ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. (ﺍﺧﺮﺕ) ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ . ﺁﺧﺮﺕ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧُﺴﺮﺍﻥ ﺩﺭﺭﻭﺡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﻢ ﺍﺧﺮوﻯ ﻭﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻧﻴﺴﺖ، ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﺎﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮔﺮﺩﻥ ﮐﻠﻔﺖ ﻭ ﺷﮑﻢ ﺑﺎﺭﻩ،ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺭﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻴﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﻮﺳﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ(ﺭﻭﺡ) ﻳﺎ (ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ)  واصل أبدی ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻢ ﺷﺪﻥ ﻭﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺪﺍﻡ،ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻰ  ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .

هوﺩ/ 23 - ﺍﻥّ  ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ، ﻭ ﺍﺧﺒﺘﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻬﻢ، ﺍﻭﻟﺌﻚ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺠنّة ،ﻫﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﺧﺎﻟﺪﻭﻥ

    ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭﺭﺏّ ﻣﺮبّی ﺨﻮﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺍﻧﺎﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ . ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﻤﺤﻤﺪ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻘﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻯ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻌﻤﻞ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭﮔﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭﺑﺎﻧﺰﻭﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ،ﻭ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺗﻮﮐﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ،ﻭ ﺍﺧﺘﻔﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺑﺪﺍﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ،ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺩﺭﺍﻥ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ  ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺗﻬﺎ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻭﻣﺼﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻔس ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﻬﺎ،ﻓﻮﺭﺍ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍثیرﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺍﻧﺮﺍ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ (ﻣﺮﮒ ﻣﺮﮐّﺐ) ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻌﺮﻭﺝ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﻭ ﺳﭙس ﺑﻌﺮﻭﺝ ﺟﺒﺮﻭتی ﻤﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻳﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ،ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﻭﺧﻠﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎس ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﺎﻥ  ﻋﻘﻞﻫﺎﻯ ﻫﻮﻟﻨﺎﮐﻰ،ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﺮﺕ،ﻭ ﺑﺎﺍﻥ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﺗﺎ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ(ﻗﺎﺋﻢ) ﻳﺎ ﻣﻬﺪﻯﻤﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮق ﺒﺸﺮﻯ، ﻋﻤﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺴﺒﻚ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ(ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺎﺋﻢ)ﻭ ﺳﭙس ﺑﺸﻬﻮﺩ (ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ) ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺩﺭﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺗﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ (ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺗﺠﻠّﻰ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺑﺎﺯ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﺟﻨّﺖ) ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ هندﻯ ﻗﺪﻳﻢ، ﻭﻣﻌﻤﻮﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻤﻦ ﻭﻗﺮﻳﺶ ﻣﮑﻪ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﻘﻞ برتر و گنان ﺍﺳﺖ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎﺋﻰ ﻋﻘﻠﻰ،ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

هوﺩ / 24 -   ﻣثل ﺍﻟﻔﺮﻳﻘﻴﻦ، ﮐﻠﺄﻋﻤﻰ ﻭﺍﻟﺄﺻﻢّ ،ﻭﺍﻟﺒﺼﻴﺮ ﻭﺍﻟﺴﻤﻴﻊ، ﻫﻞ ﻳﺴﺘﻮﻳﺎﻥ ﻣثلا ؟ ﺃﻓﻠﺎ ﺗﺬﮐّﺮﻭﻥ

          ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻇﺎﻟﻢ ﻭﮔﺮﻭﻩ ﻣؤﻤﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻣؤﻤﻦ ﺑﻤﺤﻤﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﻮﺭ ﻭﮐﺮ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﻳﺪ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍﺩﺭﻋﻘﻞ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺭ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﺸﻢ ﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮔﻮﺵ ﻧﺎﺷﻨﻮﺍ ﻭﮐﺮ  ﻭﻧﺎ ﻓﻬﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﭘس ﻣﻨﻄﻘﺎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﭘس ﭼﺮﺍ( ﺗﺬﮐّﺮ ﻭ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ) ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ (ﺫﮐﺮ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻳﺎد آﻭﺭﻯ ﻭﺩاﺋﻢ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ  ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﺧﻮﺩ،ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ،ﺑﻪ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺮﺑﺮ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﻮﺭﺯﻧﺪ.ﻭ ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮکی ﭽﻮﻥ ﻃﻔﻞ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﻭ،ﭼﻮﻥ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻥ،ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺍﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ،ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﺎ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﺼﻴﺮ ﭼﺸﻢ، ﻭ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺩﺭﻙ ﻋﻘﻞ ﺩﺭﺩﻳﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ(ﺳﻤﻴﻊ)ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﻣﻊ ﻭ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﻙ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺍﻋﻤﻰ)ﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﺎﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺻﻢّ) ﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ  ﺍﺯ  ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ.(ﻓﺮﻳﻖ) ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺳﺖ،ﻭﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺧﺪﺍ،ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﺬﮐﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ(ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻋﻘﻠﻰ) ﻭ ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ  ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ در ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.

هوﺩ /25 -   ﻭﻟﻘﺪ ﺍﺭﺳﻠﻨﺎ ﻧﻮﺣﺎ ﺍﻟﻰ ﻗﻮﻣﻪ ،ﺍﻧّﻰ ﻟﮑﻢ ﻧﺬﻳﺮ ﻣﺒﻴﻦ

     ﻭﻣﺎ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺬﻳﺮ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﻫﺴﺘﻢ. ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻴﺪ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﭼﻪ ﺑﻠﺎﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ،ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی کنید، ﻭﻣﻦ ﻧﺬﻳﺮ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻫﻨﺪﻩ، ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ (ﻧﺬﺭ ﻭﺗﻌﻬﺪ) ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ .(ﻣﺒﻴﻦ ) ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻣﺎﺩﻯ،ﻗﺎﺑﻞ ﺣسّ ﺩﺭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﭼﺸﻢ،ﻭ ﺑﻴﻨﺶ  ﺩﺭ  ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻋﻘﻞ ﻭﺩﻝ ﺍﺳﺖ.(ﻗﻮﻡ) ﻧﻮﺡ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ  ﻣﻠﺖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻮﻡ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﺴﺎنی ﻮﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﻭﺵ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪﺍﮐثرﺍ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻮﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪ. ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﻭﻋﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺗﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﻰ  ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺑﻮﻯ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﻧﺬﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺗﻌﻬﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻮﺡ ﺑﺎﺯ ﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ .

هوﺩ /26 -  ﺍﻥ ﻟﺎ ﺗﻌﺒﺪﻭﺍ ﺍلاّ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻧّﻰ ﺍﺧﺎﻑ ﻋﻠﻴﮑﻢ ،ﻋﺬﺍﺏ ﻳﻮﻡ ﻋﻈﻴم

     ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻧﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﻧﭙﺮﺳﺘﻴﺪ.ﻭﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ  ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻭﺗﺮس  ﺭﺍﺩﺍﺭﻡ،ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺷﻮﻳﺪ .ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭﺍﺧﻄﺎﺭ ﻧﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ.ﻭﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﺣﺘﻰ ﺑﺤﻖّ ﻭﻟﻰّ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﮑﻨﻴﺪ،ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ ﻭﻋﻘﻞ ﺗﻨﺰﻝ  ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻋﻘﻞ ﺩﺭﺭﻭﺡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﻧﺰﻭﻝ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻧﻮﺡ ﻳﺎ (ﺍﻧﻮﺥ)ﻭﺍﻧﻮﺵ ﻧﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻗﻮﻡ ﻋﺮﺏ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ  وهمان میترا آخرین کامل الهی ولایت آدم  کیومرث ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻳﻬﻮﺩ یک شاخه زردشتی ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍﺩﺭﺗﻮﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ،ﭘس ﺍﺯ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ، ﺍﺧﺒﺎﺭ  ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎﻋﺮﺍﺏ ﻭﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ  ﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻳﻚ ﺻﻔﺖ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ   ﻭﻫﺮﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ. ﻧﻮﺡ(ﻧﻮﺣﻪ) ﻭﺑﻰ ﺗﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭﺧﺪﺍﻳﺶ ﻫﺴﺖ . ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎس ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖﺍﻭﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭ ﻭﻧﻮﺡ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻰ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻴﺮﻭﺩ .ﺣﺮﻑ ﻧﻮﺡ ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ  ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻴﺪ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎ،ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻳﺎ  ﺩﻳﻦ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ، ﺑﻨﺎﻡ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ، ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﻋﺒﺎﺭﺍﺕ (ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ) ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﻣﺪﻩ. ﻫﻤﮕﻰ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ  ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍی مطلق الله  أهورمزدا  ﻧﻴﺴﺘﻰ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻙ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﻋﺎﺑﺎﺩﺍﻥ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ،ﭼﻪ ﺑﺎﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭﭼﻪ ﺳﻨﻰ ﺍﻥ ﻭﻳﺎ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﻥ،ﻭﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ،ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺸﺮﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﻄﺎﺏ  ﺑﺎ ﻳﻚ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺩ، ﺗﻮﺟّﻪ  ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺒﺎﺯﻯ ﻨﻔس ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﻫﻮﺳﺮﺍﻥ ﻮﺑﻬﺰﺍﺭ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻥ ﻭﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺯﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ. ﭘس ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﻮﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ،ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻳﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﻭﺯﻧﺪﻩ،ﻭﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪﻯ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﺨﺖ ﻭﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﻟﻴﻢ،ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﺩﺭﺁﺧﺮﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺗﻬﺎ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻴﻬﺎ،ﻭﻣﺮﮒ ﺩﺭﺩ ﺍﻭﺭ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ  ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺑﻮس ﺍﺧﺮ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺮﮒ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻭﻫﻮﻟﻨﺎﻙ  ﻭﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ،ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻬﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭﺳﻮﺯﺵ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﮐﻪ ﺭﻭﺡ، ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺴﻢ ﺳﺨﺖ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ . ﺭﻭﺯ ﻋﺬﺍﺏ،ﭼﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺭﻭﺡ،ﻭﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ، ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ، ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻥ،ﻓﻌﻠﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺵ  ﺭﻭﺡ ﺍﺯﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻥ،ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ،ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺯﻳﺎﺩ.ﺗﺎ  ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﺍﺯ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺬﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺴﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻮﺩ .

هوﺩ / 27 -  ﻓﻘﺎﻝ ﺍﻟﻤلاء ،ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ  ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻪ ، ﻣﺎﻧﺮﺍﻙ ﺍﻟّﺎ ﺑﺸﺮﺍ ﻣثلنا ، ﻭﻣﺎ ﻧﺮﺍﻙ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺭﺍﺫﻟﻨﺎ، ﺑﺎﺩﻯ ﺍﻟﺮﺃﻯ،ﻭﻣﺎ ﻧﺮﻯ ﻟﮑﻢ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ،ﺑﻞ ﻧﻈﻨّﮑﻢ ﮐﺎﺫﺑﻴﻦ

      ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ  ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ  ﺑﺸﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺒﻴﻨﻴﻢ،ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻗﻮﻡ ما ﺭﺍ ﻣؤﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﮐﻪ  ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ بی اﻳﻤﺎﻥ ﻭﻧﻈﺮﻯ ﺒﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺷﻤﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﻢ.(ﻣﻠﺄ) ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ  ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺩﻝ ﺑﻤﻠﺎﻫﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﭘﺎﻙ ﻭﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭﻣﻘﺪس ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺍﺳﺘثماﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ . ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ، ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﻢ ﻫﺎﻯ ﮔﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﻮ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ،ﻭﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭﻓﺘﻮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺒﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ  ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﺍﺯﺍﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺣﻤﻖ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﮐﻮﺭﮐﻮﺭﺍﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ(ﻗﻮﻡ ﻭﻣﻠﺖ) ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﻮﺡ،ﻗﺒﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﻳﺖ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﻨﮑﺮ ﻧﻮﺡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﻮﻫﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭ ﺍﻧﺎﻧﻰ  ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻰ ﻋﻠﻢ ﻭﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﺑﺪﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺴﻮﺍﺩ، ﻭ ﺑﺪ ﻭ(ﺑﺬئ ) ﺩﺭﺭﺍﻯ ﻭ  ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ  ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ، ﺑﺮﻣﺎ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﮐﻪ  ﻣﺎ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺭﺗﺮ ﻭﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮ،ﻭﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺍﻥ ﻭ ﭼﻴﺰ ﻓﻬﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎ،ﭘس ﺣﺘﻤﺎ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺪﻩﺑﺎﺷی ﺘﺎ ﻣﺎﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻰ.ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﺎﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﺎﺋﻰ. ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺎﻫﻞ ﻭﭘﻴﺮﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺟﺎﻫﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯﻤﻴﺮﺳﻴﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ،ﻭ ﺑﺎ ثرﻭﺗﻬﺎﻯ ﮐﻠﺎﻥ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ (ﻣحیّر اﻟﻌﻘﻮﻝ) ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮔﻨﺞ ﻫﺎﻯ ثرﻭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ثرﻭﺗﻤﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣثل  ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﭘس ﮐﺎﺫﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﺎﺑﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﺨﺪﺍ، ﻭﺣﺘﻰ ﭘﺴﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻌﺼﺐ ﻫﻤﻪ ﻣﻠﻞ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺗﺒﺎﻉ) ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .(ﺭﺫﻝ ﻭ ﺑﺪ ﺻﻔﺖ) ﻭﺯﺷﺖ ﻭ ﺑﺪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺴﻮﺍﺩ ﻭﮐثیف ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺧﻮﺏ  ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﮐﺸﻴﺶﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺎﻥ ﻣﻔﺖ ﻭﭘﻮﻝ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺕ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ،ﻭﺩﺭﺟﻴﺐ ﭘﺮﻧﺸﺪﻧﻰ ﻭ ﺷﮑﻢ ﺳﻴﺮ ﻧﺸﺪﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .

هوﺩ / 28 -  ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ،ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ  ﺍﻥ ﮐﻨﺖ ﻋﻠﻰ ﺑﻴنة  ﻣﻦ ﺭﺑّﻰ، ﻭ ﺍﺗﺎﻧﻰ ﺭﺣمة ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ، ﻓﻌﻤﻴﺖ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺃﻧﻠﺰکمو ﻫﺎ،ﻭﺍﻧﺘﻢ ﻟﻬﺎ ﮐﺎﺭﻫﻮﻥ

     ﻧﻮﺡ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻠﺖ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ،ﺍﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﻴّﻨﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻡ،ﻭﻣﺮﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺍﺩ ﻭﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴّﻨﻪﺍﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻯ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭﻧﺎﺩﻳﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺰﻭﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﻳﺪ . ﻧﻮﺡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻡ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨّﻪ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﺪﺭﻙ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩه  و ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻳﺎﻓﺘﻢ. ﻭﺑﺎﻭﺭ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻨﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴّﻨﻪﻭ ﺷﻬﻮﺩﺭﺍ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ،ﻭﮐﻮﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﭘس ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺷﻤﺎﻣﺘﻨﻔﺮﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬی ﺮﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﺰﻭﺭ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ، ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﮐﺸﺶ ﻭ ﻋﺸﻖ  ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ  .  ﻭ ﻟﺬﺍ ﺯﻭﺭ ﻭﺍﮐﺮﺍﻩ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﻢ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ  ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺑﺨﺼﻮﺹ  ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.(ﻋﻤﻰ ﻭﻋﻤّاء) ﮐﻮﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

هوﺩ/ 29 -  ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ، ﻟﺎ ﺍﺳأﻠﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎﻟﺎ، ﺍﻥّ ﺍﺟﺮﻯ ﺍﻟّﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭﻣﺎ ﺍﻧﺎ ﺑﻄﺎﺭﺩ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻣﻨﻮﺍ، ﺍﻧّﻬﻢ ﻣﻠﺎﻗﻮﺍ ﺭﺑّﻬﻢ، ﻭ ﻟﮑﻨّﻰ ﺍﺭﺍﮐﻢ، ﻗﻮﻣﺎ ﺗﺠﻬﻠﻮﻥ

    ﻧﻮﺡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ،ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭﻣﺰﺩ  ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ.ﻭ ﺑﺎﻣﻮﺍﻝ ﺷﻤﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﻣﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯﺧﺪﺍﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻡ ﻭﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ  ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ،ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻢ،ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ . ﺍﻥ( ﻗﻮﻡ ) ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ، ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺮ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ،ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺕ ﻭﻏﺎﺭﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﻨﻢ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻭﻣﺰﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ  ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻡ. ﻭﺭﺯﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻴﮑﻨﻢ، ﻭﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ  ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻴﺪ،ﻫﺮﮔﺰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ. ﻭﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ.ﻭ ﺣﺘﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ، ﺑﺎﺯ ﻧﻴﺎﺋﻴﺪ،ﺣﺘﻤﺎ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻘﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪ . ﻧﻮﺡ ﺻﺮﻳﺤﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻴﺪ. ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ  ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪﻧﺪ.ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ  ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺸﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺮ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ،ﺑﻴﮑﻰ  ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺷﻬﻮﺩ ﺁﺧﺮ کاملان ﻣﺤﻤﺪی  ﻭﺍﺻﻞ،ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ  ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﻟﻘﺎﻯ  ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﺪﻫﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻨﻮﺑﺖ  ﻋﻤﻞ  ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﭼﻘﺪﺭ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻤﻞ ﺩﺭﺳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ  ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ .

هوﺩ/ 30 -  ﻭﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻣﻦ ﻳﻨﺼﺮﻧﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﻥ ﻃﺮﺩﺗﻬﻢ ، ﺃﻓﻠﺎ ﺗﺬﮐّﺮﻭﻥ ؟

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ،ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﮐﻨﻢ،ﻭﻳﺎﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﮐﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭﺑﮑﻤﻚ ﻣﻦ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﭘس ﭼﺮﺍ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺗﻌﻘّﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ،ﻣﻦ ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺭﻡ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﭘس ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ، ﻫﻤﮕﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩﺍﻟﻬﻰ، ﻭﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍ،ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻧﺎﻥ، ﭼﻮﻥ(آﺩﻡ) ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ  ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﻌﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎ  ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ،ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻌﻘﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﭘس ﻧﻮﺡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ،ﻭ ﺣﺘﻤﺎ  ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ.ﭼﺮﺍ ﺗﺬﮐّﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ(ﺗﺬﮐﺮ)ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺍﺋﻢ ﺳﺎﻟﻚ،ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ/ 31 -  ﻭﻟﺎ ﺍﻗﻮﻝ ﻟﮑﻢ،ﻋﻨﺪﻯ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭﻟﺎ ﺍﻋﻠﻢ ﺍﻟﻐﻴﺐ، ﻭﻟﺎ ﺍﻗﻮﻝ ﺍﻧّﻰ ﻣَﻠﻚ،ﻭ ﻟﺎ ﺍﻗﻮﻝ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺗﺰﺩﺭء ﺍﻋﻴﻨﮑﻢ، ﻟﻦ ﻳؤﺘﻴﻬﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻴﺮ ، ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻋﻠﻢ ﺑﻤﺎ ﻓﻰ  ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ ، ﺍﻧّﻰ ﺍﺫﺍ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

     ﻧﻮﺡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻏﻴﺐ ﻧﻴﺰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﻭﻣﺪﻋﻰ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻢ. ﻭﻣﻦ  ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺭﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﻧﻔﺮﺕ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ، ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺧﻴﺮﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ  ﺩﺭﻭﻥ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻢ، ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﭘس ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ . ﻧﻮﺡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﻦ ﺷﺪﻳﺪ،ﺗﺼﻮﺭﻧﮑﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﮔﻨﺞ ﻫﺎﻯ ثرﻭﺕ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺩﺍﺭﻡ.ﻭﻣﻦ ﺑﺸﻤﺎ ثرﻭﺗﻬﺎ ﺭﺍﻧﻤﻴﺪﻫﻢ.ﻭﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺭﺍﻓﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪﻫﺎﻯ اﻟﻬﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻭ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻢ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻢ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ، ﻭﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﻧﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻢ .ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ  ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﺎﻧس ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ. ﻳﻌﻨﻰﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ  ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺭﻫﺒﺮﻯ ﭘﻴﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭﺭﻭٴﻴﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . ﻭﻧﻮﺡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻢ.ﮐﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻦ  ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﮐﻨﻴﺪ.ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻫﺎ ﻏﺎﻳﺐ،ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﻴﻬﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ. ﮔﺮچه  ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺎ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭﻳﺪﻩ، ﻭﻧﻔﺮﺕ ﻭﻏﻀﺐ ﻭﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭﻧﺎﺑﺎﻭﺭﻯ ﺍﺯﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻏﻀﺐ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻋﻠﺖ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻫﺴﺘﻢ ،ﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﭘس ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ.ﻭﻳﺎ ﺷﺎﻧﺴﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻢ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺫﺍﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ،ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺴﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﭼﻪﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ  ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻏﻀﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻢ،ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ،ﻭﻧﻔﺮﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻢ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ، ﻭﻇﺎﻳﻒ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻳﺎ  ﺣﺘﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ،ﮐﻪ  ﺗﻮ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻭﺿﻊ ﺧﺮﺍﺏ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺍﺭﻯ،ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺘﻮ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻢ . ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭﺑﺎﺍﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. (ﺍﺯﺩﺭاء) ﭼﺸﻢ ﺩﺭﻳﺪﮔﻰ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ،ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻀﺐ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺧﻴﺮ)ﻫﻤﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺧﺰﺍﺋن ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ  ﻭ  ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﻫﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺯﺭ ﻭﮔﻮﻫﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﻬﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.ﺗﺎ  ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻨﺪ .(ﻇﺎﻟﻢ)ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻧﻔس ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎ ﻭﻧﻔﺮﺕ ﻫﺎ،ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ  ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻟﻮﺩﻩ،ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ  ﺭﺍ  ﺑﺼﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﮐﺴﺐ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﺣﺼﻮﻝ  ﻣﻘﺎم ﺮﻭﺣﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ،ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺪّ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ، ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ  ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ  ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ،ﻭ ﺳﺒﻚ ﺷﺪ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺤﻠﻴﻪ، ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺟﺎﻯ ﺍﻥ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺤﺪّ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ، ﻭ ﺍﺟﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﻭﻃﻰّ ﺷﻮﺩ. ﺳﺎﻟک ﺒﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﺠﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺻﻞ  ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺷﺖ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﻤﺮﮒ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ .

هوﺩ / 32 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﻧﻮﺡ، ﻗﺪ ﺟﺎﺩﻟﺘﻨﺎ ﻓﺄﮐثرﺕ ﺟﺪﺍﻟﻨﺎ، ﻓآﺗﻨﺎ ﺑﻤﺎ تعدﻧﺎ، ﺍﻥ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ

     ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻯ ﻧﻮﺡ،ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺑﺤث ﻧﻤﻮﺩﻯ،ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﮐﺮﺩﻯ. ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﺨﻄﺮ ﻣﻴﮑﻨﻰ،ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ اضر کن ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮ ﻫﺴﺘﻰ. ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻬﻤﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺤث  ﻭﺟﺪﺍﻝ ﻭﻣﺠﺎﺩﻟﻪ،ﻭ ﻧﺒﺮﺩ ﻓﮑﺮ ﻭﻫﻮﺵ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻫﻮﺵ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻮﺵ ﺗﺎﺑﻊ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺟَﺪَﻝ) ﻳﺎ ﺟِﺪﺍﻝ ﻫﻮﺵ ﻭﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺟﻨﮓ ﺳﺮﺩ ﺗﻦ ﺑﺘﻦ،ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﺍﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭﻯ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﺍﮐﺮﺍﻩ ﻭﺯﻭﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺯﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻔﻬﻤﺪ ﻭﺩﺭﻙ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺑﺤث ﻭ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻬﺮ ﺳﺒﻚ ﮐﻠﺎﻡ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﻭﮔﺰﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﻭﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ  ﺍﻭ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ.ﺿﻤﻨﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷﻤﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﻣﺮﮔﻬﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﻭﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ.ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﻤﺎ ﺑﮑﻨﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﺑﻤﺎ ﻏﻀﺐ ﻣﻴﮑﻨﺪ، ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﻣﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ  ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﻧﻮﺡ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻓﻮﺭﺍ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻏﻀﺐ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺪﺍ ﻣﻴﺸﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺻﻠﺎﺡ  ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺑﺨﺼﻮﺻﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺪ .

هوﺩ/33 - ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻤﺎ ﻳﺄﺗﻴﮑﻢ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻥ ﺷاء، ﻭﻣﺎ ﺍﻧﺘﻢ ﺑﻤﻌﺠﺰﻳﻦ

     ﻧﻮﺡ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ  ﻭﻋﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﻨﺪ.ﻭﮐﺴﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ . ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ   ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﻋﻤﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ،ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺮﮒ ﻧﻤﻰ  ﮐﻨﺪ. ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻧﻮﺡ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﮒ ﺯﻭﺩﺭﺵ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻭﻝ،ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ،ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﮔﻴﺞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎ ﻭﺧﻮﺍﺑﻬﺎ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍثرﺍﺕ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﺮس ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﺩﺷﻪ ﺍﻯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ،ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﺑﻮﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ  ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺴﻮﺯﻧﺪ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺟﺴﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯﺳﻮﺯﺵ  ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮ پس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻬﺎ  ﮐﻢ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ،ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ،ﻭﺗﻬﻴﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪﻯ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﻔس  ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻟﺎﺯﻡ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ پس ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﻣﺮﮒ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻭﮐﺴﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﮐﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﻮﻟﺪﻫﺎ ﻭ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ .

هوﺩ /34 -  ﻭﻟﺎ ﻳﻨﻔﻌﮑﻢ ﻧُﺼﺤﻰ،ﺍﻥ ﺍﺭﺩﺕ ﺍﻥ ﺍﻧﺼﺢ ﻟﮑﻢ، ﺍﻥ ﮐﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﻳَﻐﻮﻳﮑﻢ ، ﻫﻮ ﺭﺑّﮑﻢ،ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ

     ﻭﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭘﻨﺪ ﺑﺪﻫﻢ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺪﺑّﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﺑﻨﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ  ﮔﺸﺖ. ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﮑﻤﻚ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻟﻄﻒ ﻧﮑﻨﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻧﺪﺍﻧﺪ،ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﺗﺎﻭﺍﻧﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺎﺻﺪﻕ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮﻧﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺣﺘﻤﺎ ﺍﻏﻮﺍ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺏ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻣﺪﺑﺮﺍﺳﺖ.ﭼﻪﺩﺭﺣﺎﻝ ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ،ﻭﺣﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﻭﻣﺪﺑّﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻣﺪﻩ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺭﻭﺣﺶ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺟﻤﺎﺩﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻣﺪﻩ،ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ  ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻏﻀﺐ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﻢ ﺑﺒﺮﺩ ﺑﺎﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭﺭﺏّ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻣﺠﺪﺩﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻳﻚ ﺑﺸﺮ ﺳﺮﮐﺶ ﺍﺳﺖ،ﺗﺎ  ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . ﺭﺟﻌﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺭﺟﻌﺖ)ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺎﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ .

هوﺩ /35 -  ﺍﻡ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍﻩ ،ﻗﻞ ﺍﻥ ﺍﻓﺘﺮﻳﺘﻪ، ﻓﻌﻠﻰّ ﺍﺟﺮﺍﻣﻰ،ﻭ ﺍﻧﺎ ﺑﺮئ ﻣﻤّﺎ ﺗﺠﺮﻣﻮﻥ

         ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ  ﺩﺍﺩﻩ،  ﻭﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﮐﺎﺫﺏ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ،ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺟﺮﻡ ﺍﻥ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﺮﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ،ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻫﺴﺘﻢ .(ﺍﻓﺘﺮﺍ)ﻯ ﺗﻬﻴﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﻳﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﮐﺸﻒ ﻗﺮّﻩ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺑﺪﺭﻭﻍ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﻨﺎﻫﺶ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﺑﺎﻭﻯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﻳﺎ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ،ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻳﻬﺎﻯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺭﺍﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ،ﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭﺻﺪﻗﺎﺕ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ،ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﮔﺎﺭﻣﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس  ﺗﺎ  ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﺑﺮاءﺖ)ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﻮﺩﻥ، ﻭﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﻭﻧﻔﺮﺕﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ،ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻑ  ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻑ ﻫﺎ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻔس ﻫﻮﺳﺒﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ / 36 -  ﻭﺃﻭﺣﻰ ﺍﻟﻰ ﻧﻮﺡ، ﺍﻧّﻪ ﻟﻦ  ﻳؤﻤﻦ ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻚ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﻗﺪ ﺁﻣﻦ، ﻓﻠﺎ ﺗﺒﺘﺌس ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻔﻌﻠﻮﻥ

     ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﻭﺣﻰ ﺭﺳﻴﺪ،ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﺗﻮ ﺑﺘﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻭﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ  ﻋﺪﻩ  ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ  ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ،ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﺮﻕ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺡ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ،ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ،ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺎﺑﻞ ﻏﺮﻕ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ. ﻭﺗﺼﻮﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻳﻚ  ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺯﻳﺮ ﺍﺏ ﺭﻓﺘﻪ،ﻣﮕﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻮﺡ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﻧﺒﺰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺸﺮ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪ  ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﮔﺮﭼﻪﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠفی هست.ﻭﻟﻰ  ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻂ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ، ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺩﻧﻴﺎﮔﻮﻧﻪﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪﺑﺎ ﻧﻮﺡ، ﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻭﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺳﻮﺍﺭﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ  ﻧﺠﺎﺕ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﭘُﺮ ﺗﻠﺎﻃﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﺠﺴّﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﺬﺭﺩ.ﻭ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﺑﻞ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ  ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻧﻬﺎ  ﻓﺮﺻﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﺧﻴﻠﻰ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩﻡ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ، ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺸﺪﻡ،ﻭﻟﻰ  ﺑﻬﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ،ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻦ ﮐﻤﻚ ﮐﺮﺩ،ﻭﭼﻮﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻡ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻴﺮ ﺑﺪﺭ ﻭﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻡ،ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﺘﺐ ﻋﺮﻓﺎﻧﻴﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺷﺎﻧس ﻭﺳﻌﺎﺩﺕ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻢ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﮒ ﺯﻭﺩ ﺭس ﺳﺮ می ﺮﺳﻴﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻧس ﺍﺯ ﺩﺳﺖ  ﻣﻦ ﻣﻴﺮﻓﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎم عمر  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﻮﺡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ،ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻣﺸﻮ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺧﻮﺩ ﻭﮐﻴﻞ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ .

هوﺩ/37 -  ﻭﺍﺻﻨﻊ ﺍﻟﻔُﻠﻚ ﺑﺄﻋﻴﻨﻨﺎ ﻭﻭﺣﻴﻨﺎ،ﻭﻟﺎ ﺗﺨﺎﻃﺒﻨﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ، ﺍﻧّﻬﻢﻣﻐﺮﻗﻮﻥ

     ﻭﻟﺬﺍ ﺗﻮ ﮐﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻓﻨﻰ ﻣﺎ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺣﻰ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺑﺴﺎﺯ.ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻐﺮﻕ ﺷﺪﻥ،ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺤث  ﻭﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﮑﻦ.ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﺮﻕ ﺷﻮﻧﺪ.(ﻓُﻠﻚ)ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺎﻥ،ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭﻣﺒﻬﻢ،ﻭﻧﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ﺗﻨﻬﺎ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺎﻣﻞ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻧﻮﺡ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﺪﺍ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ،ﻣؤثّر ﻧﻴﺴﺖ . ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻏﺮﻕ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺟﺪﻳﺪ، ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ .

هوﺩ /38 -  ﻭﻳﺼﻨﻊ ﺍﻟﻔُﻠﻚ،ﻭ ﮐﻠّﻤﺎ ﻣﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻠﺄ ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻪ، ﺳﺨﺮﻭﺍ ﻣﻨﻪ، ﻗﺎﻝ ﺍﻥ ﺗﺴﺨﺮﻭﺍ ﻣﻨّﺎ، ﻓﺄﻧّﺎ ﻧﺴﺨﺮ ﻣﻨﮑﻢ، ﮐﻤﺎ ﺗﺴﺨﺮﻭﻥ

    ﻭﻧﻮﺡ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺸﺘﻰ ﺷﺪ.ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎ ﻣﻠﺎﻫﺎ،ﺑﺮﻧﻮﺡ ﮔﺬﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﻭﻯ  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ،ﺷﻤﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ، ﻭﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ  ﺑﻌﺪﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ.ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺸﺘﻰ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺡ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻳﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﺡ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻭﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﻠﺎﻫﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺍﮐثرﻳﺖﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﺵ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ . ﻧﻮﺡ ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ می گوﻳﺪ، ﺷﻤﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮑﺸﻢ. ﮐﻪ ﭼﺮﺍ  ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻔﺮ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻓﺴﻮس  ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻣﺴﺨﺮﮔﻴﻮ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.

هوﺩ /39 -  ﻓﺴﻮﻑ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ،ﻣﻦ ﻳﺄﺗﻴﻪ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﻳﺨﺰﻳﻪ ﻭ ﻳﺤﻞّ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻘﻴم

    ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ،ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ، ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺳﻮﺍ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻣﺴﺨﺮﻩ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ آﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺩﻭﺟﻬﻨﻢ ﺍﻭﻝ ﻭﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭﻋﻴﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﮐﻪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﻤﺴﺨﺮﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ.(ﻣﺴﺦ) ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .(ﻋﺬﺍﺏ)ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯﺍﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻘﺼﺪ ﺗﻠﺎﺵ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺟﻬﻨﻢ،ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺴﻮﺯﺩ.(ﺧﺰﻯ) ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ، ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮔﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﺦ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻋﺬﺍﺏ ﺭﻧﺞ ﻭﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣﻘﻴﻢ)ﺩﺍﺋم اﺳﺖ.ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ  ﮐﻪ ﺭﻭﺣﻰ،ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ .

هوﺩ /40 -  ﺣﺘﻰ ﺍﺫﺍ ﺟاء ﺃﻣﺮﻧﺎ ﻭﻓﺎﺭ ﺍﻟﺘﻨّﻮﺭ ﻗﻠﻨﺎ ﺍﺣﻤﻞ ﻓﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﮐﻞّ ﺯﻭﺟﻴﻦ ﺍثنین،ﻭ ﺍﻫﻠﻚ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺳﺒﻖ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻘﻮﻝ  ﻭﻣﻦ ﺁﻣﻦ ، ﻭﻣﺎ ﺁﻣﻦ ﻣﻌﻪ،ﺍﻟّﺎ ﻗﻠﻴل

    ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﻭﺗﻨﻮﺭ ﺟﻮﺷﻴﺪﻥ ﮔﺮﻓﺖ.ﺑﻨﻮﺡ ﮔﻔﺘﻴﻢ،ﮐﻪ  ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺟﻔﺘﻰ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺭﺍﺑﺮﺩﺍﺭ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻫﻠﺎﻙ ﺷﺪﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ  ﻗﺒﻠﺎ ﭘﻴﺶ ﺩﺳﺘﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐس  ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻧﺪﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﺎﺑﻠﻰ،  ﺳﭙس ﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﻣﺪﻩ،ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻯ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ، ﻣﺤﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﺎﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ، ﮐﻪ ﺳﺪّ ﺑﻨﺪﻯ ﻫﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ، ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺟﻨﻮﺏ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﻏﺮﻕ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭ ﺷﺨﺼﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺿﻌﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ.ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﭙﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ  ﻭﻗﺖ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﺏ، ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺎﻳﻖ  ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﺏ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﻮﺡ  ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ، ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﮑﺮﺩ.ﻭ  ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﻐﻴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻠﻤﻰ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ،ﮔﺮﻣﺎﻯ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﻳﺨﻬﺎﻯ ﻗﻄﺒﻰ ﺭﺍ ﺫﻭﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﺏ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺷﺪﻩ،ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻋﻤﻠﺎ ﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ،ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻨﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ،ﻏﺮﻕ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ . ﺿﻤﻨﺎ ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﻋﻠﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ،ﭘس ﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﻮﺡ ﺍﺯ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺟﻔﺖ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺣﻤﻞ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻠﻤﻰ،ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ،ﺑﻪ ۴۴ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻮﻉ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻫﺴﺖ،ﻭ ﺍﻥ ﻋﺼﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﻋﺼﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ،ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻧﻪ ﻧﺠﺎﺕﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ. ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ، ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻋﻘﻠﺎ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﻋﺎﻗﻠﻰ ﻫﺴﺖ. ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﻭﺟﻰ ﺩﻭﻧﻔﺮ،ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻤﻌﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﺟﻔﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺷﻔﻊ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﭘﻴﺮ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻤﻌﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪ . ﻫﺮﮐﺶ(ﻗﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ)ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﺯ ﻫﻠﺎﻙ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻧﻮﺡ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻏﺮﻕ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺟﺰ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯﺘﺰﮐﻴﻪ ﻭﺭﻓﻊ ﺍثاﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ  ﻭﺿﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻳﻚ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . (ﺗﻨﻮﺭ)ﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺮﻕ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻧﻮﺡ،ﻭ ﻏﻠﻴﺎﻥ ﺗﻨﻮﺭ ﺍﺗﺶ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺳﻮﺯش هاﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /41 -  ﻭﻗﺎﻝ ﺍﺭﮐﺒﻮﺍ ﻓﻴﻬﺎ، ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﻣَﺠﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣَﺮﺳﺎﻫﺎ ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻟﻐﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴﻢ

     ﻧﻮﺡ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ، ﮐﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ.ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﻭ ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺍﻥ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﮐﺸتی ﻨﻮﺡ ﺑﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﻭﻗﺖ ﺭﺳﻴﺪﻥ،ﻭﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﻫﺮ ﮐﺸﺘﻰ ﺗﺠﺎﺭﺗﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭﻧﺎﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻳﺎ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﮑﻨﻴﻚ ﻭﻋﻠﻢ ﻭﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ، ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﻧﻘﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ،ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﺧﻠﺎﻑ  ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺭﺍ،ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻭﺗﺼﺎﺩﻑ ﻭ ﻳﻚ ﺷﺎﻧس ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺮﮐﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﻤﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﻰ،ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ عبوﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺩﻣﻰ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻣﻴﺪ ﺧﺪﺍ،ﻭﺍﺭﺩ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﺍﻏﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻳﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺸﺘﻰ،ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ  ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻮٴﻴﺪ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺪﻫﺪ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﻴﺪ ﻭﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻨﻔﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ،ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭﻧﻔس  ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﺮ ﻗﺼﻮﺭ،ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﺯﺣﻤﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺭﺑﺮﺩﺍﺭﺩ. ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺠﺮﺍﻯ ﮐﺸﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻟﻨﮕﺮﮔﺎﻩ ﺍﻥ،ﺩﺭ ﺍﻏﺎﺯ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣﺮﺳاء) ﻳﺎ ﻟﻨﮕﺮﮔﺎﻩ ﻣﻘﺼﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ  ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻭﻝ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ به ﺴﻴﻤﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻭﻉ،ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺧﺘﻢ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ،ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻥ،ﺩﺭﺍﻭﺝ ﮐﻤﺎل ﺨﻮﺩ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﻣﻴﺴﺮ ﻭﻣﻤﮑﻦ،ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻬﻮﺩ  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻧﺪﻙ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﺧﻮﺩ ﺩﻧﻴﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ،ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﺘﻰ  ﺑﺎﻥ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺭﻩ ﺭﻓﺘﮕﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭﻧﻴﺰ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻬﻤﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻭﻋﺸﻖ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺎﻟﻚ،ﺷﺎﻧس ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻋﻤﻮﻣﻰ،ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ،ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺐ ﻋﻘﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮐﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﮐﺴﺐ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺑّﺎﻧﻰ،ﺑﺎﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ  ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ، ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻰ ﮔﻴﺮ ﻭﺻﺒﻮﺭ ﻭﻣﻮﻓﻖ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ  ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ . ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﺸﺘﻰ  ﻧﻮﺡ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ

ﻫﻮﺩ /42 -  ﻭﻫﻰ ﺗﺠﺮﻯ ﺑﻬﻢ ﻓﻰ ﻣﻮﺝ ﮐﺎﻟﺠﺒﺎﻝ، ﻭﻧﺎﺩﻯ ﻧﻮﺡ ﺍﺑﻨﻪ  ﻭ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﻣﻌﺰﻝ ،ﻳﺎﺑﻨﻰّ ﺍﺭﮐﺐ ﻣﻌﻨﺎ، ﻭﻟﺎ ﺗﮑﻦ ﻣﻊ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ

     ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﻫﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ،ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺖ.ﻭﻧﻮﺡ ﺩﺭ ﺍﻏﺎﺯ ﺣﺮﮐﺖ،ﺑﻔﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺑﻮﺩ ﺻﺪﺍ  ﮐﺮﺩ، ﮐﻪ  ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ،ﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮ.ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﺒﺎﺵ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻮﺡ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪ،ﻳﻚ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﭘﺪﺭ ﻧﺒﻮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﻭ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭﻣﮑﺘﺐ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺻﻒ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻧﻮﺡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ، ﻭﺑﻮﺩﻥ  ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺸﺘﻰ،ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ . ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺸﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﻠﻨﺪ، ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ  ﮐﺸﺘﻰ ﻭ ﻧﺎﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺡ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﺮﺍﻥ،ﻭ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﻧﻮﺡ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻄﻤئن  ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺴﻴﺮ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻣﻄﻴﻊ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺎﻥ ﺑﺸﻮﺩ.ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺧﻄﺮﻯ ﻧﺼﻴﺐ  ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺗﻚ ﺭﻭﻯ  ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﻔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺳﻔﺮ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ،ﺑﻰ ﺧﻄﺮ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.(ﺟﺮﻳﺎﻥ)ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ (ﺟَﺮﻯ) ﻭﺩﻭﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ  ﮐﺎﻣﻞ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ،ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ ﺭﺍ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﺏ ﺭﺍ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻌﺮﻭﻑ  ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ،ﺩﺭﺩﺭﻳﺎﻯ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﻭﻯ ﺍﺏ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ.ﻭﻧﺰﺩ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ  ﻣﻴﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﺭﺍ،ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺏ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ  ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺿﻴﺢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻠﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ  ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺪﺍﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻣﻠﺘﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺨﺖ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ، ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﭘﻴﺮﻭ ﺷﺪﻧﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺗﻌﺼﺐ ﺯﺍﺋﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﻭﻯ ﺍﺏ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﻋﺮﻭﺝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺗﺮ،ﻭ ﺳﭙس  ﺗﻨﺪ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩﻡ،ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺮﮐﺖ ﻓﻀﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻭﻝ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ، ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺩﻭﻡ،ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ(ﺩﻧﻰّ ﻭﺗﺪﻟّﻰ)ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﺣﺮﮐﺘﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﻳﻊ ﻳﺎﻓﺘﻢ،ﮐﻪ ﺍﻏﺎﺯ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺍﻥ ﻳﻚ ﺁﻥ ﻭﺣﺘﻰ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺴﻴﺢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻋﻴﺴﻰ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﮐﺶ،ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﻭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﺸﻬﺎﻯ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﻰ ﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺮﻭﺝ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

هوﺩ/ 43 - ﻗﺎﻝ ﺳﺂﻭﻯ ﺍﻟﻰ ﺟﺒﻞ ﻳﻌﺼﻤﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻤاء، ﻗﺎﻝ ﻟﺎ ﻋﺎﺻﻢ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺭﺣﻢ ، ﻭﺣﺎﻝ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ ﺍﻟﻤﻮﺝ، ﻓﮑﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻐﺮﻗﻴﻦ

     ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻧﻮﺡ ﮔﻔﺖ،ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﮑﺸﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﻦ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮑﻮﻫﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻢ.ﻭﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﻭﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ﻧﻮﺡ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻭﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻮﺝ ﺑﻴﻦ ﭘﺪﺭ ﻭﭘﺴﺮ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻏﺮﻗﻴﺎﻥ ﺷﺪ. ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﭘﺴﺮ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ  ﻋﻘﻞ  ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻨﻄق ﺁﻥ، ﺑﺮﺍﺳﺎس  ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺧﺎﺹ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ  ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺳﻔﺮ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﻭﻓﻀﺎﺋﻰ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ، ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﻭﻋﻠﻢ،ﻭﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻔﻠﺴﻔﻪ ﻭﺟﺪﻝ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﭼﺎﺭﻩﺳﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻖ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻓﻘﻂ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ. ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﮐﻮﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ . (ﺍﻳﻮاء) ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﮑﻮﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻫﺪ . ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﺮﻁ  ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ،ﺗﺎ ﺗﺼﻮﺭﺍﺕﻣﻨﻄﻘﻰ ﭼﻮﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﮑﻮﻫﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ،ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺮﻭﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﮑﻤﻚ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ . ﮐﻮﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻏﺮﻗﺸﺪﻥ ﺩﺭﻣﺮﮒ،ﻭ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ، ﻫﻴﭻ ﺧﻴﺮﻯ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻣﮕﺮ  ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺮﻯ،ﻧﻪ ﺩﺭﺧﺸﮑﻰ ﻭﻧﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﻭﻧﻪ ﺩﺭﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ  ﻭﺍﺻﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. (ﻋﺎﺻﻢ) ﻋﺼﻤﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﻭﺧﻄﺮ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺤﻮﺍﺩث ﺩﻧﻴﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﺮﮒ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ،ﻭﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺻﻞ،ﺧﻮﺍﺏ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻙ ﺗﺤﻮﻟﺎﺕ،ﭼﻪ ﻣثبت ﻭﭼﻪ ﻣﻨﻔی ﻤﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻣﺮﮒ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭﻧﺞ ﻭﺗﺮس ﻭ ﺍﻫﻮﺍﻝ ﻭ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﻭ ﺍثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ  ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘس  ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏﻃﻮﻟﺎﻧﻰ،ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ،ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ،ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮﻫﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻃﺒﻴﻌﺖ،ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺍﺭﻭﺍﺡ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . (ﺍﻟﻴﻮﻡ) ﻳﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ،ﻭﻭﻗﺖ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ  ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ هفت ﮔﺎﻧﻪ،ﺭﻭﺯ ﻭ(ﻳﻮﻡ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ) ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ.ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﻧﺎﻥ، ﻫﺮ ﺷﺐ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﻓﻀﺎﺋﻰ ﻭ ﻟﺬﻳﺬ ﻭﺩﻳﺪﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﻣﺮﮒ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ،ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺍﺧﺮ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺩﻳﺪﻧﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﭼﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﻳﺶ.ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ، ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻏﺮﻗی ﻮﻧﻴﺎﺯ ﺑﻌﺼﻤﺖ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ . ﻏﺮﻕ  ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ،ﻣﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻫﻢ ﻋﺼﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﻭﺵ ﻭﺭﺍﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻧﻮﺡ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻴﻚ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺡ ﺑﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ. ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭﻣﺴﺦ ﺍﻧﺎﻥ، ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻋﻠﻰّ ﻭﻓﺎﻃﻤﻪ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭﻣﺎﺩﺭ ﺳﻴّﺪ ﻭﻋﻠﻮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ،ﻣﺤﺒﻮﺏﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺘﻬﺪ  ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺧﻮﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺳﻴّﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﮐثرﻳﺖ، ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻫﻢ ﺟﺎﻯ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﭘﻮﻝ ﻣﻔﺖ ﻭﺯﻥ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﻣﻔﺖ،ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ،ﺳﻴﺪ ﺳﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻴﮑﻨﺪ .

هوﺩ / 44 -  ﻭﻗﻴﻞ ﻳﺎ ﺍﺭﺽ، ﺍﺑﻠﻌﻰ ﻣاءﻚ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤاء ﺍﻗﻠﻌﻰ، ﻭ ﻏﻴﺾ ﺍﻟﻤاء  ﻭﻗﻀﻰ ﺍﻟﺄﻣﺮ،ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺕ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﻮﺩﻯ، ﻭﻗﻴﻞ ﺑُﻌﺪﺍ، ﻟﻠﻘﻮﻡ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

     ﺳﭙس ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺒﻠﻊ ﻭﻓﺮﻭﮔﻴﺮ،ﻭ ﺍﻯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺮﺩﺍﺭ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺏ ﻓﺮﻭﮐﺶ ﮐﺮﺩ،ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻭﮐﺸﺘﻰ ﺭﻭﻯ ﺑﻠﻨﺪﻯ( ﺟﻮﺩﻯ) ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺷﺪ . ﻭﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻯ ﺑﺮ ﻗﻮﻡ  ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺎﺩ. ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻧﻮﺡ،ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺟﻮﺩﻯ، ﺑﻘﻮﻝ ﺗﻮﺭﺍﺕ، ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﺍﻳﻦ،ﺟﻮﺩﻯ ﻫﻤﺎﻥ (ﮔﻮﺩﻯ) ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﻧﺸﺴﺖ ﺍﺏ، ﮐﺸﺘﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺏ ﺑﮕﻞ ﻣﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪﻯ. ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪﺩﺭﻧﻘﻄﻪ ﺍﺧﺮ ﻭﻧﺠﺎﺕﺳﺎﻟﻚ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺍﻥ( ﺟﻮﺩ ﻭﮐَﺮَﻡ) ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ،ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻣﻴﺮﻳﺰﺩ. ﻭ(ﺟﻮﺩ ﻭﮐﺮﻡ) ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ . ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ، ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ، ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺨﻮﺩ،ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻋﻘﻞ،ﻭ ﮐﺎﻓﺮ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﻣﺸﺮﻙ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﺧﻄﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﺍﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺒﻠﻊ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺟﺴﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺩﻓﻦ ﮐﻦ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ  ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺵ ﺍﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺟﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻴﻚ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ  ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ.ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺑﻨﺰﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.(ﺍﻣﺮ)ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ،ﻭﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻏﺎﺯ ﻭﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ،ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ  ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻣﻴﺮﻭﺩ.(ﺑُﻌﺪ)ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮ  ﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ،ﺑﺎﺯ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ،ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺸﻮﺩ. ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻨﺰﺩﻳﮑﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺮﺗﺒﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ  ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﺪ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﻭﭘس  ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ،ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭﺻﻔﺎﺗﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ. ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺗﺎ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ، ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﻭﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

هوﺩ /45 -  ﻭﻧﺎﺩﻯ ﻧﻮﺡ ﺭﺑّﻪ، ﻓﻘﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻥّ ﺍﺑﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻫﻠﻰ، ﻭ ﺍﻥّ ﻭﻋﺪﻙ ﺍﻟﺤﻖ، ﻭ ﺍﻧﺖ ﺍﺣﮑﻢ ﺍﻟﺤﺎﮐﻤﻴﻦ 

     ﻭﻧﻮﺡ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺪﺍ ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﻮ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻳﺖ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﺍﻭﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻰ ﻧﻮﺡ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ  ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﮑﻨﻰ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ،ﻭﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻡ.ﻭ ﺑﺪﺍﻭﺭﻯ ﺗﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ.(ﻭﻋﺪﻩ)ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﺹﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ(ﻭﻋﻴﺪ) ﻭﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺧﺎﺹ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻮﺡ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻣﺮﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺪﻩ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺗﺎ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.(ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ) ﻧﻮﺡ ﺑﺎﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ(ﺍﻫﻞ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ) ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﻮﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ  ﺧﺪﺍﻳﺶ ﻣﻴﮑﻨﺪ . ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺘﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺳﻴّﺪ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭﻫﻴﺒﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﺩﺍﺭﺩ .

هوﺩ /46 -  ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻧﻮﺡ، ﺍﻧّﻪ ﻟﻴس ﻣﻦ ﺍﻫﻠﻚ،ﺍﻧّﻪ ﻋﻤﻞ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﻟﺢ ،ﻓﻠﺎ ﺗﺴأﻠﻦّ،ﻣﺎ ﻟﻴس ﻟﻚ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ، ﺍﻧّﻰ ﺃﻋﻈﻚ،ﺍﻥ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻦ

    ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﻯ ﻧﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺗﻮ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﻟﺢ،ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ  ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻧﺪﺍﺭﻯ،ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻣﮑﻦ . ﺗﻮﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﻣﺒﺎﺵ . ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻧﻮﺡ  ﺩﺭ ﺟﺴﻢ،ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻧﻮﺡ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺪﺭﻯ  ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.ﻧﻮﺡ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩ.ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺍﻥ  ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻧﻮﺡ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺟﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﺣﺘﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﭘﻨﺪ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﺳﺘثناﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭﻏﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﺩﺭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺭﻭﺡ،ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺣﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻟﺬﺍ ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺡ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻨﺪ،ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯﺑﻬﺮﻩﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺫﺍﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﻭﺩﺭﺟﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ،ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﮐل  کاﻣﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺎﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﺮﺍﺭﻫﺎ ﻭﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻳﺎ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﺡ ﻭﻫﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ/47 - ﻗﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻧّﻰ ﺍﻋﻮﺫ ﺑﻚ، ﺍﻥ ﺍﺳأﻠﻚ ﻣﺎ ﻟﻴس ﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ،ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻐﻔﺮﻟﻰ ﻭ ﺗﺮﺣﻤﻨﻰ، ﺃﮐﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻳﻦ

     ﻧﻮﺡ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭﭘﻮﺯﺵ ﻣﻴﻄﻠﺒﺪ ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ.ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﻣﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ،ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻢ .ﻧﻮﺡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻢ،ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﻨﻢ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺒﺮﺩ. ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍ،ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻬﻴﭻ ﮐس ﻧﻴﺴﺖ،ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭﻧﻮﺡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺘﻮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ.ﻭﺧﺪﺍ ﺑﺨﺸﺶ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻢ. ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﺩﺭﺍﻭﺍﺧﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻧﻮﺡ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻣﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺯﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺠﺰ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻏﺎﺯ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑس ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ، ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ،ﻭﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭ ﺍﺯ  ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ

هوﺩ /48 -  ﻗﻴﻞ ﻳﺎ ﻧﻮﺡ، ﺍﻫﺒﻂ ﺑﺴﻠﺎﻡ ﻣﻨّﺎ، ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺕﻋﻠﻴﻚ ﻭﻋﻠﻰ ﺍُﻣﻢ ﻣﻤّﻦ ﻣﻌﻚ، ﻭﺍُﻣﻢ ﺳﻨﻤﺘّﻌﻬﻢ، ثُمّ ﻳﻤﺴّﻬﻢ ﻣﻨّﺎ، ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ

     ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﻮﺡ ﺧﻄﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺡ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺴﻠﺎﻣﺖ  ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻯ، ﻭﺑﺮﮐﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺩ.ﻭ ﺑﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺗﻮ.ﻭﺍﻣﺎ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚﺭﺍ ﺗﻤﺘﻊ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺬﺕ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ،ﻭ ﺳﭙس  ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.(ﻫﺒﻮﻁ) ﻧﻮﺡ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ،ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ،ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ. ﻫﺒﻮﻁ ﻧﺰﻭﻝ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ (ﺳﻠﺎﻡ) ﺻﻠﺢ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺑﺮﮐﺖ)ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ،ﻭﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ . ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪﻯ،ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭ ﻫﻢ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ  .ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻠﺢ،ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﺧﺎﺹ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﻣﺖ ﻫﺎﻯ  ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﻮﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ،ﻭﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ(ﺍﻣﻢ) ﺟﻤﻊ امّت و ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ(ﺍﻣﺘّﻬﺎ)ﻭﻣﻠﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ،ﻭ(ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ)ﮐﻪ ﺑﺎ  ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ، ﻭﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ،ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴخ ﺤﻴﻮﺍﻧﻰ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ  ﮐﻢ ﻋﻘﻞ،ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺗﻌﻤﺪ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.(ﻣسّ ) ﺭﻭﺣﻰ،ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺫﺍﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺷﺎﻣﻞ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. (ﺗﻤﺘّﻊ) ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﻋﻠﺖ ﻭﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻍ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳک ﻮ ﻭﮔﻮﺩﻯ ﻗﺒﺮ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻨﻨﺪ .

هوﺩ/ 49 -  ﺗﻠﻚ ﻣﻦ ﺍﻧﺒاء ﺍﻟﻐﻴﺐ، ﻧﻮﺣﻴﻬﺎ ﺍﻟﻴﻚ ، ﻣﺎ ﮐﻨﺖ ﺗﻌﻠﻤﻬﺎ ﺍﻧﺖ ﻭﻟﺎ ﻗﻮﻣﻚ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻫﺬﺍ ،ﻓﺄﺻﺒﺮ ﺍﻥّ ﺍﻟﻌﺎﻗبة  ﻟﻠﻤﺘّﻘﻴﻦ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﻫﺎﻯ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﻗﺒﻠﺎ ﻧﻪ ﺗﻮ  ﻭﻧﻪ ﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ ﺗﻮ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ.ﭘس  ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ،ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ آﻥ ﻣﺘّﻘﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ،ﭼﻪ ﺧﺎﺹ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ  ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﺍﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ(ﻏﻴﺐ)ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ، ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﮕﻰ ﻏﻴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭﺣﻰ ﺷﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪ، ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ  ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻧﻮﺡ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﺑﻠﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ. ﻭﻟﻰ  ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻭ ﻧﺒاء ،ﻳﺎ ﺗﻨﺒّؤ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻧﺒﻰّ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﻴﭻ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺳﻠﻮﮐی ﻘﺒﻞ ﺍﺯﻣﺤﻤﺪ،ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ، ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻭﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺴﺎﺯﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. (ﻣﺘﻘﻰ)ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﺪ،ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺻﺒﺮ)ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﻭﺡ، ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ، ﭼﻮﻥ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻦ ﺍﺳﺖ. ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻤﮑﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪ، ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ،ﻭﺭﻧﺞ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﻤل کرﺩ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ  ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ،ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻓﻘﺮ ﻭﺗﺮﻙ ﻫﻮﺳﻬﺎ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺭ ﺻﺒﺮ ﺧﻮﺩ،ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس  ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﻭ ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ.ﺗﺎ ﺍﺻﻞ ( ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻠﻢ ) ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭﺩﻳﺪ،ﮐﻪ  ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ،ﺍﻭﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻤﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ  ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺻﺒﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺘّﻘﻰ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ثوﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ .(ﻋﻘﺒﻪ) ﺍﻳﻨﺪﻩ  ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ، ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭﻋﻘﺒﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻋﻘﺐﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺭﻭﺡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮﺍﺳﺖ. (ﻋﻘﺎﺏ)ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ به ﺼﻮﺭﺕ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻓﺴﻖ ﻳﺎ ﭘﺴﻚ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ

هوﺩ / 50 -  ﻭ ﺍﻟﻰ ﻋﺎﺩ ﺍﺧﺎﻫﻢ ﻫﻮﺩﺍ، ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﻋﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ، ﻣﺎ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻪ ﻏﻴﺮﻩ ، ﺍﻥ ﺍﻧﺘﻢ ﺍﻟّﺎ ﻣﻔﺘﺮﻭﻥ 

     ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺷﺎﻥ ﻫﻮﺩ ﮔﻔﺖ،ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺪﺍﻯ(ﺍﻟﻠﻪ) ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ.ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯﺍﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ،ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ  . ﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ و شاید قوم ماد بوده باشند. (ﺃﺥ)  ﻭﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﮐﺎﺫﺏ ﺑﻮﺩ . ﭘس ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﺘﺪﻳﻦ،ﻭﻟﻰ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ  ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﻗﺎﺗﻠﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯ  ﻭﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯ،ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ ﻭﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ،ﻫﻤﺎﻥﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻧﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ . ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.(ﺍﻓﺘﺮﺍ)ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﻐﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ  ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻭﻣﻘﺪس ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺮﻙ ﻭﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﮑﺮﺩﻩ، ﻭﺍﻟﻮﺩﻩ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ  ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.

هوﺩ / 51 -  ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻟﺎ ﺍﺳأﻠﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺟﺮﺍ، ﺍﻥّ ﺍﺟﺮﻯ ﺍﻟّﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻄﺮﻧﻰ، ﺍﻓﻠﺎ ﺗﻌﻘﻠﻮﻥ؟

      ﻫﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺟﺮﺕ ﻭﭘﻮﻟﻰ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ.ﻣﺰﺩ ﻣﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﺍﺩ،ﻭ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﭼﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ. ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﻤس ﻭﺯﮐﺎﺕ،ﻭ ﺩﻩ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻣﺰﺩ ﮐﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ،ﻭ ﭼﺸﻢ ﻃﻤﻌﻰ ﺑﻤﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺍﺧﺮﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ (ﻓﻄﺮﺕ)ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭﻃﺒﻴﻌﺖﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺣﺘﻰ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ،ﺑﻴﻚ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺪﻫﺪ . ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺗﺎﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮﻯ،ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﻭﻋﻘﻞ ﻭﻗﺪﺭﺕﺭﻭﺣﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،پس ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ، ﻓﻄﺮﺗﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻭﻟﺎ(ﺍﻓﻄﺎﺭ)ﻭ ﻗﻄﻊ ﺭﻭﺯﻩ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺻﻮﻡ ﻭﺍﻭﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﭼﻠّﻪ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﻭ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺣﺮﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎ ﻓﻄﺮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﺍﻳﻨﻬﺎ ﻓﻄﺮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﻃﻤﻌﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﻄﺮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻌﻘﻞ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ/ 52 -  ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻭﺍ ﺭﺑّﮑﻢ، ثُمّ  ﺗﻮﺑﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ ،ﻳﺮﺳﻞ ﺍﻟﺴﻤاء ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﺪﺭﺍﺭﺍ، ﻭ ﻳﺰﺩﮐﻢ ﻗﻮّة ﺍﻟﻰ ﻗﻮﺗﮑﻢ، ﻭﻟﺎ ﺗﺘﻮﻟّﻮﺍ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ

    ﻫﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ.ﻭﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭﻧﻴﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻴﺪ.ﺗﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺳﻴﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻓﻌﻠﻰﺧﻮﺩ،ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ . ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭﺻﺪﻗﺎﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻃﻞ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺟﺰ ﮔﻨﺎﻩ  ﭘﺮﻭﺭﻯ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﭘس ﺍﻭﻝ ﻃﺎﻟﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ  ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻗﻮﻯ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻳﺪ،ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ  ﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﻌﻘﻞ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺡ، ﮐﻪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ، ﻋﻘﻞ ﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺮﺏ ﻋﻘﻠﻰ  ﺑﺨﺪﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘس ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻗاﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ،ﻋﻘﻞ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ، ﺑﻌﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ،ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﺬﮐﺮﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺳﻴﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻗﻮﻩ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﻬﺮ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ،ﺑﺤﺪّ ﺍﻋﻠﺎﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ، ﻭﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻨﻴﺮﻭﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﻘﻮﻯ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ،ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﭼﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭﺣﺸﻰ  ﻓﺮﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﻭﺑﺮﻣﻨﺪ ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ،ﻳﺎ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻭﺟﻨﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺠﺮﻡ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ،ﺑﺎ ﻣﺮﮔﻬﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ  ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﻟﺄﺟﺮﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺑﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ .

هوﺩ / 53 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﻫﻮﺩ، ﻣﺎ ﺟﺌﺘﻨﺎ ﺑﺒﻴّنة ،ﻭﻣﺎ ﻧﺤﻦ ﺑﺘﺎﺭﮐﻰ ﺁﻟﻬﺘﻨﺎ ﻋﻥ ﻘﻮﻟﻚ،  ﻭﻣﺎ ﻧﺤﻦ ﻟﻚ ﺑﻤؤﻤﻨﻴﻦ                             

    ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻫﻮﺩ،ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﻴّﻨﻪ ﻭ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻯ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﺁﻟﻬﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪﺗﻮﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﻣﺎ ﺑﺘﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻳﻢ . ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻴﻢ(ﺑﻴّﻨﻪ)ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﻣﺪﺭﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻩ.ﻭ  ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﺤﻴّﺮ ﺍﻟﻌﻘﻮﻝ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻣﻘﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ  ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ .(ﺑﻴّﻨﻪ)ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺪﺭﻙ ﻣﺤﺴﻮس  ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ  ﻣﺪﺭﻙ ﻣﺤﺴﻮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ  ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻪ ﺍﺭﺟﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺤﺮﻑ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﻮ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﮑﻨﺪ،ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ،ﮐﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰﻋﺒﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﻪ ﺗﺄثیرﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ  ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﻰ  ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻟﻬﻰ، به ﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﺍﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ.ﻟﺬﺍ ﺍﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺷﻬﻮﺩﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﺭﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭﺯﺍﺋﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ  ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﺘﻬﺎﻭ ﺁﻟﻬﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺭﻭﺷﻬﺎﻯ  ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻭﺵ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺍﻟﻬﻪ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺣﺘﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺯﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩﻩ، ﺑﺘﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻳﻢ.ﭼﻪ ﺑﺎﻭﺭﻯ  ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ،ﻭﭼﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ  ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ .

هوﺩ /54 ر-  ﺍﻥ ﻧﻘﻮﻝ ﺍﻟّﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻙ ﺑﻌﺾ ﺁﻟﻬﺘﻨﺎ ﺑﺴؤ ، ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻰ ﺍﺷﻬﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﺷﻬﺪﻭﻧﻰ ﺍﻧّﻰ ﺑﺮّاء ﻣﻤّﺎ ﺗﺸﺮﮐﻮﻥ

     ﻣﺮﺩﻡ  ﻭﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻫﻮﺩ،ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻟﻬﻪ ﻫﺎﻯ،ﻣﺎ ﺗﻮﺭﺍ ﺍﺳﻴﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻫﻮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ،ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻡ،ﻭﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻰ ﺯﺍﺭﻡ . ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺑﭙﺎﻣﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪ .  ﻟﺬﺍ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺘﻬﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺘﺄثیرﻯ ﺩﺭ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻰ ﺯﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﺮﺍ ﺻﺮﻳﺤﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻧﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻬﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﺍﺳﻴﺒﻰ ﺑﻴﻚ  ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺰﻧﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﻴﭻ ﺗﺎثیرﻯ ﻣثبت  ﻳﺎ ﻣﻨﻔﻰ ﺑﺮﻣﺮﺩﻡ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ . ﺷﺮﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺧﺎﺹ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ،ﮐﻪﺧﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺍﺻﻄﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ  ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺭﻓﺘﺎﺭ ﻫﺎﻯ کاﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ  ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺪﺍﺩ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻧﺸﻮﺩ، ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﺸﺮﻙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ . ﻫﺮ ﮐس ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺷﺮﻳﻚ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﺸﺮﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺮﻙ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﻧﺴﺒﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﺍﻧﻬﺎ  ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ  ﻭﭼﻪ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .(ﺑﺮئ)ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﻳﻚ ﻓﮑﺮ ﻳﺎ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .

هوﺩ / 55- ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻪ ، ﻓﮑﻴﺪﻭﻧﻰ ﺟﻤﻴﻌﺎ، ثُمّ  ﻟﺎ ﺗﻨﻈﺮﻭﻥ

     ﻫﺮﭼﻪ( ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻥ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ،ﻫﻤﮕﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺘﺤﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﻠﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫید ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺷﻬﻮﺩﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫید ﻧﻤﻮﺩ. ﻫﺮﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﺷﺮک ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﺩﻳﮕﺮﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻫﻮﺩ ﺑﻄﺮﻳﻘت هاﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺒﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ چون بودائیان ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺑﺮﻭﻧﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻣﮑﺮ ﻭ ﻧﻰ ﺭﻧﮓ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ.ﺍﮔﺮ  ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺴﻌﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﻭﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ،ﺑﺎﺯ ﻣﮑﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻬﻠﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.ﻭ ﻣﻬﻠﺘﻬﺎﻯ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ،ﺍﺯ (ﻟﺎ ﺗﻨﻈﺮﻭﻥ)ﮐﻪﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻬﻠﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺸﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ،ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻧﺎﻇﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻣﻴﺒﺮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻢ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﮑﺮ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻨﻄﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻫﻤﮕی ﻮﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻓﻘﻂ ﺩﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺪ ﻭﻳﺎ ﻣﮑﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭼﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﭼﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟی ﻤﮑﺮﺧﺪﺍ ﺑﮕﻔﺘﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻨثی ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﻄﻮﺭﻯ  ﮐﻪ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻣﺎﻥ،ﺍﻣﺮﻭﺯ  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻃﻠﺐ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﭘﻮﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ،ﻭ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﺎﻟﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺯﻭﺩﺗﺮ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﻯ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ  ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺎﻋث  ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﻟﺬﺍ ﻣﮑﺮ ﺧﺪﺍ،ﺧﻴﺮ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﺠﺪﺩ، ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺴخهاﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭﺩﺍﻳﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ چرخ ﺳﺎﻣﺴﺎﺭﺍ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﻣﻴﺮﻫﺎﻯ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

هوﺩ / 56 -  ﺍﻧّﻰ ﺗﻮﮐﻠّﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ، ﺭﺑّﻰ ﻭ ﺭﺑّﮑﻢ ، ﻣﺎ ﻣﻦ  ﺩﺍﺑّﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ ﺁﺧﺬ ﺑﻨﺎﺻﻴﺘﻬﺎ ،ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻋﻠﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ

     ﻫﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﭘس ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩﻡ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ،ﺗﻮﮐّﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ. ﻭﮐﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻢ.ﻭﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ  ﻣﻦ ﻭﺷﻤﺎ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ،ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺳﺖ . ﻣﻦ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻢ،ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻤﻦ،ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻧﺒﻮﺕ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﻭﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﮐﻞ ﺑﺮﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ.ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺭﺍﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ  ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﻭﺟﻤﺎﺩ،ﻭﺣﺘﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻫﺮ ﻭﻳﺮﻭس  ﻭﻫﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﺗﻢ ﻭ ﺭﻳﺰﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺗﻢ ﺭﺍﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭﻓﺼﻮﻝ ﻋﺎﻟﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ، ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ،ﻭﻟﻰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺑﺤﻖ ﻗﺪﻳﻢ  ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺏّ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺷﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺪﺭﻙ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﻨﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺍﻳﻦ ﻣﺪﺭﻙ (ﺷﻬﻮﺩﻯ) ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﻭ ﻗﺒﻮل اﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻮﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﻮﺩ، ﻋﻘﻞ ﻫﺎ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ، ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺗﺶ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﮔﺮ  ﺭﻭﺵ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﭼﻪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺤﻖ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ،ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ،ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻮﺩ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ،ﻳﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ،ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﻚ  ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﻧﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻣﺪﻩ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ(ﺻﺮﺍﻁ)ﻫﻤﺎﻥ  ﺭﺍﻩ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﭘﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﺭﻓﺘﻥﻮﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺗﺎ ﺍﺧﺮ ﺍﻥ،ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭﺏ ﺑﻬﺸﺖ،ﺳﻘﻮﻃﻰ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ،ﻭﺑﺎﮔﺸﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﺑﺠﻬﻨﻢ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻭﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺍﺗﺶ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻤﺪﻳﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺣﻖ،ﻭﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺻﺮﺍﻁ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ، ﻭﺑﺎﻋﺸﻖ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﭘﻴﺮ، ﺗﻮﮐﻞ ﻭﺗﺴﻠﻴم ﺴﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ، ﺑﺮﺍﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺻﺮﺍﻁ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﻣﺠﺪﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻃﻰ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﺎﺗﻰ ﺟﻠﻮ ﺭﺍﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﭘﻞ ﺻﺮﺍﻁ ﻫﺴﺖ،ﻭﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﻭﺍﻥ ﺩﻭﺍﻥ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻟﻨﮕﺎﻥ ﻟﻨﮕﺎﻥ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺎﻫﺰﺍﺭﺍﻥ  ﻗﻠّﺎﺏ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﺭﻭﻯ ﺻﺮﺍﻁ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺮﻙ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻓﻮﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ،ﻭﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻧﻮﺡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ .

هوﺩ /57 -   ﻓإﻥ ﺗﻮﻟّﻮﺍ، ﻓﻘﺪ ﺍﺑﻠﻐﺘﮑﻢ ﻣﺎ ﺍﺭﺳﻠﺖ ﺑﻪ ﺍﻟﻴﮑﻢ، ﻭ ﻳﺴﺘﺨﻠﻒ ﺭﺑّﻰ ﻗﻮﻣﺎ ﻏﻴﺮﮐﻢ،ﻭ ﻟﺎ ﺗﻀﺮﻭﻧﻪ ﺷﻴﺌﺎ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﺷیء  ﺣﻔﻴﻆ

     ﻫﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ،ﺑﺎﺯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﺪ، ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ،ﭘس ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭﺍﺑﻠﺎﻍ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩﺍﻡ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺭﻡ.ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﺷﻤﺎ،ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺿﺮﺭ ﻭﺍﺳﻴﺒﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺮﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﭼﻴﺰﻯ ﺣﺎﻓﻆﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ .(ﺗﻮﻟّﻰ)ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﻟّﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﻴﻦ ﻣﻨﮑﺮ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺷﺪﻥ ﭼﻮﻥ ﮔﺮﻳﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﻭﻭﺣﺸی ﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﮓ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻭﻇﻴﻔﻪ  ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ  ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس  ﺭﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ،ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ . ﺭﺳﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯﺎﻣﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺍﻭﻟﻮﺍ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻤﺎ،ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻳﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻭ،ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ  ﺷﺪ. ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮﻩ ﭘﻨﺠﻢ ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺷﻒ ﺩﻭﻗﺮّﻩ  ﺑﺠﺎﻯ ﻳﮑﻰ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﻗﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺷﺸﻢ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ،ﻭ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮﻩ  ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ.(ﺍﺳﺘﺨﻠﺎﻑ ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ،ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻯ ﺑﺠﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻭﺭﺩ.ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺧﻠﺎﻑ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ . ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘس ﺍﺯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻭﻫﻠﺎﻙ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ، ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ،ﺑﺎﺯ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺼﻴﺒﺖﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ، ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺿﺮﺭ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺑﺮﺧﻰ  ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﺎﻋث ﺑﻄﻠﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﻭ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺑﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺣﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺗﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ  ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺤﻖ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺳﻮﺧﺖ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺗﻮﻟﺪ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﺗﺎ ﺑﻨﻮﻉ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺣﻘﻴﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺑﻠﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﻥ ﺑﭽﺴﺒﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻭﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ،ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ، ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻳﺎﺑﻨﺪ. پس ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﺿﺮﺭ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ  ﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺿﺮﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ  ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤؤﻤﻨﺎﻥ،ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮐﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻳﺎ  ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻏﻴﺮﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺻﻞ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺮﺍﺣﻌﻪ ﮐﺮﺩ، ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ،ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ (ﻋﻤّاء ) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ،ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻯ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.  ﻭ ﺩﺭﺣﮑﻢ ﺍﻳﻦ ﻣثاﻝ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﻴﺐﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﻳﺶﺑﮑﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺿﺮﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ.ﻭﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻭﻳﺎ ﮐﻤﺒﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯﺨﺪﺍﻭﻧﺪﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﭘس  ﻭﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﻭﺷﻤﺎ،ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺣﻔﻆ ﻭﺣﺎﻓﻆ  ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ(ﭼﻴﺰ)ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺯﻧﺪﻩ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺮ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﺗﻢ ﻭﺭﻳﺰﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺗﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﻭﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎﺩﺭﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻨﺪﻫﺎﻯ ﻋﺮﻭﺳﻚ ﺧﻴﻤﻪ ﺷﺐ  ﺑﺎﺯﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﻭﻳﺮﻭس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺩﺭﺩﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻨﺪﻫﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ،ﻭﻗﺎﺋﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﻮﺩﻥﺒﺨﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﺮﻳﺪﻩ،ﻫﺮ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﻥ  ﺑﺠﺎﺋﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ،ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ، ﻭﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻤﺮﮒ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﭘس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﻗﻴﻮﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺯﻟﻰ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ،ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ، ﻫﺮﮔﺰ ثاﺑﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﻳﻦ  ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺑﻮﻳﮋﻩ  ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﻮﮐﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭ ﺑﺠﻠﻮ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﺑﻌﻘﺐ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺘﻤﺮﺩﺍﻥ  ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺑﺮﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻭﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﮐﻢ ﺷﺎﻧس  ﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻫﺎ،ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﮐﺶ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ،ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺤﻖ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﺣﻖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺷﺪﻩ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ،ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﻭﻋﻴﺪ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻫﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ .

هوﺩ /58 -  ﻭﻟﻤّﺎ ﺟاء أﻣﺮﻧﺎ، ﻧﺠّﻴﻨﺎ ﻫﻮﺩﺍ ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻣﻌﻪ،ﺑﺮﺣمة  ﻣﻨّﺎ ﻭﻧﺠّﻴﻨﺎﻫﻢ ﻣﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻏﻠﻴﻆ

     ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪ، ﻫﻮﺩ ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﺨﺖ،ﻭ ﻏﻠﻴﻈﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻯ  . ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﻳﺎ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺗﻚ ﺗﻚ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻨﮑﺮ ﻫﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺑﮑﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ،ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺖ.ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎ،ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ  ﺑﺮ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻟﻄﻒ ﻭﻣﻨﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﺑﭙﺎﺩﺍﺵ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﻗﺪﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺩﻩ ﻗﺪﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ،ﻳﺎ ﺭﻧﺞ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ، ﻭﻳﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ (ﻋﺬﺍﺏ) ﺳﺨﺖ ﻭﻏﻠﻴﻈﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ. ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻮﺩ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﻭﻧﻈﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎ  ﺍﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

هوﺩ /59 -  ﻭﺗﻠﻚ ﻋﺎﺩ ، ﺟَﺤَﺪﻭﺍ ﺑﺂﻳﺎﺕ  ﺭﺑّﻬﻢ،ﻭ ﻋﺼﻮﺍ ﺭﺳﻠﻪ،ﻭ ﺍﺗّﺒﻌﻮﺍ أﻣﺮ ﮐﻞّ ﺟﺒّﺎﺭ ﻋﻨﻴﺪ

    ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ،ﮐﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﺑﺎﻟﻌﮑس ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻫﺮﻣﺘﮑﺒّﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺮ ﻭﻇﺎﻟﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.  ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺍثاﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ،ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻫﺮ ﻣﻠّﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺳﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ  ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﺪ،ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ،ﭘﻴﺮﻭ ﻳﻚ ﻇﺎﻟﻢ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻭﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﻴﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺂﻧﻬﺎﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺒّﺎﺭ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮ ﻭﺯﻭﺭﮔﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﮐﻮﭼﻚ ﻭ ﺣﻘﻴﺮﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺑﺤﺪّ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻫﻞ  ﻭ ﺳﻔﻴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻋﺎﻗﻞ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.(ﻋﻨﻴﺪ ) ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺩ ﻭﻟﺞ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻓﻬﻢ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ .(ﺟﺒّﺎﺭ)ﻣﺘﺠﺒّﺮ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮ ﻭﺯﻭﺭﮔﻮ ﻭﻇﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ.(ﺗﺒﻌﻴﺖ) ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.

هوﺩ/ 60 - ﻭﺍﺗّﺒﻌﻮﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻟﻌنة ، ﻭﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻥّ ﻋﺎﺩﺍ، ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺭﺑّﻬﻢ، ﺃﻟﺎ ﺑُﻌﺪﺍ، ﻟﻌﺎﺩ ﻗﻮﻡ ﻫﻮﺩ

       ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ (ﺟَﺤﺪ)ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﺯ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻟﻌﻨﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ . ﻭﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺷﺎﻥ  ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺩ ﻋﺎﺩ ﻗﻮﻡ ﻫﻮﺩ که  هدا وشهود دارد وقوم او عاد که عود وکارمائی بجهان دارند .ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺍﺯﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭعرشی ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻋﺬﺍﺏ،ﻭﺳﺨﺘﻰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ،ﻭ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎﻯ ﺸﺒﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ .(ﻟﻌﻨﺖ)ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺤﺶ ﻭﻧﺎﺳﺰﺍ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍ بردن کارمائی ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺧﻠﺎﻕ، ﻭ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ،ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ . ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﺧﻮﻳﺶﺑﺮﺭﻭﻯ  ﺯﻣﻴﻦ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﻨﻨﺪ. (ﺑُﻌﺪﺍ ) ﻭﺩﻭﺭﻯ ﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ،ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻋﮑس ﺗﻘﺮﺏ ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ .(ﻋﺎﺩ) ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ و شاید قوم ماد ایران بوده باشند.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ(ﻋﺎﺩ ﻳﺎ ﻋﻮﺩ)ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻫﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ،ﻭﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ(ﻫﻮﺩ) ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ  وهم ریشه با یهود یهوه جویان .

هوﺩ /61 -  ﻭ ﺍﻟﻰ ثموﺩ، ﺍﺧﺎﻫﻢ ﺻﺎﻟﺤﺎ، ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ، ﺍﻋﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ، ﻣﺎﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻪ ﻏﻴﺮﻩ ، ﻫﻮ ﺃﻧﺸﺄﮐﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺄﺭﺽ،ﻭﺍﺳﺘﻌﻤﺮﮐﻢ ﻓﻴﻬﺎ،ﻓﺄﺳﺘﻐﻔﺮﻭﻩ ثُمّ ﺗﻮﺑﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻗﺮﻳﺐ ﻣﺠﻴﺐ

     ﺑﺎﺯ ﻗﻮﻡ ثموﺩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ (ﺻﺎﻟﺢ ) ﺍﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ،ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻭ ﻋﻤﺮﻫﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ  ﭘس ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﻗﺮﻳﺐ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت  ﻣﻴﺪﻫﺪ . ثموﺩ ﻗﻮﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ثموﺩ ﺑﻄﻮﺭ سکبوﻟﻴﻚ (ﺧﻤﻮﺩ) ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻏﻴﺮ ﻓﻌّﺎﻟﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ  ﺻﺎﻟﺢ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪﺑﺎﺯ ﻧﺎﻡ ﺗﺎﺭﻳﺨی ﭙﻴﺎﻣﺒﺮﻯ، ﻭﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﻋﻘﻞ  ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻴﺰ  ﺗﻮﺣﻴﺪ سلوکی ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻯ اﻟﻬﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻬﻪ ﺑﺤﻖّ ﻗﺒﻠی ﺒﻮﺩﻩ، ﻭﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺣﻖ ﺍﻟﻬﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﻧﻬﺎ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺑﺎ مزگ خود و ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ، ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ  ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﺧﻮﺩ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺳﻔﻴﻪ ﻭ ﺍﺣﻤﻘﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻣﺪﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺭﺍﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﺗﺨﻴّﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺷﻤﺎ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ. ﺍﻟﻬﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬی ﻤﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ.ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ،ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻚ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺳﺖ.ﺻﺎﻟﺢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺭﺽ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺮﻳﺪ،ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ  ﻭﻭﺣﺸﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ.ﺣﺘﻰ ﺣﺎﻟﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﻋﻘﻞ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﺪ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻳﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ  ﺍﺯﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﻢ ﺳﺎﺧﺖو ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﺑﻨﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﻭ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎﺭﺍ ﻋﻤﺮ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺩ ﻭﺑﺎﻣﺮﻭﺯﺗﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﭘس ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻴﺪ. ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ثوﺍﺑﻬﺎ ﺍﻏﺎﺯ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﺑﮕﻨﺎﻩ  ﮐﺮﺩﻥﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﻙ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ. ﻭﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ  ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭﻋﻔﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ، ﻓﻮﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ،ﻭﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﻭﺟﻮﺍﺏ ﻣثبت ﻣﻴﺪﻫﺪ .

هوﺩ/ 62 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺻﺎﻟﺢ، ﻗﺪ ﮐﻨﺖ ﻓﻴﻨﺎ ﻣﺮﺟﻮﺍ ﻗﺒﻞ ﻫﺬﺍ، ﺃﺗﻨﻬﺎﻧﺎ ﺍﻥ ﻧﻌﺒﺪ ﻣﺎ ﻳﻌﺒﺪ ﺁﺑﺎﺋﻨﺎ،ﻭ ﺍﻧّﻨﺎ ﻟﻔﻰ ﺷﻚّ ﻣﻤّﺎ ﺗﺪﻋﻮﻧﺎ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺮﻳﺐ

    ﻣﺮﺩﻡ ﻗﻮﻡ ثموﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺍﻯﺼﺎﻟﺢ ﻣﺎ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺘﻮ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩﻳﻢ. ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ،ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺷﻚ ﻭﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﮑﻨﻰ  ﺩﺭ ﺭﻳﺐ  ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﻗﺒﻠﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﺑﻮﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻣﺪﻩ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻭﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ،ﮐﻪﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻫﻞ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺯﺍﺭ،ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭ ﻭ ﻧﻴﻚ ﻧﻔس ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﮑﻠﺎﻡ ﺍﻧﻬﺎ  ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ  ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ.ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ  ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺤﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ  ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﻭﻟﻮ ﮐﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻣنع کنند. ﺯﻳﺮﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺯ ﻣﻴّﺖ ﻭﻣﺮﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺤﺴﻮس  ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺤﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ  ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﭙﺬﻳﺮﻧﺪ. ﺩﺭﺑﻴﻌﺖ ﺑﻤﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﻩ ﭘﺮﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭﻗﺘﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺍﺯ ﺩﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﻥ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ.ﻭﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻧﻪ  ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺧﻮﻥ ﻣﻴﺮﻳﺰﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯ ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮐﻴﺴﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ  ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻠﺎﻯﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺭﻗﻴﺐ ﻭﻣﺰﺍﺣﻢ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﻣﺎ ﺑﺘﻮ ﺷﻚ ﻭﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺭﻳﺐ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ به ﭙﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﻤﻠﻰ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻈﺮ  ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﺭﻳﺐ)ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﺮس ﺍﺯﭼﻴﺰﻯ اﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﻴﺮ ﺷﺠﺎﻉ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

هوﺩ/ 63 -  ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ،ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ ﺍﻥ ﮐﻨﺖ ﻋﻠﻰ ﺑﻴنة  ﻣﻦ ﺭﺑّﻰ،ﻭ ﺃﺗﺎﻧﻰ ﻣﻨﻪ ﺭﺣمة ، ﻓﻤﻦ ﻳﻨﺼﺮﻧﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻥ ﻋﺼﻴﺘﻪ ، ﻓﻤﺎ ﺗﺰﻳﺪﻭﻧﻨﻰ ﻏﻴﺮ ﺗﺨﺴﻴﺮ

    ﺻﺎﻟﺢ ﭘﺎﺳﺦ  ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﻴّﻨﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺳﺒﻴﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ.ﻭﻣﻦ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﺫﺑﻰ ﻧﻴﺴﺘﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻢ،ﺍﮔﺮ ﻋﺼﻴﺎﻥ  ﮐﻨﻢ ﻭﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﺟﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﻯ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺑﻤﻦ ﺧﺴﺎﺭﺗﻰ  ﻧﻤﻰ ﺯﻧﻴﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ. ﺻﺎﻟﺢ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ،ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭﺑﻴّﻨﻪ ﻣﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻦ،ﺩﻳﺪﻧﻰ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ،ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﻟﻄﻒ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻟﻄﻒ ﺑﮑﻨﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺳﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻫﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﻩ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ،ﻭﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . ﺍﮔﺮ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﻓﺮﻯ ﺑﺎﺷﻢ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﻳﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻥﻤﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ، ﻣﺮﺍ  ﺍﺯ ﻋﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ. ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ،ﮐﻪ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻭﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺎﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ، ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﭘس ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺎﻫﻰ،ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻠﻰ، ﺑﮑﻨﻢ .(ﻧﺼﺮﺕ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻭﻳﺎ ﻣﻨﻊ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍ ﺿﺮﺭ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ.ﻭ ﺑثوﺍﺏ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻢ.ﻭﻣﻦ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺷﻤﺎ،ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻡ.ﻭ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ .

هوﺩ/ 64 -  ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻫﺬﻩ ﻧﺎقة ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ آیة ، ﻓﺬﺭﻭﻫﺎ ﺗﺄﮐﻞ ﻓﻰ ﺍﺭﺽ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﻤﺴّﻮﻫﺎ ﺑﺴوء ،ﻓﻴﺄﺧﺬﮐﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﻗﺮﻳﺐ

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ  ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺑﻴّﻨﻪ ﻭﺩﻟﻴﻞ ﻣﻦ،ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻗﻪ ﻭﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻡ.ﻭ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﺑﭽﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﺭ ﻧﺪﻫﻴﺪ. ﻭﺍﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﮔﺮﺁﻧﺮﺍﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺩﻳﺪ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﻓﻮﺭﻯ ﺪﻭﭼﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ.(ﻧﺎﻗﻪ) ﻭﺷﺘﺮ ماده ،ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﮐﻮﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﮔﻔﺖ، ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺑﭽﺮﺩ ﻭﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﮑﺸﻴﺪ، ﻭ پای آنرا( ﭘﻰ )ﻧﺰﻧﻴﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﺮﺍ ﭘﻰ ﺯﺩﻧﺪ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻥ ﻗﻮﻡ ﺭﺍﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﺮﺩ.ﻋﺮﺑﻬﺎ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ  ﻧﺬﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﺷﺘﺮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ(ﻧﺎﻗﻪ)ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ (ﻧﮕﺎﻩ) ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﺎﻗﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ قریش زردشتی ﻧﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ،ﻭﻋﻤﻠﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮ ﻭﺳﻨﮓ ﺩﻝ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻫﻰ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ  ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ  ﺩﺭ ﭼﺮﺍﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺍﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ،ﭼﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻧﺞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭﻣﺎﻧﻊ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ  ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻧس ﻧﺠﺎﺕ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﺎﻟﺢ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﺘﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ، ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻩ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ . ﻭ ﻫﺮ ﺍﺳﻴﺐ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻋﺬﺍﺏ ﻓﻮﺭﻯﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ،ﺑﻔﺘﻮﺍﻯ ﺟﺎﻫﻠﺎﻧﻪ ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻧﻪ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭﻫﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻠّﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ  ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺫَر ) ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻥ ﻭﺭﻳﺰ ﺑﻮﺩﻥ  ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﭼﺮﻳﺪﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ  ﺍﺯﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﺪﻩ،ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺗﺎ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﭽﺮﻧﺪ.ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﺮﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﺸﻐﻮﻝ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺟﺴﻢ ﻭﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﺮ(ﻣسّ) ﻭ ﻟﻤس ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﺭ ﺳوء ﻭ ﺑﺪ ﻭﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ . ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺎﻫﻞ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻧﺰﺩﻩ می ﺮﻗﺼﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﺰﻧﻨﺪ،ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺍﺣﻴﺎﻯ ﻫﻮس ﺩﺭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺒﻨﻤﺎﻳﻨﺪ،ﭼﻨﻴﻥ ﻮﺿﻌﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ. (ﻋﺬﺍﺏ)ﺭﻧﺞ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﮑس ﻋﺬﺏ  ﻭﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺭﺍﻡ ﻭﺑﻬﺸﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻥ ﻳﮑﻰ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴخ هاﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻗﺮﻳﺐ ) ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻓﻮﺭﻯ ﻭﺯﻭﺩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻨﻘﺺ ﻋﻘﻞ می ﺮﻭﻧﺪ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻨﻘﺺ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ بجان متولد مجدد میشوند .

هوﺩ /65 - ﻓﻌﻘﺮﻭﻫﺎ ، ﻓﻘﺎﻝ ﺗﻤﺘّﻌﻮﺍ ﻓﻰ ﺩﺍﺭﮐﻢ ثلاثة ﺍﻳﺎﻡ، ﺫﻟﻚ ﻭﻋﺪ ﻏﻴﺮ ﻣﮑﺬﻭﺏ

     ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ثموﺩ ﺷﺘﺮ ﺻﺎﻟﺢ ﺭﺍ ﭘﻰ ﺯﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘﺸﺖ ﭘﺎﻯ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ.ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺷﻤﺎ،ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺎﺷﺪ . ﺷﺘﺮ ﺻﺎﻟﺢ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ،ﻭ کامل وﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﭘﻰ ﺯﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻗﺪﻳﻢ ﻗﻮﻡ ثموﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﺳﻴﺐ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪ ﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻧﺎﻥ،ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﻧﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻧﻴﺰﺑﺪﺍﻥ  ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.(ﺗﻤﺘﻊ) ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.

هوﺩ/ 66 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاء  ﺃﻣﺮﻧﺎ ﻧﺠّﻴﻨﺎ ﺻﺎﻟﺤﺎ ﻭﺍﻟﺬﻳﻥ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻣﻌﻪ ﺑﺮﺣمة  ﻣﻨّﺎ ﻭ ﻣَﻦ ﺧﺰﻯ ﻳﻮﻣﺌﺬ ،ﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻫﻮ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ

     پس ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺳﺮﺭﺳﻴﺪ،ﻭﻫﻤﮕﻰ ﻫﻠﺎﻙ ﺷﺪﻧﺪ،ﻣﺎ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩﻳﻢ . ﻭﺧﺪﺍﻳﺖ ﻗﻮﻯ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﻭﻋﻴﺪﻫﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﻭﻫﻠﺎﻙ ﺍﻳﻦ  ﻣﺮﺩﻡ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻳﮑﺎﻳﻚ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ،ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﺗﻮﺣﺶ  ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﺑﺎ ﺍﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ  ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻨﺪ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻣﺮﮒ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ، ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻭﺍثرﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﺩﺭﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ  ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺻﺎﻟﺢ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ،ﻭﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻰ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑنی اﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﻤﻚ ﻭﻣﻨّﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ. (ﺧﺰﻯ) ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﺴﺦ ﺍﻧﻬﺎ،ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﺸﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺯﻟﺰﻩ ﻫﺎ  ﺑﺎﺯ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﺭﺏّ ﺗﻮ ﺻﺎﻟﺢ،ﻭﻫﺮ ﻣؤﻤﻦ ﺻﺎﻟﺢ  یا عبد وبنده صالح ﺷﺪﻩ،ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻋﻴﺪ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﭘس ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻧﺎﻥ،ﺑﺎﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﺷﺪﻥ  ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﻭﻣﺴﺨﺮﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﻭﻋﻴﺪﻫﺎﻯ  ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

هود / 67 - ﻭﺃﺧﺬ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﺍﻟﺼﻴحة ، ﻓﺄﺻﺒﺤﻮﺍ ﻓﻰ ﺩﻳﺎﺭﻫﻢ  ﺟﺎثمین

     ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺻﻴﺤﻪ ﻭ ﺻﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﺴﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ . ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻠﻞ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ،ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﻚ ﻧﻮﻉ ﻣﺮﮒ ﺑﺎ ﺣﻮﺍﺩث ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺫﮐﺮﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺷﻬﺮﻯ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﺳﺮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻏﺮﻕ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﻗﻮﻡ ثموﺩ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺮﮔﻬﺎﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﻬﻴﺐ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻋث ﻣﺮﮒ آﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺍﺧﺮ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻄﻊ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﺭﺍ ﻣﺒﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ،ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺪﺍﺋﻰ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻙ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ  ﺑﻤﻮﺟﺐ  ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺯﻫﺎﻯ ﻣﺮﮒ  ﻭ ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﻰ ﻭﺑﻰ ﻫﻮﺷﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﺑﺎﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺪﺍﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﻰ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻣﺮﮒ ﻭﻗﻄﻊ ﮐﻠﻰ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﮔﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ثموﺩ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ،ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﺮﺩﻩﻫﺎ ﺭﺍﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ .(ﺩﻳﺎﺭ) ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺟﻤﻊ(ﺩﺍﺭ)ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺷﺐ ﺭﺍﻣﻰ ﺧﻮﺍﺑﻨﺪ .(ﺟسم) ﭼﻮﻥ ﺟﺴﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﻭﺑﺰﻣﻴﻦ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺟثّه ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

هوﺩ / 68 -  ﮐﺄﻥ ﻟﻢ ﻳﻐﻨﻮﺍ ﻓﻴﻬﺎ ،ﺃلا  ﺍﻥّ  ثموﺩﺍ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺭﺑّﻬﻢ، ﺃلا  ﺑُﻌﺪﺍ ﻟثموﺩ

     ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻣثل ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺒﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻮﻡ  ثمود ﺑﺨﺪﺍﻯ و ربّ ﺧﻮﺩ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ  ثموﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍثرﻯ ﻣثبت ،ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣثبت ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻣﺮ، ﺣﺼﻮﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭحی ﺨﻮﻳﺸﺘﻦ ﺍﺳﺖ  .ﺍﻧﻬﺎ ﻏﻨﻰ ﻭ ثرﻭﺗﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﺴﺐ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ثرﻭﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﺎﭼﺎﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ، ﻭﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﻭﮐﻔﺮ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻯ ویامبر مربّی ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻭﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﺑﺎﻋث ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ،ﻭﻣﺴﺦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﮑس ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺪ ﺗﺮﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ، ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎﻥﺮﺍﻩ ﺩﺭﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻔﺮ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ،ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻋﻘﻠﻮﺭﻭﺡ ﻭﻧﻮﻉ، ﻟﺬﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﺘﻮﺣﺶ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ،ﻭﺟﻨﻮﻥ ﻋﻘﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ثموﺩ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻳﺎ ( ثماﻟﻪﻫﺎ ﻭ ﺗُﻔﺎﻟﻪﻫﺎ) ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

هوﺩ/ 69 -  ﻭﻟﻘﺪ ﺟاءﺖ ﺭﺳﻠﻨﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ  ﺑﺎﻟﺒُﺸﺮﻯ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺳﻠﺎﻣﺎ ﻗﺎﻝ ﺳﻠﺎﻡ، ﻓﻤﺎ ﻟﺒث ﺍﻥ ﺟاء ﺑﻌﺠﻞ ﺣﻨﻴﺬ

      ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﺰﺩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﻓﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍﺩﺍﺩ. ﻭ ﻓﻮﺭﺍ ﻳﻚ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﮐﺒﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻭﺭﺩ. ﺩﺭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﻟﻮﻁ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍهیم ﺑﻮﺩ  ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺰﺩ  ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻣﺪﻧﺪ،ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﺗﻌﺎﺭﻑ، ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﻗﻮﻡ  ﻟﻮﻁ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻭ ﻓﺮﺭﻓﺘﮕﻰ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ  ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻣﻠﻞ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺨﺪﺍ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻣﺪﻩ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺳﺖ. ﻭﻫﺮ ﻗﻮﻣﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩﺵ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ،ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ  ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺤﻮ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻴﺰﮔﺎﻫﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻟﻮﻁ ﺑﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ مانند ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ زردشت آزر ،ﻭ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ، ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻟﻮﻁ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ،ﺻﺪﻫﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻟﻮﻁ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ . ﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻧﻰ  ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ  ﺍﻣﺪﻩ ﮐﻪ  ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻨﺰﺩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻣﺪﻩﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﻯ،  ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ،ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ،ﮐﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ  ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ  ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ  ﺷﻮﻫﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﻔﻊ ﻭﺟﻔﺖ ﻭﺯﻭﺝ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ  ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘس ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﻭﺻﻮﻝ ﺍﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ  ﺯﻥ ﺑﻮﺩ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

هوﺩ /70 -  ﻓﻠﻤّﺎ رآی  ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ ﻟﺎ ﺗﺼﻞ ﺍﻟﻴﻪ، ﻧﮑﺮﻫﻢ،ﻭ ﺍﻭﺟس ﻣﻨﻬﻢ ﺧﻴفة ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﺎ ﺗﺨﻒ، ﺍﻧّﺎ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ

     ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﺩﺳﺖ آﻥ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﻮﺳﺎﻟﻪ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ.ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ  ﻧﻴﺎﻣﺪ.ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺳﻴﺪ.ﻭ ﺍﻥ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﺘﺮس ﻣﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎس ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻭﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ. ﺑﺮ ﺣﺴﺐﻋﺮﻑ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪﺍﺭﻧﺎﺭﺍﺿﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻁ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﻭﺟس  ﺍﺣﺴﺎس ﺗﺮس ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭﻧﺎﺭﺿﺎﻳﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻥﺮﺳﻮﻟﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍس ﺩﺭﻭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

هود  /71 -  ﻭﺍﻣﺮﺃﺗﻪ ﻗﺎﺋمة  ،ﻓﻀﺤﮑﺖ، ﻓﺒﺸّﺮﻧﺎﻫﺎ ﺑﺎﺳﺤﺎﻕ، ﻭ ﻣﻦ ﻭﺭاء ﺍﺳﺤﺎﻕ، یعقوب

    ﻫﻤﺴﺮ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺨﻨﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻥ ﺩﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺰﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺍﺳﺤﻖ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻥ ﺯﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺪﺭ ﺑﺮﻫﻤﻦ ﻭ ﺍﺏ ﺭﻫﻨﻤﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳلوﻙ ﺧﻮﺩ  ﺑﻮﺩ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﻭ  ﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺩ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺎﺑﻞ  ﺗوﺟّﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺧﺒﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ  ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﺎﻟﻚ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺩﻳﺪﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻔﻴﺪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ.

هوﺩ /72 -  ﻗﺎﻟﺖ ﻳﺎ ﻭﻳﻠﺘﻰ،ﺃﻟﺪ ﻭ ﺃﻧﺎ ﻋﺠﻮﺯ، ﻭﻫﺬﺍ ﺑﻌﻠﻰ ﺷﻴﺨﺎ ؟ ﺍﻥّ ﻫﺬﺍ ﻟﺸیئ ﻋﺠﻴﺐ

     ﺯﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮔﻔﺖ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﻦ ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺑﺰﺍﻳﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩﺍﻯ  ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﮋﺩﮔﺎﻧﻰ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻧﮑﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ . ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﺍﮔﺮ ﺩﻟﺶ ﺟﻮﺍﻥ ﻭﻓﮑﺮﺵ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺴﻤﺶ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﭘﻴﺮﻯ ﺍﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺑّﻰ ﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺟﺴﻢ ﭘﻴﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺣﻴﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻋﻘﻞ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻭﺯﻳﺒﺎ ﺷﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺖ ﻧﺒﻮﻯ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ / 73 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺃﺗﻌﺠﺒﻴﻦ ﻣﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻠﻪ؟ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺗﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺒﻴﺖ، ﺍﻧّﻪ ﺣﻤﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ

     ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﻳﺎ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ. ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﺑﺮﮐﺎﺕ ﺍﻭ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺑﺎﺩ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻤﻴﺪ ﻭﻣﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ  . ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ. ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻨﺘﺎﻳﺞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ،ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ  ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺮﮐﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭ،ﺑﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ   ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻤﻴﺪ،ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺪ ﻭﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻭ،ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺪ ﻭﺣﻤﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﻭ(ﻣﺠﻴﺪ)ﻣﺠﺪ ﻭﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ  ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺑﺮﮐﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﺴﺘﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﺎ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﺎﻯ  ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. (ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ)ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺗﺼﻮﺭ،ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺘﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﺹ ﺍﻥ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ،ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ،ﻭﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺎﻥ ﻭﻣﻮﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎﺯ ﻋﻤﻴﻘﺎ ﻭ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻫﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ  ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ،ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﮔﺮﺩﻳﺪﻡ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﻯ ﻭﻧﺎﺑﺎﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﺗﻪ ﻓﮑﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﮔﺮﺟﺎﻯ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩﻡ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻴﭻ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺍثاﺭ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺯﮔﻨﺎﻩ ﺩﺍﺭﻡ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺘﻢ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺤﺒﺘﻬﺎ ﻭﺳﭙﺎﺳﻬﺎ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻯ ﺗﻌﺠﺐﻣﻦ ﺑﻮﺩ. ﻭﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ،ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﮐﻴﻔﻴﺖ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﮐﻤﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎ .ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ،ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻧﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺮﺍﻓﻰ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﻭﺑﺎﺯﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ . ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﺎﻟﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮﺯﻧﻰ ﻧﺎﺯﺍ ﻭﺷﻮﻫﺮﻯ ﭘﻴﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺘثناﺋﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺰﺍﻳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ،ﺑﻤﻘﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻣﻬﻢ ﻗﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﻫﺮ ﺑﺎﻭﺭﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺨﺪﺍ،ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﺪ .

هوﺩ /74 -  ﻓﻠﻤّﺎ ﺫﻫﺐ ﻋﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻟﺮﻭﻉ، ﻭﺟاءﺘﻪ ﺍﻟﺒُﺸﺮﻯ،ﻳﺠﺎﺩﻟﻨﺎ ﻓﻰ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ

     ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺖ،ﻭﺗﺮس ﺍﻭ ﻓﺮﻭﮐﺶ ﮐﺮﺩ، ﻭﻣﮋﺩﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺑﺤث ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﮐﻨﺪ. ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺳﺪﻭﻡ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ،ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﺎﻧﻨﺪ،ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺤﺮﻑﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ،ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻧس ﺗﻮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺎﻋﻞ ﻭﻣﻔﻌﻮﻝ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯ ﻣﺮﺩ، ﺑﻔﮑﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺸﮑﺴﺘﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ،ﺑﻤﺮﺯ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﻧﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻰ ﺷﻬﺮ ﻟﻮﻁ ﻭ ﻗﻮﻡ ﺳﺪﻭﻡ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ،ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﻪ ﻓﺎﺳﺪ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ،ﺗﺎﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﻳﻦﻋﺎﺩﺕ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ . ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﺍﻥ،ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ،ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺤﺶ ﻭﺟﺪﺍﻝ  ﻭ ﺟﺪﻝ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻨﻪ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ.(ﺭﻭﻉ) ﺗﺮس ﻭﺩﻝ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻯ ﻋﺎﺩﺕ ﺑﺸﻮﺩ، ﻭﺍﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺭﻓﻊ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

هوﺩ / 75 - ﺍﻥّ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ، ﻟﺤﻠﻴﻢ ﺃﻭّﺍﻩ ﻣُﻨﻴﺐ

     ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﭘﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻩ ﻭﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﻳﻚ ﻣﻌﻠﻢ ﭘﻰ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺻﺒﻮﺭ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﻭ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﺤث ﻭﺟﺪﻝ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺴﺘﻪ  ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ . ﻭ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺻﺒﻮﺭﺍﻧﻪ ﻭ ﺁﻩ ﻭﻧﺎﻟﻪ ﻭﺍﻟﺘﻤﺎس ﻭ ﺍﺻﺮﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺑﺒﻬﺒﻮﺩﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺎﺕ ﭘﻰ ﮔﻴﺮ،ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.(ﺣﻠﻢ) ﺻﺒﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ. (ﺍﻧﺎﺑﺖ) ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺸﺪﻥ،ﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺮ ﺍﺻﺮﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﺩﻋﺎ ﻭﻧﺠﻮﺍ  بنیابت ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /76 -  ﻳﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ، ﺃﻋﺮﺽ ﻋﻦ ﻫﺬﺍ ،ﺍﻧّﻪ ﻗﺪ ﺟاء ﺃﻣﺮ ﺭﺑّﻚ ، ﻭﺍﻧّﻬﻢ ﺁﺗﻴﻬﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺩﻭﺩ

     ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭﺟﺪﺍﻝ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﻚ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺑﺮﺩﺍﺭ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﻄﻮﺭ ﻗﻄﻌﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ. ﻭﺑﺮﮔﺸﺘﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺎﺟﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻗﻄﻊ ﺍﻣﻴﺪ،ﻭﻗﻄﻊ ﺗﻤﺎس  ﻭ ﺑﺤث ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺎﺳﺪ، ﻭﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺷﺎﻧس ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﺑﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ  ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ،ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﺎﻥ، ﭼﻮﻥ  ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺧﻮﺩ،ﻭﻧﻈﺎﻳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﻕ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﭼﻮﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎﻥ ﻭﺭﺑﺎﺧﻮﺍﺭﺍﻥ ﻭﺍﺩﻡ ﮐﺸﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮﻩ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ  ﺭﻭﺡ ﻭﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍنی ﻮ ﻧﻘﺺﻋﻘﻠﻰ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ، ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻭﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻗﻄﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ پس ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻰ ﺑﻌﺪ،ﻭﺑﺎ ﻋﻤﺮ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮﻯ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ.ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﻗﻄﻌﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﮑﻨﺪ،ﻭﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﻣﻬﻠﺖ ﮐﻴﻔﻰ ﻭﺍﺟﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﺬﺭﺩ، ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻋﺬﺍﺏ)ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺮﺩﻭﺩ)ﻗﺎﺑﻞ ﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻫﻴﭻ ﮐس  ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮﺩ  ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺟﺰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻣﺎﻧﻊ  ﺍﻥ ﺷﻮﺩ.ﻭﻳﺎ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻣﮕﺮ ﻳﻚ ﺍﺳﺘثناﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﻭﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﺻﺒﻮﺭ ، ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻴﺴّﺮ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ به )ﺒِﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ)،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ،ﻭﻣﻘﺮﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺸﻮﺩ .

هوﺩ/ 77 - ﻭﻟﻤّﺎ ﺟاءﺖ ﺭﺳﻠﻨﺎ ﻟﻮﻃﺎ، ﺳیّئ ﺑﻬﻢ ﻭ ﺿﺎﻕ ﺑﻬﻢ ﺫﺭﻋﺎ، ﻭ ﻗﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻋﺼﻴﺐ

      ﺳﭙس ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻨﺰﺩ ﻟﻮﻁ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺭﻓﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻟﻮﻁ ﺍﺯ ﺍﻣﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ. ﻭﺑﻰ ﺗﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﺘﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻡ.ﺯﻳﺮﺍ ﻟﻮﻁ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﺻﺒﻮﺭ ﻭﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻬﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ،ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ  ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﺘﺼﻤﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻥ ﻗﻮﻡ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩ. ﺭﻭﺯ(ﻋﺼﻴﺐ)ﺭﻭﺯ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻭ  ﺍﻋﺼﺎﺏ ﺧﻮﺭﺩ ﮐﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.(ﺿﻴﻖ ﺫﺭﻉ) ﻭﻳﺎ ﺿﻴﻖ ﺻﺪﺭ ﻭ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﻭﺑﺎﺯﻭﺍﻥ،ﻭﮐﻢ ﺣﻮﺻﻠگی اﺳﺖ. ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﻭﻳﺎ ﻧﺎﺑوﺪﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ، ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻫﻢ ﻧﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺍﺣﺘﻤﺎلی هدﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ،ﮐﻪ  ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺿﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ،ﻭﻳﺎ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ  ﺩﻳﮕﺮﺩﺍﺭﺩ،ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ،ﻭ ﺑﻤﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻯ ﮐﻠﻰ،ﻭﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻳﻚ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ،ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻋﻤﻠﻰ، ﻭﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺕ ﻭﻋﻘﺎﻳﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

هوﺩ /78 -  ﻭﺟاء ﻗﻮﻣﻪ ﻳﻬﺮﻋﻮﻥ ﺍﻟﻴﻪ، ﻭﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ ﺍﻟﺴﻴّﺌﺎﺕ، ﻗﺎﻝ ﻳﺎﻗﻮﻡ ﻫؤلاء ﺒﻨﺎﺗﻰ، ﻫُﻦّ ﺍﻃﻬﺮ ﻟﮑﻢ ﻓﺄﺗّﻘﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭ ﻟﺎ ﺗﺨﺰﻭﻥ ﻓﻰ ﺿﻴﻔﻰ، ﺃﻟﻴس  ﻣﻨﮑﻢ ﺭﺟﻞ ﺭﺷﻴﺪ ؟

     ﺳﭙس ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻟﻮﻁ ﺩﻭﺍﻥ ﺩﻭﺍﻥ ﺑﻨﺰﺩ ﻟﻮﻁ ﺍﻣﺪﻧﺪ،ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭﺍﻋﻤﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻟﻮﻁ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ،ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻃﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ،ﻭﻣﺮﺍ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻭﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ﺍﻳﺎ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﻳﻚ ﻣﺮﺩ ﻋﺎﻗﻞ ﻭرشید ﺭُﺷﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ؟ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ، ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﻨﺰﺩ ﻟﻮﻁ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺑﻘﺼﺪ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ فرشتگان وﺯﻳﺒﺎﺭﻭﻳﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﺴﺮ ﻟﻮﻁ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ  ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺑﻌﺪﺍ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﺪ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﻣﺮﺩﺍﻥ ﻠﻮﻁ ﺩﺍﺷﺖ . ﻭﻟﻰ ﻟﻮﻁ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻃﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻳﻚ  ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﺳﺖ،ﺑﻘﺴﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮﻳﻪﺧﻮﺩ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻩ، ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﺯﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ، ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻃﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ،ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻗﺪﺭ، ﻟﻮﻁ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﺑﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺎﻫﺮ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺯﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﻃﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﮔﻨﺎﻩ،ﺳﺒﻚ ﺗﺮ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻧس  ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭﺯﻧﺎﻥ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻴﺐ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﺯﺷﺖ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﺩﺍﺭﺩ  ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﻨﺰﺩ ﻟﻮﻁ ﻣﻰ ﺍﻣﺪﻧﺪ، ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻴّﺌﺎﺕ ﻭﺯﺷﺘﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ. ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﭼﻪ ﺣﻘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ  ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﮐﺴﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﺰﻭﺭ ﺑﻤﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻓﺮﺽﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ،ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻧﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺎﺳﺪ  ﺷﺪﻥ ﻭﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻟﻮﻁ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭘس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﺍ ﮐﻨﻴﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﭙﻴﺮﻭ ﻣﻦ، ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣثل ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﺍﻥ، ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ  ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﭼﻮﻥ ﺯﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻨﺪ. ﺑﺘﻔﺴﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻓﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﻟﻮﻁ ﻫﻢ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ. ﻟﻮﻁ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ،ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻃﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺍﺟﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺭﺩ .(ﺧﺰﻯ) ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﻭﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﻭﺧﺠﺎﻟﺖ ﺩﺍﺩﻥ اﺳﺖ. (ﺿﻴﻒ) ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﻟﻮﻁ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭنه ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﮐﻰ ﻭﻋﻘﻞ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺭﻭﺡ ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺭﻧﮓ ﭘﻮﺳﺖ،ﻭ  ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺻﻔﺎﺕ ﺷﺨﺺ،ﺑﺎﺩﺭﺟﻪ ﻋﻘل ﻮﮐﻤﺎل ﻮﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﻣﺮﺩ(ﺭﺷﻴﺪ) ﻣﺮﺩ ﺑﺎﻟﻎ ﻭ ﺭُﺷﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﻟﻮﻁ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /79 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﻘﺪ ﻋﻠﻤﺖ ﻣﺎ ﻟﻨﺎ ﻓﻰ ﺑﻨﺎﺗﻚ ﻣﻦ ﺣﻖّ، ﻭ ﺍ ﻧّﻚ ﻟﺘﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻧﺮﻳﺪ

     ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻠﻮﻁ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﺖ ﺣﻘّﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ . ﺗﻮ ﺧﻮﺏ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ،ﻭﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ . ﺩﺭﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺭﻋﺎﻳﺖﺍﺩﺏ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻳﻚ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ،ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻳﻚ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ. ﺿﻤﻨﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻴﺰ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻳﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭼﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺣﻘّﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻣﺎﺩﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺟﻨس ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﭘس ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣثل ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻟﻮﻁ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻧﻴﺎﺯ ﺑﺸﻮﻫﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ  ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ،ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺗﺎ  ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ،ﻣﺎ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﻖ ﺷﻨﺎس ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻣﻴﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻘّﺎﻧﻰ ﺑﺰﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺗﺎﺯﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﻯ ،ﮐﻪ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻟﻮﻁ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺧﺪﺍ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻳﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.

هوﺩ /80 -  ﻗﺎﻝ ﻟﻮ ﺍﻥّ ﻟﻰ ﺑﮑﻢ ﻗﻮّة  ﺍﻭ ﺁﻭﻯ ﺍلی ﺭُﮐﻦ ﺷﺪﻳﺪ

      ﻟﻮﻁ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻢ،ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﮑﻨﻢ ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻨﺎﭼﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺒﺮﻡ.ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ. ﻟﻮﻁ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺣﺮﻳﻒ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ. ﻭﺍﺯ ﻏﻀﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ  ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺮﻭﺋﻰ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻢ،ﺑﻄﻮﺭ ﺟﺎﺩﻭﺋﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﻭﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻡ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻭﺭ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻭﺭ ﻭﺟﺎﺩﻭ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺑﺎﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﮐﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻭﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ  ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻟﻮﻁ ﻧﺎﭼﺎﺭﺍﺳﺖ،ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ  ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ ﻭﺯﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻧﺒﺮﺩ.ﻭﺑﮕﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﻣﺤﮑﻢ ﻭﻣﻄﻤﺄﻥ ﺑﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﺧﻮﺩ، ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺩﻭﺭ ﺍﺯﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻗﻮّﻩ) ﻧﻴﺮﻭ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻳﻮاء) ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﻣﻄﻤئن  ﻭﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ.(ﺭﮐﻦ) ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﻭﻋﺰﻟﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻄﻤئن ﻭﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﻭﻳﺎ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ .

هوﺩ /81 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﻟﻮﻁ ، ﺍﻧّﺎ ﺭُﺳﻞ ﺭﺑّﻚ ، ﻟﻦ ﻳﺼﻠﻮﺍ ﺍﻟﻴﻚ، ﻓﺄﺳﺮ ﺑﺎﻫﻠﻚ ﺑﻘﻄﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻴﻞ،ﻭ ﻟﺎ ﻳﻠﺘﻔﺖ ﻣﻨﮑﻢ ﺍﺣﺪ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻣﺮﺃﺗﻚ ،ﺍﻧﻪ ﻣﺼﻴﺒﻬﺎ ﻣﺎ ﺍﺻﺎﺑﻬﻢ، ﺍﻥّ ﻣﻮﻋﺪﻫﻢ ﺍﻟﺼﺒﺢ ، ﺃﻟﻴس ﺍﻟﺼﺒﺢ ﺑﻘﺮﻳﺐ ؟

     ﺍﻥ ﺩﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﻯ ﻟﻮﻁ ﻣﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺘﻮ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺍﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺭﺳﻰ ﺑﺘﻮ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘس ﺩﺭﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎﻡ،ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ  ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻭﺭ،ﻭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺟﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺯﻥ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ  ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻮﻋﺪ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ؟ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻣﺮﺩﻡ، ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﻟﻮﻁ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣأﻣﻮﺭ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻤﺎ  ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﭘس ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺧﻮﺩ،ﻭﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺧﻮﺩ،ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻳﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﮐس ﺟﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﻮﻳﺪ.ﻣﻮﻋﺪ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺩﻳﺮ ﻭﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮔﻮﺋﻰ ﺳﺎﻋﺎﺗﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ،ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﻟﻮﻁ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ،ﺍﻫﻞ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺷﺒﺎﻧﻪ  ﺩﺭﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ به (ﺍﺳﺮاء ﻭﻋﺮﻭﺝ) ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﮐس  ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ به ﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻴﭻ ﮐس ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ (إﺳﺮ) ﻓﻌﻞ أﻣﺮ (ﺳﻴﺮ ﻭﺣﺮﮐﺖ) ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺳﺮاء)ﻋﺮﻭﺝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻟﻮﻁ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻫﻠﻴّﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺗﺮﺑﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ . (ﻗﻄﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻴﻞ ) ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺷﺒﺎﻧﻪ،ﻭ ﻧﻮﺍﻓﻞ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .(ﻟﻴﻞ)ﺷﺐ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻋﻘﻠﻰ  ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. (ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ) ﺗﻮﺟﻪ ﻭﮔﺮﺩﻥ ﭘﻴﭽﺎﻧﺪﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ،ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ  ﺗﻨﻬﺎ ﺑآﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻥ   ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻳﺎ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ . ﺯﻥ ﻟﻮﻁ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ،ﭼﺮﺍ ﻣﻐﻀﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻨس ﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻬﺮ ﻋﻠﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻧﻔس ﻟﻮﻁ) ﺧﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺯﻥ ﻫﻮﺳﺮﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺭﺍ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺑﮑﺸﺘﻦ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ . (ﻣﺼﻴﺒﺖ) ﺑﻠﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺗﻴﺮ تیر ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻬﺪﻑ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ.ﻭﺑﻐﻠﻂ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻰ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ،ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺩﺳﺮﻯها ﺍﺳﺖ . ﻣﻮﻋﺪ ﻭﻭﻋﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ اﺳﺖ. ﺻﺒﺢ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻤﻴﺮﺩ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ،ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻙ  ﺑﺴﭙﺎﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﻗﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﺰ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﺒﻬﺎﺋﻰ  ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺻﺒﺢ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻭﻗﺮﻳﺐ ﺍﺳﺖ، و در پگاهی ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺑﻮﺻﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. (ﻗﺮﻳﺐ)ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﮐﻤﺎﻝ،ﻗﺮﻳﺐ ﻭﺗﻘﺮّﺏ ﻭﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ، ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﮐﻪ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﻭﺵ ﻭﺭﺍﻩ  ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺎﺋﻢ آخر الزمان بشری می ﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺎ ﺍﺧﺮﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ، ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ اﻟﺰﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﻭ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﻌﻬﺪ ﺭﻭﺵ برتری ولایت ﻭﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪ،ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ قائم ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ، ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺷﻒ ﻧﻮﺭﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭﺧﻮﺩ(ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻣﻰ) هفتم ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﻦ ﻭﺭﻭﺵ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ/ 82 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاء ﺃﻣﺮﻧﺎ، ﺟﻌﻠﻨﺎ ﻋﺎﻟﻴﻬﺎ ﺳﺎﻓﻠﻬﺎ، ﻭ أﻣﻄﺮﻧﺎ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺣﺠﺎﺭة،ﻣﻦ ﺳِﺠّﻴﻞ ﻣﻨﻀﻮﺩ

     ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺻﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻳﺮ ﻭﺭﻭ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺳﻨﮓ ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ  ﺑﺎﺭﻳﺪﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺠّﻴﻞ ﻣﻨﻈﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺷﻬﺮ ﺳﺪﻭﻡ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ،ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﻫﺮﮐس ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﻥ ﺑﺎﻟﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ در کارماها نسخ ومسح و بدتر ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺣﻘﻴﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﺑﺎﺯ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﺭﻳﺰﺵ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ،ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﮐﻮﻫﻰ ﺑﺮﺳﺮ ﺷﻬﺮﻯ ﺭﻳﺰﺵ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺷﻬﺮﻯ ﺑﺪﺍﺧﻞ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺩﻭﭼﺎﺭﺍﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺍﺯ(ﺳﺠﻴﻞ) ﻳﺎ (ﺳﻨﮓ ﮔﻞ) ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭﻣﻨﻈﻢ،ﻭ ﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﻰ ﻗﺒﺮ ﺷﺨﺺ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

هوﺩ /  83 -  ﻣﺴﻮّﻣﻪ ﻋﻨﺪ ﺭﺑّﻚ، ﻭ ﻣﺎ ﻫﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﺒﻌﻴﺪ

     ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻭﺁﺟﺮﻫﺎﻯ ﺧﺸﺖ ﮔﻞ ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﻯ  ﻗﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ ﺍﻥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﻍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺍﺳﻢ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺎﻣﺘﻬﺎ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ  ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺑﺪﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ .(ﻣﺴﻮّﻡ) ﺍﺳﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ،ﻭﻧﻘﺶ ﺍﺳﻢ ﺯﺩﻥ ﺑﺮﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺭﺍﻥ و تن ﺣﻴﻮﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﮔﺎﻭ ﻭﺍﺳﺐ ﻭ ﺧﺮ ﮐﻪ اسم ﻣﻌﺮّﻑ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /84 -  ﻭ ﺍﻟﻰ ﻣﺪﻳﻦ ﺍﺧﺎﻫﻢ  ﺷُﻌﻴﺒﺎ ، ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﻋﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﻠﻪ، ﻣﺎ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻪ ﻏﻴﺮﻩ ، ﻭﻟﺎ ﺗﻨﻘﺼﻮﺍ ﺍﻟﻤﮑﻴﺎﻝ ﻭﺍﻟﻤﻴﺰﺍﻥ ،ﺍﻧّﻰ ﺃﺭﺍﮐﻢ ﺑﺨﻴﺮ،ﻭ ﺍﻧّﻰ  ﺍﺧﺎﻑ ﻋﻠﻴﮑﻢ،ﻋﺬﺍﺏ ﻳﻮﻡ ﻣﺤﻴﻂ

     ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﻮﻣﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ(ﻣﺪﻳﻦ) ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﺷﻌﻴﺐ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ،ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ.ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭﻯ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﺒﻮﺩﻯ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ. ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻫﺴﺘﻢ،ﻭﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﻨﺪ . ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﺣﻤﺮ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮﻯ ﺍﺳﺖﮐﻪ، ﺷﻌﻴﺐ ﻣﻌﻠﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ.ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﺠﺎﺭﺗﻰ ﻭﺑﺎﺯﺍﺭﻣﻌﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻣﻬﻤﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺯﺍﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺣﺮﺹ ﻣﺎﻝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﺹ،ﮐﻢ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻚ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺳﻨﮓ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﻮﺍﻗﺼﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭﻫﺮﺣﺎﻝ ﺑﻀﺮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ . ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻌﻴﺐ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻭﺳﻤﺒﻮﻝ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻝ ﻭﻃﻤﻊ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ  ﻣﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﺷﻌﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻫﺴﺘﻢ.ﺗﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ. ﺍﺻﻮﻟﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺯﻭ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯﻧﺘﻴﺠﻪ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ،ﺗﺮﻙ ﻣﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺎﻧﺘﺮ اﺯ ﺗﺮﻙ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺭﺍﺳﺦ ﺗﺮ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺷﻌﻴﺐ ﺑﻤﺮﺩﻡ،ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ.ﭼﻮﻥ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﺷﻌﻴﺐ،ﻭﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﻧﺎﺣﻖ ﻭﺑﺎﻃﻞ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺤﻖ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺷﻌﻴﺐ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﺮ ﻋﺬﺍﺏ و شرّﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺭﻧﺞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.( ﻣﺪﻳﻦ )  ﻳﺎ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﮐﻮﭼﻚ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ( ﻳَثرﺏ) ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﺣﮑﻤﺖ و ولایت ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺪﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ.(ﺍﺥ) ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ  ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺁﻟﻪ) ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺑﺤﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺤﻖ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻟﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﻧﻪ ﺍﻟﻠﻪ.ﻭﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭﻗﺘﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺪﺍﻯﺨﻮﺩﺭﺍ ﺩﻳﺪ، ﺷﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﻳﺎ ﻗﺪّﻭس ﻭﻳﺎ ﺳﺒّﻮﺡ ﻣﻴﮕﻔﺖ.ﻭ ﺍﻭﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩ. (ﻣﮑﻴﺎﻝ ﻭ ﮐﻴﻞ)ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺎﻟﺎﺋﻰ ﭼﻮﻥ ﮔﻨﺪﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻴﺰﺍﻥ ﺗﺮﺍﺯﻭ  ﻳﺎ ﻭﺯﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﻢ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﺍﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﮑﻤﺒﻮﺩﻫﺎﻯ ﺩﺭ ﺳﻨﮓ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ / 85 -  ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺃﻭﻓﻮﺍ ﺍﻟﻤﮑﻴﺎﻝ ﻭﺍﻟﻤﻴﺰﺍﻥ ﺑﺎﻟﻘﺴﻂ، ﻭﻟﺎ ﺗﺒﺨﺴﻮﺍ ﺍﻟﻨﺎس أﺷﻴاءهم ،ﻭ ﻟﺎ ﺗﻌثوﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭﺗﺮﺍﺯﻭﻯ ﺧﻮﺩ،ﺑﻘﺴﻂ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﺨﺎﻟﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﺣﻖ ﻭﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ  ﻭﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻭﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭﻣﻔﺴﺪ ﻧﺸﻮﻳﺪ . ﺷﻌﻴﺐ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻭﺍﻣﻮﺍل ﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ،ﺑﺎﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻃﻤﻊ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﺎﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ،ﺣﻘﻮﻕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﻗﺴﻂ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﺎﻣل اﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ. ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻢ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﻧﺘﻴﺠﻪ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ. ﻭﻓﺎﻯ ﺑﭙﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭﺗﺮﺍﺯﻭ،ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻓﺎﻯ ﺑﭙﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﻭﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯﺨﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ،ﻭﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ .(ﺑﺨس)  ﺑﺨﺎﻟﺖ ﻭﮐﻢ  ﻓﺮﻭﺷﻰ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺩﺍﺭﺩ. ﺣﺘﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﻔﻮ ﺑﺨﺎﻟﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺣﻖ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺎﺭﺳﺎﺋﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﻫﺮ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭﺗﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺭﺽ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﺭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺭﻭﺡ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻚ  ﭘس ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ .(ﻣﻔﺴﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ) ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻔس  ﻭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ  ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﻫﺮ ﻣﻌﻴﺎﺭﻯ  ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ  ﻣﻔﺴﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭﺍﻋﺪﺍﻡ ﮔﺮﺩﺩ . (ﺑﺨس ) ﺑﺨﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ  ﻋﮑس( بخش و ﺑﺨﺸﺶ )ﻭﮐﺮﻡ .

هوﺩ /86 -  ﺑﻘﻴّﺖ ﺍﻟﻠﻪ،ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﻣؤﻤﻨﻴﻦ، ﻭ ﻣﺎ أﻧﺎ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺑﺤﻔﻴﻆ

     (ﺑﻘیّة ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣؤﻣﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ،ﻭﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺣﻔﻆ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ. ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ،ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ  ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ، تنها ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ  ﺑﺎﺍﻳﻨﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮔﺮﺩﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍثر ﻣثبت ﻭ ثوﺍﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻫﻤﻴﻦ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻰ  ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ،ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺟﺴﻢ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﻫﺎ ﻭﺧﻮﺵ  ﻧﺎﻣﻰ  ﻫﺎ،ﻭﻫﺮ ﺍﺷﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﺍثاﺭﺵ  ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺸﺘﻴﺎﻥ ﺍثاﺭﻯ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ( ﺧﻴﺮ ) ﺧﻮﺑﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ روح  ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻘﻴّت ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭﺧﻴﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ  ﺍﻳﻦ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺑﺸﻬﻮﺩﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻔﻴﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣؤﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺏ ﻭﺑﺪ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣؤﻣﻦ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻳﺎ ﺩﻳﺪﻧﻴﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﮐﻪ  ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﺍ،ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﺭﺯﺵ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﻫﺰﺍﺭ  ﻣﺎﻩ ﺍﺭﺯﺵﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪﻣﻌﺎﺩﻝ ﻳﻚ ﻋﻤﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ  .  ﺍﮔﺮ  ﮐﻪ ﻣؤﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻭﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﻌﻴﺐ ﻫﺴﺘﻢ، ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻟﻠﻪ  ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ.ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﮑﻨﻢ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺥ ﺑﺪﻫﺪ،ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻭ ﺗﻌﻬﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﻭ ﺣﺎﻓﻆ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ خود ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻢ.ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ،ﻭﻳﺎﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﻠﺒّس  ﺑﻠﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

هوﺩ/ 87 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺷﻌﻴﺐ،ﺃﺻﻠﻮﺍﺗﻚ ﺗﺄﻣﺮﻙ،ﺍﻥ ﻧﺘﺮﻙ  ﻣﺎ ﻳﻌﺒﺪ ﺁﺑﺎ ؤﻨﺎ، ﺃﻭ ﺃﻥ ﻧﻔﻌﻞ ﻓﻰ ﺍﻣﻮﺍﻟﻨﺎ ﻣﺎ ﻧﺸاء؟ ،ﺍﻧّﻚ ﻟﺄﻧﺖ ﺍﻟﺤﻠﻴﻢ ﺍﻟﺮﺷﻴﺪ

     ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺪﻳﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪﺍﻯ ﺷﻌﻴﺐ، ﺍﻳﺎ ﻧﻤﺎﺯ و ارتبات الهی ﺗﻮ، ﺑﺘﻮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ، ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖﺑﺒﺮﻳﻢ  ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﻮ ﺣِﻠﻢ ﻭﺭﺷﺎﺩﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺳﺮﺍﻍ ﺩﺍﺭﻳﻢ.(ﺻﻠﻮﺍﺕ)ﺷﻌﻴﺐ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ و دعاهای ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺻﻠﻪ ﻫﺎ) ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺗﻮ،ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻣﺎ ﺗﺮﻙ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ . ﺍﻳﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺟﺪﻳﺪ  ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺗﻮ،ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻠﺰﻡ ﻣﻰ  ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ؟ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ،ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻌﻴﺐ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺎﻧﻰ ﻭﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﻰ،ﺑﺸﺮﻁ ﺣﻔﻆ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺸﻬﺎ ﻭﻣﻠﺎﻫﺎ ﻭﻣﻘﺪﺳﺎﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﺑﺎﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ  ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻧﻮﻳﻦ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ .(آﺑاء)ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺍﺳﺖ،ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﺤﻖ ﻳﺎ ﻧﺎﺣﻖ ﺧﻮﺩ  ﺭﺍﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺪﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ،ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍنی هستند ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻠﺎﻫﺎﺋﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ  ﺍﺯﺭﺍﻩ،ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺿﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻥ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ،ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺴﺎﻁ ﻭ ﺩﮐّﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﺩﺭﺍﻣﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺸﻌﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ. ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻧﻘﺪﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻳﻦ  ﭘﻮﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ،ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ  ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﺟﺴﻤﻰ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻭﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘﻴﺸﻴﻦ، ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻭﺁﻥکرﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺟﺴﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﺍﺯ هزاران برابر ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ  ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮﻯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﻣﺎ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻫﺮ ﺟﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ، ﺍﺯ  ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻧﭽﻪ ﻣﺎﻝ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ بالفعل وبالقوّه ﺩﺍﺭﻳﻢ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﻢ.ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺷﻌﻴﺒﻰ ﮐﻪﻣﺎ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ، ﺍﺩﻡ ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﺑﺎ ﺭﺷﺪ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.

خوﺩ /  88 -  ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ، ﺃﺭﺃﻳﺘﻢ  ﺍﻥ ﮐﻨﺖ ﻋﻠﻰ ﺑﻴّنة  ﻣﻦ ﺭﺑّﻰ، ﻭﺭﺯﻗﻨﻰ ﻣﻨﻪ ﺭﺯﻗﺎ ﺣَﺴَﻨﺎ ، ﻭﻣﺎ ﺍﺭﻳﺪ ﺍﻥ ﺍﺧﺎﻟﻔﮑﻢ، ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎﮐﻢ ﻋﻨﻪ ، ﺍﻥ ﺍﺭﻳﺪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﺄﺻﻠﺎﺡ، ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻄﻌﺖ، ﻭﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﻟﻠﻪ، ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮﮐّﻠﺖ ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﺃﻧﻴﺐ

     ﺷﻌﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻢ  ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻴّﻨﻪ ﻭ ﻣﺪﺭﮐﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺯﻕ ﻧﻴﮑﻮﺋﻰ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻬﻰ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺎﺟﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻡ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﮐﻞ  ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﻘﺼﺪ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻭﻡ. ﺷﻌﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻴّﻨﻪ ﻭﺩﻟﺎﺋﻠﻰ ﺩﺍﺭﻡ،ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﺷﻌﻴﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺭؤﻴﺎ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﺎﺻﻰ،ﺁﻧﺮﺍﺩﺭﺩﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻫﺮﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﺮﮐس ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﻨﺪ.ﻭﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ. ﺷﻌﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻨﻴﺪ، می ﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺩﻟﺎﺋﻞ ﻣﺪﺍﺭکی اﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻡ.ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻣﻨّﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﻣﻦ، ﺭﺯﻕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ.ﭼﻪ ﺭﺯﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﭼﻪ ﺭﺯﻕ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﺯﻕ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ  ﻧﻮﻉ ﺭﺯﻕ(ﺣُﺴﻦ) ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﻭﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻤﻦ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ  . ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ﺗﺮﻙ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﻴﺪ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺯﺍﺩﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ، ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ.ﻭ ﺑﺼﻠﺎﺡ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﺷﻤﺎ ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﺎ ﺍﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍﺩﺍﺭﻡ،ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ . ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ،ﭘس ﺍﺯ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ( ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ) ﺩﺭتسمیه  ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻋﻴﺴﻰ( ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ) و ( ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ) ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ  ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺮﻭﺵ ﻭﻳﮋﻩ ﻭﻯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ( ﻧﻮﺭ ربّ ﺭﺣﻤﺎن ) ﻭ( ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺎﺋﻢ ) ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ،ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ، ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﺎﻟکی ﺮﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﺮاء ﻭﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺭﺝ ﻭﻋﺮﺵ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻢ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﻌﺎﻝ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﻤﻘﺼﺪﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ(ﻣﻨﻴﺐ) ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺍﻧﺎﺑﺖ ﺑﻪ نمایندگی ﺍﻭﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﺗﻮﻓﻴﻖ) ﻓﻘﻂ (ﻭﻓﻖ) ﺩﺍﺩﻥ ﻭﻫﻢ ﺭﻧﮕﻰ،ﻭ ﻫﻢ  ﮔﺎﻣﻰ ﺑﺎﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻓﻘﻂ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﮔﺎﻡ ﻣﺨﺎﻟﻔﻰ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻭ  ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﮔﺎﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺧﻮﺩﺵ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﮐﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﮐﺎﺭﻯ  ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ  ﺍﻯ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ،ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺩﺭ ﻭﻓﻖ ﻭﻣﻮﺍﻓﻖ،ﻭﻫﻢ ﮔﺎﻡ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .(ﺑﻴّﻨﻪ)ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﭘﻴﺪﺍ،ﻭ  ﺑﺎ ﺑﻴﻨﺶ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﭼﺸﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺤﺴﻮﺵ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ . ﺭﺯﻕ ﻭﻣﺎﻳﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ(ﺭﺳﻴﺪﻩ)ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﭼﻪ ﻣﻌﻨﻮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ. ﺍﻧﺎﺑﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻣﺎ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻣﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭﻫﺮﺟﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﻔﻊ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻭﺍﻧﺴﺎﻥ  ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻮﺍﺏ و بنوبت ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻴﺎﺑﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻣﻨﻴﺐ ﺍﻭ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .

هود  / 89 - ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻟﺎ ﻳﺠﺮﻣﻨّﮑﻢ ﺷﻘﺎﻗﻰ،ﺍﻥ ﻳﺼﻴﺒﮑﻢ ﻣثل ﻣﺎ ﺍﺻﺎﺏ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ، ﺍﻭ ﻗﻮﻡ ﻫﻮﺩ ﺍﻭ ﻗﻮﻡ ﺻﺎﻟﺢ ، ﻭﻣﺎ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻣﻨﮑﻢ ﺑﺒﻌﻴﺪ

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ،ﺑﺎﻋث  ﺟُﺮﻡ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﻮﺩ. ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻥ ﺷﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻫﻮﺩ ﻭﻗﻮﻡ ﺻﺎﻟﺢ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ. ﺷﻤﺎ ﺍﺯﺍﺩﻳﺪ  ﺩﺭ  ﻣﺎﻝ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻰ ﺩﺍﺭﻡ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻤﻚ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ.ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺠﺮ  ﺑﮑﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ شوید. ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻓﺎﺳﺪ ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻭﺧﻮﺩﺳﺮ،ﺑﺪﺍﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﺷﻤﺎ  ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ  ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ،ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕﻭﺩﺭﮔﻴﺮﻯ هاﺋﻰ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺁﻥ هست ،ﮐﻪ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮس ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﺭﺍ،ﺑﻨﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ.(ﺟُﺮﻡ) ﻳﺎ (ﻏﺮﻳﻤﻪ) ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﮔﺎﺭﻣﻪ ﻫﻨﺪﻯ  ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ  ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎﻟﻤثل ﺷﺪﻥ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻟﺴﻦّ ﺑﺎﻟﺴﻦّ،ﻳﺎ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺷﻘﺎﻕ (ﻣﻨﺸﻖ) ﺷﺪﻥ ﻭ ﺟﺪﺍ  ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺷﻘﺎﻕ ﺑﺎﺍﻭ،ﻭﺟﻨﮓ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺧﺪﺍ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻌﮑس ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ، ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺣﻴﻮﺍﻨﻴﺖ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ،ﺩﺭ  ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺣﻴﻮﺍﻥ  ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ بنوع ﺑﺸﺮی رسید.ﻭ ﻋﻤﺮ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻣﻴﮕﺬﺭﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ  ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ و کمالات ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺑﻪ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ .(ﺍﺻﺎﺑﺖ ) ﻳﻚ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺪﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻭﻯ ﻳﻚ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯ،ﺑﺎ ﻗﺼﺪ ﻭﺩﻗﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺪﻑ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

هوﺩ / 90 -  ﻭﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻭﺍ ﺭﺑّﮑﻢ، ثُمّ ﺗﻮﺑﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﻭﺩﻭﺩ

     ﭘس ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻭ ﻃﻠﺐ ﭘﻮﺯﺵ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻋﻤل  سلوکی ﺒﻨﻤﺎﺋﻴﺪ. ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ،ﺑﺎ ﺗﺮﺣﻢ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ،ﻭﺑﺎ ﻭِداد ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ. ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﺍﺩ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺣﺮﻳﺺ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺪﻩ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺑس  ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﻋﻤﺮﻯ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﻋﻤل ﻨﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺳﺎﻟﻚ ﭘس  ﺍﺯ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس  ﻭﺫﻫﻦ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ،ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ،ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﻋﺎﺩﺍﺕ  ﺧﻮﺏ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ. ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮﻡ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺩﺭﺭﻭﺵ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ  ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ. ﻓﻘﻂ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ  ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ اﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﻣﻮﻗﺘﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﻯ ﺳﺒﻚ ﺑﻤﻌﺮﺍﺟﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ ﻭﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺮﻙ ﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﻭ ﻫﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ  ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺮﻁ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّﺍﻟﻨﻮﻉ، ﺗﺤﻘﻖ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺨﺺ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺗﺮﺑﻴﺎﺑﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ . ﭘس ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻗﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺗﺮﻙ ﮔﻨﺎﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺑﺼﻮﺭﺕ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻳﻚ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻭﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻃﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ، ﺧﺪﺍﻯ  ﺷﻌﻴﺐ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ،ﺭﺣﻴﻢ ﻭﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭﺧﺪﺍﻯ ﻋﻴﺴﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ، ﻭ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻭ ،ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﻕ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺑﺎ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺪﺍﻥﻤﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﺠﻠﻰّ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ، ﺗﺮﺣﻢ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻭﮐﻤﻚ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻭﻭﺩﺍﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ  ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻭﺩّ) ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﻙ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﻋﺸﻖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﻭﺣﺘﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ  ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻔﺮﺕ ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

هوﺩ / 91 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺷُ ﻌﻴﺐ، ﻣﺎ ﻧﻔﻘﻪ ﮐثیرﺍ ﻣﻤّﺎ ﺗﻘﻮﻝ، ﻭ ﺍﻧّﺎ ﻟﻨﺮﺍﻙ ﻓﻴﻨﺎ ﺿﻌﻴﻔﺎ ، ﻭﻟﻮﻟﺎ ﺭﻫﻄﻚ ﻟﺮﺟﻤﻨﺎﻙ، ﻭﻣﺎﺍﻧﺖ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺑﻌﺰﻳﺰ

    ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﻌﻴﺐ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ ﺳﺮﺩﺭ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻳﻢ. ﻭﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻴﻢ.ﻭﺗﻮﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ.ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎﺗﻮ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴم ﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﻢ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﭘﻴﺮﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ، ﺗﻮﺭﺍ ﺳﻨﮕﺴﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﻭﺗﻮ ﺁﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻋﺰّﺕ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﻨﻰ. ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ  ﻣﻨﮑﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ  ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﺷﻌﻴﺐ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﻨﺤﺮﻑ،ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻣﺮﻯ،ﺩﻟﻴﻞ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮ ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ، ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ،ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯﺑﺤﻖ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺷﺮﻁ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺻﺮﻑ ﮐﺮﺩ،ﺑﺨﺼﻮﺹ  ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩ،ﺗﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ. ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﻗﻮﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ،ﻭﺷﻌﻴﺐ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭﻓﻘﻬﻰ،ﻭﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮐﺎﺥ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﻭﺗﻬﺎ ﻭﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ  ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﻘﻴﻤﺖ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ، ﺍﺯ ﻫﺪف هاﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺑثرﻭﺗﻬﺎ ﻭﻣﻈﺎﻫﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎﺋﻰ ﻭآﻳﺖ ﺍﻟﻠﻬﻰ  ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺷﻌﻴﺐ،ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻨﺤﺮﻓﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﺎﺩﻯ هستند.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮﻗﺪﺭﺕ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ  ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺗﺎ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﮔﻮﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ﻭﮔﻮﺩ ﺗﺮ کنند.ﻭﻣﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻔﺎﻫﺖ ﻭﺟﻨﻮﻥ ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻇﻠﻢ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺑﻘﻴﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ  ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺷﺎﻧﺴﻬﺎﻯ ﻧﻴﻚ ﺍﻳﻨﺪﻩ، ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ، ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ، ﻭﺗﺮس ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻨﺎﻣﻴﻢ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺸﻌﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎﺗﻮ ﺳﻨﮓ ﺳﺎﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﭘﻴﺮﻭ ﺷﻌﻴﺐ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﺪﺍ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻌﻴﺐ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﮐثرﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭﻣﺮﺩﻡ ﻧﺴﺒﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻌﻴﺐ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻰ ﺍﺯﺍﺭ ﻭ ﻋﺎﺑﺪ ﻭﺯﺍﻫﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭ ﺳوء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ،ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺯاﻫﺪﻯ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ ﺑﻨﻔﻊ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻌﻴﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺪﻩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﭼﻮﻥ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺷﻌﻴﺐ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﻴﺎﻳﻨﺪ. ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺿﻌﻒ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ(ﺭَ ﻫﻂ ) ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ(ﺭَﺟﻢ ) ﺳﻨﮓ ﺳﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺟﻨﮓ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﻃﺮﺡ ﺭﻳﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﻭﺧﻴﻠﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﻭﻓﻮﺭﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺰﻳﺰ)ﻗﻮﻯ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﻧﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻣﺤﺒﻮﺏ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﻴﺐ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻥ،ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ. (ﻓِﻘﻪ) ﻓﻬﻢ ﻭﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﻭﻓﻘﻴﻪ ﻭﺍقعی  ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻬﻰ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻄﻠﺐ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺑﺴﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻓﻘﻴﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﻳﻚ ﭘﮕﺎﻩ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ( پگیه) ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ  ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /92 -   ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ، ﺃﺭﻫﻄﻰ ﺃﻋﺰّ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ،ﻭ ﺍﺗّﺨﺬﺗﻤﻮﻩ ﻭﺭاءکم ﻇﻬﺮﻳﺎ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﺑﻤﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ ﻣﺤﻴﻂ

ﺷﻌﻴﺐ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ، آیا ﮔﺮﻭﻩ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺭﺩ . ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﭘﻴﺮﻭ ﺷﻌﻴﺐ ﺳﻨﮓ ﺳﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ اﻭ ﺑﺤﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮﺍﺳﺖ، ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﻌﻴﺐ ﺭﺍ ﺳﻨﮕﺴﺎﺭ ﻧﮑﻨﻨﺪ .(ﻋﺰﻳﺰ) ﻣﻬﻢ ﻭﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﺑﺎﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺰﺕ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ .(ﺍِﺣﺎﻃﻪ) ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻭﺟﻮﺩﻯ، ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﮐﺴﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺤﻴﻂ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﮐﺴﻰ ﻳﺎ ﭼﻴﺰﻯ،ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ/ 93 -  ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﻋﻤﻠﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﮑﺎﻧﺘﮑﻢ ﺍﻧّﻰ ﻋﺎﻣﻞ ، ﺳﻮﻑ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ ﻣﻦ ﻳﺄﺗﻴﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻳﺨﺰﻳﻪ، ﻭ ﻣﻦ ﻫﻮ ﮐﺎﺫﺏ ، ﻭﺍﺭﺗﻘﺒﻮﺍ ﺍﻧّﻰ ﻣﻌﮑﻢ ﺭﻗﻴﺐ

     ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ،ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ. ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻢ. ﻭﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ،ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺳﻮﺍ  ﮐﻴﺴﺖ ﻭﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﺫﺏ ﮐﻴﺴﺖ . ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻭﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﺴﺘﻢ .(ﻣﮑﺎﻧﺖ)ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺎﺍﺯﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻫﺮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﺍﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﺍثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺣﺮﻓﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﻰ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ،ﻭ ﺍثاﺭ ﻭﺟﻮﺍﻧﺐ ﻣﻨﻔﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻮﻯ  ﺍﻥ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺟﻮﺍﻧﺐ ﻣﻨﻔﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻮﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ،ﻭﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺎﺩﺳﺘﻮﺭ  ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻏﻠﻂ ﺧﻮﺩ،ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ،ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ  ﺭﻓﺖ.ﻭﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ،ﺷﻤﺎ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺤﻖّ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ، ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺤﻖ ﻧﻴﺴﺖ،ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﮐﺎﺫﺏ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﮑﺮﺩﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺣﻖ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﻴﭻ ﺍﺭﺯﺷﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس  ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ. (ﺧﺰﻯ) ﺭﺳﻮﺍﺋﻰ  ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﻪ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺭﺗﻘﺎﺏ)ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ  ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺮﺍﻗﺐ ﺷﺨﺺ ﻧﺎﻇﺮ ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺭﻗﻴﺐ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﮑﺎﺭﻫﺎ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺎ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﻗﻴﺐ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ. ﭘس  ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩ

هوﺩ /94 -  ﻭﻟﻤّﺎ ﺟاء ﺍﻣﺮﻧﺎ، ﻧﺠّﻴﻨﺎ ﺷُﻌﻴﺒﺎ ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻣﻌﻪ، ﺑﺮﺣمة  ﻣﻨّﺎ،ﻭ ﺃﺧﺬﺕ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﺍﻟﺼﻴحة ،ﻓﺄﺻﺒﺤﻮﺍ ﻓﻰ ﺩﻳﺎﺭﻫﻢ ﺟﺎثمین 

     ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻣﺮ ﻣﺎ ﺻﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﺷﻌﻴﺐ ﻭﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺻﻴﺤﻪ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﻬﻴﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﺴﺪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺩﺭﺍﻣﺪﻧﺪ  ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺷﻌﻴﺐ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﻭﺳﭙس ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ، ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ،ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻧﺪ . ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻌﻴﺐ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ،ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﻙ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ  ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎﺕ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻋﻤﺪﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﻋﻤﺪﻯ، ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﺼﻮﻥ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺪﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻝ ﻭﺩﻭﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ،ﻭﮐﺴﺐ ثوﺍﺏ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭﻣﻨّﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ  ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺩﻩ ﺩﺭ ﺻﺪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺳﻠﻮﻙ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﮐﻴﻔﻰ ﻭﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻟﻬﻰ  ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺷﺪﻩ  ﻭﻣﺮﺗﻀﻰ  ﻭﻣﺼﻄﻔﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭﻣﻨﺘﺨﺐ ﻭﻣﻨﺘﺠﺐ ﺧﺪﺍ  ﻫﺴﺘﻨﺪ. (ﺻﻴﺤﻪ) ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮﮐس  ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﺯﺍﺭ  ﺍﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺗﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻋﻤﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﻃﺒﻌﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ.(جَثم ) ﭼﻮﻥ(ﺟثّه )ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻳﺴﺖ، ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻪ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ .(ﺩﻳﺎﺭ) ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ (ﺩﺍﺭ) ﺍﺳﺖ .

هوﺩ/95 - ﮐﺄﻥ ﻟﻢ ﻳﻐﻨﻮﺍ ﻓﻴﻬﺎ، ﺃﻟﺎ ﺑُﻌﺪﺍ ﻟﻤﺪﻳﻦ، ﮐﻤﺎ ﺑُﻌﺪﺕ ثموﺩ

     ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ  ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﭘس  ﺩﻭﺭ ﺑﺎد ﺑﺮﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻦ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻫﻞ ثموﺩ ﺩﻭﺭﻯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ .(ﻏﻨﺎ)ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﻰ ﻭﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻣﻮﺭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ثرﻭﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻧﺒﺮﺩﻧﺪ.ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻓﻘﺮ ﻣﺎﺩﻯﺮﻓﺘﻨﺪ. ( ﻏﻨﻰ)ﺑﺎﺯ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻮﻯ ﻭﻣﺪﺍﻓﻊ ﻭﻳﺎﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .(ﺑُﻌﺪ ) ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻋﮑس  ﺗﻘﺮّﺏ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺎ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺨﺪﺍ،ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﺨﺪﺍی الله  ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﭼﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﺑﺪﻳﺖ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﻔﺮﺽ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺗﻘﺮّﺏ ﺑﺨﺪﺍ، ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻨﺰﺩﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻧﻰ ﻭﺗﺪﻟّﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺗﻘﺮﺏ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﻣﺪﻳﻦ ) ﻧﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﮐﻮﭼﻚ ﻭﻫﺮﮐس ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺪﻩ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﺪﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﮐس ﻫﺮﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺳﭙﺎس ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﭙﺎس ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺑﺎﺯ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ  ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ،ﺑﺎ ﺳﭙﺎس ﻫﺎ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻭﻇﺎﻳﻒ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ .ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻭﺍﺻﻞ،ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻘﺮّﺏ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﺪ،ﻭ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻭﺩﻭﺭ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .

هوﺩ /96 -  ﻭﻟﻘﺪ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ، ﻭﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺒﻴﻦ

     ﺳﭙس ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.ﻭ ﺳُﻠﻄﻪ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﻯ ﺩﺍﺩﻳﻢ . ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻭ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻣﺪﻩ،ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺳﻠﻄﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.  ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮﺭﺍﺕ،ﻭ  ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻯ،ﺑﺪﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ،ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﻰ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ،ﻭ ﻳﺎﺑﺎﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻋﺼﺮ  ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ .(ﺳﻠﻄﺎﻥ)ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺣﻘﺎﻧﻴﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭﺑﻬﺮﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ . (ﻣﺒﻴﻦ) ﭘﻴﺪﺍ ﻭﻣﺤﺴﻮس ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ،ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /97 -  ﺍﻟﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠاءه ،ﻓﺄﺗّﺒﻌﻮﺍ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ، ﻭﻣﺎ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ  ﺑﺮﺷﻴﺪ

     ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠّﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻣﺮ  ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻣﺮ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﻭﻃرﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺷﻴﺪ، ﻭﺭُﺷﺪ ﻫﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻧﺒﻮﺩ . ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺷﺪﻩ ﻭﺭﻳﺎﺳﺘﻰ ﺩﻳﻨﻰ،ﺑﻄﺮﻳﻘﺘﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻠﺎ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻓﺮﺍﻋﻨﻪ  ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺎﻃﻠﻰ،ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ  ﺑﺘﻔﺮﻋﻦ ﻭﺗﮑﺒّﺮ ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ  ﺍﻧﺪ .( ﻣﻠﺄ)ﺭﺍ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻭﮔﺮﻭﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻬﺎ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﺷﻮﺭﺵ ﻭﺧﺮﺍﺑﮑﺎﺭﻯ ﺑﺘﺤﺮﻳﻚ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺣﺰﺍﺏ  ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،آﻧﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﻭﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﻳﮑﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻨﻔﻊ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺍﻯ  ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ،ﺣﻖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺎﻫﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ  ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﺗﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .(ﺍﻣﺮ ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭخدا در ﻃﺮﻳﻘتی ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻫﺪﻑ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩ،ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﺷﻴﺪ ﻭﺻﺎﺣﺐ ﺭﺷﺪ،ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺣﻘﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻫﺮ  ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ،ﻭ ﺭﺷﺪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍﺩﺭﺭﻭﺡ ﻭﻋﻘﻞ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﺍﺗّﺒﺎﻉ)ﻭ ﺗﺒﻌﻴّﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺮّﻩ گرﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ،ﺑﺪﻭﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘثنا ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻠﺎﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

هوﺩ / 98 -  ﻳﻘﺪﻡ ﻗﻮﻣﻪ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ، ﻓﺄﻭﺭﺩﻫﻢ ﺍﻟﻨﺎﺭ، ﻭﺑﺌس ﺍﻟﻮﺭﺩ ﺍﻟﻤﻮﺭﻭﺩ

     ﻭﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ،ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭ  ﺍﺗﺶ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ  ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪ ﺟﻮﺭ ﻭﺭﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﻠﺎﻥ ﻣﻠﺎ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻄﺎ ﻭﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩ،ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭﺩﺭﻫﺮﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻣﻴﺮﻭﻳﻢ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻳﻦ  ﺣﺮﻑ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻮﺭ ﻗﻄﻌﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎلا  ﮔﺮﻭﻫﻰ  ﺭﺍ  ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭﻓﻘﻂ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺍﻧﻬﺎ، ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﻟﻬﻰ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺪﻋﻰ ﮐﺎﺫﺑﻰ،ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺎﺗﻠﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺠﻬﻨﻢ  ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﻭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻢ  ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺭﻓﻊ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻋﺎﻗﺒﺘﻰ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺩﺍﺭﻧﺪ . (ﻗﻮﻡ ) ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻐﻠﻂ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺍﺯ ﻟﻔﻆ ﻗﻮﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻡ  ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻞ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺤﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻥ،ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻥ  ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖﻣﺮﮒ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ  ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ها ﺭﺍﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ﺑﺪﺗﺮ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺳﺮﭘﺎﺷﺪﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ،ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺎﻳﺪ  ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ  ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ، ﻣﮑﺮﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .(ﻭﺭﻭﺩ)ﺩﺧﻮﻝ  ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻭﻳﺎ ﻣﺤﻞ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ،ﺩﺭ  ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺭﻭﺩﻯ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ،ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ  ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺳﺖ .(ﺑﺌﺶ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺪ ﻭﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ .(ﻭﺭﺩ ﻣﻮﺭﻭﺩ) ﻫﻤﺎﻥ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺴﻰ ﺑﺰﻭﺭ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ،ﻭﺭﻭﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺩﺭﻙ ﻟﺬﺕ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

هوﺩ/ 99 -  ﻭﺍﺗّﺒﻌﻮﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﻟﻌنة ،ﻭﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎمة ، ﺑﺌس ﺍﻟﺮﻓﺪ ﺍﻟﻤﺮﻓﻮﺩ

      ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻧﻴﺰ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ  ﺑﺎﺯ ﻟﻌﻨﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻫﺮ  ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ، ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺍﺭﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭﺟﻨﻮﻥ ﻧﺴﺒﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻭﺟﻮﺩﻯ،ﻭ ﺩﺭﺩﻫﺎﻯ  ﺩﺭ  ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻟﻌﻨﺖ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻭﻧﻔﺮﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ  ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﻟﻌﻨﺖ ﻭﻧﻔﺮﺕ ﺧﺪﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ .(ﺭﻓﺪ) ﻫﻤﺎﻥ (ﺭﻓﺾ) ﻭ ﺭﺩّ ﮐﺮﺩﻥ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺷﺪﻥ،  ﻭﻳﺎ ﻣﺮﻓﻮﺽ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ.ﻭﺍﺯ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ،ﺗﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ،ﻣﺮﮔﻬﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻣﺮﻓﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻓﻮﺽ،ﭘس ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭﻧﺎﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻭﺑﻬﺘﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺣﻘﻴﺮ، ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ،ﺑﺎﺯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻧﺮﻭﺯ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﻟﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ، ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

هوﺩ /100 -  ﺫﻟﻚ ﻣﻦ ﺍﻧﺒاء ﺍﻟﻘُﺮﻯ،ﻧﻘﺼّﻪ ﻋﻠﻴﻚ ،ﻣﻨﻬﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺣﺼﻴﺪ

     ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻗُﺮﻯ،ﻭ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻣﻠﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺪﻳﻢ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﮐﻪ ﺍثاﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﻞ ﻭﻣﺮﺩﻣﺎﻥ، ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺮﺟﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ برﺧﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭﻭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺍثرﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﺎﻯ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ .(ﻗﺮﻯ) ﺟﻤﻊ ﻗﺮﻳﻪ ﻳﺎ ﺷﻬﺮﮐﻬﺎﻯ ﮐﻮﭼﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺃﻫﻞ ﻗُﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ  ﺩﻭﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺤﻖ،ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ  ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺷﺪﻩ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ  ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺎﻥ ﻗﺮّﻩ  ﮔﻴﺮﻯ ﻳﺎ ﻏﺮّﻩ ﻭ ﺧﻮﺭّﻩ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭﺧﻮﺭﻧﻖ ﻋﺮﺑﻰ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮ ﻭﻓﺮﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﭼﺸﻢ ﻗﺮﻩ ﺭﻓﺘﻦ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ  ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺠﻮﺍﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺮﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ (ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻘﺮﻯ) ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﻪ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ، ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﻧﺸﻴﻨﻰ،ﭼﻮﻥ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ،ﻭ ﺩﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭﺗﻤﺪﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻗﺼﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ (ﻗﺺّ) ﻭﺭﺩﮔﻴﺮﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ . ﺍﻧﭽﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﺮﺟﺎ ﻭ ﺑﺮﭘﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ(ﺣﺼﻴﺪ ﻭﺣﺼﺎﺩ) ﻳﺎﺩﺭﻭﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﻭﺑﻦ ﺑﺎﺩﺍﺵ ﻣﺮﮒ ﻭﻋﺪﻣﻴﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ .

هوﺩ /101 -  ﻭﻣﺎ ﻇﻠﻤﻨﺎﻫﻢ،ﻭﻟﮑﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ، ﻓﻤﺎ ﺃﻏﻨﺖ ﻋﻨﻬﻢ ﺁﻟﻬﺘﻬﻢ،ﺍﻟﺘﻰ ﻳﺪﻋﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺷیء، ﻟﻤّﺎ ﺟاء ﺃﻣﺮ ﺭﺑّﻚ، ﻭﻣﺎ ﺯﺍﺩﻭﻫﻢ ﻏﻴﺮ ﺗﺘﺒﻴﺐ

     ﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻇﻠﻢ ﻧﮑﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﻟﻴﮑﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﻳﺸﺘﻦ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺁﻟﻬﻪ ﻭﺑﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻭﺳﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻋﺎ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ،ﺑﮑﺴﺎﻧﻰ  ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻭﻗﺖ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﻤﻚ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﻫﻠﺎﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ . ﻭﺍﻳﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻋﺎﺑﺪﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺩﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ، ﻇﻠﻤﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﮑﺮﺩﻩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﻤﺮّﺩ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ، ﻭﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻨﻴّﺖ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﺳﺘﻰ،ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ،ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﮐﺎﺫﺏ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ.ﻟﺬﺍ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻭﺍﺗﻠﺎﻑ ﻭ ﺧﻨثی ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﻭﺟﻬﻨﻢ،ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.  ﻭﺍﺯ ﻧﻮ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ،ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﻣﺮﮒ ﻭﺗﻮﻟﺪ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ  ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺑﺮﺍﻯﻤﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻭﻣﮑﺮﺭ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ. ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﺴﻬﻮﺩ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﺗﺤﻤل ﺠﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﺤﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﺎﻯﺤﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.(ﺁﻟﻬﻪ)ﻫﺎﻯ اﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻧﺎﻥ  ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻔﻴﺪ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪﻧﺪ.ﻭﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺭﺯﺵ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻟﻮﻫﻴﺘﻰ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭ ﺩﻳﻦ ﻭﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻮﻳﻨﻰ،ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻣﮑﺘﺐ ﺗﺎﺯﻩ  ﻭﺍﺭﺩﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﮐﺸﻴﺶ ﻫﺎ،ﻭﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺷﻔﺎﻋﺘﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﮐﻪ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ،ﺗﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ،ﺗﺎﺧﻴﺮﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ،ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟﻬﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﺩﺭ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺷﺮﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺑﺨﺸﺪ،ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ . ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻃل اﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭﺩﺭﻭﻥ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺗﺎﺯﻩ ﺗﻮﻗﻒ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻙ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭﺧﻮﻳﺶ،ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،هستی  ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ. ﻭﻭﻗﺘﻰ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺑﺮﻭﻧﺪ،ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ. ﮐﻪ ﺑﮑﻤﻚ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻠﺎﻳﺎﻥ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ، ﺑﺎﻋث ﻧﺎ ﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻴﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ(ﺗﺘﺒﻴﺖ)ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻭﻣﺴﺦ ﻭ ﺷﺮﻙ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﺯﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮﻯ ﻭﻋﺪﻡ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪ. ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﺴﻨﻦ ﺍﻥ،ﻭﻳﺎ ﺗﺸﻴّﻊ،ﺍﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﺸﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ  ﻭﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺎﺯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺗﻌﺼﺐ ﭘﺮﻭﺭﻯ،ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻣﺪﻋﻰ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ  ﻭﺍﻣﺎﻡ  ﺯﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﺟﺰ ﺷﺮﻙ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺗﺼﻮﻑ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ،ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻧﺠﺎﺕ  ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﻧﻪ ﺑﺎﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺳﻞ  ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺩﻳﮕﺮ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭ ﻗﺸﺮﻯ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﺑﻮﺩﻥ  ﻭ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

هوﺩ /102 -  ﻭﮐﺬﻟﻚ ﺍﺧﺬ ﺭﺑّﻚ، ﺍﺫﺍ ﺍﺧﺬ ﺍﻟﻘُﺮﻯ ﻭﻫﻰ ﻇﺎﻟمة ، ﺍﻥ ﺍﺧﺬﻩ ﺃﻟﻴﻢ ﺷﺪﻳﺪ

     ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻘﺮﻯ ﻳﺎﺍﻗﻮﺍﻡ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﻭﺩﺍﺭﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬی ﺰﻣﺎﻥ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭﺧﺪﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻠﺎﻙ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﺩﺭﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻭﺟﻬﻞ ﻭﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺪﺕ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭﻟﺬﺕ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭﺍﺧﺮﻳﻦ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻭﻟﻰ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ،ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﻝ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻰ ﻫﻮﺵ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﻭﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ،ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺭﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻧﮕﺮﺍﻥ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ،ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺮﻭﺭ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺑﻴﺎﺩ ﻣﻰﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﺗﺮس ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﭼﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺮﮒ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /103 -  ﺍﻥ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂیة ،ﻟﻤﻦ ﺧﺎﻑ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﺂﺧﺮة ،ﺫﻟﻚ ﻳﻮﻡ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﻟﻪ ﺍﻟﻨﺎس ﻭ ﺫﻟﻚ ﻳﻮﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ

    ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﻋﺒﺮﺕ ﻭﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺧﺮﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﺍﻥ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺍﻳﻪ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻌﺠﺰﻩ  ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ. ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ  ﻭﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺵ ﻧﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ . ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺧﺮﺕ ﻳﺎﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.  ﮐﻪ  (ﻋﺬﺍﺏ) ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺧﺮﺕ) ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻭﺷﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﺩ،ﺭﻭﺣﺶ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻔس ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺗﺎﺯﻩ، ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻴﻚ ﻧﻄﻔﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﺗﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺧﻮﺩﺭﺍ  ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ،ﺟﻤﻊ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﺗﺎ (ﺟﻢ) ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﻭﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ  (ﻣﺸﻬﻮﺩ)ﻭ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﺣﺘﻤﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺭﺑﺎﺏ  ﻧﻮﻉ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.(ﻧﺎس )ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺮﺩ ﺑﺮﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .

هوﺩ /104 -  ﻭﻣﺎ ﻧﻮٴﺨّﺮﻩ،ﺍﻟّﺎ ﻟﺄﺟﻞ ﻣﻌﺪﻭﺩ

     ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻌﻘﺐ ﻭﺗﺎﺧﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ،ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﻧﺪﮐﻰ. ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺧﺮﺕ،ﻭﺭﻭﺯ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ،ﻫﻤﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪﻗﺮﺍﻧﻰ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮐﻢ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ  ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺍﺳﺖ . ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ،ﺍﺧﺮﺕ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﻚ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﺗﺎﺧﻴﺮ ﻣﺮﮒ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷﺨﺺ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ  ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺍﻏﺎﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﺪﺍﺭﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﻮﺩ،ﺑﺎﺧﺮ ﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﺯ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ  ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

هوﺩ / 105 -  ﻳﻮﻡ ﻳﺄﺕ،ﻟﺎ ﺗﮑﻠّﻢ ﻧﻔس ﺍﻟّﺎ ﺑﺄﺫﻧﻪ ، ﻓﻤﻨﻬﻢ ﺷَﻘﻰّ ﻭ ﺳﻌﻴﺪ

    ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻴﭻ ﮐس ﻭ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﻳﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺘﮑﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﮕﺮ  ﺑﺄﺫﻥ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺷﻘﻰ ﻭﺳﺮﮐﺶ ﻭ ﭘﺮﺭﻧﺞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻌﻴﺪ ﻭﺧﻮﺵ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺭﻭﺡ ﺩﻫﺎﻥ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﮐﻠﺎﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍثیرﻯ ﻭﻣثاﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺷﺄﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻫﺮ ﮐس ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ،ﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻪ ﺗﮑﻠﻢ ﺯﺑﺎﻧﻰ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ،ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﻋﮑس  ﺍﻟﻌﻤﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﺭﻭﺡ ﺑﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﺷﺎﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﻭﻣﻌﺎﻳﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻮﻡ  ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﺗﺨﻴّلیﻮﭼﻬﺎﺭم ﻤﺴخ ﺤﻴﻮﺍنی ﺒﺪﻧﻴﺎ، ﻭﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ کدﺍم ﻨﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ،ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﺳﺖ. ﻧﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺍﺏ ﻭﺭؤﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ،ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺣﻴﺎﺕ.ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ  ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺮ ﺳﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻭﺩ،ﻭ ﺑﻬﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ آﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺷﺄﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺎ،ﻭﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﻮﺍﺩث  ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ  ﻣﺴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﺩﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺪﻭﻳﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﺍﺩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐس ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ  ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺴﺒﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺫﺍﺕﺭﻭﺣﻰ،ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﺖ ﻫﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﻥ،ﻭﺍﺫﻥ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﺴﺎس  ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻣﺤﺮﻙ ﺍﺻﻠﻰ  ﻭﻋﻠﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺯﺍﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﻏﺮﻳﺰﻯ ﻭﻓﻄﺮﻯ ﺍﺳﺖ . ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺯﺍﺩ ﻳﻌﻨﻰ  ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﮑّﺮ ﻭﺍﺻﻮﻝ ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﮑﺮ،ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﻥ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺑﻮﺩﻩ،ﻭﺩﺭﻫﺮﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺑﺎﺯ ﺟﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ .ﺍﺭﻭﺍﺡ ﭘس ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ، ﮐﻪ ﻣﻴﻤﻴﺮﻧﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺳﻌﺎﺩﺕ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻭﺗﻤﺮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ  ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﺿﻊ ﺧﻮﺩ،ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﺩﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻟﺬﺍ ﺳﻌﺎﺩﺗﻬﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ،ﻭ ﺷﻘﺎﻭﺗﻬﺎ  ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ .(ﺷﻘﻰ) ﻣﻨﺸﻖ ﻭﺟﺪﺍﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﻣﺘﻤﺮﺩ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭﺳﺮﮐﺶﺍﺳﺖ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﺭﻧﺞ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻢ ﮔﺎﻣﻰ ﺩﺭ  ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﺎﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺧﻮﺩ،ﻭﺑﺎ ﻓﻄﺮﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺿﺪ ﺟﺮﻳﺎﻥ  ﺗﻨﺪ ﺍﺏ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ.ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ . ﻭ(ﺳﻌﻴﺪ) ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﺍﺭﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺣﺴﺎس ﺭﻧﺞ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺑﻬﺮ ﻭﺿﻌﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ،ﺭﺍﺿﻰ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻮﻧﻪﺩﺍﺭﺩ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺏ ﺗﻨﺪ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﻃﺒﻌﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﻭﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺮ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺣﻮﺍﺩث  ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩ،ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ.ﻭ ﺍﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻘﺎﻭﺗﻬﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ،ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﻭﺿﻌﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ،ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺗﻮﺍﻥ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﻓﻄﺮﺕ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻌﮑﻮس  ﻭﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺎﺯﺩ.ﮐﻪ ﻭﺑﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﻫﺮﺳﺎﻟﮑﻰ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻭ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﮑﻨﺪ، ﻭﮐﺎﺭ ﺧﻠﺎﻑ  ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﻨﺪ،ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺍثاﺭﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ. ﻭﻗﻄﻌﺎ ﺍﻥ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻧﻴﻚ ﻭثوﺍﺏ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﮐﻪ ﭘﻴﺮﺵ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ .ﻭﺿﻤﻦ ﻣﻨﻊ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ،ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﻚ ﻭﺧﻴﺮ،ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍثاﺭ ﻣﺸﺒﺖ  ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩ . ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺳﻌﻴﺪ ﻭﺧﻮﺵ ﻋﺎﻗﺒﺖ، ﻭ ﻳﺎ ﺷﻘﻰ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ  ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻴﭻ  ﺭﻭﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻤﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ  ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ  ﻫﻴﭻ ﻧﻔس  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺟﺰ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺄﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻔﮑﺮ ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ .

هوﺩ/106-  ﻓﺄﻣّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺷﻘﻮﺍ، ﻓﻔﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ،ﻟﻬﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﺯﻓﻴﺮ ﻭ ﺷﻬﻴﻖ

       ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺷﻘﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﮐﺶ،ﺑﻪ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺩﻡ  ﻭﺑﺎﺯﺩﻡ ﻳﺎ ﺗﻨﻔس  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﺘﻤﺮﺩﺍﻥ، ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺸﺮﻯ،ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺟﺰ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻌﻠﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ  ﺟﺴﻢ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩﮔﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﻮﺭ ﻭﺍﺗﺸﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺖ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻘﻰ،ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﺩ.ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻫﻢ ﺑﻌﻠﺖ ﺑﻰ ﻭﺯﻧﻰ ﻭﺗﺮس ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ، ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ  ﺳﺨﺖ ﻣﻴﺴﻮﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﺴﻤﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺵ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺷﺪﻩ،ﺍﻏﻠﺐ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺍﺭﻭﺍﺡ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ، ﺷﺒﻬﺎ ﻭﺩﺭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻧﻮﺭ ﺷﻤﻊ ﮐﻮﭼﻚ، ﺑﺎﻋث ﺭﻧﺞ ﺍﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ،ﻳﺎ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ(ﺟﻦّ) ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺍﺭﻭﺍﺡ، ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎ ﻳﺎ ﻣﻴﺪﻳﻮﻡ ﻫﺎﻯﺪﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯﺍﺣﻀﺎﺭﻫﺎ،ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭس ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ . ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﻘﻰ،ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ،ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﮐﻪ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ، ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ،ﮐﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻗﺎﺋﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ  ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺘﻌﺪﺍﺩ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻳﺎ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺵ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﮔﻨﺎﻩ،ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻔﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻳﺎ ﺭﺳﺦ  ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺗﺮ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ ﺗﺮﺍﺳﺖ.(ﻧﺎﺭ) ﻳﺎ آﺗﺶ ﻋﮑس (ﻧﻮﺭ) ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻮﺯﺵ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺩﺭﺍﻥ  ﻭﻧﻮﺭ ﺧﻨﮑﻰ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺭﺍﺩﺭﺑﺮﺩﺍﺭﺩ. ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻧﺴﺦ ﻭﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ،ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﻬﻴﻖ ﻭﺯﻓﻴﺮ ﻳﺎ ﺩﻡ ﻭﺑﺎﺯﺩﻡ ﻭ ﺗﻨﻔس ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﻢ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﻔس ﻭﺳﺮﺩ ﻭﮔﺮﻡ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﺣﺎﻝ ﻣﻨﻈﻮﺭ،ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺎﻫﻴﺖﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻭﺷﻨﺎﺧﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ،ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﺧﻮﻙ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺩﻗﻴﻖ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺭﻧﮕﻬﺎ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﻬﺎ ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﻫﺎ ﻭﮐﺎﺭﺑﺮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻌﺪﻯ،ﺧﺎﺹ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎﻫﻤﻴﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮐﺮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺰ ﺳﻮﺯﺵ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ  ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﭼﻪ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻭﺻﻒ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻭﺻﻔﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﺣﺴﺎس ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺎﺭﺳﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﺣﺴﺎس ﻭﺍﺩﺭﺍﻙ ﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺷﺪ،ﻭﺭﺟﻌﺘﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺖ،ﻭﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻴﻨﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻭﺣﻮﺍس ﻭ ﻳﺎﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﻙ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻃﺮﺡ ﺭﻳﺰﻯ ﻭﺗﺼﻤﻴﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﺎﻏﺶ،ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻮﻉ ثاﺑﺘﻰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺣﺴﺎس  ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﻴﻚ ﺩﺭﺟﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﺯﻓﻴﺮ)ﺑﺎﺯﺩﻡ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻔس ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ.ﻭ(ﺷﻬﻴﻖ) ﺩﻡ ﻭ ﻫﻮﺍ ﺑﺴﻴﻨﻪ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺯﻓﻴﺮ ﺑﻮﻯ ﺑﺪ ﻭﺩﺭ ﺷﻬﻴﻖ ﻳﻚ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻔﮕﻰ ﺍﺳﺖ . ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺗﻨﻔس ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮﺩ ﻭﮔﺮﻣی ﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻭﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺎﺍﺗﺶ،ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﻓﺖ.ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ  ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ. ﮔﺎﻫﻰ ﺟﺤﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.

هوﺩ / 107 -  ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ ﻓﻴﻬﺎ،ﻣﺎ ﺩﺍﻣﺖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺍﻟّﺎ ﻣﺎﺷاء ﺭﺑّﻚ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻓﻌّﺎﻝ ﻟﻤﺎ ﻳﺮﻳﺪ

     ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﺩﺍﺋﻢ ﻭﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﺗﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﺎﺩﺍﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ  ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻭﺿﻊ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍﺧﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﺵ ﺍﺯﺍﺩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﻬﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .(ﺧﻠﻮﺩ) ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ  ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﺶ،ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ،ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮ ﻣﻄﻠﻘﻰ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﻳﻢ،ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺘﻐﻴﻴﺮ ﻧﻮﻉ، ﻭﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ،ﻣﻨﻄﻘﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ،ﺧﻠﺎﺻﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ،ﮐﻪﺑﮑﻤﺎﻝ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ،ﻭﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﺭبّ اﻟﻨﻮﻉ ﻓﺮﺿﻰ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﺪّ ﺍﻳﺪﺁﻝ،ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻓﻠﺎﻃﻮﻥ، ﺩﺭﻣﺮﺯ (ﺍﻳﺪﻩ) ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ،ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻳﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﺮﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ  ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ،ﮐﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖﺍﺳﺖ، ﻭﺍﻟّﺎ 300 ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ،ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺣﺘﻰ 60 ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻨﺎﺳﻰ،ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ.ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺘﻰ،ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻃﺒﻴﻌﻰ  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ،ﻭﻳﺎ ﺯﺭﺩ ﭘﻮﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ  ﺑﻠﮑﻪ از ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺎ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ،ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﺯ ﻣﺸﺨﺼﻰ ﺑﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺑﺎﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﺽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻮﻉ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ،ﻳﻚ ﻓﺮﺽ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﻚ ﺑﻄﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﻯ،ﻭ ﺗﻔﮑﻴﻚ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ . ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ  ﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺑﮑﻤﺎﻝ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ  ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﺮﺿﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ، ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﺮﺿﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﻄﻌﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎس  ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻴﻢ.ﻭ ﻋﺎﻟﻢ (ﺧﻮﺍﺏ) ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺳﺖ.ﻋﺎﻟﻢ (ﻓﺮﺽ ﺭﻳﺎﺿﻰ) ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺨﻴّﻞ ﻭ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﮐﻪ  ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻓﺮﺿﻰ ﻭﺗﺨﻴﻠﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﺎ،ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺗﺨﻴﻞ ﻭ ﺍﺑﺪﺍﻉ،ﻭ ﻓﺮﺿﻴﺎﺕ ﺭﻳﺎﺿﻰ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﺨﺘﺮﻉ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻭﻝ ﺗﺨﻴﻞ ﺩﺍﺭﺩ،ﺑﻌﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻥ . ﻭﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺗﺨﻴﻞ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ،ﻭﺟﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﺎ، ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻭﻥ  ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻴﺸﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻴﺎﻟﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻑ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺧﻮﺩ ﺍﺻﻞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﮐﻪ ﻣثلا ﺑﻬﺸﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ.ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ، ﺍﻧﻬﻢ ﺩﺭﺍﻣﺮﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ، ﻭﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ،ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ،ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ،ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯﺨﻮﺩ ﻭﺟﻬﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ،ﻫﻴﭻ ﮐس ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﺍﻧﺮﺍ ﺗﺼﻮﺭ ﻭﻳﺎ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﺗﺨﻴﻞ ﺑﺎﻃﻞ  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺨﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ  ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭﺟﺎﻫﻠﺎﻧﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺮﻧﻮﻉ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ،ﻭ ﺑﺮﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﺮﺿﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﺑﻨﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺎﻳﺪ، ﻣثلا  ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ  ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻥ،ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭبّ اﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﻌﺪﺍ ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﻭﺩ . ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯﺪﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ،ﻭﻟﺬﺍ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ  ﺑﺎﺭ ﻣﺴﺦ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﻭﻗﺘﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ.ﻭ  ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﻫﻮس ﮔﻮﻧﻪ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﺩﻟﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﺮﻁ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ،ﻳﻚ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﻧﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﻧﻴﺎ،ﺩﺭ ﺣﺪّ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻣﺎ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻨﻚ ﻭﺷﺎﻳﺪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻨﻈﺮﺷﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ، ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ،ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭبّ اﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﻟﺬﺍ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ،ﭼﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﻗﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭﺍﺯ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﺑﻨﻈﺮﺷﺎﻥ ﺍﻳﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ، ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺿﻤﻨﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ،ﺧﻮﺩ ﻣﺒﺘﮑﺮ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭼﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺩﺑﺴﺎﺯﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﺑﺪﻯ(ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ) ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻤﭙﻴﺪﺍ ﮐﻨﻴﻢ،  ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺪﺍﻥ  ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻏﻴﺮﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮐﺴﻰ ﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻫﺴﺘﻰ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺳﺖ ﻭﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻴﻢ،ﻭﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺎ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺮﺩﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ  ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ( ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ ) ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭﮐﺴﻰ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎس ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ، ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﮐﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ. ﻭﺍﮔﺮ  ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ﺣﺘﻰ ﻓﺮﺽ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ، ﻫﻨﻮﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﻭﺑﻌﺪﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻯ،ﻭﻗﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪ،ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﭘﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩﺵ ﺩﺭﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻮﺭﺭﺍﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺏ ﺑﺒﺮﺩ،ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭﻧﻈﺮﺵ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﺼﻮﺭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ . ﻣﮕﺮ ﻣﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻫﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ. ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﻣثل ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺤث ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺑﺘﺨﻴﻞ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ،ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﻫﺮﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺣﻖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐس  ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺣﻘﺎﻧﻴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ . ﻭ ﺳﻮﮊﻩ ﻫﺎﺋﻰ  ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﺩ، ﻋﻤﻠﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻳﻚ ﺳﻴّﺎﻟﻪ ﻭﺟﻮﺩﻯ  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ(ﺍﻣﻮﺍﺟﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ)ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ  ﺑﺎ ﻣﺎﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺭﺑﻂ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻟﺒﺎس ﻣﺎ ﻭﻳﺎ ﺗﻦ ﻣﺎ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﻮﻟﺪ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ،ﭼﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ  ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ،ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﻨﻴﻢ.ﻭﭼﺮﺍ ﻫﻢ ﮔﺎﻡ ﻃﺮﺣﻬﺎ ﻭﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ .ﺭﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ،ﮐﻪ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ. ﻭﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺟﻨﻮنی اﺳﺖ،ﮐﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺮﻋﻘﻞ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺘﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻫﺮﮔﺎﻩﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ  ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩ،ﭼﻮﻥ ﻳﻚ ﻣﻮﺝ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻮﺍﺝ، ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎ، ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭﺧﺪﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ،ﺍﻳﻥ اﺣﺴﺎس ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭﻫﻢ ﮔﺎﻣﻰ،ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭﻋﻘﻞ ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ،ﻭﺗﻤﺮﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺰ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻭﺭﺷﺪﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭﺧﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻔﻠﻮﮐﺎﻥ ﻭ ﻓﻠﺞ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﺧﺸﻚ  ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﺳﺮﺩ ﻭﻋﺪﻣﻰ،ﺟﺰ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﻢ ﮔﺎﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﺎﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺑﺎﺯ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﻭ ﺑﭙﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ . ﻭﺍﺣﻤﻘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺮ،ﺑﺎ ﺳﺮﻯ ﺟﻨﻮﻥ ﺍﻣﻴﺰ،ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ،ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺳﺮﺩ ﻭﻋﺪﻣﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻴﺴﺘﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﻭﻧﺠﺎﺕﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﻭﺗﻤﺮﺩﻯ ﻧﮑﻨﺪ. ﺗﺎ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺟﻮﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻫﺴﺘﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻫﺴﺖ،ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ،ﻭﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ  ﻣﺎﻧﺪ. ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﻭﺑﺪﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﻭﺡ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ  ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ. ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﻭﺩ.

هوﺩ /108 - ﻭﺍﻣّﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺳﻌﺪﻭﺍ، ﻓﻔﻰ ﺍﻟﺠنّة  ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ ﻓﻴﻬﺎ، ﻣﺎﺩﺍﻣﺖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕئ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺍﻟّﺎ ﻣﺎ ﺷاء ﺭﺑّﻚ ، ﻋﻄاءا ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺬﻭﺫ

     ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﭘﺎ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻄﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭﻏﻴﺮﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﺳﺖ . ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﭼﻮﻥ (ﺍﻫﻞ ﻗُﺮﺍ) ﻇﺎﻟﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻨﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻭﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .(ﺧﻠﻮﺩ) ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻓﺰﻭﻥ ﺗﺮ ﺑﺪﻧﻴﺎﻣﻴﺂﻳﻨﺪ.ﻭ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺗﺎ  ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ و الگوی عقل وکمال جمعی ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯﺮﻭﺡ ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ  ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﭘﺎ ﺍﺳﺖ،ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﺼﻮّﺭ ﺷﻮﺩ،ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﺮﺑﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺮﺑﻴﺖ،ﺑﻌﻠﺖ ﺟﻬﻞ ﻭﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ. ﺧﻄﺎ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻩ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﺍﺟﻠﻰ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﻚ  ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﻋﻄﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ،ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﭘس  ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﺳﺖ .  ﻭﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑل  ﺑﺎﺯﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧُﻨثیﻭﻣﺘﻮﻗﻒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﮔﺮ  ﮐﻪ ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ .

هوﺩ / 109 -  ﻓﻠﺎ ﺗﻚ ﻓﻰ ﻣﺮیّة ،ﻣﻤّﺎ ﻳﻌﺒﺪ ﻫﻮلاء ، ﻣﺎﻳﻌﺒﺪﻭﻥ ﺍﻟّﺎ ﮐﻤﺎ ﻳﻌﺒﺪ ﺁﺑﺎﺋﻬﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ، ﻭﺍﻧّﺎ ﻟﻤﻮﻓّﻮﻫﻢ ﻧﺼﻴﺒﻬﻢ، ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻘﻮﺹ

     ﭘسﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻳﻦ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﻘﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﭼﻨﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﺑﺎﻃﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﻬﻢ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﮐﻢ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻴﻢ . ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ  ﺍﻧﺪﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺤﻤﺪ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﭘﻴﻮﺳﺖ.ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ  ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ  ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ  ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺰﺩﻯ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ  ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ  ﺍﺑﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﺷﻘﺎﻭﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣﺘﮑﺒﺮ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ، ﺑﺎﺯ ﺭﻭﺵ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ  ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺳﻬﻢ ﺍﻧﻬﺎ  ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻢ ﻭﮐﺎﺳﺘﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﺒﺮﺩ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻘﺺ ﻭ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻔﺎﻋﺖﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﻣﻮﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺨﺸﺶﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﭘﻴﺮﻯ ﻭ  ﻳﺎ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ.(ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻨﺼﻴﺐ)ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺮﻳّﻪ) ﺷﻚ  ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﻥ،ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺍﺑﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺟﻮﺩ،ﻭ ﺭﻓﻊ ﻧﺎﭘﺎﮐﻴﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ. ﻧﺼﻴﺐ ﺳﻬﻢ ﻭ ﺣﺼّﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ / 110 - ﻭ ﻟﻘﺪ ﺁﺗﻴﻨﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ، ﻓﺄﺧﺘﻠﻒ ﻓﻴﻪ ، ﻭﻟﻮ ﻟﺎ ﮐﻠمة ﺳﺒﻘﺖ ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ، ﻟﻘﻀﻰ ﺑﻴﻨﻬﻢ ،ﻭﺍﻧّﻬﻢ ﻟﻔﻰ ﺷﻚّ ﻣﻨﻪ ﻣُﺮﻳﺐ

     ﻣﺎ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﺍﻥ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺪﺍﻳﺖ، ﻗﺒﻠﺎ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻘﻀﺎﻯ ﻋﻤﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺳﺨﺘﻰ  ﺑﻮﺩﻧﺪ. (ﮐﺘﺎﺏ) ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ،ﻭﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﺯﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﮐﻪ  ﺍﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﮐﺘﺎﺏ،ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻮﺳﻰ، ﻭﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ.ﻭﻣﻮﺭﺩ  ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﻭ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻮﻝ ﮐﻤّﻰ ﻋﻤﺮ ﻭ ﻳﺎ ﻃﻮﻝ ﮐﻴﻔﻰ ﻋﻤﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ،ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﻓﻮﺭﺍ ﻫﻠﺎﻙ ﻣﻴﮑﺮﺩ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ، ﻫﻠﺎﻙ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺖ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻫﺴﺖ،ﻭﻋﻠﺖ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻧﺪﻙ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﺣُﺐّ ﺭﻳﺎﺳﺖ،ﻭﻧﺎﻥ ﻣُﻔﺖ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺧﻮﺩ،ﻣﺪﻋﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ  ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟک اﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺑﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻬﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺘﺸﺎﻥ ﮐﺎﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻨﺪ . ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (ﺭﻳﺐ) ﺷﻚّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﻚ ﻭﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﻭﻣﺮﻳﺐ.

هوﺩ /111 -  ﻭﺍﻥّ  ﮐﻠّﺎ ﻟﻤﺎ ﻟﻴﻮﻓّﻴﻨّﻬﻢ ﺭﺑّﻚ ﺍﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ،ﺍﻧّﻤﺎ ﺑﻤﺎ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ ﺧﺒﻴﺮ

     ﻫﺮ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻭﭼﻪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺬﻫﺐ  ﺳﺎﺯﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ،ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻏﻴﺮﺳﻠﻮﮐﻰ ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ  ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮﺍﺳﺖ .

هوﺩ /112 -  ﻓﺄﺳﺘﻘﻢ ﮐﻤﺎ اُﻣﺮﺕ،ﻭﻣﻦ ﺗﺎﺏ ﻣﻌﻚ، ﻭﻟﺎ ﺗﻄﻐﻮﺍ ،ﺍﻧّﻪ ﺑﻤﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ ﺑﺼﻴﺮ

      ﭘس ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻳﺎﻓﺘﻰ، ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ.  ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ.ﻭﻳﻌﻨﻰ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﮐﻦ. ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ ﻭﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ  ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ.ﻭﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻨﺎﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺖ  . ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻳﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ، ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ  ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﺪ،ﻭﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺟﻞ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ . ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺣﻖ ﻏﺮﻭﺭﻯ ﻨﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ  ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﮑﺒﺮ ﻭﻏﺮﻭﺭ ﺑﺤﻖ  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﻭﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﺑﺮﺥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﮐﺸﻨﺪ . ﻭﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﮐﺎﻓﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺶ ﻏﺮﻭﺭ ﺯﻫﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻊ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺒﻞ  ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﻨّﺘﻰ ﺑﺮﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﻐﻴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻗﻴﻘﺎ  ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺟﻬﻞ ﻭﺣﻤﺎﻗﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﻳﻦ ﻃﻐﻴﺎﻥ،ﺟﺰ ﺗﻤﺮﺩ ﻭﻋﺼﻴﺎﻥ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺮﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ  ﺩﻳﺪ ﻭﻣﺤﻞ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﻠﻮﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ  ﻃﺮﻳﻖ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ  ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺯﻳﺮﺍ ﭼﺸﻢ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻋﻤﺎﻝ)ﻧﻴﺰﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ.

هوﺩ /113 -  ﻭﻟﺎ ﺗﺮﮐﻨﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ، ﻓﺘﻤﺴّﮑﻢ ﺍﻟﻨﺎﺭ، ﻭﻣﺎ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺃﻭﻟﻴاء، ثُمّ لا ﺗُﻨﺼﺮﻭﻥ

     ﻭﻟﺬﺍ ﺷﻤﺎ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ.ﻭﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ  ﻧﺸﻮﻳﺪ.ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ.ﻭ ﺩﺭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ(ﻣﺎ  ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪﺩﺍﺷﺖ. ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭﺣﺘﻰ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺩﺭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ،ﻭ ﻫﺮ ﺳﻔﻴﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ، ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻓﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﺎﻏﻴﺮﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻴﭻ ﮐﺶ ﻧﺼﺮﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﻟﺎ ﺗﺮﮐﻨﻮﺍ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ، ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭ(ﻣسّ ) ﺍﺗﺶ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﺪﺭﻭﻥ ﻭ ﺫﺍﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺗﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ /114 -  ﻭﺃﻗﻢ ﺍﻟﺼﻠﻮﺍﺕ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ،ﻭ ﺯُﻟﻔﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻴﻞ ، ﺍﻥّ ﺍﻟﺤَﺴَﻨﺎﺕ ﻳﺬﻫﺒﻦ ﺍﻟﺴﻴّﺌﺎﺕ ، ﺫﻟﻚ ﺫﮐﺮﻯ ﻟﻠﺬﺍﮐﺮﻳﻦ

     ﻭﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺭﺍ. ﻭﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ،ﺑﺎﻋث ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺪﻯ ﻫﺎ ﻭﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﺍﮐﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺍﻗﺎﻣﻪ) ﻧﻤﺎﺯ ﺗﺎ(ﻗﺎﺋﻢ)ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ . ﻭﻧﻴﺰ ﻧﻤﺎﺯ،ﺟزء ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. (ﺻﻠﻮﺍﺕ) ﻭﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ و دعا ها ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻤﺎﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﻭ ﺑﻴﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﺎ  ﺫﮐﺮ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﻭﻃﺮﻑ ﺭﻭﺯ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯ،ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﺎﻭﻩ  ﺑﺮﺍﻥ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ.ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .(ﻟﻴﻞ) ﺷﺐ ﻭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺷﺐ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻋﺪﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ. (ﺣَﺴَﻨﺎﺕ) ﺍﻋﻤﺎﻝ (ﺣُﺴﻦ)ﻭ ﻧﻴﮑﻰ ﻭﻧﻴﻚ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻋث ﺯﻭﺍﻝ ﺍثاﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ  ﻭﺍﺧﻠﺎﻕ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﺍﮐﺮﺍﻥ،ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

هوﺩ /115 - ﻭﺍﺻﺒﺮ، ﻓﺄﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻀﻴّﻊ ﺃﺟﺮ ﺍﻟﻤُﺤﺴﻨﻴﻦ

     ﻭ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺵ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍثاﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺑﻔﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺟﻞ ﻫﺎ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮل آﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ . ﺗﺎ ﺣُﺴﻦ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ .

هوﺩ /116 -  ﻓﻠﻮﻟﺎ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﮑﻢ، ﺍﻭﻟﻮﺍ ﺑﻘیّة  ﻳﻨﻬﻮﻥ ﻋﻦ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺍﻟّﺎ ﻗﻠﻴﻠﺎ ﻣﻤّﻦ ﺍﻧﺠﻴﻨﺎ ﻣﻨﻬﻢ ، ﻭﺍﺗّﺒﻊ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﻣﺎ ﺃﺗﺮﻓﻮﺍ ﻓﻴﻪ، ﻭﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ

      ﻣﮕﺮ ﺍﻥ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻧﻬﺎ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ،ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ .ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻇﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ( ﺗُﺮَﻑ ) ﻭ ﻟﺬﺕ ﻭﺭﻓﺎﻩ ﺟﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭﻣﺠﺮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻘﻴّﻪ ﻭ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ اﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻧﻔس ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﻳﺎﻓﺖ.ﺑﻘﻴﻪ ﻳﺎ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ، ﺑﺠﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻈﻠﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﻧﻮﺭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻈﻠﻤﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻭﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ، ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ . ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺗﺮﻑ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،  ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺠﺮﻡ ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﻧﻮﻉ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .

هوﺩ /117 -  ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺭﺑّﻚ ﻟﻴﻬﻠﻚ ﺍﻟﻘُﺮﻯ ﺑﻈﻠﻢ،ﻭ ﺍﻫﻠﻬﺎ ﻣﺼﻠﺤﻮﻥ

    ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻗُﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻫﻞ آﻥ  ولایتها ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺑﺎﺻﻠﺎﺡ ﻧﻔس ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻮﺷﻨﺪ، ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻠﺎﻙ ﻭﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﻤﻴﻔﺮﺳﺘﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭﻇﻠﻤﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﻤﻴﺒﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ . ﺍﻫﻞ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻫﻠﻴﺖ ﻭ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ . ﻫﻠﺎﮐﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰﻯ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ،ﻭ ﺭﻧﺞ ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﺧﻔﮕﻰ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺍﺳﺖ .

هوﺩ / 118 -  ﻭﻟﻮ ﺷاء ﺭﺑّﻚ ﻟﺠﻌﻞ ﺍﻟﻨﺎس ﺍمّة ﻭﺍﺣﺪة، ﻭﻟﺎ ﻳﺰﺍﻟﻮﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻴﻥ

     ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺸﻴّﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﻚ ﺍﻣّﺖ ﻭ ﻳﮑﺴﺎﻥ در امکانات ﺧﻠﻖ کند. ﻭﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻣّﺖ ﻣﻠﺖ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭﺍﻳﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ هر ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ،ﺟﺒﺮﺍ ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩﻭﻃﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺸﺪ.  ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺑﺸﺮﻁ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ، ﻭ ﻓﻬﻢ  ﻭﻋﺸﻖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌی ﺮﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠی ﺒﺪﻭﻥ اﺭﺍﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﮐُﻨﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻓﻬﻢ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ .(ﻧﺎس ) ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻭﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭ ﻟﺎ ﻳﺰﺍﻝ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻫﻢ   ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﻓﻬﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﺻﻮﻟﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺍﺩﻯ،ﻭ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﺤﻤﻞ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ .

هوﺩ /119 -  ﺍلاّ ّ ﻣﻦ ﺭﺣﻢ ﺭﺑّﻚ ، ﻭﻟﺬﻟﻚ ﺧﻠﻘﻬﻢ، ﻭﺗﻤّﺖ ﮐﻠمة ،ﺭﺑّﻚ ﻟﺄﻣﻠﺄﻥّ ﺟﻬﻨّﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺠنّة  ﻭ ﺍﻟﻨﺎس ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ

     ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺣﺪّﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﮐﻠﺎﻡ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ اﺟنّه ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ.ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ  ﺍﻣﻮﺭﺩﻧﻴﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﻚ ﻧﻘﻄﻪ،ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ،ﻭﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺩﺭﻏﻴﺮﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﺟﻦ ﻫﺎ،ﻳﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ . ﻭﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.(ﺟﻦ) ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در هر جال جان و ژنتیک روحی دارند .ﻭ(ﻧﺎس ) ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺩﻣﺎﺕ ﻧﺎﺳﻰ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ سلوک و عهد الست  ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﺟﻬﻨﻢ) ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ  ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻯ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻭﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ  ﺍﺯ ﺍثرﺍﺕ ﺳﻮﺧﺘﮕﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﻭﻫﺮ ﻧﻮﺭ ﻭﺍﺗﺸﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺟﻤﻊ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻢ ﻳﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ،ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ،ﻭ ﺍﻟّﺎ  ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﮕﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﺦ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ،ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﺧﻮﻙ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﻓﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺳﺦ
ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﻘﺪﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

هوﺩ /120 -  ﻭﮐﻠّﺎ ﻧﻘﺺّ ﻋﻠﻴﻚ ﻣﻦ ﺍﻧﺒاء ﺍﻟﺮُﺳﻞ، ﻣﺎ ﻧثبّت ﺑﻪ ﻓﻮﺃﺩﻙ ،ﻭﺟاء ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺤﻖّ ﻭﻣﻮﻋظة  ﻭ ﺫﮐﺮﻯ ﻟﻠﻤؤﻤﻨﻴﻦ

     ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﺳﺮﺍﺋﻴﻢ،ﻭ ﻗﺼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﺩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗثبیت  ﻭﺗﺤﮑﻴﻢ ﺩﻝ ﺗﻮ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ،ﺗﻮ ﺣﻖ ﻭ ﭘﻨﺪ ﻭ ﺫﮐﺮﻯﺒﺮﺍﻯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ .ﺭﺩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ،ﻭﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﺣﻖّ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻋث ﻭﻋﻆ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﻭﺭﻭﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ .(ﻓﻮﺃﺩ) ﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻨﺒﻊ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﮔﻮﺷﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﺍﺣﺴﺎس ،ﻭ ﻗﻠﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻙ،ﻭ ﻗﻠﺐ ﺫﺍﺗﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.(ﺣﻖ) ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻭﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺭ ﺍﻥ  ﻧﻴﺴﺖ  ﻭﻣﻮﻋﻈﻪ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﻭﻧﺼﻴﺤﺖ ﺩﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣؤﻣﻥ ﺒﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻭﺭ  ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ،ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺫِﮐﺮﺍ ) ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﺷﺪﻥ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﺪﻩ،ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻯ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻭﻯ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﮐﺘﺸﺎﻓﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﮑﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ، ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻮﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺫﮐﺮ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﺗﺨﻴّﻞ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﺟﺪﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ.

هوﺩ/ 121 -  ﻭﻗﻞ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﻟﺎ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ، ﺍﻋﻤﻠﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﮑﺎﻧﺘﮑﻢ، ﺍﻧّﺎ ﻋﺎﻣﻠﻮﻥ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ،ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮﺭﺍ ﺑﺤﻖ ﻭﻣﻮﻋﻈﻪ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ،ﺑﮕﻮ ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ،ﺑﮑﺎﺭ ﻋﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺤﻖ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ،ﮔﺮﭼﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ  ﺳﺎﻗﻂ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺩﻳﻦ ﺣﻖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ،ﻭﻟﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺮﮐﺰ  ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐی ﻨﮑﻨﻨﺪ، ﻫﻴﭻ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﺎﺑﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺸﺮﻙ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺍﮔﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﮐﺎﺫﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺬﻫﺐﺳﺎﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺒﺮﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﺎﺭﮐﺎﻥ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

هوﺩ/122 - ﻭﺍﻧﺘﻈﺮﻭﺍ،ﻭﺍﻧّﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻦ

       ﻭﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﻭﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ  ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﮑﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﮑﻨﺪ.ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻭﻳﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﻧﺪ، ﻭﻣﺴﺦ  ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ . ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ،ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻢ.

هوﺩ /123 -  ﻭﻟﻠﻪ ﻏﻴﺐ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ،ﻭﺍﻟﻴﻪ ﻳﺮﺟﻊ ﺍﻟﺄﻣﺮ ﮐﻠّﻪ، ﻓﺄﻋﺒﺪ ﻭﺗﻮﮐّﻞ ﻋﻠﻴﻪ ، ﻭﻣﺎ ﺭﺑّﻚ ﺑﻐﺎﻓﻞ ﻋﻤّﺎ ﺗﻌﻤﻠﻮﻥ

      ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻏﻴﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ،ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻣﺮ ﻭﻣﺴﺎﻟﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ،ﻭ ﻏﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ،ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﺗﻮ،ﺍﻯ ﻣؤﻣﻦ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺖ ﻭﺑﺮ ﻭﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻦ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻏﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﺍﻥ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ،ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻬﺎ،ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﺟﻬﻨﻢ  ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﻴﺴﺖ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻥﺒﺮﺍﻯ ﭼﻪﮐﺴﺎنی  اﺎﺳﺖ.ﺃﺟﺮ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﭽﻪ ﻣؤﻤﻨﺎﻧﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﺑﭽﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻣﻨﮑﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﭼﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻓﮑﺮ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ.ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ  ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭﺍﻣﺮﻳﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﮐﺎﺷﻒ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺟﺪﻳﺪ،ﭼﻮﻥ ﻋﻴﺴﻰ ﻭﻣﺤﻤﺪ  ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﭘﻴﺮﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭﻭﺳﺎﻃﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺘﺤﻠﻴﻪ ﻭﮐﺴﺐ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﭘﻴﺮ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ . ﺷﻤﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ  ﮐﻤﻚ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻭﮐﺴﺐ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ.ﻭﻣﺘﻮﮐﻞ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻤﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﻭﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺗﻰ  ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺍﻣﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﮐﻠﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺿﺎﻳﻊ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ  ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

سوره یوسف

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﻳﻮﺳﻒ /1 - ﺍﻟﺮ ، ﺗﻠﻚ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ

     (ﺍﻟﺮ) ﺭﻣﺰ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺻﻮﺭﺗﻬﺎ و سمبولهای ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﺿﻤﻨﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﻭﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻟﺮ، ﺭﻣﺰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺮمز (ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ) ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ  ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ  ﻭﻣﺪﺑّﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ  ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ (ﺍﻟﺮ) ﺭﺍ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﺩﺍﻧﺴﺖ .(ﮐﺘﺎﺏ) ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﺯﻟﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐس ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻣﺒﻴﻦ ) ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ،ﭼﻪ ﺩﺭ  ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﻭﺩﻭﻡ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺴﻮس  ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺶ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻳﺎﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﮐﻪﺩﺭﺭؤﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﻣﺤﺴﻮس ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﻣﺒﻴﻦ) ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﻨﺶ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 2 - ﺍﻧّﺎ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻗﺮﺁﻧﺎ ﻋﺮﺑﻴّﺎ، ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺗﻌﻘﻠﻮﻥ

      ﻣﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﺗﺎﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗﻌﻘﻞ ﮐﻨﻴﺪ وبفهمید . ﻧﺰﻭﻝ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺎﻣﺤﻤﺪ، ﻭﻧﺰﻭﻝ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺬﮐﻮﺭ،ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺨﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ و دو قرّه قائم وعرش رحمان اکتشافی  او ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺮﺏ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ . ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ،ﻋﻤﻠﺎ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﺎﻭﻟﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻭﻳﺎ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ.(ﻗﺮﺍﻥ) ﺑﻤﻌﻨﻰ (ﺩﻭﻗﺮﻩ) ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺍﮐﺘﺸﺎﻓﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﻭ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎﺯ،ﺗﻨﻬﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ (ﺍﻋﺮﺍﺏ) ﺩﺭﻗﺮﺍﻥ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺮﺍﻥ، ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩﻥ،ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺮﺍﺏﺍﺳﺖ.ﺿﻤﻨﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻔﺖ(ﺑﻄﻦ) ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﮕﻔﺘﻪ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ، ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺑﻄﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻮﺩﺭﺗﻮ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻗﺮاءﺖ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻗﺮﺍﻥ، ﻫﻤﻪ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻣﺎﻫﺮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻢ ﻣﻌﺎﻧی ﻘﺮﺍﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻚ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺭﺳﻴﺪﻥ،ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺸﮑﻞ ﺣﻞ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻈﺮﻳﻪ  ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ،ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻗﺮﺍﻥ،ﻳﮑﺠﺎ ﻭﻣﺘﺼﻞ ﺑﻬﻢ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ، ﺑﺎﻃﺮﺡ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ،ﺑﻴﻚ ﻫﺪﻑ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ،ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻥ،ﺑﻴﻚ ﺳﻤﺖ ﻭﻧﻈﺮﻯ ﻤﻰ ﺩﺍﺷﺖ،ﻣثلا  ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻠﻤﻰ ﻳﺎ ﻣﻨﻄﻘﻰ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﻣﻮﺭﻓﻘﻬﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ،ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺮﺍﻯ  ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ، ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺑﺎﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ(ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ) ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍﺩﺭﺑﺮ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﻣﻮﺯ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻭﺍﺿﺢ،ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺼﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺎﻃﻖ ﻭﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﺧﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺸﻒ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻢ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻭﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻥ ﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ . ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.(ﺗﻌﻘّﻞ)ﮐﺴﺐ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﮑﺴﻰ ﻋﻘﻞ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻗﺮﺍﻥ، ﻋﻘﻞ ﭘﺨﺘﻪ ﻭﺍﻣﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻌﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ. ﺍﻧﮕﺎﻩ  ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﭘس ﺩﻭ ﻗﺮﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻯ،ﻭﻧﻴﺰ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ،ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ( ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ) ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ به (ﻋﻘﻞ ﮐﻠّﻰ)ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ(ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ) ﻭﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻰ،ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺯﻳﺮﮐﻰ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﻄﺢ ﺍﻋﻠﺎﻯﺁﻥ ﺩﺭﮐﺴﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﺭ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﺭﺍﻧﻤﻴﮑﻨﺪ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺤث  ﻋﻘﻞ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻣﺪﻩ،ﮐﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ.ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ،ﻋﻠﻢ ﻭﺯﻳﺮﮐﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭﻙ  ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺎﺑﻌﺎﺩ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ،ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﮐﻠﺎﻡ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 3 -  ﻧﺤﻦ ﻧﻘﺺّ ﻋﻠﻴﻚ ﺍﺣﺴﻦ ﺍﻟﻘﺼﺺ،ﺑﻤﺎ ﺃﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻴﻚ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﺮﺍﻥ، ﻭ ﺍﻥ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ

     ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺮﺍﺋﻴﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﺣﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﻗﺮﺍﻥﺒﺮﺍﻯ ﺗﻮ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ،ﻏﺎﻓﻞ ﻭﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻯ. ﻗﺼﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭﻟﻰ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﺋﻰ (ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﺣﺴﻦ) ﻭﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ عبرت برای تکامل ﺭﻭﺡ ﻭﻋﻘﻞ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺶ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ . ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ،ﮐﻤﻚ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ  ﻭﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ .( ﻗﺺّ) ﻧﻴﺰ(ﻗﺺّ ﺍثر) ﻭﺭﺩّ ﮔﻴﺮﻯ ﻳﺎ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺣﻮﺍﺩث ﻭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ(تبعیّت) ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ  ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻭﺣﻰ ﺍﻳﻦ  ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭﻣﻌﻨﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻭﺣﻰ) ﺍﻳﻦ (ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ) ﻭﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭ ﻗﺮّﻩ  ﺍﺧﺮ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮐﻪ ﻣﺤمﺪ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻏﺎﻓﻞ) ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﻫﻢ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ(ﻏَﻔﻮِﻩ ﻭﭼُﺮﺕ) ﻣﻰ ﺯﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺣﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﻫﺮﻣﺮﺣﻠﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﺪ ،ﺍﺯ آﻥ ﭘس ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.(ﻭﺣﻰ)ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﺬﻫﻦ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ  ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ  ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺧﺎﻟﺺ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻓﮑﺮ ﺑﺬﻫﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺍﺻﺎﻟﺖﺍﻳﻦ ﻭﺣﻰ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓﮑﺎﺭﻯ،ﮐﻪ ﺑﺬﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﺍﺯﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻗﺴﻤﺖﺗﺎثیر ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻧﻔس ﻣﺎﺭﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﮐﻪ ﭘﺎﮐﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺍﺯ ﻭﺣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﺍﺻﻴﻞ ﺗﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻧﻴﺰ،ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻣثاﻝ ﺯﻳﺎﺩﻯ  ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻭﺣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ مانند  وحی بزنبو  برای ساختن خانه منظّم هود .ﻭ ﻭﺣﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﺬﻫﻦ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ /4 - ﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻳﻮﺳﻒ ﻟﺄﺑﻴﻪ،ﻳﺎ ﺃﺑﺖ ﺍﻧّﻰ ﺭﺃﻳﺖ ﺍﺣﺪ ﻋﺸﺮ ﮐﻮﮐﺒﺎ، ﻭ ﺍﻟﺸﻤس  ﻭﺍﻟﻘﻤﺮ، ﺭﺃﻳﺘﻬﻢ ﻟﻰ ﺳﺎﺟﺪﻳﻦ

      ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ،ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﭙﺪﺭﺵ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻳﻢ ﺩﻳﺪﻡ، ﮐﻪ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻭﻧﻴﺰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ،ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﭘﺪﺭ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﺳﺎﺯﮔﺎﺭﻳﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﮐﻮﭼﮑﺘﺮ،ﻭﻟﻰّ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﻳﻮﺳﻒ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻭﻣﺎﻩ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺳﺠﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ  ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ،ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﻯ ﺳﺠﺪﻩ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺳﺎﻟﻚ، ﺑﻤﻨﻈﻮﺭﮔﻔﺘﻦ ﺍﻥ ﺑﭙﺪﺭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﮐﻤﻚ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺴﺎﻟﻚ،ﻭ ﻳﺎﺑﭙﻴﺮﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭ ﺭؤﻴﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ .(ﺳﺠﻮﺩ)ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﺨﺎﻙ  ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ.ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ  ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﺫﺍﺕ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔس ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻗﺼﺪ ﺍﻣﻮﺧﺘﻦ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺫﺍﺕ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ،ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ،ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ  ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ،ﺧﻮﺩ ﻋﻠﺎﻣﺖﺧﻮﺑﻰ ﻓﺼل ﻨﻮﻋی  اﻧﺴﺎﻥ ﻨﻴﺰﻫﺴﺖ. ﻭﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ،ﻧﻴﺰ ﻣﺪﺍﻡ ﺯﻳﺒﺎﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺟﺴﻢ ﺑﺎﻫﻢ،ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺗﺮ ﻭﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﺍﺯ ﺍثا ﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﻭﮐﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺟﺴﻢ  ﺷﺨﺺ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /۵  ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﺑﻨﻰ،ﻟﺎ ﺗﻘﺼﺺ ﺭﻭٴﻴﺎﻙ ﻋﻠﻰ ﺍﺧﻮﺗﻚ،ﻓﻴﮑﻴﺪﻭﺍ ﻟﻚ ﮐﻴﺪﺍ ، ﺍﻥ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻟﻠﺄﻧﺴﺎﻥ ﻋﺪﻭ ﻣﺒﻴﻦ

    ﭘﺪﺭﺵ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ، ﻗﺼﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﺖ ﻧﻘﻞ ﻣﮑﻦ. ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺷﮑﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ . ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ،ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺣﺴﻮﺩ، ﺍﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ،ﻋﺠﻴﺐ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﺳﻠﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻳﺎﺗﻤثیلی ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻧﻈﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻤﻴﮑﻨﺪ. ﻳﻌﻘﻮﺏ پیامبر ﭘﺪﺭ ﻳﻮﺳﻒ و برادران سالک ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ، اﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﮕﻮ،ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪ،ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﻄﺎﻥنفس ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﻴﺸﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯ ﻫﺮ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻫﻴﭻ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ،ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ  ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﺗﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺧﻮﺩ ﺍﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﮐﻤﺘﺮﻯ ﺪﺍﺷﺘﻪ، ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺍﺻﻞ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺟﺰ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻘﻞ  ﮐﻨﺪ . ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﺪﺭ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻳﻮﺳﻒ  ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺪﻳم ﺪﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ، ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻭﻣﺎﻩ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭﺁﻏﺎﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ،ﺑﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭؤﻴﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ ﻧﺎﻡ  ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺼﻮﺭﺕ(ﺑﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ) ﻭﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ اﻟﻨﻮﻉ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﺳﭙﺎس ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.(ﮐﻴﺪ) ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﻘﺼﺪ (ﻗﻴﺪ ﻭﻣﻘﻴّﺪ) ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻭ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺯﺩﻥ ﺳﻮﮊﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﻳﻊ ﻭﻋﺎﺩﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ .(ﺷﻴﻄﺎﻥ)ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻳﮑﻰ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﻋﺪﻣﻰ ،ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﺎﻟﻖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺶ ﻭﻣثبت ،ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺷﺨﺺ ﻗﺮﺍﺭﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ  ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﮐﻤﻚ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ با این  توصیف هنوز اهریمن مخلوق خداوند آهورمزدای الله میباشد. ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻴﻄﺎن  ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﻃﺎﻟﺐ  ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ،ﺍﺯ بهشت موعود گذشته های الهی در ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ  ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻣﻮﻓﻖ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺨﺺ ﺗﺎﺑﻊ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. مگر با خویشتن داری سالک. ﻭﺟﻨﮓ ﻫﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺽ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻤﻚ ﺑﻨﻴﺮﻭﻣﻨﺪﻯ ﺳﺎﻟک ﺒﻨﻤﺎﻳﺪ، ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ،ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﻭﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ،ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﻭ ﺫﺍﺕ ﺷﺨﺺ،ﮐﻪ ﺍﻭﺭﺍ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ،ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﻭﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺩﺭﻭﻥ ﻓﮑﺮﻯ،ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﻔس  ﺍﻣﺎﺭﻩ  ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﺻﺒﺮ ﻭﮐﻨﺘﺮﻝ ﻧﻔس ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﺻﺪﻕ ﻭﻭﻓﺎﻯ ﺑﺘﻌﻬﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎ ﻭﻧﺒﺮﺩ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭﺑﻌﺒﺮﺕ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﻭ ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻏﺮﻭﺭﺯﻫﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﺭﺍ بوی ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻔﻮ ﻣﻮﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﺤﺮﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺸﻮﺩ، ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺩﺳﺖﻣﻴﺪﻫﺪ. ﮐﻪ ﺣﺘﻰ  ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻔس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﺑﺮﺍﻳﺶ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻮﻡ  ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﻠﺒّس ﺑﻠﺒﺎس کاذب ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ  ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﺧﻮﺩ ﻭﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺩﺭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ،ﺻﺮﻳﺢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺻﺮﻳﺢ،ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍﺍﺑﻠﻴس ﻳﺎ ﺭﻫﺒﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ، ﻭﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻫﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺳﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ،ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭﺑﺴﺎﻁ ﺭﻫﺒﺮﻯ،ﻭثرﻭﺕ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺣﺎﻥ  ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺣﻤﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻭﺭﺍ ﺍﺯﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ، ﻳﺎ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺯ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻭ ﻳﺎﺍﺯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻫﻮﺳﺒﺎﺯ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﭼﻴﻨﻰ ﻭﮐﻴﺪ ﻭﻧﻴﺮﻧﮓ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻥ ﺎﺑﻠﻴس  ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﻣﺠﺴّﻢ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻳﻚ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ،ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﻟﻰ به ﻘﻴﻤﺖ ﺷﮑﺴﺘﻬﺎ ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺪﻭ) ﺩﺷﻤﻥ اﺳﺖ ﻭ(ﻣﺒﻴﻦ) ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﻟﻤس ﮐﺮﺩﻥ آژکتیو ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭﺑﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻭﻳﺎ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ/6 -  ﻭﻟﺬﻟﻚ ﻳﺠﺘﺒﻴﻚ ﺭﺑّﻚ،ﻭ ﻳﻌﻠّﻤﻚ ﻣﻦ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺍﻟﺄﺣﺎﺩﻳث ﻭ ﻳﺘﻢ ﻧﻌﻤﺘﻪ ﻋﻠﻴﻚ، ﻭﻋﻠﻰ ﺁﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ، ﮐﻤﺎ ﺍﺗﻤّﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻮﻳﻚ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ، ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺤﻖ  ،ﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻋﻠﻴﻢ ﺣﮑﻴﻢ

     ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﺪﺭ ﺑﻴﻮﺳﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻳﻦ ﺭؤﻴﺎ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺟﺘﺒاء  ﻭ ﺑﭙﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ، ﻭ ﺑﺘﻮ ﻋﻠﻢ ﺗأﻭﻳﻞ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻭﺣﻮﺍﺩث ﻭﺭؤﻴﺎ ﻫﺎ  ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺗﺎﺑﺮﺗﻮ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻳﺎﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﻌﻘﻮﺏ، ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻌﻤﺖ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺮ ﺑﺮﭘﺪﺭﺍﻧﺖ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﺍﺳﺤﻖ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺍﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻳﺖ  ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺣﮑﻴﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﻴﺮ  ﺑﻴﻮﺳﻒ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻳﻦ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺗﻮ،ﺻﺤﻨﻪ ﺍﺧﺮﺭﻫﺎﺋﻰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﭼﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ.ﻭﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ،ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﺍﺳﺤﻖ،ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺯﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻭ  ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ .(ﺍﺟﺘﺒاء ) مجتبی شدن  ﭼﻮﻥ( ﺍﺻﻄﻔﺎ) و مصطفی شدن  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ بمعنی ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﮐﻪﺩﻳﮕﺮ،ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﻭﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﺑﺎ ﭘﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.گوئی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻠّﺎب صید ماهی ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ  ﺑﺨﻮﺩ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺒﺮﺩ.ﻭﻣﻘﺎم ﺠﺪﻳﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺍجتبای  الاهی  ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ارتضاء و ﺍﺻﻄﻔﺎء  وبعد از آنها ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺟﺘﺒﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،  ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋم ﺮﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﻧﺠﺎﺕ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﻳﺎ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭﻧﺒﻮﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ، ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻋﻠﻢ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭﺗﻌﺒﻴﺮ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ. ﻭﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﻮﺳﻒ تاریخی مبدأ  یهودیان بعدی مصری ،ﮐﻪ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ، ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻭﻣﺠﺘﺒﻮﻯ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺎﻥ،ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺍﺻﻄﻔﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ، ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ،ﻣﻘﺎﻡ  ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻭ ﺍﺻﻄﻔﺎ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻋﻠﻢ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ،ﻭ ﺣﻮﺍﺩث ﻭﭘﺪﻳﺪﻩﻫﺎ، ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺭؤﻴﺎﻯ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﺷﺨﺼﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.(ﺗﺄﻭﻳﻞ) ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻭّﻝ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ،ﻭ ﺑﺎﺻﻞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭؤﻴﺎ ﻭﺧﻮﺍﺏ، ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺑﻮس ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭﺟﻪ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺧﺎﻟﺘﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ  ﺻﺮﻳﺢ،ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺪﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ،ﻭ ﺑﺎﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﺨﻬﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﻴﺮ  ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺑﺎﺯ ﺳﺮﻧﺨﻬﺎﻯ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺭﺍ  ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺑﺎﺻﻞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭﺗأﻭﻳﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﺎﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻴﺒﺮﺩ.ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺑﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻦ،ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺭؤﻳﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻳﻮﺳﻒ، ﮐﻪ(ﺣﺪﻳث  ﻭ ﻗﺼﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺎﺩثه  ﻭﭘﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻳﺎﺣﺪیث ﻭﺟﺪﻳﺪ) ﺩﺭ احوال و ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺨﺺ،ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮلا ﺻﺮﻳﺢ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭﺍﺯ ﻋﺎﻟم غیب ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﺍﻧﺮﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ وتأمیل به  ﻨﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ  ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻧﺪﻫﺪ.ﻭﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ،ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮐﺸﺶ ﻭﺍﺟﺘﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺗﻮ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪ ﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺗﻮ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﺳﻴﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ  ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ  ﻭﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ، ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ، ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺍﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭼﻮﻥ آﻝ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻭ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ،ﮐﻪ ﺍﺟﺪﺍﺩﺵ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ،ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺍﺳﺤﻖ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻮﺩﻩ،ﺑﻬﻤﻴﻦ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺨﻠﻖ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ.ﻭﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ.ﻭ ﭘﺪﺭ ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎ،ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻧﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ،ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ. ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺤﻖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ  ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭ ﻓﺮﺽ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻳﻚ  ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺒﺮﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻤﻮﻓﻘﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.  ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺻﺒﺮ ﻭﭘﺸﺖﮐﺎﺭ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻓﻖ  ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐس  ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺯ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ  ﺷﺪﻩ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﻯ پدر الهی ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﺻﻮﻟﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺮﺳﻨﺪ.(ﺁﻝ) ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻬﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﺰﻧﺎﻥ ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﻋﻢ ﻭ ﺧﺎﻝ  ﻭ ﻏﻴﺮﻩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻮﻳﺎﻥ  ﻭ ﻋﺒﺎﺳﻴﺎﻥ ﻭ ﻋثماﻧﻴﺎﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﻓﺎﻃﻤﻴﺎﻥ ﻣﺼﺮ،ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻣﺤﻤﺪﺭﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﮐﻠﻴﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ، ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ، ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻝ ﻭﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭﺑﻴﺖ ﻧﺮﺳﺪ،ﺍﺯ آﻝ و أهل  ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻭﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﻧﺒﻮﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻨﺸﺴﺘﻨﺪ. ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻌﻤﺖ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺻﺒﺮ ﻭﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻟﺎﺯﻡ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺸﻒ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ،ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﻋﻴﺴﻮﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺗﺎ ﺍﺧﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻭﻝ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻌﻤﺖ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﺣﺪ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍثاﺭﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﺍﺣﻮﺍﻟﻰ،ﻭ ﺍثاﺭﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﻰ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ  ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻖ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ،ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ برای  ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ آینده ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ،ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻫﻢ  ﻓﺮﻕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺗﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ،ﻭﻣﻘﺪﺍﺭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎ ﻭﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﺎ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻳﺎ ﻧﺎﮐﺎﻣﻴﻬﺎﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺪﺑّﺮ ﻭﻣﺮﺑّﻰ ﻭ ﻗﻴّﻮﻡ ﺑﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﮐﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﺳﺎس ﻫﻮس ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﺑﺪﻯ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﮔﺎﻩ ﺷﻮﻧﺪ،ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺍﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻌﻤﺖ،ﺩﺭﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﮑﻤﺖ ﺍﻭ،ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻏﻴﺐ ﻭﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ /7 -  ﻟﻘﺪ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺍﺧﻮﺗﻪ، ﺁﻳﺎﺕ ﻟﻠﺴﺎﺋﻠﻴﻦ

       ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﺑﺮﺍﺩﺍﺭﺍﻧﺶ،ﺍﻳﺎﺕ ﻭﻋﺒﺮﺕﻫﺎﻯ ﺨﻮﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺳﺎﺋل ﻮﻃﺎﻟﺐ لقای ﺧﺪﺍی خود ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﺳﺎﺋﻞ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ،ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺳﺎﺋﻞﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.(ﺍﻳﺖ) ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺩﺭس ﻋﺒﺮﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻫﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ .  ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺍﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐس ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ولایت سلوکی ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ  ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﭘس ﺍﺯآﻥ،ﺭﺣمت هاﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪﻭﻇﻴﻔﻪ  ﺍﻟﺰﺍﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 8 ﺍﺫ ﻗﺎﻟﻮﺍ، ﻟﻴﻮﺳﻒ ﻭ ﺍﺧﻮﻩ، ﺃﺣﺐ ﺍﻟﻰ ﺃﺑﻴﻨﺎ ﻣﻨّﺎ، ﻭ ﻧﺤﻦ ﻋُﺼبة ،ﺍﻥّ ﺃﺑﺎﻧﺎ ﻟﻔﻰ ﺿﻠﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ

      ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﺍﻭ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭﻣﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﺎ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺘﺤﺪ ﻭﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﭘﺪﺭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﻭﺭ  ﮐﻨﻴﻢ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻋﺒﺮﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ  ﺣﺘﻰ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﭙﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﻬﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭﭘﻨﺪﺍﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﻪ ﮐس ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ، ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮﮐس  ﺩﻳﮕﺮﻯ اﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ،ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻬﻢ،ﺑﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ  ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻨﺪ،ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻋﻤﻞ) ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺎﺭ(ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺷﺪﻥ) ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺃﺻﻄﻠﺎﺡ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﭘﺪﺭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪ . ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ (ﻋﺼﺒﻪ) ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻬﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ  ﺟﺴﻤﻰ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ،ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭﻭﺣﺪﺕ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺩﺍﺷﺖ . ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﺴﻰ ﺍﻧﻬﻢ ﭘﺪﺭﻯ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔﺮﺕ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖﺍﺳﺖ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ  ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩ  ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺪﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻌﺪﺍ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻣﻌﻨﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. (ﺿﻠﺎﻟﺖ) ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻧﺎﻥ  ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻳﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﺪﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ،ﺧﻮﺩ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﭘﺪﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻭﻟﺎﺩﺵ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺣﻖ ﻭﮐﻤﺎﻝ، ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ .ﻭ ﺍﻳﻦ  ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﭘﺪﺭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ  ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩﺵ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ  ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / ۹  ﺍﻗﺘﻠﻮﺍ ﻳﻮﺳﻒ،ﺃﻭ ﺍﻃﺮﺣﻮﻩ ﺃﺭﺿﺎ،ﻳﺨﻞ ﻟﮑﻢ ﻭﺟﻪ ﺃﺑﻴﮑﻢ،ﻭﺗﮑﻮﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻩ ﻗﻮﻣﺎ ﺻﺎﻟﺤﻴﻦ

      ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ  ﺍﻗﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﭙﺪﺭ ﻧﺮﺳﺪ.ﻭﭼﺸﻤﺎﻥ ﭘﺪﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑشما ﺑﻨﮕﺮﺩ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﻤﮕﻰ ﻗﻮﻣﻰ ﺻﺎﻟﺢ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ. ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ، ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﻮﺳﻒ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪ. ﺍﻧﮕﺎﻩ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﭘﺪﺭ،ﻓﻘﻂ ﺑﺴﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻭﺭﺩ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻫﺮﭼﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﻘﺪﺍﻧﺶ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺗﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﻭﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻈﺮ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ. ﺧﺎﻟﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺪﺭ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﮑﻰ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺯﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻯ،ﺑﻨﻴﮑﻰ ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ،ﺍﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ. (ﻗﻮﻡ) ﻣﺮﺩﻡ با استعداد (ﺍﻭﻡ) ﮐردن  ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﺮﺗﻴﺒﺖ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺟﺰ ﺑﺎ  ﻧﻴﮑﻰ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ ﻭﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺤﺼﺮ  ﮐﺮﺩ.  ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻮﮐﻞ  ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺍﺩﺍﺷﺖ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎ، ﻭﺍﺻﺎﻟﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ،ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺩﺍﻧﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻳﻢ،ﺣﮑﻤﺘﻰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ . ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻧﻈﺮ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﻗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺻﺒﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﭘس ﭼﺮﺍ ﺭﻗﻴﺐ ﺭﺍ ﺣﺬﻑ ﮐﻨﻴﻢ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﺟﻠﻮ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻴﻢ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ .

ﻳﻮﺳﻒ / 10 -  ﻗﺎﻝ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﻨﻬﻢ،ﻟﺎ ﺗﻘﺘﻠﻮﺍ ﻳﻮﺳﻒ،ﻭﺃﻟﻘﻮﻩ ﻓﻰ ﻏﻴﺎبة  ﺍﻟﺠُﺐ، ﻳﻠﺘﻘﻄﻪ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺴﻴّﺎﺭة، ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﻓﺎﻋﻠﻴﻦ

      ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺖ،ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﻧﮑﺸﻴﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍﺋﻰ ﻳﻚ ﭼﺎﻩ ﻭ ﻗﻌﺮ ﺍﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ. ﺗﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻬﺎ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﻴﺪ،ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻬﺎ، ﺩﺍﺧﻞ ( ﭘﻠﻪ) ﻫﺎﻯ ﭼﺎﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻭﺭﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻭﺭﺩ،ﻭ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ،ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﭼﺎﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﺩﻯ،ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ. (ﻏﻴﺎﺑﺖ ) ﭼﺎﻩ،ﻗﻌﺮ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍﻯ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﭼﺎﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 11 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺃﺑﺎﻧﺎ،ﻣﺎﻟﻚ ﻟﺎ ﺗﺄﻣﻨّﺎ ﻋﻠﻰ ﻳﻮﺳﻒ،ﻭ ﺍﻧّﺎ  ﻟﻪ ﻟﻨﺎﺻﺤﻮﻥ؟

      ﺳﭙس ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﻭﭼﻮﻥ ﭘﺪﺭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻰ،ﻣﺎ ﮐﻪ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﻢ .

ﻴﻮﺳﻒ/12 - ﺃﺭﺳﻠﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﻏﺪﺍ،ﻳﺮﺗﻊ ﻭﻳﻠﻌﺐ،ﻭ ﺍﻧّﺎ ﻟﻪ ﻟﺤﺎﻓﻈﻮﻥ

     ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻤﺰﺭﻋﻪ ﺑﻔﺮﺳﺖ، ﺗﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﺑﺪﻭﺩ ﻭﺑﺎﺯﻯ ﮐﻨﺪ. ﻭﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺗﺎ ﺍﺳﻴﺒﻰ ﺑﻮﻯ ﻧﺮﺳﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 13 - ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻰ ﻟﻴﺤﺰﻧﻨﻰ ﺍﺫ ﺗﺬﻫﺒﻮﺍ ﺑﻪ، ﻭ ﺃﺧﺎﻑ ﺍﻥ ﻳﺄﮐﻠﻪ ﺍﻟﺬﺋﺐ، ﻭ ﺍﻧﺘﻢ ﻋﻨﻪ ﻏﺎﻓﻠﻮﻥ

     ﭘﺪﺭ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻳﺪ،ﺑﺎﻋث ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺩﻝ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻭﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ ﮔﺮﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺩ.ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ، ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮔﺮ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ  ﻏﻔﻠﺖ ﮐﻨﻴﺪ،ﻭ ﺗﻌﻬﺪﻯ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﻭﮔﺮﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ / 14 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﺌﻦ ﺃﮐﻠﻪ ﺍﻟﺬﺋﺐ،ﻭ ﻧﺤﻦ ﻋﺼبة ،ﺍﻧّﺎ ﺍﺫﺍ ﻟﺨﺎﺳﺮﻭﻥ

      ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ،ﻭ ﮔﺮﮒ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻴﻮﺳﻒ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ،ﭘس ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻭﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﺑﺎﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ.ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻧﻴﺴﺖ،ﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ  ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺘﺤﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ، ﮔﺮﮔﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ.

ﻴوﺳﻒ / 15 -  ﻓﻠﻤّﺎ ﺫﻫﺒﻮﺍ ﺑﻪ،ﺍﺟﻤﻌﻮﺍ ﺍﻥ ﻳﺠﻌﻠﻮﻩ ﻓﻰ ﻏﻴﺎﺑﺖ ﺍﻟﺠُﺐّ، ﻭﺍﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻴﻪ، ﻟﺘﻨﺒّﺌﻨّﻬﻢ  ﺑﺄﻣﺮﻫﻢ ﻫﺬﺍ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ 

     ﻭوﻗﺘﻰ ﻳﻮﺳﻮﻒ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻧﻈﺮ ﻭﺍﺣﺪﻯ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻪ ﭼﺎﻩ ﻳﺎﺩﺭ  ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﭼﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻣﺎ ﺑﻴﻌﻘﻮﺏ ﭘﺪﺭ ﻭﺣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ،ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﺣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺟُﺐّ  ﭼﺎﻩ ﺍﺳﺖ،ﻭ(ﺗﻨﺒّؤ) ﺑﺎﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﻣﺮ) ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺮﺡ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ .

ﻳﻮﺳﻒ / 16 -  ﻭﺟاءوا ﺃﺑﺎﻫﻢ ﻋﺸاء ،ﻳَﺒﮑﻮﻥ 

     ﻭﺷﺒﺎﻧﻪ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ،ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ/ 17 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺃﺑﺎﻧﺎ،ﺫﻫﺒﻨﺎ ﻧﺴﺘﺒﻖ ﻭ ﺗﺮﮐﻨﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻨﺪ ﻣﺘﺎﻋﻨﺎ، ﻓﺄﮐﻠﻪ ﺍﻟﺬﺋﺐ، ﻭﻣﺎﺍﻧﺖ ﺑﻤؤﻤﻦ ﻟﻨﺎ،؟ ﻭ ﻟﻮ ﮐﻨّﺎ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ

    ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺩﻭ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺧﻮﺩ  ﮔﺬﺍﺭﺩﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﮔﺮﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ.ﻭﻣﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻰ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ . ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺪﺭ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩ.

ﻴﻮﺳﻒ/ 18 -  ﻭﺟاءﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻗﻤﻴﺼﻪ ﺑﺪﻡ ﮐﺬﺏ ،ﻗﺎﻝ ﺑﻞ ﺳﻮﻟّﺖ ﻟﮑﻢ ﺍﻧﻔﺴﮑﻢ ﺃﻣﺮﺍ، ﻓﺼﺒﺮ ﺟﻤﻴﻞ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻤﺴﺘﻌﺎﻥ،ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺼﻔﻮﻥ 

     ﻭﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ. ﭘﺪﺭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ، ﻭﻟﻰ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻯﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳوء ﻧﻴّﺘﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ.ﻭﻓﺮﻳﺐ ﻧﻔس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩه اﻳﺪ. ﭘس  ﻣﻦ ﺟﺰ ﺻﺒﺮ ﺟﻤﻴﻞ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﮐﺎﺭﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﮑﻨﻢ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﺭﻯ ﻭﮐﻤﻚ  ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﻦ،ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ﻫﺴﺖ . ﺻﺮﻳﺤﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺷﻤﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ﻃﺮﺣﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ،ﺟﺰ ﺻﺒﺮ ﻭﻃﻠﺐ ﮐﻤﻚ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮑﻨﻢ.  ﺍﺳﺘﻌﺎﻧﺖ ﻭﮐﻤﻚ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺻﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻮﺳﻒ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﻭﻟﻰ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺑﺤﺮﺍﻧﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ، ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﺭ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻳﻮﺳﻒ،ﺍﻭﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ  ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﻭﻣﺎﻩ ﻭﺧﻮﺭﺷید  ،ﺑﻮﻯ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .(ﺻﺒﺮ) ﺟﻤﻴﻞ ﻭﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﻧﻴﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪﻩ به  حتات (ﺟﻢ) ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﺳﻮّﻟﺖ) ﻳﻌﻨﻰ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻧﻔس ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 19 -  ﻭﺟاءﺖ ﺳﻴّﺎﺭة،ﻓﺄﺭﺳﻠﻮﺍ ﻭﺍﺭﺩﻫﻢ، ﻓﺄﺩﻟﻰ ﺩﻟﻮﻩ ، ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﻏﻠﺎﻡ ، ﻭﺃﺳﺮﻭﻩ  ﺑﻀﺎعة ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﻤﺎ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

      ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺍﺏ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﻟﻮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﭼﺎﻩ ﮐﺮﺩ،ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺩﻟﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﻭﻯ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ  ﻭﻣﮋﺩﻩ ﮔﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻢ،ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﻟﺎﺋﻰ ﻭﺑﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﺩ  ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺪﺑﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ  ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻠﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻏﻠﺎﻡ) ﻳﺎ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ، ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﻟﺎﺋﻰ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻔﺮﻭﺷﻨﺪ. ( ﻭﺍﺭﺩ ) ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻪ ﻳﺎ ﭼﺎﻩ ﺍﺏ ﻣﻴﮑﺸﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ. (ﺩﻟﻮ) ﻧﻴﺰ ﻇﺮﻑ ﺍﺏ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ /20 -  ﻭﺷﺮﻭﻩ ﺑثمن  ﺑﺨس ، ﺩﺭﺍﻫﻢ ﻣﻌﺪﻭﺩﺍﺕ، ﻭﮐﺎﻧﻮﺍ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺰﺍﻫﺪﻳﻦ 

     ﻭﻟﺬﺍ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﺷﺪ،ﭼﻨﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭﺍﻧﺪﻙ، ﻭﺧﻴﻠﻰ ﺯﺍﻫﺪﺍﻧﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺳﺨﺖ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭﻃﻤﻊ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ .(ثمن  ﺑﺨس)  ﻗﻴﻤﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ. ﻭ ﺑﺨس ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺨﺎﻟﺖ ﻭبی ﻘﻴﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺑﺨﻴﻠﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ، ﻭﻧﺎ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ .(ﺯُﻫﺪ) ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻭ ﻋﺪﻡ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺎﺩﻯ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻮﻝ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ،ﻭﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﻫﻢ ﭘﻮﻝ ﺑﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩ .

یوسف /21 -  و قال الذی اشتراه من مصر لأمرأته أکرمی من مثواه عسی آن ینفعنا او نتّخذه ولدا، وکذلک مکّنا لیوسف فی الأرض و لتعلّمه من تأویل الأحادیث، والله غالب علی أمره و لکنّ أکثر الناس لا یعلمون 

      کسی از مصر که یویف راخرید بزنش گفت یوسف را پذیرائی نیکو کن. شاید روزی بنفع ما باشد. و یا اینکه اورا  فرزند خود بخوانیم. و بدین ترتیب ما مکانی را  برای یوسف در دنیا فراهم کردیم، تا اورا تعلیم علم تأویل احادیث و گفته ها بدهیم. و خداوند بر کار خود غالب میباشد. ولی أکثر مردم این أمر را نمی دانند. داستان یوسف  مانند داستان زندگی سرنوشت تولد فعلی هر کس دیگری این چنین بوسیله خداوند تنظیم قبلی و اجرای لحظه  بلحظه بعدی صورت میگیرد . وبسوی هدفهای بعدی خداوند پیش میرود. که در مورد یوسف  هدف تعلیم تأویل حدیث ها  میباشد. که همان سلوک الهی وکمالل نهائی او است. و نیز امکان تعلیم پیروان جدید سلوکی و ارزیابی خوابهای آنان و گفتنی های سالکان است. خداوند غالب بر أمر خود میباشد یعنی تدبیر سلوک الهی در سالک است. ومردم نمی دانند که چگونه در سرنوشت خود پیش میروند. و خداوند کار خود را میکند و هر مقاومتی زحمت خویشتن و عِرض و آبروی خود بردن است. در اینجا موضوع جبر و اختیار پیدا میگردد. که خداوند برای طفلی آینده ای تنظیم کرده که خود طفل گرچه سختی می بیند و در انتخاب راه اختیار هر نظری را نداشته است. و خداوند غالب است که هرچه بخواهد تحقق  میدهد. در حالیکه خداوند برای  همه موجودات همین موفقیت و تعلیم  احادیث و پیامبری را که برای یوسف خواسته برای همه انسانها میخواهد. یعنی همگی سالک الهی شوند ودر حکم یک کودک بدون اراده در تعلیم میباشد. و چگونه صبر و برداشت و بهره گیری در سلوک بنماید. سالک کاری ندارد بکند مگر مطیع پیر الهی و خداوند باشد. ودر تسلیم سلوکی بماند. تا تزکیه آثار منفی گذشته های حیوانی و گناهان دوره جهالت صورت گیرد . وشهود جدید الهی کسب نماید. وتکامل روحی یافته باشد. ( تأویل أحادیث) یا تفسیر رؤیاها و احوال سالکان خود که این فنّ خاص کاملان الهی در هر زمان است.  یعنی خداوند در نظر داشته که یوسف را  بکمال سلوکی و شهودی  خود برساند. ولی چون کودک است گناهانی ندارد و تزکیه او ساده است و مانند مولا علیّ که با پیامبر کار سلوک الهی میکرد در نه سالگی آماده  تسلیم سلوکی پیامبر شد. ومقام  پیامبری  محمد را تصدیق کرد، ولذا ببرترین مقام شهودی در اسرع  وقت رسید. منتهای کمال عقلی  و شهودی و زیبائی های صفاتی ر ا بدیت آورد که شبیه داستان یوسف در کودکی است.

یوسف /  22 – و لمّا بلغ أشُده آتیناه حکما و علما و کذلک نجرّی المحسنین

      چون یوسف  بکمال جسمانی و سلوکی و بلوغ خود رسید اورا حکمت  وعلم دادیم. و ما اینگونه  محسنان تکامل جو را پاداش میدهیم. در واقع جسم و ذهن و عقل و شهود خود برسد. و حکمت و علم لدنّی و سلوک الهی را بیاموزد و از محسنان و کاملان الهی  گردد . در واقع یعقوب خود فرزند خود را در اختیار خداوند گذارد و با اینکه با خبر از توطئه برادران یوسف بود، خود نیز بهانه دریده شدن یوسف بوسیله  گرگ را بآنها آموخت باز او نیز در تسلیم  سلوکی بود. یعقوب در تاریخ  قدیم خود پیامبر و کامل الهی بود ولی در اینجا مانند هر پدر عادی فرزند خود را در اختیار خداوند میگذارد که سرنوشت سلوکی اورا دنبال نماید.  ویا اینکه ممکن است یعقوب دارای عقل و اطلاع  کافی باشد و بتواند بخیلی از سرنوشتهای الهی برای  طفل خود  اعمال نفوذ نماید ولی چون در تسلیم خدا در سرنوشت است،  لذا یوسف بموجب این داستان راه خود را تا آخر سلوک الهی  انجام داده و از محسنان و کاملان تحسین یافته شد.

یوسف / 23 – و راودته التی هو فی بیتها عن نفسه و غلقت الأبواب و قالت هیت لک، قال معاذ الله، انّه ربّی أحسن مثوای، انّه لا یفلح الظالمون

      ولی آن زن  که یوسف در خانه اش بود هوس اورا نمود. وعشق نفسانی یوسف را خواستار شد. و لذا درهای خانه را بست و خود را بیوسف نشان داد و گفت این برای تو . یوسف گفت پناه بر خدا که ارباب و خدایم بهترین جائی را برای پناه بمن در این خانه داده است و اگر خواسته  تورا  بپذیرم ظالم هستم و خداوند ظالمان را پیروزی نمی دهد . داستان برحسب روایات  تورات قبل از کمال سلوکی رسیدن یوسف است چون جوان زیبائی بود. زلیخا همسر صاحب  خانه عزیر و حاکم مصری هوس اورا کرد. و سالک بر حسب عرف جاری زن شوهر دار را هوس نمی کند و اصولا شهوت رانی از سالک بعید باید باشد. و خیانت کردن در وظیفه هر برده و مهمانی که در خانه هست باید مانع شود. و لذا یوسف  نمی پذیرد. ومیگوید خیانت بنعمتی که بمن شده نمی کنم، والاّ ظالم و ستم گر بخود ودر ظلمت شهودی و آینده های بیعقلی و مسخ حیوانی خود خواهد رفت. ( فلاح پیروزی و نجات وموفقیّت نهائی است که معمولا  در سلکان میباشد، در شهود آخر که از خدا وربّ خود میرسد. فلاح محمدیان در سلوک وقتی درست است که با شهود ششم قائم معصومیّت از  گناه ومصونیّت از جهل ها و کارما ها خواهد یافت. (  راود ) یعنی اراده و خواسته داشت  و خود یوسف با نفس و ذات  اورا نیز میخواست. ( معاذ الله) یعنی پناه برخدا بردن است بخصوص اگر سالک خدایش را همیشه حاضر ببیند و شکر گذار هر آنچه تا کنون بوی رحمت کرده است باشد. هر سالک نیز در این چنین آزمایش پیروز نیست. شاید در سالک ایدآل چون یوسف تحقق یافت . ولی سالکان دیگر پس از خطا اگر متوجّه خطای خود شدند و نزد خدا وپیر خود اعتراف و پوزش میخواهند و استغفار مینمایند، و باز موقتا گناه آنها بخشوده میگردد زیرا مجرّب از کار خطای خود آگاه تر است. انجام هر خطا برای سالک نباید منجر بنا امیبدی نهائی  گردد. بلکه بقول پیامبر خوشا به آن گناهی که  وسیله توبه و ثواب و سلوک الهی بعدی گردد. انسان خطار کار بهتر میداند گذشته او چقدر گمراهی بهمراه داشته و راه چاره او تنها توبه و سلوک تا حصول شهود نهائی میسّر خود میباشد.

یوسف / 24 – و لقد همّت به و همّ بها،  لولا أن رآی برهان ربّه،  کذلک لنصرف عنه  السوء و الفحشاء انّه من عبادنا المخلصین

      ولی آن زن با در افتادن و یوسف نیز به زن در افتاد، ولی  وی برهان و دلیل خدایش را دید، و بدین ترتیب  ما از  یوسف رفع بدی و فساد نمودیم .  زیرا وی از بندگان با اخلاص ما بود. و عملا یوسف  نیز تحت تأثیر نفس امّاره و طبیعت خود با آن زن هوس باز در افتاد ولی خداوند  بکمک او  رسید. و برهان الهی خود را بوی نشان داد تا درگیر فساد خود نشود. و خداوند در مورد سالکان الهی است که چنین رفع فساد و گناه از آنان میکند. زیرا از بندگان وسالکان صادق و ترکیه کننده روان خود بوده است.( همّ ) حمله کردن هوسبازانه و همراه با حمله و شدّت را میرساند. باز( همّ ) نیز  همان لفظ (اوم) یا سلوک الهی است. یوسف سالک وقتی بزن توجه کند در واقع توجّه فکری بخدا را رها کرده و شریکی برای خداوند جسته است و توجّه او بزن بصورت عشق بازی خود نوعی سلوک و رفتارو حرکتی روحی بسمت قهقرا، و نوعی اوم کردن منفی وباطل و فاسدی است. ولی خداوند سالکان را کمک میکند . و برهان با سمبولهای شهودی خود را بسالک نشان میدهد در این صورت راه درست  سلوک خود را خواهد یافت و نیز وسیله تمرکز و کشش بوی میدهد تا نسبت بکشش زلیخا و اطاعت از نفس یا هرقبله دیگری مجذوب نگردد. راه کمک  خداوند برای سالک که آلوده بفساد غریزی و طبیعی و خطرات نفسانی نشود، همین شهود رسانی الهی است. هیچ سالکی بدون واسطه الهی که در پیر کامل زنده و با هر سمبول شهودی هرگز نخواهد توانست، سالک مطیع راه خدا و تا آخرین لحظه  زندگی  باشد. و لذا هر نوع سلوک الهی غیر از آنچه که طریق الهی و یا با سمبولهای شهودی الهی زمان باشد نه فقط هرگز شهودی ندارد، حتی  هرگز تا آخر عمر دنبال کند موفق شدنی نیست. زیرا کمک الهی همراه ندارد. و لذا مفاسد بزرگ از سالگان و رهبران مذهبی غیر حقّ، وحتی اگر بحق بوده ولی اینک بحقّ زمان خود نیستند پیدا میشود. خداوند باین شرط سالک را سالک واقعی مؤمن میداند وکمک میکند که سالک مخلص باشد. صادق در ادّعا و در تزکیه نفس برای خالص و ناب  شدن ان از آثار گناهان گذشته و حیوانی  خود و نیز خلوص در وفاداری و عشق صادقانه بخدا ووساط ووسائل خداوند بوده باشد. و الاّ  سالکانی که نتوانند در آزمایشات الهی در دوره سلوک موفق  گردند اخلاص ووفاداری ندارند. و اگر نخواهند در دوره سلوک خود بتزکیه نفس خویش توجه کنند اخلاص  ندارند. و اگردر دوره  سلوک تنها توجّه بخدا ووسائط الهی مرحله ای هر سالک توجّه نداشته باشد اخلاص نشان نداده  اند.

یوسف / 25 - و استبقا الباب و قُدّت قمیصه من دُبر، و القیا سیّدها لدا الباب، و قالت ما جزاء من أراد باهلک سوءا،  الاّ أن یسجن او عذاب ألیم

      سپس زلیخا  بدنبال یوسف  افتاد ئو در نتیجه پیراهن یوسف از پشت پاره شد. و در این حال أرباب خود را در کنار خود دید. زلیخا پیش  دستی کرد و گفت جزای کسی که بخواهد بزن تو سوء نظری داشته باشد چه میتواند باشد مگر اینکه زندانی گردد و یا عذاب دردناکی ببیند؟  یوسف کمک الهی را بنحوی دید که بیاد آورد که نباید بزلیخا نظری داشته باشد. گرچه خود نیز تمایل پیدا کرد. زیرا اگر درگیر شده بود لحظاتی بعد شوهر زن سر میرسد و یوسف نمی توانست هیچ گونه بهانه ای برای دفاع از خود داشته باشد. وچون از دست زلیخا گریزان شد، زن اورا از پشت سر گرفت و منجر بپاره شدن یقه پیراهن  یوسف از پشت سر شد. وزن درخواست حبس و شکنجه اوگردید. ( استباق) مسابقه دادن با یکدیگر در دویدن و تسریع در أمری است. ( قُدّ) پاره و دریده شدن پیراهن است. ( قمیص) پیراهن است و باز تقمّص نفوذ روحی است که معمولا جسم در لباس مخفی میشود. وقمیص برای جسم میگردد و روح نیز در جسم (تقمّص) پیدا میکند و لباسی برای روح میگردد. ( دُبُر) از پشت و یا دنباله و دُم است. ( الفیا) هر دو به امری روبرو شدن است. ( سیّد)  صاحب  اختیار و ارباب یک برده و یا زن است. ( أهل ) یک مرد زن او است و برای  دیگران خویش و برای سالکان اهلیّت و استعداد میباشد.( سوء) بدی و نظر بد است.( عذاب) زندگی دردناک و ناگوار میباشد.

یوسف / 26 – قال  هی راودتنی عن نفسی، و شهد شاهد من أهلها، ان کان قمیصه قدّ  من قِبل فصدقت، و هو من الکاذبین

        یوسف گفت این زن خود نسبت بمن نظر داشته است و خواهان نفس و ذات من بود. یکی از خویشان زن گواهی داد و گفت اگر پیراهن  یوسف از جلو پاره بود زن راست  و.یوسف دروغ  میگوید. این شاهد منظور از طرفداران زن است و الاّ حضوری در معرکه گیری  زلیخا و یوسف نداشت. زیرا درها را قبلا  بسته بود ولی بار  این استدلال گواه و شاهد منطقی نیست. زیرا اگر یوسف مهاجم و مزاحم بوده باشد، زلیخا باید فراری میکرده. در این صورت پاره شدن یقه یوسف که از جلو مطرح نخواهد بود. چون نتیجه کشیدن شدن یوسف پاره میگردد، چه از جلو پاره شود و چه از پشت سر و این استدلالی است که در تورات آمده است.

یوسف / 27 - و ان کان قمیصه قُدّ من دُبُر فکذبت  و هو من الصادقین

       و اگر یقه پیراهن یبوسف از پشت پاره شده باشد یوسف راست میگوید. که البته دلیل فرار یوسف و امتناع او است و سعی زلیخا در پیش کشیدن یوسف بوده است.

یوسف / 28 - فلمّا رآی قمیصه قدّ من دُبُر قال انّه من کیدکنّ، انّ کیدکنّ عظیم

     وقتی شوهر دید که یقه پیراهن از پشت پاره شده گفت که همیشه شما زنان مکر بزرگی مینمائید. کید توطئه و فکر و قید و پابند نمودن است . زنان معروف بتوطئه گری هستند. ولی هرکس که انگیزه ای قوی تر برای خواسته خود در مقابل مقاومت و مخالفت دیگری داشته باشد، بسادگی ترک خواسته خود نمی کند و برای تحقق آن توطئه و هر نیرنگ مفیدی را انجام میدهد. وامور جنسی در زنان چندین برابر  تمایل مردان است.

یوسف /29 - یوسف، أعرض عن هذا، و استغفری لاذنبک، انّک کنت من الخاطئین

      عزیر مصری ادامه داد که ای  یوسف تو این موضوع را فراموش کن و یا اینکه باین معنی که یوسف گناهی ندارد. و سپس بزن خود گفت که برای گناه خود اعتراف و ابراز ندامت کن و تو خطا کرده ای.

یوسف / 30 - و قال  نسوة فی المدینة امرأة العزیز  تراود فتاها عن نفسه،  قد شغفها حبّا، انّا لنراها فی ضلال مبین

      و زنان شهر باهم میگفتند که همسر عزیز و حاکم شهر عاشق یوسف شده و نفس و هوس اورا میخواسته است. و عشق  یوسف زلیخا را دیوانه ومشغوف کرده است. و بنظر زنان شهر همسر عزیز در گمراهی سختی است . شایعات در شهر منتشر شده و( مراوده فتاها ) همان اراده و هوس زن از نفس و شهوت( برده) جوان خویش است. زیرا عشق یوسف اورا بدین حالت کشانده و قطعا گمراهی بزرگ و خطا از  زلیخا است.( شَغَف) احاطه جنون آمیز عشق است و( شغاف) را نیز پرده بیرونی قلب میگویند.

یوسف 31 - فلمّا سمعت بمکرهنّ أرسلت الیهنّ، و إعتدت  لهنّ متّکئا و أتت کلّ واحدة منهنّ سکینا وقالت اُخرج علیهن ّ، فلمّا رأینه أکبرنه  و قطّعن أیدیهنّ، و قلن حاشا لله ، ما هذا بشرا، انّ هذا الاّ ملک کریم

      وقتی زلیخا مَکر و نظر زنان شهر را شنید آنان را  بمهمانی دعوت کرد، و تکیه گاه هائی برای پذیرائی آنان آماده نمود،  و بهر یک چاقو یا کاردی داد. سپس دستور داد که یوسف وارد بر زنان بشود. وقتی زنان یوسف را دیدند الله أکبر گویان، ابراز تعجّب نمودند، و ندانسته دستان خود را بردند. و زنان نیز اضافه کردند که خدا این چنین نمی کند که یوسف را بشر آفریده باشد، مگر اینکه یوسف باید فرشته کریمی بوده باشد. زنان که سیب را نیز میخواستند ببرند همگی مبهوت از زیبائی یوسف شدند، و گفتند که نمی تواند این جوان  زیبا انسان باشد مگر اینکه فرشته ای الهی بوده باشد . یوسف بعنوان یک سالک و با کمک پیر کامل الهی کمال خود را مییابد، که زیبا و دیدنی و با صورت پریسا چون فرشتگان دارد. ولذا کریم و با کرامت است و امتیازات سلوکی  وشهودی فراوانی دارد که معمولا  بشر آنها را ندارد. و این خاص فرشتگان یا سالکان و کاملان الهی فرشته شده است.

یوسف / 32 -  قالت فذالکنّ الذی لُمتنّنی فیه؟ و لقد راودته عن نفسه فإستعصم، ولئن لم یفعل، ما أمره، لیسجننّ  و لیکونا من الصاغرین

      سپس زلیخا بزنان گفت بخاطرهمین بود که مرا ملامت میکردید. و او مرا تحت تأثیر قرار داده و بی تاب کرده بود. و ومن از یوسف درخواست نفس و عشق اورا نمودم ولی او نپذیرفت و نخواست که معصیت کند. ولی اگر نخواهد  هرچه دستور بوی بهم اجرا نماید، اورا بزندان می اندازم. و از تحقیر شدگان وکوچک شده خواهد شد. ( لمّه ) جمع و جو کردن و فشرده نمودن دل زلیخا بخاطر یوسف است. و نیز بمعنی ملامت زنان بزلیخا است. گرجه یوسف امتناع کرد ولی باید دستورات اورا همیشه اجرا کند چون  برده او است. و الاّ زندانی واز مقام خود در نظر زلیخا خواهد افتاد. معلوم نیست چرا این آیه یوسف را دو نفر بحسالب آورده . و ( لیکونا) بجای ( لیکون ) آمده است مگر اینکه بقصد تأکید چنین آمده باشد.

یوسف / 33 - قال ربّ السجن أحبّ الیّ مما یدعوننی الیه، و الاّ تصرف عنّی کیدهنّ،  أصبُ الیهنّ، و أکن من الجاهلین

      یوسف نیز گفت که خدایا زندان برای من محبوب تر از آن است که مرا بدان کار ها دعوت مینمایند. و اگر زنان دست از توطئه بر ندارند ناچار گرفتار آنان میشوم. و در آن صورت از جاهلان خواهم بود. صاحب زندان هرچه فرمان بدهد بر اجرای دستورات زلیخا ترجیح دارد.  و در آن صورت از اوطئه های بعدی آنان محفوظ خواهد بود. و الاّ اکنون و پیش از زندان ممکن است فریب بخورم و از  جاهلان غیر سالک گردم . بموجب آیه قرآنی بعدی یوسف بارباب خود عزیز مصری میگوید، مرا بزندان بینداز و مرا از  توطئه آنها محفوظ  بدار. و الاّ  گرفتار میگردم. جاهل بی عقل منظود انسان های غیر سالک است و یوسف سالک در صدد حفظ خود از خطرات دوره سلوک است تا شاید بتوفیق  نهائی خود برسد.( زن) علاوه بر اطلاق بر جنس مؤنّث، باز بمعنی نفس امّاره و ناخود آگاه هوسران انسان  نیز میتواند باشد.و وهرغیر سالک نیز در حکم زن است. که مردی و اراده مردان کامل را ندارد و حتی هر غیر واصل  بمراتب شهودی هنوز مرد نیست، نا مرد و أمردو  زن صف میباشد.

یوسف / 34 - فاستجاب له ربّه ،فصرف عنه کیدهنّ، انّه هو السمیع العلیم

     شوهر زلیخا درخواست یوسف را پذیرفت و اورا از  توطئه های بعدی حفظ  کرد. این آیه قرآنی ضمنا میگوید دعای یوسف نزد خداوندش این بوده است  که خدایا زندان برای من بهتر از دعوت زلیخا است. و اگر تو نخواهی مرا حفظ کنی گرفتار میگردم و جاهل غیر سالک خواهم بود. خداوند نیز پاسخ دعای اورا داد و اورا از توطئه زنان حفظ کرد. زیرا خداوند شنوای همه گفتنی ها و آگاه از جریان امور سالکان است. زلیخا عکس (هخا)  که نزد زردشتیان و قریش زردشتی هر کامل و( آقا شدگان و حاج آقای حج کرده) میباشد. تمام قصه یوسف بیان داستانی و أدبی همه زنان و انسانها برای شنیدن و پیگیری و عبرت آموزی میباشد.

یوسف / 35 - ثُمّ بدا لهم من بعد ما رأوا الآیات، لیسجننّه حتی حین

         وچنین برای تصمیم گیرندگان مقررگردید که علی رغم این مدارک و دلائل باز موقّتا یوسف را زندان کنند. زیرا این خواسته دعای خود او بود و برای حفظ آبروی زلیخا، ظاهرا بمردم وانمود میکنند که یوسف تقصیر کار بوده است.

یوسف / 36  - و دخل معه السجن فتیان،  قال احدهما انّی أرانی أعصر خمرا، و قال الآخر انّی أرانی أحمل فوق رأسی خبزا، تأکل الطیر منه، نبّئنا  بتأویله  انّا نراک من المحسنین

      با یوسف دو نفر  دیگر بزندان افتادند .آنها رؤیاهای  خود را برای یوسف تعریف کردند. یکی گفت  خود را چنان در رؤیا دیدم که انگور تخمیر شده را می فشردم . و دیگری گفت مثل این بود که بالای سر خود نان حمل میکردم. و پرندگان از آن می خوردند. بیوسف گفتند تو تأویل وتفسیر این خواب را برای بگو.  زیرا از کاملان الهی هستی. این آیه نشان میدهد که یوسف سالک بمراتبی از آیات و شهود های خود رسیده است. ولی پیر طریقت ربّ مربّی او از وی ادامه سلوک را خواستار بوده که در عزلت سلوکی خود  که در مورد یوسف در زندان بنماید. ولذا کراماتی داشته  و میتواند بتعبیر و تنبّوء خواب  دیگران بپردازد.  باز این آیه نشان میدهد  که فشار  خارجی و نیز فشار غریزی داخلی  باین  سالک طوری بود، که جز پناه بخدا چاره ای نداشت. و خداوند در تدبیر یوسف سالک زندان عزلت  اورا در سرنوشت سلوکی و داستانی که ممکن است برای یوسف چنین پیش  آمدها مقرر و تنظیم گردد تا بزندان بیفتد.  ( تنبّوء) کار هر نبیّ و پیش گوئی سلوکی و تفسیر رؤیا و احوال و افکار است. تأویل به اوّل باز گردانیدن و بعلل قبلی و رسیدن منشأ امور است. آنان گفتند که ما تورا از محسنان یا کاملان الهی تحسین یافته میشناسیم زیرا  تحسین و بهبود یافته روح میباشد.

یوسف / 37 -  قال لا  یأتیکما طعام ترزقانه الّا نبأتکما بتأویله قبل أن یأتیکما، ذلکما ممّا علّمنی ربّی انّی ترکت ملّت قوم لا یؤمنون بالله و هم بالآخرة هم کافرون

     یوسف به آن دو زندانی  گفت هر طعامی که رزق شما گردد من میتوانم تأویلا وتفسیر آنرا بنمایم، قبل از اینکه همان حادثه مورد تفسیر واقع گردد زیرا  خدایم آنرا بمن آموخته است. من دور شده از  دیانت  و روش سلوکی  قومی هستم که بخداوند ایمان ندارند. و در نتیجه آنها نیز کافر هستند. یوسف زندگی و داستان خود را نیز برای ما تفسیر  میکند. که جریان پیش آمده برای او یک مبارزه سلوکی بین حق و نا حقّ است. یوسف در کاخ عزیز مصر و حاکم شهر بوسیله زلیخا در حال  فشار بود، تا بروش آنان و طریقت  دینی آنها سلوک الهی را باید بنماید. ولی یوسف شهود الهی و صورت شهودی  بحق داشت و یافت. که خود  دلیل ناحق بودن طریقتهای سلوکی باطل شده زلیخا بود. یوسف بدو زندانی میگوید هر طعام و رزق یا هر شهود و احوال سلوکی را که داشته باشد میتوانم  قبل از تحقق واقعی آنها آنان را با خبر کنم  تا چاره اندیشی و جبران راه تازه تحقق آنرا  بیابند. زیرا  خداوند من بمن آموخت. خدائی که دیگران روش سلوکی یوسف و دستورات اورا اجرا نمی کنند . زیرا آنان ملّت یا گروهی انسانی هستند که بخاطر تمایلات نفسانی خود قومی مؤمن نیستند، و اوم کننده ای  بدرستی و حق نمی باشند. زیرا عملا ایمان و اوم بخدای الله  بحق  ندارند.  بلکه در عاقبت کار خود همچنان کافر خواهند بود. و پس  از مرگ چون کافران با آنها رفتار  خواهد شد. در واقع یوسف سالکی است که بین طریقت بحقّ الهی در سلوک و فشار آخوندها  که عزیر و مقتدر و حاکم سیاسی داشتند، قرار گرفته و طالب عبادت قشری و اعمال دینی یوسف بوده وهستند.  و آنان گرچه در ظاهر عبادتی دارند ولی عملا  شرک با خدا میکنند. و ( اوم ) یا ایمان سلوکی با خداوند ندارند و لذا  در عبادت  خود نتیجه ای نمی گیرند . و پس از  مرگ چون کافران می میرند. ( رزق ) گرچه  بمأکولات باعث  زندگی در دنیا  گفته میشود، ولی منظور آیه  بهره های شهودی و عرفانی و معرفتهای الهی  است . که دم بدم برای سالکان الهی میرسد. و آخرت آنان که کافر هستند،  همین قشریّون مذهبی عصر محمد نیز میباشند که بشهود آخر قائم که محمد کاشف آن بود  باور ندارند، و یا سالکانی که اگر با محمد نیز سلوک کنند  حاضر بپی گیری سلوکی تا شهود آخر قائم نیستند. و و هر توقف سلوکی و شهودی در میان راه  غضب شدید تر خداوند  بهمراه دارند. و آخرت بمعنی زندگی پس از مرگ و یا عاقبت مقام تکاملی آنها پس از مرگ توجه ندارند. که همان گونه که همچنان کامل شده  مقامات برجسته الهی و فوق بشری را دارند. غیر سالکان نیز قهقرا و مسخ تکاملی خود پس از مرگ دارند . و آخرت و یا زندگی بعدی آنها، نه فقط در جهنّم  سوم ملکوتی و جهنّم چهارم مسخ حیوانی آنها در بین است که دوچار کارماها و مجرم شدن ها با تولدات و مرگهای مکرر هستند، تا تکامل طبیعی  خود را دنبال کنند.  تعلیم خداوند برای کاملان الهی همان آموزش گرفتن علم لدنّی یا هر دانسته مورد نیاز و بدون تفکر و تحصیل مدرسی  قبلی  که  بیشتر علم سلوک الهی است، و نه علوم مادی و عقلی. گرچه از آنها نیز  بی بهره نیستند.

یوسف / 38 - و اتّبعت ملّة آبائی ابراهیم و اسحق و یعقوب، ما کان  لنا ان نشرک بالله من شیئ ، ذلک  فضل الله علینا و علی الناس، و لکن أکثر الناس  لا یشکرون

     یوسف بزندانیان ادامه میدهد که من تبعیّت از  روش دینی و تمایل یا ملّت  اجدادی خود ابر اهیم و اسحق و یعقوب را نمودم، و شایسته برای ما نیست که چیزی را بخدا شریک  نمائیم. و این فضل و رحمت  الهی برما و بر مرد م است، تا شرک  بخدا  نداشته  باشیم. ولی باز أکثر مردم  سپاس گذار و سالک نیستند. یوسف ادامه میدهد که داستان زندگی و عشق بازی  زلیخا یک پیش آمدی بصورت أزمایش الهی برای او بوده است. که اگر بزلیخا تن میداد، اورا شریک خدا کرده و توجّه الهی سالک بریده شده و راه د یگری میرفت. و این آزمایش الهی بوده است چه خداوند پس از یک خطا برای سالک  و استغفار وعبرت گیری  وی را می بخشد،  و یا برای  همیشه خداوند سالک  خائن را طرد می نماید. یوسف  میگوید تبعیّت  از پیر خود و تمرکز سلوکی بروش  حنیف اجدادی من ابراهیم و پیامبران پس از او بوده است.  که همیشه بروش  دینی و عملی پیامبران همان سلوک الهی در تمرکز در وسائط بحقّ روز و تزکیه نفس تا شهود نهائی آنها بوده است. ( ملّت) اوم وتمایل است ولی بمعنی ( میل واقعی)  میباشد . که همان عدم شرک بخدا است . زیرا هر سالک و سلوکی که با وسائط بحقّ  روز خداوند نباشد شرک بخدا است.  چه رسد که این عبادت بصورت  زن بازی و دنیا دوستی  و غیره باشد که باز شرک است. آخوندهای قشری بُت هستند و بد  تر از بُت سنگی . زیرا خود سالک الهی  وکامل بحقّ الهی نیستند ولی  مردم را دور  خود  جمع کرده مانع از سلوک واقعی آنها میشوند. و در نتیجه آخوندها نقش زنان بد کاره را در راه خدا بازی میکنند. و هرکس که بفهمد شرک واقعی همان توجه سلوکی بغیر خدا است و یا بغیر وسائط الهی بحق و شرک بخدا کرده است  و فضل خدا همان فهماندن این  حقایق و در معرفی  پیر الهی به  سالک و یا رساندن مراتب شهودی به سالک عامل در دوره سلوک  است.   چه رسد که سالک بشهود نهائی  و نجات خود برسد . که در آن صورت اگر در روش محمدی بوده باشد معصوم میگردد. ولی اکثر مردم با داشتن فضل الهی  که همان اختیار مردم گذاردن پیامبران بحق و جدید و کاملان الهی  زنده برای  تمرکز سیلوکی در آنها است، باز  شکر یعنی سلوک الهی نمی کنند . که شکر یک نام جزئی است که بر کلّ سلوک  الهی گذارده شده است. و سالک در توجّه سلوکی و انجام شکر و نجات و عبادت در وسائط  روز خود، میتواند منجر بأفزون نعمت او شود و شهود برتر بیابد که باز  بشکر بیشتری  بپردازد.  ولذا شکر خود سپاس سلوکی و عمل شخصی سالک  برای  خدا است. و همان توجه و تسلیم  کاملان الهی بحقّ زمان است که معمولا آنها را پیامبران و أنبیا میخوانند.  و پس از محمد کاملان الهی  از أنبیای  بنی اسرائیل و پیشینیان  برتر بوده وبقول پیامبر مورد غبطه و حسادت  انبیا هستند زیر ا برتر از آنها میباشد، چون  شهود قائم را دارند که همگی آنان  نداشته اند.

یوسف / 39 - یا صاحبی السجن، أرباب متفرقون خیر،  أم الله الواحد القهّار؟  

      ای  دوست زندانی من آیا أرباب و خدایان جدا از هم بهتر است یا خدای واحد  که قهّار نیز هست.  یوسف  کامل شده که علی رغم کمال  الهی خود بخلق بازگشته و مشغول تعلیم و هدایت دیگران است. زندان  همین دنیا و همین  صورت نوع بشری  است. و دو زندانی دیگر مانند هرغیر سالک بوده و یا سالک و یا در غریزه،  سالکان باز أسیر نوع بشری فعلی  خود در دنیا هستند.  یوسف  گرچه خدایات متفرق و متعدد را بخوبی وجود خدای واحد  نمی داند. زیرا منطقا خدایان متفرق و متعدد را بخوبی  وجود خدای واحد نمی داند ز یرا منطقا خدایان متفرق اگر وجود داشته باشند برضدّ یک دیگر کار میکنند و سالک و هر عابدی در برابر خدایان متعدد نیروهایش متلاشی و پراکنده میشود. و اگر بخدای واحدی توجّه داشته باشد که تمرکز و توجّه و جمع آوری قوای عقلی و جسمی و روحی و سلوگکی دست میدهد و نتیجه سلوک در شهودها  حاصل میشود.  و قهّار بودن خداوند  نبرد پیروز مندانه سالک با  کمک خداوند و تمرکز قوای او ضدّ عوامل فساد  و باز دارنده سالک است. تعدد ارباب  عقیده ملتهای  قدیم   بخصوص یونانیان  و رومیان بود که خدایانی برای هر چیزی قائل بودند. ولی ارباب  نوعی که آنها معتقد بباطل  بودند در یک  سطح  مجاورهم بودند.  ولی ارباب نوع بمفهوم علمی و درست، قرار داشتن موقعیت برتر یکی بر دیگری  است. ووجودشان در مقام  و تحکّم بر یکدیگر در پشت گردن و ترتیب و توالی قرار دارند . وهر کدام دستور بالاتر  را اجرا میکند.  ولذا همیشه یک ربّ در هر سطح از تکامل حاکم بر مراتب زیر  دست خود میباشد.  در مورد سالکان ربّ النوع  غیر از مفهوم  أرباب نوع یونانی است. یعنی  سالک باید یک مقام الهی ربّ ومربّی  برای خود بداند. که با پیر کامل الهی آغاز میگردد و چون شهودی برتر  دست داد همان سمبول شهودی جدید مقامی برتر از قبلی و صورت شهودی  پیر کامل الهی  است. و لذا هر شهود رسیده از خدا ربّ جدیدی است. و همیشه سالک با یک مقام از مقامات پشت گردن در توالی ومتوالی از مراتب شهود الهی روبرو است .  اما اگر سالک  گهگاه توجّه بغیر خدا بکند، در این صورت تعدد ارباب  برای او  دست داده،  که این حال  مورد انکار آیه قرآنی است. زیرا بجای جمع  کردن حواس  و توجّه و تفکّر  در یک  نقطه الهی و یا بقول مولا علیّ توجه در وی که نقطه باء  بسم الله است، وپیر الهی اولین قدم در بر خورد  مادی  سالک الهی  است . امکان  تزکیه نفس و کسب شهود بیشتر میگردد. و در تفرقه و پخش شدن  حواس سالک شانس او برای شهود بسیار کم شده و یا بکلّی قطع میگردد. اما غیر سالکان که در أصل برب ّ ومربِی الهی خود توجّه دائم ندارند. و بالعکس تنها بآخوندها توجّه میکنند.  در نتیجه بهمین تفرقه دوچار میگردند. همان گونه که بفاحشه ای  توجه شود، و یا بهر أمر مادی دنیا دلبسته باشد، و هیچ شانس توبه و عفو الهی از گذشته های حیوانی و جهالتها و گناهان قبلی نخواهد داشت. و اگر خداوند واحد و قهّار بر دشمنان سالک  مورد محافظت نماید، دشمنان خدا و سالک هیچ  قدرت اورا  ندارند و خداوند آنها را نیز مقهور و سرکوب میکند. ( خیر) تکامل ژنتیک روحی است. گرچه معنی خوبی و منطقی و درستی  را نیز میدهد. خدای  واحد از نظر سالک وجود خداوند مطلق الله  است که دیدن و شهود  شدن، و حتی درک شدن در صفات نیز  نیست. و لذا آخرین و برترین تجلّی الهی  برای سالک همان مقام الهی مناسب شهود شخص  است. ولذا  در عبادت تمرکز باین واسطه و تجلّی الهی بوسیله  سالک میپردازد، تا توحید عملی دست بدهد و قهّاریّت خداوند نیز دیده شود. وپس از سرکوبی  نفس امّاره و شکست آخوندهای  مانع سلوک و دیگر عوامل کشش  دنیوی چون  شهوت رانی  و پول  و غبره دیده  شود، که چگونه سالک را از دشمنانش نجات میدهد. اما اگر  سالک نیمه راه ترک سلوک بکند، یعنی تجلّی الهی  خود را نیز تکفیر و تکذیب نموده و قطعا معبود دنیوی دیگری پیدا کرده است و زلیخائی و یا آخوندی و بُتی دیگر  یافته است ومشغول آن میباشد.

یوسف / 40 -  ما تعبدون من دونه  الاّ أسماء سمّیتموها أنتم و آباؤکم،  ما أنزل الله بها من سلطان، انّ  الحکم الاّ لله،  أمر ألّا تعبدو الاّ ایّاه ذلک الدین القیّم و لکن أکثر الناس لا یعلمون

      یوسف  ادامه میدهد آنچه که شما غیر از خدا را میپرستید تنها اسم  میباشند، که خود و پدرانتان بر آنها نام گذاری کرده اند و خداوند بآنها سلطه و اختیاری نداده است. و حکم هر أمری  تنها از خداوند است . و ( أمر) همان دین و آن دستورات که جز او را نپرستند. که همان ( دین قیّم ) است. ولی أکثر مردم  از آن نا آگاه هستند.  یوسف از زبان محمد صحبت میکند، و یا محمد است که دارد از زبان یوسف مطلب  میگوید. و سراسر قرآن  از زبان پیامبران باز گفته غیر مستقیم محمد باطرافیان خود میباشد. میگوید این بتهای سنگی یا بتهای آخوندی و رجال مذهبی  که عملا قشریّون مذهبی بدانها مشغول پرستش هستند ،هیچ کدام الهی محسوب نمی شوند. و ادامه تبلیغ برای آنها جر تسمیه ای از مردم و پدرانشان نیست و عملا انسانها بدین ترتیب دارند خود فریبی میکنند و فرضی را مینمایند و نامی را روی آن میگذارند . و با تکرار و عبادت  و جهالت أمر بر آنها مشتبَه میشود.و حق بنظرشان میرسد. پدران شما منظور پدران جسمانی در انتقال ایمان دینی در نسلها نیست. و منظور بیبشتر پدران روحانی یا آخوندها است که در واقع تنها  کاملان الهی هر زمان برای سالکان عامل و صادق پدر روحانی و سلوکی هستند. آخوندها که بیشتر مورد نظر آیه میباشد اینان  کامل بازگشته الهی بخلق نیستند. لذا بر خلاف  کاملان الهی بازگشته بخلق سلطان  و اختیار و قدرت و تسلّطی ندارند تا تصرّف و تغییری در فکر کسی بدهند و یا حق دادن وعده های الهی را بدیگران ندارند.  و یا حقّ حکومت و داوری و ریاست دینی و سیاسی بین مردم بخصوص سالکان مستعد سلوک را ندارند  و لذا آیه قرآنی ادامه میدهد و دیگران هیچ قدرتی و شایستگی و حقّی هم ندارند. أمر الهی همان دستور أزلی خداوند برای تکامل نوعی روح و دستور  کنونی انجام سلوک الهی بشری با محمد و کاملان محمدی در هر زمان است. که فقط خدا را میپرستند و بوسیله وواسطه ای بحقّ الهی باشند و نه هر آخوندی و مال مفت خوردن و زور گفتن هدفی در حکومت سازی وولایت  فقیه خود  ندارند چه سنّی باشند یا شیعی وبهر نام دگر،  وتنها همین أمر الهی در عدم عبادت بجز خداوند ووسائط الهی همان دین یا روش عملی روش محمد  تا شهود قائم و برپا و با  قیمت  و قائم رسان در شهود ششم است. و الاّ هیچ دینی امروز نه قائم و برپا و الهی است و نه قائم رسان خواهد بود . ولی متأسّفانه أکثر مردم با بودن این أمر الهی و این کاملان الهی  زنده زمان و با داشتن   سلطان و حقّ داوری باز أگاه نیستند تا با آنها سلوک الهی بکنند و عمل نمایند. ( حکم  الهی) در داوری سلوکی سالک است که هرگاه مصلحت بداند ومشیّت کند شهودی بسالک میدهد. و پیر کامل بنمایندگی و خلافت خداوند است، که در باره احوال جاری سالک پیرو خود  خبر میدهد.

یوسف 41 -  یا صاحبی السجن، امّا أحدکما فیسقی ربّه خمرا، و امّا الأخر فیصلب فتأکل الطیر من رأسه،  قضی الأمر الذی  فیه تستفتیان

       ای  دوستان هم نشیبن زندان من یکی از شما ارباب خود را خمر مینوشاند و ساقی او میگردد و دیگری بصلیب کشیده میشود و پرندگان مغز سر او را خواهند خورد. و همان گونه که تفسیر شد نیز انجام گردید . و فتوا یا نظر یوسف نیز تحقق یافت. زردشتیان که مردگان خود را برجای بلندی می گذاردند و پرندگان ابتدا چشمان و سپس با پوسیدگی پوست وگوشت  مرده را میخوردند و الاّ مغز سرخورده نمیشود، مگر آنچه از روزنه های جمجمه خارج گردد. نظر کاملان  الهی خداوند است و پیشگوئی  آینده سالک را که کاملان الهی  میدهند  خداوند  نظر وگفته آنان را میداند. ( استفتاء یا فتوا ) و نظر و حکم کاملان  الهی است  که در باره سلوک الهی داده میشود. و الاّ فتواهای آخوندها سراسر باطل و حتی اگر اتفاقا بقول  پیامبر درست گفته باشند باز نا درست است

ﻴﻮﺳﻒ /42 - ﻭﻗﺎﻝ ﻟﻠّﺬﻯ ﻇﻦّ،ﺍﻧّﻪ ﻧﺎﺝ ﻣﻨﻬﻤﺎ ،ﺍﺫﮐﺮﻧﻰ ﻋﻨﺪ ﺭﺑّﻚ، ﻓﺄﻧﺴﺎﻩ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺭﺑّﻪ، ﻓﻠﺒث ﻓﻰ ﺍﻟﺴﺠﻦ ﺑﻀﻊ ﺳﻨﻴﻦ

     ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﺍﻥ ﮐس ﮐﻪ ﭘﻴﺶﮔﻮﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﮔﻔﺖ،ﺿﻤﻨﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺰﺩ ﺍﺭﺑﺎﺑﺖ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﮐﻦ، ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﻭﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ  ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺶ ﺩﺍﺩ،ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﻳﻮﺳﻒ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺧﺪﺍ، ﻭ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻗﻰ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ،ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﺷﻮ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺍﻭ ﺷﺪﻩﺍﻡ. ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺗﺎ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻴﺎﺑﺪ. ﻭ ﺑﻠﺬﺗﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﺍﻥ،ﻭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺗﻤﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻌﻰ ﻭﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﺑﺎﺷﺪ  ﻭ  ﺍﺯﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ. ﺗﺎﺧﺪﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺪﻫﺪ. ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﺍﻏﺎﺯ ﺗﻮﺑﻪ،ﺗﺎ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺼﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻋﺰﻟﺖ  ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ  ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﻭﮔﺎﻫﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﻌﻀﺎ  ﺑﻌﻨﻮﺍﻧﻪ  ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ،ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ،ﺑﺎﻧﻈﺮﻳﺎﺕﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﻨﮑﺮ آن ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻳﻮﺳﻒ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻤﺒﻮل ﺴﺎﻟﻚ، ﻭ ﮔﺎﻫﻰ سمبول و نمونه ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ . ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﺬﮐّﺮ ﻳﺎﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ  ﺳﻠﻮﻙ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻔﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﺨﻴﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺭ ﺻﺒﺮ ﺧﻮﺩ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﮑﺎﻳﺘﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻞ ﻧﺠﻮﻳﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /43 -  ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﻤَﻠﻚ، ﺍﻧّﻰ ﺃﺭﻯ ﺳﺒﻊ ﺑﻘﺮﺍﺕ ﺳﻤﺎﻥ، ﻳﺄﮐﻠﻬﻦّ ﺳﺒﻊ ﻋﺠﺎﻑ، ﻭ ﺳﺒﻊ  ﺳﻨﺒﻠﺎﺕ ﺧﻀﺮ،ﻭ ﺃﺧﺮ ﻳﺎﺑﺴﺎﺕ ، ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﻠﺄ، ﺍﻓﺘﻮﻧﻰ ﻓﻰ ﺭؤﻴﺎﻯ،ﺃﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﻟﻠﺮؤﻴﺎ ﺗﻌﺒﺮﻭﻥ

    ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻭ ﭼﺎﻕ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ، ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻭ ﻟﺎﻏﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ،ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺷﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﺳﺒﺰ،ﺑﺎ ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺷﻪ  ﮔﻨﺪﻡ ﺧﺸﻚ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ . ﭘس ﺍﻯ ﻣﻠّﺎ ﻫﺎ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭؤﻴﺎ ﻭﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﻭﻓﺘﻮﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺴﺘﻴﺪ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺼﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﺎﻫﺎ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﻣﺸﮑﻞ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺣﮑﺎﻡ ﻣﺼﺮﻯ،ﺑﺮﺳﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ، ﺭﻭﺵ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﺑﺮﺳﺮ ﺯﻥ،ﻳﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭﻏﻴﺮﻩ. ﻳﻮﺳﻒ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭ  ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ،ﻭﻣﻔﻴﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ  ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ، ﺑﺮﺍﻯ  ﺩﺭﻙ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻋﺰﻟﺖ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺪﻫﺪ.(ﻋﺠﺎﻑ ) ﺟﻤﻊ ﻟﺎﻏﺮﻫﺎ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ (ﺟﺎﻑ )  ﻭﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ. ﺳﻨﺒﻞ ﺧﻮﺷﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﻭ(ﺧُﻀُﺮ) ﺟﻤﻊ ﺍﺧﻀﺮ ﻳﺎ ﺳﺒﺰﺍﺳﺖ.(ﻳﺎﺑﺴﺎﺕ ) ﻧﻴﺰ ﺟﻤﻊ  ﻳﺎﺑس ﻭ ﺧﺸﻚ ﻭﻳُﺒس ﺍﺳﺖ.(ﻣﻠّﺎﻫﺎ) ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ(ﻣﻠﺄ)ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻧﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﻋﻠﻤﻰ، ﮐﻪ  ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺼﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ  ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺣی ﺒﻮﺩﻧﺪ.(ﺭؤﻴﺎ) ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ (ﺭؤﻴﺖ) ﻭﺩﻳﺪﻥ ﺩﺭﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻮﺍﺏ ﻭﺧﻠﺴﻪ ﻭﺑﻰ ﺍﺭﺍﺩﮔﻰ. ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻥ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐس ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﺭؤﻴﺎ  ﺭﺍﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻚ ﺭؤﻴﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﻫﺮﮐس ﺩﺭ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﻭﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﻭﺿﻮﺡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭؤﻴﺎ ﺗﺄثیر ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮ،ﻭ ﺩﺭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﻭﺩﺭﻙ ﻣﻴﺸﻮﺩ . ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻣﻌﺎﻧﻰ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﻭﺗﻨﺒّوء  ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭؤﻴﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﺎﻟﻬﻰ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ، ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺩﻧﻴﺎ . ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺍﺭ،ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ  ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟک ﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﮐثر ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻧﻮﻋﻰ ﺟﻬﻨﻢ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﻭﻡ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻧﺎﻥ،ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﻗﺒﻞ ﺍﺯﻣﺮﺩﻥ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ پسﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺗﻌﺒﻴﺮ) ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭؤﻴﺎ،ﻭﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻋﺒﻮﺭﻋﻘﻠﻰ و عبرت گیری ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎن  ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺭؤﻴﺎ، ﺑﻤﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﻬﻴﻢ  ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 44 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﺿﻐﺎث ﺍﺣﻠﺎﻡ ، ﻭﻣﺎ ﻧﺤﻦ ﺑﺘﺄﻭﻳﻞ ﺍﻟﺄﺣﻠﺎﻡ ﺑﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

         ﻣﻠّﺎﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﺿﻐﺎث  ﺍﺣﻠﺎﻡ،ﻳﺎ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﻓﺸﺎﺭ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺷﮑﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻥ ﺨﻮﺍﺏ  ﺗﻮﺍﻥ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ .(ﺿﻐﻂ) ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺟﻤﻊ ﺁﻥ (ﺍﻇﻐﺎث ) ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺣﻠﺎﻡ) ﺟﻤﻊ ﺣﻠﻢ ﻭﺭؤﻴﺎ ﺍﺳﺖ . (ﺗﺎﻭﻳﻞ)ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭﺗﻌﺒﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺎﺻﻮﻝ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﻋﻠﻞ ﻗﺒﻠﻰ ﻳﻚ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭؤﻴﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ . ﻗﺪﺭﺕ (ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ) ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻦ ﻳﻚ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺷﺪﻩ،ﻭﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻨﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻃﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣؤﻣﻦ ﻧﻴﺰ،ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﻳﻚ ﺭؤﻴﺎ،ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺗﻮﺟﻴﻪﻓﮑﺮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ،ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ، ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ  ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺬﻫﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﻔﺴﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺗﺎﻭﻳﻞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎﺯ  ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺣﻴﺎﺕﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس ﻭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﻣﻮﺿﻮﻉ،ﻭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ  ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻫﻴﭻ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ، ﺣﻮﺍﺩﺷﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﺪ،ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﺗﺎثیرﻯ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺧﻮﺍﺏ،ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻮﻟﺎﺕ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻓﻄﺮﺕ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ،ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ  ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﺎﺭ ﻓﮑﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺬﻫﻦ، ﻭ ﺍﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ،ﻭﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ، ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻭﺣﻮﺍﺩث ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ،ﻳﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻫﺮﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭﺯﻳﺮﻙ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﻭ ﺑﺴﻤﺖ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ  ﻭﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻳﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ . ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ، ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎ،ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺄﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﺩﻳﺪﻥ ﻫﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ، ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮔﺮگ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﭼﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺩﻳﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺎﻫﻢ،ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﻢ ﺻﻒ  ﺍﺭﺍﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺳﺎﻟﻚ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ، ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ  ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺩﻧﻴﻮﻯ،ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ  ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭﻣﮋﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻭﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻬﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺟﺴﺘﻪ ﻭﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻰ ﭘﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺘﻔﺴﻴﺮ ﻭﺗﺎﻭﻳﻞ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺗﺠﻠّﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺪﺑﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ  ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ،ﻭﻳﺎ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ  ﺩﺭ  ﺫﻫﻦ ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﺗﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﻫﺪ،ﻭﻧﻮﻉ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﻣﺰﺍﺣﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ،ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻧﺎ ﻣﻄﻠﻮﺏ،ﻭﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﺍﺷﺒﺎﻉ ﻧﺸﺪﻩ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ  ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﻔﺶ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻣّﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﮐﺎﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﻭ،ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺳﻮﻡ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ، ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﺍﺯ  ﻧﻮﻉ ﺣﻠﻢ ﻭﮐﺎﺑﻮس  ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /45 -  ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻯ ﻧﺠﺎ ﻣﻨﻬﻤﺎ ،ﻭ ﺍﺩّﮐﺮ ﺑﻌﺪ اُﻣّﻪ ، ﺃﻧﺎ ﺍﻧﺒﺌﮑﻢ ﺑﺘﺄﻭﻳﻠﻪ ﻓﺄﺭﺳﻠﻮﻥ

    ﺍﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩ،ﻭﺍﺯﺍﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ،ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ، ﮐﻤﻚ ﮐﻨﻢ.ﭘس ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ ﻭﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ . ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻗﻰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﺑﻴﺎﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻓﮑﺮ،ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺟﺴﻢ،ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺪﺑﻴﺮﻫﺎ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮﻫﺎﻯگوﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻴﺎﺩ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭﮔﻔﺖ ﻣﻦ  ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ.ﻭ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻨﺒّوء  ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ،ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ .(ﺍﺩﮐﺮ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭﺩﺭﻙ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻧﻪ ﺗﺪﺍﺭﻙ . (ﺍُﻣّﻪ ) ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺪﺕ ﻭﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ،ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﻗﺒﻠﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ. ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ، ﺑﺤﺎﻝ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ / 46 -  ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﺼﺪّﻳﻖ، ﺃﻓﺘﻴﻨﺎ ﻓﻰ ﺳﺒﻊ ﺑﻘﺮﺍﺕ ﺳﻤﺎﻥ، ﻳﺄﮐﻠﻬﻦ ﺳﺒﻊ ﻋﺠﺎﻑ، ﻭ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﺒﻠﺎﺕ ﺧُﻀﺮ ﻭاُﺧﺮ ﻳﺎﺑﺴﺎﺕ، ﻟﻌﻠّﻰ ﺍﺭﺟﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﺎس ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

     ﺑﻴﻮﺳﻒ ﮔﻔﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻯ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮ، ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻭ ﭼﺎﻕ، ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻭ ﻟﺎﻏﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ، ﻭﻧﻴﺰ ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺷﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﺳﺒﺰ ﻭﺗﺎﺯﻩ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺷﻪ ﺧﺸﮑﻴﺪﻩﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻓﺘﻮﻯ ﻭ ﻧﻈﺮ ﻭﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮑﻦ،ﺗﺎﺷﺎﻳﺪ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺧﺪﻣﺖ  ﮐﻨﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.(ﺻﺪّﻳﻖ) ﺷﺨﺺ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮ ﻭﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﺍﻭ،ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﺻﺪﻳﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺻﺮﻳﺤﺎ ﺩﺭﺍﻳﻥ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺷﺮﻑ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ .( ﻓﺘﻮﺍ) ﻭ (ﺍﻓﺘاء) ﻧﻈﺮ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻓﻘﻂ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﺭؤﺴﺎ ﻭﺳﺮﮐﺮﺩﮔﺎﻥ،ﻧﻈﺮ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﻟﺎﺟﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻣﺪﺍﻡ ﻓﺘﻮﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻧﻪ ﺑﻘﺼﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ .(  ﻟﻌﻠّﻰ) ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﮕﻴﺮﻡ،ﻭ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﻭﻋﻠﺖ ﻭﺳﺒﺐ ﺧﻮﺍﺏ  ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﮑﻨﻢ .

ﻴﻮﺳﻒ /47 -  ﻗﺎﻝ ﺗﺰﺭﻋﻮﻥ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﻴﻦ ﺩﺃﺑﺎ، ﻓﻤﺎ ﺣﺼﺪﺗﻢ ﻓﺬﺭﻭﻩ ﻓﻰ ﺳﻨﺒﻠﻪ، ﺍﻟّﺎ ﻗﻠﻴﻠﺎ ﻣﻤّﺎ ﺗﺄﮐﻠﻮﻥ

    ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ ﻣﻌﻨﻰ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﮔﻨﺪﻡ ﮐﺸﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﮔﻨﺪﻡ ﺩﺭﻭ ﮐﺮﺩﻳﺪ،ﺩﺭ ﺧﻮﺷﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭﺍﺯﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻥ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .( ﺩﺃﺏ) ﭘﻴﮕﻴﺮ ﻭﻟﺎ ﻳﻨﻘﻄﻊ ﻭﺑﺪﻭﺕ ﺗﻮﻗﻒ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺣﺼﺎﺩ) ﺩﺭﻭ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻭ (ﺫَﺭ) ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﺩﺭ ﺧﻮﺷﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ  ﭼﻮﻥ ﺫﺭﻩ ﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﻳﺰ ﻭﻣﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﺭﻳﺰ ﻭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /  48 -  ثُمّ ﻳﺄﺗﻰ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ﺳﺒﻊ ﺷﺪﺍﺩ، ﻳﺄﮐﻠﻦ ﻣﺎ ﻗﺪﻣﺘﻢ  ﻟﻬﻦ، ﺍﻟّﺎ ﻗﻠﻴﻠﺎ ﻣﻤّﺎ ﺗﺤﺼﻨﻮﻥ

     ﺳﭙس  ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﻗﺤﻄﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻳﺪ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﻮﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮔﻨﺪﻣﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺎ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ .(ﺣُﺼُﻦ) ﻗﻠﻌﻪ ﻭ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺑﺎﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺤﻔﻮﻅ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭس ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﺗﺤﺼّﻦ) ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻧﺪ.(ﻣﺤﺼﻦ) ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ (ﻣﺤﺴﻦ) ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺩﺭﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺣﺼﻦ ﻭﺗﺤﺼّﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﺎﺭﺝ  ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻳﻮﺍﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺎﺷﺪ،ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺳﺘﺮﺵ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﺎﺹ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 49 -  ثُمّ ﻳﺄﺗﻰ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ﻋﺎﻡ، ﻓﻴﻪ ﻳﻐﺎث ﺍﻟﻨﺎس ﻭ ﻓﻴﻪ ﻳﻌﺼﺮﻭﻥ

    ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﭘس اﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ، ﺳﺎﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺩﻡ  ﮐﻤﻚ ﻭﺍﻣﺪﺍﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ.(ﻏﻮث ) ﻧﺠﺎﺕ ﻭﺍﻣﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﺍﺩ ﮐﺶ  ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ عنوان غوث ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ . (ﻋﺼﺮ) ﻳﻌﻨﻰ ﻓﺸﺮﺩﻥ ﻭ ﻋﺼﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ،ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ . (ﻋﺎﻡ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻭﻋﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ.

ﻴﻮﺳﻒ/ 50 -  ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﻤَﻠﻚ، ﺍﺋﺘﻮﻧﻰ ﺑﻪ ، ﻓﻠﻤّﺎ ﺟاءه  ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ، ﻗﺎﻝ ﺍﺭﺟﻊ ﺍﻟﻰ ﺭﺑّﻚ ﻓﺴأﻠﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻝ ﺍﻟﻨﺴﻮة ﺍﻟﻠّﺎﺗﻰ ﻗﻄﻌﻦّ ﺃﻳﺪﻳﻬﻦّ، ﺍﻥ ﺭﺑّﻰ ﺑﮑﻴﺪﻫﻦ ﻋﻠﻴﻢ

     ﭼﻮﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ،ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻟﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﻥ ﻳﻮﺳﻒ  ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻧﺰﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ،ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻥ ﺯﻧﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ  ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻳﻮﺳﻒ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺎﻥ  ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﻳﻮﺳﻒ،ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ .( ﺑﺎﻝ ) ﺧﺎﻃﺮ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ،ﺍﻧﺎﻥ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ  ﺍﻓﮑﺎﺭ  ﭘﻠﻴﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﻏﺘﺮ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋی ﺘﺮﻣﻰ  ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ /51 -  ﻗﺎﻝ ﻣﺎ ﺧﻄﺒﮑﻦّ  ﺍﺫ ﺭﺍﻭﺩﺗﻦ ﻋﻦ ﻧﻔﺴﻪ، ﻗﻠﻦ ﺣﺎﺷﺎ ﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻋﻠﻤﻨﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺳوء ،ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻣﺮﺃﻩ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ، ﺍﻟﺂﻥ ﺣﺼﺤﺺ ﺍﻟﺤﻖ، ﺃﻧﺎ ﺭﺍﻭﺩﺗّﻪ  ﻋﻦ ﻧﻔﺴﻪ ، ﻭﺍﻧّﻪ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ

     ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﭼﻪ ﻓﮑﺮﻯ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ.ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻮس ﻧﻔﺶ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ. ﺯﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ. ﺯﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺮﺩﮔﻰ  ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ، ﺍﻳﻨﻚ ﺣﻖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻳﻦ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﻮس ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ .( ﺧﻄﺐ ) ﻧﻈﺮ ﺑﺨﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .( ﺭﺍﻭﺩ) ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ،ﻭ ﻗﺼﺪ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻯ ﮐﻪﺩﺭ  ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺣﺎﺷﺎ) ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩ.ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ. ﺯﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﺼﺮﻯ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻏﻴﺮ  ﺍﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺣﺼﺤﺺ ) ﻫﻤﺎﻥ (ﻫﺴﺖ ) ﻓﺎﺭﺳﻰ قریش زردشتی  ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻇﻬﻮﺭ ﻭﭘﻴﺪﺍﺋﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﻗﺖ ﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺻﺎﺩﻗﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﭙﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻭﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 52 -  ﺫﻟﻚ ﻟﻴﻌﻠﻢ، ﺍﻧّﻰ ﻟﻢ ﺃﺧﻨﻪ ﺑﺎﻟﻐﻴﺐ، ﻭﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻬﺪﻯ ﮐﻴﺪ ﺍﻟﺨﺎﺋﻨﻴﻦ

      ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ،ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺑﻢ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﺍﻭ ﺑﻮﻯ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ.ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺧﺎﺋﻨﺎﻥ ﺭﺍ  ﺑﻬﺪﺍﻳﺘﻰ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ،ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﻳﺶ،ﻫﺮﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻫﺪﻯ ﮔﻴﺮﻯ ﻳﺎ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ / 53 -  ﻭﻣﺎ ﺍﺑﺮئ  ﻧﻔﺴﻰ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻨﻔس ﻟﺄﻣّﺎﺭة ﺑﺎﻟﺴوء، ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﺭﺣﻢ ﺭﺑّﻰ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴﻢ

     ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻔس ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ.ﻧﻔس ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣّﺎﺭﻩ ﻭﺍﻣﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﺑﻬﺮ ﮐﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺣﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ . ﻓﻄﺮﺗﺎ ﻫﺮ ﻧﻔس ﺑﺸﺮﻯ، ﺑﺪﻯ ﻃﻠﺐ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.  ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺳﻮﺧﺖ ﻟﺬﺕﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ،ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺼﺮﻑ ﻟﺬﺕ ﻭ ﻗﻬﺮﺍ ﺷﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ،ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻓﻌﻠﻰ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﭘس ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ، ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺑﺮﺍﻭﺭﺩ ﻣﻦ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺯﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻫﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ . ﻭﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ  ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ،ﻳﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﻳﻦ  ﻭﺭﻭﺵ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﻳﻮﺳﻒﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﻞ ﻭﺻﻮﻝ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺎ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﻓﻄﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﻮﺩ، ﺑﻬﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﮐﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﺑﺪﻯ ﻧﺸﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﻭ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺗﺼﻮﺭ ﺧﻮﺩ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﺍﻫﺪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻄﺎ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺯﻫﺪ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﺩ، ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﺠﺪﺩ، ﻭﺗﻮﺑﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ،ﻭﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻏﻔﺮﺍﻧﺶ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ.ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎفی اﺳﺖ،ﮐﻪﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺎﺯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ  ﻭﻗﺖ ﻫﺴﺖ،ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ،ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ  ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 54 -  ﻭ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﻤﻠﻚ، ﺍﺋﺘﻮﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺨﻠﺼﻪ ﻟﻨﻔﺴﻰ،  ﻓﻠﻤّﺎ ﮐﻠّﻤﻪ ﻗﺎﻝ، ﺍﻧّﻚ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻟﺪﻳﻨﺎ ﻣﮑﻴﻦ ﺃﻣﻴﻦ

     ﭘس ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ، ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﻨﺰﺩ ﻣﻥ ﺒﻴﺎﻭﺭﻳﺪ. ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻡ.ﻭﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩ،ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﻧﺰﺩ ﻣﺎ، ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻰ محترم و ﺃﻣﻦ ﺩﺍﺭﻯ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ،ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ.ﻭﺑﻮﻯ ﻣؤﻤﻦ ﺷﺪ.ﻭ ﮔﻔﺖ ﺟﺎﻯ ﺗﻮ(ﺃﻣﻦ) ﻭ ﺟﺎﻯ ﺍﻭﻡ  ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻣﮑﺎﻥ ﻣﮑﻴﻦ،ﻳﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻰ ﻣﺤﮑﻢ ﻭﺍﺭﺍﻡ ﻭﻣﻄﻤئن ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ،ﺑﻨﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ،ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺑﻔﺮﺷﺘﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ(ﻳﻮﻡ) ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ (ﺍﻭﻡ) ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺎﺹ کاملان ﻣﺤﻤﺪی ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺑﻮﺩ. ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ  ﺗﻤﺎﻣﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ  دنباله ولایت سلوکی زردشت ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺼﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ  ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ، ﮐﻠﻴﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ  ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﻭﺯﻣﺎﻧﻰ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﻗﺎﺋم هماﻥ ﺰﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ  ﺍﻣﺎﻡ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺯ  ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ، ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ  ﻗﺮّﻩ ﻫﻔﺘﻢ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ، ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺠﺪﺩ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺭؤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ  ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 55 -   ﻗﺎﻝ ﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﺍﻧّﻰ ﺣﻔﻴﻆ ﻋﻠﻴﻢ

     ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ،ﻣﺮﺍ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﮑﻦ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﺍﻣﻴﻦ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺴﺘﻢ . ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻭﻡ ﻭ  ﺳﻠﻮﻙ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ، ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻣﻄﻤئن  ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﻧﻈﺮﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﻨﺪ. ﺍﻳﻦ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ  ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ.ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻧﺸﻮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻨﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 56 - ﻭﮐﺬﻟﻚ ﻣﮑّﻨﺎ ﻟﻴﻮﺳﻒ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻳﺘﺒﻮّء ﻣﻨﻬﺎ ﺣﻴث ﻳﺸاء ، ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺣﻤﺘﻨﺎ ﻣﻦ ﻧﺸاء، ﻭﻟﺎ ﻧﻀﻴّﻊ ﺃﺟﺮ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ

     ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ، ﻣﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ،ﺗﺎ ﻫﺮ ﺟﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﮐس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ،ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺩﺍﺩﻥ  ﺭﺣﻤﺖ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﺤﺴﻨﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﻮ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ  ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻭ ﺿﺎﻳﻊ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ، ﻭﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺍ،ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﻰ  ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.  ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺭﺍﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ اﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻴﺒﺨﺸﺪ. ﮐﻪ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﺴﻠﻮﻙ،ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.(ﺗﺒوّء) ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ  ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻑ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ، ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ،ﻫﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﻳﻦ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﻭﻫﺮ ﻃﻮﺭ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹﺧﺪﺍ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ  ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﺃﺟﺮ) ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭﻣﺰﺩ ﻭﺣﻖ ﻫﺮﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻣﺤﺴﻦ)ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﺴﻦ و حسن ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺿﺎﻳﻊ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﻬﺎ، ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ  ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺭﺽ ) ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺭﺽ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻳﺸﻪ (إﺭث )ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺰﺑﺎﻥ اﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ. ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻧﻔس ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ  ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺰﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﻯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺒﻨﺪﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ /57 -  ﻭﻟﺄﺟﺮ ﺍﻟﺂﺧﺮة، ﺧﻴﺮ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ، ﻭﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﺘّﻘﻮﻥ 

     ﻭ ﺿﻤﻨﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ،ﮐﻪ ﺍﺟﺮ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ  ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ،ﻭﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ(ﺍﺧﺮﺕ)ﺑﻤﻔﻬﻮﻡ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ  ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ،ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ  ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ، ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ (ﺟﺴﻢ ﺭﻭﺣﻰ) ﻳﺎﻧﻮﺭﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ، ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺧﻴﺮ ﻳﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ .(ﺗﻘﻮﻯ) ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻥ، ﻭﺑﺎ ﺗﺮسر ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﮑﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻘﻴّﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﺟﺮ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻮﺭﻯ ﺍﻳﻦ  ﻭﺍﺻﻞ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﺎﻟﻰ،ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭘﺮ ﺩﺭﺩ ﺳﺮ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺳﺎﺯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻃﺎﻋﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﺧﻮﺩ،ﺑﭙﺎﺩﺍﺵ  ﺍﺧﺮﻭﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﻓﻮﺭﻯ  ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﺼﻮﺭﺕ  ﻣﺎﻝ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﺮﺣﻮﺯﻩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /58 -  ﻭﺟاء ﺍﺧﻮﻩ ﻳﻮﺳﻒ، ﻓﺪﺧﻠﻮﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻌﺮﻓﻬﻢ، ﻭﻫﻢ ﻟﻪ ﻣﻨﮑﺮﻭﻥ

ﺳﭙس ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ،ﻭﻳﻮﺳﻒ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ،ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ،ﭘس ﺍﺯ ﻗﺤﻄﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭﺗﻮﻟﻴﺪ ﮔﻨﺪﻡ، ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﺼﺮ ﭘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ،ﺑﺴﻮﻯ ﻣﺼﺮ ﮔﺴﻴﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﻭﺗﺤﺖ ﻫﺮ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ، به دﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﻨﺪﻡ ﻣﻴﻔﺮﻭﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻳﺪ ﮔﻨﺪﻡ ﻧﺰﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻤﺼﺮ ﺍﻣﺪﻧﺪ. ﻭﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﺭﺍﻳﻪ، ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﺑﺠﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻥ  ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 59 - ﻭﻟﻤّﺎ ﺟﻬّﺰﻫﻢ ﺑﺠﻬﺎﺯﻫﻢ، ﻗﺎﻝ ﺁﺗﻮﻧﻰ ﺑﺄﺥ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﺑﻴﮑﻢ، ﺃﻟﺎ ﺗﺮﻭﻥ ﺍﻧّﻰ ﺃﻭﻓﻰ ﺍﻟﮑﻴﻞ  ﻭ ﺃﻧﺎ ﺧﻴﺮ ﺍﻟﻤﻨﺰﻟﻴﻦ

      ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺗﺠﻬﻴﺰ ﻭﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺣﻤﻞ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﺯﻫﺎﻯ ﺑﺎﺭﺑﺮﻯ  ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ،  ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ  ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ  ﺷﻤﺎ ﻭﻓﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ،ﻭﮐﻢ ﻧﻤﻴﺪﻫﻢ ﻭﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻢ . ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﺿﻤﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ  ﺗﻨﻰ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭﻣﺎﺩﺭ  ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.  ﺍﻧﻬﺎ ﻗﻄﻌﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻣﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ.ﻭﻟﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻨﺪﻡ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ دﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﺴﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 60 - ﻓﺄﻥ ﻟﻢ ﺗﺄﺗﻮﻧﻰ ﺑﻪ، ﻓﻠﺎ ﮐﻴﻞ ﻟﮑﻢ ﻋﻨﺪﻯ، ﻭﻟﺎ ﺗﻘﺮﺑﻮﻥ

     ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﻳﺪ،ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺸﻤﺎ  ﮔﻨﺪﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﻮﻳﺪ. ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﭘﻴﺮ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.  ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺍﻣﻮﺯﺷﻰ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ /61 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺳﻨﺮﺍﻭﺩ ﻋﻨﻪ ﺃﺑﺎﻩ ﻭ ﺍﻧّﺎ ﻟﻔﺎﻋﻠﻮﻥ

     ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ  ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺑﺮﺍﺩﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ  ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ /62 -  ﻭ ﻗﺎﻝ ﻟﻔﺘﻴﺎﻧﻪ، ﺍﺟﻌﻠﻮﺍ ﺑﻀﺎﻋﺘﻬﻢ ﻓﻰ ﺭﺣﺎﻟﻬﻢ، ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﻌﺮﻓﻮﻧﻬﺎ، ﺍﺫﺍ ﺍﻧﻘﻠﺒﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻫﻠﻬﻢ، ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ

     ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ،ﮐﻪ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻗﻴﻤﺖ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻠﺎ ﻭﺟﻮﺍﻫﺮﺍﺕ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺍﺧﻞ ﮐﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﭘس ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻳﺪ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﻤﺼﺮ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﭘﻮﻝ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺧﺮﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .(ﻓﺘﻰ ﻭ ﻓﺘﻴﺎﻥ ) ﺑﭽﻪﻫﺎ  ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ( ﻓﺘﻮﻩ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺵ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ(ﻓﺘﺎ)ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.(ﺭَﺣﻞ ) ﺩﺍﺭﺑﺴﺖ ﭼﻮﺑﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﻭﻃﺮﻑ ﺷﺘﺮﻧﺼﺐ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﻯ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ. (ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ) ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻮﺿﻊ ﺳﺎﺑﻖ ﺗﻐﻴﺮ ﺳﻤﺖ 180  ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻮ ﺍﻣﻮﺯﺍﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻭﺍﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ،ﺑﺎﺯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 63 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺭﺟﻌﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺃﺑﻴﻬﻢ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺃﺑﺎﻧﺎ، ﻣﻨﻊ ﻣﻨّﺎ ﺍﻟﮑﻴﻞ، ﻓﺄﺭﺳﻞ ﻣﻌﻨﺎ ﺃﺧﺎﻧﺎ ﻧﮑﺘﻞ، ﻭ ﺍﻧّﺎ ﻟﻪ ﻟﺤﺎﻓﻈﻮﻥ

      ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ،ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﺠﺪﺩ  ﮔﻨﺪﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ، ﻭﺗﻮﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﻰ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﮔﻨﺪﻡ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ.ﻭ ﻣﻄﻤئن  ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 64 ﻗﺎﻝ ﻫﻞ ﺁﻣﻨﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ،ﺍﻟّﺎ ﮐﻤﺎ ﺁﻣﻨﺘﮑﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﺧﻴﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ، ﻓﺎﻟﻠﻪ ﺧﻴﺮ ﺣﺎﻓﻈﺎ ،ﻭﻫﻮ ﺍﺭﺣﻢ ﺍﻟﺮﺍﺣﻤﻴﻦ

    ﭘﺪﺭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﮐﻨﻢ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻡ.ﻭ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ  ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﮐﻨﻢ . ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻓﻆ،ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ  ﺭﺣﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ .(ﺃﻣﻦ) ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﺨﺺ ﺍﻣﻴﻨﻰ ﺳﭙﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﻯ  ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺪﻫﺪ.ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﻭﻣﺪﺑﺮ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ،ﺑﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ،ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ / 65 -  ﻭﻟﻤّﺎ ﻓﺘﺤﻮﺍ ﻣﺘﺎﻋﻬﻢ، ﻭﺟﺪﻭﺍ ﺑﻀﺎﻋﺘﻬﻢ ﺭﺩّﺕ ﺍﻟﻴﻬﻢ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺃﺑﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﻧﺒﻐﻰ ، ﻫﺬﻩ ﺑﻀﺎﻋﺘﻨﺎ ﺭﺩّﺕ ﺍﻟﻴﻨﺎ ، ﻭﻧﻤﻴﺮ ﺃﻫﻠﻨﺎ ﻭ ﻧﺤﻔﻆ ﺃﺧﺎﻧﺎ ﻭﻧﺰﺩﺍﺩ ﮐﻴﻞ ﺑﻌﻴﺮ،ﺫﻟﻚ ﮐﻴﻞ ﻳﺴﻴﺮ

      ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ.ﮐﻪ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﻣﺎ ﺑﺨﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻴﺰ  ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻳﻚ ﺷﺘﺮ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺪﻡ،ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺧﻮﺏ ﻭﺍﺳﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻣﺘﺎﻉ) ﮐﺎﻟﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭ(ﺑﻀﺎﻋﺖ)ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻟﺎ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ(ﻧﺒﻐﻰ) ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ (ﺑﻐﻰ) ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.(ﻣﻴﺮﻩ ) ﻳﺎﺟﻴﺮﻩ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﻏﺬﺍئی اﺳﺖ. (ﮐﻴﻞ ) ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻇﺮﻑﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ  ﮐﻨﻨﺪ. (ﻳﺴﻴﺮ) ﺳﺎﺩﻩ ﻭﺍﺳﺎﻥ ﻭ ﺳﻬﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 66 -  ﻗﺎﻝ ﻟﻦ ﺃﺭﺳﻠﻪ ﻣﻌﮑﻢ، ﺣﺘّﻰ ﺗؤﺘﻮﻥ ﻣﻮثّقا ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺘﺄﺗﻨّﻨﻰ ﺑﻪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻥ ﻳﺤﺎﻁ ﺑﮑﻢ ، ﻓﻠﻤّﺎ ﺁﺗﻮﻩ ﻣﻮثقهم ﻗﺎﻝ ، ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻧﻘﻮﻝ ﻭﮐﻴﻞ

    ﭘﺪﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻢ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﻮﭼﻚ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺒﺮﻳﺪ. ﻣﮕﺮ ﺳﻨﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﻥ ﺳﻨﺪ ﺑﺎﻋث ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ﺿﺮﺭ ﺷﻤﺎ ﻭﻭﺑﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﺩﺩ . ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻭﺷﻴﻘﻪ ﻭ ﺗﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﭘﺪﺭ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭﺗﻌﻬﺪ ﺷﻤﺎ،ﻭﻣﺎ ﺟﺮﺍﻯ  ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﺿﻤﻨﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺴﺘﻌﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺼﺎﺣﺒﺎﻥ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ،ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﺪﺭﻙ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ  ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ .(ﻣﻮثّق)ﻳﺎ ﻭثیقه و ﺗﻌﻬﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﻣﻀﺎ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺳﺖ.(ﺍﺣﺎﻃﻪ) ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﻤﺸﮑﻠﺎﺕ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻳﻚ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺧﻄﺮ ﻭﺳﻘﻮﻁ ﻭﮐﻢ ﺷﺪﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ .(ﻭﮐﻴﻞ)ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /67 - ﻭ ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﺑُﻨﻰّ، ﻟﺎ ﺗﺪﺧﻠﻮﺍ ﻣﻦ ﺑﺎﺏ ﻭﺍﺣﺪ، ﻭ ﺍﺩﺧﻠﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ ، ﻭﻣﺎ ﺃﻏﻨﻰ ﻋﻨﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺷیئ ﺍﻥّ ﺍﻟﺤﮑﻢ ﺍﻟّﺎ ﻟﻠﻪ، ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮﮐّﻠﺖ،ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻠﻴﺘﻮﮐّﻞ ﺍﻟﻤﺘﻮﮐّﻠﻮﻥ

      ﺳﭙس ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪ ﺩﺍﺩ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺼﺮ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﺟﺪﺍ ﺍﺯﻫﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﻧﺪ. ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ، ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﺑﻪ ﺍﻥ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﮐﻨﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺣﮑﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻦ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ.ﻭﻣﺘﻮﮐﻠﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﺗﻮﮐﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ  ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﺩ،ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﺮ ﮐس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺑﺎﺏ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻫﺮ ﮐس ﺑﻴﻚ ﺳﺒﻚ ﻋﺒﺎﺩﻯ، ﭼﻮﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻩ  ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.(ﺑﺎﺏ) ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺩﺭﻫﺎﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ  ﻭﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻌﺪﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺟﺪﺍ ﺍﺯﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ  ﻭﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ،ﺣﻮﺍس  ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻭﻧﺠﺎﺕ،ﺟﺰ ﮐﻤﻚ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻫﻴﭻ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭ،ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺪ،ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺎﻓﻰ ﺩﺍﺷﺖ،ﻭ ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ، ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﺮﺯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﺣﮑﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ،ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﻗﻀﺎﻭﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .(ﺗﻮﮐّﻞ)ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ  ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻋﻤﺮ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺩﺭﺑﺴﺖ ﺩﺭ  ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ  ﺧﺪﺍ،ﻳﺎ ﻭﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﮑﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻧﻮﻳﻨﻰ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ. ﮐﻪ  ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/  68  - ﻟﻤّﺎ ﺩﺧﻠﻮﺍ،ﻣﻦ ﺣﻴث ﺃﻣﺮﻫﻢ ﺍﺑﻮﻫﻢ ،ﻣﺎﮐﺎﻥ ﻳﻐﻨﻰ ﻋﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻴﺌﺎ، ﺍﻟّﺎ ﺣﺎﺟﻪ ﻓﻰ ﻧﻔس ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻗﻀﺎﻫﺎ، ﻭﺍﻧّﻪ ﻟﺬﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﻤّﺎ ﻋﻠّﻤﻨﺎﻩ، ﻭﻟﮑﻦ ﺃﮐثرﺍﻟﻨﺎس  ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ

      ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ  ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺪﺭ،ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺩﺭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ،ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ  ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﮐﻪﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻮﺩ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ.و ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺎﻫﻤﺎﻥ را ﺗﻌﻠﻴم ﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻟی اﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻫﺮﺧﻮﺍﺳﺘﻪ او ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ. ﻭﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ علمی ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﺍ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ،و ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧّﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﮐﻤﺎﻝ،ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺎﻫﻴﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻟﺪﻧﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ /69 -  ﻭﻟﻤّﺎ ﺩﺧﻠﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻳﻮﺳﻒ،ﺁﻭﻯ ﺍﻟﻴﻪ ﺃﺧﺎﻩ، ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻰ ﺍﻧﺎ ﺍﺧﻮﻙ، ﻓﻠﺎ ﺗﺒﺘﺌس ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ

     ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﻭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ،ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪ. ﻭﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻮﻫﺴﺘﻢ. ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﺒﺎﺵ  ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻗﺒﻠﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.( ﺑﺌس ) ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺪ ﻓﺎﺭﺳﻰ قریش زردشتی است. ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻫﻢ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﺮﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻳﻌﻘﻮﺏ امام زمان  خود ﺭﻫﺒﺮﻯ کاملان زنده ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﭘﻴﺮﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩ.

ﻴﻮﺳﻒ/ 70 -  ﻓﻠﻤّﺎ ﺟﻬّﺰﻫﻢ ﺑﺠﻬﺎﺯﻫﻢ، ﺟﻌﻞ ﺍﻟﺴﻘﺎیة  ﻓﻰ ﺭﺣﻞ ﺍﺧﻴﻪ، ثُمّ  ﺃﺫﻥ ﻣﻮٴﺬّﻥ، ﺃﻳّﺘﻬﺎ ﺍﻟﻌﻴﺮ، ﺍﻧﮑﻢ ﻟﺴﺎﺭﻗﻮﻥ

    ﻭﭼﻮﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺟﻬﺎﺯﻫﺎ ﻭ ﺷﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﻬّﺰ ﻭﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ،ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻴﺴﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﺳﭙس جارچی ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻴﺎﻥ ﺳﺎﺭﻕ ﻫﺴﺘﻴﺪ.(ﻋﻴﺮ) ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﻭﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ (ﺑﻌﻴﺮ ﻳﺎ ﺷﺘﺮ) ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺃﺫﺍﻥ ﻣﻮٴﺬﻥ) ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺟﺎﺭﭼﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪﺍﺫﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ  ﻧﻤﺎﺯ باشد، ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺟﺎﺭﺯﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /71 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ،ﻭ ﺍﻗﺒﻠﻮﺍ ﻋﻠﻴﻬﻢ، ﻣﺎﺫﺍ ﺗﻔﻘﺪﻭﻥ ؟

    ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﺒﺎﺯﺭﺳﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ.ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺳﺎﺭﻕ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻴﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 72 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻧﻔﻘﺪ ﺻﻮﺍﻉ ﺍﻟﻤَﻠﻚ،ﻭ ﻟﻤﻦ ﺟاء ﺑﻪ ﺣﻤﻞ ﺑﻌﻴﺮ، ﻭ ﺃﻧﺎ ﺑﻪ ﺯﻋﻴم

    ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﻫﺮ ﮐس ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ، ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺷﺘﺮ گندم ﺟﺎﻳﺰﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭﻣﺘﻌﻬﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﻫﺴﺘﻢ.(ﺻﺎﻉ ﻭﺻﻮﺍﻉ ) ﺟﻤﻊ  ﺍﻥ ﻇﺮﻑ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ،ﻳﺎ ﺗﻨﮕﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺏ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ.(ﺑﻌﻴﺮ) ﺷﺘﺮ ﺍﺳﺖ،ﻭ(ﻋﻴﺮ) ﻳﺎ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻌﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ.ﻭ(ﺯﻋﻴﻢ )ﺯﻋﻢ ﻭﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺤﻖ، ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺑﻨﺎﺣﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺭﻫﺒﺮ ﻭ ﺭﺋﻴس ﻗﻮﻣﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/73 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺗﺎﻟﻠﻪ،ﻟﻘﺪ ﻋﻠﻤﺘﻢ،ﻣﺎ ﺟﺌﻨﺎ ﻟﻨﻔﺴﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻭﻣﺎ ﮐﻨّﺎ ﺳﺎﺭﻗﻴﻦ

    ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺎﺭﻕ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ. ﻧﻴّﺖ ﺳﻮﺋﻰ  ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﻃﻤﻊ ﺑﺴﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻓﺴﺎﺩ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ، ﻭ ﺳوء ﻧﻴّﺖ ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﮑﺎﺭﻯ، ﺑﺎﻋث ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﻭﺡ می ﺸﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ روان  ﺍﺳﺖ

ﻴﻮﺳﻒ / 74 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻓﻤﺎ ﺟﺰاءه  ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﮐﺎﺫﺑﻴﻦ

     ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭﺟﺰﺍﺋﻰ ﺷﻤﺎ،ﭼﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻗﺖ  ﻗﺎﺋل هستید ﺍﮔﺮ ﮐﻪﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ،ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻗﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻋﻤﻠﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ . ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺻﻮﻝ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﻃﺮﻑ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻋﺮﻓﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣُﺠّﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺳﺎﻟک ﺪﺍﻭﻃﻠﺐ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺳﺖ.

ﻴﻮﺳﻒ/ 75 - ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺟﺰﺍؤه ﻣﻦ ﻭﺟﺪ ﻓﻰ ﺭﺣﻠﻪ، ﻓﻬﻮ ﺟﺰﺍؤه  ،ﮐﺬﻟﻚ ﻧﺠﺰﻯ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

    ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻧﺰﺩ ﻫﺮﮐس ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭ ﺷﺨﺼﺎ، ﺩﺭ إﺯﺍﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎﻟﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭﺯﻧﺪﺍﻧﻰ  ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻣثاﻝ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ،ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ،ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﮐﻨﺪ  ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺳﺖ. ﻭﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻳﺎ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ، ﻭ ﻳﺎ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ  ﻧﻮﻋﻰ دارد . ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﺌﻮﻝ،ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎﻑ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺎﺩﻋﺎﻯ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮل اﻟﻬﻰ ﺭﺍ، ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻣﻌﺎﻑ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻫﺮﮐس ﻇﺎﻟﻢ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ، ﻭﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺼﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻤﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭﺧﺪﻣﺎﺕ ﻭﺻﺪﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 76 -  ﻓﺒﺪﺃ ﺑﺄﻭﻋﻴﺘﻬﻢ،ﻗﺒﻞ ﻭﻋاء ﺍﺧﻴﻪ، ثُمّ ﺍﺳﺘﺨﺮﺟﻬﺎ ﻣﻦ ﻭﻋاء ﺍﺧﻴﻪ، ﮐﺬﻟﻚ ﮐِﺪﻧﺎ ﻟﻴﻮﺳﻒ، ﻣﺎﮐﺎﻥ ﻟﻴﺄﺧﺬ ﺃﺧﺎﻩ ﻓﻰ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻤﻠﻚ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻥ ﻳﺸاء الله  ﻧﺮﻓﻊ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻣﻦ ﻧﺸاء،ﻭﻓﻮﻕ ﮐﻞّ ﺫﻯ ﻋﻠﻢ ﻋﻠﻴﻢ

    ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﮐﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ،  ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﮐﻴﺴﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ یوسف ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ ﺷﺪ.ﻭ ﺳﭙس  ﻇﺮﻑ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ، ﺍﺯ ﻇﺮﻑ ﻭﮐﻴﺴﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ.ﻭﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ(ﮐﻴﺪ) ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺒﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ و طریقت ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ،ﺩﺭﺟﻪ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ.ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﻋﺎﻟﻤﺘﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ،ﻃﺒﻖ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ  ﻋﻤﻞ ﺷﺪ. ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺩﺭﻃﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺍﻣﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻧﻪ ﻃﺮﺡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻃﺮﺡ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ . (ﮐُﺪ) ﻓﻌﻞ ﻣﺎﺿﻰ( ﮐﻴﺪ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ) ﻳﺎ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻗﻴﺪ) ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ . ﺩﻳﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ،ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﻭ ﭼﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺳﺮﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺑﺤﻖ ﻳﺎ ﻧﺎﺣﻖ،ﺍﮔﺮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺑﻰ ﺍثر ﺍﺳﺖ .(ﺭﻓﻊ ﺩﺭﺟﺎﺕ ) ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ  ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ.  ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺍﺯﺍﺕ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ.ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﺷﺎﻫﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ .( ﺫﻯ ﻋﻠﻢ )  ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻋﻠﻢ ﻳﺎ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺳﺖ. ﺳﺎﻟﻚ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧّﻰ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ  ﻭ ﻟﺪﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠّﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺎﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺴﺘﻪ ﺑﺴﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ/77 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻥ ﻳﺴﺮﻕ، ﻓﻘﺪ ﺳﺮﻕ ﺃﺥ ﻟﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ، ﻓﺄﺳﺮﻫﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ،ﻭ ﻟﻢ ﻳﺒﺪﻫﺎ ﻟﻬﻢ ، ﻗﺎﻝ ﺃﻧﺘﻢ ﺷﺮّ ﻣﮑﺎﻧﺎ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻋﻠﻢ ﺑﻤﺎ ﺗﺼﻔﻮﻥ

    ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ،ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﺎ ﺳﺎﺭﻕ ﺑﻮﺩ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺭﻕ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍﺩﺭﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻓﺎﺵ ﻧﮑﺮﺩ. ﻭ  ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﺯ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻨﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺪﺯﺩﻯ ﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺗﻌﻬﺪ ﺣﻔﻆ ﺍﻭ ﺭﺍ  ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.( ﺷﺮ ﻣﮑﺎﻥ ) ﻣﮑﺎﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺑﺪ ﻭﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 78 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ، ﺍﻥّ  ﻟﻪ ﺃﺑﺎﻧﺎ ﺷﻴﺨﺎ ﮐﺒﻴﺮﺍ، ﻓﺨﺬ ﺍﺣﺪﻧﺎ ﻣﮑﺎﻧﻪ ،ﺍﻧّﺎ ﻧﺮﺍﻙ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ

    ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺭﺋﻴس، ﻣﺎ ﭘﺪﺭﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﻭﭘﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﮐﻦ،ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﺤﺴﻨﺎﻥ ﻧﻴﮑﻮ ﻭﮐﺎﻣﻠﻰ ﻫﺴﺘﻰ .

ﻴﻮﺳﻒ /79 -  ﻗﺎﻝ ﻣﻌﺎﺫ ﺍﻟﻠﻪ، ﺃﻥ ﻧﺃﺧﺬ ﺍﻟّﺎ ﻣﻦ ﻭﺟﺪﻧﺎ ﻣﺘﺎﻋﻨﺎ ﻋﻨﺪﻩ ،ﺍﻧّﺎ ﺍﺫﺍ ﻟﻈﺎﻟﻤﻮﻥ

     ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ،ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ،ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻴﻢ،ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﻣﺎ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮑﻨﻴﻢ ﺧﻮﺩ  ﻣﺎ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺳﺘﻤﮕﺮ  ﻭﺟﺎﻫﻞ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ .( ﻣﻌﺎﺫ) ﻫﻤﺎﻥ ( ﻋﻮﺫ) ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ،ﻭ( ﻣﺘﺎﻉ) ﮐﺎﻟﺎ ﺍﺳﺖ.

ﻴﻮﺳﻒ /80 -  ﻓﻠﻤّﺎ ﺍﺳﺘﻴأﺴﻮﺍ ﻣﻨﻪ، ﺧﻠﺼﻮﺍ ﻧﺠﻴّﺎ ، ﻗﺎﻝ ﮐﺒﻴﺮﻫﻢ، ﺃﻟﻢ ﺗﻌﻠﻤﻮﺍ ﺃﻥ ﺃﺑﺎﮐﻢ، ﻗﺪ ﺍﺧﺬ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻮثّقا ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻣﺎ ﻓﺮﻃﺘﻢ ﻓﻰ ﻳﻮﺳﻒ ، ﻓﻠﻦ ﺃﺑﺮﺡ ﺍﻟﺄﺭﺽ،ﺣﺘﻰ ﻳﺄﺫﻥ ﻟﻰ ﺃﺑﻰ، ﺍﻭ ﻳﺤﮑﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻰ،ﻭﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﺍﻟﺤﺎﮐﻤﻴﻦ

    ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ،ﻭﺧﻮﺩ ﺭﻫﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ،ﻭﺍﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺖ، ﻣﮕﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﻤﺎﻥ  ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ. ﻟﺬﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻡ،ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻤﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺎﺩﺭ ﺑﮑﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺍﺳﺘﻴأس) ﻳﺄس ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ.(ﻓﺮﻁ) ﺍﻓﺮﺍﻁ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ،ﻭﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ  ﺗﻌﻬﺪ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.( ﺃﺑﺮﺡ ﺍﻟﺄﺭﺽ) ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺮﻙ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ.( ﺍﺫﻥ ) ﭘﺪﺭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﭘﺪﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ،ﻭﺣﮑﻢ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻭﺭﻯ اﻟﻬی اﺳﺖ.ﻭ (ﺧﻴﺮ) ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ،ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺮﻙ ﺗﻌﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﻮثّق ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ، ﺩﺭ  ﺣﮑﻢ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ . ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺮﺳﺮ ﻋﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻳﺴﺘﻢ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ  ﺑﺮﺍﺩﺭﮐﻮﭼﻚ ﺧﻮﺩ، ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻡ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺑﺪﻫﺪ، ﻭﻳﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﻧﻈﺮ ﭘﻴﺮ،ﻭﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻫﺴﺖ،ﻭﻳﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ .تا ترک عزلت سلوکی کند. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻴﺮﺍﻟﺤﺎﮐﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺍﻭﺭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺗﺮﻙ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺮﻙ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺎﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﻌﻬﺪ ﺑﭙﻴﺮ،ﺗﺎ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻈﺮ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪﻣثلا ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻤﻴﺮﺩ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺘﺮﻙ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺎﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﮔﺮﺩﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 81 -  ﺍﺭﺟﻌﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺃﺑﻴﮑﻢ ،ﻓﻘﻮﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺃﺑﺎﻧﺎ، ﺍﻥّ ﺍﺑﻨﻚ ﺳَﺮَﻕ، ﻭ ﻣﺎ ﺷﻬﺪﻧﺎ ﺍﻟّﺎ ﺑﻤﺎ ﻋﻠﻤﻨﺎ، ﻭﻣﺎﮐﻨّﺎ  ﻟﻠﻐﻴﺐ ﺣﺎﻓﻈﻴﻦ

    ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺖ،ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ،ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮ ﺳﺮﻗﺖ ﮐﺮﺩ.ﻭﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﺗﺎ ﺣﻔﻆ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﮐﻨﻴﻢ .ﻳﻌﻨﻰ  ﺳﺮﻗﺖ ﺍﻭ ﺩﺭﺗﻌﻬﺪ ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ  ﺑﺮﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ،ﻳﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺮﻗﺒﻪ ﺗﻌﻬﺪﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.(ﻏﻴﺐ) ﻫﻤﻪ  ﺍﻣﻮﺭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﻭﺍﻣﻮﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ،ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐس ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺧﺒﺮﺍﺯ ﺗﺤﻮﻟﺎﺕ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺡ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ / 82 -  ﻭﺳأﻞ ﺍﻟﻘﺮﻳﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﮐﻨّﺎ ﻓﻴﻬﺎ، ﻭ ﺍﻟﻌﻴﺮ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻗﺒﻠﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ، ﻭ ﺍﻧّﺎ ﻟﺼﺎﺩﻗﻮﻥ

    ﻭبپدر ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺷﻬﺮﻯ هاﻯ ﻣﺎ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻴﻢ ﺑﭙﺮس . ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮﺋﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻮع ﻤﻌﻴﺎﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﺡ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺍﺭﻳﻢ،ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺗﺮ،ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺯﻳﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺻﺪﻕ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﻭ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻭﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳؤﺍﻝ ﺍﺯ(ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﻪ) ﺷﻬﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ  ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻭﻭﺟﻮﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ  ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻩ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﻮﭼﻚ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ، ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻫﻞ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 83 -  ﻗﺎﻝ ﺑﻞ ﺳﻮّﻟﺖ ﻟﮑﻢ ﺍﻧﻔﺴﮑﻢ ﺃﻣﺮﺍ ، ﻓﺼﺒﺮ ﺟﻤﻴﻞ، ﻋﺴﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻥ ﻳﺄﺗﻴﻨﻰ ﺑﻬﻢ ﺟﻤﻴﻌﺎ، ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

    ﺑﺎﺯ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﺪﺭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭه ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻭﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ.ﻭﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ.ﭘس ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻢ،ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﻭﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻤﻦ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪﻩﻫﺎ ﻭﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺍﮔﺎﻩ، ﻭﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺳﻮّﻝ ) ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻔس ،ﻳﺎ ﻫﺮﮐس ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻭﺗﻮﻃﺌﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺷﻮﺩ،ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪﮐﻨﺪ. ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ، ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﻝ ﻋﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ، ﻭﭘﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﺩﺍﺵ ﺩﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﭘﻴﺮﻭ،ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻭﻋﺒﺮﺕ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺪﺑّﺮ ﻭ ﻗﻴّﻮﻡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﺑﺨﺼﻮﺹ  ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻫﺮ ﮐس ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺪﻫﺪ .( ﺟﻤﻴﻊ ) ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭﺗﻤﺮﮐﺰ، ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻭﺍﺻﻞ ﻭ  ﺟﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ، ﻭ( ﺳﻴّﺪ) چون  ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺑﺎ ﻓﺮّ الهی ﺷﺪﻩ  ﻭﮐﺎﻣﻞ ﻭ(ﺁﻗﺎ منش و هخامنش ) ﻣﻰ  ﻧﻤﺎﻳﺪ. (ﺻﺒﺮ) ﺟﻤﻴل ﻮ ﺯﻳﺒﺎ ﺍﺳﺖ، ﻭﻋﺎﻣﻞ ﺟﻢ ﺷﺪﻥ، ﻭﺟﻤﺎﻝ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺭﻭﺡ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺴﺐ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﺩﺭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺩﺭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻭ، ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 84 -  ﻭﺗﻮﻟّﻰ ﻋﻨﻬﻢ ﻭ ﻗﺎﻝ ، ﻳﺎ ﺃﺳﻔﻰ ﻋﻠﻰ ﻳﻮﺳﻒ، ﻭ ﺍﺑﻴﻀّﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺰﻥ، ﻓﻬﻮ ﮐﻈﻴﻢ

    ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺖ.ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻓﺴﻮس ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺳﻔﻴﺪ ﻭﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ(ﮐﻈﻢ ﻏﻴﻆ) ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺻﺒﻮﺭﻯ ﺭﺍﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺑﺎﻏﻀﺐ ﻭﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻧﺸﺪ.( ﺗﻮﻟّﻰ) ﺩﻭﺭﺷﺪﻥ ﺑﺎﻧﻔﺮﺕ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮﻟّﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﭙﻴﺮ،ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.(ﺃﺳﻒ) ﻭ(ﺃﺳﻰ) ﻭ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ . ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪﻩ،ﺭﻣﺰ ﮐﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ، ﻫﺮﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﻳﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭘﻴﺮﻯ ﻭﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ .(ﮐﻈﻢ) ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺻﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺻﺒﻮﺭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﮑﻨﺪ، ﻭﻟﻰ(ﮐﺎﻇﻢ ﻏﻴﺾ) ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺻﺒﺮ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺳﺨﺖ ﺗﺮﻯ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ/85 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺗﺎﻟﻠﻪ،ﺗﻔﺘﺌﻮﺍ ﺗﺬﮐﺮ ﻳﻮﺳﻒ، ﺣﺘﻰ ﺗﮑﻮﻥ ﺣَﺮَﺿﺎ، ﺍﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻬﺎﻟﮑﻴﻦ

    ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﭙﺪﺭ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ، ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺮﻳﺺ ﻭﻳﺎ ﻣﺮﻳﺾ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﻰ ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻏﺼّﻪ ﺧﻮﻳﺶ،ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻬﻠﺎﮐﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ. (ﻣﺎ ﻓتئ ) ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ. ( ﺗﺬﮐﺮ) ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ.(ﺣَﺮَﺽ) ﻣﺮﺽ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻳﺎﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺧﻮﺩﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻨﺎﺭﺍﺣﺘﻰ . ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻳﻮﺳﻒ،ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻨﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 86 - ﻗﺎﻝ ﺍﻧّﻤﺎ ﺃﺷﮑﻮﺍ ﺑَثّی  ﻭﺣُﺰﻧﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭﺍﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ  ﻟﺎ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ

    ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻣﻦ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﻭﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ.ﻭﺣﺰﻥ  ﻭﺍﻧﺪﻭﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ.ﻭﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ  ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ. ﺳﺎﻟﻚ ﻭﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ،ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ،ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ  ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﻮﮐّﻞ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ.ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻰ ﺗﺎﺑﻰ ﻭ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ،ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺸﻴّﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺒﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺪﻫﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 87 -  ﻳﺎ ﺑُﻨﻰّ، ﺍﺫﻫﺒﻮﺍ ﻓﺘﺤﺴّﺴﻮﺍ ﻣﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺃﺧﻴﻪ، ﻭﻟﺎ ﺗﻴﺄﺳﻮﺍ ﻣﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻧّﻪ ﻟﺎ ﻳﻴﺄس  ﻣﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ

     ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﺮﻭﻳﺪ،ﻭ ﺗﺠﺴس ﻭﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺄﻳﻮس ﻧﺸﻮﻳﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺄﻳﻮس ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ  ﻗﻮﻣﻰ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﭘﺪﺭ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ،ﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻧﺪ،ﻭﺗﺤﺴس ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ،ﻳﺎ ﺟﺴﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ،ﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﻴﺪ.ﻭﭘﺪﺭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ، ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺑﺎﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺑﺮﺗﺮ،ﭼﻮﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺵ  ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ،ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺧﺪﺍ ﻣأیوس ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭﻭﺡ ﻳﺎ ﻧﻔﺶ ﻣﻄﻤئنّه ،ﺑﺠﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ. ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺭﻭﺡ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖﻭ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ  ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺄﻳﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ،ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻧس ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺟﺎﻫﻞ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺧﺮ،ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺗﺤﺴس ﺩﺭ ﺍﺣﺴﺎﺵ ﻣﺠﺪﺩ،ﻭﺟﺴﺘﻦ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﺠﺴس ﻭﺗﺤﻘﻴﻖ و جستن ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ / 88 - ﻓﻠﻤّﺎ ﺩﺧﻠﻮﺍ ﻋﻠﻴﻪ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺍﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ، ﻣﺴّﻨﺎ ﻭ ﺍﻫﻠﻨﺎ ﺍﻟﻀُﺮّ،ﻭﺟﺌﻨﺎ ﺑﺒﻀﺎﻋﻪ ﻣُﺰﺟﺎﻩ، ﻓﺄﻭﻑ ﻟﻨﺎ ﺍﻟﮑﻴﻞ ﻭ ﺗﺼﺪﻕ ﻋﻠﻴﻨﺎ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺠﺰﻯ ﺍﻟﻤﺘﺼﺪﻗﻴﻦ

     ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﺰﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ، ﻣﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ  ﺿﺮﺭ ﻭﺍﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻟﺎﻯ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ،ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻥ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﺒﺮﻳﻢ.ﭘس ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﻤﺎ ﮔﻨﺪﻡ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺮﻣﺎ ﺑﺪﻩ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﺼﺪﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺯﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺍﺯ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﻨﺪﻡ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﮔﻔﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺪﺭ ﭘﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﭘﻮﻝ ﻭﻳﺎﮐﺎﻟﺎﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﻨﺪﻡ ﻧﺎﭼﻴﺰﻯﺪﺍﺭﻧﺪ  ﻭﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﻟﻄﻒ ﻭﻣﻨّﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﻤّﻰ ﻳﺎ ﮐﻴﻔﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ . ﺻﺪﻗﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ  ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﮑﻮ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ  ﺻﺪﻕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﺒﻮﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ / 89 -  ﻗﺎﻝ ، ﻫﻞ ﻋﻠﻤﺘﻢ ﻣﺎ ﻓﻌﻠﺘﻢ ﺑﻴﻮﺳﻒ ﻭ ﺍﺧﻴﻪ، ﺍﺫ ﺍﻧﺘﻢ ﺟﺎﻫﻠﻮﻥ

    ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ،ﺍﻳﺎ ﺑﻴﺎﺩ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺟﺎﻫﻠﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ . ﭼﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﭘﻴﺶ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﻃﺮﺡ ﺭﻳﺰﻯ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻳﻮﺳﻒ،ﻓﻌﻠﺎ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ   ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻧﺎﻥ،ﺩﺭﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ  ﺑﺮﺍﺩﺭ  ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ. ﺟﺎﻫﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺎﻫﻠﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻄﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺭﺳﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 90 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺃٴﻨّﻚ ﻟﺄﻧﺖ ﻳﻮﺳﻒ ، ﻗﺎﻝ ﺃﻧﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺃﺧﻰ، ﻗﺪ ﻣﻦّ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻨﺎ ،ﺍﻧّﻪ ﻣﻦ ﻳﺘّﻖ ﻭ ﻳﺼﺒﺮ، ﻓﺄﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻀﻴّﻊ ﺃﺟﺮ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ

    ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﺷﻰ.ﻳﻮﺳﻒ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، اﺭﻯ ﻣﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻣﺎ ﻣﻨّﺖ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﻭﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻭ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻣﺤﺴﻨﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺿﺎﻳﻊ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ . ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ،ﻳﻚ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﺍ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻭ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ  ﺑﺎ ﺗﺮس  ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﭘﺬﻳﺮﺵ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻘﻴّﻪ ﻭ تکنیه یا ﺗﮑﻨﻴﻨﻚ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺑﺪﻯ ها ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻴﺰ،ﺑﺎﻫﻤﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻔس  ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﻯ ﺑﻘﻴﻪ ﺍثاﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ  ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺷﺨﺺ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﻧﻤﻴﻨﻤﺎﻳﺪ، ﻭﻟﻰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ آثاﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﺑﺮﻣﻘﺎﻡ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻴﮑﺮﺩ.ﻭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍﺍﻧﺎﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻥ،ﻭﺟﺒﺮﺍﻥ ﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ، ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ  ﺟﻨﮕﻬﺎﻯ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.(ﻣﺤﺴﻦ) ﺗﺤﺴﻴﻦ   ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺍﻥ،ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻧﺎﺣﻖ،ﻋﻤﻞ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻧﻔس  ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺟﺰﺍ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺧﺮﺕ ﺿﺎﻳﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪﻧﻤﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻓﻮﺭﻯ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ،ﮐﻪ ﻃﻠﺐ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 91 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺗﺎﻟﻠﻪ، ﻟﻘﺪ ﺁثرﻙ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻨﺎ، ﻭﺍﻥ ﮐﻨّﺎ ﻟﺨﺎﻃﺌﻴﻦ

     ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺑﺨﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺻﻄﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎﺩﺭ ﺧﻄﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ . ﻋﺒﺮﺕ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﻮﭼﻚ ﺗﺮ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ،ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺳﻦ ﻭﺳﺎﻝ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻠﺎﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻳﺎ  ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺘﻘﻮﺍ بوﺩﻩ باشد. (ﺧﺎﻃئ )ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭ ﺭﻫﺮﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ / 92 -  ﻗﺎﻝ ﻟﺎ ﺗثرﻳﺐ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﻴﻮﻡ ، یغفر ﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ، ﻭ ﻫﻮ ﺍﺭﺣﻢ ﺍﻟﺮﺍﺣﻤﻴﻦ

    ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ،ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭﻣﻠﺎﻣﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺷﻤﺎ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺍﺭﺣﻢ ﺍﻟﺮﺍﺣﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ،ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ،ﻭﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻯ ﻣﻠﺎﻣﺖ ﻭﺳﺮﺯﻧﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ،ﻭﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ  ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﺍﻣﺎﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰﺑﻄﻮﺭﻗﻄﻌی ﺒﺨﺸﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ  ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﻭ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻴﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﻭ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻨﻤﻮﺩ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﻰ  ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﭘﻴﺮ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻧﮑﺮﺩﻩ، ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺍﺟﻠﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻬﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﮐﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﺎﺹ،ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﺍﻣﺪﻩ،ﮐﻪ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ، ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪ  ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ،ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.گرﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ،ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮع ﻘﺎﺋﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﮐﺴﺐ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻧﻌﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ﻴﻮﺳﻒ/  93 - ﺍﺫﻫﺒﻮﺍ ﺑﻘﻤﻴﺼﻰ ﻫﺬﺍ، ﻓﺄﻟﻘﻮﻩ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻪ ﺃﺑﻰ، ﻳﺄﺕ ﺑﺼﻴﺮﺍ، ﻭ ﺃﺗﻮﻧﻰ ﺑﺎﻫﻠﮑﻢ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ

    ﺑﺮﻭﻳﺪ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻣﺮﺍ،ﺑﺮﻭﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺪﺭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ،ﺑﻴﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ  ﻭ ﻫﻤﻪ  ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺰﺩ  ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ. (ﻗﻤﻴﺺ) ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ (ﺗﻘﻤّﺺ ﻳﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺭﻭﺣﻰ) ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺪﺭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ،ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ  ﭘﺪﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ  ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ(ﺍﻭﻟﻮﺍ ﺍﻟﻌﺰﻡ)ﻳﺎﮐﺎﺷﻔﺎﻥ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭﺿﻊ ﺧﺎﺹ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﺷﻒ ﻭﺑﺮﺗﺮﻳﻥ ﺪﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻤﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻭ،ﮐﻪ  ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰﺁﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣل ﻤﺤﻤﺪﻯ، ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺎﺷﻒ ﻭﺷﺎﻫﺪ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻋﺼﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻳﺖ،ﺍﻏﺎﺯ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ  ﺑﻮﺩ . ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ،ﻭﺗﻘﻤّﺺ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻳﻮﺳﻒ،ﭼﺸﻤﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﺍﻭ ﺑﻴﻨﺎ،ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻭ،ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻴﻨﺶﺟﻮﺍﻥ، ﻭﭼﺸﻤﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺍﻫﻞ)ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﻮﺳﻒ،ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﻭﺯ،ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﻨﺪ.(ﺍﺟﻤﻌﻴﻦ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﺣﺘﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭﻟﻰ  ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،  ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ، ﺟﺰ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺪ ﺍﺭﺩ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ  ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﺒﺎﺩﻯ، ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺘﺪ.ﻭ ﻋﺸﻖ   ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 94 -  ﻭﻟﻤّﺎ ﻓﺼﻠﺖ ﺍﻟﻌﻴﺮ،ﻗﺎﻝ ﺍﺑﻮﻫﻢ، ﺍﻧّﻰ ﻟﺄﺟﺪ ﺭﻳﺢ ﻳﻮﺳﻒ، ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻥ ﺗﻔﻨّﺪﻭﻥ

        ﻭﻗﺘﻰ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺑﮑﻨﻌﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﮐﺎﻟﺎﻫﺎ ﺭﺍﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﻭ ﺧﻴﺎﻟﺎﺗﻰ ﻧﺪﺍﻧﻴﺪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻭ ﻣﻄﻠﺐ  ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﺗﻨﺪ. ﺭﻳﺢ ﻋﻄﺮ ﻭ ﺑﻮﻯ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ

ﻴﻮﺳﻒ / 95 -   ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺗﺎﻟﻠﻪ، ﺍﻧّﻚ ﻟﻔﻰ ﺿﻠﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ

    ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻴﻌﻘﻮﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﺧﻴﺎﻟﺎﺗﻰ  ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ،ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ .

ﻴﻮﺳﻒ / 96 -  ﻓﻠﻤّﺎ ﺃﻥ ﺟاء ﺍﻟﺒﺸﻴﺮ، ﺍﻟﻘﺎﻩ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻪ، ﻓﺄﺭﺗﺪ ﺑﺼﻴﺮﺍ، ﻗﺎﻝ ﺃﻟﻢ ﺃﻗﻞ ﻟﮑﻢ، ﺍﻧّﻰ ﺍﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎﻟﺎ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ

     ﻭﻟﻰ ﻭﻗﺘﻰ(ﺑﺸﻴﺮ)ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭﺻﻮﻝ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ، ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ،ﻭ ﺑﺼﻴﺮ ﺑﺎ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺷﺪ،ﻭ ﮔﻔﺖ،ﺩﻳﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻢ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ. ﺑﺸﻴﺮ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺧﺒﺮ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﭙﺪﺭ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ  ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﻳﻚ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺑﺎﻋث ﮐﻮﺭﻯ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮔﺮﮒ ﻳﻮﺳﻒﺭﺍ ﺩﺭﻳﺪﻩ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺧﻮﻥ ﺍﻭ ﺑﺮﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ  ﺳﻮﻏﺎﺕ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺭؤﻴﺎ، ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺧﺎﺹ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ  ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﮐﺎﺑﻮس ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ،ﻭ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ . ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭ  ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕ  ﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ،ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻘﻮﺏ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩ،ﻭﮐﻮﺭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﻣﻌﻨﻰ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ،ﻭ  ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻥ،ﺍﺯ ﺣﺰﻥ ﻭﺍﻧﺪﻭﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷﻚ ﻭﺧﺴﺘﮕﻰ  ﻭ (ﺭَﻣﺾ ﻋﻴﻦ) ﻭ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺩﻯ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﺳﺖ. ( ﺍﺭﺗﺪّ) ﺭﺩّ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺤﺎﻝ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ، ﺑﺎﺯ (ﺭﺩّ ﻭﻣﺮﺗﺪ) ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﺩ.(ﺑﺼﻴﺮ)ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺼﺮ،ﻭﭼﺸﻢ ﻭ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﻳﺪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ،ﺩﻳﺪﻯ ﺍﺯﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻳﺪ ﺫﺍﺕ ﻣﻄﻠق ﭽﻴﺰﻫﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭﻣﻤﮑﻦ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻫﻴﭻ،ﮐس ﺫﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻳﺪ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﻳﺪﻯ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭﺍﻫﻨﻴﻦ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺏ ﺍﺳﺖ . ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ،ﭼﻪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ،ﻣﻦ ﻣثل ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ  ﻭ ﺩﺭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭ ﺟﻨﻮﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻢ. (ﺗﻔﻨّﺪﻭﻥ) ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻨﺪﻳﺪﻥ ﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ.(ﻋﻠﻢ) ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭﺩﻳﺪﺍﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﺍﻧﺶ ﻭﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺯﻳﺎﺩ ﻳﺎﻓﺖ،ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻣﺎﻡ  ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺧﺪﺍ،ﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﻗﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺎﻓﻰ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ / 97 -  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺃﺑﺎﻧﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﻟﻨﺎ ﺫﻧﻮﺑﻨﺎ، ﺍﻧّﺎ ﮐﻨّﺎ ﺧﺎﻃﺌﻴﻥ

     ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﮐﻦ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ،ﻣﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﻄﺎ کاﺭ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻳﻌﻘﻮﺏ، ﺑﺎ ﭘﺪﺭ الهی ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﻮﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧی ﺼﺤﺒﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ  ﺩﺭﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻏﻴﺮﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮ  ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻳﻮﺳﻒ،ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﻮﺳﻒ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣثاﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ،ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﺶ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺗﺮ، ﺗﺎ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥﻮﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ،ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ ﺳﺎﻟﻚ، ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺮﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﺮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻌﻬﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ  ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻋﺸﻖ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ، ﻭﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎﻯﻨﻔس ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ  ﺗﻤﺮﮐﺰﺍﺕ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻄﺮﺡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ  ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ . ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻘﺼﺪ  ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻭ،ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺧﺎﻃئ) ﺧﻄﺎﮐﺮﺩﻩ ﻭ(ﺫﻧﺐ ) ﮔﻨﺎﻩ  ﻭﭼﻮﻥ (ﺩُﻡ ﻭﺩﻧﺒﺎﻟﻪ)ﻭ ﺑﺎﻝ ﺭﻭﺡ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 98 -  ﻗﺎﻝ ﺳﻮﻑ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﻟﮑﻢ ﺭﺑّﻰ، ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

      ﻳﻌﻘﻮﺏ ﮔﻔﺖ،ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻳﻌﻨﻰ ﭘﻴﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﺎﻟﻚ  ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘس ﺳﺎﻟﻚ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺳﺮ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﭼﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻤﻌﺮﻭﻑ ﻳﺎ  ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻴﮑﻮﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﭼﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻨﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮﺍﺕ ﻭ ﺯﺷﺘﻰ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ)ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻫﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺷﻬﻮﺩ  ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﻴﺎﺑﺪﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻳﻚ  ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺑﺤﻖ،ﮐﻪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﺩﻳﻥﺴﻠﻮکی  اﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﮐﺎﺫﺏ،ﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ،ﭼﻮﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﻠﻔﺎ،ﻭ ﻳﺎﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ  ﻭﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺎﻃﻞ ﻭﻣﻨﺘﺞ  ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﻭﻣﺠﺎﺯ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﻭﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 99 -  ﻓﻠﻤّﺎ ﺩﺧﻠﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻳﻮﺳﻒ،ﺁﻭﻯ ﺍﻟﻴﻪ ﺃﺑﻮﻳﻪ، ﻭﻗﺎﻝ ﺍﺩﺧﻠﻮﺍ ﻣﺼﺮ، ﺍﻥ ﺷاء ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻣﻨﻴﻦ

    ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻨﺰﺩ  ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﻭﮔﻔﺖ ﺑﺴﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﺼﺮ ﺧﻮﺵ ﺍﻣﺪﻳﺪ.ﻭ ﺍﻥ ﺷاء ﺍﻟﻠﻪ،ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻳﺎﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ  .ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻨﺰﺩ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻭﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺑﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ،ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺼﺮ ﺍﺑﺎﺩ  ﻭﺩﻧﻴﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ  ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺮﺍﻳﻨﮑﻪ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻡ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﻭﮐﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺎﻋث ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭﮐﻢ ﻋﺸﻘﻰ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻭ ﮐﺎﺫﺏ،ﻭﺗﺎﺭﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﮐﺎﻥ ﺻﻠﺎﺕ،ﻳﺎ ﺻﻠﻪ  ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺍﻍ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺪﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻌﻤﺖ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﺷاء ﺍﻟﻠﻪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻤﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ  ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺸﺒﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯﺎﻭ،ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ  ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ،ﺟﺪﺍﺋﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ.ﻭ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰﺍﺕ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﮐﻪﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺷﻚ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺎﺷﺪ،   ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭﺣﻖ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺿﺎﻳﻊ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﺳﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺸﻴﺖﺍﻟﻬﻰ،ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﻀﺮﺭ ﺷﺨﺺﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ،ﮔﻬﮕﺎﻩ ﭼﺸﻢ ﺑﻐﻴﺮ ﺧﺪﺍ،ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻮﺭﺯﺩ. ﻭ ﻳﺎﺩﻝ ﺑﻐﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﺩ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻭﺍﺑﺮﺍﺯ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ،ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺸﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺿﻌﻴﻒ ﻭﺧﻄﺎﮐﺎﺭ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ  ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻭﻝ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﻨﺪ،ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ  ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺷﺨﺺ ﺑﺘﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﮐﺸﻴﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ  ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩﺩﺭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﻳﺶ،ﺍﻧﺮﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭﻟﺬﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭﮔﺮﭼﻪ ﺑﻌﺪﺍ،ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ،ﻭﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.(ﺍﻳﻮاء)  ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ. ﻣﺼﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﺭﻩ ﻧﻴﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﺑﺎﺩ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ،ﮐﻪ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ . ( ﺁﻣﻨﻴﻦ ) ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﺩﺭ  ﺣﺎﻝ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ /100 -  ﻭﺭﻓﻊ ﺃﺑﻮﻳﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺮﺵ،ﻭﺧﺮّﻭﺍ ﺳﺠّﺪﺍ، ﻭﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﺃﺑﺖ، ﻫﺬﺍ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺭؤﻴﺎﻯ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ، ﻗﺪ ﺟﻌﻠﻬﺎ ﺭﺑّﻰ ﺣﻘّﺎ، ﻭﻗﺪ ﺃﺣﺴﻦ ﺑﻰ، ﺍﺫ ﺍﺧﺮﺟﻨﻰ  ﻣﻦ ﺍﻟﺴﺠﻦ، ﻭ ﺟاء ﺑﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﺪﻭ، ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﻥ ﻧﺰﻍ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﻭﺑﻴﻦ ﺍﺧﻮﺗﻰ ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻟﻄﻴﻒ ﻟﻤﺎ ﻳﺸاء، ﺍﻧّﻪ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

     ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﺪﺭ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ،ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺮﻋﺮﺵ ﻭ ﺗﺨﺖ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﺪ،ﻭﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﭘﺪﺭ،ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻦ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﺤﻘﻖ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺑﻤﻦ ﻧﻴﮑﻰ  ﻭﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺑﺨﺸﻴﺪ،ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ،ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺑﺪﻭﺍﺕ ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺠﺎﺕ  ﺩﺍﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻬﺮ ﮐس ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ،ﻟﻄﻴﻒ  ﻭ ﺑﺎ ﻟﻄﻒﻭﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺣﮑﻴم ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻳﻮﺳﻒ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ، ﺑﺮﻋﺮﺵ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﺒﻮﺕ ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﺑﺎﺩﻳﺪﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ  ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻭﻗﻤﻴﺺ،ﻭﻳﺎ (ﺗﻘﻤّﺺ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ) ﺭﻭﺣﻰ ﻳﻮﺳﻒ،ﭘﻴﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ  ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮﻋﺮﺵ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺼﺮ، ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺳﻔﺮ  ﺑﻌﺮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﺮﺵ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻴﺢ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ،ﺩﺭﺷﺶ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﻴﺢ،ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻋﻴﺴﻰ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻧﺎﻥ  ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻴﺸﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻭﻧﻪ ﺑﻨﻮﺭ ﻭﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩ،ﻭﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﮑﺸﻒ ﻗﺮّﻩ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﺪ. ﻭﺗﻤﺎﻣﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﻴﺰ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭﺩﺍﺧﻞ  ﺳﻄﺢ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻭﻝ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﺯ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻳﺎ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﺒﺸﺮ ﻣﺴﻴﺢ،ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺤﻖ ﺍﻧﺎﻥ،ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ،ﻳﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻭﺑﺎﻟﺎﻯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ.  ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﻨﻮﻋﻰ ﺧﺎﺹ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺤث  ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻥ کاﻭﻯ ﻳﻮﻧﮓ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺪﻩ، ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ . ﻧﻘﺶ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺨﻴﻠﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺮﺷﻰ،ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﻭﺗﻨﺒﻮٴ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷی ﺮﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﭘﻴﺶﮔﻮﺋﻰ،ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻫﻞ ﻋﺮﻓﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ،ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ،ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﮐثر ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻯ هاﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ،ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺑﻌﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻐﻮﻝ،ﻭ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﺑﺼﺮﻩ،ﻭﺑﺮﻭﺯ ﺗﻤﺪﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﻳﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺁﻝ ﻣﺮﻭﺍﻥ ﺩﺭﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﻯ ﺑنی اُﻣﻴّﻪ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭﺧﻠﺴﻪ ﺑﺮﻣﻨﺒﺮﺧﻮﺩ، ﺷﺎﻫﺪ آﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ.ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﮐثر ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ،ﺣﺘﻰ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﮒ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺩﺭﻣﺤﺮﺍﺏ، ﻭﻣﺮﮒ ﺍﺑﻮ ﺫﺭ در صحرا ﺑﻮﺩ. ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺳﻒ، ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺳﺠﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ،ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ،ﮐﻪ ﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﻭﺍﻭﻡ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻄﻠﻖ،ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﺠﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﻯ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ  ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺿﻤﻨﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﭙﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ، ﺗﺎﻭﻳﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺠﻮﺩ ﺩﻳﺪﻡ. ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺎﻩ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺭؤﻴﺎ ﺭﺍ،ﺣﻖ ﻭﻣﺘﺤﻘﻖ ﻧﻤﻮﺩ، ﻭﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭﻗﺎﺩﺭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺴﺐﺁﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ  ﻣﻴﺴﺮ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻗﺒل اﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﺣﺶ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺭﺍﺩﻯ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ،ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﻳﺮﻭس ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻭﻳﺮﻭس ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ،ﺗﺎ ﺑنوع ﺒﺸﺮی ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ  ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ.ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ثبت ﺷﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻥ،ﻭﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ،ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪّ ﺑﻰ ﺣﺎﻟﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﻭ ﺧﻠﺴﻪ ﭘﻴﺶﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﮐﻤﻚ ﻋﺸﻖ ﻭﻋﻘﻞ،ﻭ ﻧﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻋﻠﻢ ﻭﺩﺍﻧﺶ، ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺗﺠﺮﻳﺪ ﺧﺎﻟﺺ ﻧﻔس ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ، ﺑﻌﻠﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﻗﺒﻠﻰ،ﺣﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻠﺎﺵ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ  ﺳﻌﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻣﻰ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻭﺧﺪﺍ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺮﻭﺩ.ﺗﺎ ﭘسﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ،ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺮﺗﺮﻭ ﻋﺎﻗﻠﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ، ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﻟﺬﺍ ﺗﺤﻘﻖ ﺭﻭٴﻴﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﺵ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺎﻧس ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ  ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ،ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺪﺍﻯ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺷﺨﺺ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ،ﺗﺤﻘﻖ ﻭ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺷﺪﻥ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ،ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﺑﻌﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺩﺭﺍﺭﺽ ﮐﻨﻌﺎﻥ،ﻭﻓﻘﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﺑﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻧﻴﻞ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻣﺘﻤﺪﻥ ﻭﻣﺪﻳﻨﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺷﺪﻳﺪ. ﺯﻧﺪﮔﻰ(ﺑﺪﺍﻭﺕ)ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻋﻠﻤﻰ ﻣﺘﻤﺪﻥ ﻭﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻬﻞ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻠﻮﻡ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻓﺎﺿﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺭﺍﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻫﻞ ﺩﺍﻧﺶ  ﻟﺪﻧﻰ ﻭﻋﻠﻢ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ و ﻣﻌﺮﻭفی ﻨﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﭘﺪﺭ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪﺷﺎﻣل ﺘﻤﺎﻡ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺭ ﭘﺪﺭ ﺗﺎﻟﺢ،ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺡ،ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﻣﺎﻣﻰ ﭼﻮﻥ ﺟﻌﻔﺮ ﮐﺬﺍﺏ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺕ ﻭﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻳﻮﺳﻒ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩ.ﻭﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺮﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﻤﺼﺮ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻫﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻭﺣﻀﺮ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻭ ﻣﺎﻝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ  ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﻭﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ، ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻤﺒﻮل هاﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺑﻬﺮﻩﺍﻯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭﻣﻨﺎﻓﻖ ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻣﺪﺗﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻳﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭﻳﺎﺣﺘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺗﻠﺎﺵ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺳﻌﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺘﻮﻃﺌﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍ ﺧﻨﺸﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ،ﮐﻪ  ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻨﺰﺩ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ،ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ.(ﻧﺰﻍ ) ﺟﻠﺐﻧﻈﺮ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻫﻮﺳﺮﺍﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﻣﺸﻴّﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﺮ ﮐﺶ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻄﻤئن ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﺣﻢ،ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ.ﺷﺮﻁ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ،ﺗﻮﺑﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻋﺸﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ،ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﺪﻫﺎ ﻭﺍﺯﻣﺎیش های ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻳﺎﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻤّﻰ، ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻴﻔﻰ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻴﻔﻰ ﺩﺭﺳﺖ،ﺍﺯ ﮐﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ، ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺭﻩ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮﻭﺩ . ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ. ﭼﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﺩﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﮐثر ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ  ﻣﻴﺴﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ،ﺍﺯ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺟﺸﻦ (ﻋﻴﺪ ﻓﻄﺮ) ﻳﺎ ﺗﺮﻙ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺍﺯ(ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭ ﺻﻮﻡ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ)ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ  ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ،ﺑﻌﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻭﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻮﺳﻒ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭﺧﻮﺑﻰ ﮐﺮﺩﻩ،ﻳﻌﻨﻰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺭﻭﺡ ﻭﺫﺍﺕ ﺩﺍﺩ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ  ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﺩ. ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ،ﭼﻮﻥ ﺍﺻﻞ ﺩﺍﻧﺸﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺑﺎﺣﮑﻤﺖ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ،ﻭﺍﺻﻠﺎﺡ ﻓﺮﺩ ﻭﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ. ﺣﮑﻤﺖ ﺧﺪﺍ،ﻧﻴﺰ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﺩﻝ ﺳﺎﻟﻚ، ﻭ  ﺩﺭﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﺗﻬﻴﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ، ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ  ﻭﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﻭﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﮐﺎﺭ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﺯ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮﺣﮑﻤﺖﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ،ﻣﺤﮑﻢ ﻭﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺟﺎﻯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻭﺷﻚ ﻭ ﺗﺮس ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻬﻢ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺟﺰ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﻟﻮ ﺳﺮﻳﻊ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺪﺍﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

ﻴﻮﺳﻒ / 101 -  ﺭﺏّ ﻗﺪ ﺃﺗﻴﺘﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻤُﻠﻚ، ﻭ ﻋﻠّﻤﺘﻨﻰ ﻣﻦ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺍﻟﺄﺣﺎﺩﻳث ، ﻓﺎﻃﺮ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺍﻧﺖ ﻭﻟﻴّﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻟﺂﺧﺮة ، ﺗﻮﻓّﻨﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎ، ﻭ ﺍﻟﺤﻘﻨﻰ ﺑﺎﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻦ

     ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺳﭙﺎس ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺩﻯ،ﻭﻣﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻯ . ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻖ ﻭﻓﻄﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻰ.ﻭﺗﻮ ﻭﻟﻰ  ﻭﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺧﺮﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﻰ. ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻤﻴﺮﻡ.ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﺤﻖ ﺑﻨﻤﺎ. ﻳﻮﺳﻒ ﻭ  ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﭘس ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻭﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﻬﺎﻟﺖﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺤﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﺭﺳﻴﺪ،ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﺩ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ  ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭﭼﻪ ﻋﻠﻢ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺭؤﻴﺎﻫﺎ  ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ  ﺗﻔﮑﺮ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ .(ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻳﺎ ﺣﺪﻳث ﻫﺎ ﻭ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﺣﺎﺩﻳث  عرفانی ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﺎﻟﻬﻰ ﻗﺒﻠﻰ،ﮐﻪﺑﺎﻳﺪ  ﻨﻈﻮﺭﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﻴﺪ .ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭﻙ  ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ، ﺑﻮﻳﮋﻩ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﺗﻄﻬﻴﺮ ﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ  ﺍﻧﻬﺎ ﻟﻤس ﻭﻣسّ  ﮐﺮﺩ. ﻭﺩﺭﺍﻧﻬﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﻧﺎﭘﺎﻙ ﺩﺭ ﻧﻔس ﻭﻓﮑﺮ ﻭﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ، ﺟﺰ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻏﻠﻂ، ﺩﺭ ﻗﺮاءﺖ ﻣﺘﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻳﺎ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ  ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﺍﻭ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ (ﻓﺎﻃﺮ) ﻭﺧﺎﻟﻖ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ،ﻭ ﺧﺎﻟﻖ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪﺑﻠﺤﻈﻪ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻧﻮﻋﻰ  ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ، ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﻭﺑﻮﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﺍﺩﻥ،ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻯ،ﻭﺩﺭﻙ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻟﻬی ﻮ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﺸﻖ ﻭﮐﺸﺶ ﺩﺭﺩﻝ ﺧﻮﺩﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺷﻚ ﻭﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻏﺎﺯ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﻣﺪ. ﻭ (ﺍﺭﺽ) ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻋﻮﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺑﻮﻳﮋﻩ ﻧﻔس اﻧﺴﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﻧﺠﺎﺕ،ﭼﻮﻥ ﺟﺴﻢ ،ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕی ﺪﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﻋﻄﻴّﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﮐﺎﻣﻞ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ،ﻭﻭﻟﻰ ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺧﻮﺩ،ﻭﻣﻌﺒﻮﺩ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺧﺮﺕ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻫﻤﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻭﻣﺪﺑّﺮ ﺁﻥ  ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ.ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ،ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﺩ. ﻭ ﺷﺎﻧس ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﺪﻳﮕﺮ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺻﺎﻟﺢ)ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ . ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭﺗﺴﻠﻴم ﺒﻮﺩﻥﺪﻟﻴﻞ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻳﻮﺳﻒ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ  ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺏّﺍﻟﻨﻮع ﺒﺸﺮﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮﻯ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ،ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ،ﻭ ﺍﺯﻫﺮﺧﻄﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ،ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺳﺖ. ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﺎﺯ ﻣﺤﻤﺪ(ﺻﺎﻟﺢ)ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻫﻤﮕﻰ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﻣﮑﻤّﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺟﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺎﺯ ﺭﺟﻌﺘﻰ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ  ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 102 -  ﺫﻟﻚ ﻣﻦ ﺍﻧﺒاء ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻧﻮﺣﻴﻪ ﺍﻟﻴﻚ ، ﻭﻣﺎﮐﻨﺖ ﻟﺪﻳﻬﻢ، ﺍﺫﺍ ﺃﺟﻤﻌﻮﺍ ﺃﻣﺮﻫﻢ، ﻭﻫﻢ ﻳﻤﮑﺮﻭﻥ

     ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻭﺣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺗﻮ ﺍﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻣﮑﺮ ﻭﺧﺪﻋﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻯ .(ﺍﻧﺒاء) ﻳﺎ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺗﻨﺒّؤ ﻭﻧﺒﻮّﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ،ﻭ  ﺣﻮﺍﺩث ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺖ.(ﻏﻴﺐ)ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ،ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺭؤﻴﺖ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺎ،ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪﺍﻧﺪﮐﻰ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺎﻟﻬﻰ،ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ . ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻗﺒﻠﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ،ﺩﺭﻙ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ . ﻭﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ، ﻫﻴﭻ ﻟﺤﻈﻪﺍﻯ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﻴﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ،ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﺎﺩﻯﻮﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﺩﻯ،ﻭﮔﻨﺠﻬﺎﻯ ثرﻭﺕ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ  ﻏﻴﺮﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ،ﺩﺭﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻃﻠﺎﻉ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.(ﺃﻣﺮ) ﺍﻧﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.( ﻣﮑﺮ) ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺷﻤﻨﻴﻮﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺑﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 103 -  ﻭﻣﺎ ﺍﮐثر ﺍﻟﻨﺎس ،ﻭﻟﻮ ﺣﺮﺻﺖ،ﺑﻤؤﻤﻨﻴﻦ

     ﻭﻟﻰ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺗﻮ،ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﻣؤﻤﻦ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮ ﺳﺨﺖ ﺣﺮﻳﺺ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ  ﺑﺎﺷﻰ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ اﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺣق ﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﻳﺎ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ. ﺯﻳﺮﺍﺩﺭﺩﻳﻦ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻭﺯﻭﺭ ﻭﺟﺒﺮ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻴﺒﺮﺍﻯ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻥ،ﻫﺮ ﻧﻴﺮﻧﮕی ﺮﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻓﻬﻢ،ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺎﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺟﺒﺮ ﻭﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﮐﻤﻚ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﭙﺴﻨﺪﺩ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﺎﺩﺩﺍﺷﺖ  ﮐﺮﺩﻥ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺍﻓﺮﺍﻁ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭﺧﻨثی ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﺑﻨﻮﻉ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻭ،ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻥ،ﺑﺎﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻟﻮ ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻥ اﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺮﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻋﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ، ﻳﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ تکامل ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﻩ، ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﮐﻤﻚ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﻭﺁﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻫﺎ،ﻭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ،ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺩ . ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺣﺮﺹ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻟﺎﺯﻡ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ، ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﮐﻤﻚ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ،ﻭ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺩﻝ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻧﻔﺶ ﻫﻮﺳﺒﺎﺯ ﺍﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ  ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭﺻﺪﻗﺎﺕ ﺭﻳﺎﮐﺎﺭﺍﻧﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ. (ﻧﺎﺵ) ﻳﺎ ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻮﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (ﻣؤﻤﻦ) ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻭﻡ) ﻟﻔﻆ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺍُﻣّﻰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻴﺴﻮﺍﺩ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻟﻔﻈﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺸﺘﻘﺎﺕ ﺍﻭﻡ ﺑﮑﺎﺭ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﻣﻮﻣﻦ ﻭﻫﻤﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ .

ﻴﻮﺳﻒ / 104 -  ﻭﻣﺎ ﺗﺴأﻠﻬﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺃﺟﺮ ،ﺍﻥ ﻫﻮ ﺍﻟّﺎ ﺫﮐﺮ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ

     ﻭﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ، ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺰﺩﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﮔﺮﻓﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .  ﻗﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﻭﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﻮ،ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻮ،ﻭﻧﻴﺰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺗﻮ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭﭼﻮﻥ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺠﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺷﮑﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﺰﺩ ﻣﺤﻤﺪ  ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ بُت ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ، ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ( ﺫﮐﺮ) ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ،ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺫﮐﺮ ﻳﺎ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺍﺋﻢ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .(ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ)ﻫﻢ  ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﻭﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﮔﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻔﻴﺪ ﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﻭﺣﻴﻮﺍﻥ ﺻﻔﺘﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺧﻴﻠﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺃﺟﺮ ) ﻣﺰﺩ ﺍﺳﺖ ﻭثوﺍﺏ ﻭﻳﺎ ﺳﻮﺃﻝ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺰﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻟّﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺣﻖ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺳؤﺍﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﺰﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﻨﻔﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺑﺮﺍﻯﻰ ﺭﺑﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭﻡ ﺍﺳﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ/105 -  ﻭﮐﺄﻳّﻦ ﻣﻦ ﺁیة  ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﻳﻤﺮّﻭﻥ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﻫﻢ ﻋﻨﻬﺎ ﻣﻌﺮﺿﻮﻥ

     ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺟﺎﻫﻞ ﻏﻴﺮ ﻣؤﻣﻦ،ﺑﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﻣﻰ ﮔﺬﺭﻧﺪ . ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﻥ،ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭﺍﺳﻤﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﭽﺸﻢ ﺑﺒﻴﻨﺪ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺭﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ. ﺗﺎ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺍﺣﺴﺎس  ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺎﻥ ﮔﺬﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺣتی ﻴﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ،ﻭﺗﮑﺬﻳﺐ ﻭﺗﮑﻔﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻣﺮﻭﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺬﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﺣﻮﺍس  ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﮔﺬﺭﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎ ﻧﻬﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﻭﺍﺧﻄﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .(إﻋﺮﺍﺽ) ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﻖ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﻧﺎﺣﻖ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺷﺒﺎﻉ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﻮس  ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﻋﺮﺍﺿﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ  ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ  ﺧﻮﺩ  إﻋﺮﺍﺽ،ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻣﻠﮑﻮﺕ،ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻭ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﻣﺎﺩﻯ، ﻭﻳﺎﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ . ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ /106 -  ﻭﻣﺎ ﻳؤﻤﻦ ﺍﮐثرﻫﻢ ﺑﺎﻟﻠﻪ، ﺍﻟّﺎ ﻭﻫﻢ ﻣﺸﺮﮐﻮﻥ

          ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻋﺒﺮﺗﻬﺎ،ﺑﺎﺯ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮐثرﻳﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ  ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺬﻫبی ﻮ ﻧﻴﺰ،ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻓﮑﺮﻯ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻟﺬﺍ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ اﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﻪ ﻭﺍﺣﻤﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﺍﮐثر ﺍﻳﻨﺎﻥ،ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺍﻟّﺎ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ.ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺐ ﺭﺳﺎﻥ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩ  ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻋﻤﻠﺎ (ﭘس ﻧﻤﺎﺯ)ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍ ﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺣﺮﻳﺺ ﻣﺎﻝ ﻭﺟﺎﻩ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻭﺷﻬﻮﺕ  ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ،ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ .ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ،ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ.ﺍﻣﺎ ﺷﺮﻙ  ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ،ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ  ﺯﻣﺎﻥ، ﻭﻏﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﺮﮐس ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺷﺮﻳﻚ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻧﮑﻨﺪ،ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻧﺒﺮﺩ ﻭﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﮑﻨﺪ،ﻣﺸﺮﻙ  ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻭﻋﻤﺮﻯ ﺭﺍ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮﻭﺯﻩ ﻭﻫﺮﭼﻪ ﻣﺎﻝ ﻭﻣﻨﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺧﻴﺮﺍﺕ  ﻭﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ/ 107 -  ﺃﻓآﻣﻨﻮﺍ، ﺍﻥ ﺗﺄﺗﻴﻬﻢ ﻏﺎﺷیة  ﻣﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻭ ﺗﺄﺗﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﺎعة ﺑﻐتة ، ﻭﻫﻢ ﻟﺎ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ

     ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍ ﻧﺮﺳﺪ، ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻳﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺗﻤﺮّﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ  ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﺍﻳﺎ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻏﺸاء ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻧﻤﻮﻧﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧّﺖﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ .(ﺑﻐﺘﻪ) ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻭﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻌﻮر  ﻭ ﺍﺣﺴﺎس ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺍﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻌﻮﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻘﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﮐﻪ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ  ﮐﻨﻴﻢ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟک اﻟﻬﻰ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﻠﻒ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭﺻﺮﻑ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﻭﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ .

ﻴﻮﺳﻒ / 108 -  ﻗﻞ ﻫﺬﻩ ﺳﺒﻴﻠﻰ ، ﺍﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺑﺼﻴﺮة ،ﺃﻧﺎ  ﻭ ﻣَﻦ ﺍﺗّﺒﻌﻨﻰ ، ﻭﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ،ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ، ﻳﺎ ﺩﻳﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﻭﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ  ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻢ، ﻭﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ . ﻣﻦ ﻭﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻢ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﭼﻪﻣﻴﮑﻨﻴﻢ . ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻭﻣﺘﻨﻔﺮ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺷﺮﻙ ﻭﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ( ﺳﺒﻴﻞ)ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺑﺼﻴﺮﺕ) ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻳﺪ ﭼﺸﻤﻰ ﻭ ﺩﻳﺪ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭﮐﺎﺭ ﺧﻮﻳﺸﺘﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ(ﺍَﺗﺒﺎﻉ)ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ اﺯ ﻣﺤﻤﺪ، ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ،ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﻚ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺳﺒﺤﺎﻥ ) ﺩﻭﺭﻯ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻧﻴﺰ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﻮﻥ ﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯﭙﺮ ﺧﻄﺮﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﺷﺮک اﺳﺖ.ﭼﻪ ﺳﻨﮓ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺷﻤﺎ، ﻭﭼﻪ بد تر ﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺷﻤﺎ، ﻭﻳﺎ ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﻭﻟﻮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺎ ﻣﺪﻋی ﺪﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭﻫﺮﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﻭﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺷﺮﻙ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻭﺑﻴﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﻧﮑﻨﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺩﺭ(ﻋﻤّاء) ﺧﻮﺩ  ﺩﺭﻭﺟﻮﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﺗﻨﻬﺎﺋﻴﺨﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻫﺮﮐس ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﻣﺸﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ  ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎ،ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺯﻳﻬﺎﻯ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ مؤمن  ﻭﺣﺘﻰ ﻏﻴﺮﻣؤﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ، ﻳﺎ ﺍﺯﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎﺣﺘﻰ ﺩﺭﺩﻝ ﻧﻔﺮﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻴﻮﺳﻒ / 109 -  ﻭﻣﺎ ﺍﺭﺳﻠﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻚ، ﺍﻟّﺎ ﺭﺟﺎﻟﺎ ﻧﻮﺣﻰ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻘﺮﻯ، ﺃﻓﻠﻢ ﻳﺴﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻓﻴﻨﻈﺮﻭﺍ ﮐﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗبة  ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ؟ ﻭﻟﺪﺍﺭ ﺍﻟﺂﺧﺮة ﺧﻴﺮ،ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺍﺗّﻘﻮﺍ ،ﺃﻓﻠﺎ ﺗﻌﻘﻠﻮﻥ

      ﻭﻣﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ،ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ. ﭘس ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ،ﻧﻈﺮﻯ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﺯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪﺷﺪﻧﺪﻭﺧﺮﺍﺑﻪ ﻫﺎ ﻭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ(ﺩﺍﺭ ﺍﺧﺮﺕ) ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﭼﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ  ﭼﻮﻥ ﻳﻮﺳﻒ، ﻭﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻭﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.(ﺭﺟﺎﻝ) ﻳﺎ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﻩ ﺭﻭ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﻭ(ﻣﺎﺷﻰ) ﻳﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﻩ ﺭﻭﺑﺎ(رِﺟﻞ) ﻳﺎ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻧﺪ.(ﻭﺣﻰ) ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻓﮑﺮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺗﻤﺎس اﻟﻬﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺑﺎﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ،ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺑﻴﻚ ﻧﺤﻮ ﻭ ﺑﻴﻚ ﺳﺒﻚ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ، ﻭﻳﻚ ﺗﺨﺼﺺ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ،ﻳﻚ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻴﺰ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻘﺮﻯ ) ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺮﻳﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ  ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ. ﻣﺮﺩﻣﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﻗﺮّﻩ ﻫﺎ ﻭﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ  ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ، ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺯﺁﻧﺎﻥ  ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ،ﻋﺒﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﭼﻪ ﻋﺎﻗﺒﺘﻰ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩﻳﻬﺎﻯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺤﻮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ،ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺧﻄﺎ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺩﻭﭼﺎﺭ
ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ(ﺩﺍﺭ ﺩﻧﻴﺎ)ﻭﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺩﺭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ(ﺩﺍﺭ ﺍﺧﺮﺕ)ﻭﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ،ﻳﺎﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺑﺎﺍﻥ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ،ﻭﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻈﻴم ﺁﻧﻬﺎ، ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ. ﻧﻔس  ﺍﻣﺎﺗﺮﻩ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﻭﺡ  ﻭ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ. ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ،ﻭﺍﺣﺴﺎس  عاﺩﺕ،ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎﺭﺍﻣﺶ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﻣﻮﻗﺖ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺍﺭ ﺍﺧﺮﺕ،ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻳﺎ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه  ﺑﺠﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ،ﻭﻧﻴﺰ ﻣﺮﮒ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﻬﻨﻤﻬﺎﻯ ﻤﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺗﺨﻴّﻞ، ﻭﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس با  ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺎ ﺍﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ، ﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﺎﺹ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺧﻴﺮ ﻭﺟﺎﻟﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺘﻘﻰ،ﻳﺎ  ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﺍ،ﻳﺎ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻘﻴﻪ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﻭﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ  ﺪﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ  ﺩﺍﺭ ﺍﺧﺮﺕﻭ ﺑﻬﺘﺮ،ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭﺗﺼﻮﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﮐﻪ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ. ﭼﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﻳﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻗﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻤﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.

ﻴﻮﺳﻒ /110 -  ﺣﺘّﻰ ﺍﺫﺍ ﺍﺳﺘﻴﺄس  ﺍﻟﺮُﺳﻞ،ﻭ ﻇﻨّﻮﺍ ﺍﻧّﻬﻢ ﻗﺪ ﮐُﺬﺑﻮﺍ، ﺟاءهم ﻧﺼﺮﻧﺎ، ﻓﻨﺠّﻰ ﻣﻦ ﻧﺸاء،ﻭﻟﺎ ﻳﺮﺩّ ﺑﺄﺳﻨﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻴﻦ

      ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ،ﮐﻪﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﻣﺄﻳﻮس ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕی اﻟﻬی ﻨﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻰ  ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻧﺼﺮ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻬﻠﻚ ﻣﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻏﺎﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﻋﺎ ﻭﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺟﻠﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭﻣﻬﻠﺘﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﻮﻝ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﻭ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﮔﻤﺎﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪﺍﻳﻨﻬﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﻭﻟﻰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻭﻧﺼﺮﺕ ﻭﮐﻤﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ  ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﺰﻟﺖ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻏﻢ ﻭﻏﺼّﻪ ﻭﺍﻧﻬﺎ  ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭﻣﺪﺭﮐﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ  ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻳﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻣﺠﺮﻡ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﮔﺎﺭﻣﻪ ﻳﺎ ﺟﺮﻡ،ﻭﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻟﻤثل ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ  ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺩﻫﺎﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ(ﺑﺄس  ﻭﺩﺭﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻗﺎﺑﻞ ﺭﺩ ﻭﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻧﻪ ﺧﻮﺩ  ﻭﻧﻪ ﻣﻠﺎﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺒﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕی آﻧﺎﻥ  ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻫﺎ  ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻧﺮﻭﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ ﻭﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﻡ.

ﻴﻮﺳﻒ /111 - ﻟﻘﺪ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﻗﺼﺼﻬﻢ ﻋﺒﺮة ﻟﺄﻭﻟﻰ ﺍﻟﺄﺑﺎﺏ، ﻣﺎ  ﮐﺎﻥ  ﺣﺪﻳثا ﻳﻔﺘﺮﻯ، ﻭ ﻟﮑﻦ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ، ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﮐﻞّ ﺷیئ، ﻭﻫﺪﻯ ﻭﺭﺣمة ﻟﻘﻮﻡ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

      ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ،ﻋﺒﺮﺕ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺤﺎﻝ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻐﺰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ،ﻳﻚ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﺠﻌﻮﻟﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺯﻳﺮﺍ  ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ،ﻭﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ  ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻫﺴﺖ .(ﻗﺼّﻪ) ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﻭ(ﻗﺺّ ﺍثر)ﻳﺎ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺒﺮﺕ) ﻭﺳﻴﻠﻪﻋﺒﻮﺭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺤﺎﻝ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ، ﻭﻟﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ ﺑﺎﻋث ﺍﻥ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ( ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﺄﻟﺒﺎﺏ) ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻟﺐّ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻐﺰ، ﻭ  ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ  ﻭﺑﻰ ﻋﻘﻞ، ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻯ آﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﺣﺪﻳث ) ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻗﺼﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭﺣﺎﺩثه  ﻭﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻮﺿﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻃﺮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﺺ ﻗﺮﺍﻥ، ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭﮐﺬﺏ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ،ﻭ ﺍﺷﺎﺭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ، ﻭﻳﺎ ﺍثاﺭ ﻭﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﻫﺮﺯﻣﺎﻥ،ﻣؤﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ،ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺗﺼﺪﻳﻖ)ﺑﺎﻭﺭﮐﺮﺩﻥ ﻭﻧﻮﻉ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺘﺼﺪﻳﻖ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺤﻘﺎﻳﻖ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ ﺑﺮﺳﺪ . ﺍﻣﺎ(ﺗﻔﺼﻴﻞ)ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ،ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻳﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒﻭ ﺍﻣثاﻝ ﺍﻥ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ.ﻫﻢ ﺑﺎﻋث ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ، ﻭﻫﻢ ﻫﺪﻯ ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰّ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺍﺧﺮ ﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋم ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻭﻟﻴﻥ اﻳﻦ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ، ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺷﮑﺎﺭ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ  ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ،ﺍﺷﺮﻑ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺮ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﺮّﻑ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮐﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﻭﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﺎ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﻣؤﻣﻦ ﻭ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﻮﻣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ اﻟﻬﻰ،ﺗﻨﻬﺎ ﻣؤﻣﻦ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ (ﺍﻣّﺖ) ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ

سوره رعد

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

 ﺭﻋﺪ/1 -  ﺍلمر ، ﺗﻠﻚ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ، ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﺰﻝ ﺍﻟﻴﻚ ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ ﺍﻟﺤﻖّ، ﻭﻟﮑﻦ ﺍﮐثر  ﺍﻟﻨﺎس ﻟﺎ ﻳؤﻤﻨﻮﻥ

     رمز ﺍلف میم راء  ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭﺑﺎﺯ(ﺍﻟﻤﺮ) ﺍﺯﺁﻳﺎﺗﻰ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ شهود ﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ . ﭘس (ﺍﻟﻤﺮ) ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻟﻤﺮﺗﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ چهارم ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ، ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﺑﺮﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﻤﻘﺎﻡ(ﺍﺭﺗﻀﺎ) ﻭﻗﺒﻮﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ، (ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ) ﻭﺁﻳﺖ ﻭﻋﻠﺎﻣﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻯﺎﻟﻬﻰ، ﻭﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﻭﮔﻮﻳﺎ، ﻭﺧﻮﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻗﻄﻌﻰ ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ . ﻭﺿﻤﻨﺎ ﺍﻟﻤﺮﺗﻀﻰ، ﻧﺎﻡ  ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﺏ ﻧﻮﺭ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﻣﺮﺣﻠﻪ ﺣﺴﺎس ﻭﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺖ، ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ  ﺗﺮﺗﻴﺐ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺳﺎﻟﻚ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺸﻬﻮﺩ(ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺟّﺎﻝ) ﻭﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﺣﺎﺩﻳث ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭﺗﺸﺮﻳﺢ  ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ . ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻭﺍﻫﻤﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪﺿﻤﻦ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ، ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ، ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ. ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ،ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ (ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ)ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺷﻒ(ﻧﻮﺭﻣﺮﺗﻀﻮﻯ) ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻧﻘﺶ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ  ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻭﺟﺎﻟﺐ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﺘﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ  ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ،ﺟﺎﻟﺐ ﻭﻣﻬﻤﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻨﮑﻪ(ﺍﻟﻤﺮ)ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮐﺘﺎﺏ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ (ﺍﻟﻤﺮ) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺎﺕ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺘﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻊ ﺫﻟﻚ، ﺍﮐثر ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ، ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ(ﻋﻬﺪﺍﻟﺴﺖ) ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﺍﻥ(ﺍﻳﻤﺎﻥ) ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ (ﺍﻭﻡ) ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻳﻥﺁﻳﺖ ﺑﺤﻖّ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ  ﺩﻳﮕﺮﻯﻨﺎﺯﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ .(ﻧﺰﻭﻝ)ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﻣﺪﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ  ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺎ ﻋﺮﻭﺝ ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﻮﺩ،ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ .(ﻧﺎس ) ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ . (ﻟﺎﻳؤﻤﻨﻮﻥ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﻯ،ﮐﻪ ﺑﮑﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻗﻠﺒﻰ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺬﮐّﺮ ﻭ ﺗﻔﮑّﺮ ﺩﺭ آﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﺗﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ . ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺎﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ، ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺳﻢ ﺭﻣﺰﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺭﻣﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﺳﻮﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﻮﺯ ﻗﺮﺍﻥ،ﺧﺎﺹ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻗﻮس ﺻﻌﻮﺩ، ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻗﻮس ﻧﺰﻭﻝ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ، ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﻣﺨﺎﻃﺒﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﻮﺩ .

ﺮﻋﺪ / 2 - ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ،ﺑﻐﻴﺮ ﻋَﻤَﺪ ﺗﺮﻭﻧﻬﺎ ، ثُمّ  ﺍﺳﺘﻮﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺮﺵ، ﻭﺳﺨّﺮ ﺍﻟﺸﻤس ﻭ ﺍﻟﻘﻤﺮ ،ﮐﻞ ﻳﺠﺮﻯ ﻟﺄﺟﻞ ﻣﺴﻤّﻰ، ﻳﺪﺑّﺮ ﺍﻟﺄﻣﺮ، ﻳﻔﺼّﻞ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ، ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﺑﻠﻘاء ،ﺭﺑّﮑﻢ ﺗﻮﻗﻨﻮﻥ

     ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ،ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺖ، ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺘﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺳﺘﻮﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ . ﻭﺳﭙس ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻋﺮﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺗﺎ  ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻣﻘﺮﺭﻯ، ﺑﺠﺮﻳﺎﻥ ﻭﺣﺮﮐﺖ ﻭﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺗﺪﺑﻴﺮ(ﺍﻣﺮ ﻭ ﻫﺪﻑ)ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . ﺍﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ(ﺗﻔﺼﻴﻞ) ﻭ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﻳﻘﻴﻦ ﻭﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ  . ﺁﻳﺎﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ،ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺘﻮﻥ،ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮﻓﺮﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮﻳﻪ (ﺑﻄﻠﻴﻤﻮس ﻓﺮﺽ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺘﻮﻧﻰ،ﮐﻪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﮑﻴﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ، ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﺘﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺭؤﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ، ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻫﻢ، ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻃﻠﺴﻢ ﻭ ﻗﻔﻞ ﺷﺪﻥ، ﺩﻭ  ﻧﻴﺮﻭﻯ طبیعی  ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺟﺎﺫﺑﻪ که ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ کشیده  میشود،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﮔﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﺮﻋﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﻭﺭﺷﻮﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺪﺍﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻴﺮﻭ ﻋﺎﻣﻞ،ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﻣؤثرﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺷﮑﻞ ﻭﻧﻈﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻋﻠﻤﻰ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻓﻬﻢ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻋﻠﻤﻰ،ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﻭﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﻭﻣﺴﺨﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﻤﺮﻭﺭ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﻳﺎﻓﺖ،ﺧﻮﺩ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺑﻄﻠﻴﻤﻮس ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰﻳﺖ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺴﺘﻰ، ﺩﻭﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻝ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻌﺒث ﺑﺮ ﻓﮑﺮ ﺑﺸﺮ ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕﻋﻠﻤﻰ، ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺑﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭﺧﻄﺎﻯ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺻﻮﺍﺏ ﻭﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ،ﺍثر ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ انحرافی از حقیقت ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺸﺮ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﮑﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻣﺮﻯ ﻧﺴﺒﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﻨﻮﻧﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ،ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ  ﻧﻈﺮﻭﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﻳﻨﻚ ﺍﮔﺮﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ،ﺣﺎﺻﻞ ﺩﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺟﺎﺫﺑﻪ  ﻭﮔﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺷﻴﺎء ﻭﺫﺭﺍﺕ ﻫﺴﺘﻰ، ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﻭﺳﺘﻮﻧﻬﺎ، ﻭﻳﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻧﺎﻣﺮﺋﻰ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ، ﻭﺩﺭﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ  ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺘﻰ،ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﮐﻤﻴّﺖ ﻫﺎ ﻭ ﮐﻴﻔﻴّﺖ ﻫﺎ، ﻭ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺩﻳﮕﺮ، ﭼﻮﻥ ﺑُﻌﺪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻳﺎ .(ﺯﻣﮑﺎﻥ ) ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻧﺸﺘﻦ،ﺩﺭﻫﺮﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ،ﻭ ﺿﻤﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺪﺍﻭﻡ، ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺭ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﻠﻴﺎﺭﺩﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺩﺭﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﺯﻣﻴﻨﻪﺍﻯ ﻟﺎﺯﻡ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺒﻮﺩﻩ که ما از نظریّه ( نهایت بی نهایت ها )میگوئیم ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ،ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺘﻰ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﻧﻮع ﺒﺸﺮﻯ،ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﺩﺭﺍکی اﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﻫﺪﻓﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ، ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ،ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ، ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻌﺪﻯ، ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺯﻣﻴﻦ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﭼﻮﻥ  ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺗﻬﺎﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻭ،ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻳﮑﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﻭﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﻧﻬﺎ، ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ،ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ  ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺎﻟﺎ ﻭﭘﺎﺋﻴﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺑﺎﻟﺎﺋﻰ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ .( ﻋَﻤَﺪ ) ﺟﻤﻊ ﻋﻤﻮﺩ ﻭﺳﺘﻮﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘس ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ آﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ویا اسطلاحا یونیورسهای بی نهایت جبروتها ، و ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺘﻮﻧﻰ،ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻋﺮﺵ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ. (ﻋﺮﺵ) ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺭﺝ ﻭ ﺍﺭﮒ ﻭ ﺍﺭﻙ ﻓﺎﺭﺳی قریش زردشتی اﺳﺖ.ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺎﻟﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺟﺎﺋﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﻋﺮﺵ،ﻳﺎ ﺑﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﻬﺎﻥ  ﺑﺮﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻭﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻭﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺎﺯ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺯﻳﺮﺗﺮ،ﭼﻮﻥ ﻋﺮﺵ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ  ﻋﺮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﺮﺳﻰ ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ،ﺭﻭﻯ ﺍﻥ  یا اصطلاحا مکان لا مکان ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﻭﻟﻰ ﺩﺭ  ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻋﺮﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﺮﺵ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺍﺯ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ . ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺵ،ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺮﺳﻰ  ﻭ ﻋﺮﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﺪﻳﻢ،ﺣﺪ ﺍﮐﺸﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺍﻧﻬﺎ، ﺷﻬﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺴﻤﻴﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻧﺎﻡ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺴﻴﺤﻰ  ﻧﺎﻡ ﻣﺮﻳﻢ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ،ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻭﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻳﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻭ،ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﮑﺸﻒ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﻧﻤﻮﺩ،ﻭﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﺮﺵ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ (ﻋﺮﺵ) ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪﻯ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺭﺳﻴﺪ، ﻭ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺍﻥ ﻋﺮﺵ ﻧﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ  ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ،ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ  ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺼﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ  ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻭﻯ،ﺑﻤﺪﺕ ﺷﺶ ﻗﺮﻥ ﺑﻌﺪﻯ،ﺗﺎ ﻇﻬﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ  ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﺨﻮﺩ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺍﻥ ﻋﺮﺵ ﻧﺮﻓﺖ . ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﺎﺷﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺎ ﺑﺒﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺴﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮک ﺨﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ  ﺑﮑﺸﻒ ﻗﺮّﻩ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﺷﺪ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ  ﺭﺏﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﻣﺎ ﺣﺘﻰ ﻧﺎﻣﻰ،ﺍﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻭﺧﺪﺍﺋﻰ،ﻭﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ. ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ، ﺍﮔﺮﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻳﻚ ﻋﺮﺵ، ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻫﺮﺍﻳﻨﻚ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﺎ،ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﺯﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﺍﻳﻦ ﻋﺮﺵ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ.ﻭﺗﺎﺯﻩ ﻓﻘﻂ ﻗﺴﻤﺖ ﭼﭗ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺍﻧﺮﺍ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﺮﺩ.ﻭﻗﺴﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﺍﻓﻖ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻥ،ﻫﻨﻮﺯ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺵ،ﮐﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎ ﻭ ﺭﻧﮕﻬﺎ ﻭ ﻧﻘﺸﻬﺎﻯ ﻋﺠﻴﺐ،ﻭﻏﻴﺮﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ، ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺳﺘﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺮﺵ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﺗﻘﺮّﺏ ﺳﺮﻳﻊ ﻭﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ،ﻭ (آﻧﻰ )ﺑﻌﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﻋﺮﺵ،ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻃﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ  ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﺮﻭﻑ(ﺩﻧﻰ ﻭﺗﺪﻟّﻰ) ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻮﺵ ﻓﺮﺵﻋﻈﻴﻢ،ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺍﺳﻤﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍﻳﺎﻓﺘﻢ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﻤﻠﮕﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻘﻮﺵ، ﻭﻣﺮﺍﺗﺐﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻋﻬﺎﻯ ﺒﺮﺗﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻮﭼﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻘﻮﺷﻰ  ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺭﺍﺩﻳﺪﻡ،ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺍﻥ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻥ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺍﻓﻖ ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻡ. ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ، ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺟﻤﻌﺎ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ، ﺩﺭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮ ﻋﺮﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ . (ﺍﺳﺘﻮاء) ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ،ﻭ ﺩﺭ ﺳﻄﺤﻰ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺍﻣﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ،ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺁﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺳﻄﺢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ،ﻳﮑﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺘﺪ.ﻭ ﮐثرﺕ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﻳﮑﻰ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺖ، ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ، ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺧﺎﺹ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻫﺴﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ،ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻥ ﻋﺮﺷﻬﺎ ﻭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ  ﻧﺪﺍﺭﺩ . ( ﺍﺳﺘﻮاء) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻥ اﻭﻟﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗأﻣﻴﻦ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ، ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﻭﻳﺎﻫﻤﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ، ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﭘس ﺍﺯﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ،ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴّﺘﻬﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻫﺪﻑﺍﻟﻬی اﺳﺖ.ﮐﻪ (دﻳﺪﺍﺭ و لقای ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻮﻉ ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﭘﺎﮐﻰ،ﻭﻳﺎ ﻋﻘﻠﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﻪ ﺗﺎ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ،ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺪﺍﻡ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭؤﻴﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ،ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ،ﮐﻪ ﮐﺸﻒ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﻣﻴﺴﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﺑﺎﺯ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻴﻦ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺗﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ (ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ، ﺍﺯﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ، ﺑﺮﺍﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ(ﺍﻟﻠﻪ)ﻣﻄﻠﻖ، ﻫﻨﻮﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺴﺖ. ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻥ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺑﺪﻯ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺪﻑ  ﻧﻴﺰ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﻧﻴﺰ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.(ﺗﺴﺨﻴﺮ)  ﺩﺭﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻦ،ﻭﭼﻮﻥ ﺳﺮﻧﺦ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﻭﺳﻚ ﻫﺎﻯ ﺧﻴﻤﻬﻊ ﺷﺐ ﺑﺎﺯﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺣﺮﮐﺖﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻋﺮﻭﺳﮑﻬﺎﻯ ﻣﺘﺤﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕﺁﻥ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺟﺴﻢ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻳﻜﻤﻮﺟﻮﺩ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﺩﺭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺍﺳﺖ . ﻣﺎﻩ ﻭﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﺳﻤﺒﻮﻝ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ  ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ،ﻭ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ،ﻭ ﺳﺮﻧﺦ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﻓﺮﺿﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ . ﻣﻄﻴﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﻣت  ﺑﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ  ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮﺳﻴﺪﻥ ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﺮﮊﻯ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﺬﺍ ﻭﺍﻧﺮﮊﻯ ﺩﺭ  ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ،ﺩﺭ ﺳﺒﺰﻳﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻓﺘﻮﺳﻨﺘﺰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻣﻮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. ﺍﺯ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻏﺬﺍ ﻣﻴﺴﺎﺯﻧﺪ. ﺗﺎ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﻏﺬﺍﻯ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺗﺮ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻢ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﻭﻫﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ، ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻏﺬﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ. ﭘس ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ  ﻣﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺎﻩ ﮐﻪﻧﻘﺸﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻏﺬﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﺸﻖ ﻭﮐﺸﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺎﻩ ﻭ(ﺑﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ)  ﺷﺐ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﮐﻤﺎﻝ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﺘﺤﻮﻝ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﻮ ﺍﺳﺖ . ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ،ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ  ﺧﻮﺩ ﺗﺎ (ﺍﺟﻞ) ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭﺗﻤﺎﻡ ﺫﺭﺍﺕ  ﺍﺗﻤﻬﺎﻯ ﻃﺒﻴﻌﺖ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻭﻥ ﺍﺗﻤﻰ،ﺩﺭﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍثیرتشکیل دهنده نور واز ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﻯ ﺭﻳﺰﺗﺮ ﺗﺤﺖ ﺍثیرﻯ،ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻫﺎ و یونیوذسهاﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺫﺭﺍﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻧﻮﺭﻯ ﻧﻴﺰ  ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻧﺪ، ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ،  ﺍﺟﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺑﺨﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺿﻤﻥ هستی ، ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭ ﺟﺰ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﻔﮑﺮ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩﻯ،ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ،ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ  ﺩﺭﻙ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻳﮋﻩﺍﻯ ﺑﺮﺳﻴﻢ. ﻭﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺩﻝ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ.ﻭ ﺑﺎ ﺣﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻯ، ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺎﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ،ﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ.ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﻭﭼﻪ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ،ﺩﺭﮐﺎﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺴﺖ. ﻭﺑﺎﻭﺭﮐﻨﻴﻢ ﭼﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ  ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻋﻘﻞ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ  ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ،ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ،ﮐﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﻴﻢ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺟﻞ)ﻣﻬﻠﺖ ﻣﻘﺮﺭ،ﻭﺯﻣﺎﻥ
ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﻣﻘﺮﺭ،ﭼﻮﻥ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻘﻮﻁ ﻭﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﻌﻴﻦ،ﻭ  ﻳﺎ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ، ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﻳﮕﺮﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ  ﺟﻤﻌﺎ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﺎﻥ   ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. (ﻣﺴﻤّﻰ)ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺷﺪﻩ، ﻭﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺟﻞ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻳﺎ ﻫﻔﺖ ﺍﺟﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﻌﺪﻯ،ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻄﻠﻖ،ﺭﺏ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻭﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ(ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ)ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻋﻈﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭﮐﻮﭼﻚ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻭﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ،ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ  ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍل ﻮﺩﻳﮕﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ،ﺩﺭﻫﺮﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ . (ﻳُﺪﺑّﺮ)  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ  ( ﺩُﺑﺮ) ﻳﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ  ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ  ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ،ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ،ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ثاﺑﺖ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺫﺍﺕ ﻭﻣﺎﻫﻴّﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ،ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺑﺎﻫﻢ،ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﺍثر ﻭﺣﺼﻮﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ بی نهایت ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻭﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﻈﻤﻰ ﻭﺑﻬﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ (ﺍﻋﺘﺒﺎﻃﻰ) ﻭﻧﺪﺍﺭنم کاﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺗﻔﺼﻴﻞ (ﺍﻳﺎﺕ ) ﻳﺎ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﺼﻮﻝ ﻭ  ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ،ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻥ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ  ﺟﻬﺶ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭ ﮔﺬﺭ(ﺗﻮﺍﻟﻰ ﻭﺗﻠﺎﻭﺕ)ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻨﻬﺎﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺣﺎﻝ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺑﺪﻭﻥ  ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻗﺒﻠﻰ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻔﻠﻰ ﮐﻪ ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ﺑﺰﺭﮒ  ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺷﻮﺩ.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭﻟی هرﮔﺰﺗﮑﺎﻣﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺗﻮﻗﻒﻫﺎﺋی ﺪﺭ ﺍﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ،ﺗﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺮﺍﺣﻞ،ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻭﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.(ﺍﻳﺎﺕ)ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﻃﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐﻫﺴﺖ. ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ،ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ، ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺍﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺣﻖّ (ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺤﻖ) ﮔﻔﺘﻦ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ، ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺣﻖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪﺍ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺮﺗﺮﺑﻌﺪﻯ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ (ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ) ﻭﺍﺭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ(،ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺍﻋﻈﻢ  ﺷﺄﻧﻰ) ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺷؤوﻥ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﻋﻈﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﺗﻔﺼﻴﻞ) ﺍﻳﺎﺕ ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻥ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻯ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺳﻌﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻚ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﻰ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ،ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻗﺮﺍٴﺖ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﭘﻠّﻪ ﺑﭙﻠّﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﺮّﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﻳﺎﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻯ ﺑﺮﺳﺪ. ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ اﻟﻬﻰ، ﺗﺎ (ﺷﺎﻳﺪ) ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻠﺘﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ  ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻴﺰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺮﻭﺩ.ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ،ﻣﺴﺨﻬﺎ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ، ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ،ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﺩ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﮐﻤﻚ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻣﮕﺮ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﻭﺟﺰﺋﻰ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﺎﻟﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺷﻮﺩ،ﻭ آﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ. ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭﻫﺴﺘﻰ،ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ، ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﺪ.(ﻟﻘﺎﻯ ) ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺟﺴﻢ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ،ﻭ ﻓﮑﺮ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻟﻘﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ  ﺷﺪﻩ ﺳﺎﻟﻚ،ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺍﻭﺝ ﺍﻥ ﻓﻌﻠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ،ﺩﺭ ﻟﻘﺎﻯ ﺑﺎ ﻗﺎﺋﻢ  ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ . ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ، ﺧﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ، ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺰﻭﻝ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ،ﻭ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﺩﺭﻭﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭ(ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﺋﻰ) ﺷﺪﻥ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﻭ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ  ﺷﻬﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﭘﺎﻙ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ  ﺩﺭﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ، ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺩﺭﺧﻮﺩﺵ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ (ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺤﻖ) ﺣﻠﺎﺝ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍثباﺕ ﺍﻥ  ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺳﺮ ﺑﺪﻫﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﻖ ﺑﺮﺗﺮ، ﻭﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭﮐﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .(ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ) ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭﻯ و یگانه شدن با حقیقت نسبی ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻧﺨﺴﺖ (ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ)ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ،ﻭﺳﻤﭙﺎﺗﻴﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩﻫﺎ  ﻳﻘﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ. ﻭﻳﺎ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﻩ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍنی اﺳﺖ.ﻭ ﺳﭙس ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ (ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ) ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ،ﺁﻥ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ،ﻭﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻮﻳﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ (ﺣﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ)،ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﮐﺎملان ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.  ﮐﻪ  ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﻧﺎﺏ ﺍﻧﻬﺎ، ﻳﮑﻤﻚ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ  ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﮔﻴﺮﻯ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ  ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﻭﺳﻄﺢ ﺑﺮﺗﺮ، ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﻳﻘﻴﻨﻬﺎﻯ حقیقی تر ﺩﻳﮕﺮﻯ،تا ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺩﺭﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ. ﻟﻘﺎﻯ ﺭﺏّ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ،ﻟﻘﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ  ﻟﻘﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﻟﻘﺎﻯ  ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ،ﻭﺭﺏّ ﺍﻟﺎﺭﺑﺎﺏ  ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ، ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺸﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﻟﻘﺎﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﻭﻳﺰﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ  ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻟﻘﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﺻﺒﻮﺭ،ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﭘس ( ﺍﻟﻤﺮ) ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺤﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﻚ ﺍﺳﺖ،ﺗﺎ ﻫﺪﻑ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩ  ( ﺍﻟﻤﺮ) ﺍﻟﻤﺮﺗﻀﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ .

ﺮﻋﺪ /3 -  ﻭﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺪّ ﺍﻟﺄﺭﺽ،ﻭﺟﻌﻞ ﻓﻴﻬﺎ ﺭﻭﺍﺳﻰ ﻭﺍﻧﻬﺎﺭﺍ،ﻭﻣﻦ ﮐﻞّ ﺍﻟثمرﺍﺕ، ﺟﻌﻞ ﻓﻴﻬﺎ ﺯﻭﺟﻴﻦ ﺍثنین ﻳﻐﺸﻰ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ،ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﺘﻔﮑّﺮﻭﻥ

    ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻤﺘﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ  ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﻳﻚ ﺟﻔﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺷﺐ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﻮﺵ ﺭﻭﺯ ﻧﻤﻮﺩ،ﻭﺍﻧﺮﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﻳﺎﺕ (ﻋﺒﺮﺕ) ﺁﻣﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯﻤﺮﺩﻣﺎﻥ اﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﻭﺗﺎﻣﻞ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭﺳﻌﺖ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ  ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺗﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ،ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﮐﻨﺪ ﻭﺑﻌﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺳﺪ . ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺯﻣﻴﻦ، ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﺮﻭﻯ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ، ﻫﺮﮔﺰ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻴﻚ ﺳﻤﺖ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪ . ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ،ﻭﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺭ  ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺗﺎﺯﻩﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻭ(ﺩﻳﻤﻮﻣﺖ) ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ، ﻧﻴﺰ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻧﻴﺎ،ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺩ،ﻣﮑﺎﻥ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻫﺴتی اﺑﺘﺪﺍ(ﺳﺪﻳﻢ ﺍﻭﻟﻴﻪ) ﻭ ﺑﺨﺎﺭ و خاک ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭﺗﺮﮐﻴﺒﺎﺕ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﺍﺗﻤﻬﺎ ﻭﻣﻮﻟﮑﻮﻟﻬﺎ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺪﻩ،ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻝ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭﺗﺤﻮﻟﺎﺕ ﻭﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ،ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﺎ،ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺪ . ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ (ﺍﺭﺽ)ﺯﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻰ ﻋﻤﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ،ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺴﻢ ﮐﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ  ﺍﺳﺖ، ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭ ﺳلوکی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺧﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻘﺖ، ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻴﻬﺎﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺑﺮﺳﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ،ﺭﺃس ﻫﺎ ﻳﺎ ﻗﻠّﻪ ﻫﺎ ﻭﮐﻮﻫﻬﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﺑﺎﻋث ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﺷﺪ.ﻭﺑﺎﺯ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﭙﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺼﺮﻑ  ﺍﻳﻦ ﻏﺬﺍﻫﺎ ﻭﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﻃﺒﻴﻌﺖ،ﺯﻭﺟﻬﺎﻯ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ، ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ  ﻭ ﺗﮑﺎثر،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﺗﺎﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺑﺮ ﺭﻭﺯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﻮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻖ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺷﺐ،ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻭ ﺭﺍ،ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺐ ﻏﺮﺑﺖ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺑﺼﺒﺢ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ،ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺩ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﭘﻮﺷﺶ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭﻣﻮﺍﺩ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﺯﻭﺟﻬﺎﻯ ﺍﻥ،ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ  ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ،ﺑﺎ ﺷﺐ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭﺯﻣﻴﺒﻦ ﻭﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﻭﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎ ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ،ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﺎﺋﻞ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻓﮑﺮ ﻭﻋﻘﻞ  ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﮑﺮﻯ ﻧﮑﻨﺪ،ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻓﮑﺮﻯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻓﮑﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺑﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺑﺪﻓﮑﺮﻯ،ﻭکم  ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ . ﻗﻮﻡ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

ﺮﻋﺪ/ 4 - ﻭﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻗﻄﻊ ﻣﺘﺠﺎﻭﺭﺍﺕ،ﻭ ﺟﻨّﺎﺕ ﻣﻦ ﺍﻋﻨﺎﺏ ﻭﺯﺭﻉ ﻭﻧﺨﻴﻞ، ﺻﻨﻮﺍﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺻﻨﻮﺍﻥ، ﻳﺴﻘﻰ ﺑﻤاء ﻭﺍﺣﺪ، ﻭ ﻧﻔﻀّﻞ ﺑﻌﻀﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺾ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﮐﻞ  ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ ﻟﻘﻮﻡ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ

     ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭﮐﻨﺎﺭ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻏﻬﺎﻯ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻭﮐﺸﺖﺯﺍﺭﻫﺎ ﻭﻧﺨﻠﺴﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻬﻢ،ﻭﻳﺎ ﻣﺨﺘﻠﻒﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺑﻴﺎﺭﻯ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﻣﻴﻮﻩﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺎ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ  ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺨﻮﺭﺩﻥ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺍﺭﺍﻯ اﻳﺎﺕ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻣﻮﺯ،ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﻋﺎﻗﻞﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺍﺯ ﻗﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻯ ﺍﺑﺎﺩ،ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻄﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺍﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺰﺍﺭﻉ ﻭﻗﻄﻌﺎﺕ ﺯﻣﻴﻦ ﺯﺭﺍﻋﺘﻰ ﺑﺰﺭﮒ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺳﺮﺳﺒﺰ  ﺟﻮﺭ ﻭﺍﺟﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻳﻚ گونه آﺏ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ آﺑﻴﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺼﻮﻟﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻫﺮﮐس ﻧﻴﺰ ﻧﻮﻋی ﺮﺍﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻮﻉ ﺟﺎﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﻞ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭلی ﺒﺮﺍﻯ ﻣﺘﻔﮑﺮﺍﻥ . ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ، ﺩﺭ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻃﺒﻴﻌﺖ، ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻥ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ آﻳﺖ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺴﺖ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ  ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﺍﻥ، ﻫﺪﻑ ﻭ ﻏﺎﻳﺘﻰ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺮﺕ ﻭﻭﻇﺎﻳﻔﻰ ﮐﺸﻒ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺩﺭﺍﮐﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﻳﻪ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺒﺮﺕ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ .

ﺮﻋﺪ / 5 - ﻭﺍﻥ ﺗﻌﺠﺐ،  ﻓﻌﺠﺐ ﻗﻮﻟﻬﻢ ٴﺃئذﺍ ﮐﻨّﺎ ﺗُﺮﺍﺑﺎ، ٴﺃﻧّﺎ ﻟفی ﺨﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ،  ﺍﻭﻟﺌﻚ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﺮﺑّﻬﻢ ، ﻭﺃﻭﻟﺌﻚ ﺍﻟﺄﻏﻠﺎﻝ ﻓﻰ ﺃﻋﻨﺎﻗﻬﻢ ، ﻭﺃﻭﻟﺌﻚ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﻨﺎﺭ، ﻫﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﺧﺎﻟﺪﻭﻥ

     ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﻨﻰ،ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺟﺎﻯ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻴﺰﻫﺴﺖ، ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺧﺎﻙ ﻭﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪﻳﻢ، ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺧﻠﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻓﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﮔﺮﺩﻥ خود ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎﻯ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﻭﻫﻤﻨﺸﻴﻨﺎﻥ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺍﺗﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭ آﻥ  ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ  . ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﺒﺮﺕ  ﺍﻣﻮﺯ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ، ﮐﻪﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﺮﮒ ﻭﺧﻠﻘﺖ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ آﻥ کاﻓﺮﺍﻥ  ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺷﻮﻳﻢ،ﻣﻴﮕﻮﻳند ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻠﻘﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺧﻠﻘﺖ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻥ ﺟﺴﻢ،ﻣﺮﮒ ﺭﻭﺡ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ،ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺡ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﻘﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﺭﺍﻩ، ﻣﺮﮒ ﻳﺎ ﺧﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺟﺴﻢ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ، ﺑﺎﺯ ﺟﺴﻤﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻮﺩ.ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺩ ﻭمعاد  ﺑﺎﺻﻮﺭﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﻧﺴﺦ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﻳﺎ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪﺑﺎﺷﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﮐﻪ  ﻣﺪﺍﻡ ﺧﻠﻘﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺷﻮﺩ.ﭼﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯﺮﻭﺣﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ.(ﺧﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ)ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪّ ﺍﻗﻞ، ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﻧﺴﺎنی ﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﮔﺎﻫﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﺪﻙ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻤﮑﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺧﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ بیشتری ﺩﺭﺭﻭﺡ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍئی ﺪﺭﺫﺍﺕ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺘﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺟﻨس ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺘﺎﻥ،ﮐﻪ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻋﻘﺐﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﻓﮑﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺷﺨﺺ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ، ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﻣﺠﺎﻭﺭﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻤﺴخ ﺤﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺩﻭﺭﺑﺎﺭﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ، ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺭﺍﻩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺗﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﺭﺍﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﻫﺎ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﮔﺬﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در کمالات نهائی میسّر نوعی خود ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﺍﺯﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ  ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺷﺪﻧﺪ،ﻭ ﺩﺭ  ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ،ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺪﻧﻴﺎ، ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻨﮑﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺨﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ،ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﭼﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭﺍﻓﺴﺎﺭ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺑﮑﺎﺭ ﻭ ﻳﺎ ﺑﮑﺸﺘﺎﺭﮔﺎﻩ ﻫﺎ  ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻫﻴﺎﻥ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ،ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ،ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺍﺗﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﻭﻣﺮﮒ ﻭﺭﻧﺞ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻋﺬﺍﺑﻰ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺩﺭﺍﻥ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺟﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶﺭﻭ،ﻭﻫﺮﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺒﺸﺮﻳﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ .

ﺮﻋﺪ /6 -  ﻭﻳﺴﺘﻌﺠﻠﻮﻧﻚ ﺑﺎﻟﺴﻴّئة  ﻗﺒﻞ ﺍﻟﺤﺴنة ،ﻭﻗﺪ ﺧﻠﺖ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ ﺍﻟﻤثلاﺕ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻟﺬﻭ ﻣﻐﻔﺮة ﻟﻠﻨﺎس ﻋﻠﻰ ﻇﻠﻤﻬﻢ ، ﻭﺍﻥّ ﺭﺑّﻚ ﻟﺸﺪﻳﺪ ﺍﻟﻌﻘﺎﺏ

     ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ  ﺗﻮﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﻴﺐ رسانی بتو ﻭﻧﻔﺮﻳن ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻧﻴﮑﻰ ﻫﺎﻯ خواسته ﺗﻮ، ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯﺍﻧﺎﻥ  ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰﺑﻮﺩه اﻧﺪ، ﮐﻪ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ،ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮﺩ،ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺩﺍﺭﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻧﻴﺰ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﺨﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ،ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﺮﺑّﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ، ﻭ ﻣﻨﮑﺮ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﮐﺎﻓﺮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺎﺭﻭﻏُﻞ ﻭﺯﻧﺠﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ، ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﮐﻦ، ﻭ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ، ﺩﻋﺎﺋﻰ ﮐﻦ،ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰﺑﻮﺩﻧﺪ، ﮐﻪ ﺳﻠﻮک اﻟﻬی ﻨﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻧﮑﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩه  وﻣثل ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ می ﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ، ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻋﻘﺎﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻘﺎﺏ ﻳﺎ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ،ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺳﺨﺖ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍنی  ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ، ﺑﺎﺗﻮﺑﻪ ﻭﺗﺤﻤﻞ ﺍثاﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻐﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﻣﺼﻮﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.(ﻇﻠﻢ) ﺳﺘﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭﻋﺪﻡ ﻋﻘﻞ،ﻭﻧﻴﺰ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺴﺦ ﺧﻮﺩ .(ﻋﻘﺎﺏ)ﻋﻘﺒﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻋﻘﺎﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ،ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺩﺭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻌﺪﻯ اﺳﺖ.(ﺳﻴّﺌﻪ ) ﻫﺮ ﺑﺪﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ.  ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺒﺮﺍﻥ اﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ، می ﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭﻫﻠﺎﻙ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ. ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺣﺴﻨﻪ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻧﻴﮑﻰ ﻭ ﺍثاﺭ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ .

ﺮﻋﺪ/ 7 -  ﻭﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ، ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺁیة  ﻣﻦ ﺭﺑّﻪ، ﺍﻧّﻤﺎ ﺃﻧﺖ ﻣُﻨﺬﺭ ، ﻭﻟﮑﻞّ ﻗﻮﻡ ﻫﺎﺩ

     ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﻠﻰ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﻭ ﻫﺮ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍ، ﻭﻳﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ،ﻣﺸﻐﻮﻝ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺘﻬﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺘﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣثل ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ  ﻗﺒﻠﻰ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﺎ ﭘﺪﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ، ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ، ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﺤﺎﻝ ﺭﺍ ﻓﺮﺽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﺑﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ، ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺸﺘﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ  ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ، ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ  ﺩﺭﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍثاﺭ ﻋﺠﻴﺐ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ  ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ،ﻭ ﺩﺭ  ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺎﺩﻯ،ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻰ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺑﺎﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ  ﻭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ . ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﻯ،ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﻄﺎﺭ  ﻭﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻐﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻯ.ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻧﺪ،ﻭﻗﻮﻣﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻃﻠﺐ ﻭ ﻫﺪﻯ ﺟﻮ ﺷﺪﻧﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺗﻮ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﻧﻮﺭ ﻭﮐﻠﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺍﮔﺮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻋﺠﻴﺐ،ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺄﺩﻋﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ،ﻭ ﻳﺎﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺍ ﮐﻪﻧﻤﺮﻭﺩ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺍﺗﺶ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻭﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﺪ، ﺑﺎﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻳﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﺮﻭﺩ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ،ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺪﺭﺕ(ﺗﻮﺟﻴﻪ)ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ،ﻋﻠﻞ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻧﺸﺪ ﺑﺎﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﺠﻦّ  ﻭﺟﺎﺩﻭ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ  ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎﺭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ . ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﻪ ﻣﺸﺤﻮﻥ ﺍﺯ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎﮐﻠﺎﻡ ﺍﻭ ﻭﺣﺘی ﻤﻌﺠﺰﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺘﻬﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ،ﻭﺗﺼﺮﻑ  ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ،ﻧﻈﺮﻯ ﺑﺮﻭﻯ ﻳﻚ ﺗﺠﻠﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺎﻥ، ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺟﺰ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺑﺪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﻮﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺟﻮ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻃﻠﺐ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ،ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ  ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﻣﻠﻞ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ،ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ. ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﻣﻠّﺘﻰ ﻭﻳﺎ ﻧﮋﺍﺩﻯ،ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻠﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻣﺪﺍﻡ ﻣﻠﻞ ﺟﺪﻳﺪﻯ  ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ. ﻭﻣﻬﻢ ﻃﻠﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ(ﻫﺪﻯ ﺟﻮﺋﻰ)ﻭ ﺧﺪﺍ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ .(ﻣﻨﺬﺭ)ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺬﺭ(ﻧﻈﺮ ﺩﻫﻨﺪﻩ)ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻗﻮﻡ) ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ(ﻫﺎﺩﻯ)ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ(ﻫﺪﻯ)ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﻗﻮﻣﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺪﺍ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﺪ .

ﺮﻋﺪ /8 -  ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻌﻠﻢ،ﻣﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻞّ اُﺃﻧثی ،ﻭﻣﺎ ﺗﻐﻴﺾ ﺍﻟﺄﺭﺣﺎﻡ، ﻭﻣﺎ ﺗﺰﺩﺍﺩ، ﻭﮐلّ ﺸیئ  ﻋﻨﺪﻩ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ

    ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﭼﻪ ﻃﻔﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺩﺧﺘﺮ. ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺣﻢ ﻫﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ،  ﻧﻴﺰ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.  ﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﭼﻴﺰﻯ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﻘﺪﺍﺭ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﻗﺪﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﻩ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻥ ﻭﺍُﻧثی ﻳﺎ ﺧُﻨثی  ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﭼﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻭ،ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻋﺎﻗﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻳﺎ  ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ.ﻭﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﺣﻤﻰ ﻳﺎ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺍﺋﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻢ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﻭﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ  ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ،ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻭ ﭼﻪ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﻯ ﻭﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺎﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺎﻯ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻴﻚ ﺭﻭﺡ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥﻤﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ  ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﮔﺮ  ﮐﻪ ﮐﺎﻓﻰ   ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟی  کاﻓی ﺪﺭﺭﻭﺡ ﻓﺮﺩﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﮐﻨﺪ.ﻭﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺪﺭ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ،ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ خود ﻣﻴﻔﻬﻤﺪ، و ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﺴﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ،ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻨﺪ.(ﻣﻘﺪﺍﺭ) ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﻴﺰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭﺣﺪﻭﺩﻯﺒﺮﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺗﻮﺍﻥ،ﻭ ﻫﺮﮐس  ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩﺭﺳﻴﺪ، ﺑﻪ (ﻗﺪﺭ) ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ(ﻗَﺪَﺭ) ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ(ﻗﺪﺭﺕ) ﻭﺗﻮﺍﻥ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻮﻋﺪﻩ / 9 -  ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩة، ﺍﻟﮑﺒﻴﺮ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ

    ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻫﺎﻯ ﻏﻴﺒﻰ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﻣﺘﻌﺎل و عالی اﺳﺖ، ﻭﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﻴﺐ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﻬﺎ، ﻭ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ، ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻋﻮﺍﻟم غیبی ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﻧﻴﺎﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﻳﺎ ﺫﺍﺕ ﺍﻭ،ﻭﻧﻴﺰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻭﻧﺮﺳﻴﺪﻩ، ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴّﺘﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ (ﺷﻬﺎﺩﺕ) ﺑﻴﻚ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭﺩﻳﺪﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ (ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ) ﻭﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻬﻤﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻓﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ  ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭٴﻴﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﺍﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎ ﻭﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻋﻬﺎﻯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺗﺮﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ (ﺍﻟﻠﻪ)ﻗﺎﺑﻞ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎ  ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻳﻚ ﻗﺪﻡ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﻭﺩ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻩ ﻗﺪﻡ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﻣﻴﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ  ﺍﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﻮﻧﺪ، ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻩ ﻗﺪﻡ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺪ. ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻪﺍﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﺗﻴﺘﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎﺋﻰ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﺍﮔﺮ  ﭼﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺷﻮﻳﻢ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺭﺍﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺩ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺧﻮﺩﺑﺰﺭﮒ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﻭﮐﻮﭼﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﮐﺒﻴﺮ)ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻨﺎﺳی اﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﻧﺪ،ﺑﺒﺰﺭﮔﻰ  ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ. ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ (ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ .

ﺮﻋﺪ /10 -  ﺳﻮتء ﻣﻨﮑﻢ،ﻣﻦ ﺃﺳﺮ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻭﻣﻦ ﺟﻬﺮ ﺑﻪ، ﻭﻣﻦ  ﻫﻮ ﻣﺴﺘﺨﻒّ ﺑﺎﻟﻠﻴﻞ، ﻭ ﺳﺎﺭﺏ ﺑﺎﻟﻨﻬﺎﺭ

     ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺻﺤﺒﺘﻰ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻭﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮐﻨﻴﺪ،ﻳﺎﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻋﻠﻨﺎ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ. ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻴﺪﻧﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ.ﻭﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.(ﺳﻮﺍٴ) ﻳﮑﺴﺎﻧﻰ ﻭﻣﺴﺎﻭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺃﺳﺮ ﺍﻟﻘﻮﻝ ) ﮐﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺳﺮّﻯ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻰ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺴﺘﺨﻒ) ﻣﺨﻔﻰ ﻭﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ، ﺑﺎﺳﻌﻰ، ﻭﻟﻰ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ،ﻭ( ﺳﺎﺭﺏ ) ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﻳﺰ ﻭﻋﮑس ﺳﺮّﻯ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ / 11 -  ﻟﻪ ﻣﻌﻘّّﺒﺕ،ﻣﻦ ﺑﻴﻦ  ﻳﺪﻳﻪ ﻭ ﻣﻦ ﺧﻠﻔﻪ، ﻳﺤﻔﻈﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻠﻪ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻐﻴّﺮ ﻣﺎ ﺑﻘﻮﻡ،ﺣﺘﻰ ﻳﻐﻴّﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺑﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ، ﻭﺍﺫﺍ ﺃﺭﺍﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻘﻮﻡ ﺳوءا ﻓﻠﺎ ﻣﺮﺩّ ﻟﻪ،ﻭﻣﺎ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﻝ

      ﻟﺬﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺮﺍﻗﺒﻴﻨﻰ ﻭﻣﺤﺎﻓﻈﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﭘس ﻭﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﻭﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻭ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻗﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ، ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻭﻧﻔس  ﺧﻮﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﺪﻯ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﻴﭻ ﮐس  ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮﺩ ﻭﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﻟﻰ. ﻭﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ،ﻭ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﺍﻥ  ﻭﻋﻘﺎﺏ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﻴﻥ اﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ  ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﻭ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ  ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﻣﻠﺘﻰ ﻭ ﻗﻮﻣﻴﺎﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻳﺎﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ،ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎ ﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﺑﺒﺨﺸﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ به ﻄﺮﻳﻘﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻠﺎ ﺧﻮﺩ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻭﺑﺮﻭﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺗﺤﻤّﻞ ﺭﻧﺞ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕﻣﺎﻫﻮﻯ ﻭﺩﺭ ﻧﻔس  ﻭﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﭼﻪ(ﻣﻠﺘﻰ)ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﻤﻌﻰ ﻭﻓﺮﺩﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﻧﺞ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﻧﻔس ﻭﺫﺍﺕ ﻭﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﻯ ﻭﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ  ﺍﻯ ﺑﺪﻯ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ،ﻭﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻫﻴﭻ ﮐس ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ، ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺪﻣﻰ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ،ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻘﻠﺶ ﺑﺮﺳﺪ،ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﺧﻮﺩ ﺑﺘﺠﺮﺑﻪ  ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺯﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻴﻮﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺠﺎﺕ  ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ،ﻳﺎ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻌﺎﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭ(ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ) ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ،ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮﺩﺑﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ  ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ .(ﻣﻌﻘّﺐ)ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﻣﺴﺌﻮﻝ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ. (ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ ) ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭ، ﻭﻳﺎﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺳﺖ .(ﻣﻦ ﺧﻠﻔﻪ ) ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻭ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.(ﺣﻔﻆ) ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺯﻭﺍﻝ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻫﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺻﻠﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻭ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻋﺮﻓﺎ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﺭﺍﻩ ﮐﺴﺐ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ،ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .( ﺃﻣﺮ) ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻭ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ  ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﻳﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﭼﻪ ﻧﮑﻨﺪ. (ﻗﻮﻡ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ . (ﺗﻐﻴﻴﺮ) ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺫﺍﺕ ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ  ﻭﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺫﺍﺕ ﻭﺭﻭﺡ، ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﻭﺭﻭﺡ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﻏﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺳوء) ﺑﺪﻯ ﻭﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ،ﻭﺯﻭﺍﻝ ﻳﺎ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻳﻚ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ  ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ( ﻭﺍﻝ ) ﻫﻤﺎﻥ ﻭﺍﻟﻰ ﻭﻣﺘﻮﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﻣﻌﺸﻮﻕ ﻭﻣﻌﺒﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ. ﻫﺮﮐس ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ،ﺗﺎ ﺍﻧﺮﺍ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺮﮔﺰﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ، ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺮﺍ پس ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﻭﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮ، ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻌﺸﻮﻗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ  ﺩﺭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﻘﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﻧﺪ،ﻭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥﻤﻴﮑﻨﻨﺪ، ﻭﻃﺮﺣﻰ ﻧﻮ ﺑﺮﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ،ﺗﺎ  ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺤﺎﻝ ﺭﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﻧﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ،ﻫﺮﮐﺶ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﺶﮔﺮﻓﺘﺎﺮ ﻭﺍﺳﻴﺮﻝ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﭼﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭﭼﻪ ﻣﺎﻝ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺤﻴﻂ ﻭﻳﺎﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭﻋﺎﺩﺍﺗﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ  ﻧﻤﻰ  ﮐﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﮐﻮﺭ،ﮐﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﺠﻮﻳﺪ ﻭﻣﻴﻴﺎﺑﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﺩﻭ ﺩﺭﮔﻮﺩﺍﻟی که  ﺩﺭﺁﻥ  ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ . ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻳﺎ ﻓﻘﻴﻪ ﺍﺑﻠﻴس ﻧﻴﺰ،ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻧﺰﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

ﺮﻋﺪ / 12 -  ﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﻳُﺮﻳﮑﻢ ﺍﻟﺒﺮﻕ، ﺧﻮﻓﺎ ﻭ ﻃﻤﻌﺎ ،ﻭﻳﻨﺸئ  ﺍﻟﺴﺤﺎﺏ ﺍﻟثقاﻝ

    ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ،ﮐﻪ ﺑﺮﻕ ﻭﺭﻋﺪ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻋث ﺗﺮس ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻥ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻃﻤﻊ ﺑﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ. ﻫﻢ ﺭﻋﺪ ﻭﺑﺮﻕ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻥ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ  ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ. (ﺳﺤﺎﺏ ) ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ،ﻭ ( ثقاﻝ ) ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺍﻧﺸاء ) ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﭼﻮﻥ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ / 13 -  ﻭﻳﺴﺒّﺢ ﺍﻟﺮﻋﺪ ﺑﺤﻤﺪﻩ، ﻭ ﺍﻟﻤﻠﺎﺋکة  ﻣﻦ ﺧﻴﻔﺘﻪ، ﻭﻳﺮﺳﻞ ﺍﻟﺼﻮﺍﻋﻖ ﻓﻴﺼﻴﺐ  ﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﻳﺸاء، ﻭ ﻫﻢ ﻳﺠﺎﺩﻟﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻠﻪ،ﻭ ﻫﻮ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻤﺤﺎﻝ

      ﺭﻋﺪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﻠﺎﺋک ﻮﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ،ﺍﺯ ﺗﺮس ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ،ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﮐس ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﺤثذ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺳﺨﺖ،ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺤﺎﻝ ﻭﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺗﺴﺒﻴﺢ) ﺩﺭﺭﻋﺪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺣﻤﺪ ﻭﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﻮﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻨﺎ ﻭ(ﺳﺒﺎﺣﻪ)ﺩﺭ ﺍﺏ،ﻭ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻋﮑس ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻋﺪﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩﺍﺳﺖ. (ﺣﻤﺪ)ﭘﺮﺳﺘﺶﻭ(ﻣﺤﻤﺪ)ﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ(ﺍﺣﻤﺪ)ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻣﻠﺎﺋﻚ) ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺮس ﻭﺗﻘﻮﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭﺣﻤﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .(ﺻﻮﺍﻋﻖ ) ﺟﻤﻊ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﻭﺑﺮﻕ ﺯﺩﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺤث ﻭﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺮﺳﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ،ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺑﺮﻕ ﺯﺩﮔﻰ ﻣﺸﻴﺖ  ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .(ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ)ﺑﺤثهاﻯ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺎس  ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺒﺮﺩ ﻓﮑﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ،ﻭ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﺮﺳﻴﺪﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

ﺮﻋﺪ / 14 -   ﻟﻪ ﺩﻋﻮة ﺍﻟﺤﻖ، ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺪﻋﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻪ، ﻟﺎ ﻳﺴﺘﺠﻴﺒﻮﻥ ﻟﻬﻢ ﺑﺸیئ  ﺍﻟّﺎ ﮐﺒﺎﺳﻂ ﮐﻔّﻴﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤاء ، ﻟﻴﺒﻠﻎ ﻓﺎﻩ، ﻭﻣﺎ ﻫﻮ ﺑﺒﺎﻟﻐﻪ ، ﻭ ﻣﺎ ﺩﻋاء ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ﺍﻟّﺎ ﻓﻰ ﺿﻠﺎﻝ

      ﺩﻋﻮﺗﻬﺎﻯ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻭﺩﻋﻮﺕ ﻭﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت  ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪ. ﻭﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻒ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ  ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺏ ﺑﺮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺪﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻋﺎﻯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭﻣﻨﺤﺮﻓﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﺤﻖ ﻭﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻮﺩ،ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺷﻰ  ﮐﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﺎﺟﺮﻡ ﻫﺪﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ  ﺷﺮﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﺑﻬﺮﻩ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺎﺭ ﻋﺒﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺪ ﻧﺸﺪﻥ ﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ  ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺪﻫﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ،ﺩﻋﺎ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﻋﺒث ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﻋﻮﺕ ﺩﻋﺎ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﺎﻣﺮﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﺣﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺣﻖ ﻭﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻋﻤﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺣﺞ  ﻭﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺣﻖ ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭﻣﻨﺠﺮ ﺑﺤﺞّ ﺍﮐﺒﺮ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ  ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ)ﺟﻮﺍﺏ ﻣثبت  ﮔﺮﻓﺘﻦ،ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭﺑﻬﺮﻩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.(ﺑﺎﺳﻂ) ﻣﻨﺒﺴﻂ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﺑﻠﻮﻍ)ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪﻥ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﺷﺪ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ .(ﮐﺎﻓﺮ) ﻣﻨﮑﺮ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺟﻬﻞ ﻭﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍﻯﺤﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ  ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .(ﺿﻠﺎﻝ) ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ.ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﻭ  ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻫﺮﮐس ﮐﻪﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ، ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﻌﮑﻮﺵ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ .

ﺮﻋﺪ/ 15 - ﻭﻟﻠﻪ ﻳﺴﺠﺪ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻃﻮﻋﺎ ﻭ ﮐُﺮﻫﺎ ﻭ ﻇﻠﺎﻟﻬﻢ، ﺑﺎﻟﻐﺪﻭّ ﻭ ﺍﻟﺂﺻﺎﻝ

     ﻫﺮﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ،ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭﭼﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻳﻪ و جا مانده های ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﻯ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﺠﺪﻩ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ(ﺳﺠﻮﺩ)ﺩﺭﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﺎﻙ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﺣتی ﺨﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﺠﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻭﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺗﮑﺎﻣل هستند. ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭﺟﻮﺩﺩﺭﺩﻧﻴﺎﻯ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ،ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦﺳﺮﻧﻮﺷت  ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻭ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻃﻠﺴﻢ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺕ  ﻳﻚ ﻧﻈﺎﻣﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺗثبیت  ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ  ﻧﻮﻋﻰ ﻭﭼﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﮑﻠﻰ ﻫﻨﺪﺳﻰ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺘﻬﺎﻯ ﻓﻄﺮﻯ ﻭ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ،ﭼﻨﻴﻥﺼﻮﺭﺗﺶﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺎﺩﺭ ﺑﻔﺮﺍﺭ ﺍﺯﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﭘﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺴﺒﻰ ﺩﺭ  ﺣﺠﻢ ﻭﺗﺎﺯﮔﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﺪ،ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺭﺍﺩﻯ،ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭ ﺫﺍﺕ ﺷیء  ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺮﻳﻊ ﻳﺎ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﮐﻨﺪ. ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ،( ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ) ﻭﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﻄﺮﻯ ﺷیئ ﻭﻫﺮﭼﻴﺰﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺑﺸﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ،ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ،ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﺧﻮﺩ،ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻐﻴﻴﺮﺗﮑﺎﻣلی ﻴﺒﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮق ﺒﺸﺮﻯ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻌﮑﻮس ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ .(ﺳﺠﻮﺩ) ﺍﺷﻴاء ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺭ(ﻃﻠﺴﻢ) ﻭﺍﺳﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻥ، ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺗﺮﺍﮐﻢ(ﺍﻋﺘﺒﺎﻃﻰ)ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺭﻡ ﻳﻚ ﺗﻮﺩﻩ ﺧﺎﻙ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺎﺩ ﻳﺎ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ.ﻭﺍﻳﻥﺘﻐﻴﻴﺮﻯ ﺟﻮﻫﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﮔﺮ ﺍﺷﻴﺎٴ ﻭﭼﻴﺰﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺪﺍﻭﻡ،ﻭ ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻃﺒﻌﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻋﺎﻗﻠﺘﺮﺍﻥ،ﻭ ﺑﺎ ﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬی ﻮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﻨﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻟﺬﺗﻰ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻃﻠﺴﻢ ﻭﺟﺒﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﺴﻢ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺎﻫﻮﻯ ﻴﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻗﻴﺪ ﺍﺳﺎﺭﺕ،ﺑﺤﻘﺎﺭﺕ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﺪﻣﻴﺖ ﻭﻧﻴﺴﺘﻰ، ﻭ ﺗﺸﺒﻪ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻘﻴﺮﺗﺮ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭﻟﻰ  ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﺪﻣﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ،ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭﻫﺴﺘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﺎﻓﺘﻥ ﻮﺗﻘﺮﺏ ﺑﻬﺴﺘﻰ ﺧﺪﺍﺋﻰ، ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.  ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﺑﺎ ﻃﻮﻉ ﺳﺠﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭ(ﻣﺘﻄﻮّﻉ) ﺩﺭ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﺩﺭ(ﻃﻮﻉ) ﻭﮔﺮﺩﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺳﺮ ﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ، ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺮﺗﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﮐُﺮﻩ ﻭﺍﮐﺮﺍﻩ) ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﮑﺎﻣل اﺳﺖ. ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺠﺒﺮ ﻭﺍﺳﺎﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ.ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺍﺯ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﻭﻇﻬﺮﻫﺎ ﺑﮑﻮﺗﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭﻣﻐﺮﺏ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﺷﺒﺎﻧﻪ،ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﺳﺠﻮﺩ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻓﻄﺮﻯ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺩﻯ ﻭﺧﻮﺩﺳﺮﻯ ﺩﺭﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺳﺎﻳﻪ ﺟﺴﻢ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﺤﺴﻮس ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻔس  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ،ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺫﺍﺕ ﻭﻓﻄﺮﺕ ﺍﺻﻠﻰ، ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ،ﮐﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ،ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺟﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﺮ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ(ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺄﺭﻭﺍﺡ) ﺫﺍﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﮔﺎﻫﻰ ﺟﺴﻢ ﺭﺍ ﺍﺻﻞ، ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﻉ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺩﺭﺍﻣﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺻﻞ ﺭﺍ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،ﻭﺟﺴﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻳﻚ  ﺗﺎﺑﻊ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻳﻪ، ﻭﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﺍﺯﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺷﮑﻞ ﺍﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.(ﻏﺪﻭ) ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺷﺐ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺗﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ، ﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻔﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﺐ ﻋﻠﺎﺝ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﺴﺘﻦ ﺳﻮﺩ ﻭﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺗﺠﺎﺭﺕﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ،ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﮑﻨﻨﺪ.(ﻏَﺪ ﻭ ﻏُﺪﻭّ) ﻓﺮﺩﺍ ﺍﺳﺖ،ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺮﻭج  اﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ (ﺁﺻﺎﻝ)ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺼﺮﻫﺎ ﻭ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﻰ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﻫﺪﻓﻬﺎ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﺻﻠﻰ،ﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ،ﭘس ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻥ ﻫﺪﻓﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺠﺮﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﻗﺮﺍﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﮐﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ،ﻳﺎ ﺗﺎ پسﺍﺯﺣﺼﻮﻝ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺯﺍﺩﻯ ﻭﺧﻠﺎﺻﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺍﻟﺰﺍﻣﻰ ﻭﻳﺎ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ(ﺧﺎﻧﻪﺍﻯ) ﺻﻮﺭﺕﻣﻰﮔﻴﺮﺩ. ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺸﺮﻳﺖ،ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﺎﺩﻯ ﻭﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ / 16 -  ﻗﻞ ﻣَﻦ ﺭﺏّ  ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻗﻞ ﺍﻟﻠﻪ، ﻗﻞ ﺃﻓﺄﺧﺬﺗﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻧﻪ ﺃﻭﻟﻴاء ، ﻟﺎ ﻳﻤﻠﮑﻮﻥ ﻟﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ﻧﻔﻌﺎ ﻭﻟﺎ ﺿﺮّﺍ ،ﻗﻞ ﻫﻞ ﻳﺴﺘﻮﻯ ﺍﻟﺄﻋﻤﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮ، ﺃﻡ ﻫﻞ ﺗﺴﺘﻮﻯ ﺍﻟﻈﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻨﻮﺭ، ﺃﻡ ﺟﻌﻠﻮﺍ ﻟﻠﻪ  ﺷﺮﮐاء، ﺧﻠﻘﻮﺍ  ﮐﺨﻠﻘﻪ ﻓﺘﺸﺎﺑﻪ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ، ﻗﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﮐﻞ ﺷیئ، ﻭﻫﻮ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻘﻬّﺎﺭ

   ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﭙﺮس ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺏّ ﻭﻣﺮﺑّﻰ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ  ﺍﮔﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ،ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺑﮕﻮ ﭘس  ﭼﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ،ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ.ﮐﻪﺁﻥ ﻮﻟﺎﻳﺘﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﻮﺩ ﻭﺿﺮﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﭙﺮس ﺍﻳﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﻮﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻳﮑﺎﻧﻰ ﺟﻌﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺨﻠﻮﻕ،ﻭﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺘﺒﻪ ﺷﺪﻩ.ﺍﺣﺴﺎس ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﺑﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩﻫﺎ، ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ  ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﻭﺍﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﻬّﺎﺭ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .(ﺭﺏّ) ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ،ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ.ﺩﺭ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﻣﺸﺒﺖ ﺍﺳﺖ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ  ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪﻩ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻥ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ،ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮﻭﺯ ﺭﺳﻴﺪﻩ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﻌﺪﻯ، ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ، ﺍﻓﺮﻳﻨﺶﻫﺎ ﺩﻡ ﺑﺪﻡ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻌﺪﻯ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺣﻠﻪ،ﺍﻯ ﺗﻮﻗﻔﻰ ﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ،ﺍﮔﺮ (ﺍﻋﺘﺒﺎﻃﻰ) ﻭﺑﺎﻟﻬﻮﺳﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮐثرﺍ ﺑﻀﺮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﻭ ﺑﻀﺮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻧﻴﺴﺖ  ﺷﺪﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ  ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﺗﻨﻬﺎ آﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻃﺮﺡ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭﺍﻟﮕﻮﻯ  ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺼﺪ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﺑﮑﺠﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﺍﻟﮕﻮ،ﻭﭼﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ . ﭼﻮﻥﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭﻏﻴﺐ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﺘﺮﻉ ﺍﻭﻝ، ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭﻣﻘﺼﺪ ﺭﺳﺎﻥ ﺑﺎﺧﺮﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭼﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﺍﻥ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏﺍﻟﻨﻮﻉ، ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭﺩﺍﺷﺖ، ﻭﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺷﺨﺼﻰ، ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ،ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻭ، ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ اﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺪﺑﺮ ﻭ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ  ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ(ﺭﺏّ) ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﻏﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺑّﺎﻧﻰ، ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠّﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﻤﻘﺼﺪﻯ، ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺟﺰ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺗﺠﺰﻳﻪ، ﻭﺗﻠﺎﺷﻰ ﻭ ﻋﺪﻣﻴﺖ،ﺑﻬﺮﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ،ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ . ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ، ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﺩﻯ، ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻣﺎﺩﻯ  ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ، ﻣﮕﺮ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ،ﻭﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﻭﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻧﻔس  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ  ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﺭﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮ ﻭ ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ  ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺠﻠﻰ ﻭﻇﻬﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﻃﻠﺎع  اﺎﻭ ﻣﺒﺘﮑﺮ ﻭﻣﺨﺘﺮﻉ ﺁﻥﺒﻌﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻝ،ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺤﻘﻖ ﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻭﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ،ﺗﺤﻘﻖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻠﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﺗﺤﻘﻖ ﻭ ﺑﺤﻖ ﻭﺣﺞّ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪﻥ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺏّ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﭼﻪ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ،ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﺄﺭﺑﺎﺏ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﻟﺎﻫﺎ،ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ، ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺮﻳﻦ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ،ﺍﻟﺬﻯ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ،ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻫﻤﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻭ،ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ(ﺍﻟﻪ)ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ،ﺍﻟﺬﻯ ﻟﺎ ﻫﻮ ﺍﺳﺖ.ﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ،ﻭﻳﺎﻫﺮﺗﺼﻮﺭ ﻭ ﺗﺨﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ،ﺑﺎﺯ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮐس ﺗﺼﻮﺭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﮑﻨﺪ،ﻟﺎ ﺟﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﺳﺖ،ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺸﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﻭﺑﺒﻴﻨﺪ،ﻭﻳﺎﺩﺭ ﺧﻴﺎﻝ ﻭﺗﺼﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﻬﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ، ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ  ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ  ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺎﺕ،ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻭ ﺍﺳﺘﺰ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ  ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ،ﺗﺤﻘﻖ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺗﺠﻠﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(ﻭﻟﺎﻳﺖ) ﻣﺤﺒﺖ  ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ، ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﻭﮐﺸﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻟﺬﺍ ﻓﻘﻂ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺨﺪﺍ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻣﺤﺴﻮس ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ،ﻟﺬﺍ ﻓﻘﻂ  ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﺮﻯ  ﻣﺘﺸﺒث ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ، ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﻤّﺖ ﺧﻮﺩ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ، ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ  ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﻗﺒﻠﻰ،ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭ ﭼﺸﻤﺸﺎﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ.  ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ،ﻟﺬﺍ ﺗﺤﻘﻖ   ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ  ﺯﻧﺪﻩ ﻭﻣﺤﺴﻮس ،ﻭﻣﺒﻴﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ،ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻭﻣﻘﺎﺻﺪ ﭘﻴﺮﻭ ﻯ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻥ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﭘس ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟک ﺪﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ اﻧﺠﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ،ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺋﻢ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﻭﻟﺎﻳﺘﻰ ﮐﺎﺫﺏ ﭼﻮﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻬﻰ، ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ فقها وﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺭﺍ،ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ  ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺤﻖ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ،ﻭ ﺑﺎﻋث ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻮﻟﺎﻳت هاﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭﻓﻠﺴﻔﻰ،ﻭﻳﺎ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺕ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﻣﺎﻝ ﺍﻧﺪﻭﺯﻯ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺘﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺋﻴس ﻭ ﻓﺮﺩﺍ  ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ثرﻭﻣﻨﺪ، ﻭﻓﺮﺩﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ  ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺷﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ  ﺟﻬﺎﻥ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺼﻮﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .( ﻟﺎ ﻳﻤﻠﮑﻮﻥ ) ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺣﻖ  ﺗﺼﺮﻑ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﻭﺟﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺳﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ  ﻭﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻤﺎ  ﺿﺮﺭ ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ،ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﮐﻪﮐﻮﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺻﺒﺮ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺑﺤﻘﺎﻳﻖ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻣﻘﺪس ﻭﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ.ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ  ﻋﻠﻮﻡ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺗﺎثیرﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﻮﺭ ﻭﺑﻴﻨﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ،ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻘﻞ ﻫﺎ ﻭﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺿﺮﻭﺭﻯ،ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕﺍﺑﺪﻯ،ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ،ﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻭﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮﻭ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ،ﺟﻬﻞ ﺍﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺧﺪﺍ ﻭﮐﻤﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.(ﻇﻠﻤﺎﺕ)ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺟﻤﻊ  ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ،  ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺟﻬﻞ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ، ﻫﻢ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻳﺎﻓﺖ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻳﺎﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭﻫﻴﺄﺕ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻧﻮﺭ) ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺿﺪ  ﻧﺎﺭ  ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻭﺣﻘﺎﺭﺕ ﻭﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ،ﻧﻮﺭ ﺟﻤﻊ ﻧﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺗﺶ ﻧﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻭﻟﻰ ﻭﺟﻮﺩﺭﺍ ﻣﻴﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﻧﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻫﻢ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭ ﻫﻢ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺕ،ﻭ ﺿﺪ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻓﺘﻦ،ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ،ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺭﻭﺡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﻋﺪﻡ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺤﻖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﺎﺣﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺨﺪﺍ،ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ،ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺩﻳﻨﻰ  ﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺑﺎﺷﺪ،ﺟﺰ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺍﺳﻴﺐ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺷﺮﻳﮑﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻭﻭﺳﺎﺋﻞ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺷﺮﻳﮑﺎﻧﻰ ﻣﻮﻗﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺫﮐﺎﺭ،ﻭﻳﺎﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ  ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻬﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻰ  ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ.ﺍﻟﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻰ.ﺷﺎﻳﺪﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﺒﺎﻫﺖﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ (ﻣﺸﺘﺒﻪ) ﺷﺪﻥ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ ﺷﺨﺺ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﻮﺩ. ﺷﺨﺺ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪﺑﺘﻬﺎﻯ ﺴﺎﺧﺘﻪ ﺧﻮﺩ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻣﺨﻠﻮﻕ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﻭ ﻧﻴﺴﺖﻳﺎﺳﺮﮐﻮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ  ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﮐﻤﻚ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﻧﻔس  ﺍﻣﺎﺭﻩﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﺭﺍ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎﻯ ﺍﺑﻠﻴس ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻠﺒس ﺑﻠﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ،ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺭﺍﺳﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭﻓﺎﺳﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ

ﺮﻋﺪ/  17 -  ﺃﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣﺎٴ،ﻓﺴﺎﻟﺖ ﺃﻭﺩﻳﻪ ﺑﻘﺪﺭﻫﺎ، ﻓﺄﺣﺘﻤﻞ ﺍﻟﺴﻴﻞ ﺯﺑﺪﺍ ﺭﺍﺑﻴﺎ ، ﻭﻣﻤﺎ ﻳﻮﻗﺪﻭﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ، ﺍﺑﺘﻐاء ﺣﻠیّة ،ﺍﻭ ﻣﺘﺎﻉ ﺯﺑﺪ ﻣثله ، ﮐﺬﻟﻚ ﻳﻀﺮﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ ،ﻓﺄﻣّﺎ ﺍﻟﺰﺑﺪ ﻓﻴﺬﻫﺐ ﺟﻔاء، ﻭﺍﻣّﺎ ﻣﺎ ﻳﻨﻔﻊ ﺍﻟﻨﺎس ،ﻓﻴﻤﮑث  ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ، ﮐﺬﻟﻚ ﻳﻀﺮﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺄﻣثاﻝ

     ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭّﻩ ﻫﺎ،ﺍﺏ ﺭﺍ  ﺑﺠﺮﻳﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﺭّﻩ ﻫﺎ،ﺍﺏ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪ  ﻭ ﺳﻴﻞ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ،ﮐﻒ ﻭﺁﺷﻐﺎﻝ ﺭﻭﻯ ﺍﺏ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﻫﻴﺰﻡ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺗﺎ ﻣﺮﺩم ﺒﺮﺍﻯ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺯﻳﻮﺭ ﻭﺯﻳﻨﺖ ﻭﮐﺎﻟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻮﺑﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﮐﻒ،ﺑﺮﻭﻯ ﺍﺏ ﻣﻰ ﺍﻳﻨﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣثاﻝ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ، ﮐﻪ ﺣﻖّ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ،ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﺮﻩ ﻭﭼﺮﺑﻰ ﻭ ﮐﻒ،ﺭﻭﻯ ﺍﺏ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭﺧﺸﻚ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺏ ﺑﺎﺷﺪ،ﺩﺍﺧﻞ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣثاﻝ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ. ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﻟﻰ ﺑﮑﻨﺎﺭﻯ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﺏ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ، ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺯﺭﺍﻋﺘﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺎﻣﻴﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻓﮑﺮ،ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺎﺭﺵ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺧﺮ،ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﻫﺮ(ﻭﺍﺩﻯ ﻭ ﺩﺭّﻩ)ﺍﻯ ﻇﺮﻓﻴﺘﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺣﺠﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﻑ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮه ﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺠﺮﺍﻯ ﺩﺭّﻩ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺍﺭﺍﻡ ﺗﺮ ﺑﺠﺮﻳﺎﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ.ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﺭّﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻐﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﻐﺰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺟﺮﻳﺎﻥﺎﻓﮑﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺩﺭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻇﺮﻓﻴﺘﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪ ﻋﺸﻖ ﻭﻋﻠﺎﻗﻪ  ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس  ﻭ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻣﺎﺩﻳﺎﺕ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪ ﺻﺪﺍﻗﺖ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﻮﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﺭﺍﻧﻬﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭﮐﺸﺶ ﻫﺎ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﻭﺭؤﻴﺎﻫﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺎﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﺎﻙ ﺗﺮ، ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻧﺎﺏ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻭﮐﻒ ﻭﭼﺮﺑﻰ ﻭ ﻗﺎﺫﻭﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﻧﻔس ﺍﻣّﺎﺭﻩ،ﻭ ﻓﮑﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺟﺮﻳﺎﻥ  ﺍﺏ ﻭﺳﻴﻠﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﺎﻥ،ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻭﮐﻤﺘﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻣﮕﺮ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺍﻥ ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻩ،ﻗﺒﻠﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﺎﻗﻠﺎﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺏ،ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺘﺼﻔﻴﻪ ﻭﭘﺎﻙ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺑﻬﺎﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ  ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻭﻧﻴﺰ  ﭼﻮﺏ ﻭﻣﻮﺍﺩ ﺳﻮﺧﺘﻨﻰ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻭﺏ ﻓﻠﺰﺍﺕ،ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺼﻨﻮﻋﺎﺕ ﻓﻠﺰﻯ ﻭﮐﺎﻟﺎﻫﺎﻯ  ﺩﻳﮕﺮ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺧﺸﻚ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺑﻬﺎ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻭﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﭘﺎﻙ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﻩ،ﻭﺣﻖ ﻭﻧﺎﺣﻖ ﺭﺍﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻬﻢ ﻭ ﻗﻴﺎس ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻭﻣﻤﮑﻦ ﮔﺮﺩﺩ. ﺣﻖ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻧﺎﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ.ﺣﻖ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ،ﻭ ﻧﺎﺣﻖ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﺣﻖ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺭﺯﺵ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺏ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﺎﺣﻖ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﻒ، ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭼﺮﺑﻰ ﮐﻒ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﻤﻰ ﺍﻳﺪ،ﻭﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﻭﻣﺘﮑﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﺏ ﺯﻟﺎﻝ ﻭﻣﻔﻴﺪ،ﺩﺭ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺻﻠﻰ  ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮔﻢ ﻧﺎﻣﻰ ﻭﺗﻮﺍﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ،ﮐﻪ ﻣﺘﮑﺒّﺮ ﻭ ﺷﮑﻢ ﺑﺎﺭﻩ ﻭﭘﺮ ﺍﻓﺎﺩﻩ،ﻭﻣﺪﻋﻰ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺟﺰ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ  ﻭ ﮐثیف ﻳﺎ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭﺡ ﻭﻓﮑﺮ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺴﺖ  . (ﺍﻭﺩﻳﻪ) ﺟﻤﻊ ﻭﺍﺩﻯ ﻳﺎ ﺩﺭﻩ ﺷﮑﺎﻑ ﺑﻴﻦ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺍﺳﺖ.(ﻗﺪﺭ) ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ، ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻌﻴّﻦ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺩﺭﻩ ﻳﺎ ﺷﺨﺺ،ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.  (ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ) ﺣﻤﻞ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ،ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﻯ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺳﺖ. (ﺳﻴﻞ ) ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﻠﺎﻥ ﺍﺏ ﺩﺭﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻬﻮ ﻧﻴﺰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻓﮑﺮ  ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻭ،ﮐﻪﺑﺪﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ،ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ. ﻫﺴﺘﻰ،ﺧﻮﺩ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﻠﺎﻥ ﻭﻣﻮﺝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﺻﻠﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻣﻈﺎﻫﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻫﻴﺖﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ،ﺧﻮﺩ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﮔﺮ  ﺧﻮﺏ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ،ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺟﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻫﻦ ﻣﺎ،ﺧﻴﺎﻟﻬﺎﺋﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻮﺍس ﻣﺎ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻴﺖ،ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻰ ﺟﺰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺻﻮﺭﺕﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ،ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺧﻴﺎﻟی ﻮ ﺗﺼﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺍﻧﭽﻪ ﻫﺴﺖ،ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﻴﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻮﺝ ﻭ ﺑﺮﺳﻄﺢ ﺩﺭﻳﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻢ ﻫﺴﺖ، ﻭﻫﻢ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﺯﺑﺪ) ﮐﺮﻩ ﻭﭼﺮﺑﻰ،ﻭﮐﻒ ﺭﻭﻯ ﺍﺏ،ﻭ ﺭﻭ ﺍﻣﺪﻩ ﺳﻄﺢ ﺍﺏ ﺍﺳﺖ .(ﺭﺍﺑﻰ) ﺭﻭ ﺍﻣﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﻭﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ  ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻴﭻ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭﺑﺎﻟﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ  ﮐﻪ  ﮐﻒ ﺟﺎﻣﻌﻪ،ﻭﺭﻭ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﻰ ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭﻟﺒﺎس  ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻣﺨﻔﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻥ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ .(ﻳﻮﻗﺪ ) ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻭﺍﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﻭﺳﻮﺧﺖ  ﻧﻤﻮﺩﻥ ﭼﻮﺏ ﻭﺍﺷﻐﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺫﻭﺏ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﭘﺨﺘﻦ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﻃﻞ،ﺟﺰ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ  ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩ،ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .( ﺍﺑﺘﻐاء) ﺑﻘﺼﺪ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﭽﻴﺰﻯ ﻭﻫﺪﻓﻰ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩﻥ ﻣﺼﻨﻮﻋﺎﺕ ﻭﺯﻳﻮﺭ ( ﺣﻠﻴّﻪ ) ﺯﻳﻮﺭ ﻭﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﻗﻴﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﺩ.ﺗﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻨﻴﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺎ ﺯﻳﻮﺭﻫﺎ ﺣﻘﺎﺭﺕ  ﻭ ﺑﻰ ﺍﺭﺯﺷﻰ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺑﻠﻴس ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ،ﺯﻳﺮﻟﺒﺎس ﻣﻘﺪس ﻧﻤﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻧﻔس ﺍﻟﻮﺩﻩ ﻭﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ  ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻳﺎﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻭﺳوء ﻨﻴّﺖ ﺩﺍﺭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮔﺮ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺳوء ﻨﻈﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ .( ﺿﺮﺏ ) ﺯﺩﻥ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻣثاﻝ ﺯﺩﻥ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻗﻬﺮﻯ  ﺩﻭﻣﺘﻀﺎﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ،ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ،ﺍﻧﻬﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻘﺼﺪ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ  ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .( ﺟﻔاء) ﺧﺸﮑﻰ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺷﺪﻥ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﻋﮑس ﻭﻓﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﻔﺎ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﺸﻚ ﺷﺪﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﻣﺘﻌﻬﺪ ﻗﺒﻠﻰ  ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺟﻔﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ،ﻋﻬﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ .(ﻳﻤﮑث ) ﻭﻣﮑﻮث ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻥ،ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﻧﻴﻚ ﻭ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﮐﺸﺎﻓﺎﺕ ﻭﺟﻨﺠﺎﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﻮﺍﺿﻌﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺧﺎﻙ ﻫﻢ ﮐﻪﺷﺪﻩ، ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ.ﺗﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ،ﻭ ﺣﻔﻆ ﺩﺭ ﺍﺏ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻯ  ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﺩ .(ﻣثل ) ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﻣثیل  ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ  ﺍﺻﻴﻞ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ،ﺍﺻﻴﻞ ﻭ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﺻﻴﻞ ﻳﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻨﺮﻯ ﻓﮑﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﻧﻴﻴﺎﻳﻚ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺑﺎﻃﻴﻞ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻣثاﻝ ﻫﺎﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﺩﻳﮕﺮﺭﺍ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻩ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻧﺎﺣﻖ ﻫﺎ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﭙﺴﻨﺪﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﻟﺠﺎﺝ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ،ﺿﻤﻨﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺑﻰ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭﻓﮑﺮ ﺭﺍ،ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺟﻬﺸﻬﺎﻯ ﺍﺑﺪﺍﻋﻰ ﻭ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭﻯ،ﺑﺘﻔﮑﺮ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ،ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﺖ ﻭﺭﻭﺡ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺎﺩﻯ،ﭼﻮﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﺗﻤثیل ،ﻭﻳﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪﻭﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻫﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ،ﺣق ﻮﺑﺎﻃل ﺴﺎﺩﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻀﺮﺏ ﺯﻭﺭ ﻭﺗﺸﺒﻴﻪ ﻭﺗﻤثیل ﻮﺣﺘﻰ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ  ﺩﺭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺧﻄﺮ،ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﺪﻯ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺮﺵ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ،ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﺮ  ﺭﻭﺡ  ﻭﻓﮑﺮ ﮐﻮﺩﻙ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﻭﺣﺘﻰ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﺗﺤﺒﻴﺐ ﻭﺗﻮﺻﻴﻒ  ﻧﻴﮑﻰ ﻫﺎ، ﺍﺯ ﺗﮑﻨﻴﮑﻬﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ  ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﭽﮕﻰ ﻭﺟﻬﺎﻟﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺻﻴﻒ  ﺑﻬﺸﺘﻰ، ﻭﺗﺤﺒﻴﺐ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ،ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻮﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻣﻰ ﮐﺸﺎﻧﺪ.ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺑﮑﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﻇﺮﻓﻴﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺷﺨﺺ  ﺭﺍ  ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻚ ﻭﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣل ﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ، ﻭﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺗﺼﺪﻳﻖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ، ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ، ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺟﺎﺩﻭﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ. ﺗﺎ ﺑﺎ (ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻧﻰ) ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭﺍﺯﻝ، ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ،ﻫﻤﻪﺭﺍ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺗﺶ ﺑﻴﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭﭼﻨﻴﻦ ﮐﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺟﺎﺩﻭﺋﻰ ﻭﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ،ﻗﺪﺭ ﻭﺍﺭﺯﺵ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ  ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻃﻠﺎ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺍﺭﺯﺷﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺎﻣﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ،ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺷﻐﺎﻟﻬﺎﻯ ﮐﻤﻴﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﮕﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺷﺨﺼﻰ،ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﻭﺳﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺗﻰ ﺑﺮﺳﺪ. ﺗﺎ ﻗﺪﺭ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭ،ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ.ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ،ﻭ ﺑﻴﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ.ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻰ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ،ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺩﻧﻴﺎﺋﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ،ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻧﻮﻳﺘﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﺮﻋﺪ / 18 - ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﻮﺍ ﻟﺮﺑّﻬﻢ ﺍﻟﺤُﺴﻨﻰ ، ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻟﻢ ﻳﺴﺘﺠﻴﺒﻮﺍ ﻟﻪ، ﻟﻮ ﺍﻥّ ﻟﻬﻢ ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺟﻤﻴﻌﺎ، ﻭﻣثله  ﻣﻌﻪ، ﻟﺄﻓﺘﺪﻭﺍ ﺑﻪ ، ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻟﻬﻢ ﺳوء ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ، ﻭﻣﺄﻭﺍﻫﻢ ﺟﻬﻨّﻢ، ﻭ ﺑﺌس ﺍﻟﻤﻬﺎﺩ

     ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﻬﺎ،ﻭﻫﺴﺘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺧﺎﺹ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣثبت  ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺎ(ﺣُﺴﻨﺎ)ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣثبت ،ﻭ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ،ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺧﻄﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ،ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻯ ﺳﺨﺖ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ،ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ،ﻭﻣﺄﻭﻯ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﻭ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺒﻬﺮﻩ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺃﺑﺪﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻴﺒﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺑﺪﻳﺖ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ  ﺗﻦ ﻭﺫﻫﻦ ﻭ ﻧﻔس ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻔﺶ ﻭﮐﻠﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣُﺴﻨﻰ  ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﺤﺴﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻭﺩﺭﻙ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﻭﺑﺎﺁﻥ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻣﻞ،ﻭﺑﻬﺒﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ،ﺑﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻭﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﻣﺎﻝ ﻭﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﻭﻫﻤﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯﺨﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ،ﻭﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻳﺎ ﻭﻗﺖ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻦ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻳﻦ ثرﻭﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺟﺮﻡ ﻭﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﺮﻧﺪ، ﺑﺎﺯ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ  ﻏﺎﺭﺕ ﻭﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﻭﺡ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ثرﻭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ثرﻭﺗﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ثرﻭﺗﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻯ ﻭﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣثلا  ﻃﻠﺎ  هر ﮔﺮﻣﻰ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻃﻠﺎ ﺷﻮﺩ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﻮﺳﺖ ﭘﻴﺎﺯ ﻭﺁﺷﻐﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﮐﻪ ﮐﻢ ﻳﺎﺏ ﺑﺎﺷﻨﺪ  ﺟﺴﺖ،ﺗﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ ﮔﺮﺩﺩ،ﮐﻪ ﻓﻠﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﮔﺮﻡ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ثرﻭﺗﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍثاﺭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ،ﻭﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ ﻫﻨﺮﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﭽﻨﺪﻳﻦ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺩﻭﻟﺎﺭ ﺧﺮﻳﺪ  ﻭﻓﺮﻭﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﻃﺎﻗﭽﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻋﻤﺮﻯ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻰ ﻭﺣﺮﺍﺳﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.  ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻤﺮﮒ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻟﺬﺍ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ،ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺭﻓﻊ ﻧﻴﺎﺯ ﻭﻣﻌﺎﻣﻠﺎﺕ، ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥﺒﮑﺎﺭ ﺑﺮﻭﺩ. ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺑﻘﺼﺪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺻﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﻣﻔﻴﺪ ﻗﻤﺎﺭ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ (ﺍﻓﺘﺪﺍ) ﻳﺎ ﻓﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﭘﻮﻝ ﺧﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻘﺮﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺳوء ﺤﺴﺎﺏ ) ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺑﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ، ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻫﺎﻯ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺎﺍﻳﻦ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻭﻧﻮﺑﺖ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺒﺎﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ . (ﻣﺄﻭﻯ)ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﭼﻮﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﻟﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺟﻬﻨﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﻭﻳﻮﻧﺎﻧﻰ  ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ، ﭘس ﺍﺯ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ.ﻭﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺩﺭﺍﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﻓﺖ.ﻭﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺰﺑﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﺒﺮﻯ ﻳﺎ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﻳﻦ ﻟﻔﻆ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻫﺎ،ﻭﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻭﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ، ﻳﻚ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﻭﺡ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺫﺍﺕ ﺍﺳﺖ. ﻭﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﻭﺍﺭﻭﺍﺡ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ثباﺕ ﻭ ﻗﻴّﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺷﻮﺩ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺎﺩﻯﺨﻮﺩ، ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﻄﺮﻯ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭﻳﺎﺫﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﺻﻠﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﻢ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ(ﺑﺌس ) ﺑﺄس  ﻭ ﺑﺪﻯ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﻯ ﺍﺯ(ﻣﻬﺎﺩ) ﻳﺎ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻔﻞ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﺪﻩﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﮐثر ﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﻟﺪ،ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺳﻘﻮﻃﻰ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﮑﻢ ﻭﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭﺧﻮﺍﺏ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ .

ﺮﻋﺪ / 19 -  ﺃﻓﻤﻦ ﻳﻌﻠﻢ، ﺍﻧﻤﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﺍﻟﻴﻚ ﻣﻦ ﺭﺑّﻚ ﺍﻟﺤﻖّ، ﮐﻤﻦ ﻫﻮ ﺍﻋﻤﻰ ،ﺍﻧّﻤﺎ ﻳﺘﺬﮐّﺮ ﺍﻭﻟﻮﺍ ﺍﻟﺄﻟﺒﺎﺏ

     ﺍﻳﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ،ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ،ﺑﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻐﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻣﺘﺬﮐﺮ ﻭﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ  ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ ﻭﺭﻭﺵ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﻯ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺑﺤﻖ ﻭﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ  ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ،ﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭﭼﺸﻢ ﺗﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ  ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺬﮐّﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻐﺰ ﻭ ﻟﺐ  ﺩﺍﺷﺖ.(ﺗﺬﮐﺮ)ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻭﺭﺩﻥ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ  ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻧﺎﻡ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ / 20 -  ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻮﻓﻮﻥ ﺑﻌﻬﺪ ﺍﻟﻠﻪ، ﻭ ﻟﺎ ﻳﻨﻘﻀﻮﻥ ﺍﻟﻤﻴثاﻕ

      ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻘﺾ و شکست ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻐﺰ،ﮐﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﺫﮐﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ.ﻭ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻥ،ﻋﻤﻠﺎ ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻘﺾ ﻭﻧﻘﺼﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .(ﻣﻴثاﻕ)ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭﻣﺤﮑﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ  ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻨﺪﻫﺎﺋﻰ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.(ﻧﻘﺾ)ﺗﺮﻙ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺍﻥ ﻭﺗﺤﻘﻴﺮ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺮﻋﺪ / 21 -  ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺼﻠﻮﻥ ﻣﺎ،  ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﻳﻮﺻﻞ، ﻭ ﻳﺨﺸﻮﻥ ﺭﺑّﻬﻢ، ﻭ ﻳﺨﺎﻓﻮﻥ ﺳوء ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ

     ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ،ﺻﻠﻪ ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺍﺯ  ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺘﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺗﻘﻮﻯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻴﻢ ﻧﺎﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﺻﻠﻪ)ﺩﺭ ﺻﻠﺎﺕ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺣﻔﻆ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ،ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ،ﻭ ﺩﻭﺭ  ﻧﺸﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ  ﺟﺴﻢ ﻭﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺩﺭﻫﺪﻑ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺣﻔﻆ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ،ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ  ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻭﻟﻮ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ،ﺩﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻩ.ﭘس ﺩﺭ ﺍﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ، ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺑﻬﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺷﺮﻙ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ  ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻨﺼﺎﻳﺢ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ،ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣل ﺨﻮﺩ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺑﺎ ﺗﺮﻙ ﺻﻠﺎﺕ ﻭﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﮑﻠﻰ  ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻭﻳﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻧﻪ ﺑﻨﻔﻊ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﺩﺭﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺘﻰ،ﺑﺪﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕﺑﺎ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺎﺭ ﻭﻧﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺖ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﮐﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺑﺪﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖ،ﻭﺣﻀﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ.ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﺮ ﮐس ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺭﻧﺞ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ،ﮐﻪ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﻳﺎ ﻣﺴﺦ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ .

ﺮﻋﺪ/22 -  ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺻﺒﺮﻭﺍ، ﺍﺑﺘﻐاء  ﻭﺟﻪ ﺭﺑّﻬﻢ، ﻭﺃﻗﺎﻣﻮﺍ ﺍﻟﺼﻠﻮﺍﺕ، ﻭﺍﻧﻔﻘﻮﺍ ﻣﻤّﺎ ﺭﺯﻗﻨﺎﻫﻢ، ﺳﺮّﺍ ﻭ ﻋﻠﺎﻧﻴّﻪ،ﻭ ﻳﺪﺭؤﻥ ﺑﺎﻟﺤَﺴﻨﻪ ﺍﻟﺴﻴّئة ،ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻟﻬﻢ ﻋُﻘﺒﻰ ﺍﻟﺪﺍﺭ

     ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺻﻠﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ،ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﺑﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﮑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﺍﻧﺎﻥ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ(ﺩﺍﺭ)ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺘﻨﺪ،ﻭ  ﺍﺯ ﺗﺮس  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺣﻔﻆ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃ ﺴﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ. ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻔس ﻭﺍﺑﻠﻴﺴﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﻧﻬﺎ،ﻃﻠﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﻭﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ  ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻗﺎﻣﻪ(ﺻﻠﻮﺍﺕ)ﻳﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭﺷﻬﻮﺩ،ﺑﺎ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭ(ﺻﻠﺎﺕ) ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺻﻠﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻳﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﻭ(ﻧﺎﻣﻮس ) ﻭﻧﻤﺎﺯﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻄ  اﻟﻬﻰ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ،ﭼﻮﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺻﻠﻪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ،ﻭﺣﻀﻮﺭﺫﻫﻨﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻳﺎﻋﻠﻨﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ،ﻭﮐﻤﻚ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ،ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ،ﭼﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭﭼﻪ ﻣﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺩﻳﺪﻧﺪ،ﻣﺘﻘﺎﺑﻠﺎ ﻧﻴﮑﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻫﻠﺎﻧﻰ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﺭﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ،ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻴﻚ  ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﭼﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ  ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻪ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺍﺧﺮﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﺮﻋﺪ / 23 -  ﺟﻨّﺎﺕ ﻋُﺪﻥ  ﻳﺪﺧﻠﻮﻧﻬﺎ،ﻭﻣﻦ ﺻﻠﺢ ﻣﻦ ﺁﺑﺎﺋﻬﻢ ﻭ ﺃﺯﻭﺍﺟﻬﻢ ﻭ ﺫﺭﻳّﺎﺗﻬﻢ ،ﻭﺍﻟﻤﻠﺎﺋکة  ﻳﺪﺧﻠﻮﻥ ﻋﻠﻴﻬﻢ،ﻣﻦ ﮐﻞّ  ﺑﺎﺏ

     ﺩﺍﺭ ﻋﻘﺒﺎ و آینده ای ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻋﺪﻥ ﺩﺍﺋﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﻭﻫﺮﮐس ﺯ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻰ، ﮐﻪ ﺍﺯﻫﺮ ﺩﺭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﻭﻟﻰ ﻓﻌﻠﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻝ ﺭﻭﺯﻫﺎ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻘﺪس  ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣؤﻣﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎﻑ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﻫﺮﻭﻇﻴﻔﻪ ﻋﺒﺎﺩﻯ، ﻭﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺷﺎﺩ ﻭﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻋﻤﻠﺎ(ﺩﺍﺭ ﻋُﻘﺒﻰ) ﺑﻬﺸﺖﺍﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺻﺎﻟﺢ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﭼﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭﭼﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ  ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭﭼﻪ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻤﺎﻡ (ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ)ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﻭﺯﻭﺝ ﻭ ﺟﻔﺖ ﻭﺷﻔﻊ ﺍﻧﺎﻥ،ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺩ  ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ (ﺫﺭﻳّﻪ) ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ، ﭼﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ، ﻭﭼﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﮑﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻣﺮﺩ ﺩﺭﺍﻣﺪﻩ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ   ﺍﻭﻟﺎﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ. ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻣﺴﺘﻤﻊ ﺍﺯﺍﺩ ﻭﻣﺘﺸﺒّﻬﺎﻥ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺩﻗﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺧﺎﻧﻘﺎﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺭﻯ،ﮐﻪ ﺑﻬﺮﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ(ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ)ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ،ﺑﻪ ﺍﻥ ﻭﺿﻌﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ،ﺧﻮﺩ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﻧﺰﺩﻳﮑﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭﺑﻬﺸﺖﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ،ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺫﺭﻳّﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭﺭﻳﺰ ﻭﺩﺭﺷﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺻﻠﺢ) ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﻧﻴﺰ ﺻﻠﺢ ﻭﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﺎﺹ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ / 24 - ﺳﻠﺎﻡ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺑﻤﺎ ﺻﺒﺮﺗﻢ ، ﻓﻨﻌﻢ ﻋُﻘﺒﻰ ﺍﻟﺪﺍﺭ

     ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ،ﺟﺰ ﺳﻠﺎﻡ ﻭﺩﺭﻭﺩ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺻﺒﺮﻯ ﮐﻪﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﭘس  ﻧﻌﻤﺖ ﻭﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﻋﻘﺒﺎﺋﻰ . ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺄﻭﻟﻴﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻭﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ، ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺻﺎﺑﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺭﺍ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻣﻬﻢ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻤﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ، ﻭﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﺑﺼﻠﺢ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺧﺎﺹ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺭﺍ ﺻﺮﻑﻧﻌﻤﺖﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ،ﺑﺮﺍﻯ (ﺩﺍﺭﻋﺎﻗﺒﺖ) ﻭ ﺍﺧﺮﺕﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺑﻬﺸﺖﻭﻳﺎﻣﻘﺎﻡ ﺍﺧﺮ، ﺷﻬﻮﺩﻗﺎﺋﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ  ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻝ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻋﻈﻤﺖ  ﺍﻧﻬﺎ ﻳﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﻭﮐﺮﺍﻣﺖﺑﻌﺪﻯ،ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ، ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺻﻔﺮ ﻭ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻯﺪﺭﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻴﻤﻮﻥ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺵ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﻋﻘﻞ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺳﻴﻤﺎ ﻭ ﺳﻴﺮﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺻﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺪﺍﻡ  ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ،ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺘﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻧﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺮﻋﺪ / 25 -  ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻨﻘﻀﻮﻥ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﻠﻪ،ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﻣﻴثاﻗﻪ،ﻭ ﻳﻘﻄﻌﻮﻥ ﻣﺎ ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻥ ﻳﻮﺻﻞ، ﻭﻳﻔﺴﺪﻭﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺍﻭﻟﺌﻚ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻠﻌنة ،ﻭ ﻟﻬﻢ ﺳوء ﺍﻟﺪﺍﺭ

    ﺍﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ،ﺗﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ،ﻗﻄﻊ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻟﻌﻨﺖ ﻭﺳوء ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺒﻮﺭ،ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﺾ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺗﺮﻙ ﺗﻌﻬّﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ  ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭﺻﻞ ﺩﺍﺩﻩ،ﺍﻧﻬﺎ ﻗﻄﻊ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﺩﺭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ،ﻭﻟﻌﻨﺖﺧﺪﺍ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺧﺮﻧﺪ،ﻭ ﺳوء  ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺃﻣﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﺮﻙ ﻭﺻﻞ ﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﺳﻠﺎﻡ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﭙﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ،ﺑﺎ(ﺍﻭﻡ)ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﮐﺴﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩ،ﻗﻄﻌﺎ ﺑﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﻣﻔﺎﺳﺪﻯ،ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻥ،ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺳﻴﺎﻩ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﺟﻬﻨﻢ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﻏﺘﺮ، ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﺮ ﻭﮔﻮﺩ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻟﻌﻨﺖﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺑﺮﺩﻥ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍنی اﺳﺖ ﮐﻪﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ  ﮔﺮﺩﺩ. (ﺩﺍﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ)ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﻣﺮﮒ ﻭ ﭘس اﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﺗﺮ ﻭﺑﺪﺗﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﮑﺎﻧﻰ،ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ .

ﺮﻋﺪ/ 26 -  ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺒﺴﻂ ﺍﻟﺮﺯﻕ، ﻟﻤﻦ ﻳﺸاء ﻭ ﻳُﻘﺪّﺭ، ﻭﻓﺮﺣﻮﺍ ﺑﺎﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ، ﻭﻣﺎ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة، ﺍﻟّﺎ ﻣﺘﺎﻉ

     ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس را ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﺭﺯﻕ ﺭﺍ ﻣﻨﺒﺴﻂ ﻭﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻫﻢ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺧﺮﺕ،ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻣﺘﺎﻉ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ،ﻭ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻟﺬﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ .(ﺑﺴﻂ)ﺭﺯﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻟﺬﺕ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻝ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺪﻗﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ به (ﺧﻮﺩ ﻓﻘﺮﻯ)ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ و احوالی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻘﻞ، ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺩﺭﺍﺯ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ. ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻭﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺎﻝ،ﺑﺎﻋث ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ  ﻭ ﺧﺮﺳﻨﺪﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺤﺒﻮﺏ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺯﻕ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺪﺭ ﻭﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺎﻧس ﺍﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ . ﺍﻧﺎﻥ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻟﺬﺕ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺘﻰ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ (ﺩﻧﻰ) ﻭﺣﻘﻴﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ . ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺧﺮ ﻳﺎﺑﻌﺪﻯ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ، ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ  ﭘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﻓﺮﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻴﻤﻮﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺕ ﻭﺷﮑﻢ ﻭﺍﺯﺍﺩﻯ،ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭﺭﻓﺎﻫی ﻮﻳﺎ ﺗﻤﺪﻧﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ  ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯﺒﻌﺪﻯ ﺩﺭﺣﮑﻢ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﻤﻮﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. (ﻣﺘﺎﻉ) ﮐﺎﻟﺎ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺘّﻊ ﻭ(ﻟﺬﺕ) ﺑﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ  . (ﺣﻴﺎﺕ) ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ اﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ،ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻮﺵ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس ﻧﻴﺴﺖ، ﻭﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﺩﻭ ﻧﻴﺰ  ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﻋﻀﻮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ، ﮐﻪ(ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺳﺎﺯﻯ)ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻌﺪﻯ  ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ  ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ، ﭼﻮﻥ ﻳﻚ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﮐﺎﻟﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺬﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ .

ﺮﻋﺪ / 27 -  ﻭﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ، ﻟﻮﻟﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺁیة   ﻣﻦ ﺭﺑّﻪ ، ﻗﻞ ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻀﻞّ ﻣﻦ ﻳﺸاء، ﻭ ﻳﻬﺪﻯ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﻦ ﺃﻧﺎﺏ

     ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻧﺪ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑ مدرکی ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺍﺯﺧﺪﺍﻳﺶ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ. ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس   ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ، ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻮﻯ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ . ﻭﺣﺘﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ  ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻨﺎﻥﺎﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻳﻚ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻳﺎ ﺟﺎﺩﻭﺋﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ،ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﺭﻯ  ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ  ﺍﻥ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﮐﻨﺪ. ﻭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺻﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻳﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺿﻠﺎﻟﺖ  ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺗﻨﻬﺎﮐﻤﻚ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﺑﮑﺴﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮑﻨﺪ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ثاﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮل اﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ(ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﺪﺍ) ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖﻋﻘﻠﻰ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﻫُﺪﺍ دادن ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻋﺎﻣﻞ  ﺑﻮﺩ ﻭﺻﺒﻮﺭ ﻣﻠﻨﺪ ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ،ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻫﺪﺍﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ  ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ،ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ . (ﺍﻧﺎﺑﺖ) ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ،ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺗﺮﻙ ﻫﺮ ﻣﺎﺳﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻫﺪﺍ ﺑﻴﺎﻳﺪ.

ﺮﻋﺪ / 28 - ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ،ﻭ ﺗﻄﻤﺌﻦّ  ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻠﻪ، ﺃﻟﺎ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻄﻤﺌﻦّ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ

     ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ،ﻭ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺭﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﻟﻬﺎ ﺍﺭﺍﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ . ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﮐﺸﺶ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﺪﺍ،ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﻭﺍﺭﺯﻭﻯ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺧﻮﺩﺭﺍﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻭﻋﻤﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻭﺭﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ عملی ﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺭﺍﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻭﺗﺨﻴﻞ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺻﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺗﺨﻴﻞ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺩﻟﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺭﺍﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻫﻴﭻ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺪﻣﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﻏﺼّﻪ ﺩﺍﺭﻯﺎﺳﺖ،ﻭﺑﺎﻧﻮﺷﻴﺪﻥ ﻣﺨﺪﺭﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ می ﺪﻫﺪ. ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ.  ﻭﺳﭙس ﻏﺼّﻪ ﺷﺨﺺ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺍﺷﺎﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﺿﻌﻒ ﺟﺴﻢ، ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻥ ﺍﻟﮑﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .

ﺮﻋﺪ / 29 -  ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ، ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ، ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻬﻢ ﻭﺣُﺴﻦ ﻣﺂﺏ

     ﺍﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪﺍﻳﻤﺎﻥﻨﻈﺮﻯ ﻭﺑﺎﻭﺭﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻭ،ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻘﺮﺭﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺻﺎﻟﺤﺎﺕ ﻳﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺢ، ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻫﺎ ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ  ﻭﭘﺮﺳﺘﺶ، ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ،   ﺩﺭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻬﺎ ﻭﻋﻔﻮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻐﻴﺮ ﺧﺪﺍ،ﻭﻧﻴﺰ ﺑﺎﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﻭﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﻰ، ﻭﺍﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺟﻤﻌﺎ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس  ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﻴﻚ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﻧﺠﺎﺕﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ(ﺍﺗﻮﭘﻰ ویوتیبای ) ﻭ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﭘﺎﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺑﺨﺪﺍ، ﺩﺭ  ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺧﻮﺏ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺳﻮﻡ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ  ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ .(ﺣُﺴﻦ) ﺧﻮﺑﻰ ﻭ  ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻳﺎﻓﺘﮕﻰ،ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.(ﻃﻮﺑﻰ)ﺧﻮﺵ ﺷﺎﻧﺴﻰ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻳﺎﻓﺘﻦ،ﻭ(ﺍﺗﻮﭘﻰ ﻋﻘﻠﻰ) ﺩﺭ(ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻓﺎﺿﻠﻪ) ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ (ﺷﺠﺮﻩ ﻃﻮﺑﻰ) ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ

ﺮﻋﺪ/ 30 -  ﮐﺬﻟﻚ ﺍﺭﺳﻠﻨﺎﻙ ﻓﻰ ﺍمّة  ﻗﺪ ﺧﻠﺖ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﺎ ﺍﻣﻢ، ﻟﺘﺘﻠﻮﺍ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻭﺣﻴﻨﺎ ﺍﻟﻴﻚ، ﻭ ﻫﻢ ﻳﮑﻔﺮﻭﻥ ﺑﺎﻟﺮﺣﻤﻦ ، ﻗﻞ ﻫﻮ ﺭﺑّﻰ، ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﻫﻮ، ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮﮐﻠّﺖ ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺘﺎﺏ

       ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺘّﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ،ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﻮ ﻭﺣﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺏّ  ﻣﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﺑﺮ  ﻭﻯ ﺗﻮﮐّﻞ ﺩﺍﺭﻡ. ﻭﺗﻮﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ ﻭﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﻭﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻠﻖ ﻫﺴﺘﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺘّﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﺪﻯ.(ﺍﻣﺖ) ﻧﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻗﻮﻡ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻯ،ﺑﻠﮑﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ(ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ) ﻭﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎﻭﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺮﺏ، ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ،ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ (ﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ) ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻗﺮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ)ﺑﺮﻭﺵ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭﺯﺭﺩﺷﺖ ﭘﺪﺭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻳﻤﻦ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻤﮑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺩﻭﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﺻﻞ  ﺿﻤﻦ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻭﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ،ﮐﻪ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ  ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺗﺸﮑﺪﻩﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﺑﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ.ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻬﺎ،ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻠﻴﺪﺩﺍﺭ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﺍﺭ ﮐﻌﺒﻪﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺯ  ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭﻣﻨﺠﺮ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ(ﻏﺎﺭ ﺣﺮا ء) ﻭﺑﮑﺸﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺷﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺭﻭﺵ ﻗﺪﻳﻢ ﻗﺮﻳﺶ،ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻟﺎ ﺍﻗﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ،ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ . ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﻗﺮﻳﺶ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺗﻠﺎﻭﺕ ﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻠﺎﻭﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻭﺣﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ. ﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﻭﭼﻪ ﺍﻳﺎﺕ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ ﭼﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺷﺨﺺ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﺕ،ﺷﻬﻮﺩ  ﺍﺧﺮ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭلی اﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﺎ ﺍﺷﻨﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﺟﺒﺮﻭﺕ ﺷﺪﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ،ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﻦ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ،ﻓﻘﻂ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﻗﺒﻠﺎ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻬﻰ،ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺭﺣﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺭﺏّ  ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺎﻥ،ﺩﺭ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻬﻤﻪ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺭﺏّ ﻣﺤﻤﺪ .ﻭ ﺭﺏّ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ(ﺭﺏّ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ)ﺩﺭ ﻋﺼﻮﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﺟﺰ(ﺭﺣﻤﻦ)ﺭﺏّ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ  ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ،ﭼﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻠﻬﺎﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﻭﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ،ﮐﻪﺩﺭﺷﻬﻮﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻟﻬﻰ  ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﻪ ﻫﺴﺖ  ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ، ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ،ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺶ ﮐﺴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﺳﭙس  ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﺩﺭ  ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ (ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ) ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ  ﺭﺑّﺎﻧﻴﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ(ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ)ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﺑﺼﻮﺭﺕ  ثوﺍﺑﻬﺎ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ،ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .(ﻣﺘﺎﺏ ) ﻗﺒﻠﻪ ﻭ چای ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﺩ. ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺣﺼﻮﻝ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﺗﻮﮐﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ،ﺑﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺎﺹ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﭼﻮﻥ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﺎﻧس ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺗﺤﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ .

ﺮﻋﺪ / 31 -  ﻭﻟﻮ ﺍﻥ ﻗﺮﺁﻧﺎ، ﺳﻴّﺮﺕ ﺑﻪ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ، ﺍﻭ ﻗﻄﻌﺖ ﺑﻪ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺍﻭ ﮐﻠّﻢ ﺑﻪ ﺍﻟﻤﻮﺗﻰ ، ﺑﻞ ﻟﻠﻪ ﺍﻟﺄﻣﺮ ﺟﻤﻴﻌﺎ، ﺃﻓﻠﻢ ﻳﺄس ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ،ﺍﻥ ﻟﻮ ﻳﺸاء ﺍﻟﻠﻪ، ﻟﻬﺪﻯ ﺍﻟﻨﺎس ﺟﻤﻴﻌﺎ، ﻭﻟﺎ ﻳﺰﺍﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ،ﺗﺼﻴﺒﻬﻢ ﺑﻤﺎ ﺻﻨﻌﻮﺍ ﻗﺎﺭﻋﻪﺍﻭ ﺗﺤلّ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻫﻢ، ﺣﺘﻰ ﻳﺄﺗﻰ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﺨﻠﻒ ﺍﻟﻤﻴﻌﺎﺩ

     ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻥ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ،ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺍﻥ  ﺑﺘﻮﺍﻥ،ﺑﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺗﮑﻠّﻢ ﮐﺮﺩ . ﻭﻟﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺃﻣﺮ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ،ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ.ﻭﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ  ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺼﻴﺒﺖ(ﻗﺎﺭﻋﻪ)ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺑﺪﺍﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ . ﻣﮕﺮ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ،ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ  ﺗﺨﻠّﻒ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ  ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﻨﺪ،ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭﻣﺮﺩﮔﺎﻥ  ﺭﺍ ﺑﺤﺮﻑﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎﺯﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ   ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ .ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ  ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ،ﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣؤثر ﺑﺎﺷﺪ. ﭘس  ﭼﺮﺍ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ.  ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﮑﺠﺎ،ﻭﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ.ﻳﻌﻨﻰ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ  ﺑﻬﺪﺍﺋﻰ ﻭﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻤﻰ  ﺭﺳﻨﺪ،ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕﺍﺯﻟﻰ ﻗﺒﻠﻰ،ﺍﺯ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﻚ  ﭼﻨﺎﻥ  ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس  ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ،ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﻗﻄﻌﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ، ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺿﺮﺑﻪ ﭼﮑّﺶ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﭼﺎﺭﺍﻳﻦ ﺿﺮﺑﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﺗﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ ﻭﻭﻋﻴﺪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺨﻠّﻒ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ .ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺿﺮﺑﺖ ﻣﺮﮒ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ .  ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻤﻴﺮﺳﻨﺪ،ﻭﻣؤﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻧﺸﻮﻧﺪ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﭼﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﻠﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ،ﻭﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ، ﺑﺎ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ . ﭼﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ،ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﻨﺪ.ﻭﭼﻪ ﻗﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﮐﺴﺐ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻣﺸﻴﺖﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭼﻪ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﮑﻮﺷﺪ،ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺿﺮﻭﺭﻯ اﺳﺖ. ﮐﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ،ﮐﻪ ﺑﻔﺮﺽ ﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ،ﺍﺯﮐﻮﻫﻬﺎ ﻳﺎﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺩﻝ ﻭ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﻭﺗﺤﺖ ﺗﺎثیر ﮐﻠﺎﻡ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ، ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺫﺍﺕﺁﻧﻬﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺑﺪﻫﺪ، ﻭ ﻗﺎﻧﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﻭﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺷﻮﺩ،ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻘﻞ ﻣﺎﺩﻯ  ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ، ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﺮﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﮔﺮﺩﺩ،ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻮﻧﺪ . ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﭼﻮﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﺷﺪﻥ ﺯﻣﻴﻦ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻧمی ﺘﻮﺍﻧﺪ، ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺒﺴﺎﻟﮑﻰ ﺑﺪﻫﺪ .ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺿﻤﻨﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﺠﻴﺐ،ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺗﺼﺮﻑ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻭ،ﻭﻗﺮّﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ را ﻨﻤﺎﻳﺪ .ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ.ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﻗﻄﻌﻰ ﻭﻓﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﻳﺎﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷﺨﺺﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ  ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻭﻗﺒﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ، ﺗﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ (ﺷﺮﻁ ﺍﺧﺮ ﮐﺎﻓﻰ) ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ. ﻟﺬﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣؤﻤﻦ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ  ﭼﺮﺍ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻴﺪ ﻭﮐﻮﺷﺶ،ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺗﺎﺍﺧﺮﻳﻦ  ﻟﺤﻈﻪ ﻋﻤﺮ،ﺑﺘﻠﺎﺵ ﻭﺟﺪﻳّﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺍﮐثر ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﺩﺭ ﺧﻠﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻰ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ،ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﺷﻮﻧﺪ، ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺍﮐثرﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻨﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ،ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﺴﺨﻬﺎﻯﺒﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ، ﻭﻟﺬﺍ ﺗﻮﻟﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻘﻮل ﭙﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺍﺯ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯﺷﻘﺎوﺕ ﻭﻋﺪﻡ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ . ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ، نمی ﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ   ﻗﻄﻌﺎ ﻗﺒﻠﺎ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺒﻠﻰ  ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮐﻨﺪ. ﻭﻣﻄﻤئن  ﮔﺮﺩﺩ، ﮐﻪ ﺗﻌﻬﺪﺵ ﺩﺭﺳﺖ،ﻭﭘﻴﺮﺵ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺑﺮﺳﺪ . ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺑﻄﻮﺭ ﮐﺎﻣﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ، ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﺎﻥ، ﺷﻬﻮﺩ ﭘﻨﺠﻢ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﻮﻟﺎﻳﺖ می ﺸﻮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﮐﻤﺘﺮ ﺍثاﺭ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺻﺤﺖ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ،ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﻣﺮﮒ ﻭﭼﮑﺶ ﻭﮐﻮﺑﻴﺪﻥ ﺍﻥ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻗﻄﻊ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.  ﻭﭼﻮﻥ  ﻣﺮﮒ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻭﺳﺨﺖ،ﻭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ، ﻟﺬﺍ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻭﺵ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ، ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ، ﻭﻳﺎ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﺪﺍﺋﻰ،ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍثاﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﮒ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﭼﻪ ﭼﻮﻥ ﭼﮑﺸﻰ ﺿﺮﺑﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﺍس  ﻗﻄﻊ ﺟﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻌﻠﺖ ﺩﻳﺪﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﮐﻤﻚ ﻭ ﮐﺸﺶ ﻭﺟﺎﺫﺑﻪ ﺍﻯ،ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﺩﺭﺭؤﻴﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺍﺭﺩ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺑﺤﺮﮐﺎﺕ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ،ﻭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺎﻝ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺨﺺ ﺩﺭﺭؤﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﻭﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺍﻧﺮﺍ، ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭند . ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺿﺮﺑﺖ ﭼﮑﺶ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﻭﺩﺍﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ، ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ، ﻭﭼﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻣﺪﻧﻰ ﻭﻗﻄﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻭﻋﺪﻩ ﻳﺎ ﻭﻋﻴﺪ ﺧﻮﺩ،ﻏﻔﻠﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﻏﻴﺮﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.(ﺍﺻﺎﺑﺖ) ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺗﻴﺮ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻭﻯ ﺩﻗﻴﻖ، ﺣﺘﻤﺎ بهدف ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.(ﺍﻣﺮ) ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻳﺎ ﺍﺭﺍﺩﻯ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ، ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯﺎﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ (ﺗﺠﺮﻳﺪ) ﺧﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ، ﻭﺑﺎ ﺗﺮﻙ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺍﺯ ﻳﻚ(ﻣﺮﮒ ﻗﺒل اﺯﻣﺮﮒ) ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻠﺎﺵ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﺳﺎﻟﻚ، ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻥ ﺮﺳﻮﻝ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﺍﻭ،ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ناطق ﺍﻭ است  ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﺮّﻑ ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻬﺎ انسانی  ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻦ روانی آنها ﺭﺍ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﻑ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻣﺸﻴﺖﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻭﻳﺎ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻭﻗﻀﻴﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻭ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻚ ﻓﻘﻂ ﺍﺭﺍﺩﻩ حفظ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻭ ادامه ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﺸﻖ ﻭﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ،ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪ. ﻗﻄﻌﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻣﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺖ.ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺳﺎﻟﻚ، ﻭﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬی ﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﺮﻭﺡ ﺷﺨﺺ،ﻭﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭﻧﻮﻉ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻭ،ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ دارد. ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺩﺭﻙ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ  ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﺍ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ  ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ  ﻣﻄﻴﻊ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ،ﭼﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﮕﻴﺮﺩ،ﺩﺭ ﻫﺮ  ﺩﻭﺣﺎﻝ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺒﻴﺎﻳﺪ ﻣﺄﻳﻮس ﮔﺮﺩﺩ، ﮐﻪ ﻧﻔس  ﺷﺨﺺ،ﺩﺭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻭﻧﺪ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪﺍﺳﺖ، ﻭﭼﺮﺍ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣؤﻤﻦ ﻭﺍﻗﻌﻰ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﻭﺣﺪﺕ  ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ  ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻴﺐ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ، ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺟﻴﺐﺩﻳﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﻓﺮﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺖ .(ﺩﺍﺭ) ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ،ﻭ  ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻓﻌﻠﻰ.ﺷﺨﺺ ﻣﻨﮑﺮ ﮐﺎﻓﺮ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ  ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﺿﺮﺑﺖ ﭼﮑﺶ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺦ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﮑﺶ ﺍﻫﻦ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ(ﺧﻠﺎﻑ)ﻭﻋﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ، ﻭﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺭﮐﻠﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭﺍﻳﻦ  ﻧﻘﺶ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﻋﺪﻡ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ،ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﮐﻞ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﺍﻗﻌﻰ،ﻭ ﺩﺭﻙ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ(ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺧﻞ) ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺣلّ ﻤﺸﮑل ﺴﺎﻟﻚ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺻﻞ، ﻭﻟﻰ ﻣؤﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺸﺪ،ﻓﻘﻂ ﺻﺒﺮﻭﺍﻣﻴﺪ ﺩﻭﺍﻯ ﻣﺸﮑل اﻭ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺼﻮﺭ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﺍﻥ ﻃﺮﻑ. ﻭﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻰ ﺷﻬﻮﺩ  ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻀﺮﺭﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ  ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ،ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ،ﺑﺎ ﺭﻧﺞ ﺩﻳﺪﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ  ﻗﺮﺍﺭ  ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﺍﺡ،ﭼﻪ ﻭﻳﺮﻭﺳﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻳﺎﺍﻧﺴﺎﻥ  ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﻭ ﭼﻪ ﻣؤﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﭼﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺩﺭﺳﺮﮐﺸﻰ، ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ  ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺣﺘﻰ  ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.(ﻗﺮﺍﻥ) ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ، ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ  ﺗﺼﺮﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ  ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺳﻨﮓ،ﻭ ﻫﺮﺳﻨﮓ ﺩﻝ ،ﻭ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎﺍﺳﺖ. ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ  ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺯﻧﺪﻩ،ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﻭﻓﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ،ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﻘﻞ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﺑﻌﻘﻞ ﺍﻣﺪﻧﺪ،ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺨﺪﺍ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﭘس ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎﻍ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ .

 ﺭﻋﺪ /32 -  ﻭﻟﻘﺪ ﺍﺳﺘُﻬﺰء ﺑﺮﺳﻞ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻚ، ﻓﺄﻣﻠﻴﺖ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ثُمّ ﺃﺧﺬﺗﻬﻢ ، ﻓﮑﻴﻒ ﮐﺎﻥ ﻋﻘﺎﺏ

    ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ،ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻬﺰا ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ،ﻣﻬﻠﺖ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺳﭙس ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ،ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮﺩ،ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭﻧﻴﺶ ﺯﺑﺎﻥ،ﻭﻣﺴﺨﺮﻩ  ﻧﻤﻮﺩﻥ  ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍٴ ﺍﻧﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭ ﺻﺒﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ  ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺍﺭﺯﺵ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﺧﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﻄﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ،ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻠﺎﺵ  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﻨﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﻴﻬﺎ،ﻓﻮﺭﺍ  ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻓﻮﺭﻯ،ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﻭﭼﺎﺭﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺣﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﺤﻮﻟﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ. ﻭﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻤﺮ،ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻃﻮﻝ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﮐﻴﻔﻰ ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻠﻒ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ(ﺍﺭﺽ ﻳﺎ ﻧﻔس )ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻋث ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻣﺴﺦ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺑﺪﺗﺮ ﻭﺣﻘﻴﺮﺗﺮﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﺬﺍﻣﺮﮒ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺪﻡ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﺧﺴﺘﻪ ﻭﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﻭﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻋﻘﺎﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﭘس ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻋﻘﺎﺏﻧﻴﺰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﻘﺐ  ﺭﻭﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ  ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﻘﻴﺮﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺭ ﻭﻣﻠﺦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻟﺎﺯﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ،ﻭ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺪﻳﮕﺮ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮑﻨﻨﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﮑﺮﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. (ﺍملاء ) ﻣﻬﻠﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﻳﮑﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ .

ﺮﻋﺪ / 33 - ﺃﻓﻤﻦ ﻫﻮ ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠﻰ ﮐﻞّ ﻧﻔس ﺑﻤﺎ ﮐﺴﺒﺖ، ﻭﺟﻌﻠﻮﺍ ﻟﻠﻪ ﺷﺮﮐاء، ﻗﻞ ﺳﻤّﻮﻫﻢ ، ﺃﻡ ﺗﻨﺒّﺌﻮﻧﻪ، ﺑﻤﺎ ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﺃﻡ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﻮﻝ ، ﺑﻞ ﺯُﻳّﻦ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﻣﮑﺮﻫﻢ،ﻭ ﺻﺪﻭﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ، ﻭﻣﻦ ﻳﻀﻠﻞ ﺍﻟﻠﻪ،ﻓﻤﺎ ﻟﻪ ﻣﻦ ﻫﺎﺩ

     ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﻴّﻮﻡ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺩﺭﻫﺮ ﻧﻔس ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻭﺗﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻋﻤﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺭﺩ. ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺸﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﻧﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺤﻴﻂ ﻭ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ، ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻧﻔس ﺷﺨﺺ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻓﻘﻂ  ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻣثل ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻊ ﻓﮑﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵﺑﻨﻈﺮﺷﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ  ﮐﻔﺮ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻭﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭﺑﺤﻖ ﻣﻰ ﮔﻤﺎﺭﻧﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﻴﭻ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ  ﻭﻣﺪﺑّﺮ،ﻭ ﻗﻴّﻮﻡ ﻭﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ  ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﺴﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺗﻘﺮّﺏ ﺑﺨﺪﺍ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺎﺯ ﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﻣﻰ ﺗﺮﺍﺷﻨﺪ،ﻭﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﭼﻮﻥ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﻳﺎ آﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﻣﺬﻫﺒﻰ، ﻭ ﭼﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻌﺼﺐ  ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ، ﻭﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺮﻳﻚ ﻭﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻠﻘﺖ ﻳﺎ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﻧﺎﻡ ﺷﺮﻳﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣؤﺴس ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﮐﻔﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ  ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻣثل ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ  ﺩﻧﻴﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻪ ﺗﺤﻮﻟﺎﺗﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ . ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ، ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ.ﻣثل  ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻊ ﻓﮑﺮ ﻭﻧﻴّﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ،ﻭﺩﺭﺳﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﮐﻪ ﻣﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.ﻭ ﻣﺠﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﻊ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺸﻤﺮﻧﺪ . ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﻥ،ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺑﻨﺎﻡ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ  ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﺋﻰ،ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻣﻘﺪس  ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ  ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻗﺘﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﺑﺮﭼﻴﺪﻥ ﺑﺴﺎﻁ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ  ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (ﻗﺎﺋﻢ ) ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ  ﻣﺘﮑﻰ ﺑﺨﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺨﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺑﺨﺪﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻣﺘﮑﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻫﺴﺘﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﮑﺎﻣل های ﻧﻮﻋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺨﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ  ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﺍﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻭﺗﻤﺎﻡ  ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻥ ﻗﻮﺍﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ  ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ، ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ . ﻗﺎﺋﻢ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻦ  ﺭﺍ ﺑﺪﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻭﺳﮑﻬﺎﻯ ﺧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺎﺯﻯ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺪﻫﺎ  ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ،ﻋﺮﻭﺳﮑﻬﺎ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﻯ ﻧﺸﺎﻥ  ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﺮﻭﻯ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﻧﺪ ﻭﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻣﺸﺘﻘﺎﺕ ﻟﻔﻈﻰ  ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ  ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ، ﻗﻮﺍﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﭘس ﺍﺯﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮک اﻟﻬی اﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ .(ﺍﻭﻡ) ﮐﺮﺩﻥ  ﻳﻚ ﻗﻮﻡ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ،ﻭ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﮑﻤﻚ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺮﺳﺪ، ﻭ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺧﺘﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺘﻢ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥﺒﺮﺍﻯ کاﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻤّﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻭﮐﻮﺷﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩﻥ،ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﻫﻤّﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﺭ  ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺳﺮﭘﺎ ﻣﻰ ﺍﻳﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﻗﺎﺋﻢ  ﺑﺮ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ، ﮐﻪ  ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻗﻴﺎﻡ ﺑﻨﻤﺎﺯ،ﭼﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻭﺍﮔﺮ ﻋﻤﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺟﻤﻊ ﺍﻭﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ  ﺩﺭﻳﻚ ﻟﻐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺪ.(ﮐﺴﺐ ) ﺍﻧﺴﺎﻥ ثوﺍﺏ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻧﻔس)   ﺑﻬﺮ ﺷﺨﺺ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍنی هر ﺷﺨﺺ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﺩﺍﺭﺩ . ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ، ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﻔس ﻟﻮّﺍﻣﻪ پس ﺍﺯ ﻳﻚ ﺗﻌﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﻧﻘﺪ ﻭﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه  ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺭﺍﻩ  ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻬﺎﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺧﻄﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻧﻔس ﻣﻠﻬﻤﻪ،ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ. ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﮐﺎﻓﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻋﻠﻢ ﻟﺪنی ﻮ ﺗﻮﺟﻴﻬﺎﺕ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ .( ﺟﻌﻞ ﺷﺮﻳﻚ ) ﻓﺮﺽ ﻭﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻥ ﺑﻐﻴﺮ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺳﺮﺧﻮﺩ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻟﻖ ﺧﻮﺩ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻟﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ. ﻣثل ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ،ﺑﺮﺍﻯ  ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻟﻘﻰ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ،ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪﭼﻴﺰﻯﺮﺍ ﺯﻧﺪﻩ  ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻨﺪ .(ﺗﻨﺒّوء ) ﮐﺎﺭ هر ﻧﺒﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻏﻴﺒﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭﺿﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﻭﭼﺎﺭﻩ ﺟﻮﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻠﺎح ﻨﻔس ،ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ .( ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻟﻘﻮﻝ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﺎﺩﻋﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.(ﺯﻳّﻦ ) ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﻨﻈﺮ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻭﻟﻰ ﺧﻄﺎ ﺑﻮﺩﻥ، ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻥ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﮕﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻋﻘﻞ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﮔﺮﭼﻪ ﺣﻘﻴﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﺑﺪﺍﻥ ﺳﻄﺢ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺘﮑفیﻮ ﺑﺪﺍﻥ  ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺑﺪﺍﻥ ﻋﻘﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭﺗﮑﻴﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺍﺳﺎس ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻧﺎ ﺭﺳﺎ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍﻧﻴﺰ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ.ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻘﻞ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﻭﮐﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺳﻨﺠﻨﺪ ﻭﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.( ﺻﺪ) ﺍﺯ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺪّ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﻰ  ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻧﻴﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﺬﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺩﻥ، ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﻄﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ .(ﻫﺎﺩ ) ﻫﺪﺍﻳﺖ  ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻫﺎ، ﻭﻫﺮ ﮐﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻫﺎﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺑﻪ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

ﺮﻋﺪ/ 34 - ﻟﻬﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ، ﻭ ﻟﻌﺬﺍﺏ ﺍﻟﺂﺧﺮة ﺍﺷﻖ،ﻭﻣﺎﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﻕ

     ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ  ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺧﺮﺕ ﻭ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ  ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻴﭻ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﻣﺎﻧﻌﻰ  ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ. ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭﺷﺒﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ، ﺑﺎﺻﻄﻠﺎﺡ (ﺑﺪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ) ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎﻝ ﻭﺭﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻔﺮ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ،ﺭﻧﺞ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺷﺒﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻮﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ، ﺻﺤﻨﻪ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ. ﻭﻧﻤﺎﻳﺶ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ، ﻭﺍﺯ ﺩﺭﺩﻳﺪﻧﻴﻬﺎﻯ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﻬﺎ،ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺴﻢ   ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﻬﻴﭻ ﺟﺎ ﺗﮑﻴﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻮﺭ ﻭﻧﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﻣﻴﺴﻮﺯﻧﺪ.ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ . ﺣﺴﺮﺗﻬﺎ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻴﻬﺎ،ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺘﻬﺎ  ﻭﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻦ ﺑﺮﺍﻯ  ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﻳﺪﺍﺭ  ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ. ﻭﺍﻧﺪﮐﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻟس ﺍﺣﻀﺎﺭﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺭﻭﺡ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﻮس ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻗﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﻋﺪﻩ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ . ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﻀﻴﻪ ﻋﮑس  ﻣﻨﻄﻘﻰ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺘﺮﺳﻨﺪ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﺑﺪﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ  ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺍﺗﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ،ﺧﻮﺩ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﻣثلا  ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﺑﻮس  ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺗﺮس ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺪﻭﺩ  ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ،ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯﺘﮑﺎﻣﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﺍﺯﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﻌﻠﻰ  ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎ،ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ،ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋم ﺮﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻮﺷﺪ. ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻌﺪﻯ، ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﻮﺩ.(ﺍﺷﻖ) ﺑﺎ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐی  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.(ﻭﺍﻕ ) ﻭﻗﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﻳﻚ ﻣﺼﻴﺒﺖ،ﻭﭘﻴﺸﮕﻴﺮﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﮑﺴﻰ ﺑﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﻫﻴﭻ ﮐس ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻣﺰﺍﺣﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﻧﻴﺴﺖ. ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﺴﺒﻰ ﺍﺣﺴﺎس ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﮐﻮﺭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ،ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﻯ  ﮐﻪ ﺭﻭﻯ ﺗﺨﺘﻪ ﭼﻮﺑﻰ ﮐﻪ ﺳﻴﻞ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﺴﻮﻯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭﻣﻮﺭ  ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﺗﺨﺘﻪ ﭼﻮﺏ ﺑﭽﭗ ﻭﺭﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ  ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ. ﺑﺤث  ﺟﺒﺮ ﻭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ،ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ،ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺩ،ﻭﻧﮑﺮﺩﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ،ﻭﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ  ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻭﺧﻠﺎﻓﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﺮ ﻭ ثوﺍﺏ  ﻭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻥ، ﮐﺎﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻧﺮﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭ ﻭﻳﺎﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﻫﻤﮕﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺟﺒﺮ  ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﺒﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﻧﮓ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ  ﻫﻤﻴﻦ   ﻓﮑﺮﻯ  ﮐﻪ ﺍﺯﺍﺩﺍﻧﻪ،ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﺑﺤﻖ  ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ. ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﻭﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﻳﺒﺮﻧﻴﺘﻴﻚ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ،ﻭ ﺗﺪﺍﻋﻰ ﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯﺸﺨﺺ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺣﺴﺎس ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.(ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺟﺒﺮﻯ)ﻣثل ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺰﻭﺭ ﻭﻧﺎﺣﻖ  ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ.ﻭﻧﻮﻉ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺷﺨﺺ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﻭﺟﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴّﺎﻟﻪﻭﺟﻮﺩ، ﺑﺴﻮﻯ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮﻯ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﺪﻡ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﺍﺩ ﮐﺴﻰ ﺑﺮﺳﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺑﺎﺯ ﺑﺰﻧﺪﮔﻰ ﻭﻟﻮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ،ﻭﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺗی ﺒﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ  ﺷﺎﻧس  ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ/35 -   ﻣثل  ﺍﻟﺠﻨّﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻤﺘّﻘﻮﻥ ، ﺗﺠﺮﻯ ﻣﻦ ﺗﺤﺘﻬﺎ ﺍﻟﺄﻧﻬﺎﺭ، اُﮐﻠﻬﺎ ﺩﺍﺋﻢ ﻭ ﻇﻠّﻬﺎ  ،ﺗﻠﻚ ﻋُﻘﺒﻰ ﺍﻟﺬﻳﻦ  ﺍﺗّﻘﻮﺍ ،ﻭﻋُﻘﺒﻰ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ﺍﻟﻨﺎﺭ

        ﺍﻣﺎ ﻣثاﻝ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﺘّﻘﻴﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﻴﻮﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺍﺋﻢ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﻪﻫﺎﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ،ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ.ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺗﺶ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﺟﻨّﺖ)ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺎﻍ ﻭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻘﺎﻣﻰ.ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻋﻘﻠﻰ،ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﻣﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ، ﺩﺭ ﺭﺟﻌﺖﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﻧﻴﺎ، ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﻭ هزاران ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻋﻘﻞ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.(ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ)ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﻭ ﺑﻬﺮﻩﻫﺎﻯ ﻓﻮﺭﻯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ  ﻫﺴﺖ. ﻭﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ، ﻭﺳﺎﻳﻪ ﻭ ﺍثاﺭ ﻭﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻥ، ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻘﻠﻰ، ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﺪﺍﻡ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻭﻝ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﺯﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﻋﺮﺵﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯﺒﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺎﺍﻣﺎم ﺰﻣﺎﻥﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ، ﻭ ﻳﺎ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺑﻌﺪﻯ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﺗﺮس ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﻋﻘلی  ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺏ ﻣﺪﺍﻭﻡ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﺧﺸﮑﻰ ﻭﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ،ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻭﮔﺮﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭﺍﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﺍﻥ،ﺑﺎ ﺑﺎﻟﺎ ﺍﻣﺪﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ.ﻭ ﺩﺍﻏﻰ ﻭﮔﺮﻣﺎ،ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺘﻴﺎﻥ،ﭼﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺭﻭﺯﻫﺎ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﺭؤ ﻳﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻭﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. (اُﮐﻞ ) ﺑﻀﻢّ  ﺍﻟﻒ،ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻧﻰ ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ (ﻋﻘﺒﻰ) ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻋﻘﺒﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻳﺎ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﻘﺒﻰ،ﻋﻘﺒﻪ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﻋﻘﺐﺭﻭﻯ ﻭﻋﻘﺎﺏ ﺩﺭﻣﺴﺨﻬﺎﻯﺎﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻧﺎﺭ) ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭﮔﺮﻣﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍ ثر ﻧﻮﺭ ﻭﺍﺗﺶ،ﮐﻪ ﺳﻮﺯﺍﻧﻨﺪﻩ ﺟﺴﻢ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﻭﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻟﺬﺍ ﮔﺮﻣﺎﻯ ﺍﺗﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ،ﻭﻧﻮﺭ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﺶ،ﻭﺳﻮﺧﺘﻦ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ،ﺑﻬﺮﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

ﺮﻋﺪ /36 -  ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﺗﻴﻨﺎﻫﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ، ﻳﻔﺮﺣﻮﻥ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺰﻝ ﺍﻟﻴﻚ ، ﻭﻣﻦ ﺍﻟﺄﺣﺰﺍﺏ، ﻣﻦ ﻳﻨﮑﺮ ﺑﻌﻀﻪ، ﻗﻞ ﺍﻧّﻤﺎ اُﻣﺮﺕ،ﺍﻥ ﺍﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻟﺎ ﺍﺷﺮﻙ ﺑﻪ ، ﺍﻟﻴﻪ ﺃﺩﻋﻮﺍ ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺂﺏ

     ﺍﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ.ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﻦ  ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﻫﺮﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﻣﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻢ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻢ.ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺪﻫﻢ .ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻭﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ،ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﻣؤﻤﻨﺎﻧﻰ ﮐﻪ(ﮐﺘﺎﺏ) ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻘﺮﺭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ،ﺧوﺮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﻳﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﻮﺣﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﻭﻳﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ  ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭﺑﻤﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﺑﻮﺩﻩ.ﻭﭼﻪ ﺩﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋی  ﻭﻳﺎ ﺩﻭ ﻗﺮﻩ، ﻳﺎ ﻗﺮﺍﻥ، ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺸﻒ ﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻠﻴﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ، ﮐﻪ ﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﻴﺰ،ﻋﻴﻨﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻧﻴﺰ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﺎمی ﻮﻟﺪﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﺴﺖ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺳﺘﺠﺎﺕ ﻓﮑﺮﻯ،ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻓﻠﺴﻔﻰ،ﻭﻳﺎ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ، ﮐﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ،ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ، ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻭﺵ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺑﮑﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺧﻮﺩ، ﻭﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﻢ.ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻢ،ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺷﺮﻳﻚ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﮐﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﺩﺭﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻭﻣﻘﺼﻮﺩ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﭘس  ﺑﺤث ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺼﺪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺮﺧﻰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ،ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﭘﺎﻯ ﺷﺮﻙ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ .(ﮐﺘﺎﺏ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﻣﻘﺮﺭ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺮﺭﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭﻳﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﺭﻭﺵ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﻭ،ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.(ﻓﺮﺡ ) ﺧوﺮﺳﻨﺪﻯ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ،ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ  ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻣﺎ(ﺍﺣﺰﺍﺏ)ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﺎﻯ ﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐس ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﻭﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﺗﮑﻔﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ  ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﺑﺮ(ﺣﺴﺐ ) ﻇﻦ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﻓﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻟﺬﺍ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ.(ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ) ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ،ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﭼﺮﺧﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﻰ.ﮐﻪ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﺣﺘﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ،ﭼﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﭼﻪ ﺳﻨّﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﺸﺮﻙ ﻭﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ،ﺳﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻥ ﺸﺮک کرﺩﻥ ﻤﻴﺒﺎشد. ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ، ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻧﺎل عبوﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﺎﻥ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﮐﺸﻴﺸﺎﻥ،ﻭ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻋﺮﻓﺎﻯ  ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺸﺮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﻤﻠﺎ  ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﻭﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﺧﻮﺩ،ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰﻭﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ،ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪﺁﻧﺎﻥﺘﻨﻬﺎﻭﺳﻴﻠﻪﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭﺭﺑﺎﻧﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﺭﺏّ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﺫﮐﺮ ﺍﺻﻠﻰ،ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻣﺂﺏ)ﻣﻘﺼﺪ ﺩﺭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ،ﻭ  ﻫﺪﻑ ﻭﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﮕﺎﻥ  ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪﻣﻴﮑﻨﺪ،ﻭﻳﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ .

ﺮﻋﺪ /  37 -   ﻭﮐﺬﻟﻚ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎﻩ  ﺣﮑﻤﺎ ﻋﺮﺑﻴّﺎ ، ﻭﻟﺌﻦ ﺍﺗّﺒﻌﺖ ﺃﻫﻮاء ﻫﻢ، ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺟاءﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﻠﻢ ، ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻭﻟﻰّ ﻭﻟﺎ ﻭﺍﻕ

    ﻭﻣﺎ ﺍﻧﺮﺍ ﺣﮑﻤﻰ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ،ﻭﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻰ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺷﺪﻯ، ﺍﻧﮕﺎﻩﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﻭ ﺣﺎﻣﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ.ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ،ﻗﺮﺍﻧﻰ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺮﺏ ﺍﻣﺪﻩ،ﻭ ﺣﮑﻤﻰ ﻳﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺮﺑﻰ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ  ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ،ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺍﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﻫﻮس ﻭﺑﺪﻝ ﺑﺨﻮﺍﻩﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ  ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎم اﻟﻬﻰ،ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎنع ﺨﺪﺍ ﺍﺯﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ( ﺣﮑﻢ ) ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ (ﺍﺣﮑﺎﻡ ﮐﻠﻰّ)ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺟﺰﺋﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺪﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ .(ﺍﺗّﺒﺎﻉ ) ﭘﻴﺮﻭﻯ کردن ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ،ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﮐﻠﺎﻣﻰ،ﻭﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﺯﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﺳﺖ.(ﺍﻫﻮاء) ﺟﻤﻊ ﻫﻮﻯ ﻭﻫﻮس ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺻﻞ ﻭﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻭﻟﻰّ) ﺍﺯ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ،ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﻫﻨﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﻭﺍﻕ ) ﻭﻗﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﺣﺎﻓﻆ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻄﺮ ﻳﺎ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻮﺩ .ﺍﺻﻮﻟﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺼﻮﻥ ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﭙﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﮐﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﺒﻮﺕ،ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻳﻦ ﻭﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ  ﺭﺍﺑﻌﻬﺪﻩ  ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺨﻄﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ. (ﻋﻠﻢ ) ﺍﮔﺎﻫﻰ ﻭﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﺤﻈﻪ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ.

ﺮﻋﺪ / 38 - ﻭﻟﻘﺪ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﺭُﺳﻠﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻚ، ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﻟﻬﻢ ﺃﺯﻭﺍﺟﺎ ﻭﺫﺭیّة، ﻭﻣﺎﮐﺎﻥ ﻟﺮﺳﻮﻝ،ﺃﻥ ﻳﺄﺗﻰ ﺑﺂیة ، ﺍﻟّﺎ ﺑﺄﺫﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻟﮑﻞّ ﺃﺟﻞ ﮐﺘﺎﺏ

     ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻭ  ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻳﻢ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ و شهودی ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ، ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺫﻥ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﻠﻰ ﻫﺴﺖ . ﻫﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﻫﻤﮕﻰ  ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻟﺬﺍ ﻋﺪﻡ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ، ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻴﺢ  ﮐﻪ  ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ، ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻴﮑﺮﺩ . ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﺯﻫﻤﺴﺮﺍﻥ،ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﻬﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻄﻴﻌﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ(ﺫﺭﻳّﻪ) ﻳﺎ ﺍﻭﻟﺎﺩ،ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥسالک ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺫﺭﻳّﻪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ،ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ  ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﭘﻴﺮﻭ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﺒﻮﺕ،ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﺮﻑ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ، ﻧﻘﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ(ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ)ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻘﺮﺭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﻁ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺭﺍ،ﺍﻳﺖ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻯ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ،ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ   ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ، ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋث ﺗﺤﻮﻝ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻭﺫﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ  ﻭ  ﺳﻠﻮﻙ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ  ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ،ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ، ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯﺎﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ  ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﺍﺫﻥ ﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻣﺸﻴﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺁﻳﺖ)ﺿﻤﻨﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎ(ﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ) ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﻚ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺟﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﺟﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﮕﺮ ﻋﻤﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﺮﮔﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ  ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﮐﻠﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﻭﺵﻳﻚ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﺩﺭ ﮐﺘﺐﻣﻘﺪﺳﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ  ﻗﺒﻠﻰ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﺣﮑﺎﻣﻰ ﮐﻠﻰ نباﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﺰ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﻬﺎﻯ ﮐﻠﻰ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﮐﻠﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪﻳﮑﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭﺍﻗﻌﻰ،ﺩﺭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺟﺰﺋﻰ ﻭ ﺧﺎﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﻳﮋﻩ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻭ،ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﻭﺟﻨﺒﻪ ﮐﻠﻰ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺟﻞ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻭﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ. ﻭﻫﺮ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ  ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺵ ﻣﺴﻴﺢ ﭘس ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ، ﺍﺯﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﻔﺘﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻴﺮﺳﻨﺪ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ . ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ، ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ  ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻭ،ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭ ﺍﻏﺎﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﺎﺹ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻧﻴﺰ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ . ﺿﻤﻨﺎ ﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ،ﻭﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺟل ﻮﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﻳﮋﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﻣﻬﻠﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻰ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺩ. ﮔﺮﭼﻪ(ﺍﺟﻞ)ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ(ﻋﻘﻞ)ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺧﻮﺩ ﻋﻘﻞ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ.ﮐﻪ ﺗﻔﮑﻴﻚ ﺍﭘﻴﺴﺘﻤﻮﻟﻮﮊﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺯ ﺗﻔﺎﻭﺕﻋﻘﻠﻬﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ،ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ،ﻭﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﺩ، ﻫﺮﮔﺰ  ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺸﺮ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻤﻌﺮﻓﻪ ﻳﺎ ﺍﭘﻴﺴﺘﻤﻮﻟﻮﮊﻯ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺟﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻨﻄﻖ ﺧﺎﺹ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺸﺮﻯ،ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺪﺭﻙ ﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺵ،ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﻋﻘﻞ  ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻟﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺗﺎﺯﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻃﻠﺐ،ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻣﺸﮑﻠﺎﺕ ﺍﻥ،ﺟﺎ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﻭ  ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ  ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻣﺪﺍﺩﻯ،ﻭ ﮐﻤﻚ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﮐﺸﺶ ﻭ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ  ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﻓﮑﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺒﺮ  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﻚ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﺪ . ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ  ﺍﮐثرﻳﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ   ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺤﺪّ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺩﺭﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺁﻧﻬﺎ ( ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻠﻢ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ / 39 -   ﻳﻤﺤﻮ ﺍﻟﻠﻪ  ﻣﺎ ﻳﺸاء ﻭ ﻳثبّت ، ﻭﻋﻨﺪﻩ اُﻡّ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ 

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻣﺤﻮ ﻭﭘﺎﻙ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺗثبیت ﻭ ﭘﺎ ﺑﺮﺟﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻡّ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ . ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ، ﻭﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ  ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ،ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺍثاﺭ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭﻣﻌﺎﻳﺐ ﺭﻭﺡ، ﻭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ،ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭﺍﺧﻠﺎﻗﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻋﻠﻤﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺎ ﮐﻤﻚ ﻭ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺷﺎﺑﺖ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ . ﻭﺍﻟّﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﻟﺤﻈﻪﺍﻯ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﮑﻨﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ  ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻮﺯﺷﻬﺎ ﺑﮕﻴﺮﺩ،ﻫﺮﮔﺰ ثبت  ﺩﺭﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭﺣﺘﻰ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻳﺮﺗﺮ،ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮐﻠﺎس  ﺩﺭس ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮔﺮﺩﺩ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ،ﺍﻥ ﺩﺭﻙ ﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺘﺎﺧﻴﺮ ﺑﻴﻔﺘﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﻟﻨﮓ ﺑﻤﺎﻧﺪ . ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ  ﮐﺎﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﺗﻮﺟﻪ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ  ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ می ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ،ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺨﻴﻞ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭ،ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﺍﻭﺭﺩﻥ ﮐﻠﺎﻡ ﻭ ﺗﺎﮐﻴﺪﺍﺕ ﺍﻭ،ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮﺵ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﺤﻮ ﻭ ﺍثباﺕ،ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ ثاﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ (ﺍﻡّ  ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ) ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻭﺍﺻﻞ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻗﺮﺍﻥ ﻭﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪس ﻭ ﻫﺮ ﻓﻌﻞ ﻭﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﻣﺎﺩﻯ،ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻭ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ، ﻧﺘﻴﺠﻪ (ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ) ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﮑﺘﻮﺏ،ﻭﺭﻭﺵ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻘﺮﺭ  ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺸﺒﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺤﻮ ﻭﺍثباﺕ  ﺭﺍ ﻣﺸﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻫﺮﺳﺎﻟﻚ،ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.(ﺍﻡ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ)ﻫﻤﺎﻥ(ﻫﻢ ﻭ ﻫﻤّﺖ ﻭ ﻗﻮم ﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ) ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﻘﺎﺕ ﺍﻭﻡ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯﺳﺮﺍﺳﺮ ﺁﻧﻬﺎ، ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ،ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ. ﺍﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ  ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺍﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻌﺒﻪ، ﻳﺎﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ، ﻋﺒﺎﺩﺕﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ. ﺣتی اﮔﺮ ﻫﻢ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺪﺍﺋﻰ، ﻳﺎ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ، ﻋﻤﻠﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﺩﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺑﺮﺣﺴﺐ ﻋﻘﻞ ﻭﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﺳﻮﺍﺩ ﻭﺩﺍﻧﺶ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﺪ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺳﺖﻭ ﭘﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ ﻭﺷﻮ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ  ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﻠﻰ ﮐﺎﻓﻰ،ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻃﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ،ﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺕﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭﻧﺠﻮﺍ ﻭﺩﻋﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﺮﻋﺪ / 40 - ﻭ ﺍﻥّ ﻣﺎ ﻧﺮﻳﻨّﻚ ،ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺬﻯ ﻧﻌﻬﺪﻫﻢ، ﺃﻭ ﻧﺘﻮﻓّﻴﻨّﻚ، ﻓﺎﻧّﻤﺎ ﻋﻠﻴﻚ ﺍﻟﺒﻠﺎﻍ،ﻭ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ

     ﻭﻣﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﻮ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ.ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺗﻮ،ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ.ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﺭﺳﻰ ﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭ ﺍﻏﺎﺯ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻃﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﮐثرﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺮﺍﻯ  ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭ ﺳﻤﺒﻮل هاﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ،ﺗﺎ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺪﺭﺍﺯﺍ ﺑﮑﺸﺪ.ﻭﻭﻗﺘﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ،ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ، ﻭﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰﻭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﺻﻴّﺖ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭ ﭘﻴﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻭﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﺮﻣﻴّﺖ ﻓﻘﻂ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭﻇﻴﻔﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻓﻘﻂ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺍﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ، ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ. ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻓﻘﻂ ﺻﻮﺭﺗﺶ،ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺳﺎﻟﻚ  ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺑﮑﻨﺪ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ  ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﺰﻭﺭ ﻭﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﺑﻠﺎﻍ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻤﺮﺩﻡ،ﻭﺍﺑﻠﺎﻍ ﺑﻤﺴﺘﻌﺪﺍﻥ  ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺩﺭ  ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ. ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺎﻣﻞ،ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺣﮑﻤﻴﺖ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮐﺸﺸﻬﺎ ﻭﻋﻘﻞ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪﻯ ﻭ ﺑﻌﺪﻯ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺟﻞ ﻫﺎ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﭘﺬﻳﺮﻯ،ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺧﻮﺩ آﮔﺎﻩ،ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺮﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ،ﺑﺸﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺑﺪﺍﻯ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ،ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﺎﻑ می ﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺎﻥ ﺷﻮﺍﺏ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ(ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭ) ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻧﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ،ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺸﮑﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ .

ﺮﻋﺪ /41 -  ﺃﻭﻟﻢ  ﻳﺮﻭﺍ ﺍﻧّﺎ ﻧﺄﺗﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻧﻨﻘﺼﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻃﺮﺍﻓﻬﺎ ، ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﺤﮑﻢ ﻟﺎ ﻣﻌﻘّﺐ ﻟﺤﮑﻤﻪ ، ﻭﻫﻮ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ

    ﻣﮕﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ،ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﮐﻢ ﮐم  ﻘﻄﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﺣﮑﻢ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﻭﻋﻘﺐ ﺍﻧﺪﺍﺯ،ﻭ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺣﮑﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﻳﻊ  ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﺍﺳﺖ . ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ.ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﺏ ﻭﺑﺎﺩ ﻭﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻪ،ﺟﺴﻢ ﻭ ﻋﻤﺮ  ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ  ﻋﻤﺮﻯ ﺩﺭﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ.ﻭ ﻟﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻥ ﮐﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﻭﭘﻴﺮﺗﺮ،ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺗﺮ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺗﺮ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺗﺮ،ﮐﻪﺗﻤﺎﻡ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺭﺍ،ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ  ﺩﺍﺩﻩ، ﻭ ﺷﺎﻧس ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻫﻨﺮﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﻧﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻣﻮﺯﺵ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ،ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻭﺩﺗﺮﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ  ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﻮﺍﺏ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﻭﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ،ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﻭﺩﻭﻡ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﻏﻢ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ  ﻭ ﺧﻄﺮﻯ،ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ . پس ﻣﺪﺍﻡ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻢ می ﺸﻮﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﻋﻤﺮ ﮐﻢ ﺷﻮﺩ.ﻭﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩ، ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺭﻭﺣﺶ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ . ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﮑﻢ ﻭﻣﺸﻴﺘﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩ، ﻭﺍﻧﺮﺍ ﺯﻭﺩ ﻳﺎ ﺩﻳﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻫﻴﭻ ﮐس ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭﺧﺪﺍ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ، ﮐﺴﻰ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺑﮑﻤﻚ ﺭﻭﺣﻰ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺎﻳﺪ. ﻭﺗﻌﻘﻴﺐ ﻭ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﮐﻨﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺣﮑﻢ  ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﻌﻘﺐ ﻭ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻭ ﺗﺎﺟﻴﻞ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﺎﺏ ﺭﺳﻰ ﺧﻮﺩ،ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺴﺦ ﻭﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺳﻌﻰ ﺭﻭﺡ، ﻭﻳﺎ ﮐﻤﻚ ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺖ . ﻭﻟﻰ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺍﻭﺭﻯ  ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺟﻞ ﻭﻣﻬﻠﺖ ﻭﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﻋﺒﺎﺩﺍﺗﻰ ﺧﺎﺹ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ، ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺪﺭﻙ ﺍﻣﻮﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺍﻥ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺒﺮﺍﺯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎ ﻭﻣﺸﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪ، ﺣﮑﻢ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ،ﺍﻧﻬﻢ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻫﺴﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ، ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻯ  ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ،ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ(ﺗﻘﺼﻴﺮ)ﻭﮔﻨﺎﻩ ﻋﻤﺪﻯ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺣﺞ  ﮐﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﺝ ﻭﻳﺎﺳﺎﻟﮑﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩ، ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺣﻮﺍﻝ ﺗﻘﺪس ﺩﻭﺭﻩ ﺣﺞ ﺧﻮﺩ  ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ،ﮐﻞ ﺣﺞ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺯ ﺣﺞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﺎﻥ (ﺣﺞّ ﺍﮐﺒﺮ)ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺣﺞ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺍﺟﺮ ﮐﻌﺒﻪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺩﺭ ﻗﺼﻮﺭ ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭﺑﺮﻳﺪﻥ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪﻥ   ﻭﻳﺎ(ﺍﻓﻄﺎﺭ)ﻭ  ﺗﺮﻙ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﻗﻮس  ﻧﺰﻭﻝ ﻭﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﺒﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﻮس  ﻧﺰﻭﻝ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس  ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ، ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺳﻠﻮﮐی ﺒﺮﺍﻯﺘﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﭘس  ﺍﺯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ،ﺧﻮﺩ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻧﻴﺰ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻠﺎﻡ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺳﺖ ﻭﭘﺎﻯ ﻭﭼﺸﻢ ﻭﮔﻮﺵ ﺍﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺍﻟﻬی ﻮﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻮﺵ ﺍﻭ،ﭘﻴﻤﺎﻥ  ﻭﺣﺮﻑ  ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ،ﻭ ﺗﺸﺒّﻪ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﮔﺮﭼﻪ  ﻧﻔﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬی اﺳﺖ، ﺗﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ .

ﺮﻋﺪ /  42 -  ﻭﻗﺪ ﻣﮑﺮ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ، ﻓﻠﻠﻪ ﺍﻟﻤﮑﺮ ﺟﻤﻴﻌﺎ ، ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﺗﮑﺴﺐ ﮐﻞّ ﻧﻔس ،ﻭ ﺳﻴﻌﻠﻢ ﺍﻟﮑﻔّﺎﺭ،ﻟﻤﻦ ﻋﻘﺒﻰ ﺍﻟﺪﺍﺭ

     ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻨﮑﺮ ﻧﻴﺰ،ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﮑﺮ ﻭﻧﻴﺮﻧﮓ ﻭﺧﻮﺩﻓﺮﻳﺒﻰ ﻭﺧﺪﺍ ﻓﺮﻳﺒﻰ  ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﻠﺎﻩ  ﺷﺮﻋﻰ،ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺩﻝ ﻭﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻟﺒﺎس ﭘﺎﻙ ﻭﺳﻔﻴﺪ ﻭﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ.ﻭﺧﻨثی ﺩﺭ ﺍثر ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔس ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ثوﺍﺏ ﻭﻳﺎ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ  ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ، ﮐﻪ (ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺍﺭ)ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﻴﺴﺖ. ﻣﮑﺮ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ، ﻭﻣﺘﻈﺎﻫﺮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﺩﻕ،ﻭ ﺭﻳﺎ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺮﮐﺎﺭ  ﻭﺳﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﻋﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻊ  ﻧﻤﻰ  ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﻟﺎﺋﻠﻰ،ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺳﻴّﺪﻯ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻘﺪﺳﻰ  ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻥ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭﻳﺎ ﺩﻓﻦ ﺷﺪﻥ،ﻭ ﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻋﺎﺗﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ  ﻓﻠﺎﻥ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ  ﺯﻧﺪﮔﻰ  ﮐﺮﺩﻥ، ﻭﻣﺼﺎﺣﺐ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩﻥ،ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭح کسی  ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣثل ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ،ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻔس ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺘﻬﺎ ﻭﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻭﺑﺤﺪّ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﺗﺎ  ﻣﺸﻴﺖ و بدای ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺎﺩﺭﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﮑﻨﺪ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺪس ﻣﺂﺏ ﻗﺸﺮﻯ،ﻏﻴﺮﻋﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻖ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ،ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺼّﺒﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﻳﺎ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻳﻬﺎﻏﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﻨﮓ ﻣﺬﻫﺒﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺸﺘﻦ  ﮐﻔﺎﺭ ﻭﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻓﻘﻬﻰ  ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ،ﮐﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﺎﺹﻳﻚ ﺩﻳﻥ اﺳﺖ،ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻭﺍﻳﻦ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﺭﺍ ﻭﺟﺎﻫﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﻭﺧﻮﻥﻤﻴﺮﻳﺰﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ ﻭﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ  ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻳﺎ ﺍﮔﺮﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻰّ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻋﻠﻮﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻋﻠﻰّ،ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﺭثاﻥ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭﻣﺮﺗﻀﻮﻯ، ﺑﺎﺯ ﮐﺎﻓﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ، ﻭﻳﺎ ﺭﻳﺶ ﻭﭘﺸﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ ﭘُﺮ ﭘﻴﻨﻪ، ﺍﺯ ﺳﺠﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ(ﻋﻘﺒﻰ ﺍﻟﺪﺍﺭ) ﺧﺎﻧﻪﺑﻌﺪﻯ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ اﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺎﺹ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﺎﺹ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ،ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻔس  ﻫﺴﺘﻨﺪ.  ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ(ﻋﺎﻗﺒﺖ)ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ  ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﺮﻋﺪ / 43 - ﻭﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ، ﻟﺴﺖ ﻣﺮﺳﻠﺎ ، ﻗﻞ ﮐﻔﻰ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﺷﻬﻴﺪﺍ، ﺑﻴﻨﻰ ﻭﺑﻴﻨﮑﻢ، ﻭﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ 

      ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﺘﻮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﻭﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ. ﭘس ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭﺷﻤﺎ  ﭼﻪ  ﮔﺬﺷﺖ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ، ﮔﻮﺍﻩ ﻣﻥ ﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻧﻪﮔﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ،ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ  ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ،ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ.ﻭ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ  ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ،ﻋﻤﻠﺎ ﺑﮑﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻰ. .پس  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ،ﻣﺮﺍ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ  ﺩﺍﺭﻡ.ﻭﺍﻭ  ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ  ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻢ،ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ،ﻭ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻴﺪ.ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ  ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩﻡ،ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .(ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ) ﭼﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻭ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﺯﻳﺮﺍﻗﺎﺋﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﺮﺑﻴﺖ  ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﭼﻮﻥ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺎ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺸﻮﺩ.ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥﺎﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯﭽﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﻠﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﺎﻓﺮ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻭﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﺪ. (ﺭُﺳﻞ) ﻫﺮ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﻣﺮﺳﻞ،ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻠﮑﻮﺗﻬﺎ،ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ،ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭ پس ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ  ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. (ﺷﻬﻴﺪ ) ﺷﺎﻫﺪ ﻭﮔﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻭﻳﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ،ﻫﺮ ﮐﺎﻣل اﻟﻬﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻤﻴﻨﻤﺎﻳﺪ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣثبت  ﻳﺎ ﻣﻨﻔﻰ،ﻭﭼﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻳﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻋﻠم کتاﺏ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﻳﺪﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺰﺩ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ.ﻭ ﻗﺮّﻩﻫﺎﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﻤﺎﻥ ها ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.(ﮐﺘﺎﺏ) ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﺍﻥ،ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ. ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ، ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﺎﺩﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺧﻮﺩﺍ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﻭﮔﻨﺎﻩﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ث بت ﺩﺍﺭﻧﺪ.وﻟﻰ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻭﻳﺎﺍﻣﻮﺭﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻠﻮﻙ، ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ثبت  ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭﻳﺎ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﮐﻪﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻭﺡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻧﮑﺮﺩ.ﭼﻪ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ.ﻭﺩﺷﻤﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺟﺰﺋﻰ ثبت  ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﻠﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺍﻭ،ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﻯ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ  ﭼﻘﺪﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﮑﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻭﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺷﺪ،ﭼﻘﺪﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ  ﺭﻭﺡ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺮﻭﺝ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.

سوره ابراهیم

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ

ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /1 - ﺍﻟﺮ ، ﮐﺘﺎﺏ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﺍﻟﻴﻚ، ﻟﺘﺨﺮﺝ ﺍﻟﻨﺎس ﻣﻦ ﺍﻟﻈﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﻮﺭ، ﺑﺄﺫﻥ ﺭﺑّﻬﻢ، ﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ

    ( ﺍﻟﺮ ) ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ.ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺄﺫﻥ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ، ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻨﻮﺭ ﺑﺒﺮﻯ.ﻭ ﺑﺼﺮﺍﻁ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﻤﻴﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ.( ﺍﻟﺮ ) ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ. ﺗﺎ  ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻋﻘﻠﻰ،ﺑﻨﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺒﺮﻯ . ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﻧﺎﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻭﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺒﺎﻟﺎ ﭼﻨﻴﻦ  ﺍﺳﺖ . ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺴﻴﻨﻰ،ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺴﻨﻰ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺎﻃﻤﻰ، ﻭ ﺳﭙس ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺼﻄﻔﻮﻯ،ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻳﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ . ﭘﻨﺞ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻝ ﻋﺒﺎ، ﻣﺬﮐﻮﺭﺩﺭﺣﺪﻳص ﮐﺴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭﺍﻥ ﺣﺪﻳث ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺎﺩﻝ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ  ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻭﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻣﺤﻤﺪ،ﻭ آﺍﻝ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.(ﺍﻟﺮ) ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ (ﺍﻟﻤﺺ) ﺍﻟﻤﺼﻄﻔﻰ ﻭ(ﺍﻟﻢ) ﺍﻟﻤﻬﺪﻯ ﻳﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺷﺪ.(ﮐﺘﺎﺏ)ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺧﺎﺹ ﻣﺤﻤﺪ،ﺑﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﻭ،ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ.ﺑﻬﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. (ﺧﺮﻭﺝ ) ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﻥ،ﻭ ﺍﺯ  ﺫﺍﺕ ﻭﻣﺎﻫﻴﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻭﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻧﺎس) ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺳﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ عهد الست  تولد پیشین ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ،ﻳﺎ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﺭهنگام ﻣﺮﮒ ﻫﻴﭻ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻭﺝ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻤﻴﺮﺩ،ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ، ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻭ، ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﺑﺎﻣﺮﮒ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻣﺮﺩﻩ، ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻥﺎﺳﺖﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻳﻦ ﻭﺩﺭ ﺟﻬﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺸﺮ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻭ ﺣﻤﻴّﺖ ﻭﻋﻘﻞ ﺍﺑﺘﺪﺍﺋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﺠﺎﺕﺑﺨﺶ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻬﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﻪﺭﺳﻴﺪ، ﺑﺘﻌﺪﺍﺩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻋﻘﻠﻰ،ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ لازم و ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ، ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ. (ﻧﻮﺭ) ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻫﻤﺎﻥ  ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﻧﺎﺭ ﻳﺎ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺮﻩ  ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺭؤﻴﺎﺋﻰ،ﻧﻮﺭﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺎﺭ ﻭآﺗﺶ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎ ،ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ ﻭﺗﻔﮑﺮ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﻨﺎﻡ( ﻗَﺮﻳﻦ) همزاد ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﭘس اﺯﻣﺮﮒ، ﺗﺎ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺮﻭﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻳﺎ ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻠﺎﺵ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻭ، ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺍﺳﻄﮕی ﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﻮﻫﻬﺎی انسانی ﺭﺍ ﺟﺎ ﺑﺠﺎ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺮ ﺳﺎﺯﺩ. ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ  ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺳﺎﻟﻚ، ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ(ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻟﺎﺯﻡ) ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ (ﺷﺮﻁ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﻧﻬﺎﺋﻰ) ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺮﻁ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ.( ﺻﺮﺍﻁ) ﺳﻪﺭﺍﻩ ﻳﺎﺍﺳﺘﺮﺍﻳﺖ ﻓﺮﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﭘُﻠﻰ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﻳﻚ ﺭﺍﻩ ﺑﺪﻧﻴﺎﻯ ﮐﻨﻮﻧﻰ،ﻭ ﻳﻚ ﺭﺍﻩ ﺍﻥ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺳﻮﻡ ﺍﻥ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ،ﺩﺭ ﺳﻘﻮﻁ  ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻣﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ، ﺑﺠﻬﺎﻥ  ﺑﺎﺯ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.(ﻋﺰﻳﺰ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺣﻤﻴﺪ)ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺭﺏّ ) ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪﺩﺭ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﻠﻮﻙ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ،ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ، ﮐﻪﺍﺧﺮﻳﻦ ﺭﺏّ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﭘس ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺣﻮﺯﻩ  ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻗﺎﺋﻢ،ﺗﺤﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺮﺵﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺿﻤﻨﺎ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ  ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻏﺎﺯ،ﻭﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺎﻫﺪ  ﻧﻮﺭﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /2 -  ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ،ﻟﻪ ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ،ﻭﻭﻳﻞ ﻟﻠﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ﻣﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ

     ﺧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻠﻪ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺖ،ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻭﺍﺳﺖ.ﻭﻭﻳﻞ ﻭﻣﺼﻴﺒﺖ، ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ،ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻭ ﻳﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﮐﻪ ﭼﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ . ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﺩﻧﻴﺎ،ﺍﺯ ﮐﺮﺍﺕ ﻭﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﻗﻄﻌﺎ،ﻫﻴﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﺻﻔﺎﺕ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭﮔﻴﺎﻫﺎﻥ  ﺍﻥ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﮐﻪﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺟﺒﺮﻭﺕ،ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺒﻪ ﻋﺪﻡ، ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻋﺪﻡ ﻣﺎﺳﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﺎ ﻫﺮﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﻭﺑﺎ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ثوﺍﺏ ﻳﺎ ﮔﻨﺎﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﻘﺎید ﺣقّ ﻭﻳﺎ ﺑﺎﻃﻞ،ﻭﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻳﺎﻋﺪﻡ ﺍﻥ،ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻭ ﺗﺼﺮﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭﺯﻣﻴﻦ ﻣﺎ ﻫﺴﺖ،ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس  ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ،ﻭ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻟﺎﺯم ﺒﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ. (ﻭﻳﻞ) ﻳﺎ (ﻭﺍﻭﻳﻠﺎﻩ) ﮐﻪ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺗﻌﺠﺐ ﻭﺧﻄﺮ ﻭﺍﻫﻤﻴﺖ،ﺍﺯ ﻫﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺩﺭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﺍﺳﺖ.ﻭﺑﺪﺍ ﺑﺤﺎﻝ ﮐﺴﺎﻧﻰ که ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.( ﮐﺎﻓﺮ) ﻣﻨﮑﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ،ﻭ  ﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ، ﻭﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ  ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺣﻘّﻪ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﺟﺪﻳﺖ ﻭ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺩﻭﺭﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ  ﭘﺒﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ،ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ،ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﺋﻰ  ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺍﺭﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻭﻟﻰ  ﻣﻨﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﻋﺬﺍﺏ)ﻳﺎ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻋﮑﺶ(ﻋﺬﺏ) ﻳﺎ ﮔﻮﺍﺭﺍﺋی ﺪﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻣﻌﺎﺩﻝ ﺳﺨﺘﻰ ﻭﺭﻧﺞ ﻭﺩﺭﺩ ﻭﺗﺮس  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﺷﺪﻳﺪ) ﻗﻮﻯ ﻭﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﺩﺭﺩ ﺍﻭﺭﺩ ﻣﺸﺪﻭﺩ ﻭﺑﺒﻨﺪﻯ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ/  3 -  ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺴﺘﺤﺒّﻮﻥ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة، ﻭ ﻳﺼﺪّﻭﻥ ﻋﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻳﺒﻐﻮﻧﻬﺎ ﻋﻮﺟﺎ ، ﺃﻭﻟﺌﻚ ﻓﻰ ﺿﻠﺎﻝ ﺑﻌﻴﺪ

    ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ  ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ،ﺑﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺧﺮﺕ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ  ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﮐﺞ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(ﺍﺳﺘﺤﺒﺎﺏ ) ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ،ﻭ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻏﻴﺮﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺑﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺧﺮﺕ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﺑﻌﺪﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﺪ .(ﺣﻴﺎﻩ)ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺹ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ، ﻭﺟﺴﻢ ﻭﻣﺎﻫﻴﺘﻰ ﻣﺎﺩﻯﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺍﺭﻭﺍﺡ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺍﺯ ﺟﻨس ﻣﺎﺩﻩ أثیرﻯ یا إﺗﺮﻯ، ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﺋﻰ ﻏﻴﺮﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪﻣﺎ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﺎﻗﺎﺗﻬﺎﻯ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻟﺎﺯﻡ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺡ،ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣی ﺨﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﻭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺗﺨﻴﻠﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ،ﺍﺯ ﻧﻮﻋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻟﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺪﻳﺪﻩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﺨﻴﻞ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺗﺨﻴﻠﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻭﺗﻮ،ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ،ﻭﺗﻮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻰ.ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﻭﻧﻪ ﻣﻦ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻥ،ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ. ﻭ ﻋﺒث ﻭ ﺑﻰ ﮐﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺩﻧﻴﺎ) ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻤﺎ،ﮐﻪﭘﺴﺖ ﻭﺩﻧﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎﻫﺎ،ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍنی ﺪﻳﮕﺮ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻘﺪس  ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ،ﻫﻤﻴﺸﻪ  ﺑﻬﺘﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻟﺬﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ( ﺣﻴﺎﺕﺍﺧﺮﺕ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﻭﺩﻳﮕﺮﻯ  ﻭﺍﻳﻨﺪﻩﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﺴﻤﻰ  ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ،ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻨﻮﻉ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ. (ﺍﺧﺮﺕ) ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ، ﺑﻬﺮ ﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻮﻡ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺁﺧﺮﺕﺑﺎﺯﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ،ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.( ﺻﺪ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺪّ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎ، ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ،ﻫﻤﮕﻰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺑﺎﻃﻴﻞ ﻣﺬﻫﺒﻰ،ﻭ ﺑﺪﻋﺘﻬﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺎﻋث ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺎﻋث ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻌﺼﺒﻬﺎﻯ ﮐﻮﺭ،ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﻧﻬﺎ ثوﺍﺏ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﻭﻣﺤﻤﺪ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻧﮑﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺍﻧﮑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺷﺪﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ. (ﻳﺒﻐﻮﻧﻬﺎ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻧﺮﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﺞ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﺴﻤﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺳﺒﻴل اﻟﻠﻪ) ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﻭﺵ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺸﻒ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭﻳﺎ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺑﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭﺑﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﻭﮐﺴﺐ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺗﺠﻠﻴﻪﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ ﻗﺎﺋﻢ،ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ،ﺑﻴﺸﺘﺮﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺷﻬﻮﺩﻯﻤﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.(ﻋﻮﺝ ﻭ ﺃﻋﻮﺝ ) ﮐﺠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ، ﻭ(ﺿﻠﺎﻝ) ﻫﻤﺎﻥ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ. (ﺑﻌﻴﺪ) ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻳﺎﺩ، ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﺴﺦ ﺍﻣﻴﺰ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ/ 4 -  ﻭﻣﺎ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﻣﻦ ﺭﺳﻮﻝ، ﺍﻟّﺎ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻗﻮﻣﻪ، ﻟﻴﺒﻴّﻦ ﻟﻬﻢ، ﻓﻴﻀﻞّ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻳﺸاء، ﻭﻳﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﻳﺸاء ، ﻭﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ

    ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺳﻮﻝ ﻭﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ،ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻮﻯ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ  ﻭﻣﻘﺘﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺮﻭﻯ  ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ.(ﻳﻬﺪﻯ) ﻓﻌﻞ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﺩﺍﺩﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺪﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻫﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻣﺠﺴم ﻤﻴﮑﻨﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ،ﻫﺪﺍﻯ ﺍﺧﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺷﻬﻮﺩ  ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻫﺪﺍﺋﻰ ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ (ﺳﺘﺮة ﺍﻟﻤﺘﺘﻬﻰ) ﻳﺎ ﺳﺘﺎﺭ ﻣﻨﺘﻬﺎ  ﻭﭘﺮﺩﻩ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﺮﻳﻦ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ پس  ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .(ﺭﺳﻮﻝ ) ﻫﺮ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ (ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻡ) ﺍﻧﺎﻥ  ﮐﺎﺷﻔﺎﻥ ﻗﺮّﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ هستند.ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻋﻴﺴﻰ ﻭﺯﺭﺩﺷﺖ ﻳﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ .(ﻗﻮﻡ )ﻫﺮ(ﻣﻠّﺖ)  ﻭﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی می ﺒﺎﺷﺪ،ﻭﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻳﻚ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻭﻗﻮﻡ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ. (ﻳﺒﻴّﻦ ﻟﻬﻢ ) ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻠﺎﻣﻰ،ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺩﻳﺪﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /5 - ﻭﻟﻘﺪ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺂﻳﺎﺗﻨﺎ، ﺃﻥ ﺃﺧﺮﺝ ﻗﻮﻣﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻈﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﻮﺭ، ﻭ ﺫﮐّﺮﻫﻢ ﺑﺄﻳّﺎﻡ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺍﻥّ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ﻟﺂﻳﺎﺕ، ﻟﮑﻞّ ﺻﺒّﺎﺭ ﺷﮑﻮﺭ

      ﻣﺎ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﻭﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺑنوﺭ ﻭﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺒﺮ ﻭآﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ (ﺍﻳﺎم اﻟﻬﻰ) ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﮐﻦ ﻭﺑﺮﻭﺯﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺪﻩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﺎﻡ(ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ)ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺷﺎﮐﺮ ﺻﺒﻮﺭﻯ ﻫﺴﺖ.ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻳﻢ،ﭼﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻭ،ﻭﭼﻪ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ، ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ (ﻳﻬﻮﻩ ﻃﻠﺒﺎﻥ) ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻣﻮﻣﻦ ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﺩﻧﻴﺎ. ﻭﺑﻤﻮﺳﻰ ﮔﻔﺘﻴﻢ،ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻦ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻩ،ﺍﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺍﻧﻬﺎ،ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ (ﻗﻮﻡ) ﻳﺎ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺩﺭﺑﻴﻦ ﻗﻮﻡ ﻭﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻤﻮﺳﻮﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ  ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻩ.ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ،ﺍﻳﺖ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﻔﺘﻪ   اﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ (ﺍﻳﺎﺕ)ﻧﻴﺰ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﮐﻪ ﺻﺒﻮﺭ ﻭﭘﻴﮕﻴﺮ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺎﻥﺒﺎﺷﻨﺪ.(ﺍﻳّﺎﻡ) ﺟﻤﻊ  ﻳﻮﻡ ﻳﺎ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ،ﮐﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ  ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻣﻘﺪﺵ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﺎﺹ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﺕ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩﺁﺳﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻭﭘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺪﺍﻡﺷﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﭼﻮﻥﺸﺎﮐﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﻜﺎﺳﺖ.ﻭﺑﺎﺷﮑﺮ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺴﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺷﮑﺮ ﺍﺳﻢ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻞ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺩ،ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺍﻩ ﺟﺴﺘﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺻﺒّﺎﺭ) ﭘﺮ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﻭ ﭘﻰ ﮔﻴﺮ،ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻧﻔس ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ،ﻳﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻫﺮﺍﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭘﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺘﺮﺍﻥ ﻭﺑﺮﺗﺮﺍﻥ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻭ  ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻳﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ،ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎ  ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻭ،ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﺼﺮﻳﺎﻥﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 6 - ﻭﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ ﻟﻘﻮﻣﻪ ،ﺃﺫﮐﺮﻭﺍ ﻧﻌمة  ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﮑﻢ، ﺍﺫ ﺃﻧﺠﺎﮐﻢ ﻣﻦ ﺁﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ،ﻳﺴﻮﻣﻮﻧﮑﻢ ﺳوء ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ، ﻭﻳﺬﺑّﺤﻮﻥ ﺃﺑﻨاءکم ،ﻭ ﻳﺴﺘﺤﻴﻮﻥ ﻧﺴاءکم  ﻭﻓﻰ ﺫﻟﮑﻢ ﺑلاء  ﻣﻦ ﺭﺑّﮑﻢ ﻋﻈﻴﻢ

     ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻘﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺑﻴﺎﺩ ﺍﻭﺭﻳﺪ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.ﻭ ﺷﻤﺎ  ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻤﺎﺭﺍ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﻋﺬﺍﺏﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺘﻨﺪ،ﻭﺯﻧﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺳﻴﺮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻠﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﻣﺪﻩ  ﻣﻮﺳﻰ، ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﻨﺰﺩ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ،ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺍﻫﺮﺍﻡ ﻭﻣﻌﺎﺑﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ. ﻭ ﻗﺮﺍﻥ  ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ،ﻭﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻧﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ. ﻭﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻣﺼﺮ ﺭﺍ، ﺑأﺭﺽ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺳﻴﻨﺎ،ﺩﺭ(ﺗﻴﻪ)ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺧﻮﺩ، ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ،ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﮐﻪﺃﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ،ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﺠﺎﺕ  ﺩﺍﺩ. ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻧﺠﻬﺎﺋﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩﺗﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﮐﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﺑﻮﺩ. ﻭ(ﻧﻌﻤﺖ) ﻗﺒﻠﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺷﮑﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺑﺮﺗﺮ،ﻧﺼﻴﺐ ﺳﺎﻟﻚﮔﺮﺩﺩ.(ﺫﮐﺮ) ﻭﺗﺬﮐّﺮ،ﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺗﺬﮐﺮ ﻭﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﻭﺍﻣﺎﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﻰ  ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﭘس ﺑﺎ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ(ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ)ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩ،ﻭﻣﻮﺳﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﺮﻳﻘﺘﻰ ﺑﺤﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥ  ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ  ﻣﻰ  ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻳﻬﻮﺩ،ﻭ ﺣﺘﻰ پس ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ  ﺍﺯﻣﺼﺮ،ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ،ﭼﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺏ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﺮﺥ ﺭﺍﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ.ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ، ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻘﺾ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ  ﺩﺭﺑﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ  ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻭﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻠﺒﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕﻗﺸﺮﻯ ﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻋﻰ ﻧﻔﺎﻕ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. (ﻧﻌﻤﺖ) ﺧﺪﺍ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭﻫﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ، ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻚ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﮑﻰ ﻃﺎﻟﺐﺁﻥﻤﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭﻋﻤﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻓﻌﻠﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﺑﻨﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮﺑﻌﺪﻯ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺍﺧﺮ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥﺒﺎﻣﻮﺳﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ،ﮐﻪﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ (ﻣﻮﺳﻰ) ﻧﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭﻣﻌﺮﻭﻑ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ  ﺑﺎﺯ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﻣﺎﺷﻰ ﻭﺳﺎﻟﻚ)ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻣﺎﺷﻰ ﺭﻩ ﺭﻭ، ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ (ﻣﺴﻴﺢ) ﻭﻣﺴﺢ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﻧﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﺎﻧﻬﺎ،ﺑﻄﻮﺭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ،ﻭﻟﻰ ﺑﺸﮑﻞ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﻚ  ﺍﺯﻃﺮﻑ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ( ﺃﻧﺠﺎﮐﻢ ) ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺍﻭ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻫﻤﺎﻥ(ﺁﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭﻣﻠﺄ او )،ﻭﻳﺎ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺷﺮﻙ ﺍﻣﻴﺰ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﮐﻪﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﭼﻪﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ،ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩ.ﻭﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻔﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻴﻥﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. (ﺁﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ) ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﻣﻨﺴﻮﺑﺎﻥ اﻭ. ﺑﻠﮑﻪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ،ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺘﻬﺎ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻠﺄ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ (مَلاء ﻓﺮﻋﻮﻥ)ﻳﺎﻣﻠّﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖﺑﺤﻖ،ﺍﺧﺮﻳﻥﺎﻭﻟی اﻟﻌﺰﻡ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖﺍﻭﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ،ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﺳﻴّﺪ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﻳﺎ ﮐﻬﻦ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ،ﺍﻝ ﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺑﺘﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ  ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ،ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ،ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ،ﻭ ﺳﻴﺪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺁﻝ ﺍﻥ ﺍﻭلی اﻟﻌﺰم ﺰﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬی ﻤﺤﻤﺪﻯ، ﻭﺍﺻﻠﺎﻥﺒﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ، ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻔﺮﻋﻦ ﻭ ﺗﮑﺒّﺮ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻋﺼﺮ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻣﺎ،ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺯﻧﺪﻩ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺳﻮﺍﺩ ﺩﻳﻨﻰ ﻭﻋﻠﻢ،ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ  ﮐﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﻓﻠﺴﻔﻰ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻓﻠﺎﺳﻔﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻣﺘﮑﺒﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻓﺮﻋﻮﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ(ﻓﺮ ﮐﺎﺫﺏ) ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺮّ  ﻭﺷﻬﻮﺩ،ﻳﺎ ﻗﺮﻩ  ﻭﻳﺎ ﺧﻮﺭﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻭﻟﺎﻳﺖ ﮐﺎﺫﺏ ﭼﻮﻥ ﻓﻘﻴﻪ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭﻏﻴﺮﻩ،ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .(ﻳَﺴﻮﻣﻮﻧُﮑﻢ ) ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﻍ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯﺍﺭ ﻭﺭﻧﺞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﺷﻤﺎ  ﺭﺍ ﻣﻰﮐﺸﻴﺪ ﻭﺯﻧﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.( ﺳوء اﻟﻌﺬﺍﺏ) ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻤﮑﻦ ﻭﺭﻧﺞ ﻭ ﺍﺳﻴﺐ ﺍﺳﺖ.( ﻳﺬﺑّﺤﻮﻥ ) ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ، ﭼﻪ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻳﺎ ﻋﺼﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ،ﺑﺠﺎﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻋﻤﻞ  ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس  ﺧﻮﺩ،ﻭﮐﺸﺘﻦ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ،ﺑﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻨﺎﻡ ﺳﻨﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ ﻭﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﺋﻰ،ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ، ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ  ﻃﺮﻑ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ،ﺑﺴﻮﺩ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ  ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ ﻣﻬﻠﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺮﺯ ﺟﻬﻞ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻤﺮﺯ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ  ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻣﺮﮒ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ، ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ.(ﻳﺴﺘﺤﻴﻮﻥ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻧﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ ﻭ ﺑﻰ ﺳﻴﺮﺕ،ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﺎﻣﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﻘﻬﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻠﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮ ﺷﺎﮐﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ،ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ،ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 7 - ﻭ ﺍﺫ ﺗﺄﺫﻥ ﺭﺑّﮑﻢ،ﻟﺌﻦ ﺷﮑﺮﺗﻢ ﻟﺄﺯﻳﺪﻧّﮑﻢ ، ﻭﻟﺌﻦ ﮐﻔﺮﺗﻢ،ﺍﻥّ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﻟﺸﺪﻳﺪ

     ﻭﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﮑﺮ ﮐﺮﺩﻳﺪ،ﺯﻳﺎﺩﺗﻰ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﻴﺪﻫﻢ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻭﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ، ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﻭﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﺍﺫﺍﻥ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍﮐﺮﺩﻩ،ﮐﻪ ﺟﺎﺭ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﺕ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﺑﺼﺮﺍﺣﺖ،ﻭﺗﺎﮐﻴﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﮐﻨﻴﺪ،ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﻧﻌﻤﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﮐﻔﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ،ﻭﻟﻰ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺨﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ،ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺯﺑﺎﻧﻰ  ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﮑﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻧﻴﺰ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩ.ﻭﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮکا ﻟﻬی اﺳﺖ، ﻣﺪﺍﻡ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ  ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺑﺎﺍﺧﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ  ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﭙس ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﮐﻪ  ﻫﻤﮕﻰ  ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ،ﻳﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ،ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ. ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﻳﺎﻓﺖ.( ﮐﻔﺮ) ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻭ ﻋﺪﻡ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴی اﺯ ﺧﺪﺍﺑﺮﺳﺪ. ﻭﺗﺎﮐﻴﺪﺍﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺍﻧﺮﺍ،ﺑﺮ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﭘس ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﮔﻮﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ،ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮕﺎﻥ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ. ﻋﺬﺍﺏ  ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭﺭﻧﺞ ﻭﺳﺨﺘﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺃﺫﺍﻥ ) ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻥ،ﻭﺍﺫﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ،ﻭﮔﻮﺵ ﺑﻨﺪﺍﺋﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺍﺫﺍﻥ ﮔﻮ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﻭﺗﻨﻈﻴﻢ ﺗﻦ ﺻﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ، ﺑﺠﺎﻯ ﻣﻴﮑﺮﻭﻓﻮﻥ، ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﻮﺵ ﻭﺍﺫﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 8 - ﻭﻗﺎﻝ ﻣﻮﺳﻰ،ﺍﻥ ﺗﮑﻔﺮﻭﺍ ﻭﺃﻧﺘﻢ ﻭﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﺟﻤﻴﻌﺎ، ﻓﺄﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻐﻨﻰّ ﺣﻤﻴﺪ

     ﻣﻮﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ،ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺟﻬﺎﻥ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﮑﺮ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﻨﻰ  ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ،ﺍﺯ ﺣﻤﺪ ﻭﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﺳﭙﺎس ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺷﮑﺮﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ، ﻓﻘﻂ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﺿﺮﺭ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻘﻬﺮﺍﻫﺎ ﻭﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ.ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺳﺨﺖ،ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻠﻒ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﺍﺻﻞ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﺍ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻴﺐﮐﺴﻰ،ﺑﺠﻴﺐ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺑﺒﺮﺩﮐﻪ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.(ﻏﻨﻰّ) ثرﻭﺗﻤﻨﺪ ﻭﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻤﺮﺩﻡ،ﺣﺘﻰ ﺑﻔﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺣﻤﺪ  ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶﺍﻭﺭﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎﺩﮔﻰ  ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ (ﺣﻤﻴﺪ) ﻫﺮﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻮﻋﻰ،ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ،ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﻓﺼﻮﻝ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﺳﻤﺒﻮﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻋﻘﻞ ﻭﻳﮋﻩ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /  ۹  ﺃﻟﻢ ﻳﺄﺗﮑﻢ،ﻧﺒﺄ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﮑﻢ،ﻗﻮﻡ ﻧﻮﺡ ﻭﻋﺎﺩ ﻭﺷﻤﻮﺩ،ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻫﻢ،ﻟﺎ ﻳﻌﻠﻤﻬﻢ ﺍﻟّﺎ ﺍﻟﻠﻪ ، ﺟﺎٴﺘﻬﻢ ﺭﺳﻠﻬﻢ ﺑﺎﻟﺒﻴّﻨﺎﺕ،ﻓﺮﺩﻭﺍ  ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻓﻮﺍﻫﻬﻢ،ﻭﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻧّﺎ ﮐﻔﺮﻧﺎ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺳﻠﺘﻢ ﺑﻪ،ﻭﺍﻧّﺎ ﻟﻔﻰ ﺷﻚ ﻣﻤﺎ  ﺗﺪﻋﻮﻧﻨﺎ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺮﻳﺐ

     ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﻳﺎ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻮﻡ  ﻧﻮﺡ ﻭﻋﺎﺩ ﻳﺎ ثموﺩ،ﻭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻡ، ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﻓﻘﻂ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ.ﻭﺁﻳﺎ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﺪ ﮐﻪﺭﺳﻮﻟﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ، ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻭﺩﻟﺎﺋﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ،ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ،ﻣﻨﮑﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺷﻚ ﻭﺗﺮﺩﻳﺪ ﺳﺨﺘﻰ،ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺩﺍﺭﻳﻢ .(ﻧﺒﺄ)ﺧﺒﺮ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻏﻴﺒﻰ،ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻨﺰﺩ ﺍﻋﺮﺍﺏ،ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺡ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ،ﻭ ﻋﺎﺩ ﻭﺷﻤﻮﺩ ﺩﺭ  ﺷﻤﺎﻝ ﻭﺟﻨﻮﺏ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻭﻣﻠﻠﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﻴﻢ ﺗﺮ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻧﻬﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ(ﺑﻴّﻨﺎﺕ) ﻳﺎ (ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ) ﮐﻠﺎﻣﻰ ﻭ(ﺑﻴﻨﺸﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ) ﻭﺑﺎ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﻚ ﺑﺎﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰﺩﺭﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﻋﮑس ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺎﻥ،ﺍﺯ ﺗﺮس ﻳﺎ ﺣﻴﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ،ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ ﺑﺸﻤﺎ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻳﻢ،ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺨﺖ ﺑﺸﻤﺎ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭ ﻳﺎﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﻋﻮﺕﻣﻴﮑﻨﻴﺪ،ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ. ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺑﺮﺗﺮﻯ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻳﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺭﺍﻩ ﻭﺍﺣﮑﺎﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﺟﺪﻳﺪ،ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻬﺮ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﻳﮑﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ .(ﺭﻳﺐ ) ﺷﻚ ﺯﻳﺎﺩ ﻭﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ/ 10 -  ﻗﺎﻟﺖ ﺭﺳﻠﻬﻢ، ﺃﻓﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻚ، ﻓﺎﻃﺮ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻳﺪﻋﻮﮐﻢ ﻟﻴﻐﻔﺮ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺫﻧﻮﺑﮑﻢ، ﻭ ﻳؤﺨّﮑﻢ ﺍﻟﻰ ﺃﺟﻞ ﻣﺴﻤّﻰ ، ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﺍﻟّﺎ ﺑﺸﺮ ﻣثلنا ﺗﺮﻳﺪﻭﻥ ﺍﻥ ﺗﺼﺪّﻭﻧﺎ،ﻋﻤّﺎ ﮐﺎﻥ ﻳﻌﺒﺪ ﺁﺑﺎﻭٴﻨﺎ، ﻓآﺗﻮﻧﺎ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﻣﺒﻴﻦ

     ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﻣﺮﺩﻡ  ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ(ﺍﻟﻠﻪ)ﺧﺪﺍﻯ ﺧﺎﻟﻖ ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ ؟ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺴﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺸﻤﺎ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﮐﻨﻴﺪ،ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺭﺍ،ﺗﺎ ﻣﻬﻠﺖ ﻭﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ . ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺷﻤﺎﻫﻢ ﻣثل  ﻣﺎ ﺑﺸﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺁﻧﭽﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﺎ، ﺑﺪﺍﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﻴﺪ.ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ،ﺍﺷﮑﺎﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻗﺪﺭﺕﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ. ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ،ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻬﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﺟﺎﻯ ﺗﺮﺩﻳﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ  ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﻤﺎن ها ﻭﺯﻣﻴﻦ،ﻭﻓﻄﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺎﺭﻭﺍﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﮐﻨﻴﺪ،ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮﻫﻢ ﺗﺄﺧﻴﺮﻯ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻨﻴﺪ،ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻌﻘﺐ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ.ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ،ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ .(ﻓﺎﻃﺮ) ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ،ﻭ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺭﻭﺍﺡ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻘﻮّﻩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ،ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ، ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ،ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺮﺳﻨﺪ. (ﺍﺟﻞ) ﻣﻬﻠﺖ ﻭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﮒ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﻭﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺗﻠﺎﻑ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﮔﻨﺎﻩﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﮑﻨﻨﺪ،ﻭﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ،ﺣﺘﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺎﻥ،ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺍﺭﺧﻮﺩ ﭘﺎﻙ ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ  ﺷﻤﺎﻫﻢ ﺑﺸﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﻦ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﺩﻳﺎﻧﺘﻬﺎﻯ ﺑﺤﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺑﺎ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ،ﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺷﻬﺎ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ، ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺤﻖ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺑﻤﻨﻈﻮﺭﻫﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺤﻖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﺤﻖ، ﺑﺎﺯﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ(ﺳﻠﻄﺎﻥ) ﻭﻗﺪﺭﺕ،ﻭ ﺗﺴﻠﻂ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺷﮑﺎﺭ،ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﻭﻏﺮﻳﺐ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ  ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ.ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭ ﺧﻮﺩ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭؤﻴﺎﻫﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﻌﺪﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥﺪﺭﮔﺬﺷﺘﻪﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﭼﻪ  ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ،ﻭﺗﺼﻮﺭﺍﺕ ﻭﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﭙﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ. ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺍﺏ ﺑﺠﻮﺷﺪ،ﻭﻣﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ.ﻭﻳﺎﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﭘﺮﻏﺬﺍﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻄﻪ ﻭ  ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺴﻠﻂ،ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﺗﺼﺮﻓﺎﺕ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮﻯ ﺍﺳﺖ.(ﻣﺒﻴﻦ ) ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻭﻗﺎﺑﻞ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻭﺑﻴﻨﺶ ﺑﭽﺸﻢ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 11 -   ﻗﺎﻟﺖ ﻟﻬﻢ ﺭُﺳﻠﻬﻢ،ﺍﻥ  ﻧﺤﻦ ﺍﻟّﺎ ﺑﺸﺮ ﻣثلکم ، ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻤﻦّ  ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻳﺸاء ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ، ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻟﻨﺎ ﺃﻥ ﻧﺄﺗﻴﮑﻢ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ، ﺍﻟّﺎ ﺑﺄﺫﻥ ﺍﻟﻠﻪ ، ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ، ﻓﻠﻴﺘﻮﮐّﻞ ﺍﻟﻤؤﻤﻨﻮﻥ

    ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﺮﻯ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻣﺎ ﻣﻨّﺖ ﮔﺬﺍﺭﺩ،ﻭ ﺑﺮﻫﺮ ﮐس ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺎﺑﺪ ﻭﺳﺎﻟﻚ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨّﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ . ﻭﻣﺎ ﺣﻖ  ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ،ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﺫﻥ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﭘس  ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﻣؤﻣﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﺑﮑﻨﻴﺪ.ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻨﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻭﻣﻌﺠﺰﻩﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺑﺮﺳﻴﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻧﺪ،ﻭ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﺤﻤﻞ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ  ﺑﺨﻠﻖ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﺮﻑ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻭﺭﻭﺡ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ  ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ،ﭘﺎﺩﺍﺷﻬﺎ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻨﺖ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺘﻬﺎﻯ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭ ﻧﺒﻮﺕ،ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺍ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﻣؤﻤﻦ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺑﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻭﻋﺎﺑﺪ ﺭﻭﺡ ، ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ،ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﺣﻖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ،ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺳﻠﻄﻪ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ،ﮐﻪ ﺑﮑﺴﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﻭﻳﺎ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺪﻫﻴﻢ. ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﮐﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﭘﻴﺮﻭ ﺁﻧﻬﺎ،ﮐﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻫﺎ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ  ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻴﺰ،ﺑﺎﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﺍﺫﻥ ﺍﻟﻬﻰ)ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ  ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺳﺖ. ﭘس ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻨّﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ،ﻭﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﭼﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﻭﻋﻘﻴﺪﺗﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ  ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺭﻭﺯ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﺮﺳﻴﺪ.ﺩﺭﻋﺼﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ،ﻭﻧﺒﻮﺩﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺯﻧﺪﻩ، ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ،ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ،ﻧﻘﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﻧﺒﻮﺕ ﻭﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ، ﻭﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس  ﺳﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ،ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﭘﻴﺎﺩﻩﮐﻨﺪ. ﻭﺗﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺻﺪﻕ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺍﺻﻞ ﻣﻬﻢ ﺍﻟﻬﻰ(ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻠﻢ) ﺍﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺳﺖ  ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ. ﻭﭼﻮﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺒﻮﺕ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻭﺷﻔﺎﻋﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ/ 12 - ﻭﻣﺎ ﻟﻨﺎ ﺍﻟّﺎ ﻧﺘﻮﮐّﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻗﺪ ﻫﺪﺍﻧﺎ ﺳُﺒﻠﻨﺎ، ﻭ ﻟﻨﺼﺒﺮﻥّ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺁﺫﻳﺘﻤﻮﻧﺎ، ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ، ﻓﻠﻴﺘﻮﮐّﻞ ﺍﻟﻤﺘﻮﮐّﻠﻮﻥ

      ﻭ ﭼﺮﺍ ﻣﺎ ﺗﻮﮐّﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﮑﻨﻴﻢ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﺪﺍﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ﺻﺒﺮ ﺯﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻭﻫﺮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺪﺍ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﺪ . ﺗﻮﮐّﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺮﻳﺎﻥ  ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ. (ﻫﺪﻯ)ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻙ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ،ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ. ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ،ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯﻮ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ،ﻭ(ﺁﺧﺮﺗﻬﺎﻯ) ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ اﻟﻬﻰ،ﺗﺼﻮﺭﺍﺗﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻳﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮﺧﺪﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ، ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻌﺼﺐ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﭼﺮﺍ ﻫﺮ ﮐس ﺍﺯﺍﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻬﺮ ﺭﻭﺵ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ،ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﻉ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﻔﻬﻴﻢ، ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﺒﺮ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﺕ. ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺘﻌﺼﺒﻴﻦ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺨﺼﻮﺹ  ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭ ﺑﺨﻮﺩ ﺣﻖ ( آﺯﺍﺭ) ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﻭﺣﺘﻰ ﻧﺎﻡ (ﺗﻌﺰﻳﺮ) ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻧﭽﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.(ﺗﻮﮐﻞ)ﻧﻮﻋﻰ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺯﻳﺮﺍ  ﺳﺎﻟﻚ پس ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻳﺶ،ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ  ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻠﻮﮐی ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻭ ﺗﺎﮐﻰ،ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻭﻣﺘﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻐﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﺟﺰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺭﻭﺵﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﺤﻖ، ﺗﻮﮐﻞ ﺩﺭﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺣﺘﻰ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ  ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ،ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻋﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪﻣﮕﺮ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 13 - ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﻟﺮﺳﻠﻬﻢ، ﻟﻨﺨﺮﺟﻨّﮑﻢ ﻣﻦ ﺃﺭﺿﻨﺎ، ﺍﻭ ﻟﺘﻌﻮﺩ ﻓﻰ ﻣﻠّﺘﻨﺎ ، ﻓﺄﻭﺣﻰ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺭﺑّﻬﻢ، ﻟﺘﻬﻠﮑﻦّ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ

     ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ.ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﻭﺵﻗﺪﻳﻢ ﻣﺎ ﺩﺭﺁﻳﻴﺪ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺣﻰ ﮐﺮﺩ،ﮐﻪ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻠﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ.ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﺪﻳﺪ،ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥﺎﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺳﺎﻗﻂ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯﺠﺪﻳﺪ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺎﻥ،ﻭﺑﻮﺩﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ،  ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯﺎﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﭼﻴﺰ،ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﻮﺟﻮﺩﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ.ﺍﺧﺮﺍﺝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ،ﻃﺮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻭﺩﻳﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺩﻳﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ  ﮐﺎﺭﻯ ﺑﻔﻌﺎﻟﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ،ﺑﺎ ﻧﺮﻣﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﻧﻔس  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﻭﻣؤﻣﻦ ﺭﺍ،ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ  ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔﺶ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯﺎﻧﻬﺎ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﺪ.ﻃﺮﺩ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺟﺎﻫﻞ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﺬﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﻭﺣﻰ ﺩﺍﺩ،ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ  ﻇﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻭ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻳﺪ. (ﻋﻮﺩ  ﺑﻤﻠﺖ) ﻣﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﺯ، ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﻋﻘﺎﻳﺪ ﻗﺒلی ﺒﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻳﺎ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﻳﺎﻧﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﮑﺸﻨﺪ.ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻗﺮﻳﺶ ﺭﺍﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻳﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﻭﮔﺎﻫﻰ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺎﻥﺮﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﻴﺮﺩ. ﻭﻫﺪﻑﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﻙ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﻳﺪﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ،ﺩﺭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻥ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.( ﻣﻠﺖ ) ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻧﮋﺍﺩ ﻭﻗﻮﻡ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻭﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺨﺼﻮﺻﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﻣﻴﻞ  ﻭ ﮐﺸﺶ ﻭ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ)ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﺮ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭﺗﻌﺼﺐ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻠﻘﻴﻦ،ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭﺣﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﺎﻓﺮﺍﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪس ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﻧﻔس ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺧﻮﺩﺭﺍﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ،ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﺣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﮐﻪ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻫﻠﺎﮐﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﻫﻠﺎﮐﺖ) ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻠﻖ ﺍﻭﻳﺰﻯ  ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺦ  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﻭ ﺑﻨﺪ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻧﻴﺎ،ﺑﻨﺪ ﻧﺎﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﻴﭽﺎﻧﺪ،ﻭﺑﺎ ﺭﻧﺞ ﺗﻮﻟﺪ ﺭﻭﻯﺰﻣﻴﻦ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻭﺗﺎ ﻇﻠﻤﺖﻋﻘﻠﻰ،ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻧﻮﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.ﻇﺎﻟﻢ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﻭﺗﺎﺭﻳﻚ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ،ﻭﺑﺪﻭﻥ ﺷﻬﻮﺩﺍﻟﻬی اﺳﺖ. ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ  ﭘس ﺍﺯﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ،ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺭﻭﺍﺣﻰ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮ، ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﭘس ﺯ ﻣﺮﮒ (ﺑﻰ ﻗﺮﻳﻦ) ﻭ ﺑﻰ ﻫﻤﻨﺸﻴﻦ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺧﻮﺩ،ﻗﺮﻳﻦ ﺧﻮﺏ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ  ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺎﻯﺎﻟﻬﻰ،ﻭﻣﻌﺎﺩﻟﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ،(ﻗﺮﻳﻦ ﺳوء) ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻨﻔﻰ ﻳﺎﺭﺏّ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺴﺦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ، ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺮﻳﻦ،ﻭﻳﺎﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﺣﻴﺎﺕ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺕ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮﻯ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 14 -  ﻭ ﻟﻨﺴﮑﻨﻨّﮑﻢ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻫﻢ ، ﺫﻟﻚ ﻟﻤﻦ ﺧﺎﻑ ﻣﻘﺎﻣﻰ،ﻭ ﺧﺎﻑ ﻭﻋﻴﺪ

    ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺳﻴﺪﻳﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﻭﻋﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﺍﺳﻴﺪﻳﺪ،  ﺷﻤﺎ ﺭﺍ پس ﺍﺯ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻠﺎﻙ ﺷﺪﻧﺪ،ﺳﺎﮐﻦ ﻭﺍﺭﺍﻡ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ. ﺑﺸﻤﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﻋﺰﻟﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﺩ ﺳﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪﺩﺍﺷﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ،ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﭘسﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ، ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎﺯ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻫﻠﺎﮐﺖ،ﻭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻗﺪﺭﺕ ﻣﻄﻠﻖ، ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﻭﭼﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭﻭﻋﻴﺪ ﺑﺨﻄﺮ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺮﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﺗﻨﻬﺎ  ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺗﻤﺎﻡ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺧﻄﺮﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺴﺢ ﺍﻣﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ.ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺠﺎﺕ  ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ، ﺑﺘﻐﻴﻴﺮ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻭﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ،ﻭﺗﻮﮐﻞ ﻭ ﺻﺒﺮ،ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻭﻋﻴﺪ) ﻭﻋﺪﻩ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺍﻣﻴﺰ ﺍﺳﺖ،ﻭﻭﻋﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﺹ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣإﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /15  -  ﻭﺍﺳﺘﻔﺘﺤﻮﺍ، ﻭﺧﺎﺏ ﮐﻞّ ﺟﺒّﺎﺭ ﻋﻨﻴﺪ

      ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺳﺘﻔﺘﺎﺡ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﺟﺒّﺎﺭ ﺳﺮﮐﺶ ﺑﺎﺯ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺷﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻮﮐﻞ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﭘس ﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻃﻰ ﺍﺟﻠﻬﺎﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﺑﻔﺘﻮﺣﺎﺕ ﻭﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﺎ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺩﺭﺏ ﺩﻧﻴﺎﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﻭﺑﺨﺼﻮﺹﺑﺮ ﺍﺑﻠﻴﺴﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ،ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺘﺎﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻭﻝ،ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻭﻗﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻮﺳﻴله ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﺧﺮﻳﻦ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ،ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺘﺢ  ﺍﮐﺒﺮﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻳﺎ ﻓﺘﺢ ﺍﻟﻔﺘﻮﺡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺧﺎﺏ) ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﺳﻮﺍ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻓﺘﺤﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ(ﺧﻴﺒﺖ)ﻭﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻰ،ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺧﺎﺹ ﺟﺒﺎﺭﺍﻥ ﻭﺯﻭﺭﮔﻮﻳﺎﻥ،ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﮔﺮﺍﻳﺎﻥ،ﮐﻪ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻦ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻔﺶ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺧﻮﻳﺶ،ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭ ﺍﺑﻠﻴﺴﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ.(ﻋﻨﻴﺪ) ﻟﺞ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ،ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻏﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺍﮔﺮ ﻟﺞ ﺑﺎﺯﻯ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﻭﺗﻌﺼﺐ ﻭﺣﻤﺎﻗﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﺄﻣﻞ ﻭﺗﻌﻘﻞ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 16  -  ﻣﻦ ﻭﺭﺍﺋﻪ ﺟﻬﻨﻢ،ﻭ ﻳﺴﻘﻰ ﻣﻦ ﻣاء ﺻﺪﻳﺪ

     ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺒﺖ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﻭﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﻰ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ  ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺏ ﭼﺮﮐﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪ.ﺟﻬﻨﻢ ﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺒﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﺻﻔﺮ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺭﻧﺠﻬﺎ،ﻋﻘﻞ ﻟﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ.ﺍﺏ  ﭼﺮﮐﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﻭﺡ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺮ ﭘﺪﺭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﺍﺳﺖ. ﭼﻪﺭﺳﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺟﺰ ﺍﺏ ﭼﺮﮐﻴﻥ ﻤﺮﺩﺍﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻨﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /17 -  ﻳﺘﺠﺮﻋﻪ، ﻭ ﻟﺎ ﻳﮑﺎﺩ ﻳﺴﻴﻐﻪ، ﻭﻳﺄﺗﻴﻪ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻣﻦ ﮐﻞّ ﻣﮑﺎﻥ، ﻭﻣﺎﻫﻮ ﺑﻤﻴّﺖ،ﻭﻣﻦ ﻭﺭﺍﺋﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻏﻠﻴﻆ

     ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺏ ﭼﺮﮐﻴﻨﻰ ﺭﺍ،ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺪ.ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥﺨﻮﺵ ﺍﻳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﻣﻴﺮﺩ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻥ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻯ ﻫﺴﺖ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ  ﺟﺴﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩﻧﻴﻨﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺗﺨﻴﻞ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻈﺎﻟﻤﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ. ﺍﻣﺎﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺭﻧﺠﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﻣﺮﮒ ﻭﻣﺮﺩﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﺪﺍﻡ  ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺣﻔﻆ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ،ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻤﻰ ﻣﻴﺮﻧﺪ، ﻭﺑﺎﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ،ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﭘس ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ، ﻭ ﭘﻴﻤﻮﺩﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻭﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﺧﻮﺩ، ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،  ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺴﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﺑﺪﻯ،ﻭﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭﺗﻨﺒﻠﻰ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﻰ ﻭ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﻫﺎ،ﻭﺗﮑﺮﺍﺭﻫﺎﻯ ﻣﮑﺮﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﺗﻮﻟﺪﺍﺕﺟﻬﺎﻧﻰ، ﻭﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻥ ﻫﺎ،ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺩ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ،ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶﻫﺴﺖ. ﻭﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﻣﺮﮒ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻄﺮﻫﺎﻯ ﻣﺤﺴﻮﺵ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /  18 -  ﻣثل  ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﺮﺑّﻬﻢ ، ﺍﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ﮐﺮﻣﺎﺩ، ﺍﺷﺘﺪّﺕ ﺑﻪ ﺍﻟﺮﻳﺢ، ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﻋﺎﺻﻒ، ﻟﺎ ﻳﻘﺪﺭﻭﻥ ﻣﻤﺎ ﮐﺴﺒﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺷیئ، ﺫﻟﻚ ﻫﻮ ﺍﻟﻀﻠﺎﻝ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ

     ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ  ﻋﺒﺎﺩﻯ، ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﻣﻨﮑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﭼﻮﻥ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻯ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ،ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻳﻚ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺸﻮﺩ.ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ  ﺑﺮﺑﺎﺩ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ،ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﺴﺐ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ،  ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﻤﺎﻥ،ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ،ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﻣﻠﺎﻫﺎ ﻭﮐﺸﻴﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻧﺎﻥ ﻣﻔﺖ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ،ﻭ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻫﺮ ﮐس ﺴﺖ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ.ﻭﻣﺎﻧﻊ  ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ،ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﻭﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﻮﺍﻋﺪﻯ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺨﻄﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻭﺿﻊ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ،ﻋﺒﺎﺩﺗﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ  ﺑﻪ ﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭﺣﺘﻰ  ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ،ﻭلی ﺒﻬﺮﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﻮﻥ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻯ ﻧﻴﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ،ﻭ ﺍﺗﻠﺎﻑ  ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ  ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎﻯ ﻧﻴﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ،ﺑﺪﺭﺩ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﭘس   ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺭﺩ.ﻭﺩﻭﭼﺎﺭ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﮐﻪ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭﺑﺮﺑﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩ  ﻭﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻴﻤﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس ﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻘﻮﻟﺎﺕ  ﻭﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﺎﺕ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭﻓﻘﻬﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﻭﺡ،ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺮﻭﺝ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﺎﻓﺮ ﻣﻨﮑﺮ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ،ﻭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﻔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺏّ ﻭﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎ  ﺷﮑﺮﻯ ﻭ ﻧﺎ ﺳﭙﺎﺳﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ  ﻗﺮﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻮﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻟﻰ ﻧﻮﻳﻦ ﺍﻭ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ، ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭ ﺭﺩّ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻭﺩﺷﻤﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ،ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭﺻﺪﻗﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ (ﺭﻣﺎﺩ) ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭ(ﺭﻳﺢ ) ﺑﺎﺩ ﺗﻮﻓﺎﻧﻰ، ﻭﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺳﺨﺖ ﺗﻮﻓﺎﻧﻰ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ، ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﮐس  ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﺭﺩ،ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ  ﮔﺬﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻯ  ﺑﺮﺑﺎﺩ  ﺭﻓﺘﻪ، ﻭﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ،ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ،ﺍثاﺭﻯ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ،ﻭﺧﻄﺎ ﻭ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻴﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺭﻭﺡ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﺒﻚ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﺨﺼﻮﺹ، ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ (ﻗﺮﻳﻦ ﻭﻫﻢ ﻧﺸﻴﻨﻦ و همزاد) ﻭﺭﺍﻫﻨﻤﺎ، ﻭ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮ ﺭﻭﺡ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ، ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻭﺝ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻣﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻥ ﻘﺮﻳﻨﻰ، ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /19 -  ﺃﻟﻢ ﺗﺮ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ ﺑﺎﻟﺤﻖّ، ﺍﻥ ﻳﺸاء ﻳﺬﻫﺒﮑﻢ،ﻭﻳﺄﺕ ﺑﺨﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ

     ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻭﺑﺤﻖ،ﻭﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﺪﻓﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ، ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕﺟﺪﻳﺪﻯ ﺟﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻤﺎﺭﺩ  ﺧﻠﻘﺖ ﻭﺍﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ، ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﺍﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ  ﻭ ﺭﻭٴﻴﺎ،ﻭﺩﺭﻓﮑﺮ ﻭﺗﺪﺍﻋﻴﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻳﺎﺍﻳﻨﮑﻪﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻫﻤﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺴﻢ،ﻭﺯﻣﻴﻨﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ،ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭﺣﺘﻰ ﺯﻣﻴﻨﻪﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩﺩ،ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ  ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﭼﺮﺍ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺳﺮﮐﺶ  ﺍﺯﻫﺪﻓﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ.ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐﻭﺟﻮﺩﻯ،ﺑﺮﺍﻯ(ﺣﺞ)ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭﺗﻘﺮﺏ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺤﻖ ﻭﺣﻘﻴﻘﺖ،ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﻘﺮﺏ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﻳﺎ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺑﺮﺗﺮ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻤﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ.ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻘﺐ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮﻣﺮﺩﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ،ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻘﻞ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﺮﺩ.ﻭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺟﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ  ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﺗﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /20 -  ﻭﻣﺎ ﺫﻟﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻌﺰﻳﺰ

    ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ،ﻭﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﻭﻫﻠﺎﮐﺖ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺳﺮﮐﺶ، ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﮐﺎﺭ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪﻥ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪﻥ ﻭﮐﺸﺘﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ، ﻗﺒﻠﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ (ﻋﺰﻳﺰ) ﺳﺨﺖ ﻭﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭﺗﻮﺍﻧﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /21 -  ﻭﺑﺮﺯﻭﺍ ﻟﻠﻪ ﺟﻤﻴﻌﺎ، ﻓﻘﺎﻝ ﺍﻟﻀﻌﻔا ء ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺍﺳﺘﮑﺒﺮﻭﺍ، ﺍﻧّﺎ ﮐﻨّﺎ ﻟﮑﻢ ﺗﺒﻌﺎ ،ﻓﻬﻞ ﺍﻧﺘﻢ ﻣﻐﻨﻮﻥ ﻋﻨّﺎ، ﻣﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺷیئ؟  ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﻮ ﻫﺪﺍﻧﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻬﺪﻳﻨﺎﮐﻢ ، ﺳﻮاء ﻋﻠﻴﻨﺎ، ﺃﺟﺰﻋﻨﺎ ﺃﻡ ﺻﺒﺮﻧﺎ، ﻣﺎ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻣﺤﻴﺺ

      ﻭﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ،ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ  ﻭﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺍﻥ،ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺗﮑﺒﺮ ﻭﺭﻫﺒﺮﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﻢ.ﺍﻳﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ،ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻮﻳﺪ.ﺍﻳﻦ ﻣﺘﮑﺒﺮﺍﻥ  ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺷﻤﺎﺭﺍﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﺣﺎﻝ ﺗﻔﺎﻭﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﺮ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻳﻢ. ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻨﺎﻥ،ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺭﺍ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﻠﺎﻣﻰ ﺑﺎ(ﻓﻌﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ) ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻧﺎﻥ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺟﺎﻯ ﺑﺤث ﻭﮐﻠﺎﻣﻰ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭﻫﻴﭻ ﮐس  ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺟﺴﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﮐس  ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺩﺭ ﻓﺴﺦ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﺭﺳﺦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ  ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺽ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ،ﺑﺎﻫم ﺮﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻧﺪ.(ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ) ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ  ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭﺍﺣﻤﻖ،ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮐﺸﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪﻧﺪ،ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﻣﺘﮑﺒﺮ،ﻭ ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﺒﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻋﻠﻢ،ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻦ  ﺣﻖ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭﺣﮑﻮﻣﺖ،ﻭ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﻣﺎﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﻢ. ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﻪ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ.ﺗﺎ  ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ،ﻳﺎ ﻫﺪﺍ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ،ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ.ﻭ  ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻳﻢ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻳﻢ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺪﻫﻴﻢ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﻭﻣﺬﻫﺐ، ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎ ﻭﻣﺬﺍﻫﺐ،ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ، ﻭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﻭﻣﺤﺮﻭم اﺯﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥﻨﺒﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺸﺮﻙ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﻫﺮﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺍﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻳﮕﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻤﻚ  ﺑﮑﻨﺪ.ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ، ﺷﻬﻮﺩ  ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ، ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺃﺧﺬﻩ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﮔﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩ،ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ، ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺎﻣﺖ پس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺧﺎﺹ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺤﺎﮐﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍنی ﺨﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ، ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺑسرازیری ﻘﻬﻘﺮﺍ،ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﺑﺮﻭﻧﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺠﺪﺩﻯ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ،ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎ،ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺑﭽﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﻣﺘﮑﺒﺮﺍﻥ  ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺣﻘﻴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺒﺎس ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﮐﺎﺫﺏ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺘﮑﺒﺮﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺘﮑﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ،ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﻠﻖ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ  ﮐﻪ  ﻋﻠﻰ  ﺭﻏﻢ ﺣﻘﺎﺭﺕ،  ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ، ﻭ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ  ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪﺁﻳﺎ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺍﺷﺎﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺟﺎﻯ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺣﻠّﺎﺝ ﻭﺍﺭ، ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﻦ ﺍﻧﻬﺎ  ﺭﺍ  ﮐﻨﺪﻩ،ﭘﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭﻣﺎﻫﻬﺎ ﺑﺮﭼﻮﺑﻪ ﺩﺍﺭ،ﻭﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺳﺎﻧﻴﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭﻳﺰﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﻳﺶ  ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ . (ﺗﺒّﻊ) ﭘﻴﺮﻭ ﻭﺗﺎﺑﻊ ﺩﺭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮐﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺗﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ( ﻣﻐﻨﻮﻥ) ﺑﺎﻋث ﻏﻨﻰ ﻭﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ،ﻭﺭﻓﻊ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.(ﻋﺬﺍﺏ ) ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﻧﺎ ﮔﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ . (  ﺳﻮاء ﻋﻠﻴﻨﺎ ) ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻳﮑﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻭﺷﻤﺎ ﮐﻪﺍﺳﺖ  ﻧﺎﻟﻪ ﻭﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﻨﻴﻢ،ﻳﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ.ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻋﻴﻨﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ،ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺳﻴﺪ. (ﻣﺤﻴﺺ) ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺣﻴﺺ ﻭ ﺑﻴﺺ،ﻭﺑﺤﺮﺍﻥ ﻭﻣﺸﮑﻠﻰ ﮐﻪﺩﺭﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ.(ﺟﺰﻉ) ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ،ﻭﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﻭﻃﻠﺐ ﺗﺮﺣﻢ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻭﺭﻧﺠﻬﺎ،ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺍﺯ ﻧﻮ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ  ﺭﺍﻫﻬﺎ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﭼﻮﻥ(ﺩﺍﻳﺮﻩ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺎﻣﺴﺎﺭﺍ) ﺩﺭ ﻳﻚ (ﺣﺮﮐﺖﻣﺪﺍﺭﻯ)ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻬﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (ﻫﺪﺍﻯ) ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ،ﻳﺎ ﻫﺪﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﺯﻣﺮﺍﺗﺐﺭﺑﺎﻧﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖﮐﻨﻨﺪﻩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﺪﺍﺋﻰ ﺑﺠﻮﻳﻨﺪ،ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻨﺎﻥ ﻗﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴش ﺮﻓت های ﺑﻌﺪﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﻗﺪﻡ ﺍﻭﻟﺒﺮﺍﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﺭﻓﺘﻦ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 22 -  ﻭ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ، ﻟﻤّﺎ ﻗﻀﻰ ﺍﻟﺄﻣﺮ، ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻋﺪﮐﻢ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﺤﻖّ، ﻭﻭﻋﺪﺗﮑﻢ ﻓﺄﺧﻠﻔﺘﮑﻢ ، ﻭﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻟﻰ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻦ ﺳﻠﻄﺎﻥ، ﺍﻟّﺎ ﺍﻥ ﺩﻋﻮﺗﮑﻢ  ﻓﺄﺳﺘﺠﺒﺘﻢ ﻟﻰ، ﻓﻠﺎ ﺗﻠﻮﻣﻮﻧﻰ ﻭﻟﻮﻣﻮﺍ ﺍﻧﻔﺴﮑﻢ ، ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﺑﻤﺼﺮﺧﮑﻢ، ﻭﻣﺎ ﺍﻧﺘﻢ ﺑﻤﺼﺮﺧﻰ، ﺍﻧّﻰ ﮐﻔﺮﺕ ﺑﻤﺎ ﺍﺷﺮﮐﺘﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ ﻟﻬﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﺃﻟﻴﻢ

    ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ،ﮐﻪ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ،ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻭﮔﻔﺖ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺸﻤﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺑﺤﻖ ﺩﺍﺩ،ﮐﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ ﻭﻣﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺩﻡ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺗﺨﻠﻒﻣﻰ ﮐﻨﻢ.ﻣﻦ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻯ  ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ.ﻣﻦ ﻓﻘﻂ  ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻡ،ﻭﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣثبت  ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﺪ،ﻭ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ.ﭘس ﻣﺮﺍ  ﻣﻠﺎﻣﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ،ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻠﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺪﺍﺩﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﻢ ﻭﮐﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﻢ،ﻭﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭس ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ.ﻣﻦ ﻧﻴﺰﻫﻤﺎﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮﺍﺯ ﮐﺎﺭﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘم که ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺸﺮﻙ ﺷﺪﻳﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ.ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﻮﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﺪ. ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺍ ﻣﻠﺎﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ. ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻣﻨﻔﻰ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ  ﺧﺪﺍﻯ ﻣثبت  ﻭﺟﻮﺩﻯ  ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ  ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ  ﺩﺭ ﻋﻤﻞ،ﺍﻧﻮﺍﻉ  ﺷﻴﺎﻃﻴﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺍﺋﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔس  ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﮐﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﻘﺪﻩ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩ ﻭ ﺣﺮﻳﺺ، ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍ، ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﻫﻴﭻ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ  ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺴﻰ ﺑﺪﺭﺳتی ﻔﮑﺮ ﻭﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ. ﺷﻴﻄﺎﻥ  اﺑﻠﻴس ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻠﺎﻣﻰ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ  ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮐﻴﺴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯﺪﻳﮕﺮﻯ، ﭼﻮﻥ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ،ﻭ ﺩﺳﺘﺠﺎﺕ ﺫﻯ ﻧﻔﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ،ﻭ ﻟﺬﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﭘﻮﻝ ﻭﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻭﺯﻭﺭ ﻭﺷﻬﺮﺕ ﻭﺯﺭﻕ ﻭﺑﺮﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ،ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎن هاﻯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻘﺪﻩ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺫﺍﺕ ﻭﻣﻘﺎﻡ  ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ ﻫﻤﮕﻰ،ﺑﺎﺯ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ.  ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻋﺪﻩ ﺑﺤﻖ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺖ،ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺍﺩﻡ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﺨﻠﻒ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻨﻤﻮﺩﻡ.ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﺪ،ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮑﻨﻢ.ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﺤﺎﻝ ﻭﺭﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ.ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ.ﻭ ﺣﺘﻰ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺶ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﻣﺴﺘﻌﺪﻯ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﺩﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻣﻠﺎﻣﺖﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺍﺯ  ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﺎ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻨﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﻠﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﻧﻔس ﻳﺎ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ،ﻭ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﻭﮐﻤﺒﻮﺩ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻭ ﭘﺎﻙ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﺑﺤﻖ، ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ، ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺤﻤﺪ،ﺩﺭ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻋﻤﻠﻰ،ﻭ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ،ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﮐﺮﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﮐﺮﺩ ﻭﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩ،ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﭙﻴﺮ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺖ،ﻭ ﺑﺸﻬﻮﺩﻯ ﺭﺳﻴﺪ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﮐﻞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﻫﻴﭻ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ، ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ، ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺁﺭﺍﻣﺸﻬﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺧﺎﺭﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﻧﺪ.ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ  ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻧﮑﺎﺭﻯ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪ،ﻗﺒﻠﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻴﺰ  ﮐﺎﻓﺮ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻭﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ،ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎﻯ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﺧﻮﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺸﺮﻙ،  ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. (ﺻﺮﺍﺥ) ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭﻧﻌﺮﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﻭﻗﺖ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ،ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻃﻔﻞ ﻭ ﻧﻌﺮﻩ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ . ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﻔﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ،ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺮﺍ ﺷﺮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ.ﻣﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻣﻨﮑﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻡ،ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﺎ  ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﺪ،ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻳﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ،ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ،ﻭﺑﺎ ﻇﻠﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﻮﺩ،ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﻓﺘﻦ،ﻭ  ﻇﻠﻤﺖ ﻋﺪﻡ ﺷﻬﻮﺩ  ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ، ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻬﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺎ ﺣﺪّﻯ، ﻭ ﺳﭙس ﺩﺭ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺤﺪّ ﺍﻋﻠﺎﻯ ﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ، ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ، ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎ ﮔﻮﺍﺭ ﻭﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ،ﻋﺬﺍﺏ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭﻧﺪﺍﻣﺖ،ﺧﻮﺩ ﺍﺗﺶ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /32 -  ﻭﺃﺩﺧﻞ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ،ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ، ﺟﻨّﺎﺕ ﺗﺠﺮﻯ ﻣﻦ ﺗﺤﺘﻬﺎ ﺍﻟﺄﻧﻬﺎﺭ،ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﺄﺫﻥ ﺭﺑّﻬﻢ ، ﺗﺤﻴّﺘﻬﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﺳﻠﺎﻡ

     ﺳﭙس ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭﺩﺍﻭﺭﻯ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ،   ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﺑﺒﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﺏﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ،ﻭ ﺩﺭﺍﻥ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ.ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺤﻴّﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﺩ،ﻭﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ،ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ،ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ  ﻭﻟﺰﻭﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎﻭﺭﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻠﺎ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﻚ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺣﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻯ ﻫﺎ،ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭﻗﻴﺎﻣﺖ،ﻭﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﻭﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻧﺪ،ﻭﺍﺭﺩ ﺩﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ  ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮﺩﻟﻬﺎ،ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ،ﻭ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺩ،ﺍﺷﺎﺭ ﺷﻮﺍﺏ ﻭﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕﺑﻴﺸﺘﺮﻯﺪﺍﺭﻧﺪ . جوﻳﺒﺎﺭﻫﺎ ﻋﻘﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﺑﺎﺩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐﺁﻥ ﻧﻴﺰﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻓﺮﺻﺖ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺍﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﺳﻮﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ،ﺯﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﻋﺮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﻙ ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻧﻴﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ  ﺑﺸﺮﻯ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﺫﻥ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ،ﺑﺒﻬﺸﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻴﺖ ﻧﮑﺮﺩ،ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻴﺎﺳﺖ، ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺎﻟﻚ، ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ، ﻭ(ﺣﺘﻰ ﺍﻋﻠﻢ) ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮﺩﻳﺪ، ﻣﺸﻴﺖ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻧﺠﺎﺕ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺣﺘﻰ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﻟﻐﻮ ﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺑﻴﻤﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﻟﻬی ﺮﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ اﻟﻬﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ،ﺟﺰ ﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ، ﻭ ﺗﺤﻴّﺖ ﻭﺗﻌﻈﻴﻢ  ﻭﺗﮑﺮﻳﻢ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸت هاﻯ ﺟﺒﺮﻭﺕ،ﺑﺎ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﮐﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭﺳﺘﺎﻳﺶ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻣﺪﺍﻡ ﺗﺤﻴﺖ ﻭﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺎﺋﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺧﻮﺩ  ﻳﻚ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻭﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ آﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺗﺤﻴّﺖ) ﻳﺎ ﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺩﺭﻭﺩ،ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺁﻧﺮﺍ  ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ .(ﺳﻠﺎﻡ) ﺻﻠﺢ ﺍﺳﺖ،ﻭﺩﺭﻭﺩ ﻭﺍﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 42 -  ﺃﻟﻢ ﺗﺮ، ﮐﻴﻒ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻠﻪ  ﻣثلا، ﮐﻠمة  ﻃﻴّبة  ﮐﺸﺠﺮة ﻃﻴّبة ، ﺍﺻﻠﻬﺎ ثاﺑﺖ ﻭ ﻓﺮﻋﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤاء

     ﺍﻳﺎ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻯ،ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣثاﻟﻰ ﺍﺯ ﮐﻠﺎﻡ ﻃﻴﺐ ﻭﺧﻮﺏ ﻣﻴﺰﻧﺪ،ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﻃﻴﺐ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﺪ،ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﺍﻥ ثاﺑﺖ،ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻠﻤﻪ  ﻭﮐﻠﺎﻡ ﻃﻴّﺐ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﻃﻴﺐ ﻣثاﻝ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﺍﻥ ﺷﺎﺑﺖ  ﻭ ﻓﺮﻭﻉ ﻭﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(ﺿﺮﺏ ﻣثال ﻭﻟﻰ ﺑﺰﻭﺭ) ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻭ ﺗﻤثیل ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﻢ،ﻭ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭﮐﻢ ﻋﻘﻠﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﺎل اﺳﺖ.(ﮐﻠﻤﻪ ﻃﻴّﺒﻪ) ﺣﺮﻑ ﺣﺴﺎﺏ ﻭﺧﻮﺏ، ﻭﻧﺼﻴﺤﺘﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﻣﻔﻴﺪ، ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﻳﺎ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﮐﻪ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﻃﻴﺐ ﻭﺧﻮﺏ،ﻭﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻘﺺ ﻭﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﻭﺍنی ﻮﮐﻢ ﻋﻘﻠﻰ، ﻭﻫﺮﻗﻬﻘﺮﺍﻯ اﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺭﻭح اﺳﺖ. (ﻃﻴّﺐ) ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺧﻮﺏ،ﻭ(ﺍﺗﻮﭘﻰ و طوبا ) ﺍﺯ ﻫﺮ(ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻓﺎﺿﻠﻪ)ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺷﺠﺮﻩ ﻃﻴﺒّﻪ، ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺧﺖ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ(ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ) ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻗﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ،ﺩﺭﻳﻚ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺑﺎ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﺍﺻﻞ ثاﺑﺖ ﻭﻳﻚ ﻧﻮﺍﺧﺖ، ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻫﺪﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﻴﻚ ﺭﻭﺵ  ﺑﻬﺸﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻭﻟﻰ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ،ﻭﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﻈﺮﻯ،ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻟﺎﺕ ﻭ ثمرﺍﺕ ﺍﻥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ،ﻭ  ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭﺍﺳﻤﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻭﭘﺎﺑﺮﺟﺎ،ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻥ  ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ  ﺍﺳﺎس آﻥ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻧﻔﺶ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﺑﺎ ﮐﻠﺎﻡ ﻃﻴﺐ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﻧﻔس ﻣﻄﻤئنّه ،ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻓﮑﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺒﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﮐﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﺍﻣﻮﺭ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /25 - ﺗؤﺘﻰ اُﮐﻠﻬﺎ ﮐﻞّ ﺣﻴﻦ، ﺑﺄﺫﻥ ﺭﺑّﻬﺎ ، ﻭﻳﻀﺮﺏ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺄﻣثال  ﻟﻠﻨﺎس ، ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﻨﺬﮐّﺮﻭﻥ

     ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﻃﻴﺐ ﻭ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﮐﻞ ﻭﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﺒﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻨﺘﻴﺠﻪ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣثاﻟﻬﺎ ﺭﺍ  ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﺘﺬﮐّﺮ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻭﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ  ﺗﺤﻘﻖ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ،ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻟّﺎ ﭘس ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﻫﻤﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺖ.ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﻤﻚ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻣﺸﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ  ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭﻙ ﻗﻮﻯ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻫﻨﻴﻦ،ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻯ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻭﻧﻴﺮﻗﺪﺭﺕ  ﺗﺼﺮﻑ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻋﺸﻖ ﻭﻣﺤﺒﺖ،ﻭﺗﺒﺪﻳل کنندﻩ  ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ  ﺍﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﺗﺬﮐّﺮ)ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻪﻓﻘﻂ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﻳﺎﺩﺍﻭﺭﻯ،ﻭ ﺩﺭﻙ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺬﮐﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﺬﮐﺮ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﺎﺻﻮﺭﺕﺷﻬﻮﺩﻯ ﭘﻴﺮﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺳﭙس  ﺗﺬﮐﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ، ﺑﮑﺴﺐ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /26 -  ﻭﻣثل ﮐﻠمة  ﺧﺒﻴثة ،ﮐﺸﺠﺮة ﺧﺒﻴثة  ﺍﺟﺘثّت ﻣﻦ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻣﺎ ﻟﻬﺎ ﻣﻦ ﻗﺮﺍﺭ

      ﺍﻣﺎ ﻣثاﻝ ﮐﻠﺎﻡ ﺧﺒﻴث ﻭﺯﺷﺖ ﻭﭘﺴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ، ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺒﻴث ﻭ ﭘﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ  ﭼﻮﻥ ﺟثّه ﺍﻯ  ﻣﺮﺩﻩ،ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ،ﻭ ﻫﻴﭻ ﻗﺮﺍﺭ ﻭثباﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﭼﻮﻥ ﺗﻨﻪ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺧﺸﮑﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻴﻚ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ (ﺷﺠﺮﻩ ﺧﺒﻴثه ) ﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﮐﺎﺫﺏ ﻭﻓﺎﺳﺪ، ﭼﻮﻥ ﻫﺮ (ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺳﻔﻴﻪ)ﻭ ﻫﺮ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﮐﺸﻴﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﺎﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻣﺮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻭثباﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺑﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﻗﻮﺍﻣﻰ ثاﺑﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﺧﺒﻴث ﺩﺭ (ﺧﺒث ﻃﻴﻨﺖ) ﺍﺯ ﺑﺪﺟﻨﺴﻰ ﻭﺍﻟﻮﺩﮔی ﻮﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. (ﺟثّه ) ﻭ(ﺍﺟﺘثّت ) ﭼﻮﻥ ﺗﻨﻪ ﺧﺸﮑﻴﺪﻩ ﻣﺮﺩﻩ،ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﺧﻪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﻧﺘﺎﻳﺠﻰ ﺑﺮﺍﻯ  ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺍﺳﻤﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻫﻴﺰﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺷﻮﺩ.ﮐﻠﺎﻡ ﺧﺒﻴث ﻫﺮ ﮐﻠﺎﻣﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻳﺎ ﺑﺪﻋﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺑﺎﻃل ﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ، ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭﺍﺩﻳﺎﻥ، ﭼﻪ ﺳﻨّﻰ ﻭﺷﻴﻌﻰ، ﻳﺎ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺧﺒﻴث ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻣﮕﺮ ﮐﻠﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ،ﻭ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺣﺘﻰ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ،ﻭ  ﺣﺘﻰ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎ ﻭﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ  ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﻭﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺯلی اﺑﺪﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﺧﺒﻴث  ﻭﺑﺎﻃﻞ ﻭﻓﺎﺳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﺭﺍﺳﺘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﭼﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﮐﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ.ﻭﻓﻠﺴﻔﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﺎﺯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﻋﻤﻞ،ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺤﺮﻑ ﻭﮐﻠﺎﻡ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﮐﻠﺎﻡ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ،ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻭﺳﭙﺶ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﻋﻤﻠﻰ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 27 -  ﻳثبّت ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﻟﺬﻳﻦ  ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺎﻟﻘﻮﻝ ﺍﻟثاﺑﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎة ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﻓﻰ ﺍﻟﺂﺧﺮة ، ﻭﻳﻀﻞّ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ ، ﻭﻳﻔﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻳﺸاء

     ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ،ﮐﻤﻚ ﺩﺭ ثباﺕ ﻗﻮﻝ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺧﺮﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ،ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ. ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ(ﮐﻠﻤﻪ ﻃﻴّﺒﻪ)ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ،ﻭ  ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ،ﻭﺍﻭﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﮐﻪ ثتﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﻌﻘﻞ ﻟﺎﺯﻡ ﺭﺍﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻮﻝ ثاﺑﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺣﺘﻰ  ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺕﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﮒ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﭼﻨﺎﻥ ثاﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ، ﻭ ثاﺑﺖ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻔﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺣﻔﻆ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮﻳﻦ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ، ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭؤﻴﺎﻯ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. (ﻗﻮﻝ ثاﺑﺖ) ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﺗﺮﻙ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﻫﺪﻓﻬﺎ ﻭﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮکی ﺨﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ،ثباﺕ ﮐﻠﺎﻡ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ،ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻃﺮﺣﻬﺎﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﻭﻣﺴﺘﺪل اﺳﺖ،ﻭﺍﺯ ﭼﺮﻧﺪ ﮔﻮﺋﻰ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺍﻧﺎﻥ،ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﮐﻠﺎﻡ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﺧﻂ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﺑﺎ ﻳﻚ ثباﺕ ﻭﺭﻭﺷﻨﻰ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ)ﺯﻧﺪﮔی اﻣﺮﻭﺯ ﻭﻧﺰﺩﻳﻚ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺭﻩ  ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ(ﺍﺧﺮﺕ) ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘس  ﺍﺯ ﻣﺮﮒ،ﺩﺭﺑﻬﺸﺘﻬﺎ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﻧﻴﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭ ﻳﻚ ﻧﻮﺍﺧﺘﻰ ﻭﻭﺿﻮﺡ ﮐﻠﺎﻡ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ،ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﺎﻥ،ﻓﻌﻠﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﻬﺎ،ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻭ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ، ﻏﻴﺮ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﮐﻤﻚ ﻧﮑﻨﺪ.ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻧﺪﻫﺪ. ﻭﻟﻰ(ﺿﻠﺎﻟﺖ) ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﻠﮑﻪ ﺿﻠﺎﻟﺖ، ﺑﻤﻌﻨﻰ(ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ)ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﮐﻞّ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺯﻳﺮ ﺧﻂ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺟﺎ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺑﻮﺩ.ﻩ ﺧﻮﺩﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻳﺎ ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ،ﺑﺎ ﻣﺴﺨﻬﺎﻯ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ،ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ  ﺍﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻫﻮﺳﺒﺎﺭ ﻭﺑﻰ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﺑﻰ ﺣﮑﻤﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ  ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ پس ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺘﻬﺎ، ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﺮﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻋﻤﻞ  ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻭﻟﻴﻪ،ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ(ﻓﻌﻞ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ، ﻭﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ،ﻭﺟﺎﻫﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻘﻞ،ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ ﻭﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 28 -  ﺃﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺬﻳﻦ،ﺑﺪّﻟﻮﺍ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﻔﺮﺍ،ﻭﺍﺣﻠّﻮﺍ ﻗﻮﻣﻬﻢ ﺩﺍﺭ ﺍﻟﺒﻮﺍﺭ

      ﺍﻳﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻯ،ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﮑﻔﺮﺍﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻭﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ(ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺍﺭ)ﻭﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪﻧﻌﻤﺖﺍﺭﺳﺎﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ  ﺧﻮﺩ،ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ، ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻥ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﮐﻠﺎﻡ  ﺧﺒﻴث  ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻭ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻓﺎﺳﺪ ﻗﺪﻳﻢ،ﻭﻭﻟﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺣﻖ ﻓﻘﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﺳﺪﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻌﻤﺖ،ﺑﺠﺎﻯ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ،ﺑﻘﻮﻡ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺍﻭﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻴﺎﻧﺖﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻭﺑﻴﺤﺎﺻﻠﻰ،ﻭﻣﺮﮒ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻰ،ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺧﺸﻚ ﺩﻧﻴﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻭﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻃﻴﺒﻪ ﻭ ﮐﻠﺎﻡ ﻃﻴﺐ ﻭﺷﻔﺎﺑﺨﺶ، ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﻨﺪ.(ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍ)ﻫﻤﻪ  ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﻠﺎﻡ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ،ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ  ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺗﺮﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ . ﻗﻮﻡ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻭﻡ  ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ  ﻭﻣﺴﺘﻌﺪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.(ﮐﻔﺮﺍﻥ) ﻋﮑس ﺷﮑﺮ ﻭﺳﭙﺎس ﻭ ﻳﺎ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ  ﮐﻨﻨﺪ ﺟﺰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ  .(ﺩﺍﺭ) ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻭﺧﺸﻚ ﮐﺮﺩﻩ،ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻘﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭﻣﺰﺭﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺮﺕ،ﻧﺰﺩ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻧﺸﻮﺩ،(ﺑﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﺎﻳﺮ ﻭ ﺧﺸﻚ)ﻭ ﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﻰ ﺍﺳﺖ . ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺿﻤﻨﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ،ﺿﻤﻦ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻌﻘﻮﻟﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ، ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻴﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑس ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻳﺎ ﺍﮐثرﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭﮐﻔﺮ ﻭﻋﺪﻡ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ،ﻗﻬﻘﺮﺍﻯ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﻣﺮﺩم ﺨﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﺩﺭﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺣﻴﺎﺕ، ﻭﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﻤﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺑﻬﺘﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ  ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﻮﺩ،ﺩﺭﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺪﺗﺮ ﻭﺣﻘﻴﺮ ﺍﺯ  ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﻴﮕﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺩﺭﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﺑﭙﺎﺋﻴﻦ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻨّﺖ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ،ﻭﺍﺭﺯﻭﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺭﻭﺣﻰ، ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻓﺼل ﻨﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭﺗﺎ ﺍﺭﻭﺍح اﺟﺪﺍﺩﻯ ﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﺒﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﻧﻄﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺯﺣﻤﺖ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺘﻰ  ﺩﺧﻮﻝ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺑﻤﺴﺎﻟﻪ ﺳﻤﭙﺎﺗﻰ ﻭﻋﺸﻖ ﺍﺭﻭﺍﺡ، ﺑﺎﻭﻟﺎﺩ ﻭﻋﺰﻳﺰﺍﻥ  ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺭﺩ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 29 -  ﺟﻬﻨّﻢ ﻳﺼﻠﻮﻧﻬﺎ، ﻭ ﺑﺌس ﺍﻟﻘﺮﺍﺭ

     ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭﻣﻴﺮﺳﻨﺪ،ﻭ ﺩﺍﻍ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ،ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ (ﻳﺼﻠﻰ) ﺳﻮﺧﺘﻦ،ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺴﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺍﻍ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.(ﻗﺮﺍﺭ) ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩﻭﻧﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ،ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ( ﺑﺌس)  ﻭ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ،ﻟﺬﺍ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺩﺭﺟﻪ  ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.(ﺟﻬﻨﻢ)ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻮﻡ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ،ﮐﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻫﺎ ﺑﺠﻬﺎﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﺴﺦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﻬﺘﺮﻳﻥﺸﺮﺍﻳﻂ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ  ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﻟﺪ،ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻓﻘﺮ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ،ﻭﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﻓﺮﺻﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﻭﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﺭ،ﻫﺮ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺨﺼﻰ،ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻣﺪﻩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭﮔﻴﺎﻫﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖﺑﺎﺭﻫﺎﻯﺪﻳﮕﺮﺑﺪﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪﺁﻣﺪ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ  ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﻓﻄﺮﻯ ﻭﺍﺭﺍﺩﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ،ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﻬﺘﺮ ﺑﻌﺪﻯ،ﺭﺟﻌﺖ ﺑﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﻋﮑس ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻓﺴﺎﺩﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﺪ،ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻭﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ  ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ،ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪﺍﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺳﻔﺖ ﻣﺎﺩﻯ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 30 -  ﻭﺟﻌﻠﻮﺍ ﻟﻠﻪ ﺃﻧﺪﺍﺩﺍ، ﻟﻴﻀﻠّﻮﺍ ﻋﻦ ﺳﺒﻴﻠﻪ ، ﻗﻞ ﺗﻤﺘّﻌﻮﺍ ﻓﺄﻥّ ﻣﺼﻴﺮﮐﻢ ﺍﻟﻨﺎﺭ

     ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻌﻤﺖ،ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﺷﺪﻥ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ  ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﻭﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﭘس  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ،ﮐﻪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻟﺬﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺼﻴﺮ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺍﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ،ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺸﺮﻙ  ﻭ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭﺑﺖ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﻭ ﻳﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺍﺭ،ﻭﺑﻰ ﺣﺎﺻلی ﺸﻬﻮﺩﻯ گرﺩﻳﺪﻧﺪ.ﺍﻳﻨﺎﻥ( ﻧِﺪّ  ﻭﺭﻗﻴﺐ) ﻭﻣﻌﺎﺩﻝ ﺧﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ،ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ،ﻭﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ  ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻢ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺮﺳﻨﺪ،ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺑﺘﻰ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﻬﺎﺩﺭ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﺪﻑ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ  ﻭﻣﺴﻠﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺣﺘﻰ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ، ﻭ ﻳﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺍﻥ،ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﮐﺴﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺒﺎﻉ  ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﻧﻔس ﻭ ﻟﺬﺕ ﻓﻮﺭﻯ ﻧﺎﺧﻮﺩﺍﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﮐﻤﻚ ﻣﺎﻟﻰ ﻭﺧﻴﺮﺍﺕ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﭘس ﺍﻥ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻧﺪ، ﺗﺎ ﻣﺼﻴﺮ ﻭﻣﻘﺼﺪ،ﻭ(ﺻﻴﺮﻭﺭﺕ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ)ﺍﻧﻬﺎ،ﺍﺗﺶ ﻭﺍﺗﺸﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﺑﺘﻮﺣﺶ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﺳﺘﻢ ﮔﺮﻯ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺗﺸﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻣﻴﺴﻮﺯﻧﺪ ﻭﻣﻴﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ.ﺟﻬﻨﻢ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺍﺗﺶ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻟﻤثل ﻭ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﻤثل ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺟﻬﻨﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﻣﺠﺪﺩ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ،ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﻧﻈﺮﻯ،ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺍﺳﺖ. (ﻧِﺪّ) ﺭﻗﻴﺐ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ،ﻭﻧﻈﻴﺮ ﻭﻣﻌﺎﺩﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.(ﺿﻠﺎﻟﺖ) ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺳﺒﻴﻞ) ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. (ﺗﻤﺘّﻊ)  ﻟﺬﺕ  ﺑﺮﺩﻥ،ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﻣﻮﻗﺖ ﺩﺭﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ (ﻣﺼﻴﺮ ) ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪﻯ، ﻭﻣﻘﺼﺪ و صیرورت ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻳﺎﻓﺖ، ﻭﺍﻟّ ﺎﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺷﺪ. ﻭﻳﺎ ﺻﻴﺮﻭﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.(ﻧﺎﺭ) ﺍﺗﺶﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭﻋﮑس ﻧﻮﺭ ﻭﻳﺎ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /31 -  ﻗﻞ ﻟﻌﺒﺎﺩﻯ اﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ،ﻳﻘﻴﻤﻮﺍ ﺍﻟﺼﻠﻮة، ﻭﻳﻨﻔﻘﻮﺍ ﻣﻤﺎ ﺭﺯﻗﻨﺎﻫﻢ ﺳﺮّﺍ ﻭﻋﻠﺎﻧیّة  ،ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﻳﺄﺗﻰ ﻳﻮﻡ، ﻟﺎ ﺑﻴﻊ ﻓﻴﻪ ﻭﻟﺎ ﺧﻠﺎﻝ

     ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺒﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ ﺑﮕﻮ،ﮐﻪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺭﺯﻗﻰ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ،ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﺍﺷﮑﺎﺭ،ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺘﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ.ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﮑﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻴﺎﻳﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ،ﻭﻳﺎ ﻫﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻌﺒﺎﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﮕﻮ، ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﻌﺒّﺪﺍﻥ ﻗﺸﺮﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ،ﻭ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﮕﻮ، ﮐﻪ  ﺍﻗﺎﻣﻪ  ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻳﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ  ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﮐﻪ(ﺻﻠﺎﺕ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ) ﻳﮑﻰ  ﺍﺯﺍﺳﺎﻣﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺟﺰﺍﻯ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻞ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖﺩﻳﺮ ﺷﺪﻩ، ﻭﺣﺘﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ،ﺑﺮﭘﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﺗﺎ  ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭﺗﺎ ﮐﻪﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.(ﺻﻠﻮﺍﺕ) ﻧﻤﺎﺯﻫﺎ، ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺃس ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ،ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻧﻤﺎﺯ،ﻧﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻓﻠﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮاءﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﺯ، ﻭﻳﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻨﺎﺳﻚ ﻭ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺍﻥ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺼﺎﺣﺐ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ،ﻭ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩ.ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭﻧﻤﺎﺯ ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻪ.(ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺎﻣﻮس ) ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻘﺪس ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻧﺎﻣﻮس ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻧﻬﺎ،ﻳﺎ ﺑﺴﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺍﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﺸﺨﺺ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻟﻰ،ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ  ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ، ﻫﺮﮐس ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺭﺳﺖ،ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﻘﺪس ﻧﻤﺎﺯ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﮕﻮﻳﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺷﻬﻮﺩﻯﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﻤﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻮس ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﺧﺒﺮﻭ ﺍﮔﺎﻩ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺤﻤﺪﺩﺭ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﭘﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺻﻠﺎﺕ  ﻭﺻﻠﻪ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ  ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ  ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﻣﻴس ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ، ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ،ﻭﺣﺘﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﻮﺧﺖ.ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﻮﺧﺖ،ﮐﻪ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ  ﺩﺭﺩﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺘﻔﻖ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺏ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﻭﻓﺘﻮﺍ،ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ(ﺑﺎﺏ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ)ﺩﺭﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖﻳﮑﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ. ﻭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺏ ﻫﺎ ﺭﺍ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺪﻋﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻠﮑﻪ( ﺑﺎﺏ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ) ﺩﺭ(ﺟﻬﺪ ﺳﻠﻮﮐﻰ) ﻭﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ، وﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺘﻌﺪﺍﺩ(ﺍَ ﻧﻔُس) ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﻭ ﮐس ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺩﻭﺣﺎﻟﺖ ﻣثل ﻫﻢ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ، ﻳﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺩﺭ ﺍﺗّﺒﺎﻉ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺎﻃﻖ،ﻭﺧﻮﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.ﻭﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻴﺰ،ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﭘس ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻤؤﻤﻨﺎﻥ ﺑﮕﻮ،ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﻭﺭﺩﻳﺪ،ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ،ﻭﻳﺎﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ  ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻧﮑﻨﻴﺪ.ﺗﺎ ﺍﺟﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﻧﺪ، ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺵ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻣؤﻤﻨﺎﻥ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ،ﻳﺎ ﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﺍﻧﭽﻪﺭﺯق  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺤﻮﻝ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ  ﺳﻠﻮﻙ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ،ﭼﻪ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎﺭﺍ  ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ.ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻚ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭ،ﻭﺩﺭﺻﻠﻪ ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ  ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩﻩﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺗﺎﺑﺪﺍﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺬﮐﺮ ﻳﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ  ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﭼﻪ ﻣﺎﻟﻰ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺯﻭﺩﺗﺮ،ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ  ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭﺍثباﺕ ﺻﺪﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﻓﻘﺮﻯ ﺭﺍ ﺳﺮﻳﻌﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ،ﭼﻮﻥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭﻋﺎﺩﺍﺕ،ﻭ ﺍﺭﺯﻭﻫﺎ  ﻭﻫﻮﺳﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ  ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ،ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﻘﺐ ﺳﺮﻧﮕﺎﻫﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ،ﺣﺘﻰ ﺑﺪﻭ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻧﮕﺮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺠﻠﻮ ﻭﺍﻳﻨﺪﻩ، ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﻰ ﻭﺭﺯﺩ.ﺍﻳﻦ  ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﻠﻨﻰ ﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻘﻠﻰ،ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﺩ.ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪ  ﺧﻮﻳﺶ، ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭ ﻋﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﺩ.ﻭ ﺣﺘﻰ  ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ،ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺟﺪﻳﺪﻯ،ﺟﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﮐﻠﺎﻡ ﭘﻴﺮﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﻭﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺮﻳﺰﺩ ﻭﺑﻬﻴﭻ ﻧﺤﻮ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﻣﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺣﻖ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪﺍﻧﺪ،ﻭﻫﺮﮐﻤﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﻳﻖ ﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.ﻭﻟﻰ ﻓﻌﻠﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﻫﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﭘﻴﺮﻯ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻓﺮﺍ ﺑﺮﺳﺪ.ﻭﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ،ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﻮﺩ.ﻭﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ،ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ،ﻫﺮ ﮔﺰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ،ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﻭﺟﻬﻨﻤﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪﺍﻯ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﺴﺎﺭﺕ، ﻭﻳﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻏﺮﺍﻣﺘﻰ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ، ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﺩﺍﺷﺖ.ﺑﻘﻮﻝ  ﻗﺮﺍﻥ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﮐﻮﺭﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ  ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻳﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺍﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻧﺠﺎ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻴﺎﻥ، ﺍﻭﻟﻴﺎﭘﻴﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.(ﻋﺒﺎﺩ) ﺟﻤﻊ ﻋﺎﺑﺪ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭﺍﻣﺮ،ﻭﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﻧﻪ ﻫﺮ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻭﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﻌﺒﺎﺩﺍﺕ ﻗﺸﺮﻯ ﻭﺭﻳﺎﮐﺎﺭﻯ،ﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶ،ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻨﺪ .(ﺁﻣﻨﻮﺍ) ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﻳﻚ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮکی اﻧﺠﺎﻡ ﺁﻭﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ،ﻭﺑﺎﺣﮑﺎﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.(ﺍﻗﺎﻣﻪ) ﺑﺮﭘﺎﺩﺍﺷﺘﻦ،ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻥ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ،ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﻭ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﺴﺘﻦ  ﻭﺍﺭﺯﺵﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻓﺘﻦ،ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺻﻠﺎﺣﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯﺎﺳﺖ. (ﺍﻗﺎﻣﺖ)ﻭﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻌنی اﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ،ﻳﺎﺗﻮﺟﻪ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ، ﻭ ﺗﺮﻙ( ﻣﺎ ﺳﻮﺍ ﺍﻟﻠﻪ) ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ  ﺗﻌﻠﻖ،ﺗﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺎﻟﻚ ﻣﻴﺪﻫﺪ .(ﺻﻠﺎﺕ ) ﺟﻤﻊ ﺻﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻭﺍﺗﺼﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺟﺴﻤﻰ ﻭﻓﮑﺮﻯ ﻭﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻭﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ.ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ،ﺟﺰ ﺑﺎ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ  ﻧﻴﺴﺖ .(ﺍﻧﻔﺎﻕ ) ﻫﺰﻳﻨﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﻭ ﻧﻴﺰ(ﻧﻔﻖ ﺳﺎﺯﻯ)ﻳﺎ ﺗﻮﻧﻞ ﮐﻨﺪﻥ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻭﻣﻘﺎﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺩﺭ ﺭﻭٴﻴﺎ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ .(ﺭﺯﻕ) ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ،ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎﻟﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ .(ﺳﺮ ﻭﻋﻠﺎﻧﻴﻪ) ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻭﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ .(ﺧﻠﺎﻝ) ﺟﻤﻊ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻫﺎ ﻭ(ﺧﻠّﺖ)ﻭﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻯ ﺍ ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 32 - ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻭﺃﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻤاء ﻣﺎٴ، ﻓﺄﺧﺮﺝ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻟثمرﺍﺕ ﺭﺯﻗﺎ ﻟﮑﻢ ﻭ ﺳﺨّﺮ ﻟﮑﻢ،ﺍﻟﻔُﻠﻚ، ﻟﺘﺠﺮﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺑﺄﻣﺮﻩ،ﻭ ﺳﺨّﺮ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﺄﻧﻬﺎﺭ

     (ﺍﻟﻠﻪ)ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ،ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻳﺪ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭث ﮐﺮﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎ ﺑثمر ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.ﺗﺎ ﺭﺯﻕ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﮐﺸﺘﻰ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﻫﺎ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ. ﺍﻣﺮ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺩﺍﺩ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺭﺍﻧﻴﺰ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﺯﻝ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺭﺩ.ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﭘس ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻥ،ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ،ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍﺍﻓﺮﻳﺪ.ﭼﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ،ﻳﺎ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭ ﭼﻪ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭٴﻴﺎﻫﺎ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻳﺪ ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭﻣﻠﮑﻮای  هستند. ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﺟﻤﻊ ﺳﻤاء ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺩﺭﺭﻳﺸﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺍﺭﺽ)ﻧﻴﺰ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ.ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺫﺧﺎﻳﺮ ﺍﻥ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻦ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ،ﻭﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻨﻪﺣﺎﻝ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺟﺴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔس  ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﻭ  ﻧﻔس ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎ،ﭼﻮﻥ(ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺄﺭﻭﺍﺡ) ﺍﺯﻟﻰ، ﮐﻪ ﻧﻄﻔﻪ ﺍﺻﻠﻰ،ﻭﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎﺍﺑﺪ ﻫﺮﮐس  ﺍﺳﺖ،ﻫﻤﺎﻥ ﮋﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣی اﻭ ﺍﺳﺖ.ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺮﻳﺰﺩ،ﮐﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺣﻴﺎﺕ ﮔﻴﺎﻫﻰ،ﻭﺧﻮﺩ ﻣﻨﺸﺎٴ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻨﺸﺎٴ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭼﻪ ﺍﺏ  ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻣﺪﺍﻭﻡ،ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ، ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻓﮑﺮﻯ، ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﺯﺩﺭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬی ﺒﺂﻧﺘﻦ ﻣﻐﺰ ﻣﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻮ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ، ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺎﺏ ﻭ ﺧﺎﻟﺺ،ﻭﮐﻤﺘﺮ ﺍﻟﻮﺩﻩ ﺑﻤﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ، ﻭ ﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎ  ﻭﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﺭﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺩﮔﻰ ﺑﺎﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺪ.ﻭ ﺍﺏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ،ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ،ﻣﺴﻤﻮﻡ ﻭﻓﺎﺳﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ثمرﺍﺕ ﻭﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺧﺘﻰ،ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺩﺭﮐﺸﺎﻭﺭﺯﻯ ﻭﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ، ﻫﻤﻪ  ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ. ﻭﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺯ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺄﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻰ ﻫﺎ ﺭﻭﻯ ﺍﻥ ﻗﺪﺭﺕﺣﺮﮐﺖﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﺴﺎﻋﺪ،ﺣﺮﮐﺎﺕ ﻭﺟﺎ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﻰ،ﻭ ﺳﻔﺮ  ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﻭﺗﺪﺑﻴﺮﺵ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﮐﻨﺪ،ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﺍﻯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ،ﻭﻧﻴﺴﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻫﺴﺖ، ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭﺧﻄﺮﺍﺕ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺸﮑﻰ،ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺧﺸﻚ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﻏﺮﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ  ﮐﺸﺘﻨﻰ ﻭﻟﺎﻳﺖ، ﻭﺍﻓﻠﺎﻙ ﺷﻬﻮﺩﻯ  ﻭﺍﻟﻬﻰ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﺎﺹ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﻧﺎﻣﺄﻧﻮس ﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺍﻥ، ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎﺕﺯﻳﺎﺩ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻭ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ،ﻳﺎ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﭘﻴﺮ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺗﺤﺮﺑﻴﺎﺕ  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ،ﻭﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭﻳﺎ ﻭﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ،ﻭﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﻣﺪﻩ،ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 33 -  ﻭﺳﺨّﺮ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﺸﻤس ﻭﺍﻟﻘﻤﺮ ﺩﺍﺋﺒﻴﻦ ، ﻭﺳﺨّﺮ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻭ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ

    ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﺳﺨﺮﻩ ﻭﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ. ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻣﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﻃﺒﻴﻌﺖ ثاﺑﺖ ﻫﺴﺘﻰ،ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺍﻥ،ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ  ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺨﺶ ﻣﺎﺩﻯ،ﻭﻣﺎﻩ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ ﺷﺒﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻮﺭﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻣﺎﻩ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ،ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺗﺎ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﺑﺼﻮﺭﺕ(ﺑﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮﻯ)ﺩﻳﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ  ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﺍﺧﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺎﺋﻢ،ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺠﺴّم ﺪﺭ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ.ﻭﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﮐﻤﺎﻝ، ﻭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺧﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ، ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﻳﺪﺍﻝ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﮔﺮﺩﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ۵۵ ﻗﺮﻥ ﺩﻳﮕﺮ،ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ،ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ،ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ،ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ  ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ،ﻭ ﮐﺎﺷﻒ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ  ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻌﺪﻯ،ﻭﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻏﺎﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺸﺮﻯ، ﻭﻧﻴﺰ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺗﻨﻬﺎﮐﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭﺁﻥ ﻋﺼﺮﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﻭﭼﻨﺎﻥ ﮐﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻬﺎﻯ ﻏﻮﻝ ﭘﻴﮑﺮ ﺭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﻳﺶﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﺍﺟﺎﺯﻩﻭﺭﻭﺩ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪﻭ ﻟﺬﺍ ﭘس ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺳﻮﻡ  ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭلی ﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭﻣﺠﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺑﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺴﺘﻦ،ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ اﺳﺖ. (ﻧﻬﺮ) ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪﺳﻤﺒﻮﻝ  ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺍﺑﻴﺎﺭﻯ ﻭﺍﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺍﺏ  ﻋﻘﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﻭ ﻣﺠﺎﻧﻰ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ  ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻭﮔﺎﻩ ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ،ﺗﺮﺑﻴﺘﻬﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺨﻠﻮﺕ ﺩﻝ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﺋﻰ،ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ،ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.ﺗﺎﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻪﻭ ﺗﺠﻠﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 34 -  ﻭ ﺁﺗﺎﮐﻢ ﻣﻦ ﮐﻞّ  ﻣﺎ ﺳﺄﻟﺘﻤﻮﻩ ، ﻭﺍﻥ ﺗﻌﺪﻭﺍ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﺗﺤﺼﻮﻫﺎ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﺄﻧﺴﺎﻥ ﻟﻈﻠﻮﻡ ﮐﻔّﺎﺭ

    ﻭ هر ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ.ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﻭﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺷﻤﺎﺭﻳﺪ،ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﻭ ﺍﺣﺼاء، ﺍﺯ ﮐثرﺕ ﮐﻤّﻰ ﻭﮐﻴﻔﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﻭﮐﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻠﺎﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺑﺎﺯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﺴﺐ ﺍﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻢ ﻭﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﺴﮑﻦ،ﻭ ﻏﺬﺍ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ  ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑﺧﻮﺩ،ﻭﺩﺭﻗﺪﺭﺕﺩﻳﺪﻥ ﻭﺍﺣﺴﺎس ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻳﺎﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﻮﺭ ﻭﺗﺸﺨﻴﺺ ﺧﻮﺩ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ. ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻌﻤتی اﻟﻬی اﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ،ﺗﺎ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖﮐﻨﺪ. ﻭﻧﻌﻤﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺮ ﺑﻴﺎﺑﺪ.ﮐﻪﺍﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺗﮑﺎﻣﻠﺎﺕ ﺭﻭﺣﻰ،ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﻋﻤﻠﺎ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ،ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ (ﻧﺎﺳﻰ)ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺨﻮﻳﺶ،ﻭ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻨﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﻭﺳﭙﺎس ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﺑﻬﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺗﺸﺨﻴﺺ  ﺩﻫﻨﺪﻩ  ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﮔﺮ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺿﻤﻦ (ﻧﺎس  ﻭﻧﺎﺳﻴﺎﻥ) ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ،ﻭ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﻰ ﺍﻭﺭﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﻓﺮ ﻭﻣﻨﮑﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺎﮐﺮ ﻭ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 35 -  ﻭﺍﺫ ﻗﺎﻝ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ، ﺭﺏّ ﺍﺟﻌﻞ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻠﺪ ﺁﻣﻨﺎ، ﻭ ﺍﺟﻨﺒﻨﻰ ﻭ ﺑﻨﻰّ، ﺍﻥ ﻧﻌﺒﺪ ﺍﻟﺄﺻﻨﺎﻡ

     ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ، ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﮑﻪ ﺭﺍ(ﺍﻣﻨﻴﺖ)ﺑﺪﻩ،ﻭ ﻣﺮﺍ  ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍ،ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ. ﭘس ﺍﺯ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﻄﻮﻟﺎﻧﻰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ، ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ،ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﺮ ﻣﮑﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻭﻡ ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ،ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺻﻠﺢ ﺑﻴﻦ  ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ، ﺑﻘﺼﺪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻌﺒﻪ،ﻭ ﺍﺯﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍ،ﻭﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯﺭﻭﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ(ﺃﺏﺭﻫﻨﻤﺎ)ﻭﭘﺪﺭ ﭘﻴﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ(ﺑﻠﺪ ) ﻭﺍﺷﻨﺎ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻓﮑﺮﻯ ﻭﺟﺴﻤﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻭﻡ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻧﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﺍﻋﺮﺍﺏ ﻗﺮﻳﺶ ﺑﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺁﺯﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺗﺎﻟﺢ ﻭ ﺩﺭ  ﻗﺮﺍﻥ ﭘﺪﺭﺵ ﺍﺯﺭ ﻳﺎ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻭﻟی ﭙﺪﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ،ﻭﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ (ﺑﺮﻫﻤﻦ ﻭ ﻣﻘﺪس) ﻭ(ﭘﺪﺭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ) ﻭ  ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ،ﺑﺎ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﻤﮑﻪ ﺍﻣﺪ،ﻭﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﻌﺒﻪ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ،ﻫﺮ ﺍﺗﺶ ﮐﺪﻩ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺑﺎﻫﻤﺎﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻧﻰ ﻭ ﺗﻘﺪﺳﻰ ﺍﻥ.ﺍﻳﻦ(ﺑﻠﺪ ﻳﺎ ﺷﻬﺮ)ﻣﮑﻪ  ﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ،ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﺨﺮﻳﺐ،ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺷﺪ.ﻭ  ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭﺣﺰﺑﻰ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﮐﺸﺘﺎﺭ ﺣﺠﺎﺝ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﻥ،ﺩﺭ ﭘﻮﺷﺶ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺣﺞ، ﻭﻟﻰ ﺑﻘﺼﺪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ.ﻭﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ،ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ.ﻭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺧﻮﺩ ﺍﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺯﺍﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﮐﻌﺒﻪ ﺷﺪﻧﺪ.ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﻢ،ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺪ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻣﮑﻪ ﻭﮐﻌﺒﻪ،ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺠﺎﺝ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺣﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﻳﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺭﺍ  ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻘﺼﺪﻯ ﻧﺒﻮﺩ.ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻥ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺞ ﺭﻓﺘﻢ،ﮐﻌﺒﻪ را ﺩﺭﺟﺎﻳﺶ ﻧﺪﻳﺪﻡ.ﻭ ﻋﺎﺭﻑ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺣﺎﻝ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ،ﺩﺭ ﭘﺎﺳخ اﻭ ﮔﻔﺖ، ﺍﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﻓﺘﻰ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻯ،ﮐﻌﺒﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻨﺰﺩ ﻣﻦ ﺍﻣﺪ، ﻭ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻌﺒﻪ ﻭ ﻗﺒﻠﻪ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻧﻪ ﺳﻨﮓ ﻭ ﮐﻠﻮﺧﻰ،ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺯﻭﻯ ﺗﺨﺮﻳﺐ وضع ﺍﻧﺮﺍ ﺩﺍﺷﺖ. ﭘس (ﺑﻠﺪ ﺍﻣﻴﻦ) ﮐﻌﺒﻪ ﻭﻣﮑﻪ ﻧﻴﺴﺖ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻴﻦ(ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻠﺪ ﻭﺍﺷﻨﺎ)ﻭ(ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ) ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ،ﮐﻪﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻭﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ،ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺷﺮﻙ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ.ﻭﺟﺰ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻏﺎﺯ ﻳﻚ ﺑﺪﻋﺖﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺷﺮﻙ ﻭﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺖ ﻭﺳﻤﺒﻮﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﻭﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭﺩﻧﻴﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺑﺘﻬﺎﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﺘﺠﻠﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩﺍﺳﺖ. (ﺍﺟﻨﺒﻨﻰ) ﻣﺮﺍ ﻭﺍﻭﻟﺎﺩ ﻣﺮﺍ،ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻦ،ﺍﺯ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻗﺮﺍ ﺑﺪﻩ.(ﺍﺻﻨﺎﻡ)ﺑﺖﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﺻﻨﻢ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺒﺎﺭﻭﻯ،ﻭﺧﻮﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ، ﮐﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﺻﻨﻢ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﺯﻧﺎﻧﻪ،ﻭ ﻳﺎ ﺻﻨﻢ ﺧﻮﺵ ﻇﺎﻫﺮ  ﻭ ﭘﺎﻙ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﻭﻧﻪ ﭘﺎﮐﻰ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ،ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻢ ﺍﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.(ﺑﻠﺪ) ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ(ﺍﺷﻨﺎ ﻭﺩﺍﻧﺎ)ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺟﻬﺎﺕ ﻳﻚ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ،ﮐﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯﻤؤﻣﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﺞ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﻣﻨﺤﺮﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﺭﺏّ) ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﺮﺑﻰ،ﻭﻣﻘﺎﻡ  ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ، ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭﺭﺏّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺮﺑّﻰ  ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻠﻮﮐﻰ،ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ،ﺭﺏّ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺗﺪﺑﻴﺮ،ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻮﻉ ﻭﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ،ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.(ﺃﻣﻦ ﻭ ﺁﻣﻦ) ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ(ﺍﻭﻡ ﺑﻮﺩﻥ)ﻭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﻋﻘﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ .(ﺑﻨﻰّ) ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ  ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ  ﭘﻴﺮﻭ ﺍﻭ،ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﻨﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﺳﻠﻮک اﻟﻬﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(ﻧﻌﺒﺪ) ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻫﻤﺎﻥ(ﺁﺑﺎﺩ)ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭﺡ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﻧﻪ ﻣﻨﺎﺳﻚ ﻗﺸﺮﻯ،ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ  ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻠﺎﺣﻴﺖ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ  ﺭﺍﺧﺪﺍﻭﻧﺪ  ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺮ ﺳﺎﻟﻚ،ﺷﺨﺼﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﺘﻔﺘﻴﺶ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ  ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻟس ﻋﻠﻨﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻗﺸﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ.ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ،ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﭘﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /36 - ﺭﺏّ ﺍﻧّﻬﻦ ﺃﺿﻠﻠﻦ ﮐثیرﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎس ، ﻓﻤﻦ ﺗﺒﻌﻨﻰ ﻓﺄﻧّﻪ ﻣﻨّﻰ ﻭﻣﻦ ﻋﺼﺎﻧﻰ، ﻓﺄﻧّﻚ ﻏﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴﻢ

     ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺭﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ  ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﭘس ﻫﺮ ﮐس ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻯﺘﺒﻌﻴﺖ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻫﺮﮐس ﻣﺮﺍ ﺗﻤﺮﺩ ﻧﻤﻮﺩ،ﺗﻮﺧﻮﺩ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﺭﺣﻴﻢ ﻫﺴﺘﻰ  ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻬﺎ ﺑﺎﻋث  ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺣﺞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﺍﮐثر ﺍﻳﻦ (ﻧﺎس ) ﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺳﻰ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮش کرده ﺷﮑﺎﺭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻓﻘﻂ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ اﻭﻟﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺍﻧﺎﻧﮑﻪ ﻣﻄﻴﻊ ﺭﻭﺵ ﻣﻦ ﻧﺸﺪﻧﺪ،ﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺍﻧﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻰ،ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﻐﻔﺮﺍﻥ ﻭﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺹ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﻴﭻ ﮐس ،ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻫﻤﺮﺍﻩ  ﺑﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻔس ﺍﻣﺎﺭﻩ،ﻭﺗﺤﻠﻴﻪ ﺍﻥ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ، ﻫﺮﮔﺰ  ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﻤﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ،ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﺑﺘﻬﺎ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻭﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺘﻬﺎ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﺎﻓﻰ،ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ،ﺍﺯ ﻫﺪﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ،ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﻔس ﺑﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺘﺸﻨﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭ ﺩﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺍﻣﺘﻰ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ،ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺍﺩﻡ  ﮐُﺶ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻧﻪ ﻓﻘﻴﻪ ﻋﺎﻟﻰ ﻗﺪﺭ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻓﻘﻴﻬﺎﻥ ﺍﮐﺒﺮ ﻭ  ﺍﺻﻐﺮ، ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ،ﺑﺘﻬﺎﻯ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ  ﺟﻬﺎﻥ،ﻭﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .(ﺿﻠﺎﻟﺖ ) ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻋﻘﻠﻰ، ﻭﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ.(ﻧﺎس ) ﻧﺎﺳﻴﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﻬﺎ،پس ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ .( ﺗﺒﻊ) ﭘﻴﺮﻭﻭﻣﺠﺮﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ،ﻭﻣﻄﻴﻊ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﻓﻘﻬﺎﻯ ﻗﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﮐﻪ  ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﻟﻮ ﻣﺬﻫﺒﻰ،ﻭ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﻭ ﺩﺭﻫﺮﺣﺎﻝ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺧﻮﻧﺪﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﻢ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺧﻮش ﺒﺨﺖ ﺗﺮﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻮﻟﺎﻧﺎ،ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺍﻧﮑﻪ ﮐﺮﻩ ﺧﺮ ﺍﻣﺪ ﺃﻟﺎﻍ ﺭﻓﺖ.ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺸﺮﻳﻮﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﻭﺍﮔﺎﻫﻰ،ﺍﺯ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﮐﺮﻩ ﺧﺮﺍﻥ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﺧﻮﻧﺪ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﮐﺒﺮﻯ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /37 -  ﺭﺑّﻨﺎ، ﺍﻧّﻰ ﺃﺳﮑﻨﺖ ﻣﻦ ﺫﺭﻳّﺘﻰ، ﺑﻮﺍﺩ ﻏﻴﺮ ﺫﻯ ﺯﺭﻉ ﻋﻨﺪ ﺑﻴﺘﻚ ﺍﻟﻤﺤﺮّﻡ ،ﺭﺑّﻨﺎ،ﻟﻴﻘﻴﻤﻮﺍ ﺍﻟﺼﻠﻮة، ﻓﺄﺟﻌﻞ ﺃﻓﺌﺪة ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎس ،ﺗﻬﻮﻯ ﺍﻟﻴﻬﻢ،ﻭ ﺃﺭﺯﻗﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟثمرﺍﺕ،ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﺸﮑﺮﻭﻥ

     ﺧﺪﺍﻳﺎ، ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺑﻰ ﮐﺸﺖ ﻭﺯﺭﻉ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﺍﻡ ﺗﻮ،ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺩﻡ.ﺧﺪﺍﻳﺎ ،ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺼﺪ ﮐﻪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ،ﭘس ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺩﻝ  ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﺸﺶ ﺑﺪﻩ،ﻭ ﺍﺯ ثمرﺍﺕ ﺁﻥ،ﺑﺂﻧﺎﻥ ﺒﻬﺮﻩ ﺑﺪﻩ،ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺍﺭﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻗﻮﻡ ﻗﺮﻳﺶ،ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻭﻣﺎﺩﺭﺵ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﮑﻪ،ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺎﺧﺖ،ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻧﻤﻮﺩ.ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ،ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻰ ﮐﺸﺖ ﻭﺯﺭﻉ ﻭﺧﺸﻚ ﻗﺮﺍﺭ  ﺩﺍﺩ.ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺳﺮ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ،ﻭ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺑﺎﺩﻯ،ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻴﺸﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺑﺪ ﺍﺏ ﻭﻫﻮﺍ،ﻭﻣﻨﺎﺳﺐ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺻﺒﺮ ﺍﻧﻬﺎﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ  ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ،ﮐﻪ ﺩﻝ ﻭﮐﺸﺶ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ثمرﺍﺕ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩﻫﺎ ﻭﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪ.  ﻭ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭ ﻧﺠﺎﺕﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﺍﺻﻞ ﺍﻭ،ﺣﺪّ ﺍﮐثر ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ  ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. (ﺳﮑﻮﻧﺖ) ﺩﺍﺩﻥ، ﻣﺴﮑﻦ ﻭﻣﺴﺘﻘﺮ ﻭﺗﺸﺒﻴﺖ ﺷﺪﻥﺪﺭﻗﺮﺍﺭ ﮔﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺰﻟﺖ ﮐﺪﻩ ﺳﺎﻟﻚ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﮐﻮﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺴﺠﺪﻯ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ،ﻭ ﻳﺎﺩﺭﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ.ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ  ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ. (ﺫﺭﻳّﻪ) ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ  ﺍﺳﺖ.(ﻭﺍﺩ) ﻳﺎﺩﺭﻩ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﮐﻮﻩ، ﻭﻳﺎﺩﺷﺖ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ﺩﻭﺭﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ .(ﺑﻴﺖ ﻣﺤﺮﻡ) ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ  وﺭﻭﺩﺵ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻝ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﻣﺤﻴﻂ ﻣﻘﺪس  ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻫﺮ  ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ.ﻭﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﺟﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﻭ ﺑﺪﺳﺘﻮﺯﺭ ﭘﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ.ﻭﻭﺟﻮﺩﻯ  ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.  ﺑﻴﺖ ) ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺧﺪﺍ،ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ،ﻳﺎﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺩﻳﻨﻰ  ﻭﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻫﺮ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺩﻝ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻮﻟﺎ ﻋﻠﻰّ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﺍﻳﻦ ﮐﻌﺒﻪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﻭﺍﺟﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺞ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺤﺞ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻳﺪ.ﮐﻪ ﺣﺞ ﺍﺻﻐﺮ ﮐﻌﺒﻪ،ﺣﺪ ﺍﮐثر ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻛﺎﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ.(ﺍﻗﺎﻣﻪ)ﻧﻤﺎﺯ،ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ،ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻨﺎﺳﻚ ﻧﻤﺎﺯ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.(ﺃﻓﺌﺪﻩ) ﺟﻤﻊ ﻓﻮﺃﺩ ﻳﺎ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﮐﺸﺶ ﺳﻤﭙﺎﺗﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ  ﺫﺍﺕ ﻭﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺬﺭﻳﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻣﺎﻥ،ﺗﺎ ﻣﺮﺩم کشش  ﻭﻫﻢ ﺩﺭﺩﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭﻣﺰﺍﺣﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ .(ﺭﺯﻕ) ﺍﻟﻬﻰ،ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻏﺬﺍ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﮐﺸﺖ ﻭﺯﺭﻋﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﺧﻮﺵ  ﺍﺏ ﻭﻫﻮﺍ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﮐﺴﺐ ﻣﻌﺎﺵ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺯﻯ،ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ، ﺍﺯ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ثمرﻩ ﻭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬی ﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻭﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺎ  ﮐﺴﺐ ثمرﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻋﻘﻠﻰ ﻭﺷﻬﻮﺩﻯ، ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﺍﻓﮑﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ، ﺭﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻭﺻﺒﺮ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺭﺍ، ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮔﺎﻩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ.(ﻟﻌﻠّﻬﻢ ﻳﺸﮑﺮﻭﻥ ) ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺎﻥ  ﺭﺯﻕ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ،ﻭﺑﺎﺩﺍﻣﻪ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﻌﺪﻯ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺳﭙﺎس  ﺩﺍﺋﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 38 - ﺭﺑّﻨﺎ، ﺍﻧّﻚ ﺗﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻧﺨﻔﻰ ﻭﻣﺎ ﻧﻌﻠﻦ ، ﻭﻣﺎ ﻳﺨﻔﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺷیئ  ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻭﻟﺎ  ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤاء

      ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺭ ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎ،ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﭼﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ،ﻭ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺎ  ﺑﺮﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭﻳﺎﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺑﻰ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﻣﺮﺩﻡ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﻧﮑﻨﻴﻢ. ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻚ  ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ.ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ،ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﮑﻨﺪ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ،ﮐﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﻧﺪ  ﮐﻪ  ﭼﻪ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻨﮕﻴﻦ،ﺍﺯﮔﻨﺎﻩ ﻭﻣﻮﺍﻧﻊ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ  ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔﺶ،ﺳﺎﻟﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ  ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻃﻰ ﺷﻮﺩ.ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻔﻊ ﺳﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ثوﺍﺏ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺍﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻣﺴﺎﻟﻪﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ،ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻄﺮﺡ  ﺑﺎﺷﺪ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ.ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﺭ،ﻭ ﺭﻳﺎﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﺎﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ،ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻭﺭﻭﺡ،ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔس ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺳﺎﻟﻚ،ﻭﺯﻣﻴﻦ  ﻳﺎ ﺟﺴﻢ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ  ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ،ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻄﻠﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﺑﺎﺯ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﺟﻮﺩﻯ، ﺍﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻄﻠﻖ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺟﻨﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﻣﺎﺩﺭﺵ، ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ  ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺣﺘﻰ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺪﺍﻧﺪ.ﻭ ﻟﺬﺍ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﭘس ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺩﻭﻡ،ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﻳﺶ،ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎ،ﻭﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺍﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ/ 39 -  ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ، ﻭﻫﺐ ﻟﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﮑِﺒﺮ، ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻭ ﺍﺳﺤﻖ، ﺍﻥّ ﺭﺑّﻰ ﻟﺴﻤﻴﻊ ﺍﻟﺪﻋاء

     ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻯ،ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻭﺍﺳﺤﻖ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪ.ﻭﺧﺪﺍﻳﻢ ﺷﻨﻮﺍﻯ  ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺳﭙﺎس ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ  ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺷﮑﺮ ﻭﺳﭙﺎس ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺳﻤﺎء اﻟﻬﻴﺪﺭ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ،ﻭ ﻳﮑﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻠﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺤﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ اﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺗﺮﻙ ﺩﻧﻴﺎ،ﻳﺎ ﺳﺤﻖ ﻭﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺍﻥ،ﻭ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﻠﻮﮐﻰ، ﺑﺎﺍﺳﻤاء ﺍﻟﻬی که ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺳﺎﻟﻚ ﻭﺍﺻﻞ  ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻮﺍﺳﻤاء اﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻚ ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ. ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ،ﺗﺎ  ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﻴﺮ ﺩﺭ ﺳﻥﻤﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺯﻳﺮﺍ  ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ،ﮐﻤﺘﺮ ﺑﮑﺎﻣﻠﺎﻥ  ﺟﻮﺍﻥ ﺩﻝ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻯ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻧﺸﺪﻥ،ﺍﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﮑﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮﻯ،ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻌﻘﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﺭﻓﺎﻫﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ،ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ  ﻧﻮﻉ  ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﮐﻤﺘﺮ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﮐﻪ (ﮐثیر ﻣﻦ ﺍﻟﺄﻭﻟﻴﻦ ﻭﻗﻠﻴﻞ ﻣﻦ ﺍﻟﺂﺧﺮﻳﻦ) ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻯ ﺷﮑﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻳﺎﺑﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﻴﻤﻴﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﮐﺒﺮﻳﺖ ﺍﺣﻤﺮ،ﻭ ﻧﺎﻳﺎﺏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍﻯ ﺩﻋﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺷﮑﺮ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.ﻭﻟﻰ ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻧﺎﻥ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 40 -  ﺭﺏّ ﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﻣﻘﻴﻢ ﺍﻟﺼﻠﻮة، ﻭﻣﻦ ﺫﺭﻳّﺘﻰ ، ﺭﺑّﻨﺎ ﻭ ﺗﻘﺒّﻞ ﺩﻋاء

    ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎﺷﻢ.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻣﻦ.ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ.ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ،ﺗﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺗﻀﻮﻯ زردشت ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ، ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ،ﺗﺎ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﻤﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ.ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ  ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﺭﺏّ ﺍﻟﻨﻮﻉ،ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﻭﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍثاﺭ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ  ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ،ﻭ ﮐﺎﺭﻣﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ،ﻭ ﺗﺤﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﺭﺏّ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻳﺎ ﺩﺭ ﺗﻔﮑﺮ ﻭﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺗﺎ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻔﻮﻇ ﺒﻤﺎﻧﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ  ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﺎ  ﺩﺭ ﺣﻖ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.ﺗﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.(ﺗﻘﺒّﻞ ﺩﻋاء) ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍثاﺭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭﺳﻠﻮﮐﻰ، ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻟّﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﻋﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻣﮕﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻟﺎﺯﻣﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 41 -  ﺭﺑّﻨﺎ،ﺍﻏﻔﺮ ﻟﻰ ﻭﻟﻮﺍﻟﺪﻯ ﻭ ﻟﻠﻤؤﻤﻨﻴﻦ ﻳﻮﻡ ﻳﻘﻮﻡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ

     ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎ ، ﻣﺮﺍ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺪﻩ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ  ﻣﻦ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣؤﻤﻨﺎﻥ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﻋﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺩﻋﺎﺋﻰ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ  ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻟﻮﺩ،ﻳﺎ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭﺣﺸﻰ ﻭﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻭﺍﻳﻦ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎ، ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻬﻮﺩﻯ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺻﻠﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﻳﻦ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻋﻔﻮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﮐﻠﻰ ﻭ ﻗﺎﻃﻊ ﻫﻤﻴﺸﮕی ﻤﻴﮕﺮﺩﺩ. ﮐﻪ اﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻪ ﺍﻳﻨﺪﻩ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻧﺎﻥ،ﺩﺭ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ،ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭﮐﺴﺐ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ.ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ،ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺼﻮﻡ،ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭﺯﻯ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ،ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻬﺎﻯ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭﻏﺎﻓﻞ ﮐﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ،ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ  ﮐﻪ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺳﺖ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻧﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﻭﻯ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻳﺎ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﺣﻴﺎﻯ ﺍﻭ  ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ.ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪﺑﺰﺑﺎﻥ ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ.ﻭﺑﺰﺑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪﻯ.ﻭﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺪﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ. ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻏﻔﺮﺍﻥ، ﺑﺎ ﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ ﻭﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﻭﻳﺎ ﻣﺘﻌﺒﺪ ﻗﺸﺮﻯ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.ﻭﻧﻴﺰ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ،ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺩﻋﺎﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ،ﻭ ﺍﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻴشوﻧﺪ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻬﺘﺮ،ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻘﻞ ﮐﻠﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻢ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭﺭﺣﻤﺘﻬﺨﺎﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺎﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻘﻠﻰ ﺭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺟﻬﺎﻥ  ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺍﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ،ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ  ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﺪ.ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻘﻞ  ﺟﻤﻌﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ،ﻭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ،ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻮﺭ ﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺩﻋﺎﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣؤﻣﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﻋﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ،ﻭ ﻳﺎ ﻫﻢ ﮐﻴﺸﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ  ﻋﺎﻣﻞ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻣؤﻣﻦ ﺍﻭﻡ !ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﻥ ﺑﺎﻋﺮﺍﺏ،ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ  ﮐﻪ ﻧﮕﻮﺋﻴﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ  ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﻤﺎ ﺟﺎﻯ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ.ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﺗﺎ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻭﺑﺪﺍﻭﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ،ﺩﺭﺁﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺩﻡ  ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮﻳﺪ.ﮔﺮﭼﻪ  ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ،ﻭ ﺑﻴﻚ  ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺍﻟّﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ،ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ،ﻧﻮﻋﻰ ﺗﻮﺣﺶ  ﻭﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ،ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻘﻮﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﻟﺎﻳﺖ،ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻭ،ﺩﻳﮕﺮ ﻗﻴﺎﻣﺖﻭﻣﺤﺸﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﻤﺮﺍﺣﻞ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺯ ﭼﻨﺎﻥ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺩ،ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﻭ ﺳﭙس ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺟﻌﺖ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭘس ﺍﺯ ﻣﺮگ ﺭﻭﺯﻯ  ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻘﻴﺎﻡ ﻣﺠﺪﺩ، ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺴﺎﺏ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﻰ ﻭﺳﺮﻳﻊ ﺍﺳﺖ.ﻭﺟﺎﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﭼﺎﻧﻪ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺑﺤﺶ ﻭﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻭﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪﻯ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻧﻮﻉ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻤﻰ ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ  ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺨﻬﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻘﻮﻝ ﻗﺮﺍﻥ،ﻣﺴﺦ ﻣﻴﻤﻮﻧﻰ ﻭ ﺧﻮﻙ ﺷﺪﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 42 - ﻭﻟﺎ ﺗﺤﺴﺒﻦّ  ﺍﻟﻠﻪ،ﻏﺎﻓﻠﺎ ﻋﻤّﺎ ﻳﻌﻤﻞ  ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻮﻥ ، ﺍﻧّﻤﺎ ﻳؤﺨّﺮﻫﻢ، ﻟﻴﻮﻡ ﺗﺸﺨﺺ ﻓﻴﻪ ﺍﻟﺄﺑﺼﺎﺭ

    ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺷﺪﻩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﻮﺍﺏ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺗﺰﮐﻴﻪ ﻧﻔس ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻣﻴﺰ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ  ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ،ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﻨﻔﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ثبت ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻥﺪﺭﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺘﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪﺍﺯ ﺗﻌﺠﺐﻭ ﺭﻧﺞ ﻭﺗﺮﺵ،ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ  ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﺧﻮﺩ،ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /43 -  ﻣﻬﻄﻌﻴﻦ ﻣﻘﻨﻌﻰ ﺭؤﻮﺳﻬﻢ، ﻟﺎ ﻳﺮﺗﺪّ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﻃَﺮﻓﻬﻢ، ﻭﺃﻓﺌﺪﺗﻬﻢ ﻫﻮاء

      ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻫﺎﻯ ﺑﺎﻗﻨﺎﻉ ﻭ ﻣﺎﺳﻚ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻭﺳﺮ ﺑﺎﻟﺎ ﮐﺸﻴﺪﻩﺑﻄﻮﺭﻯ که ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻣﺴﺦ ﻭﺟﻬﻨﻢ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.ﻭﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﻃﻔﻞ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﺧﻮﺩ،ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺳﺮﻫﺎ ﮐﺸﻴﺪﻩ،ﻭ ﺩﺭ ﻗِﻨﺎﻉ ﻭ ﻏﻠﺎﻑ ﭘﻮﺳﺘﻰ ﺭﺣﻢ ﺑﻮﺩﻩ،ﻭﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﺮس ﻭ ﺗﻮ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 44 -   ﻭﺃﻧﺬﺭ ﺍﻟﻨﺎس  ،ﻳﻮﻡ ﻳﺄﺗﻴﻬﻢ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ، ﻓﻴﻘﻮﻝ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﺭﺑّﻨﺎ ﺃﺧّﺮﻧﺎ ﺍﻟﻰ ﺃﺟﻞ ﻗﺮﻳﺐ، ﻧﺠﺐ ﺩﻋﻮﺗﻚ ﻭﻧﺘّﺒﻊ ﺍﻟﺮُﺳﻞ، ﺃ ﻭﻟﻢ ﺗﮑﻮﻧﻮﺍ ﺃﻗﺴﻤﺘﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ؟ ﻣﺎﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﺯﻭﺍﻝ

      ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭﺗﻬﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎ،ﮐﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﻭ ﺁﻥ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎ،ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ، ﺗﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﮐﻨﻴﻢ.ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺯﻭﺍﻟﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ،ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻴﺎﺷﺪ.ﮐﻪ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.ﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻬﻠﺘﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺃﺟﻞ  ﺑﺘﺄﺟﻴﻞ ﻭﺗﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ،ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﻭ  ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ  ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﻨﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻧﻴﺰ ،ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ. ﺩﺍﺷﺖ.ﻭﺩﺭ(ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ)ﺧﻮﺩ،ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ ﺧﻄﺮﻯﮑﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ،ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﻬﺪﻯ ﺑﺸﺮﻁ ﻧﺠﺎﺕ،ﺑﺎﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭﻗﻬﻘﺮﺍ ﻧﺮﻭﻧﺪ.ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻤﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 45 -  ﻭﺳﮑﻨﺘﻢ ﻓﻰ ﻣﺴﺎﮐﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻠﻤﻮﺍ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ، ﻭ ﺗﺒﻴّﻦ ﻟﮑﻢ ﮐﻴﻒ ﻓﻌﻠﻨﺎ ﺑﻬﻢ، ﻭ ﺿﺮﺑﻨﺎ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﺄﻣثاﻝ

      ﻭﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺷﺪﻳﺪ، ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ،ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﺮﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻭﺭﺩﻳﻢ. ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﺸﺎﻝ ﻭﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺑﮑﺎﺭﺑﺮﺩﻳﻢ.ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﻗﺒﻠﻴﮑﻪ  ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﻏﻴﺮﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﻭﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻤﺮﮔﻬﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻭﻋﺠﻴﺐ ﺑﺮﺩﻳﻢ. ﻭﺁثاﺭ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﺪ،ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ.ﻭ ﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﺪ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /46 -  ﻭﻗﺪ ﻣﮑﺮﻭﺍ ﻣﮑﺮﻫﻢ، ﻭ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﮑﺮﻫﻢ، ﻭﺍﻥ ﮐﺎﻥ ﻣﮑﺮﻫﻢ ﻟﺘﺰﻭﻝ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ

     ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻤﮑﺮ ﻭﻧﻴﺮﻧﮓ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ،ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﻨﺪ.ﻭﻣﮑﺮ ﺍﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻴﺸﺪ.ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﻴﺮﻧﮕﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﮐﻨﺪ.ﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻃﺮﺣﻬﺎﻯ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ،ﻭ ﻋﻈﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ،ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﻩ ﺷﮑﻦ، ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻴﺮﻧﮕﻬﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻨثی  ﺷﺪ.ﭼﻪ ﮐﻠﺎﻩ ﺷﺮﻋﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ،ﻭ ﭼﻪ ﻓﺮﻳﺒﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ  ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮑﺎﺭ ﻭﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻭﺩ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ /  47 - ﻓﻠﺎ ﺗﺤﺴﺒﻦّ ﺍﻟﻠﻪ، ﻣﺨﻠﻒ ﻭﻋﺪﻩ ﺭُﺳﻠﻪ ، ﻭ ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﺫﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ  

      ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﮑﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ،ﺑﺮﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ،ﻭﺧﻠﻒ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺎﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻤؤﻤﻨﺎﻥ،ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎﻯ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ،ﻭﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭﻣﺰﺍﺣﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﮐﺎﻣﻠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﺧﻮﺩ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﭘﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻚ  ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺯﻳﺮﺍ  ﻓﺮﺻﺖ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺧﺮﻳﻦ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ،ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺎﻟﻤثل ﮔﺮﻓﻦ ﺍﺯﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ،ﻭﭼﻪ ﺩﺭﺟﻬﻨﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 48 -  ﻳﻮﻡ ﺗﺒﺪّﻝ ﺍﻟﺄﺭﺽ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﺄﺭﺽ، ﻭ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ، ﻭ ﺑﺮﺯﻭﺍ ﻟﻠﻪ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻘﻬّﺎﺭ

      ﺍﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺳﻤﺎﻥ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﻭﻫﻤﮕﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻬّﺎﺭ،ﺑﺎﺭﺯ  ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺎﻏﻰ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ،ﻭﺟﺴﻢ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ،ﻭﺭﻭﺡ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍلی ﺪﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺎﺩﻩﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ  ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺯ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﺷﺪﻩ،ﮐﻪﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ،ﻭﻭﺟﻮﺩ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺳﻤﺎﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﻭﺯ ﻭ ﻣﺸﺨّﺺ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ،ﻋﮑس ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ،ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ .

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 49 -  ﻭﺗﺮﻯ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻴﻦ ﻳﻮﻣﺌﺬ، ﻣُﻘﺮﻧﻴﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺄﺻﻔﺎﺩ

      ﺍﻧﺮﻭﺯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ،ﻭ ﺑﺎ(ﻗﺮﻳﻦ ﺳوء و همزاد ژنتیک روحی ) ﺧﻮﺩ ﺻﻒ ﮐﺸﻴﺪﻩ،ﻭﺩﺭﺣﺎﻝ ﺩﺍﻍ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺑﺠﻬﻨﻢ ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ،ﻭﻣﺠﺮﻡ ﻭﮐﺎﺭﻣﺎﺋﻰ،ﻭ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﺮﺍﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﻭﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ  ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺰﻧﺠﻴﺮ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭﺩﺍﻍ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻣﻴﻴﺎﺑﻨﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 50 -  ﺳﺮﺍﺑﻴﻠﻬﻢ ﻣﻦ ﻗﻄﺮﺍﻥ، ﻭ ﺗﻐﺸﻰ ﻭﺟﻮﻫﻬﻢ ﺍﻟﻨﺎﺭ

    ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻄﺮﺍﻥ نفت د،ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺗﺶ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻟﺒﺎس ﻧﻔﺘﻰ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻨﻰ،ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ ﻗﻄﺮﺍﻥ ﺑﺮﺗﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﺧﺘﻦﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺗﺶ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺗﺸﻴﻦ،ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ.ﻭ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺗﻬﺪﻳﺪ،ﭼﻮﻥ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﻮﻳﻖ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﺧﻮﺏ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻢ ﺷﻌﻮﺭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﻭﺗﻮﺭﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﺩﺍﺭﺩ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺗﺶ ﺍﺳﺖ،ﻣﻴﺴﻮﺯﺩ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ.ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺭﻧﺞ  ﺍﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻴﺰ،ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﺭﺍﺕ ﺟﻬﻨﻤﻰ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻦ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ  ﺑﺎ ﺭﻧﺞ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺩﻧﻴﺎﺩﺭ ﻳﻚ  ﻣﺴﺦ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﺴﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﻤﻴﻦ  ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﺎ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺗﻦ.ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﺗﺶ،ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺗﻦ ﺍﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺳﻮﺧﺖﻫﻤﺎﻥﺁﺗﺶ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺗﺶ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮﻭﺩ.ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻥ ﺑﻮﺩﺍﺋﻰ،ﮐﻪ ﺑﻤﺮﮒ ﻣﻘﺪس ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﺧﻮﺩﺭﺍﺍﻏﺸﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ،ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ  ﻣﻰ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ.ﺗﺎ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﺪﺍﻳﺶﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ . (ﺳﺮﺍﺑﻴﻞ)ﺟﻤﻊ ﺳﺮﻭﺍﻝ ﻳﺎ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺳﺖ. ﻗﻄﺮﺍﻥ ﻧﻔﺖ،ﻭﻣﺎﺩﻩ ﺳﻮﺯﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﺭ(ﺗﻘﻄﻴﺮ)ﺧﺎﻙ ﺍﻏﺸﺘﻪ ﺑﻨﻔﺖ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻘﻄﻴﺮ ﭼﻮﺏ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻳﺪ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ، ﺑﺎ ﺍﻥ(ﺗﺤﻨﻴﻂ ﻭﻣﻮﻣﻴﺎﺋﻰ) ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺎﻟﺠﺎﺕ ﺑﺮﺗﻦ ﻣﺮﻫﻢ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﮐﭽﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.(ﺗﻐﺶ ) ﻏﺸاء ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ،ﻭﺻﻮﺭﺕﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 51 - ﻟﻴﺠﺰﻯ ﺍﻟﻠﻪ، ﮐﻞّ ﻧﻔس ﻣﺎ ﮐﺴﺒﺖ ،ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ

      ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﻫﺮﮐس ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺣﻰ،ﺑﻬﺮﭼﻪ  ﮐﺴﺐ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺑﺪﺳﺖ ﻣﻰ ﺍﻭﺭﺩ،ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﺍﺳﺖ.(ﺟﺰاء) ﻳﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻨﻔﻰ،ﻭﺟﺰ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺩﺍﻍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻥ،ﻭﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ  ﺍﺳﺖ.ﻫﺮ(ﻧﻔس ) ﻳﺎ ﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ،ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔس  ﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺟﺴﻢ ﻭﺗﻦ ﺍﻭ،ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻣﺘﻠﺎﺷﻰ،ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮐﻠﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ،ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﺩﻩ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ،ﺑﻤﺎﺩﻩ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﻴﺸﻮﺩ.ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻭﺫﺍﺕ ﻫﺮ ﮐس ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺶ ثاﺑﺖ ﺍﺳﺖ.ﻭ ﻳﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﺷﺎﺭ ﻣﻨﻔﻰ،ﺩﺭ ﮊﻧﺘﻴﻚ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺒﺖ ﺍﺳﺖ.ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﺘﺠﺮﻳﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﺩ،ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻤﻬﺎ ﺑﻤﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺎﻟﻤثل ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭﭼﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ،ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﭼﻚ ﻭﭼﺎﻧﻪ ﺯﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ.ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺶ ﻫﻴﭻ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ،ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ.

اﺑﺮﺍﻫﻴﻢ / 52 -  ﻫﺬﺍ ﺑﻠﺎﻍ ﻟﻠﻨﺎس ﻭ ﻟﻴﻨﺬﺭﻭﺍ ﺑﻪ، ﻭ ﻟﻴﻌﻠﻤﻮﺍ، ﺍﻧّﻤﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻪ ﻭﺍﺣﺪ، ﻭ ﻟﻴﺬﮐﺮ ﺃﻭﻟﻮﺍ ﺍﻟﺄﻟﺒﺎﺏ

       ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻧﻬﺎﺋﻰ،ﻭ ﺍﻭﻟﺘﻴﻤﺎﺗﻮﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺎﺭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻭﺍﺣﺪﻯ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪﺍﺯﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑُﺘﻰ  ﺷﺮﻳﮑﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻭ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺍﺧﻄﺎﺭﻫﺎ،ﻫﺮﮐﺶ ﮐﻪ ﻟﺐ  ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭﻣﻐﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻣﺘﺬﮐّﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.ﻭﺑﺘﻔﮑﺮﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺎغ ﻮﺍﺑﻠﺎﻍ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﻠﻮﻙ  ﺍﻟﻬﻰ،ﺑﻠﺎﻍ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻬﺎ،ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﻬﻰ اﺳﺖ. ﻧﺎس  ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﻇﻴﻔﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﺎﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺮﻙ ﻭﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺧﻮﺩ  ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﻳﺎ ﻣﺎﻝ ﭘﺮﺳﺘﻰ،ﻭﻳﺎ ﺷﻬﺮﺕ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭﺍﺧﻮﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﻰ،ﻭﻳﺎ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﮐﻬﻨﻪ ﻭﺧﺮﺍﻓﻰ ﻭ ﻧﺎ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺯﻃﺮﻑﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺗﺎ ﺩﺳﺖﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.(ﺗﺬﮐّﺮ) ﻳﺎﺩ ﺍﻭﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻮﺑﺴﻠﻮﻙ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ،ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ .